Tag: ηπα

Όψιμος, αλλά ρεαλισμός…

Δευτέρα 24 Δεκέμβρη. Εν όψει της όποιας απόσυρσης του αμερικανικού στρατού απ’ τις ypgκρατούμενες περιοχές, οι ηγέτες των σχετικών κουρδικών πολιτικο-στρατιωτικών οργανώσεων απευθύνονται στην εναλλακτική λύση: στο μπλοκ της Αστάνα. Στην Δαμασκό και στη Μόσχα, για να εμποδίσουν την τουρκική εισβολή (!).

Μπορεί να θαυμάσει κανείς την πολιτική ευφυία των συγκεκριμένων “ηγετών”, ή τον καιροσκοπισμό τους (το δεύτερο είναι που κατέχουν σε απεριόριστες ποσότητες εδώ και δεκαετίες). Σε κάθε περίπτωση όλα τα μέλη του μπλοκ της Αστάνα διαπραγματεύονται από θέση ισχύος. Για παράδειγμα το καθεστώς Άσαντ απορρίπτει οποιοδήποτε ενδεχόμενο χωριστού “κουρδικού στρατού”. Μόνο κουρδικές μονάδες στον ένα και ενιαίο συριακό στρατό, υπό αραβική διοίκηση δέχεται. Λογικό. Η Μόσχα δέχεται επίσης (σε συνεργασία με το καθεστώς Άσαντ) να πείσει (;) την Άγκυρα να μην εισβάλει, αλλά μόνο αν ο έλεγχος των συρο-τουρκικών συνόρων περάσει σε μικτά ρωσικά / συριακά περίπολα.

Όλα αυτά είναι υπό διαμόρφωση και σε εξέλιξη, αλλά μπορεί κανείς να υποθέσει (αν δεν μεσολαβήσουν απρόοπτες εξελίξεις) ότι οι πραγματικά κουρδικές περιοχές, πολύ μικρότερες απ’ την τωρινή ζώνη στα ανατολικά του Ευφράτη, θα γυρίσουν αργά ή γρήγορα στην κατάσταση που ήταν πριν την συριακή εξέγερση του 2011 και την βάρβαρη καταστολή της απ’ το χασάπικο καθεστώς Άσαντ, που άνοιξε τον δρόμο για τα υπόλοιπα. Θα είναι, δηλαδή, μια περιοχή της συρίας, με ενισχυμένη αυτοδιοίκηση – και ως εκεί.

Μόνο που για να οριστικοποιηθεί αυτό θα πρέπει να φύγει και η τελευταία αμερικανική αρβύλα· ενώ ο πλούσιος εξοπλισμός που έχει παραδόσει η Ουάσιγκτον στις ypg θα πρέπει να πέρασει στα χέρια του συριακού καθεστώτος. Αυτά εύκολα γράφονται αλλά δύσκολα γίνονται.

Συνεπώς θα πρέπει να περιμένουμε.

(Στην Θεαματική κωμωδία των καιρών, με τα διαρκή μονόπρακτα, ένα ακόμα: ο ρημαδοΠανάγος – you know who – συμπαρίσταται στους κούρδους που «εκφράζουν την δυσφορία τους για την πρόθεση των ηπα να τους εγκαταλείψουν»…

Καθάρματα αμερικάνοι – εγκαταλειψίες των λαών!…)

Το θέμα είναι ανύπαρκτο…

Δευτέρα 24 Δεκέμβρη. Το ζύγισε από εδώ η Λευκωσία, το ζύγισε απο ‘κει.. Και κατέληξε στο σοφό συμπέρασμα (σύμφωνα με το κρατικό ραδιόφωνό της…) ότι ο καλύτερος τρόπος να διαχειριστεί την δημοσιοποίηση της “ανθελληνικής” τουρκο-αμερικανικής άσκησης (γράφαμε χτες) ήταν να δηλώσει ότι …δεν έγινε! Σατανικό: ο αιώνιος εθνικός εχθρός photoshopιασε το θέμα, και έφτιαξε ωραίες φωτογραφίες, για να κοροϊδέψει τον κόσμο…

Το πιο κωμικό αυτής της «διάψευσης» είναι πως αν ίσχυε (ότι ο τουρκικός στόλος έκανε copy paste μια αμερικανική πυραυλάκατο και την έβαλε ανάμεσα στις φρεγάτες του) αυτός που θα είχε τσινίσει θα ήταν η Ουάσιγκτον – και όχι η Λευκωσία…

Εθνική βλακεία, με τον τόνο… Μεγάλα, ανεξάντλητα κοιτάσματα!… Ποιος αγωγός θα τα μεταφέρει;

Όχι και τόσο “απόσυρση”

