Τσιμεντάρισμα

Τρίτη 29 Σεπτέμβρη. …Αυτό που αποκρύπτεται, όταν η αποδόμηση καταπιάνεται με το ζήτημα του θανάτου, είναι το αντικειμενικό και ανεξάλειπτο γεγονός της βιολογικά καθορισμένης θνητότητας των ανθρώπινων όντων. Σπάνια ακούει κανείς, αν ακούει ποτέ, για ανθρώπους που πεθαίνουν από θνητότητα… Ακόμα και η έννοια του “θανάτου από φυσικά αίτια” – ήδη ένας απολυμασμένος λεκτικός ευφημισμός της “θνητότητας”- έχει πέσει σε αχρησία. Οι γιατροί σπάνια γράφουν “φυσικά αίτια” όταν συμπληρώνουν ένα πιστοποιητικό θανάτου· όταν δεν διαθέτουν άλλη, πιο συγκεκριμένη εξήγηση, οπωσδήποτε θα συστήσουν νεκροψία για να καθορίσουν τη “γνήσια” (δηλαδή την άμεση) αιτία θανάτου. Η αδυναμία τους να εντοπίσουν μια τέτοια αιτία θα στιγματιστεί ως ένδειξη επαγγελματικής ανικανότητας. Πρέπει να επισημαίνεται και να δηλώνεται μια συγκεκριμένη αιτία για κάθε θάνατο, ως νόμιμη δε αιτία θανάτου γίνεται δεκτή εκείνη που είτε είναι είτε μπορεί να καταστεί αποτρέψιμη, τώρα ή στο ορατό μέλλον (δηλαδή με περαιτέρω έρευνα και ανάπτυξη φαρμάκων και τεχνικών) – τουλάχιστον επί της αρχής, αν όχι σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση. Ούτε οι συγγενείς ούτε οι φίλοι του αποθανόντα θα δεχθούν τα “φυσικά αίτια” ως απάντηση στο ερώτημα γιατί επήλθε ο θάνατος. 

… (Αυτή) η αποδόμηση του θανάτου, παραδόξως, επιτείνει το μέγεθος του τρόμου του θανάτου και αυξάνει δραστικά την καταστροφική ισχύ του, ακόμα κι όταν φαίνεται ότι θέτει υπό αμφισβήτηση το φάσμα του… Ο θάνατος είναι τώρα μια μόνιμη, αόρατη αλλά άγρυπνη και στενά επιτηρούμενη παρουσία σε κάθε ανθρώπινο εγχείρημα, βαθιά αισθητή επί 24ώρου βάσεως και κάθε μέρα του χρόνου….

… Αφ’ ης στιγμής η τρομακτική ανησυχία για τελικό αλλά μακρινό θάνατο διασπάστηκε σε καθημερινή ανησυχία για την έγκαιρη διαπίστωση και αντιμετώπιση (ή ακόμα καλύτερα αποσόβηση) των αναρίθμητων και πανταχού παρόντων μεμονωμένων και χειροπιαστών αιτιών θανάτου, και καθώς οι συναγερμοί για καινοφανείς αλλά μέχρι πρότινος άγνωστες παθογόνους ουσίες και καταστάσεις διαδέχονται ο ένας τον άλλο με γοργούς ρυθμούς, κάθε πράξη και κάθε περίσταση πράξης, ακόμα και πράξεις και περιστάσεις που πιστεύαμε μέχρι τούδε ότι ήταν ακίνδυνες και αβλαβείς ή δεν τις σκεφτόμασταν καθόλου ως “συναφείς με το θάνατο”, γίνονται ύποπτες πρόκλησης ανεπανόρθωτης βλάβης και δυνητικοί φορείς θανάσιμων ασθενειών. Πλέον δεν υπάρχει στιγμή ανάπαυσης από την απειλή του θανάτου. Η μάχη εναντίον του ξεκινά από τη γέννηση και γεμίζει όλη τη ζωή. Όσο μαίνεται, στέφεται από νίκες – ακόμα κι αν είμαστε καταδικασμένοι να ηττηθούμε στην τελική σύγκρουση. Πριν από αυτήν ωστόσο (και ποιος ξέρει προκαταβολικά ποια μάχη θα αποδειχθεί η τελευταία;) ο θάνατος μένει “κρυμμένος στο φως”.

Διασπασμένος σε αναρίθμητες ανησυχίες για αναρίθμητες απειλές, ο φόβος του θανάτου γεμίζει το σύνολο της ζωής, καίτοι υπό την αραιωμένη μορφή μιας ελαφρώς μειωμένης τοξικότητας …

Δεν μπορεί να βρεθεί επειδή δεν υπάρχει ένα “κέντρο διάλυσης και ανασύνθεσης” των φόβων / φοβιών του θανάτου. Ξέρουμε όμως ότι απ’ τα πρώτα της βήματα, στις αρχές του 20ου αιώνα στις ηπα, η οργανωμένη διαφήμιση, προκειμένου να παράξει τους καταναλωτές των εμπορευμάτων του τότε καπιταλισμού άρχισε την ιδεολογική εκστρατεία παραγωγής του έμφοβου υπήκοου, που αν δεν αγοράσει αυτό ή εκείνο θα είναι “ξεπερασμένος” και θα πεταχτεί στην άκρη του οριζόντα της “κοινωνικής αναγνώρισης” – και στα σκουπίδια του. Ξέρουμε ότι η οργανωμένη κατανάλωση ήταν εξ αρχής οργανωμένη κατασκευή φόβων “κοινωνικού θανάτου”.

Μετά από έναν αιώνα, με τον “καταναλωτισμό” να είναι μια βαθιά ενσωματωμένη κοινοτοπία, δεν είναι καθόλου παράξενες οι πιο πάνω παρατηρήσεις του Bauman. Ούτε θα χρειαζόταν ιδιαίτερη προσπάθεια – όπως αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων – μια χοντροκομμένη μεν αλλά μαζικά οργανωμένη δημαγωγική εκστρατεία να «ανακατέψει τον βούρκο» εκατοντάδων εκατομυρίων πρωτοκοσμικών (αυτοκαταναλωτικών) φοβιών, κεφαλαιοποιώντας τον καπιταλιστικά σε μια μανιακή προσήλωση στον «ένα και μοναδικό φόβο θανάτου», τον τσαχπίνη covid 19.

Κάποτε, στο μακρινό παρελθόν, προειδοποιήσαμε: ο πληθωρισμός των καταναλωτικών σημείων απλής ή θριαμβευτικής επιβίωσης στην καπιταλιστική αρένα θα οδηγήσει, αργά ή γρήγορα, σε μια βίαιη εκστρατεία αποπληθωρισμού, όπου τα σύμβολα της ζωής και του θανάτου θα συγκεραστούν σε ελάχιστα (και κεντρικά / κρατικά ελεγχόμενα). Ο πληθωρισμός των φοβιών αξιοποιείται πια (καπιταλιστικά και εξουσιαστικά) σαν το λίπασμα για να ανθίσουν επιλεγμένες μαζικές μονο-φοβίες: ο covid-19 έχει κηρυχτεί σχεδόν η μοναδική «νόμιμη αιτία θανάτου» στο βαθμό που … είτε είναι είτε μπορεί να καταστεί αποτρέψιμη, τώρα ή στο ορατό μέλλον (δηλαδή με περαιτέρω έρευνα και ανάπτυξη φαρμάκων και τεχνικών). Δόξα στο βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα!

