Οι τεχνοτροπίες του θανάτου

Δευτέρα 26 Φλεβάρη. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία: η σφαγή αμάχων («του εχθρού»…) στην ανατολική Ghouta, στα περίχωρα της Δαμασκού, είναι ακριβώς το « σωστό είδος πολέμου» για τον 21ο αιώνα. Η ρωσική αεροπορία και το συριακό πυροβολικό «ξεπαστρεύουν» τους αντικαθεστωτικούς τρομοκράτες (εντός ή εκτός εισαγωγικών αδιάφορο), με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ο αμερικανικός στρατός «ξεπάστρεψε» τους εναντίον τους τρομοκράτες (πάλι τα εισαγωγικά είναι αδιάφορα) στην ιρακινή Fallujah, πριν σχεδόν 14 χρόνια. Τον Απρίλη του 2004. Η προβολή παιδιών, μωρών, γυναικών που δολοφονούνται από αντιπάλους είναι τετριμμένο προπαγανδιστικό κλισέ. Όχι επειδή αυτό δεν συμβαίνει στην ανατολική Ghouta (ή, πιο πριν, στο ανατολικό Aleppo). Αλλά επειδή το ίδιο ακριβώς έγινε στην «πρωτεύουσα του isis», την Raqqa – και, φυσικά, δεν προβλήθηκε.

Συνεπώς η εκεχειρία των 30 ημέρων που με τόση προσπάθεια «κέρδισε» η Ουάσιγκτον, για να διασώσει, όπως πάντα, όχι τους άμαχους – τους έχει χεσμένους πατώκορφα – αλλά τους πολιορκούμενους αντικαθεστωτικούς της σαουδαραβικής μισθοδοσίας, απλά δεν πρόκειται να εφαρμοστεί. Οι άμαχοι δεν χρωστάνε τίποτα· ακόμα κι αν έχουν συμπάθειες στο pay roll του Ριάντ, του Tελ Αβίβ, ή οποιουδήποτε άλλου. Τίποτα δεν χρωστάνε! Αλλά οι τελευταίοι που θα τους διασώσουν είναι οι μεν ή οι δε απ’ αυτούς που μετέτρεψαν την συριακή επικράτεια σε πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου· συμπεριλαμβανόμενου του Άσαντ και των καθεστωτικών του.

Αν ήταν αλλιώς τα πράγματα, αν δηλαδή δεν την πλήρωναν οι άμαχοι με πολλαπλάσιους ρυθμούς σε σχέση με τους ένοπλους, δεν είχαν ξεσπιτωθεί 7,5 μύρια σύριοι. Αν στο πρώτο παγκόσμιο πόλεμο (που στην εποχή του είχε ονομαστεί «ο μεγάλος πόλεμος» – δεν ήξερε ο κόσμος τι θα ακολουθούσε) η φράση κρέας για κανόνια αφορούσε τους φαντάρους στα χαρακώματα, ύστερα από έναν αιώνα η καπιταλιστική μηχανή έχει εξασφαλίσει ότι «κρέας» θα είναι οι άμαχοι. Μέσα ή γύρω απ’ τα σπίτια τους, στους γάμους τους ή στις δουλειές τους.

Και επειδή η δήθεν εκεχειρία δεν είναι καθόλου (ούτε δήθεν) αντικαπιταλιστική, η σφαγή θα συνεχιστεί, ίσως με λίγες ημέρες ανάπαυλα. Όσο πλησιάζει κανείς, στο συριακό πεδίο μάχης, προς την Μεσόγειο, τόσο περισσότερο «πρέπει» να ξεκαθαρίσουν οι θέσεις των αντιπάλων… Δεν είναι σαφές;

Φοβούμαστε ότι θα γίνει ακόμα σαφέστερο, ακόμα πιο φονικό…

Afrin

Δευτέρα 26 Φλεβάρη. Λίγο βορειότερα, στον ypgκρατούμενο θύλακα της Afrin, αν έδινε κανείς μια δεκάρα πίστης στα ελληνικά μήντια, ο τουρκικός στρατός και το f.s.a. πεζικό του θα έπρεπε να έχουν πάθει πανωλεθρία… Καμμία σχέση! Μια σύγκριση με τον αντίστοιχο χάρτη που δείξαμε πριν 4 ημέρες (συρία, 22/2) ο από πάνω δείχνει την αργή μεν αλλά σταθερή σύγκλιση προς το κέντρο του θύλακα.

Αυτό συμβαίνει ενόσω οι ypg του Afrin, ελπίζοντας στη βοήθεια του καθεστώτος Άσαντ και των συμμάχων του (ή έχοντας αποδεχθεί την επερχόμενη μοιρασιά μεταξύ Δαμασκού και Άγκυρας) παραδίδουν ήδη τμήματα της περιοχής τους (κάθε άλλο παρά κουρδοκατοικούμενα, άρα κατακτήσεις που δεν έγιναν «εθνοαπελευθερωτικώ δικαίω») στον Άσαντ. Προς το παρόν την σημαντική πόλη Tall Rif’ at, που ελέγχει μια ζώνη στα νοτιοανατολικά του θύλακα. (Είναι η κουκίδα στην κιτρινωπή “χερσόνησο”, δεξιά στο χάρτη).

Άσχετα με το πόσο θα ματώσει το τουρκικό πεζικό (αναλώσιμο είναι, έτσι κι αλλιώς), η Άγκυρα δεν έχει ανυπέρβλητα εμπόδια στην κίνησή της. Επιπλέον, οι «ευεργετικές συνέπειες» που έχει η εισβολή της για το καθεστώς Άσαντ (το ότι, δηλαδή, η Δαμασκός παίρνει πίσω εδάφη απ’ τις ypg χωρίς να ρίξει ούτε μισή ντουφεκιά) δεν θα πρέπει ούτε να υποτιμηθούν, ούτε να θεωρηθούν συμπτωματικές. Μ’ άλλα λόγια: ο Άσαντ και οι σύμμαχοί του έστειλαν λίγες εκατοντάδες πρώην (και μετανοιωμένους) αντικαθεστωτικούς να «συμπαρασταθούν» επ’ αμοιβή στις ypg εναντίον του τουρκικού στρατού και του φιλοτουρκικού f.s.a., αλλά θα ήταν ωμά σωστό να πει κανείς ότι τους «ξεφορτώθηκαν». Και σε αντάλλαγμα η Δαμασκός θα πάρει τον έλεγχο τουλάχιστον ενός τμήματος του θύλακα. Not bad.

