Tag: ε.ε.

Η πολωνία του νότου;

Παρασκευή 24 Μάρτη. Δεν είναι μόνη της η Αθήνα στους “προβληματισμούς” που έχει εν όψει της 25ης Μάρτη, στη Ρώμη, και της καινούργιας διακήρυξης για το project europe (μιας διακήρυξης που δεν θα έχει ούτε έναν παπά παρόντα! Γαμώτο!!!) Είναι και η Βαρσοβία που έχει τα θεματάκια της. Θέλει να λέει η διακήρυξη, για παράδειγμα, ότι η μελλοντική ευρώπη θα είναι ακόμα πιο πολύ νατοϊκή (δηλαδή αμερικάνικη) απ’ ότι είναι τώρα η πολωνία…

Η φαιορόζ ελληνική κυβέρνηση δεν θέλει αυτό – προς το παρόν… Θέλει να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό κλαδί στο πιο ψηλό δέντρο του κόσμου, και να βροντοφωνάξει: κόσμε, μας χρωστάς! Ή, αν δεν γίνεται αυτό, να πάρει στις 26 Μάρτη ο παλιοΤόμσεν τα μπογαλάκιά του και να μας αδειάζει τη γωνιά.

Το ενδιαφέρον με τις ελληνικές βιτρίνες (όπως, άλλωστε, και με την πλειοψηφία του ελληνικού «λαού») είναι ότι εξακολουθεί να πιστεύει ότι είναι το κέντρο του κόσμου. Εξηγείται: με την κατασκευή του ελληνικού κράτους (απ’ τις «μεγάλες δυνάμεις», μην ξεχνιόμαστε) ο λαός έπεσε στο βαρέλι των γεοπολιτικών προσόδων. Και δεν βγήκε ποτέ.

Το ανησυχητικό είναι ότι ο παλιοΤόμσεν έχει φύγει ήδη – ουσιαστικά. Θα φύγει και τυπικά. Η δουλειά που του ανάθεσαν τα ντόπια αφεντικά έχει γίνει. Μ’ άλλα λόγια οι φαιορόζ παίζουν εν ου παικτοίς.

Μην μας πουν μετά μα δεν εννοούσαμε αυτό!….

Τα αληθινά αφεντικά στις λεπτομέρειες φαίνονται

Παρασκευή 24 Μάρτη. Θυμάστε (ίσως, το έχουμε αναφέρει) ότι επίκειται ένα κάποιο προστιματάκι στις ελληνικές κατασκευαστικές εταιρείες, για την άγρια υπερκοστολόγηση των δημόσιων έργων που αναλάμβαναν απ΄το 1989 ως πρόσφατα, μέσω της δημιουργίας καρτέλ. Θα θυμάστε επίσης (ίσως) ότι ποτέ δεν θα μάθουμε πόσα δισεκατομύρια τσέπωσαν οι εθνικοί εργολάβοι, μικροί και μεγάλοι, (και κάποιοι διεθνείς συνεταίροι τους) όλα αυτά τα χρόνια – φεσώνοντας (ποιους άλλους;) εμάς.

Η “επιτροπή ανταγωνισμού” πρέπει να τους ρίξει ένα προστιματάκι, όσο πιο light γίνεται. Απ’ την άλλη η καταραμένη ε.ε. καραδοκεί: κάποια απ’ αυτά τα «μεγάλα έργα» ήταν συγχρηματοδοτούμενα απ’ τα ταμεία της, οπότε αφού έχει προκύψει μεγα-λαμογιά υπερκοστολογήσεων πρέπει να επιστραφούν πολλά φράγκα. Απ’ το ελληνικό κράτος, κι ας τα πάρει αυτό απ’ τους εργολάβους.

Α χα!!! Μαλάκες ευρωπαίοι!!! Που νομίζατε ότι… Η καθεστωτική «καθημερινή» σε χθεσινό της ρεπορτάζ δείχνει ότι θα πάρουν (ξέρετε τι…):

…Θετική για τα ελληνικά συμφέροντα έκβαση αναμένεται να έχει εξάλλου το ζήτημα των ενδεχόμενων επιπτώσεων στους κοινοτικούς πόρους. Οι λόγοι είναι δύο: αφενός διότι εξαιρέθηκαν τελικώς της έρευνας οι συμβάσεις παραχώρησης των μεγάλων αυτοκινητοδρόμων και αφετέρου, διότι δεν αναμένεται τελικώς η ελληνική κυβέρνηση να επιστρέψει κονδύλια στα κοινοτικά ταμεία, αλλά να υπάρξει ανακατανομή των πόρων…

Το καταλάβατε; «Εξαιρέθηκαν τελικώς της έρευνας» οι κατασκευές των δρόμων… Αφενός για να πέσουν στα ακόμα μαλακότερα οι εθνικοί εργολάβοι, αφετέρου για να μην επιστραφούν στην ε.ε. τα (πολλά) παραπάνω λεφτά που έδωσε εξαιτίας των υπερκοστολογήσεων ακριβώς γι’ αυτές τις οτοστράντες… (Το να υποθέσουμε ότι τα στελέχη της επιτροπής ανταγωνισμού, που «εξαίρεσαν» κλπ, ανταμείφθηκαν δεόντως θα ήταν ελεεινό εκ μέρους μας…)