Το κόλπο με τον covid δεν δουλεύει τέλεια ακόμα, αλλά οι κυνόδοντες της αναδιάρθρωσης και της καπιταλιστικής εξουσίας κόβουν… Και η όρεξη των αφεντικών είναι θηριώδης.

“Μέσα”!

Τρίτη 29 Σεπτέμβρη. Τον Heiko Schoning, που μιλάει (και όχι μόνο) στο παρακάτω video τον ξέρετε – κάποιοι / κάποιες. Πριν ένα μήνα, την Κυριακή 30 Αυγούστου (το μονοπώλιο της αλήθειας), είχαμε παρουσιάσει ένα άλλο video, απ’ την πρώτη δημόσια εκδήλωση μιας πρωτοβουλίας γερμανών γιατρών για την «εξωκοινοβουλευτική έρευνα σχετικά με τον covid-19». Ο Schoning είναι συνιδρυτής αυτής της επιτροπής.

Βρέθηκε πριν 3 ημέρες σε μια μεγάλη διαδήλωση στο Λονδίνο, ενάντια στα πραξικοπήματα, την τρομοκρατία και τον υποχρεωτικό εμβολιασμό με την αναμενόμενη σοδειά των προϊόντων της γενετικής μηχανικής… Ήταν η μέρα του: η αστυνομία τον έδεσε. Σαν «γερμανό»; Σαν «αμφισβητία»; Σαν «γερμανό αμφισβητία»;

Τον κράτησαν μια μέρα – δεν έπαθε τίποτα σπουδαίο, εκτός απ’ το ότι η αστυνομία κατέσχεσε το κινητό του, τον υπολογιστή του και ένα βιβλίο…

Εν τω μεταξύ στο ελβετικό κοινοβούλιο αποφάσισε την επέκταση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης (αυτό που στo ελλαδιστάν ο άρειος πάγος ονόμασε ιδιόμορφο Δίκαιο της Ανάγκης – με κεφαλαία πάντα…) μέχρι το τέλος του 2021. Σωστά διαβάσατε: όχι του 2020 αλλά του 2021. Αυτό σημαίνει ότι καταργείται ως τότε το σύνταγμα, αφού το «εκτελεστικό» (η κυβέρνηση και τα όργανά της) θα συνεχίσει να έχει εξω-συνταγματικές εξουσίες. Είναι ένα διαρκές πραξικόπημα με «κοινοβουλευτική κάλυψη» – μια υβριδιακή μορφή του νέου ολοκληρωτισμού, της θεμελίωσης του νεο-κρατισμού.

Μέσα στην απόφαση (21 άρθρα και πάμπολλά υπο-άρθρα) περιλαμβάνεται και η εξουσιοδότηση προς την κυβέρνηση να επιβάλει τον υποχρεωτικό εμβολιασμό των ελβετών με το mRNA εμβόλιο της «εταιρείας φάντασμα» Moderna. (Το ελβετικό κράτος έχει ήδη παραγγείλει 5 εκατομύρια δόσεις απ’ το εμβόλιο που μεταλλάσσει τα ανθρώπινα κύτταρα – για το καλό της υγείας πάντα…). Πρέπει να θυμίσουμε ότι η ελβετία δεν ανήκει στην ε.ε…. αλλά επίσης ότι σε επίπεδο κορυφαίων θεσμών της ε.ε. γίνεται μεγάλη προετοιμασία για παρόμοιες πραξικοπηματικές εξελίξεις. Ελπίζουμε ότι θα ξέρουμε σύντομα.

Αυτά και άλλα είναι πιθανό να σας φοβήσουν. Αλλά το σωστό και το απελευθερωτικό είναι να σας θυμώσουν, για τους σωστούς και όχι παρανοημένους λόγους. Εκείνο που σίγουρα δεν πρέπει να κάνετε είναι να ελπίζετε ότι κάποιοι «άλλοι» θα σταματήσουν αυτόν τον εξελισσόμενο παρανοϊκό εφιάλτη.

Οι «άλλοι» είστε εσείς κι εμείς…

Ποσά σε μετρητά

Δευτέρα 28 Σεπτέμβρη. Διάφοροι βαθυστόχαστοι επιμένουν είτε άμεσα είτε έμμεσα ότι η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία κινήθηκε και κινείται εκτός καπιταλισμού· σαν ένα είδος «αυθεντικής φυσικής απειλής», μια αναμέτρηση της ανθρωπότητας συνολικά με έναν μοχθηρό ιό, ακριβώς όπως περιγράφεται απ’ τα κράτη και τους κάθε είδους λακέδες. Μερικοί μάλιστα έχουν ψηθεί ότι τα συνταγματικά πραξικοπήματα, οι γενικευμένες απαγορεύσεις, η τρομοκρατία, είναι «αντικαπιταλιστικά» – επειδή (λένε) είναι «αντικαταναλωτικά»… Προφανώς πρόκειται για μικροαστικές «θεωρίες» περί καπιταλισμού, αφού αυτοί οι σπουδαίοι άνθρωποι μπορούν να δουν μόνο ό,τι βρίσκεται ακριβώς μπροστά στη μύτη τους (κι ούτε καν…)

Κάποιοι άλλοι δεν θα έκαναν καν τον κόπο να ειρωνευτούν αυτήν την «αντικαπιταλιστική σοφία». Ο γνωστός Jeff Bezos (της Amazon, ηλεκτρονικό εμπόριο…) μεταξύ Μάρτη και Ιούνη του 2020 αύξησε την προσωπική του περιουσία κατά 48 δισεκατομύρια δολάρια – ένα ποσό που κάθε βαθυστόχαστος θα θεωρούσε αμελητέο. Ο σινο-αμερικάνος ιδρυτής της Zoom (που έγινε “must” ακαριαία χάρη στις καραντίνες) έγινε πλουσιότερος κατά 2,5 δισεκατομύρια δολάρια. Και ο πρώην ceo της microsoft και νυν “επενδυτής” σε “ανερχόμενες φίρμες” Steve Ballmer αύξησε την περιουσία του κατά 15,7 δισεκατομύρια δολάρια. Συνολικά μιλώντας, μέσα σε 4 μήνες «υγιεινομικής κρίσης», οι αμερικάνοι δισεκατομυριούχοι έγιναν πλουσιότεροι κατά 637 δισεκατομύρια – τα οποία, παρακαλούμε την προσοχή σας – δεν τα «έβγαλαν» ούτε αποκλειστικά ούτε καν κυρίως απ’ την αμερικανική ενδοχώρα. Τα «έβγαλαν» απ’ την συσσώρευση που πραγματοποίησαν σε πολλά μέρη του πλανήτη. Κι ακόμα δεν έχει γίνει ο λογαριασμός για τα κέρδη των big pharma – αυτά έπονται.

