Tag: ουκρανία

To panic or not?

Δευτέρα 21 Μάρτη>> Για αρχή, σήμερα, κάτι ενδιαφέρον αλλά και παράξενο.

Στις 18 Μάρτη του 2019 (μισό και ένα μήνα πριν τους δύο γύρους των προεδρικών εκλογών στην Ουκρανία, εκείνων που έκαναν «πρόεδρο» τον κλόουν Zelensky) ένα φασιστόμουτρο ονόματι Oleksiy Arestovych, που εκείνη την εποχή υπηρετούσε σαν διοικητής στην πολιορκία του Donbass (και αργότερα, τον Δεκέμβρη του 2020, πήρε πόστο στρατηγικού συμβούλου στο γραφείο της ουκρανικής προεδρίας – στον Zelensky δηλαδή…) συνεντευξιαζόμενος στο CNN (που προφανώς είχε εκτιμήσει τα προσόντα του…) στο Κίεβο, είπε τα εξής καταπληκτικά (ο «πόλεμος στα ανατολικά» που αναφέρεται στην πρώτη ερώτηση ήταν ο πόλεμος ΠΟΥ ΓΙΝΟΤΑΝ ΚΑΙ ΤΟ 2019, αλλά δεν είχε ρωσική εισβολή, οπότε ήταν μια χαρά…).Μετά το video παραθέτουμε την μετάφραση των αγγλικών υπότιτλων:

Ερ.: Αν η Ουκρανία δεχτεί μια ασαφή πρόσκληση για το νατο τότε σ’ αυτήν την περίπτωση… μπορούμε να μιλήσουμε για κάποιες ημερομηνίες τερματισμού του πολέμου στα ανατολικά..

Απ.: Όχι, δεν θα μπορούμε να μιλήσουμε για οποιεσδήποτε ημερομηνίες τερματισμού του πολέμου. Το εντελώς αντίθετο, είναι πιο πιθανό [μια τέτοια πρόσκληση] να σπρώξει την Ρωσία να εξαπολύσει μια μεγάλης κλίμακας επιχείρηση κατά της Ουκρανίας. Επειδή θα πρέπει να μας υποβαθμίσουν απ’ την άποψη των υποδομών και να κάνουν τα πάντα εδωπέρα μια αποσταθεροποιημένη περιοχή έτσι ώστε το νατο να διστάσει να μας δεχτεί.

Ερ.: Εννοείτε ότι η Ρωσία θα τολμήσει να συγκρουστεί κατευθείαν με το νατο;

Απ.: Φυσικά, η Ρωσία… όχι, όχι με το νατο. Αυτό θα το κάνουν πριν ενταχθούμε στο νατο έτσι ώστε να μας κάνουν αδιάφορους για το νατο. Έτσι ώστε να είμαστε αδιάφοροι σαν μια αποσταθεροποιημένη περιοχή. [Αυτό] είναι πιθανό κατά 99,9%. Το τίμημα για την ένταξή μας στο νατο θα είναι ένας μεγάλος πόλεμος με την Ρωσία. Κι αν δεν ενταχτούμε στο νατο [θα γίνει] η απορρόφησή μας απ’ την Ρωσία μέσα σε 10 με 12 χρόνια. Αυτή είναι η κλειστή στροφή που αντιμετωπίζουμε τώρα.

Ερ.: Αλλά… δυο λεπτά… αν τα συγκρίνουμε αυτά τα δύο, τι είναι το καλύτερο σ’ αυτήν την περίπτωση;

Απ.: Φυσικά ένας μεγάλης κλίμακας πόλεμος με τη Ρωσία και η ένταξη στο νατο σαν αποτέλεσμα της ήττας της Ρωσίας. [Αυτό είναι] το πιο cool.

Ερ.: Και πως θα είναι ένας «μεγάλης κλίμακας πόλεμος» με τη Ρωσία;

Απ.: Λοιπόν θα είναι αεροπορική επίθεση, εισβολή των 4 ρωσικών στρατιών που έχουν δημιουργήσει στα σύνορά μας, πολιορκία του Κιέβου, προσπάθεια να περικυκλωθεί ο στρατός που βρίσκεται στη «ζώνη επαφής» [ο «αντιτρομοκρατικός» στρατός που πολιορκεί το Donbass], διέλευση του Ισθμού του Perekop στην Κριμαία και προέλαση προς την λίμνη της Kakhovka ώστε να υδροδοτηθεί η Κριμαία. Επίθεση απ’ την μεριά της Λευκορωσίας, δημιουργία νέων λαϊκών δημοκρατιών, ενέργειες σαμποτάζ, επιθέσεις σε κρίσιμες υποδομές, τέτοια. Εισβολή από τον αέρα. Αυτό είναι ένας πλήρης πόλεμος. Και η πιθανότητά του είναι 99%.

Ερ.: Πότε;

Απ.: Το 2020… μετά το ’20… Το 2021-2022 είναι η πιο κρίσιμη περίοδος, το διάστημα 2020-2022 είναι το πιο κρίσιμο.