Το καταλάβατε; Δόξα και τιμή στη φαιορόζ στολή του ντόπιου βαθέος κράτους / κεφάλαιου!!.. (Η «σκληρή διαπραγμάτευση» συνεχίζεται.. Μάλλον θα μειωθεί το αφορολόγητο, ε; Αν δεν πληρώσουμε πως θα το φχαριστηθούμε;)

Νέοι Ηρόστρατοι

Πέμπτη 23 Μάρτη. Μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας πάσχει από ηροστρατισμό· ακόμα κι αν αγνοεί τον ίδιο τον αρχαίο εμπρηστή. Είναι ο “πληγωμένος μικροαστισμός” που επιθυμεί την μέγιστη δυνατή καταστροφή (των άλλων), κι ας προκληθεί απ’ οτιδήποτε, προκειμένου να διασωθεί / επωφεληθεί ο ίδιος. Όχι στα βάθη της ιστορίας, αλλά cash. Τοις μετρητοίς.

Ο ροζ ευρωβουλευτής Κούλογλου επιμένει στις συνεντεύξεις του: … Επιβεβαιώνοντας ότι στο εσωτερικό του συ.ριζ.α. υπολόγιζαν ότι η άνοδος της ακροδεξιάς στην ευρώπη θα οδηγούσε σε αλλαγή πολιτικής, κυρίως του Βερολίνου, παραδέχτηκε ότι «δυστυχώς δεν έγινε τίποτα απ’ την άνοδο της ακροδεξιάς ή το Brexit. Περιμέναμε την άλλη μέρα του Brexit να έχει αλλάξει, ήταν ακριβώς σα να μην έχει συμβεί τίποτα» («ναυτεμπορική» 22/3).

Δυστυχώς!!… Πρόκειται ακριβώς για τους ίδιους τύπους που πριν σχεδόν δύο χρόνια ανήγγειλαν πανηγυρικά μια Παρασκευή βράδυ ότι θα γίνει δημοψήφισμα και απ’ τα χαράματα της επόμενης Δευτέρας ήταν κρεμασμένοι στις οθόνες των υπολογιστών τους περιμένοντας να δουν την κατάρρευση των χρηματιστηρίων του πλανήτη, αρχίζοντας από εκείνα της ασίας… «Δυστυχώς ήταν σα να μην έχει συμβεί τίποτα»… Δυστυχώς…

Οι φαιορόζ είναι γνήσιοι εκπρόσωποι αυτού του νέου Ηροστρατισμού· αλλά όχι οι μοναδικοί. Το μπαλατζάρισμα χιλιάδων ψηφοφόρων πριν τις εκλογές του Γενάρη του ’15 για το αν θα το έριχναν στα βοθρολύματα ή στον συ.ριζ.α. και ο παλλαϊκός ενθουσιασμός για την «διαπραγματευτική τακτική by Gianis» (που θα διέλυε την ευρωζώνη μ’ ένα του βλέμμα) ανήκουν σ’ αυτήν την μαζική υποκουλτούρα…

Γιατί «πολιτική», με την έννοια της τεχνικής της εξουσίας, αυτό το «περιμένουμε να καταστραφούν οι άλλοι για να ανατιμηθούμε γεωπολιτικά», δεν μπορεί να το πει κανείς…

Οι έλληνες και οι άλλοι 1

Τετάρτη 22 Μάρτη. Τέσσερεις ημέρες πριν την “πανηγυρική διακήρυξη της Ρώμης”, στις 25 Μάρτη (σατανική σύμπτωση η “εθνική επέτειος”: όληηηη η δόξα όοολη χάααρη, άγια μέεεεερα ξημερώωωνει…), το ελληνικό κοινωνικο – κρατικο – καπιταλιστικό σύμπλεγμα βρίσκεται σε ένα είδος ground zero. Το συμβολικό της κατάστασης είναι ότι οι πολιτικές του βιτρίνες παλεύουν να δώσουν μια κάποια ώθηση στην ολοκλήρωση μιας (ακόμα) “αξιολόγησης”, της δεύτερης στη σειρά απ’ τις πέντε (!) συνολικά που υποτίθεται έχουν υπογράψει ότι θα πρέπει να γίνουν μέχρι την “λήξη του 3ου προγράμματος δανειακής στήριξης”, το 2018· την ώρα που οι καταραμένοι δανειστές (ή αρκετοί ανάμεσά τους) σχεδιάζουν το πολιτικό μέλλον του project europe.

