Tag: αναδιάρθρωση

Μην ανησυχείτε!

Τετάρτη 27 Γενάρη. Ο καπιταλισμός θα διορθώσει τον καπιταλισμό!! Και το μέλλον (του) θα είναι λαμπρό!

Αυτό υπόσχεται ένας οργανισμός απ’ τους αρμόδιους – ή, πιο σωστά, απ’ αυτούς που αναδύθηκαν μέσα απ’ την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία σαν ένα κράμα «προφήτη» και «σωτήρα»… Το φετεινό «Davos» που οργανώνει, όπως, πάντα το «παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ», αφιερώνεται … στην προπαγάνδα! Είναι, ίσως, μια έμμεση παραδοχή ότι το carpet bombing του 2020 δεν πέτυχε όσα ήλπιζαν τα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος. Συνεπώς το σύνθημα / τίτλος «built trust» του φετεινού «Davos» μπορεί (και πρέπει) να μεταφραστεί σαν πως θα εμπλουτίσουμε τους εκβιασμούς μας με «θετικά» μηνύματα… Για την «συνεργασία των πολλών», για «αυτο-περιορισμό του καπιταλισμού των (συμφερόντων των) μετόχων», «περιορισμό των ανισοτήτων», «συνεργασία των ιδιωτικών επιχειρήσεων με τα κράτη (και το ανάποδο)» – πασπαλισμένα με αρκετή σωτηρία της υγείας και της φύσης… Ωωωω! Υπέροχος θα είναι ο “θαυμαστός καινούργιος κόσμος”!!!

Τι θα έπρεπε να διακρίνουμε «πίσω απ’ τις γραμμές» απ’ αυτόν τον σπαραξικάρδιο ανθρωπισμό του δυτικού κεφάλαιου; Πιθανότατα την ανησυχία των αφεντικών του για το πως θα εξελιχθούν οι άμορφες, πολυσυλλεκτικές και μαζικές αντιδράσεις που έχει προκαλέσει η «προέλαση του τρόμου» στις δυτικές μητροπόλεις.

Ενόσω οι διαδηλώσεις κατά των απαγορεύσεων και της επιτήρησης γίνονται πιο βίαιες, η γνωστή ανθρωπιστική οργάνωση oxfam δημοσιοποίησε μια έκθεση για τις κρατικές / καπιταλιστικές «επιτυχίες» του 2020 σ’ εκείνες τις περιοχές του κόσμου που έχουν υποστεί την πιο βίαιη επίθεση όχι του τσαχπίνη αλλά …. της αντιμετωπισής του! Η έκθεση της oxfam με τίτλο «ο ιός της ανισότητας» (the inequality virus) δημοσιοποιήθηκε την ίδια μέρα με το «άνοιγμα» του (με ψηφιακή μεσολάβηση) «συνεδρίου του Davos 2021». Συνεπώς είναι υποχρεωτικό για την εργατική κριτική μας να συνδέσουμε τις «διαγνώσεις» της πρώτης με τις «διακηρύξεις» του δεύτερου.

Ιδού λοιπόν τα ευρήματα της oxfam:

– Η ύφεση τελείωσε για τους πιο πλούσιους. Οι δέκα πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη αύξησαν τον πλούτο τους συνολικά κατά 500 δισεκατομύρια δολάρια στη διάρκεια της πανδημίας… Την ίδια περίοδο εκατοντάδες εκατομμύρια μισθωτών είναι είτε προσωρινά είτε μόνιμα άνεργοι…

– Οι γυναίκες κτυπήθηκαν περισσότερο…

– Η ανισότητα στοιχίζει ζωές. Οι βραζιλιάνοι αφρικανικής καταγωγής είναι κατά 40% πιθανότερο να πεθάνουν εξαιτίας του covid σε σχέση με τους λευκούς. Σχεδόν 22.000 αφροαμερικάνοι και λατίνοι στις ηπα θα είχαν ζήσει αν είχαν το ίδιο ποσοστό θνητότητας με τους λευκούς. Οι μολύνσεις και η θνησιμότητα είναι μεγαλύτερη στις φτωχότερες περιοχές κρατών όπως η ινδία, η γαλλία και η ισπανία. Στις πιο φτωχές περιοχές της αγγλίας η θνησιμότητα είναι διπλάσια σε σχέση με εκείνη των πλουσιότερων…

– Η μεγαλύτερη οικονομική δικαιοσύνη είναι κλειδί για την γρήγορη οικονομική ανάκαμψη απ’ τον covid…

Άξιο προσοχής: στα παραδείγματα της μεθοδευμένης ταξικής / εργατικής καταστροφής περιλαμβάνονται η γαλλία, η αγγλία, η ισπανία, οι ηπα… και όχι, για παράδειγμα, η ακτή του ελεφαντοστού ή η νότια κορέα…

Τόσοι έξυπνοι και «επαναστάτες» οι caradinieri απέτυχαν να καταλάβουν το βασικό: ότι τα lock-down που τόσο αγάπησαν ήταν/είναι (στην πραγματικότητα, απ’ την πρώτη στιγμή) lock-out που επιβλήθηκαν απ’ τα πιο δυναμικά τμήματα του δυτικού κεφάλαιου, εκείνα που έχουμε ονομάσει βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα. Αν είχαν καταλάβει (ή αν είχαν κρατήσει τα πληκτρολόγιά τους σιωπηλά…) μπορεί να μην άλλαζε θεαματικά ο ρους της ιστορίας· σίγουρα, ωστόσο, η σύγχιση θα ήταν πολύ μικρότερη.

Τώρα το σχεδιαζόμενο προπαγανδιστικό ανακάτεμα της τρομοεκστρατείας με διάφορες «ελπιδοεκστρατείες» θα σπρώξει το μαχαίρι της σύγχισης ακόμα πιο βαθιά. Τα δυτικά αφεντικά ξέρουν καλά τι θέλουν. Ο κρατικο-επιχειρηματικο-τεχνολογικός πατερναλισμός θα προσπαθήσει να επεκταθεί πέρα απ’ το πεδίο «του στρατού της σωτηρίας» μέσω γενετικής μηχανικής και data φυλακίσεων και μαζί μ’ αυτό, σε μοντέλα αναδιοργάνωσης της εκμετάλλευσης της εργασίας (συμπεριλαμβανόμενου του «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος»), της κατανάλωσης, της καθημερινής ζωής.

Όσοι Β.Α./Ε.Κ. νόμισαν ότι είδαν τον (δυτικό…) καπιταλισμό να αυτοκαταστρέφεται εξαιτίας του υποτιθέμενου «φονιά» ας καθησυχαστούν. Είναι καλά στην υγεία του – με μεγαλύτερους και πιο κοφτερούς κυνόδοντες.

Και τους στέλνει τα χαιρετίσματά του…

Θεωρία παρκαρίσματος

Κυριακή 24 Γενάρη. Σ’ όλον τον αναπτυγμένο καπιταλιστικά δυτικό κόσμο η τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι parking ανέργων!… Πώς παρκάρουν οι γάλλοι, οι ισπανοί, οι άγγλοι, οι γερμανοί ή οι έλληνες στους δημόσιους χώρους; Ε ανάλογη είναι η «τάξη» ή η «αταξία» και στα ιδρύματά τους… Έχουν χωροφύλακες με αυτόματα στο κέντρο της πόλης στο Βερολίνο ή στη Βαρσοβία; Όχι – στην Αθήνα έχουμε όμως (και στο Κάιρο…) Η ιδέα ότι με σφυρί, πολύ σφυρί, ακόμα περισσότερο σφυρί θα προκύψει «τάξη μέσα στο χάος» μόνο σφυροκέφαλους πείθει… Αλλά εφαρμόζεται.

