Tag: αξιολόγηση

21/2/2017. Η αλήθεια είναι πως όλα αυτά είναι “διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις” – και άλλα, που τα αγνοούμε. Γιατί είναι μυστικά. Κι έτσι, ενώ τόσοι φλέγονται απ’ την φωτιά της δημοκρατίας (και μάλιστα της “άμεσης”) κανείς δεν διανοείται να ζητήσει “δημοψήφισμα” για το αν, για παράδειγμα, θα πρέπει τα ταξί να μείνουν ένα “κλειστό” κλαμπ συγκεκριμένων ιδιοκτητών· ή για το τι ύψους πρόστιμα θα πρέπει να πληρώσουν οι διάφοροι “εθνικοί εργολάβοι” που έχουν στεγνώσει εδώ και δεκαετίες τα δημόσια ταμεία με τις υπερκοστολογήσεις.
Παρότι σαν αυτόνομοι εργάτες είμαστε πολιτικά αυτοπεριορισμένοι στα ελάχιστα ελλείψει δυνάμεων (δείχνοντας μόνο τα καίρια ζητήματα του βασικού μισθού και του βασικού χρόνου εργασίας) δεν είμαστε λωβοτομημένοι ώστε να μην καταλαβαίνουμε τον χαρακτήρα της αντίθεσης ανάμεσα στο ελληνικό προσοδικό κρατικό / καπιταλιστικό μοντέλο και στις “υποχρεώσεις” που ανέλαβε απέναντι στους πολιτικούς (δηλαδή: κρατικούς) δανειστές του. Εδώ και 7 χρόνια…
Φυσικά δεν είναι ηλίθιοι ούτε αυτοί οι δανειστές. Στο κάτω κάτω, πολιτικές βιτρίνες άλλων κρατών / κεφάλαιων είναι. Επαναφέροντας την περιβόητη “διαπραγμάτευση” εκεί που οι φαιορόζ (όπως οι προηγούμενοι, όπως και οι επόμενοι) δεν θέλουν (αλλά δεν τολμάνε να το πουν ανοικτά) επιτρέπουν στην Αθήνα να “χαίρεται” την ώρα που πέφτει στον λάκο τον οποίο ήθελε να πιστεύει ότι σκάβει για τους τρισκατάρατους.
Ποιο blame game; Ο κυρ Σόιμπλε έκλεισε το μάτι λέγοντας «Είπα εγώ για grexit; Σιγά!!! Εγώ είπα ότι αν κάνουν τις μεταρρυθμίσεις τους μια χαρά θα είναι!»

18/2/2017. Αν και δεν μπορούμε από τώρα να προβλέψουμε τι απ’ αυτά (ή από άλλα) θα εγκριθεί ή θα δρομολογηθεί στις 25 Μάρτη, μπορούμε να προβλέψουμε τι και πως απ’ αυτές τις εξελίξεις θα “απασχολήσει” το ελληνικό βαθύ κράτος / κεφάλαιο και τον “λαό” του: τίποτα! Για την ακρίβεια θα παίξει ατελείωτη πλαστογραφία και ψευδολογία αν και όταν υπάρχουν αναφορές. Του είδους “τα σχέδια του σατανικού Σόιμπλε για την γερμανική ευρώπη”, κλπ κλπ.
Λογικό αν συνυπολογίσει κανείς ότι η Αθήνα θα προσπαθεί (απ’ την επόμενη Δευτέρα…) να “πιάσει” την επόμενη “ημερομηνία ορόσημο” για το “πρόβλημά” της: που θα είναι το “επόμενο eurogroup” στις 20 Μάρτη…
Εν τω μεταξύ, 5 ημέρες πριν, στις 15 Μάρτη, θα έχουν γίνει οι ολλανδικές εκλογές. Αν η ελληνική διαπραγματευτική μεγαλοφυΐα ήλπιζε ότι το «ελληνικό πρόβλημα» θα είναι ένα χαλικάκι στο παπούτσι, που θα δημιουργήσει φοβερά και τρομερά προβλήματα στον εκλογικό βηματισμό διάφορων ευρωπαϊκών κρατών, ας βγάλει απ’ τον λογαριασμό το Άμστερνταμ: οι εκλογές εκεί θα γίνουν με το «ελληνικό πρόβλημα» αιωρούμενο…
Επόμενος σταθμός; Εκλογές στο Παρίσι…

17/2/2017. Το κρασί όταν παλιώνει γίνεται καλύτερο. Το αντίθετο συμβαίνει με τα μύδια. Κάτι τέτοια σοφά έλεγε ο Οβελίξ (δηλαδή ο σεναριογράφος Γκοσινί).
Ένας “κοινοτικός αξιωματούχος” φέρεται να δήλωσε χτες ότι «σε αντίθεση με το κόκκινο κρασί δεν γίνεται καλύτερη η αξιολόγηση όσο περνά ο χρόνος». Δεν ξέρουμε το όνομα και την καταγωγή του, αλλά μπορούμε να υποθέσουμε ότι ξέρει από κρασιά ή/και από μύδια. Και από “αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος” που πολλές φορές πολυχρονίζει και βρωμάει.
Η εναλλακτική ελληνική ιδέα ότι “είμαστε ένα μικρό απείθαρχο χωριό που αντιστέκεται στην αυτοκρατορία” δεν φτουράει. Πρώτον επειδή η ιστορία του Αστερίξ και του Οβελίξ ήταν καθαρόαιμα γαλλική, ακόμα και στις λεπτομέρειές της – η “αντίσταση” ήταν γαλλική, και το υπονοούμενό της ήταν εναντίον της αμερικανικής αυτοκρατορίας. Δεύτερον, επειδή δεν υπάρχει “μαγικό φίλτρο” – παρότι διάφοροι αγύρτες προσπαθούν να πουλήσουν σαν τέτοιο το “εθνικό νόμισμα”.
Τρίτο και τελευταίο: ακόμα και ο Οβελίξ ήξερε ότι όταν τα μύδια μπαγιατέψουν γίνονται δηλητηριώδη…