Tag: παλαιστίνη

Τρίτη 17 Απρίλη. Εγώ, ο Uri Avnery, στρατιώτης του ισραηλινού στρατού με αριθμό 44410, από τώρα και στο εξής διαχωρίζω τον εαυτό μου απ’ τους σκοπευτές που σκοτώνουν άοπλους διαδηλωτές στη λωρίδα της Γάζας, και απ’ τους αξιωματικούς που τους δίνουν τις σχετικές διαταγές, μέχρι τον επικεφαλής του επιτελείου.

Δεν ανήκουμε στον ίδιο στρατό, ούτε στο ίδιο κράτος. Μετά δυσκολίας ανήκουμε στο ίδιο ανθρώπινο είδος….

Έτσι ξεκινάει μια ανοικτή επιστολή του ένας φαντάρος του ισραηλινού στρατού, με ανάρτησή του στο facebook. Είναι πιθανό να είναι πιτσιρικάς. Η ανακάλυψη, εκ μέρους του, του τι είναι «ο πιο ηθικός στρατός του κόσμου» (κατά τους αρχικαραβανάδες του και τον αρχιφασίστα υπουργό του Lieberman) είναι απόλυτα σεβαστή. Υπάρχει μια στιγμή της αλήθειας που περιμένει στη γωνία τον καθένα. Από ιστορική σκοπιά όμως ο νεαρός Uri Avnery θα μπορούσε να ξέρει ήδη. Υπάρχει κίνημα αρνητών στράτευσης στα μέρη του – και μια βαριά ιστορία αίματος και καταστροφής.

Παρότι σε ατομική, προσωπική κλίμακα ο διαχωρισμός του στρατιώτη υπ. αριθμόν 44410 έχει την αξία του, δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι στην «τύχη» των εκατομυρίων αιχμάλωτων παλαιστινίων, είτε βρίσκονται κάτω απ’ την κάνη και την μπότα του ισραηλινού στρατού, είτε είναι πρόσφυγες διάσπαρτοι γύρω απ’ την ισραηλινή απαρτχάιντ επικράτεια, είτε βρίσκονται στην άλλη άκρη του κόσμου, και πάλι σαν εξόριστοι / φυγάδες.

Όχι, θα ήταν ελεεινή δειλία απ’ την μεριά μας να αφήσουμε την έκβαση αυτής της ιστορίας στον στρατιώτη υπ. αριθμόν 44410 και σε μερικούς τέτοιους ακόμα: αφορά ολόκληρο τον πλανήτη, κι αυτό δεν είναι καθόλου υπερβολή. Το ισραηλινό κράτος, αυτό το πρωτοκοσμικό, αποικοκρατικό «προκεχωρημένο φυλακίο» στη μέση Ανατολή, κατασκευασμένο στα μέσα του 20^ου αιώνα μ’ έναν και μόνο έναν σκοπό, την επιτήρηση των πετρελαϊκών ροών απ’ την μέση Ανατολή στον πρώτο κόσμο, προκαλεί εδώ και δεκαετίες εντάσεις, που είτε καταλήγουν σε «περιφερειακούς πολέμους» είτε μπορούν να «μυρίσουν» ακόμα και παγκόσμιο τέτοιο. Εννοείται ότι ο ιμπεριαλισμός του δρα πάντα σε συγχρονισμό με μείζονες ευρωπαϊκούς και αμερικάνικους ιμπεριαλισμούς.

Τα εκατομύρια των προσφύγων απ’ το ιράκ και την συρία είναι συνέπεια και του ισραηλινού ιμπεριαλισμού. Το γεγονός ότι το ελλαδιστάν, σύμμαχος του Τελ Αβίβ στοιβάζει αυτούς τους ανθρώπους σαν σωρούς κρέατος στα νέα «νησιά εξορίας» δεν πρέπει να αποκοπεί και απ’ την ελληνο-ισραηλινή συμμαχία: η απανθρωπιά συνδέει πάντα με τους δεσμούς του αίματος και του πόνου των Άλλων τους χασάπηδες, ακόμα κι αν αυτοί οι χασάπηδες έχουν διαφορετική θέση και ειδικότητα στην ιεραρχία του εγκλήματος.

Δευτέρα 2 Απρίλη. Να μια ακόμα απόδειξη (αν χρειαζόταν…) της ταξινόμησης του θανάτου απ’ την μεριά των πρωτοκοσμικών, που εξακολουθούν να πιστεύουν (όλο και πιο μάταια) ότι ορίζουν όχι μόνο τον πλανήτη αλλά και τα μυαλά όλων των επιβατών του.

