Tag: υγεία

Η «αντιπαγκοσμιοποίηση»

Σάββατο 7 Μάρτη. Είναι εύκολο να «μυριστεί» κανείς μια παράπλευρη συνέπεια της εμφάνισης του cobid-19 (μαζί με τους σχετικούς πανικούς, light ή hard) σε σχέση με την συνεχιζόμενη καπιταλιστική κρίση / αναδιάρθρωση: την ανανέωση της αυταπάτης της εθνοκρατικής οχύρωσης. Για παράδειγμα η απαγόρευση ταξιδιών και εκδρομών εκτός συνόρων (και, κατά συνέπεια, οι ακυρώσεις όλο και περισσότερων αεροπορικών δρομολογίων), άρα το σε εξέλιξη «κρασσάρισμα» της παγκόσμιας βιομηχανίας τουρισμού, έχει σοβαρές οικονομικές συνέπειες· την στιγμή που οι «ανθρώπινες απώλειες» απ’ τον covid-19 είναι επίμονα πολύ μικρότερες από εκείνες της εποχικής γρίπης, η οποία δεν επηρεάζει (ή επηρεάζει ελάχιστα) τις καπιταλιστικές λειτουργίες. Πως νομιμοποιείται όμως αυτή η απαγόρευση; Με την αόριστη πεποίθηση ότι ο εθνοκρατικός χώρος είναι «πιο ασφαλής» από υγιεινιστική άποψη.

Κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί αν οι οικονομικές συνέπειες της παγκόσμιας covid-19 διαταραχής ήταν προσχεδιασμένη ή/και ζητούμενη. Η γνώμη μας είναι πως «όχι» – ένα «όχι» όμως που στέκεται στο έδαφος ενός οξυνόμενου ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, που γίνεται όλο και περισσότερο με εθνοκρατικές σημαίες.

Οι ζημιές σε διάφορους καπιταλιστικούς τομείς μπορούν να γίνουν, τουλάχιστον εν μέρει, κέρδη για άλλους. Αν, για παράδειγμα, αργήσει να επανέλθει η εμπιστοσύνη στην (υγιεινιστική) ασφάλεια διάφορων τουριστικών προορισμών ανά τον πλανήτη, θα επωφεληθούν σε κάποιο βαθμό οι «εθνικοί» τέτοιοι. Όταν θα βρεθεί το εμβόλιο οι φαρμακοβιομηχανίες θα ανάψουν πυροτεχνήματα. Σε άλλες περιπτώσεις (όπως η βιομηχανία της διασκέδασης ή τομείς μαζικής παραγωγής είτε στον δευτερογενή είτε στον τριτογενή) ίσως δεν υπάρξουν άμεσα κερδισμένοι. Ωστόσο το κινέζικο μοντέλο (της οργάνωσης του κράτους και της κοινωνίας) έχει ήδη νικήσει.

Γιατί; Επειδή έδωσε συγκεκριμένη μορφή σ’ αυτό που ονειρεύονταν τα αφεντικά σ’ όλες τις δυτικές δημοκρατίες, στις (πραγματικές ή όχι) επιδημίες των 2 τελευταίων δεκαετιών. Έδωσε συγκεκριμένη μορφή (και έκανε όλες τις κινήσεις) στην πρακτική σύνδεση / σύνθεση της διαχείρισης του πεδίου της δημόσιας υγείας με εκείνο της δημόσιας τάξης και ασφάλειας, με προδιαγραφές 21ου αιώνα.

Aller retour

Παρασκευή 6 Μάρτη. Τα χρόνια πέρασαν… Εβδομήνα, εκατό, εκατον-εβδομήντα εκατομμύρια (ή όποιος άλλος αριθμός έχει προφητευτεί…) γήινοι πέθαναν από επιπλοκές του πιο «γατούλη» ιού στην ιστορία του είδους (των ιών)… Όσοι / όσες επέζησαν προσπαθούν να συνέλθουν απ’ την καταστροφή… Και, φυσικά, το σοκ έχει περάσει στην καθημερινή γλώσσα τους, με καινούργιες λέξεις…

Η ασταμάτητη μηχανή ταξίδεψε για χάρη σας στο μέλλον, και επέστρεψε μ’ ένα πρώτο, μικρό λεξικό απ’ αυτήν την εποχή. Πού ξέρετε; Μπορεί και να την βγάλετε καθαρή (απ’ τον covid-19 σίγουρα· απ’ τα «παράπλευρά» του δεν στοιχηματίζουμε…) Οπότε καλύτερα να ξέρετε από τώρα τι και πως να λέτε μελλοντικά, στο ευχάριστο σενάριο…

Πάμε λοιπόν:

Coronoviral: Κάθε τι που μεταδίδεται πολύ γρήγορα και έχει περιορισμένη θνησιμότητα. (Στο διαδίκτυο η «θνησιμότητα» αφορά τον διανοητικό, ηθικό και αισθητικό θάνατο – και ποτέ δεν είναι «περιορισμένη»). Σαν αργκώ το coronoviral είναι συντόμευση του “exchange fast – die idiot”.

Coronoβίτσιο, -βιτσιόζος, -βιτσιόζα: Η μανιακή ενασχόληση με ζητήματα υγείας, μαζί με την καλλιέργεια των ανάλογων φοβιών. (Παλιότερο ισοδύναμο: υποχόνδριος, υποχόνδρια…)

Coronoβίδα: Βίδα που σκρατσάρει εύκολα, με αποτέλεσμα κάθε φορά να καταστρέφεται το σύμπαν που στηριζόταν στις δικές της βόλτες. Κατά πάσα πιθανότητα κινεζικής κατασκευής. Εναλλακτικό νόημα: τρελλή, σπασμωδική, απρόβλεπτη, πανικόβλητη συμπεριφορά (π.χ.: του την coronoβίδωσε!).

