Tag: νότια κύπρος

Κυπριακό γκάζι 3

Κυριακή 25 Φλεβάρη. Υπάρχουν, όμως, κι ακόμα χειρότερα μαντάτα. Οι σύμμαχοι στο μεγαλοφυές σχέδιο της “περικύκλωσης της ανατολικής Μεσογείου” που οι έλληνες σχεδιαστές προσπαθούν να πουλήσουν στην Ουάσιγκτον για να αναβαθμιστούν γεωπολιτικά, έχουν τους δικούς τους λογαριασμούς και τα δικά τους συμφέροντα. Άλλο απόσπασμα απ’ το ίδιο με πριν άρθρο:

… Στο περιθώριο των navtex δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής μας η συμφωνία Ισραήλ – Αιγύπτου ύψους 15 δις δολαρίων για αγορά αερίου από την αιγυπτιακή ιδιωτική εταιρεία Dolphin. Η συμφωνία αυτή στην πράξη έρχεται να καταδείξει από τη μια τις προοπτικές συνεργασίας που υπάρχουν αλλά και την αδυναμία συνεννόησης όλων των κρατών της Ανατολικής Μεσογείου για πολύπλευρη εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στην περιοχή. Η επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας, η υποκριτική συμπεριφορά του Ισραήλ το οποίο, μη αποδεχόμενο τη συμφωνία ενιαιοποίησης του οικοπέδου 12, μας έχει δέσει τα χέρια για την αξιοποίηση του κοιτάσματος, η έλλειψη ηγεσίας με όραμα στην Κύπρο, η μη λύση του Κυπριακού και κατ’ επέκταση η αδυναμία της χώρας μας να αποτελέσει τον ενδιάμεσο κρίκο συνεννόησης με όλους τους παίκτες της περιοχής με βάση τον αρχικό σχεδιασμό που έγινε για την περιοχή κυρίως από πλευράς ΗΠΑ και ΕΕ, στην ουσία οδηγεί προς το παρόν σε αποσπασματικές κινήσεις. Εταιρείες του βεληνεκούς της Noble, ακόμα και της ΕΝΙ, απέδειξαν ότι δεν μπορούν να συνεισφέρουν σε έναν ευρύτερο γεωπολιτικό σχεδιασμό. Ίσως η παρουσία της αμερικανικής Exxon το δεύτερο εξάμηνο στην περιοχή υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρξουν σημαντικά ευρήματα να αλλάξει τη ροή των δεδομένων. Σε διαφορετική περίπτωση το κυπριακό φυσικό αέριο μέλλει να μείνει εγκλωβισμένο στα έγκατα της Μεσογείου.

Το κοίτασμα του «οικοπέδου 12» είναι ενιαίο με το γειτονικό του ισραήλ. Αν γίνουν δύο τρύπες θα τραβούν και οι δύο πλευρές απ’ το ίδιο γκάζι· κι αυτό θα μπορούσε να είναι αιτία ακόμα και για καυγά. Πιθανόν η Λευκωσία να ονειρευόταν κάποιου είδους επίσημη μοιρασιά με το Τελ Αβίβ, αλλά το ισραηλινό κράτος δεν κάνει τέτοια χουβαρνταλίκια – και γιατί θα έπρεπε; Έτσι την ελληνοκυπριακή «αξιοποίηση του οικοπέδου 12» δεν την εμποδίζει η μοχθηρή τουρκία, αλλά το συμμαχικό ισραήλ – που θέλει το κοίτασμα για πάρτη του!!!