Το συμβολικότερο του συμβολικού είναι η (κατά την καθεστωτική “καθημερινή”) απειλή της Αθήνας ότι ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ αυτήν την διακήρυξη αν δεν μπει μια παράγραφος για το “ευρωπαϊκό κεκτημένο στις εργασιακές σχέσεις”. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει κάτι τέτοιο… Επιπλέον, σαν τον στραβό στο σκοτάδι, οι νυν κυβερνητικές βιτρίνες ξύνουν την πληγή του τι πάει να πει “υπογράφω” και τι πραγματικό βάρος έχουν οι υπογραφές στα χέρια του ελληνικού κρατικού παρακράτους… Πόσα και πόσα δεν έχουν υπογραφτεί όλα αυτά τα χρόνια, μόνο για να κορνιζαριστούν;

Εν τω μεταξύ ούτε οι ρεζέρβες, της αντιπολίτευσης, νοιώθουν άνετα. Ο πάνκακος Σόιμπλε τους υπενθύμισε ότι θα πρέπει να ψηφίσουν τα νέα μέτρα (που είναι μελλοντικής εφαρμογής) αφού θέλουν να είναι η επόμενη κυβέρνηση. Μην αρχίσουν τα “έχω νωπή λαϊκή εντολή και δεν μπορώ”…

Πόρκα μιζέρια.

Η μικρή ασθενής

Τρίτη 21 Μάρτη. Αν έχουμε αποφύγει ως τώρα να σχολιάσουμε σε καθημερινή βάση την (για μια ακόμα φορά) “σκληρή και περήφανη” διαπραγμάτευση της φαιορόζ κυβέρνησης, είναι επειδή έχουμε ήδη προσδιορίσει ορισμένες βασικές κατευθύνσεις του θέματος (όσοι / όσες βρίσκονται στις αόρατες πόλεις ξέρουν). Κατά τα άλλα θα πρέπει σύντομα να τα πούμε μαζεμένα.

Από eurogroup σε eurogroup και από την μια ημερομηνία ορόσημο στην επόμενη, «η ζωή τραβάει την ανηφόρα». Προς το παρόν, σαν παρακαταθήκη, σημειώνουμε το εξής. Την προηγούμενη φορά (πριν 2 χρόνια) που η ίδια «εθνική γραμμή» βγήκε στο μεϊντάνι με την σιγουριά ότι «αν πάμε το ματς στην παράταση θα το κερδίσουμε», εκείνο που έγινε δεν είναι μόνο ότι μεταφέρθηκαν (στο «γ μνημόνιο») όλες μα όλες οι εκκρεμότητες του προηγούμενου· αλλά, επιπλέον, προστέθηκαν οι ιδιαίτερα σοβαρές συνέπειες (στην «εθνική οικονομία»….) της 6μηνης χρονοτριβής…

Τώρα πάλι, εκεί που οι φαιορόζ καμαρώνουν ότι κάθονται πάνω στο μαξιλάρι της υποτιθένης «ανάπτυξης» και περιμένουν μήπως και οι φασίστες διαλύσουν (εκλογικά) την ευρωζώνη, έχουν στην καμπούρα τους ήδη ένα τρίμηνο (το τελευταίο του ’16) βεβαιωμένης ύφεσης, άλλο ένα (το πρώτο του ’17) που θα είναι παρόμοιο, και είναι έτοιμοι να χαντακώσουν και το επόμενο (το δεύτερο του ’17). Είναι, άραγε, σίγουροι πως όταν θα έρθει η στιγμή να βάλουν τις τζίφρες τους δεν θα είναι υποχρεωμένοι και σε «έξτρα μέτρα» για το ’17; Είναι σίγουροι ότι δεν ξαναπριονίζουν το κλαδάκι που πάνω του προσπαθούν να καθήσουν;

Έτσι δείχνουν αλλά δεν θα έπρεπε. Εκτός αν το κάνουν επίτηδες… Όχι μόνο επειδή «το δις εξαμαρτείν…» – έχουμε διατυπώσει έγκαιρα τη γνώμη μας, απ’ τις σελίδες του Sarajevo, και για την «πρώτη φορά» των αμαρτιών. Αλλά επειδή, επιπλέον, ο μόνος τρόπος για να κερδίσει το κόμμα της δραχμής είναι καταλάθος….

Οι ελπίδες που έρχονταν

Σάββατο 19 Μάρτη. Απάντηση: ….Μέχρι τώρα αναμέναμε τον Ομπάμα, ο Ομπάμα έδωσε κάτι, τελείωσε αυτή η ιστορία. Στη συνέχεια αναμενόταν πως ενδεχομένως στις ολλανδικές εκλογές αν έβγαινε ο ακροδεξιός, πιστεύω, θα τους ταρακουνούσε τους Ευρωπαίους να κλείσουν την αξιολόγηση… Αυτό δεν έγινε…

Ερώτηση: Μα να έχει επενδύσει αριστερή κυβέρνηση στην εκλογή ακροδεξιών;

