Tag: δημόσια τάξη

Η μορφή-κράτος 1

Τρίτη 30 Ιούνη. Ένα απ’ τα βασικά πολιτικά / θεωρητικά / αναλυτικά ζητήματα που ανέδειξε η πρωτοκοσμική διαχείριση του υποτιθέμενου φονιά covid-19 είναι το ερώτημα του κατά πόσον τα σύγχρονα καπιταλιστικά κράτη είναι αποφασισμένα να σκοτώνουν υπηκόους τους προκειμένου να βάλουν σε εφαρμογή σχέδια των αφεντικών. Το ερώτημα θεωρείται σκανδαλώδες από πολλούς και διάφορους (φανερά ή κρυφά κρατιστές, άσχετα με το τι δηλώνουν…)· και υπό την τρέχουσα ιδεολογική σαπίλα άνετα θα χαρακτηριζόταν «συνωμοσιολογικό».

Σαν Sarajevo (και πριν σαν «τρίτη γενιά») έχουμε υπάρξει πολύ αυστηροί αναλυτικά στο να αποδείξουμε πως έτσι ακριβώς συμβαίνει! Το κύριο πεδίο γεγονότων και αποδείξεων απ’ όπου αντλήσαμε για καιρό στοιχεία και πολιτικά συμπεράσματα για τις πιο σύγχρονες εκφάνσεις του συμπλέγματος κράτος / παρακράτος έχει υπάρξει η «τρομοκρατία» και ο «πόλεμος στην τρομοκρατία». Σ’ όλες τις «τρομοκρατικές ενέργειες» σε ευρωπαϊκό έδαφος από «φανατικούς τζιχαντιστές» αλλά και στην «μητέρα όλων των τρομοκρατικών ενεργειών», την 11η Σεπτέμβρη του 2001, έχουμε αναδείξει τα στοιχεία που υποδεικνύουν / αποδεικνύουν ότι επρόκειτο για «inside jobs» μυστικών υπηρεσιών, ή κάποιων φραξιών τους, ή κάποιων συμμάχων τους.

Τώρα καθεστωτικά δυτικά μήντια έρχονται να «σκαλίσουν» μια ακόμα (μάλλον ξεχασμένη και κατ’ αρχήν μικρής σημασίας) παρόμοια υπόθεση για να δείξουν, με αυθεντικά επίσημα κρατικά ντοκουμέντα ότι πράγματι το κράτος / παρακράτος δεν τεμπελιάζει όπως οι υπήκοοί του!

Στις 3 Μάη του 2015 γινόταν μια έκθεση γελοιογραφιών κατά του Μωάμεθ στο Garland του Texas. Η έκθεση φυλασσόταν από δεκάδες μπάτσους, ελεύθερους σκοπευτές και ειδικές δυνάμεις. Δύο ένοπλοι αμερικάνοι υπήκοοι, ο 31χρονος Elton Simpson και ο 34χρονος Nadir Soofi, προσπάθησαν να επιτεθούν στην έκθεση, διαμαρτυρόμενοι για την προσβολή. Οι επιτιθέμενοι κατάφεραν να τραυματίσουν μόνο έναν σεκιουριτά, πριν οι ελεύθεροι σκοπευτές τους σκοτώσουν. Προς πλήρη ικανοποίηση του αμερικανικού στρατο-αστυνομικού συμπλέγματος, την ευθύνη για εκείνη την επίθεση την ανέλαβε – απ’ τα βάθη της Μεσοποταμίας – ο isis… Ήταν η πρώτη φορά που ο isis εμφανιζόταν να κάνει επίθεση σε αμερικανικό έδαφος…

Πρώτη αλλά εξαιρετικά χρήσιμη: η αμερικανική εκστρατεία κατά του isis στη συρία έπρεπε να συνεχιστεί… βοηθώντας τον να πετάξει τον Άσαντ στη Μεσόγειο…

Η μορφή-κράτος 3

Τρίτη 30 Ιούνη. Το εργοστάσιο του τρόμου δεν είναι καθόλου καινούργιο στον δυτικό, «δημοκρατικό» κόσμο! Η (αμερικανική / νατοϊκή) γιγα-επιχείρηση stay behind, που απλώθηκε στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη απ’ την δεκαετία του ’50 ως και τα τέλη της δεκαετίας του ’80, έχει πολύ αίμα στους λογαριασμούς της. Και σαν psyop διαρκείας μπορεί να θεωρηθεί το «μοντέλο», η καταγωγή της (προσπάθειας) διαχείρισης / πολιτικής και ιδεολογικής ποδηγέτησης πληθυσμών en masse μέσω της παραγωγής τρόμου.

Η επιχείρηση αυτή μισοαποκαλύφθηκε μεν στα τέλη της δεκαετίας του ’80 / αρχές του ’90 αφού, σαν αντισοβιετική, δεν χρειαζόταν πια. Μετά την μισο-αποκάλυψή της δεν έγιναν όμως διεθνώς (από κινηματική / ανταγωνιστική μεριά) δύο πολύ βασικά και σοβαρά πράγματα. Πρώτον, η συστηματική ανάλυση του τι πραγματικά ήταν (και πως είχαν διαμορφωθεί) τα συμπλέγματα κράτους / παρακράτους στη διάρκεια του 3ου παγκόσμιου πολέμου (του επονομαζόμενου «ψυχρού»). Και δεύτερον, πως θα εξελίσσοταν το (κρατικό) εργοστάσιο του τρόμου μετά το τέλος εκείνου του πολέμου. Γιατί, φυσικά, εφόσον ούτε τα δίκτυα διαλύθηκαν, ούτε όλοι όσοι εμπλέκονταν κατέληξαν σε βαθιά μπουντρούμια, ούτε το know how τους εκτέθηκε δημόσια και αναλυτικά έτσι ώστε να γίνει βασική κοινωνική γνώση, το να νομίζει κανείς ότι «πάει, πέρασε το κακό» θα ήταν επιεικώς βλακώδες…

Κι όμως έτσι ακριβώς συνέβη!!! Η δεκαετία του ’90 ήταν μια περίοδος (πολιτικής) μακαριότητας και χαζοχαρούμενης λήθης! Έτσι ώστε όταν οι μηχανές παραγωγής τρόμου ξαναπήραν μπροστά, απ’ την 11η Σεπτέμβρη του 2001 και μετά, οι (θεωρητικά….) αντίπαλοί της πιάστηκαν με τα βρακιά κατεβασμένα· κυριολεκτικά…

Με τα βρακιά κατεβασμένα και με μια αυτοκτονική ακρισία χωρίς ιστορικό προηγούμενο τους δύο τελευταίους αιώνες, πέρασαν τα χρόνια ως τώρα.