Πριν σχεδόν 14 χρόνια, σ’ έναν 80σέλιδο οδηγό επιβίωσης στην εκπαιδευτική κρίση ξεκινούσαμε έτσι:

Προσέξτε τα πιο κάτω αποσπάσματα:

Α) … Οι 130 συγγραφείς που εστάλησαν σε 71 Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα έμειναν έκπληκτοι από την κλίμακα του προβληματος που αντιμετώπισαν. Ανακάλυψαν ότι οι περισσότεροι … φοιτητές στερούνται της βασικής ικανότητας να εκφραστούν γραπτώς… Οι ατομικές περιγραφές των συγγραφέων / ερευνητών μοιάζουν με ρεπορτάζ από ένα «πολεμικό μέτωπο», όπου οι φοιτητές αγωνίζονται να επιβιώσουν χωρίς βασικά εφόδια και εκπαίδευση… Η ανικανότητα γραφής, αποτέλεσμα της έλλειψης σχετικής προετοιμασίας και πρακτικής εξάσκησης, πλήττει την αυτοπεποίθηση των νέων και οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο άρνησης και στασιμότητας… Δεν ξέρουν από πού ν’ αρχίσουν, πώς να οργανώσουν το υλικό τους ή να διατυπώσουν μια σειρά σκέψεων με συνοχή. Υποφέρουν από «λεκτική ένδεια και συντακτική χρεωκοπία»… Τα προβλήματα αυτά φαίνεται να αφορούν μια μεγάλη γκάμα φοιτητών, ανεξαρτήτως δυνατοτήτων, ακαδημαϊκών στόχων ή επιστημονικού αντικειμένου… Η ανεπάρκειά τους αυτή γίνεται οδυνηρά αισθητή στον επαγγελματικό στίβο, τον οποίο έμαθαν να πιστεύουν ότι θα κατακτήσουν μόλις πάρουν το δίπλωμά τους…

Β) Παραδόξως η τύχη του πανεπιστημίου δε φαίνεται να ανησυχεί κανέναν… Είμαστε πεπεισμένοι ότι το τριτοβάθμιο εκπαιδευτικό σύστημα υπάρχει η πιθανότητα να διασωθεί μόνον αν κατορθώσουμε να μετατρέψουμε ένα άθροισμα εγωϊστικών και ανταγωνιστικών εκπαιδευτικών σχεδίων σε ένα ορθολογικό συλλογικό σχέδιο προς όφελος του συστήματος παιδείας. Έργο μεταστροφής – ή κινητοποίησης – το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό για να εγκαταλειφθεί σε κάποιο υπουργείο, ακόμα κι αν έχει τα φώτα διάφορων επιτροπών και συμβούλων, και το οποίο, για νa επιτύχει, προϋποθέτει ότι όλοι οι ενδιαφερόμενοι (μαθητές ή φοιτητές, γονείς μαθητών, καθηγητές όλων των βαθμίδων και όλων των κλάδων) κατανοούν ότι η αξία όλων όσων θα αποκτήσουν από το εκπαιδευτικό σύστημα, πτυχία, ικανότητες, γνώσεις κ.α., εξαρτάται από την αξία αυτού του εκπαιδευτικού συστήματος… Τίποτε δε θα ήταν πιο επικίνδυνο για τους πολίτες μιας χώρας από το να πιστεύουν ότι έχουν εκπαιδευτικό σύστημα όταν στην πραγματικότητα το μόνο που έχουν είναι ορισμένα είδη «εθνικών εργαστηρίων» που ανταμείβουν με κάποια χωρίς αντίκρισμα σχολικά παλιόχαρτα μαθητές δήθεν απασχολημένους σε εικονικές μαθήσεις.

Σε ποιές χώρες γίνονται τέτοιες παρατηρήσεις, γεμάτες απγοήτευση και θρήνο;… Θα μείνετε με την έκπληξη μαθαίνοντας πως το πρώτο απόσπασμα αφορά τα περίφημα βρετανικά πανεπιστήμια (από ρεπορτάζ που αναδημοσιεύτηκε στην εφ. «ελευθεροτυπία» στις 1/7/2006) και το δεύτερο αφορά τα περίφημα γαλλικά πανεπιστήμια (από μεγάλη έκθεση με τίτλο «επείγουσες διαγνώσεις και θεραπείες για ένα πανεπιστήμιο σε κατάσταση κινδύνου» ομάδας γάλλων πανεπιστημιακών, εκδ. στα ελληνικά Πατάκης»)…

Είτε επειδή δεν ψάχνουν «προβλήματα δημόσιας τάξης» παντού σ’ αυτά τα πολιτισμένα ευρωπαϊκά καπιταλιστικά κράτη, είτε επειδή ξέρουν να χρησιμοποιήσουν κι άλλα εργαλεία εκτός από σφυρί, μπορούν να δουν βασικά προβλήματα (εντός ή εκτός εισαγωγικών) με κάπως τιμιότερο τρόπο. (Σίγουρα μπορούσαν να το κάνουν στις αρχές του 21ου αιώνα).

Δεν πρέπει να έχει βελτιωθεί κάτι ούτε κι εκεί – μάλλον έχουν επιδεινωθεί οι καταστάσεις. Πτυχία, φυσικά, δίνονται· και πτυχιούχοι βγαίνουν απ’ τις μηχανές μαζικά. Όταν όμως το φλερτ (και) σ’ αυτές τις ηλικίες γίνεται μέσω tinder (ένα “πολιτισμικό” παράδειγμα είναι αυτό) είναι απίθανο ότι η ανθρωπο-φοβία θα οδηγήσει τις μάζες των ειδικευμένων ή μισο-ειδικευμένων σε κάτι διαφορετικό απ’ το να υιοθετήσουν κι αυτοί / αυτές, κάποια στιγμή, την εξουσία του σφυριού.

Είναι μάταιο, το ξέρουμε, αλλά σαν αυτόνομη εργάτρια η ασταμάτητη μηχανή εξακολουθεί να υποστηρίζει ότι τις γνωσιολογικές και μεθοδολογικές ανάγκες και επιθυμίες της η σύγχρονη εργατική τάξη μπορεί να τις υπηρετήσει μόνο η ίδια· ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να φτιάξει δικά της σχολεία, ολοδικά της εκπαιδευτικά συστήματα. Τα επίσημα, όταν δεν είναι ξένα είναι αλλοτριωτικά.

Οι χωροφύλακες-στα-ιδρύματα είναι ένα θέμα· αλλά, επίσης, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Η μετατόπιση προς την πειθαρχική διαχείριση των πληθυσμών (και όχι μόνο των φοιτητών), όχι παντού με το ίδιο τέμπο, είναι σαφής επιλογή των αφεντικών. Διαφορές από μέρος σε μέρος υπάρχουν και θα υπάρχουν, για διάφορους λόγους. Αλλά «είναι γραμμένη στον τοίχο» – δεν την βλέπετε;

Πράγμα που έχει διάφορες συνέπειες και προεκτάσεις.

