Tag: ε.ε.

Πέμπτη 2 Μάρτη. Στην απέναντι μεριά του Ατλαντικού, στην “γηραιά ήπειρο”, προετοιμάζονται για το μέλλον της ε.ε. και της ευρωζώνης. Ο πρόεδρος της ευρωπαϊκής επιτροπής παρουσίασε 5 “σενάρια” για αυτό το μέλλον, διευκρινίζοντας ότι η επιτροπή σαν τέτοια δεν υιοθετεί κάποιο. Αυτό ενόψει της συνόδου της ε.ε. στη Ρώμη, στις 25 Μάρτη· που δεν θα είναι απλά γενέθλια (τα 60α) αλλά μια καινούργια αρχή· είπε ο Γιούνκερ:

«Πριν από 60 χρόνια, οι πατέρες της Ευρώπης επέλεξαν να ενώσουν την ήπειρο με τη δύναμη του νόμου αντί για τις ένοπλες δυνάμεις. Μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτά που έχουμε καταφέρει από τότε. Η πιο ζοφερή μας ημέρα το 2017 θα εξακολουθήσει να είναι πολύ πιο λαμπρή από οποιαδήποτε ημέρα πέρασαν οι πρόγονοί μας στο πεδίο μάχης. Καθώς εορτάζουμε την 60η επέτειο των Συνθηκών της Ρώμης, είναι καιρός για την ενωμένη Ευρώπη των 27 να διαμορφώσει ένα όραμα για το μέλλον της. Είναι καιρός για ηγεσία, ενότητα και κοινή βούληση. Η Λευκή Βίβλος της Επιτροπής παρουσιάζει μια σειρά από διαφορετικές διαδρομές που θα μπορούσε να επιλέξει να ακολουθήσει αυτή η ενωμένη ΕΕ των 27. Είναι η αρχή της διαδικασίας, όχι το τέλος, και ελπίζω ότι τώρα θα πραγματοποιηθεί ένας έντιμος και ευρύς διάλογος. Η μορφή θα ανταποκρίνεται στη λειτουργία. Κρατάμε το μέλλον της Ευρώπης στα χέρια μας». 

Είναι εύκολο να βρείτε αυτά τα 5 σενάρια. Ρεαλιστικότερο κρίνουμε το “αυτοί που θέλουν περισσότερα κάνουν περισσότερα”. Που θα ήταν φυσιολογικό (αν και όχι σίγουρο) να αφορά κατ’ αρχήν τα κράτη μέλη της ευρωζώνης…

Σάββατο 25 Φλεβάρη. Αν και δεν φαίνεται να έχει άμεση σχέση ανήκει (κατά την ταπεινή μας άποψη) στην κατηγορία «μπορείς να δέσεις το βρακί σου». Ή, για να το πούμε με πιο τετριμμένο και «πολιτικά σωστό» τρόπο: από ποιά θέση μιλάς ρε Καραμήτρο;

Λοιπόν: γερμανία, ιταλία, γαλλία και τσεχία (προς το παρόν) στηρίζουν την άποψη της ευρωπαϊκής επιτροπής ότι προκειμένου να αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις του Λονδίνου για την έξοδό του απ’ την ε.ε. (προσοχή: να αρχίσουν· όχι να τελειώσουν!) θα πρέπει το αγγλικό κράτος να πληρώσει στην ε.ε. 60 δις ευρώ! Εξήντα ολόκληρα δισεκατομμύρια, έναντι «πρόβλεψης ζημιών της ε.ε.» – με το καλημέρα! Ποιος είπαμε να τα πληρώσει; Η (άλλοτε) «κυβέρνα βρετανία»!

Τι είπαμε ότι βολεύει τα ελληνικά αφεντικά; Να τους χαριστούν (για δεύτερη φορά…) καμιά 60αριά δις; Τόσα είναι καλά; Ή και παραπάνω;