Μέχρι να προστεθεί ένα καινούργιο «layer» στην τρομοπαραγωγή, υγιεινιστικό αυτό. Kαι σ.δ.ι.τ….

Η πρόσφατη υγιεινιστική τρομοεκστρατεία ίσως δεν θα είχε εξαπολυθεί καν και καν, αν ένα έστω μειοψηφικό αλλά ικανό μέρος των δυτικών κοινωνιών, αυτοί κι αυτές που τοποθετούν τους εαυτούς τους στην «κοινωνική αριστερά» δηλαδή, είχε καλή και σωστή επίγνωση δύο βασικών εξελίξεων. Πρώτον της διαλεκτικής ιστορικής κίνησης της μορφής καπιταλιστικό κράτος μέσα, κάτω και πέρα απ’ το manual του «νεοφιλελευθερισμού», απ’ την δεκαετία του 1990 ως σήμερα. Και δεύτερον, των τρόπων που η «υγεία» (ατομική και συλλογική) έγινε βασικό στοιχείο της πολιτικής οικονομίας του κεφάλαιου, της «ανάπτυξής» του, της αναδιάρθρωσής του – μαζί και δίπλα απ’ την «ασφάλεια»…

Επωφελούμενοι απ’ την εθελόδουλη άγνοια διάφοροι απατεώνες από ‘δω και από ‘κει μπορεί να εμφανίζονται για να παίξουν τον ρολάκο «να σου πω εγώ που ξέρω»… Η μόνη πραγματική συμβολή τους είναι η ακόμα πιο βαθιά συσκότιση της πραγματικότητας.

Όπως είναι γνωστό, στη νύχτα της λογικής γεννιούνται τέρατα.

Ακινητοποίησέ το – καλύτερα!

Παρασκευή 26 Ιούνη. Αν μπορούν να εντοπίσουν, μέσω σήματος κινητού, ποιοί βρίσκονται μέσα σ’ ένα μαγαζί για να ψωνίσουν, τότε μπορούν να εντοπίσουν ποιοί έχουν μπει για να το λεηλατήσουν! Σωστό; Σωστό – αλλά διαφεύγει…

Η Foursquare για παράδειγμα είναι μια αμερικάνικη τεχνολογική εταιρεία ηλικίας 12 χρόνων. Έχει εξειδικευτεί στον (γεωγραφικό) προσδιορισμό θέσης που δεν λέγεται μόνο «geolocation» αλλά και «geofencing». Μπορεί να υπάρχουν εφαρμογές με το όνομα της εταιρείας· αλλά υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες εφαρμογές με άλλα ονόματα που χρησιμοποιούν (χωρίς να το φωνάζουν) την τεχνολογία της. Η δουλειά της Foursquare είναι να εντοπίζει και να διακρίνει δεκάδες χιλιάδες σήματα κινητών, ακόμα κι όταν είναι συγκεντρωμένα όλα μαζί. Και να σκεφτείτε ότι δεν χρησιμοποιεί (ακόμα) 5G τεχνολογία, ούτε υπόσχεται την προστασία των προσωπικών δεδομένων όπως κάτι δήθεν οσπιτάλιοι σταυροφόροι του social tracking “για το καλό της υγείας σας ατιμούτσικα”…. Αντίθετα, ο ceo της εταιρείας Jeff Glueck, όταν ρωτήθηκε για την προστασία της ιδιωτικότητας από τέτοιου είδους εταιρείες / τεχνολογίες απάντησε (μέσω New York Times): … Όσοι εμπλέκονται σ’ αυτόν τον τομέα της data science ας δίνουν έναν όρκο του Ιπποκράτη… κι ας ελπίσουμε πως αν τον δώσουν θα περιορίσουν τις παραβιάσεις… Μπορεί να έχει φιλήσει σταυρό ο κυρ Jeff… Αλλά οι δουλειές είναι δουλειές.

Κάποιοι θα σκεφτούν, όχι αυθαίρετα, πως αυτή η υπαρκτή (τώρα που μιλάμε) δυνατότητα θα ενισχύσει την δημόσια τάξη. Αν είναι εύκολο να εντοπίσει κανείς τους looters μέσω των κινητών τους, εκείνο που χρειάζεται είναι απλά μια προσθήκη στο νόμο για τα τεκμήρια που γίνονται δεκτά απ’ τα δικαστήρια: ένας χάρτης με τον προσδιορισμό θέσης του τάδε στις 11.00 το βράδυ μέσα σ’ ένα μαγαζί που λεηλατείται θα κατατεθεί αρμοδίως. Αλλά η χρησιμότητα του εντοπισμού θέσης δεν τελειώνει εκεί.

