Tag: παλαιστίνη

Αντιστροφή των εννοιών, παραχάραξη της ιστορίας 2 (συνέχεια)

Κυριακή 15 Δεκέμβρη. Η δεύτερη αντίρρησή μας: ο προτεινόμενος νόμος αποδέχεται τον ορισμό εργασίας για τον αντι-Σημιτισμό της Διεθνούς Συμμαχίας για την Μνήμη του Ολοκαυτώματος (IHRA).

Αυτός ο ορισμός είναι εξαιρετικά προβληματικός. Το νομοσχέδιο υποστηρίζει ότι ο ορισμός αυτός «κάνει εφικτό να προσδιοριστεί με όση ακρίβεια είναι δυνατή το τι είναι ο σύγχρονος αντι-Σημιτισμός». Στην πραγματικότητα όμως ο ορισμός είναι ασαφής και ανακριβής, και κατά συνέπεια δεν είναι αποτελεσματικό μέσο στον αγώνα κατά του αντι-Σημιτισμού. Απ’ την άλλη, νομοθεσία για την αποτελεσματική αντιμετώπιση και δίωξη του αντι-Σημιτισμού υπάρχει ήδη στη Γαλλία.

Η αιτιολογική έκθεση του προς συζήτηση νομοσχεδίου λέει ότι ο ορισμός της IHRA «δεν αναγνωρίζει την κριτική στις πολιτικές του Κράτους του Ισραήλ σαν αντισημιτικές». Στην πραγματικότητα όμως διάφορα «σύγχρονα παραδείγματα του αντι-Σημιτισμού» έχουν επισυναφθεί στον ορισμό, τα οποία σκόπιμα ενσωματώνουν την κριτική και την αντίθεση στις πολιτικές του Κράτους του Ισραήλ στον αντι-Σημιτισμό. Αυτά τα παραδείγματα παρουσιάζονται και αντιμετωπίζονται σαν εσωτερικό τμήμα του ορισμού.

Σύμφωνα μ’ αυτά τα παραδείγματα και το πως προβάλλονται, αν κάνεις κριτική στο Ισραήλ με τρόπο που να θεωρηθεί διπλό στάνταρ, είσαι αντι-Σημίτης. Αν υποστηρίζεις μια διεθνική ή μια δημοκρατική λύση ενός κράτους στη σύγκρουση Ισραήλ – Παλαιστινίων, είσαι αντισημίτης. Το ίδιο είσαι αν κατηγορήσεις το Ισραήλ για θεσμοθετημένο ρατσισμό. Μπορεί κάποιος να διαφωνεί μ’ αυτές τις αιτιάσεις. Αλλά τέτοιες απόψεις θεωρούνται νόμιμες και προστατεύονται απ’ την ελευθερία του λόγου σε οποιοδήποτε άλλο πολιτικό πλαίσιο. Κατά συνέπεια, ο ορισμός δημιουργεί ένα αδικαιολόγητο διπλό στάνταρ προς όφελος του Ισραήλ και εναντίον των Παλαιστινίων.

Ο ορισμός της IHRA χρησιμοποιείται ήδη για να στιγματίσει και να φιμώσει την κριτική στο Κράτος του Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένων οργανώσεων υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αναγνωρισμένων ειδικών. Αυτός ο ορισμός έχει καταδικαστεί από κορυφαίους ερευνητές του αντι-Σημιτισμού. Ο Kenneth Stern, απ’ τους βασικούς δημιουργούς του ορισμού της IHRA, έχει προειδοποιήσει επίσης ενάντια στην χρήση του για να υπονομευτεί η ελευθερία του λόγου.

Η ερώτηση κλειδί είναι αυτή: γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Δεν μπορούμε να διαχωρήσουμε αυτές τις εξελίξεις απ’ την βασική ατζέντα της Ισραηλινής κυβέρνησης να κατοχυρωθεί η κατοχή και η προσάρτηση των παλαιστινιακών εδαφών, και να φιμωθεί κάθε κριτική σ’ αυτό το πρόγραμμα.

Επί χρόνια, η ισραηλινή κυβέρνηση του Πρωθυπουργού Benjamin Netanyahou καταδικάζει κάθε απόρριψη των πολιτικών της σαν αντι-Σημιτική. Ο ίδιος ο Netanyahou προωθεί πιεστικά την εξίσωση του αντι-Σιωνισμού με τον αντι-Σημιτισμό, καθώς και τον ορισμό της IHRA. Αυτό εικονογραφεί το πως ο αγώνας ενάντια στον αντι-Σημιτισμό έχει γίνει όργανο προάσπισης της Ισραηλινής κυβέρνησης.

