Tag: νόμοι σχέσεις

Κατασκευάζοντας την ανοσία

Σάββατο 9 Γενάρη. Τελικά η γραφειοκρατία του Π.Ο.Υ., καθώς λειτουργεί σαν ατζέντης στην υπηρεσία του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, επιδεικνύει την επικίνδυνη, ανθρωποφάγα γελοιότητά της.

Πριν καμμιά 10αριά ημέρες (Δευτέρα 28 Δεκέμβρη, μαζικό bio-hacking!) είχαμε παρουσιάσει την αλλαγή του ορισμού της γενικής ανοσίας πληθυσμού (herd immunity / ανοσία αγέλης) εκ μέρους του οργανισμού… Θα θυμίσουμε αυτήν την αλλαγή επειδή υπήρξαν νεώτερες εξελίξεις!

Στις 9 Ιούνη 2020 ο ορισμός ήταν αυτός (απ’ το επίσημο site του «οργανισμού»):

Ανοσία αγέλης είναι η έμμεση προστασία από μια μεταδοτική ασθένεια που επιτυγχάνεται όταν ένας πληθυσμός έχει ανοσία είτε μέσω εμβολιασμού είτε μέσω ανοσίας που αναπτύχθηκε μέσω πρότερης μόλυνσης.

Ο ορισμός ήταν ο γνωστός, πάγιος εδώ και πολλές δεκαετίες – γι’ αυτό και ήταν ιδιαίτερα σύντομος. Δεν θα δίδασκε κανέναν κάτι καινούργιο.

Στις 13 Νοέμβρη ο ορισμός είχε αλλάξει ριζικά. Η φυσική ανοσία είχε εξαφανιστεί εντελώς, και η μόνη «αναγνωρισμένη» ανοσία ήταν μέσω εμβολιασμών:

H «ανοσία αγέλης» [σ.σ.: αυτή τη φορά σε εισαγωγικά οι λέξεις…], γνωστή επίσης σαν «ανοσία πληθυσμού», είναι μια ιδέα που χρησιμοποιείται για τον εμβολιασμό, κατά την οποία ένας πληθυσμός μπορεί να προστατευτεί από έναν συγκεκριμένο ιό αν επιτευχθεί ένα όριο εμβολιασμού. Η ανοσία αγέλης [σ.σ.: χωρίς εισαγωγικά…] επιτυγχάνεται προστατεύοντας τον κόσμο από έναν ιό, όχι με το να εκτίθεται σ’ αυτόν…

Ήταν απόλυτα ξεκάθαρο τι εξυπηρετούσε αυτή η αλλαγή – και αυτό είχαμε υποδείξει. Εννοείται πως ούτε οι καθεστωτικοί δημαγωγοί ούτε οι διάφοροι λακέδες και followers της «υγιεινιστικής συνταγής» των big pharma ασχολήθηκαν με το θέμα.

Να όμως που στο τέλος του 2020 οι διατυπώσεις του ορισμού διαφοροποιήθηκαν ελαφρά, και η σχετική αναφορά μεγάλωσε κι άλλο· μιας και, απ’ ότι φαίνεται, πρέπει να δοθούν ακόμα περισσότερα «επιχειρήματα Π.Ο.Υ.» στα κράτη και τα αφεντικά που σκοπεύουν, κάποια στιγμή στο όχι μακρινό μέλλον, να κάνουν τις πλατφόρμες καταναγκαστικές…

Ποιό είναι το καινούργιο πόνημα της εξαγορασμένης απ’ τις big pharma γραφειοκρατίας του Π.Ο.Υ.;

«Ανοσία αγέλης», γνωστή επίσης σαν «ανοσία πληθυσμού», είναι η έμμεση προστασία από μια μεταδοτική ασθένεια που επιτυγχάνεται όταν ένας πληθυσμός έχει ανοσία είτε μέσω εμβολιασμού είτε μέσω ανοσίας που αναπτύχθηκε μέσω πρότερης μόλυνσης….

Ως εδώ πρόκειται για αντιγραφή του γνωστού, παλιού και πάγιου ορισμού όπως υπήρχε στις 9 Ιούνη, με την προσθήκη του γνωστή επίσης σαν «ανοσία πληθυσμού» (υπάρχει ακόμα παρεξήγηση με την αγέλη;) και των εισαγωγικών στις λέξεις ανοσία αγέλης… Κι αμέσως μετά αρχίζει η ομοβροντία:

Ο Π.Ο.Υ. υποστηρίζει την επίτευξη «ανοσίας αγέλης» μέσω εμβολιασμού, όχι επιτρέποντας την εξάπλωση μιας ασθένειας σε κάθε τμήμα του πληθυσμού, καθώς κάτι τέτοιο θα έχει σαν αποτέλεσμα αχρείαστα κρούσματα και θανάτους. Η ανοσία αγέλης [χωρίς εισαγωγικά πλέον…] απέναντι στον covid-19 θα πρέπει να επιτευχθεί μέσω της προστασίας του κόσμου μέσω εμβολιασμού, όχι με την έκθεσή του στον παθολογικό (οργανισμό) που προκαλεί την ασθένεια.

Και συνεχίζει με έναν ύμνο στα εμβόλια (δηλαδή στις πλατφόρμες γενετικής τροποποίησης) τονίζοντας ότι κάνουν αυτό που γίνεται με φυσικό τρόπο … αλλά – κι αυτό είναι κρίσιμο – τα εμβόλια δουλεύουν χωρίς να μας αρρωστήσουν… Για να προχωρήσει στο άλλο ψητό, στο «ποσοστό» του πληθυσμού που πρέπει να πλατφορμιαστεί, αναφέροντας επιλεγμένα παραδείγματα άλλων ασθενειών (95%, 80%…) έτσι ώστε να προετοιμαστεί το έδαφος για τον καταναγκαστικό πλατφορμιασμό.

Τι έγινε και αυτή η αργυρώνητη γραφειοκρατία αναγκάστηκε να ανεβάσει καινούργιο ραβασάκι με την «γραμμή»; Δεν το ξέρουμε, μπορούμε όμως να εικάσουμε. Η πλήρης εξαφάνιση τον Νοέμβρη (απ’ τον ορισμό) της φυσικής ανοσίας «κάρφωνε» τόσο πολύ τον οργανισμό σαν αυτό που είναι (τσιράκι) ώστε θεωρήθηκε, μάλλον, «αντιπαραγωγική»!… Φαίνεται πως υπήρξαν δεύτερες σκέψεις, έγιναν οι σχετικές διαβουλεύσεις, και η κατάληξη ήταν να αναφερθεί μεν στα τέλη Δεκέμβρη η φυσική ανοσία αλλά μόνο για να χαρακτηριστεί αμέσως μετά προβληματική, επικίνδυνη, απαράδεκτη – και «όχι επιτρεπτή» απ’ τον Π.Ο.Υ…. Ίσως σαν κατάλοιπο μιας πρωτόγονης εποχής που έχει ξεπεραστεί απ’ τον πολιτισμό της γενετικής μηχανικής.

Ο στόχος (και το αποτέλεσμα) είναι το ίδιο, όπως το περιγράφαμε στις 28 Δεκεμβρη. Η φυσική ανοσία μπαίνει επίσημα, επίμονα και κατηγορηματικά στην παρανομία, μαζί με την φυσική λειτουργία και δράση του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συστήματος! Όταν η φυσική ανοσία κατηγορείται (από ποιόν; απ’ τα αφεντικά που θέλουν να ελέγξουν τα κορμιά μας…) σαν «αιτία αύξησης των κρουσμάτων και των θανάτων», οπλίζονται οι δημαγωγοί που αυτό ακριβώς θα ουρλιάζουν, όχι μόνο σε ότι αφορά τον τσαχπίνη αλλά, από εδώ και στο εξής, για κάθε μεταδοτική αρρώστια, ακόμα και την πιο κοινότοπη, όπως για παράδειγμα η γρίπη!