(φωτογραφία: Ριζική επίλυση προβλημάτων…)

Το άρωμα του μιλιταρισμού

Παρασκευή 8 Γενάρη. Το να χαρακτηρίσουμε τους ψοφιοκουναβικούς σαν αυτό που είναι (λευκοί, κοκκινόσβερκοι, ακροδεξιοί / φασίστες) είναι εύκολο. Μπορούμε να το κάνουμε δέκα, εκατό, χίλιες φορές. Δεν είναι βέβαια ακριβές (μεγάλοι αριθμοί λατονοαμερικάνων μεταναστών αλλά και αφροαμερικάνων ψήφισαν ψόφιο κουνάβι στις πρόσφατες εκλογές….), αλλά προς στιγμήν μπορούμε να το αφήσουμε σαν χωριστό ζήτημα. Τα δύσκολα ερωτήματα βρίσκονται αλλού. Όπως, για παράδειγμα, σ’ αυτό: ποια είναι η σχέση της (βίαιης) μετάβασης στην 4η βιομηχανική επανάσταση, άρα και των αναδιαρθρώσεων σ’ όλη την διαστρωμάτωση των (δυτικών) καπιταλιστικών κοινωνιών, με την επιτάχυνση της μικροαστικής έντασης έως βίας, που είναι «φυσιολογικά» (από ιστορική άποψη) ακροδεξιά;

Η ευκολία με την οποία μια ορισμένη μάλλον χυδαία «αντιφασιστική προσέγγιση» προσωποποιεί την «ριζοσπαστικοποίηση» του μικροαστικού συντηρητισμού, είναι επικίνδυνη. Εκεί «φταίει το ψόφιο κουνάβι»… Αλλού «φταίει η Λεπέν»… Κ.ο.κ. Το ψόφιο κουνάβι (και κάθε παρόμοιο…) είναι σύμπτωμα της εσωτερικής κρίσης / αναδιάρθρωσης (των δυσκολιών της δεύτερης) στις δυτικές κοινωνίες· όχι αιτία της. Όπως εξίσου σύμπτωμα είναι ο νυσταλέος Jo, ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron, ο Borduk στο Λονδίνο, ο Orban και άλλοι…

Η καπιταλιστική συσσώρευση, με την πιο «ρευστή και ευέλικτη» μορφή (του χρήματος) είναι αποδεδειγμένα βασικός όρος για τέτοιου είδους ριζικές μεταβάσεις, τέτοιες γενικές Αλλαγές καπιταλιστικού Παραδείγματος. Επί δεκαετίες τα ίδια τα αφεντικά και οι μετρήσεις τους διαλαλούν ότι «οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι» – με πιο πρόσφατη επίδειξη την χρονιά του τσαχπίνη και μέσω της αξιοποίησής του. Τα ίδια τα αφεντικά επίσης επί χρόνια μιλούν για την «αναταραχή» που προξενεί αυτή η διαδικασία μετάβασης / συσσώρευσης / πόλωσης σ’ εκείνο που αποκαλούν «μεσαίες τάξεις», ένας ευφημισμός για τους μικροαστούς, ψάχνοντας για την κατάλληλη μορφή της “τάξης μέσα στο χάος”… (Τις εργατικές τάξεις τις θεωρούν δεδομένα ηττημένες / υποταγμένες, κυρίως στον μικροαστισμό τους). Πώς είναι επιτρεπτό, μετά απ’ αυτά, να προσωποποιούνται τέτοιες εξελίξεις, που έχουν προβλεφτεί (για να μην πούμε ότι μεθοδεύονται), ε;

Και πως είναι δυνατόν να αποσυσχετίζεται η «οχλοκρατία» απ’ την θεσμική αναδιάρθρωση που βρίσκεται σε εξέλιξη σχεδόν στο σύνολο των δυτικών ολιγαρχικών καθεστώτων; Αν το πρώτο είναι σύμπτωμα γιατί το δεύτερο δεν είναι η κυοφορούμενη «θεραπεία»;

Όταν «κουβεντιαζόταν» στο αμέρικα, εδώ και εβδομάδες, το τι θα συμβεί στις 6 Γενάρη (αν δεν το ξέρετε: κουβεντιαζόταν!) η γνώμη ορισμένων ήταν ότι: το ψόφιο κουνάβι θα σπρώξει τους οπαδούς του σε «έκνομες ενέργειες» ώστε στη συνέχεια να κηρύξει «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», να καλέσει τον στρατό να επιβάλει την τάξη, και να ακυρώσει την εκλογή του νυσταλέου Jo!… Άλλοι πάλι έλεγαν ότι αν σκοπεύει κάτι τέτοιο θα αποτύχει, επειδή ο στρατός δεν θα υπακούσει. Δέκα πρώην αμερικάνοι υπ.αμ. πρόλαβαν να στείλουν «ανοικτή επιστολή» στο ψόφιο κουνάβι, «να μην τολμήσει»…

Το ζήτημα δεν είναι, απλά, ότι το «σχέδιο» του ψόφιου κουναβιού (αν όντως υπήρχε τέτοιο…) δεν προχώρησε. Αλλά το ότι η κήρυξη «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» έχει γίνει πια «φυσιολογική», ένα εύλογο ενδεχόμενο, κάτι απαραίτητο και αποδεκτό, απ’ την στιγμή που νομιμοποιήθηκε (και μάλιστα επ’ αόριστο) με πρόσχημα τον τσαχπίνη!

Υπάρχουν, λοιπόν, δύο τρόποι, δύο διαδρομές εννόησης των πραγμάτων. Στην πρώτη ρίχνει κανείς τις κατάρες του στο φασισταριό (σωστό), ρίχνει τις κατάρες του το ψόφιο κουνάβι (κοινότοπο), και ύστερα μπορεί να απολαύσει την (ρηχή) πολιτική του ορθότητα χαζεύοντας. Στην δεύτερη διαπιστώνει ότι η διαδικασία της καπιταλιστικής κρίσης / αναδιάρθρωσης παράγει (ή οξύνει) τις εσωτερικές κοινωνικές εντάσεις χωρίς να υπάρχει οργανωμένη εργατική τάξη με τους δικούς της προσανατολισμούς και σχέδιο· ό,τι, κατά συνέπεια, η κήρυξη «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» είναι στο οπλοστάσιο των αφεντικών, όχι απέναντι στην εργατική / κομμουνιστική απειλή / προοπτική (όπως στις δεκαετίες του 1920 και του 1930 – τραγικό λάθος τέτοιες συγκρίσεις!) αλλά σαν μέθοδος γενικής πειθάρχησης του «κοινωνικού σώματος» κατά την διάρκεια των αλλαγών στο μοντέλο διακυβέρνησης / κράτος· συνεπώς το τι θα χρησιμοποιηθεί σαν «δικαιολόγηση» υπέρ αυτής της κήρυξης, το αν δηλαδή θα είναι οι φασίστες ψοφιοκουναβικοί ή άλλοι, οι τζιχαντιστές, το black life matters, ένας ιός, ο καιρός, οι ηλιακές εκρήξεις ή η παχυσαρκία είναι δευτερεύον ζήτημα· έτσι ώστε να συμπεράνει ότι από εργατική σκοπιά ο πόλεμος (θα έπρεπε να) είναι σύνθετος και πολυμέτωπος! Κομμουνιστικός (αν μας επιτρέπετε η λέξη) αλλά σε ένα σαφώς ανώτερο επίπεδο πολιτικής συνθετότητας και οργανωτικής ακρίβειας…