Με ανησυχία σημειώνουμε ότι αυτή η εκστρατεία της Ισραηλινής κυβέρνησης βρίσκει άνεμο στα πανιά της και στη Γαλλία. Στις 28 Μαίου 2019, ο βουλευτής Sylvain Maillard [σ.σ.: του κόμματος του Macron] πήρε μέρος σε μια εκδήλωση, μαζί με τον Yossi Dagan, έναν γνωστό ηγέτη των εποίκων, που προεδρεύει σε μια Ισραηλινή κρατική υπηρεσία που έχει την ευθύνη των οικισμών στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη. Όπως γνωρίζετε, ο βολευτής Maillard ήταν ο εισηγητής του παρόντος σχεδίου νόμου για τον αντι-Σημιτισμό, εντελώς συμπτωματικά λίγες ημέρες πριν την εκδήλωση με τον Dagan.

Γι’ αυτό σας προτείνουμε: αγώνα ενάντια στον αντι-Σημιτισμό και όλες τις μορφές του ρατσισμού – αλλά να γίνει με τέτοιο τρόπο που δεν θα τροφοδοτεί την ατζέντα της Ισραηλινής κυβέρνησης για την κατοχή και την προσάρτηση [των παλαιστινιακών εδαφών].

Αντιστροφή των εννοιών, παραχάραξη της ιστορίας 3 (τέλος για σήμερα)

Κυριακή 15 Δεκέμβρη. Σαν πολιτικά εβραία αντ-εθνικίστρια / αντι-ιμπεριαλίστρια (εκτός από παλαιστίνια της αντίστασης…) η ασταμάτητη μηχανή θα υπέγραφε το παραπάνω κείμενο (εκτός απ’ την απόδοση όλων των ευθυνών στον Netanyahou, αλλά και πάλι θα το υπέγραφε) και με τα δύο χέρια της! Όμως…

Όμως τι καινούργιο λέει; Τι απ’ όλα αυτά δεν ξέρουν οι γαλλικές, οι αμερικανικές, οι ελληνικές και οι όποιες άλλες πολιτικές βιτρίνες που δηλώνουν συμμετοχή / συνενοχή στον Χορό του Θανάτου σε βάρος των παλαιστίνιων αντρών και γυναικών; Τίποτα καινούργιο δεν λέει· αυτά είναι τόσο γνωστά όσο το ότι η γη είναι στρογγυλή και περιστρέφεται γύρω απ’ τον ήλιο.

Δεν υπάρχει κάποιο «έλλειμμα πληροφόρησης» ή κάποια «παρεξήγηση» πίσω απ’ την υιοθέτηση της άποψης πως ένα τουλάχιστον κράτος, το ισραηλινό, είναι «ιερό» – και κάθε κριτική σε βάρος του θα βγει στην παρανομία σαν «βλάσφημη» και «φασιστική»… Τι υπάρχει τότε;

Κάποιος θα έλεγε ότι βρίσκονται τα οικονομικά ή/και γεωπολιτικά συμφέροντα διάφορων δυτικών κρατών στη μέση Ανατολή, και δίπλα στο απαρτχάιντ, φασιστικό καθεστώς του Τελ Αβίβ. Όμως αυτό δεν είναι καθόλου καινούργιο! Κι ωστόσο ποτέ ως τώρα αυτά τα δυτικά κράτη δεν σκέφτηκαν (και πολύ λιγότερο νομοθέτησαν) ότι όποιος υπερασπίζεται την παλαιστινιακή αντίσταση είναι …. ναζί! Δεν είναι λοιπόν αυτά τα παλιά, γνωστά και δοκιμασμένα συμφέροντα και οι ανάλογες συμμαχίες που προωθούν αυτήν την αντιστροφή / διαστροφή των εννοιών, και μαζί την ιστοριο-κτονία.

Κάτι άλλο είναι. Που είναι σύγχρονο (δηλαδή μεταμοντέρνο) με την έννοια της αξιοποίησης και της εμβάθυνσης της διανοητικής σύγχισης / παρακμής των υποτελών, προς αξιοποίηση όχι απ’ το ισραηλινό κράτος, αλλά απ’ το αμερικανικό, το γαλλικό, το αγγλικό, το ελληνικό – και οποιοδήποτε άλλο. Και, επιπλέον, η «ιεροποίηση» ενός κράτους (μέσω της ποινικοποίησης της εναντίον του κριτικής) δεν θα μπορούσε να «καίει» γάλλους, αμερικάνους, έλληνες ή οποιουσδήποτε άλλους βουλευτές σαν έσχατο χρέος απέναντι στη μνήμη του Ολοκαυτώματος! Δεν είναι τα αφεντικά και οι πολιτικές τους βιτρίνες ανθρωπιστές – με – αιώνιες – ενοχές!

