Tag: εξωτερική πολιτική

Παλαιστίνη

Δευτέρα 22 Σεπτέμβρη (01.07) >> Η λεγόμενη «αναγνώριση Παλαιστινιακού κράτους» απ’ το Λονδίνο και το Παρίσι δεν είναι τίποτα άλλο απ’ την αναγνώριση ενός πτώματος 30 (ή 80…) χρόνων απ’ τους ίδιους τους δολοφόνους. Για να ταφεί επίσημα. Το Παρίσι ήταν εκείνο που προσέφερε άφθονο know how για την «κρυφή» κατασκευή ατομικών βομβών του Τελ Αβίβ ήδη απ’ την δεκαετία του 1950. Το Παρίσι επίσης (μαζί με την Ουάσιγκτον) ήταν που παριστάνοντας τον «ειρηνευτή» έκανε πλάτες στην ισραηλινή εισβολή στον λίβανο (και, μεταξύ άλλων, στη σφαγή των παλαιστινίων αμάχων προσφύγων στη Sabra και στην Shatila) την δεκαετία του 1980 – μέχρι που αναγκάστηκαν και οι δύο να πάρουν μαλλιοκούβαρα τους στρατούς τους απ’ την Βηρυτό εξαιτίας της αντιστασιακής δράσης. Όσο για το Λονδίνο; Ό,τι και να θυμίσει κανείς είναι λίγο.

Αν λοιπόν σ’ αυτήν την «απόφαση» πρέπει να αναγνωριστεί κάτι πέρα απ’ την ενδημική πλέον νεκροφιλία των δυτικών αφεντικών, είναι το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό που πουλιέται. Μαζί με την εικονική «αναγνώριση Παλαιστινιακού κράτους» (και τους εντελώς αντιπαλαιστινιακούς όρους που την συνοδεύουν….) σερβίρεται και η de facto αναγνώριση του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος ως κατοχικού. De facto με την έννοια ότι κανένας απ’ τους δυτικούς «νονούς» δεν πρόκειται ούτε κατά διάνοια να αναγκάσει το ισραηλινό φασισταριό να κάνει μισό βήμα πίσω∙ πολύ λιγότερο πρόκειται να τιμωρήσει τους γενοκτόνους.

Τα ευρωπαϊκά αφεντικά των θεοναζί συνεχίζουν σταθερά να αντιστρέφουν την πραγματικότητα πλέκοντας και μπαλώνοντας όσο και όπως μπορούν τον ιστό της υπεράσπισης των συμφερόντων τους στη δυτική Ασία, αυτή την φορά όχι με τον παραδοσιακό ιμπεριαλιστικό τρόπο που τόσο καλά ξέρουν αλλά τώρα δεν μπορούν (με τους κατοχικούς στρατούς τους) αλλά μέσω αναθέσεων και υπεργολαβιών στους θεοναζί. Δεν είναι μυστικό:

Η ερώτηση που θα έπρεπε όχι απλά να απασχολεί αλλά να βασανίζει όσους / όσες δηλώνουν υποστήριξη στους Παλαιστίνιους και στις Παλαιστίνιες δεν είναι αν τέτοιες «αναγνωρίσεις» θα έχουν οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Αλλά πως είναι δυνατό ύστερα από σχεδόν 2 χρόνια καθημερινών σφαγών και εντυπωσιακά μεγάλων διαδηλώσεων υπό την Παλαιστινιακή σημαία σχεδόν σ’ όλο τον πλανήτη, τα δυτικά αφεντικά

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Αποσύνθεση: το πιο πρόσφατο στάδιο της παρακμής

Ένας συνασπισμός ευρωπαϊκών οργανώσεων υπεράσπισης δικαιωμάτων και οργανωμένων οπαδών έχει ξεκινήσει εκστρατεία για τον αποκλεισμό της θεοναζί «εθνικής ομάδας» απ’ το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου του 2026, οκτώ αγώνες του οποίου (συν ο τελικός) θα γίνουν στη Ν. Υόρκη. Στα πλαίσια αυτής της εκστρατείας πριν μια βδομάδα «κρεμάστηκε» στην Times Square η πιο πάνω πινακίδα…

Δευτέρα 22 Σεπτέμβρη (00.58) >> Και τώρα δύο εκπρόσωποι της (κατά την γνώμη τους) «σωστής μεριάς της ιστορίας». Έχουν παρανοήσει επειδή ηττώνται, ή ηττώνται επειδή είναι παρανοϊκοί; Ιδού η απορία.

Πρώτος ο άνθρωπος-που-νόμιζε-ότι-είναι-βασιλιάς. Το ψόφιο κουνάβι. Το ψόφιο κουνάβι (ή το επιτελείο του, ή όλοι μαζί) ξύπνησε ένα πρωί και είπε: Ρε συ, γιατί φύγαμε απ’ το αφγανιστάν; Στην ηλικία του είναι λογικό να ξεχνάει (ακόμα και το τι είπε χτες): τις διαπραγματεύσεις για την αποχώρηση του κατοχικού νατο απ’ τα υψίπεδα του Ινδοκούς τις έκανε αυτός, το δικό του γκουβέρνο, οι δικοί του εκπρόσωποι, το 2020! (Το deal κληροδοτήθηκε στον νυσταλέο Jo, που το υλοποίησε το 2021…).

Τώρα, μετά από 4 χρόνια, το ψοφιοκουναβιστάν θυμήθηκε γιατί έγινε εκείνη η 20χρονη κατοχή / «αντιτρομοκρατική εκστρατεία» του νατο. Είδε έναν χάρτη και θυμήθηκε ότι το αφγανιστάν είναι ακριβώς κάτω απ’ το «μαλακό υπογάστριο» του Πεκίνου. (Η θεραπεία μέσω κορτικοστεροειδών προκαλεί ευφορία και υπομανία, αλλά και κακή μνήμη…) Θυμήθηκε ότι η αεροπορική βάση στο Bagram (αμερικάνικο όνομα για αφγανικό τόπο…) του χρειάζεται.

Θαυμάστε τώρα το γεροψόφιο κουνάβι να εξηγεί πριν 4 ημέρες απ’ το Λονδίνο, στη διάρκεια της επίσκεψής του, το γιατί θέλει Bagram. Και μην σκεφτείτε ότι το πείραξε η «βρετανική κουζίνα» του παλατιού: παλάτι υπάρχει, MI6 επίσης∙ βρετανική κουζίνα όχι:

«Αν ήμουν εγώ (λέει το γεροψοφιοκούναβο) θα φεύγαμε μεν αλλά θα την κρατούσαμε την βάση»… Ααααχ! Πόσο παραδεισένιος θα ήταν ο κόσμος «αν ήταν αυτός» στο κουμάντο μετά το 2020… Ααααχ! (Το πιστεύουν… Σωστά;)

Παραμύθια! Τώρα θέλει την βάση πίσω και νομίζει ότι οι ταλιμπάν, επίσημοι σύμμαχοι ήδη του Πεκίνου και της Μόσχας, θα του πουν «ντάξει μωρέ, άντε, επειδή είσαι γλυκούλης πάρτην την παλιοβάση»!

Γιατί νομίζει τέτοια πράγματα το ψόφιο κουνάβι; Γεροντική άνια; Όχι μόνο: η Ουάσιγκτον κρατάει (κατά την γνωστή μέθοδο) «παγωμένα» διάφορα αφγανικά περιουσιακά στοιχεία (ρευστό στην ουσία) που βρίσκονται σε δυτικές τράπεζες. Αυτό είναι το νόημα του «they need things from us». Νομίζει ο καϋμένος ότι θα κάνει παζάρια του είδους «πάρτε τις καταθέσεις σας και δώστε μου την βάση».

