Tag: κρίση

Ο κόσμος χωρίς την δύση στο κέντρο

Δευτέρα 1 Σεπτέμβρη (00.21) >> Το ελλαδιστάν είναι, απ’ την κατασκευή / δημιουργία του την ίδια το 1830 ως προτεκτοράτο των τότε «μεγάλων δυνάμεων» (στη «διάσκεψη του Λονδίνου»…), συναρθρωμένο οργανικά με την δυτική ηγεμονία στον πλανήτη. Ιστορικά υπήρξε και κάμποση ρωσία, τσαρική ρωσία σ’ αυτόν τον οργανικό δεσμό – αυτό μπορεί να έχει αφήσει μια μεταφυσική φαντασίωση για το «ξανθό γένος». Αλλά απ’ τις αρχές του 20ου αιώνα και ύστερα οι τόσο κρίσιμες για την ύπαρξή του γεωπολιτικές πρόσοδοι (η «ενοικίαση» της γεωγραφικής θέσης του…) προέρχονταν αποκλειστικά απ’ αυτήν την δυτική ηγεμονία και τις ανάγκες της. Κι όταν αυτή η δυτική ηγεμονία σπαρασσόταν από εσωτερικούς ανταγωνισμούς (1ος και 2ος παγκόσμιος πόλεμος) το ελλαδιστάν παρέμενε συναρθρωμένο με τις δυτικές θαλασσοκράτειρες δυνάμεις: Λονδίνο και Ουάσιγκτον. Η αιτία εύλογη: το νο 1 εθνικό κεφάλαιο και τα συμφέροντά του…

Βρίσκεται και τώρα σε εξέλιξη ένας (κατ’ αρχήν «ήπιος») εσωτερικός ανταγωνισμός στους δυτικούς καπιταλισμούς. Μόνο που δεν είναι πια για την μοιρασιά / λεηλασία του κόσμου. Είναι για την (ανάποδη) μοιρασιά του μουτζούρη της ήττας. Στο ουκρανικό πεδίο μάχης κατ’ αρχήν. Αλλά και της πραγματικότητας ότι ο άξονας περιστροφής του καπιταλισμού έχει μεταφερθεί στην ανατολή. Αυτό είναι κάτι αδύνατο να αλλάξει, σίγουρα όχι στη διάρκεια του 21ου αιώνα, ακόμα κι αν επιχειρηθεί η κορύφωση του 4ου παγκόσμιου: μετά από 500 χρόνια η δυτική κυριαρχία is over! Μαζί της τελειώνουν (δηλαδή: θα υποτιμηθούν) και όλα τα γεωπολιτικά εξαρτήματα αυτής της δυτικής κυριαρχίας…

Η «πατροπαράδοτη» ιδέα ότι ο γήινος (και καπιταλιστικός) βορράς είναι πάντα από πάνω τέλειωσε. Σ’ αυτό είχε δίκιο ο μεταμοντέρνος σχετικισμός: όλα είναι θέμα οπτικής γωνίας…

Πέντε αιώνες είναι πολύς (και εξαιρετικά πυκνός) ιστορικά χρόνος∙ είναι ουσιαστικά ο χρόνος διαμόρφωσης του βάθους και όλων των βασικών χαρακτηριστικών της δυτικής κουλτούρας. Τόσο των αρχόντων όσο και των αρχόμενων. Οι μυθολογίες, οι θεσμοί, οι ιδεολογίες, ο πλούτος, οι ταξικοί ανταγωνισμοί, ο οριενταλισμός, όλα έχουν στηθεί πάνω σ’ αυτά τα 500 χρόνια της δυτικής κυριαρχίας. Έτσι ώστε δεν υπάρχει καμία «έξοδος κινδύνου», κανένα manual οδηγιών, καμία θεσμική ή κοινωνική μνήμη που να υποδεικνύει το τι μπορούμε να κάνουμε όταν αυτή η δυτική κυριαρχία χαθεί. Αντίθετα υπάρχει ένα πλεόνασμα «ρεταλιών» της άλλοτε ηγεμονίας μέσα στην εξελισσόμενη παρακμή, τόσο στην κορυφή των εξουσιών (πολιτικές βιτρίνες, «ειδικοί», αφεντικά, «επιστήμονες»…) όσο και στην κοινωνική βάση (ήθη και έθιμα της καθημερινής ζωής, μόδες και βίτσια, μαζική ψυχολογική κατάπτωση και προβλήματα, έξαρση των μεταφυσικών ελπίδων, «επαναστάτες» των πληκτρολογίων, βενζοδιαζεπίνες…).