Δυο λεπτά όμως; Ποιος καπιταλιστικός νόμος λέει ότι αν σε κάποια χ δουλειά υπάρχουν, ας πούμε, 10 αφεντικά, μόλις εμφανιστεί ορεξάτος ένας 11κατος, να ανοίξει ίδιο μαγαζί, οι υπόλοιποι θα τον αγκαλιάσουν και θα τον χειροκροτήσουν; Ποιος καπιταλιστικός νόμος λέει ότι το μιλιταριστικό, απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς, ή η χούντα του Καΐρου, που έχουν βρει ήδη μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου στις αοζ τους (τα οποία φυσικά θέλουν να μπορούν να πουλάνε) θα καλοδεχτούν τους ελληνοκύπριους (ή ακόμα και τους έλληνες) σαν ανταγωνιστές τους; Γιατί να το κάνουν αυτό; Βρείτε μας, please, έναν λόγο που να στέκει…

Συνεπώς, δεν είναι η μοχθηρή τουρκία ο πραγματικός αντίπαλος! Είναι ο συνδυασμός της ελληνικής και της ελληνοκυπριακής ιμπεριαλιστικής οπτικής με τα συμφέροντα των συμμάχων (στην ανατολική Μεσόγειο…) που τρίβονται στα μούτρα των επίδοξεων ντόπιων σεΐχηδων!!! (Για να μην αναφερθούμε στα συμφέροντα των υπερδυνάμεων στο φυσικό αέριο, δηλαδή την Μόσχα, την Τεχεράνη και την Ντόχα, που είναι βέβαια «απέναντι»…)

Και γιατί, δηλαδή, ο «μεγάλος αμερικάνος φίλος και σύμμαχος» θα έπρεπε να τσακωθεί με το Τελ Αβίβ για τα «μάτια της Λευκωσίας» – και το πιθανό γκάζι της;

Δεν πειράζει. Οι ιμπεριαλιστικές φαντασιώσεις και οι εθνικιστικοί μεγαλοϊδεατισμοί είναι μια χαρά αναισθητικά για τις ταξικές αντιθέσεις. Τουλάχιστον εκεί τα ντοπια αφεντικά και οι πολιτικοί και μηντιακοί λακέδες τους την ξέρουν την δουλειά.

Εύκολη δουλειά, όταν δεν έχουν ανταγωνιστές…

Το τρυπάνι «άντε γειά»!

Παρασκευή 23 Φλεβάρη. Το ότι το πλωτό γεωτρύπανο της ιταλικής eni είδε και αποείδε και τελικά αποχαιρετά το «έγινε διάσημο για μια μονάδα ιστορικού χρόνου» οικόπεδο 3 της νοτιοκυπριακής αοζ, πηγαίνοντας (για να τρυπήσει; για να αράξει;) στην άλλη άκρη της Μεσογείου, στο μαρόκο, είναι ήττα πρώτου μεγέθους για τους σχεδιασμούς τόσο της Λευκωσίας όσο και της Αθήνας. Το τουρκικό καθεστώς έκανε τσαμπουκά, προσέχοντας να είναι νομότυπος – δεν υπάρχει αμφιβολία.

Όμως το επιχείρημα της Άγκυρας, ότι δηλαδή δεν μπορεί το νοτιοκυπριακό κράτος άλλοτε να συμπεριφέρεται σαν χωριστό απ’ τον βορρά (χωρίς να έχει αναγνωρίσει τουρκοκυπριακό κράτος) προσδιορίζοντας «οικόπεδα» που θα τα εκμεταλλευτεί για την πάρτη του, και άλλοτε να επωφελείται σαν το «μοναδικό κράτος στην κύπρο» (όροι της ένταξης στην ε.ε. και την ευρωζώνη), δεν είναι απλά λογικό. Είναι και πειστικό οπουδήποτε ξέρουν ότι τα απανωτά «ναυάγια της λύσης του κυπριακού» οφείλονται στα κόλπα της Λευκωσίας και της Αθήνας – δηλαδή σ’ όλο τον κόσμο εκτός απ’ τα μέρη μας. Ογκόλιθε και λοιποί: τώρα είναι η σειρά σας να σκάψετε για το γκάζι στο “3”: με κασμάδες και βατραχοπέδηλα!…

