Tag: αριστέρα

Ζήτω τα ασανσέρ!!!

Βίος ανθόσπαρτος, ή τα συνεταιράκια: Σεπτέμβρης 2015 αριστερά, Ιούνης 2018 δεξιά

Δευτέρα 1 Δεκέμβρη (00.22) >> Είναι μια εφεύρεση των μέσων του 19ου αιώνα: ο ανελκυστήρας ανθρώπων. Έχει παίξει ως τώρα ρόλο σε μια τουλάχιστον κρίσιμη στιγμή του νεοελληνικού κράτους / παρακράτους: όταν κάποτε ρώτησαν την κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου «πως κατάφερε να πείσει τους ‘αθάνατους’ της διεθνούς ολυμπιακής επιτροπής να δώσουν την διοργάνωση των ολυμπιακών αγώνων του 2004 στην Αθήνα» απάντησε με φλεγματικό τρόπο «τους έπειθα στο ασανσέρ»… αφήνοντας την φαντασία να υποθέσει τι στο διάολο μπορεί να γίνει μέσα σ’ ένα ασανσέρ που να συγκινήσει τα ραμόλια της δοε…

Πρόσφατα το πόπολο έμαθε ότι η σύνθεση του φαιορόζ γκουβέρνου απ’ τις εκλογές της 24ης Γενάρη 2015 ως τις εκλογές του 2019 κρίθηκε … χάρη στο ασανσέρ!!! Συγκινητικό: μοιάζει με γκομενικό νταραβέρι: ο ογκόλιθος «Ζέρβας» ανέβηκε με ασανσέρ στον 7ο όροφο, ξεπερνώντας τον fit Θεοδωράκη που πήγαινε απ’ τις σκάλες, και έπεσε πρώτος στην αγκαλιά του «Βελουχιώτη»…

Η βιβλιοκριτική της βιβλιοπολιτικής του συστήματος μας αφήνει παγερά αδιάφορους. Μας θυμώνει όμως η παραγραφή / κακοποίηση της Ιστορίας. Όχι μόνο επειδή κρύβει πάντα βρωμιές. Αλλά και επειδή, όταν γίνεται αποδεκτή απ’ τις μάζες, τις καταδικάζει (με την θέλησή τους; ναι, ακόμα κι έτσι…) στην πιο αιώνια σκλαβιά. Την σκλαβιά της αμνησίας και της ακρισίας.

Είμαστε αρκετά πειρθωριακοί ως τώρα για να μπορέσουμε να εμποδίσουμε αποτελεσματικά την όποια σκατοπλημμύρα. Αλλά είμαστε και αρκετά ακέραιοι για να παραστήσουμε ότι «δεν ξέρουμε», ειδικά όταν δημόσια έχουμε καταθέσει την (αναμφισβήτητη) γνώση μας.

Τον Φλεβάρη του 2015, στο (χάρτινο) Sarajevo νο 92, μεταξύ άλλων καταθέσαμε κι ένα κείμενο με τίτλο: απ’ την πλατεία στην Ηρώδου του Αττικού: μια μούτζα δρόμος (οι αγανακτισμένοι στο γκουβέρνο). Σας προτείνουμε να το διαβάσετε ολόκληρο εδώ – δεν θα περάσετε άσχημα.

Για τώρα ένα μικρό αλλά αποδεικτικό απόσπασμα:

… Να τι έγραφε η καθεστωτική οικονομική εφημερίδα “ημερησία” στις 28 Απρίλη του 2012, λίγες ημέρες πριν τον πρώτο γύρο των τότε βουλευτικών εκλογών, κάτω απ’ τον τίτλο: Εμφύλιος στο ΣΥΡΙΖΑ για το “ειδύλλιο” Τσίπρα-Καμμένου. Ο τονισμός δικός μας:

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σε διαδικτυακή του συνέντευξη τόνισε ευθαρσώς ότι ”αν εμείς, ως Αριστερά, καταθέσουμε την πρότασή μας και χρειαζόμαστε πέντε ψήφους του Καμμένου και έρθει να μας τις δώσει ως ανοχή ή ως στήριξη δεν θα τον πετάξουμε, δεν θα του πούμε δεν τις θέλουμε”, ενώ επιφύλαξε θέση πρωθυπουργού στην Αλ. Παπαρήγα σε μια κυβέρνηση που θα επιδιώξει, όπως είπε, “την ανατροπή του Μνημονίου”.

Παρά την οξύτατη αντίδραση των υπολοίπων κομμάτων, την πρόταση Τσίπρα δεν απέρριψε ο άμεσα ενδιαφερόμενος, Π. Καμμένος, καθώς οι “Ανεξάρτητοι Ελληνες”, με ανακοίνωσή τους, απάντησαν με την ίδια λογική…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ζογκλερικά και όχι μόνον

Δευτέρα 1 Δεκέμβρη (00.14) >> Για το πόλοπο το ιντριγκαδόρικο ζήτημα είναι η «κωλοτούμπα» του δημοψηφισματικού «όχι-που-έγινε-ναι» στα μέσα του 2015∙ και εξακολουθεί να είναι το βασικό «κατηγορώ»: δεν αρέσουν στο λαό οι ασκήσεις εδάφους. Όταν όμως η «εθνική πορεία» πηγαίνει όρτσα ο λαός αδιαφορεί. (Μέχρι να αρχίσει να ψυχανεμίζεται, πάντα πολύ αργά, ότι μπροστά έχει ξέρες και «παίζει ναυάγιο»…)

Σύμφωνα με τον μικροαστικό άγριο εμπειρισμό τα σημαντικά ζητήματα βρίσκονται αποκλειστικά στην καθημερινότητα. Πράγματι η καθημερινότητα είχε και έχει πολλά ζόρια∙ προσεχώς ακόμα περισσότερα. Ωστόσο στο ρεπερτόριο των πολιτικών βιτρινών η διαχείριση αυτής της καθημερινότητας των υπηκόων δεν είναι καθόλου αποκομμένη απ’ όσα ονομάζονται «εξωτερική πολιτική». Εκεί μάλιστα, σ’ αυτήν την υποτιθέμενα λίγο πολύ μακρινή κρατική και παρακρατική δραστηριότητα που ονομάζεται «εξωτερική πολιτική», ο προσεκτικός παρατηρητής μπορεί να διακρίνει τις πηγές πολλών δεινών «εσωτερικού». Όταν, για παράδειγμα, ένας διάδοχος του ψεκασμένου ογκόλιθου, ένας άλλος υπ.αμ., ένας κόνδορας της πολιτικής σκηνής, φτάνει να λέει σήμερα στο πόπολο «πρέπει να αυτοθυσιαστείτε» και «πρέπει να αγαπήσετε τα φέρετρα σας σκεπασμένα με σημαία», αυτές οι δήθεν μακρινές και άσχετες με τα καθημερινά «εξωτερική πολιτική» και «πολιτική άμυνας» έχουν διανύσει πολλά χιλιόμετρα χωρίς κανένα εμπόδιο…

