Tag: λίβανος

Μέση Ανατολή

Δευτέρα 6 Νοέμβρη. Προσπαθώντας να στερέωσει τον θρόνο του ο «πρίγκηπας» Mohammed Bin Salman μοιάζει να ανοίγει σχεδόν όλα τα χαρτιά του μαζί, έχοντας ένα εξάσφαιρο στο τραπέζι· που μπορεί όμως να εκπυρσοκροτήσει. Το Σάββατο το μεσημέρι “απέλυσε” τον πρωθυπουργό του λιβάνου. Σε ένα “σκηνικό” (κυριολεκτικά) που ούτε η μαφία δεν θα καταδεχόταν να γίνει γνωστό, ο Saad Hariri ταξίδεψε στο Ριάντ επειγόντως, στις 4 Νοέμβρη, αφού την προηγούμενη ημέρα, στις 3 Νοέμβρη, είχε συναντηθεί στη Βηρυττό (ερχόμενος και πάλι απ’ το Ριάντ) με τον Ali Akbar Velayati, υψηλόβαθμο σύμβουλο του ιρανού αρχιπαπά Khameini, με σκοπό να τον πείσει να σταματήσει να υποστηρίζει (η Τεχεράνη) τους Houthi στην υεμένη. Ο Hariri απέτυχε στην αποστολή που του είχε αναθέσει ο Salman (και τι άλλο θα γινόταν;) και παρότι πρωθ. του λιβάνου ανακλήθηκε στη σαουδική αραβία, και το Σάββατο το μεσημέρι ανακοίνωσε την παραίτησή του απ’ το Ριάντ, από σαουδαραβικό κανάλι. (Δεν είναι σίγουρο αν τον σημάδευαν όπλα… Είπε, πάντως, ότι η ζωή του κινδυνεύει… εννοώντας στην Βηρυττό…). Παραιτήθηκε διαμαρτυρόμενος, όπως δήλωσε, εναντίον της Τεχεράνης, που ανακατεύεται στα εσωτερικά του λιβάνου.

Οι αντάρτες της υεμένης (εναντίον των οποίων έχουν εκστρατεύσει οι μισθοφόροι που λέγονται «στρατός της σαουδικής αραβίας» ρημάζοντας την χώρα) είχαν ένα σχόλιο να κάνουν: έριξαν το βράδυ έναν τουλάχιστον βαλλιστικό πύραυλο στο αεροδρόμιο του Ριάντ· κάτι που γίνεται πρώτη φορά αυτά τα χρόνια του πολέμου. Κάτι που, επίσης, δείχνει ότι τα σαουδαραβικά παλάτια δεν στέκονται καλά στη θέση τους. (Το καθεστώς υποστηρίζει ότι κατέρριψε τον πύραυλο, αλλά αυτό δεν είναι καθόλου βέβαιο…). Επιπλέον, οι Houthi έριξαν ένα ελικόπτερο κοντά στα σύνορα υεμένης – σαουδικής αραβίας, μέσα στο οποίο ήταν ένας κυβερνήτης πρίγκηπας και διάφοροι άλλοι αξιωματούχοι του Ριάντ.

Προφανώς χεσμένος ο Salman υπέγραψε αργά τη νύχτα του Σαββάτου προς την Κυριακή την σύλληψη διάφορων πριγκήπων απ’ την μεγάλη βασιλική οικογένεια των Σαούντ, καθώς και κάμποσων υψηλόβαθμων αξιωματούχων, υπουργών και βαθύπλουτων. Οι συλλήψεις και φυλακίσεις παρουσιάστηκαν την Κυριακή σαν «εκστρατεία κατά της διαφθοράς» – πολύ συγκινητικό, πράγματι.

Οι καλοθελητές θα προβάλλουν αυτές τις εξελίξεις σαν επιβεβαιώση της «σταθερότητας» και των «μεταρρυθμίσεων» που φέρνει ο Salman. Ο βασικότερος καλοθελητής είναι το Τελ Αβίβ, που προσβλέπει στον 32χρονο (με το θέμα στη μύτη…) σαν τσάτσο του στη χερσόνησο. Ωστόσο δεν φαίνεται κάτι άλλο εκτός από σπασμωδικές κινήσεις, που αναβλύζουν απ’ τον φόβο. Κι ενώ διάφοροι διεθνείς έμμισθοι δημαγωγοί αναρωτιούνται για την «σταθερότητα» στο λίβανο μετά την απόλυση του Hariri (επειδή, προφανώς, τους βολεύει ένας «εμφύλιος» στο λίβανο), εκείνο που τρίζει όλο και πιο δυνατά είναι η σαουδαραβική πετροχούντα.