Διάφορες σοφιστείες θα εφεύρισκαν οι σοφολογιότατοι φίλοι της καραντίνας προκειμένου να ξεπεράσουν αυτήν την πραγματικότητα. Ότι, δηλαδή, για καπιταλιστική αναδιάρθρωση και συγκέντρωση κεφαλαίου πρόκειται, κι όχι για απειλή κατά της ανθρωπότητας. Βαριεστημένα θα κατέληγαν στο γνωστό: «τον covid να πληρώσει η ολιγαρχία». Σωστό – αν βρεθούν χωροφύλακες να την αναγκάσουν… (Πάντως χρωστάει ακόμα την κρίση…)

Εν τω μεταξύ η προσοχή θα έπρεπε να έχει στραφεί στο ποιοί καπιταλιστικοί κλάδοι επωφελήθηκαν με τέτοιο θηριώδη τρόπο μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα απ’ αυτήν την «υγιεινομική κρίση»· μιας και εμπειρικά είναι μάλλον εύκολο να βρεθούν άλλοι καπιταλιστικοί κλάδοι που είχαν και έχουν ζημιές. Αν περάσει απ’ το μυαλό κάποιου σοφολογιότατου φίλου της καραντίνας ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μια εντατική καπιταλιστική αλλαγή παραδείγματος με κερδισμένους και χαμένους κλάδους (όχι όμως αφεντικά! γιατί το κεφάλαιο / χρήμα μεταφέρεται ακαριαία από μη επικερδείς σε επικερδείς τομείς), κι αν επιπλέον τους περάσει απ’ το μυαλό ότι αυτό ΑΚΡΙΒΩΣ συμβαίνει σε κάθε καπιταλιστική αναδιάρθρωση (με τους εργάτες να είναι η μάζα των «παράπλευρων απωλειών» αν δεν έχουν την γνώση και την πολιτική / οργανωτική ετοιμότητα να στραφούν εναντίον οποιουδήποτε είδος «πολέμου»…), αν λοιπόν συμβούν τέτοια απίθανα πράγματα, τότε οι βαθυστόχαστοι αναλυτές φίλοι της καραντίνας ίσως αρχίσουν να ανησυχούν για τις φιλίες τους με τα κράτη και τις βεβαιότητές τους περί «υγιειονομικού εφιάλτη».

(Το έσχατο σημείο αυτο-εξαπάτησης των υπέροχων Εγώ / θυμάτων του νεοφιλελευθερισμού είναι το να πιστεύουν ότι δεν χειραγωγούνται, ειδικά όταν κατάτασσονται σαν πειθαρχημένοι στρατιώτες στον «πόλεμο κατά του εχθρού», γνωστού ή άγνωστου, ορατού ή αόρατου. Είναι αυτή η φρεναπάτη που βασίλεψε επί 30 χρόνια αλλά τώρα γίνεται κιμάς που είναι, τώρα που μιλάμε, αντικείμενο δεκάδων, μπορεί και εκατοντάδων ερευνών, μετρήσεων και διδακτορικών σ’ όλο τον καπιταλιστικό πλανήτη…)

Υγιεινομικά μανιτάρια

Κυριακή 27 Σεπτέμβρη. Θυμάστε τότε που οι ανήλικοι είχαν χαρακτηριστεί «υγιεινομικές βόμβες»; Θυμάστε τότε που (κατά τους λακέδες των φαρμακοβιομηχανιών και τους πολιτικούς εκπροσώπους τους) είχαν «μεγάλη εκρηκτική γόμωση» («μεγάλο ιικό φορτίο» δηλαδή) μέσα στην αθώα και υγιή συσκευασία τους και θα σκότωναν όποιον ηλικιωμένο έβρισκαν σε απόσταση δύο ή τεσσάρων μέτρων;

Θυμάστε μετά που έπαψαν να είναι «υγιειονομικές βόμβες»; Επειδή αποδείχθηκε (είπαν) ότι τελικά οι ανήλικοι δεν είναι παραγεμισμένοι με covid-19, και σε κάθε περίπτωση δεν τον μεταδίδουν και τόσο εύκολα;

Ε, τώρα έχουν κηρυχτεί ξανά σούπερ επικίνδυνοι! Όχι απλές «βόμβες» – «υγιεινομικές πυρηνικές κεφαλές»!! Και οι ανά κράτος αρχές «ύφεσης και αφοπλισμού» έχουν αναλάβει μια τερατώδη δράση εναντίον τους, παίζοντας τα ρέστα τους πάνω στις υγιεινιστικές φοβίες των μεγάλων (συνυπολογιζόμενων των εκπαιδευτικών, που δεν καταλαβαίνουν ότι προσυγράφουν το τέλος του εκπαιδευτικού συστήματος όπου δουλεύουν…) μέχρι να εμφανιστούν τα σωτήρια εμβόλια.

Ο ελληνικός «εθνικός οργανισμός δημόσιας υγείας», ακολουθώντας το διεθνές manual που προβλέπει την γρήγορη και βίαιη αναδιάρθρωση των δύο ιστορικών πυλώνων του φορντικού «κράτους πρόνοιας» (της δημόσιας εκπαίδευσης και της δημόσιας υγείας· οι άλλοι δύο, τα συνταξιοδοτικά συστήματα και οι εργατικές νομοθεσίες έχουν μπει ήδη στις κρεατομηχανές) έδειξε πόσο εύκολο και απλό είναι να ανάψει το φυτίλι μιας σχεδιασμένης κατάρρευσης που θα μπορεί να πουληθεί όπως όλα τα υπόλοιπα, εδώ και μήνες, δηλαδή σαν «προστασία της δημόσιας υγείας».

Τι ανακοίνωσε ο ε.ο.δ.υ. πριν καμμιά δεκαριά μέρες σαν αντι-covid πρωτόκολλο για τα σχολεία; Ότι το συνάχι, το απλό χειμωνιάτικο συνάχι, είναι ύποπτο covid-19, και ότι έτσι θα πρέπει να αντιμετωπίζεται! Σύμφωνα με τον συγκεκριμένο μηχανισμό, αρκεί οποιοσδήποτε μαθητής να εμφανίσει πυρετό πάνω από 37,5 («δέκατα» δηλαδή…), βήχα (και μύξες) για να χαρακτηριστεί ύποπτο κρούσμα covid-19!!! Σχολείο έχετε πάει, κι αν δεν θυμάστε ρωτείστε τους γονείς αν υπήρξε χρονιά που δεν αρπάξατε τουλάχιστον μια φορά (ο στατιστικός μέσος όρος είναι δύο φορές στους 8 – 9 μήνες) ένα συνάχι, έχοντας τα παραπάνω συμπτώματα…

Αυτή η απλή «οδηγία», που σκοπεύει να τινάξει στον αέρα την φετεινή χρονιά κατασκευάζοντας έναν εντελώς τεχνητό «μεγα-δυναμίτη» (για τον οποίο, φυσικά, θα φταίνε οι ανήλικοι!!!) έχει σοβαρές συνέπειες. Τις οποίες υπέδειξε η διευθύντρια της παθολογικής κλινικής του νοσοκομείου Ρεθύμνου (η παθολόγος / λοιμωξιολόγος Ελένη Ιωαννίδου):

– Από την στιγμή που ένας μαθητής / μια μαθήτρια θεωρείται ύποπτος covid επειδή έβηξε, φταρνίστηκε ή έχει δέκατα, θα μπει σε απομόνωση στο σχολείο (με τους καθηγητές να ντύνονται σαν διαστημάνθρωποι, και να καλούνται τα συνεργεία απολύμανσης) και θα σταλεί πακέτο σπίτι του, όπου θα πρέπει να μείνει κρατούμενος / εσώκλειστος για δυο βδομάδες.

