Tag: ηπα

Κορέες

Πέμπτη 21 Ιούνη. Παλιές ανακοινώσεις και εκτιμήσεις ξαναβγαίνουν στον αφρό: στην βορειοκορεατική Chongju, λίγα χιλιόμετρα βόρεια της Πγιονγκγιάνγκ, έχουν βρεθεί (κατ΄ εκτίμηση) τέραστια κοιτάσματα σπανίων γαιών. Κυρίως λανθάνιου, σέριου και πρασεοδύμιου· αλλά όχι μόνο. Υποτίθεται ότι η Ουάσιγκτον «κάνει το κουνέλι» στον Kim ελπίζοντας να βάλει χέρι σ’ αυτά κοιτάσματα.

Χμμμμ… Αυτά είναι παλιά νέα: του 2012. 2013, ’14, ’15, ’16, ’17…; Πώς σκόπευε να βάλει χέρι σ’ αυτά κοιτάσματα η Ουάσιγκτον τόσα χρόνια; Ισοπεδώνοντας την βόρεια κορέα;

Σε κάθε περίπτωση: αυτοί που θα κερδίσουν τα κοιτάσματα δεν είναι οι τελευταίοι και καταϊδρωμένοι! Η σιδηροδρομική και οδική σύνδεση της περιοχής τόσο με τη νότια κορέα όσο και με την ρωσία είναι ήδη υπό κατασκευή – κι αν τα συνεργεία προλάβουν, θα είναι έτοιμη πριν η post Singapore «αμερικανο-βορειοκορεατική φιλία» κατακάτσει.

Δεν είναι άσχετοι οι δρόμοι και τα τραίνα: τα ορυκτά (και οι σπάνιες γαίες ορυκτά είναι) σε καρότσες και βαγόνια φορτώνονται προς την επόμενη φάση της επεξεργασίας τους.

Αν υπάρχουν αμερικάνοι που λιγουρεύονται στις βορειοκορεατικές σπάνιες γαίες, καλύτερα να δοκιμάσουν την τύχη τους στο ευρωπαϊκό football. Πιο πιθανό είναι κάποια στιγμή στο μέλλον οι (ποδοσφαιρικοί) Los Angeles Lakers να παίξουν στα ίσια την Levante (15η στο περσινό πρωτάθλημα της primera division), παρά να φάνε τα πολύτιμα μέταλλα των βορειοκορεατών μέσα απ’ το πιάτο νοτιοκορεατών, κινέζων και ρώσων.

Σύντροφοι: μόνο αγάπη!

Πέμπτη 21 Ιούνη. Ο Xi είπε ότι ο σοσιαλισμός με κινεζικά χαρακτηριστικά έχει μπει σε νέα εποχή. Το κομμουνιστικό κόμμα της κίνας και οι λαοί απ’ όλες τις εθνικές ομάδες στην κίνα είναι ενωμένοι γύρω απ’ την κεντρική επιτροπή του κομμουνιστικού κόμματος της κίνας για να αξιοποιήσουν τις επιτυχίες [κλπ]…

Η Κίνα θέλει να μοιραστεί την εμπειρία της με την Λαϊκή Δημοκρατία της Βόρειας Κίνας, και να ενισχύει την ενότητα και την συνεργασία για να δημιουργήσουν μαζί ένα καλύτερο μέλλον για την σοσιαλιστική πραγματικότητα των δύο κρατών είπε ο Xi.

O Kim είπε ότι οι δύο χώρες είναι δίπλα η μία στην άλλη και φιλικές σαν μια οικογένεια, και αλληλοβοηθούνται, προσθέτοντας ότι ο Xi έχει προσφέρει αποτελεσματική φροντίδα και υποστήριξη στον λαό της Λαϊκής Δημοκρατίας της Βόρειας Κίνας.

Η τωρινή επίσκεψη στην Κίνα υπηρετεί μια ευκαιρία να βαθύνει η φιλία ανάμεσα στον σύντροφο γενικό γραμματέα και σ’ εμένα, και να αναπτύξει τους δεσμούς της Λαϊκής Δημοκρατίας της Βόρειας Κορέας με την Κίνα – είπε ο Kim.