Η Tectonix, μια άλλη εταιρεία του κλάδου, έφτιαξε έναν χάρτη με το από που προέρχονται οι διαδηλωτές του black life matters στη florida· πόσο καιρό μένουν στον τόπο των διαδηλώσεων· πότε και πως επιστρέφουν στα σπίτια τους. Θα μπορούσε να έχει κοινωνιολογικό ενδιαφέρον – σίγουρα κάποια πανεπιστήμια θα ενδιαφερθούν. Ίσως και κάποια πρακτορεία ταξιδιών…

Κι ούτε καν μόνον αυτό. Σε συνδυασμό με άλλες πληροφορίες για τον καθένα απ’ αυτούς τους διαδηλωτές (πάντα μαζεμένες απ’ αυτήν την ολέθρια συνήθεια που λέγεται «κινητό») ή και οποιουσδήποτε άλλους, κόμματα, οργανώσεις, εμπορικές εταιρείες, μαφίες, οτιδήποτε, θα ενδιαφερθούν για να προωθήσουν εξατομικευμένα κάτι. Μπορεί να μην είστε looter, μπορεί να είστε ένας άνθρωπος ευαισθητοποιημένος για την police brutality ή τα δικαιώματα των μειονοτήτων. Τι θα λέγατε για ένα ταξίδι εκεί όπου γίνεται ένα μεγάλο αντιρατσιστικό φεστιβάλ οργανωμένο απ’ τον Bono;

Θέλετε να γλυτώσετε απ’ όλα αυτά τα «γνωστά άγνωστα» ακόμα κι όταν βγαίνετε βόλτα; Είναι απλό. Χρειάζεσθε μια πρόκα και λίγο σπάγγο. Κρεμάστε το κινητό σας μαζί με την θήκη του σε μια κάσα του σπιτιού σας. Και αφήστε το εκεί, for ever. Κάντε το «τηλεκοντρόλ τοίχου».

Ναι, ξέρουμε, το πλεονέκτημα του κινητού είναι ότι είναι κινητό… Πλεονέκτημα; Για ποιόν; Βάζετε το χέρι σας στη φωτιά; Ακόμα;

Σκεφτείτε το και πάρτε την απόφαση να χωρίσουν κυριολεκτικά οι δρόμοι σας πριν το βιδώσουν υποχρεωτικά επάνω σας!! (Το σκέφτονται, όχι με βίδες βέβαια, αλλά…)

Δεν είναι το ίδιο…

Πέμπτη 25 Ιούνη. Δώδεκα ευρωπαϊκά κράτη εντόπισε η «διεθνής αμνηστία» να κάνουν ρατσιστική αξιοποίηση στην εφαρμογή των covid-19 απαγορεύσεων. Το βέλγιο, η βουλγαρία, η γαλλία, η ουγγαρία, η ιταλία, η σερβία, η σλοβακία, η ρουμανία, η ισπανία, η αγγλία – και, φυσικά, το ελλαδιστάν και τη νότια κύπρο. Στη γαλλία τα πρόστιμα ήταν ρουτίνα κατά των μαγκρεμπιανών και των αφρικάνων για «παραβίαση των απαγορεύσεων» – 3 φορές περισσότερα απ’ τους λευκούς γάλλους. Στο Λονδίνο το ίδιο: οι μπάτσοι ήλεγχαν τριπλάσιους μαύρους απ’ ότι λευκούς για το αν έχουν «κτυπήσει κάρτα» για να βγουν απ’ τα σπίτια τους. Στη βουλγαρία και στη σλοβακία στόχος ήταν οι οικισμοί των ρομά.

Και στο ελλαδιστάν; Θα πρόσεχε κανείς εύκολα μια ευνοϊκή μεταχείριση της Παραμυθιάς σε σχέση με τον Εχίνο (για παράδειγμα) όταν διαπιστώνονται κρούσματα. Ή, για να το πούμε ανάποδα, την εύκολη (πάντα «επιστημονικά αιτολογημένη») επιβολή απαγορεύσεων σε «αλλόθρησκους»… Στους οικισμούς τους, στους δρόμους που συνήθως περπατούν, στα παγκάκια που συνήθως κάθονται.

(Υποθέτουμε πως η ένωση φίλων της καραντίνας δείχνει κατανόηση. Ειδικά εκείνη η φράξιά της που θεωρεί τις γενικευμένες υγιενιστικές απαγορεύσεις «αντικαπιταλιστικές» (!!!! – ναι, υπάρχουν και τέτοιοι!!!), δεν μπορεί παρά να χαιρετίζει τον ακόμα πιο επιθετικό «αντικαπιταλισμό» που εφαρμόζεται σε βάρος των …. «καπιταλιστών» μεταναστών εργατών, μειονοτήτων, κλπ…)

Ο αντιρατσισμός σαν γεωπολιτική

Παρασκευή 19 Ιούνη. Η ασταμάτητη μηχανή σας είχε ενημερώσει έγκαιρα (Δευτέρα 15/6, η αφρική – πεδίο μάχης): καθώς αρκετά αφρικανικά καθεστώτα αποκτούν μια «νέα αυτοπεποίθηση» εξαιτίας της κινεζικής (κατά κύριο λόγο), και επιπλέον της ρωσικής και της τουρκικής soft ιμπεριαλιστικής επέκτασης στην ήπειρο, το ψοφιοκουναβιστάν βρίσκεται υπόλογο για τον ενδημικό θεσμικό και κοινωνικό ρατσισμό του όχι μόνο απ’ το κίνημα ή τους διάφορους (που δεν θα έπρεπε…) καθεστωτικούς πρωτοκοσμικούς υποστηρικτές του εντός και εκτός ηπα, αλλά κι απ’ τις κυβερνήσεις της ηπείρου που αντιλαμβάνονται και υιοθετούν το black life matters με τον δικό τους τρόπο.