Περιμένετε και αργά ή γρήγορα θα ακούσετε τα παπαγαλάκια να μεταφέρουν την «σωστή γραμμή»! Θα είναι δημαγωγοί, αλλά θα είναι και γιατροί… (Απ’ αυτούς τους καθόλου λίγους που σιτίζονται στους στάβλους των big pharma…)

4 – The cognitives ‘n’ the ignorants

Σάββατο 9 Γενάρη. Ξεκινήσαμε προχθές αυτή την σειρά αναφορών στο γνωσιακό κενό μέσα στο οποίο έχουν πέσει, εν μέρει σπρωγμένοι και εν μέρει με την θέλησή τους, οι υπήκοοι του σύγχρονου καπιταλιστικού κόσμου (σίγουρα του δυτικού)· ένα γνωσιακό κενό που δεν είναι καθόλου ταυτόσημο με την «έλλειψη σχολικής εκπαίδευσης» που χαρακτήριζε τους πληβείους πριν έναν αιώνα αλλά, αντίθετα, είναι προϊόν αφενός της υπερ-εξειδικευμένης εκπαίδευσής τους και αφετέρου του πληθωρικού πληροφοριακού / μηντιακού βομβαρδισμού.

Η παραπάνω αναφορά (για την κατάργηση / απαγόρευση του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συστήματος) αφορά τον καθένα και την καθεμιά σ’ αυτόν τον πλανήτη, όλες τις ηλικίες, όλες τις φυλές, όλα τα φύλα. Δεν είναι το μόνο τόσο σημαντικό που συμβαίνει αυτόν τον καιρό· ποιός, όμως, θα το θεωρούσε δευτερεύουσας σημασίας; Κι ωστόσο πόσο εύκολο είναι να καταλάβουν οι υπήκοοι την σημασία του και, στη συνέχεια, την αιτία του; Θεωρητικά είναι (ή θα έπρεπε να είναι) πανεύκολο: όλοι λίγο πολύ ξέρουν εμπειρικά και την λέξη «ανοσία», και τους τρόπους που αυτή αποκτιέται…

Κι όμως: πρακτικά ένα μεγάλο ποσοστό (των υπηκόων) θα προτιμούσε να θεωρήσει αδιανόητη μια τέτοια απαγόρευση παρά να διαβάσει (με τα ματάκια του) τις «οδηγίες» του Π.Ο.Υ. καταλαβαίνοντας τι διαβάζει. Και, κατά συνέπεια, θα θεωρούσε αδιανόητο το ότι ο καπιταλισμός (και όχι κάποιοι μεμονωμένοι σκοτεινοί συνωμότες) έχει φτάσει σ’ εκείνο το τεχνολογικό-πολιτικό σημείο ώστε η «ανάπτυξή» του να χρειάζεται επειγόντως κι αυτό: την πλήρη αποικιοποίηση των ανθρώπινων σωμάτων ως το σημείο των κυττάρων τους – κι ακόμα πιο βαθιά!

Ανάμεσα σ’ αυτούς που θα κατάγγελναν με μεγάλη ευχαρίστηση την ασταμάτητη μηχανή για «συνωμοσιολογία» και «ψέκα» είναι αρκετοί που αυτάρεσκα αυτοχαρακτηρίζονται «μαρξιστές» – ακόμα κι αν έχουν διαβάσει μόνο μερικά τσιτάτα απ’ τον κυρ Κάρολο ή, ακόμα χειρότερα, είναι ανίκανοι να εξάγουν από μόνοι τους στοιχειώδη συμπεράσματα παρατηρώντας την σύγχρονη πραγματικότητα. (Τα επαγγελματικά troll είναι μια άλλη κατηγορία, μόνα τους).

Ωστόσο, λίγο μετά τα μέσα του 19ου αιώνα, σε «αρχαίες εποχές» σα να λέμε, ο Κάρολος έγραψε διάφορα. Δεν είχε ιδέα για την αποικιοποίηση / γενετική μετάλλαξη των κυττάρων· είχε καταλάβει όμως την γενική λειτουργία του καπιταλισμού και της μηχανοποίησης σαν διαδικασίας που τα αφεντικά αξιοποιούν για να εντείνουν την εκμετάλλευση. Για παράδειγμα, (σελ. 539, Β τόμος, Grundrisse – ο τονισμός στο πρωτότυπο):

… Η φύση δεν κατασκευάζει μηχανές, ατμομηχανές, σιδηρόδρομους, ηλεκτρικούς τηλέγραφους, αυτόματες κλωστικές μηχανές, κλπ. Αυτά είναι προϊόντα της ανθρώπινης βιομηχανίας· φυσική ύλη που μετατράπηκε σε όργανο της ανθρώπινης βούλησης πάνω στη φύση, ή της ανθρώπινης δραστηριότητας μέσα στη φύση. Είναι όργανα του ανθρώπινου μυαλού δημιουργημένα με το ανθρώπινο χέρι· αντικειμενοποιημένη επιστήμη. Η ανάπτυξη του παγίου κεφαλαίου δείχνει σε ποιο βαθμό η γενική κοινωνική γνώση, knowledge, έχει γίνει άμεση παραγωγική δύναμη, και άρα οι όροι της κοινωνικής βιοτικής διαδικασίας έχουν οι ίδιοι υπαχθεί στον έλεγχο του γενικού νου και έχουν μετασχηματιστεί…

Το να γράφει κανείς, το 1858, ότι «οι όροι της κοινωνικής βιοτικής διαδικασίας έχουν υπαχθεί στον έλεγχο του γενικού νου… που έχει γίνει παραγωγική δύναμη, αντικειμενοποιημένη επιστήμη, πάγιο κεφάλαιο» θα πρέπει να χαρακτηριστεί, χωρίς ίχνος μεταφυσικής, συμπέρασμα εξαιρετικά διορατικό ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα!! Η κοινωνική βιοτική διαδικασία τότε δεν ήταν αυτό που ζούμε σήμερα· παρ’ όλα αυτά υπήρχαν κριτικά πνεύματα που μπορούσαν να διακρίνουν την τάση, βλάποντας πολύ μακρύτερα απ’ τη μύτη τους. Διότι πράγματι η φύση ΔΕΝ κατασκευάζει ούτε εμβόλια ούτε πλατφόρμες – μπορεί ωστόσο να δημιουργεί ιούς. Επιπλέον η δημιουργία των φαρμάκων ΔΕΝ είναι κοινωνικοποιημένη διαδικασία, άρα δεν υπόκειται σε κάποιον πραγματικό έλεγχο. Πρόκειται για εμπορεύματα, φετιχοποιημένα στον ύψιστο βαθμό. Ο έλεγχος πάνω στην κοινωνική βιοτική διαδικασία έχει πια logo, των φαρμακο-μαφιών που κατασκευάζουν ό,τι τις συμφέρει, και τα διαφημίζουν όπως τις συμφέρει.

Αυτά έλεγε ή εννοούσε ο Μαρξ, που ως γνωστόν δεν ήταν … μαρξιστής! Οι τωρινοί είναι, όπως σωστά είπε μια ψυχη, στο μεγαλύτερο μέρος του μικροαστοί με διδακτορικά και μεγάλη όρεξη για καριέρες (ειδικευμένοι ηλίθιοι εν πολλοίς) που στην καλύτερη περίπτωση είναι καιροσκόποι, αλλά υποστηρίζουν ότι είναι οι φάροι της αλήθειας, και μερικές φορές της εργατικής τάξης.