– Εννοείται πως αρχίζει η αλυσίδα των τεστ για το οικογενειακό του περιβάλλον…

– Κι αν του / της περάσει το συνάχι; Α χα!!! Το σύστημα δεν τα τρώει αυτά!!! Για να γυρίσει στο σχολείο θα πρέπει να κάνει PCR τεστ που να αποδειχθεί «καθαρός»! Είτε θα το κάνει σε ιδιώτη γιατρό (100άρα στο νερό) είτε θα πρέπει να πάει στο νοσοκομείο, όπου φυσικά θα βρίσκονται κι άλλοι ανήλικοι (για τον ίδιο λόγο), να στηθεί στην ουρά, κλπ κλπ.

– Εννοείται ότι αν ξανασυναχωθεί, ξανά τα ίδια…

– Κι αν συμβεί να έχουν 2 ή 3 παιδιά συνάχι ταυτοχρόνως, στην ίδια τάξη; Αρχίζουν τα λουκέτα…

Ποιός, λοιπόν, ανήλικος / η δεν θα περάσει φέτος ένα τουλάχιστον συνάχι, ειδικά αν ο χειμώνας είναι βαρύς; Μ’ αυτόν τον απλό τρόπο, ονομάζοντας το κρέας ψάρι, δηλαδή το συνάχι «υποψία covid», πετυχαίνονται δύο στόχοι με μια πετριά. Αφενός θα είναι μισοάδεια τα σχολεία και αφετέρου «θα επιβαρυνθεί επικίνδυνα το δημόσιο σύστημα υγείας» (ή θα ξεπαραδιαστούν οι οικογένειες στα χαμηλά, ειδικά αν έχουν δύο ή τρία παιδιά…). Πρακτικά δεν μπορούν καν να υπολογιστούν οι συνέπειες των «ψευδώς θετικών» τεστ PCR (συνηθισμένες) σε νεαρούς και νεαρές, καθώς θα τους στέλνει με το ζόρι ο ε.ο.δ.υ. και οι φόβοι εκπαιδευτικών και οικογενειών στο covidικρίωμα.

Κάποιοι θα παρατηρήσουν: έχουν παρανοήσει οι «ειδικοί» και δεν ξέρουν τι κάνουν. Ακόμα κι αυτό θα μπορούσε να συζητηθεί, με μία όμως τεράστια διαφορά: δεν έχουν όλοι όσοι «παρανοούν» εξουσία πάνω σε άλλους. Οι παρανοϊκοί της εξουσίας εκδηλώνουν απλά την εξουσιαστική παράνοια· καθ’ οδόν προς τον παράδεισο της 4ης βιομηχανικής επανάστασης.

Παγιδευμένοι απ’ τη μια μεριά στην υγιεινιστική τρομοεκστρατεία και απ’ την άλλη σε μια συχνά τερατολογική απόρριψη (των μασκών…) μεγαλύτεροι και μικρότεροι δεν μπορούν να συλλάβουν την συνθετότητα (και τον κυνισμό) αυτής της ωμά βίαιης διαχείρισης…

(Να θυμήσουμε ότι η «υποψία» μιας οποιασδήποτε αρχής είναι ο πιο εύκολος τρόπος για να λυθούν τα χέρια της. «Ύποπτος» τέλεσης του τάδε ή του δείνα εγκλήματος – συνεννοούμαστε…)

(φωτογραφίες: Πάνω η εντολή του αφεντικού. Κάτω, ένα απόσπασμα του θυμού της γιατρίνας απ’ το Ρέθυμνο)

Ανορθόδοξος (και ασύμμετρος) πόλεμος

Κυριακή 27 Σεπτέμβρη. Θα μπορούσε να είναι απλή σύμπτωση, ή μια απ’ αυτές τις πανουργίες της ιστορίας. Το γεγονός είναι όμως πολύ κραυγαλέο δυστυχώς για να το προσπεράσουμε. Δεν γίνεται τα αφεντικά να σηκώνουν συνέχεια το μεσαίο δάκτυλο των παχουλών χεριών τους και να κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε!

«Δένοντας» ένα τμήμα του πληθυσμού, και μάλιστα στον αντίποδα των παραδεδεγμένα ευάλωτων (από την άποψη της υγείας τους) κοινωνικών ομάδων, «δένοντας» δηλαδή τους μαθητές και τις μαθήτριες σ’ έναν ιστό κατάλληλα πλεγμένης κινδυνολογίας, τα δυτικά κράτη και τα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος κερδίζουν ένα καλό οκτάμηνο / εννιάμηνο. Ένα ικανό διάστημα τρομοεκστρατείας, ως τις αρχές του επόμενου καλοκαιριού.

«Κανονικά», σύμφωνα με τις διακηρύξεις και τις υποσχέσεις, τα σωτήρια εμβόλια θα έπρεπε να είναι με εκατομμύρια βελόνες έτοιμες τον ερχόμενο Νοέμβριο, Δεκέμβριο· το αργότερο στις αρχές Γενάρη. Φαίνεται όμως ότι υπάρχουν επιπλοκές και θα υπάρξουν καθυστερήσεις. Τα κόκκινα μαντήλια διαπιστώνουν ότι η ε.ε. ετοιμάζεται να εξαπολύσει μια γιγάντια εκστρατεία “πειθούς” υπέρ των εμβολίων γενετικής μηχανικής (είναι πολλά τα λεφτά!), μια εκστρατεία με ψέμματα και απειλές, μήπως και κατασταλεί η όλο και πιο μαζική αντίσταση σ’ αυτό το κτηνώδες παγκόσμιο πείραμα. Απ’ την άλλη θεωρείται σίγουρο ότι με διάφορες φόρμουλες τα δυτικά κράτη θα εμποδίσουν την κυκλοφορία οποιουδήποτε κινεζικού ή ρωσικού εμβολίου στην επικράτειά τους· αν τα άφηναν θα ήταν, απλά, το τέλος (και) των φαρμακοβιομηχανιών τους.

