Με το δελτίο…

Δευτέρα 18 Οκτώβρη>> Αν τα λιμάνια είναι έτοιμα για να φορτώσουν δεν υπάρχουν οδηγοί για τις νταλίκες… Αν υπάρχουν οδηγοί για τις νταλίκες δεν υπάρχουν καύσιμα… Αν υπάρχουν καύσιμα δεν υπάρχουν κοντέινερ για να φορτωθούν… Με μια μέθοδο του είδους «ο σκύλος κυνηγάει την ουρά του – και δεν την πιάνει» διάφορα αφεντικά του καπιταλισμού σκηνοθετούν την «επόμενη σπανιότητα», μετά την σπανιότητα υγείας… «Ελλείψεις των πάντων, συμπεριλαμβανόμενων των τροφίμων»: να μια εκστρατεία που έχει αρχίσει να ξεδιπλώνεται. Μαζί με την μεταφυσική της: όπως έγινε με έναν γενικά μικρής σοβαρότητας ιό, έτσι και τώρα η «πηγή των προβλημάτων» είναι ομιχλώδης τόσο όσο χρειάζεται για να επιβληθούν καινούργιες πειθαρχίες.

Έχουμε γράψει ήδη για τον ρόλο των τζογαδόρων στα χρηματιστήρια στην εκτόξευση πολλών τιμών σε βασικά  εμπορεύματα. Δυο κουβέντες τώρα για τα μαγικά κουτιά μεταφορών μεγάλων αποστάσεων για τα είδη που μπορούν να συσκευαστούν έτσι: containers… Υπάρχει μεγάλη έλλειψη containers διεκτραγωδούν οι «ειδικοί»… Μα που πήγαν τα containers;

Όταν, πέρυσι, επιβλήθηκαν στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο όλες οι απαγορεύσεις (που πέτυχαν να αρρωστήσουν όσο το δυνατόν περισσότερους), οι αγορές μέσω ηλεκτρονικών παραγγελιών εκτοξεύτηκαν (στη δύση), όχι όμως στα πάντα. Υπήρξε μια αξιοσημείωτη κάμψη του διεθνούς εμπορίου, και ειδικά των εξαγωγών απ’ την ασία προς την ευρώπη και την βόρεια αμερική.

Αυτό κανονικά θα σήμαινε αξιοσημείωτη πτώση των ναύλων… Προκειμένου να κρατήσουν κάπως σταθερές τις τιμές των ναυλώσεων, οι εφοπλιστές με κοντεϊνεράδικα απέσυραν ένα ποσοστό του στόλου τους. Κυρίως όμως σταμάτησαν να φορτώνουν άδεια κοντέινερ απ’ την δύση προς την ανατολή: έχαναν χρόνο (τόσο στο φόρτωμα όσο και στην μεταφορά) και δεν τους συνέφερε (θεώρησαν).

Αυτό συνεχίστηκε και το 2021: απ’ την μια μεριά η ασιατική (και όχι μόνο η κινέζικη) παραγωγή εμπορευμάτων αυξήθηκε, μαζί με την (δυτική) ζήτηση. Απ’ την άλλη μεριά τα άδεια κοντέινερ άρχισαν να στοιβάζονται εντονότερα στα δυτικά λιμάνια. ‘Ετσι το πράγμα έφτασε στο σημείο το 40% των κοντέινερ που πηγαίνουν στις ηπα να συσσωρεύεται στα μεγάλα λιμάνια όταν αδειάζουν και να μην επιστρέφουν στην ασία για να ξαναγεμίσουν∙ σε μια περίοδο όπου η ασιατική παραγωγή και οι παραγγελίες / εξαγωγές προς τη δύση αυξάνονται, εντονότερα απ’ τον Μάη του 2021 και μετά.

Οι μεγαλύτερες βιομηχανίες κοντέινερ βρίσκονται σε ασιατικά κράτη. Τρεις κινεζικές (CIMC, DFIC, και CXIC) κατασκευάζουν το 80% της παγκόσμιας ποσότητας. Έχουν αυξήσει την παραγωγή τους, αλλά η κατασκευή καινούργιων δεν μπορεί να γίνει με την ταχύτητα που απαιτεί αυτή η μονόπλευρη συσσώρευση / εγκατάλειψη των άδειων σε δυτικά (κυρίως αμερικάνικα) λιμάνια. Προσθέστε κι αυτό: μεγάλη παραγωγή κοντέινερ υπήρξε μεταξύ 2005 και 2009, αλλά αυτά τα κουτιά έχουν μέσο όρο ζωής 15 χρόνια. Συνεπώς εκτός απ’ τα άδεια συσσωρευμένα στα δυτικά λιμάνια πρέπει να αντικατασταθούν και τα παλιά….

Η τεχνητή έλλειψη κοντέινερ ανεβάζει και την δική τους τιμή (τα αγοράζουν οι μεγάλες μεταφορικές) που φυσικά ανεβάζουν ανάλογα τις τιμές της μεταφοράς, αλλά και τα μεταφορικά τα ίδια (κέρδη για τους εφοπλιστές) αφού έχει ενταθεί ο συναγωνισμός μεταξύ των εισαγωγέων για το ποιος θα προλάβει να πάρει έγκαιρα τις παραγγελίες του. Μικρότερος όγκος μεταφερόμενων εμπορευμάτων (λόγω μειωμένου αριθμού κουτιών) + ακριβότερα μεταφορικά και «κόστος» κουτιού = αύξηση των τιμών αλλά και ελλείψεις.

Κερδίζει κάποιος απ’ αυτές τις μανούβρες; Οι κατασκευαστές container, αλλά και οι ιδιοκτήτες των πλοίων που τα μεταφέρουν. Υπάρχει όμως κι ένα κέρδος επιπλέον. Η καπιταλιστική μεταφυσική περιστρέφεται γύρω απ’ τον όρο «προβλήματα στην εφοδιαστική αλυσίδα», λέξεις με νόημα αόριστο, που δεν γίνεται χειροπιαστά κατανοητό απ’ τον μέσο υπήκοο. Κατά συνέπεια κάνει εκείνο για το οποίο εκπαιδεύτηκε επί σχεδόν 2 χρόνια: φοβάται. Φοβάται την ακρίβεια, φοβάται τις ελλείψεις, χωρίς να μπορεί να αποδώσει κάπου συγκεκριμένα την ευθύνη.

Το fear factory είναι το μόνο που δεν έχει κανένα πρόβλημα…”Πουλάει” μαζικά, χοντρική, και χωρίς containers…

Ένδοξες συμμαχίες (ένδοξοι παρακμιακοί)

Δευτέρα 18 Οκτώβρη>> Τα αφεντικά αυτού του κόσμου δεν νοιάζονται για τις ζωές των υπηκόων τους: αν τα συμφέροντά τους το απαιτούν μπορούν να «θυσιάσουν» μερικές εκατοντάδες χιλιάδες απ’ αυτούς (τους υπηκόους), αφού πρώτα τους ναρκώσουν με κάποιο εθνικό καθήκον. Η άποψη ότι ο καπιταλισμός χρειάζεται ζωντανούς και ικανούς μέχρι και τον τελευταίο εργάτη είναι επιεικώς βλακώδης. Αν ήταν έτσι δεν θα είχαν γίνει ούτε ο πρώτος ούτε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος…

Το πιο πάνω είναι μια γενική αρχή. Μέσα σ’ αυτήν το ελλαδιστάν ανήκει σε μια σχετικά μικρή κατηγορία κρατών των οποία τα «μεγάλα» αφεντικά έχουν ακόμα μεγαλύτερη ευχέρεια σε τέτοιες «θυσίες». Το νο1 «εθνικό κεφάλαιο», οι εφοπλιστές, δεν έχει σα βάση (καπιταλιστικής) συσσώρευσης την εθνοκρατική επικράτεια. Οι προλετάριοι που εκμεταλλεύεται μπορεί να είναι από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου: το νο 1 «εθνικό κεφάλαιο» είναι global λόγω ειδικότητας μέσα στον διεθνή καταμερισμό κεφαλαίου. Την εθνοκρατική επικράτεια την χρησιμοποιεί είτε σαν «ψήφο» σε πολυεθνικούς οργανισμούς είτε σαν «βάση» στις σχέσεις του με «μεγάλες δυνάμεις».