Ξέρουμε ότι υπάρχουν αρκετοί στη δύση που χαίρονται μ’ αυτήν την εξέλιξη. Χαιρέκακα, κι ως ένα βαθμό εύλογα. Όμως είναι μεγάλο λάθος, λάθος διανοητικό, λάθος ηθικό και σίγουρα λάθος πολιτικό / εργατικό το να υποτιμηθούν οι δυνατότητες που έχουν ακόμα οι δυτικές ολιγαρχίες και τα αφεντικά τους, αν όχι για να προσπαθήσουν να νικήσουν αποκαθιστώντας την ηγεμονία τους, οπωσδήποτε για να επιπλεύσουν σ’ αυτόν τον καινούργιο καπιταλιστικό κόσμο. Δυνατότητες σε βάρος των πληβειακών μαζών που είναι βαριά στραπατσαρισμένες οι ίδιες, αποδεδειγμένα εδώ και τουλάχιστον 15 χρόνια.

Εδώ είμαστε.

Μαύρες πλερέζες και real estate…

Δευτέρα 11 Αυγούστου (00.07) >> Υποθέτουμε πως το έχετε καταλάβει. Όλα τα σχέδια κι όλα τα όνειρα του εντόπιου ιμπεριαλισμού έχουν βουλιάξει μέσα στην επιταχυνόμενη δίνη των διαδοχικών δυτικών ηττών. Ας το επαναλάβουμε: αντί να είναι «συνιδιοκτήτης» της ανατολικής Μεσογείου όπως ονειρευόταν το ελλαδιστάν έγινε ενδοχώρα του θεοναζί, απαρτχάιντ, χασάπικου καθεστώτος (κι αυτό θα το πληρώσει πολύ ακριβά!). Και αντί για «πυλώνας σταθερότητας» έχει ξεπέσει σ’ ένα γυμνό προκεχωρημένο φυλάκιο μιας παρακμιακής υπερδύναμης που πολιορκείται – το φυλάκιο (μεταφορικά προς το παρόν) – σχεδόν απ’ όλες τις μεριές.

Είναι ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να συμβεί, μέσα σε ελάχιστο ιστορικά χρόνο. Η περιβόητη «σωστή μεριά της ιστορίας» έχει αποδειχθεί αυτό που ήταν εξ’ αρχής: φόλα…

-η θρυλική «αοζ του Καστελόριζου»; Βούλιαξε και πάει…

Ένα δάκρυ κύλησε στο πρόσωπό τους…

-ο θρυλικός αγωγός eastmed, που ήταν ο ενεργειακός ομφάλιος λώρος ελλαδιστάν, νότιας κύπρου και θεοναζί και θα έτριβε τα μούτρα της Άγκυρας; Βούλιαξε και πάει…

Κι άλλο δάκρυ κύλησε στο πρόσωπό τους…

-το καλώδιο που θα αντικαθιστούσε («γεωπολιτικά») τον αγωγό; Βούλιαξε και πάει…

-τα θρυλικά νοτιοκυπριακά «οικόπεδα» που θα έκαναν τις δυτικές πετρελαϊκές άγρυπνους φρουρούς της νοτιοκυπριακής αοζ; Κάπου χάθηκαν και πάνε…

-ο τσενεράλ Haftar που θα βομβάρδιζε την Τρίπολη και θα πετούσε τους τούρκους στη θάλασσα; Στέλνει τους γυιούς του στην Άγκυρα για δουλειές…

Φέρτε μου ώμο να κλάψω!

-τα άλλα θρυλικά οικόπεδα, νότια της Κρήτης; Ακόμα και ο φίλος-σύμμαχος χασάπης του Καϊρου λέει «οπα ρε, σαν πολύ ανοιχτήκατε!!!»

-και τι να πει κανείς γι’ αυτόν τον «αιώνιο παλιοεχθρό» πως ως χτες διαλυόταν, κατάρρεε, καταστρεφόταν, ο Ερντογάν ήταν στα τελευταία του, και «πολύ καλά κάναμε που δώσαμε άσυλο και χειροκροτήματα στους 8 χουντοκαραβανάδες παραλίγο δολοφόνους του το 2016»; Τώρα «παλεύουμε» να μην αγοράζει η ReArm Europe όπλα απ’ τις εταιρείες του, πράγμα αδύνατο να επιτευχθεί, ως γνωστόν…

Αααααχχ! Κοινωνία άδικη, κοινωνία ψεύτρα!!!