Να θαυμάσει κάποιος την διορατικότητα και τις προφητικές ικανότητες του φασιστόμουτρου; Όχι. Να υποθέσει ότι είχε κάποιου είδους «εσωτερική πληροφόρηση»; Πιο λογικό ακούγεται, ειδικά εφόσον προσδιόρισε και το timing της ρωσικής εισβολής… Αν ναι, τότε από μια μεριά είχε τόσο συγκεκριμένες πληροφορίες; Απ’ την Ουάσιγκτον; Το Κίεβο; Ή (μην το αποκλείσεται καθόλου!) απ’ την Μόσχα;

Ο Arestovych εξακολουθεί να είναι «σύμβουλος στρατηγικής» του κλόουν Zelensky!.. Πολύ πρόσφατα δήλωσε (εκτίμησε) με κάθε σοβαρότητα ότι η συμφωνία Μόσχας – Κιέβου είναι ζήτημα μίας ή δύο εβδομάδων∙ χωρίς να διευκρινίσει αν πρόκειται για παραδοχή της Μόσχας ότι ηττήθηκε οπότε ανοίγει η λεωφόρος ένταξης του Κιέβου στο νατο (όπως ο ίδιος προέβλεπε στις αρχές του 2019…) ή το αντίθετο. Το οποίο άραγε είναι cool; Ή όχι;

Σκόρπια «παράξενα» δεδομένα (σαν το πιο πάνω) δείχνουν πως είναι πιθανό να υπάρχει μια ουσιαστική πραγματικότητα κάτω και πέρα απ’ τις δηλώσεις του κλόουν, που για τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς είναι (αυτές οι δηλώσεις και ανακοινώσεις) το επίσημο manual της θηριώδους παραπληροφόρησης… Με δυο λόγια: θα ήταν πιθανό ο πληθωρικός στις δημόσιες σχέσεις του, διεθνείς πλέον, κλόουν πρόεδρος άλλο να λέει κι εντελώς άλλο να τον ενδιαφέρει; Παρακινδυνευμένη υπόθεση εργασίας, αλλά «ποτέ μην πείτε ποτέ»…

Να ένα άλλο παράδειγμα:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Stand up tragedy

Δευτέρα 21 Μάρτη>> Να τώρα δυο καλά στιγμιότυπα από τον πιο διάσημο κωμικό (αυτόν τον καιρό…) στον πλανήτη.

Το πρώτο είναι απ’ την εποχή που ήταν διασκεδαστής. Προσέξτε την ημερομηνία: 11 Οκτώβρη 2014: το πραξικόπημα στη Maidan έχει γίνει, πρόεδρος είναι ο αγαπημένος της Ουάσιγκτον φασίστας Poroshenko, αλλά το καθεστώς δεν έχει «ωριμάσει» ακόμα. Έχει «κενά»:

Το χιούμορ του Zelensky είναι συζητήσιμο… Ωστόσο είχε οπωσδήποτε μια γενική επίγνωση του τι συνέβαινε ήδη τότε στην ουκρανία. «Γενική»…

Το δεύτερο είναι απ’ την επίσημη ορκωμοσία του στην ουκρανική βουλή, μετά την συντριπτική νίκη του επί του Poroshenko την άνοιξη του 2019:

Πολλά φαινόταν διατεθειμένος να θυσιάσει τότε ο κωμικός, για την ειρήνη στο Donbass – που σήμαινε εφαρμογή των συμφωνιών του Minsk, τις οποίες είχε κληρονομήσει. Όχι όμως την περιουσία του… και σε καμία περίπτωση την ζωή του! Μήπως ήταν εκεί που αποφάσισε να συνθηκολογήσει;

Ή μήπως αποφάσισε να ελιχθεί; Ξέρουμε ότι ήταν «φιλορώσος» (τέτοιος χαρακτηριζόταν πριν τις εκλογές του 2019 με βάση τις δουλειές και τις σχέσεις του στη ρωσία). Ξέρουμε ότι μεταστράφηκε στο αντίθετο, μετά από αποτυχημένες απόπειρες να πείσει τον στρατό «του» να απομακρυνθεί απ’ την «ζώνη επαφής» στο Donbass∙ αλλά και απειλές όχι μόνο απ’ το εντόπιο φασισταριό αλλά και απ’ την Ουάσιγκτον. Δεν είναι ωστόσο γνωστό πόσο «αντιρώσος» έγινε. 100%; 50%; 45%;

Συμβαίνει καμιά φορά: κάποιος που δεν μπορεί να βγάλει το φίδι απ’ την τρύπα να φέρει τα πράγματα σ’ εκείνο το «σημείο βρασμού» που θα το βγάλουν άλλοι.