Οι ταλιμπάν απέρριψαν φυσικά κάθε τέτοιο ενδεχόμενο, ευγενικά και χωρίς να βρίσουν. «Ούτε πόντο» είπαν – δίκαια. Ευτυχώς δείχνουν να έχουν χιούμορ: έχουν καλέσει εδώ και κάτι μήνες («απ’ τον Μάρτιο» που είπε και το ψόφιο κουνάβι…) τους αμερικάνους ως τουρίστες, να απολαύσουν τις χαρές του τόπου:

Ο άλλος «στη σωστή μεριά της ιστορίας», νικητής και τροπαιοφόρος όπως έχουν πει οι γιατροί ότι πρέπει να του λέει η σύζυγος, είναι βέβαια ο αρχιχασάπης του Τελ Αβίβ. Απολαύστε τον να κατηγορεί το Πεκίνο, να συμπληρώνει αρμονικά την σοφία της κυρά Kaja, να ετοιμάζεται για την «βιομηχανοποίηση» του καθεστώτος του και, στο τέλος, να δηλώνει ότι θα κάνει το χασάπικό του «Αθήνα + σούπερ Σπάρτη»!!! (Καταπληκτικός συνδυασμός – ή ληγμένα ηρεμιστικά…)

Όχι, δεν είπε ότι είναι διασταύρωση του μεγΑλέκου και του Ιούλιου Καίσαρα. Θα το πει την επόμενη φορά. (Όλα αυτά με κάτι μούτρα ως το πάτωμα…)

Έχουν κάποιαν αξία αυτά τα στιγμιότυπα;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Αποσύνθεση 2

Δευτέρα 22 Σεπτέμβρη (00.50) >> Η δολοφονία του «συντηρητικού ακτιβιστή» (αυτή είναι η δεξιά political correct ορολογία…) στις ηπα θα μείνει, ίσως για χρόνια, αστυνομικό μυστήριο. Η αγιοποίησή-του-απ’-τα-πάνω (απ’ το ψοφιοκουναβικό γκουβέρνο) είναι ωστόσο εντελώς διαφορετική ιστορία. Πολιτικο-ιδεολογικού περιεχομένου. Μια οργάνωση που είχε ήδη χρηματοδοτηθεί με 100 εκατομμύρια δολάρια απ’ τους βαθύπλουτους αμερικάνους υποστηρικτές των θεοναζί δεν είναι «παίξε γέλασε». Αν ο επικεφαλής αυτής της οργάνωσης άρχισε να εκφράζει δημόσια αμφιβολίες (έως και αποστροφή) για τα τωρινά έργα του απαρτχάιντ καθεστώτος και, κυρίως, την ένταση και την έκταση με την οποία αυτό το καθεστώς εκτρέπει το «make america great again», αυτό είναι ακόμα λιγότερο «παίξε γέλασε».

Ποιόν αγιοποιεί λοιπόν το ψοφιοκουναβιστάν; Τον καλοπληρωμένο «πιστό» ή τον δολοφονημένο «αιρετικό»; Αυτό θα μείνει ασαφές για καιρό, αφού άλλωστε δεν υπάρχει λόγος βιασύνης… Εκείνο όμως που έγινε ακαριαία ήταν η γενική ενοχοποίηση της λεγόμενης «αριστεράς» των ηπα, όπου «αριστερά» είναι … οι δημοκρατικοί! (Αν είναι δυνατόν!!!)

Η πρώτη πολιτική βιτρίνα που ελεεινολόγησε μαζικά ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, τους αμερικάνους συντηρητικούς / δεξιούς / ακροδεξιούς παραμονές εκλογών (του 2016), ήταν η Hillary Clinton: κατά την γνώμη της «οι μισοί υποστηρικτές του Trump χωρούσαν σ’ ένα σκουπιδοντενεκέ». Τώρα, το ότι «οι μισοί ή όλοι οι υποστηρικτές των δημοκρατικών χωρούν στη φυλακή ως εν δυνάμει τρομοκράτες» είναι μια απάντηση / κλιμάκωση. Που δεν αφέθηκε στους πάντα πρόθυμους των antisocial media και τα bots. Έγινε επίσημη ψοφιοκουναβική «εσωτερική πολιτική». Με διάφορους τρόπους.

Είναι δίκαιο και σωστό να ειπωθεί ότι το 2016 η βαθυκρατική Clinton έσφιξε κατά μια ή δυο στροφές το υπόβαθρο του λανθάνοντος (;) εμφύλιου πολέμου στις ηπα. Κάτι ανάλογο έκανε και ο νυσταλέος Jo αργότερα, με διάφορες δηλώσεις του, όταν καθόταν στο θρόνο στο άσπρο σπίτι. Τώρα οι ψοφιοκουναβικοί (και οι ζάμπλουτοι υποστηρικτές τους) θέλουν, μετά την δολοφονία, να εμποδίσουν την εξέλιξη αυτού του εμφύλιου; Ή να την επιταχύνουν; Ή μήπως δεν ξέρουν τι θέλουν;

Ένα ολιγαρχικό καθεστώς που αμολάει την εθνοφυλακή να αναλάβει καθήκοντα αστυνομίας «για την πάταξη της εγκληματικότητας» είναι ένα καθεστώς που καλλιεργεί την θεσμική βία κατά βούληση, «γράφοντας» οποιονδήποτε συνταγματικό περιορισμό – με διάφορες προφάσεις. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο στρατός εμφανίζεται στους δρόμους των πρωτοκοσμικών πόλεων ως «δύναμη δημόσιας τάξης». Αυτό έγινε για λόγους «αντιτρομοκρατίας» στην δεκαετία του ‘00, και ξανάγινε για λόγους «πολέμου στον αόρατο εχθρό» στις αρχές των ‘20s.

Τώρα όμως η επαναδημιουργία-της-εθνικής-μεγαλοσύνης, είτε στην αμερικάνικη, είτε στη γαλλική, είτε στη γερμανική, είτε στην αγγλική, είτε σε οποιαδήποτε άλλη δυτική εθνική παραλλαγή είναι διαφορετικό project. Δεν αρκούν τα στρατιωτικά περίπολα. Αφενός χρειάζεται ορατούς εχθρούς, εσωτερικούς και εξωτερικούς. Αφετέρου χρειάζεται να επιβάλει μια καθολική εσωτερική πειθαρχία / επιστράτευση (μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά) μπας και σωθεί ότι σώζεται μέσα στις σεισμικές αλλαγές του παγκόσμιου καπιταλιστικού συσχετισμού δυνάμεων.

Αυτό το «μοντέλο» το είδαμε και το ζήσαμε «γερά» πριν λίγα μόνο χρόνια: με το υγιεινιστικό πραξικόπημα. Αλλά το ερώτημα πια είναι αν αυτή η «μεγαλοσύνη» που ονειρεύονται στην Ουάσιγκτον, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στο Βερολίνο (και αλλού…) μπορεί πράγματι να επιτευχθεί «στο ένα πόδι», μέσα από μια πλατιά (κοινωνική, πολιτική και ιδεολογική) πόλωση που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα περιθωριοποιεί σημαντικά τμήματα των καπιταλιστικών κοινωνιών εξαιτίας των απόψεών τους.