Αυτές οι εξελίξεις μπορεί μεν να αντανακλούν στο επείγον «ανθρωπιστικό ενδιαφέρον» για τον θύλακα της Ghouta νοτιότερα, αλλά για την κλίμακα της παγκόσμιας αναμέτρησης πρόκειται για ψιλά. Το βασικό είναι το κατά πόσον οι εξελίξεις στον θύλακα της Afrin, το γεγονός δηλαδή ότι η Δαμασκός και οι σύμμαχοί της εμφανίζονται (μετά από συνεννόηση με την Άγκυρα…) σαν οι μόνοι εν μέρει μεν αλλά και κάπως αποτελεσματικοί προστάτες του συριακού κουρδικού πληθυσμού (αν και όχι των όπλων του) θα επηρεάσει την “επιρροή” του αμερικανικού πενταγώνου και των συμμάχων του στην κυρίως ypgκρατούμενη συριακή περιοχή, βόρεια, βορειοανατολικά και ανατολικά του Ευφράτη. Το κατά πόσον, δηλαδή, θα εμφανιστούν σοβαρά ρήγματα στην κουρδική υποτέλεια στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.

Πρόκειται για σύνθετη και δύσκολη «επιχείρηση», αν της δοθεί το πολεμικό όνομα που της αντιστοιχεί. Κι ακόμα δυσκολότερη την κάνει το γεγονός ότι ακόμα κι αν η Ουάσιγκτον έχει κάποια περιθώρια αναμονής και ελιγμών, το Τελ Αβίβ έχει όλο και λιγότερα.

Μέσα σ’ όλα αυτά η Μόσχα έχει παρκάρει 4 Su-57, πολεμικά «πέμπτης γενιάς», μάλλον ακυκλοφόρητα σε διεθνή θέα, στην αεροπορική βάση της στο Khmeimim. H «καλή» εκδοχή είναι ότι τα πήγε εκεί για να ασκηθούν, να αεριστούν, να μοστραριστούν, να τσεκαριστούν κάποια συστήματά τους, κλπ. Η «κακή» εκδοχή είναι ότι τα έστειλε «καλού – κακού». Τέσσερα κομμάτια Su-57 είναι λίγα για κάτι γενικευμένο· ίσως όμως να είναι αρκετά για να «κάτσουν ήσυχα» τίποτα ισραηλινά F-35…

Ποιος ξέρει; Υποτίθεται πως όλα αυτά γίνονται για το “καλό της ειρήνης”…

Οι έλληνες τον χαβά τους 1

Δευτέρα 26 Φλεβάρη. Πιστοί υπάλληλοι οι φαιορόζ, τόσοι οι φαιοί ψεκασμένοι όσο και οι ροζ τσατσορούφιανοι του βαθέος κράτους, στην «εθνική γραμμή»: αααα, όλα κι όλα: οι «σκοπιανοί» πρέπει να αλλάξουν σύνταγμα!… Διότι, βλέπετε, στην ελλάδα οι συνταγματικές αλλαγές είναι σαν τα πουκάμισα: να, μόλις προχτές οι βαθιά αδιάφθοροι ροζ είπαν ότι πρέπει να αλλάξει ο μαφιόζικος νόμος περί «ευθύνης υπουργών», για να μην λιμαίνονται τα διεφθαρμένα «πολιτικά πρόσωπα» τον ιδρώτα του λαού – και σήμερα, Δευτέρα, θα γίνει η απαιτούμενη συνταγματική αλλαγή.

Μ’ αυτό το θάρρος, λοιπόν, και μ’ αυτήν την άνεση, ζητούν απ’ την κυβέρνηση Zaev να τσακιστεί και να αλλάξει το σύνταγμα της δημοκρατίας της μακεδονίας. Δεν είναι, δα, και τίποτα σπουδαίο (αν είσαι έλληνας “δημοκράτης”). Δυο τρία πράγματα πρέπει να αλλάξουν: να εξαφανιστούν η μακεδονική εθνικότητα και η μακεδονική γλώσσα, να αλλάξουν οι αστυνομικές ταυτότητες και το κωδικό “MK” απ’ τις πινακίδες κυκλοφορίας των οχημάτων, εννοείται να εξαφανιστεί και σαν κατάληξη το .mk απ’ όλες τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις… Ε, σιγά! Αφού αυτά θέλει ο ογκόλιθος, ο ψόφιος κοριός, το συνεταιράκι τους ο ψεκασμένος, και όλο το παρεάκι… δεν είναι τίποτα σπουδαίο…

Μα στ’ αλήθεια πιστεύουν ότι μπορεί να γίνουν αυτά; Όχι βέβαια! Είναι τσατσορούφιανοι, είναι ηλίθιοι (επαγγελματίες, που σημαίνει: χρήσιμοι…), αλλά όχι και τόσο!!! Απλά κοιτάνε το μόνο που μπορούν να διακρίνουν, δηλαδή τα αυριανά κουκιά. Μαξιμάροντας δεν θα κατηγορηθούν για εθνο-προδοσία στο εσωτερικό, και θα αφήσουν παρακαταθήκη και στους επόμενους. Θα κατηγορηθούν, κατά πάσα πιθανότητα, μόνο από τρίτους, εκτός συνόρων, για ανίατη εθνική αυτοϊκανοποίηση.

Και τι έγινε; Μαθημένα τα βουνά απ’ τα χιόνια!!! Εδώ την είχαν δει ότι θα διαλύσουν την ευρωζώνη! Έσταξε η ουρά του γαϊδάρου αν κατά βάθος πιστεύουν ότι «κάπου, κάπως, κάποτε» θα διαλυθεί η δημοκρατία της μακεδονίας!

