Tag: τεχνολογία

Το φακέλωμα: ο ιδιωτικός τομέας…

Παρασκευή 26 – Σάββατο 27 Φλεβάρη. Κοροϊδεύοντας τους πάντες ο ρημαδοΚούλης χρησιμοποιεί σαν «επιχείρημα» υπέρ της «έγκρισης κυκλοφορίας» το ότι αν δεν το κάνουμε εμείς (τα κράτη μέλη της ε.ε. δηλαδή) θα το κάνει ο ιδιωτικός τομέας… Πρόκειται για το ακριβώς ανάποδο από εκείνο που είχε πει συνεντευξιαζόμενος πριν 4 μήνες:

… Εγώ δεν πρόκειται να κυνηγάω με το εμβόλιο στο δρόμο ανθρώπους οι οποίοι δεν θέλουν να εμβολιαστούν…. μπορεί, όχι εμείς αλλά η ίδια η αγορά, η ελεύθερη οικονομία να επιβάλλει τέτοιους περιορισμούς που να είναι η ζωή τους λίγο πιο δύσκολη…

(Με σαδιστική ευχαρίστηση, αρκεί να δείτε το video, αναγνωρίζει τουλάχιστον ότι «θα κάνουν δύσκολη τη ζωή» όσων τολμήσουν να έχουν… φυσική ανοσία στις διάφορες μορφές της… Δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού..) Πριν 4 μήνες οι πολιτικές βιτρίνες δεν θα κυνηγούσαν κανέναν· θα άφηναν την δουλειά στην «ελεύθερη οικονομία»…. Τώρα δηλώνουν πως είναι καλύτερα να αναλάβουν την δουλειά του φακελώματος τα κράτη…

Θα ήταν όμως δυνατόν να επιβάλουν τα ιδιωτικά μαγαζιά, οι ιδιωτικές επιχειρήσεις αυτό το υγειονομικό απαρτχάιντ; Η απάντηση είναι απερίφραστα ΟΧΙ! Διότι παραβιάζει ατομικές ελευθερίες και δικαίωματα (και σε ότι αφορά την υγεία, τα εμβόλια, τις θεραπείες) που είναι κατοχυρωμένες σε όλα τα δυτικά «φιλελεύθερα» συντάγματα…

Μόνο τα κράτη μπορούν (!) να παραβιάζουν (!) τα συντάγματά τους – όπως έκαναν με την «αντιτρομοκρατία» και όπως κάνουν εδώ και ένα χρόνο μαζικά και γενικευμένα, με πρόσχημα την … δημόσια υγεία! Μόνο τα κράτη μπορούν να παράξουν και να επιβάλλουν κατά βούληση «καταστάσεις έκτακτης ανάγκης» και «ιδιόμορφα Δίκαια της Ανάγκης»… Κι όταν το κάνουν τα κράτη, τότε μπορούν να το αρπάξουν και να το αξιοποιήσουν τα ιδιωτικά αφεντικά.

Θεωρητικά βέβαια δεν μπορούν ούτε τα κράτη… Θεωρητικά θα έπρεπε όλες οι πολιτικές βιτρίνες και οι «ειδικοί» τους να βρίσκονται στα πιο βαθιά μπουντρούμια… Αλλά ενώ μπορεί να εμποδίσει κάποιος οποιοδήποτε ιδιωτικό αφεντικό να επιβάλει την δική του νομοθεσία κάνοντάς του μήνυση, όταν είναι τα κράτη οι πραξικοπηματίες, η μόνη δυνατότητα, η μόνη λύση, είναι η γενικευμένη αντίσταση των υπηκόων και η ανατροπή της πραξικοπηματικής «έκτακτης ανάγκης». Όπως συμβαίνει εναντίον κάθε πραξικοπήματος.

Γι’ αυτό ο ρημαδοΚούλης κορόιδευε πριν 4 μήνες, και κοροϊδεύει απ’ την ανάποδη ξανά τώρα! Εμφανίζει ένα ανύπαρκτο δίπολο «κράτους – επιχειρήσεων» (αν δεν το κάνει ο ένας θα το κάνει ο άλλος … πάντως θα γίνει!!) για να αποπροσανατολίσει ως προς το ένα και μοναδικό γεγονός: ότι από τις γενικευμένες απαγορεύσεις (: lockdown…) ως το (κατ’ αρχήν) υγιειονομικό απαρτχάιντ είναι η μορφή – κράτος που έχει αναλάβει, μέσα από διαδοχικά πραξικοπήματα, την εξυπηρέτηση των πιο επιθετικών και βίαιων συμφερόντων του κεφάλαιου – εκείνων του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος.

Το φακέλωμα: οι «λεπτομέρειες»…

Παρασκευή 26 – Σάββατο 27 Φλεβάρη. Έχουμε αναφέρει ήδη ότι τα ψηφιακά φακελώματα αυτού του είδους θα συνεπάγονται (για όσους μετακινούνται από κράτος σε κράτος) ότι η διαδικασία «τσεκαρίσματος» του QR οπουδήποτε θα σημαίνει πρόσβαση στον ψηφιακό φάκελο του Χ ταξιδιώτη, δηλαδή στην ψηφιακή βάση δεδομένων του «έθνους κράτους» του. Οι «εθνικές ψηφιακές βάσεις δεδομένων» θα πρέπει να είναι συμβατές μεταξύ τους, πράγμα που σημαίνει ενιαία τεχνολογία, αλγόριθμους που αν δεν είναι ίδιοι θα μπορούν να «συνεργαστούν» μεταξύ τους, ενιαία τυποποίηση, ενιαία γλώσσα, κλπ. Και σ’ αυτήν την διαδικασία το κράτος που θα ορίσει το «πρότυπο» θα επιβληθεί σ’ όλα τα υπόλοιπα· και, πιθανότατα θα έχει το πάνω χέρι στην «απόσπαση» (ακόμα και κάτω απ’ το τραπέζι) στοιχείων απ’ τις εθνικές βάσεις των άλλων κρατών.

Είναι γι’ αυτό που ακόμα ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron διστάζει. Το βασίλειό του έχει ήδη τέτοια βάση δεδομένων – αλλά πως θα εμποδίσει την «διείσδυση», «νόμιμη» ή όχι, «ξένων δυνάμεων» ακόμα και εντός ευρώπης; Όπως, π.χ., το γερμανικό κράτος;

Η κυρία Merkel (σύμφωνα με ελληνικές πηγές και μεταφράσεις…) είπε χτες το εξής (ο τονισμός δικός μας):

…Τα βασικά στοιχεία τα οποία θα πρέπει να περιέχει έχουν προσδιοριστεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα κράτη-μέλη. Και τώρα έχει γίνει η ανάθεση από το υπουργείο Υγείας. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή χρειάζεται περίπου τρεις μήνες προκειμένου να δημιουργήσει τις τεχνικές προϋποθέσεις και αυτό είναι περίπου και το χρονικό διάστημα που και ο υπουργός Υγείας Γενς Σπαν έχει ορίσει για την ανάπτυξη ενός τέτοιου εγχειρήματος, ώστε σε εύλογο χρόνο από πάρα πολλά κράτη-μέλη – θα έλεγα από όλα – να έχουν αναπτυχθεί εθνικά πιστοποιητικά εμβολιασμού, τα οποία, μέσω της πύλης σε ευρωπαϊκό επίπεδο, θα είναι μεταξύ τους συμβατά, προκειμένου να είναι εφικτά τα ταξίδια εντός ΕΕ με περισσότερες πληροφορίες και ίσως αυτό να γίνει η βάση και για την είσοδο στην ΕΕ από τρίτες χώρες….