Απάντηση: Όχι, δεν λέω αυτό. Λέω ότι η συνολική άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, εγώ ήλπιζα, εγώ προσωπικά ήλπιζα πως θα συνέτιζε παραπάνω τους Ευρωπαίους ηγέτες, δηλαδή το Βερολίνο, και θα έλεγαν ας κλείσουμε τώρα ένα θέμα όπως το ελληνικό, που είναι μικρό. Ούτε αυτό έγινε. Άρα στο μέλλον δεν βλέπω να δημιουργούνται καλύτερες, ευνοϊκότερες προϋποθέσεις…

Αυτά είπε (ομολόγησε; ξέρασε;) ο ευρωβουλευτής του συ.ριζ.α. και γνωστός καθεστωτικός δημοσιογράφος Στέλιος Κούλογλου, συνεντευξιαζόμενος στο καθεστωτικό κανάλι (του εσχάτως διακριτικά φιλικού προς την φαιορόζ κυβέρνηση ομίλου Αλαφούζου) sky.

Δεν ισχύει εδώ το “από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια” – τίποτα απ’ τα δύο δεν είναι η εν λόγω persona. Ισχύει, όμως, το “γλώττα λανθάνουσα τα αληθή λέγει”. Το απρόσωπο “αναμενόταν πως…” στην πρώτη παράγραφο αφορά ευρύτερες ελπίδες. Όταν, όμως, ρωτιέται για το “πως είναι δυνατόν μια αριστερή κυβέρνηση να ποντάρει σε φασίστες;” το μαζεύει και το παίρνει πάνω του με έμφαση, “εγώ προσωπικά ήλπιζα…”

Το ζουμί το έχουμε παρουσιάσει εδώ· και τώρα τεκμηριώνεται. Η λούμπεν πολιτική του ελληνικού βαθέος κράτους, που εδώ και 2 χρόνια έχει στο κέντρο της τις φαιορόζ βιτρίνες, εμπνέεται εδώ και πολλά χρόνια απ’ το εξής απλό δόγμα: οι δανειστές μας κάπου θα στριμωχτούν και θα αναγκαστούν να μας (ξανα)χαρίσουν λεφτά. “Θα τους κάνουμε μια πρόταση που δεν θα μπορούν να την αρνηθούν: ακουμπείστε τα!!!”

Οι πρασινόμαυρες βιτρίνες, νέα δημοκρατία και πασοκ, αυθεντικά κομμάτια του βαθέος κράτους, ήλπιζαν ότι θα “στριμώξουν” τους δανειστές απειλώντας τους ότι θα κάνουν εκλογές και θα βγει ο συ.ριζ.α. Οι καταραμένοι δεν το έφαγαν, οι εκλογές έγιναν (σε άψογη συνεργασία των υποτιθέμενων αντιπάλων, γύρω απ’ την fake αφορμή της εκλογής προέδρου της δημοκρατίας, υπό την διεύθυνση συγκεκριμένων πυρήνων του παρακράτους), και στη συνέχεια η Βαρουφάκιος φάση της τακτικής “θα σας στριμώξουμε” περιστράφηκε γύρω απ’ το “θα χρεωκοπήσουμε και θα πονέσετε”. Συμπληρωματικά υπήρχε και η ακροδεξιά διάσταση, από τους ψεκασμένους Καμμένο και Κοτζιά, ότι “θα εκτοξεύσουμε χιλιάδες πρόσφυγες και εκατοντάδες τζιχαντιστές τρομοκράτες στην ευρώπη”…

Ούτε κι αυτό δούλεψε. Οπότε απ’ το καλοκαίρι του 2015 τα δαιμόνια κουνάβια του ελληνικού βαθέος κράτους (ζώα πολιτικά, δημοσιογραφικά, εκκλησιαστικά, στρατιωτικά) έψαχναν τι άλλο θα “στριμώξει” τους καταραμένους. Απ’ το φθινόπωρο του 2016 θεώρησαν πως το βρήκαν: οι εκλογές σε ολλανδία, γαλλία και γερμανία και… “η συνολική άνοδος της ακροδεξιάς” … που “θα συνέτιζε τους ευρωπαίους ηγέτες, δηλαδή το Βερολίνο…” Και άρχισαν να βαράνε μεθοδικά καθυστερήσεις και κωλυσιεργείες, για να πέσει η περιβόητη “αξιολόγηση” λίγο πριν τις εκλογές στην ολλανδία. Σκέφτηκαν: θα βγει πρώτο το φασιστόμουτρο την ολλανδία, θα χεστούν για τις εκλογές στη γαλλία, οπότε θα συνετιστούν…

Σε τι συνίσταται αυτή η λούμπεν πολιτική που στηρίζεται μόνο σε εκβιασμούς που, υποτίθεται, μπορεί να κάνει ή να εκμεταλλευτεί η Αθήνα; Συνίσταται στην προσπάθεια του εθνικού οργανωμένου προσοδισμού να προστατέψει το μοντέλο του, δηλαδή να εξασφαλίσει πολιτικές και γεωπολιτικές προσόδους από οπουδήποτε, χωρίς να εμφανιστεί πουθενά δημόσια και καθαρά σαν αυτό που είναι και σαν το πραγματικό αφεντικό, το πραγματικό ελληνικό κράτος / κεφάλαιο.

