Tag: ηπα

Συρία 1

Τετάρτη 28 Φλεβάρη. Το θεώρημα περί χρήσης “περίπου” χημικών όπλων απ’ το καθεστώς Άσαντ μπορεί να μπαίνει σε μια καινούργια φάση – μετά το “σκοτώνουν παιδιά” (πράγμα που ισχύει…). Της οποίας φάσης η αμερικανική επίθεση με καμιά 50αριά (;) πυραύλους cruise κατά συριακών θέσεων πριν περίπου ένα χρόνο (στις 6 Απρίλη του 2017) θα μπορούσε να αποδειχθεί απλό πρελούδιο.

Ακόμα κι αν ο στόχος του καθεστώτος Άσαντ ήταν να κάμψει το ηθικό των αμάχων που υποστηρίζαν ή/και υποστηρίζουν ακόμα αντικαθεστωτικούς ένοπλους (όπως συμβαίνει στην ανατολική Ghouta) η χρήση «χημικών» θα ήταν άχρηστη έως επικίνδυνη. Γιατί όταν κάποιες περιοχές πολιορκούνται απ’ όλες τις μεριές η ανάγκη των αμάχων δεν είναι να έχουν ή να μην έχουν ακμαίο ηθικό· αλλά να διαφύγουν, ό,τι και να υποστηρίζουν. Σε επιχειρήσεις όπου το καθαρό και μοναδικό ζητούμενο είναι η κατάληψη εδάφους από ένοπλους, το ζήτημα της εξόντωσης των αμάχων με χημικά αέρια είναι αδιάφορο. Σε τελευταία ανάλυση οι πολιορκητές (η ρωσική αεροπορία και το συριακό πεζικό και πυροβολικό) τους εξοντώνουν κι αλλιώς. Με την πείνα ή με τους βομβαρδισμούς.

Φαίνεται, όμως, ότι η υποτιθέμενη χρήση χημικών απ’ τον Άσαντ έχει ξαναγαπηθεί από διάφορους δυτικούς. Γιατί; Όχι επειδή στέκει ή επειδή έχουν σοβαρές αποδείξεις. Αλλά επειδή βιάζονται να εμπλακούν απευθείας σ’ έναν πόλεμο εναντίον του· μέσω αεροπορικών βομβαρδισμών (if…).

Μπορούν τέτοιες πρωτοκοσμικές (κατά κύριο λόγο: αμερικανικές…) ενέργειες να αποκαταστήσουν το βάρος και την απειλή κάποιων αντικαθεστωτικών πυρήνων στη συρία; Όχι. Η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί τhς μάλλον θέλουν να δοκιμάσουν (και να αξιοποιήσουν) τα όρια των ρωσικών όπλων (δηλαδή της πολιτικής της Μόσχας) στη συρία. Θέλουν, σα να λέμε, να δηλώσουν παρουσία… με την υποσημείωση ότι «… και δεν μπορείτε να μας εμποδίσετε».

Είναι κλιμάκωση του 4ου παγκόσμιου πολέμου στο συριακό πεδίο μάχης. Και, στο βαθμό που συμβεί έτσι, είναι ζόρικη κλιμάκωση. Γιατί η μεν Μόσχα είναι υποχρεωμένη να αυτοσυγκρατηθεί – ίσως. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για οτιδήποτε μπορεί να εμφανιστεί σαν «συριακή άμυνα», ακόμα κι αν πρόκειται για ρωσικά όπλα, με ρώσους χειριστές.

Συρία 2

Τετάρτη 28 Φλεβάρη. To «τώρα πολεμάμε αυτοπροσώπως» έχει αρχίσει να συμβαίνει ήδη στην ευρύτερη περιοχή της Deir ez-Zor, όπου τα αμερικανικά βομβαρδιστικά κτυπάνε ρουτινιάρικα (και όχι «ααχχχ, συγγνώμη, έγινε λάθος») τον Άσαντ και φιλοΆσαντ στρατό, κάθε φορά που επεκτείνεται προς πετρελαιοπήγαδα. Η τελευταία τέτοια αμερικανική «ανάσχεση» έγινε χτες, και είναι η τρίτη ή τέταρτη απ’ τον πρόσφατο βομβαρδισμό που «καθάρισε» άγνωστο αριθμό ρώσων μισθοφόρων.

Φαίνεται πως η τακτική της Ουάσιγκτον, μετά την ήττα της (μέσω της συντριβής του isis) στο συριακό πεδίο μάχης είναι «κλιμάκωση». Αυτό εξηγεί (σ’ εμάς) όχι το τι κάνει αλλά το τι δεν κάνει τώρα το «μπλοκ της Αστάνα»: έχει αφήσει στην άκρη τις πολιτικές διαδικασίες συμφιλίωσης, πάνω στις οποίες είχε επενδύσει ιδιαίτερα μετά την εκκαθάριση του isis στα νοτιοανατολικά της συρίας, και την αποκατάσταση της οδικής σύνδεσης Βαγδάτης – Δαμασκού. Αυτά φαίνονται δεύτερα, αλλά τα πρώτα απ’ τη μεριά του “μπλοκ της Αστάνα” δεν διακρίνονται καθαρά…

