Κυριακή 23 Ιούλη. Θα ήθελα να ξαναδώ για λίγο αυτά τα χέρια αν και φαντάζομαι πως αυτό το ποτήρι δεν το χρειάζεστε άλλο.
Η στεριά είναι θολή μόνο αν θέλεις να τη δεις έτσι, ακόμα κι αν σε ζαλίζει η θάλασσα.
Όλα τα καράβια πρέπει να φύγουν τα μεσάνυχτα ή τουλάχιστον μια φορά στη ζωή μου.
Αφήνω πίσω το στομάχι μου, θα επιστρέψω κάποια στιγμή να το πάρω αν το χρειαστώ.
Όταν κάνω αυτό που θέλω ο ουρανός σκοτεινιάζει μόνο πάνω απ’ τα νησιά ή από εκείνους τους τόπους που, ενώ θα ‘θελαν πολύ νά ναι νησιά, ο θεός δεν υπήρχε τότε.
Μαύρα τηλέφωνα. Οι τζιμινιέρες.
Τα ουρλιαχτά ενός βυθού που με καλεί κοντά του.
Η σκέψη τέλειωσε, τα ταξίδια όχι.
Αγαπώ πιο εύκολα τις νύχτες και φεύγω χωρίς προειδοποίηση.
Η θάλασσα στέρεψε, το μυαλό μου όχι ακόμα.