Υπάρχουν κάποιοι, ελάχιστοι, περιθωριακοί, που υποστηρίζουν ότι ουσιαστικά το 2015 δεν χρίστηκε η «πατριωτική δεξιά» των ανελλ στήριγμα της «πρώτης φοράς» του συριζα αλλά έγινε το ανάποδο: ο σημερινός Ανακαινισμένος και το κόμμα του ήταν το «στήριγμα εσωτερικού» της οριακής (το 2015) και εντατικής προσπάθειας του ελληνικού καθεστώτος και των αφεντικών του να συντηρήσουν τις (διεθνείς…) γεωπολιτικές προσόδους τους. Προσπάθειας που ανέλαβε ένας άνθρωπος-των-μηχανισμών. Ανέλαβε ο ψεκασμένος ογκόλιθος / «εταίρος» τις γεωπολιτικές προσόδους (: τα οφέλη λόγω γεωγραφικής θέσης) που είναι η raison d’être του ελληνικού κράτους από τότε που κατασκευάστηκε απ’ τις «μεγάλες δυνάμεις» των αρχών του 19ου αιώνα: χωρίς αυτήν την ιμπεριαλιστική raison d’être κανείς στα κατά τα λοιπά παρακμιακά μέρη μας δεν θα τολμούσε να πουλήσει τσαμπουκά το 2015… Από πολλές απόψεις λοιπόν η σωστή σειρά της επιβίωσης του ελληνικού κράτους / παρακράτους μετά την επίσημη χρεωκοπία του ήταν πρώτον: το οικόπεδο έχει ακόμα διεθνή γεωπολιτική αξία, και κάποιος πρέπει να την εγγυηθεί∙ και ύστερα δεύτερον: κανονίζουμε τα χρέη μας με βάση το ότι έχουμε αξία, το ότι είμαστε «η χρυσή βίδα»…. Σε απλά ελληνικά: ας πάρει τηλέφωνο τον Juncker ο Obama, να του πει ότι αξίζουμε τρυφερότητα…

Τόσο καλά, τόσο δομικά.

Σύμφωνα μ’ αυτούς τους περιθωριακούς, με τον ίδιο τρόπο που ο «αντιτουρκισμός» έγινε τότε εντατικά «φιλοϊσραηλισμός» έτσι και ο «αντιγερμανισμός / αντιεε» έγινε η λεωφόρος του επικαιροποιημένου και παθιασμένου «φιλοαμερικανισμού». Σ’ αυτή τη διάταξη το «go back ms Merkel» ήταν η μπροστινή όψη, η πιο πιασάρικη (η «λαϊκίστικη» αν προτιμάτε…) της όχι-και-τόσο-πίσω όψης, του «come here mrs Netanyahou @ Pompeo».

Εντατική προσπάθεια, με όλη τη σημασία των λέξεων. Ίδρωσαν οι δίδυμοι ογκόλιθοι των φαιορόζ, ο υπ.εξ. (με το Λονδίνο…) και υπ.αμ. (με την Ουάσιγκτον…) Και το «αριστερό» δεκανίκι των φαιοπατριωτών, που τώρα σα γνήσιος σαχλαμάρας μιλάει για «ασανσέρ», ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή. Πρόθυμος και χαρούμενος. Τσεκαρισμένος:

6 Μάρτη 2019

20 Μάρτη 2019

26 Ιούλη 2019

Όποιος θέλει να καταλάβει (if any…) θα συμπεράνει ότι η «γραμμή» του don Rico & Co είναι προέκταση (με τις απαραίτητες ελαφρές διαφοροποιήσεις…) της «γραμμής» της «πρώτης φοράς αριστεράς». Και για να πικράνουμε τους ήδη πικραμένους: προέκταση και συνέχεια (με ιστορικούς όρους) όχι μόνο της «εξωτερικής» αλλά και τομέων της «εσωτερικής πολιτικής». Λογικό: το εντόπιο κράτος / παρακράτος είναι ενιαίο απ’ την άποψη των πολιτικών βιτρινών του και των ενεργειών τους. Απλά η μία πουλάει παπούτσια για περπάτημα στο βουνό, και η άλλη για περπάτημα στον κάμπο. (Μερικές φορές αλλάζουν ρόλους και πραμάτεια).

Δυο παραδείγματα (απ’ τα περισσότερα), για να χαλάσουμε ίσως καρδιές.

Παράδειγμα 1. Ενώ πολλοί θυμούνται ότι ο don Rico & Co έχει κηρύξει πόλεμο κατά της Μόσχας, πόσοι άραγε θυμούνται ότι αυτός ο πόλεμος ξεκίνησε εκείνα τα ηρωϊκά χρόνια όταν ο τωρινός Ανακαινισμένος προσπαθούσε να «σώσει» τον λαό απ’ τα νύχια της τρόικας;

11 Ιούλη 2018

Προσέξτε παρακαλούμε την τελευταία πρόταση της καθεστωτικής «καθημερινής» και του καλά ενημερωμένου απ’ τις υπηρεσίες ρεπόρτερ της:

… Η συγκεκριμένη υπόθεση φέρνει στην επιφάνεια μια υπόγεια ένταση που φαίνεται να υπάρχει ανάμεσα σε Αθήνα και Μόσχα, τα τελευταία δύο χρόνια, για λόγους οι οποίοι συνδέονται και με το γενικότερο περιβάλλον ασφαλείας στην ευρύτερη περιοχή…

Τα «τελευταία 2 χρόνια» που γραφόταν το 2018 μετρούσαν απ’ το 2016, σωστά; Πώς να μην συνδέονται οι λόγοι; «Το πολύ Pompeo – Pompeo κάνει το ‘παιδί’… μοιραίο!» Αν, τώρα, το πράγμα έχει φτάσει στο «θα πληρώνετε αμερικανικό lng» ε! Ο καιρός περνάει…. Το «υπόγειο» έγινε ανώγειο!

Παράδειγμα 2. Ενώ όλοι στα μέρη μας θυμούνται πόσο «αιώνιος εχθρός» και, κυρίως, πόσο «τύραννος» είναι ο Erdogan, προτιμούν βολικά να ξεχνούν ότι το κυβερνητικό μόρφωμα «η κατ’ όνομα αριστερά δεκανίκι της πολιτισμένης ακροδεξιάς» έδωσε άσυλο, πλαστά διαβατήρια και έκανε ήρωες 8 τούρκους καραβανάδες που προσπάθησαν να σκοτώσουν τον «τύραννο» το απόγευμα της 16ης Ιούλη του 2016 στη διάρκεια στρατιωτικού πραξικόπηματος για την ανατροπή νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης (πραξικόπηματος με πάνω από 160 νεκρούς…)∙ κι αφού απέτυχαν πήραν ένα ελικόπτερο και αναζήτησαν ασφαλές καταφύγιο στο ελλαδιστάν. Στην Αλεξανδρούπολη.

Ως τότε θα ήταν αδύνατο να φανταστεί κάποιος «αριστερή» κυβέρνηση που να περιθάλπτει και να προστατεύει πραξικοπηματίες, οπουδήποτε στη γη. Σιγά!!! Το 2016 το «αριστερά» του κόμματος του νυν Ανακαινισμένου συγγραφέα και του ίδιου προσωπικά ήταν αντιπερισπασμός εσωτερικής χρήσης. Άλλοι κυβερνούσαν!!! Κι έτσι οι 8 την έβγαλαν καθαρή μετ΄ επαίνων:

Φυσικά οι καθεστωτικοί αριστεροί πονηρούληδες, και τότε και τώρα θα πουν «μα το δικαστήριο αποφάσισε»… Ω!!! Πόσο συγκινητικό!!! Άχου μωρέ η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης!!! Άχου την!!