Είναι μια «περίεργη» φάση, μη – γραμμική, που έχουμε την εντύπωση ότι συμβαίνει πρώτη φορά μετά την εμφάνιση της Μόσχας στο συριακό πεδίο μάχης. Είναι εξαιρετικά αμφίβολο το κατά πόσον Μόσχα, Τεχεράνη, Άγκυρα (και στο βάθος Πεκίνο…) θα επέλεγαν να σηκώσουν το μιλιταριστικό γάντι της Ουάσιγκτον στη συρία· ίσως, με κάποιο τρόπο, αυτό το καθήκον πέφτει στην υπογραφή «συριακή κυβέρνηση» και ό,τι μπορεί να χωρέσει εκεί. Οπότε, αν έχουμε δίκιο, οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις σε σημαντικά μεν αλλά δευτερεύοντα σημεία (του τύπου Ghouta) ίσως έχουν ένα πιο σύνθετο νόημα. Όπως επίσης: η εισβολή του τουρκικού στρατού ‘n’ friends στον θύλακα της Afrin (τυπικά μεν συριακό έδαφος, ουσιαστικά δε όχι…) μπορεί κάλιστα να εντάσσεται σ’ αυτόν τον σχεδιασμό του «μπλοκ της Αστάνα»: ώσπου να δούμε τι και πως θα κάνουμε κατά της αμερικανικής εισβολής στη συρία, ας «ξεκαθαρίσουμε» τα υπόλοιπα…

Όμως, υπάρχει και ολόκληρη η αλυσίδα – ως την θάλασσα της κίνας….

Κορέες 1

Τετάρτη 28 Φλεβάρη. Οι συναντήσεις βορειοκορεατών και νοτιοκορεατών ολοκληρώθηκαν – με “κλειστές πόρτες” και μετρημένες δηλώσεις προς τα μήντια. Προκύπτει ότι ένα βασικό θέμα των επαφών “σχεδόν κορυφής” του βορειοκορεάτη Kim Yong-chol και της αντιπροσωπείας του με όλα τα είδη νοτιοκορεατών αξιωματούχων ήταν ”η προοπτική συνομιλιών μεταξύ βόρειας κορέας – ηπα”.

Το μεταφράζουμε πολιτικά (κι αν κάνουμε λάθος, ας μας συγχωρέσει η Ιστορία): ένα βασικό θέμα είναι πως θα στριμωχτούν οι ηπα μπροστά στην «ανοικτοσύνη» της Πγιονγκγιάνγκ για τέτοιες συνομιλίες (αλλά χωρίς προϋποθέσεις!) ενόσω η Ουάσιγκτον βρυχάται με μονομερείς κυρώσεις και απειλές για «φάση 2».

Το μόνο που (προφανώς σχεδιασμένα) αφέθηκε να γίνει γνωστό απ’ τις closed doors συζητήσεις είναι ένα μέρος του περιεχομένου των συζητήσεων του Kim Yong-chol με τον διευθυντη εθνικης ασφαλείας της νότιας κορέας Chung Eui-yong: Οι δύο πλευρές είχαν μια ειλικρινή συζήτηση για την κατάσταση γύρω απ’ την κορεατική χερσόνησο και για τις σχέσεις με 4 χώρες, δηλαδή τις ηπα, την κίνα, την ιαπωνία και την ρωσία Οι δύο πλευρές συμφώνησαν για την σημασία της συενργασίας μεταξύ αυτών των 4 χωρών – είπε ο εκπρόσωπος του νοτιοκορεάτη αρχιασφαλίτη.

Ξανά η πολιτική μετάφραση μας: “Είμαστε στη μέση (σαν κορέες), απ’ την μια μεριά είναι οι φίλοι μας (κίνα, ρωσία) και απ’ την άλλη οι εχθροί μας (ηπα, ιαπωνία). Ας ευχηθούμε την μεταξύ τους συνεργασία.” Μπαρντόν;

Επειδή αυτό δεν το τρώει κανείς, η υποσημείωση της μετάφρασης (μας) είναι: Ας δούμε πως θα βραχυκυκλώσουμε τους εχθρούς μας – απελευθερώνοντας περιστέρια υπέρ της ειρήνης στον ουρανό…

Παρόλο που όλα αυτά δεν επιδεικνύουν ακόμα κάτι εντυπωσιακά χειροπιαστό, έχουμε την αίσθηση ότι στ’ αλήθεια συμβαίνει κάτι: ελιγμοί στριμώγματος της επιθετικότητας του αμερικανικού και ιαπωπινού ιμπεριαλισμού μέσα σ’ ένα νέφος «φιλίας, αγάπης και ειρήνης μεταξύ των λαών».