Είναι προφανές ότι η eni αποφάσισε ότι βαρέθηκε να περιμένει, κι ότι έχει κι άλλες δουλειές, αφού πρώτα ζήτησε την γνώμη των δικηγόρων της· και του ιταλικού κράτους. Το οποίο ούτε καν συμβολικά δεν ήταν διατεθειμένο να παίξει (σίγουρα όχι τώρα) στα παιχνιδάκια των ελλήνων και των ελληνοκυπρίων στην ανατολική Μεσόγειο. Δεν συμμετέχει στην «περικύκλωσή της», ενεργειακή, στρατιωτική ή ό,τι άλλο!

Τα ελληνικά φασιστόμουτρα έχουν διατυπώσει μια ανατριχιαστική θεωρία: πως επειδή κάνουν deal με διάφορες μεγάλες εταιρείες έχουν, αυτόματα, και την κάλυψη των αντίστοιχων κρατών. Είναι ηλίθιοι! Αγνοούν, για παράδειγμα, ότι οι μεγάλες αμερικανικές πετρελαϊκές πίεζαν σκληρά τις κυβερνήσεις τους (πρώτα εκείνη του Κλίντον και μετά, για λίγο, εκείνη του Μπους του Β) να άρουν τις κυρώσεις κατά του καθεστώτος της Βαγδάτης (του μακαρίτη Χουσεΐν) για να κάνουν πετροδουλειές με τα ιρακινά κοιτάσματα· τρώγοντας την μία πόρτα μετά την άλλη, ως τα τέλη του 2001… Αγνοούν ότι τα κράτη είναι συχνά γενικοί εκπρόσωποι των καπιταλιστικών συμφερόντων, και όχι του ενός ή του άλλου κλάδου.

Η ήττα στο οικόπεδο 3 δεν είναι, λοιπόν, στρατιωτική· παρότι το τουρκικό καθεστώς χρησιμοποίησε και στρατιωτικά μέσα. Είναι πολιτική / γεωπολιτική: οι «χρυσές βίδες» δεν έχουν καταλάβει ότι η μεγάλη ιδέα που έχουν για τους εαυτούς τους είναι για τα μπάζα!

Πάντως, για να μην πέσουν στην κατάθλιψη οι έλληνες και οι ελληνοκύπριοι, το γεωτρύπανο (η eni δηλαδή) υποσχέθηκε ότι θα ξαναγυρίσει. Κι αν δεν τρυπήσει ελληνοκυπριακά οικόπεδα, μπορεί να ανοίξει τίποτα σαμπάνιες!

Ανατολική Μεσόγειος

Τετάρτη 21 Φλεβάρη. Είναι τα ίδια κρανία, τα ελληνικά (και τα ελληνοκυπριακά) που σκούζουν για το “οικόπεδο 3” και για το τρυπάνι που δεν έφτασε ποτέ… Τι να πουν όμως; Πρόκειται για τακτική ήττα πρώτου μεγέθους!!! Μπορεί διάφοροι να εκδήλωσαν την συμπάθειά τους στο ελληνοκυπριακό γκαζοδράμα… Αλλά κανείς δεν έκανε ως τώρα κάτι για “να βάλει το τουρκικό καθεστώς στη θέση του”!!!

Ξέρετε ποιος είναι ο λόγος; Η εποποιΐα του ογκόλιθου υπ.εξ. Nick the greek πριν κανά χρόνο στην ελβετία, όταν βούλιαξε στην πιθανότητα μιας κάποιας λύσης στο «κυπριακό» νομίζοντας, ο φουκαράς, ότι το χρεώθηκε η Άγκυρα!… Αυτός είναι ο ανομολόγητος λόγος!…

