Τετάρτη 13 Φλεβάρη. Η μαριονέτα της βενεζουέλα ξεκίνησε για πρόεδρος… Αλλά στη χθεσινή συγκέντρωση των οπαδών του στο Caracas το φλέγον ζήτημα ήταν η «ανθρωπιστική βοήθεια» της Ουάσιγκτον και των συμμάχων της… «Διαδήλωση κατσαρόλα» θα λεγόταν (με μια ορολογία που έχει ξεχαστεί, αν και δεν θα έπρεπε) αφού οι οπαδοί του Guaido πεινάνε… (Ω μωρέ!) Στη χθεσινή συγκέντρωση η μαριονέτα δεν ήταν πρόεδρος… Ήταν καλόγερος…
Ο κύριος αναλώσιμος λοιπόν (ο Guaido) ανακοίνωσε ότι η «ανθρωπιστική βοήθεια» θα μπει στο έδαφος της βενεζουέλα στις 23 Φλεβάρη – σε δέκα μέρες δηλαδή. Θα αντέξουν οι οπαδοί του δέκα μέρες πείνα ή θα έχουμε τίποτα δράματα, να πεθαίνουν στους δρόμους – και να ξεμείνει από υποστήριξη; Το ρισκάρει ο «πρόεδρος», που σημαίνει ότι δεν είναι και τόσο ζόρικα τα πράγματα…
Γιατί, όμως, τέτοια καθυστέρηση; Δέκα μέρες; Γιατί; Ο αναλώσιμος ζήτησε απ’ τον στρατό να επιτρέψει στην ανθρωπιστική βοήθεια να φτάσει στα πεινασμένα στομάχια. Συμπέρασμα πρώτο και προβληματικό: νηστικό αρκούδι διαδηλώνει! Συμπέρασμα δεύτερο και ασφαλές: ο αναλώσιμος προσπαθεί ακόμα να βρει κανά καραβανά της προκοπής να ηγηθεί της εφόδου στα ανάκτορα του Μαδούρο – και δεν βρίσκει. Συμπέρασμα τρίτο και ασφαλές: για πραξικόπημα ξεκίνησε, αλλά ζορίζεται ακόμα και για συσίτια. Συμπέρασμα τέταρτο και συζητήσιμο: ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός δυσκολεύεται να περάσει απ’ το στομάχι.
Δεν σας φαίνεται, ωστόσο, αξιοσημείωτο ότι οι οπαδοί των united states στη βενεζουέλα ΔΕΝ διαδηλώνουν πια υπέρ της δημοκρατίας (μέσα ή έξω από εισαγωγικά) αλλά μόνο υπέρ της «ανθρωπιστικής βοήθειας»;
Δεν έχουν πέσει πολύ χαμηλά ακολουθώντας τα αμερικάνικα ιμπεριαλιστικά ζόρια και τις ψοφιοκουναβικές τακτικές;
(φωτογραφίες: Σίγουρα φταίνε τα κινηματογραφικά μας γούστα… καμμία σχέση ο κάτω με τον πάνω. Εκτός απ’ αυτήν: ότι ο κάτω θα ήθελε να μοιάσει στον πάνω, χωρίς το τέλος του δεύτερου…
Αν δεν ξέρετε, η πάνω φωτογραφία είναι απ’ την ταινία Once upon a time in america, του Sergio Leone· με Robert De Niro, James Woods, Elizabeth McGovern, μουσική Morricone – του 1984…)