Προς το παρόν, σαν βασικό βήμα, εικάζουμε ότι το (αφανές) «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ» θέλει να σύρει την Ουάσιγκτον σε μια αποδοχή του «παγώματος» νέων δοκιμών κλπ απ’ τη μεριά της Πγιονγκγιάνγκ, άρα να εκβιάσει την αποδοχή εκείνου που έχει απορρίψει από πέρυσι, του «διπλού παγώματος»…

Κορέες 2

Τετάρτη 28 Φλεβάρη. Ενώ η Μόσχα παρακολουθεί διακριτικά και σιωπηλά τις εξελίξεις, το Πεκίνο, που κατήγγειλε με ένταση τις τελευταίες αμερικανικές κυρώσεις (θίγουν και κινεζικές επιχειρήσεις) έχει μια εξίσου διακριτική αλλά πιο φανερή παρουσία.

Το πρωί της Δευτέρας 26 Φλεβάρη, ο νοτιοκορεάτης πρόεδρος Moon συναντήθηκε με τον κινέζο αναπληρωτή πρωθυπουργό Liu Yandong που πήγε στη Σεούλ σαν «ειδικός απεσταλμένος» του κινέζου προέδρου Xi Jinping. Εκείνο το πρωί η αμερικανική βασιλική θυγατέρα είχε φύγει απ’ τη νότια κορέα, ενώ ο βορειοκορεάτης Kim Yong-chol παρέμενε σε πλήρη αποστολή. Ο Moon (σύμφωνα με τον εκπροσωπό του) ζήτησε την συνεργασία της κίνας στον διάλογο που ξεκίνησε με τους χειμερινούς ολυμπιακούς, έτσι ώστε να οδηγήσει σε διάλογο βόρειας κορέας – ηπα (ανατριχιαστικό!!!). Τώρα η βόρεια κορέα δείχνει προθυμία να μιλήσει με τις ηπα, ενόσω οι ηπα μιλούν επίσης για την αναγκαιότητα του διαλόγου. Οι ηπα πρέπει να χαμηλώσουν το κατώφλι [σ.σ.: τους όρους τους δηλαδή] του διαλόγου, ενώ η βόρεια κορέα πρέπει να δείξει την προσήλωσή της στην αποπυρηνικοποίηση – είπε ο Moon.

Και ο Liu εξέφρασε την ενθουσιώδη υποστηριξή του γι’ αυτήν την ιδέα…

Super!!!

Οι τεχνοτροπίες του θανάτου

Δευτέρα 26 Φλεβάρη. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία: η σφαγή αμάχων («του εχθρού»…) στην ανατολική Ghouta, στα περίχωρα της Δαμασκού, είναι ακριβώς το « σωστό είδος πολέμου» για τον 21ο αιώνα. Η ρωσική αεροπορία και το συριακό πυροβολικό «ξεπαστρεύουν» τους αντικαθεστωτικούς τρομοκράτες (εντός ή εκτός εισαγωγικών αδιάφορο), με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ο αμερικανικός στρατός «ξεπάστρεψε» τους εναντίον τους τρομοκράτες (πάλι τα εισαγωγικά είναι αδιάφορα) στην ιρακινή Fallujah, πριν σχεδόν 14 χρόνια. Τον Απρίλη του 2004. Η προβολή παιδιών, μωρών, γυναικών που δολοφονούνται από αντιπάλους είναι τετριμμένο προπαγανδιστικό κλισέ. Όχι επειδή αυτό δεν συμβαίνει στην ανατολική Ghouta (ή, πιο πριν, στο ανατολικό Aleppo). Αλλά επειδή το ίδιο ακριβώς έγινε στην «πρωτεύουσα του isis», την Raqqa – και, φυσικά, δεν προβλήθηκε.

Συνεπώς η εκεχειρία των 30 ημέρων που με τόση προσπάθεια «κέρδισε» η Ουάσιγκτον, για να διασώσει, όπως πάντα, όχι τους άμαχους – τους έχει χεσμένους πατώκορφα – αλλά τους πολιορκούμενους αντικαθεστωτικούς της σαουδαραβικής μισθοδοσίας, απλά δεν πρόκειται να εφαρμοστεί. Οι άμαχοι δεν χρωστάνε τίποτα· ακόμα κι αν έχουν συμπάθειες στο pay roll του Ριάντ, του Tελ Αβίβ, ή οποιουδήποτε άλλου. Τίποτα δεν χρωστάνε! Αλλά οι τελευταίοι που θα τους διασώσουν είναι οι μεν ή οι δε απ’ αυτούς που μετέτρεψαν την συριακή επικράτεια σε πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου· συμπεριλαμβανόμενου του Άσαντ και των καθεστωτικών του.

Αν ήταν αλλιώς τα πράγματα, αν δηλαδή δεν την πλήρωναν οι άμαχοι με πολλαπλάσιους ρυθμούς σε σχέση με τους ένοπλους, δεν είχαν ξεσπιτωθεί 7,5 μύρια σύριοι. Αν στο πρώτο παγκόσμιο πόλεμο (που στην εποχή του είχε ονομαστεί «ο μεγάλος πόλεμος» – δεν ήξερε ο κόσμος τι θα ακολουθούσε) η φράση κρέας για κανόνια αφορούσε τους φαντάρους στα χαρακώματα, ύστερα από έναν αιώνα η καπιταλιστική μηχανή έχει εξασφαλίσει ότι «κρέας» θα είναι οι άμαχοι. Μέσα ή γύρω απ’ τα σπίτια τους, στους γάμους τους ή στις δουλειές τους.