Το γράψαμε όταν έπρεπε: τα κόλπα του ελληνικού και τους ελληνοκυπριακού βαθέος κράτους δεν τα έφαγε κανείς διεθνώς. Η απόδειξη, τοις μετρητοίς, εκδόθηκε τώρα: το επιχείρημα του τουρκικού καθεστώτος, ότι απ’ τα όποια υποθαλάσσια κοιτάσματα πρέπει να ωφελείται και η βόρεια κύπρος, «πιάνει» οπουδήποτε εκτός ελλαδιστάν, και για λόγους απλούς. Πιάνει και η παράταξη πολεμικών για την περιφρούρηση του επιχειρήματος. Κυρίως: πιάνει για λόγους επιχειρηματικούς και τεχνοκρατικούς. Είναι αδύνατο τα πρακτικά καπιταλιστικά μυαλά να καταλάβουν το πως και γιατί ένα κράτος «κουραδίτσα» (με το συμπάθειο) σαν το ελληνοκυπριακό, και ένα failed state σαν το ελληνικό, επιμένουν ότι μπορούν να κάνουν κωλοδάκτυλο όχι μόνο στο τουρκικό καθεστώς αλλά και στη διεθνή νομοθεσία για τις αοζ, αντί να κάνουν κάτι πιο απλό και καπιταλιστικά ωφέλιμο: μια «αμοιβαία επωφελή συμφωνία» με την Άγκυρα. Είναι κάτι διεθνώς ασυνήθιστο έως κωμικό: ο μπατίρης και ο πλυντήριος να το παίζουν «μεγαλέξανδροι»…

Αλλά το έχουν μάθει. Δεν ήταν η Αθήνα που, χωμένη ως τις ρίζες των κρατικο/καπιταλιστικών μαλλιών της στο λάκο των χρεών της, έκανε κωλοδάκτυλο στους πολιτικούς δανειστές της; Ναι, αυτή ήταν. Και δεν ήταν ο νυν και πρώην Αναστασιάδης που, μετά το “ναυάγιο” του μον Πελεράν έψαχνε να βρει (στα μάτια των ψηφοφόρων του) σε ποιον θα χρεώσει την αποτυχία, στον οηε, στην τουρκία ή στον ογκόλιθο; Ναι, αυτός ήταν…

Έτσι, ενώ οι διαδοχικές navtex της Άγκυρας είναι πράγματι χοντροκομμένο κόλπο, κανείς δεν έχει όρεξη να της πει αυτό που θα ήθελε η Αθήνα και η Λευκωσία. Και γιατί, άλλωστε; Στο κάτω κάτω τα ισραηλινά κοιτάσματα (είναι «σύμμαχος», έτσι;) δεν χρειάζονται κυπραίους ανταγωνιστές…

Το πιάσατε;

(φωτογραφία: Ρε συ πατριώτη, έχω ένα οικόπεδο σκάρτα 4 στρέμματα. Μπορείς σαν πολιτικός μηχανικός που είσαι να μου βγάλεις μια άδεια για κυριλέ μπουρδελοξενοδοχείο με αντλιοστάσιο πετρελαίου στο υπόγειο;)

Βοήθεια!!!

Πέμπτη 15 Φλεβάρη. Οι διπλωματικές οιμωγές του ελλαδιστάν δεν φαίνεται, πάντως, να πιάνουν τόπο διεθνώς (ο Γιούγκιερ εξαιρείται, είναι μια κατηγορία μόνος του) – όχι, σίγουρα, όπως θα ήθελε η Αθήνα. Να το (χτεσινό) ρεπορτάζ του νοτιοκυπριακού site «πολίτης» απ’ την αντίδραση του οηε στις «εντάσεις στο οικόπεδο 3» – σίγουρα δεν πρόκειται να το βρείτε στα ελληνικά καθεστωτικά, δημαγωγικά media, αφού δεν συμφέρει:

Δεν είναι αρμοδιότητα της Γραμματείας να λαμβάνει θέση πάνω στα δικαιώματα των κρατών που απορρέουν από συμβάσεις, δήλωσε αργά το απόγευμα ο εκπρόσωπος του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, απαντώντας γραπτώς σε ερώτηση που ετέθη νωρίτερα στη διάρκεια της ενημέρωσης των δημοσιογράφων, αναφορικά με τις τουρκικές προκλήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ.