…

Αυτά είναι αποσπάσματα απ’ το χθεσινό ρεπορτάζ του κινέζικου καθεστωτικού ειδησειογραφικού πρακτορείου Xinhua, για την 3η συνάντηση Xi-Kim. Τα μεταφέρουμε για δύο λόγους. Πρώτον, για να ξέρετε τα διακρατικά αισθήματα σ’ αυτήν την, όπως και να το κάνουμε, ευαίσθητη περιοχή του κόσμου. Και δεύτερον, για την περίπτωση που ξυπνήσετε ένα πρωΐ και δείτε να ανεμίζουν γύρω σας κόκκινες σημαίες με σφυροδρέπανα. Θα είναι μέρος της παγκόσμιας εξάπλωσης του «σοσιαλισμού με κινέζικα χαρακτηριστικά»… Οπότε κανονιστείτε…

‘Οσο γι’ αυτούς τους καϋμένους τους αμερικάνους, που νόμισαν ότι κέρδισαν τον 3ο παγκόσμιο πόλεμο («κατά του κομμουνισμού»)… τι να πει κανείς;

(φωτογραφία πάνω: Με κάθε επισημότητα…

Κάτω: Όπως, ίσως, ξέρετε – αν διαβάζετε εδώ, δηλαδή – ο Kim θέλει επειγόντως ώριμα και δοκιμασμένα σχέδια καπιταλιστικής ανάπτυξης σε διάφορους τομείς. Εδώ κατά την διάρκεια της χτεσινής επίσκεψής του στο εθνικό πάρκο αγροτικών τεχνολογικών καινοτομιών τους κινεζικής ακαδημίας αγροτικών σπουδών στο Πεκίνο. Αυτά που κοιτάει εντυπωσιασμένος μπορεί να είναι μαρούλια· ή κάτι σχετικό….

Γιατί άλλο είναι το να έχεις βαλιστικούς πυραύλους κι άλλο μποστάνια ταχείας ανάπτυξης!)

Είναι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός σε vertigo;

Τετάρτη 20 Ιούνη. Την ίδια ώρα που το «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ» κάνει απολογισμό και σχεδιασμό, στην Ουάσιγκτον ξετυλίγονται μάλλον «εκρηκτικές» καταστάσεις. Ένα μέρος των συντηρητικών (τους οποίους εκπροσωπεί το ψόφιο κουνάβι…) μαζί με μεγάλο μέρος των δημοκρατικών, ψάχνουν τρόπο να φορέσουν νομοθετικό χαληνάρι στο ψόφιο κουνάβι, σε ότι αφορά τις διακηρύξεις και τις αποφάσεις του για το κυρίως πεδίο του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Είτε αφορούν τις κορέες, είτε αφορούν την κίνα.

Το ζόρικο είναι το δεύτερο. Οι «εκπρόσωποι» θέλουν να ακυρώσουν ένα πρόσφατο deal της αμερικανικής διοίκησης με τον κινεζικό γιγα-πολυεθνικό όμιλο τηλεπικοινωνιών ZTE. Το 2017 η ZTE καταδικάστηκε από αμερικανικό δικαστήριο ότι «παράνομα μετέφερε αμερικανική τεχνολογία στο ιράν και στη βόρεια κορέα»…. Τον περασμένο Απρίλη ανακοινώθηκε ότι η ποινή της είναι η απαγόρευση προμήθειας αμερικανικών τεχνολογικών προϊόντων για εφτά χρόνια: τα chip και τους επεξεργαστές που χρησιμοποιεί στα κινητά της. Τουλάχιστον το 25% αυτών των εξαρτημάτων η ZTE τα εισάγει απ’ τις ηπα· οπότε η απαγόρευση σήμαινε, απλά, την επιχειρηματική καταστροφή της, αφού οι αμερικάνοι κατασκευαστές είναι σχεδόν παγκόσμιο μονοπώλιο. Το ζήτημα ήταν «κεντρικό» για το Πεκίνο: φρόντισε για τις δέουσες διαπραγματεύσεις, και στις 13 Μάη, με παρέμβαση του ψόφιου κουναβιού, η ποινή άλλαξε και μετατράπηκε σε πρόστιμο 1 δις δολαρίων και στενή παρακολούθηση των δραστηριοτήτων της εταιρείας στις ηπα.

Το «πραγματικό έγκλημα» για το οποίο κατηγορείται όχι μόνο η ZTE αλλά το σύνολο του high tech κινεζικού καπιταλισμού, είναι η «κλοπή τεχνολογίας» απ’ τις ηπα. Οι αμερικάνοι «εκπρόσωποι», συντηρητικοί και δημοκρατικοί, υποστηρίζουν ότι απέναντι σ’ αυτό το «έγκλημα» η μόνη σωστή τιμωρία είναι το εκτελεστικό απόσπασμα… Χρησιμοποιούν αυτήν ακριβώς την ορολογία, κι αυτό που επιδιώκουν είναι η ανατροπή της απόφασης για το πρόστιμο, και η επαναφορά της ποινής του αποκλεισμού απ’ τα αμερικανικά chips. Εν ολίγοις: θέλουν να δουν τα ερείπια της ZTE να καπνίζουν…