Περίεργα τα λέμε, ε;

Ή «περίεργα» γίνονται;

Παρασκευή 8 Γενάρη. Ένας αμερικάνος επιχειρηματίας, ονόματι Mark Zuckenberg (το αφεντικό των δυτικών antisocial media και των περιεχομένων τους), αποφάσισε χτες ότι το ψόφιο κουνάβι είναι σκοτωμένο φίδι για τα επιχειρηματικά του κέρδη. Επί 4 χρόνια τα αλλοπρόσαλλα τιτιβίσματα του ψόφιου κουναβιού και οι σχετικές αντεγκλήσεις τροφοδότησαν την επισκεψιμότητα του λογαριασμού του, άρα τα κέρδη του επιχειρηματία. Αλλά (είπε χτες το αφεντικό) «αρκετά»! Και «…αποφασίσαμε να επεκτείνουμε την απαγόρευση των λογαριασμών του στο facebook και στο instagram για τουλάχιστον τις δύο επόμενες εβδομάδες, μέχρι να ολοκληρωθεί η ειρηνική παράδοση της εξουσίας… Η προτεραιότητα για όλη τη χώρα πρέπει να είναι το πως θα διασφαλίσει ότι οι 13 ημέρες που απομένουν θα περάσουν ήσυχα και σύμφωνα με τους καθιερωμένους δημοκρατικούς κανόνες».

Η καρδιά πολλών θα αγαλιάσει: ο Zuckenberg μπαίνει κι αυτός στο hall of fame του αντιφασισμού!.. Ή, έστω, των ατσάλινων υποστηρικτών της δημοκρατίας!! Είναι έτσι; Ναι, έτσι νομίζετε…

Αλλά όχι – προφανώς όχι! Ο Zuckenberg είναι εξέχον μέλος της τεχνο-ολιγαρχίας, και τα επιχειρηματικά του συμφέροντα είναι η κερδοφορία των επιχειρήσεών του μέσα απ’ τον έλεγχο των επικοινωνιών (και όχι μόνο) και το εμπόριο των data. Η εν είδει διαγγέλματος σταυροφορία του για την δημοκρατία είναι το ίδιο βρώμικη όσο και η σταυροφορία του ψόφιου κουναβιού για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή και στον Ειρηνικό· το ίδιο βρώμικη όσο οι παλιότερες και νέωτερες μορφές εξουσίας στο σύνολό τους. Προφανώς το ψόφιο κουνάβι είναι φασιστόμουτρο (και, τυπικά, ακόμα πρόεδρος της αμερικανικής παρακμής)· αλλά το ίδιο φασιστόμουτρο είναι και ο Zuckenberg, σ’ ένα «ανώτερο επίπεδο», και χωρίς καν να χρειάζεται να εκλέγεται… Διακηρύσσει ότι «για το κοινό καλό» αποφασίζει ποιος θα χρησιμοποιεί τα αντικοινωνικά εμπορεύματά του και ποιός όχι, όπως ένας άλλος της ίδιας κλάσης, ο κυρ Βασίλης ο Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων, πάλι «για το κοινό καλό» αποφασίζει τι είναι και τι δεν είναι φάρμακο. Είναι (και σκοπεύουν να ενισχύσουν ακόμα περισσότερο τις θέσεις τους) τα αφεντικά του «κοινού καλού»! Ποιός χαζεύει ακόμα τον «Μπλεκ – μέσα – στο – Καπιτώλιο» ενώ έχει ξεσπάσει η θύελλα;

O Snowden κατάλαβε αμέσως περί τίνος πρόκειται. Έγραψε χτες: Το facebook φιμώνει τον πρόεδρο των ηπα. Για το καλύτερο ή το χειρότερο, αυτό θα πρέπει να μείνει στη ιστορία σαν ένα σημείο καμπής στην μάχη για τον έλεγχο πάνω στον ψηφιακό λόγο.

Πράγματι πρόκειται για μάχη, αλλά με τον ίδιο στόχο. Ποιός θα έχει την εξουσία; Η μορφή κράτος μόνη της, ή η μορφή κράτος σε σ.δ.ι.τ. με τους «ευγενείς» επιχειρηματίες; Για να το πούμε σχηματικά: τι ευθύνες θα αναλαμβάνει το σύμπλεγμα και τι η μορφή-κράτος; Πώς θα μοιραστεί η τράπουλα;

Ή δεν χρειάζεται καν μοιρασιά;

3 – Ο παλιός είναι αλλιώς!

Παρασκευή 8 Γενάρη. Ο Μαρξ δεν θα μπορούσε σε καμμία περίπτωση να φανταστεί πόσο κοινότοπο θα γινόταν το επίθετο «έξυπνος» σαν χαρακτηρισμός μηχανών: έξυπνα τηλέφωνα, έξυπνες (ψηφιακές) «οικιακές βοηθοί», έξυπνα αυτοκίνητα, ακόμα ακόμα και έξυπνα «εμβόλια» – ένας κόσμος μαγικός! Ένας κόσμος στον οποίο «επιτέλους!» (από καπιταλιστική άποψη) μεγάλα τμήματα της (ανθρώπινης) διανοητικής εργασίας μηχανοποιούνται με εντυπωσιακό τρόπο· έτσι ώστε να μπορεί να αλλάξει δυναμικά και ριζικά, για άλλη μια φορά, ο τεχνικός καταμερισμός (εκμετάλλευσης) της εργασίας… Όχι, απλά, η πόλωση / διαστρωμάτωση ανάμεσα σε «χειρωνακτική» και σε «διανοητική» εργασία, αλλά η πόλωση / διαστρωμάτωση στο εσωτερικό αυτής της τελευταίας, σε διάφορα επίπεδα «διανοητικής» μεν αλλά «ανειδίκευτης» (άρα φτηνής) εργασίας ρουτινιάρικων χειρισμών … των «έξυπνων» μηχανών….

Όχι, ο Μαρξ δεν είχε τόση φαντασία. Είχε όμως ικανοποιητική κριτική διαύγεια. Κι έτσι το 1848 έγραψε και υπέγραψε (μαζί με τον Έγκελς) κι αυτήν την φράση: … Με ποιόν τρόπο ξεπερνά η μπουρζουαζία τις κρίσεις; Απ’ τη μια μεριά καταστρέφοντας αναγκαστικά ένα σωρό παραγωγικές δυνάμεις και απ’ την άλλη με το να κατακτά νέες αγορές και να εκμεταλλεύεται πιο εντατικά, πιο πλατιά όλες τις παλιές αγορές…

Ο Κάρολος δεν είχε δει ούτε μισό αισθητήρα στη ζωή του· και αγνοούσε ότι το γενετικό υλικό των κυττάρων μπορεί να «τροποποιηθεί» κατά βούληση… Δεν προέβλεψε καν ότι η μπουρζουαζία θα εξαφανιστεί / αντικατασταθεί από ένα καινούργιο είδος αφεντικών. Εκατονεβδομήντα χρόνια μετά, εκείνοι που ζουν μέσα σε αισθητήρες (αισθητήρες παντού προσεχώς!) είδαν την σχετικά αναίμακτη (κατ’ αρχήν) καταστροφή ενός σωρού παραγωγικών δυνάμεων δίπλα τους και αναφώνησαν «αααα! το κράτος είναι αντικαπιταλιστικό!»… (πράγμα που δεν είχαν σκεφτεί όταν έπεφταν πρωτοκοσμικές βόμβες στο αφγανιστάν και στο ιράκ…). Έζησαν (και ζουν) την καταστροφή της δικής τους παραγωγικής δυνάμης αναφωνόντας «ζήτω η κατ’ οίκον φυλάκιση!»…. Ζουν την μετατροπή των κυττάρων τους σε κρίκους της high tech (φαρμακευτικής προς το παρόν…) βιομηχανίας και αναφωνούν «όλοι γερά να εμβολιαστούμε – μην λείψει κανείς – είναι επαναστατικό καθήκον»! Δεν τους περνάει ούτε σαν ελάχιστη υποψία απ’ το μυαλό πως τα κύτταρα τους είναι μια νέα αγορά που κατακτιέται…

God bless them!!!

