Tag: ηπα

Συρία 2

Σάββατο 30 Δεκέμβρη – Δευτέρα 1 Γενάρη. Παρότι ο Πούτιν δήλωσε πρόσφατα, απ’ την ρωσική βάση στο Hmeimeem, ότι «ο πόλεμος κατά των τρομοκρατών» τελείωσε στο συριακό πεδίο μάχης, η στρατιωτική αναβάθμιση του κουρδικού στρατού στην βόρεια και ανατολική συρία δεν προμηνύει ειρήνη.

Με δεδομένες τις απόψεις κατά κύριο λόγο της Άγκυρας και της Τεχεράνης, υπάρχει ένα διπλό ζήτημα. Αφενός πολιτικοδιπλωματικό, αφετέρου στρατιωτικό. Το πρώτο σχετίζεται με την συμμετοχή (ή μη) των ypg/pkk στους επόμενους γύρους διαπραγματεύσεων στο Sochi. Η «πατέντα» που έχει βρεθεί ως τώρα είναι να συμμετάσχουν άλλες οργανώσεις κούρδων της συρίας, που είναι αντίπαλες του pkk. Αλλά και πολύ μικρότερες. Σε τέτοια συμμετοχή συμφωνούν Άγκυρα και Τεχεράνη· αλλά ποια θα είναι η χρησιμότητά τους όταν απέναντί τους θα έχουν έναν στρατό χωρίς σπουδαία εμπειρία στο σύνολό του μεν, οργανωμένο όμως και καλά εξοπλισμένο απ’ τις ηπα;

Το στρατιωτικό ζήτημα είναι ευνόητο. Η εδαφική επικράτεια των ypg/pkk είναι τμήμα της συριακής, και αν το καθεστώς Άσαντ δεν προσφέρει κάποιου είδους «αναγνώριση» στην κουρδική εξουσία, αυτή είναι ουσιαστικά παράνομη (με βάση την «διεθνή νομοθεσία»). Όμως ο Άσαντ δεν μπορεί να προσφέρει τέτοια «αναγνώριση», γιατί αυτή συνεπάγεται έμμεση αναγνώριση και της αμερικανικής κατοχής στον συριακό βορρά.

Η εκκρεμότητα αυτή είναι σχεδιασμένη απ’ την Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ. Και κρατάει όμηρο οποιαδήποτε πολιτική εξέλιξη στη συρία, κάνοντας την στρατιωτική νίκη να φαίνεται (και να είναι) κολοβή, λειψή. Αυτό το καταλαβαίνουν οι πάντες: ο ρώσος υπ.εξ. Lavrov ξαναζήτησε χτες απ’ τον αμερικανικό στρατό να φύγει απ’ την συρία, αφού η παραμονή του είναι εκτός αποφάσεων του οηε. Αλλά αυτές τις αποφάσεις η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ τις έχουν «γραμμένες», και δεν το κρύβουν πλέον.

Μια εκδοχή εξομάλυνσης θα ήταν οι ypg/pkk (και η Ουάσιγκτον…) να παραδώσουν το μεγαλύτερο μέρος της έκτασης που έχουν καταλάβει, αφού δεν έχει καμία σχέση με τον συρο-κούρδικο πληθυσμό. Αλλά ο καινούργιος στρατός που φτιάχνει το αμερικανικό πεντάγωνο περιλαμβάνει και άραβες (πρώην υποστηρικτές ή και μέλη του isis) απ’ τις κατακτημένες περιοχές· μετατρέποντας την γεωγραφία του πληθυσμού στην ανατολική συρία σε πολιτικο/στρατιωτικό επιχείρημα υπέρ της κατοχής.