Αυτό το τελευταίο είναι σε μεγάλη, παγκόσμια κλίμακα το ζήτημα (διακρατικού ανταγωνισμού…) που σε μικρότερη συμβαίνει και εντός ε.ε.: θα αναγκαστούν, για παράδειγμα, το Πεκίνο, ή η Μόσχα, ή η Ουάσιγκτον να προσαρμόσουν τα συστήματα ψηφιακού φακελώματος που θα επιβάλουν εντός των συνόρων τους στις ευρωπαϊκές προδιαγραφές (για να μπορούν οι υπήκοοί τους να ταξιδεύουν στη ζώνη Σέγκεν…) ή θα γίνει το ανάποδο; Με δυο λόγια: ποιος θα επιβάλει στους υπόλοιπους τις δικές του προδιαγραφές και, κατά συνέπεια, τους «κανόνες των ανταλλαγών προσωπικών δεδομένων υγείας από κράτος σε κράτος»; Αυτός που έχει τον μεγαλύτερο πληθυσμό και άρα, εν δυνάμει, τον μεγαλύτερο αριθμό τουριστών; Αυτός που θα προλάβει πρώτος; Αυτός που θα εκβιάσει πιο πετυχημένα; Κι ας μην μιλήσουμε για κράτη πιο αδύναμα: αυτά θα αναγκαστούν να παραδοθούν στον νικητή· ή σ’ αυτόν με τον οποίο έχουν τις πιο στενές συναλλαγές / ανταλλαγές.

Έτσι κι αλλιώς οποιαδήποτε εκδοχή είναι σε βάρος μας. Είναι ωστόσο κι αυτό μια διάσταση της βίαιης μετάβασης στις νόρμες της 4ης βιομηχανικής επανάστασης….

(φωτογραφία: Μιλώντας στην τηλε-σύνοδο των G20 στις 21 του περασμένου Νοέμβρη ο κινέζος αυτοκράτορας Xi Jinping πρότεινε να δημιουργηθεί ένα παγκόσμιο πρότυπο “υγιειονομικού διαβατηρίου “, με ενιαία χαρακτηριστικά, για χρήση σε όλον τον πλανήτη… Τον έγραψαν κανονικά, γιατί κατάλαβαν τον κίνδυνο που αντιπροσώπευε αυτή η global προσέγγιση κινέζικης προέλευσης: οι προδιαγραφές θα διαμορφώνονταν σε μεγάλο βαθμό στα μέτρα του Πεκίνου.

Οπότε το πράγμα πάει στ’ αχνάρια του εξελισσόμενου ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού…)

Αλλαγή συμπεριφορών 2

Πέμπτη 25 Φλεβάρη. Πρόκειται για επανάληψη της ιστορικής καπιταλιστικής «λογικής», σ’ έναν ανώτερο (τεχνολογικά, πολιτικά, ιδεολογικά, αισθητικά, ηθικά) και συνθετότερο επίπεδο. Η 1η και ακόμα εντονότερα η 2η βιομηχανική επανάσταση, σαν μηχανές / διαδικασίες προλεταριοποίησης, έκαναν και αυτό – όχι σχεδιασμένα αλλά κατηγορηματικά: μαζικές αλλαγές συμπεριφορών. Η μετατροπή των σε γενικές γραμμές αγροτικών πληθυσμών σε βιομηχανικούς εργάτες σήμαινε την επιβολή ενός συγκεκριμένου πλέγματος νέων (για τα τότε δεδομένα) πειθαρχιών, συνηθειών, «ρουτινών», συμπεριφορών. Οι εργατικές, προλεταριακές εξεγέρσεις και επαναστάσεις ως τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα δεν είχαν να κάνουν μόνο με πολιτικά προγράμματα ή με αντίσταση στην βία και στην αδικία της μηχανοποιημένης εκμετάλλευσης της εργασίας. Είχαν να κάνουν επίσης με αρνησικυρία «τρόπων ζωής» που είχαν την ιστορική τους αυτοπεποίθηση (ακόμα και τον ιστορικό συντηρητισμό τους…) απέναντι στη βίαιη, επιβεβλημένη υποτίμηση / ακύρωσή τους. Οι εργάτες σ’ αυτήν την ιστορική καπιταλιστική περίοδο είχαν (ή έβρισκαν εύκολα) τον δρόμο του δεν θα μου επιβάλεις τι θα κάνω!

Η 3η βιομηχανική επανάσταση έκανε ξανά το ίδιο, “αλλαγές συμπεριφορών”, αλλά αυτή τη φορά από μια φαρδιά, «βασιλική» οδό: την «χαρά της κατανάλωσης». Οι αλλαγές στα ήθη και στα έθιμα, στις συμπεριφορές, στις συνηθείες, στις ρουτίνες, ανάμεσα στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και στα τέλη της δεκαετίας του 2010 ήταν εντυπωσιακές. Αλλά όχι καταναγκαστικές με τους παλιούς τρόπους. Καμμιά κυβέρνηση δεν επέβαλε τα κινητά και, στη συνέχεια, τα smart phones· την ιντερνετική δικτύωση· τα antisocial media· τον υγιεινισμό (αν και τον προώθησαν), όπως καμμιά κυβέρνηση δεν είχε επιβάλει νωρίτερα (στη διάρκεια της 2ης βιομηχανικής επανάστασης) την τηλεθέαση και τις μαζικές διακοπές…. Καμμία σχέση με το να επιβάλλεται σε αγροτόπαιδα ή ακόμα και παιδιά μεγαλωμένα στις περιμέτρους των πόλεων το να κάθονται ακίνητα σε καρέκλες στα σχολεία· σε ανθρώπους με ζωντανά σώματα να μένουν ακίνητοι μπροστά σε έναν ιμάντα μεταφοράς κάνοντας επί 8 ώρες την ίδια κίνηση· καμμία σχέση με την επιβολή της πειθαρχίας στο στρατό ή μέσω της πολεοδομίας.