Το να πούμε ότι το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της εντόπιας μικροαστικής κοινωνίας μετά των εκπροσώπων της έπασχε και πάσχει στον ύψιστο βαθμό απ’ όλα τα ιστορικά δυτικά «συμπλέγματα ανωτερότητας», οπότε παίρνει τώρα το μερδικό του απ’ την ιμπεριαλιστική, γεωπολιτική (και όχι μόνο) παρακμή, θα ήταν κοινότοπο. Αλλά η ελληνική ιδιαιτερότητα είναι ιστορική, εκ κατασκευής, δομική, εθνική: τα «συμπλέγματα ανωτερότητας» (: «εμείς του δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού», «όταν εμείς φτιάχναμε Παρθενώνες αυτοί ήταν στα δέντρα», κλπ) δεν πάνε μόνα τους. Είναι αξεδιάλυτα δεμένα με «συμπλέγματα κατωτερότητας» (: «αυτοί που μας εκμεταλλεύονται», «γκόου μπακ μίσιζ Μέρκελ», «αυτοί που δεν μας αφήνουν να βγάλουμε τα πετρέλαιά μας», κλπ). Μαζική, εθνική, μόνιμη, σκληρά ενσωματωμένη, αιώνια διπολική διαταραχή! Αγιάτρευτη.

Υπ’ αυτές τις συνθήκες ακόμα και οι πλασιέ της εταιρείας don Rico & Co είναι αδύνατο να πουλήσουν ένα όραμα εθνικού μεγαλείου που να συνεπάρει κάπως το μυθομανές και σε κατάθλιψη πόπολο. Το ίδιο ισχύει και για την λεγόμενη αντιπολίτευση, μείζονα, ελάσσονα, ντο ύφεση, κλπ. Στο κάτω κάτω όλοι ήταν μέτοχοι της «εθνικής γραμμής» και των περασμένων μεγαλείων. Τώρα τα λούζονται.

Παρατηρούμε ωστόσο κάτι ανησυχητικό. Τους παλιούς καλούς καιρούς σημαντικό εξάρτημα της «εθνικής γραμμής» ήταν το δίνουμε στις εταιρείες τους (πετρελαϊκές) μερικά απ’ τα (θαλάσσια) οικόπεδά μας, οπότε θα μας προστατεύουν. Η ιδέα ήταν βλακώδης, εθελο-αποικιακή. Δεν δούλεψε αφού τα οικόπεδα «βούλιαξαν». Τώρα όμως προωθείται μια μεγάλης έκτασης εκποίηση ακινήτων – στεριανά «οικόπεδα»∙ κατά προτίμηση προς συγκεκριμένους συμμάχους. Φυσικά πρόκειται για την «ιδιωτική πρωτοβουλία», αλλοίμονο… Αλλά όταν αυτή η «ιδιωτική πρωτοβουλία» άρχισε να πουλάει σε τούρκους αγοραστές, εκεί στη Θράκη, κτύπησε η καμπάνα του «εθνικού συναγερμού»… Σωστά; Ίσως μάλιστα γίνονται κινήσεις υπόγειες για να αποθαρρυνθούν οι εν λόγω «εχθροί»∙ κι ας ψάξει αλλού η «ιδιωτική πρωτοβουλία» να βολευτεί.

Με τους «φίλους» φαίνεται να συμβαίνει το αντίθετο… Ενθαρρύνονται – έως αποθρασύνονται… Είναι για «λόγους προστασίας» του ελλαδιστάν;

Ίσως: το είπαμε, ενδοχώρα… «Τα κλειδιά είναι κάτω απ’ το χαλάκι»…

American centrifuge

Δευτέρα 28 Ιούλη (00.09) >> Ενώ το ψοφιοκουναβιστάν προσπάθησε (αποτυχημένα…) να δώσει ένα καταστροφικό χτύπημα στα ιρανικά συστήματα φυγόκεντρων (για τον εμπλουτισμό ουρανίου…) πίσω στην Ουάσιγκτον εξελίσσεται, ως «εσωτερικό ζήτημα», μια άλλη φυγοκέντριση, καθεστωτική – και «πυρηνική» απ’ την άποψη των τεχνικών της εξουσίας.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Emergency, emergency!!! (O αμερικανικός «χρυσός αιώνας» βρήκε τον δρόμο του…)

Δεν είναι κατάλογος ταβέρνας! Είναι ο “χρυσός αιώνας” για μαθητές δημοτικού!

Δευτέρα 7 Απρίλη >> Μπορεί να φαίνεται ηλίθιος ή διεστραμμένος. Ο «οικονομικός πόλεμος» που κλιμακώνει το ψόφιο κουνάβι εναντίον των πάντων είναι ωστόσο κάτι χειρότερο: πειρατικός∙ και σαν τέτοιος (προσπαθεί να) έχει μια κάποια λογική.