(συνεχίζεται)

Μια πρόωρη άνοιξη στο Πεκίνο

Πέμπτη 7 Γενάρη. Οι εκπρόσωποι του κινέζικου καθεστώτος συχνά ειρωνεύονταν την δυτική δημοκρατία, σαν εκείνο το καθεστώς όπου «τυχοδιώκτες πολιτικοί αναθέτουν σε άσχετους ψηφοφόρους την ευθύνη να παίρνουν αποφάσεις για σοβαρά ζητήματα έχοντας σαν μόνο ενδιαφέρον τις καρέκλες τους». Τώρα έχουν υπεράφθονο υλικό για να πείσουν ακόμα και τους πιο αυστηρούς επικριτές του μονοκομματικού καθεστώτος ότι η «δημοκρατία» έτσι όπως την όρισε ο πιο επιθετικός υποστηρικτής της (η Ουάσιγκτον) είναι τοξικό είδος. Όταν ο νυσταλέος Jo, σαν πρόεδρος πια, αρχίσει την προσπάθεια αναστήλωσης της αμερικανικής “γοητείας” στον πλανήτη βάζοντας σαν βασικό κριτήριο των συμμαχιών του την “δημοκρατία”, κι όταν προσπαθήσει να υλοποιήσει το σχέδιο για έναν εναλλακτικό οηε, ένα κλαμπ αποκλειστικά για “δημοκρατικά καθεστώτα”, δεν θα είναι λίγα εκείνα τα αφεντικά άλλων μη εκλεκτών κρατών που θα μουρμουρίσουν ή θα φωνάξουν “δεν κοιτάτε τα χάλια σας καλύτερα;” Κι όλα αυτά εν μέσω μιας υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας για να μείνουν οι αμερικανικές φαρμακο-μαφίες στον αφρό της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, που (άλλη απόδειξη παρακμής!) δαγκώνει τις ηπα και τους στενούς συμμάχους της δεκάδες φορές περισσότερο απ’ ότι ολόκληρη την αφρική ή το μεγαλύτερο μέρος της ασίας…

Αλλά στο Πεκίνο δεν ασχολούνται μόνο με την αμερικανική παρακμή. Έχουν κι άλλες δουλειές. Τα νούμερα είναι με την μεριά τους. Ήδη οι κινεζικές επιχειρήσεις (στη συντριπτική πλειοψηφία τους κρατικές…) πέρασαν σε αριθμό τις αμερικανικές στη λίστα του fortune με τις 500 μεγαλύτερες του καπιταλιστικού πλανήτη: 129 (οι 10 ταϊβανέζικες, αλλά πόσο καιρό ακόμα η ταϊβάν θα παριστάνει το ανεξάρτητο κράτος;) έναντι 121…

Δύσκολοι καιροί για λευκούς πρίγκηπες…

2 – Οι «υπάνθρωποι Άλλοι» (δηλαδή εμείς κι εσείς)

Πέμπτη 7 Γενάρη. Αν η προσοχή είχε στραφεί όχι στον ψευτοαστραφτερό κόσμο μιας χούφτας νέων λέξεων αλλά σ’ όσα προσπάθησαν (και σε ικανό βαθμό κατάφεραν) να κρύψουν, τότε θα είχε προσεχτεί κι αυτό: όσο αυξάνει η μηχανοποίηση στον καπιταλισμό τόσο αυξάνει αυτό που ο «παλιός» κυρ Κάρολος ονόμασε «οργανική σύνθεση κεφαλαίου», η αναλογία δηλαδή του κόστους των μηχανών και του κόστους της ζωντανής εργασίας μέσα σε κάθε κύκλο καπιταλιστικής παραγωγής. Κι όσο αυξάνει αυτή η «οργανική σύνθεση» (δηλαδή το μερίδιο των μηχανών, του «παγίου κεφαλαίου») τόσο γίνεται πιο έντονο ζήτημα η απόσπαση της υπεραξίας… η οποία (παρότι δεν αρέσει να λέγεται κάτι τέτοιο) γίνεται ΜΟΝΟ απ’ την ζωντανή εργασία… Κι όσο περισσότερο συμβαίνει αυτό το τελευταίο, τόσο συστηματικότερα απλώνονται οι μορφές υποτίμησης της εργασίας· αλλά και εκείνες οι άλλες, οι μορφές απόσπασης απόλυτης υπεραξίας: τα ατελείωτα ωράρια (ας πούμε).

Κι αν είχαν γίνει, λοιπόν, όλα αυτά αντί για τις μικροαστικές φυγές προς τις Εγωϊκές φαντασιώσεις, τότε θα είχε διατυπωθεί (και θα είχε απαντηθεί) το στρατηγικής σημασίας ερώτημα πώς και γιατί επανεμφανίστηκε η δουλεία, η «γυμνή ζωή» πριν την εντοπίσει ο Agaben, μέσα στον αναπτυγμένο καπιταλιστικά δυτικό κόσμο; Θα είχε διατυπωθεί (και θα είχε απαντηθεί) έγκαιρα κι αυτό το στρατηγικής σημασίας ερώτημα: τι ρόλο παίζει η μαζική, βίαιη και συστηματική υποτίμηση των μεταναστών εργατών / εργατριών για την «τεχνολογική αναβάθμιση» του καπιταλισμού στις αρχές του 21ου αιώνα; Και τότε – αλλά μόνον τότε! – θα είχε γίνει σαφής ο οργανικός ρόλος του πρωτοκοσμικού κοινωνικού νεο-νεο-φασισμού για την ομαλή εξέλιξη της 3ης και τώρα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης!…

«Αν…» Αν είχαν γίνει αυτά έγκαιρα, τότε οι ηλίθιοι και οι antisocial media κομπογιανίτες του 2020 θα ήταν λιγότεροι· κι όσοι είχαν απομείνει θα μιλούσαν για το στοίχημα ή για τα κουτσομπολιά των “επωνύμων” όπως τους ταριάζει, αντί να διαδίδουν όσα δηλητηριώδη έχουν καταφέρει να διαδώσουν τους τελευταίους μήνες.