Μπορεί να υπάρξει σύγχρονη εργατική / ταξική συνείδηση μέσω της άγνοιας ή/και της «ευπιστίας»; Όχι! Είναι όμως εξαιρετικά πιθανό πως όλοι αυτοί οι ignorants θα μάθουν σύντομα (όχι ότι απαγορεύεται να έχουν το δικό τους, ανθρώπινο, ανοσοποιητικό σύστημα χωρίς την «έγκριση», την «σφραγίδα», την configuration και την dato-ποίηση της βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικης εξουσίας, αλλά) ότι οι μηχανές έχουν «συνείδηση»… Κατ’ αρχήν του εαυτού τους…

Πώς έγιναν κοινότυπες οι λέξεις artificial intelligence; Κάπως έτσι: artificial consience. Η συνείδηση ως πάγιο κεφάλαιο, το πάγιο κεφάλαιο ως συνείδηση…

Κουραστικό πράγμα το να μαθαίνεις… (Καλύτερα τα σήριαλ…)

(συνεχίζεται)

Τα ρέστα…

Σάββατο 9 Γενάρη. Γράφαμε χτες (το άρωμα του μιλιταρισμού) κάτι «περίεργα» περί κατάστασης έκτακτης ανάγκης σαν δομικής αναγκαιότητας των αφεντικών της αναδιάρθρωσης ακόμα κι αν στόχος της, για κάποιο διάστημα, είναι φασίστες – τύπου ψοφιοκουναβικών για παράδειγμα. Κάνετε τον κόπο (αν σας ενδιαφέρει) να ξαναδιαβάσετε την χθεσινή αναφορά – γιατί θα κάνουμε τα «περίεργα» κάπως πιο λιανά…

Το γκουβέρνο του νυσταλέου Jo ετοιμάζεται να ψηφίσει καινούργια αντιτρομοκρατική νομοθεσία – έναν «patriot act 2»… Να το θυμίσουμε; Ο «patriot act 1» ήταν το εσωτερικής χρήσης επιστέγασμα της κήρυξης κατάστασης έκτακτης ανάγκης (εναντίον των τρομοκρατών / «τζιχαντιστών») αμέσως μετά την 11η Σεπτέμβρη του 2001…

Η προετοιμασία της τωρινής νέας “έκτακτης νομοθεσίας” πάει πίσω στο 2019. Αλλά στο εκλογικό 2020 αυτή η καινούργια «αντιτρομοκρατική νομοθεσία» ήταν μέσα στο μενού για το κόμμα του νυσταλέου Jo, ακόμα κι αν δεν ήταν στη μόστρα. Εναντίον τίνος «τρομοκράτη» θα είναι αυτή; Εναντίον της εσωτερικής τρομοκρατίας! Και ποιά είναι αυτή; Μήπως οι δολοφονίες άοπλων αφροαμερικάνων από μπάτσους; Όχι δα!

Η «εσωτερική τρομοκρατία» στο Joνυσταλεάν θα ξεκινάει απ’ τα «εγκλήματα σκέψης» και θα φτάνει ως την «διασπορά ψευδών ειδήσεων» – σε σχέση και με τα δύο, το ποια είναι η σωστή σκέψη και ποιές είναι οι αληθινές ειδήσεις θα ορίζονται, φυσικά, αρμοδίως… Θα περιλαμβάνει, προφανώς, «επιθέσεις σε δημόσια κτίρια» (με οποιονδήποτε τρόπο, απ’ όπου κι αν προέρχονται…), ίσως και σε ιδιωτικές επιχειρήσεις και ιδιωτικές εγκαταστάσεις «κρίσιμης σημασίας»… Και, φυσικά, θα περιλαμβάνει διαφόρων ειδών «αρνητές» – δεν είναι καθόλου τυχαίο που η κοινή δεξαμενή στην οποία τα αφεντικά και οι λακέδες τους πετάνε οποιονδήποτε λέει «όχι» στην υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, αδιάφορο το γιατί το λέει, απέκτησε αυτό το όνομα. Άλλωστε δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί «εσωτερική τρομοκρατία» η «αποθάρρυνση» των υποτελών μέσω «διασποράς ψευδών ειδήσεων» να πλατφορμιαστούν; Άνετα… Ανετότατα…

Είναι γι’ αυτό που τόσο ο νυσταλέος όσο και το επιτελείο του βάφτισαν πολύ γρήγορα το ντου των ψοφιοκουναβικών στο Καπιτώλιο «ενέργεια τρομοκρατών». Ήταν ευκαιρία: βγαίνει στη σέντρα το φασισταριό για να «ακούσουν» και οι όποιοι αφροαμερικάνοι τολμήσουν να ακολουθήσουν πιο ριζοσπαστικές τακτικές. Πιθανόν και τίποτα ριζοσπάστες λευκοί που θα τολμήσουν να σκεφτούν ένα occupy wall street 2.0… “Δεν είναι καιρός για τέτοια!”….

Ο νυσταλέος Jo την ξέρει καλά την δουλειά (σε αντίθεση με το ψόφιο κουνάβι που σαν μεσίτης / πλυντήριο έπιανε πολύ χοντροκομμένα και μεροληπτικά την ανάγκη του εσωτερικού μιλιταρισμού). Άλλωστε αυτός ήταν που είχε διαμορφώσει και τον “patriot act 1”!! Για χάρη των ρεπουμπλικάνων του Μπους του Β, των θιασωτών του αμερικανικού 21ου αιώνα! Έχει το copyright…

Μ’ αυτούς δεν είναι που θα κυβερνήσει και τώρα;

(Μήπως τα χθεσινά «περίεργα» είναι κάπως λιγότερο τέτοια σήμερα;)

Το άρωμα του μιλιταρισμού

Παρασκευή 8 Γενάρη. Το να χαρακτηρίσουμε τους ψοφιοκουναβικούς σαν αυτό που είναι (λευκοί, κοκκινόσβερκοι, ακροδεξιοί / φασίστες) είναι εύκολο. Μπορούμε να το κάνουμε δέκα, εκατό, χίλιες φορές. Δεν είναι βέβαια ακριβές (μεγάλοι αριθμοί λατονοαμερικάνων μεταναστών αλλά και αφροαμερικάνων ψήφισαν ψόφιο κουνάβι στις πρόσφατες εκλογές….), αλλά προς στιγμήν μπορούμε να το αφήσουμε σαν χωριστό ζήτημα. Τα δύσκολα ερωτήματα βρίσκονται αλλού. Όπως, για παράδειγμα, σ’ αυτό: ποια είναι η σχέση της (βίαιης) μετάβασης στην 4η βιομηχανική επανάσταση, άρα και των αναδιαρθρώσεων σ’ όλη την διαστρωμάτωση των (δυτικών) καπιταλιστικών κοινωνιών, με την επιτάχυνση της μικροαστικής έντασης έως βίας, που είναι «φυσιολογικά» (από ιστορική άποψη) ακροδεξιά;

Η ευκολία με την οποία μια ορισμένη μάλλον χυδαία «αντιφασιστική προσέγγιση» προσωποποιεί την «ριζοσπαστικοποίηση» του μικροαστικού συντηρητισμού, είναι επικίνδυνη. Εκεί «φταίει το ψόφιο κουνάβι»… Αλλού «φταίει η Λεπέν»… Κ.ο.κ. Το ψόφιο κουνάβι (και κάθε παρόμοιο…) είναι σύμπτωμα της εσωτερικής κρίσης / αναδιάρθρωσης (των δυσκολιών της δεύτερης) στις δυτικές κοινωνίες· όχι αιτία της. Όπως εξίσου σύμπτωμα είναι ο νυσταλέος Jo, ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron, ο Borduk στο Λονδίνο, ο Orban και άλλοι…