Το ψοφιοκουναβιστάν θέλει να σωθεί∙ βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού οικονομικά / νομισματικά (όπου ένα τέτοιο «χείλος του γκρεμού» δεν μετριέται με ημέρες ή εβδομάδες, αλλά με ελάχιστα χρόνια). Για να σωθεί το ψοφιοκουναβιστάν πρέπει να σώσει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ την διεθνή κυκλοφορία του νομίσματός του δίνοντάς του κάποιο «υλικό αντίκρυσμα». Οι προσπάθειες για την κατάκτηση τέτοιου «υλικού αντικρύσματος» φαίνονται ασύνδετες μεταξύ τους, αλλά δεν είναι εντελώς: απ’ την «κατάκτηση» της Γροιλανδίας και τον προσπορισμό νέων πρώτων υλών, ως τον έλεγχο στρατηγικών θαλάσσιων εμπορικών (και όχι μόνο) διόδων (: διώρυγα του Παναμά)∙ απ’ το τρικ με την μετατροπή του bitcoin σε «αποθεματικό asset / back up του δολαρίου» (περισσότερα στο cyborg 32) ως την συσσώρευση χρυσού, η ίδια «αγωνία» κατατρέχει το ψόφιο κουνάβι και τους υποστηρικτές του στις σπασμωδικές ή όχι κινήσεις τους. Το project των BRICS+ μπορεί σπάνια να λέγεται με το όνομά του (: απώθηση / άρνηση να πεις το όνομα των «σατανάδων»!) αλλά αφήνει ήδη την όλο και πιο τρομακτική σκιά του πάνω στη γενική δύση∙ όλο και πιο τρομακτική ειδικά μετά την στρατηγική ήττα στο ουκρανικό πεδίο μάχης.

Ένας μάλλον άγνωστος ευρύτερα αμερικάνος οικονομολόγος ονόματι Stephen Miran εξέδωσε το Νοέμβρη του 2024, μετά τις αμερικανικές εκλογές, έναν 40σέλιδο User’s Guide to Restructuring the Global Trading System που είναι το manual της γενικής δασμολογικής επίθεσης του ψόφιου κουναβιού. Σ’ αυτό το εγχειρίδιο μπορεί να δει (όποιος ενδιαφέρεται) την λογική (ή την «λογική») του μόνοι μας και όλοι σας:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Αναμνήσεις απ’ το μέλλον

Δευτέρα 7 Απρίλη (00.07) >> … Έχουμε εδώ λοιπόν ένα ακραίο παράδειγμα της δυσαρμονίας μεταξύ ξενικού και ειδικού συμφέροντος. Κάθε κράτος, σε μια προσπάθεια να βελτιώσει την σχετική του θέση, παίρνει μέτρα βλαβερά για την ευημερία των γειτόνων του∙ κι αφού αυτή η τακτική δεν περιορίζεται μόνο σε ένα κράτος, ο καθένας υφίσταται πολύ περισσότερες συνέπειες απ’ τις παρόμοιες λογικές που εφαρμόζουν οι γείτονές του απ’ τα οφέλη που έχει ο ίδιος απ’ αυτές τις επιλογές. Πρακτικά όλα τα λαοφιλή γιατρικά που κυκλοφορούν σήμερα είναι τέτοιου αλληλοεξοντωτικού χαρακτήρα. Ανταγωνιστικές μειώσεις μισθών, ανταγωνιστικοί δασμοί, ανταγωνιστική ρευστοποίηση περιουσιακών στοιχείων στην αλλοδαπή, ανταγωνιστικά οικονομικά προγράμματα – η κατάσταση του θα κάνω τον γείτονα ζητιάνο. Κι αυτό γιατί το έξοδο του ενός είναι κανονικά το έσοδο κάποιου άλλου. Έτσι, καθώς προσπαθούμε να βελτιώσουμε το δικό μας περιθώριο κέρδους, μειώνουμε το περιθώριο κέρδους κάποιου άλλου∙ και εάν η ίδια πρακτική ακολουθηθεί παντού θα χειροτερέψει την κατάσταση όλων. Οποιοσδήποτε ιδιώτης οδηγούμενος από την προσωπική κατάσταση στην οποία βρίσκεται, μπορεί να περικόψει τις συνηθισμένες του δαπάνες, και κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει γι’ αυτό. Αλλά ας μη νομίζει κανείς ότι μ’ αυτόν τον τρόπο υπηρετεί κάποιο συλλογικό συμφέρον.