Στην άκρη της Μεσογείου 1

Τρίτη 21 Μάρτη. Για ορισμένους (που λένε ότι στηρίζονται σε πληροφορίες) η επίθεση του Τελ Αβίβ στο λίβανο, εναντίον της Χεζμπ’ Αλλάχ, είναι θέμα χρόνου. Η λιβανέζικη οργάνωση απ’ τη μεριά τους υπόσχεται δυσάρεστες εκπλήξεις σε βάρος του ισραηλινού στρατού. Αυτό που πρέπει να θεωρούμε βέβαιο είναι το μιλιταριστικό / φασιστικό καθεστώς του Τελ Αβίβ έχει το “ελεύθερο” απ’ την Ουάσιγκτον να κάνει ό,τι γουστάρει. Είναι αυτό, όμως, αρκετό;

To Τελ Αβίβ στις αρχές Απρίλη (υποστηρίζει ότι) ολοκληρώνει την θωράκισή του μέσω αντιπυραυλικών συστημάτων αεράμυνας (Iron Dome project) με την εγκατάσταση του τρίτου συστατικού (μετά τους Arrow 2 και 3), των πυραύλων David’s Sling. Το ισραηλινό καθεστώς θέλει να πιστεύει ότι μ’ αυτά τα εργαλεία θα είναι άτρωτο, ή σχεδόν άτρωτο, από οτιδήποτε μπορεί να διαθέτει είτε η Χεζμπ’ Αλλάχ, είτε ο συριακός στρατός, είτε ο ιρανικός. Είναι αυτό, όμως, αρκετό;

Δεν φαίνεται να είναι. Η αιτία λέγεται «Μόσχα». Τα ραντάρ των S-400 που βρίσκονται στα μεσογειακά παράλια της συρίας είναι υπεραρκετά για να εντοπίζουν κάθε κίνηση ισραηλινού αεροπλάνου ή πυραύλου, στην αφετηρία τους. Τι ρόλο σκοπεύει να δώσει σ’ αυτές τις πληροφορίες η Μόσχα; Θα τις διοχετεύει στους συμμάχους της στο συριακό πεδίο μάχης; Κι αν ναι, με τι όπλα τους έχει εξοπλίσει;

Μόλις προχτές το Τελ Αβίβ επιχείρησε μια απ’ τις συνηθισμένες αεροπορικές επιθέσεις του στο συριακό έδαφος· μία απ’ αυτές στις οποίες η συριακή αεράμυνα δεν μπορούσε μέχρι προχτές να αντιδράσει. Αυτή τη φορά αντέδρασε. Καθυστερημένα, χωρίς αποτέλεσμα (παρά τις περί αντιθέτου συριακές δηλώσεις), αλλά αντέδρασε. Το ισραηλινό πεντάγωνο αναγκάστηκε να ακυρώσει την επίθεση που είχε ξεκινήσει· καλού κακού… Πως τα κατάφερε να αντιδράσει (έστω και αργοπορημένα) η συριακή αεράμυνα; Τι ρόλο έπαιξε σ’ αυτό η Μόσχα; Το φασιστόμουτρο ο ισραηλινός υπ.αμ. Avigdor Lieberman, φίλος του έλληνα ψεκασμένου, έγινε έξαλλος: Την επόμενη φορά δήλωσε που ο συριακός στρατός θα μας εμποδίσει να κτυπήσουμε στο συριακό έδαφος θα καταστρέψουμε τα συστήματα αεράμυνάς του, χωρίς δεύτερη κουβέντα! Α χα!!!! Τόσο πολύ, ε;

Το ρωσικό υπ.εξ. κάλεσε τον ισραηλινό πρεσβευτή στη Μόσχα Gary Koren για να δώσει εξηγήσεις γι’ αυτήν την ισραηλινή επίθεση. Πρώτη φορά συμβαίνει κάτι τέτοιο, τόσο φανερά και σ’ αυτό το διπλωματικό επίπεδο. Το Τελ Αβίβ είχε μάθει ως τώρα ότι μπορεί να βομβαρδίζει στο συριακό έδαφος χωρίς να δίνει εξηγήσεις στη Μόσχα. Έχει αλλάξει κάτι;

