Tag: Μέρκελ

12/2/2017. …Όποιοι παίζουν παιχνίδια για Ευρωζώνη δύο ταχυτήτων, για διασπάσεις και διαιρέσεις παίζουν με τη φωτιά και είμαι βέβαιος ότι η ίδια τους η κυβέρνηση δεν θα αφήσει τους πυρομανείς να παίζουν με τα σπίρτα στην αποθήκη με τα πυρομαχικά… Αυτά τα σοφά δήλωσε ο έλληνας πρωθυπουργός, απευθυνόμενος (υποτίθεται) στην τρισκατάρατη γερμανίδα πρωθυπουργό. Ο “πυρομανής” είναι, κατά την γνώμη του, ο τρισκατάρατος υπ.οικ. του Βερολίνου.
Ένα που θα έπρεπε να έχει μάθει η εξοχότατη ελληνική πολιτική βιτρίνα στα 2 χρόνια της καριέρας θα ήταν να κρατάει το στόμα της κλειστό – το λέμε όσο πιο κομψά γίνεται. Τουλάχιστον αυτό. Τα “άπαντα” του κυρ Αλέξη, με τον ασύστολο βερμπαλισμό και την ανεξέλεγκτη έπαρση, τον έχουν κάνει ρεζίλι, και όχι μόνο εντός συνόρων. Επειδή δεν έχουμε καμία σχέση, μπορούμε να το πούμε: η “κρατική διπλωματία” δεν γίνεται με κουλτούρα φοιτητικού αμφιθεάτρου! Εκτός αν ο εξοχότατος ανήκει στη “σχολή Μπερλουσκόνι / Τραμπ”…
Έτσι, για την ιστορία λοιπόν. Πρώτον: τις δηλώσεις περί πολλών ταχυτήτων τις έκαναν η Μέρκελ, ο Ολάντ, η ιταλική πολιτική σκηνή, και τις υποστήριξαν οι πολιτικές βιτρίνες τουλάχιστον άλλων τριών κρατών / μελών της ευρωζώνης. Αμέσως μετά την άτυπη σύνοδο της Μάλτας, στην οποία συμμετείχε και ο εξοχότατος. Αν δεν τον βοηθούν τα αγγλικά του να καταλαβαίνει τι λέγεται και από ποιους, ας έχει μόνιμα δίπλα του μεταφραστές. Κι αν δεν καταλαβαίνει τι σημασία έχουν αυτά που λέγονται, ας παρατήσει την δουλειά. Δεν είναι ντροπή να το παραδεχθεί. Δεν κάνει για το πόστο. Έχει αποτύχει παταγωδώς σε όσα έχει πει, έχει απειλήσει, έχει υποσχεθεί, έχει υπονοήσει. Για ένα ήταν και είναι μόνο ικανός: για το “ατύχημα” που περιμένει μεγάλο μέρος των ντόπιων αφεντικών.
Δεύτερο, αν νομίζει ότι εκπροσωπεί έναν κρατικο/καπιταλιστικό σχηματισμό που μπορεί, ακόμα, να δίνει συμβουλές ή να έχει απαιτήσεις από οποιονδήποτε “εταίρο” του, τότε μέσα στην τύφλα του είναι ανίκανος ακόμα και να ανάψει ένα σπίρτο.

6/2/2017. Η δήλωση της Μέρκελ (σε δημοσιογράφους) μετά την σύνοδο των 27 + 1 (ο 1 μόνος του είναι το υπ’ ατμόν Λονδίνο) της ε.ε. στη Μάλτα ότι …Μάθαμε απ’ την ιστορία των τελευταίων ετών ότι μπορεί κάλιστα να υπάρξει μια ευρωπαϊκή ένωση διαφορετικών ταχυτήτων, όπου δεν θα συμμετέχουν όλοι κάθε φορά σε όλα τα βήματα της ολοκλήρωσης… δεν έτυχε ιδιαίτερης προσοχής στα μέρη μας. Λογικό. Τα φλέγοντα ελληνικά θέματα δεν μπορούν να υποστούν την ταπείνωση του χαρακτηρισμού “βήματα”. Ικανοποιούνται μόνο με τους όρους “κουτσό”, “κρυφτό”, “τυφλόμυγα” – ίσως και “μακρυά γαϊδούρα”.
Κατ’ αρχήν η διατύπωση της γερμανίδας πρωθ. μοιάζει να παραπέμπει σε κάτι ήδη πραγματοποιημένο, αν και από θεσμική άποψη υπάρχουν μόνο δύο ταχύτητες: η ε.ε. και η ευρωζώνη. Αν λάβει όμως κανείς υπ’ όψη του τόσο το “πλαίσιο αναφοράς” των συγκεκριμένων δηλώσεων, όσο την ιστορική συγκυρία και την δυναμική του παγκόσμιου ενδο-καπιταλιστικού ανταγωνισμού, αυτά που είπε η Μέρκελ αφορούν όχι την αποτίμηση του παρελθόντος αλλά τον σχεδιασμό του μέλλοντος της ευρωπαϊκής ένωσης. Δεν το έκρυψε: …θα υπάρχει μια διακήρυξη στη Ρώμη επ’ αυτού συμπλήρωσε.
Στη Ρώμη, τον Μάρτη, πρόκειται να γιορταστούν τα 60 χρόνια απ’ την υπογραφή των δύο διεθνών “Συνθηκών της Ρώμης” (συνθήκη για την ίδρυση της ευρωπαϊκής οικονομικής κοινότητας / εοκ, και συνθήκη για την ίδρυση της ευρωπαϊκής κοινότητας ατομικής ενέργειας). Είναι οι γενέθλιες πράξεις της ευρωπαϊκής ένωσης. Που μετά από 60 χρόνια διαδρομής (60 χρόνια προφητειών, επίσης, ότι θα διαλυθεί…) καλείται τώρα να κάνει (ή να επιχειρήσει) ένα ακόμα αποφασιστικό βήμα εμπρός. Τα σκυλιά γαυγίζουν αλλά το καραβάνι προχωρά που θα έλεγε και ο καϋμένος ο έλληνας πρωθυπουργός; Θα δείξει.

Στις 25 Μάρτη του 2017 λοιπόν, ενώ οι έλληνες θα γιορτάζουν την επανάσταση του 1821, την αναγγελία της “αμώμου συλλήψεως”, και αρκετοί αναμεσά τους θα νοσταλγούν την δραχμούλα (όλα αυτά στραμμένα στο μέλλον, ε;) στη Ρώμη αναμένεται (χωρίς τη συμμετοχή του Λονδίνου…) μια διακήρυξη των “πολλών ταχυτήτων” για την συμμετοχή των κρατών / μελών της ε.ε. στα “επόμενα βήματα της ολοκλήρωσης”. Είμαστε περίεργοι να καταλάβουμε ποιες θα είναι οι επιπλέον ταχύτητες απ’ τις δύο που υπάρχουν τώρα· και ποια θα είναι τα επόμενα βήματα. Κι αν θα υπονοείται η δυνατότητα έκπτωσης απ’ την ως τώρα “πάνω ταχύτητα” (ευρωζώνη) στην “κάτω” (ε.ε.) Με κάποιο είδος απότομου φρεναρίσματος…

3/2/2017. Θα ήταν εκτός πραγματικότητας να περιμένει κανείς απ’ την ντόπια δημαγωγία κάποιο “ρεπορτάζ της προκοπής” απ’ την επίσκεψη της καταραμένης Μέρκελ στον καταραμένο Ερντογάν. Ο.Κ. Σύμφωνα, λοιπόν, με τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα οι δυό τους τσακώθηκαν. Η Μέρκελ μίλησε για “ισλαμική τρομοκρατία”, ο Ερντογάν της είπε “αυτό μην το ξαναπείς”, και πάει. Τώρα η Μέρκελ θα αγαπήσει την Αθήνα.
Για όσους χορταίνουν μ’ αυτά δεν υπάρχει σωτηρία. Όχι, σίγουρα, σ’ αυτή τη ζωή. Σε ότι αφορά την φραστική αντιπαράθεση; Η Μέρκελ κάτι είπε για ισλαμιστική τρομοκρατία, ο Ερντογάν απάντησε “αυτό σας παρακαλώ να μην το ξαναπείτε, σαν μουσουλμάνος πρόεδρος δεν μπορώ να το δεχτώ”, και η Μέρκελ ανταπάντησε ότι άλλο ισλαμ-ιστικός και άλλο ισλαμ-ικός. Οπωσδήποτε είναι κληρονόμος της γερμανικής φιλοσοφίας, ο Ερντογάν όχι, αλλά σίγουρα συνεννοήθηκαν. Εξάλλου νωρίτερα είχαν κουβεντιάσει και για την συρία και για τον isis.
Τα υπόλοιπα των κοινών δηλώσεων; Δεν θα δώσουμε ιδιαίτερη σημασία. Τέτοιους καιρούς τα σοβαρά ζητήματα και νταραβέρια δεν βγαίνουν στο μεϊντάνι (εκ του «μεϊντάν» = πλατεία…). Έμμεσα ωστόσο, και προσπαθώντας να δούμε πίσω απ’ τις γραμμές, υποθέτουμε ότι οι δύο κεντρικές πολιτικές βιτρίνες βρήκαν (ή ανανέωσαν) τα σημεία επαφής τους. Υπάρχουν κοντινοί ορίζοντες γι’ αυτά, υπάρχουν και μεσοπρόθεσμοι. Για παράδειγμα οι γερμανοί χριστιανοδημοκράτες θέλουν οπωσδήποτε τις ψήφους των γερμανών ψηφοφόρων τουρκικής καταγωγής που είναι οπαδοί των ισλαμοδημοκρατών. Απ’ την άλλη μεριά το καθεστώς Ερντογάν θέλει μια απευθείας επαφή και συνεννόηση με την πρωτεύουσα της ευρώπης, και όχι μόνο για το ζήτημα «πρόσφυγες απ’ την συρία».
Όσο για τα μεσομακροπρόθεσμα; Αν υποθέταμε ότι αφορούν και τις σχέσεις με τις ηπα θα πέφταμε έξω;