Κυριακή 23 Δεκέμβρη. Καλά έκανε η ασταμάτητη μηχανή στη δυσπιστία της. Μιας και κανένας δεν θα κάτσει να μετράει έναν έναν τους αμερικάνους πεζοναύτες που θα φεύγουν απ’ την βόρεια / βορειοανατολική συρία, το χθεσινό ρεπορτάζ των καθεστωτικών new york times (μας) φαίνεται λογικό και κοντά στην πραγματικότητα:

…Το Πεντάγωνο σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει μικρές μονάδες των ειδικών δυνάμεων για αποστολές κατά του isis μέσα στη συρία, μετά την απόσυρση του στρατού… Κάτω απ’ το νέο σχέδιο, οι δυνάμεις των ηπα στη συρία, που υπολογίζονται σε 2.000, θα μεταφερθούν στο ιράκ…. Το σχέδιο επιτρέπει επίσης στο Πεντάγωνο να συνεχίσει την υποστήριξή του στις SDF και την αεροπορική δράση κατά του isis στη συρία…

Υποτίθεται ότι αυτό είναι προς το παρόν ένα σχέδιο, και πρέπει να το υπογράψει το ψόφιο κουνάβι. Γιατί να μην το κάνει; Στο κάτω κάτω ο αμερικανικός στρατός δρα «μισόκρυφα» (δηλαδή: χωρίς ιδιαίτερη δημοσιότητα…) σε διάφορα μέρη του πλανήτη…

Από τεχνική / στρατιωτική άποψη η μείωση των 2000 (κάποιοι λένε πως ο αληθινός αριθμός είναι διπλάσιος) σε 200, σε μια έκταση όση η κροατία, δεν κάνει σπουδαία διαφορά. Έτσι κι αλλιώς η σχεδόν μοναδική δουλειά του u.s. army στη συρία είναι να βομβαρδίζει από αέρα. Αν υπάρχει το κατάλληλο know how από κούρδους των ypg στο σωστό «προσδιορισμό θέσης στόχων» δεν χρειάζονται παντού αμερικάνοι πεζοναύτες.

Η διαφορά στον αριθμό δεν είναι τόσο επί του εδάφους όσο στους συμβολισμούς. Ο “τρελός σκύλος” Mattis ήθελε αύξηση του αμερικανικού στρατού στη βόρεια συρία… ένα τυπικό σχέδιο «κλιμάκωσης». Η παραίτησή του δραματοποιεί τις αντιθέσεις τακτικής στα υψηλά κλιμάκια του ψοφιοκουναβιστάν. Αλλά δεν είναι στη μια μεριά μόνο του το ψόφιο κουνάβι και απέναντι όλοι οι άλλοι. Για παράδειγμα ο αμερικάνος αρχικαραβανάς Curtis Scaparrotti, διοικητής της eucom («ευρωπαϊκού στρατού», στην αρμοδιότητα του οποίου ανήκει και η τουρκική επικράτεια) είχε δηλώσει απ’ την περασμένη άνοιξη (τόσο στον «τρελό σκύλο» όσο και στον Joseph Votel, ομόβαθμό του διοικητή της centcom στην οποία υπάγεται και το συριακό πεδίο μάχης) την ξεκάθαρη αντίθεσή του στις αμερικανικές επιλογές στη συρία – εφόσον προκαλούν τριβές με την Άγκυρα.

Συνεπώς η «πίεση» δεν προέρχεται απ’ την μεριά της Άγκυρας με τον τρόπο που παρουσιάζεται. Προέρχεται απ’ τις συμμαχίες της, και συγκεκριμένα απ’ το μπλοκ της Αστάνα σα σύνολο. Εν τέλει, αυτοί που υποστηρίζουν ότι ο αμερικανικός στρατός φεύγει απ’ την βόρεια συρία για να μπουκάρει με την ησυχία του ο τουρκικός, θα πρέπει τώρα να εξηγήσουν γιατί, μετά την ανακοίνωση της (περίπου) απόσυρσης, η Άγκυρα ανέβαλε επ’ αόριστον τα σχέδια εισβολής!!! Γιατί «τώρα που όλα είναι πιο εύκολα» δεν εισβάλει; (Σιγά μην εξηγηθεί τίποτα!!!) Κι αν, τελικά, η Manbij παραδοθεί απ’ τις ypg στον Άσαντ, πως όλοι αυτοί οι «σοφοί» (ειδική στην παραχάραξη) θα δικαιολογήσουν την ευχαρίστηση της Άγκυρας για μια τέτοια εξέλιξη;

