Tag: ηπα

Αμερικάνος έτοιμος για όλα

Δευτέρα 3 Απρίλη. Το ψόφιο κουνάβι έβαλε την πρώτη υπογραφή του στην κήρυξη εμπορικού πολέμου μεγάλης κλίμακας. Υπέγραψε την περασμένη Παρασκευή ένα γενικό σχέδιο “έρευνας και δράσης” για την αντιμετώπιση των εμπορικών ελλειμμάτων των ηπα. Το 2016 στο σύνολό του αυτό το έλλειμμα ήταν 471 δισ. ευρώ (502 δισ. δολάρια), αυξημένο κατά 1,9 δισ. δολάρια σε σχέση με το 2015. Τα μέτρα θα στραφούν εναντίον όσων ανταγωνιστών τολμάνε να τα τα καταφέρνουν καλύτερα (από εμπορική άποψη) απ’ τις εταιρείες που έχουν έδρα τις ηπα. Γερμανία, κίνα, αλλά και καναδάς, ιαπωνία είναι στο στόχαστρο. Ήδη σ’ αυτό το πρώτο σετ “άμυνας” προβλέπονται αυξημένοι δασμοί στις εισαγωγές χάλυβα απ’ την γερμανία, την ιαπωνία, τη νότια κορέα, την ταϊβάν και άλλα τέσσερα κράτη.

Είναι τρόπος αυτός για να κάνει το ψόφιο κουνάβι και η διοίκησή του φιλίες σ’ αυτόν τον μάταιο αλλά πάντα καπιταλιστικό κόσμο; Όχι, δεν είναι. Θα βρει πρόθυμους να διορθώσουν το «έγκλημα» του εμπορικού ελλείμματος των ηπα πουλώντας λιγότερα σ’ αυτές και αγοράζοντας περισσότερα «made in usa»; Χλωμό, πολύ χλωμό μας φαίνεται. Τι θα κάνουν οι υπόλοιποι καπιταλισμοί του πλανήτη; Θα πεταλώνουν άλογα;

Συνεπώς μπορούμε να συγκρατήσουμε αυτήν την ημερομηνία, την 31η Μάρτη του 2017, σαν μια σημαντική στιγμή στην όξυνση του παγκόσμιου ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Για κακό μας – εννοείται…

Για όλα;

Δευτέρα 3 Απρίλη. Την ερχόμενη Πέμπτη και Παρασκευή ο πρόεδρος της κίνας Xi Jinping θα βρίσκεται στην Ουάσιγκτον. Και το ψόφιο κουνάβι έχει τραβήξει ήδη το σπαθί του, “τιτιβίζοντας” (τι γλυκό!): με την κομψότητα που τον διακρίνει θα “τρίψει στα μούτρα” του κινέζου προέδρου το μεγάλο εμπορικό πλεόνασμα του Πεκίνου. Και φυσικά έχει κι άλλα “ράματα για την γούνα” του κινεζικού κράτους. Αν δεν μαζέψετε εσείς την βόρεια κορέα για το κάνουμε μόνοι μας είναι μια ιδέα… Μαζευτείτε απ’ τη θάλασσα της νότιας κίνας γιατί εμποδίζετε τα αεροπλανοφόρα μας είναι μια άλλη…

Έχετε προσέξει το ανέκφραστο (για τα δυτικά δεδομένα) και μόνιμα ίδιο ύφος του κινέζου προέδρου στις φωτογραφίες απ’ τις συναντήσεις του με ξένα αφεντικά; Υποθέτουμε ότι θα κρατήσει το ίδιο και τώρα. Μπορεί, όμως, ένα ψόφιο κουνάβι (ή το επιτελείο του) να καταλάβει τι μπορεί να σκέφτεται το αφεντικό ενός κράτους με συνεχή ιστορία 5 χιλιάδων χρόνων;

Όχι. Γι’ αυτό πολλαπλασιάζει και ενισχύει τις στρατιωτικές βάσεις όπου μπορεί γύρω απ’ την κίνα… Και έχει το νου του εκεί που καταλαβαίνετε: στην άκρη της κάννης…