Πενήντα πέντε κράτη, το σύνολο των αφρικανικών, ζήτησαν (και πέτυχαν, δύσκολο δεν ήταν) απ’ το συμβούλιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων του οηε να γίνει συζήτηση για τον ρατσισμό και την αστυνομική βία (στις ηπα…), σαν μια πρώτη κίνηση αλληλεγγύης του προς τους αφροαμερικάνους. Πρωτότυπο ίσως από πρώτη ματιά, αλλά εντελώς συμβατό με τους εξελισσόμενους παγκόσμιους συσχετισμούς: ένα απ’ τα βασικά θέματα που θέτουν αυτά τα κράτη είναι το κατά πόσον οι ηπα μπορούν να λαμβάνονται στα σοβαρά όταν δηλώνουν υπερασπιστές των ανθρώπινων δικαιωμάτων απανταχού της γης όταν οι αμερικάνοι μπάτσοι σκοτώνουν αφροαμερικάνους με πλήρη δικαστική ασυλία…. Είναι ένα ερώτημα εύλογο. Είναι ένα ερώτημα που άνετα θα μπορούσε κανείς να διαβάσει στους κινεζικούς καθεστωτικούς global times…

Φυσικά η police brutality όχι με ρατσιστικά κίνητρα είναι μόνιμο χαρακτηριστικό των περισσότερων απ’ αυτά τα καθεστώτα. Συνεπώς – θα έλεγε κανείς – ότι ανοίγοντας τέτοια ζητήματα κατά των ηπα διακινδυνεύουν να εισπράξουν τις συνέπειες στο εσωτερικό τους. Και έτσι θα έπρεπε να συμβεί. Αλλά – θα μπορούσαν να απαντήσουν – ότι αφού αυτή η police brutality δεν είναι ρατσιστική, βρίσκεται εκτός συζήτησης…

Θα ήταν ενδιαφέρον, τελικά, να επιβληθούν κυρώσεις κατά των ηπα απ’ αυτά τα κράτη… Όχι;

(φωτογραφία: πρόσφατη αντιμπάτσικη διαδήλωση στο Ναϊρόμπι…)

Οργανωμένη παράνοια 1

Δευτέρα 15 Ιούνη. Στην χθεσινή καθεστωτική «καθημερινή» υπήρχε ένα δισέλιδο αφιερωμένο στη μέτρηση των «συνωμοσιολόγων». Το δικό μας ενδιαφέρον δεν βρίσκεται στα «αποτελέσματα», αλλά στις ερωτήσεις που έγιναν τοποθετώντας προκαταβολικά τις «μη πρέπουσες απαντήσεις» (σίγουρα απ’ τον συγκεκριμένο δημαγωγικό μηχανισμό) στην «κοινή δεξαμενή» της «συνωμοσιολογίας»!

Απ’ τις 6 ερωτήσεις των οποίων τις απαντήσεις παρουσιάζει η «καθημερινή» μόνο η μία θα μπορούσε να τραβήξει «συνωμοσιολογικές» απαντήσεις: ο νέος κορονοϊός δημιουργήθηκε τυχαία στη φύση ή είναι ανθρώπινο δημιούργημα; Οι άλλες 5 αφορούν ζητήματα για τα οποία υπάρχουν ήδη υπερβολικά πολλά ντοκουμέντα, έτσι ώστε εύλογα θα μιλούσε κάποιος για αντιπολίτευση. Ανοργάνωτη, χύμα και αντιφατική – αλλά αυτό: αντιπολίτευση. Οι ερωτήσεις ήταν:

– Πίσω από τον νέο κορωνοϊό «κρύβονται» φαρμακευτικές εταιρείες ή μεγαλοεπενδυτές;

– Πίσω από τον νέο κορωνοϊό “κρύβονται” κάποια ή κάποιες χώρες;

– Χρησιμοποιούνται (: πληθυντικός) αδικαιολόγητα για εκφοβισμό της κοινής γνώμης;

– Χρησιμοποιείται (: ενικός…) αδικαιολόγητα για επιβολή αναγκαστικού εμβολιασμού;

– Χρησιμοποιείται αδικαιολόγητα εις βάρος των προσωπικών δεδομένων των πολιτών;

Στις δύο πρώτες οι απαντήσεις “ναι” και “όχι” είναι μοιρασμένες. Στις άλλες τρεις υπερτερούσαν καθαρά τα “όχι”. Παρ’ όλα αυτά τα (μειοψηφικά) “ναι” σ’ αυτές τις ερωτήσεις θεωρούνται “συνωμοσιολογία”!!! Κι αυτό σημαίνει, για παράδειγμα, ότι όποιος είναι εχθρικός προς τις big pharma και τις big tech – κάτι που άλλοτε θα ήταν το καθήκον κάθε πραγματικού αντικρατιστή / αντικαπιταλιστή… – πετιέται στην «κοινή δεξαμενή». Ή, άλλο παράδειγμα, όποιος ξέρει ότι γίνεται ήδη λεηλασία των προσωπικών δεδομένων απ’ τις big tech και τα κράτη και είναι εχθρικός σ’ αυτό – κάτι που άλλοτε θα ήταν καθήκον ακόμα και του πιο απλού « δημοκράτη»… – πετιέται επίσης στην «κοινή δεξαμενή». Ο Snowden θα πεταχτεί εκεί· ο Assange βρίσκεται ήδη στο χείλος του άλλου γκρεμού, εκείνου των «τρομοκρατών»…

Οι δημοκόποι ΔΕΝ ήθελαν να ανιχνεύσουν «συνωμοσιολόγους»! Δεν έκαναν ερωτήσεις για τις 5G κεραίες, για τους εξωγήινους ή άλλα παρόμοια. Οι δημοκόποι ήθελαν να εγγράψουν εύλογες αντιρρήσεις / αρνήσεις στην «κοινή δεξαμενή» της συνωμοσιολογίας· αφού ταυτόχρονα τις «μετρήσουν» για να διαμορφωθούν οι κατάλληλες τακτικές εναντίον τους.

Η γραμμή είναι ξεκάθαρη…

(φωτογραφία: Οι βαθύπλουτοι ανθρωπιστές «πονάνε» μ’ αυτά που τραβάνε οι αφροαμερικάνοι και οι υπόλοιποι μετανάστες στο ψοφιοκουναβιστάν. Γι’ αυτό προτείνουν ότι μετά το προσωπικό των νοσοκομείων αυτοί θα πρέπει να έχουν προτεραιότητα στα mRNA εμβόλια που χρηματοδοτούν. Πρακτικά μάλλον θα γίνει «παράλληλα», με μια ελαφριά προτεραιότητα στους υπήκοους μάζα· δεδομένου ότι πολλοί γιατροί ή/και νοσηλευτές, ξέροντας περί τίνος πρόκειται, θα αρνηθούν ευγενικά. Αυτό βλέπει στους αφροαμερικάνους, λοιπόν, η κυρά Melinda Gates μέσα απ’ την απεριόριστη καλωσύνη και αγαθοεργία της: μαζικά πειραματόζωα, για το καλό της υγείας τους – πάντα!