Η «ελευθεριακότητα» των αλλαγών στις συμπεριφορές που επιτεύχθηκε στη διάρκεια της 3ης βιομηχανικής επανάστασης (με ένα know how προερχόμενο απ’ την μαζική κατανάλωση στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα…) θα σχολιάζεται κάποτε στο μέλλον απ’ τους ιστορικούς (αν υπάρχουν ακόμα τέτοιοι) σαν, απλά, η εισαγωγή στη βία της 4ης. Πέτυχε η 3η να εγκαθιδρύσει (μέσα στο κοινωνικό εργοστάσιο) και, σε κάθε περίπτωση, να νομιμοποιήσει «γλυκά, όμορφα κι ωραία» την διευρυμένη τεχνική, μηχανική μεσολάβηση σα (και στις) «νέες» συμπεριφορές. Έτσι ώστε στο βίαιο ξεκίνημα της 4ης οι υπήκοοι (ένα μεγάλο μέρος τους), οποιαδήποτε μικροαστικό ναρκισσισμό κι αν κουβαλάνε (: «ιδέα για τον Εαυτό» αντίστροφα ανάλογη των πραγματικών αυτοτελών ικανοτήτων και δυνατοτήτων του…) έχουν χάσει πια το έδαφος του δεν θα μου πεις εσύ τι θα κάνω! Τώρα το «σημείο στήριξής τους» (αν μπορεί να χαρακτηριστεί τέτοιο…) είναι πες μου ΕΣΥ τι να κάνω (όπου αυτό το ΕΣΥ είναι κάποια μορφή του τεχνο-γραφειοκρατικού apparatus…) κάντο όμως με τρόπο που να μου επιστρέπει να πιστεύω, να ελπίζω ότι έχω αξία… Η “σωτηρία της υγείας”, μια εξώφθαλμη καπιταλιστική, επιχειρηματική, κρατική επιχείρηση υποδούλωσης, είναι τέτοιου τύπου.
Στη θέση του «fack you, δεν θα με διατάζεις», που δεν ήταν υποχρεωτικά κάποια αντιεξουσιαστική ιδεολογία αλλά ήταν η σύγκρουση ανάμεσα σε «καινούργιες νόρμες» και «παλιές συνήθειες», έχει μπει στο «διάταξέ με, αλλά κάντο με τρόπο που να με κολακεύει»…

Κατόπιν αυτού, και πάντα απ’ το περιθώριο, μια γενική και απρόσωπη αφιέρωση: rage against the machine…

Ρευστές καταστάσεις υψηλής τεχνολογίας 1

Τετάρτη 24 Φλεβάρη. Πριν καιρό, πίσω στα βάθη των p.c. αιώνων, όταν δεν τάσκιαζε όλα ένας ασήμαντος ιός, όταν οι αναφορές στις τεχνολογικές εξελίξεις δεν ήταν «συνωμοσιολογία», όταν οι mRNA πλατφόρμες δεν απασχολούσαν τους (μετέπειτα) caradinieri, μπορούσε κανείς να διαβάσει (ή να μην διαβάσει…) ανέμελα κι αυτό (Οκτώβρης 2015, cyborg νο 4):

Είναι απίθανο να καταλάβετε τι είναι αυτό που δείχνει η εικόνα, και είναι ακόμα πιο απίθανο να σκεφτείτε ότι κάτι τέτοιο θα ήταν δυνατόν. Η φωτογραφία είναι σε μεγέθυνση. Δεξιά είναι η άκρη μιας βελόνας ένεσης. Και αυτό το σαν πλέγμα που βγαίνει απ’ την τρύπα της βελόνας είναι ηλεκτρονικό κύκλωμα σε υγρή μορφή.

Μια διεθνής ομάδα ερευνητών από διάφορες ειδικότητες, υπό την αιγίδα του Charles Lieber’s Lab, παρουσίασε τον περασμένο Ιούνη αυτό το υγρό υλικό που είναι κύκλωμα σε νανοκλίμακα. Αυτό το υγρό μπορεί να μπει σ’ έναν οργανισμό με ένεση, όπως οποιοδήποτε ενέσιμο φάρμακο. Άπαξ και βρεθεί εκεί μπορεί να “αποκτήσει επαφή” με (εκτός σώματος) ηλεκτρονικές συσκευές και, κατά τους εφευρέτες, μπορεί να παρακολουθεί τη δραστηριότητα των νεύρων ενός σώματος, μπορεί να επισκευάζει ιστούς, ακόμα και να μεταφέρει σήματα στους νευρώνες.

Ο Charles Lieber έκανε πανηγυρικές δηλώσεις. “Νοιώθω ότι αυτό που πετύχαμε έχει επαναστατικές δυνατότητες. Ανοίγεται ένα εντελώς καινούργιο πεδίο, όπου μπορούμε να μελετήσουμε την διάδραση μεταξύ ηλεκτρονικών δομών και βιολογίας. Τα τελευταία 30 χρόνια έχουν γίνει σημαντικά βήματα προς όλο και μικρότερη μικροκλίμακα, αλλά κανείς δεν έπιασε αυτό το θέμα, την διάδραση ηλεκτρονικών / κυττάρων, στο επίπεδο που δουλεύει η βιολογία”.

Η προοπτική της εφεύρεσης είναι (τι άλλο;) θεραπευτική. Μελλοντικά, λοιπόν, θα πρέπει να απαλλαγούμε απ’ την φαγούρα. Ξύσε – ξύσε μπορεί να γίνει καμιά ζημιά στο κύκλωμα / φάρμακο.

Ηλεκτρικό – κύκλωμα – σε – υγρή – μορφή – μπαίνει – στο – σώμα – με – ένεση – για – να – παρακολουθεί – την – λειτουργία – των – νεύρων; Αίσχος! Ντροπή! (Δεν έχει και κυρ Βασίλη, άρα ακόμα χειρότερα!). Διάδραση – μεταξύ – ηλεκτρονικών – δομών – και – κυττάρων; Ντροπή, αίσχος παλιο«ψεκασμένοι»!!!