Το αυστηρό αφεντικό

Κυριακή 2 Απρίλη. Ο Tax Tillerson κούνησε το δάκτυλο: … Ως τις 25 Μάη θέλω όλα τα κράτη / μέλη του νατο να (μου) φέρουν το σχέδιό τους για το πως θα αυξήσουν τις «αμυντικές δαπάνες» τους (δηλαδή την συμμετοχή τους στα έξοδα του νατο) στο 2% του αεπ τους ως το 2024…

Ήταν η πρώτη εμφάνιση του νέου υπ.εξ. της ψοφιοκουναβικής διοίκησης, στη σύνοδο των υπ.εξ. του νατο στα «κεντρικά», στις Βρυξέλες, προχτές. Οπωσδήποτε εντυπωσιακή πρεμιέρα. Δεν είπε τι θα πάθει όποιος δεν είναι επιμελής. Το Βερολίνο, πάντως, έδωσε την απάντησή του: δεν πρόκειται να αυξήσουμε τόσο τα στρατιωτικά έξοδά μας. Όσο για σχέδιο, έχουμε: λέγεται τακτικός προϋπολογισμός του κράτους!

Χμμμμ… Δεν θα την περάσουν την τάξη αυτοί οι παλιογερμανοί! Αντίθετα ένας σπασίκλας, απ’ τους πέντε όλους κι όλους, γνωστός, θα πρέπει να κορδώθηκε. Εγώ, εγώ κύριε να πάρω το απουσιολόγιο!

Ο ψεκασμένος (τον πήρε το ντουμάνι που πήγαινε για τον φίλο του, τον υπ.αμ.) Nick the greek πέρασε ωραία τις προάλλες. Δεν τον φώναξε ο «κύριος» στο γραφείο για να τον συγχαρεί – αλλά ένιωσε, επιτέλους, πρώτο θρανίο πίστα.

Χαρτζιλίκι, πάντως, δεν θα πάρει.

Καπιταλισμός

Κυριακή 2 Απρίλη. Το γράφημα πάνω δείχνει την εξέλιξη των εισοδημάτων προ φόρων στην αμερικανική κοινωνία (σαν ποσοστό επί του συνόλου). Η πράσινη γραμμή δείχνει την πορεία του (συνολικού) εισοδήματος του «κάτω μισού» της πυραμίδας. Η πορτοκαλί δείχνει την πορεία του (συνολικού) εισοδήματος του κορυφαίου 1%.

Είναι σαφές τι έχει συμβεί απ’ τα μέσα της δεκαετίας του ’70 και μετά, όταν ξεκίνησε και στις ηπα η αντεπίθεση των αφεντικών και, στη συνέχεια, στα ‘80s, η καπιταλιστική αναδιάρθρωση…

Είναι; Fight for 15!!!

Αφγανιστάν

Σάββατο 1 Απρίλη. Γίνεται “κάτι” στο ξεχασμένο (;) αφγανιστάν; Οι στρατηγοί του αμερικανικού πενταγώνου επιμένουν μονότονα εδώ και μήνες: η ρωσία εξοπλίζει τους ταλιμπάν (!). Τελευταίοι σ’ αυτή τη σειρά καταγγελιών ο “τρελός σκύλος” Jim Mattis (μλώντας απ’ το Λονδίνο) και ο Curtis Scaparrotti, αμερικάνος στρατηγός, επικεφαλής του νατο στην ευρώπη.