Το κίνημα Black Life Matters πρέπει να μάθει γρήγορα απ’ την σφαγή που έγινε στη Ν. Υόρκη, στο Queens και όχι μόνο! Και πρέπει οπωσδήποτε να συμπεριλάβει στο ρεπερτόριό του την άρνηση του να γίνουν οι αφροαμερικάνοι η αφρική εσωτερικού που τόσο επειγόντως ψάχνουν οι αμερικανικές big pharma – μεγάλη η χάρη τους…)

Οργανωμένη παράνοια 2

Δευτέρα 15 Ιούνη. Το δεύτερο περιεχόμενο του δισέλιδου της «καθημερινής» είναι μια συνέντευξη με κάποιον Νιλ Τζόνσον, που συστήνεται σαν καθηγητής φυσικής στο αμερικανικό πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσιγκτον και μελετητής του «αντιεμβολιαστικού κινήματος στις ηπα». Αυτό το «κίνημα», που συνδέει κοινότοπα εμβόλια (όπως αυτό κατά της ιλαράς) με τον αυτισμό, ξεκίνησε από έναν αμερικάνο παπά· και όπως θα περίμενε κανείς ανήκει στην κατηγορία των flat earthers· με την διαφορά ότι ευθύνεται για την σημαντική αύξηση κρουσμάτων ιλαράς στον πρώτο κόσμο.

Είναι ωστόσο σχετικά παλιά ιστορία. Γιατί γίνεται θέμα τώρα; Επειδή επίκεινται διάφορα fast track εμβόλια, στο συναγωνισμό των big pharma (και των κρατών όπου έχουν τις έδρες τους) για το ποιός θα ελέγξει την παγκόσμια αγορά – για ένα εμβόλιο που πιθανότατα δεν χρειάζεται καν, θα αποτελέσει όμως την βάση για την τεχνολογική αναδιάρθρωση και σ’ αυτόν τον τομέα. Δεν πρόκειται για οποιοδήποτε εμβόλιο. Πρόκειται για το εγχείρημα νο 0 της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, και ειδικά της βιομηχανίας φροντίδας υγείας. Το «αντιεμβολιαστικό κίνημα» είναι ήδη το καλούπι και τα τοιχία της «κοινής δεξαμενής» στην οποία θα πεταχτεί η κρίσιμη και εύλογη κριτική απέναντι στις mRNA «εμβολιαστικές τεχνολογίες» ή οτιδήποτε άλλο πουληθεί σαν «ασφαλές» σε χρόνο dt!

Διαβάστε αργά και προσεκτικά την απάντηση που δίνει ο ενσωματωμένος ειδικός σε μια «κατάλληλη ερώτηση» / πάσα του έλληνα δημοσιογράφου:

Ερώτηση: Είναι το αντιεμβολιαστικό κίνημα μια απειλή ενάντια στις προσπάθειες αντιμετώπισης της πανδημίας;

Απάντηση: Νομίζω ναι. Η πανδημία είναι γι’ αυτούς η τέλεια καταιγίδα. Μοιάζει σαν να επιβεβαιώνει όλες τις θεωρίες συνωμοσίας που προϋπήρχαν. Κατ’ αρχάς το διαχρονικό επιχείρημα υπέρ των εμβολίων είναι ότι είναι ασφαλή γιατί έχουν προηγηθεί χρόνια ή δεκαετίες κλινικών δοκιμών. Τώρα όμως το εμβόλιο που θα δημιουργηθεί θα παρουσιαστεί με δοκιμές μόνο μερικών μηνών. Και όσοι είναι δύσπιστοι απέναντι στα εμβόλια, θα αμφισβητήσουν ότι λένε την αλήθεια εκείνοι που μέχρι πρότινος υποστήριζαν ότι τα εμβόλια είναι ασφαλή επειδή έχουν προηγηθεί χρόνια δοκιμών. Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι κάνουν επιλεκτική χρήση επιστημονικών δεδομένων.

Παρακαλούμε την προσοχή σας. Ενώ ο «ειδικός» παραδέχεται ότι βρίσκεται σε εξέλιξη colpo grosso με την δραστική μείωση του χρόνου δοκιμών για τα εμβόλια του covid-19, υπονοεί πως όποιος εκδηλώσει την απόρριψή του σε φαρμακευτικούς σαλτιμπαγκισμούς με άγνωστες παρανέργειες (δεν μπορεί παρά να) ανήκει στους «δύσπιστους απέναντι στα εμβόλια» γενικά!!! Γιατί; Γιατί έτσι! Επειδή έτσι γουστάρει! Επειδή υπάρχει «κοινή δεξαμενή»!!!

Απαγορεύεται, λοιπόν, τόσο κατά τον «ειδικό» όσο και κατά τον καθεστωτικό δημοσιογράφο να είναι κάποιος εχθρικός απέναντι στον τυχοδιωκτισμό της κερδοφορίας των big pharma στη ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ περίπτωση! Επιτρέπεται μόνο να είναι, υποχρεωτικά, «γενικά δύσπιστος» – να καταχωρείται, δηλαδή, στο «αντιεμβολιαστικό κίνημα»… Τσαμπουκά! Τρέχει τίποτα;

Πριν 40 ή και 30 χρόνια ο ίδιος ειδικός με την ίδια καρέκλα στα μαλακά του οπίσθια θα θεωρούσε ανεπίτρεπτο να πετάξει τέτοιο υπονοούμενο. Πριν 40 ή και 30 χρόνια ο ίδιος καθεστωτικός δημοσιογράφος, για να μην τον κοροϊδεύουν οι αναγνώστες του για στημένο, θα έκανε την ερώτηση: εσείς, δηλαδή, θα το κάνατε αυτό το fast track εμβόλιο; Θα το συστήνατε και στους φίλους σας;

Η απάντηση θα ήταν «όχι βέβαια!». Τι άλλαξε; Όχι η εμφάνιση του «αντιεμβολιαστικού κίνηματος»! Αλλά ο post modern κυνισμός της εξουσίας: ό,τι και να λέτε εσείς, θα σας επιβάλουμε αυτά που θέλουμε. Έχουμε το know how, έχουμε και τους «κοινωνικούς συμμάχους». Σκασμός!