Για να το ρωτήσουμε διαφορετικά: μπορεί το προσωπικό των σημερινών κρατικών / παρακρατικών μηχανισμών στη δύση να κουμαντάρει μια «στρατηγική της έντασης 2.0»; Ή μήπως έχοντας χάσει κάθε δυνατότητα στρατηγικού σχεδιασμού (όπως αποδεικνύεται παντού!) αυτό το «ελκυστικό» εξουσιαστικό manual απ’ το οπλοστάσιο του 20ου αιώνα θα επιταχύνει, απλά, την αποσύνθεση;

 Νοσταλγία του μακαρθρισμού… 

Έχουμε την υποψία ότι το «δακτυλοδεικτούμενο ανθρώπινο κεφάλαιο» του ψοφιοκουναβικού καθεστώτος, το «liberal ανθρώπινο κεφάλαιο» των δύο αμερικανικών ακτών, αν οι αρχές το παρατραβήξουν θα αρχίσει να μεταναστεύει είτε στο μεξικό, είτε κάπου στην ευρώπη, είτε στο βιετνάμ και στην κίνα…

Η «διεθνής κοινότητα»…

Δευτέρα 15 Σεπτέμβρη (00.19) >> Η πρόσφατη ακόμα-μία-απόφαση-του-οηε για την δημιουργία Παλαιστινιακού κράτους διαφημίστηκε ως … «μεγάλη πίεση» στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς… Το οποίο φυσικά δεν ίδρωσε, εφόσον η ακόμα-μία-απόφαση-του-οηε ΔΕΝ περιλαμβάνει κανένα πρακτικό εμπόδιο στο Τελ Αβίβ∙ όπως έχει γίνει με δεκάδες άλλες, απ’ το 1967 ως τώρα.

Όμως σ’ αυτή εδώ τώρα υπάρχει πράγματι κάτι καινούργιο: κατά την γνώμη των 142 κρατικών εκπροσώπων που την ψήφισαν, ….για να τελειώσει ο πόλεμος η Hamas (δηλαδή η Παλαιστινιακή αντίσταση) πρέπει να αφοπλιστεί. Και να εξαφανιστεί πολιτικά: το κουμάντο στη Γάζα (αν και όποτε…) θα δοθεί στο Κουίσλινγκ μαγαζί της Ramala, με την βοήθεια «διεθνούς ειρηνευτικού στρατού»…

Η ιδέα είναι «να απελευθερωθεί κατ’ αρχήν η Παλαιστίνη (όχι απ’ το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς αλλά) απ’ την αντίσταση!» Είναι μια ιδέα που πρέπει να την πάρουμε στα σοβαρά, εφόσον μάλιστα έχει τόσο μεγάλη … υποστήριξη απ’ την «διεθνή κοινότητα»; Όχι!! Κι ο λόγος δεν είναι μόνο ότι η περιβόητη «δημιουργία παλαιστινιακού κράτους» είναι ένα φονικό αστείο ηλικίας σχεδόν 80 χρόνων, που έχει καταλήξει στο ότι ήδη το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς προσαρτά το μεγαλύτερο μέρος της δυτικής Όχθης χωρίς να το εμποδίζει κανείς απ’ τους …. 142. Αλλά και (κυρίως) επειδή ειδικά οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί (των οποίων δημιούργημα είναι το θεοναζί έκτρωμα) δεν σκοπεύουν (ποτέ δεν σκόπευαν) να περιορίσουν τα «όνειρά» του.

Ποιοι λοιπόν θα αφοπλίσουν την Παλαιστινιακή αντίσταση; Ο θεοναζί στρατός έχει αποτύχει πανηγυρικά. Θα πάει ο γαλλικός και ο γερμανικός μόλις ξεμπερδέψουν με τον ρωσικό στο ουκρανικό πεδίο μάχης; Ή θα πάει ο αμερικανικός; Αυτός φαίνεται ότι ανοίγει σοβαρότερες δουλειές, εντός και εκτός των συνόρων του:

Εν τω μεταξύ, στη ζούγκλα των ερειπίων της πόλης της Γάζα αποδεικνύεται διαρκώς το πόσο αποτελεσματικοί είναι οι …. «ινδιάνοι»! Πώς, για παράδειγμα, ανατινάζεις ένα απ’ τα θρυλικά τανκ merkava μαζί με όσους είναι μέσα; Είναι απλό. Αυτοί που είναι μέσα δεν βλέπουν τίποτα απ’ όσα γίνονται γύρω απ’ το τανκ (το ατσάλινο ντουλάπι τους / τανκ έχει μόνο ένα πολύ μικρό φιλιστρίνι μπροστά, για την οδήγηση). Πλησιάζεις λοιπόν, ανοίγεις την καταπακτή στο πάνω μέρος του πυργίσκου, και πετάς μέσα μια diy βόμβα.

Τόσο απλά! (Πριν λίγες ημέρες)

Το ψυχωσικό υπόλοιπο

Δευτέρα 15 Σεπτέμβρη (00.14) >> Αυτή τη φορά δεν ήταν ο διαλυμένος λίβανος και η δολοφονία του Nasrallah… Αυτή τη φορά δεν ήταν η Ασσαντική συρία και η δολοφονία του Zahedi και άλλων αξιωματικών των ιρανών «φρουρών της επανάστασης»… Αυτή τη φορά δεν ήταν το ανυπόφορο «ιράν των μουλάδων» και η δολοφονία του Haniyeh… Όλα αυτά ήταν «δεκτά», «φυσιολογικά»∙ σίγουρα απ’ την μεριά των δυτικών αφεντικών του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, οπωσδήποτε απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον που δολοφόνησε τον Soleimani στη Βαγδάτη.

Αυτή τη φορά ήταν το κατάρ: μικρό κράτος αλλά μεγάλο ψάρι. Και, για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, η απόπειρα δολοφονίας της πολιτικής ηγεσίας της Hamas απέτυχε: το κόκκαλο απ’ αυτό το ψάρι κόλλησε στο λαιμό…

Οι χασάπηδες του Τελ Αβίβ θα μπορούσαν (και ίσως θα έπρεπε) να σηκώσουν τους ώμους τους απέναντι στην υποτιθέμενη κατακραυγή όλων των δυτικών αφεντικών τους γι’ αυτήν την επίθεση. Θα μπορούσαν να φωνάξουν: Εσείς μας βάζετε χέρι; Εσείς που προσπαθήσατε άπειρες φορές να σκοτώσετε τον Κάστρο (και αποτύχατε); Εσείς που σκοτώσατε τον Καντάφι και τον Χουσεϊν; Εσείς που άμεσα ή έμμεσα (μέσω των συνεργατών σας) έχει σκοτώσει τόσους ηγέτες στον πλανήτη; Εσείς φωνάζετε;

Θα είχαν δίκιο σε όλα εκτός από ένα, το κρισιμότερο: το 2025 δεν είναι δεκαετία του ’50, του ’60, του ’70 ή, ακόμα ακόμα, του 2000. Οι συσχετισμοί δύναμης έχουν αλλάξει και αλλάζουν ραγδαία. Η άλλοτε «μεσανατολική, γεμάτη υδρογονάνθρακες ζώνη των δυτικών ιμπεριαλισμών» αλλάζει κι αυτή: οι χασάπηδες μπορούν (ακόμα…) να σκοτώνουν αμάχους άραβες / Παλαιστίνιους, μπορούν (ακόμα…) να καμαρώνουν ότι δεν είναι ρετάλια των παλιών συσχετισμών προορισμένα να εξαφανιστούν αλλά very touch guys∙ όμως δεν μπορούν άλλο να απλώνουν κατά βούληση τα οπλισμένα ξερά  τους.