Αυτή η διαφορά, το κατά πόσο δηλαδή τα βασικά καπιταλιστικά αφεντικά του ενός κράτους ή του άλλου «έχουν ανάγκη» τους υποτελείς τους (έστω ένα καλό τμήμα τους) για την παραγωγή και υπεξαίρεση υπεραξίας ή όχι, μπορεί να εξηγήσει διάφορες παραξενιές της ελληνικής ιστορίας. Και, ειδικά, την συμμετοχή του ελληνικού κράτους σε παγκόσμιους πολέμους∙ με την μεριά ποιών, εναντίον ποιών. (Ακόμα και ο ιδεολογικά φασίστας Μεταξάς με την αγγλία ήταν σύμμαχος… Επειδή… το νο1 «εθνικό κεφάλαιο»…)

Είναι αυτή η οπτική που προτείνουμε για να αναλυθούν τα τελευταία κατορθώματα των εκπροσώπων του ελληνικού ιμπεριαλισμού. Αν οι εφοπλιστές έχουν αφήσει την διαχείριση των «εσωτερικών υποθέσεων» του ελληνικού κράτους στις πολιτικές βιτρίνες και στο βαθύ κράτος, αν αδιαφόρησαν πανηγυρικά για την δημιουργία (πριν δυο αιώνες) αστικού κράτους και αντίθετα, στα μέσα του 20ου αιώνα, προτίμησαν να ευλογήσουν την αντι-κομμουνιστική / αντι-εργατική βία (: «εμφύλιος) εξαιτίας της δικής τους οργανικής συμμαχίας πρώτα με το Λονδίνο και ύστερα με την Ουάσιγκτον, σε ότι αφορά τους προσανατολισμούς και τις διεθνείς συμμαχίες του προσοδικού γεωπολιτικού μοντέλου διεύθυνσης έχουν αποφασιστικό ρόλο. Τι σημαίνουν, λοιπόν, αντιμετωπίζοντας έτσι το ζήτημα, οι με-πολλές-φαμφάρες πρόσφατες «συμφωνίες στρατηγικής σχέσης» πρώτα με το Παρίσι και μετά με την Ουάσιγκτον ενόσω οι παγκόσμιες ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις οξύνονται σταθερά;

Έχουμε αναλύσει σημαντικές περιόδους του ελληνικού ιμπεριαλισμού αλλού (σειρά anti-imp, εκδ. αντισχολείο), και δεν είναι δυνατό να μεταφέρουμε εδώ στοιχεία και ντοκουμέντα. Για χάρη της αναφοράς δύο μόνο. Πρώτο, ο ελληνικός ιμπεριαλισμός «νίκησε» μόνο όταν είχε σημαντικούς συμμάχους (π.χ. 1ος και 2ος βαλκανικός πόλεμος)∙ μάλιστα σε παγκόσμιους πολέμους οι νίκες ήταν των συμμάχων του και καθόλου δικές του (1ος, 2ος, 3ος που στα μέρη μας ονομάστηκε «εμφύλιος»…) – επωφελήθηκε απ’ αυτές… Αντίθετα, όπου επιτέθηκε χωρίς σημαντικούς συμμάχους κατατροπώθηκε («ατυχής πόλεμος» 1897, «μικρασιατική καταστροφή» 1922). Πράγμα που σημαίνει ότι η θρυλική «πολεμική αρετή των ελλήνων» είναι μύθος.

Δεύτερο, ο λόγος που ο ελληνικός ιμπεριαλισμός μπορούσε να επωφεληθεί απ’ τις νίκες των συμμάχων του ήταν η γεωγραφική θέση του ελληνικού οικοπέδου στους (τότε) ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς. Στο βαθμό που τον 1ο, στον 2ο, ακόμα και στον 3ο (τον λεγόμενο «ψυχρό») η ευρώπη ήταν (ή μπορούσε να γίνει) μείζον πεδίο της στρατιωτικής σύγκρουσης, η άκρη της βαλκανικής χερσονήσου και η θέση της στην ανατολική Μεσόγειο μπορούσε, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, να θεωρηθεί σημαντική. Έχουμε ονομάσει αυτή τη σχέση γεωγραφικής θέσης / κερδών γεωπολιτική πρόσοδο.

Ισχύει ακόμα αυτό; Στους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς του 4ου παγκόσμιου και με βάση τα όπλα και τις τακτικές αυτού του πολέμου, το ελληνικό οικόπεδο εξακολουθεί να έχει αξία τόση όση θα ήθελαν τα ντόπια ή και τα εκτός συνόρων αφεντικά; Οι τωρινές συμμαχίες του ελληνικού ιμπεριαλισμού (σύμφωνα με τα συμφέροντα του νο 1 «εθνικού κεφάλαιου»…) γίνονται επειδή κρατάει πάντα το «γερό χαρτί» της σημαντικής γεωγραφικής θέσης; Κι αν όχι, τότε τι είδους είναι πια αυτές οι συμμαχίες;

(φωτογραφία: απεριόριστη κρατική / καπιταλιστική φροντίδα για την εργατική τάξη…)

Πρωταθλητισμός

Δευτέρα 11 Οκτώβρη>> Είχαμε προτείνει λίγο παλιότερα πως θα έπρεπε να θεωρηθεί εθνική επέτειος η στιγμή όπου η ελληνική «κοινή δεξαμενή» θανάτων χρεωμένων στον τσαχπίνη ξεπέρασε την ιαπωνική, παρότι εκεί ο πληθυσμός είναι 13 φορές μεγαλύτερος. Δυστυχώς η ιαπωνική κοινωνία έκανε φιλότιμη προσπάθεια και κατάφερε να ξαναπάρει κεφάλι. Όχι σπουδαία πράγματα, αλλά οπωσδήποτε βγήκε μπροστά.

Τότε εθνική επέτειος πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να μείνει το ότι τα ελληνικά νούμερα ξεπέρασαν πρόσφατα τα σουηδικά, και μάλιστα κάνοντας παιχνίδι θανατοπολιτικής σε βαρύ γήπεδο: στη σουηδία τα θεωρούμενα ως «κρούσματα» είναι σχεδόν διπλάσια. Πράγμα που σημαίνει ότι στο ελλαδιστάν το «φονικό ένστικτο» του τσαχπίνη είναι ανάλογα διπλάσιο…

Είναι γνωστό το μίσος που εκδήλωσαν όλοι οι ντόπιοι caradinieri κατά της «ανευθυνότητας» της (σοσιαλδημοκρατικής) σουηδικής κυβέρνησης που έκανε πέρυσι τα ελάχιστα απέναντι στο «θανατικό», αφήνοντας τους υπήκοους της στην ησυχία τους. Το ότι απαγορεύτηκαν οι συναυλίες και τα μαγαζιά διασκέδασης έκλειναν κανά δυο ώρες νωρίτερα, κι αυτό ήταν όλο, αποδείκνυε (για τους ντόπιους caradinieri) ότι στη Στοκχόλμη «βάζουν τα κέρδη πάνω απ’ τους ανθρώπους». Περίμεναν, παραφύλαγαν, να γεμίσει πτώματα σουηδών η Βαλτική… Πώς αλλιώς να χαρεί κανείς το νέο ολοκληρωτισμό αν δεν υποστηρίζει φανατικά  πως όσοι τον απορρίπτουν είναι (εκτός από ψεκασμένοι και) εγκληματίες;

Τώρα; Τώρα θα πουν «ααααα, τα μικρά νούμερα στη σουηδία οφείλονται στο ότι έχουν εμβολιαστεί πολύ περισσότερο»… Βολικό, αλλά παραμυθάκι. Πριν 3 ημέρες (τα στοιχεία απ’ τον tracker των financial times) στη σουηδία φερόταν ως πλατφορμιασμένο το 64,9% του γενικού πληθυσμού, ενώ στο ελλαδιστάν το 58,3%. Αυτή η διαφορά τoυ 6,5% ΔΕΝ μπορεί να εξηγήσει το γιατί στην ελληνική κοινή δεξαμενή χωράνε περισσότεροι απ’ την σουηδική, παρά τα κλειδαμπαρώματα, την κοινωνική αποξένωση, την τρομοκρατία. Ούτε, φυσικά, στηρίζει το ντόπιο παραληρηματικό θεώρημα / ψέμα ότι «αρρωσταίνουν σοβαρά και πεθαίνουν οι ανεμβολίαστοι» (το οποίο διαψεύδεται απ’ το συμμαχικό Τελ Αβίβ…). Ειδικά όταν οι δηλωμένοι εκβιαστικοί, καταναγκαστικοί «εθνικοί στόχοι» είναι ο πλατφορμιασμός του 80% το λιγότερο – για να σωθούμε…

Ξέρουμε τι είναι «δημιουργική λογιστική θανάτου» και πόσο συστηματικά έχει χρησιμοποιηθεί σε ορισμένα κράτη. Θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι η καταμέτρηση στη σουηδία είναι πιο ειλικρινής και ότι στο ελλαδιστάν τα νούμερα των θανάτων που χρεώθηκαν και χρεώνονται στον τσαχπίνη είναι υπερ-φουσκωμένα. Ο.Κ…. Θα ήταν όμως ενδιαφέρον να ακούσουμε μια τέτοια εξήγηση απ’ τους εντόπιους caradinieri / pfizerοι! Γιατί αυτήν ακριβώς την εθνική δημιουργική λογιστική θανάτου επικαλούνταν επί μήνες για να παίξουν τους ρολάκους τους στο θρίλερ της τρομοεκστρατείας!

