Tag: ρωσία

Συρία

Παρασκευή 16 Ιούνη. Πριν λίγες ημέρες (Σάββατο 10 και Κυριακή 11 Ιούνη: συρία) σας ενημερώναμε (σας ενδιαφέρει;) ότι ο συριακός στρατός με τους συμμάχους του (ή: οι σύμμαχοί του alone…) έφτασαν στα νότια σύνορα συρίας – ιράκ, παρακάμπτωντας με έναν γρήγορο ελιγμό το εμπόδιο που είχε στήσει η Ουάσιγκτον στην At Tanf. Σημειώναμε τότε ότι απ’ τα σύνορα αυτά η απόσταση ως την Βαγδάτη είναι γύρω στα 500 χιλιόμετρα, κι απ’ αυτά μόνο τα 100 ελέγχονται απ’ τον isis (στη μεριά του ιράκ).

Όχι πια. Με αντίστοιχη γρήγορη προέλαση οι «φιλοϊρανικές» ιρακινές PMU «καθάρισαν» τον δρόμο απ’ τα νότια, την ιρακινή επικράτεια, κι έτσι υπάρχει τώρα μια ελεγχόμενη χερσαία επικοινωνία Δαμασκού / Βαγδάτης / Τεχεράνης. Δεν είναι η καλύτερη· είναι όμως υπαρκτή. Κι αυτό έχει σημασία.

Ο «τρελός σκύλος» προσπάθησε να παραστήσει τον ψύχραιμο σ’ αυτήν την εξέλιξη, που έχει αχρηστέψει ουσιαστικά την προσπάθεια της Ουάσιγκτον και των proxies της να κρατήσουν μακριά απ’ τα νότια σύνορα με το ιράκ τον Άσαντ και τους συμμάχους του· προχωρώντας ως την Deir ez-Zor. Δεν είναι συριακό στρατός απάντησε σε ερώτηση στο κογκρέσσο… Είναι ρωσικός…  (Α, εντάξει τότε).

May be. Και γιατί να μην είναι ρωσικός, δηλαδή; Αλλά τι θα κάνει ο «τρελός σκύλος» με τον ρωσικό στρατό που του έκλεισε τον δρόμο και, ουσιαστικά, αχρήστευσε τους σχεδιασμούς του;

Εν τω μεταξύ, μετά απ’ αυτήν την επιτυχία (του «εναλλακτικού» διαδρόμου συρίας / ιράκ / ιράν) έγινε και μια συνάντηση κορυφής. Σύμφωνα με αραβικές πηγές στις 13 Ιούνη. Ο στρατηγός Osman Al-Ghanmi, επικεφαλής του ιρακινού πενταγώνου συναντήθηκε με τους επιχειρησιακούς επικεφαλής του συριακού στρατού και εκπροσώπους του Άσαντ. Στη Βαγδάτη. Ποιο ήταν το θέμα; Η στρατιωτική συνεργασία Δαμασκού – Βαγδάτης. Γενικά; Όχι. Ειδικά: στην εκκαθάριση των συνόρων απ’ τους «τρομοκράτες» και στην διασφάλιση και επέκταση των χερσαίων επικοινωνιών μεταξύ τους.

Η ρωσική συμμετοχή δεν χρειαζόταν. Είναι εκεί. Και έχει προειδοποιήσει την Ουάσιγκτον να μην διανοηθεί να…

(Είτε σας ενδιαφέρει είτε όχι αυτόν τον καιρό γίνονται στο συριακό πεδίο μάχης αποφασιστικές μάχες… Θα ήταν «τακτικής» σημασίας αν η Ουάσιγκτον δεν φρόντιζε να τους δώσει στρατηγικό νόημα. Και είναι μάχες σχεδόν «κατευθείαν»…)

(φωτογραφία πάνω: Ναι, ρωσικός στρατός στο ρουθούνι του αμερικανικού! Χωρίς σημαίες – το έκανε και στην Κριμέα…

φωτογραφία κάτω: απ’ την συνάντηση ιρακινών / συρίων στη Βαγδάτη. Φέρεται να έγινε στις 13 Ιούνη.)

Συρία

Τετάρτη 14 Ιούνη. Στα ερημικά, άνυδρα υψίπεδα της κεντρικής συρίας, χωρίς πόλεις ή έστω στοιχειωδώς υπολογίσιμους οικισμούς, οι ένοπλοι του isis δεν έχουν καμία «τύχη» απέναντι στην καλά οργανωμένη και εξοπλισμένη ρωσική αεροπορία. Αυτό που συμβαίνει, λοιπόν, είναι ότι ο στρατός του Άσαντ και οι σύμμαχοί του κατεβαίνουν σταθερά νότια της επαρχίας του Aleppo, και ταυτόχρονα προωθούνται σταθερά βορειοανατολικά της Palmyra, πάντα κάτω απ’ τα ρωσικά φτερά, σε μια διπλή κίνηση που θα την λέγαμε «πένσα» αν είχε πραγματικές δυσκολίες. Η προώθηση απ’ τον βορρά είχε χτες απόσταση (απ’ τον δρόμο) περίπου 100 χιλιομέτρων απ’ την κωμόπολη As Sukhnah· αλλά δεν είναι υποχρεωτική η άσφαλτος μια εποχή που το χώμα έχει σκληρύνει απ’ την ανομβρία. Η προώθηση απ’ την Palmyra βρίσκεται πιο κοντά, περίπου 40 χιλιόμετρα – πάντα απ’ την As Sukhnah.