Μόνο που αν σου έρχονται χουντοκαραβανάδες μετά από (αποτυχημένο) πραξικόπημα δεν τους περνάς από δικαστήριο για … «παράνομη είσοδο στη χώρα»!!! Τους κάνεις πακέτο και σε μία ή δύο ώρες το πολύ μετά την άφιξή τους τους έχεις στείλει πίσω! Το ότι αυτό δεν έγινε ήταν απόφαση του γκουβέρνου. Των φαιορόζ. Ποιών; Των φαιών; Των ροζ; Όχι απλά «αντιτουρκική». Αλλά υπέρ ενός πραξικόπηματος (που μόλις είχε αποτύχει – τι κρίμα!!!) και οποιουδήποτε άλλου επιχειρηθεί στο μέλλον. Με την υπογραφή της «πρώτης φοράς…»

Αν η Άγκυρα προστάτευε, περιέθαλπτε και έκανε ήρωες πραξικοπηματίες καραβανάδες κατά της «πρώτης φοράς» το 2016, το 2017 ή το 2018 τι θα έγραφαν στα βιβλία τους οι αρμόδιοι; Πόσο Pompeo και πόσο Netanyahu είχε η ελληνική φαιορόζ γενναιοδωρία προς τους επίδοξους-δολοφόνους-του-Erdogan; Πολύ, παρά πολύ – υποθέτουμε. Πόσο Pompeo και πόσο Netanyahu είχε και έχει εσωτερικεύσει ο τωρινός «δεν φταίω εγώ, ο διπλανός μου κυρία»; Πόσο Che πρέπει να έχεις μασκαρευτεί σα λυκειόπαιδο για να αποδειχθείς μεγάλη λέρα μόλις σου δώσουν την διεύθυνση στη γαλέρα;

Χα, χα, χα! «Είσαι ωραίος ρε Μπένγιαμιν!»

20 Δεκέμβρη 2018: την ώρα που ο «αθώος» έκανε οικογενειακές διακοπές στην Ιερουσαλήμ, μαζί με το νοτιοκυπριακό κάθαρμα, με έξοδα του φίλου του, ο στρατός του αρχιχασάπη σκότωνε και σακάτευε καθημερινά δεκάδες ΑΟΠΛΟΥΣ διαδηλωτές και διαδηλώτριες στη Γάζα, στη διάρκεια της πολύμηνης ειρηνικής «Μεγάλης Πορείας της Επιστροφής» (Great March of Return). Οι βιβλιόφιλοι ας περιμένουν το επόμενο πόνημα / βιβλίο του Ανακαινισμένου με τίτλο «Δείτε πόσο πατριώτες κανίβαλοι είμαστε»…

Τι λέμε εν τέλει μ’ αυτά; Όποιος νομίζει ότι η «εξωτερική πολιτική» του ελληνικού κράτους είναι μακριά και μειωμένης σημασίας για την καθημερινότητά του κατουράει στη θάλασσα: θα το βρει στο πιάτο του, στο αλάτι…

Teaser

Ιδού ο Ανακαινισμένος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός, και μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει γρηγορούντα. Ανάξιος δε πάλιν ον ευρήσει ραθυμούντα…

(Παραλλαγή από κατά Λουκά, χωρίς τις μωρές παρθένες και τα λοιπά σεξιστικά υπονοούμενα του κατά Ματθαίο: τροπάρι περιμένοντας την ανάσταση…)

Δευτέρα 10 Νοέμβρη (00.05) >> Η διαφημιστική τακτική είναι παλιά: πως να προκαλέσεις την περιέργεια και την προσμονή για ένα επερχόμενο προϊόν μέσω διαδοχικών αποσπασματικών μηνυμάτων. Με την βοήθεια, φυσικά, δημαγωγών, καλοθελητών, διαφημιστών κλπ.

Για παράδειγμα βάζεις το προϊόν να κάνει μισή δήλωση. Ύστερα μια άλλη μισή δήλωση. Ύστερα διατυπώνεις (δήθεν…) υποθέσεις για το που το πάει (το προϊόν). Μετά αναγγέλλεις ότι θα βγει ένα manual (του προϊόντος). Ύστερα δημοσιοποιείς το εξώφυλλο. Μετά το οπισθόφυλλο. Μετά την ράχη (των οδηγιών χρήσης του προϊόντος). Μ’ αυτόν τον τρόπο όπως λένε οι διαφημιστές «διεγείρεται το ενδιαφέρον του κοινού και μεγαλώνει η αναγνωρισιμότητα». Είτε της μάρκας είτε του αναμενόμενου προϊόντος.

Γιατί η λεγόμενη «πολιτική (με την έννοια των τεχνικών της εξουσίας) αγορά» θα έπρεπε να είναι διαφορετική; Ο καθένας μπορεί να χρησιμοποιήσει τα τρικ για την πώληση π.χ. αυτοκινήτων ή μεθόδων αδυνατίσματος αν πρόκειται να πουλήσει εαυτόν.

Αυτά βρίσκονται στην καρδιά εκείνου που θα ονομαστεί «δημοκρατικός καπιταλισμός» και πιο παλιά λεγόταν «καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο». Τώρα το ότι αυτός ο «καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο» ή «δημοκρατικός» ή «με ευαισθησίες» ή όπως αλλιώς αποφασίσει το marketing είναι η αναπόφευκτη, ουσιαστική μήτρα του «καπιταλισμού χωρίς ανθρώπινο πρόσωπο», του «ολιγαρχικού», του «αναίσθητου» κλπ, αυτό είναι βέβαια μια λεπτομέρεια. Που δεν ενδιαφέρει την προώθηση προϊόντων (στην «πολιτική αγορά»).

Απέναντι στον απαίσιο don Rico & Co ιδού λοιπόν που έρχεται ο Ανακαινισμένος. Καλώς να τον δεχτείτε (όσοι / όσες…) Και προσοχή: μην σας βρει κοιμισμένους/ες!!!

Αγρυπνείτε! Να προσεύχεσθε σε κανά δυο ολιγάρχες (αντίπαλων παε…) που στηρίζουν το προϊόν. (Και να περιμένετε τηλέφωνο απ’ τον Μπίμπι για δυο τρία πράγματα…)

Ο πνιγμένος απ’ τα μαλλιά του πιάνεται;

Δευτέρα 15 Ιούλη>> Για λόγους που αφορούν την ψυχολογία και όχι την πολιτική ως τεχνική της εξουσίας, διάφοροι της αριστεράς του κράτους και του κεφάλαιου (και στα μέρη μας…) πανηγύρισαν για τα τελικά αποτελέσματα των γαλλικών βουλευτικών εκλογών. Κατά την γνώμη τους «αντιμετωπίστηκε με επιτυχία ο φασισμός» (άλλη μια φορά).

Πριν δούμε τι είναι αυτό που τελικά αντιμετωπίστηκε, μια αναγκαία διευκρίνιση για το γαλλικό εκλογικό σύστημα. Αυτό που στο ελλαδιστάν εφαρμόζεται στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, στη χώρα-της-δημοκρατίας εφαρμόζεται για τις βουλευτικές! Αν γινόταν και στα μέρη μας το ίδιο οι πάντες θα μιλούσαν για καλπονοθευτικό σύστημα! Δεν θα είχαν άδικο.