Coronovision: η εξέλιξη (του διαγωνισμού) της eurovision. Σ’ αυτήν την εκδοχή δεν πρέπει να μαζεύει κάποιο κράτος πόντους, αλλά να τους ξεφορτώνεται. Αν, για παράδειγμα, το πάντα φιλικό ισραήλ σου δώσει 21 πόντους (covid-19) μέσω παπάδων και “θείας κοινωνίας” (τί άλλο να κάνει;) πρέπει να τους πετάξεις το γρηγορότερο. Αν είναι δυνατόν στην τουρκία.

Αλλιώς; Στο Αιγαίο…

(φωτογραφία: Δεν είναι απ’ το μέλλον, είναι απ’ το παρόν. Οι κύκλοι / φούσκες που απειλούν το ανθρώπινο είδος υπερκαλύπτουν κράτη μικρά, μεσαία, μεγάλα, τεράστια – και οι δεκάδες ή οι εκατοντάδες (των κρουσμάτων) σκεπάζουν πληθυσμούς εκατομυρίων. Δείτε, για παράδειγμα, την εξαφάνιση της ιταλίας. Έρμη Αιώνια Πόλη: άντεξες τόσα και τόσα, κι ήρθε ένας κόκκινος κύκλος να σε στείλει σε coronoανακύκλωση…

Μια αναπαράσταση του κακού, που όχι μόνο αναδεικνύει το πόσο ιδεολογική ήταν πάντα η γεωγραφία, αλλά επιπλέον το πόσο ικανή είναι η εικονογραφία του τρόμου: λίγο ακόμα και ο covid-19 θα σκεπάζει όλο το ηλιακό σύστημα…)

Η εταιρεία ξέρει… Το κράτος;

Πέμπτη 5 Μάρτη. Τα (επίσημα) στοιχεία δείχνουν ότι το κινεζικό κράτος έχει καταφέρει να ελέγξει κατ’ αρχήν την εξάπλωση των μολύνσεων και ύστερα (κατά συνέπεια) τους θανάτους απ’ τον σταθερά «αδύναμο» covid-19. Τα καινούργια κρούσματα στην κινέζικη επικράτεια είναι αισθητά λιγότερα απ’ ότι σε κράτη με πολύ μικρότερο πληθυσμό, όπως η νότια κορέα ή το ιράν – ή αυτό δείχνουν οι ανακοινώσεις. Το βέβαιο είναι ότι η πρωτοκοσμική δημαγωγία (ότι το Πεκίνο λέει ψέμματα και κρύβει την πραγματικότητα) έχει κοπάσει: τώρα ο «εχθρός» είναι στον πρώτο κόσμο, και οι προτεραιότητες έχουν αλλάξει.

Έχουν ενδιαφέρον λοιπόν ορισμένοι ισχυρισμοί για το πως το κινεζικό κράτος κατάφερε να ελέγξει την διασπορά του covid-19 αξιοποιώντας τις δυνατότητες των νέων πληροφοριακών τεχνολογιών· ενώ τα δυτικά κράτη δεν θα τα καταφέρουν… Σαν κομβικό ζήτημα θεωρείται ο γεω-εντοπισμός – το διαρκές σήμα είτε μέσω gps είτε και χωρίς αυτό, που προσδιορίζει (με αυξανόμενη ακρίβεια) την θέση του καθενός διαρκώς – μέσω του τηλεχειριστηρίου της καθημερινής ζωής που λέγεται «smart phone».

Στον δυτικό κόσμο αυτά τα στοιχεία τα κατέχουν οι εταιρείες (google για παράδειγμα) ακόμα και ερήμην των χρηστών των δικτύων. Πρόκειται για εμπορικά αξιοποιήσιμα data… Αλλά τα κράτη δεν τα διαθέτουν στον αδιαφοροποίητο σωρό τους.

Αυτό δεν ισχύει με το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο. Το κινεζικό καθολικό πανοπτικό (που είναι το ανομολόγητο Μεγάλο Όνειρο και για τα δυτικά αφεντικά!) δούλεψε αποτελεσματικά υπέρ των μηχανισμών υγιεινιστικής ασφάλειας, με τους κατάλληλους σύνθετους αλγόριθμους φυσικά.

Για παράδειγμα στην κίνα ισχύει κεντρική ψηφιακή καταγραφή των αγορών φαρμάκων από ιδιώτες· πράγμα που επέτρεψε στο κινεζικό κράτος να εντοπίζει μεμονωμένες «ύποπτες περιπτώσεις» με βάση π.χ. τα αντιπυρετικά που αγόραζαν, ακόμα κι αν δεν είχαν δηλωθεί πουθενά επίσημα. Επιπλέον, για κάθε εντοπισμένη περίπτωση, ανέλυαν αναδρομικά την κίνησή του / της (μέσω των ψηφιακών ιχνών των smartphones) εντοπίζοντας πολύ γρήγορα τα «στίγματα τηλεφώνων» (δηλαδή τις ταυτότητες) όσων είχαν έρθει σε άμεση επαφή μαζί της.

