Tag: δημόσια τάξη

Συμβολικά, παραπάνω απ’ όσο συγχωρούν οι καιροί…

Πέμπτη 8 Οκτώβρη. Όσο κατανοητή κι αν είναι η (συναισθηματική) αντίδραση στην καταδίκη της οργάνωσης των βοθρολυμάτων ως εγκληματικής, μετά από 5,5 χρόνια σερνάμενης δίκης κι ενώ το συγκεκριμένο παρακρατικό trade mark έχει “τελειώσει την δουλειά του”, η κριτική, ανταγωνιστική σκέψη δεν πρέπει να θολώνει.

Ακόμα κι αν κάποιοι πάνε (για λίγο…) στη φυλακή, η ταυτότητα του “πολιτικού κρατούμενου” γοητεύει και ενισχύει. Επιπλέον, όσο επαρμένα ήταν τα πανηγύρια μετά τις εκλογές του 2019 (όπου οι πάντες είχαν συμβάλει στο να ψηφίσουν τα βοθρολύματα μόνο 165.620 ψηφοφόροι αντί, ας πούμε, για 180.000 που θα ξαναέκαναν τα βοθρολύματα βουλευτές…) το ίδιο επικίνδυνα καθησυχαστικά είναι τα τωρινά.

Απ’ την δολοφονία του Παύλου Φύσσα και μετά τα βοθρολύματα εκλέχτηκαν άλλες δυο φορές (+ ευρωκοινοβούλιο)· έπαιρναν κανονικά τους μισθούς τους· τώρα παίρνουν τις βουλευτικές συντάξεις τους· έκαναν περιουσία με λίγα λόγια, όντας δικαστικά υπό την κατηγορία της “εγκληματικής οργάνωσης”. Τόσο “χάλια”!…. Επιπλέον τους παραχωρήθηκε (κυρίως απ’ την φαιορόζ διακυβέρνηση…) απλόχερα ικανό χρονικό διάστημα για να επικαλεστούν τώρα σαν ελαφρυντικό τον “μετέπειτα φιλήσυχο βίο” τους· αλλά και να παραγραφούν διάφορα απ’ τα εγκλήματά τους ως την δίκη στο εφετείο…

Λέγεται πως χτες “νίκησε η δημοκρατία”. Δυστυχώς δεν μπορούμε να δούμε ούτε το ένα ούτε το άλλο. Ούτε την “νίκη” ούτε την “δημοκρατία”… (Θα φταίει που είμαστε αισχρή μειοψηφία…)

(Υπενθύμιση νο 1)

Πέμπτη 8 Οκτώβρη. Στο (χάρτινο) Sarajevo νο 63, τον Ιούνη του 2012, κάτω απ’ τον τίτλο βοθρολύματα και μαχαιροβγάλτες (με γραβάτα) γράφαμε μεταξύ αλλών κι αυτά (που τα θεωρούμε πάντα χρήσιμα, όχι μόνο για ιστορικούς αλλά κυρίως για πολιτικούς / ταξικούς λόγους…):

…Είναι γνωστό ότι αμέσως μετά την λήξη της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008, έγινε – σε ότι αφορά την δημόσια τάξη – μια κρίσιμη “ανάκληση απ’ την εφεδρεία”. Ένας Χανιώτης δικηγόρος και πολιτευτής, που είχε και στο παρελθόν θητεία στο υπουργείο δημόσιας τάξης (σα γενικός γραμματέας), με διαπιστωμένες “άκρες” με το οργανωμένο έγκλημα (τουλάχιστον το κρητικής προέλευσης…) ανέλαβε σαν υφυπουργός να ηγηθεί της εκστρατείας “ανακατάληψης του κέντρου” της Αθήνας, βασικά γειτονιών με πλειοψηφία κατοίκων μετανάστες.

Είναι επίσης γνωστό ότι ο συγκεκριμένος αξιωματικός του συμπλέγματος της ασφάλειας προσέλαβε για την αποστολή του την γνωστή συμμορία. Ο κωδικός του πράγματος θα μπορούσε να είναι “επιχείρηση αγ. Παντελεήμονας” αν και δεν περιορίστηκε καθόλου εκεί. Έγινε, επίσης, γρήγορα γνωστό ότι η αμοιβή της συμμορίας για την “παροχή των υπηρεσιών” της ως επίσημα απασχολούμενο παρακράτος περιελάμβανε την άσκηση διαφόρων δραστηριοτήτων της στις περιοχές που “καταλάμβανε” (οπωσδήποτε “προστασία”), υπό την επίβλεψη (τουλάχιστον…) του τοπικού αστυνομικού τμήματος.

Ως εκεί το ζήτημα έμοιαζε σαν μια επιμέρους, ad hoc ανάθεση έργου, απ’ την μεριά του κράτους στο παρακράτος / οργανωμένο έγκλημα. Αλλά προς τα τέλη του 2010, με αφορμή της δημοτικές εκλογές, φάνηκε ότι το πράγμα ήταν πιο σοβαρό. Εν όψει εκείνων των εκλογών συνέβη το εξής: ο λα.ο.σ. παρέλειψε να κατεβάσει υποψήφιο και ψηφοδέλτιο για τις δημοτικές εκλογές της Αθήνας, σπρώχνοντας ουσιαστικά τις ψήφους και τις επιρροές του στο ψηφοδέλτιο της συμμορίας. Έτσι αυτή κατάφερε να εκλέξει έναν δημοτικό σύμβουλο, τον αρχηγό της. Πως όμως, και γιατί, το έκανε αυτό ο λα.ο.σ.;

Είχαμε σημειώσει τότε ότι το οργανωμένο έγκλημα στην ελλάδα, πέρα απ’ το να επεκτείνεται μέσα και μέσω της κρίσης, “αναβαθμίζεται” κιόλας, μέσα από τέτοιου είδους κινήσεις. Δεν είχαμε σημειώσει όμως ορισμένες “συμπτώσεις” που θα μπορούσαν να έχουν την αξία τους. Ο επικεφαλής του λα.ο.σ., παλιός βουλευτής της νέας δημοκρατίας και επιδέξιος λαϊκιστής, ανήκει στην επιρροή του οίκου Μητσοτάκη (πατρός και απογόνων), ο οποίος (οίκος) έχει ιδιαίτερη επιρροή στο νομό Χανίων, αλλά και τις δικές του αρθρώσεις με τους εντόπιους βαρώνους. Ο Χανιώτης δικηγόρος που προώθησε ανοικτά την γνωστή συμμορία στο παρακρατικό της έργο και, αυτονόητα, την επίσημη συνεργασία της αστυνομίας μαζί της, ανήκει επίσης στην επιρροή του οίκου Μητσοτάκη, έχει και τις άκρες του με τους βαρώνους, και τα λοιπά και τα λοιπά… Θα μπορούσε, λοιπόν, να υποθέσει κανείς – με αφορμή την περίεργη (και σαφώς αδικαιολόγητη με οποιοδήποτε άλλο κριτήριο) “παράλειψη” του λα.ο.σ. να κατεβάσει συνδυασμό στο δήμο της Αθήνας, και την προώθηση στο δημοτικό συμβούλιο (αντί για το λα.ο.σ.) της παρακρατικής / εγκληματικής συμμορίας, ότι υπάρχει ένα ανώτερο “καθοδηγητικό κέντρο” πάνω και απ’ τον επικεφαλής του λα.ο.σ. και τον πρώην (στα τέλη του 2010) υφυπουργό δημόσιας τάξης. Ορισμένα άλλα περιστατικά, στο ίδιο χρονικό σημείο (προς τα τέλη του 2010), που δεν έχει σημασία να αναφερθούν εδώ, έδειχναν ότι “κάτι παίζει” μεταξύ του λα.ο.σ. και της παρακρατικής συμμορίας…

… Το επόμενο, που συνιστούσε όμως φανερή αλλαγή κλίμακας, ήταν η στάση του λα.ο.σ. σχετικά με τα περιβόητα “μνημόνια”. Με βάση τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά αυτού του κόμματος, ήταν κάτι παραπάνω από κατάλληλο για να παίζει με επάρκεια τον ρόλο της ακροδεξιάς αντιμνημονιακής αντιπολίτευσης· και να τον παίξει αυτόν το ρόλο ως το  τέλος. Παραδόξως (εντός ή εκτός εισαγωγικών) το λα.ο.σ. δεν έκανε έτσι, αλλά ακολουθούσε μια γραμμή υποτιθέμενης πατριωτικής υπευθυνότητας, που έκανε ζικ ζακ γύρω απ’ τις ενέργειες που χρεωνόταν βασικά η πασοκική κυβέρνηση, αγγίζοντας τακτικά τις θέσεις της κυρίας Θεοδώρας Μητσοτάκη / Μπακογιάννη. Όταν, όμως, το φθινόπωρο του 2011 ετέθη ζήτημα “κυβερνητικής συνεργασίας” και αυξημένης κοινοβουλευτικής υποστήριξης της νεοφιλελεύθερης διαχείρισης της κρίσης, το λα.ο.σ. έκανε ένα μεγάλο άλμα, που ούτε χρειαζόταν (για λόγους “εθνικής ανάγκης”) ούτε θα το οφελούσε: χώθηκε (ή, πιο σωστά κλήθηκε και αποδέχτηκε την συμμετοχή του) στην κυβέρνηση Παπαδήμου.

Γιατί έκανε αυτήν την πολιτικά αυτοκτονική κίνηση ο λα.ο.σ.; Για να σπρώξει ορισμένα ακροδεξιά στελέχη του, μέσω υπουργοποίησης και σχετικού ξεπλύματος, στη νέα δημοκρατία; Δεν μας φαίνεται καθόλου επαρκής μια τέτοια εξήγηση. Είναι βέβαιο πάντως ότι αυτή η κίνηση άρχισε να έχει μεγάλο κόστος στο λα.ο.σ. σχεδόν αμέσως: διαρροή οπαδών, επιρροών και στελεχών…

Σε κάθε περίπτωση, στα τέλη του 2011, ο λα.ο.σ. (και οπωσδήποτε ο επικεφαλής του και ο στενός του κύκλος) “κάηκε” οριστικά σαν εκδοχή ακροδεξιάς αντιμνημονιακής αντιπολίτευσης. Και κάηκε με δική του πρωτοβουλία! Σε συνδυασμό με την υποχρεωτική ανάληψη ευθυνών διαχείρισης της κρίσης απ’ την δεξιά (νέα δημοκρατία), δημιουργούνταν έτσι ένα μεγάλο κενό στα δεξιά του πολιτικού φάσματος, σε σχέση αφενός με την μεσολάβηση των “αγανακτισμένων” και αφετέρου σε σχέση με τις εναλλακτικές των αφεντικών. Όσοι ζουν προσέχοντας γύρω τους (κι εμείς εδώ, σ’ αυτές τις ταπεινές σελίδες, κάνουμε το καλύτερό μας επ’ αυτού) θα πρέπει να το κατάλαβαν έγκαιρα: αυτό το κενό θα καλυφθεί, θα καλυφθεί επειγόντως, και θα καλυφθεί εκ των ενόντων. Πράγματι, δύο σχηματισμοί προετοιμάζονταν ήδη, και κινήθηκαν γρήγορα και ταυτόχρονα για να καλύψουν το κενό. Οι καμμένοι έλληνες και η συμμορία των τραμπούκων…

Ο δεύτερος θάνατος του Σαχζάτ Λουκμάν 1

Τετάρτη 7 Οκτώβρη. Σήμερα η ελλάδα θα είναι γεμάτη «αντιφασίστες»… Σήμερα θα αρχίσει η εκφώνηση της δικαστικής απόφασης της δίκης των βοθρολυμάτων… Πολλοί είναι έτοιμοι και διατεθειμένοι να πανηγυρίσουν, ειδικά αν η οργάνωσή τους θεωρηθεί εγκληματική, ένας νομικός (και όχι πολιτικός) χαρακτηρισμός που αφορά το βάρος των ενοχών και των ποινών. Ακόμα κι αν αυτό συμβεί, είναι όντως ένα «τέλος» που μπορεί να πανηγυριστεί σαν «νίκη» (της δικαιοσύνης, του αντιφασισμού, ότι…) ή μήπως είναι σε μεγάλο βαθμό η επισφράγιση μιας πολύ συγκεκριμένης αλλά και σημαντικής ήττας; Με τον κίνδυνο να αποκτήσουμε μερικούς ακόμα εχθρούς εκτιμάμε ότι συμβαίνει το δεύτερο.

Τα βοθρολύματα, είτε σαν οργάνωση είτε και σαν άτομα, δεν είναι καθόλου άγνωστα σ’ όλους όσους περιμένουν, εν έτει 2020, την τιμωρία τους. Είναι γνωστά εδώ και σχεδόν 30 χρόνια! Κι όχι απλά «είναι γνωστά». Αλλά σε κρίσιμα ζητήματα συνυπήρξαν «πολιτικά» με τους τωρινούς τους κατήγορους!

Τα βοθρολύματα είναι οργανικό τμήμα του ντόπιου εθνικισμού και ρατσισμού απ’ την εποχή της «ελληνοσερβικής φιλίας»! Είναι, φυσικά, μια «δυσάρεστη» αλήθεια, αλλά είναι αλήθεια ότι τα συνθήματά τους για τα «σκοπιανά σκυλιά» και για τους «αδελφούς σέρβους» ήταν αποδεκτά απ’ το σύνολο του εθνικιστικού όχλου, των κομμάτων, των οργανώσεων και των μήντια στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ’90, ακόμα κι αν δεν κέρδισαν την «πολιτική υπεραξία» που θα μπορούσαν: όταν οι πάντες είναι φασίστες, τότε οι «πατενταρισμένοι χάνονται μέσα στο πλήθος».

Τα βοθρολύματα δεν ήταν απλά παρόντα στα μεγάλα «συλλαλητήρια για την μακεδονία»… Ούτε απλά είχαν την ίδια άποψη με ολόκληρο το λεγόμενο «δημοκρατικό τόξο»… Έδρασαν κι όλας, συμμετέχοντας σαν μισθοφόροι («εθελοντές» ήταν ο πατριωτικός χαρακτηρισμός τότε) στις σφαγές στη βοσνία. Και σαν τολμηροί δράστες της «ελληνοσερβικής φιλίας» είχαν τότε το δικό τους σημαντικό μερίδιο στην μηντιακή προβολή. Όλοι οι δημαγωγοί (μερικοί απ’ τους οποίους εξακολουθούν να βρίσκονται στο στερέωμα) είχαν τα καλύτερα λόγια για τα «παληκάρια μας».

Ο πλατύς και βαθύς κρατικός / παρακρατικός μηχανισμός της «ελληνοσερβικής φιλίας» δεν είχε μόνο βοθρολύματα. Αυτά ήταν ένας μόνο κρίκος. Είχε υπηρεσίες, είχε στρατό, είχε δημάρχους και λοιπούς τοπικούς άρχοντες, είχε βουλευτές και υπουργούς, είχε παπάδες, είχε επιχειρηματίες, είχε δικαστές… Αυτή η μεγάλη κρατική / παρακρατική αλυσίδα που διαμορφώθηκε τότε, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, δεν έσπασε ποτέ! Εμφανίστηκε ξανά, με μικροδιαφοροποιήσεις, την επόμενη φορά που υπήρξε «εθνική κρίση», ειδικά απ’ το 2011 («αγανακτισμένοι»….) και μετά. Ούτε σ’ αυτήν την πιο πρόσφατη εμφάνισή της (στην «εποχή των μνημονίων»…) ούτε και στην αρχική δημιουργία της (στα ‘90s), ούτε σ’ όλο το ενδιάμεσο διάστημα, αυτή η μεγάλη κρατική / παρακρατική αλυσίδα στην οποία τα βορθολύματα ήταν ένας ελεγχόμενος κρίκος εντοπίστηκε και δείχτηκε σαν εχθρός, σαν αντίπαλος των όποιων ανταγωνιστικών, εργατικών προθέσεων.

Το αντίθετο. Διάφοροι και διαφόρων ειδών «φίλοι των εργατών» ήταν απ’ την αρχή – και παραμένουν – άλλοι κρίκοι της ίδιας αλυσίδας. Ποιό είναι το αποτέλεσμα; Η δολοφονική δραστηριότητα των βοθρολυμάτων στο πλευρό των «σέρβων αδελφών» όχι μόνο δεν δικάστηκε ούτε δεν καταδικάστηκε ποτέ, αλλά αντίθετα καλύφθηκε απ’ τις κρατικές υπηρεσίες, με την ανοχή (στην καλύτερη των περιπτώσεων) της συντριπτικής πλειοψηφίας όσων εμφανίζονται τα τελευταία χρόνια σαν αντιφασίστες…

Γιατί έτσι; Επειδή οι δολοφονημένοι απ’ τα βοθρολύματα ήταν βόσνιοι (μουσουλμάνοι) – άρα «εθνικοί εχθροί»…

Όταν όμως μαθαίνεις στο αίμα και έχεις πλάτες, έτσι θα συνεχίσεις…

(φωτογραφία: Εκλεκτοί εκπρόσωποι του ντόπιου φασισταριού και του ελληνικού κράτους / παρακράτους παρελαύνουν στη Srebrenica το 1995. Τότε ήταν “ήρωες” για τους πάντες…)

Ο δεύτερος θάνατος του Σαχζάτ Λουκμάν 2

Τετάρτη 7 Οκτώβρη. Είναι γνωστό πως το «διεθνές δικαστήριο για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στην πρώην γιουγκοσλαβία» (που συστάθηκε όταν πια είχαν επιτευχθεί όλοι οι γεωπολιτικοί στόχοι των δυτικών ιμπεριαλισμών) με σκοπό να τους ξεπλύνει απ’ την συνενοχή μέχρι και την συνδιοργάνωση των σφαγών στη βοσνία, ήταν υποχρεωμένο να περιορίσει την λίστα των κατηγορούμενων σερβοφασιστών στα πιο υψηλά κλιμάκια της σερβοφασιστικής εξουσίας. Ακόμα κι έτσι όμως εντόπισε την δράση των ντόπιων βοθρολυμάτων («εθελοντών στο πλάι του αδελφού σερβικού λαού»), ειδικά στη σφαγή των πάνω από 7.000 αόπλων μουσουλμάνων στη Σρεμπρένιτσα – τόσο εμφατική ήταν εκεί η συμμετοχή τους!!! Κι αφού τους εντόπισε ήταν υποχρεωτικό το λιγότερο να τους ανακρίνει και πιθανά να δικάσει κάποιους απ’ αυτούς για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας…

Όχι μόνο μία φορά, όχι μόνο δύο, εκείνο το διεθνές δικαστήριο ζήτησε επίσημα, άλλοτε γραπτά και άλλοτε με επισκέψεις στελεχών του στην Αθήνα την σύλληψη εκείνων των εθελοντών / βοθρολυμάτων, και την παράδοσή τους στη Χάγη. Όλες μα όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις και κοινοβουλευτικές συνθέσεις που βρέθηκαν μπροστά σ’ αυτό το εύλογο αίτημα τους προστάτεψαν με κάθε τρόπο – διακινδυνεύοντας να θεωρηθούν συνένοχες στην δράση τους. Προτιμούσαν αυτό παρά να παραδόσουν τα φασιστικά ενεργούμενά τους στο διεθνές δικαστήριο… με τον κίνδυνο να μιλήσουν (για να σώσουν το τομάρι τους), να αποκαλύψουν δηλαδή τους εντολείς και καθοδηγητές τους, το ελληνικό κράτος / παρακράτος. Λογικό…

Όμως αυτό το «λογικό» αποδείκνυε πέρα από κάθε αμφιβολία δύο σημαντικά πράγματα για τα βοθρολύματα, τουλάχιστον σ’ εμάς. Πρώτον, ότι τα συγκεκριμένα (και όχι μόνο…) φασιστόμουτρα ήταν πράγματι assets, “περιουσιακά στοιχεία” των ελληνικών υπηρεσιών και του βαθέος κράτους – κάτι που ήδη είχε αποκαλύψει / τεκμηριώσει ένα πρώην μέλος τους για τον “αρχηγό” τους. Και, δεύτερον, ότι με τέτοια υψηλού επιπέδου προστασία και ασυλία αυτά τα βοθρολύματα θα μπορούσαν να ξανακληθούν σε “υπηρεσία” αν τα αφεντικά τους διέταζαν κάτι τέτοιο. (Εννοείται πως από υποκειμενική άποψη όταν ξέρεις πως έχεις τόσο υψηλή προστασία και ότι εκτελείς “εθνική αποστολή” μπορείς να γίνεις όσο ασύδοτος θες…)

Αυτό έγινε φόρα μόστρα μέσα στην “εθνική κρίση χρέους” και την διαχείρισή της· και ήταν ολοφάνερο, σε όσους είχαν μάτια για να βλέπουν και να καταλαβαίνουν, απ’ τους “αγανακτισμένους” και μετά. Η οργάνωση που ήταν νεοναζιστική απ’ την κατασκευή της την ίδια και έγινε “εθνική αντιμουσουλμανική πρωτοπορεία” στη δεκαετία του ’90, ξαναέπεσε στην μηδαμινότητα του νεοναζισμού στα ’00… για να ανακληθεί απ’ την εφεδρεία και να «μεταμορφωθεί» και πάλι σε «πρωτοπορεία της λαϊκής οργής» στα ‘10s. Αυτή τη φορά όμως σ’ ένα πολύ ανώτερο, πολύ πιο ενισχυμένο επίπεδο!

Ούτε την μία ούτε την άλλη «μεταμόρφωση» θα μπορούσε να την πραγματοποιήσει μόνη της – οι παρακρατικοί είναι πάντα παρακρατικοί, και ακολουθούν τις εντολές των ανωτέρων τους. Το αντίθετο συνέβαινε: σε όλο της το εύρος της η κρατική / παρακρατική αλυσίδα που είχε διαμορφωθεί στα ‘90s σαν το «δίκτυο» του ελληνικού ιμπεριαλισμού ξαναβγήκε δολοφονικά στην «πρώτη γραμμή» στις 5 Μάη του 2010 το κέντρο της Αθήνας – και ανέλαβε την «υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων» (όπως τα ξέρει και τα εννοεί κάθε συστατικό της, κάθε κρίκος της) από εκείνο το χρονικό σημείο και μετά, σε σχέση με την «διαχείριση της κρίσης». Είχε μαζί τον λαό και τους ταγούς του…

Τα «ειδικά καθήκοντα» του κρίκου των βοθρολυμάτων ήταν προβλέψιμα (δυστυχώς μόνο από εμάς…)· όμως θα μπορούσαν να αποκοπούν από τις δράσεις των υπόλοιπων κρίκων, του συνόλου της αλυσίδας; Η απάντηση είναι εξαιρετικά δυσάρεστη, αλλά δεν κρυβόμαστε: σήμερα, αύριο, παραμεθαύριο, όπως και χτες, όπως και πριν ένα χρόνο, όπως και πριν 5 ή 6 ή 8 χρόνια, η απάντηση που έχει επιβληθεί είναι ένα ξερό «ναι»!

Ας κρατήσουμε λοιπόν, κατ’ αρχήν, αυτά: το τι είναι και τι δεν είναι τα βοθρολύματα είναι γνωστό εδώ και 30 χρόνια: ένας απ’ τους κρίκους του ντόπιου παρακράτους, μιας αλυσίδας που έχει πολλούς ακόμα. (Για παράδειγμα: η απίστευτα και προκλητικά μεγάλη διάρκεια της δίκης χρειάζεται μια σοβαρή κι όχι προσχηματική εξήγηση. Κι αυτή η εξήγηση σχετίζεται με «άλλους κρίκους»).

Όσο για τον ελληνικό φασισμό σ’ όλο το εύρος του; Αυτός είναι πολύ πολύ ευρύτερος…

(συνεχίζεται)

(φωτογραφία: Ο επικεφαλής των “λύκων του Δρίνου” και ύστερα στρατηγός των σερβοφασιστών Radislav Krstic – στα αριστερά – ήταν ο επιχειρησιακός επικεφαλής των βοθρολυμάτων και λοιπών ελλήνων φασιστών στην σφαγή της Σρεμπρένιτσα το 1995. Το 2001 καταδικάστηκε απ’ το δικαστήριο της Χάγης σε 46 χρόνια φυλακή, που στη συνέχεια έγιναν 35. Οι υφιστάμενοί του χαίρουν άκρας υγείας, ελευθερίας – και εθνικής υπερηφάνειας…)

“Μέσα”!

Τρίτη 29 Σεπτέμβρη. Τον Heiko Schoning, που μιλάει (και όχι μόνο) στο παρακάτω video τον ξέρετε – κάποιοι / κάποιες. Πριν ένα μήνα, την Κυριακή 30 Αυγούστου (το μονοπώλιο της αλήθειας), είχαμε παρουσιάσει ένα άλλο video, απ’ την πρώτη δημόσια εκδήλωση μιας πρωτοβουλίας γερμανών γιατρών για την «εξωκοινοβουλευτική έρευνα σχετικά με τον covid-19». Ο Schoning είναι συνιδρυτής αυτής της επιτροπής.

Βρέθηκε πριν 3 ημέρες σε μια μεγάλη διαδήλωση στο Λονδίνο, ενάντια στα πραξικοπήματα, την τρομοκρατία και τον υποχρεωτικό εμβολιασμό με την αναμενόμενη σοδειά των προϊόντων της γενετικής μηχανικής… Ήταν η μέρα του: η αστυνομία τον έδεσε. Σαν «γερμανό»; Σαν «αμφισβητία»; Σαν «γερμανό αμφισβητία»;

Τον κράτησαν μια μέρα – δεν έπαθε τίποτα σπουδαίο, εκτός απ’ το ότι η αστυνομία κατέσχεσε το κινητό του, τον υπολογιστή του και ένα βιβλίο…

Εν τω μεταξύ στο ελβετικό κοινοβούλιο αποφάσισε την επέκταση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης (αυτό που στo ελλαδιστάν ο άρειος πάγος ονόμασε ιδιόμορφο Δίκαιο της Ανάγκης – με κεφαλαία πάντα…) μέχρι το τέλος του 2021. Σωστά διαβάσατε: όχι του 2020 αλλά του 2021. Αυτό σημαίνει ότι καταργείται ως τότε το σύνταγμα, αφού το «εκτελεστικό» (η κυβέρνηση και τα όργανά της) θα συνεχίσει να έχει εξω-συνταγματικές εξουσίες. Είναι ένα διαρκές πραξικόπημα με «κοινοβουλευτική κάλυψη» – μια υβριδιακή μορφή του νέου ολοκληρωτισμού, της θεμελίωσης του νεο-κρατισμού.

Μέσα στην απόφαση (21 άρθρα και πάμπολλά υπο-άρθρα) περιλαμβάνεται και η εξουσιοδότηση προς την κυβέρνηση να επιβάλει τον υποχρεωτικό εμβολιασμό των ελβετών με το mRNA εμβόλιο της «εταιρείας φάντασμα» Moderna. (Το ελβετικό κράτος έχει ήδη παραγγείλει 5 εκατομύρια δόσεις απ’ το εμβόλιο που μεταλλάσσει τα ανθρώπινα κύτταρα – για το καλό της υγείας πάντα…). Πρέπει να θυμίσουμε ότι η ελβετία δεν ανήκει στην ε.ε…. αλλά επίσης ότι σε επίπεδο κορυφαίων θεσμών της ε.ε. γίνεται μεγάλη προετοιμασία για παρόμοιες πραξικοπηματικές εξελίξεις. Ελπίζουμε ότι θα ξέρουμε σύντομα.

Αυτά και άλλα είναι πιθανό να σας φοβήσουν. Αλλά το σωστό και το απελευθερωτικό είναι να σας θυμώσουν, για τους σωστούς και όχι παρανοημένους λόγους. Εκείνο που σίγουρα δεν πρέπει να κάνετε είναι να ελπίζετε ότι κάποιοι «άλλοι» θα σταματήσουν αυτόν τον εξελισσόμενο παρανοϊκό εφιάλτη.

Οι «άλλοι» είστε εσείς κι εμείς…

Αντικαπιταλισμός τέλος!

Δευτέρα 28 Σεπτέμβρη. Το αγγλικό υπουργείο παιδείας έστειλε ντιρεκτίβα στα σχολεία όλης της επικράτειας της αυτού μεγαλειότητας να σταματήσουν να διδάσκουν οτιδήποτε έχει άμεση ή έμμεση σχέση με την κριτική στον καπιταλισμό. Επειδή τα αγγλικά σχολεία δεν ήταν, βέβαια, φυτώρια νεαρών κομσομολάριων, ίσως εκπλαγείτε για το νόημα μιας τέτοιας απαγόρευσης.

Η μέριμνα του αγγλικού υπουργείου παιδείας για την μαθητιώσα νεολαία του είναι να μην μαθαίνει για «ακραίες πολιτικές απόψεις που έχουν στόχο να ανατρέψουν την δημοκρατία, τον καπιταλισμό ή να σταματήσουν τις ελεύθερες εκλογές». Και πάλι θα έχετε απορίες. Είναι απλό: ένα καλό μέρος της αγγλικής ιστορίας είχε γενναίες αντικαπιταλιστικές (συμπεριλαμβανόμενων και των αντιφασιστικών) δράσεις και πρακτικές. Δράσεις και πρακτικές συνδικάτων, κομμάτων, οργανώσεων. Αυτά τέλος!

Τι μύγα τσίμπησε το αγγλικό καθεστώς; Τόσα χρόνια νεοφιλελεύθερου βούρκου δεν ήταν αρκετά για να πνίξουν κάθε αντικαπιταλιστική όρεξη, ιδέα και δράση; Τι εφιάλτη είδε η κυβέρνηση του Borduk και αποφάσισε ότι η θεωρητική και πρακτική αντικαπιταλιστική κριτική είναι αναδυόμενο τέρας που πρέπει να κοπούν τα κεφάλια του νωρίς νωρίς, αρχίζοντας απ’ τα σχολεία;

Το ένα κίνητρο είναι ότι Ουάσιγκτον, Λονδίνο, και οι συμμαχοί τους πρόκειται πολύ σύντομα (στο ψοφιοκουναβιστάν έχουν ξεκινήσει ήδη) να καδράρουν τον εχθρό – Πεκίνο σαν «κομμουνιστικό, μαρξιστικό – λενινιστικό καθεστώς, που θέλει να εξαφανίσει την ελευθερία και την δημοκρατία στον «ελεύθερο κόσμο» (την οποία, έτσι πάει η τάση, καλύτερα να εξαφανίσουν τα ίδια τα αφεντικά του). Είναι μια απελπισμένη αναβίωση του ψυχροπολεμικού «αντικομμουνισμού» – αλλά αν είσαι στα σκοινιά και έχεις ξεμείνει από ιδέες τι άλλο μπορείς να κάνεις απ’ το να αναμασάς τον εμετό σου;

Το άλλο κίνητρο είναι πιο ενδιαφέρον. Τόσο στο ψοφιοκουναβιστάν όσο και στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας οι ειδικοί παρατηρούν (όχι χωρίς ανατριχίλες) μια άγουρη μεν, συναισθηματική σε μεγάλο βαθμό, αλλά σταθερή και διευρυνόμενη ριζοσπαστικοποίηση σοβαρών τμημάτων της νεολαίας, υπέρ «σοσιαλιστικών» (και πάντως όχι καθαρόαιμα καπιταλιστικών) ιδεωδών. Είναι κάτι απρόοπτο και ιδιαίτερα ενοχλητικό, μετά από τόσα επικά χρόνια νεοφιλελευθερισμού. Είναι όμως αναπόφευκτο, ειδικά εφόσον τα άλλοτε χιλιοτραγουδισμένα «μεσαία στρώματα» στις παραδοσιακές τους εκφάνσεις διαλύονται ήδη, και θα διαλυθούν ακόμα εντονότερα εξαιτίας της γενικευμένης μηχανοποίησης πολλών διανοητικών εργασιών και ειδικοτήτων στην 4η βιομηχανική επανάσταση.

Είναι, λοιπόν, δυνατόν να αφεθούν στις επιρροές «ακραίων πολιτικών απόψεων» και μάλιστα μέσα στις σχολικές αίθουσες; Όχι βέβαια! Αφού η «ελευθερία» δυτικού τύπου έπαψε να είναι τόσο παραγωγική όσο η πειθαρχία ασιατικού τύπου (και τι άλλο είναι η δυτική υγιεινιστική τρομοεκστρατεία αν όχι το πρώτο, το δεύτερο και το τρίτο βίαιο μάθημα του ότι «αυτά που ξέρατε να τα ξεχάσετε»;) σιγά μην διδάσκονται οι αγγλόπαιδες «εισαγωγή στο σοσιαλισμό»! Σιγά μην κολλήσουν “κινέζικα χαρακτηριστικά” εκτός σχεδίου! Μόνο τις εκλεκτές επιλογές που προβλέπει ο νεο-κρατισμός επιτρέπεται να κολλήσουν…

Αργότερα θα απαγορευτούν και οι ανάλογες οργανώσεις, για να γίνει σαφές το τι συμβαίνει… Άντε, γιατί οι πολλές οι «δημοκρατικές εγγυήσεις» είχαν οδηγήσει σε ατέλειωτες ποζεριές…

(φωτογραφία κάτω. Ο κινεζικός καπιταλισμός λέγεται “σοσιαλισμός με κινέζικα χαρακτηριστικά”… Και δεν χάνει ευκαιρία να αποδίδει τιμές στον κυρ Κάρολο. Φαίνεται κάπως μπερδεμένο, αλλά είναι τώρα η εποχή για λεπτολόγες διευκρινίσεις; Κάθε υπουργείο παραμόρφωσης που σέβεται τον εαυτό του θα έλεγε “όχι”…)

Αίγυπτος

Παρασκευή 25 Σεπτέμβρη. Οι διαδηλώσεις των τελευταίων ημερών / νυχτών (συνεχίζονταν ως και χτες) σε 17 αιγυπτιακές πόλεις μεγαλύτερες και μικρότερες, κατά της χούντας του Sisi, παρά τα δρακόντια μέτρα καταστολής, ήταν μεν μαζικές όχι όμως στο μέγεθος της έκρηξης στις 25 Γενάρη του 2011. Όχι ακόμα – πρέπει να προσθέσουμε.

Ωστόσο, μετά τις περσινές διαδηλώσεις και την καταστολή τους (περίπου τέτοια εποχή) το γεγονός ότι φέτος αρκετές χιλιάδες βρήκαν στους δρόμους («προκαλώντας φθορές» σε μπάτσικα οχήματα σε λίγες περιπτώσεις) δείχνει ότι η χούντα ισορροπεί αβέβαια πάνω σε μια υπόγεια αντίδραση μεγάλης κλίμακας, που μπορεί να εκδηλωθεί οποιαδήποτε στιγμή.

Πέρα απ’ την φτώχια και την αθλιότητα στην οποία είναι καταδικασμένοι εκατομμύρια αιγύπτιοι πληβείοι, υπάρχει ίσως τώρα ένας επιπλέον παράγοντας που μπορεί να αποκτήσει χωριστή δυναμική. Η (απαγορευμένη) μουσουλμανική αδελφότητα. Η χούντα του Sisi έχει εμπλακεί πια ανοικτά στους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς στην ανατολική Μεσόγειο. Η τυχοδιωκτική εισβολή στη λιβύη, στο πλευρό του «τζενεράλ» Haftar, δεν έγινε μεν. Αλλά το κατ’ αρχήν αντι-ιρανικό και, ουσιαστικά, διευρυμένα αντι-ευρασιατικό μπλοκ / άκρη του άξονα, που εμφανίζεται σα συμμαχία διάφορων πετροχουντικών καθεστώτων της αραβικής χερσονήσου με το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ, δεν είναι τυχαία εξέλιξη.

Σ’ αυτές τις συνθήκες η (αιγυπτιακή) μουσουλμανική αδελφότητα δεν θα μπορέσει να μείνει ουδέτερη και αμέτοχη για πολύ καιρό. Έχει σημαντική επιρροή σε κατώτερα στελέχη του στρατού και, φυσικά, στους φαντάρους. Φυγάδες στελέχη της βρίσκονται σαν πολιτικοί πρόσφυγες στην τουρκία, και οι επαφές με το τουρκικό καθεστώς είναι δεδομένες. Αν η χούντα του Sisi πέσει, τότε θα ακολουθήσουν ανάλογες αντι-αυταρχικές εξεγέρσεις και σ’ άλλες πετροχούντες.

Αν συμβεί έτσι δεν θα είναι remake των εξεγέρσεων / επαναστάσεων του 2011 που ονομάστηκαν «αραβική άνοιξη». Θα είναι μάλλον απογονοί τους μέσα σε διαφορετικά δεδομένα…

Σιδερένιοι νόμοι

Τετάρτη 23 Σεπτέμβρη. Οι φίλοι της καραντίνας, ειδικά οι πιο θρασείς που παριστάνουν τους επαναστάτες, «βάφτισαν» την υπόδειξη / απόδειξη των βασικών καπιταλιστικών λειτουργιών, τόσο των κρατών όσο και των επιχειρηματικών αφεντικών (της φαρμακοβιομηχανίας, της πληροφορικής βιομηχανίας, κλπ) «συνωμοσιολογία»!!! Ως εάν να είναι η πρώτη φορά που τα καπιταλιστικά συμφέροντα σπέρνουν ή διαιωνίζουν καταστροφές, κερδίζουν απ’ τον μαζικό φόβο, ή διαστρέφουν προς όφελός τους την πραγματικότητα! Ως εάν ειδικά τα αφεντικά των big pharma να μην είχαν προσπαθήσει άλλες δυο φορές μέσα στην πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα αυτό το colpo grosso του υγιεινιστικού τρόμου που έβαλαν μπροστά καλύτερα οργανωμένα φέτος.

Κατά συνέπεια δεν μπορούν παρά να χειροκροτήσουν την οδηγία του αρχιδικαστή (του αρείου πάγου) που ζητάει την αυτόφωρη σύλληψη «όσων αρνούνται την μάσκα», με βάση αυτό που ο ίδιος αποκαλεί «ιδιόμορφο Δίκαιο της Ανάγκης» – με κεφαλαία οι λέξεις παρακαλούμε…. Σ’ όλη την ιστορία των οργανωμένων ανθρώπινων κοινωνιών, και ειδικά στην ιστορία τους 2 τελευταίους αιώνες, κάθε πραξικοπηματίας επικαλούνταν ένα τέτοιο «ιδιόμορφο Δίκαιο της Ανάγκης» την οποία είχε κατασκευάσει (ή/και προπαγανδίσει) ο ίδιος, μαζί με τα “δίκια” της και τις ιδιομορφίες τους! Πρόκειται για τις καταστάσεις εξαίρεσης που τόσο έχουν μελετηθεί απ’ τον ιστορικό φασισμό και μετά. Το προπαγανδιστικό κύμα που κατασκευάζει και σερβίρει την «έκτακτη ανάγκη» (π.χ.: αντιμετώπιση του κομμουνιστικού κινδύνου… συνεπώς χρειάζεται «γύψος»…) σπάνια καταφέρνει να είναι απόλυτα πειστικό. Οπότε αναλαμβάνουν δράση τα ρόπαλα που το περιφρουρούν.

Τι ξέρει ο αρχιδικαστής από επιδημίες, σοβαρές ή όχι, μέτρα προφύλαξης, κλπ; Τίποτα δεν ξέρει. Λειτουργεί σαν ο σιδερένιος βραχίονας αυτού του «ιδιόμορφου (έως τερατόμορφου…) δικαίου», και το ίδιο θα έκανε οποιοδήποτε περιεχόμενο κι αν είχε η «ανάγκη». Αρκεί κάποια άλλη εξουσία, κάποιο άλλο τμήμα του εκτελεστικού του κράτους, να του ζητήσουν την επικύρωση.

Και όντως αυτό έγινε. Ο τεταρτοαυγουστιανός του 21ου αιώνα υπ.δημ.τάξης ζήτησε στις 4 του περασμένου μήνα την δικαστική επικύρωση της λογοκρισίας. Και ο αρχιδικαστής την έδωσε, προχωρώντας ένα βήμα παραπάνω: επ’ αυτοφώρω συλλήψεις! Το μόνο που απομένει είναι να κηρυχτεί ιδιώνυμο αδίκημα οποιαδήποτε αμφισβήτηση αυτής της καθεστωτικής «Ανάγκης» – με κεφαλαίο παρακαλούμε: “’Οποιος δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο ή μέσω του διαδικτύου προκαλεί ή διεγείρει σε απείθεια κατά των νόμων ή των διαταγμάτων ή εναντίον άλλων νόμιμων διαταγών της αρχής, τιμωρείται με φυλάκιση έως ένα έτος ή με χρηματική ποινή”.

Δεν χρειάζεται να συμφωνεί κανείς καθόλου με τις τερατολογίες που εμπνέουν διάφορους κατά των μασκών – τερατολογίες που μέσα στη σύγχιση που διασπείρουν αντικειμενικά εξυπηρετούν την τρομοεκστρατεία. Γράφαμε χτες απ’ αυτού… Είναι σαφές ότι βρίσκεται σε εξέλιξη κάτι παραπάνω από πρόβα τζενεράλε. Που δεν έχει καμμία σχέση με την έντιμη ιατρική, όπως δεν έχουν σχέση μ’ αυτήν ούτε οι ιερείς της σωτηρίας μας ούτε τα πολιτικά εξαπτέρυγα της εξουσίας γύρω τους.

Με την αναδιοργάνωση των «επιχειρημάτων» και των «αρμοδιοτήτων» της δημόσιας τάξης έχουν σχέση όλα αυτά – και μόνο μ’ αυτήν.

Η στρατηγική της έντασης (και η έντασή της) 1

Σάββατο 19 Σεπτέμβρη. Μπορεί ο θάνατος μερικών συνταξιούχων, μιας μητέρας και των δύο μικρών παιδιών της καθώς και ενός ζευγαριού φοιτητών να σχετίζεται με σχεδιασμούς και μεθοδεύσεις πλανητικής κλίμακας; Θα ήταν δυνατόν ένα δυτικό κράτος (ή το παρακράτος του, ή η συνεργασία μεταξύ τους) να «καθαρίζουν» τους ίδιους τους δικούς τους υπηκόους; Υπάρχει «πολιτική υπεραξία» στη μαζική εκτέλεση τυχαίων ανθρώπων;

Διατυπώνουμε τις ερωτήσεις σκόπιμα. Η διανοητική νηπιακότητα πολλών υπηκόων, που θεωρούν αδιανόητο ότι ο μπαμπάς / κράτος (τους) θα έκανε (ή θα επέτρεπε ή θα υποδείκνυε) ποτέ κάτι «κακό» σε βάρος τους, έχει αναδυθεί μέσα απ’ τις αποχετεύσεις των κοινωνικών πεποιθήσεων στην επιφάνεια των ημερών: το κράτος και το κεφάλαιο σώζουν ζωές διατρανώνουν οι φίλοι της καραντίνας (αλλά μπορεί και να μην κάνουν το σωτήριο εμβόλιο – έχουν χεστεί, ελαφρά και ανομολόγητα).

Οι πιο πάνω ερωτήσεις είναι απαντημένες εδώ και 50 χρόνια! Ανάμεσα στον Δεκέμβρη του 1969, όταν μια βόμβα τοποθετημένη στην τράπεζα banca nazionalle dell’agricoltura στο Μιλάνο, ως τις αρχές Αυγούστου του 1980 όταν μια άλλη βόμβα έσκασε στον σιδηροδρομικό σταθμό της Μπολώνια, το ιταλικό κράτος / παρακράτος σκότωνε στο σωρό τους υπηκόους του. Επειδή αυτές οι μαζικές δολοφονίες θα απέφεραν ιδεολογικά και πολιτικά οφέλη στην τότε εξουσία. Η ιταλία εκείνης της περιόδου σωστά ονομάστηκε «το εργαστήρι του καπιταλιστικού κόσμου». Μόνο που η συντριπτική πλειοψηφία εκείνων που κατάλαβαν, προς στιγμήν, τι σημαίνει «κρατικές προβοκάτσιες» και «κρατική τρομοκρατία», βιάστηκαν να κλείσουν το κεφάλαιο το μαθήματος: εν τέλει επρόκειτο για ένα αποκλειστικά ιταλικό σύμπτωμα (είπαν)…

Αλλά όχι – αυτά είναι γνωστά. Πίσω απ’ τις μαζικές δολοφονίες βρίσκονταν φράξιες του νατοϊκού σχεδίου “stay behind” – πράγμα που σήμαινε πως ο θάνατος «σε καιρό ειρήνης» είχε πάψει προ πολλού να είναι λίγο πολύ ιδιωτική υπόθεση. Και επειδή τέτοιου είδους σχεδιασμοί είναι πολύτιμοι για τα αφεντικά, ακόμα κι όταν οι στόχοι του “stay behind” (ο «κόκκινος κίνδυνος») ξεπεράστηκαν, απλά άλλαξαν οι προσανατολισμοί. Απ’ την 11η Σεπτέμβρη του 2001 και μετά εμφανίστηκε ο «πρασινόμαυρος κίνδυνος» (οι «τζιχαντιστές»), και τα κράτη / παρακράτη ξανάπιασαν την βρωμοδουλειά της δολοφονίας των υπηκόων τους, επειδή πάντα ο Φόβος έχει μια σπουδαία πολιτική επένδυση με σπουδαία υπεραξία…