Αν πρόκειται για έναν πατέρα (πρώην διπλό πράκτορα) και μια κόρη για τους οποίους είναι βολικό μια απόπειρα δολοφονίας (;) να θεωρηθεί, περίπου, σαν το post / post modern ανάλογο της δολοφονίας του αυστριακού αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου (στο Sarajevo, στα τέλη Ιούνη του 1914), σαν περίπου «κήρυξη πολέμου» δηλαδή, τότε θα αναποδογυρίσει ο κόσμος…. Έστω συμβολικά. Αλλά οι (πιθανόν…) υπεύθυνοι της απόπειρας δεν πρόκειται να ξεφύγουν την δίκαιη οργή μας!!! «Θα πληρώσουν ρεεεε!»

Αν, όμως, πρόκειται για δεκαπέντε ή δεκαέξι παλαιστίνιους διαδηλωτές, άοπλους, και μ’ όλο το δίκιο με το μέρος τους (συμπεριλαμβανομένων δεκάδων «ψηφισμάτων του οηε» εδώ και πολλές δεκαετίες…), αν πρόκειται λοιπόν για εκτελέσεις στο ψαχνό και συχνά πισώπλατα, που τις έκαναν «οι δικοί μας», η πρωτοκοσμική στρατιωτική αποικία (μας) στη μέση Ανατολή που λέγεται ισραηλινό κράτος, ε τότε!!! Όλα κι όλα!!! Πρέπει να γίνει μια ανεξάρτητη έρευνα!!! Επειγόντως….

Σωστά! Να ανατεθεί σε μια τριμελή επιτροπή από πεντέ-έξι άτομα – όπως είχε δηλώσει γενικολογώντας (προφητικά; ας μην υποτιμάμε την «λαϊκή σοφία»!) ο Νίκος Βαμβακούλας…

Στο κάτω κάτω: και δεκαέξι δολοφονίες και δεκαέξι χιλιάδες και ένα εκατομμύριο δεκάεξι δολοφονίες αράβων, δεν υπάρχει θέμα.

Η δουλειά γίνεται… ακόμα. Μια επιτροπή βρε αδερφέ! Μια ερευνητική επιτροπή λείπει!!!

Σάββατο 31 Μάρτη. Οι φωτογραφίες είναι χθεσινές. Οι δολοφονίες παλαιστίνιων μόνιμες – πόσες άραγε εχτές; Δεκατρείς ή δεκαπέντε; Τραυματισμένοι; Χίλιοι; Χίλιοι πεντακόσιοι;

Το σύνθημα είναι παλιό, αλλά σωστό. (Υπάρχει κανά καινούργιο;)

Παρασκευή 30 Μάρτη. Το άλλο συμμαχικό κράτος του ελλαδιστάν στο όλο και πιο ζόρικο σχέδιο “περικύκλωσης της ανατολικής Μεσογείου”, το ισραηλινό, πιάνει από σήμερα “δουλειά” στο μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης του κόσμου: στη λωρίδα της Γάζας.

Από αύριο ξεκινάει η “μέρα της γης” που φέτος θα κρατήσει πολλές βδομάδες. Η “μέρα της γης” είναι μια μέρα διαδηλώσεων των παλαιστινίων σ’ όλο τον κόσμο, στη μνήμη της δολοφονίας 6 αράβων απ’ τον ισραηλινό στρατό, το 1976, όταν υπερασπίστηκαν τα χωράφια τους ενάντια στην “κατάσχεσή” τους για να κτιστούν παράνομα ισραηλινοί οικισμοί. Τότε, το 1976, είχαν τραυματιστεί τουλάχιστον άλλοι 100 και πολύ περισσότεροι είχαν συλληφθεί στη διάρκεια της τοπικής παλαιστινιακής ανταρσίας.

Φέτος, θα γίνει πολύ μεγάλη διαδήλωση παράλληλα με τον “φράχτη” της φυλακής που λέγεται Γάζα. Αλλά μετά έχει σχεδιαστεί η κατασκήνωση χιλιάδων παλαιστινίων μπροστά απ’ τον φράκτη, μέχρι τουλάχιστον τις 15 Μάη, οπότε γίνονται οι διαδηλώσεις για την “μέρα της καταστροφής” (Nakba), υπενθύμιση του εξανδραποδισμού τουλάχιστον 700.000 αράβων απ’ τη γη τους για να δημιουργηθεί το “ισραηλινό κράτος” – το 1948. H 15^η Μάη είναι επίσης επέτειος για το μιλιταριστικό, ρατσιστικό ισραηλινό καθεστώς… Και, σύμφωνα με τα λεγόμενα του ψόφιου κουναβιού, αυτή την ημέρα φέτος θα ανακοινωθεί η εγκατάσταση της αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουαλήμ…