Η ασταμάτητη μηχανή επιμένει: ο ελιγμός της «απόσυρσης» έχει να κάνει άμεσα με την προφύλαξη του αμερικανικού στρατού απ’ την εξέγερση των αράβων στην ypgκρατούμενη ζώνη, και όχι με την οριστική εγκατάλειψη των αμερικανικών σχεδίων για την μέση Ανατολή. Επιπλέον (παρά τις ελληνικές φαντασιώσεις…), μετά τη νίκη του μπλοκ της Αστάνα στο συριακό πεδίο μάχης, δεν μπορεί να υπάρξει οποιοδήποτε αμερικανικό σχέδιο για την μέση Ανατολή που να έχει την Άγκυρα καθαρά απέναντί του – ακόμα κι αν διάφορες φράξιες του ψοφιοκουναβιστάν επιμένουν ότι γίνεται. Το αμερικανικό πεντάγωνο το πήγε αρκετά μακρυά όταν «κούρντισε» (με το αζημίωτο, φυσικά) τις ypg αρχικά να πολεμήσουν και να καταλάβουν μια εντελώς συρο-αραβική πόλη (την Raqqa) και, στη συνέχεια, να καταλάβουν όλες τις αραβικές κωμοπόλεις και χωριά στην ανατολική όχθη του Ευφράτη, απ’ την al Hasakah ως την Abu Kamal: θεώρησε ότι πληρώνοντας τους τοπικούς άραβες «φυλάρχους» θα έχει ήσυχο το κεφάλι του. Υπάρχουν, όμως, και οι αντίπαλοι που πληρώνουν…

Συμβολικά δημιουργήθηκε, όντως, ζήτημα. Όμως δεν θα πρέπει να μεγαλοποιούνται οι συμβολισμοί. Έχουν παραιτηθεί κι έχουν παραιτηθεί απ’ το ψοφιοκουναβικό γκουβέρνο… Αλλά στον στάβλο του αμερικανικού ιμπεριαλισμό υπάρχουν άφθονοι «τρελοί σκύλοι».

…ούτε, όμως, και μαζική φύλαξη του ισραήλ…

Κυριακή 23 Δεκέμβρη. Στο Τελ Αβίβ έχουν θορυβηθεί με την ανακοίνωση του ψόφιου κουναβιού. Σύμφωνα με την προχθεσινή Ha’aretz η μεγαλύτερη ανησυχία είναι η απόσυρση του αμερικανικού στρατού όχι μόνο απ’ τα βόρεια και τα βορειοανατολικά της συρίας αλλά και απ’ την al-Tanf, στα νότια, στα σύνορα με το ιράκ (και την ιορδανία). Οι πολεμοκάπηλοι του ισραηλινού καθεστώτος θεωρούν ότι αν «χαθεί» αυτός ο αμερικανοκρατούμενος θύλακας, θα ανοίξει ο κύριος δρόμος μεταξύ Βαγδάτης, Δαμασκού (και Βηρυττού). Οπότε η Τεχεράνη θα μπορεί να μεταφέρει εύκολα οπλισμό στην Χεζμπ’ αλλάχ.

Ωστόσο αυτό το κάνει ήδη το ιρανικό καθεστώς! Είτε αεροπορικά (Τεχεράνη – Δαμασκός, και απο κει λίβανος) είτε οδικά απ’ την πιο μακρινή μεν αλλά υπαρκτή και λειτουργική διαδρομή μέσω Abu Kama και Deir ez-Zor. Το πιο σημαντικό είναι πως η Ουάσιγκτον δεν έκανε (και δεν μπορούσε να κάνει) τίποτα εναντίον της εγκατάστασης των S-300 στη δυτική συρία. Οπότε εδώ και μήνες δεν υπάρχει πια «ξέφραγο αμπέλι» στη συριακή επικράτεια, και κατά συνέπεια το Τελ Αβίβ δεν μπορεί να κτυπάει ιρανικές θέσεις και stuff προς την Χεζμπ’ αλλάχ.

Το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς κάνει, εδώ, έναν σωστό υπολογισμό: όσο λιγότερη Ουάσιγκτον υπάρχει (έστω φανερά) στο συριακό πεδίο μάχης, τόσο θα υπάρχουν περισσότερες Μόσχα και Τεχεράνη. Το Τελ Αβίβ έχει πολύ στενά όρια «επίδρασης» στη Μόσχα – τι θα κάνει, λοιπόν; Θα προσπαθήσει να σπρώξει ακόμα πιο δυνατά υπέρ κάποιου είδους επίθεσης (άλλων…) στην Τεχεράνη; Ή θα «ανταμοιφθεί» με την ανακοίνωση του αμερικανικού «deal του αιώνα»;

Τις δολοφονίες παλαιστίνιων διαδηλωτών θα τις συνεχίσει πάντως. Έχει πλάκα να σκοτώνεις – όπως είχε δηλώσει κάποτε ο «τρελός σκύλος» πρώην αμερικάνος υπ.αμ….

Ξεγυρισμένη!