Υποστηρίζουμε, ακόμα κι αν είμαστε οι μόνοι στον γαλαξία ολόκληρο, ότι αυτή η «ιεροποίηση» είναι τα εγκαίνια μιας τάσης, μιας κατεύθυνσης, μιας τακτικής. Οι πολιτικές βιτρίνες εδώ κι εκεί στον πρώτο καπιταλιστικό κόσμο, πολύ λιγότερο νοιάζονται για να προσφέρουν στο ρατσιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς μια «ασπίδα» που έχει ήδη αρχίσει να κομματιάζεται (και το ξέρουν…) και πολύ περισσότερο ενδιαφέρονται να εγκαινιάσουν μια προληπτική «λογική», έναν προληπτικό τρόπο «ερμηνείας» του πληβειακού ή/και εργατικού ανταγωνισμού, μια νοηματική γκάμα, με σκοπό κάποια στιγμή στο μέλλον να «ιεροποιήσουν» και τα δικά τους κράτη – δια νόμου…

(φωτογραφίες: Οι ντόπιοι τσατσορούφιανοι της πρεσβείας και των υπηρεσιών εκνευρίζονται: πρόκειται για «ανύπαρκτο» υποκείμενο βρυχώνται. Είναι οι γυναίκες στην Παλαιστίνη…)

Σκέψεις αντικρατικές; Έγκλημα!

Κυριακή 15 Δεκέμβρη. Πριν σχεδόν ένα χρόνο, στις 27 Δεκέμβρη του 2018, υπό τον τίτλο ένας νόμος απ’ τον βορρά, η αφόρητα περιθωριακή (τί άλλο;) ασταμάτητη μηχανή έγραφε:

.. Παραμονές των χριστουγέννων, πριν 3 ημέρες, το κοινοβούλιο της εσθονίας ενέκρινε κυβερνητικές προτάσεις για τροποποιήσεις του ποινικού κώδικα. Μ’ αυτές η αρνητική διάθεση (negative attitude) απέναντι στο κράτος θεωρείται έγκλημα. Μπορεί να είναι έγκλημα κατά της ασφάλειας (του κράτους), έγκλημα κατά της ανεξαρτησίας του, έγκλημα κατά της εδαφικής του ακεραιότητας. Ή ένας συνδυασμός και των τριών. Η κυβέρνηση στο Tallinn κράτησε και μια «υστερνή». Η νομοθεσία αυτή αφορά τους απλούς υπηκόους της. Για τα ενεργούμενα ξένων υπηρεσιών που προωθούν την negative attitude towards the state θα υπάρξει στο μέλλον έξτρα νομοθεσία· πιο αυστηρή, εννοείται.

Θέλει την προσοχή σας το θέμα. Η «αρνητική διάθεση» δεν συνεπάγεται πράξεις συγκεκριμένες που, λογικά, θα υπέπιπταν σε κάποια ήδη ισχύουσα νομοθεσία. Αν κάποιοι βάλουν μια βόμβα σ’ ένα υπουργείο, δεν είναι η negative attitude τους το αξιόποινο της δράσης τους! Η «αρνητική διάθεση» είναι κάτι ασαφές. Που μπορεί να εντοπιστεί, π.χ., αν κάποιος «πει καμιά κουβέντα»… Ή κάνει καμιά γκριμάτσα… Ή επειδή είναι ύποπτης καταγωγής… Συνεπώς – κι αυτό πρέπει οπωσδήποτε να καταλάβουμε – η ποινικοποίηση / εγκληματοποίηση της «αρνητικής διάθεσης» είναι μια “ποινικοποίηση / σκούπα”! Πατάει πάνω σε μια νομοθεσία που έχει προηγηθεί ευρύτερα, και είναι κατάλληλα ασαφής: περί «εγκλημάτων σκέψης». Δεν διαπράττεις κάτι. Σκέφτεσαι κάτι εναντίον του κράτους σου και το δημοσιοποιείς… Υποτίθεται ότι αυτή η νομοθεσία θεσπίστηκε κατά του ρατσιστικού, μισανθρωπικού λόγου… Σιγά!!! Κανείς δεν πάει τις ρατσιστικές κυβερνήσεις της ευρώπης στα δικαστήρια! Εκτός αν ξέρετε κάτι που μας διαφεύγε…

Το εσθονικό βήμα έχει προοπτικές. Ξέραμε ένα κράτος που νομοθετεί πάνω σ’ αυτό το μοτίβο. Το ισραηλινό. Έμοιαζε εξαίρεση, αλλά – φυσικά – δεν είναι! Τώρα υπάρχει ένα ακόμα, «για τους δικούς του λόγους». Το εσθονικό. Δειλά δειλά έχει αρχίσει να ακούγεται στο u.s.a. για διάφορες εντόπιες κριτικές στον «εθνικό» ιμπεριαλισμό ότι είναι ένδειξη «αντιαμερικανισμού». Νegative attitude δηλαδή, που βάζει σε κίνδυνο την “αλήθεια”, τους θεσμούς, τον τιμημένο u.s.army, και λοιπά.