Είναι μια μαφιόζικη πολιτική. Με μια διαφορά. Προσπαθεί να την ασκήσει ένας μικρομεσαίος γκάγκστερ απέναντι στην κεντρική τράπεζα της ηπείρου. Δεν ξέρει και δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο απ’ το να λέει απέναντι στον δανειστή του πότε “πρόσεξε, έχεις και παιδιά”, πότε “πρόσεξε, οι δρόμοι έχουν λακούβες” και πότε “πρόσεξε, υπάρχουν τύποι που δεν σε χωνεύουν”. Και ύστερα να τρώει τις σφαλιάρες, ανάλογες της πραγματικής του θέσης και της αναίδειάς του.

Τους είχε μείνει ένα ακόμα χαρτί, αλλά το έκαψαν (ίσως επειδή ήταν σίγουροι για τους ευρωπαίους φασίστες): να απειλήσουν τους ευρωπαίους ηγέτες, δηλαδή το Βερολίνο, μ’ αυτό: προσέξτε, γιατί θα κάνουμε εκλογές και θα βγει πρωθυπουργός ο Σώρρας! Μπας και συνετιστεί – το Βερολίνο…

Πάει όμως… Εξατμίστηκε ο κύριος 600 δισ… Όπως προβλεπόταν, άλλωστε, απ’ το σενάριο της απάτης. (Το έχουμε πει, και άλλοι ακόμα καλύτερα: έτσι έχει γίνει και στα άλλα μέρη του κόσμου που η διεθνής σπείρα δοκίμασε το ίδιο κόλπο… )

Οι ελπίδες που πέρασαν

Σάββατο 19 Μάρτη. Ο λανθάνων στα λόγια του ροζ ευρωβουλευτής / δημαγωγός λέει όμως, αντεστραμμένα, κάτι σωστό: τα περιθώρια στενεύουν απελπιστικά για τέτοια κολπάκια. Γιατί στενεύουν;

Επειδή έχει μπει σε κίνηση η διαδικασία της διαφορικής ολοκλήρωσης της ευρώπης και, καθόλου συμπτωματικά, οι μάζες των ψηφοφόρων στα τρία κράτη αυτήν την διαδικασία την στηρίζουν με σημαντική πλειοψηφία ακόμα κι αν δεν ψηφίζουν απευθείας γι’ αυτήν. Κάτι τέτοιο ήταν λογικά προβλέψιμο (απ’ την εργατική, αυτόνομη, και “περιθωριακή” σκοπιά μας) αρκεί να είχε κάποιος την βασική αίσθηση του (καθεστωτικού) πολιτικού, δηλαδή την επίγνωση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού και της όξυνσής του, όχι με κριτήρια “αρπαχτής” (όπως οι έλληνες πατριώτες και η βορθο-ιντελιγκέντσιά τους).

Αυτή η διαδικασία έχει μπει υποχρεωτικά σε κίνηση για έναν πολύ βασικό λόγο: για να ξεμπερδεύουν οι βασικές καπιταλιστικές αναδιαρθωτικές τάσεις των αφεντικών στα ευρωπαϊκά κράτη απ’ τα «μικρά» που προσπαθούν να τις βραχυκυκλώσουν. Απ’ τα «χαλίκια μέσα στα παπούτσια τους» (σε όποιους αρέσουν οι μαφιόζικες αναφορές: Νονός 3). Τέτοιο «μικρό» δεν είναι μόνο το ελλαδιστάν· αυτό είναι απλά δυσανάλογα φασαριόζικο και ψευτοτσαμπουκαλεμένο. Είναι και το ουγγρικό «μικρό». Είναι και το πολωνικό «μικρο-μεσαίο». Είναι και τα «μικρά» των βαλτικών κρατών.

Με άλλα λόγια η διαφορική ολοκλήρωση, άπαξ και εγκριθεί απ’ τους «λαούς» (έχει αρχίσει να συμβαίνει αυτό, και θα συνεχίσει, μην έχετε καμία αμφιβολία) της ολλανδίας, της γαλλίας και της γερμανίας (εκλογικώ τω τρόπω) προορίζεται κυρίως για να ενισχύσει το project europe, και δευτερευόντως για να συνετίσει αυτά τα άλλα κράτη / μέλη (αυτές τις εθνικές ηγετικές φράξιες των αφεντικών στην ευρώπη) που νομίζουν ότι έχουν βρει την ιερή αγελάδα που έχουν δικαίωμα να την αρμέγουν όπως και όποτε γουστάρουν: τον ισχυρά αναπτυγμένο καπιταλισμό της κεντρικής και βόρειας ευρώπης (μέσα απ’ την συνεισφορά του στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, στα ευρωπαϊκά προγράμματα, κλπ).