Και επειδή η δήθεν εκεχειρία δεν είναι καθόλου (ούτε δήθεν) αντικαπιταλιστική, η σφαγή θα συνεχιστεί, ίσως με λίγες ημέρες ανάπαυλα. Όσο πλησιάζει κανείς, στο συριακό πεδίο μάχης, προς την Μεσόγειο, τόσο περισσότερο «πρέπει» να ξεκαθαρίσουν οι θέσεις των αντιπάλων… Δεν είναι σαφές;

Φοβούμαστε ότι θα γίνει ακόμα σαφέστερο, ακόμα πιο φονικό…

Afrin

Δευτέρα 26 Φλεβάρη. Λίγο βορειότερα, στον ypgκρατούμενο θύλακα της Afrin, αν έδινε κανείς μια δεκάρα πίστης στα ελληνικά μήντια, ο τουρκικός στρατός και το f.s.a. πεζικό του θα έπρεπε να έχουν πάθει πανωλεθρία… Καμμία σχέση! Μια σύγκριση με τον αντίστοιχο χάρτη που δείξαμε πριν 4 ημέρες (συρία, 22/2) ο από πάνω δείχνει την αργή μεν αλλά σταθερή σύγκλιση προς το κέντρο του θύλακα.

Αυτό συμβαίνει ενόσω οι ypg του Afrin, ελπίζοντας στη βοήθεια του καθεστώτος Άσαντ και των συμμάχων του (ή έχοντας αποδεχθεί την επερχόμενη μοιρασιά μεταξύ Δαμασκού και Άγκυρας) παραδίδουν ήδη τμήματα της περιοχής τους (κάθε άλλο παρά κουρδοκατοικούμενα, άρα κατακτήσεις που δεν έγιναν «εθνοαπελευθερωτικώ δικαίω») στον Άσαντ. Προς το παρόν την σημαντική πόλη Tall Rif’ at, που ελέγχει μια ζώνη στα νοτιοανατολικά του θύλακα. (Είναι η κουκίδα στην κιτρινωπή “χερσόνησο”, δεξιά στο χάρτη).

Άσχετα με το πόσο θα ματώσει το τουρκικό πεζικό (αναλώσιμο είναι, έτσι κι αλλιώς), η Άγκυρα δεν έχει ανυπέρβλητα εμπόδια στην κίνησή της. Επιπλέον, οι «ευεργετικές συνέπειες» που έχει η εισβολή της για το καθεστώς Άσαντ (το ότι, δηλαδή, η Δαμασκός παίρνει πίσω εδάφη απ’ τις ypg χωρίς να ρίξει ούτε μισή ντουφεκιά) δεν θα πρέπει ούτε να υποτιμηθούν, ούτε να θεωρηθούν συμπτωματικές. Μ’ άλλα λόγια: ο Άσαντ και οι σύμμαχοί του έστειλαν λίγες εκατοντάδες πρώην (και μετανοιωμένους) αντικαθεστωτικούς να «συμπαρασταθούν» επ’ αμοιβή στις ypg εναντίον του τουρκικού στρατού και του φιλοτουρκικού f.s.a., αλλά θα ήταν ωμά σωστό να πει κανείς ότι τους «ξεφορτώθηκαν». Και σε αντάλλαγμα η Δαμασκός θα πάρει τον έλεγχο τουλάχιστον ενός τμήματος του θύλακα. Not bad.

Αυτές οι εξελίξεις μπορεί μεν να αντανακλούν στο επείγον «ανθρωπιστικό ενδιαφέρον» για τον θύλακα της Ghouta νοτιότερα, αλλά για την κλίμακα της παγκόσμιας αναμέτρησης πρόκειται για ψιλά. Το βασικό είναι το κατά πόσον οι εξελίξεις στον θύλακα της Afrin, το γεγονός δηλαδή ότι η Δαμασκός και οι σύμμαχοί της εμφανίζονται (μετά από συνεννόηση με την Άγκυρα…) σαν οι μόνοι εν μέρει μεν αλλά και κάπως αποτελεσματικοί προστάτες του συριακού κουρδικού πληθυσμού (αν και όχι των όπλων του) θα επηρεάσει την “επιρροή” του αμερικανικού πενταγώνου και των συμμάχων του στην κυρίως ypgκρατούμενη συριακή περιοχή, βόρεια, βορειοανατολικά και ανατολικά του Ευφράτη. Το κατά πόσον, δηλαδή, θα εμφανιστούν σοβαρά ρήγματα στην κουρδική υποτέλεια στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.

Πρόκειται για σύνθετη και δύσκολη «επιχείρηση», αν της δοθεί το πολεμικό όνομα που της αντιστοιχεί. Κι ακόμα δυσκολότερη την κάνει το γεγονός ότι ακόμα κι αν η Ουάσιγκτον έχει κάποια περιθώρια αναμονής και ελιγμών, το Τελ Αβίβ έχει όλο και λιγότερα.