Κι άλλος πρωταθλητισμός

Δευτέρα 11 Οκτώβρη>> Οι εντόπιοι caradinieri / pfizerοι δείχνουν όμως αμέλεια και για κάτι ακόμα, που για πολύ καιρό ήταν το αγαπημένο τους: δεν μιλάνε για την excess mortality (τους παραπάνω απ’ το συνηθισμένο θανάτους) που πέρυσι αποδείκνυε, κατά την γνώμη τους (και τη γνώμη του κράτους και των λακέδων του) το πόσο φονιάς ήταν ο Sars-CoV-2…

Φέτος αυτή η excess δεν είναι της μόδας… Κι όμως: φέτος είναι που μετά το τέλος Μάρτη οι θάνατοι έχουν ξεφύγει κυριολεκτικά – αλλά δεν αντιστοιχούν στην «κοινή δεξαμενή». Η ελληνική στατιστική αρχή συνεχίζει την δουλειά της, και… Πιο συγκεκριμμένα, απ’ την τελευταία εβδομάδα του περασμένου Μάρτη ως την πρώτη του Αυγούστου, έχουν πεθάνει 8.713 άνθρωποι (στην συντριπτική τους πλειονότητα από 35 χρονών και πάνω) περισσότεροι απ’ το «φονικό λόγω covid» 2020 αντιστρέφοντας μια τάση για λιγότερους θανάτους που παρατηρήθηκε τις πρώτες 7 βδομάδες του 2021. 8.713 θάνατοι το 2021 επιπλέον εκείνων του 2020 και πολύ πάνω απ’ τον μέσο όρο 2015 – 2020 (πάνω πίνακας), μέσα σε μόνο 20 εβδομάδες, απ’ την τελευταία εβδομάδα του Μάρτη ως την πρώτη του Αυγούστου (σε λιγότερο από μισό χρόνο δηλαδή) χωρίς κανέναν επίσημα γνωστό λόγο είναι πάρα πολλοί για να περνάνε απαρατήρητοι!!!

Κάποια τσακάλια (και, δυστυχώς, ο συνήθως προσεκτικός Ιωαννίδης του Stratford…) απέδωσαν (ψιθυριστά, για να μην ανοίξει η πληγή…) τους 1.146 επιπλέον νεκρούς της πρώτης εβδομάδας του Αυγούστου στην κακή ποιότητα του αέρα της Αθήνας λόγω της πυρκαγιάς στη Βαρυμπόμπη… Βολικό… Έστω… Αλλά τότε θα πρέπει να ανακαλύψουν φωτιές, λιμούς, σεισμούς, καταποντισμούς και τις εβδομάδες από 12 έως και 18 Απρίλη (606 επιπλέον νεκροί), από 26 Απρίλη έως και 9 Μάη (δύο εβδομάδες, συνολικά 1.228 επιπλέον νεκροί), από 21 έως και 27 Ιούνη (602 επιπλέον νεκροί), από 28 Ιούνη έως και 4 Ιούλη (972 επιπλέον νεκροί).

Οποιαδήποτε προσπάθεια να αποδοθούν σε «φυσικά φαινόμενα» αυτοί οι πάνω από 8.000 επιπλέον θάνατοι μέσα σε μόλις 20 εβδομάδες είναι συνενοχή στο έγκλημα!! Οι αιτίες είναι, και δεν μπορεί παρά να είναι, «ανθρώπινες»! Δύο ομάδες αιτίων μπορούμε να εντοπίσουμε γι’ αυτήν την επιπλέον θνησιμότητα του πληθυσμού (πάντα σε σχέση με το «covid-αιμοβόρο» 2020, για να μην ξεχνιόμαστε…), που έχουν την ίδια καταγωγή: είτε περιπτώσεις ανθρώπων που πέθαναν επειδή είχαν χρόνια, σοβαρά νοσήματα και δεν είχαν την φροντίδα που έπρεπε απ’ το σύστημα υγείας (για τους γνωστούς λόγους) είτε δολοφονίες των πλατφορμών γενετικής μηχανικής.

Και οι δύο εκδοχές ανήκουν απόλυτα στην υγιεινιστική τρομοεκστρατεία. Η πρώτη κατηγορία είναι έμμεσες δολοφονίες, η δεύτερη άμεσες και εκ προμελέτης. Δεν ξέρουμε πόσοι νεκροί ανήκουν στην κάθε μια (πώς θα μπορούσαμε;), αλλά όταν υπάρχει ένας αριθμός 8.173 επιπλέον θανάτων μέσα σε μόλις 140 ημέρες, δεν έχει προκύψει από ένα άθροισμα του είδους 8.170 + 3!!! Οι προσπάθειες να κουκουλωθούν και οι μεν και οι δε δολοφονίες καταρρέουν όταν το άθροισμά τους δείχνει ότι είναι πολλές πολλές εκατοντάδες στην κάθε περίπτωση χωριστά.

Όσοι / όσες έχουν παίξει τον ρολάκο τους φωνάζοντας με βαθιά συγκίνηση «ούτε μια ανθρώπινη ζωή χαμένη!» τον καιρό που προετοιμάζονταν αυτές οι δολοφονίες δεν πρόκειται να ιδρώσουν. (Το πολύ πολύ να μας ξαναβρίσουν αφοδεύοντας στα πληκτρολόγιά τους). Οι υπόλοιποι / ες όμως δεν μπορούμε ούτε να αγνοήσουμε ούτε να προσπεράσουμε αυτήν την πραγματικότητα. Ο καπιταλισμός, ειδικά όταν βρίσκεται σε φάση κρίσης / αναδιάρθρωσης, δεν είναι κάτι αόριστο που «μακρυά απ’ τον κώλο μας κι ας είναι δέκα πόντους»! Η αναδιάρθρωση σκοτώνει και θα σκοτώσει ακόμα περισσότερο…

(Μεγάλους αριθμούς και ποσοστά επιπλέον θανάτων – πάντα σε σχέση με το 2020 – έχουν κι άλλα κράτη. Οι ηπα και η ιταλία για παράδειγμα. Δεν έχουμε χρόνο να μελετήσουμε τα στοιχεία, αλλά όποιος / όποια έχει χρόνο και όρεξη μπορεί να τα βρει στο https://stats.oecd.org/index.aspx?queryid=104676. Για το ελλαδιστάν τα νούμερα του οοσα διαφέρουν, αλλά χρησιμοποιήσαμε εκείνα της ελληνικής στατιστικής.

Επιπλέον στο https://www.globalresearch.ca/covid-19-vaccines-lead-to-new-infections-and-mortality-the-evidence/5746393 μπορείτε να δείτε την συσχέτιση πλατφορμιασμών και θανάτων σε διάφορα κράτη…)

 

Moderna

Δευτέρα 11 Οκτώβρη>> Ta περισσότερα απ’ τα ερευνητικά μας εμβόλια μορφοποιούνται και επενεργούν μέσα σ’ ένα LNP (νανολιπίδιο) το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε συστημικές παρενέργειες που έχουν σχέση με την σύνθεση του LNP το οποίο μπορεί να μην έχει δοκιμαστεί στους ανθρώπους. Ενόσω συνεχίζουμε να βελτιώνουμε τα LNP μας δεν υπάρχει καμμία βεβαιότητα ότι δεν θα έχουν παρενέργειες. Τα LNP μας μπορεί να προκαλέσουν, εν όλω ή εν μέρει, ένα ή περισσότερα απ’ τα κάτωθι: ανοσοαντιδράσεις, αλλεργικές αντιδράσεις, ανοσολογικά προβλήματα διαφόρων τύπων, αντιδράσεις παραγωγής αντισωμάτων IgA, IgM, IgE, ή IgG

Συγκεκριμένες πλευρές των πειραματικών φαρμάκων μας μπορεί να προκαλέσουν ανοσολογικές αντιδράσεις είτε απέναντι στο mRNA είτε απέναντι στο λιπίδιο, καθώς και παρενέργειες στο συκώτι ή εκφυλισμό του mRNA ή του LNP, και οτιδήποτε απ’ τα πιο πάνω μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές παρενέργειες σε μια ή περισσότερες απ’ τις κλινικές μας μελέτες… Μπορεί να υπάρξει αβεβαιότητα για τις αιτίες οποιασδήποτε παρενέργειας, πράγμα που θα κάνει δύσκολο να προβλέψουμε τις όποιες παρενέργειες σε μελλοντικές κλινικές δοκιμές…

Αυτά έγραφε μεταξύ άλλων η εταιρεία moderna σε γράμμα της στην επιτροπή που εποπτεύει την ασφαλιστική αγορά των ηπα, στις 9 Νοέμβρη του 2018 (φωτο επάνω). Η ειλικρίνεια ήταν υποχρεωτική. Η εταιρεία θεωρούνταν από πολλούς «σκοτωμένο φίδι» αφού μετά από 9 χρόνια χρηματοδότηση και την υποστηρίξη των ερευνών της απ’ την DARPA και άλλους, και παρά τον «απόρρητο» χαρακτήρα των πειραμάτων της, δεν είχε καταφέρει να ξεμυτίσει στην φαρμακοπιάτσα με ένα “προϊόν”, ωστόσο αναζητούσε επιπλέον χρηματοδοτήσεις. Έμοιαζε με φιλόδοξο βαρέλι χωρίς πάτο… Και, κατά συνέπεια, έπρεπε να παρουσιάσει με κάποιο κομψό τρόπο τα προβλήματα που είχαν οι «πρωτοποριακές» φιλοδοξίες της, ώστε να δικαιολογήσει την εμπορική ανυπαρξία της… Περιμένετε και θα δείτε ήταν ο επιχειρηματικός κράχτης των ceo της, που προσπαθούσαν ταυτόχρονα να σταματήσουν την διαρροή στελεχών της επιχείρησης σε άλλες φαρμακομαφίες…