Το να επιδιώκει το αμερικανικό κράτος / κεφάλαιο τον «θάνατο» μιας κινεζικής κρατικής εταιρείας με παγκόσμια εμβέλεια σαν την ZTE είναι ένα, ή και δύο κλικ, πιο πάνω απ’ τον “εμπορικό πόλεμο μέσω δασμών”! Ο κινεζικός καπιταλισμός λέει ότι μπορεί να γίνει αυτοτελής στην παραγωγή chip (και λοιπών παρόμοιων εξαρτημάτων) σε 1,5 χρόνο από τώρα… Μην σας φανεί παράξενο αν την δουλειά υποδομής για την σχετική μαζική βιομηχανική παραγωγή, που χρειάζεται 18 μήνες, την κάνει το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο σε 3!… Σε συνθήκες πολέμου τέτοιες άγριες επιταχύνσεις συμβαίνουν…

Πράγματι, σ’ αυτή του διάσταση, η ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός αποκτάει εκείνη την όξυνση που λέγεται «καταστροφή»: καταστρέψτε την ZTE λένε οι αμερικάνοι «εκπρόσωποι», εννοώντας τον «βομβαρδισμό με το γάντι» της επιχείρησης σαν «προειδοποίηση» προς το Πεκίνο. Σε τι; Στο ότι στον τεχνολογικό ανταγωνισμό θα πέσουν κορμιά…

Αυτή η πραγματική ωμότητα δημιουργεί μεν (ή μπορεί να δημιουργήσει) εσωτερικά προβλήματα στην Ουάσιγκτον (σε ότι αφορά το ψόφιο κουνάβι και τις ενέργειές του) αλλά είναι συνεπής στην καπιταλιστική πραγματικότητα. Και «τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα;», η πραγματική αναμέτρηση είναι στην ημερήσια διάταξη.

Μετά απ’ αυτά τι άραγε νομίζετε πως κουβεντιάζουν, δυο δυο σ’ αυτή τη φάση, στο καπιταλιστικό, καπιταλιστικότατο «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ»; Μήπως για την κατάσταση της εργατικής τάξης στην Ασία;

Καμπάνια Μ15 + / Η αναγνώριση του απαρτχάιντ

Δευτέρα 18 Ιούνη. Με τις δάφνες του (προσωρινού…) «ειρηνοποιού» στην κορεατική χερσόνησο, το ψόφιο κουνάβι (οι σωματοφύλακες πίσω του) προωθεί το σχέδιο για «την λύση του παλαιστινιακού προβλήματος». Παρότι το σχέδιο δεν έχει ανακοινωθεί επίσημα, τα βασικά του είναι γνωστά, αφού έχει κάνει μια γύρα στη μέση Ανατολή για να βρει «υποστηρικτές». Να ποια είναι:

Α) Περίπου η μισή απ’ την κατεχόμενη δυτική Όχθη θα αναγνωριστεί σαν «ισραηλινό έδαφος». Πρόκειται για σχεδόν όλες τις περιοχές όπου έχουν κτιστεί οικισμοί εποίκων, δηλαδή για την πιο εύφορη γη…

Β) Θα «αναγνωριστεί» σαν «επικράτεια του παλαιστινιακού κράτους» το υπόλοιπο, το πιο άγονο τμήμα της δυτικής Όχθης – το 11% εκείνου που ήταν η παλαιστίνη πριν δημιουργηθεί το ισραηλινό κράτος…

Γ) Αυτό το «κράτος» δεν θα έχει στρατό, και θα είναι ο ισραηλινός στρατός που θα ελέγχει τα όποια σύνορά του· και, φυσικά, τον αέρα του…

Δ) Οι αιχμάλωτοι της λωρίδας της Γάζας θα «σπρωχτούν» προς την χερσόνησο (εν πολλοίς έρημο) του Σινά. Αυτό απαιτεί την συγκατάθεση της χούντας του Καΐρου, που ως τώρα δυσανασχετεί έντονα. Γίνεται προσπάθεια να «πεισθεί» με υποσχέσεις για «μεγάλα έργα» στο Σινά, στα οποία περιλαμβάνονται η δημιουργία μιας βιομηχανικής ζώνης, ένα εργοστάσιο αφαλάτωσης, και ένας σταθμός παραγωγής ρεύματος. Σ’ αυτά τα «έργα» θα δουλέψουν (φτηνά…) οι παλαιστίνιοι εργάτες. Η ιδέα είναι ότι σιγά σιγά θα μετακομίσουν απ’ τη λωρίδα της Γάζας προς τα εκεί που θα βρίσκουν μεροκάματο. Και, σε κάθε περίπτωση, η «διαχείριση» της μεγαλύτερης ανοικτής φυλακής του κόσμου θα παραχωρηθεί σε μεγάλο βαθμό στην αιγυπτιακή χούντα…