Δρώντας το κινεζικό κράτος (και όχι οι εταιρείες) σαν ο κεντρικός διαχειριστής των big data των υπηκόων (του καθόλου ευκαταφρόνητου μεγέθους των 1,3 δισεκατομμυρίων…) κατάφερε να σχεδιάσει τους αποκλεισμούς πόλεων (ή και γειτονιών) και τις απαγορεύσεις μετακινήσεων όχι μόνο με βάση τα δεδομένα – της – στιγμής (τα οποία μπορεί να είναι κάθε φορά «αργά πια»…) αλλά κάνοντας αναδρομικές χαρτογραφήσεις και πιθανολογώντας εκδοχές της ήδη πραγματοποιημένης διασποράς του covid-19.

Είναι, λοιπόν, τα κατορθώματα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης η “σωτηρία” και απ’ τις μεταδοτικές αρρώστιες; Αυτά τα κατορθώματα θα αλλάξουν πολλά, αυτό είναι βέβαιο. Και “η σωτηρία της υγείας” είναι ένα θαυμάσιο όπλο για λογαριασμό των κρατών, ώστε να καθιερωθεί (με την συναίνεση των υπηκόων φυσικά!!!!) η γενική ψηφιακή επιτήρηση, το καθολικό πανοπτικό, που είναι ήδη τεχνικά εφικτό· αλλά για λογαριασμό του κράτους, κι όχι μόνο της εμπορικής εκμετάλλευσης εκ μέρους των εταιρειών…

Να μια ακόμη αφορμή για κρυφή (;) ζήλεια των δυτικών αφεντικών απέναντι στο κινεζικό κράτος / κεφάλαιο: στην πολιτεία της Washington εντοπίστηκαν δύο περιπτώσεις μόλυνσης από covid-19, με απόλυτη γενετική ταύτιση του ιού, αλλά χωρίς να έχουν συναντηθεί οι φορείς μεταξύ τους· και την δεύτερη περίπτωση να αρχίζει όταν η πρώτη είχε περάσει το χρονικό όριο μετάδοσης. Επιπλέον βρήκαν οι ειδικοί ότι η μόλυνση επωαζόταν 6 βδομάδες πριν εκδηλωθεί. Αυτό σημαίνει ότι ο covid-19 μεταδιδόταν επί 6 βδομάδες σε μεγάλο αριθμό ανθρώπων, που δεν μπορούν να εντοπιστούν πια – παραμένοντας ωστόσο φορείς…

Για τους κινεζικούς αλγόριθμους (και το μονοπώλιο της πολιτικής και της τεχνολογικής εξουσίας!) αυτός ο αναδρομικός εντοπισμός θα ήταν παιχνιδάκι. Και, το πολύ πολύ, να έβαζαν σε καραντίνα ολόκληρη την πολιτεία…

(φωτογραφία: Η google ξέρει… που κόλλησες… Εσύ;)

Έρμε covid-19…

Πέμπτη 5 Μάρτη. Θα το επαναλάβουμε (παρότι η πειστικότητά μας είναι υποχρεωτικά περιορισμένη): δεν υπάρχει καμμία συνωμοσία στο πως κράτη και αφεντικά διαχειρίζονται, στη βάση των γνώσεων που τους προφέρουν οι ειδικοί (τους), των πόρων που έχουν διαθέσιμους, και της εξουσίας που ασκούν, την μία ή την άλλη πραγματική έκτακτη κατάσταση. Για ένα είδος (το ανθρώπινο) που παρά την μεγαλομανιακή παράνοιά του δεν παύει να είναι απλά μια απ’ τις πάμπολλες μορφές ζωής στον πλανήτη, οι πραγματικά έκτακτες καταστάσεις είναι μάλλον «φυσιολογικές».

Το θέμα είναι η διαχείριση αυτών των καταστάσεων· προς όφελος της εξουσίας. Σε άλλους καιρούς, για παράδειγμα, οι περίοδοι ανομβρίας, εξαιρετικά επώδυνες έως καταστροφικές για αγροτικές οικονομίες, αντιμετωπίζονταν (;) με λιτανείες, δεήσεις, ακόμα και ανθρωποθυσίες. Αυτά δεν επηρέαζαν το κλίμα· συντηρούσαν όμως τις σχέσεις εξουσίας. Μέχρις ότου κάποια στιγμή ξανάρχιζαν οι βροχές, και τα όποια αφεντικά (παπάδες, βασιλιάδες, παλατιανοί, τσατσορούφιανοι, δήμιοι) πανηγύριζαν.

Οι μαζικές μικροβιακές μολύνσεις είναι μάλλον κοινότοπες στην ανθρώπινη ιστορία. Εκείνο που τις διαφοροποιεί (πέρα απ’ την φονικότητά τους) είναι το πλέγμα των κοινωνικών θεσμών (άρα και των δομών εξουσίας) εντός των οποίων ξετυλίγονται. (Το ίδιο ισχύει για τους σεισμούς, τις εκρήξεις ηφαιστείων, τις πλημμύρες, κλπ). Και, μέσα σ’ αυτά τα πλέγματα, μπορεί και πρέπει να εντοπιστεί και να αναλυθεί κάθε φορά η ένταση του αιτήματος φροντίδας ή/και σωτηρίας που απευθύνεται απ’ τους θιγόμενους προς την / τις κεντρική / ες δομή / ες εξουσίας. Είτε είναι θρησκευτικές, είτε είναι πολιτικές. Νομιμοποιούνται αυτές οι δομές εξουσίας (δηλαδή οι σχέσεις υπεξαίρεσης του πλούτου) στη βάση μιας κάποιας εγγύησης για φροντίδα του συλλογικού; Αν ναι σε ποιο βαθμό;

Πριν έναν (καπιταλιστικό) αιώνα, για παράδειγμα, δεν θα υπήρχε η κοινωνική απαίτηση απ’ την μορφή κράτος (βασιλιάδες συνήθως) να βρει εμβόλιο για μια επιδημία. Ίσως να περιοριζόταν στην εξασφάλιση φαγητού σε συνθήκες διαλυμένου εμπορίου. Τώρα οι απαιτήσεις είναι διαφορετικές.