Νωρίτερα η διοίκηση της moderna είχε αναρωτηθεί για το όφελος του να αλλάξει επιχειρηματικό προφίλ. Αντί να είναι μια I gonna be (αποτυχημένη) φαρμακευτική, να γίνει κάτι σαν think tank για άλλες, κάνοντας και πατεντάροντας τις εφευρέσεις γενετικής μηχανικής, αλλά μεταφέροντας αλλού τις ευθύνες για τις αποτυχίες και τις παρενέργειες. Έψαχνε για μαλάκες, για να το πούμε πεζοδρομιακά. Όμως ούτε σ’ αυτό βρήκε σπουδαία επιχειρηματική προθυμία. Στα ’10s, ως το 2019 δηλαδή, οι μαζικές γενετικές επεμβάσεις στο ανθρώπινο είδος έμοιαζαν dirty και επικίνδυνη δουλειά. Μόνο οι “πεφωτισμένοι” με τα πολλά μηδενικά φρόντιζαν και ετοιμάζονταν να αλλάξουν δια παντός τον ορίζοντα…

Κι ύστερα; Ένα χρόνο και κάτι μετά την παραδοχή ότι «θέλουμε να κάνουμε βιοτεχνολογική τομή αλλά προχωράμε στα σκοτάδια» ήρθε η ευκαιρία – ξέρετε ποια. Χάρη στην «έκτακτη υγιεινομική ανάγκη» κανείς δεν έψαξε αν τα προβλήματα που παραδεχόταν η ίδια η εταιρεία στα τέλη του 2018 (κι εκείνα που δεν παραδεχόταν) μετά από 9 χρόνια καλοχρηματοδοτημένων ερευνών, δοκιμών, πειραμάτων και αποτυχιών, είχαν λυθεί ως δια μαγείας στις αρχές του 2020, μέσα σ’ ένα χρόνο.

Αντίθετα έγινε μόδα το εξής επιχείρημα: Αυτά τα «εμβόλια» που φτιάχτηκαν σε χρόνο dt είναι αποτελεσματικά και ασφαλή επειδή έπεσαν πολλά λεφτά στις έρευνές τους… (Αν τα λεφτά φτιάχνουν θεραπείες, τότε τα καλύτερα ιατρεία είναι οι τράπεζες και τα χρηματιστήρια!)

Τα υπόλοιπα τα ξέρουμε: τίποτα δεν είχε λυθεί! Τίποτα!! Βρέθηκαν όμως τρομοκρατημένοι και καταναγκασμένοι αγοραστές σε μεγάλη ποσότητα, που θα δέχονταν οτιδήποτε σαν «σωτηρία», χωρίς απαιτήσεις, επειδή αυτό τους είπαν οι «ειδικοί»…

Πώς λέγεται αυτό; «Θεία τύχη»; Ή μήπως καπιταλιστική αναγκαιότητα;

Crisis? What crisis?

Δευτέρα 11 Οκτώβρη>> Εξηγούσαμε την προηγούμενη Δευτέρα τον μηχανισμό δημιουργίας «κρίσεων στις τιμές» οποιουδήποτε σημαντικού εμπορεύματος, μέσω των «συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης»: futures. Μπορεί κάθε ενδιαφερόμενος να εντοπίσει την κεντρική θέση τους στην τρέχουσα «ενεργειακή κρίση», πρέπει όμως να ψάξει σε εξειδικευμένη ειδησειογραφία. Αλλιώς, για τον «πολύ κόσμο», οι δημαγωγοί δουλεύουν όπως πάντα: πουλώντας ανεξήγητα φαινόμενα τα οποία παριστάνουν ότι «εξηγούν» κατά τα γούστα τους και στο πόδι.

Θα περίμενε κανείς να υπάρχει κάμποση καχύποπτη νοημοσύνη στους υποτελείς. Ξέρουμε όμως ότι το είδος αυτό έχει εξαφανιστεί προ πολλού – το απέδειξε η τρομοεκστρατεία. Όταν, για παράδειγμα, οι τιμές του πετρελαίου ή/και του φυσικού αερίου ανεβοκατεβαίνουν μέσα σε λίγες ώρες ή από μέρα σε μέρα, σε ποια πραγματική μεταβολή είτε στην προσφορά είτε στη ζήτηση σε τόσο σύντομα χρονικά διαστήματα ανταποκρίνονται; Σε καμία!! Τα χρηματιστήρια είναι ναοί της εικονικότητας και του «το χρήμα γεννάει χρήμα».

Ωστόσο αυτή η εικονικότητα έχει πρακτικές συνέπειες. Το πραγματικό εμπόριο φυσικού αερίου, για παράδειγμα, γίνεται μέσω σχετικά μακρόχρονων συμβολαίων, άρα σε σταθερές τιμές. Αυτή εκτιμάμε πως είναι η περίπτωση των αγωγών σταθερής ροής που οργώνουν όλο και περισσότερο χερσαίες επικράτειες. Δεν είμαστε σίγουροι ότι συμβαίνει το ίδιο με το υγροποιημένο αέριο: εκεί, πέρα απ’ τον πωλητή και τον αγοραστή, μεσολαβεί και ο μεταφορέας (το γκαζάδικο, ο εφοπλιστής). Αν αυτός δεν δεσμεύεται με μεσο-μακροπρόθεσμο συμβόλαιο μπορεί, από φορτίο σε φορτίο, να δηλώνει διαφορετικό «κόστος» εκμεταλλευόμενος παράγοντες που είναι άσχετοι μ’ αυτό καθ’ αυτό το φορτίο. Γι’ αυτόν η τεχνητή χρηματιστηριακή «κρίση» των futures είναι χρυσή ευκαιρία έξτρα κερδών.

Εκεί που τα πράγματα γίνονται γρήγορα ροντέο (προς όφελος διάφορων αφεντικών) είναι στο εμπόριο πρώτων υλών και στην παραγωγή τροφίμων. Η ευκολία με την οποία τα «ενεργειακά κόστη» μπορούν να περνούν μέσα απ’ τις βιομηχανίες τροφίμων στους τελικούς αγοραστές είναι μνημειώδης. Κανείς δεν μπορεί να ελέγξει την ακρίβεια ισχυρισμών του είδους «ακρίβυνε το ρεύμα» ή «ακρίβυναν τα μεταφορικά» μέσα στο συνολικό κόστος παραγωγής. Αν μάλιστα οι βιομηχανίες τροφίμων ελέγχουν α λα καρτέλ την αγορά (όπως είναι η ελληνική περίπτωση…) οποιαδήποτε πρόφαση αυξημένης κερδοφορίας περνάει στις ρηχές τσέπες πολλών, με την ίδια βαρύτητα που τα μήλα πέφτουν κάτω απ’ τις μηλιές.

Δυστυχώς πληθυσμοί που έχουν τσακιστεί απ’ την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία και προσπαθούν να επιπλεύσουν πάνω στην παθητικότητα και στην μοιρολατρεία τους είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσουν τις μπλόφες. Τα κράτη ξαναεμφανίζονται σαν «πατερούληδες» με διάφορες επιδοτήσεις που δεν αλλάζουν ούτε τους συσχετισμούς δύναμης ούτε την πρακτική λεηλασία. Απλά θολώνουν ακόμα περισσότερο τα νερά.

Την ίδια στιγμή μπορεί κάποιος να μάθει («καθημερινή» 8 Οκτώβρη) πως:

Όλα δείχνουν πως το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι γεμάτο καυτό χρήμα, προϊόν των εκτεταμένων προγραμμάτων κατά του οικονομικού αντίκτυπου της πανδημίας. Όπως επισημαίνει σχετικό ρεπορτάζ του CNN, όπου κι αν κοιτάξει κανείς υπάρχουν σαφείς αποδείξεις ότι το σύστημα βρίσκεται μέσα σε μια πλημμύρα χρήματος που εξωθεί τους διαχειριστές κεφαλαίων να επινοούν νέους τρόπους για να το αξιοποιήσουν…

Αν πούμε ότι στη διάρκεια της τρομοεκστρατείας και χάρη σ’ αυτήν εκτός απ’ τα υπόλοιπα έχει γίνει μια «μεταφορά γενικής συνειδησιακής / διανοητικής πειθαρχίας» προς τα κάτω και μια «μεταφορά χρήματος» προς τα πάνω θα είμαστε …. ψεκασμένοι;

Κρίσεις, κι άλλες κρίσεις!

Δευτέρα 4 Οκτώβρη>> Κρίση ηλεκτρικής ενέργειας!… Κρίση τροφίμων (και των τιμών τους)!… Αν ο καπιταλισμός ήταν φυσικό υποκείμενο θα πανηγύριζε!! Αλλά και σαν σύστημα πανηγυρίζει επίσης – για την ακρίβεια διάφορες κατηγορίες αφεντικών είναι που κάνουν πάρτυ.