Ε) Η Ιερουσαλήμ θα μείνει για αποκλειστική ισραηλινή χρήση (σαν πρωτεύουσα). Ήδη το ισραηλινό καθεστώς κινείται για τα «τετελεσμένα». Ένας νόμος (ο «νόμος της ευρύτερης Ιερουσαλήμ») πρόκειται να εντάξει περίπου 150.000 (παράνομους) εποίκους της δυτικής Όχθης, σε συγκροτήματα που βρίσκονται κοντά στην πόλη, στη διοικητική ευθύνη της “πρωτεύουσας”. Ένας άλλος νόμος θα αφαιρέσει την άδεια παραμονής στην Ιερουσαλήμ από 100.000 παλαιστίνιους· θα απαραγορευτεί η κατοίκησή τους εκεί. Αυτά θα συμπληρώνονται απ’ αυτά που συμβαίνουν ήδη στην Ιερουσαλήμ: νυκτερινές επιθέσεις της ισραηλινής αστυνομίας σε σπίτια παλαιστινίων, συλλήψεις, κατεδαφίσεις, δημιουργία «εθνικών πάρκων» πάνω σε παλαιστινιακές γειτονιές και νεκροταφεία, κλπ…

ΣΤ) Σε αντάλλαγμα για την οριστική κατάληψη του συνόλου της Ιερουσαλήμ θα προταθεί στους παλαιστίνιους να φτιάξουν άλλη «πρωτεύουσα» (που θα μπορούν να την ονομάσουν «al Quds» ή «νέα al Quds», ή όπως αλλιώς γουστάρουν) σε μια κωμόπολη, ονόματι Abu Dis, μερικά χιλιόμετρα ανατολικά της Ιερουσαλήμ. Η Abu Dis είναι εδώ και μια δεκαετία αποκλεισμένη απ’ την Ιερουσαλήμ με τείχος· ενώ το σχέδιο για την μετατροπή της σε «παλαιστινιακή πρωτεύουσα» είναι παλιό, απ’ τις αρχές της δεκαετίας του ’90…

Ζ) Τα κατεχόμενα από το 1967 «υψώματα του Golan», που είναι διεθνώς αναγνωρισμένη συριακή επικράτεια, επίσης θα γίνουν ισραηλινό έδαφος…

Η) Απομένει μια «λεπτομέρεια»: το τζαμί al-Aqsa, στην Ιερουσαλήμ. Όπως είναι γνωστό το Τελ Αβίβ σκοπεύει να το ισοπεδώσει / εξαφανίσει, και στη θέση του να κτίσει τον «3ο ναό». Μέχρι να γίνει αυτό, θα «προσφέρει» στους παλαιστίνιους μουσουλμάνους (αλλά και στους παλαιστίνιους χριστιανούς, για την εκκλησία της ανάστασης) ένα στενό, τσιμεντένιο διάδρομο, επιτηρούμενο απ’ τον ισραηλινό στρατό…

Ποιος θα μπορούσε να δεχτεί την πιο ελεεινή επικύρωση μιας πρωτοκοσμικής φασιστικής, ρατσιστικής επιδρομής στην παλαιστίνη, που κρατάει ήδη 70 χρόνια; Η Ουάσιγκτον, το Τελ Αβίβ, και το Ριάντ (υποθέτουμε σιωπηλά και η Αθήνα..). Αναζητούνται κι άλλοι, ειδικά απ’ τα αραβικά καθεστώτα.

(φωτογραφία: ο ακροδεξιός αμερικάνος πρεσβευτής στο ισραήλ David Friedman φωτογραφήθηκε πρόσφατα με ισραηλινούς ακροδεξιούς, και μια photoshop αεροφωγραφία του κέντρου της Ιερουσαλήμ, όπου το al-Aqsa έχει κατεδαφιστεί και στη θέση του έχει κτιστεί ο «3ος ναός».

Μετά την διεθνή κατακραυγή τραύλισε κάτι δικαιολογίες του είδους «α, δεν ήξερα», «α, δεν το πρόσεξα»… Οι πάντες όμως ξέρουν τα ισραηλινά σχέδια…)

Καμπάνια Μ15 + / Αμμάν

Δευτέρα 18 Ιούνη. Στην αναζήτηση των επιπλέον υποστηρικτών αρχίζουν οι επιπλοκές. Όπως η ευθύνη του χριστιανικού πατριαρχείου των Ιεροσολύμων δόθηκε κάποτε στο αμελητέο ελληνικό κράτος (γιατί, αλλιώς, θα πήγαινε στη Μόσχα…) έτσι και η ευθύνη των μουσουλμανικών ιερών τόπων της Ιερουσαλήμ (και το al-Aqsa είναι το βασικότερο αν και όχι το μοναδικό) έχει δοθεί στο βασίλειο της ιορδανίας. Το οποίο έχει ιστορικές σχέσεις με την παλαιστίνη (: υπεριορδανία…)

Ο βασιλικός οίκος του Αμμάν είναι παραδοσιακά «φιλοδυτικός». Επειδή η ιορδανία δεν έχει πετρέλαια ή φυσικά αέρια θεωρείται γενικά φτωχό κράτος. Και στηρίζεται εδώ και πολλά χρόνια στην πάνω ή κάτω απ’ το τραπέζι χρηματοδότηση του παλατιού απ’ την Ουάσιγκτον και το Ριάντ: η πιο καθαρή μορφή γεωπολιτικών προσόδων.