Η καπιταλιστική συσσώρευση, με την πιο «ρευστή και ευέλικτη» μορφή (του χρήματος) είναι αποδεδειγμένα βασικός όρος για τέτοιου είδους ριζικές μεταβάσεις, τέτοιες γενικές Αλλαγές καπιταλιστικού Παραδείγματος. Επί δεκαετίες τα ίδια τα αφεντικά και οι μετρήσεις τους διαλαλούν ότι «οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι» – με πιο πρόσφατη επίδειξη την χρονιά του τσαχπίνη και μέσω της αξιοποίησής του. Τα ίδια τα αφεντικά επίσης επί χρόνια μιλούν για την «αναταραχή» που προξενεί αυτή η διαδικασία μετάβασης / συσσώρευσης / πόλωσης σ’ εκείνο που αποκαλούν «μεσαίες τάξεις», ένας ευφημισμός για τους μικροαστούς, ψάχνοντας για την κατάλληλη μορφή της “τάξης μέσα στο χάος”… (Τις εργατικές τάξεις τις θεωρούν δεδομένα ηττημένες / υποταγμένες, κυρίως στον μικροαστισμό τους). Πώς είναι επιτρεπτό, μετά απ’ αυτά, να προσωποποιούνται τέτοιες εξελίξεις, που έχουν προβλεφτεί (για να μην πούμε ότι μεθοδεύονται), ε;

Και πως είναι δυνατόν να αποσυσχετίζεται η «οχλοκρατία» απ’ την θεσμική αναδιάρθρωση που βρίσκεται σε εξέλιξη σχεδόν στο σύνολο των δυτικών ολιγαρχικών καθεστώτων; Αν το πρώτο είναι σύμπτωμα γιατί το δεύτερο δεν είναι η κυοφορούμενη «θεραπεία»;

Όταν «κουβεντιαζόταν» στο αμέρικα, εδώ και εβδομάδες, το τι θα συμβεί στις 6 Γενάρη (αν δεν το ξέρετε: κουβεντιαζόταν!) η γνώμη ορισμένων ήταν ότι: το ψόφιο κουνάβι θα σπρώξει τους οπαδούς του σε «έκνομες ενέργειες» ώστε στη συνέχεια να κηρύξει «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», να καλέσει τον στρατό να επιβάλει την τάξη, και να ακυρώσει την εκλογή του νυσταλέου Jo!… Άλλοι πάλι έλεγαν ότι αν σκοπεύει κάτι τέτοιο θα αποτύχει, επειδή ο στρατός δεν θα υπακούσει. Δέκα πρώην αμερικάνοι υπ.αμ. πρόλαβαν να στείλουν «ανοικτή επιστολή» στο ψόφιο κουνάβι, «να μην τολμήσει»…

Το ζήτημα δεν είναι, απλά, ότι το «σχέδιο» του ψόφιου κουναβιού (αν όντως υπήρχε τέτοιο…) δεν προχώρησε. Αλλά το ότι η κήρυξη «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» έχει γίνει πια «φυσιολογική», ένα εύλογο ενδεχόμενο, κάτι απαραίτητο και αποδεκτό, απ’ την στιγμή που νομιμοποιήθηκε (και μάλιστα επ’ αόριστο) με πρόσχημα τον τσαχπίνη!

Υπάρχουν, λοιπόν, δύο τρόποι, δύο διαδρομές εννόησης των πραγμάτων. Στην πρώτη ρίχνει κανείς τις κατάρες του στο φασισταριό (σωστό), ρίχνει τις κατάρες του το ψόφιο κουνάβι (κοινότοπο), και ύστερα μπορεί να απολαύσει την (ρηχή) πολιτική του ορθότητα χαζεύοντας. Στην δεύτερη διαπιστώνει ότι η διαδικασία της καπιταλιστικής κρίσης / αναδιάρθρωσης παράγει (ή οξύνει) τις εσωτερικές κοινωνικές εντάσεις χωρίς να υπάρχει οργανωμένη εργατική τάξη με τους δικούς της προσανατολισμούς και σχέδιο· ό,τι, κατά συνέπεια, η κήρυξη «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» είναι στο οπλοστάσιο των αφεντικών, όχι απέναντι στην εργατική / κομμουνιστική απειλή / προοπτική (όπως στις δεκαετίες του 1920 και του 1930 – τραγικό λάθος τέτοιες συγκρίσεις!) αλλά σαν μέθοδος γενικής πειθάρχησης του «κοινωνικού σώματος» κατά την διάρκεια των αλλαγών στο μοντέλο διακυβέρνησης / κράτος· συνεπώς το τι θα χρησιμοποιηθεί σαν «δικαιολόγηση» υπέρ αυτής της κήρυξης, το αν δηλαδή θα είναι οι φασίστες ψοφιοκουναβικοί ή άλλοι, οι τζιχαντιστές, το black life matters, ένας ιός, ο καιρός, οι ηλιακές εκρήξεις ή η παχυσαρκία είναι δευτερεύον ζήτημα· έτσι ώστε να συμπεράνει ότι από εργατική σκοπιά ο πόλεμος (θα έπρεπε να) είναι σύνθετος και πολυμέτωπος! Κομμουνιστικός (αν μας επιτρέπετε η λέξη) αλλά σε ένα σαφώς ανώτερο επίπεδο πολιτικής συνθετότητας και οργανωτικής ακρίβειας…

Περίεργα τα λέμε, ε;

3 – Ο παλιός είναι αλλιώς!

Παρασκευή 8 Γενάρη. Ο Μαρξ δεν θα μπορούσε σε καμμία περίπτωση να φανταστεί πόσο κοινότοπο θα γινόταν το επίθετο «έξυπνος» σαν χαρακτηρισμός μηχανών: έξυπνα τηλέφωνα, έξυπνες (ψηφιακές) «οικιακές βοηθοί», έξυπνα αυτοκίνητα, ακόμα ακόμα και έξυπνα «εμβόλια» – ένας κόσμος μαγικός! Ένας κόσμος στον οποίο «επιτέλους!» (από καπιταλιστική άποψη) μεγάλα τμήματα της (ανθρώπινης) διανοητικής εργασίας μηχανοποιούνται με εντυπωσιακό τρόπο· έτσι ώστε να μπορεί να αλλάξει δυναμικά και ριζικά, για άλλη μια φορά, ο τεχνικός καταμερισμός (εκμετάλλευσης) της εργασίας… Όχι, απλά, η πόλωση / διαστρωμάτωση ανάμεσα σε «χειρωνακτική» και σε «διανοητική» εργασία, αλλά η πόλωση / διαστρωμάτωση στο εσωτερικό αυτής της τελευταίας, σε διάφορα επίπεδα «διανοητικής» μεν αλλά «ανειδίκευτης» (άρα φτηνής) εργασίας ρουτινιάρικων χειρισμών … των «έξυπνων» μηχανών….

Όχι, ο Μαρξ δεν είχε τόση φαντασία. Είχε όμως ικανοποιητική κριτική διαύγεια. Κι έτσι το 1848 έγραψε και υπέγραψε (μαζί με τον Έγκελς) κι αυτήν την φράση: … Με ποιόν τρόπο ξεπερνά η μπουρζουαζία τις κρίσεις; Απ’ τη μια μεριά καταστρέφοντας αναγκαστικά ένα σωρό παραγωγικές δυνάμεις και απ’ την άλλη με το να κατακτά νέες αγορές και να εκμεταλλεύεται πιο εντατικά, πιο πλατιά όλες τις παλιές αγορές…

Ο Κάρολος δεν είχε δει ούτε μισό αισθητήρα στη ζωή του· και αγνοούσε ότι το γενετικό υλικό των κυττάρων μπορεί να «τροποποιηθεί» κατά βούληση… Δεν προέβλεψε καν ότι η μπουρζουαζία θα εξαφανιστεί / αντικατασταθεί από ένα καινούργιο είδος αφεντικών. Εκατονεβδομήντα χρόνια μετά, εκείνοι που ζουν μέσα σε αισθητήρες (αισθητήρες παντού προσεχώς!) είδαν την σχετικά αναίμακτη (κατ’ αρχήν) καταστροφή ενός σωρού παραγωγικών δυνάμεων δίπλα τους και αναφώνησαν «αααα! το κράτος είναι αντικαπιταλιστικό!»… (πράγμα που δεν είχαν σκεφτεί όταν έπεφταν πρωτοκοσμικές βόμβες στο αφγανιστάν και στο ιράκ…). Έζησαν (και ζουν) την καταστροφή της δικής τους παραγωγικής δυνάμης αναφωνόντας «ζήτω η κατ’ οίκον φυλάκιση!»…. Ζουν την μετατροπή των κυττάρων τους σε κρίκους της high tech (φαρμακευτικής προς το παρόν…) βιομηχανίας και αναφωνούν «όλοι γερά να εμβολιαστούμε – μην λείψει κανείς – είναι επαναστατικό καθήκον»! Δεν τους περνάει ούτε σαν ελάχιστη υποψία απ’ το μυαλό πως τα κύτταρα τους είναι μια νέα αγορά που κατακτιέται…

God bless them!!!