Θεωρητικά μόνο (ξανά) ο πόλεμος θα έδινε «λύση» στο ζήτημα· πόλεμος στον οποίο ο αμερικανικός στρατός δεν θα μπορούσε να πάρει μέρος ανοικτά, τουλάχιστον με τα τωρινά δεδομένα. Αλλά μετά από τόσα χρόνια, με την λειψανδρία του συριακού στρατού, σε μια τέτοια εξέλιξη θα έπρεπε να συμμετάσχουν σε μεγάλο αριθμό οι στρατοί της τουρκίας και του ιράν· ακόμα και οι pmu απ’ το ιράκ. Είναι σε θέση, από πολιτική άποψη, να το κάνουν, με δεδομένο ότι δεν θα μπορούν να τον παρουσιάσουν σαν «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας»; Δεν ξέρουμε.

Ωστόσο ο αμερικανο-ισραηλινός σχεδιασμός και η επιμονή στην αποσταθεροποίηση της μέσης Ανατολής δεν έχουν τελειώσει. Φοβούμαστε ότι ο isis θα αποδειχθεί μόνο «Α φάση» σ’ αυτό το σχέδιο…

Κάτεργα της συνείδησης

Σάββατο 30 Δεκέμβρη – Δευτέρα 1 Γενάρη. Το πολύτιμο όφελος αυτών των εξελίξεων είναι πως εκείνοι που κατέχουν εξουσίες, “μικρές” ή “μεγάλες” αδιάφορο, μπορούν να είναι ταυτόχρονα ορατοί (κατά τις επιλογές τους) και αόρατοι (κατά τα συμφέροντά τους). Η θεωρητική και πρακτική εργατική κριτική μοιάζει διαρκώς άστοχη, και εύκολα θεωρείται “γραφική” όταν δεν γίνεται δεκτή η ύπαρξη της πραγματικότητας σαν κοινής για όλους, αλλά πολλές παράλληλες και ρευστές “πραγματικότητες”, μία για τον καθένα, στα μέτρα του.

Η Ιστορία (αυτή που θεωρείται μάλλον ανύπαρκτη τέτοιους καιρούς) θα κρατήσει μια θέση για το ψόφιο κουνάβι για διάφορους λόγους. Ωστόσο αυτός ήταν ο πρόεδρος του οποίου οι αυλικοί μίλησαν για εναλλακτικές πραγματικότητες. Ο ισχυρισμός περιγελάστηκε και έτσι ξορκίστηκε. Κακώς. Το επιτελείο της αμερικανικής πολιτικής βιτρίνας μίλησε την “αλήθεια” του πλήθους. Δεν είναι “πολυδύναμο” όπως υπονοούσε ο όρος multitude που έγινε κάποτε της μόδας· είναι κονιορτοποιημένο, πιθανόν ως την κλίμακα των ζωϊκών κυττάρων.

Ο πρωτοκοσμικός συντηρητισμός είναι απλά μια απ’ τις εκφράσεις αυτής της ηθικής, διανοητικής και αισθητικής κοινωνικής και ατομικής παρακμής, των «πολλαπλών πραγματικοτήτων».

Οι υπόδουλοι είναι ευχαριστημένοι με τις αλυσίδες τους.

Αφγανιστάν 2018 – 1

Πέμπτη 28 Δεκέμβρη. Στην πολιτική γεωγραφία οι αποστάσεις δεν είναι χιλιομετρικές. Στην γεωγραφία των χαρτών είναι. Αλλά τα χιλιόμετρα τα ξέρουν όσοι μετακινούνται στην ξηρά – και τα μίλια στη θάλασσα. Τα υπόλοιπα; Φαντασιώσεις…

Στη χιλιομετρική γεωγραφία το αφγανιστάν είναι μακριά. Στην πολιτική τέτοια, πότε είναι έτσι, πότε είναι αλλιώς. Το 2001, όταν το αφγανιστάν κηρύχτηκε απ’ την Ουάσιγκτον σαν ο safe heaven της τρομοκρατίας, ήταν κοντά. Όταν η al Qaida ανακηρύχτηκε το μυστηριώδες απόλυτο κακό, πάλι ήταν κοντά. Όταν ο bin Laden έγινε η icon του απόλυτου τρομοκράτη, οι σπηλιές της tora bora ήταν (ιδεολογικά) σε κάθε πρωτοκοσμικό σπίτι. Το υπόλοιπο καιρό; Ποιο αφγανιστάν;

