Tag: γερμανία

Κατάχρηση εξουσίας

Τετάρτη 17 Φλεβάρη. Η ολλανδική κυβέρνηση χρησιμοποίησε ένα «παράθυρο» νομοθεσίας σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης (που επιτρέπει την παράκαμψη του κοινοβουλίου, άρα την «διακυβέρνηση μέσω διαταγμάτων») για να επιβάλει απαγόρευση κυκλοφορίας των ολλανδών απ’ τις 9 το βράδυ ως τις 4,5 το πρωί· και πρόστιμα σ’ όσους την παραβιάζουν. Φαίνεται όμως ότι σε διάφορα κράτη της βόρειας ευρώπης υπάρχουν ακόμα συνταγματικοί κανόνες που δεν έχουν ξεχαστεί.

Έτσι ένα δικαστήριο της Χάγης αποφάσισε, μετά από προσφυγή υπηκόων, ότι η κυβερνητική απόφαση ήταν κατάχρηση εξουσίας, αφού η στέρηση των ελευθεριών δεν δικαιολογείται στην προκειμένη περίπτωση. Και, κατά συνέπεια, αυτή η απαγόρευση πρέπει να σταματήσει άμεσα και χωρίς καθυστέρηση.

Είναι η δεύτερη τέτοια απόφαση· είχε προηγηθεί μια παρόμοια από δικαστήριο του Mannheim, που αφορά το κρατίδιο της βάτης – βυρτεμβέργης. Τα γερμανικά δικαστήρια έχουν πάρει κι άλλες αντι-πραξικοπηματικές αποφάσεις, κυρίως σε σχέση με την απαγόρευση διαδηλώσεων με το πρόσχημα του covid.

Επιπλέον υπάρχει η ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα απόφαση δικαστηρίου στη Λισσαβώνα, στις 11 Νοέμβρη του 2020, που έκρινε αναξιόπιστα τα PCR τεστ, και πάντως καθόλου αρκετό το «positive» αποτέλεσμα για να καταδικάζονται κάποιοι σε απομόνωση. Σ’ εκείνη την απόφασή του το πορτογαλικό δικαστήριο έλαβε υπόψη του την επιστημονική σοβαρότητα και όχι τις σκοπιμότητες της «χυδαίας επιστήμης»: αν δεν υπάρχουν κλινικά συμπτώματα ή άλλου είδους αδιάβλητες ιατρικές εξετάσεις που να επιβεβαιώνουν την μολυσματικότητα κάποιου δεν επιτρέπεται να απομονώνεται….

Αν υπήρχαν αποφάσεις που να έλεγαν, π.χ., πως «όσοι δεν φοράνε μάσκα είναι κακούργοι και εγκληματίες κατά της ανθρωπότητας», θα είχαν δημοσιότητα βομβαρδιστικών…. Αν ένα αφεντικό ή λακές του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος πει ότι «όποιος δεν κλειστεί σπίτι του το βράδυ είναι εχθρός της υγείας του λαού», θα έχει προβολή ξανά και ξανά, σαν πλύση εγκεφάλου…. Αποφάσεις κρατικών οργάνων (τα δικαστήρια δεν είναι διαδηλώσεις) που αμφισβητούν την πολιτική ορθότητα της τρομοεκστρατείας και τα πραξικοπήματα «πνίγονται»· προφανώς επειδή θα «μολύνουν» τις σκέψεις των αιχμαλώτων.

Εννοείται ότι οι ντόπιοι «ειδικοί» του συνταγματικού δικαίου κάνουν γαργάρες στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος τους. Κι αυτό πουλιέται σαν «επιστημονική ηθική»…

Τέρμα τ’ αστεία

Σάββατο 13 Φλεβάρη. Αν δούμε πάλι, όπως έχει γίνει περισσότερες από μία φορά, ότι επιβάλλονται κυρώσεις σε τομείς που δημιουργούν κινδύνους για την οικονομία μας, συμπεριλαμβανόμενων των πιο ευαίσθητων σφαιρών της, ναι. Θα το κάνουμε.

Τι θα κάνετε κύριε Lavrov; Θα διακόψουμε τις σχέσεις μας με την ε.ε. Δεν θέλουμε να απομονωθούμε, αλλά πρέπει να είμαστε έτοιμοι γι’ αυτό. Αν θέλεις ειρήνη ετοιμάσου για πόλεμο…

Αυτή ήταν η χθεσινή απάντηση της Μόσχας στις απειλές του κύρ Josep (Borrel) ότι σκοπεύει να ζητήσει απ’ τα κράτη μέλη της ε.ε. νέες «κυρώσεις» κατά της Μόσχας – προς υπεράσπιση αυτού του φασίστα που έχει γίνει πρωτοκοσμικό asset, του Navalny. Το Βερολίνο δήλωσε αμέσως ότι η “υπόσχεση” του Lavrov είναι “ανησυχητική και ακατανόητη” – ίσως ο εκπρόσωπος τύπου του γερμανικού υπ.εξ. να μπέρδεψε λίγο τα λόγια του.

Είναι συνηθισμένο στην εξωτερική πολιτική που εμφανίζεται σαν “ευρωπαϊκή” αλλά αφορά ζητήματα ειδικού γερμανικού συμφέροντος να γίνει ένας κάποιος θόρυβος πριν το Βερολίνο βάλει τα πράγματα με πρακτικό τρόπο σε τάξη. Υποθέτουμε λοιπόν ότι η Μόσχα “βοηθάει” με τον τρόπο της το Βερολίνο να συμμαζέψει διάφορους “φίλους της ελευθερίας και της δημοκρατίας” (…στη ρωσία).

Αυτό είναι το άμεσο ωστόσο. Με διάφορες αφορμές τόσο η Μόσχα όσο και η Τεχεράνη και η Άγκυρα λένε, ο καθένας με τον τρόπο του, το ίδιο πράγμα στη δύση, είτε είναι η Ουάσιγκτον είτε είναι οι Βρυξέλες ή διάφορες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Κι αυτό ξεπερνάει τις επιμέρους αφορμές: ο καιρός που βάζατε τους όρους σας έχει περάσει!

Όσο για το Πεκίνο; Αυτό δεν χρειάζεται καν να το πει. Το κάνει.

We can’t breathe!

Παρασκευή 12 Φλεβάρη. Nα, λοιπόν, μια επιστημονική έρευνα με τίτλο που μας (και σας) αφορά. (Κρατείστε την μακριά από caradinieri!) Τίτλος: COVID-19 και η πολιτική οικονομία της μαζικής υστερίας. Δημοσιεύτηκε πριν καμμιά δεκαριά μέρες, και την ανακάλυψή της την οφείλουμε στον Φαρσαλινό.

Το θέμα «καίει», και καίει ακόμα: πως τα δυτικά κράτη (και όχι σκέτα τα κράτη, από «κακία» λέμε εμείς, αλλά τα κράτη σαν εκφραστές του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος· άρα τα κράτη σαν εργαλεία του πλέον δυναμικού τμήματος του δυτικου καπιταλισμού) δημιούργησαν την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία! Η έρευνα δεν αφορά το γιατί (την δημιούργησαν), αφορά μόνο το πως. Ουσιαστικά περιδιαβαίνει την ερευνητική βιβλιογραφία σχετικά α) με την φοβική αυθυποβολή, το πως δηλαδή άτομα και σύνολα αρρωσταίνουν (κυριολεκτικά, με συμπτώματα) είτε επειδή φοβούνται μην αρρωστήσουν είτε επειδή νομίζουν ότι αρρώστησαν· β) το πως η μαζική προπαγάνδα μπορεί να δημιουργήσει ιδεολογική / φοβική ασφυξία σε πληθυσμούς, ειδικά σε πληθυσμούς που έχουν ήδη (ατομικούς) υγιεινιστικούς φόβους· και γ) πως τα κράτη και οι ειδικοί τους οργάνωσαν αυτό ακριβώς, έναν μαζικό και ανεξέλεγκτο φόβο αρρώστιας-θανάτου με πολύ συγκεκριμένο τρόπο.