Ποιος ξέρει;

Stay in front 1

Δευτέρα 21 Μάρτη>> Θα πρέπει κάποιος που ενδιαφέρεται να ανατρέξει στο 2017 ή και ακόμα νωρίτερα (στο υλικό του Sarajevo / ασταμάτητη μηχανή) για να δει την απαρχή της εκτίμησής μας για την μετεξέλιξη της (στη διάρκεια του 3ου παγκόσμιου πολέμου) νατοϊκής επιχείρησης «stay behind» σε «stay in front» – για τις αμερικανικές ιμπεριαλιστικές ανάγκες του 4ου παγκόσμιου. Εννοείται ότι περιθωριακοί είμαστε και είναι εύκολο να παρακάμπτονται οι εκτιμήσεις μας. Αν, όμως, επαληθεύονται;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Stay in front 2

Δευτέρα 21 Μάρτη>> Αφού αυτά δεν τα υποστηρίζει κάποιος απ’ τους καλοπληρωμένους «ειδικούς», πανεπιστημιακούς, φουλ-διδακτορικούς και λοιπούς του συστήματος, πάει να πει ότι έχουμε «ψεκασμένες» ιδέες, έτσι δεν είναι; Δεν ιδρώνει τ’ αυτί μας – συνεχίζουμε: στην ουκρανία η επιχείρηση «stay in front» με την υποστήριξη όχι μόνο των ουκρανών ναζί, φασιστών, παρακρατικών αλλά και κάθε παρόμοιου πρωτοκοσμικού γίνεται στο φως της ημέρας∙ ταυτόχρονα όμως μοιάζει να αποκρύβεται απ’ τους δημαγωγούς, είτε σαν ανύπαρκτο είτε σαν ασήμαντο στοιχείο, που δεν έχει κεντρική θέση και σημασία για την αμερικανική ιμπεριαλιστική τακτική και την ουκρανική μαφία.

Πόσοι είναι όμως αυτοί οι ένοπλοι φασιστοναζί στην ουκρανία;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Stay in front 3

Δευτέρα 21 Μάρτη>> Υπάρχει τώρα κάτι σαν ανησυχία έως εκτίμηση για την πιθανότητα η Ουάσιγκτον να χρησιμοποιήσει πιο διευρυμένα τέτοιου είδους «τάγματα θανάτου» σαν αποσταθεροποιητικούς μηχανισμούς στην ευρώπη – ένα «stay in front» σε μεγάλο μέρος του 2ου μετώπου. Το έχει κάνει στη λατινική αμερική, γιατί όχι (λοιπόν) και στην ευρωπαϊκή ήπειρο αν τα πράγματα ξεφύγουν απ’ τα χέρια της; Υπάρχουν κράτη υψηλής γεωπολιτικής σημασίας με μεγάλες συγκεντρώσεις φασιστών διαφόρων ειδών: πολωνία, ουγγαρία, λετονία, εσθονία, λιθουανία. Όμως (τα αφεντικά αυτών των κρατών) θα έπρεπε είτε να αλλάξουν είτε να επιχειρήσουν να αλλάξουν κατεύθυνση έτσι ώστε να κινητοποιηθούν οι παρακρατικοί – κάτι που δεν φαίνεται στον ορίζοντα.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Swift 2

Παρασκευή 18 Μάρτη>> Αν έχουμε εξηγήσει σε αδρές γραμμές την σχέση ανάμεσα στη χρήση διεθνών νομισμάτων και στον μηχανισμό διευκόλυνσης των διεθνών διατραπεζικών συναλλαγών, αν δηλαδή έχει γίνει κατ’ αρχήν διαισθητικά κατανοητό πως το swift απ’ την μια μεριά και η ηγεμονία του δολαρίου (και, σε δεύτερη θέση του ευρώ∙ εδώ πρέπει να θυμίσουμε επιγραμματικά ότι υπάρχει σοβαρός ανταγωνισμός και μεταξύ δολαρίου – ευρώ, δηλαδή των καπιταλισμών που “εκπροσωπούν”…) έχουν υπάρξει οι δύο όψεις της δυτικής ηγεμονίας (με τους εσωτερικούς ανταγωνισμούς πάντα, που δεν μπορούμε να παρουσιάσουμε εδώ…), θα πρέπει να αναρωτηθείτε: και γιατί αφού το «μεγάλο φράγμα» πληρώνει ενοίκιο (προσόδους) σε συγκεκριμένους νταβάδες (οι ηπα και οι σύμμαχοί τους) έρχονται μετά και λένε «αυτοί θα διψάσουν, εκείνοι θα διψάσουν…»; Δεν υπονομεύουν, άραγε, τόσο την υπόληψη (και την λειτουργία) του «φράγματος» όσο και την αξιοπιστία του «ρευστού» (δηλαδή των νομισμάτων των κεντρικών τραπεζών τους);

Ακριβώς!!! Το ερώτημα τώρα δεν θα έπρεπε να είναι ΑΝ την υπονομεύουν∙ αλλά ποιοι είναι οι λόγοι που το κάνουν! Οι χρονολογίες (όχι μόνες τους!) δίνουν την εξήγηση.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’00, ύστερα από 5 χρόνια «αντιτρομοκρατικής» κατοχής του αφγανιστάν και τουλάχιστον 2 χρόνια «αντιτρομοκρατικής» κατοχής του ιράκ ήταν σαφές (σίγουρα σε κάποια αμερικανικά επιτελεία, ανομολόγητα αλλά με απτό τρόπο) ότι το «σχέδιο για έναν αμερικανικό 21ο αιώνα», που προέβλεπε την βίαιη ανατροπή όχι-φιλικών-προς-τις-ηπα καθεστώτων σε 6 ή 7 κράτη, δεν προχωρούσε! Ο «προληπτικός αντιτρομοκρατικός πόλεμος διαρκείας», που ήταν το ψευδώνυμο της κατάληψης εκείνων των εδαφών που θα μπορούσαν να ελεγχθούν κάποια στιγμή στο μέλλον από rivals, είχε κολλήσει. Θα χρειάζονταν έξτρα όπλα, πέρα απ’ τα βομβαρδιστικά και τις αρβύλες. Ποια θα μπορούσαν να είναι;

