Δευτέρα 16 Οκτώβρη>> Τα βαμπίρ ξυπνάνε πάντα την κατάλληλη στιγμή. Όταν πρέπει να σκίσουν τις πλεξούδες τους για την απανθρωπιά, την βαρβαρότητα… των άλλων φυσικά. Για παράδειγμα (το θυμόμαστε καλά, σαν χτες!!!) ξύπνησαν ξαφνικά στις 26 Ιούνη του 1876 όταν η «μάχη του Little Bighorn» στην μετέπειτα Montana είχε τελειώσει, το αμερικανικό 7ο σύνταγμα πεζικού είχε συντριβεί κυριολεκτικά, ο επικεφαλής αντισυνταγματάρχης Custer μαζί με τους συγγενείς του αξιωματικούς ήταν πτώματα, και οι συνασπισμένοι Σιού, Τσεγιέν και Αραπάχο έπαιρναν τα σκαλπ των σχεδόν 300 νεκρών λευκών κονκισταντόρες πανηγυρίζοντας με τις χαρακτηριστικές και διαπεραστικές κραυγές τους. «Βαρβαρότητα»!!! «Απανθρωπιά»!!! «Ντροπή για την ανθρωπότητα»!!! «Αίσχος»!!! «Είναι ζώα»!!!
Εννοείται: η κλοπή της γης (εκ μέρους των λευκών χριστιανών κατακτητών τότε ή γενικά των λευκών κατακτητών, άσχετα από θρησκεία…) και οι υποσχέσεις για κοιτάσματα χρυσού δίπλα στο ποτάμι της περιοχής των Σιού (ή, ας πούμε, τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο έξω απ’ τη Γάζα…) ήταν / είναι το απαύγασμα της ανθρωπιάς… Οι ιστορικοί με συνείδηση λένε ότι η βόρεια και η κεντρική αμερική είναι κάτι σαν τον «χρυσό κανόνα» της αποικιοκρατίας με αποίκους (όχι μόνο, δηλαδή, με στρατιωτικές βάσεις αλλά και με εγκατάσταση πρόθυμων…). Το μοντέλο είχε πολλές παραλλαγές: στην αυστραλία, στην αφρική…. Και στη μέση Ανατολή, αμέσως μετά το τέλος του β παγκόσμιου…
Συνεπώς δεν έχει καμία αξία, κανένα νόημα, να ασχολείται κάποιος με τα βαμπίρ (της αποικιοκρατίας και του ιμπεριαλισμού). Θα είναι πάντα εκεί, όπου τα καλεί το καθήκον, για να αγανακτήσουν για την «βαρβαρότητα» και την «απανθρωπιά», υπέρ (πάντα) της ανώτερης λευκής ηθικής του κάθε Custer. Θα έχουν μαζί τους και μεγάφωνα. (Στο κάτω κάτω έτσι μαθαίνουμε ποιοι είναι, από που σιτίζονται….)
Δεν τους φταίει η έλλειψη γνώσεων ή επιχειρημάτων που αν τα μάθουν θα το ξανασκεφτούν… Πιστεύουν απλά (έτσι βολεύουν την μικρότητά τους) ότι η Ιστορία είναι μαγαζί τους (καθότι, ως «νικητές», έχουν διαρκείας στη «σωστή πλευρά»…)∙ κάτι σαν μπακάλικο, απ’ όπου ψωνίζουν ό,τι θέλουν, όποτε θέλουν. Φυσικά αυτός ο οπορτουνισμός εκτός από ηλίθιους τους κάνει και ευάλωτους: έρχεται η στιγμή που η πόρνη η Ιστορία τους δαγκώνει, πρώτα στα πισινά και ύστερα στο σβέρκο. Αλλά ποιοι είμαστε εμείς που θα αμφισβητήσουμε τα βίτσια των τέτοιων συνανθρώπων μας;
Αν τώρα σ’ αυτήν εδώ την σελίδα μπαίνουν άνθρωποι που έχουν αίμα στις φλέβες τους και όχι στα δόντια τους (είτε κυριολεκτικά είτε μεταφορικά), αλλά τους λείπει η γνώση τι ακριβώς σημαίνει να ζεις-με-τον-θάνατο ως άραβας / Παλαιστίνιος, ας αναλογιστούν το εξής. Αν κάποιος / κάποια γεννήθηκε στη λωρίδα της Γάζα, ας πούμε το 1995, σήμερα θα είναι 28 χρονών – αν έχει επιζήσει. Αν… Αν επέζησε απ’ την Operation Defencive Shield στη Δυτική Όχθη το 2002∙ αν επέζησε απ’ την Operation Cast Lead στη Γάζα το 2009∙ αν επέζησε απ’ την Operation Protective Edge πάλι στη Γάζα το 2014∙ αν επέζησε απ’ τις στρατοαστυνομικές εκκαθαρίσεις του 2021 («μόνο» 256 δολοφονημένοι στη Γάζα, ανάμεσά τους 66 παιδιά, απ’ αυτά των «άλλων»…)∙ αν επέζησε απ’ την σφαγή εκατοντάδων διαδηλωτών στην Great March of Return ξανά στη Γάζα απ’ τις 30 Μάρτη του 2018 ως τις 27 Δεκέμβρη του 2019…