Η Μόσχα το αρνείται. Όχι 100%. Πριν κανά δυο χρόνια ο Zamir Kabulov, επικεφαλής του τμήματος του ρωσικού υπ.εξ. που είναι αρμόδιο για το αφγανιστάν, και ειδικός απεσταλμένος της Μόσχας εκεί, είχε αναγνωρίσει ότι η Μόσχα ανταλλάσσει πληροφορίες με τους ταλιμπάν, με δεδομένο ότι έχουν κοινά συμφέροντα εναντίον του isis. Αν, λοιπόν, έχουν κοινά συμφέροντα, γιατί η Μόσχα να αυτοπεριορίζεται και να μην διευκολύνει, έστω ανεπίσημα, τον εξοπλισμό των ταλιμπάν; Πως θα αντιμετωπίσουν τον isis στο αφγανιστάν; Με πέτρες;

Μας φαίνεται λογικό ότι πράγματι η Μόσχα «βοηθάει» τους ταλιμπάν. Αν συνυπολογίσει μάλιστα κανείς ότι θεωρεί τον isis δημιούργημα (και) των αμερικανικών υπηρεσιών, η βοήθεια στους ταλιμπάν έχει και μια καλή αντιαμερικανική δόση.

Κι έτσι το «ξεχασμένο» μέτωπο του αφγανιστάν φαίνεται ότι επικαιροποιείται μέσα στις τωρινές εξελίξεις του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Οι ταλιμπάν επεκτείνουν την κυριαρχία τους στο αφγανιστάν, όχι μόνο εναντίον του isis (που μάλλον δεν πρόλαβε να στήσει κάτι αξιόμαχο) αλλά και κατά του «επίσημου αφγανικού στρατού», που έχει εκπαιδεύσει και εξοπλίσει η Ουάσιγκτον. Η «φιλική προς τις ηπα» κυβέρνηση στη Καμπούλ ανησυχεί.

Απ’ την μεριά της η Ισλαμαμπάντ (ή κάποιες φράξιες των μυστικών υπηρεσιών του πακιστανικού κράτους), που πάντα ενδιαφέρεται έντονα για το αφγανιστάν, προσπαθεί να πείσει την καινούργια αμερικανική διοίκηση να αυξήσει αισθητά τον στρατό της στο αφγανιστάν, για να αντιμετωπίσει τους ταλιμπάν. Μερικοί μυρίζονται «παγίδα», μέσα από υπόγειες συνενοήσεις Ισλαμαμπάντ – Πεκίνου – Μόσχας: να ξεκινήσει πάλι η Ουάσιγκτον εκστρατεία στο αφγανιστάν, και να «κολλήσει» εκεί ματώνοντας. Ίσως το πακιστανικό κράτος (ή καποιες φράξιές του) έχουν ανοικτούς λογαριασμούς με την Ουάσιγκτον, απ’ τις σκαιές απειλές της εναντίον του για να εκβιάσει την συνεργασία του, όταν ετοίμαζε την εισβολή στο αφγανιστάν, το 2001. Ποιός ξέρει;

Προς το παρόν το αμερικανικό πεντάγωνο δεν το έχει αποφασίσει. Μένει στις καταγγελίες κατά της Μόσχας. Αλλά υποθέτουμε ότι είναι πολύ δύσκολο να δεχτεί το ενδεχόμενο να χάσει τα υψίπεδα και μάλιστα από ρωσικές «επιρροές»: έχει φυτέψει 5 ή 6 βάσεις εκεί, με μεγαλύτερη την αεροπορική στο Bagram. Βάση που δεν είναι “αδιάφορη” για τους ταλιμπάν. Το 2007 έκαναν επίθεση αυτοκτονίας εκεί, με 23 νεκρούς και 20 τραυματίες, την ώρα που ο Dick Cheney, αντιπρόεδρος τότε των ηπα, έκανε επίσκεψη στη συγκεκριμένη βάση… Το 2009, το 2010 και το 2013 επιτέθηκαν με ρουκέτες, σκοτώνοντας συνολικά 6 αμερικάνους πεζοναύτες.

Ξέρουν τον δρόμο…

Συρία

Σάββατο 1 Απρίλη. Η Μόσχα θεωρεί πάντα, επίσημα, “τρομοκράτες” τους ταλιμπάν. Υπάρχει όμως και ρεαλισμός· του ιδίου τύπου με τον ρεαλισμό της Ουάσιγκτον: αν οι “τρομοκράτες” έχουν κοινά μ’ εμάς συμφέροντα, τότε αξίζουν υποστήριξη.