Στη διαλεκτική ανάμεσα στην «πολιτική/οικονομική» και στην «πολιτική/στρατιωτική» διάσταση του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, η ανεπάρκεια της δεύτερης έδωσε προτεραιότητα στην πρώτη. Ίσως ήταν αναπόφευκτο: πέρα απ’ το να εκμεταλλεύεται το χρηματο/οικονομικό φράγμα σαν πηγή έξτρα προσόδων, η Ουάσιγκτον αποφάσισε ότι θα έπρεπε να το χρησιμοποιήσει για να «στεγνώσει» (δηλαδή να καταστρέψει με μη στρατιωτικά μέσα) τους αντιπάλους της.

Η αρχή έγινε με το ιράν. Η «λογική» έμοιαζε να έχει μια κάποια βάση: κόβοντας τους πόρους απ’ το διεθνές εμπόριο (πετρελαίου και όχι μόνο) απ’ το ιρανικό καθεστώς η Ουάσιγκτον ήλπιζε σε κτύπημα («πτώχευση») των μεσοστρωμάτων, έντονη εσωτερική κρίση, και τελικά ανατροπή του καθεστώτος (προς «φιλοδυτική» κατεύθυνση…) – χωρίς να χρειαστεί να ρίξει ούτε μια σφαίρα…  Το μοντέλο των «χρωματιστών επαναστάσεων», ο συνδυασμός «οικονομικής πίεσης» προερχόμενης απ’ έξω με την χρηματοδότηση της μεσοαστικής δυσθυμίας, αναστάτωσης, οργής, ήταν φτηνό (για την Ουάσιγκτον και τους συμμάχους της) και «political correct» κόλπο. Στην «επανάσταση των ρόδων» στη γεωργία το 2003 – 2004, στην «πορτοκαλί επανάσταση» στην ουκρανία στο τέλος του 2004, και στην «επανάσταση της τουλίπας» στο κιργιζιστάν στις αρχές του 2005, το πράγμα έδειχνε να δουλεύει. Αλλά στην περίπτωση του ιράν (και μελλοντικά άλλων rivals) θα χρειαζόταν μια πιο ασφυκτική πίεση (οικονομική) απ’ έξω, δεδομένου του εσωτερικού ελέγχου επί της κοινωνίας απ’ τις δομές εξουσίας. Και, κατά συνέπεια, η απαγόρευση διεθνών συναλλαγών, μέσα απ’ τον έλεγχο τόσο των κινήσεων του διεθνώς αποδεκτού «ρευστού» όσο και του «φράγματος», ήταν απαραίτητη.

Η «πράσινη επανάσταση» έγινε τελικά στο ιράν, το καλοκαίρι του 2009 – αλλά πνίγηκε στο αίμα… Το καθεστώς δεν αποσταθεροποιήθηκε. Συνεπώς θα χρειαζόταν ακόμα περισσότερο απ’ το ίδιο: περισσότερες απαγορεύσεις χρήσης του «φράγματος» και του «ρευστού»…

Πολλά ειπώθηκαν (πάντα από δυτικούς, λευκούς σχολιαστές) για τις 3 πρώτες «χρωματιστές επαναστάσεις» και την τελική αποτυχία τους, κοιτώντας το ζήτημα «εσωτερικά»: η δύσκολη μετάβαση απ’ το σοβιετικό παρελθόν στη «δημοκρατία», οι δυνατότητες και οι αδυναμίες, κλπ. Η «εξωτερική» προσέγγιση όμως έδειχνε κάτι που δεν έπρεπε να περάσει απαρατήρητο: η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της στην ευρώπη επιχείρησαν «αθώες» και «ειρηνικές» εξαγωγές δημοκρατίας μόνο όταν διαπίστωσαν ότι αυτήν (την «δημοκρατία») δεν θα μπορούσαν να την επιβάλλουν με πεζοναύτες, που ήταν η πρώτη επιλογή!! Κατά συνέπεια άρχιζαν να μετατρέπουν το «φράγμα» και το «ρευστό», καπιταλιστικές λειτουργίες δηλαδή που ως τότε ήταν «σημαίες της ειρηνικής συνύπαρξης» στον καπιταλιστικό πλανήτη, ειδικά μετά το «τέλος της ιστορίας» στις αρχές των ‘90s, σε όπλα.