Φαίνεται «φυσιολογικό» αυτό, αλλά δεν είναι. Είναι ιστορικά προσδιορισμένο! Σε συνθήκες «νεοφιλελευθερισμού» και «όσο λιγότερο κράτος τόσο το καλύτερο», η ευθεία εφαρμογή αυτών των δογμάτων θα (υπέθετε κανείς ότι θα) ήταν «όποιος ζήσει έζησε – κι όποιος πεθάνει πέθανε». Αλλά όχι! Η ιδέα ενός «προστάτη», μιας «πατερναλιστικής διαχείρισης» είναι ζωντανή· εν μέρει για σωστό λόγο: η συνθετότητα των κοινωνικών σχέσεων και δομών δεν επιτρέπει την πλήρη και χωρίς εμπόδια εφαρμογή του κοινωνικού δαρβινισμού που έχει προωθήσει με επιτυχία σε πολλά σημεία αυτών των σχέσεων ο νεοφιλελευθερισμός.

Ακριβώς γι’ αυτό, επειδή δηλαδή η ιδέα μιας «κεντρικής φροντίδας» δεν έχει εξαφανιστεί (ούτε μπορεί να εξαφανιστεί) στις post modern καπιταλιστικές κοινωνίες της «ελεύθερης αγοράς», τα πεδία της δημόσιας υγείας και της δημόσιας τάξης είναι εκείνα στα οποία κατεξοχήν δουλεύεται η ανάδυση εκείνου που ονομάζουμε (σαν αυτόνομοι εργάτες) νεοκρατισμό. Με άλλα λόγια η βιοπολιτική σαν σύνθετη τεχνική της εξουσίας (πολιτικής, νομικής, επιστημονικής), ταυτόχρονα κεντρικής και αποκεντρωμένης, συγκεντρωμένης και διάχυτης, δεν είναι μια διαδικασία που μόνο κατεβαίνει απ’ τα πάνω προς τα κάτω· ανεβαίνει επίσης απ’ τα κάτω προς τα πάνω, σαν «κοινωνικό αίτημα».

Είναι γι’ αυτό που η κινεζική κρατική / καπιταλιστική βιοπολιτική σε συνθήκες μυθοποιημένης «κρίσης» (ελέω covid-19) αποδεικνύεται όχι απλά νικήτρια, αλλά σαν μια ακόμα απόδειξη της γενικής ισχύος του «παραδείγματος του Πεκίνου» για τον 21ο αιώνα: το να κινητοποιεί ο «προστάτης» όλους τους διαθέσιμους πόρους με ευστοχία ήταν ζητούμενο συνήθως (αν και όχι αποκλειστικά) σε καιρούς πολέμου. Τώρα χρειάζεται και σε καιρούς «ειρήνης» – ακόμα κι αν αυτή είναι προ-πολεμική· ή παρα-πολεμική…

Και εις άλλα με υγεία…

Παρασκευή 28 Φλεβάρη. Χτες τελειώναμε ένα σχόλιο (… και άλλα) με τις εξής φράσεις:

… Φυσικά ο ίδιος ο covid-19 είναι αστείος σαν αιτία όλης αυτής της φασαρίας. Είναι όμως χρήσιμος σαν οδοδείκτης και υπόμνηση των συγκρούσεων που μπορούν εύκολα να προκληθούν, ακόμα και σε ατομική κλίμακα, ανάμεσα στα υπερφίαλα Εγώ (που κατατρύχονται από υγιεινιστές μανίες και φόβους) και στις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες…

Σχίζο, σχίζο!!! (Είναι ο καπιταλισμός πάντα…)

Πριν περάσει 24ωρο: η απαγόρευση των καρναβαλιών (της ερχόμενης Κυριακής) προκάλεσε κύμα αγανάκτησης των (ελλήνων) καρναβαλιστών… Που φοβούνται βέβαια τον covid-19, όπως όλοι· …αλλά από Δευτέρα! Αρκετοί άλλωστε έχουν μαγαζιά, ταξιδιωτικά γραφεία, ξενοδοχεία· περιμένουν τις εορταστικές εισπράξεις. Μετά θα δείξουν τους φόβους τους με την ησυχία τους.

Covid-19 για λίγο στάσου!!! Από Δευτέρα!!!

(Για την περίπτωση που έχετε περιέργεια να μάθετε με απτό τρόπο τι σημαίνει «ποσοστό κέρδους», σας ενημερώνουμε ότι η τιμή χοντρικής για τις γνωστές μάσκες στο ελλαδιστάν, για παράδειγμα η τιμή που χρεώνεται ένα μικροβιολογικό εργαστήριο (μόλις χτες…), είναι 8 ευρώ και κάτι για το πακέτο των 100 μασκών. Πράγμα που σημαίνει 1 μάσκα : 8 σέντς.

Έτσι, για να φρεσκάρετε τις γνώσεις σας στην αριθμητική, στην περίπτωση που…)

Covid-19 ante portas!

Πέμπτη 27 Φλεβάρη. Τώρα που και το ελλαδιστάν μπήκε στον παγκόσμιο χάρτη της επίθεσης του covid-19, τα δικά μας λόγια περιττεύουν: μιλάει με έργα και λόγια ο λαός και οι άρχοντές του… (Οι δεύτεροι θα ήθελαν «ψυχραιμία» για εντελώς πρακτικούς λόγους (το διάτρητο ελληνικό σύστημα υγείας δεν αντέχει άλλα ζόρια…) – αλλά το θυμήθηκαν αργά). Και ο λαός… ω τι έχει αρχίσει να λέει και να κάνει!!!