Μέσα σ’ όλα αυτά η Μόσχα έχει παρκάρει 4 Su-57, πολεμικά «πέμπτης γενιάς», μάλλον ακυκλοφόρητα σε διεθνή θέα, στην αεροπορική βάση της στο Khmeimim. H «καλή» εκδοχή είναι ότι τα πήγε εκεί για να ασκηθούν, να αεριστούν, να μοστραριστούν, να τσεκαριστούν κάποια συστήματά τους, κλπ. Η «κακή» εκδοχή είναι ότι τα έστειλε «καλού – κακού». Τέσσερα κομμάτια Su-57 είναι λίγα για κάτι γενικευμένο· ίσως όμως να είναι αρκετά για να «κάτσουν ήσυχα» τίποτα ισραηλινά F-35…

Ποιος ξέρει; Υποτίθεται πως όλα αυτά γίνονται για το “καλό της ειρήνης”…

Οι έλληνες τον χαβά τους 2

Δευτέρα 26 Φλεβάρη. Όσο για τον «εξ ανατολών κίνδυνο»; Πέρα απ’ την βαρετή επανάληψη κινδυνολογιών, αναλύσεων και διαπιστώσεων που είναι οι ίδιες, συχνά και με τις ίδιες ακριβώς λέξεις, εδώ και 40 χρόνια (“πασοκ” αδερφέ, “βαθύς σοσιαλεθνικισμός!!! – να κρατάς τη μύτη σου και να μην γλυτώνεις απ’ την μπόχα!), επαναλήψεις και μοτίβα που εμφανίζονται τάχα για καινούργια μόνο στη «χώρα των λωτοφάγων», αυτό που παρατηρούμε είναι ότι αν ο ελληνικός εθνικιστικός σχεδιασμός είχε πάει by the book, δεν θα έπρεπε να είναι η ε.ε. που (υποτίθεται…) «βάζει πλάτη στα ελληνικά δίκαια»… Θα έπρεπε να είναι η Ουάσιγκτον!

Κι όμως. Το αμερικανικό imperium έχει τους δικούς του λογαριασμούς, τις δικές του προτεραιότητες· και, κυρίως, τα δικά του μέτωπα με την Άγκυρα. Κι έτσι δεν έστρεξε να στείλει κανά δυο αεροπλανοφόρα να φυλάνε το κυπριακό οικόπεδο 3. Ούτε δείχνει ότι θα το κάνει για κάποιο άλλο. Κι έτσι, τελείως ξαφνικά και απροειδοποίητα, κάτι ογκόλιθοι και κάτι ψεκασμένοι, κάτι ψόφιοι κοριοί (που είχαν εκτοξεύσει τον πυρηνικό πύραυλο Γιάνη…), νομίζοντας ότι οι άλλοι ξεχνούν, έτρεξαν στην ευρωπαϊκή αγκαλιά. Για προστασία – για φιλελληνικές δηλώσεις…

Απ’ την μεριά τους, αυτοί οι «ευρωπαίοι», που μέχρι χτες ήταν μπήξε και δείξε, και που φυσικά έχουν ιερή υποχρεώση να χαρίσουν κάμποσα δισεκατομμύρια δανεικών, έγιναν «μια γροθιά»!!! Για χάρη της ελληνοκυπριακής αοζ (για την οποία ξέρουν με ακρίβεια τι συμβαίνει), και για χάρη του ξαφνικά «ευρωπαϊκού» σκάφους του λιμενικού (που είχε αμολήσει κάτι «ευρωπαίους» λιμενοβατράχους…)! Διότι, είναι γνωστό: όταν οι ευρωπαίοι χρηματοδοτούν κάτι στην ελλάδα (π.χ.: τα «μεγάλα έργα», δηλαδή τους εθνικούς εργολάβους, δηλαδή τις απεριόριστες μίζες τους αλλά και τις απεριόριστες δωροδοκίες τους, σε πολιτικούς φυσικά· ή τα ελληνικά χωράφια, που δίχως άλλο είναι κι αυτά ευρωπαϊκά μετά από τόσες αγροτικές επιδοτήσεις…), κάθε ελληνική κυβέρνηση νοιάζεται μην πάει χαμένο, μην στραπατσαριστεί και το τελευταίο σέντσι!!! Τέτοιοι είναι οι έλληνες: πολύ large αλλά και εξαιρετικά τυπικοί!

Το τι δουλειά κάνει, τέτοιους καιρούς, το φιλοαμερικάνικο τμήμα της ε.ε. (πρώην «ανατολική ευρώπη»), και τι δουλειά κάνει το αντιαμερικανικό τμήμα της (δεν έχει περάσει, δα, και κανάς αιώνας απ’ την αποκάλυψη «μυστικών επαφών» μεταξύ Άγκυρας και Βερολίνου…) είναι εύκολο να το καταλάβει όποιος ενδιαφέρεται. Αρκεί να μην έχει λαχανιάσει, να μην τρέχει με τη γλώσσα έξω όταν δεν του βγαίνουν οι «μαγκιές» του!