Γιατί; Προσέξτε. Με το σαφώς αναλογικότερο (σε σχέση με το γαλλικό) εκλογικό σύστημα στα μέρη μας, στις εκλογές του 2023 το κκε (είναι ένα καλό παράδειγμα) με ποσοστό 7,69% εξέλεξε 21 βουλευτές. 21 στους 300, πήρε δηλαδή το 7% των εδρών…. Με το «γαλλικό» σύστημα στις ελληνικές δημοτικές εκλογές που ακολούθησαν (πλειοψηφικό, αν χρειαστεί δύο γύροι, σε μονοεδρικές κάλπες) το κκε εξέλεξε μόλις 6 δημάρχους (σε 332 δήμους συνολικά) και κανέναν περιφερειάρχη (στις 13 συνολικά περιφέρειες). Αν αυτό το σύστημα εφαρμοζόταν και για την βουλή, με 300 μονοεδρικές περιφέρειες, τότε το κκε με ποσοστό 7,7% πιθανότατα θα εξέλεγε το μάξιμουμ 6 βουλευτές (όσους και δημάρχους) αντί για 21…  Έξι στους 300 ή μόλις το 2% των εδρών…

Τέτοιο είναι το γαλλικό εκλογικό σύστημα: δεν υπάρχει καμία αναλογία ψήφων και εκλεγόμενων βουλευτών!… Το έφτιαξε ο Ντε Γκωλ για να εμποδίσει την ισχυρή κοινοβουλευτική παρουσία (ακόμα και πλειοψηφία) του άλλοτε μαζικού κομμουνιστικού κόμματος: αφού οι ψήφοι στο «επικίνδυνο» κκ δεν έβγαζαν τους αντίστοιχους βουλευτές (και, εννοείται, ούτε κατά διάνοια κυβέρνηση), η υπερψήφισή τους καταντούσε συν τω χρόνω άχρηστη και περιττή…

Μια ακόμα διαφορά του γαλλικού κυβερνητικού συστήματος (με το ελληνικό και άλλα) είναι αυτή: μια κυβέρνηση που σχηματίζεται μετά τις εκλογές ΔΕΝ ζητάει ούτε λαμβάνει «ψήφο εμπιστοσύνης» απ’ την βουλή. Με δυο λόγια ΔΕΝ χρειάζεται να έχει την πλειοψηφία. Μπορεί (ακόμα και μειοψηφική) να νομοθετήσει με διατάγματα (ως έναν αριθμό) παρακάμπτωντας τη βουλή – ο Μικρός Πρίγκηπας του Λίγηρα (η κυβέρνησή του δηλαδή) το έκανε κατά κόρο στην προηγούμενη περίοδο. Μόνο αν φέρει στη βουλή νόμο για κανονική έγκριση μπορεί να βρεθεί μπροστά σε «πρόταση μομφής», που απαιτεί οπωσδήποτε μια πλειοψηφία που καταγγέλει. Όμως ακόμα κι αν «πέσει», δεν είναι υποχρεωτικές νέες εκλογές! Ο πρόεδρος έχει την δυνατότητα να «αναζητήσει» την δημιουργία άλλης κυβέρνησης, απ’ την ίδια βουλή και κοινοβουλευτική σύνθεση, με διαφορετικές συμμαχίες∙ πλειοψηφική ή ξανά μειοψηφική…

Με αυτά τα δεδομένα κατά νου παραθέτουμε τα αποτελέσματα των γαλλικών βουλευτικών εκλογών (αριθμός εδρών / αριθμός ψήφων) από το 1986 μέχρι φέτος. Το 1986 ήταν η χρονιά που το πατενταρισμένο φασιστόμουτρο Λεπέν (πατέρας) πέτυχε για πρώτη φορά την εκλογή 35 βουλευτών – και άρχισε ο … κρατικός «αντιφασισμός»!! Τα στοιχεία και οι χαρακτηρισμοί είναι απ’ την Wikipedia (το νεοφιλ «κέντρο» από το 2017 και μετά είναι οι υποστηρικτές του Μικρού Πρίγκηπα…):

1986:

Σιράκ (δεξιά, 277 έδρες / 11.492.450),

Φαμπιούς (σοσιαλ, 207 / 8.705.163),

Μαρσαί (κομμουνιστικό κόμμα 35 / 2.740.972)

Λεπέν (πατέρας 35 / 2.705.336)

1988:

Rocard (σοσιαλ 262 / 9.198.778)

Lecanuet (κεντροδεξιά 130 / 4.299.370),

Σιράκ (128 / 4.6888.493)

Λεπέν (πατέρας 1 / 2.359.528)

1993:

Σιράκ (247 / 5.832.987)

Ντ’ Εσταίν (κεντροδεξιά 213 / 5.331.935)

Beregovoy (σοσιαλ 53 / 5.829.493)

Μαρσαί (κομμουνιστικό κόμμα 24 / 2.336.254)

Λεπέν (πατέρας 0 / 3.159.477)

1997:

Jospin (σοσιαλ 255 / 9.751.423),

Juppe (δεξιά 139 / 5.846.717)

Leotard (κεντροδεξιά 112 / 5.323.177)

Hue (κομμουνιστικό κόμμα 35 / 2.519.281)

Λεπέν (πατέρας 1 / 3.785.383)

2002:

Raffarin (δεξιά 357 / 10.026.669)

Hollande (σοσιαλ 140 / 7.482.169)

Λεπέν (πατέρας 0 / 2.862.960)

2007:

Fillon (δεξιά 313 / 10.289.737),

Hollande (σοσιαλ 186 / 8.624.861),

Bayrou (κεντροδεξιά 3 / 1.981.107)

2012:

Ayrault (σοσιαλ 280 / 9.420.889),

Cope (δεξιά 194 / 8.740.628),

Duflot (οικολόγοι 17 / 1.418.264)

Melenchon (αριστερό μέτωπο 10 / 1.793.192),

Λεπέν (κόρη 2 / 3.528.663)

2017:

Philippe (νεοφιλ κέντρο 350 / 8.926.901),

Baroin (δεξιά 136 / 4.898.061),

Cazeneuve (σοσιαλ 45 / 2.154.269)

Melenchon (17 / 2.497.622),

Λεπέν (κόρη 8 / 2.990.454)

2022:

Ferrand (νεοφιλ «κέντρο» 245 / 8.002.419),

Melenchon (131 / 6.556.198)

Λεπέν (κόρη 89 / 4.248.537),

Jacob (δεξιά 64 / 2.568.502)

2024:

Λαϊκό Μέτωπο (182 / 9.042.485),

Sejourne (νεοφιλ «κέντρο» 168 / 6.820.446)

Λεπέν (κόρη 142 / 10.647.914)

Δεξιοί (56 / 2.106.166)

Είναι εξώφθαλμη η διαρκής αναντιστοιχία ανάμεσα σε ψήφους και καρέκλες! Για παράδειγμα με σχεδόν 9 μύρια κουκιά το κόμμα του Μικρού Πρίγκηπα έβγαλε το 2017 350 έδρες ενώ τα 9,5 εκατομμύρια έδωσαν στους σοσιαλδημοκράτες το 2012 μόνο 280.

Έτσι η όχι και τόσο κρυφή καρδιά του γαλλικού εκλογικού συστήματος είναι η πολιτική πρόσοδος! Το είδος, δηλαδή, των «συνεννοήσεων» (μπορείτε να πείτε και συναλλαγών) μεταξύ υποψηφίων περιφέρεια – περιφέρεια, είτε πάνω είτε κάτω απ’ το τραπέζι, για το πως θα κατευθύνουν (αν μπορούν…) τους ψηφοφόρους τους. Είναι δύσκολο άραγε, υπ’ αυτές τις συνθήκες, να εξηγηθεί το περίεργο (;) φαινόμενο του ότι απ’ το 2012 και μετά το γαλλικό «όλοι μαζί να εξουδετερώσουμε τον φασισμό» καταλήγει απ’ την μια μεριά στην αύξηση των ψήφων της φασιστοΛεπέν και απ’ την άλλη στη συντήρηση της δυνατότητας των νεοφιλελεύθερων (του «κέντρου») και των δεξιών να κυβερνούν (κάνοντας συχνά εκείνα που θα έκανε η φασιστοΛεπέν); Όχι, δεν είναι.