19/2/2017. Στα μέρη μας, πολλοί και διάφοροι που ορκίζονται ότι είναι “δημοκράτες”, μιλούν με μια μαζοχιστική ευχαρίστηση για το ενδεχόμενο στις ολλανδικές εκλογές να βγει πρώτο κόμμα το φασιστικό· και στις γαλλικές προεδρικές να κερδίσουν, επίσης, οι φασίστες της Λεπέν. Είναι οι ίδιοι που ήλπιζαν ότι στις αυστριακές προεδρικές εκλογές θα κέρδιζε ο φασίστας, σαν απόδειξη της “διάλυσης της ευρώπης”… κι όταν έχασε, απλά σταμάτησαν να αναφέρονται στην αυστριακή απόδειξη της “μη διάλυσης”… Εκφράζουν αυτοί οι δημαγωγοί την παράνοια του ντόπιου ανορθολογισμού – την οποία πουλάνε, μάλλον με επιτυχία, για “ανάλυση”.
Δεν διανοούνται καν και καν (πως θα ήταν δυνατόν;) τι μπορεί να σημαίνει για μεγάλα τμήματα των “εθνικών” πληθυσμών στα ευρωπαϊκά κράτη η εκλογική επιτυχία των αμερικάνων φασιστών. Όχι επειδή έχουν αυτά τα “μεγάλα τμήματα” κάποια βαθιά αντιφασιστική συνείδηση. Αλλά επειδή ενστικτώδικα καταλαβαίνουν ότι ο αντι-ευρωπαϊσμός που εκδηλώνουν οι αμερικάνοι συντηρητικοί υπό το ψόφιο κουνάβι έχει και ευρωπαίους συμμάχους· και ότι το “έξω από….” περισσότερο απ’ το να είναι το φάντασμα της “εθνικής απελευθέρωσης” υπηρετεί τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον.
Αυτό που θα ήταν λογικό να συμβεί (είναι μια υπόθεση εργασίας απ’ την μεριά μας) είναι ότι ένα τμήμα των ευρωπαίων ψηφοφόρων που ως τώρα απείχε απ’ τις εκλογές (και υπάρχουν διάφοροι λόγοι γι’ αυτό, πέρα απ’ το “όλοι ίδιοι είναι”) στις φετινές εκλογές θα πάει να ψηφίσει. Και θα ψηφίσει “αντι-Τραμπ”, δηλαδή εναντίον εκείνων που είναι οι “εθνικοί” σύμμαχοί του εδώ κι εκεί στην ευρώπη. Θα ψηφίσει εναντίον εκείνου που αποδεικνύεται όλο και περισσότερο αυτό που ήταν απ’ την αρχή: όχι η “ζεστασιά του έθνους κράτους” αλλά εργαλείο της Ουάσιγκτον. Αυτό είναι λογικό να συμβεί ειδικά σε κράτη της “παλιάς ευρώπης”, όπως η γαλλία, ολλανδία ή γερμανία: εδώ και 2 ή 3 δεκαετίες οι ηπα ΔΕΝ είναι αντικείμενο θαυμασμού. Μάλλον το αντίθετο. Η προεδρία Ομπάμα μπορεί να προκάλεσε συμπάθειες για το πρόσωπό του· όχι για το αμερικανικό καθεστώς.
Το λέμε από τώρα: μην παραξενευτείτε αν τα “ποσοστά” των ευρωπαίων φίλων του ψόφιου κουναβιού πέσουν αντί να ανέβουν, στις εκλογές αυτής της χρονιάς. (Κόντρα στις προσδοκίες, στις φαντασιώσεις και τα συμφέροντα των ελλήνων “πατριωτών”…)

18/2/2017. Ενώ ο κυρ Κώστας και ο κυρ Μήτσος ονειρεύονται χαρτονομίσματα με πολλά μηδενικά, οι υπόλοιποι της ευρωζώνης ετοιμάζονται για τα επόμενα βήματα του project «ενωμένες ευρωπαϊκές πολιτείες». Εν όψει της διακήρυξης «για το μέλλον της Ευρώπης» απ’ την επετειακή σύνοδο της ε.ε. στη Ρώμη, στις 25 Μάρτη, ψήφισμα της ευρωβουλής προτείνει μια σειρά μέτρων:
– Την πλήρη εξέλιξη του ESM (του μηχανισμού που δανείζει την Αθήνα «βασανίζοντας» τους έλληνες) στο ευρωπαϊκό αντίστοιχο του δντ, με διευρυμένες αρμοδιότητες στον δανεισμό των κρατών και στην αντιμετώπιση οποιασδήποτε «κρίσης».
– Ένα επιπλέον ευρωπαϊκό ταμείο, συμπληρωματικό και υποστηρικτικό του ESM, που θα χρηματοδοτείται απ’ τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό.
– Ένα πενταετές πλάνο μέτρων για την σύγκλιση της φορολογίας, της «αγοράς εργασίας», των επενδύσεων, της παραγωγικότητας… και της κοινωνικής συνοχής (στα κράτη μέλη της ευρωζώνης κατ’ αρχήν).
-Την ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του ευρωκοινοβουλίου αλλά και των εθνικών κοινοβουλιών. Εικάζουμε (δική μας εικασία είναι, όχι κάποιο στοιχείο) ότι αυτό το δεύτερο θα μπορούσε να γίνει με την δημιουργία ενός δεύτερου ευρωπαϊκού νομοθετικού σώματος, που θα αποτελείται όμως από εκπροσώπους επιλεγμένους απ’ τα εθνικά κοινοβούλια. (Το ξαναλέμε προς αποφυγή παρεξηγήσεων: πρόκειται για δική μας εικασία, στηριγμένη σε παλιότερους «ευρωπαϊκούς προβληματισμούς»).
-Την δημιουργία μιας θέσης «υπουργού οικονομικών» στο eurogroup, με την ταυτόχρονη ανάθεση στον κάθε φορά πρόεδρό του αρμοδιοτήτων οικονομικής και νομισματικής πολιτικής. Εννοείται ότι το eurogroup θα αποκτήσει τυπική, επίσημη υπόσταση.