Η συγκεκριμένη έρευνα αναφέρεται ειδικά (και) στο γερμανικό κράτος. Πρόκειται για αυτό το απόσπασμα:

Θα μπορούσαμε να μεταφράσουμε για λογαριασμό σας αυτό. Προτιμήσαμε όμως να βρούμε το γερμανικό κείμενο και να το συσχετίσουμε με την αναφορά της έρευνας. Ο τίτλος του γερμανικού (κυβερνητικού) κειμένου, που φαίνεται ότι «διέρρευσε» κάποια στιγμή, είναι αυτός:

Βρήκαμε το σημείο που αναφέρεται στη δημιουργία του επιθυμητού σοκ (στην γερμανική κοινωνία!) Είναι αυτό:

Την μετάφραση απ’ τα γερμανικά την κάναμε μέσω μηχανής, και η συσχέτιση / αντιπαραβολή με την έρευνα για την πολιτική οικονομία της μαζικής υστερίας επέτρεψε ελπίζουμε να μην υπάρχουν ασαφή νοήματα. Αν, ωστόσο, υπάρχουν λάθη παρακαλούμε να μας διορθώσετε.

Να λοιπόν – οι τονισμοί με υπογραμμίσεις δικές μας:

4. Συμπεράσματα για δράση και ανοιχτή επικοινωνία

4 α. Διευκρινίστε τη χειρότερη περίπτωση!

Πρέπει να ξεφύγουμε από την επικοινωνία που επικεντρώνεται στο ποσοστό θνησιμότητας των περιπτώσεων. Με ένα ποσοστό θνησιμότητας περιστατικών που ακούγεται ασήμαντο σε ποσοστιαία άποψη και επηρεάζει ιδιαίτερα τους ηλικιωμένους, πολλοί άνθρωποι τότε, ασυνείδητα και χωρίς γνώση, σκέφτονται: «Λοιπόν, έτσι ξεφορτωθούμε τους ηλικιωμένους που τραβούν την οικονομία μας κάτω, εμείς είναι ήδη πάρα πολλοί στη γη, και με λίγη τύχη θα κληρονομήσω λίγο νωρίτερα ». Αυτοί οι μηχανισμοί έχουν συμβάλει σίγουρα στην υποβάθμιση της επιδημίας στο παρελθόν.

Προκειμένου να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα σοκ, πρέπει να καταστούν σαφείς οι συγκεκριμένες επιπτώσεις μιας λοίμωξης στην ανθρώπινη κοινωνία:

1) Πολλοί σοβαρά άρρωστοι μεταφέρονται στο νοσοκομείο από τους συγγενείς τους, αλλά απομακρύνθηκαν και πεθαίνουν με αγωνία στο σπίτι όπου ζουν. Ο πνιγμός ή η έλλειψη αρκετού αέρα είναι πρωταρχικός φόβος για όλους. Το ίδιο ισχύει για την κατάσταση στην οποία δεν υπάρχει τίποτα που μπορείτε να κάνετε για να βοηθήσετε τους αγαπημένους σας που βρίσκονται σε θανάσιμο κίνδυνο. Οι εικόνες από την Ιταλία είναι ενοχλητικές.

2) “Τα παιδιά είναι απίθανο να υποφέρουν από την επιδημία“: Λάθος. Τα παιδιά μολύνονται εύκολα, ακόμη και με περιορισμούς εξόδου, π.χ. από τα παιδιά των γειτόνων. Όταν μολύνουν τους γονείς τους και ένας από αυτούς πεθαίνει με αγωνία στο σπίτι και αισθάνεται ότι φταίει επειδή ξέχασε να πλείνει τα χέρια του μετά το παιχνίδι, για παράδειγμα, είναι το πιο τρομερό πράγμα που μπορεί να βιώσει ποτέ ένα παιδί.

3) Επακόλουθες ζημιές: Ακόμα κι αν έχουμε μόνο αναφορές για μεμονωμένες περιπτώσεις μέχρι στιγμής, είναι μια ανησυχητική εικόνα. Ακόμα και εκείνοι που θεραπεύτηκαν μετά από μια ήπια πορεία μπορεί προφανώς να υποστούν υποτροπές ανά πάσα στιγμή, οι οποίες στη συνέχεια ξαφνικά τελειώνουν θανατηφόρα, λόγω καρδιακής προσβολής ή πνευμονικής ανεπάρκειας επειδή ο ιός έχει βρει τον δρόμο του στους πνεύμονες ή την καρδιά χωρίς να το παρατηρήσουν. Αυτές μπορεί να είναι μεμονωμένες περιπτώσεις, αλλά συνεχώς αιωρούνται σαν Δαμόκλειος σπάθη πάνω σε εκείνους που κάποτε είχαν μολυνθεί. Μια πολύ πιο συχνή συνέπεια είναι η κόπωση και η μειωμένη ικανότητα των πνευμόνων που διαρκεί για μήνες και πιθανώς χρόνια, όπως έχει αναφερθεί πολλές φορές από τους επιζώντες του SARS και ισχύει επίσης για το COVID-19, αν και η διάρκεια φυσικά δεν μπορεί να εκτιμηθεί ακόμη.

Επιπλέον, πρέπει επίσης να υποστηριχθεί ιστορικά, σύμφωνα με τον μαθηματικό τύπο [ότι]: 2019 = 1919 + 1929

Πρέπει να απεικονίσουμε μόνο τα παραπάνω στοιχεία σχετικά με το υποτιθέμενο ποσοστό θνησιμότητας (περισσότερο από 1% με τη βέλτιστη υγειονομική περίθαλψη, δηλαδή πάνω από 3% λόγω υπερφόρτωσης σε περίπτωση μόλυνσης), σε σύγκριση με το 2% με την ισπανική γρίπη, και όσον αφορά την αναμενόμενη οικονομική κρίση εάν αποτύχει ο περιορισμός, αυτός ο τύπος θα έχει νόημα για όλους.

Ασφυξία!

Παρασκευή 12 Φλεβάρη. Ας δούμε κάπως πιο προσεκτικά τι σχεδίασαν οι ειδικοί του γερμανικού κράτους (και σίγουρα του αγγλικού, και του γαλλικού, και του ισπανικού, και… και… και…).

Πρώτον: να μην μιλάμε για την πραγματική θνησιμότητα! Σίγουρα δεν βόλευε…

Δεύτερον: διαρκής τονισμός των πνευμονικών επιπλοκών που προκαλούνται, υποτίθεται, απ’ τον covid. Τέτοιες επιπλοκές («πενυμονίες») δημιουργούνται από πολλές αιτίες, κυρίως βακτηρίδια – και δεν είναι άγνωστες σαν αφηρημένη κοινωνική εμπειρία. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση φαίνεται ότι αξιοποιήθηκε η «επιστημονική γνώση» ότι βασικός «δρόμος» πρόκλησης πανικού είναι η ασφυξία· ή ο φόβος γι’ αυτήν.