Σωστά. Αλλά επειδή οι εθνικιστικές ψυχώσεις (τις οποίες αυτοί, επίτηδες, ξαναέβγαλαν στον αφρό) βραχυκυκλώνουν πολύ περισσότερα απ’ το δήθεν «ονοματολογικό», να μην καταριούνται θεούς και δαίμονες αν τους (μας…) έχει πάρει χαμπάρι ο γαλαξίας ολόκληρος: κι αν τα επιτόκια των ελληνικών κρατικών ομολόγων, λέμε ένα παράδειγμα, ανεβαίνουν την ώρα που δεν θα έπρεπε.

Διότι, στο κάτω κάτω, μιας και είναι τόσο «φιλοκαραμανλικοί» οι φαιορόζ (όχι μόνο οι φαιοί αλλά ειδικά οι ροζ), θα πρέπει να θυμούνται ότι την φράση η ελλάδα έχει γίνει ένα απέραντο φρενοκομείο την είπε ο «δικός» τους, ο εθνάρχης Καραμανλής (τον Γενάρη του ’89 αν το έχουν ξεχάσει).

Και στα φρενοκομεία κανείς δεν δανείζει έτσι, για πλάκα… Ας ζητάνε, λοιπόν, όσες αλλαγές σε άλλων το σύνταγμα γουστάρουν… Οι άλλοι, οι διεθνείς έμποροι χρήματος, να δουν τι θα (τους) ζητάνε, απ’ το ερχόμενο φθινόπωρο…

Οι έλληνες τον χαβά τους 2

Δευτέρα 26 Φλεβάρη. Όσο για τον «εξ ανατολών κίνδυνο»; Πέρα απ’ την βαρετή επανάληψη κινδυνολογιών, αναλύσεων και διαπιστώσεων που είναι οι ίδιες, συχνά και με τις ίδιες ακριβώς λέξεις, εδώ και 40 χρόνια (“πασοκ” αδερφέ, “βαθύς σοσιαλεθνικισμός!!! – να κρατάς τη μύτη σου και να μην γλυτώνεις απ’ την μπόχα!), επαναλήψεις και μοτίβα που εμφανίζονται τάχα για καινούργια μόνο στη «χώρα των λωτοφάγων», αυτό που παρατηρούμε είναι ότι αν ο ελληνικός εθνικιστικός σχεδιασμός είχε πάει by the book, δεν θα έπρεπε να είναι η ε.ε. που (υποτίθεται…) «βάζει πλάτη στα ελληνικά δίκαια»… Θα έπρεπε να είναι η Ουάσιγκτον!

Κι όμως. Το αμερικανικό imperium έχει τους δικούς του λογαριασμούς, τις δικές του προτεραιότητες· και, κυρίως, τα δικά του μέτωπα με την Άγκυρα. Κι έτσι δεν έστρεξε να στείλει κανά δυο αεροπλανοφόρα να φυλάνε το κυπριακό οικόπεδο 3. Ούτε δείχνει ότι θα το κάνει για κάποιο άλλο. Κι έτσι, τελείως ξαφνικά και απροειδοποίητα, κάτι ογκόλιθοι και κάτι ψεκασμένοι, κάτι ψόφιοι κοριοί (που είχαν εκτοξεύσει τον πυρηνικό πύραυλο Γιάνη…), νομίζοντας ότι οι άλλοι ξεχνούν, έτρεξαν στην ευρωπαϊκή αγκαλιά. Για προστασία – για φιλελληνικές δηλώσεις…

Απ’ την μεριά τους, αυτοί οι «ευρωπαίοι», που μέχρι χτες ήταν μπήξε και δείξε, και που φυσικά έχουν ιερή υποχρεώση να χαρίσουν κάμποσα δισεκατομμύρια δανεικών, έγιναν «μια γροθιά»!!! Για χάρη της ελληνοκυπριακής αοζ (για την οποία ξέρουν με ακρίβεια τι συμβαίνει), και για χάρη του ξαφνικά «ευρωπαϊκού» σκάφους του λιμενικού (που είχε αμολήσει κάτι «ευρωπαίους» λιμενοβατράχους…)! Διότι, είναι γνωστό: όταν οι ευρωπαίοι χρηματοδοτούν κάτι στην ελλάδα (π.χ.: τα «μεγάλα έργα», δηλαδή τους εθνικούς εργολάβους, δηλαδή τις απεριόριστες μίζες τους αλλά και τις απεριόριστες δωροδοκίες τους, σε πολιτικούς φυσικά· ή τα ελληνικά χωράφια, που δίχως άλλο είναι κι αυτά ευρωπαϊκά μετά από τόσες αγροτικές επιδοτήσεις…), κάθε ελληνική κυβέρνηση νοιάζεται μην πάει χαμένο, μην στραπατσαριστεί και το τελευταίο σέντσι!!! Τέτοιοι είναι οι έλληνες: πολύ large αλλά και εξαιρετικά τυπικοί!

Το τι δουλειά κάνει, τέτοιους καιρούς, το φιλοαμερικάνικο τμήμα της ε.ε. (πρώην «ανατολική ευρώπη»), και τι δουλειά κάνει το αντιαμερικανικό τμήμα της (δεν έχει περάσει, δα, και κανάς αιώνας απ’ την αποκάλυψη «μυστικών επαφών» μεταξύ Άγκυρας και Βερολίνου…) είναι εύκολο να το καταλάβει όποιος ενδιαφέρεται. Αρκεί να μην έχει λαχανιάσει, να μην τρέχει με τη γλώσσα έξω όταν δεν του βγαίνουν οι «μαγκιές» του!

Διότι είμαστε σίγουροι: ο ελληνικός εθνικισμός / μιλιταρισμός / ιμπεριαλισμός ΔΕΝ ήθελε την «κάλυψη» της τσεχίας, της εσθονίας, της μάλτας, της πορτογαλίας, της πολωνίας, της βουλγαρίας ή/και του λουξεμβούργου στα ζόρια του στην ανατολική Μεσόγειο. Την κάλυψη, και μάλιστα ηχηρή, της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ ήθελε!

Αλλά δεν προέκυψε… (Ίσως μια άλλη φορά…)

(φωτογραφία: Τι να τους κάνεις, όμως, τους αμερικάνους, όταν έχεις σταθερά την βοήθεια του θεού; Ειδικά του «ελληνοαμερικάνου» εκπροσώπου του; Κι αν ο τωρινός πάει για σχόλασμα αφού έφαγε έναν περίδρομο ντάλαρς, έχει ο θεός….)