Διότι είμαστε σίγουροι: ο ελληνικός εθνικισμός / μιλιταρισμός / ιμπεριαλισμός ΔΕΝ ήθελε την «κάλυψη» της τσεχίας, της εσθονίας, της μάλτας, της πορτογαλίας, της πολωνίας, της βουλγαρίας ή/και του λουξεμβούργου στα ζόρια του στην ανατολική Μεσόγειο. Την κάλυψη, και μάλιστα ηχηρή, της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ ήθελε!

Αλλά δεν προέκυψε… (Ίσως μια άλλη φορά…)

(φωτογραφία: Τι να τους κάνεις, όμως, τους αμερικάνους, όταν έχεις σταθερά την βοήθεια του θεού; Ειδικά του «ελληνοαμερικάνου» εκπροσώπου του; Κι αν ο τωρινός πάει για σχόλασμα αφού έφαγε έναν περίδρομο ντάλαρς, έχει ο θεός….)

Κορέες

Κυριακή 25 Φλεβάρη. Το δημοσίευμα της ιαπωνικής καθεστωτικής εφημερίδας Asahi Shimbun, ότι αξιωματικοί των νοτιοκορεατικών μυστικών υπηρεσιών πήγαν στη βόρεια κορέα μέσω κίνας για συζητήσεις τουλάχιστον δυο φορές τον περασμένο Δεκέμβρη, θα μπορούσε να είναι μια “κατασκευασμένη είδηση”. Όμως τα παιδιαριώδη επιχειρήματα των νοτιοκορεατών για να την διαψεύσουν μας πείθουν ότι είναι πραγματικό γεγονός. Χωρίς γνώση για τέτοιου είδους επαφές είχαμε υποστηρίξει, άλλωστε, σαν ασταμάτητη μηχανή το λογικό: προφανώς και πριν ο βορειοκορεάτης Kim Jong-un «ρίξει το σύνθημα» (της επαναπροσέγγισης) με τον πρωτοχρονιάτικο λόγο του είχαν γίνει αρκετές και αναλυτικές κουβέντες.

Το ενδιαφέρον είναι (και, αυτό δεν είναι υποχρεωτικά αληθινό…) ότι κατά την Asahi Shimbum το πάγωμα των στρατιωτικών γυμνασίων νότιας κορέας – ηπα έχει ήδη αποφασιστεί μεταξύ των δυο κορεών· ήταν «όρος», υποτίθεται, της Πγιονγκγιάνγκ. Είναι κάτι που μένει να επιβεβαιωθεί μέσα στο Μάρτη, είναι ωστόσο λογικό: Σεούλ και Πγιονγκγιάνγκ έχουν κάθε λόγο να δουλεύουν πάνω στο σχέδιο του «διπλού παγώματος» που έχει προτείνει η Μόσχα από πέρυσι, και έχουν αποδεχθεί Πεκίνο, Βερολίνο – και το Παρίσι (απ’ ότι διαπιστώνουμε). Με μόνους να τρώγονται την Ουάσιγκτον και το Τόκιο ποιός δεν θα προετοίμαζε μια τέτοια εξέλιξη;

Η άφιξη του αρχικαραβανά Kim Yong-chol στη Σεούλ με το πρόσχημα της «τελετής λήξης» είναι μια κίνηση υψηλού επιπέδου· και, πια, με πολύ περισσότερη «ουσία» και λιγότερους συμβολισμούς. Κι ούτε λόγος να υπάρξει οποιαδήποτε σύγκριση με την διακοσμητική παρουσία της «συμβούλου – βασιλικής κόρης» Ivanka Trump…

Πέρα απ’ τον νοτιοκορεάτη πρόεδρο Moon Jae-in ο βορειοκορεάτης αρχικαραβανάς Kim θα έχει σήμερα, αύριο και μεθαύριο συναντήσεις με τον Suh Hoon (επικεφαλής των νοτιοκρεατικών μυστικών υπηρεσιών…), τον Cho Myoung-gyon (υπουργό ενοποίησης της χερσονήσου), και άλλους. Το περιεχόμενο των συζητήσεων δεν έχει ανακοινωθεί μεν, αλλά θα είναι συνέχεια εκείνων που έγιναν με την προηγούμενη αποστολή, στην έναρξη των ολυμπιακών. Στο μενού είναι λοιπόν μια σειρά θεμάτων: από καθαρά στρατιωτικά, μέχρι το θέμα της επανένωσης των κορεατικών οικογενειών (εκκρεμεί απ’ τα ‘50s…) .

Στο μενού είναι κι αυτά τα δύο: η πρόσκληση του βορειοκορεάτη Kim Jong-un στον Moon να επισκεφτεί το γρηγορότερο την Πγιονγκγιάνγκ, και η «τάση αποπυρηνικοποίησης» την οποία ο Moon παρουσιάζει σαν ένα μέσο για να καλμάρει (δηλαδή να στριμωχτεί μεσομακροπρόθεσμα) η Ουάσιγκτον (χωρίς να το λέει μ’ αυτές τις λέξεις). Σαν αφετηρία μιας τέτοιας τάσης θα μπορούσε να προβληθεί η επίσημη ανακοίνωση του βορειοκρεοατικού καθεστώτος ότι «παγώνει» τις πυρηνικές και πυραυλικές δοκιμές του «προκειμένου να συνεχιστεί ο διάλογος»….