Θα το ρίξουμε στην πλάκα… Λοιπόν, τι έχουμε; «Το πρώτο κρούσμα στη Σαλονίκη»; Εμπρός γενναίοι, θωρακιζόματε! Να σώσουμε την πρωτεύουσα (και το π.ο.κ….)!! Πρώτη γραμμή άμυνας Τέμπη: τα κλείνουμε! Δεύτερη γραμμή άμυνας Θερμοπύλες – όπως τότε…

Εν τω μεταξύ βάζουμε μάτια και στην πλάτη: Πάτρα (καρναβάλι, ιταλία, καταλαβαίνετε…). Πρώτη γραμμή άμυνας Ισθμός: στην ανάγκη τινάζουμε τις γέφυρες. Δεύτερη γραμμή άμυνας; Χμμμ…

Τελευταία λύση αν ο οχτρός, ο covid-19, περάσει τις πύλες: καβαλάμε αεροπλάνα και βαπόρια και άλλοι πάμε προς λιβύη μεριά (coronovirus-free) κι άλλοι προς τα θρυλικά νησιά. Σάμο, Χίο, Μυτιλήνη, Λέρο, Κω… Να δούνε όλοι οι εκεί large size πόσους «χωράνε» τα μέρη τους! (Τί θα μας κάνουν; Θα μας πουλήσουν σκλάβους στον Erdogan;)
(Το ότι αυτόματα υποβιβάζονται παοκ, άρης, ξάνθη δεν χρειάζεται να αναφερθεί – ε; Δεν απαιτείται δικαστική απόφαση πια – αρκεί ιατρική διάγνωση…)

… και άλλα

Πέμπτη 27 Φλεβάρη. Είναι να τρέμει κανείς με την ιδέα του τι θα συνέβαινε με την ελληνική, μικροαστική “δημοκρατική ψυχή” αν ο “πρώτος”, ο “δεύτερος” ή ο “τρίτος” ξενιστής του covid-19 ερχόταν απ’ τις τουρκικές ακτές και ήταν μετανάστης ή πρόσφυγας: θα τους είχαν πετάξει ήδη όλους πίσω στη θάλασσα οι θρυλικοί αγωνιστές των ημερών…

Το ότι το «κακό» έρχεται απ’ την ιταλία (με δεδομένο ότι πρόκειται για ένα μυθικό «κακό»…) είναι το καλύτερο που θα μπορούσε να συμβεί σε μια ρατσιστική κοινωνία, σαν την ελληνική. Το ότι έρχεται από «τουρίστες» κι όχι από φυγάδες, κυνηγημένους, ανέστιους, είναι επίσης το καλύτερο…

Κι έτσι το θέμα πλησιάζει (ανομολόγητα) στην καρδιά του εγχώριου καπιταλισμού: την τουριστική βιομηχανία του. Θεωρείται πάντα μια μηχανή που φέρνει λεφτά («μαύρα» κατά προτίμηση)· κι όχι ένας ιμάντας μεταφοράς που φέρνει αρρώστιες, υγιεινιστικούς κινδύνους (μυθοποιημένους ή μη), απειλές, φήμες και ψευτιές.

Να όμως που υπάρχει κι αυτό το ενδεχόμενο. Και μάλιστα διπλό: είτε οι τουρίστες «να φέρνουν αρρώστιες»· είτε, κινδυνεύοντας να «κολλήσουν» κάτι απ’ τα μέρη μας, να μην έρχονται… Τι χαρακτήρα αποκτάει τότε η τουριστική βιομηχανία; Είτε «πύλης στην κόλαση» (πάντα με τις αυτοφυείς δόσεις υπερβολής…) είτε «ερήμου»…

Ήδη αυτό το δίπολο έχει εμφανιστεί: αν το πράγμα πάρει μεγαλύτερη έκταση (ή έχει μεγαλύτερη διάρκεια) στην ιταλία η δική της τουριστική βιομηχανία θα κινδυνέψει άμεσα με κλατάρισμα· κι αυτό μπορεί να γίνει και με την ελληνική. Και απ’ την άλλη μεριά οι κινέζοι τουρίστες δεν θα πρέπει να είναι καθόλου ευπρόσδεκτοι στην φοβισμένη ευρώπη (και στα μέρη μας). Ο καθένας είναι εν δυνάμει είτε τουρίστας είτε φορέας· και οι αντι-επιδημικές οδηγίες συγκλίνουν στο «κάτσε σπίτι σου» και «μη κάνεις παρέα με αγνώστους»!

Φυσικά ο ίδιος ο covid-19 είναι αστείος σαν αιτία όλης αυτής της φασαρίας. Είναι όμως χρήσιμος σαν οδοδείκτης και υπόμνηση των συγκρούσεων που μπορούν εύκολα να προκληθούν, ακόμα και σε ατομική κλίμακα, ανάμεσα στα υπερφίαλα Εγώ (που κατατρύχονται από υγιεινιστές μανίες και φόβους) και στις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες…

Σχίζο, σχίζο!!! (Είναι ο καπιταλισμός πάντα…)

Μερικά ακόμα tips για τον covid-19 (1)

Τετάρτη 26 Φλεβάρη. Περιμένοντας μερικά ακόμα σημεία της υπόθεσης “πως θα πανικοβληθείτε με το τίποτα!”, μερικές επιπλέον (μη) λεπτομέρειες.