Ο μοντέρνος καπιταλισμός είναι πλεύση καλού καιρού. Όταν ξεσπάσει η καταιγίδα ο καπιταλιστής εγκαταλείπει τα καθήκοντα του καπετάνιου, και μπορεί να βουλιάξει ακόμα και τις βάρκες που θα τον γλύτωναν, από τη λύσσα του να σπρώξει τον κοντινό του έξω απ’ τη βάρκα για να μπει αυτός…

Σαρκαστικός έως προκλητικός τότε – το ίδιο θα ήταν και σήμερα: ο εξοχότατος John Maynard Keynes, λαμπρό τέκνο της βρετανικής ιντελιγκέντσιας, αλλά τι τέκνο! Δηλητηριώδες.

Ως όνομα διάφοροι (θα πουν ότι) τον ξέρουν. Ως κατατεθειμένες γραπτά απόψεις σιγά μην… (Το απόσπασμα είναι από την διάλεξή του Η κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας, το 1932.*)

Αυτά τα έγραφε ο Keynes τότε, όταν μετά την «Μεγάλη Κρίση» του 1929 τα δυτικά καπιταλιστικά κράτη (οι «μεγάλες δυνάμεις» της δύσης…) άρχισαν να παίρνουν αλυσιδωτά τέτοιου είδους μέτρα για να «προστατέψουν την εσωτερική παραγωγή» τους – σε βάρος των ανταγωνιστών τους.

Ο Keynes διέβλεπε τότε (αν και απευχόταν, τουλάχιστον στα λόγια) ότι τελικά ένας μεγάλης κλίμακας πόλεμος θα έδινε την διέξοδο (στην «κρίση υπερσυσσώρευσης» λόγω τεχνολογικού άλματος τότε) – έτσι έγινε…. Όχι μόνο για την ανακατανομή των «σφαιρών επιρροής» στον πλανήτη. Αλλά και για την πρόκληση καταστροφής τέτοιας κλίμακας ώστε να «αναζωογονηθεί» η καπιταλιστική πραγματοποίηση της υπεραξίας.

Τώρα; Τώρα οι δημαγωγοί της πεντάρας μιλούν ψευτοχαρούμενα για «μιλιταριστικό Κεϋνσιανισμό»…

*Από τις κόκκινες σελίδες – περισσότερα εδώ.

Mind the gap

Δευτέρα 24 Μάρτη (01.34) >> Ο James O’ Brien, του βρετανικού καναλιού LBC, πριν 10 ημέρες είχε κάτι αξιόλογο να πει για το αμερικανικό πρωτοκλασάτο πανεπιστήμιο Columbia και την λογοκρισία:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

4ος παγκόσμιος (πόλεμος) 1

Δευτέρα 10 Φλεβάρη (01.08)>> Θα είναι ανόητη (και δυστυχώς εύκολη) σπατάλη χρόνου αν στη μέση μιας όλο και εντονότερης παγκόσμιας καπιταλιστικής δίνης δώσουμε ιδιαίτερη σημασία στα καραγκιοζιλίκια μιας πολιτικής βιτρίνας που μεταξύ άλλων πάσχει από σοβαρή αδυναμία έκφρασης (το περιορισμένο λεξιλόγιο; οι νεανικές καταχρήσεις;) – ακόμα κι αν εδρεύει στο άσπρο σπίτι, ακόμα κι αν υπογράφει βασιλικά διατάγματα σαν πολυβόλο. Αντίθετα, λόγω της θέσης της, πρέπει «να την βάλουμε στη θέση της» μέσα στην τρέχουσα Ιστορία. (Στο κάτω κάτω έχει και hillbill διάδοχο που είναι πολύ πιο σοβαρός).

Πριν 33 χρόνια (Φλεβάρης του 1992), με την Ουάσιγκτον νικήτρια στον 3ο παγκόσμιο πόλεμο (τον επονομαζόμενο «ψυχρό»), ένας τύπος που τότε ήταν ακόμα άγνωστος εκτός ηπα αλλά υπηρετούσε ήδη ως υφυπουργός άμυνας, ονόματι Paul Wolfowitz (Βόλφοβιτς, σκληροπυρηνικός νεοσυντηρητικός), παρουσίασε το βασικό περίγραμμα του «δόγματος» που θα εξασφάλιζε την (αιώνια!) ηγεμονία των ηπα∙ δόγμα που ακολουθήθηκε με ευλαβική συνέπεια ως και τον πρόσφατο πόλεμο στο ουκρανικό πεδίο μάχης, επί 32+ χρόνια, από όλες μα όλες τις διοικήσεις στην Ουάσιγκτον:

Ο πρώτος στόχος μας είναι να εμποδίσουμε την επανεμφάνιση ενός καινούργιου ανταγωνιστή, είτε στην περιοχή της πρώην Σοβιετικής Ένωσης είτε οπουδήποτε αλλού, που να συνιστά απειλή του μεγέθους που ήταν η απειλή της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτή είναι η κυρίαρχη πεποίθηση πίσω απ’ την καινούργια περιφερειακή αμυντική στρατηγική και απαιτεί ότι θα προσπαθήσουμε να εμποδίσουμε οποιαδήποτε εχθρική δύναμη απ’ το να κυριαρχήσει σε μια περιοχή της οποίας οι πρώτες ύλες, υπό τον παγιωμένο έλεγχό [αυτής της δύναμης], θα είναι αποτελεσματικές για την εξασφάλιση παγκόσμιας δύναμης. Αυτές οι περιοχές περιλαμβάνουν την Δυτική Ευρώπη, την Ανατολική Ασία, την περιοχή της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, και την Νοτιοδυτική Ασία.

Υπάρχουν τρεις επιπλέον πλευρές αυτού του στόχου: Πρώτον, οι ΗΠΑ πρέπει να δείξουν την απαραίτητη ηγετική ικανότητα για να καθιερώσουν και να προστατέψουν μια καινούργια τάξη που θα περιλαμβάνει την υπόσχεση της πειθούς εν δυνάμει ανταγωνιστών ότι δεν χρειάζεται να προσβλέπουν σε ένα μεγαλύτερο ρόλο ή να επιδιώξουν μια πιο επιθετική στάση για να προστατεύσουν τα νόμιμα συμφέροντά τους. Δεύτερον, σε μη αμυντικά ζητήματα, θα πρέπει να λογαριάσουμε αποτελεσματικά τα συμφέροντα των βιομηχανικών κρατών ώστε να τα αποθαρρύνουμε απ’ το να αμφισβητήσουν την ηγεσία μας ή να ανατρέψουν την καθιερωμένη πολιτική και οικονομική τάξη. Τέλος, θα πρέπει να διατηρήσουμε τους μηχανισμούς για την αποτροπή εν δυνάμει ανταγωνιστών ακόμα και απ’ το να αποκτήσουν φιλοδοξίες για μεγαλύτερο παγκόσμιο ρόλο. Η δυνατότητα αποτελεσματικής αναδιάρθρωσης είναι σημαντική εδώ, εφόσον συνεπάγεται ότι ένας εν δυνάμει αντίπαλος δεν θα ελπίζει πως θα κερδίσει μια κυρίαρχη στρατιωτική θέση στον κόσμο γρήγορα ή εύκολα…

Δεν θα σχολιάσουμε κάτι… Η αλαζονεία δεν κρύβεται! (Όσοι / όσες έχουν την ηλικία θα θυμούνται τι ακριβώς ακολούθησε στα ‘90s και απ’ τα ‘90s και μετά για την εφαρμογή αυτού που έμεινε στην ιστορία ως «δόγμα Wolfowitz», και ήταν ο πυρήνας της «εξωτερικής πολιτικής» της Ουάσιγκτον).

Πριν 3 εβδομάδες (15 Γενάρη 2025) ο νέος υπ.εξ. της Ουάσιγκτον (του οποίου το παρατσούκλι έχουμε έτοιμο, αλλά γι’ αυτό προσεχώς…), μιλώντας (ως υποψήφιος ακόμα) στην «επιτροπή διεθνών σχέσεων της γερουσίας» είπε μεταξύ άλλων κι αυτά (ο τονισμός δικός μας):

Λοιπόν ενόσω η Αμερική πολύ συχνά έδινε προτεραιότητα στην παγκόσμια τάξη πάνω απ’ τον πυρήνα των εθνικών συμφερόντων της, άλλα κράτη συνέχιζαν να συμπεριφέρονται με τον τρόπο που πάντα συμπεριφέρονταν τα κράτη και έτσι θα κάνουν πάντα: υπηρετώντας τα σημαντικότερα συμφέροντά τους. Και αντί να ενσωματωθούν ομαλά στην post–Cold War παγκόσμια τάξη, την χειραγώγησαν για να υπηρετήσει τα δικά τους συμφέροντα σε βάρος των δικών μας.