Όμως η ευθύνη για το al-Aqsa είναι η μοναδική νομιμοποίηση του ιορδανικού παλατιού, όχι μόνο απέναντι στους άραβες γενικά αλλά απέναντι και στους δικούς του υπηκόους. Αυτό έχει σα συνέπεια (ως τώρα) ότι ο βασιλιάς της ιορδανίας Abdullah ο Β απορρίπτει το αμερικανο-ισραηλινο-σαουδαραβικό σχέδιο.

Για να τον εκβιάσουν, Ουάσιγκτον και Ριάντ έκοψαν την χρηματοδότηση. Αναγκαστικά ο βασιλιάς κατέφυγε σε δάνειο απ’ το δντ (700 εκατομυρίων δολαρίων…) το οποίο του δόθηκε πακέτο μ’ ένα «πρόγραμμα δομικής προσαρμογής»: αύξηση των έμμεσων και άμεσων φόρων, κατάργηση διάφορων επιδοτήσεων… τα γνωστά. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την πρόσφατη εξέγερση μεγάλου μέρους του πληθυσμού. Ο βασιλιάς αναγκάστηκε να ανακαλέσει τα πιο κραυγαλέα μέτρα και να «παραιτήσει» τον πρωθυπουργό του.

Λίγο νωρίτερα, στις 19 Μάη, ευρισκόμενος στην Istanbul για την «ισλαμική διάσκεψη» που κάλεσε έκτακτα ο Erdogan λόγω της σφαγής των διαδηλωτών στη Γάζα, ο Abdullah o B έκανε κάτι που προκάλεσε εγκεφαλικό τόσο στο Ριάντ όσο και στο Τελ Αβίβ: συναντήθηκε και είχε μια σύντομη κουβέντα με τον ιρανό πρόεδρο Rouhani. Ήταν η πρώτη φορά που γινόταν τέτοια “επαφή” εδώ και 15 χρόνια… Κάποιοι λένε (ίσως όχι συνωμοσιολογικά) ότι στην πρόσφατη ιορδανική εξέγερση κάποιες υπηρεσίες εκτός συνόρων έβαλαν το χεράκι τους, για να προειδοποιήσουν τον ιορδανικό βασιλικό οίκο επί των διεθνών σχέσεών του…

Το Amman είναι «δεμένο» τόσο με τις ηπα όσο και με το σχέδιο του 2011 για την διάλυση της συρίας: στο ιορδανικό έδαφος, κοντά στα σύνορα με την συρία, υπάρχει αμερικανική βάση, και η ιορδανική επικράτεια υπήρξε όλα αυτά τα χρόνια έδαφος εκπαίδευσης, επιμελητείας και εξορμήσεων για αντικαθεστωτικούς ενόπλους στον συριακό νότο.

Τώρα το ιορδανικό βασίλειο βρίσκεται οριστικά μπροστά σε σταυροδρόμι. Το σχέδιο της διάλυσης της συρίας απέτυχε, οι νικητές είναι με το μπλοκ της Αστάνα, και ο Abdullah πρέπει να διαλέξει είτε να ηττηθεί εντελώς (εγκαταλείποντας το al-Aqsa) είτε να αλλάξει στρατόπεδο. Στην δεύτερη περίπτωση υπάρχει μια καλή ανταμοιβή: η Ντόχα μπορεί να προσφέρει τα 1 ή 2 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο που έκοψαν η Ουάσιγκτον και το Ριάντ…

Αν το αποφασίσει, δεν μπορεί να κάνει ο Abdullah o B μια τέτοια στροφή 180 μοιρών μέσα σε μια βδομάδα ή ένα μήνα. Όμως υπάρχουν διάφοροι που διαβλέπουν ότι ξεκίνησε να την κάνει.

Θα φανεί.

(φωτογραφία: Αριστέρα ο Rouhani, δεξιά ο Abdullah… Στην Άγκυρα, πριν ένα μήνα…)

Καμπάνια Μ15 + / Οι ειρηνιστές απ’ την Ουάσιγκτον

Κυριακή 17 Ιούνη. Κανείς δεν περιμένει την επίσημη ανακοίνωση του (θρυλούμενου) «αμερικανικού σχεδίου για την επίλυση του παλαιστινιακού προβληματος», επειδή όλοι το ξέρουν: έχει καταστρωθεί στο Τελ Αβίβ, κι αν περιέχει κάτι «ψιλά» που θα μπορούσαν να το δυσαρεστούν, είναι μόνο για το ξεκάρφωμα.