(συνεχίζεται)

1 – Πίστευε και μη ερεύνα;

Πέμπτη 7 Γενάρη. Ήταν στη μόδα την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα· μετά όμως πέρασε σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα, πίσω απ’ τις ερμηνείες (πιο σωστά: τις δημοφιλείς παρερμηνείες) της πιο πρόσφατης φάσης της κρίσης / αναδιάρθρωσης. Cognitive capitalism· «γνωσιακός καπιταλισμός». Για τους κυνηγούς του «επαναστατικού hype» (πόσοι, άραγε, αντιστάθηκαν στον πειρασμό;) αυτές οι καινούργιες λεξούλες (μαζί με άλλη μια: «πρεκαριάτο») ήταν ανακουφιστική απελευθέρωση. Νέες λέξεις άρα νέες καταστάσεις – έτσι δεν είναι; Νέες καταστάσεις άρα μπορεί ο καθένας να λέει ό,τι θέλει – το «παλιό» είναι πολύ παλιό, οπότε άχρηστο….

Μπορεί αυτές οι μικροαστικές αυταρέσκειες να κατέληξαν εκεί ήταν αναπόφευκτο να καταλήξουν, στην προσπάθεια νομής δηλαδή κάποιου μεριδίου απ’ τον «γνωσιακό καπιταλισμό» μέσω μεταπτυχιακών, διδακτορικών, σεμιναρίων κλπ (αλλά και υποτίμηση-σε-σύγκριση-με-τις-υποσχέσεις-και-τις-ελπίδες…) αλλά εν τω μεταξύ το ζήτημα συσκοτίστηκε τόσο όσο να παραπεταχτεί.

– «Γνωσιακός καπιταλισμός»; Τι είναι αυτό;

– Είναι «ο καπιταλισμός που στηρίζεται στη γνώση!»

– Αααα… Γιατί; Υπήρξε ποτέ καπιταλισμός που δεν στηριζόταν στη γνώση; Πριν ήταν «unawareness capitalism»; Καπιταλισμός της άγνοιας;

Μούγκα…

Αν ο καπιταλισμός και η οργάνωσή του στηριζόταν πάντα στη γνώση (στην υπεξαιρεσή της…) τότε το hype του cognitive capitalism θα αποδεικνυόταν απλά μια φούσκα… Και τότε το «παλιό» ίσως να μην ήταν (είναι) καθόλου παλιό και καθόλου άχρηστο· αν και όχι αξιοποιήσιμο αυτούσιο.

Θα έπρεπε, καλύτερα, η προσοχή να στραφεί κατ’ αρχήν στον τεχνικό καταμερισμό της εργασίας (άρα στον τεχνικό καταμερισμό της απόσπασης της υπεραξίας). Για να ανακαλύψει, όχι δίχως κάποια έκπληξη, ότι ήδη απ’ την 1η βιομηχανική επανάσταση, κι ακόμα πιο καθαρά και κατηγορηματικά απ’ την 2η, (στις αρχές του 20ου αιώνα…) ο καπιταλισμός ήταν ικανοποιητικά cognitive! Στο κάτω κάτω εκείνος ο Taylor έμεινε στην ιστορία δίκαια επειδή πέτυχε αυτό: την μετατόπιση του «γνωσιακού κέντρου βάρους» της δουλειάς στα μηχανουργεία απ’ τους ειδικευμένους εργάτες / τεχνίτες στους μηχανολόγους μάνατζερ. Με κρίσιμο και αποφασιστικό μέσο την καινοτόμα μηχανοποίηση των επιμέρους ειδικοτήτων, που έγιναν “tasks” χειρισμού (των νέων – τότε – μηχανών). Του καινούργιου σύνθετου τόρνου, των καινούργιων μηχανών κοπής μετάλλου…

Πιθανότατα κάπου εκεί, ανάμεσα στην 1η και στην 2η βιομηχανική επανάσταση (δηλαδή: «πολύ παλιά»!) απέκτησε λειτουργική υπόσταση για την οργάνωση της καπιταλιστικής παραγωγής η διάκριση ανάμεσα σε χειρωνακτική και διανοητική εργασία. Δεν έχει υπάρξει φυσικά κανένα είδος δουλειάς που να μπορεί να γίνει χωρίς σκέψη και γνώση· κανένα είδος δουλειάς που να μπορεί (ή να μπορούσε ποτέ) να πραγματοποιηθεί από ένα ακέφαλο σώμα! Η διάκριση όμως, και η διαστρωμάτωση (η χειρωνακτικη δουλειά είναι κατώτερη, άρα πρέπει να πληρώνεται λιγότερο· η διανοητική είναι ανώτερη, οπότε αξίζει μεγαλύτερο μισθό ή άλλης μορφής αμοιβή) ήταν χρήσιμη σα νόρμα: αν πρέπει να υποτιμηθεί ένα ή πολλά είδη εργασίας ο προτιμότερος τρόπος είναι ο υπαινιγμός ότι θα μπορούσε να την κάνει και ένα ζώο – ένα ον, εν πάσει περιπτώσει, που είναι αρκετά «χαζό» ώστε να μην μπορεί να σκεφτεί και να κάνει πιο σύνθετα πράγματα. Ή θα μπορούσε να την κάνει μια μηχανή – η οποία, ενδεχομένως, είναι ικανότερη (και γι’ αυτό πολυτιμότερη) από ένα σχεδόν ζώο, ένα ανθρωπόμορφο ζώο, ακόμα κι αν αυτό είναι ο χειριστής της…

Αν η προσοχή είχε στραφεί, λοιπόν, στον τεχνικό καταμερισμό της εργασίας, τότε θα είχε γίνει έγκαιρα κατανοητό οτι ο cognitive capitalism ήταν ταυτόχρονα «παλιός» και «καινούργιος». Ήταν παλιός ως προς την βασική ιδέα και τον πυρήνα των χειρισμών (και των υποτιμήσεων) που θα απελευθέρωνε για λογαριασμό των αφεντικών και της εκμετάλλευσης / πειθάρχησης. Ήταν ταυτόχρονα καινούργιος σε σχέση με το είδος των μηχανών που είχαν ηδη αρχίσει να παίρνουν θέση όχι μόνο στην οργάνωση της εργασίας αλλά, απρόοπτα (για τους γερασμένους διανοητικά και θεωρητικά «αντικαπιταλιστές») στο σύνολο της ζωής.

Το «παλιό» επρόκειτο να είναι «καινούργιο», διαρκώς «νέο» – και έτσι ακριβώς συνέβη και συμβαίνει: το σχίσμα, η πόλωση, ανάμεσα σε «γνώστες» (ειδικούς…) και «αγνοούντες» στην 3η δεκαετία του 21ου αιώνα έχει απόλυτη συνέχεια και συγγένεια με εκείνο στην 3η δεκαετία του 20ου αιώνα… Την ίδια συνέχεια και συγγένεια έχει η η οργάνωση της εκμετάλλευσης και της εξουσίας… Κι ωστόσο όλα μοιάζουν από πρώτη ματιά απελπιστικά καινούργια, χωρίς ιστορικό προηγούμενο! Πράγματι, υπάρχει κάτι αληθινά καινούργιο (αν και ιστορικά προσδιορισμένο): η έκταση και η ένταση αυτής της (μηχανικής) πόλωσης ανάμεσα σε «γνώστες» και «αγνοούντες» μέσα σ’ όλο το πλέγμα των κοινωνικών σχέσεων και της καθημερινής ζωής· όχι μόνο σ’ ότι λέγεται «δουλειές»….