Θεωρούμε ωστόσο εύλογο ότι τέτοιος μαζικός φόβος δεν θα μπορούσε να προκληθεί μόνο με λόγια. Τα φέρετρα του Bergamo ξανά και ξανά, «σερβιρισμένα» με την δόλια εξήγηση «πέθαναν από τον covid» και όχι την σωστή (: τα νοσοκομεία του Bergamo είναι μισο-κατεστραμμένα λόγω νεοφιλελευθερισμού α λα ιταλικά και βρίσκονται σε τέτοια κατάσταση κατάρρευσης ακόμα και στις επιδημίες της κοινής γρίπης…), έπαιξαν τον οπτικό ρόλο τους…

Τρίτον: η «οπλοποίηση των παιδιών». Ξέρουμε ότι έγιναν διάφορες μισανθρωπικές επενδύσεις σε βάρος των παιδιών. Ας πούμε ο βρώμικος και αυθαίρετος ισχυρισμός ότι είναι «υγιειονομικές βόμβες». Εδώ ο στόχος ήταν διπλός: να φοβηθούν τα παιδιά τα ίδια (και να γίνουν «ελεγκτές» των μεγάλων), αλλά να φοβηθούν και οι μεγάλοι για το τι μπορεί να συμβεί είτε στα παιδιά τα ίδια είτε με «φορείς» τα παιδιά…

Τέταρτον: κανείς δεν αποθεραπεύεται με βεβαιότητα! Η παρότρυνση του π.ο.υ. να πετιέται στην «κοινή δεξαμενή» οποιοσδήποτε έχει βρεθεί απλά positive (ή φαίνεται να είναι τέτοιος…) ακόμα κι να πεθάνει από άλλο λόγο μέσα σε 28 ημέρες, είναι συνώνυμη του δόγματος «κανείς δεν γλυτώνει»! Στην αγγλία τον ένα μήνα τον έκαναν τρεις, μέχρι που τους τσάκωσε μια ομάδα απ’ την evidence-based medicine του πανεπιστημίου της Οξφόρδης… Αναγκάστηκαν να σβήσουν, «έτσι», 5.000 θανάτους και καθάρισαν. Στην ισπανία λίγο πριν είχαν σβήσει, πάλι «έτσι», 2.000 θανάτους. Αλλά η απαγόρευση των νεκροψιών ήταν το τέλειο μέσο για να μην εντοπιστούν τα ίχνη της δημιουργικής λογιστικής θανάτου. Συνεπώς; «Να προβάλουμε μόνο αυτά τα στοιχεία»….

Πέμπτον: να προβάλεται ο συνδυασμός της «ισπανικής γρίπης» (1919…) με την «Μεγάλη Κρίση» (1929). Και να δημιουργηθούν ενοχές ταυτόχρονα για μεγαλύτερη υγιειονομική και οικονομική καταστροφή αν οι υπήκοοι δεν πειθαρχήσουν. (Στη γερμανία το «δεν έχουμε πολλές μ.ε.θ.» δεν θα έπιανε; Ή θα προκαλούσε άλλου είδους ανεπιθύμητες κριτικές;).

Εισαγωγές – εξαγωγές 1

Τρίτη 19 Γενάρη. …Είμαστε έτοιμοι να εργαστούμε μαζί με τις ΗΠΑ για ένα κοινό «Σχέδιο Marshall για την Δημοκρατία»… Δεν πρέπει να αφήσουμε καθόλου χώρο για τους εχθρούς της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Αυτό ισχύει όχι μόνο για τις ΗΠΑ αλλά επίσης για την Γερμανία και την Ευρώπη… Χωρίς δημοκρατία στις ΗΠΑ δεν θα υπάρχει δημοκρατία στην Ευρώπη… Τάδε έφη ο γερμανός υπ.εξ. Heiko Maas συνεντευξιαζόμενος πριν καμμιά δεκαριά μέρες σε γερμανικό τοπικό μήντιο. Αν τα πάρει κανείς κατά λέξη είναι ανατριχιαστικά (λέμε τώρα). Έχουν, άραγε, κι εκεί «γιορτή των φώτων»;

Σε κοινωνίες όπου η μνήμη και η κριτική ικανότητα συμπιέζονται σε μέγεθος χρυσόψαρου, η «υπεράσπιση της δημοκρατίας» από κράτη που έσφαξαν πολύ πρόσφατα στο γόνατο θεμελειώδεις συνταγματικούς κανόνες τους (λόγω «έκτακτης ανάγκης», λες και τα συντάγματα φτιάχονται για κάτι άλλο και όχι σαν προβλέψεις των ορίων της εξουσίας σε περιπτώσεις «έκτακτης ανάγκης»…) μπορεί να φαίνεται καινούργιος νταλκάς…

Όχι βέβαια! Μόνιμα μπλεγμένοι σε μάταιες προσπάθειες, στο (χάρτινο) Sarajevo, σε τρεις διαδοχικές αναφορές / αναλύσεις (νο 79, Δεκέμβρης 2013· νο 80, Γενάρης 2014· νο 90, Δεκέμβρης 2014) κάτω απ’ τον γενικό τίτλο κοινοβουλευτισμός, εξουσία, κράτος κάναμε μια εργατική, κριτική επισκόπηση των μετασχηματισμών της περιβόητης «δυτικής δημοκρατίας» ήδη απ’την δεκαετία του 1980. Δεν θα αναδημοσιεύσουμε κάτι· όποιος ενδιαφέρεται είναι εύκολο να βρει στο site ολόκληρα τα κείμενα.

Εκείνο που πρέπει απλά να θυμίσουμε (και είχαμε αναλύσει τότε) είναι πως ήδη απ’ την πρώτη, ηρωϊκή έφοδο του νεοφιλελευθερισμού, ένας βασικός στόχος των αφεντικών και του κόμματός τους (του κράτους) ήταν ο μετασχηματισμός των δυτικών δημοκρατιών προς πιο ολιγαρχικές πραγματικές δομές, κρατώντας μόνο κάποιες ελάχιστες επιφάσεις δημοκρατικότητας, όπως οι εκλογές. Ένα απ’ τα βασικά χαρακτηριστικά αυτής της σχεδιασμένης «μετατόπισης» ήταν η ανάπτυξη μιας τεχνογραφειοκρατίας, σωμάτων «ειδικών» δηλαδή, στους οποίους «οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι του λαού» απευθύνονταν προκειμένου να γνωμοδοτήσουν με «επιστημονικό» τρόπο, δηλαδή υπεράνω των πολιτικών και ιδεολογικών διαφορών, για κρίσιμα ζητήματα κρατικής, δημόσιας πολιτικής δράσης. Στην πραγματικότητα η κατασκευή αυτών των «δήθεν α-πολιτίκ ειδικών με ισχυρή συμβουλευτική αρμοδιότητα» ήταν η μέθοδος νομιμοποίησης αποφάσεων που δεν είχαν δημοκρατική συναίνεση. Κι αυτά ξεκίνησαν απ’ την δεκαετία του 1980, σαν η απάντηση των αφεντικών απέναντι στην πίεση (και τα αιτήματα) των «απο κάτω»…