Δεν υπάρχει κάτι να περιμένει κανείς. Η Ουάσιγκτον απλά θα επικυρώσει τις απαρτχάιντ ισραηλινές κατακτήσεις στη δυτική Όχθη. Και, επιτέλους, «για να τελειώνουμε μ’ αυτές τις αντι-σημιτικές κατηγορίες περί ρατσιστικού καθεστώτος», αυτές οι κτήσεις θα εκκενωθούν απ’ τους παλαιστίνιους / άραβες. Κι «ας πάνε όπου θέλουν» όπως έλεγε κάποτε (το 1993 δηλαδή) ο τότε αμερικάνος υπ.εξ., Lawrence Eagleburger για την εξελισσόμενη ήδη τότε εθνοκάθαρση / σφαγή στη βοσνία.

Εντός ισραήλ «κουβεντιάζονται» (ή, απλά ανακοινώνονται, προς τέρψη του κοινού) εφιαλτικά πράγματα σε βάρος των παλαιστίνιων. Εκτός… όλα πάνε καλά…

Και το συμμαχικό ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο, δεν έχει να αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα: «νίκη στον ισραηλινό στρατό!» – σα να το έχουμε καταλάβει. Από διάφορες μεριές….

Τα καθάρματα νοιώθουν ότι έχουν τον κόσμο κάτω απ’ τις αρβύλες τους. Πότε, άραγε, όχι μόνο θα τους ξεγυμνώσουμε, αλλά θα τους αναγκάσουμε να τρέχουν ξυπόλητοι; Πότε;

Σιγκαπούρη 1

Σάββατο 16 Ιούνη. Τι έγινε, λοιπόν, στη συνάντηση του ψόφιου κουναβιού με τον little rocket man στη Σιγκαπούρη, την περασμένη Τρίτη (12 Ιούνη); Αν η διπλωματία έχει ακόμα πρακτικό νόημα σ’ έναν καπιταλιστικό κόσμο που οι αντιθέσεις οξύνονται, το meeting ήταν θρίαμβος του «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ»!

Το ψόφιο κουνάβι έβαλε την υπογραφή του σ’ αυτό που κάτι λιγότερο από ένα χρόνο πριν είχε απορρίψει μετα βδελυγμίας: το «διπλό πάγωμα», που ήταν αρχικά πρόταση του Πεκίνου και, αμέσως μετά έγινε κοινή πρόταση Πεκίνου, Μόσχας, Σεούλ και Πγιονγκγιάνγκ. Το βορειοκορεατικό καθεστώς σταμάτησε τις πυρηνικές δοκιμές και τις δοκιμαστικές εκτοξεύσεις πυραύλων, ήδη απ’ τις αρχές του χρόνου. Με την υπογραφή του στην «κοινή δήλωση της Σιγκαπούρης» ο αμερικάνος πρόεδρος έκανε το δικό του μέρος: την αναστολή των στρατιωτικών ασκήσεων με την Σεούλ, με «βαριά όπλα».

Επιπλέον, το ψόφιο κουνάβι προσυπέγραψε την βασική λογική της συμφωνίας της 27ης Απρίλη, ανάμεσα στις δύο κορέες, γνωστή σαν «διακήρυξη του Panmunjom». Στο σημείο 3 της «κοινής δήλωσης της Σιγκαπούρης» αναφέρεται ρητά: Επιβεβαιώνοντας την Διακήρυξη του Panmunjon, η Λ.Δ.Β.Κ. δεσμεύεται να εργαστεί προς την πλήρη αποπυρηνικοποίηση της Κορεατικής Χερσονήσου». Το ότι το ψόφιο κουνάβι προσυπέργραψε (άρα αναγνώρισε) τις δεσμεύσεις της Πγιονγκγιάνγκ όπως αυτές διατυπώνονται αναλυτικότερα στην «διακήρυξη του Panmunjom» βγάζει – τουλάχιστον απ’ τα επίσημα έγγραφα – τα πυρηνικά της βόρειας κορέας σαν το μόνο ζήτημα στην περιοχή. Γιατί η «διακήρυξη του Panmunjom» αναφέρεται επίμονα, ξανά και ξανά, σε μια καθαρή από πυρηνικά κορεατική χερσόνησο· άρα και στη νότια κορέα. Όμως πυρηνικά στο νότο είναι τα αμερικανικά. Είτε τα αποθηκευμένα, είτε τα φορητά, σε στρατηγικά βομβαρδιστικά που είναι παρκαρισμένα σε διάφορες βάσεις στον ειρηνικό.

