Tag: θρησκεία

Ο καψοκαλύβης στον Δ του Κενταύρου

Παρασκευή 27 Απρίλη. Το ελλαδιστάν, μακριά απ’ όλα αυτά τα ασήμαντα (;;; όχι το βαθύ κράτος, σίγουρα!) ετοιμάζεται να εκτοξευτεί στο διάστημα, όπου είναι και η φυσική του θέση. Ο καινούργιος πρόεδρος του «ελληνικού διαστημικού οργανισμού» είναι αυτός ακριβώς που ταιριάζει να αντιπροσωπεύει αυτήν την ανάδελφη χώρα στο παγωμένο απέραντο άγνωστο. Η ερώτηση «μα που τους βρίσκουν;» είναι λαθεμένη. Υπάρχουν παντού στα μέρη μας, είναι πολλοί, κι έχουν όλοι την ευλογία του μεγάλου αφεντικού (ένα είναι!)

Ο διάδοχος αυτού του μηνπουμετίποτα Κριμιζή έχει όλες τις προδιαγραφές να αφήσει εποχή. Και στο διάστημα – φυσικά. Είναι θρήσκος, είναι φασιστάκος, τι άλλο χρειάζεται το σύμπαν για να μάθει όλη την αλήθεια για το ελλαδιστάν;

Να σας πούμε τι χρειάζεται: τον κύριο 600 δις Σώρρα! Αυτόν χρειάζεται!! Κι αν υπάρχει θεός (που κατά τον νέο διευθυντή του ε.δ.ο. υπάρχει και παραϋπάρχει…) θα πρέπει να φροντίσει ο Αρτέμης να είναι ο επόμενος πρωθυπουργός της χώρας. Για πάντα – for ever.

Όσο για τον αντ’ αυτού; Ας γίνει υπασπιστής του Σώρρα. Τα ταλέντα τα έχει.

(Αυτός ο «άγιος της τεχνολογίας» που ανακάλυψε και προσκυνάει ο κύριος Χριστόδουλος (άλλος ένας δούλος…) Πρωτοπαππάς, ο καινούργιος πρόεδρας, που έχει το προσωνύμιο «καυσοκαλιβίτης», τι δουλειά έκανε πριν αγιάσει; Έκαιγε καλύβες; Ήταν υποτακτικός, μπράβος κανενός φεουδάρχη;

Και τι φάση έπαιζε με τις δέκα καλόγριες που «είχε μαζί τους πολύ κέφι», και δεν τις άφηνε να φύγουν απ’ το τσαρδί του, κι ύστερα έκανε για πάρτη τους συστολή του χρόνου για να μην φάνε ποινή που καθυστέρησαν να γυρίσουν στο μοναστήρι τους, κι έπαθε την πλακάρα του ο κυρ πρόεδρας όταν διάβασε για το νταραβέρι μετά το κέφι με τις καλόγριες, επειδή δείχνει την δύναμη της ορθοδοξίας να συστέλει τον χώρο και τον χρόνο… τι φάση ήταν; Με ναρκωτικά ή χωρίς;

Αυτές οι γαργαλιστικές λεπτομέρειες δεν πρέπει να κρύβονται απ’ το φιλοθεάμον κοινό…)

(φωτογραφία: Αυτή είναι η άποψη του νέου πρόεδρα του ελληνικού διαστημικού οργανισμού για ένα μικρό μόνο μέρος του πλανήτη γη. Αποτελεί εγγύηση ότι ακόμα κι αν τολμήσουν τίποτα εξωγήινοι να πλησιάσουν – τον κυρ πρόεδρα – θα τους βάλει στη θέση τους. Τις κουφάλες…)

Ειλικρινά δικός σας!