Σωστά (δηλαδή: λάθος!). Το 2018 το αφγανιστάν θα ξαναείναι κοντά, και ταυτόχρονα μακριά. Δεν το διαλέξατε (για τουριστικό προορισμό…) αλλά μήπως διαλέξατε την εποχή που ζείτε; Το αφγανιστάν διαμορφώνεται σαν αναβάθμιση ενός (βασικού) πεδίου μάχης του 4ου παγκόσμιου. Το 2018 θα συμβούν εκεί σοβαρά γεγονότα. Όποια / όποιος έχει την υπομονή (ή μήπως το βίτσιο;) να παρακολουθεί σταθερά την ασταμάτητη μηχανή θα έχει προϊδεαστεί. Είναι εύκολο να κάνει κάποιος αναζήτηση στο site μέσω worldpress….

Πρέπει τώρα να θυμίσουμε αυτό, από σχόλιο της 6ης Μάη (America first):

…

Ο Lawrence Wilkerson, επιτελάρχης του αμερικάνου στρατηγού και στη συνέχεια υπ.εξ. (2001 – 2005, στην πρώτη θητεία του Μπους του Β) Colin Powell, έδωσε μια συνέντευξη στο ανεξάρτητο ιντερνετικό κανάλι real news (καμμία σχέση με το ελληνικό καθεστωτικό συγκρότημα!). Τα λεγόμενά του είναι πολύ πιο πέρα από «απλή προσωπική γνώμη».

Ερώτηση (του δημοσιογράφου Aaron Mate): Ακούμε τώρα ότι ο πρόεδρος Trump θα στείλει περισσότερο στρατό στο Αφγανιστάν, ύστερα από αίτημα των στρατηγών του. Αυτό που με εντυπωσιάζει σ’ αυτή τη συζήτηση είναι ότι όχι και πολύ παλιά, μόλις το 2011, στην κορύφωση της εκστρατείας επί προεδρίας Obama, υπήρχαν 100.000 αμερικάνοι στρατιώτες εκεί. Δεν κατάφεραν να νικήσουν τους Ταλιμπάν. Οπότε τώρα, που υπάρχουν 9.000, γίνεται κουβέντα να πάνε μερικές χιλιάδες ακόμα, λες και πρόκειται να κάνουν την διαφορά. Ποια είναι η γνώμη σας γι’ αυτόν τον πόλεμο των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, που δεν δείχνει να τελειώνει μετά από 16 ολόκληρα χρόνια;

Απάντηση (Wilkerson): … Η στρατηγική λογική έχει αλλάξει, και νομίζω ότι θα μείνουμε στο Αφγανιστάν για τα επόμενα 50 χρόνια. Επειδή το Αφγανιστάν είναι για εμάς η μόνη δυνατότητα, η μόνη χερσαία δυνατότητα, το μόνο έδαφος όπου μπορούμε να έχουμε αμερικανικές δυνάμεις έτσι ώστε οποιαδήποτε στιγμή το θελήσουμε, οποιαδήποτε στιγμή διατάξει ο πρόεδρος, να εμπλακούμε ή να προκαλέσουμε προβλήματα στους Κινέζους, μ’ αυτήν την θεωρία τους “one belt one road”, που σημαίνει ότι θέλουν να φτιάξουν έναν καινούργιο δρόμο του μεταξιού απ’ την επαρχία Xinjiang ως την Ευρώπη.

 … Διαπιστώσαμε ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο ή και σχεδόν αδύνατο να μπλοκάρουμε αυτήν την ιστορία στην ανατολική Μεσόγειο με ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις. Γι’ αυτό και δεν νομίζω ότι θα φύγουμε απ’ το Αφγανιστάν…

Η σχέση ανάμεσα στην ανατολική Μεσόγειο και στην κεντρική ασία θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη… Σχέση πολιτικής γεωγραφίας.