Αυτές οι «κρίσεις» έχουν προαναγγελθεί. Μαζί με κανά δυο ακόμα. Θα πείτε: τα αφεντικά έχουν οξυδερκείς αναλυτές, σοφούς ανθρώπους, που βλέπουν το μέλλον… Μπααα… Κάτι διαφορετικό είναι που συμβαίνει: τα αφεντικά έχουν μηχανισμούς για να δημιουργούν κρίσεις! Και να τις αξιοποιούν…

Το «μυστικό» (όχι και τόσο…) είναι ότι οι τιμές των βασικών εμπορευμάτων, στα οποία περιλαμβάνονται σχεδόν τα πάντα, απ’ το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο μέχρι τις βασικές πρώτες ύλες τροφίμων και απ’ τα στρατηγικά μέταλλα ως…, ΔΕΝ διαμορφώνονται με τον τρόπο που νομίζουν οι πολλοί. Δηλαδή απ’ την καθημερινή προσφορά και ζήτηση. Διαμορφώνονται απ’ τα «futures». Τα οποία είναι τα «συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης», που αποτελούν επίσης εμπορεύματα στα χρηματιστήρια του κόσμου. Ειδικά στα μεγάλα.

Τι σημαίνει «συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης» σαν χρηματιστηριακό είδος; Σημαίνει πως διάφοροι «ειδικοί» (απ’ αυτούς που δεν εμφανίζονται στα media, δεν έχουν λόγο…) εκτιμούν τι θα γίνει στο μέλλον (σε 3, 6 μήνες ή σε ένα χρόνο) με το τάδε ή το δείνα εμπόρευμα. Όπως όλες οι «εκτιμήσεις» στους ναούς όπου το χρήμα-γεννάει-χρήμα, έτσι κι αυτές είναι αυθαίρετες, με «καμπύλες» και «data» (όπως οι προβλέψεις για την φονικότητα του τσαχπίνη…) σε συσκευασία post modern τεχνο-μαντείου. Είναι όμως αρκετές για να ανεβοκατεβαίνουν οι τιμές αυτών των (μελλοντικών) συμβολαίων, και να πουλιούνται (οι προθέσεις μελλοντικών συμβολαίων αγοράς ή/και πώλησης) σαν ανεξάρτητα χρηματιστηριακά «είδη», αδιάφορο με το ποια θα αποδειχθεί η (μελλοντική) πραγματικότητα. Πωλήσεις του είδους: “έχω ένα συμβόλαιο αγοράς χ ποσότητας πετρελαίου, σε 5 μήνες, στην Ψ τιμή. Το πουλάω 1,5Ψ, γιατί οι προβλέψεις λένε ότι όποιος πάει να αγοράσει αυτές τις χ ποσότητες σε 5 μήνες θα πληρώσει 2Ψ”. Το τι θα γίνει σε 5 μήνες είναι πρακτικά άγνωστο στη διάρκεια της τωρινής δοσοληψίας. No problem. Στο κάτω κάτω κάποιοι κερδίζουν και κάποιοι χάνουν στο τζογάρισμα. Έτσι κι αλλιώς.

Το ζήτημα είναι όμως ότι οι εκτιμήσεις και οι αγοραπωλησίες των futures επηρεάζουν συχνά και τις πραγματικές τιμές των εμπορευμάτων. Αν υπάρχει εκτίμηση των «ειδικών» ότι η τιμή του πετρελαίου και του φυσικού αερίου θα ανέβει σε 3 μήνες (επειδή «ο χειμώνας στο βόρειο ημισφαίριο θα είναι βαρύς»…) τότε δεν θα ανέβουν οι τιμές σε 3 μήνες. Θα ανέβουν από αύριο! Εκείνοι που πουλάνε αύριο και μεθαύριο θα φροντίσουν να έχουν άμεσα μεγαλύτερο κέρδος απ’ ότι χτες και δεν θα περιμένουν το πλήρωμα του χρόνου, ενώ εκείνοι που αγοράζουν θα αγοράσουν ακριβότερα αύριο και μεθαύριο επειδή σε δυο βδομάδες θεωρούν ότι θα είναι ακόμα ακριβότερα. Δημιουργείται έτσι, μέσω των χρηματιστηριακών, εικονικών futures, ένας καλοκουρδισμένος και αόρατος μηχανισμός τεχνητής ζήτησης / σπάνης ή το ανάποδο – στις πραγματικές αγορές εμπορευμάτων, ειδικά πρώτων υλών…

Αυτός είναι ο μηχανισμός. Προσθέστε τώρα τις «αναγγελίες» των σοφών του καπιταλισμού. Όπου υπάρχουν τέτοιες «προβλέψεις» υπάρχουν ανάλογα συμφέροντα. Και όπου υπάρχουν συμφέροντα υπάρχουν και μεθοδεύσεις. Μια «κρίση ενέργειας» για παράδειγμα μπορεί να χρειάζεται για να μειωθεί, μέσω απ’ την ακραία αύξηση των τιμών, η οικιακή κατανάλωση ρεύματος εφόσον η παραγωγή δεν μπορεί να αυξηθεί με γρήγορους ρυθμούς αλλά εν τω μεταξύ είναι στην αναμονή η μαζικοποίηση της «αγοράς» των ηλεκτρικών αυτοκινήτων και τα όλο και πιο θηριώδη data centers, που είναι ενεργειακά αδηφάγα. Αν το ηλεκτρικό ρεύμα – δεν – φτάνει – για – όλους (στο ορατό μέλλον) αλλά κανείς δεν θέλει να πει ανοικτά ότι χρειάζεται μια ανακατανομή στη χρήση του, τότε τα κατάλληλα futures ενεργειακών πρώτων υλών μπορούν να υπηρετήσουν όχι μόνο τα άμεσα κέρδη των αρμόδιων εμπόρων αλλά και την πειθάρχηση των πληθυσμών.

Γιατί όχι και τα τρόφιμα ή κάποια απ’ αυτά; Αν πρόκειται να εμφανιστεί κάποια στιγμή όχι στο μακρινό μέλλον μια θύελλα «τεχνητού κρέατος» ή/και μεταλλαγμένων πρώτων υλών (στάρι, ρύζι…), δεν θα ήταν άσχημη ιδέα να πει ο πολύς κόσμος «το ψωμί ψωμάκι» (με την ευρεία έννοια). Άρα η δημιουργία τεχνητής έλλειψης (και ακρίβειας), που αποδίδεται όπως πάντα σε μια ομίχλη αιτίων (στην οποία δεν περιλαμβάνονται οι πραγματικές!), δεν αποφέρει μόνο κέρδη μέσω της ανόδου των τιμών. Φέρνει και «σφίξιμο των ζωναριών» (και των λουριών), πειθάρχηση… Είναι πολύτιμα αυτά, ειδικά αν επιτείνουν την σύγχυση και την μοιρολατρεία που έχουν ήδη δημιουργηθεί και εμπεδωθεί μέσω της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας….

Πώς θα σας φαινόταν η ιδέα να γίνεται αντικαπιταλιστές και αντικρατιστές του 21ου αιώνα; Δεν θα είναι hype, μόδα, μόστρα, κάτι απ’ αυτά που δίδαξαν αποτελεσματικά 40 χρόνια νεοφιλελευθερισμού. Θα είναι δύσκολο, κουραστικό, αβέβαιο, επικίνδυνο – και θα χρειαστεί αρκετό χρόνο. Θα είναι κομμουνιστικό με έναν εντελώς σύγχρονο και οξυδερκή τρόπο.

Αλλά θα είναι καλύτερο απ’ την μοιρολατρεία και τον εξυπνακισμό…

 Όχι;

«Δημιουργική καταστροφή» 2

Δευτέρα 4 Οκτώβρη>> Ανάλογες είναι οι ουσιαστικά ανεμπόδιστες εξελίξεις αν δούμε όχι το ζήτημα «υγεία και θεσμοί φροντίδας» αλλά το ζήτημα «εργασία και όροι εργασίας». Προς το παρόν αυτοί που πετιούνται εκτός εργασίας στον τομέα της υγείας (ή και αλλού) δεν απολύονται καθαρά. Προς το παρόν… Όμως έχει γίνει ένα αποφασιστικό βήμα απ’ την μεριά του συστήματος: έχει νομιμοποιηθεί μια μονομερής «απαίτηση», στηριγμένη σ’ ένα συνδυασμό τερατωδών ψεμάτων, τρομοκρατίας, ψυχολογικού πολέμου και εκβιασμών, σαν «όρος εργασίας». Η απόρριψη αυτής της απαίτησης ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να θεωρείται είτε σαν «πολιτική», είτε σαν «ηθική» – η απαίτηση (του πλατφορμιασμού) απ’ την άλλη μεριά είναι αδιαπραγμάτευτη και βίαιη. Και δεν πρέπει καν να θεωρείται αυτή η απαίτηση «πολιτική» με την μία ή την άλλη έννοια ή «ανήθικη» και, άρα, να ελέγχεται σαν τέτοια.