Συνεπώς η μεγάλη επιχείρηση γενετική μηχανική, μεταλλάξεις, επιτήρηση και «θεραπεία» χρειάζεται περισσότερο χρόνο φόβου και απαγορεύσεων απ’ όσο υπολογιζόταν πριν λίγους μήνες. Απ’ όλα τα διακριτά κοινωνικά υποκείμενα και ομάδες οι ανήλικοι ήταν ως πριν αυτούς τους λίγους μήνες οι πλέον «καθαροί» και οι λιγότερο επίφοβοι να γονατίσουν (υποτίθεται) τα δημόσια συστήματα υγείας. Και απ’ την άλλη ήταν οι πιο κατάλληλες κοινωνικές φιγούρες για να επιτευχθεί ομαλά και χωρίς προβλήματα με φυσικό τρόπο η γενική ανοσία του πληθυσμού.

Είναι ίσως σκληρό το να αναγνωριστεί, και φυσικά υπάρχουν πάντα οι ανοσο-μπαγλαμάδες που κατηγορούν ό,τι δεν καταλαβαίνουν για «συνωμοσιολογία». Υπάρχει μια στροφή 180 μοιρών σε σχέση με το υγειονομικό βάρος της νεολαίας που δεν ψηφίζει, της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δηλαδή, και αυτή η στροφή έγινε μέσα στο καλοκαίρι. Αντιμετωπίζεται σαν χειραγωγήσιμη μάζα, άνευ συνεπειών για το σύστημα. Χωρίς πολλές εξηγήσεις οι πρώην «υγιειονομικές βόμβες» ξανα-έγιναν τέτοιες, παρότι ακόμα και τα πιο πρόχειρα στοιχεία δείχνουν το αντίθετο. Χωρίς πολλές εξηγήσεις τα 6χρονα και τα 7χρονα και τα 8χρονα «σφραγίστηκαν» στο πρόσωπο – την ίδια στιγμή που μόλις κτυπήσει το κουδούνι, στις διπλανές παιδικές χαρές, ξαναγίνονται ανθρωπάκια και παίζουν όπως προβλέπει η ηλικία τους. Ευτυχώς.

Η μετατροπή του κοινού συναχιού σε «προθάλαμο του covid» είναι το ως τώρα τρελό μεθύσι των λακέδων της «νέας κανονικότητας». Όμως δεν μπορεί να αμφισβητηθεί αν δεν αποκατασταθεί η κριτική κατανόηση της πραγματικότητας όλης αυτής της τρομοεκστρατείας.

Εκεί τελειώνουν οι απλοϊκότητες και οι fast track εξηγήσεις.

Τις σκέψεις σου να μην τις λες…

Κυριακή 27 Σεπτέμβρη. … Γιατί μια μέρα κρύα / μπορεί και οι μπηχαβιοριστές / να ‘ρθουν στην εξουσία…

Τι ξέρουν λοιπόν οι ειδικοί της ψυχο-πολιτικής διαχείρισης των πληθυσμών; Πώς μπορείς να πείσεις ένα ικανό τμήμα του πληθυσμού για το πιο παρανοϊκό πράγμα στον κόσμο; Πόσο ευάλωτος είναι ο καθένας που έχει άγνοια για τις τρέχουσες πρακτικές των αφεντικών;

Αυτά και άλλα παρόμοια είναι πολιτικά ερωτήματα, για τα οποία η ασταμάτητη μηχανή έχει ως τώρα μόνο αποσπασματικές απαντήσεις. Θα χρειαστεί ξεχωριστή ενασχόληση / ανάλυση για να αναδυθούν τα «κοινωνικά και ιδεολογικά στηρίγματα» της τρέχουσας θανατοπολιτικής.

Ευτυχώς έχουμε ικανή έως πολύτιμη βοήθεια. Για παράδειγμα το βιβλίο Η προέλαση της πανούκλας εκδόθηκε στα ελληνικά απ’ την «λέσχη κατασκόπων του 21ου αιώνα» τον Γενάρη του 2007, σε μετάφραση spn. Γραμμένο το 2006 με τίτλο Marching plague, Germ warfare and global public health από την θρυλική (ακόμα και στα μέρη μας) αμερικανική post-situ ομάδα Critical Art Ensemble, με κύριο θέμα της τον βιολογικό πόλεμο και την παγκόσμια διαχείριση της δημόσιας υγείας μέσω των υγιεινιστικών απειλών, θα ριχνόταν σήμερα στη φωτιά απ’ τους φανατικούς φίλους της καραντίνας! Γιατί περιλαμβάνει πολλές σοβαρές και πικρές αλήθειες. Όχι μόνο για τα κράτη και τα αφεντικά αλλά και για τους υποτελείς…

Όμως το 2006 και το 2007 ήταν ακόμα μια εποχή που αυτά τα ζητήματα μπορούσαν να ειπωθούν. Και να συζητηθούν, ίσως ακόμα κι απ’ τους ίδιους εκείνους που 13 χρόνια μετά, σήμερα δηλαδή, ουρλιάζουν «Καραντίνα! Καραντίνα!!». Τίποτα δεν απαξιώνει αυτήν την έγκυρη γνώση που αποκτήσαμε τότε και διατηρούμε πάντα. Ούτε οι ρευστοποιήσεις, ούτε οι προδοσίες, ούτε οι σαλτιμπαγκισμοί!

Θα αναδημοσιεύσουμε στη συνέχεια μερικά επιλεγεμένα αποσπάσματα από εκείνη την δουλειά της C.A.E. Και, μελλοντικά, μπορεί να κάνουμε αναδημοσιεύσεις άλλων αποσπασμάτων. Επειδή, σε τελευταία ανάλυση, συμβαίνει κι αυτό: η συνείδηση της πραγματικότητας δεν έρχεται πάντα “μετά”. Μερικές φορές έρχεται “πριν”, έγκαιρα…

(Οι τονισμοί στο πρωτότυπο):

… (σελ 59): Αυτό που το κοινό δέχεται τελικά είναι μια τερατώδης μηχανή προπαγάνδας που λειτουργεί σαν ένα δάκτυλο στη σφιγμένη γροθιά της εξουσίας. Τα ειδησειογραφικά μήντια είναι ένας από τους πολλούς θεσμούς που βοηθούν στην εσωτερίκευση της υπερ-πραγματικότητας της κρίσης γενικά και της κρίσης στην βιο-ακεραιότητα συγκεκριμένα.