Δεν διακινδυνεύουμε να απαντήσουμε με βεβαιότητα. Είναι όμως δύσκολο τα ισραηλινά σχέδια για την περιοχή να είναι συμβατά με τα ρωσικά. Κι αν είναι αλήθεια ότι το Τελ Αβίβ ετοιμάζεται να ισοπεδώσει το νότιο λίβανο ελπίζοντας ότι θα θάψει στα μπάζα τις στρατιωτικές ικανότητες της Χεζμπ’ Αλλάχ, μετά την πανηγυρική ήττα του παρόμοιου σχεδίου του το 2006 δεν έχει κανένα περιθώριο. Όχι να ηττηθεί. Ούτε καν να αποτύχει. Συνεπώς η όποια, έστω και έμμεση (π.χ. πληροφοριακή) υποστηρίξη της Μόσχας στη Χεζμπ’ Αλλάχ είναι ιδιαίτερα κρίσιμος παράγοντας για να γίνει ή να μην γίνει η ισραηλινή εκστρατεία.

(η φωτογραφία είναι τραβηγμένη πριν δυο βδομάδες στο Aleppo…)

Φρικτή συμφωνία

20/2/2017. …Ο πρόεδρος και ο πρωθυπουργός συμφώνησαν στην ανάγκη να αντιμετωπιστούν οι απειλές που προκαλούνται απ’ το Ιράν και τους proxies του… έτσι ώστε να δημιουργηθεί μια πιο ασφαλής Μέση Ανατολή προς όφελος όλων των χωρών. Οι δύο ηγέτες συμφώνησαν ότι το η συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν είναι μια φρικτή συμφωνία για τις ΗΠΑ, το Ισραήλ, και τον κόσμο. Ο πρόεδρος διαβεβαίωσε τον πρωθυπουργό ότι το Ιράν δεν πρέπει, και δεν πρόκειται να αποκτήσει πυρηνικά όπλα…
Αυτό είναι απόσπασμα του κοινού ανακοινωθέντος (με την ευθύνη της Ουάσιγκτον) μετά την συνάντηση Νετανιάχου και Τραμπ στις ηπα – την περασμένη Τετάρτη. Τι καταλαβαίνετε;
Κάποιοι ειδικοί στην διπλωματική αργκώ σημειώνουν ότι η ανακοίνωση δεν αναφέρει τίποτα για νέες αμερικανικές κυρώσεις κατά της Τεχεράνης· κι αυτό το θεωρούν κάπως παρήγορο. Υπάρχει ένας τουλάχιστον σοβαρός λόγος για να μην γίνεται σχετική μνεία, αλλά δεν είναι απαραίτητα καλός: η ε.ε., η Μόσχα και η Κίνα δεν πρόκειται να ακολουθήσουν τους αμερικάνους σε τέτοιο δρόμο, αφού θεωρούν ότι η διεθνής συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν είναι επαρκής και τηρείται απ’ την Τεχεράνη (όχι, όμως, απ’ την Ουάσιγκτον). Αυτό σημαίνει ότι τα αμερικανικά περιθώρια σ’ αυτήν την τακτική έχουν εξαντληθεί, λίγο πολύ.
Όμως η διάγνωση για «φρικτή συμφωνία» και για «απειλές που προέρχονται απ’ το ιράν και τους proxies του» υπογράφεται και απ’ τον επικεφαλής του πλέον μιλιταριστικού και πολεμοκάπηλου κράτους της μέσης ανατολής. Η οποία θα πρέπει «να γίνει πιο ασφαλής» – λέει ο Νετανιάχου, και εννοεί «πιο ασφαλής για το ισραήλ – τελεία και παύλα». Σαν «βάση» αυτό το «πόρισμα» είναι μια χαρά για το Τελ Αβίβ, που δεν κάνει «εξωτερική πολιτική» με «οικονομικές κυρώσεις» αλλά με βόμβες. Εξ ου και η αναφορά σε “proxies”: πρόκειται για την λιβανέζικη Χεζμπ’ Αλλάχ, αν δεν το καταλάβατε…
Που θα κτυπήσει το Τελ Αβίβ; Στο λίβανο; Στο ιράν; Και στα δύο; Είμαστε ενστικτώδικα σίγουροι ότι θα κτυπήσει, αν και δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε ακόμα πότε θα το κάνει. Με τις πλάτες της Ουάσιγκτον, και την υποστήριξη του Ριάντ – θα (ξανα)επιχειρήσει να σπείρει «ασφάλεια»… Και, φοβούμαστε, ότι έχει λόγους να διαλέξει το ιράν σαν κύριο στόχο. Αν συμβεί αυτό, η επίθεση δεν θα έχει σχέση με άλλες προηγούμενες ιμπεριαλιστικές ενέργειες του ισραηλινού κράτους.
Θα είναι πολύ πιο φρικτή.