Κυριακή 23 Δεκέμβρη. Αθήνα και Λευκωσία το πούλαγαν για βέβαιο: ο αμερικανικός 6ος στόλος θα προστατεύει τις εκτός νόμου και λογικής αοζ της νότιας κύπρου και του ελλαδιστάν, επειδή … η αμερικανική exxon mobil έχει αναλάβει να κάνει τρύπες ψάχνοντας για γκάζι σ’ ένα απ’ τα κυπριακά οικόπεδα (συγκεκριμένα στο νο 6, στο οποίο πριν τρία χρόνια η γαλλική total δεν βρήκε τίποτα…).

Ώσπου χτες ήρθε η ξεγυρισμένη σφαλιάρα. Η Αθήνα και η Λευκωσία το ήξεραν έγκαιρα (η Άγκυρα είχε εκδώσει προειδοποίηση / navtex…). Προσπάθησαν να το κρύψουν, αλλά δεν το γλύτωσαν… Το ανακοίνωσε χτες το τουρκικό υπ.αμ.: έγιναν στις 17 Δεκέμβρη κοινά τουρκο-αμερικανικά ναυτικά γυμνάσια σε περιοχή που η Λευκωσία «θεωρεί δική της» – οι ασκήσεις έγιναν, φυσικά, χωρίς να της ζητηθεί η άδεια.

Το «σκάνδαλο» που ενοχλεί είναι, αφενός η “άσκηση” αμερικανικής πυραυλακάτου σε συνεργασία με τουρκικές φρεγάτες και μάλιστα σε μια περιοχή που (κατά τον καθεστωτικό νοτιοκυπριακό «φιλελεύθερο») ανήκει στην δικαιοδοσία της κυπριακής δημοκρατίας χωρίς να αναγνωριστεί στη Λευκωσία οποιοδήποτε «δικαίωμα»· αφετέρου ότι αυτή η άσκηση κοινοποιήθηκε απ’ την Άγκυρα. Όλη η μυθολογία ότι ο 6ος στόλος έχει «αντιτουρκικές διαθέσεις» στην ανατολική Μεσόγειο κράσσαρε μετά απ’ αυτήν την δημοσιοποίηση.

Και τώρα, για την δημαγωγία υπέρ του άξονα, απομένουν τα γνωστά: η απόκρυψη. Και ο εκνευρισμός. Κάτι πύρινες δηλώσεις περί «ισοπέδωσης βραχονησίδων», περί «λιωσίματος» κλπ…

(φωτογραφίες: Αυστηρά ακατάλληλες, δείχνουν την περιοχή την δικαιοδοσία επί της οποίας τόλμησαν να αμφισβητήσουν οι αμερικάνοι-φονιάδες-των-λαών… Να “αμφισβητήσουν”; Όχι ακριβώς. Αυτή η περιοχή είναι “νοτιοκυπριακή αοζ” μόνο στις ελληνικές φαντασιώσεις…)

Και η παραπλάνηση μια δουλειά είναι

Σάββατο 22 Δεκέμβρη. Με ένα (πιο σωστά: μισό) πλουμιστό εξώφυλλο, κι ένα ρεπορτάζ για το οποίο θα ντρεπόταν ακόμα και μαθητής λυκείου (αν το έκανε σαν «εργασία») η καθεστωτική, φιλοκυβερνητική «εφημερίδα των συντακτών» έκανε χτες το καθήκον της: γραφείο τύπου του ελληνικού βαθέος κράτους είναι (όπως αυτό εκφράζεται, προς το παρόν, απ’ το ροζ σκέλος του γκουβέρνου), τα ανάλογα λέει.

Αρκεί, άραγε, να βάλεις ένα σκίτσο αγωγού και μια φωτογραφία σωλήνων για να έχεις έναν αγωγό φυσικού αερίου του βεληνεκούς του θρυλικού east med; Αρκεί να μεταφέρεις αποσπάσματα δηλώσεων του τενεκεδένιου, με την προσθήκη ότι «στέλνει μηνύματα προς διάφορες κατευθύνσεις και ειδικότερα την τουρκία», για να πληρώνεσαι για «δημοσιογράφος»; Το πόπολο ίσως απαντάει «ναι». Οι εργοδότες της εφημερίδας σίγουρα. Ωραία. Μια χαρά μας ακούγεται.

Την επόμενη φορά που οι υπάλληλοι του ελληνικού κράτους και παρακράτους θα καταγγείλουν τα «fake news» βάλτε το έξυπνο γαργαλιστήρι σας στην μπρίζα. Και η δημαγωγία μια δουλειά είναι, αρκεί να μην την παίρνει κανείς στα σοβαρά. Χαμογελάστε λοιπόν, είναι απελευθερωτικό- και συνεχίστε την ημέρα σας.