Κι έτσι θα γίνει αν το επιτρέψουμε: θα επιβληθεί σκασμός!

(φωτογραφία: Μετανάστες εργάτες κρατούμενοι στα υπνωτήριά τους, στη Σιγκαπούρη. Κι εκεί, όπως παντού, τα κρατικά πραξικοπήματα που έκαναν σκόνη τα “πολιτικά δικαιώματα” κτύπησαν ακόμα περισσότερο εκείνους που βρίσκονταν έτσι κι αλλιώς σε limbo…)

Υγιεινιστικός μιλιταρισμός

Δευτέρα 15 Ιούνη. Στις 21 του περασμένου Απρίλη το (αμερικανικό) ίδρυμα Rockefeller παρουσίασε μια 30σέλιδη έκθεση / πρόταση με τον δηλωτικό τίτλο National Covid-19 Testing Action Plan και υπότιτλο «τα ρεαλιστικά βήματα για να ξανα-ανοίξουν οι δουλειές μας και οι κοινότητές μας». Όποιος ξέρει, ενδιαφέρεται ή ψάξει τι είναι το «ίδρυμα Rockefeller» στο πλέγμα των κυκλωμάτων του αμερικανικού κράτους / κεφάλαιου θα καταλάβει το γιατί η «πρότασή» του δεν είναι λόγια του αέρα. Πολύ περισσότερο που στην σύνταξη αυτής της πρότασης συνεργάστηκαν ακαδημαϊκοί απ’ τον στάβλο του ιδρύματος, από πρωτοκλασσάτα πανεπιστήμια: το Harvard, το Yale, αλλά και το Johns Hopkins, που το βρίσκει κανείς κάτω από κάθε πέτρα – σχετικά με την «αντιμετώπιση του covid-19»…

Τι είναι που προτείνει αυτό το εαυγές ίδρυμα και οι καλοί συνεργάτες του; Πρώτον, την δημιουργία ενός «επιτελείου ελέγχου της πανδημίας», με συμμετοχή επιχειρηματιών, κυβερνητικών αξιωματούχων και ακαδημαϊκών (κάτι σαν το πάνελ του Event 201 ίσως;;;), το οποίο θα έχει αρμοδιότητες στρατηγείου: θα λαμβάνει αποφάσεις για τα πάντα σχετικά με την «αντιμετώπιση της πανδημίας», κάτι ανάλογο των εξουσιών που έχει ένας αμερικάνος πρόεδρος σε καιρό πολέμου.

Με βάση το σχέδιο του ιδρύματος, το «επιτελείο» θα διατάξει άμεσα το τσεκάρισμα 3 εκατομυρίων υπηκόων των ηπα την εβδομάδα, και μέσα σε 6 μήνες θα πρέπει να έχει φροντίσει να γίνονται 30 εκατομύρια τεστ την εβδομάδα. Με τελικό στόχο, μέσα σ’ ένα χρόνο, να γίνονται 30 εκατομύρια τεστ την ημέρα. (Με πληθυσμό 330 εκατομύρια, και ρυθμό 30 εκατομύρια «υγιεινιστικούς ελέγχους» την ημέρα, το όνειρο του ιδρύματος είναι να τσεκάρονται οι πάντες στις ηπα 3 φορές τον μήνα… Μπορείτε τώρα να φανταστείτε τι ποινές θα περιμένουν όσους προσπαθήσουν να αποφύγουν τα τεστ, αλλά καταχωρημένοι σαν «αγνοούμενοι» πέσουν κάποια στιγμή σε υγιεινιστικό μπλόκο!) Το ίδρυμα θεωρεί «δίκαιη τιμή» τα 100 δολάρια για κάθε τεστ και τα πέριξ του· και με βάση αυτήν την «δίκαιη τιμή» έχει την ευθύνη να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με αμερικάνους κατασκευαστές (: φαρμακοβιομηχανίες) ώστε να αρχίσει η εντατική παραγωγή τους. (Τρία δισεκατομύρια την ημέρα όταν το πράγμα θα είναι σε πλήρη ανάπτυξη δεν είναι άσχημος τζίρος – ε;)

Δεύτερον, αυτό το «επιτελείο» θα δημιουργήσει έναν «στρατό αντιμετώπισης της πανδημίας», ένα ειδικό σώμα με 100 έως 300 χιλιάδες μέλη. Αυτοί θα στρατολογηθούν / προσληφθούν από «έμπιστους εθελοντές» που στέλνονται για ανθρωπιστική βοήθεια σε διάφορα μέρη του κόσμου, και μέλη της εθνοφρουράς. Ο μισός ετήσιος μισθός τους θα είναι 40.000 δολάρια. (Δεν αναφέρεται αν αυτά τα corps θα είναι ένοπλα ή θα υπάρχουν κάποιες μονάδες «κομμάντο», αλλά αυτά είναι προφανώς λεπτομέρειες…)