Σε αντίθεση με την αντιπροσωπεία της έναρξης των αγώνων, η τωρινή αποστολή υπό τον Kim Yong-chol αποτελείται από ανθρώπους που έχουν την ευθύνη της διαχείρισης του πυρηνικού προγράμματος και των σχέσεων με τις ηπα, και διαχειρίζονται αυτά τα ζητήματα με πρακτικό τρόπο δήλωσε ένας αξιωματούχος του νοτιοκορεατικού «μπλε οίκου» στη νοτιοκορεατική εφημερίδα Hankyoreh. Συνεπώς, η δική μας στάση θα εξαρτηθεί απ’ το περιεχόμενο του μηνύματος που φέρνει αυτή η αντιπροσωπεία. (Που δεν το ξέρουν, υποτίθεται… Κι όμως: ο νο 2 στην ιεραρχία των βορειοκρεοατικών μυστικών υπηρεσιών, κάτω απ’ τον Kim Yong-chol, βρίσκεται καθόλη την διάρκεια των ολυμπιακών στη Σεούλ· και όχι σαν «προπονητής» κάποιου χειμερινού σπορ…)

Εν τω μεταξύ, ενώ οι βορειοκορεάτες υπό τον Kim Yong-chol θα φύγουν απ’ τη Σεούλ στις 27 Φλεβάρη, την ίδια ημέρα το πρωί, στη «νεκρή ζώνη» ανάμεσα στα δύο κράτη, θα συναντηθούν οι ομάδες εργασίας για την προετοιμασία της συμμετοχής της βορειοκορεατικής ομάδας στους χειμερινούς παραολυμπιακούς στην Pyeongchang.

Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο! Ανάμεσα στους χαριτωμένους διακανονισμούς για τελετές και λοιπά, τα «μηνύματα» θα πρέπει να οριστικοποιηθούν και να επισημοποιηθούν σαν πρακτικές αποφάσεις…

(φωτογραφία: Πέρα απ’ την celebrity φάση, η βασιλική θυγατέρα είναι “πολύ περιορισμένης ευθύνης” για αυτά που διαδραματίζονται, φανερά ή υπόγεια, στην κορεατική χερσόνησο. Βέβαια η δική της αποστολή ήταν κανονισμένη απ’ την αρχή, σ’ ένα σχέδιο που προέβλεπε ότι ο Pence θα «καθάριζε» στην αρχή των ολυμπιακών. Μετά την αποτυχία του, η Ivanka δεν μπορεί να κάνει κάτι, ειδικά όταν ο «μπαμπάς» φορτώνει κυρώσεις και απειλές…)

Αμερικανικός κανιβαλισμός

Σάββατο 24 Φλεβάρη. Μέσα στον ερχόμενο Μάη η Ουάσιγκτον πρόκειται να εγκαινιάσει την ισραηλινή πρεσβεία της στην Ιερουσαλήμ / al Quds. Για να συμπέσει (λένε οι αμερικάνοι) με την επέτειο των 70 χρόνων απ’ την δημιουργία του ισραηλινού κράτους.

Για τους άραβες / παλαιστίνιους η 15η Μάη είναι ημέρα πένθους. Λέγεται “Nakba”, που σημαίνει καταστροφή: ανάμεσα στο 1947 και 1949 τουλάχιστον 750.000 αυτόχθονες (σ’ ένα συνολικό πληθυσμό, τότε, 1,9 εκατομυρίων ψυχών) εξανδραποδίστηκαν απ’ τα σπίτια και τα χωράφια τους για να «δημιουργηθεί χώρος για το ισραηλινό κράτος». Ήταν μια τρομακτική σε έκταση εθνική εκκαθάριση που απλά συνεχίστηκε και συνεχίζεται με διεθνείς πρωτοκοσμικές ευλογίες.

Η ανακήρυξη της («μετακόμισης» της) αμερικανικής πρεσβείας σε λιγότερο από 3 μήνες είναι βιαστική. Δεν έχει κατασκευαστεί κτήριο, και ουσιαστικά θα πρόκειται για ενίσχυση ενός προξενείου που είχε η Ουάσιγκτον στην Ιερουσαλήμ / Quds με προσωπικό απ’ την τωρινή πρεσβεία στο Τελ ΑΒίβ· και την συμβολική αναβάθμισή του. Πολλές πρεσβευτικές λειτουργίες θα παραμείνουν στο Τελ Αβίβ, μέχρις ότου κατασκευαστεί καινούργια κτίριο.