Είναι γι’ αυτό που ορισμένοι παρατηρούν ότι μια «πειστική αποπυρηνικοποίηση της κορεατικής χερσονήσου» φτάνει μέχρι την βάση του Guam…

Σιγκαπούρη 2

Σάββατο 16 Ιούνη. Προφανώς το ψόφιο κουνάβι δεν έδρασε «από μόνο του». Έχει σημασία, λοιπόν, να εκτιμηθεί ότι η Ουάσιγκτον υπέγραψε στις 12 Ιούνη «κάτι» που αποκλείεται να εφαρμόσει μεσομακρόθεσμα· ακόμα κι αν το καθεστώς Kim άρχιζε να διαλύει, βίδα βίδα, όλες τις βόμβες και τους πυραύλους του. Ωστόσο ούτε αυτό πρόκειται να συμβεί.

Ήταν οι ελιγμοί του «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ», και ειδικά οι κινήσεις των δύο κορεατικών καθεστώτων, που υποχρεώσαν την Ουάσιγκτον να υπογράψει «κάτι» που μόνο σαν «διάλειμα» του μιλιταρισμού της στο κυρίως μέτωπο του 4ου παγκόσμιου (στον Ειρηνικό) μπορεί να θεωρηθεί. Για να κερδίσει χρόνο, τροποποιώντας τα σχέδιά της. Απ’ την μεριά του και το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ σ’ αυτό αποσκοπούσε: στο να κερδίσει χρόνο. Τουλάχιστον σε ότι αφορά την κορεατική χερσόνησο, που είχε γίνει με κλιμακούμενη ένταση το 2017 ο κύριος αμερικανικός στόχος.

Ο χρόνος είναι απαραίτητος στο βορειοκορεατικό καθεστώς για να δώσει μεγαλύτερο βάρος στην «οικονομική ανάπτυξή» του. Οι κυρώσεις σε βάρος του παραμένουν βέβαια σε ισχύ· και το ψόφιο κουνάβι δήλωσε ότι δεν σκοπεύει να τις άρει, μέχρι να προχωρήσει αισθητά η «αποπυρηνικοποίηση» της Πγιονγκγιάνγκ. Όμως (απόσπασμα από δηλώσεις του μετά την υπογραφή της «κοινής δήλωσης»):

… Εν τω μεταξύ οι κυρώσεις θα παραμείνουν σε ισχύ… Οι κυρώσεις θα αρθούν όταν βεβαιωθούμε ότι τα πυρηνικά δεν είναι πια απειλή…

… Ο κινέζος πρόεδρος Xi, που είχε κλείσει τα σύνορά του, [εννοεί με την βόρεια κορέα, κατ’ εφαρμογή των κυρώσεων…] μπορεί να έχει χαλαρώσει κάπως τους δύο τελευταίους μήνες, αλλά αυτό είναι ο.κ…

… Και νομίζω ότι τους δύο τελευταίους μήνες τα σύνορα είναι πιο ανοικτά απ’ ότι όταν ξεκινήσαμε [τις κυρώσεις] αλλά that is what it is…

Πρακτικά, λοιπόν, ούτε το Πεκίνο, ούτε η Μόσχα, ούτε η Σεούλ θα συνεχίσουν να εφαρμόζουν «όλες τις κυρώσεις» – κι αυτό είναι βασικό για την αναδιάρθρωση α λα κίνα που θέλει να προωθήσει ο Kim: χρειάζονται και «επενδύσεις στις υποδομές», που τις έχουν σχεδιάσει ήδη οι υπόλοιποι τρεις του «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ». (H εκπρόσωπος του ρωσικού υπ.εξ. Zakharova ζήτησε χτες την ακύρωση όλων των μονομερών, εκτός οηε, «δευτερογενών» κυρώσεων κατά της Πγιονγκγιάνγκ… Εννοούσε τις σκέτα αμερικανικές, που αφορουν και ρωσικές και κινεζικές εταιρείες…)

Εν τέλει, η Ουάσιγκτον, θα κινηθεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, «πιο κεντρικά» στους στόχους της στον Ειρηνικό. Δηλαδή στον συγκεκριμένο ένα: το Πεκίνο. Οι οικονομικές / εμπορικές διαστάσεις αυτού του πολέμου (η επιβολή των δασμών) είναι τμήμα του ευρύτερου οικονομικού πολέμου της Ουάσιγκτον. Ωστόσο τα μεγέθη (και η γκάμα) των δασμών (και των κινεζικών αντι-δασμών) είναι σημαντικά από μόνα τους. Όπως και το γεγονός ότι το Πεκίνο απαντάει αμέσως…

Εν τω μεταξύ τα καταδιωκτικά, τα βομβαρδιστικά, τα υποβρύχια και τα αεροπλανοφόρα της Ουάσιγκτον δεν θα πρέπει να σκουριάσουν επειδή το ψοφιοκουναβιστάν αναγκάστηκε να αναδιπλωθεί προσωρινά.