Να, λοιπόν, μια ερώτηση (που την αφήνουμε αναπάντητη προς το παρόν): τώρα που η Ουάσιγκτον αναγκάζεται να στείλει δικό της στρατό, και μάλιστα πεζικό, στη συρία (για να διασώσει το σχέδιό της για την διάλυσή της…) θα ήταν άραγε εφικτό για την Μόσχα (και για την Τεχεράνη, και για την Δαμασκό…) “να αγοράσει / αγοράσουν κάποιους τρομοκράτες”, σε καλή ποιότητα και ποσότητα, για να κάνουν την ζωή δύσκολη στον u.s. army;

Θα δείξει.

Διαγράφεται στον ορίζοντα, ωστόσο, μια ορισμένη τακτική· έστω, η ισχυρή πιθανότητά της. Εκ μέρους της Μόσχας αλλά και του Πεκίνου (και όχι μόνο): αφού ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός έχει κάνει το καλύτερό του να αποσταθεροποιήσει μια μεγάλη ζώνη του πλανήτη, απ’ την βόρεια αφρική μέχρι το ινδοκούς, να τον αναγκάσουν να δίνει για καιρό μικρομεσαίες μάχες φθοράς σ’ αυτό το δευτερεύον μέτωπο του 4ου παγκόσμιου. Εναντίον «τρομοκρατών» φυσικά, αλλά των «άλλων» τέτοιων… Με ότι συνεπάγεται αυτό.

Αν είναι βάσιμη η σκέψη μας, τότε η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της θα βρεθούν στην καθόλου ευχάριστη θέση να έχουν κατουρήσει κόντρα στον άνεμο…

Πάντως προς το παρόν, χωρίς μεγάλο θόρυβο, η Μόσχα έχει καταφέρει να βρει τα δικά της στηρίγματα (άντε, μαζί με το Παρίσι…) και στο πεδίο μάχης που λέγεται «λιβύη»…

Ο τραπεζίτης

Παρασκευή 31 Μάρτη. Η σύλληψη του Mehmet Hakan Atilla στις ηπα δεν είναι αυτό που θα έλεγε κανείς «βελτίωση των αμερικανο-τουρκικών σχέσεων». Ο Hakan είναι γενικός διευθυντής μιας τουρκικής τράπεζας απ’ τις μεγαλύτερες, της Halkbank. Και κατηγορείται ότι σε συνεργασία με τον τουρκο-ιρανό έμπορο χρυσού Reza Zarrab είχε οργανώσει ένα δίκτυο μαϊμού εταιρειών που επέτρεπε κυκλοφορία χρήματος προς και από το ιράν, κατά παράβαση του αμερικανικού εμπάγκο.

Θεωρούμε πολύ πιθανό ότι όντως ο Hakan (και όχι μόνον αυτός το πιθανότερο) έκανε ακριβώς αυτό: έσπαγε το αμερικανικό εμπάγκο στην Τεχεράνη, με το αζημίωτο. Αλλά ακόμα πιο βέβαιο είναι ότι αυτό γινόταν εν γνώσει και με την έγκριση των κυβερνήσεων Ερντογάν: ποτέ η Άγκυρα δεν θα τσακωνόταν με την Τεχεράνη απλά και μόνο επειδή αυτό γούσταρε η Ουάσιγκτον!

Συνεπώς το ζήτημα έχει πολιτικές διαστάσεις. Και το έκανε φανερό ο τούρκος υπ.εξ. Cavusoglu, ακόμα και στην κοινή συνέντευξη τύπου με τον «ψοφιοπεριστέρι» αμερικάνο υπ.εξ. Tillerson, χτες. Η σύλληψή του είναι δουλειά των γκιουλενιστών στις ηπα δήλωσε μεταξύ άλλων.