18/2/2017. Αν και δεν μπορούμε από τώρα να προβλέψουμε τι απ’ αυτά (ή από άλλα) θα εγκριθεί ή θα δρομολογηθεί στις 25 Μάρτη, μπορούμε να προβλέψουμε τι και πως απ’ αυτές τις εξελίξεις θα “απασχολήσει” το ελληνικό βαθύ κράτος / κεφάλαιο και τον “λαό” του: τίποτα! Για την ακρίβεια θα παίξει ατελείωτη πλαστογραφία και ψευδολογία αν και όταν υπάρχουν αναφορές. Του είδους “τα σχέδια του σατανικού Σόιμπλε για την γερμανική ευρώπη”, κλπ κλπ.
Λογικό αν συνυπολογίσει κανείς ότι η Αθήνα θα προσπαθεί (απ’ την επόμενη Δευτέρα…) να “πιάσει” την επόμενη “ημερομηνία ορόσημο” για το “πρόβλημά” της: που θα είναι το “επόμενο eurogroup” στις 20 Μάρτη…
Εν τω μεταξύ, 5 ημέρες πριν, στις 15 Μάρτη, θα έχουν γίνει οι ολλανδικές εκλογές. Αν η ελληνική διαπραγματευτική μεγαλοφυΐα ήλπιζε ότι το «ελληνικό πρόβλημα» θα είναι ένα χαλικάκι στο παπούτσι, που θα δημιουργήσει φοβερά και τρομερά προβλήματα στον εκλογικό βηματισμό διάφορων ευρωπαϊκών κρατών, ας βγάλει απ’ τον λογαριασμό το Άμστερνταμ: οι εκλογές εκεί θα γίνουν με το «ελληνικό πρόβλημα» αιωρούμενο…
Επόμενος σταθμός; Εκλογές στο Παρίσι…

16/2/2017. Οι έλληνες, το πόπολο και οι πολιτικές του βιτρίνες, ψώνια και οι μεν και οι δε, απολαμβάνουν να πιστεύουν ότι αποτελούν το κέντρο του κόσμου. Είναι ο μύθος της “χρυσής βίδας”. Απολαμβάνουν να πιστεύουν ότι ο τρισκατάρατος Σόιμπλε κοιμάται και ξυπνάει με το “ελληνικό πρόβλημα”.
Αλλά τα ευρωπαϊκά κράτη / μέλη της ευρωζώνης (και της ε.ε.) και ο γερμανός υπ.οικ. αυτοπροσώπως (κι όχι μόνον αυτός), έχουν σοβαρότερα προβλήματα να ασχοληθούν. Ο εμπορικός, νομισματικός, και φορολογικός πόλεμος με το Λονδίνο και την Ουάσιγκτον έχει κηρυχτεί. Και για τα (σοβαρά) καπιταλιστικά συμφέροντα των αφεντικών στην ευρώπη ΑΥΤΟ είναι ένα απ’ τα καυτά θέματα. Όχι η “μικρή ασθενής”!
Στα μέσα Μάρτη (σε ένα μήνα δηλαδή) ο Σόιμπλε θα είναι οικοδεσπότης της συνόδου των g-20 στο Baden – Baden. Κι εκεί, εκπροσωπώντας τους δυναμικούς και εξαιρετικά ανταγωνιστικούς διεθνώς τομείς του ευρωπαϊκού κεφάλαιου, θα βρεθεί αντιμέτωπος επίσημα, για πρώτη φορά μετά την εκλογή του ψόφιου κουναβιού, με την προστατευτική γραμμή της Ουάσιγκτον. Οι απειλές για μετατροπή της αγγλίας σε φορολογικό παράδεισο θα είναι κι αυτές εκεί, δίπλα.
Πιθανόν να εκδηλωθούν ελιγμοί ένθεν και ένθεν. Πιθανόν να μην ανοίξουν όλα τα χαρτιά. Ωστόσο δέκα μέρες μετά, στη Ρώμη, η ε.ε. (ή οι «παλιοί» σ’ αυτήν, με δηλώσεις τους) θα έχουν την ευκαιρία να κάνουν μια διακήρυξη για κάποιου είδους update της διαδικασίας ευρωπαϊκής ενοποίησης. Μπορεί να έχει ένα πιο κουκουλωμένο ή ένα πιο καθαρό περιεχόμενο· προφανώς τα (ευρωπαϊκά) συμπεράσματα απ’ την αμερικανο-αγγλική στάση στη σύνοδο των g-20 θα ληφθουν σοβαρά υπόψη.
Αλλά ποιοι αυτο-ικανοποιούμενοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο καϋμός στο Βερολίνο, στο Παρίσι, στη Μαδρίτη, στη Ρώμη, στο Άμστερνταμ ή στη Βιένη, είναι το τι θα κάνει και τι θα απογίνει ο Τσίπρας ή ο Μητσοτάκης;

12/2/2017. …Όποιοι παίζουν παιχνίδια για Ευρωζώνη δύο ταχυτήτων, για διασπάσεις και διαιρέσεις παίζουν με τη φωτιά και είμαι βέβαιος ότι η ίδια τους η κυβέρνηση δεν θα αφήσει τους πυρομανείς να παίζουν με τα σπίρτα στην αποθήκη με τα πυρομαχικά… Αυτά τα σοφά δήλωσε ο έλληνας πρωθυπουργός, απευθυνόμενος (υποτίθεται) στην τρισκατάρατη γερμανίδα πρωθυπουργό. Ο “πυρομανής” είναι, κατά την γνώμη του, ο τρισκατάρατος υπ.οικ. του Βερολίνου.
Ένα που θα έπρεπε να έχει μάθει η εξοχότατη ελληνική πολιτική βιτρίνα στα 2 χρόνια της καριέρας θα ήταν να κρατάει το στόμα της κλειστό – το λέμε όσο πιο κομψά γίνεται. Τουλάχιστον αυτό. Τα “άπαντα” του κυρ Αλέξη, με τον ασύστολο βερμπαλισμό και την ανεξέλεγκτη έπαρση, τον έχουν κάνει ρεζίλι, και όχι μόνο εντός συνόρων. Επειδή δεν έχουμε καμία σχέση, μπορούμε να το πούμε: η “κρατική διπλωματία” δεν γίνεται με κουλτούρα φοιτητικού αμφιθεάτρου! Εκτός αν ο εξοχότατος ανήκει στη “σχολή Μπερλουσκόνι / Τραμπ”…
Έτσι, για την ιστορία λοιπόν. Πρώτον: τις δηλώσεις περί πολλών ταχυτήτων τις έκαναν η Μέρκελ, ο Ολάντ, η ιταλική πολιτική σκηνή, και τις υποστήριξαν οι πολιτικές βιτρίνες τουλάχιστον άλλων τριών κρατών / μελών της ευρωζώνης. Αμέσως μετά την άτυπη σύνοδο της Μάλτας, στην οποία συμμετείχε και ο εξοχότατος. Αν δεν τον βοηθούν τα αγγλικά του να καταλαβαίνει τι λέγεται και από ποιους, ας έχει μόνιμα δίπλα του μεταφραστές. Κι αν δεν καταλαβαίνει τι σημασία έχουν αυτά που λέγονται, ας παρατήσει την δουλειά. Δεν είναι ντροπή να το παραδεχθεί. Δεν κάνει για το πόστο. Έχει αποτύχει παταγωδώς σε όσα έχει πει, έχει απειλήσει, έχει υποσχεθεί, έχει υπονοήσει. Για ένα ήταν και είναι μόνο ικανός: για το “ατύχημα” που περιμένει μεγάλο μέρος των ντόπιων αφεντικών.
Δεύτερο, αν νομίζει ότι εκπροσωπεί έναν κρατικο/καπιταλιστικό σχηματισμό που μπορεί, ακόμα, να δίνει συμβουλές ή να έχει απαιτήσεις από οποιονδήποτε “εταίρο” του, τότε μέσα στην τύφλα του είναι ανίκανος ακόμα και να ανάψει ένα σπίρτο.

9/2/2017. Οπωσδήποτε μπορεί να κάνουμε λάθος (ποιοί είμαστε για να μην κάνουμε;). Έχουμε ωστόσο την εντύπωση ότι δυο “θέσεις” (σε ότι αφορά το περιβόητο “ελληνικό χρέος”) που μοστράρονται σαν αντίπαλες μεταξύ τους έχουν αρχίσει να “κουμπώνουν”. Οι τεχνικοί του δντ υποστηρίζουν ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι μη εξυπηρετήσιμο μεσομακροπρόθεσμα· έχοντας βάλει σιωπηλά μεν αλλά κατηγορηματικά στην άκρη οτιδήποτε θα μπορούσε να ονομαστεί σαν “καπιταλιστική ανάπυξη” του ελλαδιστάν τις επόμενες δεκαετίες. Με απλά λόγια το δντ λέει ότι το “ελατήριο ανάπτυξης που θα εντυπωσιάσει το σύμπαν” που είχε υποσχεθεί πέρυσι περίπου τέτοιον καιρό ο εξοχότατος έλληνας πρωθ. είναι μια αυταπάτη και μισή. Σε κάθε περίπτωση, αν δεν βρεθεί τρόπος μεσοπρόθεσμης εξυπηρέτησης του ελληνικού χρέους, το δντ, με βάση τους περιορισμούς του καταστατικού του, δεν μπορεί να ξαναδανείσει την Αθήνα. Συνεπώς; Imf out! Χαράς ευαγγέλια!
Μια σειρά ευρωπαϊκά κράτη απ’ την μεριά τους, λένε – και έχουν το δίκιο τους – ότι δεν μπορούν να χαρίσουν λεφτά στην Αθήνα. Μπορούν να κάνουν διευκολύνσεις στο επιτόκιο και στη διάρκεια των δανείων: σύμφωνα με τους ενιαίους ευρωπαϊκούς κανόνες για τους προϋπολογισμούς μια τέτοια διαχείριση δεν θεωρείται «απώλεια εσόδων» γι’ αυτά. Αν, όμως, χαρίσουν λεφτά στην Αθήνα, θα πρέπει να αυξήσουν την φορολογία τους για να καλύψουν την χασούρα. Κι αυτό δεν σκοπεύουν να το κάνουν. Εκτός εάν…
Εκτός εάν… Υπάρχει και «εκτός εάν»; Υπάρχει. Το τελευταίο που είπε ο γερμανός υπ.οικ. επί του θέματος: δεν χαρίζουμε λεφτά στην ελλάδα όσο είναι στην ευρωζώνη. Εάν, όμως, φύγει;

Το Βερολίνο τα έχει πει αυτά, ανεπίσημα φυσικά, απ’ το καλοκαίρι του 2012: «αν είναι να φύγετε απ’ την ευρωζώνη σας δίνουμε bonus 50 δις. ευρώ – ψηνόσαστε;» Και άλλοι τα έχουν υπονοήσει. Αντίθετα απ’ την σοφία διάφορων αναλυτών (των οποίων τα κίνητρα ποτέ δεν είναι γνωστά) η έξοδος της μόνιμα «μικρής ασθενούς» απ’ την ευρωζώνη δεν θα είναι πρελούδιο διάλυσής της δεύτερης. Θα είναι ένα βήμα για την μεγαλύτερη συνοχή της. Κι αυτό μπορούν να το καταλάβουν εύκολα οι βουλευτές και στο γερμανικό, και στο ολλανδικό, και στο φινλανδικό κοινοβούλιο. Ένας μπελάς λιγότερος έναντι μιας μικρής επιδότησης: σ’ αυτήν την περίπτωση (και μόνο σ’ αυτήν) μπορεί να χαριστεί ένα πόσο στην Αθήνα… Αυτό, τουλάχιστον, υπονοεί ο κυρ Σόιμπλε.
Εν τω μεταξύ το δντ έχει σοβαρούς λόγους να σταματήσει να δανείζει την Αθήνα· πίσω απ’ το αν είναι ή δεν είναι βιώσιμο του δημόσιο χρέος της. Τα τελευταία χρόνια η ελλάδα είναι ο μεγαλύτερος δανειζόμενος απ’ το δντ. Kαι ένας μεγάλος αριθμός κρατών / μελών του ταμείου (με όχι μεγάλη ισχύ απ’ την άποψη των ψήφων πλην όχι αμελητέα αξία στη φάση της όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού) διαφωνούσε και διαφωνεί με το να διοχετεύεται το «ρευστό» του ταμείου στην ελληνική περίπτωση· παρότι ο δανεισμός αυτός μεγαλώνει, λόγω επιτοκίου (γύρω στο 3,5%) αυτό το ρευστό… Aυξάνει βέβαια το ρευστό του δντ αν το χρέος αποπληρώνεται. Αν όχι; Συνεπώς, η «βιωσιμότητα» του ελληνικού χρέους είναι η μόνη απάντηση στους διαφωνούντες. Αν δεν είναι βιώσιμο, τότε πρέπει να σταματήσει αυτή η εκστρατεία «σωτηρίας». Άμεσα.
Το δντ και η Αθήνα δεν έχουν υπογράψει «3ο μνημόνιο». Το καλοκαίρι του 2015 το δντ έμεινε απ’ έξω σαν δανειστής, επικαλούμενο τις αμφιβολίες του για την βιωσιμότητα. Έκτοτε είναι μόνο «τεχνικός σύμβουλος»· και εκκρεμούν (πάνω από 1,5 χρόνο) οι αμφιβολίες του. Συνεπώς πρακτικά έχει φύγει απ’ την «ελληνική διάσωση». Απομένει μόνο μια επίσημη ανακοίνωση· και οι αλυσιδωτές της συνέπειες.
Υπάρχει πιθανότητα να επιστρέψει το δντ, σαν δανειστής, στην «ελληνική διάσωση»; Εκτιμάμε πως είναι απίθανο. (Αλλά μπορεί να κάνουμε λάθος… Ποιοί είμαστε να μην κάνουμε;)

7/2/2017 …Ο πυρήνας των χωρών που κινήθηκε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα προς την κοινή άμυνα – δηλαδή ιταλία, γαλλία, γερμανία και ισπανία – πρέπει να επεξεργαστεί ενισχυμένες συνεργασίες, οι οποίες να προάγουν ακόμη περισσότερο τις αποφάσεις που έχουν ληφθεί. Η περαιτέρω επένδυση των χωρών αυτών προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση, θα παρακινήσει θετικά και τις υπόλοιπες…
Αυτά είπε, μεταξύ άλλων, σε συνέντευξή της στην Il Messaggero προχτές (Κυριακή) η ιταλίδα υπ.αμ. Ρομπέρτα Πινότι. Μια μέρα νωρίτερα, ο συνάδελφός της Σάντρο Γκότζι (υπουργός αρμόδιος για τις ευρωπαϊκές υποθέσεις) είχε δηλώσει στον απόηχο της συνόδου της ε.ε. στη μάλτα και των δηλώσεων της Μέρκελ:
… Είναι πολύ θετικό που η γερμανία καγκελάριος υιοθέτησε θέσεις που έχουν επεξεργαστεί η ιταλία και άλλα κράτη-μέλη… είναι απατηλό να πιστεύει κανείς ότι σε μια ένωση με 27 κράτη μπορούν να προχωρήσουν όλοι μαζί με την ίδια ταχύτητα και με κοινούς στόχους και πολιτική… Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει μόνο να επιτραπούν εξαιρέσεις σε όσους δεν είναι έτοιμοι να κάνουν βήματα ολοκλήρωσης, αλλά και να διευκολυνθούν όσοι είναι έτοιμοι να προχωρήσουν ταχύτερα…
Χάρη σ’ αυτές τις δύο ιταλικής διατύπωσης απόψεις μπορούμε ίσως να έχουμε προκαταβολικά μια χοντρική ιδέα για το τι κυοφορείται σαν μέλλον της ε.ε. σε συγκεκριμένες πρωτεύουσες· και ένα γενικό περίγραμμα για το τι θα μπορούσε να είναι η επερχόμενη «διακήρυξη» της 25ης Μάρτη.