Και κτυπάει στον εργασιακό χώρο που κατεξοχήν, σε άλλες εποχές, η απόρριψη θα ήταν κοινωνικά και πολιτικά έγκυρη! Στο γενικό νοσοκομείο, στο παραδοσιακό ιατρείο. Για να γίνει καθαρό τι σημαίνει αυτό από εργατική άποψη, αρκεί να θυμηθείτε: οι δημαγωγοί και οι πειθαρχημένοι στρατιώτες, caradinierοι και pfizerοι, θεωρούσαν ότι αποστομώνουν οποιονδήποτε απέρριπτε / απορρίπτει την τρομοεκστρατεία και αμφισβητεί τα «δόγματά» της, με το είσαι γιατρός; αφού δεν είσα σκάσε… Κατέφευγαν, δηλαδή, στη μυθοποίηση ενός συγκεκριμένου καταμερισμού εργασίας / γνώσεων… Ε, τώρα, «ακόμα και γιατρός να είσαι μάζεψέ τα και δίνε του!!!» Πράγμα που σημαίνει όχι μόνο ότι η αμφισβήτηση και η άρνηση ακόμα και απ’ την μεριά «ειδικών» απαγορεύεται (κάτι που είναι ξεκάθαρο με την συνεχιζόμενη και εντεινόμενη λογοκρισία και αυτολογοκρισία…) αλλά, κυρίως, ότι η μισθωτή εργασία, ειδικευμένη ή όχι, θα υπόκειται πλέον στην αυθαιρεσία της εξουσίας!!! Της όποιας εξουσίας… Και οι «απαραίτητες ειδικότητες» δεν θα είναι τέτοιες μόνο με την παλιά έννοια του καταμερισμού γνώσεων, αλλά επιπλέον με τους όρους της «νέας κανονικότητας»: της τυφλής υπακοής, της πειθαρχημένης και «ευέλικτης» προσαρμογής… Τι κι αν είσαι, λέμε ένα παράδειγμα, ο μόνος ειδικός χειρούργος που έχουμε για καρκίνο των λεμφαδένων; Αν δεν υπακούς στο μεγάλο φετίχ της γενετικής (ή όποιο άλλο στον γαλαξία των νέων θεοτήτων) μάζεψέ τα και φύγε… Και οι ασθενείς σου ας πάνε στο διάολο!

Και πάλι μια υπενθύμιση, για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης και εκτίμησης των τωρινών καταστάσεων. Η αντίστοιχη υγιεινιστική τρομοεκστρατεία που είχε δοκιμαστεί με τις δήθεν «θανατηφόρες γρίπες», κυρίως εκείνη της «γρίπης των χοίρων» το 2009, απέτυχε μεταξύ άλλων επειδή ήταν οι γιατροί στα δημόσια συστήματα υγείας που απέρριψαν το δήθεν «σωτήριο» tamiflu καθησυχάζοντας τον κόσμο ενάντια στα ψέμματα της τότε δημαγωγίας περί φονικότητας!! (Το οποίο tamiflu τα κράτη είχαν ήδη αγοράσει με τους τόνους!). Κανένα κράτος όμως και κανένας δημαγωγός δεν τόλμησε τότε να πετάξει έξω απ’ τα νοσοκομεία τους «αρνητές» και τους «υπονομευτές»!!! Μόλις έντεκα ή δώδεκα χρόνια πριν οι συσχετισμοί δύναμης ήταν εντελώς διαφορετικοί…

Μοιάζει σα να έχουν περάσει αιώνες. Κι όμως. Είναι μόνο μισή γενιά! Δεν υπάρχει όμως πια καν συλλογική μνήμη. Και η ατομική είναι εξόριστη και καταγέλαστη.

Το τωρινό αντιεργατικό «momentum» είναι κάτι που απ’ την μεριά των αφεντικών της 4ης βιομηχανικής επανάστασης δεν πρόκειται να περιοριστεί στον τομέα της υγείας. Δεν υπάρχει κανένας λόγος για τέτοιο … αυτοπεριορισμό! Ίσως όχι αύριο, αλλά σύντομα θα προχωρήσει. Η επίθεση στο ιστορικό σύστημα υγείας με αιχμή και πολιορκητικό κριό την καταστροφή κάθε κοινωνικής και κλινικής ιδέας περί υγείας ήταν / είναι μια ριψοκίνδυνη εκστρατεία, που οφείλεται (το έχουμε γράψει και ξαναγράψει στο παρελθόν) σε δύο αιτίες. Πρώτον, στον παγκόσμιο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό και στην ελπίδα ότι οι δυτικές φαρμακομαφίες μπορούν ακόμα να ηγεμονεύσουν τεχνολογικά στον πλανήτη, με όλες τις προεκτάσεις που έχει ο έλεγχος της υγείας και των ατομικών data δισεκατομυρίων επιβατών της γης. (Αποδεικνύεται φρούδα αυτή η ελπίδα αλλά τα δυτικά αφεντικά δεν πρόκειται να το παραδεχτούν…). Και δεύτερον, στο ότι εδώ και χρόνια τα ίδια δυτικά αφεντικά έχουν εκτιμήσει ότι με όρους «δημοκρατίας», «ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών» και «ελεύθερης αγοράς» η καπιταλιστική αναδιάρθρωση γίνεται αργά, πολύ αργά, με πολλά και διάφορα εμπόδια, κυρίως απ’ την μεριά των κοινωνικών ηθών και εθίμων που ωστόσο παράγουν τυπική νομιμότητα.

Ριψοκίνδυνη μεν εκστρατεία το κτύπημα στην καρδιά του ιστορικού μοντέλου υγείας με όλες τις παραλλαγές του… Αλλά στο βαθμό που έχει νίκες (και, δυστυχώς, έχει πετύχει κάμποσες) η μεθοδολογία της «δημιουργικής καταστροφής» δεν πρόκειται να περιοριστεί εκεί. Ειδικά εφόσον η βίαιη αναδιάρθρωση της υγείας (τόσο ως εννοήσεων / αντιλήψεων όσο και ως θεσμών / μηχανισμών) αφορά άμεσα και κατευθείαν το πολύ ευρύτερο ζήτημα της κοινωνικής αναπαραγωγής στο σύνολό της, της αναδιοργάνωσης δηλαδή της εργασίας και της καθημερινής ζωής.

Ίσως το καταλάβουν αυτό ακόμα και οι πιο ηλίθιοι και πειθαρχημένοι caradinierοι / pfizerοι όταν θα γίνει καταναγκαστική, και όρος της μισθωτής σκλαβιάς συνολικά, η «ατομική φροντίδα υγείας» πάνω σε συγκεκριμένες καθεστωτικές «γραμμές» για το τι είναι τι, με διαρκείς ελέγχους και υποχρεωτικές «θεραπείες»… Κι όταν τα «ψυχολογικά τεστ» θα γίνουν καθημερινότητα για την έγκριση ή την απόρριψη του καθενός εδώ κι εκεί. Σε δουλειές, στη διασκέδαση, σε «χώρους μαζικών συγκεντρώσεων», στην κυκλοφορία…

Τότε όμως θα είναι αργά.

(φωτογραφία: Επτακόσιοι γιατροί και επαγγελματίες υγείας, στην ελβετία, ζητούν να σταματήσουν αμέσως οι πλατφορμιασμοί. “Δεν έχουμε κανένα στοιχείο ότι είναι ακίνδυνοι” λένε, και έχουν δίκιο. Δεν είναι οι μόνοι που τιμούν την θέση τους, έστω και καθυστερημένα, στρεφόμενοι κατευθείαν στην “καρδιά” της επίθεσης. Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλα κράτη.

Μόνο στο ελλαδιστάν είναι μετρημένοι στα δάκτυλα εκείνοι που τολμούν να πουν κάτι ανάλογο…)

«Δημιουργική καταστροφή» 3

Δευτέρα 4 Οκτώβρη>> Για όσους / όσες καταλαβαίνουν και θεωρούν τα πιο πάνω βάσιμα: είναι (και) γι’ αυτούς τους λόγους που θεωρούμε την αριστερής προέλευσης «θέση» (μαζικοί εμβολιασμοί / όχι υποχρεωτικοί) κάτι σαν «μισόλογα» που αντικειμενικά ενισχύουν τα αφεντικά (ακόμα κι αν υποκειμενικά ανήκει στην κατηγορία «το μη χείρον βέλτιστον»). Υπονοείται πίσω απ’ αυτήν την «θέση» μια κάποια βαριεστημένη προσπάθεια υποστήριξης μιας κάποιας «ελευθερίας» (της ελευθερίας ενάντια στους πλατφορμιασμούς) η οποία “ελευθερία” οφείλεται όμως σε παρεξήγηση και όχι σε γνώση. Ως εάν εκείνοι κι εκείνες που έχουν πλατφορμιαστεί το έκαναν «με ελεύθερη βούληση και έχοντας πλήρη γνώση για το περί τίνος πρόκειται» – αυτό είναι το άλλο μισό του υπονοούμενου.