Τα αρχικά παραδείγματα και οι πρωτοπόροι έχουν προοπτικές – δώστε βάση! Η φασιστική πανούκλα δεν απλώνεται μονομιάς. Την βοηθάει πολύ ο ύπνος του «μπααα… σιγά μωρέ… εδώ δεν θα γίνει αυτό….»

 

Αυτά τότε. Πριν ένα χρόνο. Προσέξτε τώρα. Η ασταμάτητη μηχανή κάνει πολύ περισσότερα απ’ όσα θα ήταν δυνατόν να γίνουν από μέρους της στο πεδίο της αντιπληροφόρησης και της εργατικής κριτικής. Αν, μετά απ’ αυτά, δεν μπορείτε να συνδέσετε (και να σας διαπεράσει ηλεκτρικό ρεύμα, τόσο δυνατό ώστε να ξαναστεφτείτε «τι σκατά κάνω;») το negative attitude σαν «εθνική νομοθεσία» της εσθονίας και το negative attitude κατά ενός ρατσιστικού καθεστώτος σαν «εθνική νομοθεσία» όχι μόνο του ίδιου αλλά και της γαλλίας, των ηπα, διάφορων άλλων κρατών και, αν δεν δράσουμε έγκαιρα, και του ελληνικού… αν δεν μπορείτε να κάνετε αυτήν την σύνδεση για να καταλάβετε την αδιάλλακτη κρατικο/καπιταλιστική τάση στον 21ο αιώνα στην ιστορική φάση της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, αν δεν καταλαβαίνετε τι είναι αυτό όχι «που έρχεται» αλλά που είναι ήδη εδώ, δίπλα σας, ε!! Η ασταμάτητη μηχανή δεν μπορεί να κάνει τίποτα γι’ αυτό…

(φωτογραφίες: Έχει και στην Εσθονία αντιφασίστες. Διακατέχονται από negative attitude…. Κανονική αρνητικότητα – όχι επιχορηγούμενες μαϊμουδιές α λα ελληνικά…)

Newspeak

Παρασκευή 13 Δεκέμβρη. Ένας αυθεντικός αντι-σημίτης σαν το ψόφιο κουνάβι ετοιμάζεται να υπογράψει ένα νόμο υπέρ του «αντισημιτισμού 2.0». Και ένας «νεοφιλελεύθερος» ρημαδοΚούλης ετοιμάζεται να κάνει το ίδιο.

Ο καινούργιος ορισμός, ο «αντισημιτισμός 2.0», είναι έργο κουραστικής δουλειάς της διεθνούς συμμαχίας για την μνήμη του Ολοκαυτώματος. Μιας οργάνωσης που δημιουργήθηκε απ’ το Τελ Αβίβ μόλις το 1998, με φανερό σκοπό την διατήρηση της μνήμης του Ολοκαυτώματος (ως εδώ σωστά), αλλά με πραγματικό στόχο να συνδράμει το ρατσιστικό, απαρτχάιντ κράτος για να ξανακερδίσει διεθνώς το χαμένο έδαφος «ηθικής ανωτερότητας» απέναντι στον απελευθερωτικό αγώνα των παλαιστινίων, το έδαφος που είχε χάσει οριστικά μετά την πρώτη intifada.

Τι ήθελε το Τελ Αβίβ μετά την στρατηγική ιδεολογική ήττα που υπέστη απ’ την εξέγερση των παλαιστινίων ανάμεσα στο 1987 και στο 1992, όπου ο αληθινός Δαβίδ φορούσε πια keffiyeh και κρατούσε πέτρες και ο αληθινός Γολιάθ ήταν το ισραηλινό κράτος με αρβύλες και τανκς; Ήθελε μια στρατηγική ιδεολογική «αναβάθμιση», μια ιδεολογική προσθήκη / διαστροφή που θα μπορούσε να αξιοποιήσει την παγκόσμια μνήμη του Ολοκαυτώματος όχι εναντίον κάθε είδους φασισμού (όπως μέχρι τότε) αλλά υπέρ ενός συγκεκριμένου πρωτοκοσμικού φασισμού, εκείνου του ισραηλινού κράτους και των διεθνών συμμάχων του.