Έτσι είναι για όποιον βολεύεται…

Ρευστές καταστάσεις υψηλής τεχνολογίας 2

Τετάρτη 24 Φλεβάρη. Το cyberpunk.link ανακάλυψε κάτι ενδιαφέρον για τον εφευρέτη: τον Charles Lieber. Παρά τις όποιες κατάρες ο Lieber υπάρχει, όπως υπάρχουν και οι εφευρέσεις του, σαν την πιο πάνω. Είναι καθηγητής του Harvard, και θεωρείται απ’ τους κορυφαίους στον κόσμο στις νανοτεχνολογίες. Μόνο που αυτήν την εποχή είναι «καθηγητής του Harvard σε αναστολή»: έπεσε θύμα μιας άλλης ρευστότητας, μεγάλης κλίμακας, που δεν εκτίμησε έγκαιρα όντας αφιερωμένος στη νάνο-… Ποιό είναι το πρόβλημα με τον κύριο Charles;

Εδώ και καμμιά δεκαριά χρόνια ο Lieber, όντας “τεχνο-διανοητικό κεφάλαιο” πρώτης γραμμής, συνεργάζεται ανοικτά με το Πεκίνο, στο πλαίσιο ενός γνωστού κινεζικού προγράμματος με τίτλο «Σχέδιο Χίλια Ταλέντα», που τρέχει απ’ το 2008. Σύμφωνα μ’ αυτό, το κινεζικό καθεστώς χρηματοδοτούσε (και χρηματοδοτεί) «μυαλά» κατ’ αρχήν κινέζων εμιγκρέδων στους δυτικούς καπιταλισμούς, ώστε να επιστρέψουν στην κίνα και να μεγαλουργήσουν εκεί. Κάποια στιγμή το πρόγραμμα εξελίχθηκε ώστε να προσελκύσει και μη κινέζους ειδικούς. Με αντάλλαγμα γερές αμοιβές και πληρωμές εξόδων διαβίωσης και μετακίνησης, το Πεκίνο προσέφερε την δυνατότητα σε τέτοιους δυτικούς να δουλεύουν για ένα διάστημα κάθε χρόνο στην κίνα. Ανταποκρίθηκαν αρκετοί.

Ο Lieber ήταν ένας απ’ αυτούς. Όχι απλά άρχισε να δουλεύει και να συνεργάζεται με κινέζους τεχνολόγους, αλλά (με χρηματοδότηση του κινεζικού καθεστώτος) έστησε to 2013 ένα αναβαθμισμένο εργαστήριο νανοτεχνολογίας στην Wuhan (ναι, πάλι αυτή!), στο τεχνολογικό πανεπιστήμιο της πόλης. Με όνομα WUT-Harvard Joint Nano Key Laboratory. Με καθόλου αμελητέες αποδοχές: μισθό 50.000 δολάρια τον μήνα, συν 150.000 έξοδα παραμονής και διαβίωσης…

Όλα αυτά ήταν μια χαρά… μέχρι που έπαψαν να είναι. Απ’ το 2017 και μετά το ψόφιο κουνάβι κήρυξε το Πεκίνο επικίνδυνο τεχνολογικό αντίπαλο, και σταδιακά άρχισε να ανεβάζει την ένταση. «Η κίνα κλέβει την τεχνολογία μας» είπε και ξανάπε, κι ίσως πολλοί σκέφτηκαν δαιμόνιους μικροκαμωμένους κινέζους που κάνουν διαρρήξεις νύχτα στη silicon valley.

O Lieber, είτε επειδή δεν ήθελε να χάσει το πόστο στη Wuhan είτε επειδή θεώρησε πως είναι τόσο καλός ώστε αποκλείεται να τον αγγίξουν, δήλωσε το 2018 ότι «δεν έχει σχέση πια» με το «Σχέδιο Χίλια Ταλέντα». Αλλά είχε…

Φέτος, στα τέλη Γενάρη, κτύπησε την πόρτα του το fbi… Τον έψαχνε το αμερικανικό υπ.αμ., αφού τα project που δούλευε στη Wuhan θεωρούνται πια απειλή στην εθνική ασφάλεια. Θα έπρεπε να το έχει καταλάβει: στους χρηματοδότες των ερευνών του στις ηπα περιλαμβάνονται η περιβόητη DARPA, ο ερευνητικός βραχίονας του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού, και ο αντίστοιχος της πολεμικής αεροπορίας. (Αλλά και τα εθνικά ινστιτούτα υγείας…).

Μπορεί τώρα όποιος / όποια θέλει να συνδέσει αυτά τα δύο διακριτά μεταξύ τους ζητήματα. Απ’ την μια μεριά την οξυνόμενη διακρατική σύγκρουση και στα φλέγοντα ζητήματα τεχνολογικής αιχμής· απ’ την άλλη αυτήν ακριβώς την τεχνολογική αιχμή, ακόμα κι εκείνη που φτάνει μέσα από σύριγγες στο ανθρώπινο δέρμα… Κάποιοι συνειρμοί μπορεί να γεννηθούν έτσι.

Όχι, ας μην πέσει κανείς σε δεισιδαιμονίες περί «τσιπαρίσματος απ’ τον αντίχριστο»! Δεν υπάρχουν εδώ ούτε θεοί ούτε διάβολοι! Μόνο η υπαρκτή, υπαρκτότατη τεχνολογική στοιβάδα του καπιταλισμού. Τόσο υπαρκτή ώστε μπορεί να γίνεται αιτία σύλληψης ακόμα κι ενός Lieber…

(«Ακαδημαϊκές ελευθερίες» ακόμα και στο υψηλότερο επίπεδο; Ένα ακόμα πτώμα στον πάγκο του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού...)

Σπάνιες γαίες

Πέμπτη 18 Φλεβάρη. Η «είδηση» κυκλοφόρησε στα δυτικά media σαν ηλεκτροσόκ: Το Πεκίνο ψάχνει το πόσο θα επηρρεαστεί η αμερικανική παραγωγή των f-35 αν επιβάλει περιορισμό (ή και απαγόρευση) εξαγωγής των σπανίων γαιών στις ηπα! Κάποιοι έτρεξαν να σχολιάσουν ότι αυτή είναι η «πυρηνική επιλογή» του Πεκίνου αν συνεχιστούν οι «τιμωρίες και κυρώσεις» απ’ το Joνυσταλεάν.

Σπάνιες γαίες (rare earths) ονομάζονται 17 μέταλλα / χημικά στοιχεία με φουτουριστικά ονόματα (π.χ.: τέρβιο, πρασεοδύμιο, νεοδύμιο, έρβιο, θούλιο, υτέρβιο, λουτέτσιο, λανθάνιο, κλπ) των οποίων η χρήση είναι στρατηγικής σημασίας στην τωρινή τεχνολογική φάση του καπιταλισμού, απ’ τα λέιζερ και τις οθόνες υγρών κρυστάλλων μέχρι τις μπαταρίες, τα νέα υλικά, τα ηλεκτρονικά καθοδήγησης πυραύλων· και πολλά άλλα. Παρά το όνομα τους δεν είναι και τόσο σπάνια υλικά στον πλανήτη· όμως δεν υπάρχουν «καθαρά», και η ανάκτησή τους ώστε να χρησιμοποιηθούν γίνεται με «βρώμικες» μεθόδους επεξεργασίας, με σοβαρές επιπτώσεις στο περιβάλλον. Έτσι, το κινέζικο καθεστώς, αν και στο έδαφός του υπάρχει μόνο το 36,5% των γνωστών κοιτασμάτων, έχει φτάσει στο σημείο να εξάγει πάνω απ’ το 80% των καθαρών (δηλαδή επεξεργασμένων) σπανίων γαιών του καπιταλιστικού πλανήτη. Η υπεροχή της κινεζικής παραγωγής ξεκίνησε απ’ την δεκαετία του ’90 χάρη σ’ έναν συνδυασμό χαμηλότερων τιμών (χαμηλού εργατικού κόστους…) και «χαλαρών» περιβαλλοντικών κανόνων.