Καλωσορίσαμε το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα στην παγκόσμια τάξη, κι αυτοί επωφελήθηκαν απ’ όλα τα οφέλη και αγνόησαν τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες τους. Αντί γι’ αυτό, καταπίεσαν και είπαν ψέματα και κορόιδεψαν και χάκαραν και έκλεψαν για να φτιάξουν τον δρόμο τους ως το σημείο της παγκόσμιας υπερδύναμης, και τα έκαναν αυτά με δική μας ζημιά και με ζημιά των ανθρώπων στην ίδια τους την χώρα.

Στο δικό μας ημισφαίριο, ναρκο-τρομοκράτες και δικτάτορες και δεσπότες επωφελούνται απ’ τα ανοικτά σύνορα για να προκαλέσουν μαζική μετανάστευση, να εκμεταλλευτούν γυναίκες και παιδιά, και να πλημμυρίσουν τις κοινότητές μας με θανατηφόρο fentanyl και βίαιους εγκληματίες.

Στη Μόσχα, στην Τεχεράνη, στην Pyongyang, δικτάτορες – διεφθαρμένα κράτη – σπέρνουν τώρα χάος και αστάθεια και συμμαχούν και χρηματοδοτούν ριζοσπαστικές τρομοκρατικές ομάδες, και ύστερα κρύβονται πίσω απ’ το βέτο τους στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ή τις απειλές για πυρηνικό πόλεμο.

Η μεταπολεμική παγκόσμια τάξη δεν είναι απλά ξεπερασμένη, είναι τώρα πια ένα όπλο που χρησιμοποιείται εναντίον μας. Και όλα αυτά έχουν οδηγήσει στη στιγμή όπου πρέπει τώρα να αντιμετωπίσουμε τον μεγαλύτερο κίνδυνο γεωπολιτικής αστάθειας και μιας παγκόσμιας κρίσης πρωτοφανούς στην ζωή όλων όσων βρίσκονται σ’ αυτή την αίθουσα σήμερα. Οκτώ δεκαετίες μετά, καλούμαστε ξανά να δημιουργήσουμε απ’ το χάος έναν ελεύθερο κόσμο, και αυτό δεν θα είναι εύκολο. Και θα είναι αδύνατο χωρίς μια δυνατή και με αυτοπεποίθηση Αμερική που εμπλέκεται στον κόσμο βάζοντας τα σημαντικά εθνικά συμφέροντά μας για άλλη μια φορά πάνω από οτιδήποτε άλλο.

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερο σχολιασμό αυτό το «κλάμα» για την παρακμή – για την οποία, φυσικά, φταίνε όλοι όσοι έκαναν κατάχρηση της αμερικανικής καλωσύνης… Απλά το maga (make america great again…) σε συνδυασμό με τη νοσταλγία του «οκτώ δεκαετίες πριν» (που παραπέμπει στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο και το τέλος του) κι όχι τη νοσταλγία του «τριάμισυ δεκαετίες πριν» υποδηλώνει ίσως το ανομολόγητο βάθος-της-απόγνωσης.

Όμως τι σημαίνει πρακτικά αυτός ο επικήδειος θρήνος της Ουάσιγκτον για την «μεταπολεμική παγκόσμια τάξη» που τώρα πια «είναι όπλο που χρησιμοποιείται εναντίον της»;

4ος παγκόσμιος (πόλεμος) 2

Δευτέρα 10 Φλεβάρη (01.03) >> Στο ουκρανικό πεδίο μάχης δόθηκε η πιο πρόσφατη (και μάλλον η τελευταία) εξαιρετικά κρίσιμη στρατιωτική μάχη του «δόγματος Wolfowitz» – και χάθηκε!!… Στην πριν 3,5 μήνες (22 – 24 Οκτώβρη) σύνοδο στο ρωσικό Kazan των (αυξανόμενων) μελών των brics+ υποστασιοποιήθηκε η επερχόμενη αμερικανική / δυτική ήττα στο βασικό καπιταλιστικό πεδίο, της «οικονομίας»… Στη Γάζα ο πιο έμπιστος σύμμαχος / αστακός / χωροφύλακας των δυτικών ιμπεριαλισμών (και οπωσδήποτε του αμερικανικού και του αγγλικού), φύλακας εκείνου που ονομάζεται «παγκόσμια τάξη με τους κανόνες μας» σε μια ζώνη πρώτων υλών, ηττήθηκε∙ όχι μόνο απ’ τους ξυπόλυτους Παλαιστίνιους αλλά και απ’ τους «διεφθαρμένους» της Τεχεράνης!!… Κι αν μιλήσουμε για το διάστημα ή για τεχνολογική υπεροχή γενικά; Αρκεί μια deepseek για να…