Παρασκευή 12 Γενάρη. Κάτι φιλαράκια, με μια ανησυχητική μελαγχολία, έλεγαν τις προάλλες: Νόμιζαμε ότι υπάρχει πάτος, και ότι το πράγμα είχε φτάσει εκεί… Αλλά ύστερα βρέθηκε κι άλλο, πιο κάτω…

Αν η γλώσσα του δεν ήταν πετσωμένη, θα είχε βγάλει καντήλες πολύ καιρό πριν – απ’ το γλύψιμο. Είναι όμως, γλώσσα και μυαλό, σκέτη σόλα. Οπότε, συμπεριφερόμενος σαν γυιός οικογένειας με μεγάλες αγκαλιές με τους εκπροσώπους του θεού, ξεκινάει το γράμμα του στον αρχιτράγο (γραμμένο, φυσικά, από κάποιον / κάποια που έχει το δυσάρεστο καθήκον της γραμματείας) ως εξής:

…Εύχομαι, επί τη ευκαιρία, σε Σας και στο χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας μας, ειρηνικό, δημιουργικό, έμπλεο αγάπης και αγαθών έργων, το 2018…

“Χριστεπώνυμο”; “Έμπλεο”; “Πλήρωμα”; “Εκκλησία μας”; Που τα διδάσκουν αυτά; Στη νεολαία του συ.ριζ.α. όπου ξεκίνησε την καριέρα του; Έχει και φράξια κατηχητικού εκεί; Ή την “προς αρχιστράγους επιστολή” την έγραψε ο ίδιος ο γραμματέας της “ιεράς συνόδου” και την ταχυδρόμησε στον εαυτό του μετά την πρωθυπουργική υπογραφή; Ρε μπας και ο ψόφιος κοριός έχει αρχίσει να κουναβίζει;

Για να συνεχίσει ο εξοχότατος (προς το τέλος):

… Μ’ αυτές τις σκέψεις, και με την επιθυμία να είναι πάντα ανοιχτές οι πόρτες του διαλόγου μεταξύ της συνταγματικά υπεύθυνης για την διαχείριση των εθνικών θεμάτων Πολιτείας, και της πάντοτε σε χριστιανική και εθνική εγρήγορση Εκκλησίας, παρακαλώ και εύχομαι να συμβάλλετε, στο μέτρο των δυνάμεών σας, ώστε η Ελλάδα, με πνεύμα ενότητας και ορθού λόγου, χωρίς τα λάθη του παρελθόντος, να αντιμετωπίσει με επιτυχία το θέμα των σχέσεων με την ΠΓΔΜ, όπως και τα άλλα εθνικά θέματα που την απασχολούν…

Η “χριστιανική και εθνική εγρήγορση” αφορά “το όνομά της”…. Το γλύψιμο και τα σάλια είναι τόσο πολλά που θα προκαλούσαν απέχθεια και αηδία και σε μαθητή πρώτης δημοτικού. Υπάρχει, όμως, και κάτι χειρότερο: αυτή η άτυπη μεν ουσιαστική δε συνδιοίκηση, συγκυβέρνηση με την συμμορία με τα μαύρα, που επιβεβαιώνει ένας ντενεκές μεν πρωθυπουργός δε (και οι παρατρεχάμενοί του), θεωρείται “φυσιολογική”. Γιατί το πόπολο γουστάρει τον εθνεγερτήριο ρόλο του ράσου, αφού (από διανοητική άποψη) βρίσκεται καθηλωμένο κάτι αιώνες πριν.

Και ύστερα, οι ίδιοι ακριβώς λακέδες, “επώνυμοι κι ανώνυμοι”, θα καταγγείλουν τον “θρησκευτικό φονταμενταλισμό” και την “στροφή προς την άκρα δεξιά” – άλλων, φυσικά. Αλλά η πολιτική αλήθεια είναι μία και μοναδική: η για πολλούς (όχι, βέβαια για εμάς! – τα λέγαμε τότε που έπρεπε…) “πρώτη φορά αριστέρα” κατάφερε να κάνει τον φασισμό, την οπισθοδρόμηση, την μικροαστική πανούκλα, τον συντηρηστισμό του 21ο αιώνα normal. Ήταν η τελευταία αλλά κρίσιμη επικύρωση. Άξιοι οι μισθοί των στελεχών της, άξιες και οι τακτοποιήσεις των ανθρώπων της.

Αυτή είναι η μοναδική επιτυχία της. Που σημαίνει ότι: για να βγούμε απ’ τον σωρό των σκατών που συσσωρεύει ήδη και θα συσσωρεύσει ακόμα περισσότερο τα επόμενα χρόνια αυτή η επιτυχία θα πρέπει, σα σύγχρονη εργατική τάξη, να κάνουμε δουλειά που δεν έχουμε φανταστεί.

Κι ας μην περιμένουμε να φρακάρουμε στον πάτο. Δεν υπάρχει.