Γιατί βιάζονται οι αμερικάνοι; Σίγουρα όχι για καλό…

Κορέες

Σάββατο 24 Φλεβάρη. Αύριο (Κυριακή 25/2) τελειώνουν οι χειμερινοί ολυμπιακοί στη νότια κορέα· που ξεκίνησαν με τόσες (“πολιτικές”) συγκινήσεις, για να ακολουθήσουν ήρεμες και σκέτα αθλητικές ημέρες. Δεν είναι καιρός για κάτι παραπάνω;

Είναι και παραείναι. Η Ουάσιγκτον ακονίζει τα μαχαίρια της. Την ημέρα που η βασιλική θυγατέρα Ivanka έφτανε στη Σεούλ (σαν η εκπρόσωπος των ηπα στην τελετή λήξης), χτες δηλαδή, ο βασιλικός πατέρας (δηλαδή η τριανδρία του) ανακοίνωσε νέο γύρο εμπορικών / οικονομικών απαγορεύσεων σε βάρος της βόρειας κορέας. Οι απαγορεύσεις σημαδεύουν 27 εταιρείες αλλά και 28 πλοία· πράγμα που υποθέτουμε ότι θα μεταφραστεί σε συστηματικότερο (αν και παράνομο) ναυτικό αποκλεισμό της βόρειας κορέας. Το ψόφιο κουνάβι έπαιξε τον αγαπημένο ρόλο του, του «σκληρού»:

Αν οι κυρώσεις δεν έχουν αποτέλεσμα θα πρέπει να περάσουμε στη φάση 2 είπε. Η φάση 2 μπορεί να είναι κάτι πολύ σκληρό, μπορεί να είναι πολύ, πολύ άσχημη για τον πλανήτη. Αλλά ελπίζω ότι οι κυρώσεις θα δουλέψουν…

Κάτι θα έχουν υπόψη τους επ’ αυτού οι υπόλοιποι του «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ»… Ειδικά εφόσον στις εταιρείες που μπαίνουν στο στόχαστρο είναι και κινεζικές, ναυτιλιακές και ενεργειακές.

Σήμερα ή αύριο, εν τω μεταξύ, αναμένεται στη Σεούλ και η βορειοκορεατική αντιπροσωπεία. Επικεφαλής της θα είναι ο Kim Yong-chol, πρώην στρατηγός, αρχηγός της βορειοκορεατικής κατασκοπείας, και αντιπρόεδρος της «κεντρικής επιτροπής του κομμουνιστικού κόμματος» της Πγιονγκγιάνγκ. Μετά την πριγκίπισσα / ντίβα Kim, ο ένας – ακόμα – Kim, ίσως είναι το κατάλληλο πρόσωπο για να μεταφέρει ένα ακόμα ραβασάκι στον νοτιοκορεάτη πρόεδρο.

Οι υπόγειες συζητήσεις μεταξύ των δύο κορεών στη σκιά της «ολυμπιακής εκεχειρίας» έχουν, σε κάθε περίπτωση, περίπου 3 βδομάδες ακόμα στη διάθεσή τους. Στις 9 Μάρτη αρχίζουν οι χειμερινοί παραολυμπιακοί, που θα λήξουν στις 18 Μάρτη. Στο αμερικανικό πεντάγωνο σχεδιάζουν τις επόμενες «ασκήσεις» (με τον στρατό της νότιας κορέας) και ευχόμαστε ότι η προσέγγιση των δύο κορεών θα έχει προχωρήσει αρκετά μέχρι τα μέσα Μάρτη ώστε η Ουάσιγκτον να στείλει τα πολεμικά της σε μια θάλασσα βαζελίνης…

(φωτογραφία πάνω: Η Kim Yo-jong παραδίδει στον Moon Jae-in το «ιδιόχειρο σημείωμα» του αδελφού της Kim Jong-un στον νοτιοκορεατικό «μπλε οίκο», στη Σεούλ, στις 10 του περασμένου Φλεβάρη.

Αν οι εικασίες για εγκυμοσύνη της Kim Yo-jong αποδειχθούν σωστές, τότε ολόκληρη η κορεατική χερσόνησος θα βρεθεί ξανά ενωμένη τους επόμενους μήνες γύρω απ’ την ερωτική ζωή και την μητρότητα της βορειοκορέατισσας πριγκίπισσας…

Κάτω: Οι δεξιο-φασίστες αντιπολιτευόμενοι την κυβέρνηση του Moon βρήκαν την ευκαιρία να εκδηλωθούν φιλοαμερικανικά, με αφορμή την αναμενόμενη άφιξη του Kim Yong-chol, θεωρώντας τον «εγκληματία πολέμου». Αν και δεν υπάρχουν στέρεες αποδείξεις, λόγω θέσης θεωρείται υπεύθυνος για τον τορπιλισμό μιας νοτιοκορεατικής κορβέτας – Cheonan – το 2010 και τον θάνατο 46 νοτιοκορεατών ναυτών.

Αν οι νοτιοκορεάτες φασίστες βουλευτές θύμωσαν με τον Kim Yong-chol, σκεφτείτε τα αμερικανικά αισθήματα για την απάντηση που τους έδωσε ο εκπρόσωπος του νοτιοκορεατικού «υπουργείου επανένωσης» Baek Tae-hyun: η επισκεψή του είναι ευκαιρία για την βελτίωση των ενδοκορεατικών δεσμών και η ειρηνευτική διαδικασία θα βελτιωθεί…

Α πα πα!!!)