Το βεβαιωμένο γεγονός είναι ότι αυτές οι δομές των «ειδικών», που μπορεί να ήταν οικονομολόγοι, κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι, σεισμολόγοι ή γενικά μπουρδολόγοι, έγιναν τόσο κοινότοπες στις δυτικές δημοκρατίες εδώ και δεκαετίες ώστε όταν εμφανίστηκαν πρόσφατα οι «λοιμωξιολόγοι» σαν σύμβουλοι / παραγωγοί «πολιτικών αποφάσεων» (ή άλλοθι για τέτοιες…) η κοινωνική συναίνεση στον ρόλο τους ήταν εξασφαλισμένη. Με δεδομένο πως οι κάθε φορά επιλεγμένοι ταδε-λόγοι / «τεχνικοί σύμβουλοι του κράτους» είναι δεμένοι με αμοιβαία οφέλη με κυκλώματα και συνασπισμούς αφεντικών του ενός ή του άλλου είδους, και με δεδομένο επίσης ότι η πραγματική ή εικονική συνθετότητα και η εντελώς πραγματική μικροαστικοποίηση και ανάλογη διανοητική οκνηρία των σύγχρονων καπιταλιστικών κοινωνιών ευνοεί την ανάθεση σε «ειδικούς» των αποφάσεων (the cognitives ‘n’ the ignorants…), ο χαρακτηρισμός «δημοκρατία» είναι, το λιγότερο, κωμικός.

Αλλά δεν τελειώνει εδώ η ιστορία! Αν όσοι αντιτίθενται στην τεχνογραφειοκρατία των «ειδικών» (για όποιον λόγο κι αν το κάνουν) θεωρούνται de facto όχι απλά «ανειδίκευτοι» αλλά, επίσης, «επικίνδυνοι», είναι επειδή βρίσκονται, είτε προσωρινά είτε μόνιμα, έξω απ’ την τεχνογραφειοκρατική συναίνεση. Είναι αυτονόητο πως θα θεωρηθούν «απειλή για την δημοκρατία», επειδή αυτή η τελευταία είναι έτσι οριοθετημένη ώστε να μπορεί να αντέξει αντιθέσεις μεταξύ ειδικών (κι αυτό μόνο αν αυτές οι αντιθέσεις είναι μεταξύ διαφορετικών λόμπυ των αφεντικών) αλλά σε καμμία περίπτωση την αμφισβήτηση της αρμοδιότητας των (σχεδόν πάντα εξωνημένων) «ειδικών» να επιβάλλονται σε πλευρές της κοινωνικής ζωής.

Εισαγωγές – εξαγωγές 2

Τρίτη 19 Γενάρη. Το τι ακριβώς είχε στο μυαλό του ο κυρ Haas δεν μπορούμε να ξέρουμε. Εκείνο που ξέρουμε είναι ότι λέξεις όπως «κρίση» ή, ακόμα και «ακυβερνησία», έχουν χρησιμοποιηθεί από «ειδικούς» των αφεντικών σε διάφορες περιπτώσεις τις 4 τελευταίες δεκαετίες στις δυτικές δημοκρατίες – με τρόπο ώστε να υποδεικνύεται (και να νομιμοποιείται) το επόμενο βήμα ολιγαρχικής πύκνωσης· με διακόσμηση την καταναλωτική «ελευθερία».

Το ίδιο συμβαίνει με έντονο τρόπο εδώ και σχεδόν ένα χρόνο. Μας είναι πλέον καθαρό ότι οι λεγόμενες «δημοκρατίες» της δύσης (τα αφεντικά τους δηλαδή) θέλουν να υιοθετήσουν βασικά στοιχεία του κινεζικού μοντέλου επιτήρησης και ελέγχου, κρατώντας κάποια προσχήματα. Θέλουν να ξεφορτωθούν «ελευθερίες» που θεωρούνται αιτίες θορύβου στη ρύθμιση της «κανονικότητας» με όρους 4ης βιομηχανικής επανάστασης· αλλά φυσικά δεν σκοπεύουν να σηκώσουν σφυροδρέπανα σαν φόντο! Αν δεν σηκώσουν εθνικές σημαίες (ή παράλληλα μ’ αυτές) θα σηκώσουν …. της προστασία της ολιγαρχίας…

Το ζόρικο πρόβλημα – που είναι πρόβλημα της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου, του Παρισιού, της Ρώμης, της Αθήνας, της Μαδρίτης (για να μιλήσουμε ενδεικτικά, σε κάθε περίπτωση με τις προφανείς παραλλαγές και ιδιαιτερότητες) – είναι ότι η ταχύτητα της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, ενισχυμένη απ’ τον παγκόσμιο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό, αφήνει πολλούς λαχανιασμένους πίσω της· περισσότερους απ’ όσους προβλεπόταν. Αν υπήρχε οργανωμένη εργατική τάξη με γνώση και ικανότητα για ένα σχέδιο-για-το-άμεσο-μέλλον, τότε η απειλή σ’ αυτή την διαδικασία (άρα σ’ αυτές τις «δημοκρατίες» σε μετάβαση) θα ήταν κομμουνιστική! Δεν υπάρχει, οπότε η απειλή είναι μικροαστική, συντηρητική κυριολεκτικά (: να κρατήσουμε αυτά που ξέρουμε…) κι όλα τα παρεπόμενα: ρατσιστική, εθνικιστική, στενόμυαλη, μνησίκακη…

Δεν θα ρωτήσουμε τον κάθε κύριο Haas αν θα προτιμούσε μια κομμουνιστική απειλή! Όχι, δεν θα την προτιμούσε!! Μια χαρά τον βολεύουν οι δεξιοί / ακροδεξιοί / φασίστες, χωρίς να χρειάζεται να τους συγχαρεί δημόσια! Ωστόσο έξω απ’ τις δυτικές μητροπόλεις, σε άλλες περιοχές του πλανήτη, εκεί όπου το απολυταρχικό μοντέλο του Πεκίνου δεν σκοντάφτει πάνω στα δυτικά προσχήματα, τα κράτη (σαν κόμματα των αφεντικών κι εκεί) αλλά και οι κοινωνίες απ’ την μεριά τους, κάποτε την αντίθετη μεριά τους, οι εργατικές τάξεις ή τμήματά τους, θα κινηθούν σε εντελώς διαφορετικές τροχιές. Αυτή η «δημοκρατία – που – δεν – είναι», κατασκευή του δυτικού, λευκού, χριστιανικού, ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού έχει ξεπέσει πια – για το χειρότερο ή το καλύτερο. Δεν μπορεί να πουληθεί σαν «παράδειγμα» σε τρίτους – εκτός αν επιβληθεί ξανασυσκευασμένη μετά από νίκες στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο…

Ευχαριστώντας την μηχανοποίηση…

Δευτέρα 11 Γενάρη. Η «οικειοποίηση των μέσων παραγωγής» (της ζωής) απ’ την καπιταλιστική βιο-μηχανία και τις υπηρέτριες βιο-πληροφορικο-τεχνολογίες είναι φυσικό φαινόμενο, ή έχει ένα φυσικό ανάλογο (τους ιούς) που τη νομιμοποιεί – αυτό λέει η αριστερή αποκάλυψη της αλήθειας για τις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής… Σαν δικαιολόγηση της προτροπής «όλοι στις πλατφόρμες!» Και που ακριβώς τελειώνει αυτή η «οικειοποίηση» άραγε;