Τρίτον, το «επιτελείο» θα αναλάβει την ευθύνη δημιουργίας μιας κεντρικής ψηφιακής βάσης δεδομένων για την υγεία των πάντων, με data που θα προέρχονται από συστήματα ψηφιακής ιχνηλάτησης και ταυτοποίησης που θα εγκατασταθούν παντού: στις δουλειές, στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, στις περιοχές κατοικίας, σε όλους τους δημόσιους χώρους και στα μέσα μετακίνησης. Το ψηφιακό πανοπτικό!! Σύμφωνα με τις ιδέες του «επιτελείου» (δηλαδή του ιδρύματος Rockefeller και όσων εκπροσωπεί) αυτά τα προσωπικά δεδομένα θα είναι «εμπιστευτικά» αν κάτι τέτοιο είναι δυνατό… Αυτή η κεντρική δομή φακελώματος θα είναι σδιτ, θα ελέγχεται δηλαδή από κρατικούς αξιωματούχους και ιδιωτικές επιχειρήσεις. Με βάση την επεξεργασία των δεδομένων της θα αποφασίζεται σε ποια περιοχή θα διατάσσεται καθολικός αποκλεισμός και για πόσο καιρό…

Ο πυρήνας της “λογικής” του ιδρύματος Rockefeller είναι σαφής: να γίνουμε κίνα και ακόμα καλύτεροι (ή χειρότεροι…) το συντομότερο δυνατόν! (Περισσότερα και αναλυτικότερα γι’ αυτόν τον σχεδιασμό καθώς και για παλιότερη έκθεση του ιδρύματος Rockefeller στο υπό έκδοση cyborg 18). Το «κίνα» δεν αφορά φυσικά ούτε την γλώσσα ούτε την κουλτούρα. Αφορά τον καθολικό έλεγχο του κοινωνικού εργοστάσιου. Στο όνομα της «δημόσιας υγείας» πάντα… Και δεν πρόκειται καθόλου για «συνωμοσία»: τα αφεντικά νοιώθουν πια τόσο ισχυρά ώστε περιγράφουν τις επιθυμίες και τις κινήσεις τους δημόσια, έξω απ’ τα δόντια.

Όσοι αγάπησαν την καραντίνα και τα πραξικοπήματα και τα υπερασπίζονται ακόμα από αγνό ενδιαφέρον – για – τον – άνθρωπο θα απογειωθούν κανονικά με την εξέλιξή της σε μόνιμη τεχνολογική δικτατορία!!! Το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα έχει πια τους «δικούς του ανθρώπους» παντού….

Τελικά δεν είναι δύσκολο να περάσει κανείς απέναντι, στη μεριά των ταξικών εχθρών. Αρκεί να έχει χαθεί μέσα στη μακριά νύχτα των αποτυχιών, των συμβιβασμών και του ψωνίσματος που κατάγονται απ’ τον 20ο αιώνα…

Seattle

Σάββατο 13 Ιούνη.

Δεν είναι η αμερικανική εκδοχή ούτε της πλατείας Maidan ούτε της πλατείας Tahrir. H «αυτόνομη ζώνη» του Seattle (CHAZ: Capitol Hill Autonomous Zone), μια πολύ μικρή περιοχή της πόλης, μπορεί να σκανδαλίζει το ψόφιο κουνάβι αλλά είναι απλά μια έκφραση της συμβολικής εδαφοκυριαρχίας που χαρακτηρίζει ορισμένες κοινωνικές διαμαρτυρίες – όταν πια δεν υπάρχει έδαφος με την παλιά, μοντέρνα έννοια! Ή όταν το «φυσικό έδαφος» απαλλοτριώνεται απ’ τα ψηφιακά mapping, tracking, κλπ…

Όντως. Η “φυσική” συνάφεια του κόσμου, απαλλοτριωμένη προ πολλού απ’ το εμπόρευμα και την κατανάλωση, αντικαθίσταται συστηματικά απ’ το “ψηφιακά συνέρχεσθαι”. Τα πραξικοπήματα, οι καθολικές απαγορεύσεις και οι μαζικές καταδίκες σε κατ’ οίκον κράτηση in the name of health, έγιναν εφικτά χάρη σ’ αυτήν την αντικατάσταση. Ωστόσο, στη διάρκεια της «Αλλαγής Παραδείγματος», το είδος μας διαθέτει ακόμα αν όχι την κοινωνικότητα με την παλιά έννοια (την κοινωνικότητα της αγέλης…) οπωσδήποτε τη νοσταλγία της.

Η αποχώρηση της αστυνομίας απ’ το τοπικό αστυνομικό τμήμα (: έδωσε το έναυσμα για την δημιουργία της CHAZ) είναι κι αυτή συμβολική: η διευθύντρια τη αστυνομίας της πόλης, που έδωσε την σχετική διαταγή εκκένωσης, είναι η αφροαμερικάνα Carmen Best· μια υποσημείωση στις φυλετικές αντιφάσεις της αμερικανικής κοινωνίας. Η μικρή αυτή περιοχή που αποτελεί την απελευθερωμένη αυτόνομη ζώνη, η East Precinct, είναι ένα είδος «down town» υπό gentrification, με μπαρ και λοιπά μαγαζιά διασκέδασης.

Το Seattle, μια πρώην βιομηχανική και νυν new economy πόλη, έχει την δική του ιστορία / παράδοση σα νεορομαντική «αναρχούπολη». Η πιο πρόσφατη γνωστή έκφρασή της είναι απ’ τα ‘90s μέσω μουσικής: grunge. Δίκαια εκείνο το μουσικό ρεύμα είχε ονομαστεί «σκηνή του Seattle». Τόσο η δήμαρχος της πόλης όσο και ο κυβερνήτης αυτής της βορειοδυτικής πολιτείας τοποθετούνται στα “αριστερά” των δημοκρατικών. ‘Ηταν απ’ τις πρώτες πολιτείες που αποφάσισαν και καθιέρωσαν σαν ελάχιστο ωρομίσθιο για τους “ανειδίκευτους” τα 15 δολάρια, στη διάρκεια της ανάπτυξης του κινήματος fight for 15.