Εκεί που μας χρωστάγανε (τον Γκιουλέν) μας πήραν και το βόδι (τον Hakan) θα μπορούσε να συμπληρώσει, δείχνοντας τις ηπα. Αλλά δεν το έκανε. Ίσως επειδή δεν είναι τουρκική η παροιμία. Ή, ίσως, επειδή θα το κάνει προσεχώς…

Ο πονηρός πράκτορας

Παρασκευή 31 Μάρτη. Ο κυρ Βλαδίμηρος ρωτήθηκε χτες από δυτικό δημοσιογράφο, σε συνέντευξη τύπου, για το αν οι μυστικές του υπηρεσίες ανακατεύτηκαν στις αμερικανικές εκλογές. Και πως απάντησε ο παμπόνηρος;

Έκανε αναφορά στον Ronald Reagan (παλιότερο πρόεδρο των ηπα) ο οποίος (κατά τον Πούτιν…), σε ερώτηση δημοσιογράφου για το αν θα αυξήσει τους φόρους απάντησε «Διαβάστε τα χείλη μου… Όχι!» Διαβάστε τα χείλη μου.. Όχι! έπαιξε τον σύντομο ρόλο του ο Πούτιν, με την απαραίτητη έμφαση στο “No!” – και με ένα θριαμβευτικό υφάκι.

Και ύστερα ακολούθησε μια “αποκάλυψη”: αυτή η κουβέντα δεν ήταν το Reagan αλλά του Bush πατρός, το 1988… Το χειρότερο; Έμεινε στην αμερικανική ιστορία σαν καραμπινάτο ψέμα, αφού δυο χρόνια μετά ο Bush αύξησε τους φόρους.

Τι έγινε λοιπόν με τον Πουτινάκο; Δύο είναι τα ενδεχόμενα. Το ένα πως έχει αρχίσει να ρετάρει. Μπερδεύει τους αμερικάνους προέδρους (μικρό το κακό) και, κυρίως, του διέφυγε ότι το “No!” που αντέγραψε ήταν ψέμα.

Πιθανό, γιατί όχι; Υπάρχει όμως άλλο ένα ενδεχόμενο: ότι σκόπιμα μπέρδεψε τους προέδρους, επειδή σκόπιμα μιμήθηκε μια απάντηση που το ξέρει ότι ήταν ψέμα. Εν ολίγοις ο Πούτιν είπε “διαβάστε τα χείλη μου … Όχι!» εν γνώσει του ότι το παράδειγμα που χρησιμοποίησε διαψεύστηκε, στην αμερικανική πολιτική ιστορία είναι ένας θρύλος ψεύτικης δήλωσης, άρα εύκολα θα θεωρηθεί ότι είπε ψέματα. Όμως αυτός είπε «Όχι!», με πόζα. Αν εσείς καταλάβατε «Ναι!», τότε εσείς το είπατε!…

Τι νόημα θα είχε κάτι τέτοιο; Κάτι που ένα στοιχειωδώς καθαρό μυαλό θα το είχε καταλάβει, απ’ την πρώτη στιγμή που ο Πούτιν κατηγορήθηκε ότι «ανακατεύτηκε στις εκλογές υπέρ του Τραμπ»: πολύ περισσότερο απ’ το αν όντως έγινε κάτι τέτοιο (πως;), το σημαντικό όφελος για το ρωσικό καθεστώς είναι να γίνεται διαρκώς κουβέντα ότι α) το αμερικανικό καθεστώς είναι ευάλωτο, και μάλιστα ακόμα και στην κορυφαία «δημοκρατική» στιγμή του, τις εκλογές, και β) το ρωσικό καθεστώς είναι σε θέση να διαμορφώνει την αμερικανική κοινή γνώμη (!!!)

Αν το αφεντικό της Μόσχας ήθελε να συντηρήσει (ίσως και δυναμώσει) αυτήν την αυτο-υπονομευτική φλυαρία των αμερικάνων, τότε στην αρχική ερώτηση θα απαντούσε «Όχι!» (τι άλλο δηλαδή;) αλλά με τρόπο που, μέσω «λάθους», ή ακόμα καλύτερα μέσω «λάθους πάνω σε λάθος», να μπορούσε να ερμηνευτεί σαν λανθάνουσα ομολογία. Σαν «Ναι!» που ξέφυγε.