Δημιουργείται ένας τύπος συνείδησης με τον οποίο το κοινό φτάνει να επιθυμεί την κατάσταση του φόβου, ακόμα και να νοιώθει εμπιστοσύνη για αυτή. Η μετάδοση αντίθετων πληροφοριών – και ως εκ τούτου η άρνηση της αμεσότητας της κρίσης – συναντά συχνά τον θυμωμένο σκεπτικισμό, σα να χάνουν τα άτομα ένα αντικείμενο αξίας. Το να εγκαταλείψεις την ασφάλεια της υπερ-πραγματικότητας και την παρηγοριά του πανικού (που έχουν εγκατασταθεί στα σώματα, στην επιθυμία και στις καθημερινές συμβάσεις) γίνεται μια αυτοκτονική ή δολοφονική πιθανότητα, προκαλώντας μια δημόσια απαίτηση για τη σταθεροποίηση και τη διαιώνιση της βίας τους κράτους…

Θα μπορούσε να είναι κατάσταση που την βλέπεις σ’ ένα δυστοπικό θρίλερ “επιστημονικής φαντασίας” – αλλά όχι. Την ζούμε εδώ γύρω: ποτισμένα ως το μεδούλι στη συνηθισμένη καθημερινότητά τους από φοβίες, σημαντικά τμήματα των πληθυσμών απαιτούν περισσότερη κρατική βία (“Καραντίνα! Απόλυτη Καραντίνα!” φωνάζουν κάμποσοι) επειδή αυτή πουλιέται σαν προστασία! Δεν θέλουν πια να ξε-φοβηθούν, ούτε βέβαια να μισήσουν τους κρατικούς τρομοκράτες, γιατί αυτό το αντιλαμβάνονται ένοχα σαν “πατροκτονία”. Αντίθετα η πατερναλιστική βία εμφανίζεται (και γίνεται δεκτή) σαν “θεραπεία” – ή, τουλάχιστον, σαν μια καθησυχαστική ρουτίνα.

Critical Art Ensemble: η προέλαση της πανούκλας (2)

Κυριακή 27 Σεπτέμβρη. … (σελ. 92): Η ανθρώπινη θυσία υποτίθεται πως είναι ένας «πρωτόγονος» θεσμός – που εξαφανίστηκε καιρό πριν από τον δυτικό πολιτισμό. Δυστυχώς, μάλλον το αντίθετο είναι αλήθεια. Ο θεσμός της θυσίας συνεχίζει να ζει. Αν και μεγάλο μέρος του είναι κρυμμένο, παραμένει ουσιώδες κομμάτι της καθημερινής ζωής, της πολιτικής και της οικονομίας του πρώτου κόσμου.

Η φροντίδα υγείας εδώ και πολύ καιρό είναι ανάμεσα στους πρωταρχικούς θεσμούς θυσίας στις ΗΠΑ. Τα χιλιάδες θανατηφόρα νοσοκομειακά ατυχήματα και λάθη που προκύπτουν κάθε χρόνο είναι ένα από τα δυσάρεστα υποπροϊόντα που οι πολίτες είναι πρόθυμοι να ανεχτούν για να έχουν, έστω, νοσοκομεία. Ενώ λαμβάνονται προφυλάξεις, ο κόσμος καταλαβαίνει ότι η τέλεια ασφάλεια είναι ανέφικτη, και ότι ένας αριθμός ανθρώπων πρέπει να θυσιαστούν σ’ αυτό το θεσμό κάθε χρόνο. Ομολογουμένως η κοινωνία πάντα ελπίζει να μειώσει τον αριθμό, αλλά με ένα επεκτεινόμενο σύστημα και ένα πληθυσμό που γερνάει, θα χρειαστούν περισσότερες θυσίες. Η ανοχή γι’ αυτούς τους θανάτους σε ετήσια βάση δείχνει ότι ο πληθυσμός είναι ειλικρινής για την αξία και τη σημασία του να έχεις νοσοκομεία. Αυτή η μορφή θυσίας είναι κατανοητή, και σε κάποιο βαθμό αναπόφευκτη, πόσο μάλλον όταν ο πληθυσμός των ΗΠΑ είναι πρόθυμος να θυσιάσει περίπου 40.000 ανθρώπους κάθε χρόνο για να συνεχίσει τη μεταφορά με αυτοκίνητο.

Ωστόσο, αληθινά παθολογικές μορφές της ανθρώπινης θυσίας προκύπτουν επίσης τακτικά στη φροντίδα υγείας στις ΗΠΑ. Το χειρότερο οφείλεται στο γεγονός ότι οι ΗΠΑ επιμένουν να είναι το μόνο αναπτυγμένο κράτος χωρίς καθολική φροντίδα υγείας. Οι ΗΠΑ έχουν το μεγαλύτερο αριθμό θνησιμότητας σε βρέφη στον αναπτυγμένο κόσμο. Αυτοί που έχουν την εξουσία είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν χιλιάδες παιδιά κάθε χρόνο για να δείξουν ότι είναι ειλικρινείς για την αξία της ιδιωτικοποίησης και της ελεύθερης αγοράς…

… Η σχέση των απολυταρχικών φορέων εξουσίας με τις ενδημικές μολυσματικές ασθένειες είναι ένα ακόμα σημείο παθολογικής θυσίας. Δεδομένης της τάσης των απολυταρχικών φορέων εξουσίας προς τη βία, η ενδημική μολυσματική ασθένεια αντιμετωπίζεται πρωταρχικά σαν μέσο βίας. Αυτές οι ασθένειες, που ταιριάζουν καλύτερα με την ανάγκη του στρατού να παράγει τεχνητές μορφές θανάτου, είναι κι αυτές στις οποίες επικεντρώνεται το ενδιαφέρον, σε βάρος ασθενειών που προκαλούν τις καταστροφικές και ήδη υπάρχουσες μορφές φυσικού θανάτου.

Οι στρατιωτικοί έχουν καταφέρει να επανασχεδιάσουν τη μικροβιολογία και την πολιτική υγείας σαν πεδία όπου το απίθανο επιβάλλεται στο πραγματικό. Το κόστος είναι η θυσία. Εκατομμύρια πρέπει να πεθάνουν για να δείξουν ειλικρίνεια και δέσμευση στον «Πόλεμο στον Τρόμο». Αλλά οι θάνατοι των στρατιωτών δεν είναι αρκετοί!… Μια θυσία των αρρώστων σε παγκόσμια βάση είναι ο ακόμα μεγαλύτερος φόρος αίματος που πρέπει να πληρωθεί.

Έχουν ξανασχεδιάσει οι πρωτοκοσμικοί στρατοί τις εννοήσεις των μεταδοτικών ιογενών ασθενειών εδώ και κάποιες δεκαετίες; Υπάρχει ένα σταθερό μιλιταριστικό υπόβαθρο στην τρέχουσα διαχείριση του covid-19;

Έχουμε ισχυρές ενδείξεις γι’ αυτό, χρειάζεται όμως ακόμα (δύσκολη) έρευνα…

Η δημιουργική λογιστική καλά κρατεί

Παρασκευή 25 Σεπτέμβρη. Παρ’ όλους τους διευρυμένους «καινοτόμους» ορισμούς για το πόσο εύκολα και αβίαστα ο covid 19 μπορεί και πρέπει να αναφέρεται στα πιστοποιητικά θανάτου σαν η «αιτία» ή η «υποκείμενη αιτία» θανάτων, ορισμούς που προήλθαν μεν απ’ τον π.ο.υ. εμπλουτίστηκαν όμως κατάλληλα απ’ τις κατά τόπους επιτροπές υγιεινιστικής τρομοκρατίας… Παρ’ όλες τις διευκολύνσεις στο να κατασκευάζονται «κοινές δεξαμενές» για να πετιούνται εκεί (στατιστικά και όχι μόνο) όλοι οι νεκροί που απλά βρέθηκαν «θετικοί» ή ούτε καν, απλά έμοιαζαν να είναι τέτοιοι… Παρ’ όλα αυτά παραμένει ακόρεστη η προσπάθεια συντήρησης της «φονικότητας» του covid 19 διεθνώς. Μέσα από ένα manual που δείχνει πια καθαρά τον συντονισμό μεταξύ διαφόρων κρατών.