«America first» με τα σκυλιά δεμένα δεν γίνεται…

(φωτογραφία: Ο νο 2 στην επίσημη ιεραρχία του βορειοκορεατικού καθεστώτος Kim Yong-nam ταξίδεψε στη Μόσχα στις 14 Ιούνη. Με αφορμή, υποτίθεται, την έναρξη του μουντιάλ… Ο Putin έκανε μέσω του νο 2 πρόσκληση στον νο 1, τον Kim Jong-un, για την επερχόμενη σύνοδο του «Ανατολικού Οικονομικου Φόρουμ», στο Βλαδιβοστόκ, απ’ τις 11 ως τις 13 Σεπτέμβρη…)

Σιγκαπούρη 3

Σάββατο 16 Ιούνη. Αν έχετε 40 λεπτά δείτε το παρακάτω βίντεο. Είναι προπαγανδιστικό, απ’ το κρατικό κανάλι της Πγιονγκγιάνγκ, και διάφοροι που ξέρουν απ’ την βορειοκορεατική προπαγάνδα, σχολίασαν ότι είναι ασυνήθιστα «ανοικτό» στην προβολή όχι μόνο του «ηγέτη», αλλά και όλου του περιβάλλοντος της αποστολής του στην Σιγκαπούρη. Εννοείται ότι είναι πανηγυρικό!

Το σπικάζ είναι στα κορεατικά, οπότε δεν θα καταλάβετε γρι. Αυτό, το ότι δεν καταλαβαίνουμε τι λέει, παραδόξως, δεν αφαιρεί αλλά μάλλον προσθέτει: για τα μάτια τρίτων είναι διασκεδαστικό το τελικό αποτέλεσμα. Αλλά και πληροφοριακό σε κάποιο βαθμό.

Προσέξτε, για παράδειγμα, αυτήν την συμβολική (και καθόλου ασήμαντη) λεπτομέρεια: το boeing 747-400 που πήγε κι έφερε τον Kim απ’ την Πγιονγκγιάνγκ στη Σιγκαπούρη ήταν των κινεζικών κρατικών αερογραμμών. Όχι επειδή η βόρεια κορέα δεν έχει αεροπλάνα για τέτοια ταξίδια… Αλλά επειδή, έστω και μ’ αυτόν τον τρόπο, έπρεπε να γίνει σαφές ότι το Πεκίνο «ήταν παρόν» και στη Σιγκαπούρη.

Άλλωστε η από αέρα περιφρούρηση της συνάντησης έγινε επίσης απ’ την κινέζικη πολεμική αεροπορία…

Απολαύστε, λοιπόν, την συνάντηση του Kim με … την ιστορία!

 

Καμπάνια Μ15 + / Η εθνική γραμμή

Πέμπτη 13 Ιούνη. Θα προτείναμε να ξαναδείτε τα σχόλια της ασταμάτης μηχανής πριν δύο μέρες. Επειδή, όταν η «εθνική γραμμή» είναι συμπαγής και χωρίς κορδελάκια για εσωτερική κατανάλωση (κι αυτό αφορά 110% την ελληνο-ισραηλινή συμμαχία), ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι κάτι παραπάνω από ένας εσωτερικός παράγοντας: γίνεται άτυπος υπ.εξ. στις διεθνείς επαφές. Για τα δικά του νταραβέρια μπορούν να ειπωθούν εκείνα που απαγορεύονται να λέγονται για τα «επίσημα» νταραβέρια.

Όταν, λοιπόν, ο καθαρμαΚούλης κουβεντιάζει με τον φασίστα Νετανιάχου α) για το «μέλλον του ιράν» και, β) για το «μέλλον της τουρκίας», δεν το κάνει σαν ένας I gonna be! Δεν θα είχε αξία κάτι τέτοιο. Το κάνει σαν εκπρόσωπος, ένας ανάμεσα σε άλλους, του ελληνικού βαθέος κράτους, κουβεντιάζοντας μ’ έναν «στρατηγικό σύμμαχο» μεσομακροπρόθεσμα.

Ο ένας (το φασιστικό, μιλιταριστικό, ρατσιστικό, απαρτχάιντ κράτος του ισραήλ) έχει «στόχο» το ιράν, τον λίβανο, τους παλαιστίνιους. Ο άλλος (το ελληνικό γεωπροσοδικό, μιλιταριστικό, φασιστο-«δημοκρατικό» προς το παρόν ελληνικό κράτος) έχει «στόχο» την τουρκία. Τι πιο φυσιολογικό μεταξύ συμμάχων να κουβεντιάζουν για τους εχθρούς τους… και πως θα τους «τακτοποιήσουν»;

Εννοείται πως όχι μόνο τα δεδομένα είναι εξαιρετικά ζόρικα αλλά ούτε ο ένας ούτε ο άλλος μπορούν να κρατάνε τέτοιου είδους «ανοικτούς λογαριασμούς» χωρίς την ομπρέλλα του «θείου απ’ την αμερική»!