Αν το Πεκίνο είχε στο έδαφός του την μεγαλύτερη συγκέντρωση αυτών των πρώτων υλών, τότε θα μπορούσε πράγματι να θεωρηθεί μονοπώλιο σε βάθος χρόνου. Αλλά δεν το έχει. Απ’ την μεριά της η Ουάσιγκτον, που κατά κάποιο τρόπο περιόρισε σημαντικά εδώ και τρεις δεκαετίες την εξόρυξη στα δικά της ορυχεία (υπάρχει μόνο μία τέτοια εξορυκτική εταιρεία, η MP materials, με επιφανειακό ορυχείο στο mountain pass στην Καλιφόρνια – η επεξεργασία και ο καθαρισμός των μεταλλευμάτων γίνονται στην κίνα…), έχει αρχίσει από πέρυσι την «επιστροφή». Σήμερα εισάγει το 80% των αναγκών των βιομηχανιών της απ’ την κίνα· αλλά δεν μπορείς να κάνεις εμπορικό (ή και κανονικό…) πόλεμο κατά του rival και, ταυτόχρονα, να μένεις όμηρός του! Το ψόφιο κουνάβι, τις τελευταίες μέρες της βασιλείας του, υπέγραψε την κρατική χρηματοδότηση προγραμμάτων «αυτάρκειας» σε σπάνιες γαίες ύψους 800 εκατομυρίων δολαρίων· ο αμερικανικός στρατός αποφάσισε να χρηματοδοτήσει με 30 εκατομύρια μια αυστραλέζικη εξορυκτική, την Lynas· ενώ μια ακόμα αμερικανική, η usa rare earth, που έχει «κλείσει» για εκμετάλλευση τα κοιτάσματα στο Round Top του Texas, πρόκειται να μπει τους επόμενους μήνες στο χρηματιστήριο για να μαζέψει ρευστό, ελπίζοντας να αρχίσει την δουλειά της εξόρυξης το 2023.

Τι σημαίνουν αυτά; Σημαίνουν (κατά την ταπεινή μας άποψη) ότι το Πεκίνο έχει ένα χρονικό περιθώριο δύο, τριών, μπορεί και πέντε χρόνων, για να υπαινίσσεται ότι μπορεί να γονατίσει τις αμερικανικές εταιρείες «νέων τεχνολογιών» ώστε να ανασχέσει, σ’ αυτό το διάστημα, είτε την όξυνση του οικονομικού πολέμου εναντίον του, είτε και έναν κανονικό πόλεμο. Δύο, τρία ή πέντε χρόνια δεν είναι η αιωνιότητα· είναι όμως ένα κρίσιμο χρονικό διάστημα που χρειάζεται το Πεκίνο για να βελτιώσει ακόμα περισσότερο τόσο τις τεχνολογικές (για εμπορική ή στρατιωτική χρήση) όσο και τις πολεμικές του δυνατότητες. Πολλοί προβλέπουν ότι ως το 2025 ο κινέζικος καπιταλισμός θα έχει ξεπεράσει τον αμερικανικό σε διάφορους τομείς· είναι λογικό ότι το Πεκίνο χρειάζεται μια κάποια σχετική «ηρεμία» τα αμέσως επόμενα χρόνια. (Σ’ αυτό το διάστημα θα εξορθολογίσει και θα κάνει «πιο πράσινη» την εξόρυξη στα δικά του ορυχεία…)

Θα πετύχει αυτή η εκβιαστική «ανάσχεση»; Για ένα διάστημα είναι αρκετά πιθανό, αλλά όλα θα εξαρτηθούν α) απ’ την ένταση της πίεσης που νοιώθει ήδη εδώ και κάποια χρόνια ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός, και β) απ’ την πιθανότητα να βρεθούν κι αλλού (πέρα απ’ τα υπάρχοντα: σε αυστραλία, βραζιλία, νότια αφρική – έχει και η ρωσία, αλλά είναι rival…) αξιοποιήσιμα κοιτάσματα, ειδικά για τα πιο «κρίσιμα» απ’ αυτά τα μέταλλα…

(φωτογραφία κάτω: Εργοστάσιο επεξεργασίας σπάνιων γαιών στο Baotou στην εσωτερική μογγολία.)

Η υγεία στο πιάτο σας!

Τρίτη 16 Φλεβάρη. Η FReSH (αρχικά των λέξεων Food Reform for Sustainability and Health) είναι μια καλωσυνάτη πρωτοβουλία του “παγκόσμιου επιχειρηματικού συμβουλίου” για την αναδιάρθρωση του συστήματος διατροφής του πλανήτη· και την προσαρμογή των εταιρειών σ’ αυτήν… Δημιουργήθηκε το 2017 – και τα μέλη της συνεδριάζουν τακτικά…

Πολλά είναι που ενδιαφέρουν τα αφεντικά των τροφίμων, των φαρμάκων, των επικοινωνιών… Συγκρατείστε το όνομα ενός απ’ αυτά: πρωτεΐνες. (Αν θυμηθείτε ότι οι “σωτήριες” θεραπείες της γενετικής μηχανικής που έχουν γίνει της μόδας αυτόν τον καιρό αφορούν την παραγωγή πρωτεϊνών, θα είναι απλή σύμπτωση…).

Το έχετε καταλάβει; Κάθε ριζική καπιταλιστική αναδιάρθρωση απαιτεί μια καλή κρίση, μια μεγάλη “δημιουργική καταστροφή” πριν· για να νομιμοποιηθεί. Συγκρατείστε λοιπόν την λίστα των 30 επιχειρήσεων που συμμετέχουν ως τώρα στην FReSH, για να έχετε μια πρώτη γνώση του ποιοί θα προκαλέσουν την επόμενη σοβαρή κρίση τροφίμων στον πλανήτη.