Ήξερε το ψόφιο κουνάβι έγκαιρα για την επίθεση των θεοναζί στη Doha; Ή δεν ήξερε; Αν ήξερε είναι συνένοχο. Αν δεν ήξερε δεν ελέγχει τίποτα και είναι εντελώς ηλίθιο εφόσον είναι σαφές ότι η centcom του us army (η «κεντρική» στρατιωτική διοίκηση της παρακμιακής υπερδύναμης στης οποίας την αρμοδιότητα βρίσκεται η μέση ανατολή, η κεντρική και η νότια ασία…) συμμετείχε στην επίθεση, αφενός επειδή ανεφοδίασε στον αέρα τα ισραηλινά πολεμικά, αφετέρου επειδή ενημέρωσε την βάση της στο κατάρ για να μην κτυπήσουν τα αμερικανικά αντιαεροπορικά κατά λάθος τα ισραηλινά f-35. Είτε έτσι είτε αλλιώς η συμμαχία-με-την-παρακμιακή-Ουάσιγκτον δεν είναι πια asset, «πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο». Είναι liability: βάρος.

Τέσσερεις ημέρες πριν τον βομβαρδισμό στη Doha η αντιπροσωπεία της Hamas είχε συνάντηση εκεί με ιρανική αντιπροσωπεία υπό τον υπ.εξ. Araghchi…

Το ότι τα δεδομένα στην περιοχή έχουν αλλάξει, και μάλιστα δραματικά, το κατάλαβαν όλοι (τα αφεντικά των δυτικών ιμπεριαλισμών και ο θεοναζί χωροφύλακάς τους) τον περασμένο Ιούνιο, όταν προσπάθησαν να «σβήσουν απ’ τον χάρτη» το ιρανικό καθεστώς. Οι δυτικοί δημαγωγοί, όπως θα ήταν αναμενόμενο, έχουν κρύψει όσο είναι δυνατόν το μέγεθος της ήττας που συμπυκνώνεται σ’ αυτήν την φράση: το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς εξάντλησε όλα του τα μέσα όχι απλά αποτυγχάνοντας αλλά με τέτοιες έκτασης και έντασης αποτυχία ώστε να απειλήσει το αφεντικό στην Ουάσιγκτον πως θα καταφύγει στο τελευταίο του όπλο, τις ατομικές του βόμβες – έτσι ώστε να παρέμβει ο daddy για να εξασφαλιστεί κάτι σαν «ισοπαλία»…

Απ’ τον περασμένο Ιούνη η Τεχεράνη έχει ενισχυθεί και ενισχύεται διαρκώς, όχι μόνο στρατιωτικά αλλά και πολιτικά. Σε μια εξαιρετική του συνέντευξη στα τέλη του περασμένου Ιούνη ο Theodore Postol (πυρηνικός φυσικός, καθηγητής τεχνολογίας και διεθνούς ασφάλειας στο MIT, σύμβουλος διάφορων αμερικανικών διοικήσεων σε θέματα πυρηνικών και ελέγχου τους) αφού πρώτα περιέγραψε αναλυτικά και κατανοητά πόσο εύκολο, γρήγορο και απλό είναι πλέον (μετά της εναντίον της επίθεση) για την Τεχεράνη να φτιάξει ατομικές βόμβες, δήλωσε δύο συναφή πράγματα. Πρώτον, ότι συμβούλεψε (μαζί με άλλους) τόσο την Ουάσιγκτον όσο και το Τελ Αβίβ να ΜΗΝ επιτεθούν στην Τεχεράνη γιατί αν το κάνουν τότε είναι βέβαιο ότι το ιρανικό καθεστώς θα αναγκαστεί να ολοκληρώσει την κατασκευή πυρηνικών όπλων∙ δεν εισακούστηκε/αν. Και δεύτερον, ότι πρέπει πλέον η Τεχεράνη να θεωρείται de facto πυρηνική δύναμη, χωρίς να το δηλώσει η ίδια: η αμφιβολία ως στρατηγική…

Ο Seyed Marandi, καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Τεχεράνης και, κατά κάποιον τρόπο, ο (αν)επίσημος αγγλόφωνος εκπρόσωπος τύπου του ιρανικού καθεστώτος, επιβεβαίωσε σε συνέντευξή του στις 9 Αυγούστου ότι «έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα»: στρατηγική αβεβαιότητα για το σημείο στο οποίο βρίσκεται το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν∙ και ευελιξία in case of emergency…

Δεν είναι όμως μόνον αυτή η … «αβεβαιότητα»… Υπάρχουν και βεβαιότητες. Ο κινέζικος και ο ρωσικός στρατός, με την μορφή συμβούλων, ειδικών ή/και χειριστών όπλων βρίσκονται ήδη (μαζί με τα ανάλογα όπλα…) στο ιρανικό έδαφος: η Τεχεράνη αποφάσισε ότι δεν υπάρχουν πια περιθώρια για δισταγμούς και αναστολές, και ότι η συμμετοχή της στο «Σύμφωνο της Σαγκάης» πρέπει να της εξασφαλίσει την μέγιστη επιπλέον ισχύ.

Η Ντόχα είναι σύμμαχος της Τεχεράνης… «Φιλοξενεί» βέβαια την μεγαλύτερη αεροπορική αμερικανική (και τσόντα αγγλική) βάση στην ευρύτερη περιοχή… Αλλά αυτή η «φιλοξενία» δόθηκε ως προστασία του οίκου και του καθεστώτος των al Thani απ’ την μεριά των ηπα∙ όχι για να στέλνονται χαιρετίσματα στους πυραύλους και τα πετούμενα του idf!

Δεν πρόκειται να …. σχολάσει άμεσα αυτή η βάση! Αλλά το καταριανό καθεστώς μπορεί να ζητήσει (και να επιβάλει) περιορισμούς στη χρήση της: ο μόνος εχθρός του στην ευρύτερη περιοχή είναι (φανερά πλέον) το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς. Κι εφόσον ο us army δεν προτίθεται να προστατέψει την Ντόχα απ’ αυτόν, θα πρέπει να περιοριστεί…

Εν τω μεταξύ και οι υπόλοιπες πετροχούντες της αραβικής χερσονήσου, γνωστές για την διακριτική υπέρ των θεοναζί αδράνειά τους, θα αρχίσουν να αναθεωρούν ορισμένες βεβαιότητές τους. Θέλοντας και μη. Είναι σαφές ότι η γενική δυτική ιμπεριαλιστική παρακμή αφήνει στην περιοχή τους ένα «ψυχωσικό υπόλοιπο», το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς, το οποίο τα δυτικά αφεντικά έχουν στηρίξει μεν με κάθε τρόπο ακόμα και στις πιο φρικαλέες ατραξιόν του αλλά τους έχει κοστίσει ήδη πάρα πολύ. Αυτό το «ψυχωσικό υπόλοιπο» καταλαβαίνει μόνο από όπλα∙ και όπλα ικανά να το αντιμετωπίσουν (μαζί με τους ανάλογους στρατούς) έχουν τέσσερα μόνο κράτη στον ευρύτερο κοντινό ορίζοντα: η τουρκία, η αίγυπτος, το ιράν – και το πακιστάν. Στα δύο πρώτα ζουν πολιτικά στελέχη της Hamas (η αστυνομία της χούντας του Καϊρου δήλωσε ότι απέτρεψε πρόσφατα προσπάθεια πρακτόρων της mossad να σκοτώσουν κάποιο / α απ’ αυτά) ενώ το τέταρτο διαθέτει πυρηνικά. Συνεπώς η «αρχιτεκτονική ασφάλειας» όλων αυτών των πετροχουντών θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη της πως είναι «κυκλωμένη εξ επαφής» (όχι εχθρικά, αλλά πάντως κυκλωμένη) από μια πραγματικότητα συνεπή με τα δεδομένα και τις αλλαγές των συσχετισμών παγκόσμια. Θα αναπροσανατολιστεί ανάλογα; (Αν ναι, θα το κάνει διακριτικά και ίσως αβέβαια: ο χουντοκαραβανάς του Καϊρου έχει μια σχετική πρόταση για τα 22 κράτη / μέλη του «αραβικού συνδέσμου»…)