Σε αντίθεση με τα ευγενή ιδανικά της δημοκρατίας και της ελευθερίας των οποίων οι εχθροί δεν μπορεί παρά να είναι αυταρχικοί, σατράπηδες, τύραννοι (άρα «ηθικά έκπτωτοι» με βάση τον δυτικό κώδικα), η οπλοποίηση τόσο των διεθνούς χρήσης νομισμάτων (: οπωσδήποτε του δολαρίου) όσο και των ουδέτερων μηχανισμών διευκόλυνσης των διεθνώς συναλλαγών (: swift) δεν προσάπτει ηθική απαξίωση στην αντίπαλη πλευρά: πρόκειται για καπιταλιστικά συμφέροντα που θίγονται, όχι για «τρελούς» και μανιακούς! Η Μόσχα, το Πεκίνο, αλλά και μια σειρά άλλων κρατών του πλανήτη διάβασαν σωστά το νόημα των «κυρώσεων» απ’ την αρχή: τα ίδια κράτη που είχαν πρωτοστατήσει στην «παγκοσμιοποίηση» όταν θεωρούσαν ότι έχουν το πάνω χέρι οικονομικής κυριαρχίας μέσω του εμπορίου και της τεχνολογικής υπεροχής τους, οι ηπα και η αγγλία κατ’ αρχήν, όντας στριμωγμένα ως προς τις ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες τους, μετέτρεπαν τα μέσα της υπεροχής τους σε ποινολόγια!

Χρειάζεται ένας κάποιος τονισμός εδώ.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Swift 3

Παρασκευή 18 Μάρτη>> Εκείνο που είχε ξεκινήσει ήδη απ’ την στιγμή που η Τεχεράνη είδε τις κάνες των πολυβόλων πάνω στο «φράγμα» ήταν η αναζήτηση τρόπων παράκαμψης (και ενδεχομένως εγκατάλειψης σε μεγάλο βαθμό) τόσο του δολαρίου όσο και του ευρώ στις διεθνείς συναλλαγές κρατών και αφεντικών. Ήδη το 2014 τα πολυβόλα τα είδε και η Μόσχα (μετά το φασιστικό πραξικόπημα στο Κίεβο, την εξέγερση στο Donbass, και την αποτυχημένη προσπάθεια του ουκρανοφασιστικού στρατού να την καταστείλει). Το Πεκίνο ήταν το επόμενο, το Καράκας επίσης…

Μακριά απ’ την ατομική εμπειρία του καθενός και της καθεμιάς μας, το ζήτημα της παράκαμψης νομισμάτων που επί δεκαετίες έχουν υπάρξει ο διεθνής «μεσολαβητής» των τιμών δεν είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται. Η πιο προφανής λύση είναι οι συναλλαγές στα εθνικά νομίσματα των εμπλεκόμενων. Όμως για να λειτουργεί κάτι τέτοιο θα πρέπει α) αυτά τα νομίσματα να έχουν σταθερή ή σχετικά σταθερή ισοτιμία μεταξύ τους, πράγμα που με την σειρά του απαιτεί είτε να βγουν εκτός του διεθνούς εμπορίου (τζόγου…) νομισμάτων είτε να έχουν ισχυρή υποστήριξη απ’ τα κεντρικές τους τράπεζες για να μην υπάρχουν μεγάλες διακυμάνσεις, και β) το εμπόριο μεταξύ αυτών των εθνικών νομισμάτων να είναι στοιχειωδώς συμμετρικό: για παράδειγμα δεν έχει ιδιαίτερη αξία να πουλάει η ρωσία φυσικό αέριο στην κίνα έναντι γουάν, αν αυτά τα γουάν δεν μπορεί να τα χρησιμοποιήσει στην ίδια περίπου ποσότητα για να αγοράσει εμπορεύματα είτε απ’ την κίνα είτε από αλλού.

Επιπλέον υπάρχει το ζήτημα των αποθεματικών των κεντρικών (εθνικών) τραπεζών – βασικό στοιχείο της υποστήριξης, in case of emergency, των νομισμάτων τους. Η αποθήκευση χρυσού είναι μια λύση, αλλά ο χρυσός δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί καθ’ αυτός για πληρωμές. Το πιο συνηθισμένο απόθεμα είναι «χρηματοπιστωτικά προϊόντα» κρατών με ισχυρά νομίσματα – κρατικά ομόλογα για παράδειγμα. (Τα νομισματικά αποθεματικά της κεντρικής ρωσικής τράπεζας ήταν στις 31 Γενάρη αξίας 469 δις δολαρίων. Απ’ αυτό το ποσό το 22% ήταν αμερικανικά ομόλογα, σε δολάριο∙ το 29% ευρωπαϊκά ομόλογα, σε ευρώ∙ και το 6% βρετανικά ομόλογα, σε στερλίνα. Το πρόβλημα μ’ αυτά είναι ότι δεν διακρατούνται στην κεντρική τράπεζα του αγοραστή – της Μόσχας εν προκειμένω – αλλά στην κεντρική τράπεζα του εκδότη – στην Ουάσιγκτον, στο Λονδίνο, στις Βρυξέλες. Αυτό κάνει εύκολη την απαγόρευση χρήσης τους, το «πάγωμα» τους δηλαδή…).