Αυτή ήταν η συνεισφορά του IHRA: μαζί με τους πάγιους και ευνόητους ιστορικούς αντιφασιστικούς ορισμούς του αντισημισμού (όπως, για παράδειγμα, «μια συγκεκριμένη αντίληψη για τους εβραίους που μπορεί να εκφραστεί σαν μίσος απέναντί τους») πρόσθεσε και ανακάτεψε την κριτική απέναντι στο κράτος του ισραήλ αν θεωρείται εβραϊκό.

Για το δεύτερο φρόντισε αυτό ακριβώς το κράτος, όταν πριν σχεδόν 1,5 χρόνο (στις 19 Ιούλη του 2018) έκανε συνταγματικό νόμο τον αυτοπροσδιορισμό του ως «κράτος των εβραίων» – αποκλειστικά και χωρίς δεύτερη κουβέντα. Το γεγονός αυτό θεωρήθηκε φασισμός και αντισημιτισμός (όπως και είναι!) τόσο από κάποιες μειοψηφίες εντός ισραήλ, όσο και απο πολλούς και πολλές εκτός. Κανένα πρόβλημα! Το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς και οι διεθνείς πρωτοκοσμικοί σύμμαχοί του ορίζουν (δηλαδή προσπαθούν να επιβάλλουν αστυνομικά) αυτοί οι ίδιοι τα νοήματα των λέξεων, που γίνονται πια αγνώριστες: τα κατασκευάζουν, τα διαστρεβλώνουν, τα κουρντίζουν, πληρώνουν όποιους χρησιμοποιούν αυτές τις “ντοπαρισμένες” λέξεις, και κάνουν την δουλειά τους – όπως στην «Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων»…

Η κριτική, ακόμα και ο πόλεμος κατά του ρατσιστικού, απαρτχάιντ καθεστώτος του Τελ Αβίβ στρέφεται κατά των εβραίων; Όχι – το διατρανώνουν δεκάδες χιλιάδες εβραίοι σ’ όλο τον κόσμο (κάποιοι λίγοι γενναίοι και γενναίες ακόμα και μέσα στην ισραηλινή επικράτεια). Είναι αντισημιτισμός αυτή η κριτική κι αυτός ο πόλεμος; Όχι! Ποτέ δεν ήταν! Δεν ήταν ούτε τις δεκαετίες του ’60, του ’70 και του ’80, όταν υπήρχε διεθνής ένοπλος αγώνας κατά της ισραηλινής κατοχής – τότε που το μεν Τελ Αβίβ έλεγε οτι ο Αραφάτ είναι «τρομοκράτης», κι όλος ο υπόλοιπος κόσμος έλεγε ότι η «οργάνωση για την απελευθέρωση της παλαιστίνης» κάνει έναν έντιμο και εντελώς δικαιολογημένο απελευθερωτικό αγώνα.

Τότε, στα ‘60s, στα ‘70s, στα ‘80s, καμμία επιτροπή «ειδικών» δεν θα μπορούσε να τολμήσει καν και καν να πουλήσει την θεωρία ότι η παλαιστινιακή αντίσταση (ένοπλη, το επαναλαμβάνουμε…) και η συμπαράσταση σ’ αυτήν είναι «αντισημιτισμός»!! Τότε τα σύκα ήταν σύκα και η σκάφη σκάφη! Ο αντισημιτισμός ήταν φασισμός και η παλαιστινιακή αντίσταση ήταν στην ακριβώς απέναντι άκρη – εναντίον ενός μιλιταρισμού / φασισμού.

Αλλά στα τέλη των ‘90s, κι ακόμα χειρότερα στα ‘00s, στα ‘10s και στα ‘20s η ιδεολογική σαπίλα στον πρώτο κόσμο, η δικτατορία του Θεάματος, η κακοποίηση και η αντιστροφή των εννοιών και των λέξεων (ειδικά εκείνων με ιστορικό ανταγωνιστικό νόημα…), η μετατροπή των πάντων σε επίπεδη φλυαρία, έχουν ωριμάσει! Τώρα πια οι κυβερνήσεις και τα κράτη / παρακράτη / κεφάλαια που χρειάζονται σαν γενική επιστράτευση τον ρατσισμό, τον νεοφασισμό, τον αντιμουσουλμανισμό (και δεν είναι λίγα…) έχουν το περιθώριο να ανοίξουν όσο πιο επίσημα μπορούν τα φτερά τους. Επικυρώνοντας την ισραηλινή αντιστροφή: όποιος κάνει κριτική στο ισραηλινό κράτος διαπράτει «έγκλημα σκέψης» και «διασπορά μίσους» – και θα έχει την τιμωρία που του αξίζει! Έτσι, μια και καλή, οι οριτζινάλ φασίστες και οι οριτζινάλ αντισημίτες (γιατί υπάρχουν και τέτοιοι) κρύβονται μέσα στη γενική και σκόπιμη θολούρα του «αντισημιτισμού 2.0».