Στη διάρκεια αυτών των βδομάδων από αύριο θα γίνονται τουλάχιστον κάθε Παρασκευή διαδηλώσεις σε όλα τα κατεχόμενα, ενάντια στον κατοχικό ισραηλινό καθεστώς. Το οποίο έχει προετοιμαστεί: πέρα απ’ την υπόλοιπη στρατοαστυνομία, μια εκατοντάδα ελεύθερων σκοπευτών θα βρίσκονται διασκορπισμένοι στην ισραηλινή πλευρά του «φράχτη» – με προφανείς διαταγές…

(φωτογραφία: Παλαιστίνιοι διαδηλώτες «στα κάγκελα»… Χτες, σήμερα, αύριο…)

Τετάρτη 28 Μάρτη. Υπάρχουν διάφορα οφέλη με την κατάργηση του «ουδέτερου τρίτου» σε οποιαδήποτε διένεξη μεταξύ ισότροπων αντιπάλων (κρατών, για παράδειγμα). Αν οι «αντίδικοι» έχουν δεχτεί ότι ένας τέτοιος «ουδέτερος τρίτος» πρέπει και μπορεί να υπάρχει, τότε όποιος διαφωνεί με τον έναν δεν σημαίνει ότι συμφωνεί με τον άλλον. Μπορεί, κάλιστα, να εκκινεί στη διαμόρφωση της γνώμης του απ’ τα δεδομένα (ή κάποια απ’ αυτά) του «ουδέτερου τρίτου».

Όταν όμως αυτή η θέση έχει καταργηθεί απ’ την ίδια την διαδικασία της όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού (αν και μέσα στον καπιταλισμό δημιουργήθηκε!!!) τότε όποιος είναι δύσπιστος ή ερευνά το αγγλο-αμερικανικό θεώρημα περί «ρωσικής δηλητηρίασης των Skripal» δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο από πράκτορας, ατζέντης της Μόσχας! (Και το ανάποδο..) Το ίδιο ακριβώς μπορεί να διαπιστώσει και να επιβεβαιώσει κανείς σε πολλά ακόμα. (Για παράδειγμα, όποιος είναι υπέρ των παλαιστινίων και κατά του ρατσιστικού ισραηλινού κράτους, δεν μπορεί παρά να είναι «αντισημίτης», «εκκολαπτόμενος νεοναζί» και, φυσικά, πράκτορας της Τεχεράνης… Έτσι λένε τα παπαγαλάκια… Ακόμα και για εκατοντάδες χιλιάδες εβραίους σ’ όλο τον κόσμο, που είναι εχθρικοί στην ιμπεριαλιστική πολιτική του Τελ Αβίβ…).

Ο μανιχαϊσμός δεν είναι η μόνη πολιτική του κεφάλαιου, των κρατών, των αφεντικών. Το «ή με εμάς ή εναντίον μας» που είχε μεγαλόφωνα δηλώσει το 2003 το αμερικανικό καθεστώς με το στόμα του Μπους του Β είναι, γίνεται, η κυρίαρχη και κυριαρχική πολιτική των αφεντικών όταν οι ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις οξύνονται· όταν τα μετόπισθεν πρέπει να μπετοναριστούν επί ποινή «προδοσίας»· όταν οι αναμετρήσεις απαιτούν την επιστράτευση των πάντων, και σίγουρα την απαγόρευση (ή την υπονόμευση) οποιασδήποτε σοβαρής αντίδρασης / αντίρρησης. Έχει συμβεί κι άλλες φορές στο παρελθόν· συμβαίνει και τώρα.

Κυριακή 18 Μάρτη. Το γεγονός ότι το ελληνικό κράτος / βαθύ κράτος / κεφάλαιο παράγει τον τελευταίο καιρό τεράστιες ποσότητες «αντιτουρκισμού», άλλοτε ψευδολογώντας, άλλοτε διαστρεβλώνοντας και άλλοτε υπερβάλλοντας, δεν πρέπει να εννοηθεί σαν κάτι ξεκομένο απ’ την συμμαχία της Αθήνας με την Ουάσιγκτον, το Τελ Αβίβ και το Κάιρο. Μπορεί, μεν, ο ελληνικός ιμπεριαλισμός και οι μηχανές του να μην έχουν πολλά να προσφέρουν στην αντιμετώπιση …. της «ρωσικής και της ιρανικής απειλής στην ανατολική Μεσόγειο»· μήπως, όμως, προσέφεραν κάτι στον Α ή και στον Β παγκόσμιο πόλεμο; Όχι. Το ελληνικό κράτος / βαθύ κράτος / κεφάλαιο ουρλιάζει δημαγωγικά για να κρατάει μπετοναρισμένο το εσωτερικό, το κοπάδι των υπηκόων· «και βλέπουμε»…