Θα είναι τότε που οι ίδιοι (σαν “είδος υπηκόων”) που τώρα μας κατηγορούν σαν “ανάλγητους” και “ανεύθυνους” που δεν βλέπετε ότι οι άνθρωποι πεθαίνουν απ’ τον covid; θα μας κατηγορούν επειδή δεν βλέπετε ότι οι άνθρωποι πεθαίνουν απ’ την πείνα;…

Κρατείστε, λοιπόν, κάπου στην άκρη του μυαλού σας την συγκεκριμένη αναγγελία. (Γιατί, κατά τα λοιπά, τις ίδιες μαλακίες θα ακούσουμε…)

(προδημοσίευση απ’ το cyborg 20)

Cognitives ‘n’ ignorants…

Τρίτη 16 Φλεβάρη. …Έχω περάσει ακριβώς 42 χρόνια μελετώντας την άνοδο της ψηφιοποίησης ως οικονομικής δύναμης που καθοδηγεί την μεταμόρφωσή μας σε πολιτισμό πληροφοριών. Τις δύο τελευταίες δεκαετίες παρατηρώ της συνέπειες αυτής της αιφνιδιαστικής αδελφοποίησης μεταξύ πολιτικής και οικονομίας καθώς οι νεαρές επιχειρήσεις εξελίχθηκαν σε αυτοκρατορίες επιτήρησης ενδυναμωμένες από global αρχιτεκτονικές επιτήρησης των συμπεριφορών, ανάλυσής τους, στοχοποίησης και προβλεψής τους: είναι αυτό που ονομάζω καπιταλισμό της επιτήρησης. Για να ενισχύσουν την δύναμη των δυνατοτήτων επιτήρησης και για χάρη των κερδών τους απ’ την επιτήρηση, αυτές οι νέες αυτοκρατορίες προώθησαν ένα θεμελειωδώς αντιδημοκρατικό γνωσιολογικό πραξικόπημα που σημαδεύεται από μια συγκέντρωση γνώσεων για εμάς χωρίς ιστορικό προηγούμενο και την ανεξέλεγκτη εξουσία που συσσωρεύεται χάρη σ’ αυτή την γνώση.

Σ’ έναν πολιτισμό πληροφοριών, οι κοινωνίες καθορίζονται από ερωτήματα σχετικά με τη γνώση – πως μοιράζεται, για τους θεσμούς που κυβερνούν αυτήν την μοιρασιά και την εξουσία προστατεύει αυτούς τους θεσμούς. Ποιός γνωρίζει; Ποιός αποφασίζει το ποιος γνωρίζει; Ποιός αποφασίζει για το ποιός αποφασίζει το ποιός γνωρίζει; Οι καπιταλιστές της επιτήρησης έχουν τώρα τις απαντήσεις για κάθε ερώτηση, αν και ποτέ δεν τους εκλέξαμε για να κυβερνήσουν. Αυτή είναι η ουσία του γνωσιολογικού πραξικοπήματος. Υποστηρίζουν ότι έχουν την εξουσία να αποφασίζουν το ποιος γνωρίζει αξιώνοντας δικαιώματα ιδιοκτησίας πάνω στην προσωπική μας πληροφόρηση, και υπερασπίζονται αυτήν την εξουσία με την δύναμη που έχουν να ελέγχουν κρίσιμα συστήματα και υποδομές πληροφόρησης.

Το τρομακτικό βάθος του πολιτικού πραξικοπήματος που επιχείρησε ο Donald Trump καβάλησε το κύμα αυτού του αόρατου πραξικοπήματος που βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και δυο δεκαετίες απ’ τα antisocial media που κάποτε καλωσορίσαμε σαν παράγοντες απελευθέρωσης…

Αυτά γράφει μεταξύ άλλων η Shoshana Zuboff σ’ ένα πρόσφατο άρθρο της. Στο «δια ταύτα» ίσως δεν συμφωνούμε: αν πρόκειται να υπάρξει στο μέλλον γνώση για ελεύθερους ανθρώπους (για να μνημονεύσουμε τον Paul Feyerabend) ή εργατική απελευθερωτική γνώση, όποιο περιεχόμενο κι αν έχει, θα είναι οριοθετημένη απέναντι στην πληροφοριοποίηση, έξω και ενάντια σ’ αυτήν· κι όχι στο εσωτερικό της.

Η πληροφοριοποίηση είναι ο ταιηλορισμός των νοημάτων· γι’ αυτό έγινε εφικτό τόσο γρήγορα οι βιομηχανίες «διαχείρισης πληροφοριών» να γιγαντωθούν ως το σημείο να διαμορφώσουν την επόμενη καπιταλιστική φάση, αυτήν που είναι η «4η βιομηχανική επανάσταση». Ακριβώς όπως ο ιστορικός ταιηλορισμός με αφετηρία πριν έναν αιώνα απο-ειδίκευσε σχεδόν όλες τις μορφές «χειρωνακτικής» εργασίας διαμορφώνοντας τους όρους της 2ης βιομηχανικής επανάστασης (και, στη συνέχεια, ένα είδος ακρωτηριασμού των ανθρώπινων σωμάτων…), έτσι και ο πληροφορικός ταιηλορισμός απο-ειδικεύει σχεδόν το σύνολο των ανθρώπινων σχέσεων, σκέψεων και συμπεριφορών (θεωρώντας τες αξιωματικά σαν επικοινωνιακές) διαμορφώνοντας τους όρους της 4ης. Ανεβάζοντας τον ακρωτηριασμό σ’ ένα “ανώτερο επίπεδο”… Η μαζική εργατική εξέγερση εναντίον της αλυσίδας συναρμολόγησης (των εμπορευμάτων) στα ‘60s σ’ όλο τον αναπτυγμένο καπιταλιστικά βορρά απέδειξε την βαρβαρότητα της καπιταλιστικής «προόδου», ακόμα κι αν (η εξέγερση) δεν προχώρησε πιο πέρα.

Δεν έχουμε λόγο να αποδεχτούμε τις αλυσίδες συναρμολόγησης (των νοημάτων) και όλη την πληροφοριακή συσσώρευση και εκμετάλλευση (: big data, “’έξυπνοι” αλγόριθμοι, machine learning, «τεχνητή νοημοσύνη») σαν μια «πρόοδο» της οποίας το μόνο προβληματικό σημείο είναι η ιδιοκτησία… Ούτε έχουμε λόγο να περιμένουμε αδρανείς την επόμενη μαζική εργατική εξέγερση εναντίον τους· οφείλουμε να την προετοιμάσουμε, όσο χρόνο και κόπο κι αν χρειαστεί…

Οι φρουροί της πατρίδας

Δευτέρα 15 Φλεβάρη. Οι παλιοί (ίσως “πολύ παλιοί”…) ξέρουν τι ήταν στα μέρη μας τα τάγματα ανεπιθυμήτων. Μπορεί να πέρασαν απο κει…

Πώς είναι τα αντίστοιχα πόστα στον κινέζικο στρατό; Το παρακάτω video διαφημίζει τους «εξωσκελετούς» που έχουν αρχίσει να εντάσσονται κανονικά στις στολές ορισμένων κατηγοριών κινέζων φαντάρων. Ρίξτε όμως μια ματιά και στο τοπίο: είναι κάπου στο Θιβέτ, σε περιοχή που διεκδικείται και απ’ το ινδικό κράτος. Υψόμετρο; Μόνο 5.000 μέτρα πάνω απ’ τη θάλασσα. Το καλοκαίρι θα πρέπει να έχει δροσούλα εκεί, ε; Δεν θα χρειάζεται και σκιά… (Όσο για τον χειμώνα;)

(Πόσα χρόνια φυλακή να κάνουν στο κινεζικό καθεστώς, άραγε, οι αρνητές στράτευσης;)

Εμπίπτει στην αστυνομία!