Αλλά γιατί η καθεστωτική εφημερίδα θεώρησε καθήκον της να διαφημίσει έναν σωλήνα που η απλή έρευνα θα έδειχνε ότι δεν πρόκειται να φτιαχτεί; Από υποχρέωση. Στην παραγωγή προπετασμάτων καπνού. Ο east med είναι, μόνο, το προπαγανδιστικό άλλοθι που επενδύει και αθωώνει (προληπτικά) την ελληνο-ισραηλινή συμμαχία.

Το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο πουλάει τα φύκια του αγωγού για μεταξωτές κορδέλες επειδή πρέπει να γαργαλίσει (ακόμα και χωρίς ρεύμα ή μπαταρίες) τα ταπεινά μικροαστικά ένστικα του «θα γίνουμε σεΐχηδες» για να κρυφτεί το αίμα, τωρινό (στην Παλαιστίνη) και μελλοντικό μιας στρατιωτικής συμμαχίας μέσα στην όξυνση του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Άλλοτε το έλεγαν «φάτε μάτια ψάρια και κοιλιά περίδρομο». Τώρα θα το έλεγαν «φάτε μάτια γκάζι – και κοιλιά εκρήξεις». Ισχυρός περιφερειακός παράγοντας στον τομέα της ενέργειας η ελλάδα: αν καταλάβετε τι σημαίνει αυτό, δώρο την επόμενη εβδομάδα, με την ίδια εφημερίδα, ένα μπιτονάκι πετρέλαιο…

Όσο περνάει ο καιρός, πως θα δικαιολογεί το ελληνικό κράτος τις τριγωνικές και τετραγωνικές εμπόλεμες συμμαχίες του στην «περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου»; Με αέριο. Ίσως είναι η πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες που η αλληγορία του ελληνικού ιμπεριαλισμού είναι αναγκασμένη να πουλάει τον τυμπανιαίο εαυτό της σαν κατόρθωμα.

Κι έτσι γίνεται τιτανοτεράστια – σαν φούσκα.

Διαφορική εξουσία

Σάββατο 22 Δεκέμβρη. Ήταν εκείνος που είπε ότι ο Putin είναι αργόστροφος. Τελικά ο «τρελός σκύλος» Mattis που είχε τόση και τέτοια υψηλή αντίληψη βγήκε στη σύνταξη· η αργόστροφη αλεπού (a.k.a. Putin) όχι. Φυσικά δεν ήταν, ούτε θα μπορούσε να είναι μια αναμέτρηση man to man. Αν στη Μόσχα, στην Τεχεράνη, στην Άγκυρα και στη Δαμασκό (μπλοκ της Αστάνα) χαίρονται με την (εν μέρει, επιμένουμε) ανάκληση του αμερικανικού στρατού απ’ την συρία· κι αν, απ’ την άλλη μεριά, βασικοί μηχανισμοί του αμερικανικού κράτους βγάζουν αφρούς για την ψοφιοκουναβική απόφαση, αυτά ναι. Σίγουρα δεν είναι man to man!

Πολλοί σημειώνουν ότι η ψοφιοκουναβική απόφαση είναι αυθαίρετη, και ότι το ψόφιο κουνάβι δεν ρώτησε κανέναν – με αποτέλεσμα να υπάρχει ένταση στο ψοφιοκουναβικό γκουβέρνο. Γιατί όχι: αντίπαλοι μηχανισμοί συγκρούονται μέσα ή έξω απ’ το παλάτι…

Όμως δυο λεπτά. Μήπως το (ιδεατό) μοντέλο στη βάση του οποίου κρίνονται οι αντιθέσεις μέσα σε έναν και τον ίδιο κρατικό / καπιταλιστικό μηχανισμό της άλλοτε «μόνης υπερδύναμης», το μοντέλο της συμπαγούς και αυστηρής πυραμίδας εξουσίας, είναι προ πολλού ξεπερασμένο; Ξέρουμε, για παράδειγμα, ότι κυκλώματα των αμερικανικών υπηρεσιών δρουν ανεξέλεγκτα, δίνοντας λογαριασμό (όταν δίνουν…) μόνο σε φράξιες των πολιτικών βιτρινών, συνωμοτικά.

Θα ήταν σοκ αν το μοντέλο κρατικής διοίκησης στις ηπα (και όχι μόνο…) δεν είναι αυτό της μιας και μοναδικής πυραμίδας εξουσίας αλλά ένα άλλο, πολλών πυραμίδων, άλλες απ’ τις οποίες είναι σαν την ρωσική μπαμπούσκα, και άλλες διάσπαρτες σε διάφορους μηχανισμούς;

Παρότι ένα τέτοιο post- μοντέλο είναι δύσκολο να αναλυθεί με τα μοντέρνα κριτήρια, δεν αποκλείεται να είναι μια χαρά λειτουργικό. Ξέρουμε, για παράδειγμα, ότι η cia και το αμερικανικό υπ.αμ. χρηματοδοτούσαν διαφορετικές ένοπλες αντιΆσαντ οργανώσεις στο συριακό πεδίο μάχης. Κι αν αυτό θα μπορούσε να ονομαστεί «ιμπεριαλιστικός πλουραλισμός», το γεγονός ότι οι οργανώσεις που χρηματοδοτούσαν οι μεν συνέβαινε να πολεμούν εναντίον των οργανώσεων που χρηματοδοτούσαν οι δε, δεν ήταν «πλουραλισμός». Παρέμενε, πάντως, ιμπεριαλισμός!