Κορέες

Κυριακή 25 Φλεβάρη. Το δημοσίευμα της ιαπωνικής καθεστωτικής εφημερίδας Asahi Shimbun, ότι αξιωματικοί των νοτιοκορεατικών μυστικών υπηρεσιών πήγαν στη βόρεια κορέα μέσω κίνας για συζητήσεις τουλάχιστον δυο φορές τον περασμένο Δεκέμβρη, θα μπορούσε να είναι μια “κατασκευασμένη είδηση”. Όμως τα παιδιαριώδη επιχειρήματα των νοτιοκορεατών για να την διαψεύσουν μας πείθουν ότι είναι πραγματικό γεγονός. Χωρίς γνώση για τέτοιου είδους επαφές είχαμε υποστηρίξει, άλλωστε, σαν ασταμάτητη μηχανή το λογικό: προφανώς και πριν ο βορειοκορεάτης Kim Jong-un «ρίξει το σύνθημα» (της επαναπροσέγγισης) με τον πρωτοχρονιάτικο λόγο του είχαν γίνει αρκετές και αναλυτικές κουβέντες.

Το ενδιαφέρον είναι (και, αυτό δεν είναι υποχρεωτικά αληθινό…) ότι κατά την Asahi Shimbum το πάγωμα των στρατιωτικών γυμνασίων νότιας κορέας – ηπα έχει ήδη αποφασιστεί μεταξύ των δυο κορεών· ήταν «όρος», υποτίθεται, της Πγιονγκγιάνγκ. Είναι κάτι που μένει να επιβεβαιωθεί μέσα στο Μάρτη, είναι ωστόσο λογικό: Σεούλ και Πγιονγκγιάνγκ έχουν κάθε λόγο να δουλεύουν πάνω στο σχέδιο του «διπλού παγώματος» που έχει προτείνει η Μόσχα από πέρυσι, και έχουν αποδεχθεί Πεκίνο, Βερολίνο – και το Παρίσι (απ’ ότι διαπιστώνουμε). Με μόνους να τρώγονται την Ουάσιγκτον και το Τόκιο ποιός δεν θα προετοίμαζε μια τέτοια εξέλιξη;

Η άφιξη του αρχικαραβανά Kim Yong-chol στη Σεούλ με το πρόσχημα της «τελετής λήξης» είναι μια κίνηση υψηλού επιπέδου· και, πια, με πολύ περισσότερη «ουσία» και λιγότερους συμβολισμούς. Κι ούτε λόγος να υπάρξει οποιαδήποτε σύγκριση με την διακοσμητική παρουσία της «συμβούλου – βασιλικής κόρης» Ivanka Trump…

Πέρα απ’ τον νοτιοκορεάτη πρόεδρο Moon Jae-in ο βορειοκορεάτης αρχικαραβανάς Kim θα έχει σήμερα, αύριο και μεθαύριο συναντήσεις με τον Suh Hoon (επικεφαλής των νοτιοκρεατικών μυστικών υπηρεσιών…), τον Cho Myoung-gyon (υπουργό ενοποίησης της χερσονήσου), και άλλους. Το περιεχόμενο των συζητήσεων δεν έχει ανακοινωθεί μεν, αλλά θα είναι συνέχεια εκείνων που έγιναν με την προηγούμενη αποστολή, στην έναρξη των ολυμπιακών. Στο μενού είναι λοιπόν μια σειρά θεμάτων: από καθαρά στρατιωτικά, μέχρι το θέμα της επανένωσης των κορεατικών οικογενειών (εκκρεμεί απ’ τα ‘50s…) .

Στο μενού είναι κι αυτά τα δύο: η πρόσκληση του βορειοκορεάτη Kim Jong-un στον Moon να επισκεφτεί το γρηγορότερο την Πγιονγκγιάνγκ, και η «τάση αποπυρηνικοποίησης» την οποία ο Moon παρουσιάζει σαν ένα μέσο για να καλμάρει (δηλαδή να στριμωχτεί μεσομακροπρόθεσμα) η Ουάσιγκτον (χωρίς να το λέει μ’ αυτές τις λέξεις). Σαν αφετηρία μιας τέτοιας τάσης θα μπορούσε να προβληθεί η επίσημη ανακοίνωση του βορειοκρεοατικού καθεστώτος ότι «παγώνει» τις πυρηνικές και πυραυλικές δοκιμές του «προκειμένου να συνεχιστεί ο διάλογος»….

Σε αντίθεση με την αντιπροσωπεία της έναρξης των αγώνων, η τωρινή αποστολή υπό τον Kim Yong-chol αποτελείται από ανθρώπους που έχουν την ευθύνη της διαχείρισης του πυρηνικού προγράμματος και των σχέσεων με τις ηπα, και διαχειρίζονται αυτά τα ζητήματα με πρακτικό τρόπο δήλωσε ένας αξιωματούχος του νοτιοκορεατικού «μπλε οίκου» στη νοτιοκορεατική εφημερίδα Hankyoreh. Συνεπώς, η δική μας στάση θα εξαρτηθεί απ’ το περιεχόμενο του μηνύματος που φέρνει αυτή η αντιπροσωπεία. (Που δεν το ξέρουν, υποτίθεται… Κι όμως: ο νο 2 στην ιεραρχία των βορειοκρεοατικών μυστικών υπηρεσιών, κάτω απ’ τον Kim Yong-chol, βρίσκεται καθόλη την διάρκεια των ολυμπιακών στη Σεούλ· και όχι σαν «προπονητής» κάποιου χειμερινού σπορ…)

Εν τω μεταξύ, ενώ οι βορειοκορεάτες υπό τον Kim Yong-chol θα φύγουν απ’ τη Σεούλ στις 27 Φλεβάρη, την ίδια ημέρα το πρωί, στη «νεκρή ζώνη» ανάμεσα στα δύο κράτη, θα συναντηθούν οι ομάδες εργασίας για την προετοιμασία της συμμετοχής της βορειοκορεατικής ομάδας στους χειμερινούς παραολυμπιακούς στην Pyeongchang.

Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο! Ανάμεσα στους χαριτωμένους διακανονισμούς για τελετές και λοιπά, τα «μηνύματα» θα πρέπει να οριστικοποιηθούν και να επισημοποιηθούν σαν πρακτικές αποφάσεις…

(φωτογραφία: Πέρα απ’ την celebrity φάση, η βασιλική θυγατέρα είναι “πολύ περιορισμένης ευθύνης” για αυτά που διαδραματίζονται, φανερά ή υπόγεια, στην κορεατική χερσόνησο. Βέβαια η δική της αποστολή ήταν κανονισμένη απ’ την αρχή, σ’ ένα σχέδιο που προέβλεπε ότι ο Pence θα «καθάριζε» στην αρχή των ολυμπιακών. Μετά την αποτυχία του, η Ivanka δεν μπορεί να κάνει κάτι, ειδικά όταν ο «μπαμπάς» φορτώνει κυρώσεις και απειλές…)

Η εξέγερση συνεχίζεται

Κυριακή 25 Φλεβάρη. Προφανώς “δεν είναι θέμα” – τα “εθνικά συμφέροντα” το απαγορεύουν. Και δείτε πόσο αθόρυβα δουλεύουν αυτά τα “εθνικά συμφέροντα” όταν πρόκειται για την παραπληροφόρηση ή/και την αποπληροφόρηση / αποσιώπηση ή/και την διαστρέβλωση.

Αλλά η αντικατοχική εξέγερση στην Παλαιστίνη συνεχίζετα! Την περασμένη Παρασκευή τουλάχιστον 30 διαδηλωτές τραυματίστηκαν από (πραγματικές) σφαίρες του ισραηλινού στρατού κατοχής. Οι μισοί στη δυτική Όχθη (στην Ιεριχώ, τη Ναμπλούς και την Ραμάλα), και οι άλλοι μισοί στη λωρίδα της Γάζας.

(φωτογραφίες. Πάνω: παλαιστίνιοι διαδηλωτές, μέσα σε καπνογόνα και δακρυγόνα, στις 23/2 στο ισραηλινό μπλόκο της Hawara, στη Ναμπλούς.

Κάτω: με τις σφενδόνες κατά του ισραηλινού στρατού κάπου στον «φράχτη» της μεγαλύτερης ανοικτής φυλακής στον κόσμο, της λωρίδας της Γάζας – πάλι προχτές…)

Κυπριακό γκάζι 1

Κυριακή 25 Φλεβάρη. Τα ελληνικά εθνικιστικά παραληρήματα είναι αποκλειστικά για εσωτερική κατανάλωση· και είναι κολλητικά. Σαν αιώνια επιδημία. Στη νότια κύπρο όμως υπάρχουν και κάποιοι (άγνωστο πόσοι, πάντως όχι δυο τρεις!) που επειδή ζουν από πρώτο χέρι αυτά που στην Αθήνα πακετάρονται για εθνοθεραπεία, μιλάνε έξω απ’ τα δόντια. Το παρακάτω είναι ενδεικτικό: απόσπασμα από άρθρο της νοτιοκυπριακής εφημερίδας “πολίτης”, στις 21 Φλεβάρη:

… Ο «σκληρός» Νικόλας [Αναστασιάδης] διεμήνυσε πως η Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει, λέει, «πάση θυσία» να προχωρήσει με τους ενεργειακούς της σχεδιασμούς.

Εκείνο το «πάση θυσία» ακουγόταν ακόμα πιο επικίνδυνο από το στόμα ενός ανθρώπου ο οποίος έχει καταστήσει πλέον το όνομά του συνώνυμο της αποτροπής κάθε προσπάθειας για επίλυση του Κυπριακού, εν μέσω μάλιστα των πιο καταγέλαστων μεγαλοϊδεατισμών για Νέες Στρατηγικές που παραπέμπουν σε κατά φαντασίαν υπερδυνάμεις και μόνο. Και δεν ήταν ο μόνος για να είμαι δίκαιος.

Γιατί ο όποιος στοιχειωδώς σώφρων άνθρωπος είναι σε θέση να καταλάβει αν μη τι άλλο τα βασικά και τα αυτονόητα: πρώτον, πως εμείς, όσο κι αν δεν μας αρέσει δεν έχουμε καμία, μα καμία άλλη πολυτέλεια από τη διπλωματική οδό και την προσπάθεια διασφάλισης των συμφερόντων μας με λεπτούς χειρισμούς…

… δεύτερον, ότι χωρίς τη λύση του Κυπριακού αέριο – πέραν αυτού που βγάζει ο ίδιος και διάφοροι άλλοι και το οποίο δυστυχώς δεν είναι εμπορεύσιμο αλλιώς θα είχαμε χεσ… στο τάλιρο, μετά συγχωρήσεως – δεν πρόκειται να βγάλουμε ποτέ, εκτός κι αν αναγκαστούμε να ζήσουμε με τη διχοτόμηση και της χώρας αλλά και της ΑΟΖ μας…

… και τρίτον, ότι το «πάση θυσία» είναι πολύ μεγάλη κουβέντα για να την πει κανείς, όταν η θυσία άλλους είναι που αφορά. Όχι εκείνους που θα έχουν την πολυτέλεια της πτήσης σε ώρα ανάγκης για το… Ντουμπάι ή για κάπου αλλού.

Άλλοι είναι που θα μείνουν εδώ. Και αυτοί θα πληρώσουν τη… θυσία.

Για να δανειστώ, με σεβασμό και με τις απολογίες μου πάντα δεδομένου του παραλληλισμού κάτι από την αθάνατη Ντε Μποβουάρ, απλοχεριές με το Αίμα των Άλλων δεν κάνουμε, αγάπη μου.

Κυπριακό γκάζι 2

Κυριακή 25 Φλεβάρη. Αν τα πιο πάνω φαίνονται “χαριτωμένα”, υπάρχουν κι άλλα, πολύ πιο σοβαρά – που για “εθνικούς λόγους” ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΝΑ ΛΕΓΟΝΤΑΙ στα μέρη μας. Στην ίδια εφημερίδα την ίδια ημέρα, υπήρχε ένα άλλο άρθρο, με τα εξής ενδιαφέροντα:

… Ακόμα και αν η ΕΝΙ επιθυμεί να τιμήσει το συμβόλαιό της με την Κυπριακή Δημοκρατία, θα πρέπει να επαναπρογραμματίσει τη γεώτρηση περί τα τέλη Απριλίου και αυτό υπό προϋποθέσεις και σοβαρά ερωτηματικά. Ο ίδιος ο γενικός της διευθυντής κ. Ντεσκάλτσι δήλωσε ότι τα θέματα ασφαλείας στην κυπριακή ΑΟΖ είναι η Κυπριακή Δημοκρατία που τα διαχειρίζεται και όχι η εταιρεία.