Κυριακή 14 Φλεβάρη. Είστε (είμαστε) κουρασμένοι / ες απ’ το ξύλο της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας; Οι δημαγωγοί το λένε και το ξαναλένε… Τους έπιασε καλωσύνη, ευαισθησία, πονοψυχιά; Όχι βέβαια!!! Οφείλουμε να είμαστε κουρασμένοι, οφείλουμε – μέσα στους επόμενους μήνες και χρόνια – να είμαστε τόσο κουρασμένοι, τόσο “κομμάτια”, να εφευρίσκουμε τόσες δικαιολογίες ώστε να μην έχουμε όρεξη για πολλά πολλά. Και, οπωσδήποτε, για ανυπακοή και αντιρρήσεις.

Το πιο πάνω άρθρο υπενθυμίζει (υποστηρίζουμε) ένα βασικό τμήμα απ’ το γιατί της τρομοεκστρατείας, ειδικά στις δυτικές κοινωνίες. Ο πλατφορμιασμός είναι το “μισό” – το άλλο “μισό” είναι η αλγοριθμική φυλακή. Που θα ξεκινήσει σαν ψηφιακό “πιστοποιητικό εμβολιασμού”, ή “διαβατήριο” ή ό,τι άλλο όνομα σκεφτούν να πουλήσουν τ’ αφεντικά και οι “ειδικοί” τους (όχι οι λοιμωξιολόγοι… οι κοινωνιολόγοι και οι επικοινωνιολόγοι…) για το γενικεύμενο ψηφιακό φακέλωμα.

Στο ερχόμενο (σε λίγες ημέρες…) cyborg 20 θα υπάρχει εκτενές αφιέρωμα στην βιομετρία (γενικά). (Οι caradinieri και οι pfizerοι θα θυμώσουν βέβαια, αλλά έτσι και αλλιώς ανήκουμε σε διαφορετικά σύμπαντα). Προς το παρόν μερικά αποσπάσματα απ’ το πιο πάνω άρθρο, που δεν αποκαλύπτουν κάτι καινούργιο, αντίθετα (τι ειρωνεία;) κομίζουν γλαύκαν ες Αθήναν… Ο τονισμός δικός μας:

… Οι ψηφιακές ταυτότητες και τα διαβατήρια υγείας αναφέρονται σαν ο μόνος τρόπος για την επιστροφή στην κανονικότητα εξαιτίας του covid-19, αλλά ανοίγουν την πόρτα σ’ ένα πρωτοφανές σύστημα κεντρικής επιτήρησης, οδηγώντας στο τέλος της την προσωπική αυτονομία μέσω καταναγκασμού. Παρότι εμφανίζονται σαν προαιρετικά, όσοι δεν τα δεχτούν αντιμετωπίζουν τον αποκλεισμό απ’ τις πιο θεμελειώδεις ελευθερίες.

… Το πρόγραμμα της Ε.Ε. Horizon 2020 έχει δώσει ώθηση στη βιομετρική βιομηχανία πολύ πριν τον κορονοϊό, κυρίως σε προϊόντα ασφάλειας για την αστυνομία και τις υπηρεσίες ελέγχου των συνόρων, παρέχοντας χρηματοδότηση 1,7 δισεκατομυρίων ευρώ μεταξύ 2014 και 2020. Σ’ αυτό το πρόγραμμα περιλαμβανόταν μια μεγάλη κλίμακα τεχνολογιών επιτήρησης, όπως για την αναγνώριση ίριδας και προσώπου. Επιπλέον 1,3 δισ ευρώ θα διατεθούν την επόμενη επταετία.

… Ανάμεσα σ’ αυτούς που έχουν επωφεληθεί απ’ αυτό το πρόγραμμα είναι η γαλλική τεχνολογική εταιρεία Idermia, που έχει πάρει 2,91 εκατομύρια απ’ το 2017 ως το 2019. Πρόσφατα η Idermia κέρδισε ένα συμβόλαιο για την δημιουργία ενός καινούργιου διαμοιραζόμενου Συστήματος Βιομετρικής Ταυτοποίησης, που θα αναβαθμίσει μια βάση δεδομένων από 400 εκατομύρια υπηκόους τρίτων κρατών ως το 2022, με επιβεβαιώση δακτυλικών αποτυπωμάτων και αναγνώριση προσώπου για όσους μπαίνουν και βγαίνουν απ’ την ζώνη Schengen.

… Η Ε.Ε. διαμόρφωσε έναν «Δρόμο προς τον Εμβολιασμό» [σας τον έχουμε παρουσιάσει! Ψηφιακές φυλακές, Πέμπτη 2 Ιούλη 2020...] συνδεδεμένο με ψηφιακό διαβατήριο υγείας πριν την εμφάνιση του ιού· η τελευταία αναβάθμιση του σχεδίου έγινε το τρίτο τρίμηνο του 2019. Περιέχει λεπτομέρειες για ένα σχέδιο που εκτείνεται απ’ το 2018 ως το 2022 για να «εξεταστεί η βιωσιμότητα της ανάπτυξης ενός ενιαίου διαβατηρίου / κάρτας εμβολιασμού για τους πολίτες της Ε.Ε.» και «να αναπτυχθούν οι οδηγίες της Ε.Ε. για την καθιέρωση ενός γενικού ηλεκτρονικού πληροφορικού συστήματος ανοσοποίησης».

Επίσης, στους σκοπούς του προγράμματος συμπεριλαμβάνεται «το ξεπέρασμα των νομικών και τεχνικών εμποδίων που δυσκολεύουν την δι-επιχειρησιακότητα των εθνικών πληροφορικών συστημάτων ανοσοποίησης», ενώ τονίζεται η ανάγκη ενίσχυσης των συνεργασιών με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, το Στρατηγικό Συμβουλευτικό Γκρουπ Ειδικών για την Ανοσοποίηση (SAGE) και το Gavi [σ.σ.: του κυρ Βασίλη, του Άρχοντα Θυρών και Παραθύρων…] μεταξύ άλλων, και της υποστήριξης της έρευνας και της καινοτομίας μέσω του Horizon 2020…

Αυτά ανάμεσα σ’ άλλα λέει το άρθρο – και η ασταμάτητη μηχανή δεν ανήκει σ’ εκείνους που «πέφτουν απ’ τα σύννεφα»! Το σχέδιο για το ψηφιακό φακέλωμα όχι μόνο είναι υπαρκτό (τα επίσημα ντοκουμέντα είναι ακλόνητα!) αλλά έχει ήδη ξεκινήσει και για τους ευρωπαίους υπηκόους, όχι μόνο τους “ξένους”: με την ηλεκτρονική καταγραφή / αρχειοθέτηση όλων όσων πλατφορμιάζονται (συγγνώμη! κουλουριάζονται έπρεπε να πούμε…). Το ότι δεν έχει ανακοινωθεί / επιβληθεί επίσημα ως τώρα στα ευρωπαϊκά κράτη οφείλεται σε δύο «τακτικές» αιτίες. Πρώτον ο αριθμός των «κουλουριασμένων» είναι ακόμα μικρός, ενώ η αντίσταση στο «κουλούριασμα» παραμένει ισχυρή. Συνεπώς, αν βγει τώρα η διαταγή για το υποχρεωτικό (υγιεινιστικό) ψηφιακό φακέλωμα είναι αρκετά πιθανό ότι θα υπάρξουν σοβαρές (και απόλυτα δίκαιες!) αντιδράσεις απ’ τα κάτω. Δεύτερον, δεν έχουν όλα τα ευρωπαϊκά κράτη έτοιμες τις υποδομές αλλά και το software. H λιθουανία, η κροατία και η ρουμανία είναι ανοικτά πιο μπροστά· κρυφά σίγουρα δουλεύουν και άλλοι κρατικοί μηχανισμοί, σε συνεργασία με τις εταιρείες ψηφιακού φακελώματος και επιτήρησης. Πέρα απ’ αυτά, για να φτιαχτεί ο όγκος προσωπικών δεδομένων 400.000.000 Άλλων, μαθαίνουμε ότι τα δυτικά αφεντικά και οι big tech μαφίες τους προσπαθούν να «κινηθούν» («πειραματικά» πάντα…) σε άλλα σημεία του πλανήτη· ειδικά στην Αφρική…

Το ελλαδιστάν; Η επίσημη συμμαχία με την “μυστηριώδη” Palantir αλλά και την microsoft λέει πολλά. (Περισσότερα και πολύ κατατοπιστικά για την πρώτη στο cyborg 20…)

Φαίνεται πως τα ευρωπαϊκά κράτη / αφεντικά είναι έτοιμα και αποφασισμένα να κόψουν τον λαιμό του τελευταίου προσχήματος περί «δημοκρατίας», «ελευθερίας», «ιδιωτικότητας» και «ατομικών δικαιωμάτων» πάνω στον πάγκο του χασάπη του λέγεται 4η βιομηχανική επανάσταση, φτιάχνοντας τις εθνικές τους βάσεις ψηφιακού φακελώματος των υπηκόων τους με αφετηρία (και καθόλου τέρμα!) το «κουλούριασμα»… Πάνω απ’ όλα η υγεία – της μηχανής!!

Ο αιφνιδιασμός της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, μετά από ένα χρόνο, έχει ξεθωριάσει μεν· θα χρησιμοποιήσουν όμως όλες τις δυνατότητές τους για να εμποδίσουν την ριζοσπαστική, πολιτική συγκρότηση ενός ανταγωνιστικού (υποχρεωτικά: σύγχρονου αντικρατικού / αντικαπιταλιστικού) και αποφασισμένου μπλοκ που θα μπορούσε να αποκαλύψει και να μπλοκάρει τα σχέδιά τους. Θα χρησιμοποιήσουν γι’ αυτόν τον σκοπό όλα τα μέσα που διαθέτουν:

– τους φασίστες / ακροδεξιούς / ρατσιστές τερατολόγους αλλά και προβοκάτορες·

– τους έμμισθους δημαγωγούς και τους εθελοντές «στρατιώτες του πολέμου κατά του αόρατου εχθρού»·

– τις στρατιές των αμοιβόμενων ή μη trolls·

– το νομικό οπλοστάσιό τους, με απαγορεύσεις, απειλές, καταστολή·

– το παρανομικό οπλοστάσιο (των ιδιωτικών εταιρειών του διαδικτύου) με λογοκρισίες εναντίον οποιουδήποτε αμφισβητεί το δίκιο της εξουσίας και των τεχνο-αφεντικών·

– την αδράνεια ή/και την εθελοδουλεία της μικροαστικής αριστεράς ή/και άκρας αριστεράς και τους βλακώδεις «συνδικαλισμούς» της·

– την συναισθηματική / ψυχολογική κούραση έως ισοπέδωση μεγάλου μέρους των πληθυσμών, που εντελώς κοντόφθαλμα θα προτιμήσει έναν τιποτένιο συμβιβασμό με άμεσα «αντίδωρα / ψίχουλα» παρά έναν δύσκολο και μακρόχρονο αγώνα με αβέβαιη κατάληξη.

Δεν είναι λίγα, δεν είναι ασήμαντα! (Για το Sarajevo / ασταμάτητη μηχανή μην έχετε αμφιβολία σε ποια μεριά θα βρίσκεται… Κι ας λυσσάνε όσοι θέλουν!)

Μένει κάτι ακόμα. Η «διασυνδεσιμότητα» αυτών των ψηφιακών εθνοκρατικών φακελωμάτων. Δεν φτάνει να έχει κάθε κράτος την δική του «κάρτα υγείας» που θα επιτρέπει στους πειθαρχημένους υπηκόους του να κινούνται εκεί που θα απαγορεύεται στους υπόλοιπους. Θα πρέπει (οι πρώτοι) να μπορούν να μετακινούνται κατ’ αρχήν εντός ζώνης Σέγκεν και, στη συνέχεια, οπουδήποτε στον πλανήτη. Αυτό σημαίνει πως όταν σκανάρονται οι «κάρτες» τους θα πρέπει να έχουν πρόσβαση (έστω την βασική) στα data υγείας (και όχι μόνο…) του φέροντος στην «εθνική βάση» που του αντιστοιχεί. Πράγμα που σημαίνει ότι γαλλικά ή ελληνικά data θα πρέπει να είναι διαθέσιμα στο ρουμανικό ή στο μαλτέζικο κράτος, και το ανάποδο. Πώς και πότε θα γίνει αυτό; Μετά από πόσα παζάρια; Δεν ξέρουμε. Όπως δεν ξέρουμε πότε, πως και αν θα γίνει η «διασυνδεσιμότητα» των data των ευρωπαίων υπηκόων με το ρωσικό, το κινεζικό, το κουβανέζικο ή το ιρανικό κράτος – η αναφορά ενδεικτική. Εδώ πρόκειται για αναμέτρηση κρατικών εξουσιών για το «νέο χρυσάφι»· δεν είναι αστεία!

Υπάρχουν κι αλλά πολιτικο/τεχνικά ζητήματα, στα οποία θα αναφερθούμε μελλοντικά. Κανένα όμως δεν πρέπει να (μας) κοιμίσει· να νομιμοποιήσει την αδράνεια, τις δικαιολογίες απάθειας, τους συμβιβασμούς….

(Έτσι λέμε…)