Α) Επειδή η ροπή δείχνει προς τις θεωρίες συνωμοσίας, το τονίζουμε – κι όποιος μπορεί να καταλάβει ας καταλάβει: είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα η κατασκευή ενός γεγονότος απ’ την διαχείριση ενός γεγονότος. Οι δυτικές θεωρίες συνωμοσίας, επειδή στον πυρήνα τους είναι ακροδεξιές με βαθιά θρησκευτική (χριστιανική…) προέλευση, δίνουν “εξηγήσεις” αποκλειστικά (ή κυρίως) μέσω της “αποκάλυψης” κάποιου “ανώτατου δημιουργού” του ενός ή του άλλου συμβάντος: απ’ τους σεισμούς ως τις καπιταλιστικές κρίσεις. Η υλιστική, ιστορική διαλεκτική απ’ την μεριά της, παρότι δεν αγνοεί ότι υπάρχουν πράγματι γεγονότα που μπορεί να έχουν σχεδιαστεί και μεθοδευτεί εμπρόθετα (π.χ.: βόμβες στο ψαχνό), κατανοεί ότι αυτό δεν είναι καθόλου απαραίτητο. Αν η θεϊκή εξουσία στηρίζεται σε μορφές “δημιουργών”, οι ανθρώπινες εξουσίες δουλεύουν μια χαρά σαν διαχειριστικές. Οι τεχνικές των εξουσιών ξεδιπλώνονται συχνά (και ισχυρά) στη διαχείρηση του α γεγονότος ή του β – αξιοποιώντας όπου είναι δυνατό το τυχαίο ή/και το καθεαυτό φυσικό (σεισμούς, κλιματικές αλλαγές, ηφαίστεια, κλπ). Στην πράξη μάλιστα, όχι στις κορυφές της εξουσίας αλλά και στην κοινωνική βάση / πάτο, η διαχείριση των περιστάσεων και όχι η κατασκευή τους είναι η ρουτίνα.

Β) Η πρώτη φορά που έχει υπόψη της η ασταμάτητη μηχανή ότι η κρατική διαχείριση (και όχι η διαφημιστική προπαγάνδα υπέρ των φαρμακευτικών εταιρειών) μιας “κρίσης υγείας” εμφανίστηκε επί σκηνής με αξιώσεις κρατικής βιοπολιτικής για τον 21ο αιώνα ήταν με την “γρίπη των χοίρων”, το 2009 – απ’ το γαλλικό κράτος. Τότε, εν όψει ενός Αρμαγεδώνα γρίπης (που δεν ήρθε ποτέ…) η γαλλική κυβέρνηση έφτιαξε, μοίρασε και άρχισε να υλοποιεί ένα πρόγραμμα «distance learning» για την βασική εκπαίδευση. Που σήμαινε ότι (η προετοιμασία ήταν πως) τα σχολεία θα μείνουν κλειστά για πολλές εβδομάδες, αλλά τα μαθήματα θα γίνονται κανονικά, απ’ τα σπίτια, μέσω υπολογιστών και εκπαιδευτικών tutorials.

Το ενδιαφέρον εκείνης της κρατικής δράσης ήταν πως ταίριαζε μια χαρά όχι σε μια γρίπη που θα άφηνε χιλιάδες πτώματα πίσω της, που τελικά ποτέ δεν ήρθε (οι φαρμακευτικές εν τω μεταξύ ήταν με το δάκτυλο στη σκανδάλη!), αλλά ΚΑΙ σε διάφορες μορφές πολέμου… Ήταν κάπως δύσκολο το 2009 να φανταστεί κανείς ότι εν όψει ενός επερχόμενου γενικού θανατικού από έναν ιό το μαράζι του γαλλικού κράτους ήταν το να μην χάσουν τα παιδιά τα μαθήματά τους… Έτσι ώστε ήταν εύλογη η υπόθεση εργασίας ότι η «αναγκαστικότητα» εκείνου του βιαστικού distance learning είχε πολύ μικρότερη (και ευκαιριακή) σχέση με την πιθανότητα μιας επιδημίας, και πολύ μεγαλύτερη (και οργανική) με κρατικούς σχεδιασμούς πολεμικού είδους. Πάντα σχετικά με την διαχείριση καταστάσεων έκτακτης ανάγκης. Καθόλου συμπτωματικά την ίδια εποχή οι διεθνείς χρηματοπιστωτικές ύαινες έκαναν μελέτες για το «με πόσο λίγους υπαλλήλους θα μπορούσαν να συνεχίσουν να δουλεύουν» αν οι υπόλοιποι πέθαιναν… από οποιαδήποτε αιτία…

Γ) Παρασύρθηκε ίσως η ασταμάτητη μηχανή και υιοθέτησε την άποψη ότι ο covid-19 είναι εξαιρετικά μεταδοτικός (αν και ακίνδυνος). Μια προσεκτική ματιά όμως στη δεύτερη εικόνα της χθεσινής ανάρτητης («καπετάνιε, στεριά στον ορίζοντα!»), με τις 488.000 περιπτώσεις εποχιακής γρίπης μέσα σε μια μόνο εβδομάδα στην ιταλία, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολίας για το τι σημαίνει «μεταδοτικότητα»!!! Ο covid-19 είναι ιππότης του μεσαίωνα κλεισμένος μέσα σε βαριές λαμαρίνες – μπροστά στην ευκινησία του Η1Ν1!!!