Στις έρευνες του «κέντρου για μια ιατρική βασισμένη σε στοιχεία» του πανεπιστημίου της Οξφόρδης έχουμε ξαναναφερθεί. Είναι αυτό το κέντρο που αποκάλυψε την εξαπάτηση με την προσμέτρηση νεκρών από οποιαδήποτε αιτία (π.χ. τροχαίο…) ακόμα και μετά από 3 μήνες απ’ την αποθεραπεία και το εξιτήριο απ’ το νοσοκομείο. Μια αποκάλυψη που ανάγκασε τον κοτζαμάν υπουργό υγείας της αυτού μεγαλειότητας να ξεροβήξει (διότι σιγά μην η εξαπάτηση γινόταν ερήμην της κυβέρνησής του) και να «σβήσει» μετά από μερικές ημέρες 5.000 θανάτους, έτσι στρογγυλά στρογγυλά σα νούμερο, απ’ την αγγλική θανατολογιστική. Το CEBM είναι μια όαση μέσα στο δημαγωγικό carpet bombing, καταχωνιασμένη και περιθωριοποιημένη φυσικά. Δυστυχώς δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο (ή δεν το έχουμε υπόψη) σε άλλα κράτη…

Σε μια τελευταία έρευνά τους (16 Σεπτέμβρη) τα μέλη του CEBM αποκάλυψαν κάτι επίσης «διδακτικό». Ενώ μέχρι τα μέσα Ιουλίου (του 2020) ένα σχεδόν 8% όσων ανακοινώνονταν επίσημα σαν «θύματα του covid» στην αγγλία ΔΕΝ είχαν στα πιστοποιητικά θανάτου τους καν και καν οποιαδήποτε αναφορά στον ιό σαν «αιτία θανάτου» (μια αναφορά που θα μπορούσε να συμπληρώσει ακόμα και ο θυρωρός του νοσοκομείου, τόσο εύκολη – και παρ’ όλα αυτά ΔΕΝ υπήρχε, έτσι, για τα μάτια του κόσμου…) αυτό το ποσοστό εκτοξεύτηκε στο σχεδόν 30% απ’ τα μέσα Ιούλη ως τα τέλη Αυγούστου (περίοδο της έρευνας). Σε απλά ελληνικά: οι υπεύθυνοι της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας στην αγγλία πρόσθεταν 30 νεκρούς σε κάθε 70, στην κοινή δεξαμενή της θανατοπολιτικής τους, χωρίς να κάνουν τον κόπο να γράψουν στο πιστοποιητικό «μόλυνση από covid 19». Ίσως επειδή δεν υπήρχε καν και καν τέτοια μόλυνση, και θα έμπλεκαν σε καυγάδες με τους συγγενείς, που φυσικά δεν γουστάρουν τέτοιους “στιγματισμούς”… Η χειραγώγηση των αριθμών γινόταν από άλλες υπηρεσίες…

Πρόκειται για «αδιαφορία εξ αιτίας της επιτυχίας» της τρομοεκστρατείας; Ή για δόλο; Μάλλον το δεύτερο. Μια ματιά στα επίσημα στατιστικά δείχνει ότι τον Ιούλιο και τον Αύγουστο οι νεκροί που αποδίδονταν στον covid 19, ακόμα και με όλα τα «νόμιμα plus» κριτήρια, είχαν μειωθεί τόσο πολύ στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας ώστε θα υπήρχε ο σοβαρός κίνδυνος οι υποτελείς να θεωρήσουν (και σωστά!) ότι η πανδημία τέλειωσε… Όμως αυτό έπρεπε να αποφευχθεί με κάθε τρόπο! Κι έτσι, ακόμα και χωρίς να υπάρχει καμμία συσχέτιση με τον covid (αυτό υπονοεί η έλλειψη αναφοράς στα πιστοποιητικά θανάτου) κάπου στο κεντρικό λογιστήριο του θανάτου γινόταν μια «επαύξηση» κάτι λιγότερο από 50% επιπλέον όσων είχαν τα κατάλληλα «χαρτιά»!!

Να υποθέσουμε ότι αυτά συμβαίνουν μόνο στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας; Θα ήταν αφελές…

Παρακμή και εσωτερίκευση

Παρασκευή 25 Σεπτέμβρη. Ακόμα κι αν αύριο το πρωί, ή μεθαύριο, έβγαινε ο βαρώνος της τρομοεκστρατείας στις ηπα και διεθνώς Fauci και δήλωνε κάτι του είδους «συγγνώμη, έγινε κάποιο λάθος στις καταγραφές, γι’ αυτό σβήνουμε 30.000 νεκρούς χρεωμένους στον covid 19», ακόμα και τότε το ψοφιοκουναβιστάν θα συνέχιζε να είναι υλοποίηση του Αρμαγεδωνικού ονείρου του κυρ Βασίλη, του άρχοντα Θυρών και Παραθύρων. Τι ειρωνεία! Αυτή η βιτρίνα και εκείνοι που εκπροσωπεί θα ήθελαν να γίνει ο κακός χαμός (από κάποιον ιό…) στην γκάνα και στη σενεγάλη, για να εμφανιστούν εκεί κατ’ αρχήν σαν οι «λευκοί ιππότες / σωτήρες». Αλλά είναι το ψοφιοκουναβιστάν όπου εμφανίζεται αυτή η κατ’ αρχήν δυσεξήγητη «επιμονή» του covid 19…

Φυσικά κάθε φίλος της καραντίνας ξέρει ποιος φταίει γι’ αυτό: το ψόφιο κουνάβι και οι εμμονές του να βάζει τα κέρδη πάνω απ’ τους ανθρώπους… Σωστά. Όμως και πάλι το ψόφιο κουνάβι δεν φαίνεται να επαρκεί σαν εξήγηση. Πρώτον, επειδή τα μέτρα (ή τα μη μέτρα), οι απαγορεύσεις και τα υπόλοιπα είναι αρμοδιότητα των κυβερνητών των πολιτειών και όχι δική του. Και δεύτερον επειδή μια σύγκριση με την σουηδική περίπτωση, όπου υπήρξαν ελάχιστες απαγορεύσεις, κάνει το αμερικανικό παράδοξο ακόμα πιο έντονο. Αν αυτό που δηλώνεται σαν «νεκροί από covid 19» επρόκειτο να ακολουθήσει στις ηπα την ανεμπόδιστη πορεία που είχε στη σουηδία, τότε (με μια αναγωγή επί του πληθυσμού)  απ’ τα τέλη Ιούλη και μετά θα έπρεπε να υπάρχουν στις ηπα συνολικά μεταξύ 35 και 60 νεκροί κάθε ημέρα χρεωμένοι στον τσαχπίνη… Ενώ το αμερικανικό θανατόμετρο δείχνει από 500 έως και 1300 καθημερινά.