Αυτά συνέβαιναν επί διοίκησης Ομπάμα όπου υπήρχε κεντρική γραμμή. Αν το ψόφιο κουνάβι λέει ότι θα αποσύρει τον στρατό του ενώ οι υπηρεσίες και το υπ.αμ. του λένε το αντίθετο, τότε απλά θα κάνει ο καθένας τη δουλειά του! Ο μεν θα γυρίζει πίσω χ καραβανάδες, και οι δε θα συμπληρώνουν τα κρίσιμα κενά με διάφορους τρόπους.

Στο κάτω κάτω οι πρόεδροι είναι προσωρινοί· οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί όχι. Αν, σε περιόδους «σχάσης» των βεβαιοτήτων και των τακτικών, η ιστορία ερμηνεύεται με βάση τις ατομικές αποφάσεις ψόφιων κουναβιών ή τρελών σκύλων και όχι με βάση τις δομές καπιταλιστικής εξουσίας και την όποια κρίση / αναδιάρθρωση αναλογεί σε κάθε εθνικό / διεθνικό σετ τέτοιων δομών, τότε ίσως ο καπιταλισμός να έχει εξαφανιστεί απ’ τον πλανήτη.

Γίνεται;

Ακόμα και μια ιμπεριαλιστική «μεγάλη δύναμη» μπορεί να πέφτει σε κενά αέρα

Σάββατο 22 Δεκέμβρη. Λέγεται, από αξιόπιστες πηγές, ότι το ψόφιο κουνάβι ρώτησε συμβούλους και υπουργούς αν ο isis έχει ηττηθεί στη συρία. Του το επιβεβαίωσαν. Παρότι το ίδιο ψόφιο κουνάβι πριν 2 βδομάδες είχε δηλώσει ότι «θα παραμείνουμε στη συρία για την ασφάλεια του ισραήλ», ήταν αρκετή η επιβεβαίωση της ήττας του isis για να ξεχάσει (το ψόφιο κουνάβι) τι του είχαν πει να λέει, και να σαλπίζει την αποχώρηση. Mission accomplished…(Είχε ακούσει, πάντως, και το άλλο: πως αν δεν μαζέψει τον στρατό του τα επόμενα δύο χρόνια θα έχει μπλέξει σε “αιώνιο πόλεμο”, πράγμα εντελώς αυτοκτονικό ενόψει εκλογών το 2021…)

Έτσι αναδεικνύονται στο εσωτερικό της παρακμάζουσας άλλοτε μόνης υπερδύναμης δυο διαφορετικές «κρίσεις». Πρώτον το ερώτημα ποιος αποφασίζει τι (και, διατυπωμένο αλλιώς: αν είναι πάντα παραγωγικό για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό το να έχει απόλυτη εξουσία στις στρατιωτικές κινήσεις ένα εκλέξιμο άτομο, άνθρωπος, μισάνθρωπος ή ψόφιο κουνάβι). Και δεύτερον ποια είναι τα κριτήρια της κάθε φορά απόφασης.

Παρότι το δεύτερο θα μπορούσε να ανατεθεί σε κάποια τεχνητή (ιμπεριαλιαστική) νοημοσύνη, το πρώτο θα παρέμενε σαν ερώτημα για όσο καιρό θα θεωρούνταν απαράδεκτο η διακυβέρνηση να γίνεται από μηχανές.

Το ψόφιο κουνάβι έδωσε πολλές υποσχέσεις όταν συναντήθηκε πρώτη φορά με τον Kim «little rocket man», και στη συνέχεια οι σωματοφύλακές του έτρεχαν να το μαζέψουν (πράγμα που κάπως κατάφεραν). Τώρα πρέπει να κάνουν το ίδιο, σε άλλες συνθήκες. Χωρίς “τρελό σκύλο”.

Το πρόβλημα είναι ότι η αοριστία για το ποιος, τελικά, αποφασίζει τι διαβρώνει το ίδιο το σύστημα. Αν η (πρώην) μία και μοναδική πυραμίδα διαβίβασης εντολών αρχίσει να μετατρέπεται φανερά σε δυο, και τρεις και τέσσερεις, τότε θα γίνουν και πέντε, και έξι και εφτά.