A big “if’…

(συνεχίζεται)

Η εργασία p.c. (1)

Δευτέρα 4 Γενάρη. Η λεγόμενη τηλε-εργασία (έχουμε εξηγήσει ότι προτιμάμε τον όρο “δουλειά απ’ το σπίτι”, για να γλυτώσουμε κι απ’ την προπαγάνδα των ειδυλιακών περιγραφών του είδους “δουλειά στο ηλιοβασίλεμα στην παραλία” ή “δουλειά απ’ τις μπαχάμες”…) μπήκε στον πάγκο, άλλοτε καταναγκαστικά και άλλοτε εθελοντικά, χρεωμένη στον τσαχπίνη. Αυτή η “αλλαγή” έχει τραβήξει, δίκαια, την προσοχή. Έχουμε διατυπώσει ήδη από εδώ μερικές πρώτες σκέψεις. Ωστόσο, για να αποφύγουμε τον κίνδυνο των εξαρτημένων αντανακλαστικών (του είδους “όταν τα αφεντικά κάνουν το Α τότε εμείς προσπαθούμε να καταλάβουμε τις συνέπειες του Α και μόνο”) θα προτείναμε, παράλληλα, να τραβήξουν την προσοχή που αξίζουν οι γενικές τάσεις αναδιοργάνωσης της μισθωτής σκλαβιάς, όπως αυτές ήταν φανερές (είχαν αναγγελθεί, εφαρμόζονταν…) πριν τον τσαχπίνη. Σα να λέμε: η γενική εικόνα της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης και σε ότι αφορά την εργασία χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, επειδή (υποστηρίζουμε) είναι μέσα σ’ αυτήν που μπορεί όποιος ενδιαφέρεται να κατανοήσει τα χαρακτηριστικά επιμέρους σημείων. Επιπλέον θα πρέπει να ξέρουμε πως η εργασιακή αναδιάρθρωση γίνεται ήδη και θα γίνει σε πολλά σημεία της ως management by stress: διαχείριση υπό πίεση.

Ένα πρώτο στοιχείο: η αποειδίκευση μεγάλης κλίμακας διαφόρων ειδών διανοητικής εργασίας, και ανάμεσά τους τα θεωρούμενα «υψηλού κοινωνικού status», όπως γιατροί, δικηγόροι ή μηχανικοί. Υπήρχε ήδη (σε μεγάλο μέρος των ειδικοτήτων διανοητικής εργασίας) υπερπροσφορά (λόγω της μαζικής παραγωγής πτυχίων, masters και διδακτορικών) και, κατά συνέπεια, (εργασιακής, οικονομικής) υποτίμησης μεγάλου μέρους των «ευγενών επαγγελμάτων». Αυτή η υποτίμηση εκδηλώθηκε στις αρχές του 21ου αιώνα με τις διάφορες κινήσεις “g…”. Στα μέρη μας ήταν «g700», αλλού «g1000», ανάλογα με το επίπεδο του επίσημου κατώτατου μισθού και του τι θεωρούνταν ανά κοινωνία και ταξική θέση «υποτίμηση των Igonnabe». Αυτές οι κινήσεις χάθηκαν, όχι όμως η διαδικασία. Που, αθεράπευτοι, την ονομάζουμε προλεταριοποίηση (κατηγοριών) των μεσοστρωμάτων.

Αυτή η προλεταριοποίηση, οφειλόμενη στον πληθωρισμό προσοντούχων, άφηνε ωστόσο κάποιες «ελπίδες για ατομική βελτίωση στο μέλλον». Θα την ονομάσουμε προλεταριοποίηση 1.0, κρυφή και απορριπτέα απ’ όσους και όσες τους αφορούσε. Τώρα, εν όψει της γενίκευσης διάφορων εφαρμογών της τεχνητής νοημοσύνης τα αμέσως επόμενα χρόνια, η προλεταριοποίηση 2.0 δεν θα αφήνει περιθώρια για τις ίδιες ελπίδες. Τομείς της διανοητικής εργασίας θα μηχανοποιηθούν (με διαφορετικές ταχύτητες, φυσικά, ανά εθνικό κράτος / κεφάλαιο) κι αυτό θα είναι οριστικό. Εκείνο που θα απαιτείται είναι θέσεις χειριστών· κι όχι, βέβαια, «διανοητικών εργατών» ή, ακόμα, και “στελεχών”!!! Πρακτικά αυτή η μηχανοποίηση έχει ξεκινήσει ήδη αρκετά πριν τον τσαχπίνη χωρίς να συγκεντρώνει την προσοχή που θα έπρεπε. Είναι μια τάση που θα γενικευτεί / εξαπλωθεί. Με επιχειρήματα ταχύτητας, ακρίβειας – και ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού.

Θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να θυμίσουμε ότι αυτή η διαδικασία προλεταριοποίησης / αποειδίκευσης (απ’ την μια μεριά) και δημιουργίας νέων εργασιακών ειδικοτήτων (απ’ την άλλη) δεν είναι καθόλου πρωτοφανής στην καπιταλιστική ιστορία. Το αντίθετο. Κάθε τεχνική αναδιάρθρωση μικρότερης ή μεγαλύτερης έκτασης συνοδευόταν πάντα απ’ αυτό το δίπολο. Αλλά ως σχετικά πρόσφατα υπήρχε η πεποίθηση ότι αυτά αφορούν την χειρωνακτική (και γενικά την “ανειδίκευτη”) εργασία, και ότι (αντίθετα) η διανοητική είναι καλά εξασφαλισμένη λόγω “ανωτερότητας”. Λάθος: κανείς δεν έδωσε σημασία στο επίθετο “έξυπνος / έξυπνη / έξυπνο” που έχει προσταθεί στις μηχανές…

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε επιμέρους παραδείγματα, αλλά κάτι τέτοιο θα κινδύνευε να θεωρηθεί περιπτωσιολογία. Η τάση πάντως είναι σαφής, για ακόμα μεγαλύτερη τυποποίηση και, μέσω αυτής, αλγοριθμοποίηση: στα στατικά κατασκευών, στα διαγνωστικά κριτήρια ασθενειών ή στα επιχειρήματα και στα ελαφρυντικά δικαστικών υποθέσεων, για να αναφέρουμε μόνο ενδεικτικά κάποιες μεγάλες ομάδες άλλοτε διανοητικών προσόντων.

Ισχύει επίσης το ίδιο για πλήθος άλλων διανοητικών εργασιών, που μπορούν να αναχθούν σε υπολογισμούς στη βάση τυποποιημένων πληροφοριών. Η οδήγηση οχήματος είναι μια διάσημη περίπτωση, επειδή περιλαμβάνει κι έναν μεγάλο βαθμό απροσδιοριστίας / ρευστότητας των συνθηκών κυκλοφορίας· συνεπώς και την εκπαίδευση της μηχανής (machine learning). Ωστόσο τα «αυτόματα» οχήματα δεν είναι καν πρόβλεψη… Είναι εδώ… Στις δουλειές αποθήκης («logistics») για τις οποίες υπάρχει αυξητική τάση λόγω της αναδιάρθρωσης στο λιανικό εμπόριο, οι ρομποτικές μηχανές εξελίσσονται σε επιστάτες της ζωντανής εργασίας, που φυσικά θα θεωρείται «ανειδίκευτη». Στις «psycho» ειδικότητες, στο βαθμό που έγινε δεκτή η distance συνεδρία, εξειδικευμένο software μπορεί να τους αφαιρέσει «ευθύνες», ακόμα και να τις καταργήσει. (Ας φανταστούμε τι «ψυχολογική υποστήριξη» μπορεί να προσφέρει μια εξειδικευμένη Siri ή Alexa! Και άμεσα!) Ακόμα και η αυτο-οργάνωση των μηχανών (που δεν θα γίνει ο τάφος των αφεντικών!!!) είναι πια τεχνικά εφικτή: μελετήστε με κριτικό τρόπο πως δρουν τα “σμήνη drones”.