«Ο Γενικός Γραμματέας εκφράζει τη λύπη του για το γεγονός ότι οι εντάσεις σχετικά με την εξερεύνηση των υδρογονανθράκων κλιμακώθηκαν εκ νέου και τονίζει ότι όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη θα πρέπει να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για την εξουδετέρωση των εντάσεων. Επαναλαμβάνει ότι δεν εναπόκειται στη Γραμματεία του ΟΗΕ να λάβει θέση σχετικά με τα δικαιώματα των κρατών μελών βάσει των συνθηκών στις οποίες είναι συμβαλλόμενα μέρη ή βάσει του γενικού διεθνούς δικαίου».

Ο εκπρόσωπος του Γενικού Γραμματέα αναφέρει ότι ο κ. Γκουτέρες τονίζει πως η λύση του κυπριακού προβλήματος αποτελεί την καλύτερη ευκαιρία για την οριστική επίλυση αυτού του ζητήματος και την απελευθέρωση συνεργατικών και αμοιβαία επωφελών λύσεων. Υπενθυμίζει ταυτόχρονα ότι οι Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι ηγέτες στις διαπραγματεύσεις είχαν συμφωνήσει προηγουμένως ότι οι φυσικοί πόροι σε μια ενοποιημένη Κύπρο θα εμπίπτουν στην αρμοδιότητα της μελλοντικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης.

«Ο Γενικός Γραμματέας επαναλαμβάνει ένα σημείο στην τελευταία του έκθεση για την UNFICYP (9 Ιανουαρίου 2018), ότι οι φυσικοί πόροι που βρέθηκαν γύρω από την Κύπρο θα μπορούσαν να ωφελήσουν και τις δύο κοινότητες», καταλήγει η δήλωση του εκπροσώπου.

Δεν είναι μόνο που αυτός ο παλιοχαρακτήρας (και προφανώς «ανθέλληνας»!!) γ.γ. του οηε δεν παίρνει το μέρος των ελληνοκυπρίων… Είναι που, στην τελευταία παράγραφο, επαναλαμβάνει την θέση του οηε, που είναι ανάλογη με εκείνη ….της Άγκυρας!!!

Και, φυσικά, θυμίζει έμμεσα αλλά καθαρά στη Λευκωσία (και στην Αθήνα) ότι εσείς δεν είσαστε που βουλιάξατε πριν ένα χρόνο την δυνατότητα μιας λύσης για το κυπριακό; Ε, τι σκούζετε τώρα;

Τους έχουν πάρει χαμπάρι λέμεεεεε!!!!

Κάθε εμπόριο για καλό 1

Σάββατο 11 Νοέμβρη. Ο υπουργός εξωτερικών της κύπρου δήλωσε ότι η χώρα του θα στείλει περισσότερα ελαφρά όπλα και πυρομαχικά που δεν χρειάζεται πια στους κούρδους του ιράκ σαν υποστήριξη του αγώνα τους κατά του ισλαμικού κράτους.

Ο Ιωάνης Κασουλίδης δήλωσε την Παρασκευή ότι η κύπρος έχει στείλει ήδη δύο φορτία επιθετικών όπλων σερβικής κατασκευής τύπου zastava και πυρομαχικά στους κούρδους μαχητές, τα οποία παραλήφθηκαν απ’ τις αρχές των ηπα…

Αυτό είναι απόσπασμα (περίπου το μισό) από χθεσινό τηλεγράφημα του διεθνούς ειδησειογραφικού πρακτορείου associated press. Θα αναφωνήσουμε «πάνω στην ώρα»: γράφαμε προχτές (πολυπλόκαμη – αλλά σουπιά!):

