Killing fields

Δευτέρα 13 Δεκέμβρη>> Κατ’ αρχήν το χειρότερο ανάμεσα στα δεινά: κανείς δεν έχει σωθεί! Οι μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες συνέπειες αυτής της μαζικής αλλοτρίωσης του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συστήματος προδιαγράφονται καταστροφικές ήδη, αφού οι κοντοπρόθεσμες έχουν ξεπεράσει και την πιο απαισιόδοξη πρόγνωση! Τριακόσες χιλιάδες άτομα (300.000) με καρδιολογικά προβλήματα (από σοβαρά έως πολύ σοβαρά έως θανάτους) μόνο στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας δεν μπορεί να ειπωθούν καν και καν «άγγελμα επερχόμενης ανθρώπινης καταστροφής απ’ το μεγαλύτερο απάνθρωπο πείραμα στην ιστορία του είδους»!!! Δεν είναι «προσεχώς»! Είναι ήδη εδώ, και οι 2 δόσεις ήταν αρκετές… Η χρόνια μυοκαρδίτιδα, κατευθείαν αποτέλεσμα των πλατφορμών γενετικής μηχανικής, βασανίζει και απειλεί ήδη τις ζωές πολλών χιλιάδων, ακόμα κι αν δεν έχουν διαγνωστεί∙ και, δυστυχώς θα κουβαλάνε τον κίνδυνο απότομης συγκοπής για «ψύλλου πήδημα» σ’ όλη τους την ζωή…

Φυσικά κανείς δεν τολμάει να πει πως αυτά είναι τμήμα των «παρενεργειών» των πλατφορμιασμών! Αντίθετα (η λούμπεν εφευρετικότητα ποτέ δεν λείπει απ’ τους serial killers) έχει ανακαλυφθεί μια καινούργια «αρρώστια». Ονομάζεται «μετα-πανδημική διαταραχή άγχους» (post-pandemic stress disorder / PPSD)! Ακολουθώντας την σκληροπυρηνική γραμμή μιας ιατρικής που έχει υπαχθεί πλέον σε τέτοιο βαθμό στο αναδιαρθρούμενο κεφάλαιο ώστε η λέξη «ξεφτίλα» είναι λίγη για να την χαρακτηρίσει, χιλιάδες «ειδικοί» αποφαίνονται καθημερινά ότι δεν υπάρχει καμμία παρενέργεια απ’ τις πλατφόρμες, και πως όλα είναι «παιχνίδια του μυαλού», ψευδαισθήσεις, «ψυχολογικά προβλήματα» των αιχμαλώτων… Εντελώς συμπτωματικά αυτές οι χιλιάδες “post-pandemic stress disorders” με σοβαρά καρδιολογικά (και νευρολογικά) προβλήματα εμφανίστηκαν το 2021. Μαζί με τις πλατφόρμες. (Εντελώς συμπτωματικά…) Το τι θα εμφανιστεί μετά την 3η δόση; Την 4η; Ποιός το ξέρει;

Τι πάει να πει «πολύ περισσότεροι σώθηκαν»; Είδαμε ήδη πως αυτός είναι ο τρόπος που βολεύει ομολογημένα τις φαρμακομαφίες: εκτίμηση («αποτελεσματικότητας και ασφάλειας») με ποσοστά. Πρόκειται για παραλλαγή ενός τυπικού επιχειρηματικού λογιστικού φύλλου: «τζίρος μείον έξοδα ίσον κέρδη∙ ίσον τάδε ποσοστό ανάπτυξης της εταιρείας μας∙ ίσον αύξηση της τιμής των μετοχών μας».

Τι συνεπάγεται όμως αυτό υποκειμενικά για τις κοινωνίες και τα άτομα που έχουν υιοθετήσει το επιχειρηματικό λογιστικό μοντέλο «κέρδη / ζημιές» για την καθημερινότητά τους εδώ και χρόνια; Έχουμε ξαναγράψει για το ανόσιο του πράγματος, του να μετριέται δηλαδή η καπιταλιστική (βιομηχανική) φονικότητα με κριτήριο και μέτρο φυσικά φαινόμενα. Ο τσαχπίνης μπορεί να είναι, τελικά, κατασκευασμένος, βιολογικό όπλο – αλλά μέχρις ότου οριστικοποιηθεί αυτό τον θεωρούμε φυσικό φαινόμενο. Αντίθετα οι πλατφόρμες γενετικής μηχανικής είναι ανθρώπινη, καπιταλιστική, εμπρόθετη, φονική κατασκευή! Δεν υπάρχει κανένα ατύχημα-λόγω-άγνοιας: όλα τα πειράματα που έχουν γίνει εδώ και χρόνια, σε ζώα, με τέτοιες πλατφόρμες, έχουν καταλήξει στον θάνατο των πειραματόζωων.

Τι σημαίνει λοιπόν αυτό το «επιχείρημα» στα χείλη των αιχμαλώτων; Αποφάσισαν ότι ζουν σαν ποσοστό επί τοις εκατό; Αποφάσισαν ότι είναι ο.κ. να τους δολοφονούν ή να τους σακατεύουν οι βιομήχανοι της υγείας αρκεί, σαν ποσοστό επί τοις εκατό, το έγκλημα να είναι…. Να είναι τι; Αποφάσισαν ότι η ζωή, η δική τους και των άλλων, είναι απλά ένα στατιστικό φαινόμενο, που μπορεί να κάτσει «κορώνα» μπορεί να κάτσει και «γράμματα», αλλά «τι να κάνουμε»; Αποφάσισαν ότι το περίστροφο της ρώσικης ρουλέτας στον κρόταφό τους είναι εκείνο που θα ονομάζουν ζωή από ‘δω και στο εξής; Αποφάσισαν ότι η αξία της ύπαρξής (τους) είναι όση χωράει στα λογιστήρια;

Έτσι δείχνουν τα πράγματα! Ο νεοφιλελεύθερος ναρκισσισμός που υιοθετήθηκε μαζικά πριν τον τσαχπίνη, αυτή η «οντολογική» κατασκευή των Εγώ-Κεφάλαια-Μπροστά-Στον-Καθρέφτη, οι ρηχοί, επιδερμικοί Εαυτοί, φτάνουν πια στο σημείο της έκρηξης – πριν αναδιαρθρωθούν εντελώς, με το καλό ή με το κακό! Αφού πρώτα χόρεψαν στους σκοπούς της πρωτόγονα κατασταλτικής εκδήλωσης του κράτους («καραντίνες, αποξένωση, φόβος, πρόστιμα και ξερό ψωμί!»…) τώρα κρύβουν την αγωνία της δικής τους επιβίωσης μέσα στην επικράτεια της γενετικής με την φρούδα ελπίδα ότι στατιστικά θα την γλυτώσουν.

Ναι. Τα αφεντικά υποδεικνύουν και οι δουλοπρεπείς αποδέχονται ότι η απόλυτα κεφαλαιοποιημένη ζωή «μετριέται» και υπάρχει μόνο επί τοις εκατό, μόνο ποσοστιαία…

Comments are closed.