Οι «συνωμοσιολόγοι»

Τρίτη 15 Σεπτέμβρη. Δεκαεννιά χρόνια μετά οι περισσότεροι (και στα μέρη μας) «πιστεύουν» ότι την 11η Σεπτέμβρη του 2001 κατέρρευσαν δύο ουρανοξύστες στη Ν. Υόρκη επειδή κτυπήθηκαν με επιβατικά αεροπλάνα από τρομοκράτες του Μπιν Λάντεν. Πρόκειται για «πίστη» με ότι μεταφυσικό χωράει: στις 11 Σεπτέμβρη του 2001 κατέρρευσαν 3 και όχι 2 ουρανοξύστες· ο τρίτος δεν κτυπήθηκε από κανένα αεροπλάνο κανενός τζιχαντιστή…

Όποιος τολμούσε τότε (το κάναμε ανοικτά και δημόσια μόλις μετά από 2 εβδομάδες, με συγκεκριμένη πολιτική και όχι αστυνομική ανάλυση, στην «Τρίτη γενιά»…) αλλά και έκτοτε να υποστηρίξει ότι η «11η Σεπτέμβρη του 2001» ήταν inside job, έργο της συνεργασίας κάποιας φράξιας των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών με τις ισραηλινές και τις σαουδαραβικές (ίσως και άλλες) θα χαρακτηριζόταν σαν τόσο ελεεινός ώστε το «συνωμοσιολόγος» που έχει γίνει της μόδας φέτος θα έμοιαζε με φιλοφρόνηση… Οι περισσότεροι πίστεψαν την επίσημη εκδοχή του αμερικανικού κράτους· και «αυτό που είδαν με τα μάτια τους».

Αυτό που είδαν με τα μάτια τους; Χμμμ… Με τα μάτια τους, τα ίδια δικά τους μάτια, είδαν και την κατάρρευση του τρίτου ουρανοξύστη, του «κτιρίου 7» – προβλήθηκε την ώρα που γινόταν… Αλλά το ξέχασαν γρήγορα. Πώς έγινε δυνατό να ξεχάσουν κάτι που είχαν δει με τα μάτια τους και όχι απλά δεν ταίριαζε με την επίσημη εκδοχή αλλά ήταν το «κλειδί» για να πλησιάσουν την (απαγορευμένη) αλήθεια; Πώς έγινε δυνατό οι μεν αισθήσεις τους να τροφοδότησαν τον εγκέφαλό τους με τις απαραίτητες πληροφορίες (η «μυστηριώδης» κατάρρευση του «κτιρίου 7») ο δε εγκέφαλός τους να κατακτηθεί απ’ την εξήγηση του αμερικανικού κράτους και όλων των δυτικών, απ’ τις υποδείξεις όλων των δυτικών καθεστωτικών μήντια, έτσι ώστε να σβήνει τις αισθήσεις;

Μήπως οι αισθήσεις δεν είναι πια αρκετές σαν οδηγός για την αλήθεια; Μήπως το να βλέπεις κάτι με τα μάτια σου είναι ασήμαντο μπροστά στο δημαγωγικό carpet bombing; Μήπως οι μηχανισμοί της «πίστης» είναι παντοδύναμοι ακόμα και σε κοινωνίες που καμαρώνουν ότι είναι «κοσμικές» στην όρασή τους;

Στην εξέλιξη της ιστορίας αποδείχθηκε πως η περιθωριακή «τρίτη γενιά» δεν ήταν μόνη της. Το σημαντικότερο είναι ότι την επίσημη εκδοχή για την κατάρρευση των 3 ουρανοξυστών την αμφισβήτησαν οι τότε «ειδικοί»: μηχανικοί, αρχιτέκτονες, κατασκευαστές ουρανοξυστών, οι ενώσεις τους στις ηπα· αλλά και σε άλλα δυτικά κράτη (σα να λέμε το «αμερικανικό τεε»…) Αλλά τι σημασία είχε αυτό; Κι αυτοί «συνωμοσιολόγοι» (και πιθανόν «φιλοτρομοκράτες») ήταν!!!

Έχουν περάσει 19 χρόνια από τότε. Αυτοί οι «ειδικοί» που βόλεψε τόσο πολύ να χαρακτηριστούν «συνωμοσιολόγοι» δούλεψαν σκληρά και συστηματικά για να βρουν όσες περισσότερες αποδείξεις ήταν δυνατόν: οι 3 πύργοι δεν κατέρρευσαν απ’ τα 2 αεροπλάνα αλλά από οργανωμένη κατεδάφιση – ήταν 110% inside job… Δούλεψαν σκληρά και συστηματικά κόντρα στο ρεύμα, κόντρα στην κυρίαρχη «αλήθεια» που απαιτούσε να είναι η μοναδική, κόντρα στα σαμποτάζ σε βάρος της αξιοπρέπειας και των γνώσεων τους, κόντρα στην υποτίμηση της νοημοσύνης. Δεκαεννιά χρόνια μετά όχι μόνο έκαναν πρόσφατα ένα 3ήμερο συνέδριο («επετειακό») αλλά έχουν καταφέρει με την δουλειά τους να «ανοίξουν τα μάτια» σε ένα ικανό ποσοστό της αμερικανικής κοινωνίας. Και συνεχίζουν ως την οριστική αποκάλυψη της αλήθειας.

Όπως για τότε, την 11η Σεπτέμβρη του 2001, έτσι και τώρα, με τον τσαχπίνη covid, είναι πολλοί εκείνοι που υποστηρίζουν τις κυρίαρχες διαστρεβλώσεις, επειδή είδαν την «αλήθεια» με «τα μάτια τους».

Αλλά τα μάτια τους ήταν κλειστά τότε… Και είναι κλειστά τώρα.

Το παρακάτω σύντομο video περιπαίζει τα καθεστωτικά παραμύθια για την 11η Σεπτέμβρη, δείχνοντας την κατάρρευση του «κτιρίου 7». Το οποίο είναι εκείνο που γκρεμίζεται στο 0.26 λεπτό του video… Γι αυτό το αμερικανικό κράτος υποστήριξε ότι «κατέρρευσε προοδευτικά λόγω πυρκαγιάς»…