Προς τι λοιπόν τα πανηγύρια; Αν τα στελέχη της «ανυπότακτης γαλλίας» δεν πάσχουν από αδιόρθωτο οππορτουνισμό (κάτι για το οποίο δεν είμαστε σίγουροι…) θα πρέπει να παραδεχτούν ότι υπό το «νέο λαϊκό μέτωπο» οι (κυβερνο)σοσιαλδημοκράτες κατάφεραν να βγάλουν 59 βουλευτές (περισσότερους απ’ το 2017 και μετά, ένα είδος “μικρής ανάστασης”!) οι οποίοι, αν αποσκιρτήσουν απ’ τον συνασπισμό και συνεργαστούν με τους δήθεν «κεντρώους» του Μικρού Πρίγκηπα θα του εξασφαλίσουν μια μειοψηφία μεν λειτουργικότατη δε 227 εδρών που θα μπορεί να «κάνει παιχνίδι» κατά βούληση με τους 56 δεξιούς πλησιάζοντας στο όριο της πλειοψηφίας∙ συνεχίζοντας να υποκαθιστούν εδώ κι εκεί την φασιστοΛεπέν.

Σε άλλα γεωγραφικά πλάτη και μήκη (ή σε άλλες εποχές) αυτό λεγόταν βάζω τα χεράκια μου και βγάζω τα ματάκια μου…

Εκείνη η θεμελιώδης εγκατάλειψη 2…

Τετάρτη 3 Ιούλη>>

Η «πολιτικοποίηση» του θυμικού είναι 99 φορές στις 100 αντιδραστική…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Εξωτερική πολιτική

Δευτέρα 2 Οκτώβρη>> Το νο 1 εθνικό κεφάλαιο ψηφίζει λοιπόν «πόλεμο με τη ρωσία» επειδή έτσι αυξάνει εντυπωσιακά τα κέρδη του. Και δεν εκτίθεται σα στόχος εκείνου τον οποίο (υποτίθεται) πολεμάει, εφόσον συνεργάζεται μαζί του.

Δεν ισχύει όμως το ίδιο για εκείνο που λέγεται ελληνικό κράτος! Το έδαφός του (πιο σωστά: οι ακτές του προς το Αιγαίο) είναι μέρος του πολέμου. Το ίδιο κι αυτό που λέγεται «οικονομία» του: τροφοδοτείται μεν με ρωσικό φυσικό αέριο, ωστόσο οι τιμές των ενεργειακών πρώτων υλών διαμορφώνονται πλέον με τους όρους του πολέμου. Το ίδιο μπορεί να συμβεί (ή συμβαίνει ήδη) και με άλλες πρώτες ύλες… Όσο για την υποτιθέμενη νο 1 χερσαία βιομηχανία του, τον τουρισμό; Δεν υπάρχει τίποτα πιο ευμετάβλητο σε καιρούς ταραγμένους απ’ τις γεωπροσόδους.

Δεν μπορούμε να προβλέψουμε με ακρίβεια τις μεσοπρόθεσμες συνέπειες (για το ελλαδιστάν) της αποτυχίας στο ουκρανικό πεδίο μάχης∙ θεωρούμε ωστόσο βέβαιο ότι θα υπάρξουν, και θα είναι σοβαρές. Είτε οι αρχιστράτηγοι στην Ουάσιγκτον, στο Βερολίνο και στη Βαρσοβία αναγνωρίσουν το εύρος αυτής της αποτυχίας και προσπαθήσουν να συμβιβαστούν, είτε επιχειρήσουν «κλιμάκωση σωτηρίας»…

Η λεγόμενη «εξωτερική πολιτική» της μορφής κράτος δεν είναι ποτέ διαχωρισμένη απ’ αυτό που κατ’ αντίστιξη θα λεγόταν «εσωτερική πολιτική». Εκτιμάμε κατά συνέπεια ότι η διαχείριση των όποιων συνεπειών, «οικονομικών» ή και στρατιωτικών (για 4ο παγκόσμιο πόλεμο πρόκειται!) θα απαιτήσει (όχι σε έναν αιώνα…) κάποιου είδους «εθνική ενότητα» – με την δέουσα αυστηρότητα και πειθαρχία.

Βλέπουμε φαντάσματα; Πώς είναι δυνατό να συνεργαστούν η don Rico & Co και η «νέα Κουμουνδούρου»; Χμμμ…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Φωταδισμός εναντίον σκοταδισμού;

Τρίτη 9 Νοέμβρη>> Τον θρησκευτικό (και ειδικά τον χριστιανικό) σκοταδισμό είναι εύκολο και να τον εντοπίσει κάποιος και να τον καταγγείλει. Τα θρησκευτικά / χριστιανικά καταστήματα έχουν ιστορία σχεδόν 2.000 χρόνων, μια ιστορία αίματος (συνήθως των Άλλων) και μιζέριας (των πιστών). Τα δόγματα της «εξ αποκαλύψεως αλήθειας» και του «πίστευε και μη ερεύνα» δεν κατασκευάστηκαν τυχαία. Η αποκλειστικότητα της (όποιας) γνώσης απ’ την μεριά της (όποιας) εξουσίας ήταν ίσως ο καθοριστικότερος όρος επιβολής της δεύτερης. Κι όταν η αστική τάξη αποφάσισε ότι οι πληβείοι πρέπει να εκπαιδεύονται, το έκανε τόσο όσο την συνέφερε σε σχέση με την κρατική γραφειοκρατία, αλλά και επειδή η εργατική τάξη είχε ήδη αρχίσει να (αυτο)μορφώνεται στα ριζοσπαστικά συνδικάτα και κόμματά της… Οι σοσιαλιστές και οι αναρχικοί του 19ου αιώνα ήταν εκείνοι που προσπάθησαν και κατάφεραν να σπάσουν τις αλυσίδες της άγνοιας και της διανοητικής καθήλωσης των πληβείων τότε.

Όμως τα βασικά χριστιανικά δόγματα προς μαζική χρήση, ακριβώς επειδή υπήρξαν απ’ την αρχή συναρτημένα με την άσκηση εξουσίας, δεν έμειναν θρησκευτικά μυστικά, πατέντες αποκλειστικά των επισκόπων και των μοναστηριών. Οι βασιλιάδες στην ευρώπη ήταν «ελέω θεού», νομιμοποιούσαν δηλαδή την θέση και την εξουσία τους (πέρα απ’ την κληρονομικότητα) στην πρόνοια-του-μεγάλου-αφεντικού. Και η έννοια της πίστης απλώθηκε και αξιοποιήθηκε πολύ μακρύτερα απ’ τους ναούς, από εντελώς κοσμικούς μηχανισμούς.