Εν τω μεταξύ το φασισταριό στην Ουάσιγκτον έχει ήδη «στοχοποιήσει» την Άγκυρα για «υποστήριξη στη Hamas», κατόπιν αιτήματος του αρχιχασάπη του Τελ Αβίβ (που συμπληρώνει και ενισχύει το ανάλογο αίτημα του ελλαδιστάν!). Ο ελληνοαμερικάνος συντηρητικός βουλευτής (της αυλής του narkoRubi…) Gus Birilakis και ο δημοκρατικός Brad Schneider προωθούν νόμο που θα απαγορεύει την πώληση των f-35 στην τουρκία και εξαιτίας «της υλικής υποστήριξής της στην Hamas ή/και σε συνεργάτες της». Ο νόμος απαιτεί απ’ την ψοφιοκουναβική διοίκηση να ερευνήσει το «κατά πόσον η τουρκία αποτελεί στρατιωτική απειλή για το ισραήλ» ή/και για το κατά πόσον «εμπλέκεται στην πώληση drones στη ρωσία, την κίνα, το ιράν και τη βόρεια κορέα». Μια τροποποίηση που προωθείται διακομματικά από άλλους παρόμοιους ζητάει «να ερευνηθεί το κατά πόσον η Hamas είναι παρούσα στην τουρκία, και κατά πόσον δρα στην τουρκική επικράτεια υπό την προστασία της τουρκικής κυβέρνησης».

Θα μπορούσε η τουρκία να γίνει στόχος επίθεσης του «ψυχωσικού υπόλοιπου»; Η απάντηση είναι: ήδη έχει γίνει στόχος, στο συριακό έδαφος…

Η Άγκυρα δεν απαντά επίσημα ως τώρα. Αλλά στο εσωτερικό της τουρκίας “δημιουργείται κλίμα”…

Παλαιστίνη 1

Δευτέρα 8 Σεπτέμβρη (00.26) >> Το είχαμε κάπως καταχωνιάσει (στη μνήμη μας…) ως ένα «στιγμιαίο ολίσθημα»… Ώσπου το θυμηθήκαμε αναγκαστικά όταν το είδαμε ζωγραφισμένο στο πλάι ενός απ’ τα κότερα που συμμετέχουν στη «νηοπομπή sumud, για το σπάσιμο του αποκλεισμού της Γάζα», καθώς έφευγε τις προάλλες απ’ το λιμάνι της Βαρκελώνης.

Ποιο; Αυτό:

Το καρπούζι!

Όπως ξέρετε το καρπούζι υιοθετήθηκε ως «σύμβολο της συμπαράστασης στην Παλαιστίνη» όταν διάφορα ευρωπαϊκά κράτη έβγαλαν στην παρανομία την Παλαιστινιακή σημαία (και την keffiyeh…) Γιατί «καρπούζι»; Επειδή (είπαν) έχει τα ίδια χρώματα με την απαγορευμένη σημαία.

Δεν το θεωρούμε απλά γελοίο. Το θεωρούμε επιθετικά, οριενταλιστικά γελοίο! Η υιοθέτηση του «καρπουζιού» ως υποκατάστατου της Παλαιστινιακής σημαίας (έτσι ώστε να παρακαμφθεί η … απαγόρευση) δείχνει απ’ την μια μεριά δειλία και απ’ την άλλη υποτίμηση του Παλαιστινιακού αγώνα. Σε τέτοιο βαθμό και τα δύο ώστε αναρωτηθήκαμε μήπως αυτή η ιδέα είναι … κάποιας κρατικής υπηρεσίας.

Αν κάποιος είναι στοιχειωδώς σοβαρός και, επιπλέον, στοιχειωδώς εχθρικός προς το κράτος του, τι θα πρέπει να σκεφτεί και να κάνει αν του απαγορεύσουν αυτό το σύμβολο (την Παλαιστινιακή σημαία); Πρώτον πως παρότι πρόκειται για ένα απλό σύμβολο, ένα κομμάτι ύφασμα, έχει ισχυρή πολιτική σημασία – και γι’ αυτό απαγορεύεται, ως … «αντισημιτισμός»…. Όταν κάτι (ακόμα κι αν πρόκειται για σύμβολο) απαγορεύεται επειδή έχει ισχυρή πολιτική / ανταγωνιστική σημασία ΔΕΝ το αντικαθιστάς με «κάτι άλλο» που να έχει το ίδιο χρώμα ή το ίδιο σχήμα αλλά είναι χαριτωμένα ανώδυνο. Γιατί αυτό σημαίνει ότι συνθηκολόγησες, ότι αποδέχθηκες την απαγόρευση, ότι δεν σήκωσες το γάντι. Δεν υπερασπίζεσαι πια την Παλαιστίνη∙ υπερασπίζεσαι τα καρπούζια, ή κάποιο είδος σκουλικιών, ή κάποιο χρωματιστό παιδικό παιχνίδι, ή ό,τι άλλο άσχετο. Αυτό την ώρα που έχουν δολοφονηθεί δεκάδες χιλιάδες και έχει καταστραφεί η καθημερινή ζωή εκατομμυρίων…

Θα πείτε

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Παλαιστίνη 2

Δευτέρα 8 Σεπτέμβρη (00.20) >> Μα δεν πρέπει να γίνει μια προσπάθεια να σπάσει ο αποκλεισμός της Γάζα; θα πουν κάποιοι καλοπροαίρετοι.

Αν ζούμε στον ίδιο πλανήτη («αν» λέμε…) υπάρχουν άλλοι σκοποί, κοντινοί, δίπλα, για τους οποίους θα βρεθεί κάποιος μπροστά όχι στον θεοναζί, απαρτχάιντ στρατό αλλά στην αντίστοιχη δυτική στρατοαστυνομία…  Σκοποί / μέτωπα μέσα στην δύση σε σχέση (και) με τον Παλαιστινιακό αγώνα. Πάρτε μια γεύση απ’ αυτόν τον καπιταλιστικό πλανήτη:

Άρθρο αμερικάνου ακαδημαϊκού το 2022:

Το οποίο δημοσιεύτηκε στο επίσημο ηλεκτρονικό «περιοδικό» του ΟΗΕ, για να «κατέβει» μετά από ένα κύμα καταγγελιών. «Ήταν αστείο» είπαν οι υπεύθυνοι:

Αν οι φυσικοί αυτουργοί της κατοχής, του Ολοκαυτώματος, της καταστροφής, της μαζικής λιμοκτονίας στη Γάζα βρίσκονται στο Τελ Αβίβ, οι ηθικοί συναυτουργοί και συνεργάτες βρίσκονται στις δυτικές μητροπόλεις. Και στα μέρη μας.