2 – Οι «υπάνθρωποι Άλλοι» (δηλαδή εμείς κι εσείς)

Πέμπτη 7 Γενάρη. Αν η προσοχή είχε στραφεί όχι στον ψευτοαστραφτερό κόσμο μιας χούφτας νέων λέξεων αλλά σ’ όσα προσπάθησαν (και σε ικανό βαθμό κατάφεραν) να κρύψουν, τότε θα είχε προσεχτεί κι αυτό: όσο αυξάνει η μηχανοποίηση στον καπιταλισμό τόσο αυξάνει αυτό που ο «παλιός» κυρ Κάρολος ονόμασε «οργανική σύνθεση κεφαλαίου», η αναλογία δηλαδή του κόστους των μηχανών και του κόστους της ζωντανής εργασίας μέσα σε κάθε κύκλο καπιταλιστικής παραγωγής. Κι όσο αυξάνει αυτή η «οργανική σύνθεση» (δηλαδή το μερίδιο των μηχανών, του «παγίου κεφαλαίου») τόσο γίνεται πιο έντονο ζήτημα η απόσπαση της υπεραξίας… η οποία (παρότι δεν αρέσει να λέγεται κάτι τέτοιο) γίνεται ΜΟΝΟ απ’ την ζωντανή εργασία… Κι όσο περισσότερο συμβαίνει αυτό το τελευταίο, τόσο συστηματικότερα απλώνονται οι μορφές υποτίμησης της εργασίας· αλλά και εκείνες οι άλλες, οι μορφές απόσπασης απόλυτης υπεραξίας: τα ατελείωτα ωράρια (ας πούμε).

Κι αν είχαν γίνει, λοιπόν, όλα αυτά αντί για τις μικροαστικές φυγές προς τις Εγωϊκές φαντασιώσεις, τότε θα είχε διατυπωθεί (και θα είχε απαντηθεί) το στρατηγικής σημασίας ερώτημα πώς και γιατί επανεμφανίστηκε η δουλεία, η «γυμνή ζωή» πριν την εντοπίσει ο Agaben, μέσα στον αναπτυγμένο καπιταλιστικά δυτικό κόσμο; Θα είχε διατυπωθεί (και θα είχε απαντηθεί) έγκαιρα κι αυτό το στρατηγικής σημασίας ερώτημα: τι ρόλο παίζει η μαζική, βίαιη και συστηματική υποτίμηση των μεταναστών εργατών / εργατριών για την «τεχνολογική αναβάθμιση» του καπιταλισμού στις αρχές του 21ου αιώνα; Και τότε – αλλά μόνον τότε! – θα είχε γίνει σαφής ο οργανικός ρόλος του πρωτοκοσμικού κοινωνικού νεο-νεο-φασισμού για την ομαλή εξέλιξη της 3ης και τώρα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης!…

«Αν…» Αν είχαν γίνει αυτά έγκαιρα, τότε οι ηλίθιοι και οι antisocial media κομπογιανίτες του 2020 θα ήταν λιγότεροι· κι όσοι είχαν απομείνει θα μιλούσαν για το στοίχημα ή για τα κουτσομπολιά των “επωνύμων” όπως τους ταριάζει, αντί να διαδίδουν όσα δηλητηριώδη έχουν καταφέρει να διαδώσουν τους τελευταίους μήνες.

A big “if’…

(συνεχίζεται)

Σημαδεύοντας σώμα – σώμα

Τετάρτη 6 Γενάρη. Η πόλεμος για την επιβολή / νομιμοποίηση της γενετικής μηχανικής / γενετικών τροποποιήσεων των ανθρώπινων κυττάρων, με το πρόσχημα της «προστασίας», εντείνεται στο μεγαλύτερο μέρος του δυτικού καπιταλιστικού κόσμου και των όποιων «εταίρων» του στον πλανήτη. Η περίοδος είναι ιστορικά μοναδική – και απελπιστική αν δεν οπλιστούμε με θηριώδη ψυχραιμία και διαύγεια σκέψης. Η τακτική των αφεντικών και των λακέδων τους είναι ωστόσο σαφής, ένα είδος αναβάθμισης της τακτικής του θανατο-carpet bombing της περιόδου πριν την «επείγουσα έγκριση» των πλατφορμών. Τώρα αυτός ο blitzwar, ο «γρήγορος πόλεμος» που την περασμένη άνοιξη είχε θάνατο – θάνατο – θάνατο, συνεχίζεται με διαδοχικά κύματα κατακτήσεων, επιβολής των θέσεων του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, ένας πόλεμος γρήγορων ελιγμών για να εγκλωβίζονται οι όποιες κοινωνικές αντιδράσεις / αντιρρήσεις πριν καν προλάβουν να σχηματιστούν / εκδηλωθούν… Θα λέγαμε: οι οδηγίες αυτής της επίθεσης είναι βγαλμένες από στρατιωτικά εγχειρίδια! Κάθε βδομάδα (μπορεί και πιο σύντομα) εμφανίζεται στο Θέαμα ένα καινούργιο «ζητηματάκι» σχετικά με τους πλατφοριασμούς, πριν προλάβει να γίνει κατανοητό ποιο ήταν και τι συνέπειες είχε το προηγούμενο.

Παράλληλα, φυσικά, εμφανίζονται οι «τριβές πεδίου» που θα περίμενε κανείς σε μια γρήγορη αλλά και βιαστική προέλαση στρατιωτικού είδους. Είναι «τριβές» κωμικές, είναι «τριβές» κωμικοτραγικές… αλλά σε καμμία περίπτωση δεν αναστέλλουν αυτόν τον blitzwar. Ίσα ίσα που προλαβαίνει (όποιος προλάβει) να επιβεβαιώσει άλλη μια φορά τον χαρακτήρα του!

Σε τέτοιες συνθήκες το καθήκον της αντιπληροφόρησης και της εργατικής κριτικής γίνεται ακόμα πιο επείγον· αλλά, επίσης, και ακόμα πιο δύσκολο. Εξακολουθεί ωστόσο να είναι σταθερά και κρίσιμα απαραίτητο – αλλά μόνο σαν αφετηρία, σαν βάση.

(Μην πείτε ότι η ασταμάτητη μηχανή έχει γίνει πολύ «εξειδικευμένη», όχι, μην το πείτε!! Αν υπήρχε μεγαλύτερη κοινωνική γνώση για όλα αυτά, και μια ετοιμότητα κριτικής, η ασταμάτητη μηχανή θα ασχολούνταν με άλλα!!! Κυρίως όμως: όποιος παραιτηθεί τώρα απ’ την έστω τραχειά, δύσκολη προσπάθεια κατανόησης του τι συμβαίνει πραγματικά, ας το ξέρει: θα είναι διανοητικά παράλυτος μέχρι το τέλος του αιώνα!)

(φωτογραφία: Δεν έχουμε περιγράψει το είδος γενετικής μηχανικής που εφαρμόζει η astrazeneca, με “πλατφόρμα” έναν αδενοϊό πιθήκων, που “κτυπάει” στο ανθρώπινο DNA – έτσι δεν είναι; Οπότε μπορείτε να την χαρείτε εικονογραφημένη…)

 

Ωδή εις την ελευθερίαν!