Σε ποια εποχή και σε ποια γεωγραφική περιοχή, είπαμε, σας (μας) έριξε ο πελαργός; Well: όποιος βρει άμμο και γουστάρει χώνει το κεφάλι του (και νομίζει ότι ησύχασε…).

Αφγανιστάν 2018 – 3

Πέμπτη 28 Δεκέμβρη. Αν θα βοηθήσουν, λέει, το Πεκίνο και η Ισλαμαμπάντ; Μια μέρα μετά την λήξη εκείνης της συνόδου, στις 26 Δεκέμβρη, έγινε στο Πεκίνο μια άλλη συνάντηση: του “διαλόγου ανάμεσα σε κίνα – αφγανιστάν – πακιστάν”. Φρέσκο κόλπο, είχε γρήγορα αποτελέσματα: τις τζίφρες για την δημιουργία του “economic corridor” κίνας – πακιστάν μέσω αφγανιστάν: ενός απ’ τους βασικούς (και γεωπολιτικά στρατηγικούς) κλάδους του one belt / one road. (Φυσικά οι υπογραφές είναι υπογραφές· αλλά ας μην παίζει κανείς με τις υπογραφές του Πεκίνου…)

Βέβαια η εκπροσώπηση της Καμπούλ ήταν η «επίσημη», δηλαδή μιας κυβέρνησης που παραπαίει και στηρίζεται (;) υποτίθεται στην Ουάσιγκτον και στον αμερικανικό στρατό. Προσέξτε όμως τι έλεγε η τρίτη παράγραφος της ανακοίνωσης τύπου που εξέδωσε η Ισλαμαμπάντ γι’ αυτήν την συνάντηση:

… Οι τρεις πλευρές επαναεπιβεβαίωσαν ότι μια περιεκτική και ευρεία ειρήνη και η ανάλογη διαδικασία συμφιλίωσης, που θα είναι «Afghan led, Afghan owened”, και θα υποστηρίζεται περιφερειακά και διεθνώς, είναι η πιο βιώσιμη λύση για την βία στο Αφγανιστάν. Μ’ αυτή την έννοια καλούν του Taliban να πάρουν μέρος στις ειρηνευτικές διαδικασίες απ’ τα πρώτα τους στάδια…

Οι taliban (που κατέχουν ήδη το 40% του αφγανικού εδάφους) ΔΕΝ είναι τρομοκράτες (κατά την τριμερή κίνας – αφγανιστάν – πακιστάν…), παρότι σκοτώνουν κατά δεκάδες μπάτσους και στρατιώτες της κεντρικής κυβέρνησης, αλλά, ακόμα χειρότερα, κάνουν και επιθέσεις κατά αμερικανικών βάσεων… Αυτοί οι παλιοχαρακτήρες (για τους οποίους η Ουάσιγκτον υποψιάζεται έως είναι σίγουρη ότι εξοπλίζονται, μπορεί και εκπαιδεύονται από την Μόσχα) είναι τμήμα της διαδικασίας ειρήνευσης στο αφγανιστάν. Αυτό δήλωσε το Πεκίνο, η Ισλαμαμπάντ, αλλά και η παραπαίουσα κυβέρνηση στην Καμπούλ… Ταμάμ.

Και ποιοι είναι οι «τρομοκράτες» που πρέπει να αντιμετωπιστούν; – ξαναρωτάμε… Μα ο isis!!!

(φωτογραφία: Για την συλλογή σας. Από αριστέρα προς τα δεξιά ο υπ.εξ. του αφγανιστάν Salahuddin Rabbani, της κίνας Wang Yi και του πακιστάν Khawaja Asif – προχτές…)

Κεντρική ασία

Τετάρτη 27 Δεκέμβρη. Πρέπει να έχει αποκτήσει μια ακόμα φαγούρα η Ουάσιγκτον: με την κεντρική ασία και τον έλεγχό της. Προς το παρόν το κάστρο της λέγεται «αφγανιστάν». Είναι όμως απόρθητο;

Στην «αιφνιδιαστική» επίσκεψή του στο αφγανιστάν πριν 6 ημέρες ο αντιπρόεδρος Pence κούνησε το δάκτυλο στην Ισλαμαμπάντ. Επί πολύ καιρό το πακιστάν προσφέρει καταφύγιο στους ταλιμπάν και πολλές άλλες τρομοκρατικές οργανώσεις· αλλά τέλειωσαν αυτές οι μέρες είπε. Ο πρόεδρος Trump έχει προειδοποιήσει το πακιστάν. Τα λέγαμε και στις 22 Δεκέμβρη (ένα ακόμα σταυρουδάκι).