Ελάχιστοι θα πήγαιναν πράγματι εθελοντικά να γίνουν πειραματόζωα και μάλιστα δωρεάν, με τα έξοδα των σακατεμάτων δικά τους!!! Ελάχιστοι! Δεν υπάρχει καμμία ελευθερία, μέσα ή έξω από εισαγωγικά, εδώ και 20 μήνες! Φυσικά η καθεστωτική αριστερά, στις διάφορες εκφάνσεις της, έχει στηρίξει φανατικά όλους τους εκβιασμούς, τα ψέμματα, τις καταστροφές θεσμών και ζωών και την τρομοκρατία – μόνο για να φτάσει (μουδιασμένα…) μπροστά στο ενοχλητικό γι’ αυτήν (: “μαζικός εμβολιασμός”!) γεγονός ότι αυτοί οι εκβιασμοί, τα ψέμματα και η τρομοκρατία ΔΕΝ πέτυχαν τους στόχους τους καθολικά, 100% ή έστω 90%!!

Δίπλα στέκονται και όλοι εκείνοι που αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι να «πιάσουν» το θέμα πλατφόρμες γενετικής μηχανικής και γενετική μηχανική / βιοτεχνολογίες σ’ όλο το (δυστυχώς δραματικά επίκαιρο και φονικό) εύρος του. Μιλάνε, γράφουν, μπουρδολογούν προσπαθώντας να μασκαρευτούν…  Έχουμε αποδείξει ότι αυτός είναι ο τεχνικός, ιδεολογικός και πολιτικός άξονας περιστροφής της τρομοεκστρατείας, αυτός είναι που έχει νοηματοδοτήσει τα πάντα. Απ’ τις μαζικές κατ’ οίκον φυλακίσεις ως τα καταναγκαστικά «τεστ» και απ’ το αναδυόμενο αλγοριθμικό πανοπτικό ως… (Το επερχόμενο “νέο καπιταλιστικό παράδειγμα” δύο σκέλη έχει, και τα δύο γενικής, καθολικής εφαρμογής: βιοτεχνολογίες / νευροεπιστήμες και πληροφορική / κυβερνητική).

Όποιος αφήνει στην άκρη τόσο την γενετική μηχανική όσο και την εκβιαστική επιβολή της ως (το μόνο ή το κυρίως) «θεραπευτικό μέσο» δεν μπορεί να εξηγήσει (εκτός αν απευθύνεται στον καθρέφτη του…) την σημασία της συγκέντρωσης και της επεξεργασίας απ’ τα αφεντικά, κατά την βούληση και τα συμφέροντά τους, των ατομικών δεδομένων υγείας… Δεν μπορεί να αντικρούσει στα σοβαρά τις τερατολογίες… Δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει την γενικευμένη εισβολή / καθιέρωση των «γενετικά τροποποιημένων οργανισμών» που είναι ζήτημα ελάχιστου χρόνου και στην ευρώπη, μέσα απ’ την οριστική και καθολική ακύρωση της νομοθεσίας που τους απαγόρευε… Κι ούτε μπορεί καν και καν να βρει τους «φυσικούς» και απόλυτα απαραίτητους συμμάχους σ’ εκείνες τις μειοψηφίες μεταξύ των γιατρών (στη δύση) που καταλαβαίνοντας πολύ καλά τι συμβαίνει επιχειρούν να κοντράρουν στα ίσια  το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα. 

Οι δύο πάνω πίνακες δείχνουν (αν υπάρχει άνθρωπος όχι μόνο να καταλάβει αλλά και να νοιώσει) τι ακριβώς σημαίνει γενετική μηχανική σήμερα. VAERS (Vaccine Adverse Event Reporting System) είναι το αμερικανικό σύστημα αναφοράς των παρενεργειών απ’ τα εμβόλια – όλα τα εμβόλια. Το πάνω διάγραμμα δείχνει τους θανάτους – από – εμβόλια (όλα τα εμβόλια!) που αναφέρθηκαν στο VAERS απ’ το 1990 και μετά. Το κάτω δείχνει τον αριθμό των θανάτων ανά εκατομμύριο εμβολιασμένων (από το σύνολο των εμβολίων) απ’ το 2010 και μετά. Η κόκκινη γραμμή και στα δύο είναι το «κατόρθωμα» των πλατφορμών γενετικής μηχανικής: πρόκειται για σφαγή! Εκβιασμένο μαζικό και “αόρατο” πένθος! (Και μην πει κανένας καραγκιόζης ότι απ’ τον τσαχπίνη πεθαίνουν περισσότεροι!!! Είναι εταιρεία ο τσαχπίνης; Υποσχέθηκε ότι θα σώσει την ανθρωπότητα; Βγάζει τρελά κέρδη απ’ τον θάνατο; Έχει μετόχους και ceo;)

Είναι μήπως «συγκυριακή» αυτή η σφαγή; Μήπως είναι ένα τυχαίο κακό; Όχι!!! Όσοι κάνουν κριτική στους γενετιστές και στους βιοτεχνολόγους (απ’ την δεκαετία του ’80 ήδη…) τους κατηγορούν ότι «παριστάνουν τους θεούς» έχοντας πλήρη και δομική άγνοια για το πως ζουν και υπάρχουν τα έμβια όντα, συμπεριλαμβανόμενου του είδους μας. Στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα η πλήρης άγνοια είναι ΤΟ γεγονός! Ο τρόπος που «δουλεύουν» οι βιοτεχνολόγοι είναι στατιστικός – και μόνο τέτοιος. Κόβουν, ράβουν γενετικούς κώδικες, μεταλλάσσουν, καταστρέφουν, συμπληρώνουν, και ύστερα «μετράνε στατιστικά» τα αποτελέσματα. Δεν υπάρχει καμμία λογική ίασης (όταν οι βιοτεχνολόγοι παίζουν τον Ασκληπιό…) όπως οι αιχμάλωτοι υπήκοοι νομίζουν. Υπάρχει μόνο η βίαιη «λογική» της στεγνής αριθμητικής: αν στους 100 επιζήσουν οι 60 «πάμε καλά»… Δεν πρόκειται καν για ιατρική επιστήμη, αν στη λέξη «επιστήμη» υπάρχει (υπάρχει;;) μια ισχυρή βάση ηθικής. Είναι ωμή τεχνολογία, που υπηρετεί τα συμφέροντα των εταιρειών που την προωθούν και των κρατών που την στηρίζουν, τελεία και παύλα.

Αποφεύγοντας να αντικρίσουν την σφαγή που ήδη προκαλούν οι πλατφόρμες της γενετικής μηχανικής που εξαπατούν εμφανιζόμενες σαν «εμβόλια» έτσι ώστε να λεηλατήσουν την κοινωνική εξοικείωση με τα ιστορικά εμβόλια, όσοι μιλάνε γι’ αυτήν την ψόφια ελευθερία (που όμως έχει στο κέντρο της τους βωμούς, το θυσιαστήριο) γίνονται αντικειμενικά εταίροι και συνένοχοι. Δεν είναι, όμως, μόνον αυτό. Στηρίζουν κι έναν επικίνδυνο ηθικό / ιδεολογικό μετασχηματισμό, τον οποίο η ασταμάτητη μηχανή δεν περίμενε καν και καν.

Πολλά, πάρα πολλά απ’ τα θύματα του γενετικού βιομηχανικού εγκλήματος, περιλαμβανόμενων των οικείων όσων δολοφονούνται, αρνούνται να παραδεχτούν ότι οι «πλατφόρμες» σκοτώνουν ή/και σακατεύουν! Κι ακόμα περισσότερο αρνούνται να ουρλιάξουν, να ορμήξουν στους υπεύθυνους του εγκλήματος!! Γιατί αυτό το απίστευτο; Έχοντας αποφασίσει να πλατφορμιαστούν κάτω απ’ τους εκβιασμούς τους οποίους αρνούνται να αναγνωρίσουν σαν τέτοιους (γιατί αν τους παραδέχονταν θα έπρεπε να έχουν ορμήξει πολύ πριν την ώρα του μπράτσου), άρα χωρίς καμμία «ελευθερία βούλησης», εσωτερικεύουν την πρώτη αυτοκαταστροφική άρνηση διπλασιάζοντάς την ακόμα χειρότερα. «Κάτι άλλο θα φταίει» μοιρολογούν, και φυσικά είναι εύκολο οι προδότες γιατροί να τους υποδείξουν ένα «κάτι άλλο». Με δυο λόγια νοιώθουν ενοχές και ότι αυτοί φταίνε για τα καθεστωτικά εγκλήματα…

Πρόκειται για κάτι μοναδικό στις σύγχρονες καπιταλιστικές κοινωνίες. Αλλά και κάτι στρατηγικής σημασίας για το σύμπλεγμα. Διότι αν πείθει ότι για τα εγκλήματά της γενετικής μηχανικής φταίνε τα θύματά της, τότε έχει τον δρόμο ορθάνοικτο μπροστά του! Αν δεν το σταματούν (το σύμπλεγμα) οι νεκροί και οι σακατεμένοι, τότε ποιος θα το σταματήσει και γιατί; Οι εσωτερικές αντινομίες του; Χα!