Τη δήλωση Ντεσκάλτσι ήρθε να διευκρινίσει περαιτέρω το Υπουργείο Εξωτερικών της Ιταλίας. Όπως αναφέρει σε τηλεγράφημά του το ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων ANSA επικαλούμενο πηγές του ιταλικού ΥΠΕΞ, «η κρίση στην κυπριακή ΑΟΖ δεν αφορά τις διμερείς σχέσεις μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας, αλλά τις σχέσεις και τις ισορροπίες μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και του βόρειου τμήματος του νησιού». Εν ολίγοις η Ιταλία κάνει σαφή λόγο για την ανάγκη λύσης του Κυπριακού και, για να μην υπάρξουν καθόλου παρερμηνείες ότι αυτό εννοεί, προσθέτει ότι οι δύο πλευρές στην Κύπρο οφείλουν να συνεννοηθούν, διότι μπορούν να συμβούν και χειρότερα: «Ένα πιθανό αρνητικό αποτέλεσμα των συνεχιζόμενων προσπαθειών για τον καθορισμό συμφωνημένων διαδικασιών στις ερευνητικές δραστηριότητες θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο το δυναμικό ανάπτυξης και τα οφέλη για ολόκληρη την περιοχή».

Η δήλωση αυτή δεν συνιστά τίποτε άλλο από λευκή πετσέτα στο ρινγκ για την ιταλική κυβέρνηση, αφού έρχεται να ταυτισθεί με τις θέσεις που εξέφρασαν τις τελευταίες μέρες οι κύριοι Όζερσαϊ και Ναμί. Οι οποίοι ζήτησαν επιτακτικά τη συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων στη χάραξη της ενεργειακής πολιτικής της Κυπριακής Δημοκρατίας κάνοντας αναφορά στα δικαιώματα της τ/κ κοινότητας.

Η δήλωση αυτή των Ιταλών προφανώς έχει και άλλες προεκτάσεις.

Συγκεκριμένα, με βάση τη δήλωση, ηχεί απόλυτα λογικό ότι σε νέα περίπτωση γεώτρησης η ΕΝΙ θα απευθυνθεί στην Κυπριακή Δημοκρατία και θα ζητήσει διασφαλίσεις για την ομαλότητα μιας νέας προσπάθειας. Μπορεί η Κυπριακή Δημοκρατία να παράσχει τέτοιου είδους διασφαλίσεις; Ποιος, δηλαδή, θα της εγγυηθεί ότι ακόμα και αν επανέλθει στην περιοχή δεν θα εκδοθεί νέα navtex από την Τουρκία; Την ίδια στιγμή λογικό ηχεί και ένα άλλο ενδεχόμενο. Ότι η ιταλική ΕΝΙ είναι πολύ πιθανό να διαβουλευτεί και με την Τουρκία ή την τουρκοκυπριακή πλευρά, κάτι βεβαίως που δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό.

Σε περίπτωση αρνητικών απαντήσεων στα ερωτήματα της ΕΝΙ, επίσης λογικό επακόλουθο θα μπορούσε να ήταν ο τερματισμός της δράσης της ΕΝΙ στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και του κυπριακού ενεργειακού προγράμματος αφού η ΕΝΙ πλην του οικοπέδου 10 δραστηριοποιείται είτε από μόνη είτε σε συνεργασία σε όλα σχεδόν τα αδειοδοτημένα οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ.

Σε τελευταία ανάλυση η ΕΝΙ δεν έχει συμφέροντα μόνο στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά και στην Τουρκία. Ως γνωστόν η ιταλική εταιρεία έχει υπογράψει συμφωνία διάθεσης φυσικού αερίου με την τουρκική εταιρεία Altinbas Holding’s, ενώ την ίδια στιγμή είναι στρατηγικός εταίρος στον αγωγό Σαμψούντας -Τζεϊχάν για μεταφορά πετρελαίου σε συνεργασία με τις ρωσικές εταιρείες Transneft and Rosneft.

Να χειροκροτήσουμε την σπουδαία δουλειά του ογκόλιθου υπ.εξ. Nick the greek πριν κανά χρόνο στην ελβετία, όταν τορπίλισε (μαζί με τον δεξιό Αναστασιάδη, εννοείται) την πιο πρόσφατη δυνατότητα συνεννόησης της Λευκωσίας με τους τουρκοκύπριους και την Άγκυρα; Δεν χρειάζεται: η ελληνική ιμπεριαλιστική λιγούρα μπορεί να οδηγεί σε διάφορες καταστροφές (εκτός εισαγωγικών) αλλά οι σχεδιαστές της πάντα την γλυτώνουν. Και διαιωνίζονται.

(φωτογραφία: Η κόκκινη λουρίδα αντιστοιχεί στη θαλάσσια ζώνη που δέσμευσε χτες η Άγκυρα με διακοίνωση για στρατιωτικές ασκήσεις – navtex. Σας θυμίζει κάτι; Θα έπρεπε: αντιστοιχεί στην τουρκική αοζ στην ανατολική Μεσόγειο την οποία παράλογα και παράνομα αρνείται η Αθήνα, με το «θεώρημα του Καστελόριζου»…)

Κυπριακό γκάζι 3

Κυριακή 25 Φλεβάρη. Υπάρχουν, όμως, κι ακόμα χειρότερα μαντάτα. Οι σύμμαχοι στο μεγαλοφυές σχέδιο της “περικύκλωσης της ανατολικής Μεσογείου” που οι έλληνες σχεδιαστές προσπαθούν να πουλήσουν στην Ουάσιγκτον για να αναβαθμιστούν γεωπολιτικά, έχουν τους δικούς τους λογαριασμούς και τα δικά τους συμφέροντα. Άλλο απόσπασμα απ’ το ίδιο με πριν άρθρο:

… Στο περιθώριο των navtex δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής μας η συμφωνία Ισραήλ – Αιγύπτου ύψους 15 δις δολαρίων για αγορά αερίου από την αιγυπτιακή ιδιωτική εταιρεία Dolphin. Η συμφωνία αυτή στην πράξη έρχεται να καταδείξει από τη μια τις προοπτικές συνεργασίας που υπάρχουν αλλά και την αδυναμία συνεννόησης όλων των κρατών της Ανατολικής Μεσογείου για πολύπλευρη εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στην περιοχή. Η επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας, η υποκριτική συμπεριφορά του Ισραήλ το οποίο, μη αποδεχόμενο τη συμφωνία ενιαιοποίησης του οικοπέδου 12, μας έχει δέσει τα χέρια για την αξιοποίηση του κοιτάσματος, η έλλειψη ηγεσίας με όραμα στην Κύπρο, η μη λύση του Κυπριακού και κατ’ επέκταση η αδυναμία της χώρας μας να αποτελέσει τον ενδιάμεσο κρίκο συνεννόησης με όλους τους παίκτες της περιοχής με βάση τον αρχικό σχεδιασμό που έγινε για την περιοχή κυρίως από πλευράς ΗΠΑ και ΕΕ, στην ουσία οδηγεί προς το παρόν σε αποσπασματικές κινήσεις. Εταιρείες του βεληνεκούς της Noble, ακόμα και της ΕΝΙ, απέδειξαν ότι δεν μπορούν να συνεισφέρουν σε έναν ευρύτερο γεωπολιτικό σχεδιασμό. Ίσως η παρουσία της αμερικανικής Exxon το δεύτερο εξάμηνο στην περιοχή υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρξουν σημαντικά ευρήματα να αλλάξει τη ροή των δεδομένων. Σε διαφορετική περίπτωση το κυπριακό φυσικό αέριο μέλλει να μείνει εγκλωβισμένο στα έγκατα της Μεσογείου.

Το κοίτασμα του «οικοπέδου 12» είναι ενιαίο με το γειτονικό του ισραήλ. Αν γίνουν δύο τρύπες θα τραβούν και οι δύο πλευρές απ’ το ίδιο γκάζι· κι αυτό θα μπορούσε να είναι αιτία ακόμα και για καυγά. Πιθανόν η Λευκωσία να ονειρευόταν κάποιου είδους επίσημη μοιρασιά με το Τελ Αβίβ, αλλά το ισραηλινό κράτος δεν κάνει τέτοια χουβαρνταλίκια – και γιατί θα έπρεπε; Έτσι την ελληνοκυπριακή «αξιοποίηση του οικοπέδου 12» δεν την εμποδίζει η μοχθηρή τουρκία, αλλά το συμμαχικό ισραήλ – που θέλει το κοίτασμα για πάρτη του!!!

Δυο λεπτά όμως; Ποιος καπιταλιστικός νόμος λέει ότι αν σε κάποια χ δουλειά υπάρχουν, ας πούμε, 10 αφεντικά, μόλις εμφανιστεί ορεξάτος ένας 11κατος, να ανοίξει ίδιο μαγαζί, οι υπόλοιποι θα τον αγκαλιάσουν και θα τον χειροκροτήσουν; Ποιος καπιταλιστικός νόμος λέει ότι το μιλιταριστικό, απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς, ή η χούντα του Καΐρου, που έχουν βρει ήδη μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου στις αοζ τους (τα οποία φυσικά θέλουν να μπορούν να πουλάνε) θα καλοδεχτούν τους ελληνοκύπριους (ή ακόμα και τους έλληνες) σαν ανταγωνιστές τους; Γιατί να το κάνουν αυτό; Βρείτε μας, please, έναν λόγο που να στέκει…

Συνεπώς, δεν είναι η μοχθηρή τουρκία ο πραγματικός αντίπαλος! Είναι ο συνδυασμός της ελληνικής και της ελληνοκυπριακής ιμπεριαλιστικής οπτικής με τα συμφέροντα των συμμάχων (στην ανατολική Μεσόγειο…) που τρίβονται στα μούτρα των επίδοξεων ντόπιων σεΐχηδων!!! (Για να μην αναφερθούμε στα συμφέροντα των υπερδυνάμεων στο φυσικό αέριο, δηλαδή την Μόσχα, την Τεχεράνη και την Ντόχα, που είναι βέβαια «απέναντι»…)

Και γιατί, δηλαδή, ο «μεγάλος αμερικάνος φίλος και σύμμαχος» θα έπρεπε να τσακωθεί με το Τελ Αβίβ για τα «μάτια της Λευκωσίας» – και το πιθανό γκάζι της;

Δεν πειράζει. Οι ιμπεριαλιστικές φαντασιώσεις και οι εθνικιστικοί μεγαλοϊδεατισμοί είναι μια χαρά αναισθητικά για τις ταξικές αντιθέσεις. Τουλάχιστον εκεί τα ντοπια αφεντικά και οι πολιτικοί και μηντιακοί λακέδες τους την ξέρουν την δουλειά.

Εύκολη δουλειά, όταν δεν έχουν ανταγωνιστές…

Ένα εθνικό «σφίξιμο»

Σάββατο 24 Φλεβάρη. Παραμένω πεπεισμένος ότι πάνω απ’ όλα ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στ’ αλήθεια θέλει να βρεθεί μια λύση. Βλέπω ότι ο έλληνας υπ.εξ. κάνει επίσης προσπάθειες.

Αυτή είναι διατύπωση του σοσιαλδημοκράτη πρωθυπουργού της δημοκρατίας της μακεδονίας Zoran Zaev σε χθεσινή συνέντευξή του στο site “balkan insight”. Προσέξτε τις όχι και τόσο λεπτές αποχρώσεις: για μεν τον ψόφιο κοριό «είναι πεπεισμένος ότι στ’ αλήθεια θέλει»· για δε τον ογκόλιθο «ότι κάνει προσπάθειες»… Συμπληρώστε αυτό: α) ότι ο ψόφιος κοριός είναι ειδικός μόνο σ’ αυτό: στο να παραμυθιάζει άλλους ότι «θέλει ειλικρινά» (οτιδήποτε…)· και β) ότι το «προσπαθώ» είναι συχνά ένας ευφημισμός του «δεν θέλω».

Τα ντόπια καθεστωτικά μεγάφωνα δείχνουν συγκρατημένη ενόχληση για το γεγονός ότι ο Zaev έχει γίνει το «αγαπημένο παιδί» διάφορων ευρωπαίων καθεστωτικών, ξεκινώντας απ’ το Βερολίνο· ενώ η μπογιά του ψόφιου κοριού έχει ξεβάψει προ πολλού. Και διακριτικά υπενθυμίζουν ότι η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση των Σκοπίων αποκλείει οποιαδήποτε αλλαγή στο σύνταγμα σε σχέση με γλώσσα και εθνότητα· έχοντας, προφανώς, την συμφωνία των πάντων (εκτός απ’ τους έλληνες) επ’ αυτού.

Σε μια άλλη ερώτηση (για το τι θα γίνει αν, παρά την αισιοδοξία του, δεν υπάρξει συμφωνία με την ελλάδα) ο Zaev απαντάει:

Και οι δύο πλευρές δεν πρέπει να βάζουν ζητήματα που θα κάνουν αδύνατη τη λύση. Είμαι ειλικρινά αποφασισμένος να βρώ μια πραγματιστική εξήγηση για την την ελληνική πλευρά, σκεπτόμενος κυρίως τον ελληνικό λαό. Γιατί πρόκειται για μια προσπάθεια να βρεθεί μια λύση διαρκείας και όχι ένα είδος παράκαμψης, πλαστογράφησης ή ψεμμάτων του ενός προς τον άλλο.

Σ’ αυτή τη διαδικασία πρέπει να οδηγούμαστε απ’ τα γεγονότα. Δεν έχω κανένα δίλημα, όταν μιλάμε για την γεωγραφική περιοχή της μακεδονίας, να αναγνωρίσω ότι εμείς έχουμε το βόρειο ή πάνω τμήμα, το νότιο τμήμα ανήκει στην ελλάδα και το ανατολικό στη βουλγαρία.

Αν σεβόμαστε τα γεγονότα, πρέπει να βρεθεί μια λύση. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το πρόβλημα περιστρέφεται γύρω απ’ το όνομα. Δεν πρέπει να παρεμβάλουμε πράγματα που θα προξενίσουν επιπρόσθετα προβλήματα, τα οποία το μόνο που θα πετύχουν είναι να μας απομακρύνουν ακόμα περισσότερο από μια λύση.

Μα αν επρόκειτο να είναι οι έλληνες («λαός και αφέντες») ρεαλιστές και συμφιλωμένοι με την πραγματικότητα το «πρόβλημα» θα είχε λυθεί απ’ το 1992!!! Μήπως, άραγε, έγιναν τώρα, μετά απ’ τα 8 σκληρά χρόνια του «ουστ ε.ε., ουστ ευρώ και ουστ Μέρκελ και Σόιμπλε»;

Ο Zaev μιλάει για το «πρόβλημα του ονόματος», που είναι μόνο ελληνικό πρόβλημα, και όχι του μακεδονικού κράτους ή οποιουδήποτε άλλου στον πλανήτη. Μιλάει, επίσης, για ένα «πρόβλημα» που το θεωρούν γελοίο τουλάχιστον 140 κράτη του πλανήτη, τα οποία έχουν αναγνωρίσει την «δημοκρατία της μακεδονίας». Εν τέλει, μιλάει για ένα ελληνικό πρόβλημα που αφήνει παγερά αδιάφορους τους πάντες όταν συναντιούνται με μακεδόνες αξιωματούχους. Με δυο λόγια: αν οι έλληνες είχαν σχέση με τα πραγματικά γεγονότα η «προσπάθεια» του ογκόλιθου θα ήταν παντελώς αχρείαστη.

Θέλει λοιπόν όντως ο ψόφιος κοριός και το κόμμα του να δείξουν στοιχειώδη ρεαλισμό ακόμα κι αν αυτό τους κολλήσει for ever την ρετσινιά του «εθνοπροδότη» και δεν ξαναδούν ποτέ ξανά γκουβέρνο (ή ακόμα και αρκετοί βουλευτική καρέκλα;) Μας φαίνεται απίθανο: δεν δείχνουν ρεαλισμό σε τίποτα άλλο, ακόμα κι αν κάτι τέτοιο θα είχε μικρότερο κόστος για τους ίδιους. Επιμένουν ότι η δημοκρατία της μακεδονίας πρέπει να εξαφανίσει την μακεδονική εθνότητα και γλώσσα σαν συνταγματικές αναφορές, καθώς και οποιαδήποτε κουβέντα για μακεδονική μειονότητα (στην ελλάδα) παρότι ξέρουν ότι αυτές οι απαιτήσεις είναι, απλά, παρανοϊκές.

Έχοντας την μικροαστική, «επαρχιώτικη» και μίζερη αντίληψη περί «πολιτικής ηγεμονίας στο εσωτερικό», και ξέροντας ότι ακόμα κι αν δεν υπάρξει «λύση» (στο ελληνικό «εθνικό» πρόβλημα) τους επόμενους μήνες δεν θα αλλάξει τίποτα στην προοπτική ένταξης του μακεδονικού κράτους είτε στο νατο είτε στην ε.ε., είμαστε σίγουροι ότι το μόνο που «ειλικρινά θέλουν» και το μόνο που «προσπαθούν» είναι να μην εκνευρίσουν την θεία Λίτσα.

Είχαν στο μυαλό τους την ελπίδα μπας και φορτώσουν την όποια «αδυναμία», «αποτυχία λύσης» κλπ, στον Zaev. Όμως αυτό το blame game το έχουν χάσει ήδη. Απομένουν τα εθνοπατριωτικά για εσωτερική κατανάλωση. Συνεπώς η εθνοφασιστική τακτική όπως την δουλεύουν οι φαιορόζ συμπυκνώνεται στη ρήση του ψόφιου κοριού “εμείς δεν βιαζόμαστε” (για την “λύση”).

Τι σημαίνει αυτό; Ε, τα γνωστά: με κάποιον τρόπο η “εκκρεμότητα να συνεχίσει να σέρνεται”…