«Κανονικά» θα ήταν αρκετή μια «παρέλαση» του us army, των συμμάχων του, και του δολαρίου για να μην έχει συμβεί τίποτα απ’ αυτά! Αλλά όχι!!! Η λέξη «again» είναι το φάντασμα της νοσταλγίας που πλανιέται πάνω απ’ το σύνολο της καπιταλιστικής, ιμπεριαλιστικής δύσης…

«Κανονικά»

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Train to nowhere – made in usa

Δευτέρα 10 Φλεβάρη (00.40) >> Ένας ακόμα δείκτης της παρακμής της πρώην «μόνης υπερδύναμης» είναι η κατάσταση των τραίνων στις ηπα σε σχέση με τον μεγάλο ανταγωνιστή / εχθρού, την κίνα.

Να θυμίσουμε (κι αυτό δεν αφορά το ελλαδιστάν για πολλούς ευνόητους (;) λόγους…) τα τραίνα, είτε για μεταφορές εμπορευμάτων είτε για μεταφορές ανθρώπων υπήρξαν το «διαμάντι» της 1ης και της 2ης καπιταλιστικής βιομηχανικής επανάστασης (μαζί με τα αντίστοιχης κίνησης πλοία). Ειδικά η δυνατότητα της γρηγορότερης και φτηνότερης μεταφοράς εμπορευμάτων σε ξηρά και θάλασσα ήταν ο ορισμός της «συντόμευσης του κύκλου κυκλοφορίας του κεφάλαιου», συντόμευσης που επιτάχυνε την επανάληψη της παραγωγής – και την επανάληψη της απόσπασης / πραγματοποίησης της υπεραξίας.

Τα (μαγνητικά) τραίνα υπερυψηλής ταχύτητας (high speed) είναι η τελευταία λέξη της σχετικής τεχνολογίας, εξελισσόμενη τις τελευταίες δεκαετίες. Κι ενώ το 2023 ο κινεζικός καπιταλισμός είχε κατασκευάσει και είχε σε πλήρη λειτουργία 45.000 χιλιόμετρα γραμμών υπερυψηλής ταχύτητας, μαζί με τα εκατοντάδες ανάλογα τραίνα (κατέχοντας και το παγκόσμιο ρεκόρ τελικής ταχύτητας), o αμερικανικός καπιταλισμός είχε… κανένα χιλιόμετρο!!

Για την ακρίβεια έχει σήμερα τα πρώτα 62 χιλιόμετρα σ’ ένα «πολλά υποσχόμενο» project στην Καλιφόρνια, λιγότερο απ’ το 1/10 των συνολικών 740 χιλιομέτρων που θα έπρεπε να έχουν παραδοθεί… Το αρχικό σχέδιο ανακοινώθηκε με την σχετική φανφάρα πριν 17 χρόνια, το 2008, και θα στοίχιζε συνολικά 35 δισεκατομμύρια δολάρια. Τα 62 υπαρκτά χιλιόμετρα έχουν φάει ήδη ως το τέλος του 2024 τα 13,6 δις – και μ’ αυτό τον ρυθμό όταν (και αν) το έργο ολοκληρωθεί θα έχει στοιχίσει σχεδόν 130 δις… (Χμμμ…)

Δεν θα αναφερθούμε στα ατυχήματα του υπάρχοντος αμερικανικού δικτύου low speed… Μοιάζει «ελληνικό, πολύ ελληνικό» όλο αυτό, δεν συμφωνείτε;

Ένα επιβατικό τραίνο έπιασε φωτιά εν κινήσει πριν 2 μέρες στη Φιλαδέλφεια. Ευτυχώς οι σιδηροδρομικοί του πληρώματος κατάφεραν να το εκκενώσουν χωρίς να τραυματιστεί σοβαρά κάποιος απ’ τους 350 επιβάτες.

Υπάρχουν μερικοί «συνωμοσιολόγοι» που λαμβάνοντας υπόψη διάφορα περιστατικά εδώ κι εκεί στη δύση, απ’ την ποιότητα των πολιτικών βιτρινών ως την κατάσταση υποδομών και άλλα, υποστηρίζουν ότι το ελλαδιστάν ξανακάνει «εξαγωγή πολιτισμού»…. μετά από 2,5  χιλιάδες χρόνια!

Αν είναι έτσι, εντάξει!!! Ζούμε τον «χρυσό αιώνα 2.0» και δεν θέλουμε να το πιστέψουμε!!! Καϋμένοι don Rico & Co: χαραμίζεσθε…