Η κατοχή της Γάζας, η σφαγή, ο αποκλεισμός, όλα αυτά έχουν τα δυνατά τους προπύργια εδώ. Είναι αόρατα; Ή προς αποφυγήν; 

SCO

Δευτέρα 8 Σεπτέμβρη (00.15) >> Αποδίδεται στον Vaclav Havel (πρόεδρο της τσεχίας απ’ το 1993 ως το 2003) η φράση «η οικονομική ανάπτυξη της κίνας είναι τόσο γρήγορη ώστε δεν έχουμε προλάβει να εκπλαγούμε». Αν έγινε όντως τέτοια παρατήρηση, ήταν κάπου το 2011. Και έγινε έκτοτε κάτι σαν ρέκβιεμ των δυτικών δυνατοτήτων ακόμα και να εκπλαγούν. Γρήγορα, γύρω στο 2014, προτίμησαν αντί για την δυστυχία της διαρκούς έκπληξης την λύτρωση της απώθησης και έναν μάλλον διεστραμμένο (αν και συνεπή με τον δυτικό μιλιταρισμό και τον ιμπεριαλισμό) τρόπο για να αντιμετωπίσουν αυτόν τον «υπερηχητικό» ανταγωνιστή: να «τσακίσουν» τον βασικότερο στρατιωτικό του σύμμαχο. Την Μόσχα.

Τους φάνηκε «εύκολη δουλειά», ειδικά αν δινόταν εργολαβικά στο Κίεβο. Το «εύκολο» δεν ήταν μόνο η βεβαιότητά τους ότι το ρωσικό κράτος / κεφάλαιο είναι ετοιμόρροπο. Αλλά και η ιδεολογική προετοιμασία δεκαετιών, πρώτα επί εσσδ και, στη συνέχεια, απ’ τις αρχές της δεκαετίας του ’00 όταν (με την κατάκτηση της εξουσίας στη Μόσχα απ’ το πατριωτικό τμήμα των ρωσικών υπηρεσιών: Putin…) σταμάτησε το πλιάτσικο και άρχισε η ανάκαμψη. Χωνεμένος αντισινισμός, δουλεμένος-ως-τις-χοντροειδείς-λεπτομέρειές του δεν υπήρχε διαθέσιμος στη δύση. Αντίθετα ο αντι-Πουτινισμός ήταν καλά δουλεμένος∙ είχε «οπλοποιηθεί» απ’ το 2012 με τον (αμερικανικό) «νόμο Magnitsky» (Magnitsky Act)∙ απ’ το 2018 με την αγγλικής έμπνευσης «υπόθεση Skripal»∙ και απ’ το 2020 με την γερμανικής έμπνευσης «υπόθεση Navalny»…

Ξέρουμε (έχουμε καταλάβει) τώρα πια γιατί σχεδόν το σύνολο των ευρωπαϊκών κρατών / αφεντικών έτρεξε να κουρνιάσει κάτω απ’ την μιλιταριστική φτερούγα του νατο / usa απ’ τις αρχές του 2022. Όχι επειδή φοβούνταν μήπως ο ρωσικός στρατός πατήσει … τα ιερά τους χώματα!!! Όχι μόνο επειδή ονειρεύονταν έναν υγιεινό περίπατο στο ουκρανικό πεδίο μάχης και, ύστερα, ένα ακόμα πιο υγιεινό πλιάτσικο στην ρωσική επικράτεια (αυτό που είχε σταματήσει ο τρισκατάρατος Putin!). Αλλά και επειδή, μ’ αυτήν την «στρατιωτική συντριβή» και την συνακόλουθη οικονομική λεηλασία, θα έφταναν στα βόρεια σύνορα της κίνας, κυκλώνοντας την (οικονομικά και στρατιωτικά), στερώντας την από πολλά.

Φαίνεται υπερβολική η άποψή μας; Θυμηθείτε. Υπήρξε μια εποχή πολύ πρόσφατη όπου η αγωνία των ευρωπαϊκών αφεντικών δεν ήταν η προστασία τους απέναντι στον Gerasimov αλλά η προστασία τους απέναντι στην Huawei… Την ίδια αυτή εποχή, τα “μέτρα” που έπαιρναν δεν ήταν για να σταματήσουν τα … ρωσικά τανκς… Αλλά για να σταματήσουν τις εξαγορές των επιχειρήσεων που ονόμαζαν “εθνικούς πρωταθλητές” από κινέζους… Υπήρξε τέλος η ίδια εποχή όπου ο δημαγωγικός καϋμός στην ευρώπη δεν ήταν (βέβαια…) τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Donbass αλλά στην Xinjiang…

Και τι πέτυχαν μ’ αυτήν την ιμπεριαλιστική διαστροφή τους; Αυτό στη συνέχεια: όταν ακόμα και η ναυαρχίδα του ανήκομεν εις την Δύσιν ανατριχιάζει (διακριτικά…) τι να πει κανείς;

Το «ανατριχιαστικό» του πιο πάνω ενσταντανέ και, μιλώντας πιο γενικά, των όσων έγιναν στην κινεζική Tianjin στη σύνοδο του SCO (: «Σύμφωνο της Σαγκάης») δεν ήταν βέβαια ο αυτοκράτορας Xi ή η ανεγκέφαλη αλεπού (Putin). Ήταν οι «χαρούλες» του ινδού πρωθυπουργού Narendra Modi μ’ αυτούς.

Γιατί; Η «γενική δύση», τόσο η Ουάσιγκτον όσο και οι ευρωπαϊκοί ιμπεριαλισμοί έχουν ποντάρει πολλά στο Νέο Δελχί ως αντίπαλο του Πεκίνου. Γι’ αυτό μεγαλοποιούν όσο μπορούν (και όσο πιο αφηρημένα γίνεται) την «αξία» του ινδικού κράτους / κεφάλαιου, προβάλλοντάς το περίπου σαν ήδη ισοδύναμο με το κινεζικό.

Ο υπερτονισμός αυτής της «αξίας» είναι … φαντασιακός. Ναι μεν το ινδικό κράτος / κεφάλαιο είναι σημαντικό, αλλά σε σύγκριση με το κινεζικό είναι … πολύ μακριά. Ενδεικτικά, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην ινδία, μετρημένο σε δολάρια, το 2024 ήταν 2.966. Ενώ το κινέζικο 13.303, πάνω από 4 φορές μεγαλύτερο. Επιπλέον η ινδία είναι μια απ’ τις πιο σκληρά ταξικές κοινωνίες στον πλανήτη (ελέω θρησκείας υποτίθεται: ινδουϊσμός), χωρίς επιρροή οπουδήποτε εκτός συνόρων εκτός απ’ την γειτονική σρι λάνκα, σε μια κατάσταση μόνιμης αντιπαράθεσης με το γειτονικό πακιστάν (σύμμαχο του Πεκίνου), μ’ έναν πρωθυπουργό επικεφαλής ενός εθνικιστικού και αντιμουσουλμανικού κόμματος (εξού και η υποστήριξη στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς…)

Φυσικά το να αποκαλείται η ινδία (λόγω πληθυσμού) η «μεγαλύτερη δημοκρατία στον πλανήτη» είναι ιδιαίτερα κολακευτικό. Στην πραγματικότητα αυτή η «δημοκρατία» περιλαμβάνει ισχυρότατες «δόσεις» φεουδαρχίας / μεγάλης γαιοκτησίας, ενώ ο ψηφιακός έλεγχος πάνω στον ταξικά πολωμένο πληθυσμό, πάνω στους πληβείους, ωχριά μπροστά σε οτιδήποτε μπορεί να αποδοθεί αλλού. Τέλος είναι εδώ και δεκαετίες ένα κράτος εθελοντικά παραδομένο στα βιοτεχνολογικά πειράματα διάφορων Gates και Bayer/Monsanto, τόσο στα χωράφια και στην κτηνοτροφία όσο και στα φάρμακα. Κι αυτό έχει τρομακτικές συνέπειες: σύμφωνα με τις επίσημες καταγραφές του ινδικού καθεστώτος ανάμεσα στο 2014 και το 2022 αυτοκτόνησαν 100.474 φτωχοί αγρότες…