Τετάρτη 6 Γενάρη. Πρωϊνή εκπομπή σε αθηναϊκό ρ/σ εθνικού φιλοκυβερνητικού μηντιακού ομίλου, Δευτέρα 4/1, πριν δυο μέρες, περίπου 10.30 το πρωί. (Προσπαθήσαμε να κρατήσουμε την προφορικότητα, επειδή κάτι δείχνει κι αυτή – λέμε…)

Αρχιδημαγωγός: Η επιχείρηση έχει ένα επόμενο στάδιο… δηλαδή την παρακολούθηση εκείνων που εμβολιάστηκαν για ένα κάποιο χρονικό διάστημα εεε για το ενδεχόμενο να έχουν παρενέργειες, για το αν έχουν… για το πως λειτουργούν τα αντισώματα και όλα αυτά. Είναι κι αυτό μέσα στην επιχείρησή σας; Έχετε σχέδιο γι’ αυτό θέλω να πω;

Άκης Σκέρτσος (υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, “συντονιστής κυβερνητικού έργου”): Ναι, είναι η λεγόμενη διαδικασία της φαρμακοεπαγρύπνησης. Εεε για να εξηγήσουμε στους ακροατές σας πως λειτουργεί το σχέδιο εεε κάθε εεε δικαιούχος του εμβολίου που προσέρχεται να εμβολιαστεί ταυτοποιείται ηλεκτρονικά, εεε καταγράφεται μέσω ενός εεε ipad ηηη η καρτέλα του, το εμβόλιο που έχει κάνει, ηηη η υγιειονομική του κατάσταση με βάση τη διάγνωση που κάνει ο γιατρός στο σημείο, και από ‘κει και πέρα παρακολουθείται στην περίπτωση που εμφανιστούνε παρενέργειες, που μέχρι στιγμής δεν έχει προκύψει κάποιο τέτοιο ζήτημα.

Αρχιδημαγωγός: Μάλιστα. Εεαα το τελευταίο ζήτημα σε σχέση μ’ όλα αυτά είναι το το το περίφημο εεεε υγιειονομικό διαβατήριο, δηλαδή το κατά πόσο ένα ηλεκτρονικό στίγμα ή κάτι άλλο θα επιτρέπει στον εμβολιασμένο, σ’ εκείνον δηλαδή που έκανε και την διαδικασία του εμβολίου, να έχει ελευθερίες που δεν έχουν οι υπόλοιποι, να ταξιδεύει για παράδειγμα. Είναι μέσα στις σκέψεις, τόχετε συζητήσει, υπάρχει απόφαση γι’ αυτό;

Άκης Σκέρτσος: Κάθε εμβολιασμένος θα παραλαμβάνει το πιστοποιητικό εμβολιασμού του το οποίο θα είναι ψηφιακό…

Αρχιδημαγωγός: Σύμφωνοι.

Άκης Σκέρτσος: Εεε αυτό το οποίο συμβαίνει δεν είναι περισσότεροι βαθμοί ελευθερίας γι’ αυτούς που θάχουν το πιστοποιητικό του εμβολιασμού, αλλά διατήρηση των μέτρων, των περιοριστικών, σ’ όσους ΔΕΝ έχουν πιστοποιητικό εμβολιασμού…

Αρχιδημαγωγός: Μμμ…

Άκης Σκέρτσος: … Οπότε εκεί κρίνει και ο καθένας με βάση και το… την αρχή της προαιρετικότητας που έχουμε εεε εξαρχής πει ότι χαρακτηρίζει την διαδικασία του εμβολιασμού, πώς θα κινηθεί.

Αρχιδημαγωγός: Ναι. Εεεοοο οόχι, γιατί εδώ ανοίγει μια συζήτηση για το κατά πόσον ας πούμε οι αεροπορικές εταιρείες θα επιτρέπουν σ’ όσους έχουν αυτό το πιστοποιητικό εμβολιασμού να ταξιδεύουν ελεύθερα εεε να μπαίνουν στα αεροπλάνα για παράδειγμα ή να μετακινούνται ελεύθερα από νομό σε νομό εε αα γι’ αυτό το βαθμό ελευθερίας εννοώ…

Άκης Σκέρτσος: Θέμα εμπορικής πολιτικής της κάθε εταιρείας. Δεν υπάρχει πάντως κάποια τέτοια κρατική πολιτική αυτή τη στιγμή, ούτε σε εθνικό ούτε σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Αρχιδημαγωγός: Μάλιστα…

Θέλουν να φωνάξουν την χαρά τους για ένα απ’ τα μεγάλα κόλπα του 21ου αιώνα αλλά σεμνύνονται… Και το κόλπο είναι διπλό, δηλητηριώδες και ενάντια στο ανθρώπινο είδος – αλλά, «πάνω απ’ όλα η υγεία»!!

Σκέλος πρώτο: «η λεγόμενη φαρμακοεπαγρύπνηση»…

Σκέλος δεύτερο: το «περίφημο υγιειονομικό διαβατήριο», η «εμπορική πολιτική και η ελευθερία ‘αυτή τη στιγμή’»…

Ένα ένα, αναλυτικά. (Ευχαριστούμε τα διεισδυτικά κόκκινα μαντήλια και τις βασικές υποδείξεις τους!)

«Φάση 3» των δοκιμών και φαρμακομαφίες

Τετάρτη 6 Γενάρη. Η «προσωρινή έγκριση επείγουσας ανάγκης» στη χρήση των πλατφορμών είναι το ψευδώνυνο της συνέχισης και της διεύρυνσης της «φάσης 3» των δοκιμών. Αυτό το παραδέχονται μέσα απ’ τα δόντια οι ίδιες οι φαρμακο-μαφίες· που και που «ξεφεύγει» και από διάφορους ειδικούς. Το πλεονέκτημα είναι οικονομικό (τα πειραματόζωα δεν πληρώνονται καν, αντίθετα οι φαρμακομαφίες πληρώνονται απ’ τους δημόσιους προϋπολογισμούς!), πολιτικό (η «ακτίνα δράσης» του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος επεκτείνεται, εξασφαλίζοντας «ζωτικό χώρο» για το ξεδίπλωμα και άλλων πλευρών της επίθεσης, όπως το ψηφιακό φακέλωμα υγείας), ιδεολογικό (οι υποτελείς νομίζουν ότι τα αφεντικά ενδιαφέρονται για την καλή τους υγεία και καλό θα είναι να παρακαλάνε για ακόμα μεγαλύτερο τέτοιου είδους ενδιαφέρον· η εμφάνιση «σπανιότητας» στην κυκλοφορία των πλατφορμών πρέπει να παίξει τον ψυχολογικό ρόλο της «τεχνητής έλλειψης»…. ).

Κανονικά, αν αυτή η επέκταση της «φάσης 3» αναγνωριζόταν σαν τέτοια, πέρα απ’ τα υπόλοιπα θα έπρεπε να γίνεται (με βάση τα σχετικά πρωτόκολλα…) στη βάση σύγκρισης με placebo χορηγήσεις. Στο ξεκίνημα της «φάσης 3» έτσι έγινε: οι «εθελοντές» χωρίστηκαν μισοί μισοί, οι μεν πλατφορμιάστηκαν ενώ οι δε πήραν κάτι ουδέτερο, χωρίς να ξέρουν οι ίδιοι σε ποια κατηγορία ανήκουν. (Μόνο οι «ειδικοί» ξέρουν). Αυτή η μέθοδος, δηλαδή η ύπαρξη ενός placebo group ίδιου μεγέθους και ανάλογης σύνθεσης με την ομάδα όσων παίρνουν το κανονικό φάρμακο, θεωρείται αναγκαία και ικανή συνθήκη για την επιστημοσύνη τέτοιου είδους ερευνών, αφού μόνο έτσι μπορεί να γίνει ο έλεγχος όχι μόνο της αποτελεσματικότητας ενός φαρμάκου, αλλά και της ασφάλειάς του, των παρανέργειών του, κλπ.