Ε, κάτι θα ξέρει για τα ψυχαναλυτικά κολλήματα της δύσης και η fsb… Ε;

Η “κεντρική διοίκηση” σκέφτεται φωναχτά

Παρασκευή 31 Μάρτη. …Πιστεύω ότι το ιράν δρά σ’ αυτό που αποκαλώ γκρίζα ζώνη, που είναι μια περιοχή μεταξύ του συνηθισμένου ανταγωνισμού μεταξύ κρατών και λίγο πριν την ανοικτή σύγκρουση… Πρέπει να εξετάσουμε τις δυνατότητές μας να σταματήσουμε τις δραστηριότητες του ιράν με στρατιωτικά ή άλλα μέσα…

Όταν αυτά λέγονται από τον στρατηγό Joseph Votel, επικεφαλής της «κεντρικής διοίκησης» (centcom) του αμερικανικού Πενταγώνου (αφορά όλη τη μέση Ανατολή ως την κεντρική ασία, και την βόρεια αφρική – είναι η ζώνη στρατοαστυνόμευσης που περιλαμβάνει όλους τους μεγάλους επίσημους πολέμους της Ουάσιγκτον απ’ το 2001 και μετά, στο αφγανιστάν, στο ιράκ, στη συρία…) τότε μπορεί να έχει ένα βάρος.

Τι βάρος όμως; Ο Votel έχει υπό την διοίκησή του 80.000 πεζοναύτες, με όλα τα απαραίτητα. Ωστόσο το σημαντικότερο όπλο του δεν είναι αυτοί. Είναι οι συμμαχίες της Ουάσιγκτον με μιλιταριστικά (Τελ Αβίβ, τμήμα της Ισλαμαμπάντ) έως ανοικτά φασιστικά (Ριάντ and friends) καθεστώτα στην ζώνη ευθύνης της centcom.

Τι σημαίνει αυτό; Μια άμεση “χρήση στρατιωτικών μέσων” απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον κατά της Τεχεράνης θα γινόταν εύκολα αντιληπτή απ’ τις προετοιμασίες της. Αντίθετα, η προβοκατόρικη δράση συμμάχων, με τον αμερικανικό στρατό σαν back up, θα μπορούσε να γίνει περισσότερο αιφνιδιαστικά και χωρίς να εμπλακούν αμέσως οι 80.000 αμερικάνοι πεζοναύτες και τα απαραίτητά τους. Προβοκατόρικος αιφνιδιασμός υπό την σκέπη των αμερικανικών διαγνώσεων (το ιρανικό καθεστώς προετοιμάζεται από καιρό πάντως…).

Συνεπώς οι δηλώσεις του αρχικαραβανά θα μπορούσαν να είναι ένα ακόμα κλείσιμο του ματιού σε τέτοιους, πρόθυμους, συμμάχους. Κοντός ψαλμός…

(Υ.Γ. 1: Άλλος ένας ασήμαντος σύμμαχος: το ελεγχόμενο απ’ το Ριάντ, με συστηματικά καταπιεζόμενη σιϊτική μειονότητα που δεν το βάζει κάτω, υπό την προστασία της Τεχεράνης: το μπαχρέιν. Στο μπαχρέιν λοιπόν, που ως τώρα ήταν αποκλεισμένο λόγω “παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων”, το υποτιθέμενο “περιστέρι” της ψοφιοκουναβικής διοίκησης υπ.εξ. Rex Tillerson, θα πουλήσει f-16, ραντάρ, πυραύλους αέρος – αέρος και αέρος – εδάφους, κλπ, αξίας 2,7 δισεκατομυρίων δολαρίων. Δουλειά για τους αμερικάνους εργάτες – κέρδη για τα αφεντικά τους.