Δεν μπορεί να συγκριθεί λοιπόν το ινδικό κράτος / κεφάλαιο των τρισεκατομμυριούχων ολιγαρχών και των εκατομμυρίων πάμφτωχων υπηκόων, είτε σαν παρούσα κατάσταση είτε ως καπιταλιστική δυναμική για το μέλλον, με το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο. Αλλά (για την δύση) «αυτό έχουμε, σ’ αυτό ποντάρουμε»… Γιατί; Επειδή το Νέο Δελχί και το Πεκίνο έχουν κάποιες συνοριακές διαφορές κάπου στα Ιμαλάια (!) και πότε πότε γίνονται και στρατιωτικές συμπλοκές εκεί. Όπως αυτή, του 2021:

Ναι, με λοστάρια!!! Τα δύο πυρηνικά κράτη έχουν συμφωνήσει οι συνοριοφύλακές τους να μην έχουν πυροβόλα ή άλλα βαριά όπλα, οπότε όποτε τσακώνονται για μερικά μέτρα εδώ ή εκεί, το κάνουν με ξύλα και πέτρες… (Η “μάχη της Παιανίας” ήταν πιο σκληρή. Παρ’ όλα αυτά ακόμα κι έτσι, με τα παλούκια, πότε πότε σκοτώνονται κάποιοι…)

Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο κινέζικος στρατός είναι στη μέση, αυτός που «τις τρώει», και ο ινδικός είναι γύρω γύρω, αυτός που τις «ρίχνει»…

 

 

QUAD

Δευτέρα 8 Σεπτέμβρη (00.09) >> «Αυτό έχουμε, και μας αρέσει». Σίγουρα;

Προσπαθώντας να φτιάξουν ένα «νατο του ειρηνικού» κατά του Πεκίνου, Ουάσιγκτον και Λονδίνο (το δεύτερο είναι το άλλοτε αποικιοκρατικό αφεντικό που ποτέ δεν έπαψε να έχει «ειδικές» σχέσεις με το Ν. Δελχί) ενέταξαν το ινδικό κράτος / κεφάλαιο στην λεγόμενη QUAD. Μια «τετράδα» κρατών (ιαπωνία, αυστραλία, ηπα και ινδία) με σκοπούς εντελώς αγαθούς και υπεράνω υποψίας: τον έλεγχο του ινδικού και του ειρηνικού ωκεανού. Αυτό ξεκίνησε το 2022, επί νυσταλέου Jo.

Αλλά το Ν. Δελχί δεν θα επέλεγε ποτέ στα σοβαρά να υπαχθεί (στρατιωτικά και γεωπολιτικά) κάτω απ’ τις διαταγές οποιουδήποτε, και σε καμία περίπτωση των ηπα. Το ινδικό κράτος / κεφάλαιο έχει την δική του μακριά και έντονη ιστορία ουδετερότητας, αφού υπήρξε ιδρυτικό μέλος του «κινήματος των αδεσμεύτων κρατών» απ’ τις αρχές της δεκαετίας του 1960, μέσα στη δίνη του λεγόμενου «ψυχρού» (3ου παγκόσμιου για εμάς) πολέμου. Εκατόν είκοσι (120) κράτη απ’ όλες τις ηπείρους συμμετείχαν σ’ αυτό το «κίνημα», που τυπικά υπάρχει ακόμα (τελευταία φορά συνεδρίασαν οι εκπρόσωποί του το 2019), αν και χωρίς την παλιά του αίγλη.

Στους διαμορφούμενους καινούργιους συσχετισμούς μέσα στον καπιταλιστικό πλανήτη το Ν. Δελχί έχει ακόμα λιγότερους λόγους να γίνει εξάρτημα των δυτικών (αμερικανικών ή ευρωπαϊκών) συμφερόντων και ενεργειών. Κράτησε την εξαιρετική σχέση του με την Μόσχα απ’ την οποία αγοράζει όπλα, με την οποία κατασκευάζει όπλα∙ και τα διυλιστήριά του έγιναν ο (με μεγάλη κερδοφορία) μεσάζοντας στην διακίνηση και προς ευρώπη μεριά του «απαγορευμένου» ρωσικού πετρελαίου και των προϊόντων του: δεν είναι «ρωσικά», είναι «ινδικά»!

Με την QUAD να παραπαίει (η διακριτική αποστασιοποίηση του Ν. Δελχί απ’ τον εντεινόμενο αμερικανοαγγλικό μιλιταρισμό είναι μία αιτία αν και όχι η μοναδική…) η Ουάσιγκτον θυμήθηκε ότι πρέπει …. να τιμωρήσει το Ν. Δελχί. Και να πως βρήκε την αιτία:

O Navarro είναι ένας διαταραγμένος «σύμβουλος» του αλλοπρόσαλλου ψόφιου κουναβιού: αν το Ν. Δελχί «στηρίζει την ρωσία στο ουκρανικό πεδίο μάχης αγοράζοντας το ρωσικό πετρέλαιο» τι κάνει η Ουάσιγκτον που αγοράζει το ρωσικό (επεξεργασμένο) ουράνιο για τους αντιδραστήρες της;

Προφανώς το ινδικό καθεστώς δεν θα μπορούσε να δεχθεί τέτοια «καουμποϋλίκια». Και το έδειξε στην Tianjin – είναι άλλωστε μέλος του SCO. Ως εκεί. Αυτό δεν σημαίνει α) ότι εντάχθηκε σε κάποια ευρασιατική στρατιωτική συμμαχία, και β) ότι από δω και στο εξής θα βρίσκεται στο πλευρό του Πεκίνου. Μάλλον εκείνο που κάνει ο Modi ως πολιτική βιτρίνα είναι να ψάξει αν και που υπάρχει «έξτρα χώρος» σ’ αυτόν τον πλανήτη για τις εξαγωγές του ινδικού κεφαλαίου: για την τεράστια βιομηχανία ρούχων, για την τεράστια βιομηχανία ηλεκτρονικών ανταλλακτικών κλπ κλπ.

Έτσι, αμέσως μετά την επιστροφή Modi στο Ν. Δελχί ο υπ.εξ. του S. Jaishankar είχε κανονίσει επίσκεψη του γερμανού υπ.εξ. Johann Wadephul. Ο οποίος μπορεί να μην έχει το μεγαλείο της προκατόχου του αγαπημένης Annalena, αλλά είναι άξιος εκφραστής της πολεμοκάπηλης ρητορικής του τσουρομαδηΜέρτς. Μόνο που ξέροντας την σχέση Ν. Δελχί – Μόσχας ο υπ.εξ. προτίμησε να πιάσει στο στόμα του το Πεκίνο:

… Συμφωνούμε με την ινδία και πολλές άλλες χώρες ότι πρέπει να υπερασπιστούμε την διεθνή τάξη, και ότι επίσης πρέπει να την προστατέψουμε απ’ την κίνα. Αυτή είναι τουλάχιστον η δική μας προσέγγιση … Βλέπουμε την κίνα σα συστημικό αντίπαλο….