Να λοιπόν τι πετυχαίνουν εκείνοι που λένε ή υπονοούν ότι οι πλατφορμιασμένοι διάλεξαν «ελεύθερα»: δεν υπάρχει έγκλημα κατά της ανθρωπότητας αν τα θύματα λένε, νοιώθουν, «εγώ φταίω, φαίνεται ότι είχα άλλα προβλήματα!…» Κατά συνέπεια μια βαθιά πολιτική αντίθεση για το παρόν και το μέλλον της ανθρωπότητας, των σωμάτων, της φύσης, ξεπέφτει σε μια παρέλαση «γενναίων – που – πολεμούν –  για – το – καλό – της – επιστήμης – και – πέφτουν – άδοξα – εξαιτίας – αδέσποτων – αιτίων/σφαιρών» και σε μια άλλη παρέλαση «δειλών – που – δεν – έχουν – καταλάβει – και – φοβούνται»….

Είναι η ίδια βαθιά και ολοκληρωτική ανηθικότητα και η ίδια ακριβώς εσωτερίκευσή της με εκείνες όσων υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχουν βιασμοί και ενδο-οικογενειακές κακοποιήσεις γιατί εν τέλει είναι τα ίδια τα θύματα που φταίνε… “Κάτι δεν κάνουν σωστά”…

God save the king!

Πέμπτη 30 Σεπτέμβρη>> Δεν είναι ασυνήθιστος ο μελοδραματισμός και ο θεατρινισμός στις επίσημες (: δημόσιες) διακρατικές σχέσεις. Αν όμως είναι κυρίως τέτοιες, το θέμα αποκτά ειδικό ενδιαφέρον: καλλιτεχνικό!

Ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron και ο ρημαδοΚούλης, εκπροσωπώντας τα αντίστοιχα καθεστώτα πανηγυρίζουν για μια (σεμνή) «αγορά του αιώνα» απ’ τον δεύτερο και την παροχή «στρατιωτικής προστασίας» απ’ τον πρώτο, in case of emergency…

Ας αρχίσουμε απ’ το δεύτερο. Διορθώστε μας αν κάνουμε λάθος αλλά αν θυμόμαστε καλά ο γαλλικός στρατός έχει να νικήσει απ’ την εποχή του Βοναπάρτη! Και σίγουρα όχι απ’ τον 20ο αιώνα και μετά. Στον Α παγκόσμιο δεν κέρδισε, άσχετα με το τι έγραψε το ταμπλώ. Στον Β ηττήθηκε συντριπτικά (ακόμα και τον γαλλικό στόλο βούλιαξε η αγγλία, που ήταν σύμμαχος…). Τόσο συντριπτικά ώστε ο πολύς Ντε Γκώλ ίδρωσε για να βάλει ένα γαλλικό τάγμα επικεφαλής του στρατού των συμμάχων καθώς θα έμπαινε στο Παρίσι… για να γλυτώσει την «εθνική» ταπείνωση ότι την γαλλική πρωτεύουσα θα την απελευθέρωναν οι μισητοί άγγλοι….

Από τότε μόνο ήττες και συντριβές. Στην αλγερία, στο βιετνάμ, στη λιβύη, και τώρα στο μάλι (περισσότερα στο επόμενο σχόλιο). Ακόμα και εκεί που το γαλλικό επιτελείο έστειλε undercover «δυνάμεις», στη συρία (στο πλευρό του isis…) και στην υεμένη (για λογαριασμό του τοξικού…), κι εκεί ήττες. Αυτός ο στρατός, λοιπόν, θα είναι «ο προστάτης της ελλάδας» στην εντελώς υποθετική περίπτωση ενός ελληνο-τουρκικού πολέμου; Κλείνουμε τα μάτια από τρόμο και μόνο με την σκέψη ότι το καμάρι του βασιλιά Macron, το 30χρονο αεροπλανοφόρο Charles de Gaulle, θα μπορούσε να αφήσει το κουφάρι του στο Αιγαίο…

Μ’ άλλα λόγια, το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε ο βασιλιάς Macron αλλά και οποιοσδήποτε διάδοχός του, θα ήταν ένας πόλεμος με την Άγκυρα! Ή, ακόμα, και μια «περιορισμένη εμπλοκή». Γιατί να θέλει οτιδήποτε άλλο; Ποιά είναι τα συμφέροντα του γαλλικού ιμπεριαλισμού στην ανατολική Μεσόγειο; Αν κρατούσε την επιρροή που είχε στη μέση Ανατολή (στον λίβανο και στην  συρία) θα μπορούσε να πει κάποιος «αααα, θέλει να κρατήσει μια αεροναυτική γραμμή ως εκεί». Αλλά κι αυτήν την έχει χάσει. Και δεν πρόκειται να την ξανακερδίσει…

Επιπλέον το Αιγαίο (σα συνέχεια της Μαύρης Θάλασσας) και η ανατολική Μεσόγειος είναι ήδη πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ του Joνυσταλεάν και του ευρασιατικού project συνολικά. Ειδικά της Μόσχας. Το ελλαδιστάν το ξέρει και το εννοεί, προσφέροντας όλο και περισσότερες βάσεις στον us army, εδώ και 6 χρόνια – τόσες πολλές που το αμερικανικό πεντάγωνο δεν τις χρειάζεται όλες! Θέλουν πράγματι οι εκπρόσωποι του γαλλικού ιμπεριαλισμού να χωθούν στα ρουθούνια τίνος; Της Μόσχας; Της Ουάσιγκτον; (Βοηθείστε μας please… Για παράδειγμα θεωρείται σοβαρό το σημείο της “προστασίας” που αναφέρεται στο ενδεχόμενο “μια χώρα μέλος του νατο να επιτεθεί σε άλλη χώρα μέλος”;)

Τα περί «γαλλικής προστασίας» είναι μόνο ένας θεατρινισμός για να χρυσωθεί το χάπι προς τους ντόπιους υπηκόους ότι το ελλαδιστάν, μ’ ένα δημόσιο χρέος χωρίς ιστορικό προηγούμενο, θα δώσει την επόμενη δεκαετία 10 δισεκατομύρια ευρώ για πλοία και αεροπλάνα που μπορεί να είναι εν μέρει ξεπερασμένα όταν θα παραδοθούν.

Για να γίνει η κωμωδία ακόμα πιο ξεκαρδιστική, οι περιώνυμες φρεγάτες Belh@arra ΔΕΝ υπάρχουν!! Το ελλαδιστάν ψωνίζει «μακέτο» (όπως έγινε με τα υποβρύχια για την αυστραλία)! Ένα τέτοιο «μακέτο» επιδείχθηκε για πρώτη φορά σε εμπορική έκθεση στο Παρίσι το 2016… Τον Απρίλη του 2017 το γαλλικό κράτος υπέγραψε ένα συμβόλαιο με τις κατασκευάστριες (Naval Group και Thales) για 5 κομμάτια παραδοτέα απ’ το 2023 και μετά, με την προοπτική να είναι επιχειρησιακά έτοιμα (μετά τις δοκιμές και τα λοιπά) το 2025. Η σιδεροδουλειά για το κήτος του πρώτου άρχισε τον Οκτώβρη του 2019, αλλά μετά ήρθε ο τσαχπίνης… Όλα αυτά σημαίνουν πως ως σήμερα δεν υπάρχει ούτε μία τέτοια φρεγάτα έτοιμη – μόνο μακέτες και πλάνα… Και επειδή (ειδικά στην αρχή) σε τέτοιες κατασκευές διαπιστώνονται λάθη, ατέλειες, προβλήματα όταν το πρώτο ή το δεύτερο κομμάτι «κτιστεί» και εξοπλιστεί, μπορεί κανείς να είναι βέβαιος ότι οι αληθινές Belh@arra θα αργήσουν για χρόνια να σκίσουν στα σοβαρά τα νερά της Μεσογείου.

Υποτίθεται τώρα πως επειδή ο βασιλιάς Macron είναι τρελά ερωτευμένος με το ελλαδιστάν, τα δύο πρώτα κομμάτια Belh@arra που προορίζονται για το δικό του ιμπεριαλιστικό ναυτικό και ίσως να είναι έτοιμα το 2023 (ίσως και όχι…) δεν θα τα κρατήσει αλλά θα τα δώσει στην Αθήνα!!! Πράγμα που σημαίνει ότι ένα κρατικό συμβόλαιο που έχει υπογραφτεί απ’ το 2017 και αφορά τις γαλλικές μιλιταριστικές ανάγκες θα πάει στα σκουπίδια για χάρη ενός κρατικού συμβολαίου που θα υπογραφτεί το 2022 και αφορά τις ελληνικές μιλιταριστικές ανάγκες… Συγκινητικό!!! Ανατριχιαστικό!!! (Αλλά τότε, ξεβράκωτο από Belh@arra για τα επόμενα χρόνια, πώς θα προστατεύει το γαλλικό ναυτικό το ελλαδιστάν; Ε;;)

(φωτογραφία: Το «μακέτο». Οτιδήποτε άλλο δείτε είναι προϊόν δημιουργικής δουλειάς σε υπολογιστή…)