Αφού το ψόφιο κουνάβι έκανε τέτοια προειδοποίηση, όλοι ανατρίχιασαν. Υπάρχει όμως κάτι σοβαρότερο πίσω απ’ τις ψοφιοκουναβίστικες προειδοποιήσεις: η ανησυχία της Ουάσιγκτον (βάσιμη, εντελώς βάσιμη!) ότι μπορεί να στριμωχτεί πολύ σοβαρά στο Ινδοκούς· ακόμα και να αναγκαστεί να τα μαζέψει. Ο μονόδρομος των αμερικανικών βάσεων στο αφγανιστάν έχει πίσω του διαδρόμους (χερσαίους και αεροπορικούς) ανεφοδιασμού μέσω πακιστάν. Είναι, σα να λέμε, ευάλωτος σε (πακιστανικούς) εκβιασμούς. Κι αφού η Ισλαμαμπάντ είναι πολύ πιθανό (έως σχεδόν σίγουρο λέμε) ότι «θα βρει το φως» της δίπλα στο Πεκίνο (με το οποίο, έτσι κι αλλιώς, έχει παλιά συμμαχία) πως θα συνεχίσει να ελέγχει στρατιωτικά η Ουάσιγκτον τα υψίπεδα της κεντρικής Ασίας, μερικούς χερσαίους «δρόμους του μεταξιού», αλλά και την συσχέτιση της ναυτικής κυριαρχίας της (;) στον ινδικό με την περικύκλωση της κίνας (και όχι μόνο) χωρίς ανεφοδιασμό; Το μάθημα το έμαθε ο Ναπολέων (ο μέγας), το έμαθε και ο Χίτλερ – αλλά η Ουάσιγκτον δεν το ξέρει ακόμα: Μακριές γραμμές ανεφοδιασμού; Βάψτα μαύρα!!!

Ο Pence πήγε στην Καμπούλ στις 21. Δυο μέρες νωρίτερα το ψόφιο κουνάβι επεδίωξε τηλεφωνική κουβεντούλα με τον πρόεδρο του ουζμπεκιστάν Shavkat Mirziyoyev. Σύμφωνα με την επίσημη ενημέρωση του άσπρου σπιτιού οι δύο πρόεδροι …«συζήτησαν τον ρόλο του Ουζμπεκιστάν στη κεντρική ασία, συμπεριλαμβανόμενης της υποστήριξής του στην πολιτική του προέδρου Trump στη νότια Ασία και στις αμερικανικές προσπάθειες στο αφγανιστάν»…

Είναι φάρσα η προσπάθεια επανάληψης της ιστορίας· είναι τέτοια και χωρίς τα αποφθέγματα του κυρ Κάρολου. Το 2001, με την φόρα της «μόνης υπερδύναμης» και του «ολοκληρωτικού προληπτικού αντιτρομοκρατικού πολέμου», η Ουάσιγκτον κατσικώθηκε στο ουζμπενιστάν αποκτώντας μια αεροπορική βάση στο έδαφός του, κοντά στη Khanabad, στο νότο. Για «αντιτρομοκρατικούς σκοπούς» βέβαια· ποια ήταν η Τασκένδη που θα έλεγε «όχι»; Η Ουάσιγκτον έδινε λεφτά (τρίζοντας τα δόντια) και εκείνη η βάση ήταν η πρώτη που αποκτούσε ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός στον πρώην «σοβιετικό χώρο».