Μετά την συνάντησή του με τον Wadephul ο Modi έριξε ένα τηλέφωνο και στην σπουδαία Ursula για να την καθησυχάσει (;;) επιβεβαιώνοντας την ινδική ουδετερότητα στον πόλεμο στην ουκρανία. Προφανώς δεν χάρηκε η σπουδαία… Αλλά αν ήταν δυνατόν το ινδικό κράτος / κεφάλαιο να «αγαπήσει» περισσότερο τις Βρυξέλες απ’ την Ουάσιγκτον, αυτό θα μπορούσε ίσως να εκτιμηθεί. Ίσως…

Για το ευρασιατικό project μια έντιμη ουδετερότητα του Ν. Δελχί είναι ευπρόσδεκτη: όσο καλπάζουν οι δυτικές φαντασιώσεις μεγαλείου άλλο τόσο περισσεύει ο ρεαλισμός στη Μόσχα, στο Πεκίνο, στην Τεχεράνη, στην Ισλαμαμπάντ. Ξέρουν, καταλαβαίνουν, κατανοούν ότι το ινδικό κράτος / κεφάλαιο θα προστατέψει κι αυτό τα δικά του συμφέροντα σ’ έναν ταραγμένο κόσμο. Αρκεί να είναι τα δικά του…

Όμως, θα το επαναλάβουμε, ο πλανήτης γη δεν χωράει όλη την εκρηκτική παραγωγικότητα της εργασίας της 4ης βιομηχανικής καπιταλιστικής επανάστασης, και – κυρίως – όλες τις παραγωγές-κάτω-από-εθνικές-σημαίες-και-στρατούς. Πράγμα που σημαίνει ότι η καταστροφή κάποιων είναι αναπόφευκτη – άλλωστε η καταστροφή είναι οργανικό τμήμα του καπιταλισμού…

Εν τω μεταξύ, μέσα στην μελαγχολία για «την αλλαγή του κόσμου», διέφυγε της προσοχής των εντόπιων εθνικοφρόνων αυτό, που συνέβη επίσης στην Tianjin:

Αν δεν μας γελούν τα μάτια μας πρόκειται για συνάντηση πολυμελών αντιπροσωπειών του «αιώνιου εχθρού» και του «σου κάνουμε πόλεμο». Τι να συνωμοτούν πάλι αυτοί; Δεν διαλύθηκε το «μπλοκ της Αστάνα» όπως έλεγαν τόσες φήμες κι αναλύσεις; Δεν έχουν καταρρεύσει ακόμα αυτοί οι αλιτήριοι;

Παλαιστίνη 1: η αντίσταση είναι πια θρύλος!

Δευτέρα 1 Σεπτέμβρη (01.10) >> Είναι θρύλος σ’ όλο τον κόσμο για όσους / όσες, φυσικά, ασχολούνται με την Παλαιστινιακή αντίσταση.

Απόσπασμα από άρθρο της Ha’aretz με ημερομηνία Παρασκευή 29 Αυγούστου 2025:

… Σ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου στη Γάζα, ο IDF έλεγε ότι το τάγμα Zeitun ηττήθηκε∙ αλλά τώρα παραδέχεται ότι βιάστηκε. Η τωρινή αποστολή: να καταστρέψει τη γειτονιά πάνω και κάτω απ’ το έδαφος. «Υποθέτω ότι θα ξανασυναντηθούμε» λέει ένας διοικητής στον δημοσιογράφο, «μάλλον για όγδοη φορά στη Zeitun».

Τι μπορεί επιτέλους να πετύχει ο IDF αυτή τη φορά που απέτυχε να καταφέρει τις προηγούμενες έξι φορές, όταν η 36η, η 99η, η 252η, η 126η και η 98η μεραρχία του πολέμησαν εδώ; Πράγματι φαίνεται πως κάθε μονάδα που υπηρετεί στη Γάζα τα δύο τελευταία χρόνια συμμετείχε «στη νίκη κατά του τάγματος Zeitun» της Hamas…

Σ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου, ανώτατοι αξιωματικοί και κυβερνητικοί αξιωματούχοι έχουν πει και ξαναπεί ότι το τάγμα Zeitun ηττήθηκε και έπαψε να δρα ως στρατιωτικός σχηματισμός. Αλλά τώρα λένε πως μάλλον βιάστηκαν να καταλήξουν σ’ αυτό το συμπέρασμα. Τώρα ο στρατός λέει ότι το τάγμα είναι ετοιμοπόλεμο και έχει περίπου 400 μαχητές, αλλά επιδεικνύει «υπερβολική αυτοπεποίθηση» για την επερχόμενη (έβδομη κατά σειρά) μάχη του με τον IDF…

Την ίδια ημέρα, την περασμένη Παρασκευή 29 Αυγούστου, σύμφωνα με τον middle east spectator:

…. O IDF αποχωρεί απ’ την γειτονιά al–Zeitun αφότου οι δυνάμεις διάσωσης έπεσαν σε ενέδρα των μαχητών της Hamas, με αποτέλεσμα 1 νεκρό και 11 τραυματίες.

[Εν τω μεταξύ] δεν υπάρχει επαφή με 4 χαμένους στρατιώτες στην Ayn al–Zeitun στη λωρίδα της Γάζα. Υπάρχει τώρα έντονες εικασίες ότι και οι 4 έχουν απαχθεί απ’ την Hamas.

Ισραηλινά media μεταδίδουν ότι η προσπάθεια έρευνας και διάσωσης του IDF για τον εντοπισμό αυτών των 4 εγκαταλείφθηκε…

Οι δύο ταυτόχρονες ενέδρες στήθηκαν τη νύχτα καθώς αναφέρεται ότι οι Παλαιστίνιοι αντάρτες είχαν στη διάθεσή τους γυαλιά νυχτερινής όρασης, ενώ το παρακάτω σύντομο video δείχνει νυχτερινή θεοναζί επιχείρηση «έρευνας και διάσωσης». Πάνω από 6 ελικόπτερα προσπάθησαν μέσα στη νύχτα αφενός να απομακρύνουν τους νεκρούς (σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες δεν είναι μόνο ένας) και τους (δεκάδες) τραυματίες, αφετέρου να εντοπίσουν τους 4 που «λείπουν»…

Την επόμενη ημέρα το πρωί, 30 Αυγούστου 2025, το Palestine chronicle, είχε αυτό το αναλυτικότερο ρεπορτάζ:

Για να γίνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα (για τον κατοχικό, θεοναζί, απαρτχάιντ στρατό), το μεσημέρι της 30ης Αυγούστου, οι ταξιαρχίες al-Qassam δημοσιοποίησαν αυτήν την φωτογραφία:

Η φράση λέει: Θυμίζουμε σ’ όσους ξεχνούν… θάνατος ή αιχμαλωσία.

Η (επίσημη…) ενεργοποίηση από προχτές του «Δόγματος Hannibal», που επιβάλλει την δολοφονία των κατοχικών στρατιωτών με διαταγή των ίδιων των ανωτέρων τους «αν υπάρχει κίνδυνος να αιχμαλωτιστούν» σημαίνει ότι ο κατοχικός στρατός έχει πια νικήσει-τόσο-πολύ στη Γάζα ώστε να «διαγωνίζεται» με την Παλαιστινιακή αντίσταση για το ποιος σκοτώνει περισσότερους κατοχικούς στρατιώτες!!!

Αυτή η αυτοκαταστροφή δεν είναι απλή νίκη για το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς. Είναι θρίαμβος!!!