Αν νομίζετε ότι αυτή η εξέλιξη (στο ψοφιοκουναβιστάν, στο ελλαδιστάν και οπουδήποτε αλλού) αφορά μόνο το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς και την παλαστινιακή αντίσταση κάνετε λάθος! Απο κει γίνεται η αρχή· η διαμόρφωση του Νέου Παραδείγματος εξουσίας! Όπως για την καταστολή και το έλεγχο πλήθους οι αιχμάλωτοι της παλαιστίνης έχουν γίνει το «αντικείμενο» του ισραηλινού εργαστηρίου με διεθνή «ακτινοβολία», έτσι συμβαίνει και για την καταστολή και τον έλεγχο των ανταγωνιστικών εννοιών! Εδώ, και εδώ οφείλουμε να πολεμήσουμε!

Απ’ την μια μεριά θα λέγαμε: Τέρμα οι μεταμοντέρνες μαλακίες και οι λεκτικοί σχετικισμοί! Επιτέλους κάποιες καθαρές απόψεις και η αντικαπιταλιστική, αντικρατική κριτική ξαναγίνονται επικίνδυνες! Επιτέλους έχουν αρχίσει τα αφεντικά και οι λακέδες τους να φοβούνται ότι δεν είναι ακλόνητη η ιδεολογική κυριαρχία τους σε βάθος χρόνου, τόσο ακλόνητη ώστε να αδιαφορούν «δημοκρατικά» για τους «περιθωριακούς» – οπότε δίνουν καινούργια καθήκοντα στους μπάτσους και στους δικαστές τους… Που σημαίνει ότι αυτή η κριτική σπρώχνεται ήδη στην παρανομία!

(Το ξέρουμε πως αυτή η ολοφάνερη και αναλύσιμη διεθνής κρατική / καπιταλιστική τάση θα απωθηθεί…. Το ξέρουμε ότι σε δέκα χρόνια πολλοί θα μας λένε «είχατε δίκιο»…. Αν ζούμε τότε, δεν θα έχουμε σάλιο για να τους φτύνουμε…)

Το BDS, που προς το παρόν είναι ο κύριος διεθνής στόχος του newspeak και της αστυνομίας του, είναι μόνον η αρχή…

Gaza fights

Δευτέρα 9 Δεκέμβρη. Ο καιρός περνάει, και περνάει, και περνάει… Ο πρωτοκοσμικός αμοραλισμός και κυνισμός απλώνεται κι απλώνεται· βαθαίνει και βαθαίνει… Το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο και οι κάθε είδους λακέδες του στηρίζουν όσο πιο ενεργά μπορούν το ισραηλινό απαρτχάιντ…

Αλλά στη Γάζα συνεχίζουν να πολεμούν…

Καινούργιες λέξεις 1…

Δευτέρα 9 Δεκέμβρη. Για να διασώσουν (;) την υπόληψή τους (;) στις σχέσεις τους με το φασιστικό καθεστώς του Τελ Αβίβ τα ευρωπαϊκά κράτη δουλεύουν πάνω σε μια καινούργια έννοια / λέξη: διαφοροποίηση. Αυτή η λεξούλα σημαίνει ότι η ε.ε. θα πρέπει να αντιμετωπίζει διαφορετικά το ισραηλινό κράτος – και την κατοχή του στα παλαιστινιακά (και συριακά) εδάφη, απ’ το 1967. Σύμφωνα μ’ αυτό το «στραμπούληγμα», το μεν ισραηλινό κράτος «καθ’ αυτό» είναι μια χαρά, δημοκρατικό, σύμφωνα με τις πρωτοκοσμικές προδιαγραφές· οι δε κατοχικές του πρακτικές εξαιρούνται… είναι «άλλο κεφάλαιο».

Αυτό σημαίνει ότι οι κρατικές ρατσιστικές πρακτικές εναντίον των παλαιστίνιων / αράβων που είναι επίσημα πολίτες του ισραήλ (όπως, για παράδειγμα, η ανακήρυξη του ισραηλινού κράτους σαν αποκλειστικά εβραϊκού / θρησκευτικού) είναι ο.κ. Σημαίνει επίσης ότι οι πολύχρονες φυλακίσεις παλαιστίνιων, χωρίς δίκες και χωρίς κατηγορητήρια («διοικητικές πράξεις» λέγονται…), είναι επίσης ο.κ.