Με άλλα λόγια αυτή η διαφορική ολοκλήρωση λέει σε κάθε ενδιαφερόμενο αυτό που λέει η συντηρητική διοίκηση του ψόφιου κουναβιού για το νατο: Το δωρεάν γεύμα τέλειωσε… Ελεημοσύνες τέλος! Όποιος θέλει να είναι «στον σκληρό πυρήνα» θα το αξίζει και αυτό θα αποδεικνύεται. Καταλάβατε κύριε Κούλογλου and friends; Αν εκπροσωπούσατε ποδοσφαιρική ομάδα, στο ουεφα και με το ζόρι!

Η ελπίδα των φαιορόζ βιτρινών ήταν και είναι όντως ακροδεξιά (άλλωστε ακροδεξιό είναι το μισό τους): ότι η εθνικιστική παλινδρόμηση μέσα στον πραγματικό ευρωπαϊκό πυρήνα θα καθήλωνε την διαφορική ολοκλήρωση… Και ότι η καθήλωση αυτή θα επέτρεπε στην ανίατη «μικρή ασθενή» θα παριστάνει ότι είναι σοβαρό θέμα, ένα «ευρωπαϊκό δράμα».

Αλλά δεν είναι. Έχει πάψει να είναι απ’ το 2012. Το χειρότερο απ’ όλα; Αυτή η εθνικιστική παλινδρόμηση στην οποία ήλπιζαν οι φαιορόζ «Όλυμποι της πολιτικής» θα έστελνε χωρίς δεύτερη κουβέντα, ακαριαία, την «μικρή ασθενή» στην ευθανασία. Είναι , όντως, τόσο ηλίθιοι οι ντόπιοι μαφιόζοι στις μπλόφες τους: νομίζουν ότι «η συνολική άνοδος της ακροδεξιάς ατζέντας» στην ευρώπη θα κρατούσε ένα ταμείο για το ελλαδιστάν!

Κι όμως: αυτό νομίζουν οι πολιτικοί αυνάνες!!! Ότι οι φασίστες στην ευρώπη ακούνε «ελλάδα» και λιώνουν…

Ας ψάξουν μπας και πιάσουν «καλή τιμή» στην Ουάσιγκτον…. Μπας…

(Η τροφή των ξεπεσμένων είναι του είδους «αααα, δεν την χαιρέτησε – το ψόφιο κουνάβι την Μέρκελ – εκεί που τους φωτογράφιζαν… Ε, της άξιζε!!!»

Αααααα… Συγκλονιστικό! Αφού το ψόφιο κουνάβι είναι «κοσμάρα»!)

Γαργάρα

Παρασκευή 17 Μάρτη. H Wall Street Journal είδε (στα αποτελέσματα των ολλανδικών εκλογών) την «πολυδιάσπαση του κοινοβουλίου». Φυσικά αυτό είναι κανόνας εκεί, αλλά τι να πουλήσει και το αμερικανικό καθεστωτικό μήντιο; Την ήττα μιας απ’ τις ελπίδες για την διάλυση της ε.ε./ευρωζώνης; Άστο να πάει…

Διάφοροι έλληνες πατριώτες, απ’ την μεριά τους, είδαν στις ίδιες εκλογές τον καταποντισμό του κόμματος του Ντάιζεμπλουμ…. «Αφού δεν θα διαλυθεί (ακόμα) η ευρωζώνη, ας μιλήσουμε για τα τροχαία στην ευρώπη»: απώθηση / μετάθεση, συνηθισμένα πράγματα…. Άστο να πάει.

Κακό πράγμα η απογοήτευση. Α, επί τη ευκαιρία: είχαμε μείνει στο ότι αυτός ο παλιάνθρωπος ο Πούτιν θα έβαζε χέρι στις ευρωπαϊκές εκλογές (όπως έκανε, λένε, στις αμερικανικές), προωθώντας τους φασίστες, επειδή θέλει κι αυτός (λένε) να γίνει στάχτη και μπούρμπερη το project europe.

Τι έγινε; Τι έπαθαν οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες; Γιατί δεν έχουμε διαρκή ενημέρωση για το θέμα; Κεφαλοκλειδώθηκαν οι ρώσοι χάκερς; Πείτε μας κύριοι των (καθεστωτικών και δημαγωγικών) δυνάμεων!