Αυτή η προλεταριοποίηση 2.0 / αποειδίκευση θα δημιουργήσει σταδιακά (αλλά όχι πολύ αργά) ένα πλήθος ανέργων «νέου είδους» απ’ την σκοπιά της υποκειμενικότητάς τους. Θα υποτιμούνται, όχι επειδή «δεν τέλειωσαν το σχολείο», ούτε καν επειδή «είναι μαθητευόμενοι τεχνίτες». Θα υποτιμούνται επειδή οι γνωσιολογικές επενδύσεις που έκαναν, ακόμα κι αν πριν ήταν σχετικά υψηλού επιπέδου, ξεπεράστηκαν οριστικά. Εκεί υπεισέρχεται ήδη (κι αυτό είναι μια δομική εξέλιξη) ο ρόλος της μορφής – κράτους, σαν γενικού διαχειριστή της εργασίας και της αγοράς της. Γράψαμε γι’ αυτό στο παρελθόν («το διπλό αφεντικό»), αλλά τα εργατικά / πολιτικά ανταγωνιστικά ζητήματα που θα πρέπει να αναδυθούν φαίνεται να κινούνται ακόμα στη σφαίρα της φαντασίας (ή της απώθησης). Οι ιδεολογικές (ακόμα και ψυχοσυναισθηματικές) παράμετροι αυτής της προλεταριοποίησης 2.0 / αποειδίκευσης (η αυτο-ενοχοποίηση του «έκπτωτου Εγώ» για παράδειγμα) θα είναι όχι το μοναδικό αλλά ένα σοβαρό εμπόδιο της όποιας ριζοσπαστικοποίησης. Αυτό σημαίνει ότι θα βρισκόμαστε για καιρό μπροστά σε  αλλόκοτες «πολιτικές» συμπεριφορές…

Οι «εύκολες απαντήσεις συνδικαλιστικού τύπου», σα συνήθεια του 20ου αιώνα, είναι ήδη και θα είναι ακόμα περισσότερο ένα άλλο σημαντικό εμπόδιο…

Κι άλλες κρίσεις προσεχώς! (Για όλα τα γούστα…)

Σάββατο 2 Γενάρη. Αν δεν αντέχετε την τόση χαρά και ευωχία που κληροδότησε το 2020 στο 2021 μην στεναχωριέστε! Τα αφεντικά του δυτικού καπιταλισμού που τόσο νοιάζονται για την δημόσια υγεία (και επιπλέον βρηκαν τόσους πολλούς υπηκόους έτοιμους να τρομοκρατηθούν αντί να κρίνουν) έχουν γλυκαθεί απ’ την “υγιειονομική κρίση”. Και αναγγέλουν, φωναχτά, δημόσια και με κάθε επισημότητα 3 + 1 καινούργιες, επερχόμενες κρίσεις, σχεδόν βέβαιες … μα τι λέμε; Εντελώς βέβαιες!!!

Όσοι / όσες δεν ασχολούνται με το τι μεθοδεύουν τα αφεντικά των δυναμικών καπιταλιστικών κλάδων, και ξύπνησαν ένα πρωί έντρομοι μπροστά στην κατασκευασμένη απειλή ενός κορονοϊού, ίσια ίσια για να πουν απανωτά “ναι” σε όλα όσα είχαν έτοιμα από πριν αυτά τα αφεντικά, ας μην κάνουν το ίδιο λάθος δεύτερη φορά!!! Μπορεί να υπάρχουν μεγάλες ποσότητες εξουσιαστικής ιδεολογίας σε τέτοιες καταστροφολογικές, Αρμαγεδωνικές αναγγελίες / προφητείες. Υπάρχει όμως και κάτι πολύ πιο σκληρό και χειροπιαστό: οι πολιτικές επιλογές και κατευθύνσεις… Η πολιτική σαν τεχνική της εξουσίας – σε μια πολύ συγκεκριμένη ως προς τις απαιτήσεις και τα χαρακτηριστικά της ιστορική “μεταβατική περίοδο” άγνωστης διάρκειας…

Ποιές είναι, λοιπόν, οι επερχόμενες giga global κρίσεις, οι οποίες μάλιστα, όπως λένε οι ίδιοι οι προφήτες (που τις προετοιμάζουν…) θα κάνουν την «κρίση του covid» να μοιάζει με βόλτα στο πάρκο;

– Μια κρίση ηλεκτρικής ενέργειας: η μακρόχρονη κατάρρευση των ηλεκτρικών δικτύων…

– Μια κρίση κυβερνοασφάλειας: μια κακόβουλη επίθεση που θα καταστρέψει τα κυβερνοδίκτυα…

– Μια κρίση τροφίμων: οι πρώτες ύλες διατροφής θα εξαφανιστούν, ή θα καταστραφούν σε μεγάλο βαθμό, και θα πέσει μεγάλος λιμός…

– Και, last but not least, η ήδη γνωστή κλιματική κρίση, η μέχρι πρότινος «μοναδική αγαπημένη», αυτή που έχει δουλευτεί περισσότερο ιδεολογικά, και ως ένα βαθμό θεσμικά…

Διαφόρων ειδών εθνικιστές, εθνικόφρονες και λοιποί πατριώτες «διαβάζουν» πίσω απ’ αυτές τις ρητορικές την επερχόμενη «παγκόσμια διακυβέρνηση»… Σαν φίλοι του καπιταλισμού που είναι, έχουν απόλυτη και εσκεμμένη άγνοια για το πως δουλεύει αυτό το σύστημα… Αγνοούν ότι ο καπιταλισμός είναι αδύνατο να εξελίσσεται χωρίς αντιθέσεις, χωρίς πολώσεις, μεταξύ ανταγωνιστών· συνεπώς η μόνη περίπτωση να καταργηθούν οι χωριστές πολιτικές εξουσίες αυτών των ανταγωνιστών (και να υπάρξει κάτι σαν “πανγήινη διακυβέρνηση) είναι …. αν επιτεθούν στον πλανήτη γη «εξωγήινοι»!!! Το ότι ο σύγχρονος καπιταλισμός κατασκευάζει τις κρίσεις που χρειάζεται για να εξελίσσεται, και ότι τα καπιταλιστικά καθεστώτα διεύθυνσης «τρέφονται» από δαύτες, αυτό είναι γνώση για πιο «προχωρημένους»…

Επιπλέον, αν ακούσει κανείς «κάποιους» να μιλούν για «παγκόσμια προβλήματα» χρειάζεται να έχει τα εγκεφαλικά του κύτταρα ζωντανά για να αναρωτηθεί: ποιοί είναι που μιλάνε για «παγκόσμιες κρίσεις»; Είναι όλα τα αφεντικά του πλανήτη; Ή μόνο μερικά;

Το δεύτερο! Είναι τα δυτικά αφεντικά που μιλάνε δυνατά, στ’ αυτιά μας, για παγκόσμια προβλήματα, φτιάχνοντας μια κλίμακα έξω απ’ την άμεση εμπειρία ώστε να μας τρομάξουν και να μας πειθαρχήσουν. Όπως έγινε ολοφάνερα με την περίπτωση του covid και της υποτιθέμενα τρελλής φονικότητάς τους, όταν οι δυτικοί μιλάνε «το κακό που βρήκε ή πρόκειται να βρει όλον τον πλανήτη» σα να είναι ιδιοκτησία τους, είναι επειδή αυτή η ιδιοκτησία επί του πλανήτη αμφισβητείται πολύ σοβαρά! Έτσι, ενώ κρύβουν τους ιμπεριαλιστικούς τους σχεδιασμούς πίσω απ’ το σύννεφο κάποιων δήθεν «οικουμενικών» και φιλάνθρωπων ανησυχιών τους για βέβαιες επερχόμενες κρίσεις που δεν τους αφήνουν να κοιμηθούν, οι ανταγωνιστές τους (η Μόσχα ή/και το Πεκίνο) μιλάνε για άλλα πράγματα. Μιλάνε για τον επερχόμενο (4ο) παγκόσμιο πόλεμο….