Η σκοπιμότητα αυτής της διάκρισης δεν είναι κρυφή. Τα ευρωπαϊκά κράτη σκοπεύουν, με «καθαρή συνείδηση», να αγοράζουν τα ισραηλινά όπλα, με ιδιαίτερη προτίμηση σ’ αυτά που είναι «δοκιμασμένα στην πράξη», δηλαδή κατά των παλαιστινίων στο «άλλο κεφάλαιο» – είναι όμως made in israel. Ενώ μπορεί να έχουν κάποιες «επιφυλάξεις» για τα αγροτικά εμπορεύματα ισραηλινών εταιρειών που προέρχονται απ’ την κατεχόμενη δυτική Όχθη… Πορτοκάλια όχι – drones ναι…

(φωτογραφία: Διαδήλωση αλληλλεγγύης παλαιστίνιων γυναικών στη Γάζα, μπροστά απ’ τα γραφεία του ερυθρού σταυρού, για τις αιχμάλωτες γυναίκες στις ισραηλινές φυλακές – στις 6 του περασμένου Νοέμβρη… Εφόσον βρίσκονται φυλακισμένες σε ισραηλινό έδαφος, no problem.

Άσε που ντύνονται και συντηρητικά…)

Καινούργιες λέξεις 2…

Δευτέρα 9 Δεκέμβρη. Θα πρέπει, λοιπόν, να γίνεται διαφοροποίηση ανάμεσα στα κράτη «καθ’ εαυτά» και στον ιμπεριαλισμό τους… Πρέπει να γίνει διάκριση ανάμεσα στην Ουάσιγκτον, φερ’ ειπείν, και στην κατοχή του αφγανιστάν και του ιράκ… Ή ανάμεσα στο Παρίσι και στην κατοχή του μάλι… (Αναδρομικά θα πρέπει να γίνει διάκριση ανάμεσα στη ναζιστική γερμανία και στην εισβολή στην πολωνία – για παράδειγμα….) Άλλο το ένα, άλλο το άλλο προτείνει η διαμορφούμενη κρατική πρωτοκοσμική «σοφία» για τον 21ο αιώνα…

Άλλο πράγμα το «δημοκρατικό» ισραηλινό κράτος και άλλο ο στρατός του και οι σφαίρες διασποράς… Αυτές, άλλωστε, «παράγουν αποτελέσματα» εκτός συνόρων του 1967… Είναι “είδος προς εξαγωγή”…

(φωτογραφία: Παλαιστίνιοι που σακατεύτηκαν απ’ τον ισραηλινό στρατό παίζουν μπάλα κάπου στη Γάζα, στις 26 του περασμένου Νοέμβρη. Είναι τόσοι πολλοί ώστε έχουν οργανώσει κανονικό πρωτάθλημα. Ίσως η ουεφα τους κάνει δώρο μερικές μπάλες, σαν «χειρονομία καλής θέλησης»….)

Καινούργιες λέξεις 3…

Δευτέρα 9 Δεκέμβρη. Η διαφοροποίηση έχει κι έναν άλλο στόχο: να προσφέρει επιπλέον «όπλα» στον ισραηλινό φασισμό για να κατηγορεί όσους τον καταγγέλουν σαν «αντι-σημίτες»! Αν άλλο πράγμα το ισραηλινό κράτος και άλλο πράγμα τα έργα του, δεν είναι σωστό να κατηγορεί κανείς το πρώτο για τα δομικά χαρακτηριστικά του που παράγουν εδώ και δεκαετίες τα δεύτερα· έτσι δεν είναι; Μπορεί (ίσως, καθόλου βέβαιο) να πει «ααααα, αυτό που κάνετε κύριε δεν είναι καθόλου σωστό… πρέπει να το ξανασκεφτείτε…»

Πρόκειται για ιδεολογική και πολιτική διαστροφή. Πού δεν αποκλείεται «να πιάσει»…. Και δεν αποκλείεται «να πιάσει» επειδή η εκστρατεία καταστροφής των «επικίνδυνων εννοιών» γίνεται όλο και πιο συστηματική· και οι πρωτοκοσμικοί κοιμούνται τον ύπνο της ιστορίας…. H ιστοριο-κτονία βρίσκεται σε εξέλιξη· αλλά οι υπνοβάτες δεν καταλαβαίνουν.

(φωτογραφία: Κάτι «απ’ αυτά που κάνετε κύριε και δεν είναι σωστά…» Ένας νεαρός παλαιστίνιος περπατάει πάνω στα ερείπια ενός σπιτιού που βομβαρδίστηκε απ’ τα «δοκιμασμένα στην πράξη» ισραηλινά όπλα στην Khan Younis, στα βόρεια της λωρίδας της Γάζα – στις 14 του περασμένου Νοέμβρη. Αν είναι να αγοράσουν αυτό το ισραηλινό όπλο κάποιοι στην ευρώπη, δεν θα αγοράσουν μαζί και τα αποτελέσματά του κατά των παλαιστινίων. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο… Μην ρωτήσετε πόσοι σκοτώθηκαν μέσα στο σπίτι…

Θα φροντίσουν οι πρωτοκοσμικοί για τα δικά τους παρόμοια αποτελέσματα).