Αν επέζησε, είδε αδέλφια και αδελφές, συγγενείς και φίλους, πατεράδες και θείους, να δολοφονούνται και να σακατεύονται σύμφωνα με τα δυτικά ανθρωπιστικά ιδεώδη ξανά και ξανά και ξανά∙ έκλαψε, ξανάκλαψε, ξανάκλαψε, μέχρι που τα δάκρυά του στέγνωσαν∙ είδε σπίτια να κατεδαφίζονται για να ανοίξει ο χώρος για τους φασιστοεποίκους∙ είδε χωράφια να καταστρέφονται για να «τσακιστείτε να φύγετε»∙ είχε νερό και ρεύμα 2 – 3 ώρες την μέρα∙ είχε βασικά είδη διατροφής είτε απ’ την δυτική «ανθρωπιστική βοήθεια» είτε απ’ το λαθρεμπόριο μέσω τούνελ και αιγύπτου, οπότε έπρεπε να τα «μετράει»… Αν επέζησε θυμάται καλά τα όσα άκουσε από τους μεγαλύτερους για τη Nakba… για την σφαγή γυναικών και παιδιών στη Sabra και στη Shatila το 1982, «μόνο» 3.500 χιλιάδες…
Και τι νομίζετε ότι κάνει τώρα αυτός ο 28χρονος Παλαιστίνιος ή η 28χρονη Παλαιστίνια απ’ τη Γάζα, απ’ την Χεβρώνα, απ’ την Τζενίν, από… ; Τι θεωρείται σωστό να κάνει; (Να) τελειώνει το διδακτορικό του / της σε κάποιο αγγλικό / αμερικανικό πανεπιστήμιο και (να) ανησυχεί για το επαγγελματικό του / της μέλλον, τρεφόμενος εν τω μεταξύ με το «λίπος» της οικογένειας χαζολογώντας μεταξύ καφενείων και υψηλής διανόησης του κώλου;
Μπααα… Κάποιοι, κάποιες, γόνοι των προσοδικών της εξουσίας, των συμβιβασμένων, των «συνεργατών» της κατοχής, μπορεί να είναι σ’ αυτή την κατάσταση. Αλλά οι υπόλοιποι, οι πολλοί, αυτοί οι «ινδιάνοι», οι γηγενείς, οι αυτόχθονες, είτε εδώ είτε εκεί, έχουν ζήσει τόσο πολύ αγκαλιά με τον θάνατο ώστε άλλα πράγματα τους λείπουν – για να μην πούμε για τις ταξικές διαφορές τους με τους δικούς τους «αναγνωρισμένους» φύλαρχους. Άλλα ζητούν. Ζητούν ανάσα – πριν πεθάνουν από κάποια σφαίρα ή βόμβα, ίσως στα 30 ή στα 35 τους, όταν οι πρωτοκοσμικοί συνομήλικοί τους αρχίζουν να ενηλικιώνονται (ή έτσι νομίζουν). Ζητούν ανάσα πριν πεθάνουν μ’ ένα όπλο στο χέρι, ή ακόμα και χωρίς αυτό.
Όποιος θέλει να του πει (του 28χρονου, του 20χρονου, του 40χρονου στην κατεχόμενη Παλαιστίνη…) «αααα, αυτό που κάνεις δεν είναι καθόλου σωστό, σκοτώνεις και ‘αθώους’» παρακαλείται να πάει εκεί. Να το πει εκεί. Στη Γάζα. Στη Δυτική Όχθη. Στους προσφυγικούς καταυλισμούς του λιβάνου. Να το πει αυτοπροσώπως. Τζάμπα κτυπιούνται τα βαμπίρ στα πληκτρολόγια τους και στα μήντια: η digital αυτοϊκανοποίηση, το πολύ το τάκα – τάκα (στα πλήκτρα), κάνει το παιδί μαλάκα – με το συμπάθειο…
Για τους υπόλοιπους / ες που ασχολούνται με την ασήμαντη ασταμάτητη μηχανή, κατ’ αρχήν παρουσιάζουμε λίγο στρατηγό Benny Gantz. Αυτός ο ισραηλινός καραβανάς δεν είναι καραφασίστας όπως, π.χ. ο Netanyahu και οι υπόλοιποι της τωρινής κυβέρνησης. Είναι απλά αρχηγός της αντιπολίτευσης, καραβανοφασίστας. Συμμετέχει πλέον στην «τριανδρία» κορυφής της «κυβέρνησης εθνικής ενότητας / έκτακτης ανάγκης»… Είχε διατελέσει επικεφαλής της Operation Protective Edge που ισοπέδωσε τη Γάζα, το 2014 – άρα ξέρει την δουλειά.
Ιδού το video του κατά την προεκλογική περίοδο του 2018 (μην το δείξετε σε βαμπίρ, θα αρχίσουν να τραυλίζουν και να τους τρέχουν τα σάλια…):
Εσείς, αν έχετε αίμα στις φλέβες σας, τι θα θεωρούσατε αυτόν τον «δημοκράτη» και όλους τους ψηφοφόρους του που χάρηκαν ως τα βάθη τους για «την επιστροφή της Γάζα στη λίθινη εποχή» το 2014; Επαναλαμβάνουμε: το 2014, πριν 9 χρόνια∙ τότε που τα βαμπίρ δεν ασχολούνταν με μωρά, εφόσον άλλωστε ήταν παλαιστινιάκια και μόνο.
Πως λοιπόν θα χαρακτηρίζατε όλους αυτούς τους χασάπηδες και τους υποστηρικτές τους; «Αθώους» μήπως; Με το χέρι στην καρδιά; (Αλλά απ’ την άλλη βρίζετε το «41%» επειδή ψήφισε τον don Rico & Co; Το 55% κάποιων επαρχιωτών που γουστάρουν έναν τραμπούκο; Αυτούς μεν τους ψηφοφόρους τους θεωρείται υπεύθυνους – για το τίποτα αν γίνει σύγκριση – και τους άλλους, τους kill – kill – kill, όχι;)