Άστο να πάει κι αυτό…

(Άλλες εποχές, τότε που ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός δεν είχε αγριέψει, η «είδηση» των εκλογών θα ήταν η αξιοσημείωτη άνοδος των GroenLinks – των “πρασινοκόκκινων”. Για να μην πούμε ότι ο 30άρης επικεφαλής τους Jesse Klaver (φωτο) έχει όλα τα προσόντα για να προβληθεί σαν το «νέο πρόσωπο» της ολλανδικής και, γιατί όχι, της ευρωπαϊκής πολιτικής: baby-faced, με νεολαιίστικο ντύσιμο – όχι σικέ σαν του Γιάνη – πρώτη φορά βουλευτής στα 24 του, με πατέρα μαροκίνο και μητέρα με καταγωγή απ’ την ινδονησία, «κάτι από Ομπάμα» σα να λέμε, κατάφερε σε δύο χρόνια να αυξήσει κατά μερικές χιλιάδες τα μέλη του κόμματος…. Και, επιπλέον οι GroenLinks ήρθαν πρώτοι στην πρωτεύουσα της ολλανδίας, ψηφισμένοι και από χιλιάδες μετανάστες… Τι άλλο χρειάζεται για να μπει κανείς στο κέντρο της προσοχής;

Τίποτα! Αλλά, ας μιλήσουμε καλύτερα για το κόμμα του Ντάιζεμπλουμ, ή για το ότι χρειάζονται 4 κόμματα για να γίνει κυβέρνηση στην ολλανδία, ή για το ότι η θάλασσα έξω απ’ τα φράγματα ανέβηκε ένα χιλιοστό… Ενώ αν είχαν έρθει πρώτοι οι φασίστες; Ωωωωω! Εκεί να βλέπατε τη φάτσα του φασιστόμουτρου πρώτο πλάνο για κανά δυο βδομάδες, και τις προφητείες για κανά δίμηνο!…

Ε, μπορεί το θέαμα να είναι θέαμα, αλλά έχει και ιδιοκτήτες…)

Συμβαίνει στην ευρώπη (πρώτη επανάληψη)

Πέμπτη 16 Μάρτη. Το γράψαμε πριν ένα μήνα (Κυριακή 19 Φλεβάρη) και, για να μην το ψάχνεται (αν, όμως, επιμένετε κάντε το!), το αναδημοσιεύουμε αυτούσιο:

Στα μέρη μας, πολλοί και διάφοροι που ορκίζονται ότι είναι “δημοκράτες”, μιλούν με μια μαζοχιστική ευχαρίστηση για το ενδεχόμενο στις ολλανδικές εκλογές να βγει πρώτο κόμμα το φασιστικό· και στις γαλλικές προεδρικές να κερδίσουν, επίσης, οι φασίστες της Λεπέν. Είναι οι ίδιοι που ήλπιζαν ότι στις αυστριακές προεδρικές εκλογές θα κέρδιζε ο φασίστας, σαν απόδειξη της “διάλυσης της ευρώπης”… κι όταν έχασε, απλά σταμάτησαν να αναφέρονται στην αυστριακή απόδειξη της “μη διάλυσης”… Εκφράζουν αυτοί οι δημαγωγοί την παράνοια του ντόπιου ανορθολογισμού – την οποία πουλάνε, μάλλον με επιτυχία, για “ανάλυση”.

Δεν διανοούνται καν και καν (πως θα ήταν δυνατόν;) τι μπορεί να σημαίνει για μεγάλα τμήματα των “εθνικών” πληθυσμών στα ευρωπαϊκά κράτη η εκλογική επιτυχία των αμερικάνων φασιστών. Όχι επειδή έχουν αυτά τα “μεγάλα τμήματα” κάποια βαθιά αντιφασιστική συνείδηση. Αλλά επειδή ενστικτώδικα καταλαβαίνουν ότι ο αντι-ευρωπαϊσμός που εκδηλώνουν οι αμερικάνοι συντηρητικοί υπό το ψόφιο κουνάβι έχει και ευρωπαίους συμμάχους· και ότι το “έξω από….” περισσότερο απ’ το να είναι το φάντασμα της “εθνικής απελευθέρωσης” υπηρετεί τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον.

Αυτό που θα ήταν λογικό να συμβεί (είναι μια υπόθεση εργασίας απ’ την μεριά μας) είναι ότι ένα τμήμα των ευρωπαίων ψηφοφόρων που ως τώρα απείχε απ’ τις εκλογές (και υπάρχουν διάφοροι λόγοι γι’ αυτό, πέρα απ’ το “όλοι ίδιοι είναι”) στις φετεινές εκλογές θα πάει να ψηφίσει. Και θα ψηφίσει “αντι-Τραμπ”, δηλαδή εναντίον εκείνων που είναι οι “εθνικοί” σύμμαχοί του εδώ κι εκεί στην ευρώπη. Θα ψηφίσει εναντίον εκείνου που αποδεικνύεται όλο και περισσότερο αυτό που ήταν απ’ την αρχή: όχι η “ζεστασιά του έθνους κράτους” αλλά εργαλείο της Ουάσιγκτον.

Αυτό είναι λογικό να συμβεί ειδικά σε κράτη της “παλιάς ευρώπης”, όπως η γαλλία, η ολλανδία ή η γερμανία: εδώ και 2 ή 3 δεκαετίες οι ηπα ΔΕΝ είναι αντικείμενο θαυμασμού. Μάλλον το αντίθετο. Η προεδρία Ομπάμα μπορεί να προκάλεσε συμπάθειες για το πρόσωπό του· όχι για το αμερικανικό καθεστώς.