Το Τελ Αβίβ, ο σύμμαχος της Αθήνας, κατηγορεί επίσης την Άγκυρα… Όχι για τα νοτιοκυπριακά «οικόπεδα», ούτε για τα «δυο παληκάρια» (που πιάστηκαν «όμηροι» στα σύνορα..). Την κατηγορεί ότι έχει στήσει μηχανισμό ώστε η παλαιστινιακή Χαμάς να συγκεντρώνει και μεταφέρει μεγάλα ποσά χρημάτων στη λωρίδα της Γάζας και τη δυτική Όχθη. Όχι μόνο ότι κάνει «τα στραβά μάτια» αλλά ότι ενισχύει τουλάχιστον οικονομικά την οργάνωσηπου (κατά τους ισραηλινούς καθεστωτικούς) προσπαθεί να ενισχύσει τους μηχανισμούς της στη δυτικη Όχθη.

Στα μέσα Γενάρη οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες έδεσαν (και αργότερα απέλασαν μετά τις ανακρίσεις) έναν τούρκο δικηγόρο, τον Kamil Tekeli – με την κατηγορία της συμμετοχής του σ’ αυτό το κύκλωμα “λαθραίας μεταφοράς χρημάτων”. Κατά το Τελ Αβίβ ο Tekeli «δούλευε» για τον Zahar Jabareen, ένα στέλεχος της Χαμάς, που βρίσκεται στην τουρκία.

Πριν 35 ή 40 χρόνια τα κανάλια της οικονομικής ενίσχυσης της παλαιστινιακής αντίστασης θα περνούσαν απ’ την Αθήνα. Όχι πια, εδώ και πολλά χρόνια. Οι εθνικές δημαγωγικές κραυγές μπορεί να «σημαδεύουν τον σουλτάνο», αλλά έχουν το άλλο μάτι τους εκεί που βασιλεύουν οι «πατριωτικές σιωπές»: στη δράση του ισραηλινού μιλιταρισμού / απαρτχάιντ…

Δευτέρα 5 Μάρτη. … Τέλος, η απόφαση του Αμερικανού προέδρου [σ.σ.: η ανακήρυξη της Ιερουσαλήμ / Quds σαν πρωτεύουσας του ισραήλ…] θα έχει θετικές συνέπειες για τον ελληνισμό και την Ορθοδοξία στη Μέση Ανατολή. Η διατήρηση του υφιστάμενου ιδιοκτησιακού και προσκυνηματικού καθεστώτος των Πανάγιων Προσκυνημάτων είναι ένα ζήτημα πρωταρχικού ενδιαφερόντος για την Ελλάδα. Η ισραηλινή κυβέρνηση το γνωρίζει καλά αυτό και έχει αναγνωρίσει με κατηγορηματικό τρόπο τα δικαιώματα του ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Επίσης, έχει στηρίξει έμπρακτα τον ελληνικό χαρακτήρα του Πατριαρχείου, παρά την προσπάθεια ορισμένων Παλαιστινίων ηγετών να απομονώσουν τον ελληνόφωνο κλήρο από το δοκιμαζόμενο ποίμνιό του. Η αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του ισραηλινού κράτους διασφαλίζει την παρουσία και τα δικαιώματα του ελληνισμού και της Ορθοδοξίας στους Άγιους Τόπους. Αυτό είναι το πιο σημαντικό.

Και για τον λόγο αυτό θα έπρεπε να την ακολουθήσουμε.

Έτσι τελειώνει το άρθρο του ο γνωστός Μάκης με το τσεκούρι (κατά κόσμον Βορίδης) στη χθεσινή καθεστωτική «καθημερινή». Είναι ένα άρθρο που, το ξέρουμε, θα το υπέγραφαν, έστω και σιωπηρά αλλά με χαρά, πολλοί και διάφοροι (ονόματα δεν λέμε…) μιας και αποδεικνύει, επιτέλους, ότι ένα καλό κομμάτι του ντόπιου φασισταριού μόνο για «αντι-σιωνισμό» δεν μπορεί να κατηγορηθεί. Ευτυχώς, λοιπόν, βρίσκονται κι αυτοί οι φασίστες απ’ την “καλή μεριά”: του Τελ Αβίβ…

Χαράς ευαγγέλια για τους “αντι-ιμπεριαλιστές” διαφόρων ειδών – έτσι δεν είναι;

(φωτογραφία πάνω: Μέλη της Neturei Karta, μιας υπερ-ορθόδοξης εβραϊκής οργάνωσης, διαμαρτύρονται κατά της ισραηλινής κατοχής, στη Χεβρώνα, στις 23 Φλεβάρη. Αυτοί είναι σαφέστατα και εβραίοι και αντι-σιωνιστές!!! Κι έτσι προκαλούν πονοκεφάλους σ’ όσους, ακολουθώντας πιστά το manual, προσπαθούν να κάνουν το άσπρο μαύρο – και το κόκκινο του παλαιστινιακού αίματος αόρατο…

κάτω: ο 18χρονος Ismail Abu Riyala δολοφονήθηκε μέσα στη βάρκα του ενώ ψάρευε στη θάλασσα της λωρίδας της Γάζας, απ’ το ισραηλινό ναυτικό, στις 25 Φλεβάρη. Δυο ακόμα παλαιστίνιοι ψαράδες που ήταν μαζί του τραυματίστηκαν. Το αίμα του Ismail είναι ό,τι απέμεινε στο κατάστρωμα.

Ο κάθε βορβορίδης – και είναι πια τόσοι πολλοί – γιορτάζει!)

Κυριακή 25 Φλεβάρη. Προφανώς “δεν είναι θέμα” – τα “εθνικά συμφέροντα” το απαγορεύουν. Και δείτε πόσο αθόρυβα δουλεύουν αυτά τα “εθνικά συμφέροντα” όταν πρόκειται για την παραπληροφόρηση ή/και την αποπληροφόρηση / αποσιώπηση ή/και την διαστρέβλωση.

Αλλά η αντικατοχική εξέγερση στην Παλαιστίνη συνεχίζετα! Την περασμένη Παρασκευή τουλάχιστον 30 διαδηλωτές τραυματίστηκαν από (πραγματικές) σφαίρες του ισραηλινού στρατού κατοχής. Οι μισοί στη δυτική Όχθη (στην Ιεριχώ, τη Ναμπλούς και την Ραμάλα), και οι άλλοι μισοί στη λωρίδα της Γάζας.

(φωτογραφίες. Πάνω: παλαιστίνιοι διαδηλωτές, μέσα σε καπνογόνα και δακρυγόνα, στις 23/2 στο ισραηλινό μπλόκο της Hawara, στη Ναμπλούς.

Κάτω: με τις σφενδόνες κατά του ισραηλινού στρατού κάπου στον «φράχτη» της μεγαλύτερης ανοικτής φυλακής στον κόσμο, της λωρίδας της Γάζας – πάλι προχτές…)

Σάββατο 24 Φλεβάρη. Μέσα στον ερχόμενο Μάη η Ουάσιγκτον πρόκειται να εγκαινιάσει την ισραηλινή πρεσβεία της στην Ιερουσαλήμ / al Quds. Για να συμπέσει (λένε οι αμερικάνοι) με την επέτειο των 70 χρόνων απ’ την δημιουργία του ισραηλινού κράτους.

Για τους άραβες / παλαιστίνιους η 15^η Μάη είναι ημέρα πένθους. Λέγεται “Nakba”, που σημαίνει καταστροφή: ανάμεσα στο 1947 και 1949 τουλάχιστον 750.000 αυτόχθονες (σ’ ένα συνολικό πληθυσμό, τότε, 1,9 εκατομυρίων ψυχών) εξανδραποδίστηκαν απ’ τα σπίτια και τα χωράφια τους για να «δημιουργηθεί χώρος για το ισραηλινό κράτος». Ήταν μια τρομακτική σε έκταση εθνική εκκαθάριση που απλά συνεχίστηκε και συνεχίζεται με διεθνείς πρωτοκοσμικές ευλογίες.

Η ανακήρυξη της («μετακόμισης» της) αμερικανικής πρεσβείας σε λιγότερο από 3 μήνες είναι βιαστική. Δεν έχει κατασκευαστεί κτήριο, και ουσιαστικά θα πρόκειται για ενίσχυση ενός προξενείου που είχε η Ουάσιγκτον στην Ιερουσαλήμ / Quds με προσωπικό απ’ την τωρινή πρεσβεία στο Τελ ΑΒίβ· και την συμβολική αναβάθμισή του. Πολλές πρεσβευτικές λειτουργίες θα παραμείνουν στο Τελ Αβίβ, μέχρις ότου κατασκευαστεί καινούργια κτίριο.

Γιατί βιάζονται οι αμερικάνοι; Σίγουρα όχι για καλό…