Το ενδιαφέρον είναι πως όπως ισχύει με όλες τις χούντες της αραβικής χερσονήσου έτσι και το μπαχρέιν ΔΕΝ έχει δικό του στρατό. Δουλεύει με μισθοφόρους, κυρίως από την ασία αλλά και από οπουδήποτε αλλού. Συνεπώς τέτοιες πωλήσεις δεν είναι τίποτα άλλο από έμμεση απόβαση του αμερικανικού στρατού και διάφορων ιδιωτικών εταιρειών πολέμου, αγορασμένη απ’ τους σεΐχηδες· επιπλέον της άμεσης.

Υ.Γ.2: Μιας και η Ουάσιγκτον ετοιμάζεται για καινούργια πατιρντί στην μέση Ανατολή δεν συσκευάζει κατάλληλα και τους έλληνες φίλους της; Υπάρχει τίποτα πιο εκρηκτικό απ’ τους έλληνες υπ.αμ. και υπ.εξ.; Αυτοί δεν είναι απλοί υπουργοί. Είναι όπλα μαζικής καταστροφής! Μην πάνε χαμένοι…)

Montenegro

Πέμπτη 30 Μάρτη. Ήταν (μόνο «ήταν»;) συμπλήρωμα της σερβικής μαφίας, ήδη απ’ την εποχή της παντοκρατορίας του (αδελφού των ελλήνων) Μιλόσεβιτς. Ήταν και παραμένει ένα κράτος / μαφία. Με πληθυσμό λιγότερο από 700.000 είναι εύκολα χειραγωγήσιμη περίπτωση. Έχει σα νόμισμα το ευρώ, χωρίς να ανήκει όχι στην ευρωζώνη αλλά ούτε καν στην ε.ε. – μια προσπάθεια να ελεγχθεί, με οικονομικά μέσα…

Τον περασμένο Οκτώβρη ένα σχέδιο της ρωσικής fsb για την δολοφονία του Τζουγκάνοβιτς (του «αφεντικού» του κράτους / μαφία, απ’ το 1991) ώστε να αποτραπεί η ένταξή του montenegro στο νατο, αποκαλύφθηκε την τελευταία στιγμή. Και τώρα αυτό το βαλκανικό κράτος / μαφία ετοιμάζεται επίσημα για μέλος του νατο (υποθέτουμε ότι θα πληρώνει το μερδικό του για την «προστασία»…), μετά την έγκριση της αμερικανικής γερουσίας. Τελικά θα ελεγχθεί με στρατιωτικά μέσα…

Άσχημα νέα, έτσι κι αλλιώς. Υποσχόμαστε να ασχοληθούμε σύντομα και αναλυτικά με το θέμα, αλλά για τις εδώ ανάγκες αυτό: η Ουάσιγκτον (εκτιμάμε ότι) θα χρησιμοποιήσει τα δυτικά βαλκάνια εναντίον του project europe. Όπως έκανε (χωρίς να φαίνεται τότε, μέσω του αδελφού Μιλόσεβιτς) στο πρώτο μισό των ‘90s … τώρα κάτω από άλλα δεδομένα. Και ενώ έχει βάσεις και αλλού στην περιοχή, θέλει «επίσημα» στο κόλπο το montenegro. Ίσως επειδή έχει άμεση πρόσβαση στην Αδριατική.

(Ενστικτώδικα, εντελώς ενστικτώδικα, χωρίς στοιχεία, έχουμε συνδέσει τις πρόσφατες μαζεμένες εκκαθαρίσεις διάφορων στελεχών του ρωσικού υπ.εξ. – και προφανώς και των μυστικών υπηρεσιών – όπως π.χ. πρεσβευτών, με την αποτυχία του ρωσικού σχεδίου στο montenegro. Ποιος ξέρει;)

(φωτογραφία: Δεξιά ο γνωστός αμερικανικός «τρελός σκύλος». Αριστέρα ο Predrag Boskovic, υπ.αμ. του montenegro… Απ’ τη σύνοδο του νατο τον περασμένο Φλεβάρη. Θα μπορούσε να είναι στο καρέ και ο ψεκασμένος, υπ.αμ. ενός άλλου “κανονικού βαλκανικού κράτους”. Αλλά φαίνεται ότι γελάνε μόνο δυο δυο…)