Παρότι το δολάριο χάνει σταθερά το ποσοστό συμμετοχής του στις διεθνείς τρέχουσες συναλλαγές (κάτω από 50%) παραμένει το επικρατέστερο (γενικά) στα αποθεματικά των περισσότερων κεντρικών τραπεζών (πάνω από 60%). Όταν, όμως, τα οπλοπολυβόλα πάνω στη ρύθμιση της κυκλοφορίας του ξερνάνε μολύβι, η καπιταλιστική «κρίση» που δημιουργείται απαιτεί λύση το συντομότερο.

Κι έτσι ακριβώς επιταχύνονται οι τάσεις που είχαν δημιουργηθεί την τελευταία δεκαετία.

Κάτω απ’ την αγωνιώδη δυτική αναμονή για «ρωσική ήττα» στο ουκρανικό πεδίο μάχης, κάτω απ’ την εξαγριωμένα συστηματική δυτική παραπληροφόρηση (αναμενόμενη, όλο και πιο έντονη όταν η εξέλιξη των πραγμάτων είναι αντίθετη…), την Παρασκευή 11 Μαρτίου 2022, ύστερα από σύντομη τηλεσυνεννόηση μεταξύ τους, οι εκπρόσωποι της «ευρασιατικής οικονομικής ένωσης» (EAEU) και της κίνας ανακοίνωσαν το σχεδιασμό ενός νέου νομίσματος διεθνούς χρήσης και ενός νέου διεθνούς χρηματοπιστωτικού μηχανισμού! Αν η αποκοπή διάφορων ρωσικών τραπεζών απ’ το swift και η «διακράτηση» (δηλαδή η απαγόρευση χρήσης) των ρωσικών αποθεμάτων σε δολάριο, ευρώ και στερλίνα ήταν μια «πυρηνική βόμβα» με χρηματοπιστωτικούς / οικονομικούς όρους (μέχρι και ο γάλλος υπ.οικ. Bruno Le Maire το αναγνώρισε!), το «νέο διεθνές νόμισμα / σύστημα συναλλαγών» είναι η εξίσου «πυρηνική» απάντηση και κάτι παραπάνω.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Not so deep fakes…

Δευτέρα 14 Μάρτη>>

Πάνω φωτογραφία: «έκκληση για στρατιωτική σωτηρία των παιδιών στην ουκρανία», από το τμήμα προπαγάνδας των φασιστο-ουκρανών… Κάτω: ίσως το πρωτότυπο πριν 4 χρόνια (το «ίσως» με την έννοια ότι θα μπορούσε να είναι από παλιότερη στιγμή, ίσως μετά από σεισμό κάπου).

Ένα μικρό, ελάχιστο δείγμα απ’ την συστηματική εκστρατεία σύγχισης και πρόκλησης συγκινήσεων στις κοινωνίες του Ώριμου, Ενσωματωμένου Θεάματος – για λογαριασμό του δυτικού ιμπεριαλιστικού ανθρωπισμού και των στρατών του…

Ποιος πόλεμος;

Δευτέρα 14 Μάρτη>> Μερικά τεκμήρια ακόμα για την αποσαφήνιση του «είδους και της πραγματικότητας» του πολέμου∙ και τον περιορισμό των πρόσφατων συγκινησιακών αντι-δράσεων που, 11 φορές στις 10, δηλώνουν την αυτο-υποδούλωση που έχει προηγηθεί και, ίσως, στερεωθεί.

Πρόκειται για μια έκθεση πρόταση της αμερικανικής RAND (προβάλλεται σαν το σημαντικότερο και πιο επιδραστικό απ’ τα αμερικανικά μιλιταριστικά think tanks) το 2019, για το πως ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός θα πρέπει να αντιμετωπίσει την Μόσχα. Μεταφράζουμε μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα (ολόκληρη η εκτενής περίληψη της έκθεσης : https://www.rand.org/pubs/research_briefs/RB10014.html)

… Αυτή η δουλειά στηρίζεται στην αντίληψη του μακρόχρονου στρατηγικού ανταγωνισμού που αναπτύχθηκε στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, που ως ένα βαθμό κατάγεται απ’ την RAND. Μια αναφορά της RAND το 1972 διατύπωσε την θέση ότι οι ΗΠΑ έπρεπε να μετατοπίσουν την στρατηγική σκέψη τους πέρα απ’ την προσπάθεια να βρίσκονται πιο μπροστά απ’ την Σοβιετική Ένωση απ’ όλες τις απόψεις, προς την κατεύθυνση της προσπάθειας να ελέγξουν τον ανταγωνισμό και να τον διοχετεύσουν σε περιοχές όπου οι ΗΠΑ έχουν πλεονέκτημα. Αν αυτή η αλλαγή εστίασης μπορούσε να γίνει πετυχημένα (κατέληγε η έκθεση του 1972) οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να σπρώξουν την Σοβιετική Ένωση να μετατοπίσει τους περιορισμένους πόρους της σε περιοχές που είναι οι λιγότερο απειλητικές.

Η νέα έκθεση εφαρμόζει αυτήν την προσέγγιση στην σημερινή Ρωσία. Μια ομάδα ειδικών της RAND διαμόρφωσε οικονομικές, γεωπολιτικές, ιδεολογικές, πληροφορικές, και στρατιωτικές επιλογές και τις εκτίμησε από ποιοτική άποψη σε σχέση με την πιθανότητα επιτυχίας τους αν επιβληθούν στη Ρωσία, τα οφέλη τους, και τους κινδύνους και το κόστος τους.