Η διαφορά είναι πολύ μεγάλη για να αποδοθεί στην ελλειπή εφαρμογή των αποκλεισμών και των απαγορεύσεων, ειδικά σε σύγκριση με ένα παράδειγμα ελάχιστων απαγορεύσεων (το σουηδικό). Συνεπώς οι αιτίες πρέπει να αναζητηθούν και αλλού. Ας πούμε στη δημιουργική λογιστική του θανάτου: αφού κάθε νοσηλευόμενος «με covid 19» στις αμερικάνικες εντατικές επιδοτείται (το νοσοκομείο δηλαδή) με 35.000 δολάρια, γιατί να μην αυξηθεί εικονικά / λογιστικά στον μέγιστο βαθμό το μέγεθος αυτού του είδους «πελατών»;

Ύστερα θα πρέπει να συνυπολογιστεί όχι μόνο η (μη) επάρκεια του αμερικανικού (δημόσιου) συστήματος υγείας, αλλά η συνέπειά της: το μεγάλο πληβειακό μέρος του πληθυσμού που, όντας ακάλυπτο (λόγω ένδειας) μπορεί να έχει κακή έως κάκιστη υγεία ακόμα και χωρίς covid.

Γίνεται έτσι η διαχείριση του covid 19 στην άλλοτε μόνη υπερδύναμη επιστέγασμα μιας σχεδόν «τριτοκοσμικής» πραγματικότητας (σε ότι αφορά την κατάσταση του πληθυσμού), η οποία πραγματικότητα μοιάζει να εκβάλει με ασυνήθιστα εκρηκτικό τρόπο στην προεκλογική περίοδο και στις επερχόμενες εκλογές. Το ψόφιο κουνάβι συνεχίζει να χρεώνει τον covid στο Πεκίνο (το οποίο απαντάει κοροϊδεύοντας ανοικτά…) ακόμα και απ’ το πόντιουμ της συνέλευσης του οηε πρόσφατα… Ο νυσταλέος Jo χρεώνει τον covid στο ψόφιο κουνάβι αν και δεν πρόκειται να βελτιώσει σε τίποτα το γεμάτο «τρύπες» Obamacare… Και τα επιτελεία τους ετοιμάζονται … για εμφύλιο, όχι βέβαια για τον τσαχπίνη: λες και μια άλλη επιδημία έχει κτυπήσει τον αμερικανικό καπιταλισμό / ιμπεριαλισμό, η επιδημία του οξυνόμενου παγκόσμια ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, για τον οποίο κανένας «ειδικός» του ψοφιοκουναβιστάν δεν έχει νικηφόρο φάρμακο…

(Ένα δις δολάρια, μέρος του ποσού που εγκρίθηκε για την «αντιμετώπιση της πανδημίας» στις ηπα και προοριζόταν για την παραγωγή μασκών, γαντιών, και άλλων ειδών ατομικής προστασίας για το ιατρικό προσωπικό στα οποία υπήρχε μεγάλη έλλειψη, κατέληξε σε εταιρείες σαν την rolls-royce, την ge aviation, την arcelormittal και άλλες μικρότερες, για έρευνες και εφαρμογές τεχνολογίας drones, καθώς και την παραγωγή ενός ειδικού υφάσματος για στολές πεζοναυτών. Το παρακμιακό ψοφιοκουναβιστάν δείχνει αυτό που συμβαίνει παντού στον καπιταλιστικό κόσμο: «πολεμώντας τον ιό» τα αφεντικά προετοιμάζονται για τον άλλο πόλεμο, τον κοινότοπο…)

Τον λένε «χριστιανό» – τι σύμπτωση!

Παρασκευή 25 Σεπτέμβρη. Όταν μιλάει ο Christian Drosten πρέπει να τον ακούει κανείς με προσοχή. Ο γερμανός αρχι-ιερέας της σωτηρίας δεν είναι απλά δεμένος σφικτά στο άρμα των εταιρειών βιτρίνα και των «χορηγιών» του κυρ Βασίλη. Έχει κι ένα μοναδικό γνώρισμα. Είναι ο μόνος παγκόσμια ιολόγος που έφτιαξε και πούλησε «τεστ ανίχνευσης» του covid 19 (το γνωστό PCR) χωρίς να τον έχει δει ούτε ζωγραφιστό!!! Ναι, είναι αλήθεια! Μόλις ο Drosten έμαθε ότι στην κίνα έχει προκύψει νέος κορονοιός, πολύ πριν οι κινέζοι γενετιστές αποκωδικοποιήσουν το rna του και το στείλουν στον π.ο.υ. προς γνώση της «παγκόσμιας ιατρικής κοινότητας», κατασκεύασε και πατένταρε ένα «τεστ ανίχνευσης»… Πώς το έκανε αυτό το μαγικό ο γίγαντας; Πήρε τις γενετικές ακολουθίες άλλων γνωστών κορονοϊών (κυρίως του sars, τον οποίο είχε μελετήσει το 2003), υπέθεσε μερικές μικροαλλαγές, και ιδού!!! (Είναι γι΄αυτό το λόγο που αυτό το τεστ δεν εντοπίζει μόνο τμήματα του rna του covid 19 αλλά και άλλων κορονιών, άσχετων και ακίνδυνων…)

Απάτη ολκής; Ακριβώς! Απάτη ολκής στην καρδιά της υποτιθέμενα αγνής εκστρατείας για την υγεία του κόσμου; Ακριβώς! Απάτη που είναι γνωστή στους «κύκλους των ειδικών»; Ακριβώς! Και τι μ’ αυτό; Κανείς δεν τολμάει να τον φτύσει κανονικά, όπως κανείς δεν τολμάει να φτύσει τον Ferguson ή τον Fauci: πρόκειται για «γερά» άλογα στους στάβλους των φαρμακοβιομηχανιών, κι όποιος τολμήσει να τα θίξει θα ταφεί κάνω από τόνους μηντιακής σπέκουλας…

Αυτός ο τύπος λοιπόν, που βραβεύτηκε προχτές απ’ το γερμανικό κράτος «για την προσφορά του στον αγώνα κατά του covid 19» (!!!) με τον «ομοσπονδιακό σταυρό αρετής», δήλωσε πρόσφατα ότι αποκλείεται να υπάρξει φυσική ανοσία πληθυσμού οπουδήποτε στην ευρώπη… και ότι η μόνη σωτηρία είναι τα εμβόλια… Δήλωσε, επίσης, την ανησυχία του για την αφρική – σα να μιλούσε ο Gates μέσα του…

Δεν πρέπει να τις παίρνουμε στα σοβαρά αυτές τις απειλές;