Υπάρχουν τώρα placebo groups ανάλογα σε μέγεθος και σύνθεση όσων πλατφορμιάζονται εφόσον η συνέχιση και η επέκταση της φάσης 3 γίνεται κρυφά; Όχι!… Υπάρχουν μόνο εκείνοι κι εκείνες που συμμετείχαν στα placebo groups στο ξεκίνημα της «φάσης 3», πριν λίγους μήνες. Μερικές χιλιάδες για κάθε μία απ’ τις πλατφόρμες των pfizer/biontech, moderna, astrazeneca (και όποιας άλλης). Μπορεί να είναι σαφώς λιγότεροι και να γίνονται όλο και πιο λίγοι αναλογικά με όσους πλατφορμιάζονται, αλλά αποτελούν ένα ζωντανό μέτρο σύγκρισης ακόμα και για τις μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες συνέπειες των πλατφορμών! Το μυαλό σας (και το μυαλό μας) δεν θα έφτανε στο σημείο να σκεφτεί πως η ύπαρξη αυτών των χιλιάδων placebo πειραματόζωων μπορεί πια να συνιστά κίνδυνο για τις φαρμακομαφίες… Τα αφεντικά τους όμως το ξέρουν: παραμένουν το συγκριτικό μέτρο με βάση το οποίο οι όποιες σοβαρές επιπτώσεις των πλατφορμών μπορούν να «μετρηθούν» ακόμα και μελλοντικά. Καθώς οι πλατφοριασμοί γίνονται υποχρεωτικά «κατά κύματα», κι έτσι αρκετοί θα πλατφορμιαστούν για πρώτη φορά την ερχόμενη άνοιξη, κάποιοι εξειδικευμένοι δικηγόροι (σε κράτη που υπάρχουν τέτοιοι…) θα μπορούσαν να τεκμηριώσουν την ευθύνη των πλατφορμών για ζόρικες παρενέργειες ακριβώς σε σύγκριση μ’ αυτά τα «παλιά» μεν αλλά υπαρκτά placebo groups.

Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν, μ’ αυτές τις χιλιάδες των ανθρώπων σε διάφορα σημεία του πλανήτη, ώστε οι φαρμακο-μαφίες να ησυχάσουν μ’ αυτόν τον μπελά; Πρέπει να εξαφανιστούν!! Να τους σκοτώσουν; Όχι βέβαια – δεν είναι δυνατόν. Μπορούν όμως να πάψουν να είναι placebo groups!!! Πως; Μα με το να πλατφορμιαστούν κι αυτοί!!!

Ιδού λοιπόν:

Προσέξτε αυτή τη σύντομη «πρόσκληση», επειδή α) προέρχεται απ’ τις φαρμακο-μαφίες pfizer/biontech, β) αναγνωρίζει ότι οι πλατφόρμες είναι πάντα σε πειραματική / ερευνητική (investigational) χρήση, και γ) προσκαλεί όσους ανήκουν στα placebo groups να πλατφορμιαστούν…

Η τελευταία παράγραφος (η τονισμένη) λέει:

Όλοι όσοι ηλικίας από 16 χρονών και πάνω πήραν εθελοντικά και με θάρρος μέρος (στην προσπάθεια) να φτιαχτεί η διαφορά στη διάρκεια της πανδημίας έχουν την δυνατότητα να πάρουν το πειραματικό / ερευνητικό (investigational) εμβόλιο ενόσω θα συνεχίσουν να συμμετέχουν στην κλινική δοκιμή.

Διπλή αναγνώριση του ότι τώρα (και μέχρι τα επόμενα 2 χρόνια…) εξελίσσεται κρυφά και βρώμικα η «φάση 3»: το «εμβόλιο» είναι investigational και η κλινική δοκιμή συνεχίζεται!!!

Αυτό ακριβώς είναι το νόημα της ψευδώνυμης «φαρμακοεπαγρύπνησης» που ανέμελα (δηλαδή: με περισσευάμενη ψευτιά…) ανέφερε προχτές ο κυβερνητικός αξιωματούχος Σκέρτσος!! Ποιός κατασκευάζει αυτές τις πρακτικά ακατανόητες αλλά βαρύγδουπες λέξεις δεν το ξέρουμε· έχουν όμως άρωμα επιστημοσύνης, με το οποίο πασαλείβονται διάφοροι…. Πρόκειται για την επιτήρηση όσων πλατφορμιαστούν (επί τουλάχιστον 2 χρόνια μετά) στα πλαίσια, ακριβώς, της (συνεχιζόμενης) clinical trial! Χωρίς, όμως, να καταλάβουν ότι είναι πειραματόζωα δωρεάν!

Ας το ξαναπούμε, όσο πιο σχηματικά γίνεται, για να γίνει κατανοητό. Στην αρχή της «φάσης 3» οι φαρμακο-μαφίες pfizer/biontech έπεισαν 20.000 + 20.000 να γίνουν πειραματόζωα (επί πληρωμή) για δοκιμή «αποτελεσματικότητας και ασφάλειας» της mRNA πλατφόρμας τους. Η δοκιμή κράτησε ελάχιστα, έκαναν αίτηση, πήραν «έγκριση επείγουσας ανάγκης» κι άρχισαν να πουλάνε, να πλουτίζουν, και να πλαρφορμιάζουν.

Οι 20.000 του placebo group είναι όμως εκεί. Κάθε 20.000 πλατφορμιασμένοι, τον Γενάρη, τον Φλεβάρη, τον Μάρτη, τον Απρίλη, τον Μάη, στο ελλαδιστάν, στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας, στο Joνυσταλεάν, οπουδήποτε, μπορούν να συγκριθούν με τους 20.000 του placebo group. Ακόμα χειρότερο: καθώς οι μήνες θα περνάνε, οι πρώτες, οι δεύτερες, οι τρίτες και όλες οι επόμενες 20.000 πλατφοριασμένων (επ’ αόριστον, όσο συνεχίζεται η «φάση 3» – κάποιοι δικηγόροι θα το ανακαλύψουν…) θα μπορούν να συγκριθούν με τις (αρχικές) 20.000 του placebo group, για τις μεσοπρόθεσμες παρενέργειες! Τι πρέπει να κάνουν οι φαρμακο-μαφίες; Να εξαφανίσουν το μέτρο σύγκρισης! Αυτούς τους 20.000… Πείθοντάς τους ότι μπορούν (αν θέλουν…) να εμβολιαστούν… (επί πληρωμή; Ίσως…)

Που βασίζονται ότι αυτό θα πετύχει; Στο ότι αυτές οι 20.000 δέχτηκαν να μπουν στην αρχική φάση της πειραματικής «φάσης 3», χωρίς να ξέρουν ότι θα πάρουν ζαχαρόνερο – άρα ήταν αρκετά «περιπετειώδεις» (ή έχουν ανάγκη τα φράγκα) για να δεχτούν να γίνουν πειραματόζωα. Οπότε είναι εύκολο να πουν «ναι» στην «προσφορά» των φαρμακο-μαφιών…

Αν βγει απ’ τη μέση το placebo group, τι θα μείνει σα «σύγκριση» για την υπόγεια, κρυφή και ύπουλη συνέχιση της «φάσης 3» των clinical trials και για την εκτίμηση των παρενεργειών; Ουσιαστικά τίποτα! Τυπικά εκείνοι που δεν θα πλατφορμιαστούν!!! Δύο (θα) είναι τα ποιοτικά σύνολα: οι πλατφορμιασμένοι και οι με τα μυαλά στο κεφάλι τους. Αλλά γι’ αυτούς τους δεύτερους υπάρχει έτοιμο το know how των θανατόμετρων! Αυτοί θα πεθαίνουν – πεθαίνουν – πεθαίνουν, έτσι ώστε οι όποιες «απώλειες» ή και σοβαρές παρενέργειες απ’ τον πλατφοριασμό θα πουλιούνται (ή να επιβάλλονται…) σαν το μη χείρον βέλτιστον!

Το καταλαβαίνετε το κόλπο;