Είναι λίγο πριν την ιστορική στιγμή (αν έχετε υπόψη τα βασικά της παρακμής διάφορων αυτοκρατοριών) όπου οι «συνοριακοί διοικητές» αρχίζουν να δρουν κατά βούληση. Τηρουμένων τα αναλογιών…

Κλάψε, κλάψε!!!

Παρασκευή 21 Δεκέμβρη. Πάνω που ο τενεκεδένιος ανακοίνωσε απ’ το ισραήλ ότι «υπογράφτηκε η συμφωνία για την κατασκευή του east med» (το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;) βρήκε την στιγμή ο «τρελός σκύλος» αμερικάνος υπ.αμ. Mattis να την κάνει απ’ το γκουβέρνο του ψοφιοκουναβιστάν… Διαφωνεί με την (όποια) απόσυρση του αμερικανικού στρατού απ’ την συρία· ανήκει, λογικό, στο άλλο κύκλωμα…

Ελάτε τώρα στη θέση των εκπροσώπων του ελληνικού ιμπεριαλισμού. Έχουν κάνει εδώ και χρόνια, με διακομματική συνέχεια και συνέπεια… και τι δεν έχουν κάνει για το καλό της συμμαχίας τους με την «αγγλόσφαιρα»;… Έχουν βάλει όλα τα αυγά τους στο καλάθι του άξονα της Ουάσιγκτον… Έχει βγάλει η γλώσσα τους καντήλες για να πείσουν για την χρησιμότητά τους τους american friends….. Και κάθε τρεις και λίγο πρέπει να ξαναγνωρίζονται με τους «καινούργιους» στην Ουάσιγκτον, μια υπ.εξ., μια υπ.αμ…

Τελικά τα μόνα στηρίγματά τους είναι ένας υπόδικος καραμπινάτος ρατσιστής και ένας χουντικός καραβανάς (με τα καθεστώτα τους, φυσικά!). Και γι’ αυτόν τον τελευταίο μην βάλετε στοίχημα για την μακροζωΐα του…

Ε, δεν μπορεί: κάποιοι στο ελληνικό βαθύ κράτος θα δακρίζουν για την αποχώρηση του «τρελού σκύλου».

Απ’ τα νεύρα τους…

(φωτογραφία πάνω: Πως θα κυκλώσουμε την ανατολική Μεσόγειο; Εσύ θα πας αποκεί κι εγώ από δω!!!

Κάτω: ποιος είπε ότι οι εκπρόσωποι του ελληνικού ιμπεριαλισμού δεν έχουν αισθήματα; Προσέξτε το γεμάτο έρωτα βλέμμα του τενεκεδένιου: ο υπόδικος φασίστας απέναντι του έδειξε (όχι την συλλογή του από πεταλούδες αλλά) τα κατασκοπευτικά γκάτζετ που διαθέτει το κράτος του, και … τα υπόλοιπα έρχονται από μόνα τους…)

Μέση Ανατολή 1

Πέμπτη 20 Δεκέμβρη. Φεύγει; Μένει; Μενοφεύγει; Μέχρι πριν λίγες μέρες επώνυμοι κι «ανώνυμοι» αξιωματούχοι του ψοφιοκουναβιστάν επαναλάμβαναν κατηγορηματικά ότι ο αμερικανικός στρατός θα παραμείνει στην βόρεια και βορειοανατολική συρία («φιλοξενούμενος» των ypg) … είτε επειδή ο φθονερός isis δεν έχει ηττηθεί… είτε επειδή και ηττημένος μπορεί να νεκραναστηθεί… είτε επειδή το ιράν βρίσκεται ήδη στη συρία και πρέπει να ξεκουμπιστεί…. Με καμιά δεκαπενταριά βάσεις σ’ όλη αυτή την έκταση (ίση, σε μέγεθος, με την κροατία) εκ των οποίων οι τέσσερεις αεροπορικές, το αμερικανικό πεντάγωνο δούλευε στη συριακή επικράτεια το ίδιο που κάνει στην ιρακινή (και την αφγανική): μόνιμη παραμονή, με προσχήματα ή όχι.

‘Ωσπου χτες το ψόφιο κουνάβι τιτίβισε κάτι του είδους Veni, vidi, vici (εντελώς συμπτωματικά η μάχη για την οποία ο Ιούλιος Καίσαρας, το 47 π.χ. ήταν τόσο λακωνικός έγινε περίπου στον ίδιο μεσημβρινό με την Afrin, μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα βορειότερα, στην βόρεια τουρκία). Και, κατά συνέπεια, αναγγέλθηκε η γρήγορη επιστροφή των αμερικάνων πεζοναυτών στα σπίτια τους… να κάνουν γιορτές σαν άνθρωποι. Τι τρέχει;