Δεν κράτησε πολύ. Το καλοκαίρι του 2005 η Τασκένδη (υπό τον post soviet πρόεδρο Karimov) έδωσε έξι μήνες προθεσμία στα αμερικανικά κομμάντα να τα μαζέψουν και να ξεκουμπιστούν. Πολλοί είπαν ότι αυτό έγινε κάτω απ’ την πίεση του Πούτιν, που εν τω μεταξύ είχε εδραιωθεί στη Μόσχα. Σωστό φαίνεται. Ας κοιτάξει όμως κανείς τον χάρτη (αν δεν θέλει να ασχοληθεί με την ιστορία): το Ουζμπεκιστάν δεν βρίσκεται βόρεια του μεξικό… Τώρα, 12 χρόνια μετά, η Ουάσιγκτον πιστεύει ότι ο «μετριοπαθής» Mirziyoyev είναι του χεριού της. Και ότι θα την ξαναφτιάξει εκείνη την ωραία βάση που είχε παλιά… Πώς έτσι; Η γεωγραφία δεν άλλαξε· και η Ουάσιγκτον παρακμάζει… Θα πληρώσει το ψόφιο κουνάβι; Μα δεν κάνει οικονομία για την “america first”;

Εννοείται ότι στην (εύκολα αναγνωρίσιμη) αμερικανική απόγνωση, εκφρασμένη απ’ το ψόφιο κουνάβι τηλεφωνικά, – Έλα ρε φιλάρα, τι γίνεται; Καιρό έχουμε να πούμε… το ουζμπέκικο καθεστώς ανταποκρίθηκε όλο χαρά – Πού ‘σαι ρε ψηλέ! Πάνω που σκεφτόμουνα να σε πάρω…

Αυτά έγιναν πριν κάτι μέρες. Αλλά χτες ο Mirziyoyev ήταν στη Μόσχα, στην “άτυπη” σύνοδο των κρατών μελών του CIS («κοινοπολιτεία ανεξαρτήτων κρατών»), για να κουβεντιάσει ζητήματα περιφερειακής ασφάλειας… Υποθέτουμε ότι η σύνοδος θα συμφώνησε ότι δεν πρέπει η Τασκένδη να αποπάρει τον Ουάσιγκτον… Το πως και γιατί θα (την) δουλεύει, αυτό είναι θέμα για «εξόρυξη» – κοτζάμ 2018 είναι μπροστά μας!!!

Και υπογείως

Τρίτη 26 Δεκέμβρη. Φαίνεται ότι η κινεζική βιομηχανία τραίνων τα πάει καλά. Η Βοστώνη έχει παραγγείλει στην κρατική Changchun Railway Vehicles Co. ltd τους συρμούς για μια καινούργια γραμμή του υπόγειου, και παρέλαβε τον πρώτο για τις δοκιμές.

Ίσως να μην είναι σαν τα γερμανικά· θα είναι, όμως, σίγουρα φτηνότερα. Μπορεί, επίσης, το ψόφιο κουνάβι να μην χαρεί ιδιαίτερα, αλλά φαίνεται ότι οι αμερικανικές πολιτείες κάνουν τα δικά τους κουμάντα σε τέτοια ψώνια.

Εμπόριο όπλων…

Κυριακή 24 Δεκέμβρη. …«Για καλό σκοπό» όπως θα έλεγε και ο ψόφιος κοριός – αν ήξερε τι του γίνεται.

Η Ουάσιγκτον σπρώχνει όπλα. Στο ουκρανικό καθεστώς (και που θα τα χρησιμοποιήσει άραγε; εεεε;) αλλά και «στους συμμάχους μας στη συρία». Το ψόφιο κουνάβι έβαλε την υπογραφή του σε μια παροχή (αμφιβάλουμε αν θα είναι τσάμπα!!! κάποιος θα πληρώσει γι’ αυτά…) όπλων αξίας 393 εκατομμυρίων δολαρίων προς τις ypg. Ανάμεσά τους περιλαμβάνονται «ελαφρά» όπλα: 12.000 kalashnikov και 6.000 πολυβόλα, μαζί με μια πρώτη παρτίδα γεμιστήρων. Αλλά επίσης και χιλιάδες αντι-αρματικές ρουκέτες, πύραυλοι και εκτοξευτές ρουκετών.