Σ’ έναν καπιταλιστικό κόσμο που αλλάζει με βία και με δρασκελιές, η CHAZ είναι (ή θα ήθελε να είναι) μια βόλτα πιασμένοι χέρι χέρι… Υπάρχουν όμως οάσεις;

Detroit riot, 1967

Τρίτη 9 Ιούνη. Η καθολική «συμπαράσταση» στις αμερικανικές διαδηλώσεις για την δολοφονία του G. Floyd, που προβάλλεται σαν ένα παγκόσμιο φαινόμενο, έχει κάτι πολύ επιφανειακό – κατά την ταπεινή μας γνώμη. Ειδικά η γονυκλισία είναι τόσο εύκολη κίνηση (στα όρια της διαφημιστικής ατάκας…) ώστε αναρωτιέται κανείς αν όλοι αυτοί που τώρα δείχνουν έστω κι έτσι μια κάποια «ευαισθησία» έχουν ποτέ ασχοληθεί με τον διαρκή πόλεμο στους αμερικανικούς δρόμους, τον θεσμικό, νομοθετημένο ρατσισμό του αμερικάνικου συμπλέγματος της ασφάλειας, την κατάσταση στις αμερικανικές φυλακές – και την αποτυχία / ήττα / ενσωμάτωση αντιρατσιστικών κινημάτων πολύ πιο συνταρακτικών τόσο για την αμερικανική όσο και την παγκόσμια ιστορία.

Το 2020 ανήκει στον 21ο αιώνα, και οι τωρινές αντιδράσεις κουβαλάνε επάνω τους ανεξίτηλα, είτε το καταλαβαίνουν οι διαδηλωτές είτε όχι, την Ιστορία τους. Το σχετικά καινούργιο στοιχείο δεν είναι το ψόφιο κουνάβι το ίδιο· ούτε καν οι σωματοφύλακές του. Είναι μάλλον η ανανεωμένη σκλήρυνση των «λευκών προτεσταντών» αμερικάνων, που εκδηλώνεται και με πολλούς άλλους τρόπους πέρα απ’ τον ρατσισμό· εν μέρει παρακμιακά, κρισιακά, και σαν γενικό πνεύμα επιθετικά. Αυτό το τμήμα της πολυεθνικής αμερικανικής κοινωνίας, νοιώθοντας ότι πληθυσμιακά και πολιτιστικά γίνεται σταδιακά μειοψηφία, επιλέγει (και στην περίπτωση του ψόφιου κουναβιού καταφέρνει να εκλέξει) πολιτικές βιτρίνες που υπηρετούν την εσωτερική πόλωση· με την ελπίδα ότι θα επιβληθεί δια της βίας (συχνά πυροβολεί και στο ψαχνό…). Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε. Πριν το ψόφιο κουνάβι είχε εμφανιστεί ένα “tea party”, με πιο γνωστή περσόνα την Sarah Palin. Ενώ οι εκατοντάδες χιλιάδες αμερικάνοι hard core “ευαγγελιστές” είναι φασίστες διεθνούς βεληνεκούς…

Αν οι διαδηλώσεις στις ηπα είναι, ουσιαστικά, εναντίον αυτού του “κοινωνικού υποκειμένου” (και όχι μόνο εναντίον της αστυνομικής βαρβαρότητας), αυτό είναι πράγματι καινούργιο στοιχείο – που φυσικά κανείς δεν θα τολμήσει να υποδείξει. Σαν αντικαταστολή πάντως και σαν αντιρατσισμός πρόκειται μάλλον για εκδηλώσεις αδυναμίας.

Ένα μέτρο της ιστορίας: οι χρονιές 1967 και 1968 έχουν να επιδείξουν μια πολύ πιο σκληρή σύγκρουση. Ένα μόνο γεγονός, η εξέγερση στο Ντητρόιτ τον Ιούλιο του 1967, θα ήταν αρκετό για να θυμίσει ότι αυτό που λέγεται Ιστορία είναι πράγματι πολύ βαρύ.

Η εξέγερση στο Ντητρόιτ, κυρίως των αφρο-αμερικάνων εργατών της πόλης, ξεκίνησε τα χαράματα της Κυριακής 23 Ιούλη (του 1967) όταν η αστυνομία έκανε ντου σ’ ένα παράνομο ξενυχτάδικο μπαρ. Για την καταστολή της ο κυβερνήτης του Μίτσιγκαν κινητοποίησε την εθνοφρουρά. Δεν ήταν αρκετή. Ο τότε αμερικάνος πρόεδρος Lindon Johnson έστειλε το τακτικό στρατό, την 82η και την 101η μεραρχία πεζοναυτών – είναι οι ίδιες που απειλούσε ότι θα έριχνε στους δρόμους της Ουάσιγκτον τώρα το ψόφιο κουνάβι.

Η εξέγερση κράτησε 5 μερόνυχτα. Όταν τελικά ο στρατός και η αστυνομία κατάφεραν να ανακαταλάβουν το κέντρο της πόλης είχαν δολοφονήσει 43 άτομα, είχαν τραυματήσει 1.189, και είχαν κάνει πάνω από 7.200 συλλήψεις. Επιπλέον πάνω από 2.000 κτίρια είχαν πυρποληθεί.

Ακόμα και ο πιο ανίδεος καταλαβαίνει ότι τόσο αίμα δείχνει πόλεμο, χωρίς εισαγωγικά. Ωστόσο ο αγώνας των αφροαμερικάνων δεν υποχώρησε. Οργανώθηκε καλύτερα, πολιτικοποιήθηκε πιο συγκεκριμένα, και συνέχισε τα επόμενα χρόνια.

Ξέρουμε την εύκολη απάντηση: άλλο τότε άλλο τώρα. Πράγματι. Όμως το παρελθόν ρίχνει το δικό του φως στο παρόν· ειδικά όταν τα συνθήματα αφορούν τα ίδια ζητήματα….

(φωτογραφία: Τεθωρακισμένο και πυροσβεστική σε δρόμο του Ντητρόιτ – στο «καυτό καλοκαίρι» του 1967…)