Ίσως θυμάστε (έχει περάσει καιρός…) πως είχαμε γράψει ότι σε μεγάλο μέρος της ypg- (και αμερικανο-) κρατούμενης συριακής επικράτειας είχαν ξεκινήσει διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις τμημάτων του αραβικού πληθυσμού… Αυτή η αντίδραση σ’ ότι αυτοί οι σύριοι ονομάζουν (σωστά) «κατοχή» κλιμακώθηκε το καλοκαίρι και το φθινόπωρο, φτάνοντας σε ένοπλη εξέγερση· με κέντρο την Raqqa, αλλά όχι αποκλειστικά εκεί. Ένας παράγοντας που τροφοδότησε και τροφοδοτεί αυτήν την σύγκρουση είναι οι εξαιρετικά βίαιες προσπάθειες καταστολής απ’ τις ypg (καμμία σχέση με τα «κομμουνιστιλίκια» που πλασσάρονται…). Η Raqqa και η κατάσταση εκεί έχει αποδειχθεί κρίσιμη: όχι μόνο είναι η μακράν πολυπληθέστερη αραβική πόλη στη ζώνη ελέγχου / κατοχής από ypg / αμερικανικό στρατό… Αλλά, επίσης, καταστράφηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό στη διάρκεια της πολιορκίας και της ανακατάληψής της απ’ τον isis· ωστόσο, παρά τις υποσχέσεις για ανοικοδόμηση (με χρηματοδότηση του τοξικού και των εμιράτων) δεν έχει γίνει τίποτα ουσιαστικό. Πριν μόλις μια βδομάδα (στις 14 Δεκέμβρη) η καθεστωτική Washington Post έγραφε μεταξύ άλλων:

…Μακριά απ’ τα μέτωπα, η ηρεμία που ακολούθησε το διώξιμο του Ισλαμικού Κράτους απ’ την Raqqa και την γύρω περιοχή έχει αρχίσει να ξεφτίζει. Μια σειρά μυστηριωδών βομβών και δολοφονιών σε μερικές απ’ τις περιοχές που ανακτήθηκαν απ’ τους ισλαμιστές εδώ και τρία χρόνια έχουν τεντώσει τα νεύρα. Η ευθύνη για τις περισσότερες απ’ αυτές τις επιθέσεις αναλαμβάνεται απ’ το Ισλαμικό Κράτος και ένας εκπρόσωπος του αμερικανικού στρατού, ο συντ/χης Sean Ryan λέει ότι δεν υπάρχει λόγος να πιστεύει ότι πρόκειται για ψέμματα. «Ξέρουμε ότι ξανασυγκροτούνται σ’ αυτές τις περιοχές»….

Ως εδώ το συμπέρασμα θα έπρεπε να είναι: ο isis δεν έχει ηττηθεί οριστικά, άρα ο αμερικανικός στρατός παραμένει για να τον καταπολεμήσει. Όμως αμέσως μετά το ρεπορτάζ συνεχίζει:

…Ωστόσο υπάρχουν εκτεταμένες υποψίες ότι όλες οι περιφερειακές δυνάμεις που είναι αντίθετες στην αμερικανική παρουσία και στην κουρδική αυτοδιοίκηση μπορεί να ψάχνουν τρόπους να αποσταθεροποιήσουν την περιοχή, βρίσκοντας συμμάχους ανάμεσα στους δυσαρεστημένους Άραβες που δεν συμφωνούν με την προοπτική να κυβερνούνται μακροπρόθεσμα απ’ τους Κούρδους…

… Ο εκνευρισμός μεγαλώνει, εξαιτίας της απόλυτης έλλειψης κονδυλίων για την ανοικοδόμηση… Νωρίτερα φέτος ο Trump έκοψε τα 200 εκατομμύρια που προορίζονταν για τις βασικές επισκευές στις πιο κατεστραμμένες περιοχές. Αν και αυτό το ποσό αναπληρώθηκε από δωρεές της Σαουδικής Αραβίας και των Ενωμένων Αραβικών Εμιράτων, είναι ένα ελάχιστο μέρος απ’ τα δισεκατομμύρια δολαρίων που απαιτούνται…

Ο θυμός στους δρόμους είναι εμφανής. Μερικοί κάτοικοι είναι ανοικτά εχθρικοί στους ξένους… Ακόμα κι αυτοί που υποστηρίζουν την στρατιωτική παρουσία του SDF και των αμερικάνων έχουν θυμώσει απ’ το γεγονός ότι οι ηπα και οι σύμμαχοί τους, που κατέστρεψαν την πόλη, δεν κάνουν τίποτα για την ανοικοδόμησή της. Και είναι πολλοί εκείνοι που δεν υποστηρίζουν τους νέους αφέντες. «Δεν θέλουμε τους αμερικάνους. Έχουν κάνει κατοχή» λέει ένας ράφτης. … Κι όλοι λένε ότι δεν υπάρχει ασφάλεια πλέον…

(φωτογραφίες: Απ’ την Raqqa, πριν μια βδομάδα).