Οικονομικά επιβλαβή μέτρα

Η αύξηση της ενεργειακής παραγωγής των ΗΠΑ θα πιέσει τη ρωσική οικονομία, εν δυνάμει περιορίζοντας τον κρατικό προϋπολογισμό και, κατά συνέπεια, τις αμυντικές της δαπάνες. Υιοθετώντας πολιτικές που αυξάνουν την παγκόσμια προσφορά και ρίχνουν τις παγκόσμιες τιμές, οι ΗΠΑ μπορούν να περιορίσουν τα Ρωσικά έσοδα. Κάτι τέτοιο έχει μικρό κόστος ή ρίσκο, παράγει δευτερογενή οφέλη για την οικονομία των ΗΠΑ και δεν απαιτεί πολυμερή υποστήριξη.

Η επιβολή βαρύτερων εμπορικών και χρηματοπιστωτικών κυρώσεων μπορεί επίσης να επιδεινώσει την Ρωσική οικονομία, ειδικά αν αυτές οι κυρώσεις είναι περιεκτικές και πολυμερείς. Ωστόσο η αποτελεσματικότητά τους θα εξαρτηθεί απ’ την διαθεσιμότητα άλλων κρατών να συμμετάσχουν σε μια τέτοια διαδικασία. Αλλά οι κυρώσεις έχουν κόστος και, ανάλογα με την σοβαρότητά τους, αξιοσημείωτους κινδύνους.

Η αύξηση της δυνατότητας της Ευρώπης να εισάγει αέριο από προμηθευτές πέραν της Ρωσίας μπορεί να πιέσει οικονομικά την Ρωσία και να θωρακίσει την Ευρώπη έναντι της Ρωσικής ενεργειακής εξάρτησης. Η Ευρώπη κινείται αργά προς αυτή την κατεύθυνση κατασκευάζοντας εγκαταστάσεις επανα-αεριοποίησης του υγροποιημένου φυσικού αερίου (LVG). Αλλά για να υπάρχει πραγματικό αποτέλεσμα, αυτή η επιλογή θα απαιτούσε να γίνουν πιο ευέλικτες οι παγκόσμιες αγορές LNG σε σχέση με την τωρινή κατάσταση, και θα πρέπει το LNG να γίνει περισσότερο ανταγωνιστικό στην τιμή του σε σχέση με το Ρωσικό αέριο.

Η ενθάρρυνση της μετανάστευσης απ’ την Ρωσία της ειδικευμένης εργασίας και της καλά εκπαιδευμένης νεολαίας έχει ελάχιστο κόστος ή κινδύνους και θα ωφελούσε τις ΗΠΑ και άλλες χώρες υποδοχής ενώ θα δημιουργούσε πρόβλημα στη Ρωσία, αλλά οποιοδήποτε αποτέλεσμα – θετικό για τις χώρες υποδοχής και αρνητικό για την Ρωσία – θα είναι δύσκολο να φανεί παρά μόνο μετά από αρκετά μακριά περίοδο. Αυτή η επιλογή έχει επίσης μικρή πιθανότητα να πιέσει την Ρωσία.

Γεωπολιτικά επιβλαβή μέτρα

Η παροχή φονικών στρατιωτικών μέσων στην Ουκρανία θα αναδείξει τον ισχυρότερο σημείο εξωτερικής αδυναμίας της Ρωσίας. Αλλά κάθε αύξηση των αμερικανικών όπλων και των οδηγιών προς την Ουκρανία πρέπει να είναι προσεκτικά ζυγισμένη έτσι ώστε να αυξήσει το κόστος για την Ρωσία χωρίς να προκαλέσει μια αρκετά ευρύτερη σύγκρουση μαζί της, που εξαιτίας της εγγύτητας έχει αξιοσημείωτα πλεονεκτήματα.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Λίγες ερωτήσεις και απαντήσεις περί φασιστο-ουκρανών

Δευτέρα 14 Μάρτη>> Η καθεστωτική, μιλιταριστική δημαγωγία προσπαθεί να κάνει τα άσπρα μαύρα σχετικά με την ουκρανία – αυτή είναι άλλωστε η δουλειά των πληρωμένων και των εθελοντών σ’ έναν πόλεμο. Ακόμα χειρότερα σ’ έναν παγκόσμιο πόλεμο. Δεν παρεξηγιόμαστε.

Ένα απ’ τα «επιχειρήματα» των δημαγωγών είναι «Μα πως είναι δυνατόν να λέτε ότι είναι ναζί ένας εβραϊκής καταγωγής πολιτικός;» – για τον κλόουν Zelensky ο λόγος. Ας δούμε λοιπόν πως έχουν τα πράγματα.