Θα πρέπει να έχετε ήδη μια πρώτη προσέγγιση για τον συγκεκριμένο ιδεολογικό μηχανισμό απ’ την πρόσφατη σειρά αναφορών Δύση εναντίον κίνας και το ανάποδο: η περίπτωση ενός τσαχπίνη. Τα παραδοσιακά (και όντως τέτοια!) εμβόλια κινεζικής κατασκευής επιτρέπεται να φτάσουν μόνο ως τα σύνορα της ε.ε. (και της βόρειας αμερικής: ηπα + καναδάς). Οποιαδήποτε ερώτηση γιατί έχουν αποκλειστεί απ’ την μεγαλειώδη προσπάθεια του λευκού, χριστιανού, δυτικού ανθρώπου να «σώσει τον πλανήτη απ’ τον covid» απλά απαγορεύεται. Όπως απαγορεύεται και κάθε σύγκριση για την φονικότητα του covid….

Το διαδίκτυο σαν … απειλή!

Σάββατο 2 Γενάρη. Και οι 3 προφητευόμενες “κρίσεις” σχετίζονται ρητορικά με τον … covid! (Και η κλιματική κρίση βρήκε τις αρθρώσεις της μαζί του, αλλά γι’ αυτά άλλη φορά…) Είναι τόσο πανούργος αυτός ο τσαχπίνης ώστε, για παράδειγμα, να βραχυκυκλώσει όλα τα ηλεκτρικά δίκτυα στη δύση; Όχι!!! Τα αφεντικά και οι ειδικοί τους συνεχίζουν το carpet bombing, προσπαθώντας να αναβαθμίσουν και να επεκτείνουν τις επιτυχίες τους απ’ την «υγιεινομική κρίση» συνδέοντάς την με τις επερχόμενες… Με εκείνον τον δημαγωγικό τρόπο που δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας στους υποτελείς υπηκόους: είναι ειδικοί (οι προφήτες…) και αφού είναι ειδικοί ξέρουν τι λένε!!! Ποιός θα τολμήσει να τους αμφισβητήσει; Εεεεε;

Υπάρχει, είναι αλήθεια, ένας σοβαρός κίνδυνος για τα ηλεκτρικά δίκτυα… Λέγεται βόμβα ηλεκτρομαγνητισμού, και την διαθέτουν διάφορα οπλοστάσια… των κρατών των οποίων οι ειδικοί βλέπουν να έρχεται μια εποχή «πίσσα σκοτάδι»… Δεν θα σας ξεναγήσουμε τώρα σ’ αυτό το high tech όπλο· απλά η χρήση του σημαίνει παγκόσμιο πόλεμο. Κι αυτό δεν λέγεται ανοικτά…

Θα ρίξουμε μια ματιά στην κρίση κυβερνοασφάλειας: την βέβαιη (λένε) κατάρρευση των ιντερνετικών συνδέσεων (στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο) «αν δεν πάρουμε έγκαιρα τα μέτρα μας»…. Ποιοί παλιάνθρωποι θα μας κάνουν τέτοιο κακό; Κάποιοι χάκερς…. Χμμμμ…. Μάλιστα…. Πότε ακούσατε τελευταία φορά για τέτοια επιθετική κακία; Μήπως θυμάστε; Μόλις πριν 12 ημέρες!!!

«Άγνωστοι» αυτοί οι παλιάνθρωποι… Συμβαίνει αυτό τον κυβερνοχώρο: είναι σκοτεινός και κυκλοφορούν μοχθηρά υποκείμενα… Αλλά…. σιγά μην είναι άγνωστοι αυτοί που επιβουλεύονται το Joνυσταλεάν (ή/και τον θαυμαστό δυτικό καπιταλισμό γενικότερα)!!! Ανάλογα με το ποια φράξια του αμερικανικού συστήματος μιλάει, αυτοί οι θρασύδειλοι είναι είτε ρώσοι είτε κινέζοι!!! (Μερικές φορές μπορεί να είναι και βορειοκορεάτες…). Μάλιστα: πρόκειται για παγκόσμιο πόλεμο στον κυβερνοχώρο… Οπότε το πάθος για την «κυβερνοασφάλεια» και η αναγγελία (πάλι απ’ το «παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ» – εκεί πρέπει να έχουν γυάλινη σφαίρα…) δεν αφορά όλον τον πλανήτη, αλλά το κομμάτι του που έχει ονομαστεί ιστορικά «δύση»… Τώρα μπορούμε να καταλάβουμε: «κυβερνοασφάλεια» σημαίνει απλά να οχυρωθούμε «εμείς» εναντίον «των άλλων»….

Κι όπως συνέβαινε για χρόνια με την προετοιμασία της επερχόμενης «υγιεινιστικής κρίσης» (αυτή για χάρη της οποίας κατασκευάζεται η «νέα κανονικότητα»…), έτσι και για την «cyber κρίση» γίνονται «ασκήσεις». Όχι μυστικές, όχι κρυφές – το αντίθετο. Ανοικτές, προσβάσιμες απ’ τους πάντες (σαν θεατές σίγουρα…)

Η πιο «έντονη» που έχουμε υπόψη έγινε στις 8 Ιούλη (του 2020), διαδικτυακά, με όνομα Cyber Polygon, με συμμετοχή εκλεκτών φιλεύσπαχνων επιχειρηματιών και κρατικών αξιωματούχων – κατά 95% δυτικών ή συμμαχικών (όπως, για παράδειγμα, από την πετροχούντα της σαουδικής αραβίας). Μπορείτε να απολαύσετε στη συνέχεια ένα promo video (ενώ εδώ μια video gallery με τις «τοποθετήσεις»…) Θα χαρείτε, σίγουρα, ξανασυναντώντας τον νο 2 χασάπη του ιράκ, και (μετά την πολιτική του συνταξιοδότηση) μόνιμη γλάστρα σε αναγγελίες καταστροφών και σωτηριών πρώην πρωθυπουργό της βασίλισσας (μία είναι!) Tony Blair…

Οργανωτές; Το αεικίνητο «παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ» του θαλερού και πολυπράγμονα υπερογδοντάχρονου προφήτη Klaus Schwab (: “the great reset” ή «ένας ιός θα μας απογειώσει»…) και …. χμμμμ…. H interpol… (Μην μας πείτε ότι σας σοκάρει!)

Αν έχετε όρεξη να φρεσκάρετε την μνήμη (και την κρίση) σας δείτε ξανά το promo του event 201. Κι αν έχετε όρεξη για αναζήτηση αναλογιών, κάντε την: