Τετάρτη 17 Γενάρη. Ενόσω συμβαίνουν αυτά, το ψόφιο κουνάβι και η κυβέρνησή του ετοιμάζονται για ένα καινούργιο γύρο εμπορικών “κυρώσεων” κατά του κινεζικού καπιταλισμού. Με την μορφή υψηλών δασμών, που αναμένεται να αποφασιστούν ως το τέλος του μήνα. Σε μια σειρά κινέζικων εισαγωγών, απ’ τα φωτοβολταϊκά πάνελ μέχρι προϊόντα σιδήρου και ατσαλιού – μεταξύ άλλων.
Ο εμπορικός πόλεμος έχει κηρυχτεί επίσημα απ’ την Ουάσιγκτον, και η τωρινή συντηρητική κυβέρνηση είναι απλά ο εκτελεστικός του βραχίονας. Τα ραγδαία αυξανόμενα εμπορικά ελλείματα των ηπα, η επίσης σταθερή απώλεια μεριδίων διεθνούς αλλά και εσωτερικής αγοράς όχι μόνο από κινέζικα εμπορεύματα αλλά και από ευρωπαϊκά, και, κατά συνέπεια, η ανάδυση του νεο-προστατευτισμού, σημειώνουν και τυπικά το τέλος της θρυλικής “παγκοσμιοποίησης”. Όπως ήταν αναμενόμενο, απ’ όσους ξέρουν την καπιταλιστική ιστορία.
Το ψόφιο κουνάβι είναι συνεπές στο κτίσιμο αυτών των εμπορικών τειχών. Μόνο που έχει μπλέξει, και έχει μπλέξει πολύ άσχημα, με τρόπο που δεν θα γινόταν ένα αιώνα πριν. Προκειμένου να αποφύγει το Πεκίνο τους δασμούς στις εξαγωγές των κινεζικών επιχειρήσεων μετακινεί ορισμένα στάδια της παραγωγής, συνήθως τα τελικά, σε άλλα κράτη· κατά προτίμηση της ανατολικής ασίας. Έτσι η Ουάσιγκτον αναγκάζεται να “οχυρωθεί” βάζοντας δασμούς όχι μόνο απέναντι στα made in china, αλλά και σε διάφορα επιπλέον made in, άλλων κρατών.
Με τέτοιους ελιγμούς (τους χρησιμοποιούν και ευρωπαϊκές εταιρείες) που τους κάνει εφικτούς η προχωρημένη τεχνολογική αναδιάρθρωση των αρχών του 21ου αιώνα, τα πολεμικά / οχυρωματικά έργα του αμερικανικού καπιταλισμού καταλήγουν σε κήρυξη εμπορικού πολέμου σε επιπλέον κράτη, κάτι που δεν είναι πάντα πρώτη επιλογή της Ουάσιγκτον.
Σκατοκατάσταση… Κουραδότρυπες παντού – που θάλεγε κι ένας πρόεδρος…