Το λέμε από τώρα: μην παραξενευτείτε αν τα “ποσοστά” των ευρωπαίων φίλων του ψόφιου κουναβιού πέσουν αντί να ανέβουν, στις εκλογές αυτής της χρονιάς. (Κόντρα στις προσδοκίες, στις φαντασιώσεις και τα συμφέροντα των ελλήνων “πατριωτών”…)

Πάρτε, λοιπόν, μολύβι και χαρτί, και σημειώστε τα αποτελέσματα των εκλογών στην ολλανδία (μαζί με την αυξημένη συμμετοχή…) Το ολλανδικό ψόφιο κουνάβι «δεν έπιασε τα λεφτά του», και τον λόγο τον ξέραμε έγκαιρα. (Στο Άμστερνταμ πρώτο κόμμα προέκυψαν οι πράσινοι / αριστεροί. Προφανώς μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του «εργατικού κόμματος» έδωσαν μια κάποια – μέσω κάλπης – απάντηση…)

Κι αν δεν θέλετε να βιαστείτε να δικαιώσετε τη γνώμη μας, περιμένετε και τις γαλλικές και τις γερμανικές…

Συμβαίνει…

Πέμπτη 16 Μάρτη. Είναι μια ευκαιρία τώρα να προχωρήσουμε λίγο παραπάνω. Αν είχατε ένα ραντάρ στον Δ του Κενταύρου που να πιάνει τα “πολιτικά σήματα” απ’ τον πλανήτη Γη, θα διαπιστώνατε ότι υπάρχει εδώ και χρόνια μια σταθερή επανάληψη (που έχει ξεπεράσει προ πολλού τα όρια της εμμονής) της λέξης “διάλυση”… Μόνο που η “διάλυση” δεν αφορά τις ηπα (ανεξαρτητοποίηση της Καλιφόρνια ή του Βέρμοντ για παράδειγμα), της κίνας (η επαρχία Ξιν Γιάνγκ ή το Χονγκ Κονγκ για παράδειγμα), της ινδίας (τα εδάφη που ελέγχονται απ’ το ναξαλιτικό κίνημα), των φιλιππίνων ή της ρωσικής ομοσπονδίας (θα μπορούσε να διαλυθεί κι άλλο). Όχι. Ο επίμονος ευαγγελισμός της “διάλυσης” αφορά μονότονα την ε.ε. (και την ευρωζώνη).

Αν τα ραντάρ (σας) στον Δ του Κενταύρου είχαν μεγάλη ευαισθησία, θα εύρισκαν εύκολα από που προέρχονται αυτά τα “πολιτικά σήματα για την επικείμενη διάλυση της ε.ε. / ευρωζώνης”: απ’ την περιβόητη “αγγλόσφαιρα” (ηπα και αγγλία) και τα διάφορα έγκυρα ή άκυρα φερέφωνά τους, οπουδήποτε στον πλανήτη. Σε ότι αφορά την μικρή ασήμαντη επικράτεια του ελλαδιστάν, τα φερέφωνα αυτά τα ξέρουμε πια, με το όνομά τους.

Τότε εσείς, πράσινα όντα με κεραίες στο κεφάλι, στον Δ του Κενταύρου, θα έπρεπε να αναρωτηθείτε: τι έχει αυτό το πράγμα (η ε.ε. / ευρωζώνη) και οι εχθροί του κάνουν ό,τι μπορούν για να το διαλύσουν; Τι σόι σύγκρουση παίζει;

Δεν ξέρουμε τι θα απαντούσατε. Δεν έχουμε ιδέα για τον Δ του Κενταύρου. Πέντε πράγματα καταλαβαίνουμε για τον καπιταλιστικό πλανήτη Γη. Ένα απ’ αυτά: η μεγάλη πλειοψηφία των ολλανδών, αύριο των γάλλων, μεθαύριο των γερμανών ψηφοφόρων (και όποτε χρειαζόταν των ισπανών, των ιταλών, των πορτογάλων, των αυστριακών, των βέλγων…) δεν θέλουν να διαλυθεί αυτό το μαγαζί που λέγεται ε.ε. / ευρωζώνη (αντίθετα ένα μεγάλο μέρος των ελλήνων θέλει· γι’ αυτό μια άλλη φορά) για να επωφεληθεί απ’ την διάλυση ο μέσος “κοκκινόσβερκος” αμερικάνος.

Έχουν σοβαρά (και δικαιολογημένα) παράπονα απ’ την διοικητική γραφειοκρατία (συνήθως του κράτους τους…). Έχουν μεταξύ τους διαφορές και διαφορετικά συμφέροντα. Έχουν ιστορικές επάρσεις. Όταν, όμως, έρχονται απ’ την άλλη μεριά του Ατλαντικού και τους λένε “διαλυθείτε και άντε γαμηθείτε – μας συμφέρει” αντιλαμβάνονται ενστικτώδικα (και στρεβλά για την δική μας εργατική ζωή και άποψη) τον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό.