Σάββατο 24 Φλεβάρη. Παραμένω πεπεισμένος ότι πάνω απ’ όλα ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στ’ αλήθεια θέλει να βρεθεί μια λύση. Βλέπω ότι ο έλληνας υπ.εξ. κάνει επίσης προσπάθειες.
Αυτή είναι διατύπωση του σοσιαλδημοκράτη πρωθυπουργού της δημοκρατίας της μακεδονίας Zoran Zaev σε χθεσινή συνέντευξή του στο site “balkan insight”. Προσέξτε τις όχι και τόσο λεπτές αποχρώσεις: για μεν τον ψόφιο κοριό «είναι πεπεισμένος ότι στ’ αλήθεια θέλει»· για δε τον ογκόλιθο «ότι κάνει προσπάθειες»… Συμπληρώστε αυτό: α) ότι ο ψόφιος κοριός είναι ειδικός μόνο σ’ αυτό: στο να παραμυθιάζει άλλους ότι «θέλει ειλικρινά» (οτιδήποτε…)· και β) ότι το «προσπαθώ» είναι συχνά ένας ευφημισμός του «δεν θέλω».
Τα ντόπια καθεστωτικά μεγάφωνα δείχνουν συγκρατημένη ενόχληση για το γεγονός ότι ο Zaev έχει γίνει το «αγαπημένο παιδί» διάφορων ευρωπαίων καθεστωτικών, ξεκινώντας απ’ το Βερολίνο· ενώ η μπογιά του ψόφιου κοριού έχει ξεβάψει προ πολλού. Και διακριτικά υπενθυμίζουν ότι η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση των Σκοπίων αποκλείει οποιαδήποτε αλλαγή στο σύνταγμα σε σχέση με γλώσσα και εθνότητα· έχοντας, προφανώς, την συμφωνία των πάντων (εκτός απ’ τους έλληνες) επ’ αυτού.
Σε μια άλλη ερώτηση (για το τι θα γίνει αν, παρά την αισιοδοξία του, δεν υπάρξει συμφωνία με την ελλάδα) ο Zaev απαντάει:
Και οι δύο πλευρές δεν πρέπει να βάζουν ζητήματα που θα κάνουν αδύνατη τη λύση. Είμαι ειλικρινά αποφασισμένος να βρώ μια πραγματιστική εξήγηση για την την ελληνική πλευρά, σκεπτόμενος κυρίως τον ελληνικό λαό. Γιατί πρόκειται για μια προσπάθεια να βρεθεί μια λύση διαρκείας και όχι ένα είδος παράκαμψης, πλαστογράφησης ή ψεμμάτων του ενός προς τον άλλο.
Σ’ αυτή τη διαδικασία πρέπει να οδηγούμαστε απ’ τα γεγονότα. Δεν έχω κανένα δίλημα, όταν μιλάμε για την γεωγραφική περιοχή της μακεδονίας, να αναγνωρίσω ότι εμείς έχουμε το βόρειο ή πάνω τμήμα, το νότιο τμήμα ανήκει στην ελλάδα και το ανατολικό στη βουλγαρία.
Αν σεβόμαστε τα γεγονότα, πρέπει να βρεθεί μια λύση. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το πρόβλημα περιστρέφεται γύρω απ’ το όνομα. Δεν πρέπει να παρεμβάλουμε πράγματα που θα προξενίσουν επιπρόσθετα προβλήματα, τα οποία το μόνο που θα πετύχουν είναι να μας απομακρύνουν ακόμα περισσότερο από μια λύση.
Μα αν επρόκειτο να είναι οι έλληνες («λαός και αφέντες») ρεαλιστές και συμφιλωμένοι με την πραγματικότητα το «πρόβλημα» θα είχε λυθεί απ’ το 1992!!! Μήπως, άραγε, έγιναν τώρα, μετά απ’ τα 8 σκληρά χρόνια του «ουστ ε.ε., ουστ ευρώ και ουστ Μέρκελ και Σόιμπλε»;
Ο Zaev μιλάει για το «πρόβλημα του ονόματος», που είναι μόνο ελληνικό πρόβλημα, και όχι του μακεδονικού κράτους ή οποιουδήποτε άλλου στον πλανήτη. Μιλάει, επίσης, για ένα «πρόβλημα» που το θεωρούν γελοίο τουλάχιστον 140 κράτη του πλανήτη, τα οποία έχουν αναγνωρίσει την «δημοκρατία της μακεδονίας». Εν τέλει, μιλάει για ένα ελληνικό πρόβλημα που αφήνει παγερά αδιάφορους τους πάντες όταν συναντιούνται με μακεδόνες αξιωματούχους. Με δυο λόγια: αν οι έλληνες είχαν σχέση με τα πραγματικά γεγονότα η «προσπάθεια» του ογκόλιθου θα ήταν παντελώς αχρείαστη.
Θέλει λοιπόν όντως ο ψόφιος κοριός και το κόμμα του να δείξουν στοιχειώδη ρεαλισμό ακόμα κι αν αυτό τους κολλήσει for ever την ρετσινιά του «εθνοπροδότη» και δεν ξαναδούν ποτέ ξανά γκουβέρνο (ή ακόμα και αρκετοί βουλευτική καρέκλα;) Μας φαίνεται απίθανο: δεν δείχνουν ρεαλισμό σε τίποτα άλλο, ακόμα κι αν κάτι τέτοιο θα είχε μικρότερο κόστος για τους ίδιους. Επιμένουν ότι η δημοκρατία της μακεδονίας πρέπει να εξαφανίσει την μακεδονική εθνότητα και γλώσσα σαν συνταγματικές αναφορές, καθώς και οποιαδήποτε κουβέντα για μακεδονική μειονότητα (στην ελλάδα) παρότι ξέρουν ότι αυτές οι απαιτήσεις είναι, απλά, παρανοϊκές.
Έχοντας την μικροαστική, «επαρχιώτικη» και μίζερη αντίληψη περί «πολιτικής ηγεμονίας στο εσωτερικό», και ξέροντας ότι ακόμα κι αν δεν υπάρξει «λύση» (στο ελληνικό «εθνικό» πρόβλημα) τους επόμενους μήνες δεν θα αλλάξει τίποτα στην προοπτική ένταξης του μακεδονικού κράτους είτε στο νατο είτε στην ε.ε., είμαστε σίγουροι ότι το μόνο που «ειλικρινά θέλουν» και το μόνο που «προσπαθούν» είναι να μην εκνευρίσουν την θεία Λίτσα.
Είχαν στο μυαλό τους την ελπίδα μπας και φορτώσουν την όποια «αδυναμία», «αποτυχία λύσης» κλπ, στον Zaev. Όμως αυτό το blame game το έχουν χάσει ήδη. Απομένουν τα εθνοπατριωτικά για εσωτερική κατανάλωση. Συνεπώς η εθνοφασιστική τακτική όπως την δουλεύουν οι φαιορόζ συμπυκνώνεται στη ρήση του ψόφιου κοριού “εμείς δεν βιαζόμαστε” (για την “λύση”).
Τι σημαίνει αυτό; Ε, τα γνωστά: με κάποιον τρόπο η “εκκρεμότητα να συνεχίσει να σέρνεται”…