Μερικά ακόμα tips για τον covid-19 (2)

Τετάρτη 26 Φλεβάρη. Δ) Η τεράστια διαφορά στην αξιοποίηση του «ανθρώπινου κεφαλαίου» ανάμεσα στο «μοντέλο της αγοράς» και στο «κρατικίστικο κινέζικο μοντέλο» είναι μήπως μια υπερβολή της αισχρά περιθωριακής ασταμάτητης μηχανής; Οι τρεις πάνω φωτογραφίες για το πως φτιάχνονται όχι ένα αλλά δύο πλήρως εξοπλισμένα νοσοκομεία (των 1000 κλινών το καθένα) μέσα σε 10 ημέρες, με τον «κινέζικο τρόπο» διαχείρισης του κεφαλαίου (: εργασίας και τεχνικών δυνατοτήτων), δεν σηκώνει ούτε αμφιβολία ούτε παζάρια. Είναι απλά το πολεμικό όνειρο κάθε καπιταλιστικού κράτους στη δύση· που απέχει πολύ απ’ το να μπορεί να το πλησιάσει σήμερα.

Δεν είναι όμως μόνον αυτό. Υπάρχει κάτι ακόμα πιο βαθύ. Τι σημαίνει η «οικονομία της αγοράς» για τις ατομικές ευθύνες έναντι της συλλογικής προστασίας απέναντι σ’ έναν (θεωρούμενο) Υγιεινιστικό Αρμαγεδώνα (άρα και σε οτιδήποτε θα μπορούσε να πουληθεί σαν τέτοιου είδους μεταφορά / αλληγορία) – και τι σημαίνει το «κράτος – πατέρας – φροντιστής» στις ίδιες συνθήκες; Τι σημαίνει σε συνθήκες κρίσης συσσώρευσης το “όλοι έναντίον όλων” που είναι η κοινωνική ενσωμάτωση του νεοφιλελευθερισμού, και τι σημαίνει στις ίδιες συνθήκες το “όλοι υπό τον αφέντη / υπηρέτη του γενικού καλού” (που στην κίνα είναι το κόμμα/κράτος/κεφάλαιο, μια ολοκληρωτική μορφή), ε;

Στη δεύτερη (πρόσφατη) περίπτωση, αν δεν φοράς μάσκα και δεν ακολουθείς κατά γράμμα της κρατικές οδηγίες, συλλαμβάνεσαι σα «δημόσιος κίνδυνος», χωρίς δεύτερη κουβέντα… Στη πρώτη περίπτωση, ίσως διεκδικήσεις το «ανθρώπινο δικαίωμα της διαφωνίας σου»… Υποθέτουμε ότι καταλαβαίνετε ότι αυτό έχει αρχίσει ήδη να τελειώνει στον δυτικό κόσμο, κι όχι μόνο σε ζητήματα βιολογικής υγείας… Υποθέτουμε επίσης (κι αυτό είναι ακόμα χειρότερο) ότι σε συνθήκες επιδημίας δεν σας έβγαινε ούτε το «κάτω το κράτος», ούτε το «κεφάλαιο και κράτος γεννούν το φασισμό» – που ωστόσο εξακολουθούν να ισχύουν.

Ε) Στην αρκετά ψηφιοποιημένη κεντρική διοίκηση του νοτιοκορεατικού κράτους, το αντίστοιχο τηλεφωνικό νούμερο 112 (αριθμός έκτακτης ανάγκης) έστελνε και συνεχίζει να στέλνει μέσω καταιγισμού μηνυμάτων οδηγίες / διαταγές για την δέουσα συμπεριφορά – μετά τα πρώτα κρούσματα στην πόλη Daegu… Το ενδιαφέρον για εμάς είναι το πως αυτή η τεχνολογία (που ανήκει στην 3η βιομηχανική επανάσταση αλλά θα ολοκληρωθεί σύντομα στην 4η) μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον καθολικό έλεγχο στο κοινωνικό εργοστάσιο δίκοπα: απ’ την μια μεριά σαν μαζική (και ταυτόχρονα ισχυρά διαφοροποιημένη χωρικά και χρονικά) αποστολή εντολών / οδηγιών για το τι πρέπει (και τι δεν πρέπει) να κάνει ο καθένας in case of emergency· και απ’ την άλλη σαν έλεγχος σε πραγματικό χρόνο (και χώρο: geodata) του τι κάνει και που βρίσκεται ο καθένας.

Ας το επαναλάβουμε: το γεγονός ότι αυτή η διπλή διαδικασία είναι αυτονόητα αρμοδιότητα και ευθύνη όχι των ιδιωτικών επιχειρήσεων επικοινωνιών (τύπου social media) αλλά του κράτους, ακόμα και ενάντια στην κυκλοφορία του πανικού μέσω των ιδιωτικών επικοινωνιών, δεν είναι απλά ένα τεχνικό ζήτημα… Είναι πολιτικό ζήτημα!!! Που αφορά κάτι που είναι ήδη γνωστό κατ’ αρχήν, σε όποιους μπορούν να καταλάβουν τον καπιταλισμό του 21ου αιώνα: σε τελευταία ανάλυση η οικονομία του φόβου, που είναι η πολιτική οικονομία του ελέγχου της παραγωγής, της κατανάλωσης, της ζωής συνολικά σε συνθήκες ψηφιακής επέκτασης / αναπαράστασης, είναι εύλογο να χρειάζεται σαν «κεντρικό διαχειριστή» την μορφή – κράτος (ή το παρακράτος που εμφανίζεται πειστικά σαν μορφή – κράτος), σε συνεργασία πάντα με τις ιδιωτικές επιχειρήσεις… Οπωσδήποτε μ’ ένα «μονοπώλιο» τελικής διεύθυνσης.