Αφού ο isis έχει περιοριστεί σε μια ελάχιστη λουρίδα ερημικής γης στα σύνορα με το ιράκ, τι τα θέλουν τα επιπλέον πολυβόλα και τις αντιαρματικές ρουκέτες οι ypg; Έλα ντε!!! Μπορεί για να κάνουν παρελάσεις…

Το «μπλοκ της Αστάνα» σίγουρα θα θυμώσει· κι όχι μόνο η Άγκυρα…

(Βρε εκείνα τα 300 (χιλιάδες) παλιοβλήματα… Να μείνουν έτσι, αμανάτι… Κρίμα…)

Η πηγή της ευτυχίας

Σάββατο 23 Δεκέμβρη. Συμπτώματα διαδοχικά συγκλίνουν στο συμπέρασμα. Το αμερικανικό βαθύ κράτος έχει βρει ένα νέο όπλο: κάποιο χημικό, ή φυτό, ή γενετικά τροποποιημένο βρώσιμο ατσάλι, ή κάτι τέλος πάντων, που εξασφαλίζει την αιώνια ευτυχία. Η οποία (το ξεχάσατε;) βρίσκεται στην χώρα της ακαριαίας λησμονιάς.

Δεν μπορούμε να εξηγήσουμε αλλιώς το γεγονός ότι ο νέος αμερικανός πρεσβευτής στην Ολλανδία Pete Hoekstra (ο.κ., αν πίνει φούντα δεν είναι μια οποιαδήποτε μπουρούχα…) κατάφερε συνεντευξιαζόμενος μπροστά σε κάμερα να διαψεύσει τα λεγόμενα του όχι μια αλλά δύο φορές. Σε χρόνο dt, ας πούμε μέσα σε λιγότερο από ένα λεπτό.

Η μία εκδοχή είναι ότι κάτι πίνουν στην Ουάσιγκτον, και δεν το δίνουν σε κανέναν. Η άλλη εκδοχή είναι ότι έχουν χάσει την μπάλα (σα να λέμε: χιονίζει στη Λαμία την ώρα του ματς κυπέλλου…).

Ψάξτε την περίπτωση για να κρατήσετε σημειώσεις πως εκδηλώνεται η παρακμή μιας (πρώην) αυτοκρατορίας… Ή, ακόμα καλύτερα, ψάξτε αυτό: πως ο κόσμος των διαρκώς κινούμενων εντυπώσεων (ο απόλυτα ώριμος κόσμος του θεάματος) ρίχνει την αντίληψη ακόμα και των μεγαλοστελεχών μιας πρώην αυτοκρατορίας στο επίπεδο του socialmedia λουμπενισμού.

Το σίγουρο είναι ότι ο κυρ Hoekstra «έγραψε». Μεγάλη καριέρα τον περιμένει. (Έχει διατελέσει και πολιτικός επίτροπος / επόπτης των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, στην δεύτερη τετραετία του Μπους του Β, απ’ το 2004 ως το 2007. Πράγμα που σημαίνει ότι θα έπρεπε να κατέχει την τέχνη της παραπλάνησης. Εκτός αν αυτή η τέχνη στην κορύφωσή της βρίσκεται στην περίοδο του αφηρημένου εξπρεσσιονισμού….)

Let’s party!

Σάββατο 23 Δεκέμβρη. Σίγουρα είναι ευφορικό το stuff. Και δεν πρέπει να κυκλοφορεί εκτός ηπα· υποψιαζόμαστε αμερικανικά μεταγωγικά να ξεφορτώνουν νύχτα 50κιλους σάκους στις άκρες στρατιωτικών αεροδρομίων, που διανέμονται μετά εκεί που πρέπει.