Ερ.: Είναι όλοι οι ουκρανοί φασίστες;

Απ.: Φυσικά όχι!!! Ούτε καν στη ναζιστική γερμανία δεν ήταν όλοι οι γερμανοί ναζί! Στην ουκρανία έχει υπάρξει και κομμουνιστικό κόμμα (απαγορεύτηκε μετά το πραξικόπημα του 2014, με την κατηγορία ότι «υποστηρίζει τους αυτονομιστές στο Donbass» – και, παραδόξως, αυτό έχει «ξεχαστεί»…) καθώς και λίγοι αναρχικοί. Η μεγάλη πλειοψηφία που εξέλεξε τον Zelensky (73,2%) υποδεικνύει ότι ίσως το μεγαλύτερο μέρος των ουκρανών ήθελε την άνοιξη του 2019 την ειρηνική συνύπαρξη με την ρωσία μέσα από συμφωνημένες διευθετήσεις των ζητημάτων του Donbass και όχι μόνο. Έχει την αξία του ότι οι τότε προτάσεις του Zelensky νίκησαν σ’ όλο το πλάτος και μήκος της ουκρανικός επικράτειας εκτός απ’ την δυτική «φασιστοπεριοχή» του Lviv (δες τον χάρτη από κάτω). Εννοείται πως αυτό ήταν απολύτως αδιάφορο για το φασισταριό και τα αφεντικά του.

Ερ.: Είναι ο Zelensky ναζί;

Απ.: Όχι, κι αυτό είναι άσχετο με την εβραϊκή καταγωγή του! Ο Zelensky είναι ένας θεατρίνος που όταν ανακάλυψε ότι το αξίωμά του δεν είχε καμία σχέση με τον ρόλο του στο σήριαλ που τον έκανε γνωστό, επέλεξε να υποκύψει στους φασιστοναζί της ουκρανίας αντί να παραιτηθεί, που μαζί με τους χρηματοδότες τους (ντόπιους μαφιόζους και Ουάσιγκτον / Λονδίνο) συγκροτούν την πραγματική εξουσία στο Κίεβο.

Ερ.: Μα έστω κι έτσι είναι δυνατό κάποιος εβραϊκής καταγωγής να ανεχτεί ή και να συνεργαστεί με ναζί;

Απ.: Διαβάστε το βιβλίο «Ο Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ: έκθεση για την κοινοτοπία του κακού» της Hannah Arendt για να λύσετε τέτοιες και άλλες απορίες σας…

Ερ.: Έχει κάποιο υλικό όφελος ο Zelensky παραμένοντας ένας υποτακτικός, εικονικός πρόεδρος υπό την εξουσία των ουκρανών ακροδεξιών και των διεθνών συμμάχων τους;

Απ.: Τα λεγόμενα «panama papers» έχουν την απάντηση. Δεν είναι δύσκολο να την βρείτε με μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο (έως ότου παίξει και επ’αυτού συσκότιση αφού ξεβρακώνεται ο «ήρωας της ελευθερίας»…)

Ερ.: Τι συνέβει λοιπόν μετά την εκλογή του κλόουν Zelensky;

Απ.: Ο κλόουν εξελέξη πράγματι υποσχόμενος να αντιμετωπίσει την κτηνώδη «διαφθορά» στην ουκρανία και να λύσει μέσω διαλόγου τα όποια προβλήματα με τις αντάρτικες περιοχές του Donbass και, κατά συνέπεια, με την Μόσχα. Μεταξύ άλλων υποσχόμενος να εφαρμόσει την «πρόταση Steinmeier» (Steinmeier formula). Περί τίνος επρόκειτο;

Το 2016, σαν υπουργός εξωτερικών τότε στο Βερολίνο (σήμερα είναι πρόεδρος της γερμανίας) ο Frank-Walter Steinmeier πρότεινε ότι στις ανταρτοκρατούμενες περιοχές του Donetsk και του Luhansk θα έπρεπε να προταθεί «ειδικό καθεστώς αυτοδιοίκησης», στη συνέχεια να γίνει δημοψήφισμα, και αν η επιλογή ήταν παραμονή στην ουκρανία να εφαρμοστεί αυτό το ειδικό καθεστώς.

Στις 1 Οκτώβρη του 2019 ο Zelensky, σαν πρόεδρος λίγων μηνών, ανακοίνωσε ότι συμφώνησε σ’ αυτό το σχέδιο, στη διάρκεια μιας απ’ τις συναντήσεις μεταξύ εκπροσώπων της Μόσχας, του Κιέβου και του ΟΑΣΕ. Η συμφωνία του ήταν συνέπεια των υποσχέσεών του, ήταν συνεπής με τις «συμφωνίες του Μινσκ», και είχαν προηγηθεί άλλες συναντήσεις για να διευθετηθούν οι λεπτομέρειες της εφαρμογής της «φόρμουλας»…

Αλλά η πραγματική εξουσία στο Κίεβο είχε αντίθετη γνώμη. Ξεκίνησε μια εκστρατεία με τίτλο «όχι στη συνθηκολόγηση», απειλές (και όχι μόνο απ’ το εσωτερικό…) ότι θα βρεθεί (ο Zelensky) σε κάποιο χαντάκι, και σε λίγες μέρες (στις 6 Οκτώβρη του 2019) μια μεγάλη συγκέντρωση εθνοφασιστών στο Κίεβο.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.