Tag: αντιιμπεριαλισμός

Κυριακή 4 Μάρτη. Τι είδους “αντιϊμπεριαλισμός” είναι, λοιπόν, αυτός που υιοθετεί ατόφια την ακροδεξιά πρακτική και ρητορική του ελληνικού κράτους / κεφάλαιου / βαθέος κράτους και προσπαθεί να την παρουσιάσει σαν “κομμουνιστική” επειδή την συσκευάζει σε καταγγελίες κατά του νατο, των ηπα και της ε.ε.;

Είναι ακριβώς αυτός (άλλο απόσπασμα):

Όλες οι τελευταίες εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει αναλάβει ρόλο σημαιοφόρου του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην περιοχή, με το αζημίωτο φυσικά, δηλαδή την προώθηση των συμφερόντων των ελληνικών μονοπωλίων.

…

Κρατώντας τη σημαία του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, η κυβέρνηση θέλει να λύσει και το ζήτημα με την ΠΓΔΜ – όχι τυχαία, με ορίζοντα τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ τον Ιούλη – και την ένταξη της γειτονικής χώρας στον ιμπερλιαστικό αυτό οργανισμό.

Έχουμε πει πολλές φορές και θα το επαναλάβουμε: Συμφωνία μπορεί να υπάρξει, μόνο που η οποιαδήποτε συμφωνία δεν αποτελεί και πραγματική λύση.

Εγγύηση είναι η μη ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, γιατί η ένταξη στο ΝΑΤΟ είναι παράγοντας ανασφάλειας, παραπέρα αποσταθεροποίησης, πολεμικών εμπλοκών και προβλημάτων.

Πραγματική λύση σημαίνει εγγυήσεις για εξάλειψη του αλυτρωτισμού, του εθνικισμού, των διεκδικήσεων, εξασφάλιση του απαραβίαστου των συνόρων, που αυτό σημαίνει αλλαγές τώρα και όχι στο απώτερο μέλλον στο Σύνταγμα της ΠΓΔΜ.

…

Ούτε ο πιο σκληροπυρηνικός εθνικόφρονας δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι η συνταγματική αποικιοποίηση της δημοκρατίας της μακεδονίας, μια σκληρή έκφραση του ελληνικού ιμπεριαλισμού, θα μπορούσε να είναι … “αντιϊμπεριαλιστική”, μιας και ένα άλλο κράτος (το ελληνικό) και όχι οι ταξικοί συσχετισμοί στη μακεδονική κοινωνία πρέπει (κατά το κκε) να αναλάβει να εμποδίσει την “ένταξη στο νατο”. Με άλλα λόγια: α) ο Καραμανλής ο Β ήταν σπουδαίος αντιϊμπεριαλιστής το 2008 με το δήθεν βέτο, και β) όποιος τον μιμηθεί θα είναι το ίδιο ένδοξος (μόνο που αυτό είναι αδύνατο πλέον: το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος δεν μπορεί να εξασφαλίσει την “επαναστατική” μοναξιά της δημοκρατίας της μακεδονίας, όπως θα ήθελε το κκε…).

Να επαναλάβουμε ποια ήταν η άποψη του κκε για τους μακεδόνες το 1949; Εν προκειμένω ίσως να έχει δευτερεύουσα σημασία: έχει ξημερώσει προ πολλού μια εποχή στον πλανήτη γη όπου ένα “κομμουνιστικό κόμμα” (το ελληνικό) αρνείται τον εθνικό αυτο-προσδιορισμό κάποιων – εδώ και 2,5 δεκαετίες… Εντελώς συμπτωματικά το ίδιο κάνουν και οι ντόπιοι φασίστες…

Συμφωνούν ότι “αυτοί πρέπει να αλλάξουν σύνταγμα επειδή αυτό απαιτούμε ΕΜΕΙΣ”. Και ύστερα, ο Περισσός, κατηγορεί τους αμερικάνους για την χούντα στην ελλάδα…

Γιατί να μην απαιτήσουμε αλλαγές στο αμερικανικό σύνταγμα; Εεεεε;

Κυριακή 4 Μάρτη. Εν τέλει ποια είναι η “εμπλοκή” του ελληνικού κράτους κατά το κκε; Συνοψίζεται σε μια περίεργη διατύπωση, ότι “η κυβέρνηση” (και όχι το ελληνικό κράτος…) είναι “σημαιοφόρος” (του νατο, των ηπα, της ε.ε). Ομολογούμε ότι δεν ξέρουμε την ιμπεριαλιστική βαρύτητα των “σημαιοφόρων” – θα μπορούσε να είναι και τριτεύουσα… Κατά το κκε πάντως – σύμφωνα με την ομιλία της Τρίτης 27/2 – η “σημαιοφορία” εντοπίζεται στην παραχώρηση επιπλέον βάσεων στις ηπα και το νατο στην ελληνική επικράτεια.

Πράγματι, αυτή η πραχώρηση είναι γεγονός. Αυτό, όμως, είναι όλο κι όλο το θανατηφόρο αποτύπωμα του ελληνικού ιμπεριαλισμού; Πρόκειται, ξαναζεσταμένη, για την “θεωρία της εξάρτησης” των ‘60s και ‘70s; Σε μεγάλο βαθμό ναι. Γιατί ενώ το κκε με την επιλεκτική και εθνικόφρονα μνήμη του «θυμάται» αυτά που θυμάται, «ξεχνάει»:

– την ελληνο-ισραηλινή στρατιωτική, πολιτική, γεωπολιτική και οικονομική συμμαχία· μια συμμαχία που δεν την έχει επιβάλει κανένα νατο, καμία Ουάσιγκτον και καμία ε.ε. αλλά, αντίθετα, είναι ελληνικότατης έμπνευσης και συμφερόντων· στρέφεται κατευθείαν εναντίον των αγώνων των παλαιστινίων και όχι μόνο· και αποτελεί «εθνική συμβολή» του ελληνικού κράτους (και όχι κάποιας ιδιαίτερης κυβέρνησης) στις προσπάθειες ελέγχου της ανατολικής Μεσογείου…

– την ελληνο-αιγυπτιακή στρατιωτική, πολιτική, γεωπολιτική και οικονομική συμμαχία· την συμμαχία με μια χασάπικη χούντα, που σκοτώνει, φυλακίζει, «εξαφανίζει» χιλιάδες αγωνιστές εναντίον της. Κι αυτή η συμμαχία made by greece είναι, έχει σχέση και με τις “ελληνικές επενδύσεις” στην φτηνή εργασία των αιγυπτίων, και όχι μόνον αυτήν…

– την διακριτική (;) συμμαχία με την χούντα του Ριάντ και των εμιράτων, όπως αυτή έχει αποδειχθεί όχι μόνο απ’ την αποτυχημένη (τελικά) πώληση 300 (χιλιάδων) βλημάτων και τις πετυχημένες προηγούμενες πωλήσεις βομβών για χρήση στην υεμένη, αλλά και από τις τακτικές επισκέψεις του ψεκασμένου στα συγκεκριμένα σεϊχάτα…

– το πατρονάρισμα απ’ το ελληνικό υπ.εξ. του “ελληνορθόδοξου πατριαρχείου Ιεροσολήμων”, που πουλάει αραβική γη στους ισραηλινούς εποίκους – μήπως κι αυτό το επιβάλλει το νατο και οι αμερικάνοι;

– την παρανοϊκή (και εκτός οποιασδήποτε διεθνούς νομιμότητας, καπιταλιστικής, σοσιαλιστικής ή οτιδήποτε άλλο) θεωρία περί “αοζ του Καστελόριζου”. Αλήθεια: το να απαγορεύεται στο τουρκικό κράτος, με τα εκατοντάδες χιλιόμετρα ακτής στη Μεσόγειο, να έχει αοζ, δεν είναι ατόφιος ελληνικός ιμπεριαλισμός; Κι αυτό έργο του νατο και της ε.ε. είναι;

Με άλλα λόγια, ο «αντιϊμπεριαλισμός» έτσι όπως τον λανσάρει το κκε, έχει άφθονο νατο, αμερικάνους και ε.ε.· εξαφανίζει όμως όλα όσα είναι έργα του καθαρόαιμου ελληνικού ιμπεριαλισμού και δεν μπορούν (όσοι ακροβατισμοί και διανοητικά στραμπουλήγματα κι αν γίνουν) να αναχθούν στη «σημαιοφορία».

«Βρώμικη δουλειά»: διότι αν ξεδιπλωθεί όλο το φάσμα της «ελληνικής εξωτερικής πολιτικής» τότε θα αρχίσει να αποκτάει πολλά ερωτηματικά ο βολικός ελληνικός εθνικισμός περί «τουρκικής επιθετικότητας» – για παράδειγμα… Σε τελευταία ανάλυση: δύο και όχι ένας είναι οι επιτιθέμενοι στο Αιγαίο· και επειδή είναι τυπικά σύμμαχοι εντός νατο, θα προέκυπταν μετά ερωτήματα για το αν υπάρχει όντως, ακόμα, αυτή η καταραμένη συμμαχία…