Παλιές λέξεις

Δευτέρα 9 Δεκέμβρη. Μερικές Παρασκευές έχει λιακάδα. Άλλες όχι. Και με τις Δευτέρες και με τις Τρίτες το ίδιο γίνεται. Δεν είναι παράξενο: ο πλανήτης, με τις κλιματικές του αλλαγές και με τα όλα του, προσπερνάει τόσο την οργή όσο και την δειλία.

Οι οργισμένοι παλαιστίνιοι το ξέρουν αυτό. Οι δειλοί εδώ κι εκεί όχι. Εξακολουθούν να διάγουν τον βίο τους ως το κέντρο του κόσμου.

Οι αληθινοί φίλοι στην ανάγκη φαίνονται

Παρασκευή 6 Δεκέμβρη. Η επιτροπή για την άσκηση των αναφαίρετων δικαιωμάτων του παλαιστινιακού λαού είναι του οηε. Δημιουργήθηκε στις 10 Νοέμβρη του 1975, με σκοπό να επιβλέψει την άσκηση εκ μέρους των παλαιστινίων των δικαιωμάτων τους στον αυτοκαθορισμό, στην εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία, και στην επιστροφή στα σπίτια και στις περιουσίες τους απ’ όπου διώχτηκαν (απ’ τον ισραηλινό στρατό). Είναι σαφές ότι παρά τις καλές προθέσεις η «επιτροπή» δεν έχει πετύχει τίποτα. Αυτό που κάνει κυρίως είναι να συντάσσει ετήσιες εκθέσεις για την κατάσταση στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη· που θα μπορούσαν να ονομαστούν και «εκθέσεις για τις προόδους του ισραηλινού απαρτχάιντ».

Το ίδιο έκανε και φέτος. Η φετεινή έκθεση καλύπτει την περίοδο απ’ τις 5 Σεπτέμβρη του 2018 ως και τις 3 Σεπτέμβρη του 2019. Δεν είναι δύσκολο να φανταστείτε το περιεχόμενό της: περιγράφει συνοπτικά αυτά που υποφέρουν οι παλαιστίνιοι και οι παλαιστίνιες απ’ το ρατσιστικό, φασιστικό ισραηλινό κράτος, σε μια εποχή όξυνσης της εναντίον τους βίας, αφού το Τελ Αβίβ προχωράει προς την «τελική λύση».

Αυτή η ετήσια έκθεση κατατίθεται κάθε χρόνο στη «γενική συνέλευση» (των μελών του οηε) προς έγκριση. Και εγκρίνεται («μαύρη κοροϊδία» αφού κανείς δεν εμποδίζει το ισραηλινό απαρτχάιντ…).

Το ελληνικό κράτος (μέσω των εκπροσώπων του) συνήθως απείχε απ’ αυτήν την ψηφοφορία· ειδικά από τότε που οι σχέσεις της Αθήνας με το Τελ Αβίβ έγιναν τόσο ζεστές ώστε να είναι παρεξηγήσιμες… Φέτος, στην ψηφοφορία (πριν 3 ημέρες), ήταν η στιγμή για το επόμενο ελληνικό βήμα: καταψήφισε την έκθεση εκφράζοντας πλήρως και χωρίς συστολή τα αισθήματά του ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΥ ΑΠΑΡΤΧΑΙΝΤ… Υπάρχει πια κατεγραμμένη η πιο καθαρή και ωμή συνηγορία του ελληνικού κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου στον θάνατο, στα σακατέματα, στα βασανιστήρια, στις καταστροφές σπιτιών, και σε όλες τις μορφές βίας που ασκεί ο καλός σύμμαχός του. Αυτό, προκειμένου για κράτη και αφεντικά, δεν λέγεται «ανηθικότητα». Λέγεται ιμπεριαλισμός.

Μετά από αυτό, κι αφού ο έλληνας σύμμαχος επιβεβαίωσε για μια ακόμη φορά πόσο πιστός σύμμαχος είναι, το φασιστικό καθεστώς του Τελ Αβίβ τον αντάμοιψε: έβγαλε «καταγγελία» κατά της Άγκυρας…

(φωτογραφίες: Η ελληνικά χαρά δεν κρύβεται – για την ανταμοιβή. Όσο για το Βερολίνο; Το υπ.εξ. του δήλωσε περίπου ότι «βαρέθηκε να ψηφίζει κατά του ισραήλ», οπότε…)