…η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ έχουν ακολουθήσει συστηματικά αυτήν την τακτική, την αγορά, δηλαδή, φορητών όπλων (αυτομάτων) και πυρομαχικών απ’ την «βαλκανική αγορά» (κυρίως την σερβία…) μέσω εικονικών εταιρειών και φυτευτών «αντιπροσώπων» / μεσολαβητών, με πλαστά πιστοποιητικά «τελικού χρήστη», προκειμένου να εξοπλίζουν στη συρία «συμμάχους» τους, είτε τμήματα του isis είτε της al-Nusra… … Οι “εξαιρετικά λίγοι” ενδιαφερόμενοι για 200.000 βλήματα πυροβολικού μπορεί να είναι, τελικά, ένας: ακολουθώντας τον ποιον θέλει η Ουάσιγκτον να κρατήσει καλά εξοπλισμένο στο συριακό πεδίο μάχης είναι εύκολο να τον βρείτε…

Κάθε εμπόριο για καλό 2

Σάββατο 11 Νοέμβρη. Δώστε, τώρα, σημασία στα ψέμματα του τηλεγραφήματος που είναι ψέμματα του υπ.εξ. της νότιας κύπρου. Πρώτον, δεν υπάρχει εδώ και πάρα πολλούς μήνες isis στο ιράκ τον οποίο να πολεμούν οι εκεί κούρδοι!!! Η τελευταία μεγάλη μάχη ήταν η ανακατάληψη της Μοσούλης μετά από πολιορκία και καταστροφή πολλών μηνών (στις αρχές του καλοκαιριού). Αλλά εκεί δεν συμμετείχαν οι pesmerga! Ακόμα περισσότερο: τις ελάχιστες περιοχές που ελέγχει ακόμα ο isis τις πολιορκεί ο ιρακινός στρατός και οι pmu! Κανένας ιρακινός κούρδος δεν βρίσκεται σε αναμέτρηση με τον isis εδώ και πολύ πολύ καιρό…

Δύο τινά συμβαίνουν λοιπόν: είτε οι αμερικάνοι εξοπλίζουν τους κούρδους του ιράκ για να επιτεθούν κατά του συριακού στρατού (πράγμα που δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε αλλά το θεωρούμε ελάχιστα πιθανό)· είτε τα όπλα δεν πηγαίνουν εκεί, αλλά στις ypg. Στη συρία…

Δεύτερον, τα «σερβικής κατασκευής zastava με τα πυρομαχικά τους», που δεν τα χρειάζεται άλλο η νότια κύπρος…. Αν δεν κάνουμε λάθος η νότια κύπρος έχει έναν ολιγάριθμο «στρατό», την αποκαλούμενη «εθνική φρουρά». Και δεν έχει φορητά επιθετικά όπλα «σερβικής κατασκευής» – ψωνίζει απ’ αλλού. Ναι μεν δεν συμμετέχει στο νατο, αλλά τα στρατιωτικά ψώνια της είναι συμβατά με τις νατοϊκές προδιαγραφές. Ψωνίζει απ’ το ισραήλ (αλλοίμονο!), τις ηπα, την αγγλία, τη γερμανία, την γαλλία, την ελλάδα… Επιπλέον αυτό το «μας περισσεύουν» θα μπορούσε να είναι αστείο: πόσα φορτία όπλων «περισσεύουν ακόμα» στη νότια κύπρο;

Η δική μας εξήγηση είναι ότι η νότια κύπρος χρησιμεύει σαν hub για την μεταφορά όπλων και πυρομαχικών προς το συρο-ιρακινό πεδίο μάχης, πιθανόν σαν «ενδιάμεσος αγοραστής» ή απλά σαν προσωρινό πάρκινγκ. Οι παραλήπτες όμως (θεωρούμε εύλογο) ότι δεν είναι πλέον οι pesmerga· αν ήταν ποτέ ο τελικός προορισμός. Είναι οι ypg.

Το ότι δεν λέγεται είναι επίσης εύλογο…

Μια όαση σταθερότητας (κάτι σαν βάση δηλαδή)

Τετάρτη 8 Νοέμβρη. Οι εξελίξεις αυτές φωτίζουν ακόμα καλύτερα το περιεχόμενο της συνάντησης του ισραηλινού “mad dog” υπ.αμ. Lieberman με τον ψεκασμένο (και) προχτές, και ξανά με τον ψεκασμένο και τον ελληνοκύπριο υπ.αμ. (και) χτες. Το χθεσινό τριγωνικό ραντεβού έγινε για πρώτη φορά στο ελληνικό υπουργείο άμυνας, για να μπορούν να πάρουν μέρος «φυσιολογικά» και οι ντόπιοι αρχικαραβανάδες, μαζί με τους ισραηλινούς που έφερε μαζί του ο Lieberman. Αλλά ένα τέτοιο ραντεβού λίγο απέχει απ’ το να είναι «συμβούλιο πολέμου» εν τη γενέσει του. Έστω κι αν οι εμπλεκόμενοι δεν πρόκειται να πολεμήσουν φανερά μαζί…

Τι κουβέντιασαν υπό την αιγίδα, προφανώς, του ισχυρότερου στρατιωτικά απ’ τους τρεις, δηλαδή του Lieberman; Είναι στοιχειωδώς εύλογο το να αγνοήσει κανείς τις αποπροσανατολιστικές δηλώσεις τους, που είναι όλο «αγάπες και λουλούδια»… Το ελληνικό βαθύ κράτος / παρακράτος (και σε βαθμό ανάλογο με το ελάχιστο μέγεθός του το ελληνοκυπριακό) θα χρειαστεί (και θέλουν…) να προσφέρει / ουν κάποιου είδους υποστήριξη στον ισραηλινό στρατό (βασικά στην αεροπορία του, αυτήν που εκπαιδεύεται εδώ και καιρό στα μέρη μας…) σε περίπτωση… Επίθεσης στο λίβανο; Επίθεσης στο λίβανο που θα αντιμετωπιστεί όχι μόνο απ’ την Χεζμπ’ αλλάχ αλλά και από συμμάχους της;

Δεν μπορούμε να ξέρουμε ακριβώς, όπως δεν ξέρουμε το timing της «ανάγκης» του ισραηλινού μιλιταρισμού. Πότε; Πως; Μόνο τις γενικές γραμμές καταλαβαίνουμε· αλλά είναι αρκετές! Ας σημειωθεί επιπλέον ότι ο φίλος και αδελφός του ελληνικού βαθέος κράτους Νετανιάχου έχει κάτι προβληματάκια με κάτι «σκανδαλάκια»: τέτοια ζόρια (μαζί με τα πραγματικά αφεντικά κάθε καπιταλιστικού σχηματισμού) σπρώχνουν τους πολιτικούς frontmen σε επιλογές που αν μεν πετύχουν τους κάνουν ήρωες· κι αν αποτύχουν τους ρίχνουν στο γκρεμό που έτσι κι αλλιώς τους περίμενε.

