Πέμπτη 9 Νοέμβρη. Η uber (η γνωστή…) σας καλεί στο κοντινό μέλλον: ιπτάμενα ταξί αστικής χρήσης!… Ανακοίνωσε χτες ότι υπέγραψε συμφωνία με τη nasa για την από κοινού δημιουργία του συστήματος urban εναέριας κυκλοφορίας. Τα μελλοντικά ιπτάμενα ταξί θα είναι ιδιοκτησίας της uber· καμμία σχέση με το μοντέλο των υποτίθεται freelancer οδηγών των κοινών ι.χ.
Η δημιουργία τέτοιων συστημάτων, που να έχουν πολύ μεγάλη «χωρητικότητα» ιπτάμενων οχημάτων (και όχι μόνο ταξί), παραμένει μια βασική προϋπόθεση πριν ο καπιταλιστικός κόσμος περάσει στην εποχή των μαζικών 3D ιδιωτικών (urban και όχι μόνο) μετακινήσεων. Η uber υπόσχεται ότι το σύστημα αυτό θα έχει κατασκευαστεί, ελεγχθεί και εγκατασταθεί στο Los Angeles (όπως επίσης στο Dallas και στο Dubai, που εχουν εκδηλώσει την πρόθεση να μπουν άμεσα στο κόλπο) ως το 2020 (και οπωσδήποτε πολύ πριν τους ολυμπιακούς του 2028 που θα γίνουν στο L.A.). Τα σχεδόν 3 χρόνια φαίνονται λίγα, αλλά ο στόχος είναι δελεαστικός και οι πόροι (χρηματικοί, τεχνικοί και διανοητικοί) υπεραρκετοί. Και δεν έχει εκδηλωθεί επίσημα ακόμα η ανάλογη πρωτοβουλία του Πεκίνου· όμως αποκλείεται να αργήσει…
Το δεύτερο ζήτημα είναι τα επίπεδα προσγείωσης και απογείωσης. Για τα ιπτάμενα ταξί της η uber φαίνεται να έχει βρει την λύση: ειδικές πλατφόρμες φτιαγμένες στις ταράτσες ουρανοξυστών. Μελλοντικά ωστόσο (και πάντως όχι σε έναν αιώνα!), όταν η χρήση των ιπτάμενων ι.χ. γενικευτεί και φύγει απ’ τις βίλες, τα γραφεία και τα προάστεια, κάτι άλλο θα πρέπει να γίνει. Ας πούμε: νέες «έξυπνες» πόλεις, κατασκευασμένες απ’ την αρχή με τις προδιαγραφές του 21ου αιώνα…
Ένα τρίτο ζήτημα αφορά την στάση των κρατικών υπηρεσιών και των κανονισμών τους απέναντι σ’ αυτό το καινούργιο είδος. Άραγε, αυτός που θα οδηγεί ένα τέτοιο όχημα είναι «οδηγός» ή «πιλότος»; Χρειάζεται δίπλωμα οδήγησης ή δίπλωμα πιλότου; Προφανώς θα υπάρξει απάντηση. Αλλά μπορεί το ίδιο το ερώτημα να ξεπεραστεί γρήγορα αν γίνει (κοινωνικά) αποδεκτό το πλήρως αυτόματο ιπτάμενο ι.χ. Που από τεχνολογική άποψη είναι έτοιμο…
Α, υπάρχει και κάτι ακόμα. Οι «λυμπερόπουλοι» και οι «σαν λυμπερόπουλοι», «σπρίτζηδες», «βορβορίδηδες» κλπ. Αλλά αυτοί είναι περιθωριακό φαινόμενο. Κι άλλωστε, ώσπου να έρθει το «κακό» στα μέρη μας, ποιος ζει ποιος πεθαίνει…