Όλα αυτά είναι γνωστά έως τετριμμένα. Αυτό που μας αφορά εδώ είναι: υπάρχει σκοταδισμός που να μην είναι χριστιανικός; Ενδιαφέρον ερώτημα σε μια ιστορική στιγμή που κόμματα εξουσίας, τα οποία όχι μόνο δεν έκαναν κάτι τις καν και καν για τον θρυλικό «διαχωρισμό κράτους και εκκλησίας» αλλά φίλησαν πολλές φορές «άγιο» χεράκι, όπως για παράδειγμα το κόμμα της Κουμουνδούρου, εμφανίζονται να ανεμίζουν, σχεδόν, τις σημαίες του Διαφωτισμού – ενάντια στους ποιμένες που συμβουλεύουν το ποίμνιό τους να μην πλατφορμιαστεί… Είναι, λοιπόν, ο συ.ριζ.α. το «κόμμα του ορθολογισμού» οπότε δικαιούται να αγανακτεί με την θρησκευτική / χριστιανική μεταφυσική που βάζει-σε-κίνδυνο-την-δημόσια-υγεία;

Ο ορθολογισμός και κάποιες mainstream επιστήμες του σαν την κοινωνιολογία ή/και την ανθρωπολογία, δείχνουν πως η σχέση ανάμεσα σε ιδεολογία και κοινωνικές σχέσεις είναι πολύ «σφικτή». Αυτό δεν ισχύει μόνο για τους κλασσικούς θρησκευάμενους. Ισχύει και για τους «συριζαίους»… Μια τέτοια σχέση δεν διαλύεται με διαταγές! Μπορεί μόνο να στριμωχτεί μ’ έναν συνδυασμό απειλών, τιμωριών και φόβων. Αυτός (ο συνδυασμός) μπορεί πράγματι να επιβληθεί μέσω διαταγών. Όμως ούτε οι απειλές, ούτε οι τιμωρίες, ούτε η τρομοκρατία περιλαμβάνονται στο ρεπερτόριο του ορθού λόγου. Όσο κι αν αρέσουν και οι απειλές, και οι τιμωρίες και η τρομοκρατία στα αριστερά εξαπτέρυγα…

Τι ακριβώς έχει να επιδείξει η αριστερά του κράτους και του κεφάλαιου σ’ όλο τον δυτικό κόσμο, άρα και το κόμμα της Κουμουνδούρου, ενάντια στο πίστευε και μη ερεύνα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας; Ποιο εμπόδιο, πιο ανάχωμα δημιούργησε και υπερασπίστηκε ενάντια στην μεταφυσική του «τρόμου και της τιμωρίας» απ’ την στιγμή μηδέν, απ’ την εκκίνηση της τρομοεκστρατείας πριν 22, 23 μήνες; Πότε και ποιοι απ’ αυτές τις κρατικές, καθεστωτικές κομματικές φράξιες έβαλαν κάτω από αυστηρό λογικό έλεγχο την μεταφυσική της «σωτηρίας» απ’ τις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής, των οποίων τα χαρακτηριστικά και τις «πολλαπλές χρήσεις» εξακολουθούν να αγνοούν απόλυτα; Πότε και ποιοι απ’ την δυτική καθεστωτική αριστερά (άρα και το κόμμα της Κουμουνδούρου) ανέδειξαν το ποιόν και το παρελθόν των φαρμακομαφιών; Πότε και ποιοι ερεύνησαν ψυχρά την εξαφάνιση / απαγόρευση των φαρμακευτικών μεθόδων υπέρ όσων πράγματι αρρωσταίνουν απ’ τον sars-cov-2∙ πότε και ποιοι ερεύνησαν αντικειμενικά και χωρίς προκαταλήψεις αν τέτοιες ιαματικές μέθοδοι υπάρχουν και εφαρμόζονται αποτελεσματικά και ακίνδυνα αλλού στον πλανήτη;

Τι ακριβώς έκανε το κόμμα της Κουμουνδούρου εδώ και 22 μήνες για την σφαιρικότερη εκπαίδευση των υπηκόων μέσα από την παρουσίαση διαφορετικών ή και αντίθετων απόψεων ειδικών για το θέμα; Απόλυτα τίποτα… Τι έκανε ο συ.ριζ.α ή τα στελέχη του με την διακήρυξη του Great Barrington την οποία κατέθεσαν στις 4 Οκτώβρη του 2000 ενώπιον της ιατρικής όλου του κόσμου έντιμοι αριστεροί ειδικοί και την οποία έχουν υπογράψει ως τώρα 860.000 γιατροί και σχετικοί με την φροντίδα υγείας απ’ όλο τον πλανήτη; Απόλυτα τίποτα… Τι έκανε με την διακήρυξη της Ρώμης, την οποία υπέγραψαν στις 27 Σεπτέμβρη του 2021 μέσα σε λίγες ώρες 5.500 χιλιάδες γιατροί, με την οποία «θυμίζουν» κάτι «παλιό» αλλά πάντα σημαντικό, ότι οποιοσδήποτε θεραπευόμενος είναι υποκείμενο της θεραπείας και όχι αντικείμενο μιας επικερδούς βιομηχανίας ψεμάτων, απειλών, τρομοκρατίας και θανάτου που παριστάνει τον γιατρό; Απόλυτα τίποτα… Τι έκανε ο συ.ριζ.α με το μπόι της αξιωματικής αντιπολίτευσης για το γεγονός ότι οι παρενέργειες των πλατφορμιασμών ΔΕΝ καταγράφονται στο ελλαδιστάν, κρύβονται δηλαδή και μάλιστα συστηματικά, και για το γεγονός ότι οι «κίτρινες κάρτες» έχουν γίνει κωλόχαρτο; Απόλυτα τίποτα… Το ξέπλυμα των φαρμακομαφιών είναι σπονδή στην επιστήμη; Είναι όλα αυτά παρότρυνση στο μην πιστεύετε – ερευνήστε;

Κι όμως. Η «αριστερά της προόδου» (του κράτους και του κεφάλαιου) έκανε πολλά, πάρα πολλά αυτούς τους 22 μήνες! Πρώτα και κύρια αγκάλιασε το κυρίαρχο δόγμα, το πίστεψε, το διέδωσε, φρόντισε να επιβληθεί σαν «αλήθεια». Ύστερα φρόντισε να καταστραφεί, να υποτιμηθεί, να ελεεινολογηθεί κάθε αμφισβήτηση αυτού του δόγματος, ειδικά όταν προερχόταν από κοσμικούς γνώστες του θέματος που δεν έχουν καμμία σχέση με θεούς, δαίμονες και τερατολογίες. Έκρυψε την αλήθεια για το τι είδους και πόσο εγκληματίες είναι οι «σωτήρες», απ’ τις φαρμακομαφίες μέχρι τους εξαγορασμένους λακέδες τους. Έκρυψε το ότι η γενετική μηχανική δεν είναι «εμβόλιο» και ότι οι φονικές παρενέργειές της δεν είναι τυχαίες. Με δυο λόγια: έκανε κάθε τι που μπορούσε για να στηρίξει και να ενισχύσει την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία και την εγκληματική μεταφυσική της.

Είναι ευνόητο: όσα ΔΕΝ έκανε η καθεστωτική αριστερά μαζί με όσα έκανε είχαν ένα και μόνο αποτέλεσμα: την ενίσχυση της γενικής συσκότισης. Το ότι μέσα σ’ αυτό το τρομοκρατικό σκοτάδι κινούνται, όπως το ψάρι στο νερό, οι βετεράνοι του θρησκευτικού σκοταδισμού, του ανορθολογισμού, της αντικατάστασης της νεώτερης τρομοκρατίας απ’ την παλιότερη (και πιο «έγκυρη»), ε αυτό δεν θέλει ιδιαίτερη φιλοσοφία για να το καταλάβει κάποιος!!! Όμως ποτέ και πουθενά ο ανορθολογισμός, η μεταφυσική, η πίστη δεν αντιμετωπίστηκαν με έναν άλλο ανορθολογισμό (της μαζικής προπαγάνδας και των psyops…), μια άλλη μεταφυσική (της βιομηχανίας της υγείας), μια άλλη πίστη. Πουθενά τα τερατώδη ψέματα των «ειδικών» Α τύπου δεν αντιμετωπίστηκαν με τα τερατώδη ψέματα των «ειδικών» Β τύπου∙ εάν, φυσικά, μιλάμε για ζωές και όχι για αναμέτρηση τυράννων…

(φωτογραφία: Αυτός στη μέση πρέπει νάναι ο “εξαποδώ”. Ανάλογα με την πίστη του καθενός μπορεί να είναι ο εωσφόρος, ο κορωνοϊός, ή ότι άλλο…)

Blow up 4

Δευτέρα 27 Σεπτέμβρη>> Αντίθετα, εκείνο που πλασσάρεται σαν «αριστερά» (με την ευρεία έννοια) προσπαθεί να μείνει as usual. Από την άγνοια για την γενετική μηχανική ένα μεγάλο μέρος της, και οπωσδήποτε του στελεχικού δυναμικού της, έχει περάσει στην απώθηση. «Δεν είναι τα εμβόλια το θέμα…» λένε, σε διάφορες παραλλαγές. Μερικοί πονηροί το προχωρούν περισσότερο: «Με τα εμβόλια ασχολούνται οι φασίστες…»

Πότε ακούστηκε για πρώτη φορά και επαναλήφθηκε έκτοτε άπειρες φορές ότι «τα εμβόλια θα μας σώσουν»; Την περασμένη άνοιξη, του 2020, ενόσω βρισκόταν σε εξέλιξη το πρώτο βήμα τρομοκρατίας και διάλυσης των συνταγμάτων. Την ίδια ακριβώς εποχή άρχισε η προπαγάνδα του «μετά τα πράγματα θα είναι διαφορετικά, η ζωή θα είναι αλλιώς» με την μορφή σοφού αξιώματος. Χωρίς να εξηγείται το γιατί η αντιμετώπιση ενός ιού θα «αλλάξει τα πάντα» – λες και ήταν η πρώτη ίωση στην ιστορία του ανθρώπινου είδους…

Δεν θα χρειαζόταν ιδιαίτερη έρευνα για να διαπιστώσει κάθε ενδιαφερόμενος ότι η «κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης για λόγους υγείας» δεν ήταν η πρώτη αλλά η τρίτη στον 21ο αιώνα («γρίπη των πτηνών» και «γρίπη των χοίρων» είχαν προηγηθεί), ήταν όμως πράγματι η πρώτη τόσο καλά και βίαια οργανωμένη. Δεν θα χρειαζόταν επίσης μεγάλη σοφία για να καταλάβει κάθε ενδιαφερόμενος ότι «κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης» σημαίνει μεταφορά του κέντρου των αποφάσεων (ή της αιτιολόγησής τους) σε συγκεκριμένους κάθε φορά μηχανισμούς «ειδικών», που «ξέρουν». Ποιοι ήταν αυτοί οι μηχανισμοί στη συγκεκριμένη περίπτωση; Όχι εκείνοι που φαίνονταν (οι αγορασμένοι απ’ τις big pharma «ειδικοί» για παράδειγμα…) αλλά εκείνοι που όριζαν το timing και την «ποιότητα» της «κυρίως επίθεσης στον αόρατο εχθρό». Οι φαρμακομαφίες. Ο εκπρόσωπος του αμερικάνικου βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος κυρ Βασίλης (ο Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων, aka Bill Gates) έλαμψε στο προσκήνιο για μερικούς μήνες – ίσα για να θυμίζει ότι το επίδικο της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας μόνο σχέση με την υγεία δεν είχε. Οι ίδιες οι εταιρείες και τα logo τους άρχισαν να γίνονται διάσημα ήδη απ’ τις αρχές του καλοκαιριού του 2020 – γιατί άραγε;

Χωρίς «τον άσσο στο μανίκι» (δηλαδή τις εφαρμογές των genetics) όλα τα υπόλοιπα θα ήταν απλά αδιέξοδα: οι μαζικές κατ’ οίκον φυλακίσεις, το κουρέλιασμα των συνταγμάτων και των θεσμίσεων υπέρ των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, το δημαγωγικό carpet bombing, η δημιουργική λογιστική θανάτου, οι «κοινές δεξαμενές»… Κάθε ένα απ’ αυτά είχε ειδικό περιεχόμενο, την ιδιαίτερη στόχευσή του, αυτό είναι βέβαιο. Αλλά ο άξονας περιστροφής και η «πηγή» νοηματοδότησης κάθε «μέτρου για την δημόσια υγεία» ήταν διακριτά: όλα επρόκειτο να ξεπεραστούν με τη «λύση του δράματος», απ’ τον «από μηχανής θεό»: την γενετική μηχανική. Σαν κομμάτια ενός παζλ αποκάλυπταν την «εικόνα» μόνο όταν τοποθετούνταν στο σωστό πλαίσιο.

Δείτε, για παράδειγμα, το ζήτημα του ψηφιακού, υγιεινιστικού (ή και συμπεριφορικού) φακελώματος. Ή δείτε την σύνδεση εργασίας και πλατφορμιασμών (που, πάντως, δεν είναι ακόμα γενικευμένη ούτε καν στην ευρώπη). Δε νοείται φακέλωμα – για – το φακέλωμα, ούτε εργασιακή πειθαρχία – για – την – εργασιακή πειθαρχία. Και τα δύο βρίσκονται σε εξέλιξη εδώ και μερικά χρόνια. Όμως με τρόπο τυχαίο, σποραδικό, μέσα από πρωτοβουλίες αφεντικών (κυρίως στις ηπα), και με «εργαλείο» τα wareables, σαν φορητές μηχανές διαρκούς καταγραφής της «κατάστασης της υγείας» καθενός που φοράει ένα από δαύτα.

Μπορεί να υποθέσει ο καθένας ότι τέτοιου είδους αλγοριθμικές αυτό-φυλακίσεις είχαν (και έχουν) προοπτική… Όμως η προοπτική με βάση τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς, η προοπτική δηλαδή με βάση την ατομική επιλογή, είναι αργή. Πολύ αργή. Ακόμα κι έτσι, μέσω των wareables και των data υγείας, το τέλος της διαδρομής θα ήταν αυτό: η precision medicine. Όχι, όμως, και το τεχνικό της υπόστρωμα!!! Η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία και η «έξοδος / λύση» της γενετικής μηχανικής, όχι απλά επιτάχυνε άγρια και βίαια μια διαδικασία που είχε ήδη ξεκινήσει, αλλά της έδωσε και την υλική / τεχνολογική “υγιεινιστική” καρδιά της. Εν τέλει υπάρχει και ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός, η αναμέτρηση με την κίνα… Ποιος θα περιμένει την «ελεύθερη αγορά» να οργανώσει / στρατιωτικοποιήσει κατάλληλα το (δυτικό) κοινωνικό εργοστάσιο;

Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο το δυτικό βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα κατασκεύασε ένα σωματικό και εν-σωματώσιμο Θέαμα θανάτου που ξεκινούσε απ’ την μύτη και το στόμα και πήγαινε κατευθείαν στις εντατικές, χωρίς τίποτα ενδιάμεσο, χωρίς κανένα μέρος του σώματος και χωρίς κανένα μέσο που να επιτρέπει «άμυνα κατά του εχθρού»! Έπρεπε να σκηνοθετηθεί ένα θρίλερ μοιραίου (εκτός υπακοής και πειθαρχίας) μαζικού θανάτου, μόνο και μόνο για να δοξαστεί η «λύση»! Κι αυτή δεν θα μπορούσε να είναι μια – οποιαδήποτε – λύση! Απαγορεύτηκαν τα πάντα, συκοφαντήθηκαν οι πάντες που τόλμησαν να κινούνται «εκτός γραμμής»! Εξ αρχής η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία δούλευε για ένα και μόνο ένα αφεντικό: το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα. Για μία και μόνο μία «υπεύθυνη κοινωνικά στάση»: σήκωσε το μανίκι σου, έχω τον άσσο στη σύριγγα για σένα… There is no alternative – για όσους θυμούνται τι σημαίνει αυτό…

Η «αριστερή» (με την ευρεία έννοια) απώθηση είναι σαφέστατα ηθελημένη. Μετά από 1,5 χρόνο δεν μπορεί κανείς να μιλάει για άγνοια. Είναι επιλογή. Είναι συνενοχή, και είναι οργανική. Μερικές φορές παίρνει κωμικοτραγικά χαρακτηριστικά. Όπως όταν, για παράδειγμα, ανασταίνεται ο Λένιν και οι εκστρατείες εμβολιασμών από τους μπολσεβίκους πριν έναν αιώνα, τότε που τα εμβόλια ήταν όντως εμβόλια κι όχι GMO! Μπορεί κάποιος να εξηγήσει με τον «κύκλο του Carnot» (1824…) την λειτουργία του διαδικτύου; Ε, άλλο τόσο είναι δυνατό να εξηγήσει τις γενετικές επεμβάσεις μέσω της βιογραφίας του Pasteur! (Κι ο Λένιν δεν φταίει σε τίποτα!)

Μπορεί όμως να θάψει βαθιά τα τελευταία υπόλοιπα ιστορικού διαλεκτικού υλισμού, όσα τέλος πάντων έχουν απομείνει στα μυαλά, εξαφανίζοντας όχι μόνο την εργατική κριτική αλλά και κάθε προϋπόθεσή της. Και μπορεί επίσης να γελοιοποιηθεί, αβαντάροντας σαν κομπάρσος τρίτης διαλογής τον πυρήνα του ως τώρα πιο βίαιου και φονικού μετασχηματισμού των κοινωνικών σχέσεων μέσα σε ελάχιστο χρόνο, για λογαριασμό του κεφάλαιου και της μορφής – κράτος, στις ιστορικά πιο πρόσφατες και ολοκληρωτικές εκδοχές τους.

(Πόσο κυνικό είναι διάφοροι «φίλοι των εργατών» να σπάνε στα δύο τον εκβιασμό «αν δεν εμβολιαστείς θα μείνεις άνεργος» λέγοντας κρυόκωλα ότι το θέμα δεν είναι τα «εμβόλια»; Και πόσο συνένοχο στην καθεστωτική βία; Αν ο εκβιασμός ήταν «αν δεν ρουφιανέψεις θα μείνεις άνεργος» θα έλεγαν ότι το θέμα δεν είναι η ρουφιανιά;

Απ’ ότι φαίνεται ναι…)

Μαζικός…. αλλά με πειθώ

Δευτέρα 2 Αυγούστου>> Η αριστερά του κράτους και του κεφάλαιου (πόσοι χωράνε τελικά σε δαύτην;;!!!) φαίνεται πως βρήκε το συνδικαλιστικού τύπου «ξεκάρφωμά» της. Λέει ναι στον μαζικό πλατφορμιασμό – όχι στην υποχρεωτικότητα.

Μπορεί να υπάρχει ένας κόκος εντιμότητας σ’ αυτήν την «θέση»; Δύσκολο – στα όρια του αδύνατου. Ο καταναγκαστικός πλατφορμιασμός είναι ο πιο πρόσφατος κρίκος σε μια αλυσίδα καταναγκασμών, τους οποίους ευλόγησε (ΟΛΟΥΣ!) αυτή η αριστερά, μ’ όλες τις ετερόκλητες συνιστώσες της:

– μαζικές (και καταναγκαστικές) κατ’ οίκον φυλακίσεις·

– μαζικές (και καταναγκαστικές) απαγορεύσεις κυκλοφορίας·

– μαζικά (και καταναγκαστικά) πρόστιμα μισό μισθός·

– μαζικές (και καταναγκαστικές) απαγορεύσεις απλών κοινωνικών συναντήσεων σε δημόσιους χώρους (π.χ. πλατείες)·

– μαζικά (και καταναγκαστικές) ιατρικές εξετάσεις (διαφόρων ειδών τεστ)·

– μαζική (και καταναγκαστική) μασκοφορία·

– μαζικές (και καταναγκαστικές) αλλαγές συμπεριφορών: μην ακουμπιέστε, μην φιλιέστε, μην μιλάτε (πετάτε σάλια…)

Ο κόκος εντιμότητας που είναι αντίθετος στους καταναγκαστικούς πλατφορμιασμούς είναι υποχρεωμένος (για λόγους εντιμότητας αλλά και ομαλής λειτουργίας της σκέψης του κατ’ αρχήν!!!) προχώρησαν οι καταναγκασμοί βήμα βήμα και κάτω από χειροκροτήματα; Όταν κάνει αυτήν την ερώτηση στον εαυτό του θα διαπιστώσει εύκολα και γρήγορα την αλυσίδα που έχει προηγηθεί.

Θα διαπιστώσει επίσης κι αυτό: η ψυχολογική βία, το δημαγωγικό carpet bombing, η αδιακρισία και η καταστροφή οποιασδήποτε έννοιας ιδιωτικότητας των δεδομένων υγείας, η συστηματική ψευδολογία, η λογοκρισία με όλες τις εκδοχές της, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ μορφές του «μη καταναγκασμού», της «ελεύθερης βούλησης», και τα λοιπά! Είναι ακριβώς το αντίθετο. Η απειλή της απόλυσης είναι μια σοβαρή απειλή. Το ίδιο σοβαρή όμως είναι η απειλή του αποκλεισμού, της εξορίας απ’ την κοινωνική ζωή. Το ίδιο σοβαρή είναι η οργανωμένη «κατακραυγή», το δηλητήριο της συκοφάντησης, της σπίλωσης, της αδιακρισίας. Το ίδιο σοβαρή είναι η πρόκληση απόγνωσης. Το ίδιο σοβαρός είναι ο εκβιασμός του να μην δηλώνονται τα κάθε είδους θύματα του πλατφορμιασμού.

Η αριστερά του κράτους και του κεφάλαιου θέλει να μας πείσει ότι θα «σώσει» την μισθωτή σκλαβιά μας, αν και εξακολουθεί φιλόδοξα να ενδιαφέρεται να «σώσει» όλη την ζωή μας, τις κοινωνικές μας ευθύνες, τη «νέα κανονικότητά» μας. Όπως, φυσικά, και η δεξιά του κράτους και του κεφάλαιου. Βρίσκεται στο ίδιο ακριβώς σημείο ανθρωποφάγας χυδαιότητας όσο ο όχι και τόσο μακρινός πρόγονός της: η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία πριν, στη διάρκεια και μετά το τέλος του Α παγκόσμιου.

Όπως εκείνη έτσι και η τωρινή κάνει ότι μπορεί υπέρ του πολέμου. Κι όπως εκείνη έτσι και η τωρινή είναι έτοιμη να πατήσει την σκανδάλη, όταν χρειαστεί, εναντίον των αμφισβητιών και των απείθαρχων.

Στα αντιsocial media κάνει πάντα σκοποβολή.