Δεν κουβεντιάζουν οι «πολιτικοί υπεύθυνοι» και οι καραβανάδες του ανατολικομεσογειακού «τριγώνου» για το «πόσο γλυκειά είναι η σταθερότητα» στον κόσμο! Τα ντόπια αφεντικά, μαθημένα εδώ και σχεδόν δύο αιώνες να επιπλέουν στους παγκόσμιους συσχετισμούς / ανταγωνισμούς πουλώντας γεωπολιτική θέση και απολαμβάνοντας τις ανάλογες γεωπολιτικές προσόδους, έχουν συμμαχήσει με εκείνους που την έχουν βγάλει με παρόμοιο τρόπο στην περιοχή εδώ και δεκαετίες (το ισραηλινό καθεστώς και την αιγυπτιακή χούντα), καθεστώτα δηλαδή που υποτιμώνται ανάλογα και ψάχνουν να βρουν «μια θέση στον 21ο αιώνα» καθώς ο κύριος αρμός των παγκόσμιων ενδοκαπιταλιστικών συγκρούσεων φεύγει απ’ την ζώνη ανατολική Μεσόγειος / μέση Ανατολή, μετακομίζοντας στον Ειρηνικό. Ο καθένας απ’ τους τρεις συν ένα (Αθήνα, Τελ Αβίβ, Κάιρο + Λευκωσία) ζει την δική του γεωπολιτική παρακμή· ελπίζουν ότι μαζί θα καταφέρουν να ανατιμηθούν. Και είναι ο ισραηλινός μιλιταρισμός / εθνικισμός / ρατσισμός που δίνει τον τόνο, είναι αυτός που βρίσκεται στο τιμόνι, γιατί αυτός επείγεται περισσότερο αυτήν την περίοδο: έχει ηττηθεί στο συρο-ιρακινό πεδίο μάχης, ένα πεδίο μάχης που ήταν για δαύτον το μεγάλο κόλπο, και δεν μπορεί να περιμένει πολύ να εδραιωθεί η ήττα του.

Το ελληνικό κρατικό / καπιταλιστικό / μαφιόζικο καθεστώς ούτε θέλει ούτε μπορεί να βρει μια άλλη γραμμή αναβάθμισης μέσα στον διεθνή καταμερισμό καπιταλιστικής εξουσίας όπως αυτός διαμορφώνεται και θα διαμορφωθεί στον 21ο αιώνα. Είναι κάτι που δεν το έκανε ποτέ, ούτε τον 19ο, ούτε τον 20ο. Πάντα την έβγαζε απ’ τις διεθνείς συγκρούσεις που, στο βαθμό που είχαν την ευρωπαϊκή ήπειρο σαν τον βασικότερο πόλο τους, είχαν στρατηγικές εντάσεις και στην ευρύτερη περιοχή. Στα κινούμενα γεωπολιτικά όρια των άλλοτε “μεγάλων δυνάμεων” και των αποικιών τους προς τα πετρελαϊκά κοιτάσματα…

Στη «μαύρη» του πλευρά το ελληνικό καθεστώς έχει τοποθετηθεί, απ’ τα ‘90s και μετά, στη «διεθνή του οργανωμένου εγκλήματος», κυρίως σαν πλυντήριο και σαν λαθρεμπορικό hub κάθε είδους. Στη «λευκή» προσπαθεί να κρατηθεί στον αφρό μέσω συμμαχιών με «ομοιοπαθούντες»… Με την ελπίδα ότι η «θαλάσσια δύναμη», δηλαδή οι ηπα (όσο παραμένουν τέτοια) θα ευαρεστηθούν να δώσουν κάτι τις…

Οπότε, όσοι / όσες είναι εχθροί (και) της ντόπιας καθεστωτικής «εξωτερικής πολιτικής» δεν πρέπει να μετράνε μέρες, ούτε να μαδάνε μαργαρίτες. Τα δεδομένα είναι ολοφάνερα… Κι ακόμα πιο φανερό είναι το ποιοι αποδεικνύονται και θα αποδειχθούν με ακόμα πιο δραματικό τρόπο οι ασυγχώρητα αυνάνες της ιστορίας, αργά ή γρήγορα. Εμείς, όπως πάντα· ποιοί άλλοι;

(φωτογραφίες: Πάνω: έρχονται!!! Στη μέση: πολεμικό συμβούλιο· για την “ειρήνη” πάντα… Κάτω: Το διαπιστώσαμε με καθυστέρηση: πριν την «τριμερή των καραβανάδων», στις 2 Νοέμβρη, είχε γίνει στη Λευκωσία η «τριμερής των βιτρινών». Των κοινοβουλίων ισραήλ, ελλάδας, νότιας κύπρου.

Δεν είναι σκέτος «γάμος συμφέροντος». Υπάρχει αίσθημα!)