Στ) Στο «και πέντε», στα μέρη μας, άρχισε από χτες η mainstream δημαγωγία να ανακυκλώνει φετούλες αλήθειας: ε, εντάξει, δεν είναι τίποτα σπουδαίο· πολλοί δεν καταλαβαίνουν καν ότι έχουν κολλήσει τον κοροναϊό· ε, η θνησιμότητα είναι μικρότερη από της γρίπης· κλπ κλπ κλπ…

Φαίνεται ότι κάποιοι στο ελληνικό γκουβέρνο, τώρα που «ο εχθρός είναι προ των πυλών», άρχισαν να ανησυχούν ότι ο πανικός – του – λαού θα υπερκεράσει εύκολα τις έτσι κι αλλιώς περιορισμένες πρακτικές δυνατότητες του (ελληνικού) κράτους (άρα και τους δικούς τους ρόλους). Οπότε το έχουν ρίξει στις ενέσεις ψυχραιμίας… Μάταια: η δουλειά έχει γίνει και έχει πιάσει…

(Τώρα θα αρχίσουν να βγαίνουν φράγκα απ’ τις διάφορες μικροαστικές βδέλες. Κι όποιος σκεφτεί ότι τα ίδια περνούν και οι μετανάστες / πρόσφυγες, θα έχει πετύχει διάνα….)

Και η παράνοια όπλο μαζικής καταστροφής είναι – πάντα ήταν!

Τετάρτη 26 Φλεβάρη. Όπου γάμος και χαρά· όπου φόβος και θεωρία συνωμοσίας. Ανάμεσα στις πολλές που κυκλοφορούν εδώ και βδομάδες, με τον κύριο όγκο να είναι αντισινικός, κυκλοφόρησε και μία … αντιαμερικάνικη: ότι, δηλαδή, ο covid-19 είναι πραγμάτι βιολογικό όπλο (και η χελώνα είναι σπρίντερ…), που όμως φτιάχτηκε από αμερικάνους και μεταφέρθηκε στην κίνα για να υπονομεύσει το κινεζικό καθεστώς. (Λάθος: φτιάχτηκε από παοκτζήδες βιοτεχνολόγους για να εκδικηθούν τα credit που δίνει η cosco στον Πειραιά!)

Αλλά ο κυβερνοσκουπιδοχώρος είναι ιδανικό περιβάλλον για την ανάπτυξη της συνωμοσιολογικής α-βιο-ποικιλότητας· οπότε η γνωστή εφημερίδα των αγγλικών μυστικών υπηρεσιών «guardian» ανακάλυψε ότι χιλιάδες λογαριασμοί των social media, με ανθρώπινους διαχειριστές (και όχι bots) παίζουν αυτό το αντιαμερικανικό σενάριο… Είναι κάτι που δεν μπορεί να ελέγξει κανείς. Και είναι εξίσου πιθανό οι αντιαμερικάνικες συνωμοσιολογικές θεωρίες για τον covid-19 να είναι περισσότερες ή λιγότερες απ’ τις αντισινικές συνωμοσιολογικές θεωρίες.

Σαν γραφείο τύπου των MI4 και ΜΙ5 (περισσότερα στο Sarajevo.pdf 145a) ο guardian μεταφέρει την αμερικανική εκδοχή «ερμηνείας» αυτού του κύματος: έχει σκοπό να υπονομεύσει τους αμερικανικούς θεσμούς και τις συμμαχίες των ηπα λέει ο καλός «φύλακας»· άρα αυτοί που απ’ «τον καλό, τον κακό και τον άσχημο» προτίμησαν τον «κακό» είναι πράκτορες της Μόσχας. Ούτε λόγος ότι οι αντισινικές συκοφαντίες έχουν ανάλογους στόχους (μέχρις ότου οι κινέζοι βιοτεχνολόγοι φτιάξουν το εμβόλιο…) Αλλά ο guardian δεν είναι ο φύλακας του Πεκίνου. Φύλακας του Λονδίνου είναι, και έτσι συμπεριφέρεται…

Αν σας φαίνονται γελοία όλα αυτά έχετε δίκιο. Αν σας φαίνονται άσχετα απ’ τις διάχυτες κοινωνικές φοβίες έχετε άδικο. Το να κρατιέται η «μέση κοινωνική σκέψη» σ’ εκείνο το νηπιακό στάδιο όπου υπάρχει ένας «μπαμπάς» και απέναντι ένας «μπαμπούλας», μ’ όλες τις συγκινησιακές «εκδηλώσεις» και τους σχετικούς σπασμούς, εξυπηρετεί και τον μεν και τον δε. Σ’ αυτό το στάδιο όλοι είναι (εύκολα) “άρρωστοι” αν είτε ο “μπαμπάς” είτε ο “μπαμπούλας” φροντίσει να τους φτιάξει σαν τέτοιους.

Το μαχαίρι λίγο πιο κοντά στο κόκκαλο: ενώ η βλακεία, η κοινωνική παράνοια και οι προαγωγοί τους έχουν πάμπολλες πηγές, στο τέλος (δηλαδή σ’ εκείνο το ιστορικό σημείο που ο ύπνος της λογικής έχει γίνει υπολογίσιμο κοινωνικό κεφάλαιο) η αξιοποίησή της δεν αποκλείει (καθόλου) την κεντρική διαχείριση.

Το σύνθημα «κεφάλαιο και κράτος γεννούν τον φασισμό» είναι απόλυτα έγκυρο απέναντι σ’ αυτά τα τέρατα: του ύπνου της λογικής. Αλλά μοιάζει άκυρο σε τερατώδεις συνθήκες…