Να, για παράδειγμα, η κυρία Nikki Halley. Σαν εκπρόσωπος της Ουάσιγκτον στον οηε πανηγυρίζει για τα 64 κράτη που ψήφισαν “όχι”, απείχαν επίσημα ή έλειπαν απ’ την συνέλευση του οηε. Και θέλει να ευχαριστήσει τους εκπροσώπους τους με την πιο κάτω πρόσκληση:

Με το συμπάθειο δηλαδή, αλλά σ’ αυτό το τρίωρο της 3ης Γενάρη (κυρά Nikki) το μόνο που μπορείτε να κάνετε στους καλεσμένους σας είναι να τους κάψετε! Γιατί αν ήθελαν να κορδωθούν στο πλάι σας, πρώτον δεν θα απείχαν επίσημα και δεύτερον δεν θα έκαναν κοπάνα… Θα ψήφιζαν «όχι, συμφωνούμε με το ψόφιο κουνάβι, χίλια ζήτω στον αυτοκράτορα!»

Κυρά Nikki: πρώτον, μην κεράσετε τους καλεσμένους σας (όσους ανταποκριθούν) αυτό που πίνετε. Θα αρχίσουν να κάνουν την μία βλακεία πίσω απ’ την άλλη. Και πως ν’ αντέξει η «saint lucia» και το «sao tome – principe» τέτοια ιλαρότητα; Δεν ξέρουμε που πέφτει η επικρατειά τους, αλλά με τόση αγιοσύνη στ’ όνομα μας φαίνονται σοβαρά κρατικά καταστήματα.

Και δεύτερον: θυμηθείτε ότι πρέπει να περιορίσετε τα έξοδα του κράτους σας προς “συμμάχους” που σήμερα είναι έτσι (για να πάρουν το μπαξίσι) και αύριο είναι αλλιώς. Με απλά λόγια: στο τρίωρο παρτάκι σας βάλτε εισιτήριο. Όσοι το έκαναν δεν το μετάνοιωσαν.

Έκαναν ταμείο.

Ψηφίσματα

Σάββατο 23 Δεκέμβρη. Όπως οι «φίλοι» της Ουάσιγκτον ψηφίζουν εναντίον της (κάτι σαουδικές αραβίες, κάτι εμιράτα, αλλά και κάτι ελλαδιστάν) έτσι και οι (αντικειμενικά μιλώντας) «φίλοι» της Πγιονγκγιάνγκ ψηφίσουν εναντίον της. Με 15 – 0 το συμβούλιο ασφαλείας του οηε (μόνιμα και περιστασιακά μέλη) αποφάσισε να επιβάλλει νέες κυρώσεις στο βορειοκορεατικό καθεστώς: περιορισμούς στην εισαγωγή πετρελαίου (4 μύρια βαρέλια τον χρόνο) και στα παράγωγά του (500.000 βαρέλια, στο 25% του προηγούμενου ορίου).

Προφανώς κάτι έχουν υπόψη τους η Μόσχα και το Πεκίνο επι του θέματος: θα είναι οι υπήκοοι της Πγιονγκγιάνγκ που θα πληρώσουν αυτό το εμπάργκο, και εκτιμάμε ότι ρωσία και κίνα δεν έχουν λόγους για κάτι τέτοιο.

Μας φαίνεται κάπως διαφορετικό ένα άλλο σημείο της απόφασης: ο ναυτικός έλεγχος των φορτίων από και προς την βόρεια κορέα. Αυτό θα μπορούσε να πάρει την μορφή ναυτικού αποκλεισμού απ’ τις ηπα (ο Κιμ το έχει θεωρήσει αιτία πολέμου) και δεν βλέπουμε σε τι εξυπηρετεί τις ρωσικές και κινεζικές μανούβρες στην ανατολική ασία / ειρηνικό. (Αλλά πάντα το να μην ξέρεις είναι η αρχή για το να μαθαίνεις!)

Πάντως οι λαθρέμποροι έχουν καινούργια πεδία δόξας. Κι όποιος πει οτι οι έλληνες εφοπλιστές είναι παλιές καραβάνες στο είδος, φωτιά να τον κάψει!!!

Κατά τα άλλα: Ω η εποχή της παραλλαγής!!!