Τα αριστερά δεκανίκια της γενετικής μηχανικής απογείωσης, έχοντας υπονομεύσει προ πολλού τον εργατικό ανταγωνισμό με τους συνδικαλιστικούς ελιγμούς τους, πάσχουν (δικαιολογημένα!) από οξεία μυωπία. Η τωρινή γενετική «οικειοποίηση των μέσων παραγωγής» δεν είναι κάτι μια κι έξω, κάτι με ημερομηνία λήξης, ούτε το τέλος της διαδρομής. Είναι η αρχή της. Κάπου στη μέση αυτή η διαδρομή γράφει ευγονική 2.0. Δεν το καταλαβαίνουν, δεν το υποψιάζονται – τι κρίμα! Αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Η «επιβίωση του ισχυρότερου» φυσικά επιχειρήματα επικαλέστηκε πριν ένα αιώνα· και δεν είχε ακόμα ιδέα για την «οικειοποίηση» των κυττάρων ως «μέσων παραγωγής μιας υγιούς ζωής». Την φανταζόταν όμως. Τώρα σχεδιάζεται σ’ έναν ευρύτερο καταμερισμό εργασίας…

Χάσκουν έτσι σαν γκρέμια αναπάντητα τα ερωτήματα που δεν θέλει να απαντήσει κανείς αριστερός ψάλτης:

– Γιατί οι δυτικές φαρμακο-μαφίες έπεσαν με τα μούτρα απ’ την στιγμή 0 στην προώθηση, σαν δήθεν «θεραπείας για την φονικότητα του covid», των πλατφορμών γενετικής μηχανικής (που τις προετοιμάζουν εδώ και χρόνια ως το σημείο να «μαρσάρουν» περιμένοντας τον πυροβολισμό της εκκίνησης της γενικής εφαρμογής τους…) και όχι στην κατασκευή κλασσικών εμβολίων (όπως η εξόχως καπιταλιστική κίνα), που είναι το ίδιο αποτελεσματικά;

– Γιατί όλοι αυτοί οι εντόπιοι αριστεροί ψάλτες υποστηρίζουν τον πλατφορμιασμό που ως σήμερα είναι εφαρμογή του δυτικού καπιταλισμού και όχι τον εμβολιασμό με τα κανονικά εμβόλια, π.χ. του rival Πεκίνου, όπως για παράδειγμα κάνει ο «αιώνιος εχθρός» (τουρκία); Είναι αυτή υγιειονομική απόφαση ή μήπως είναι πολιτική / γεωπολιτική επιλογή, εναρμονισμένη απόλυτα με τις «χαρούλες» του ρημαδογκουβέρνου με τον κάθε κύριο pfizer; Μήπως υιοθετούν σιωπηρά αλλά κατηγορηματικά τον ενδοκαπιταλιστικό τεχνολογικό ανταγωνισμό, ακόμα κι αν πρόκειται για την τόσο πολύτιμη «υγεία του λαού»; Μήπως παραδέχονται ότι έχουν ενσωματωθεί στα τάγματα των «πειθαρχημένων στρατιωτών στον πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού» – εξοπλισμένοι από συγκεκριμένες μεριές; Μετά το φιάσκο του «έξω απ’ την ε.ε. – ζήτω η δραχμή» της προηγούμενης δεκαετίας κατέληξαν στο  «μέσα στην ε.ε. – ζήτω οι δυτικές φαρμακο-μαφίες»;

– Γιατί όλοι αυτοί οι επαναστάτες και υπερασπιστές (υποθέτουμε) της «λαϊκής δικαιοσύνης» παρακάμπτουν τη νομική ασυλία που έχουν εξασφαλίσει οι «σωτήρες» μας; Μήπως επειδή συμφωνούν; Ή μήπως το ζήτημα θα αντιμετωπιστεί μετά την επανάσταση, την κοινωνικοποίηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και τα υπόλοιπα τα όμορφα;

– Γιατί όλοι αυτοί οι φλογεροί υπερασπιστές της φυσικότητας (και της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας) της γενετικής μηχανικής δεν λένε κουβέντα για το κοινό μυστικό ότι οι πλατφορμιασμοί, για όλο το 2021 και το 2022, είναι μέρος της «φάσης 3» των δοκιμών και ότι, κατά συνέπεια, οι πλατφορμιαζόμενοι είναι τα δωρεάν πειραματόζωα – μέχρι να βγουν τα οριστικά συμπεράσματα για την θεραπευτική αξία των πλατφορμών; Το αντέχει η επαναστατική τους συνείδηση ότι εκεί που οι φαρμακο-μαφίες έπρεπε να πληρώνουν τα πειραματόζωα στις προηγούμενες φάσεις των πειραμάτων, τώρα πληρώνονται γενναία; Απ’ ότι φαίνεται ναι. Το αντέχει και το παρα-αντέχει…

– Γιατί δεν λένε κουβέντα για τις διαταγές που ετοιμάζονται για τον καταναγκαστικό πλατφορμιασμό; Τους αρέσει το υγιειονομικό, και προσεχώς γενετικό απαρτχάιντ; Ξέχασαν άραγε τι σημαίνει «απαγορεύεται η διέλευση στους μη εγκεκριμένους»; Ξέχασαν ότι τις απαγορεύσεις δεν τις επιβάλουν οι ιοί αλλά τ’ αφεντικά; Ξέχασαν ότι υπάρχει ακόμα απαρτχάιντ στα κοντινά του πλανήτη, στην κατεχόμενη απ’ το ρατσιστικό /μιλιταριστικό Τελ Αβίβ Παλαιστίνη; Μήπως έφτασε η ώρα να το θαυμάσουν (όπως κάνουν εδώ και χρόνια κάτι άλλα λαμόγια);

Δεν είναι λίγα όλα αυτά. Που δείχνουν ότι το να ξεπετάει κανείς τον καπιταλισμό και τον νεοκρατισμό του 21ου αιώνα με ένα «ελάτε ρε, πως κάνετε έτσι;» είναι εγκληματική (και συνειδητή) συνενοχή. Δεν έχουμε μπροστά μας και γύρω μας την «οικειοποίηση» αλλά την απαλλοτρίωση της ζωής (τώρα πια και της ανθρώπινης) στην κλίμακα του κυττάρου, του RNA, του DNA, απ’ τα αφεντικά της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε κι άλλα (ερωτήματα)… αλλά έτσι κι αλλιώς δεν περιμένουμε απαντήσεις.

Όποιος έχει δει τα σάπια δόντια του ενσωματωμένου συνδικαλισμού ξέρει τι είδους «απάντηση» είναι η στρεψοδικία…

(Οι απαιτήσεις για περισσότερους γιατρούς; Ναι, σωστές είναι… Είναι όμως το ίδιο σωστές όσο σωστό ήταν να ζητάει η γερμανική σοσιαλδημοκρατία γάζες και φάρμακα για τους φαντάρους που η ίδια έστειλε να σαπίζουν και να σκοτώνονται και να σκοτώνουν στα χαρακώματα του Α παγκόσμιου… Τι έπρεπε, δηλαδή, να κάνει εκείνη η εθνικιστική και πολεμοκάπηλη σοσδιαλδημοκρατία; Να αδιαφορήσει για τον στρατό; Σωστά τον νοιαζόταν…

Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι….)

(φωτογραφίες: Απ’ την χθεσινή διαδήλωση μνήμης στο Βερολίνο. Η καταστολή της έγινε για καθαρά υγιεινομικούς λόγους… Αλλά υπάρχουν περισσότεροι τρόποι για να δολοφονείται τακτικά η Roza…)

Επιστήμη;

Τρίτη 22 Δεκέμβρη. Ακρογωνιαίος λίθος της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας (σίγουρα στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο, αλλά και οπουδήποτε αλλού είναι αναγκαία η βίαιη αλλαγή των καθημερινών συμπεριφορών σαν προϋπόθεση της καπιταλιστικής αναδιάρθωσης) είναι οι λεγόμενοι «ασυμπτωματικοί». Τί είναι οι «ασυμπτωματικοί»; Είναι αυτοί / ες που έχουν «κολλήσει» τον ιό, αλλά δεν έχουν συμπτώματα… Μ’ άλλα λόγια είναι εκείνοι κι εκείνες που δεν αρρωσταίνουν… άρα έχουν ανοσία! Είναι προκλητικά ενδιαφέρον (από την άποψη της εργατικής κριτικής) το πόσο εύκολα εκείνο που θα έπρεπε να θεωρηθεί σαν κοινωνικό πλεονέκτημα, το γεγονός δηλαδή ότι πολύ μεγάλο μέρος των κοινωνιών έχει φυσική ανοσία απέναντι στον «φονιά», μετατράπηκε σε «κατάρα» και σε «μαζική απειλή» αλλάζοντας απλά, πολύ απλά, τις λέξεις!!!

Και γιατί όλοι εκείνοι / ες (η μεγάλη πλειοψηφία όλων των δυτικών κοινωνιών) που έχουν φυσική ανοσία (δηλαδή: δεν αρρωσταίνουν απ’ τον τσαχπίνη ακόμα κι αν «κολλήσουν»…) μετατράπηκαν σε απειλή ως «α-συμπτωματικοί»; Επειδή ενώ δεν αρρωσταίνουν μεταδίδουν τον ιό… Μπορεί να τον μεταδίδουν σε άλλους που δεν θα αρρωστήσουν· κι αυτοί σε άλλους που επίσης δεν θα αρρωστήσουν· αλλά τελικά (έτσι ξετυλίχτηκε το θεώρημα) κάποιος (ηλικιωμένος…), στην άκρη μιας αλληλουχίας απεριόριστων φάσεων, θα αρρωστήσει… και πιθανόν να πεθάνει…

Χωρίς την μετατροπή της φυσικής κοινωνικής ανοσίας στο αντίθετό της, σε «α-συμπτωματικότητα», με μια επιτήδεια λεκτική διαστροφή· και χωρίς την επένδυση αυτής της νέας κατάστασης, της «α-συμπτωματικότητας», με φονικές ιδιότητες (στην άκρη μιας πανταχού παρούσας «μολυσματικής αλυσίδας» που έγινε η εννόηση των κοινωνικών σχέσεων) τίποτα απ’ αυτά που ζήσαμε και ζήσατε το 2020 δεν θα είχε συμβεί!!! Ούτε το θανατόμετρο, ούτε το κρουσματόμετρο, ούτε η θανατοπολιτική, ούτε οι «κοινές δεξαμενές», ούτε τα άθλια pcr, ούτε τίποτα…

Έχουν οι κινέζοι υπήκοοι (και το καθεστώς τους) τέτοια εργαλεία; Απ’ ότι φαίνεται όχι… Ποιός έφτιαξε αυτήν την ιδέα της μολυσματικής «α-συμπτωματικότας» που, αν λεγόταν με το πραγματικό της όνομα στο δεύτερο σκέλος θα ήταν μολυσματική ανοσία και θα προκαλούσε σοβαρή απορία έως βαθιά δυσπιστία; Και γιατί αυτή η μολυσματική «α-συμπτωματικότητα» ταιριάζει τόσο καλά στις «ικανότητες» των mRNA πλατφορμών σύμφωνα με τις ως τώρα δηλώσεις των ίδιων των κατασκευαστών τους;

Ξέρουμε πως και που φτιάχτηκε αυτή η ιδέα! Στη Μόναχο: μια κινέζα στέλεχος επιχειρήσεων (κάτοικος Σαγκάης), που βρισκόταν στην πόλη ανάμεσα στις 19 και 22 Γενάρη για επιχειρηματικά ραντεβού, θεωρήθηκε σαν η «πρώτη α-συμπτωματική» στην ευρώπη, που μετέδωσε τον ιό σ’ έναν κατά τα υπόλοιπα υγιή 33χρονο γερμανό επιχειρηματία. Αποδείχθηκε πως επρόκειτο για ψέματα: η κινέζα ΕΙΧΕ (τα βασικά) συμπτώματα ευρισκόμενη σε γερμανικό έδαφος… αλλά κανείς γερμανός ερευνητής δεν την ρώτησε (εκ των υστέρων) γι’ αυτά!!! No problem: μερικές φορές χρειάζονται και οι λαθροχειρίες… Το ότι η «α-συμπτωματικοί» είναι μεταδότες κηρύχτηκε πια σαν επιστημονικά αποδεδειγμένο γεγονός.

Και ήταν ένα «επιστημονικά αποδεδειγμένο γεγονός» κρίσιμης σημασίας για όσα ήταν απαραίτητο να ακολουθήσουν (και) στον δυτικό κόσμο. Διότι εάν επρόκειτο να μεταδίδουν τον ιό ΜΟΝΟ όσοι / όσες αρρώσταιναν (με πυρετό, έστω δέκατα· βήχα· και τα υπόλοιπα ήπια συμπτώματα) τότε θα ήταν εξαιρετικά απλή μια οδηγία προς τον πληθυσμό: όσοι αρρωσταίνετε καθήστε σπίτια σας, πάρτε αναρρωτική άδεια απ’ την δουλειά (αν δουλεύετε) και κρατάτε αποστάσεις απ’ τους οικείους σας… πιείτε και κανά ζεστό, καυτό, να αντιμετωπιστεί το «κακό» έγκαιρα, στο λαιμό σας… Αλλά νωρίς νωρίς το 2020 η «επιστήμη» (ή, πιο σωστά, εκείνο το τμήμα της που κοιμάται αγκαλιά με τα αφεντικά σε μια πολύ μακρόχρονη σχέση) ΔΕΝ εξυπηρετούνταν έτσι… Χρειαζόταν η (ιδεολογική…) κατασκευή μιας ανεξέλεγκτης απειλής· η απειλή μιας θανατηφόρας μόλυνσης που θα μπορούσε να προκύψει από οποιονδήποτε, οπουδήποτε· η απειλή που (κατάλληλα διδαγμένη…) θα αγκάλιαζε τους πάντες και τα πάντα.

Ναι λοιπόν. Η κατασκευή της ιδέας του «μολυσματικού α-συμπτωματικού» ήταν επιστημονική. Επιστημονικότατη! Μόνο που αποδείχθηκε γρήγορα ότι η κατασκευάστρια επιστήμη δεν ήταν η (καλώς εννοούμενη) ιατρική. Ήταν η πολιτική οικονομία, ήταν η κοινωνιολογία της κυριαρχίας, ήταν η ανθρωπολογία του πολέμου.

Το ότι και γιατροί την υιοθέτησαν δεν είναι παράξενο… Πόσοι απ’ αυτούς ερευνούν τι έντιμα και χωρίς ιδιοτέλειες;

Κουίζ 1

Κυριακή 20 Δεκέμβρη. Ξέρετε το όνομα ενός κράτους που έχει δηλωμένους περισσότερους νεκρούς εξαιτίας του τσαχπίνη απ’ ότι μαζί η ιαπωνία (2.828), η ταϊβάν (7), η νότια κορέα (659), η γκάνα (331) και η σενεγάλη (361), παρότι έχει μόνο το 1/25 του (συνολικού) πληθυσμού τους;

Ξέρετε το όνομα ενός κράτους που έχει δηλωμένους ελαφρά λιγότερους νεκρούς εξαιτίας του τσαχπίνη (με ισχυρή «τάση» να τους ξεπεράσει…) απ’ την κίνα (4.634) παρότι έχει το 1/140 του πληθυσμού της;

Ξέρετε το όνομα ενός αναπτυγμένου κράτους (μέλους των καλύτερων κλαμπ του δυτικού καπιταλισμού, της ε.ε. και του νατο…) που έχει δηλωμένους περισσότερο από 10 φορές παραπάνω νεκρούς και 2,5 φορές παραπάνω «κρούσματα» του τσαχπίνη σε σχέση μ’ ένα φτωχό, τριτοκοσμικό κράτος της δυτικής αφρικής, όπως η γκάνα, που έχει όμως τριπλάσιο πληθυσμό;

Ξέρετε το όνομα ενός κράτους που η αναλογία των επίσημα δηλωμένων νεκρών του τσαχπίνη επί των επίσημα δηλωμένων positive (του ιδίου) είναι μεγαλύτερο απ’ το «αποτυχημένο πείραμα της σουηδίας» (2,17%), της «η πρωθυπουργός είναι συνέχεια τρομαγμένη γερμανίας» (1,76%) ή της «είμαστε cool γαλλίας» (2,45%);

Το ξέρετε οπωσδήποτε: ελλαδιστάν λέγεται!! Το ελλαδιστάν δηλώνει ως τώρα 4.102 «θύματα του covid», με πληθυσμό 10,4 εκατομύρια· το άθροισμα των δηλωμένων θανάτων απ’ την ίδια αιτία σε ιαπωνία, ταϊβάν, νότια κορέα, γκάνα και σενεγάλη μαζί είναι 3.986 (με σύνολο πληθυσμού 245 εκατομύρια). Το ελλαδιστάν επίσης έχει αναλογία «επίσημων θυμάτων προς επίσημα κρούσματα» (οι ίδιοι είναι που τα μετράνε και τα μεν και τα δε!) 3,14%… Σας φαίνεται εντάξει;

Οι αριθμοί είναι εκνευριστικοί ειδικά όταν κάνει κάποιος συγκρίσεις. Οι πιο σκληροπυρηνικοί caradinieri, οι οπαδοί του «απόλυτου lockdown μέχρι τελευταίας ρανίδας» θα υποστηρίξουν, φυσικά, ότι οι πιο πάνω συγκρίσεις αποδεικνύουν το πόσο επικίνδυνο είναι το ρημαδογκουβέρνο (δεν θα στραφούν ωστόσο εναντίον των απείθαρχων ιθαγενών…). Και ελάχιστοι (πόσοι άραγε;) θα θυμηθούν ότι η «δημιουργική λογιστική» ίσως γεννήθηκε σ’ αυτόν εδώ τον τόπο εδώ και αιώνες· κι ότι για να μάθει η ελ.στατ. να μετράει σωστά έπεσε πολύ ξύλο απ’ τους τρισκατάρατους «κατακτητές» της περασμένης δεκαετίας. Το ότι έμαθε η ελ.στατ. δεν σημαίνει ότι έμαθαν οι πάντες!!!

Ο Κ. Γουργουλιάνης, ένας (μάλλον μοναχικός) «αιρετικός – της – πρώτης – γραμμής», καθηγητής πνευμονολογίας και επικεφαλής της αντίστοιχης κλινικής στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Λάρισας, κατήγγειλε προχτές την δημιουργική λογιστική θανάτου (που είναι και «κρουσματο-πολιτική»…): ο μεν εοδυ ανακοίνωσε στις 16 Δεκέμβρη 79 «κρούσματα» στο νομό Μαγνησίας, ενώ τα εργαστήρια του νοσοκομείου έδιναν μόνο 3. Το νούμερο «3» απ’ το νούμερο «79» έχει μεγάλη διαφορά· δεν πρόκειται για λάθος από αμέλεια…. Τι κακό έγινε στην πρόσθεση; Δεν θα μάθουμε: τέτοιες σοβαρές καταγγελίες περιχαρακώνονται σαν «τοπικά νέα», δηλαδή κουκουλώνονται. Ποιός ξέρει τι κάνουν αλλού στην επικράτεια τα θανατόμετρα / κρουσματόμετρα αλλά δεν γίνονται (ή πνίγονται εν τη προθέσει τους) οι ανάλογες καταγγελίες;

Φαίνεται ότι δεν γίνεται παντού «μαγείρεμα»· και το ελλαδιστάν είναι ένας απ’ τους αρχισέφ του πλανήτη! «Κοινές δεξαμενές» θανάτου έχουν ανοίξει πολλά κράτη· όχι όλα όμως· και απ’ τα επίσημα στοιχεία προκύπτει πως πολλά απ’ αυτά που δεν το έχουν κάνει βρίσκονται στην ανατολική ασία… Η ελληνική «κοινή δεξαμενή» εν τω μεταξύ έχει κτιστεί όπως όλα στην επικράτεια, με αντιπαροχή και «κατά παρέκκλιση»…

Οι ντόπιοι caradinieri, είτε οι σκληροπυρηνικοί είτε οι σχετικά λιγότερο φανατίλες, απέναντι σ’ αυτές τις «παραξενιές» ή, εν πάσει περιπτώσει απέναντι σ’ αυτές τις «ασυνέχειες» της φοβερής και τρομερής φονικότητας, έχουν έτοιμη τακτική και έτοιμες απαντήσεις. Πρώτον, αν δεν υπάρχει περιθώριο θανατολαγνείας δεν ασχολούνται. Και δεύτερον, φταίει το ρημαδογκουβέρνο για το ελληνικό μεγαλείο και τις ανομολόγητες μεν αλλά ολοφάνερες πρωτιές του. Δεν έκλεισε ασφυκτικά τις πόρτες και τα παράθυρα· δεν τα έκλεισε έγκαιρα· δεν άνοιξε πολλές εντατικές· κάνει τα στραβά μάτια στο παπαδαριό· δεν παρήγγειλε μάσκες σωστού μεγέθους για τα παιδιά· κι επιπλέον ο αρχιερέας και τα εξαπτέρυγα έχουν γίνει βαρετά… Στο «χωριό» πάντα φταίει το γκουβέρνο: «την λύση να δώσει ο πρωθυπουργός», να ένα παλιό και βαθιά ριζωμένο σύνθημα απ’ τα επικά ‘80s…

Οι πιο φανατικοί caradinieri θα πουν (θα τραυλίσουν μάλλον) ότι τα κράτη της ανατολικής ασίας «τα έχουν πάει καλά» επειδή επέβαλαν «ολικά lockdown», και επειδή είναι και high tech, οπότε δεν αφήνουν καρφίτσα να περάσει απαρατήρητη. Ο τεχνο-ολοκληρωτισμός είναι θεραπεία για όλα – λένε έμμεσα αλλά καθαρά… (Έχουν ένα δίκιο, αλλά απ’ την ανάποδη – λέμε πιο κάτω). Τι θα πουν όμως για την σενεγάλη; Είναι κι αυτή master στο high technology tracking; Η κοινωνική αποξένωση έγινε η κυρίαρχη κουλτούρα στη δυτική αφρική; Έχει πρωτοκλασσάτες εντατικές το Dakar; Και τότε γιατί μεταναστεύουν οι σενεγαλέζοι προς τα βόρεια και πρωτοκοσμικά και δεν συμβαίνει το ανάποδο;

Δύσκολοι καιροί για τους ντόπιους ιππότες της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας – και της γενετικής μηχανικής…

Όμως θα πρέπει να υπάρχει και κάποια εξήγηση που δεν περνάει ούτε απ’ την Ηρώδου του Αττικού ούτε απ’ τις υπεραπλουστεύσεις του διανοητικού επαρχιωτισμού! Γιατί αυτή η θρυλική «καταστροφική πανδημία» έχει εξελιχθεί σε τόσο σοβαρό πρόβλημα για ένα μόνο κομμάτι του πλανήτη και, μάλιστα, μέσα σ’ αυτό περιλαμβάνεται ο άλλοτε κραταιός αλλά επιταχυνόμενα «αγχωμένος» δυτικός καπιταλισμός; Γιατί ακόμα και στο εσωτερικό αυτού του δυτικού καπιταλισμού δεν είναι όλοι ενθουσιασμένοι με τα κατορθώματα της (αμερικανικής κατά κύριο λόγο) φαρμακο-μαφίας που «θα σώσουν την ανθρωπότητα»; Γιατί ο βασιλιάς Macron έχει την άνεση να “προβληματίζεται” για τις mRNA πλατφόρμες; Γιατί οι τόσο πονόψυχοι αφεντάδες των δυτικών καπιταλιστικών κρατών, των οποίων οι πληθυσμοί αιωρούνται τόσο κοντά στον θάνατο, δεν «αγκάλιασαν» με ευγνωμοσύνη τα παραδοσιακής τεχνολογίας κινέζικα εμβόλια;

Υπάρχουν κι άλλα τέτοια «γιατί;» Αλλά θα πρέπει να υπάρχει και κάποια εξήγηση…

Κουίζ 2

Κυριακή 20 Δεκέμβρη. Λίγο ακόμα σπάσιμο νεύρων με αριθμούς – τους έχουμε για χρήσιμους πάντως. Υπάρχουν 3 ευρωπαϊκά κράτη που θεωρούνται «πρώτης γραμμής» από καπιταλιστική άποψη: το ιταλικό, το γερμανικό και το γαλλικό.

Κατά σειρά πληθυσμού κατατάσσονται ως εξής: γερμανία 83,8 εκατομύρια, γαλλία 65,3 εκατομύρια, ιταλία 60,4 εκατομμύρια. Είναι βέβαιο ότι εφαρμόζουν (ή έχουν τα περιθώρια να εφαρμόσουν…) και τα τρία την ίδια δημιουργική λογιστική θανάτου, σίγουρα αυτήν που ευλόγησε ο π.ο.υ., σύμφωνα με την οποία «όποιος / α βρεθεί positive ή μοιάζει για τέτοιος και πεθάνει τις επόμενες 4 εβδομάδες / 28 ημέρες αναγνωρίζεται σαν ‘θύμα του covid’ όπως και νάχει…». Χρησιμοποιούν επίσης και τα τρία τα ίδια άθλια, αναξιόπιστα και προβοκατόρικα PCR τεστ για να εντοπίζουν ανθρώπους που θα πρέπει να βασανιστούν σαν «υγιεινομικές βόμβες». Ωστόσο, με κριτήριο την επίσημη καταμέτρηση των θυμάτων των «κοινών δεξαμενών» τους η κατάταξη είναι αντίστροφη από εκείνη των πληθυσμών τους. Πρώτο είναι το ιταλικό κράτος με 68.447, δεύτερο το γαλλικό με 60.418 και μακράν τρίτο το γερμανικό με 26.402. Ειδικά αυτή η «φτωχή επίδοση» του Βερολίνου θα μπορούσε να θεωρηθεί ύποπτη («μήπως κρύβουν τους νεκρούς σε τίποτα κοντέινερ;»).

Οι θανατολάγνοι θα πουν: το γερμανικό κράτος έχει καλύτερο σύστημα υγείας! Και το ιταλικό το χειρότερο… Πιθανόν – αλλά τότε γιατί η πρωθυπουργός του πρώτου βγήκε νωρίς νωρίς την περασμένη άνοιξη και ανακοίνωσε ότι «αν δεν θα σας κλείσουμε στα σπίτια σας θα έχουμε 5.000.000 νεκρούς» λες και ήταν μετεμψύχωση του ελεεινού Ferguson; Και γιατί τώρα επιβάλει «γενική κλεισούρα» στους υπηκόους της;

Αν το κριτήριο είναι οι positive, και πάλι η κατάταξη αλλάζει. Στα «κρούσματα» το Παρίσι είναι μακράν πρώτο (2.460.555 ως χτες), η Ρώμη δεύτερη (1.938.083) και το Βερολίνο τρίτο αλλά όχι τόσο καταϊδρωμένο όπως στους θανάτους (1.493.669). Μήπως οι γερμανοί εκτός από καλύτερο σύστημα υγείας έχουν και καλύτερη κράση, παρότι στο βορρά έχει περισσότερο κρύο που ευνοεί τον κάθε τσαχπίνη; (Ή μήπως περνάνε πιο συχνά τα συνηθισμένα κρυωματάκια που προκαλούν φυσική ανοσία και στον covid;).

Μοιάζει σπαζοκεφαλιά… Που γίνεται χειρότερη αν υπολογιστεί ότι η «κοινή δεξαμενή» στην ιταλική περίπτωση δεν ήταν ομοιόμορφη σε όλη την επικράτεια αλλά βρισκόταν κυρίως τον βιομηχανικό (και σχετικά πλουσιότερο) βορρά. Ας αφήσουμε το γεγονός ότι παραλίγο να μαθευτεί πως το μακελιό στο Bergamo (που τόσο φαγώθηκε αμάσητο…) δεν είχε αιτία τον covid αλλά το εγκαταλειμένο δημόσιο σύστημα υγείας στην περιοχή – ευτυχώς το ιταλικό γκουβέρνο συνεννοήθηκε αρμοδίως με τον π.ο.υ. και η σχετική έρευνα που είχε τα στοιχεία και τις αποδείξεις “εξαφανίστηκε”…

Παρότι οι λεπτολόγοι της επιδημιολογίας μπορεί κάποτε να ψάξουν και να βρουν κάθε πιθανή και απίθανη εξήγηση του γιατί η γκάνα τα έχει πάει πολύ καλύτερα απ’ την γαλλία και γιατί η ιαπωνία πολύ καλύτερα απ’ τις ηπα (αφήνουμε την κίνα απέξω από κάθε σύγκριση! απολαμβάνει τα χάλια των δυτικών ανταγωνιστών της απ’ το ύψος της!), θα άξιζε τον κόπο να εισάγουμε ένα κριτήριο διαφοροποίησης που είναι πιθανό ότι δεν θα το πετύχετε πουθενά αλλού. Το κριτήριο της θέσης στον τεχνολογικο-καπιταλιστικό «συσχετισμό δύναμης» στο κατώφλι της 4ης βιομηχανικής επανάστασης.

Σίγουρα είναι πρόταση που απευθύνεται σε τολμηρά πνεύματα. Και εντελώς ακατάλληλη για τους συντηρητικούς κάθε είδους και απόχρωσης.