Μόλις οι δύο «πτέρυγες» συναντηθούν θα απέχουν περίπου 100 χιλιόμετρα (επίσης ανοικτής ερήμου) απ’ την Deir ez-Zor… Εν τω μεταξύ ο κοτζάμ Tillerson (αμερικάνος υπ.εξ.) δήλωσε στο κογκρέσσο ότι το ψόφιο κουνάβι δεν έχει καμία έγκριση να βομβαρδίζει τον συριακό στρατό ή τους ιρανούς συμμάχους του. Σωστό…

Το πεντάγωνο και το υπ.αμ. δεν έσκασαν. Κάτι, όμως, θα πρέπει να σκεφτούν – και γρήγορα. Μήπως το τελ Αβίβ δεν έχει τέτοια διαδικαστικά εμπόδια; Αλλά πάλι πως να χωθεί;

Ερωτήματα… Εν τω μεταξύ η αμερικανική συμμαχία χάνει σταθερά εκτάρια (επί του εδάφους)…

(Ο «τρελός σκύλος» υπ.αμ. Mattis έχει την «μεγάλη εικόνα» στο μυαλό του: η ρωσία και η κίνα απειλούν την αμερικανική τεχνολογική στρατιωτική υπεροχή είπε σε επιτροπή της βουλής. Τα ίδια λένε πάντα οι καραβανάδες όταν θέλουν ακόμα περισσότερα φράγκα για τον στρατό. Απλά αυτό που λέει τώρα ο «τρελός σκύλος» μπορεί να είναι και αλήθεια – ποιος ξέρει;)

Συρία

Τρίτη 13 Ιούνη. Ο επικεφαλής του ρωσικού στρατού στη συρία στρατηγός Sergey Surovikin δεν μασάει τα λόγια του:

– Η υπό την ηγεσία των ηπα συμμαχία αφήνει τους ένοπλους του isis να φεύγουν απ’ την Raqqa αντί να τους σκοτώνει… Η συμμαχία αυτή έχει έρθει σε συνεννόηση με τους τοπικούς αρχηγούς του isis, που εγκαταλείπουν αμαχητί τις θέσεις τους και προωθούνται σε περιοχές όπου δρουν οι κυβερνητικές δυνάμεις… Η ρωσική δύναμη στη συρία παρατηρεί ότι στις αρχές Ιούνη οι τρομοκράτες του isis εγκατέλειψαν χωρίς αντίσταση περιοχές που κατείχαν 19 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Raqqa και προωθήθηκαν προς την μεριά της Palmyra.

– Οι αμερικάνοι χρησιμοποιούν τον isis για να μπλοκάρουν την προώθηση των κυβερνητικών δυνάμεων… Η αεροπορία αυτής της συμμαχίας εμποδίζει τον αγώνα των συριακών κυβερνητικών δυνάμεων εναντίον των τρομοκρατών… Έχουν κλείσει τον δρόμο στην προώθηση αυτών των δυνάμεων και έχουν φτιάξει εγκαταστάσεις συνοριακού ελέγχου στα σύνορα με το ιράκ, βορειοανατολικά της Al-Tanf.

Λοιπόν; Το ρωσικό επιτελείο είπε (πριν 4 ημέρες) ότι η Ουάσιγκτον έχει μια “κρυφή (;) ατζέντα”, να αξιοποιήσει τον isis και άλλους αντικαθεστωτικούς σχηματισμούς για να κατακτήσει έδαφος στην συριακή επικράτεια…

Αυτό το ξέρουν πια και οι πέτρες· όσες, τέλος πάντων, ενδιαφέρονται για το τι συμβαίνει στο συριακό πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου. Κι αν η Μόσχα κάνει διάφορες δηλώσεις, είτε από πολιτικά είτε από στρατιωτικά στόματα, για να «προειδοποιήσει» την Ουάσιγκτον, υπάρχει το ανάλογο και απ’ την άλλη μεριά. Μόνο που ακούγεται απ’ το Τελ Αβίβ και διάφορα φιλικά του (αμερικανικά) think tanks: «προειδοποιούν» την Μόσχα για σοβαρές συνέπειες αν εμποδίσει τις αμερικανικές προσπάθειες για έλεγχο (μέσω «φιλικών δυνάμεων») του δρόμου προς την Deir ez-Zor και, γενικά, τα συροϊρακινά σύνορα.

Επιβεβαιώνεται λοιπόν καθαρά και εκατέρωθεν ότι στο συριακό πεδίο μάχης εξελίσσεται ένα μέρος του 4ου παγκόσμιου. Εκείνο που δεν λέει ακόμα η Μόσχα είναι το τι σκοπεύει να κάνει, εφόσον είναι ξεκαθαρισμένο πια το τι επιδιώκει και τι προωθεί η Ουάσιγκτον και οι συμμαχοί της.

Θα φανεί στην πράξη λοιπόν… Ε;

Συρία

Σάββατο 10 Ιούνη. Μ’ έναν γρήγορο ελιγμό, που οπωσδήποτε έγινε ευκολότερος λόγω της ερήμου, ο συριακός (ή φιλο-συριακός) στρατός παρέκαμψε το εμπόδιο που είχαν δημιουργήσει η Ουάσιγκτον και οι proxies της στη νότια συρία, την «deconfliction zone» στην At Tanf, και έφτασε στα σύνορα συρίας – ιράκ λίγο ανατολικότερα. Κατ’ αυτόν το τρόπο η αμερικανική “zone” έχει μετατραπεί τώρα σε έναν «θύλακα» αποκλεισμένο απ’ τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε, την πρόσβαση δηλαδή στην κεντρική συρία και στον οδικό άξονα Palmyra – Deir ez-Zor… Προφανώς, αν τα πράγματα μείνουν έτσι, πρόκειται για ήττα (επί του εδάφους!) των proxies της Ουάσιγκτον και, κυρίως, της ίδιας – αυτό το τελευταίο για πρώτη φορά στο συριακό πεδίο μάχης. Είναι κάτι που πρέπει να σημειωθεί.

Σε μια παράλληλη εξέλιξη ο συριακός στρατός και οι συμμαχοί του, κινούμενοι νοτιοανατολικά του Aleppo, έφτασαν στα όρια της περιοχής που ελέγχουν οι ypg και οι αμερικάνοι, έξω απ’ την Raqqa. Αν και έγιναν κάποιες αψιμαχίες με τις ypg ο συριακός στρατός δεν θα σταματήσει εκεί. Θα κινηθεί προς το νότο (κατά βάση ερημικές εκτάσεις) συγκλίνοντας προς τον άξονα Palmyra – Deir ez-Zor, με πιθανότερο σημείο συνάντησης (με εκείνους που προωθούνται απ’ την μεριά της Palmyra) την κωμόπολη As Sukhnah, στη μέση της διαδρομής ως την Deir ez-Zor.

Αν αυτό γίνει μέσα στις επόμενες ημέρες, τότε η συμμαχία Μόσχας – Τεχεράνης – Δαμασκού θα δικαιούται να βγάλει την γλώσσα (διακριτικά…) στους αντιπάλους της…

Συρία

Παρασκευή 9 Ιούνη. Είναι να τρίτη φορά (μέσα σε τρεις βδομάδες) που ο αμερικανικός στρατός κτύπησε τους συμμάχους του συριακού βόρεια της At Tanf – κοντά στα νότια συρο-ιρακινά σύνορα.

Η Ουάσιγκτον δηλώνει ότι υπάρχει μια «deconfliction zone» στην περιοχή, την οποία αυθαίρετα προσδιορίζει να έχει ακτίνα 55 χιλιομέτρα γύρω απ’ την βάση της. (Η 3η επίθεσή τους έγινε, πάντως, έξω απ’ αυτήν…). Η Μόσχα δια του υπ.εξ. της Lavrov δήλωσε προχτές ότι δεν καταλαβαίνει τι πάει να πει «deconfliction zone», ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα στη συρία, και ότι σε κάθε περίπτωση δεν υπάρχουν ούτε μπορούν να υπάρξουν οποιουδήποτε είδους «ζώνες» στη συριακή επικράτεια αν δεν τις εγκρίνει η «νόμιμη κυβέρνηση». Δηλαδή ο Άσαντ. Μ’ άλλα λόγια η Μόσχα κατηγορεί τον αμερικανικό στρατό για πειρατεία. Επιπλέον, παρά τις επιθέσεις, φαίνεται ότι οι κατά κύριο λόγο ιρανοί «φρουροί της επανάστασης» κρατάνε τις θέσεις τους και προωθούνται αργά μεν αλλά σταθερά προς τα σύνορα.

Η στάση της ρωσικης αεροπορίας, ως τώρα, μένει στα λόγια. Οι πράξεις (εκ μέρους της συμμαχίας Δαμασκού – Μόσχας – Τεχεράνης) δεν είναι απαραίτητες στη συγκεκριμένη περιοχή. ΑΛΛΑ: η Ουάσιγκτον πάει γυρεύοντας... Οι πάντες έχουν καταλάβει ότι στηρίζει συγκεκριμένους proxies και με συγκεκριμένη στόχευση, κάθε άλλο παρά «αντιτρομοκρατική».

Οπότε, αν υπάρξει κατάλληλη στιγμή, μπορεί να συμβεί αυτό που τώρα φαίνεται αδύνατο: να χάσουν οι αμερικάνοι κάποιο αεροπλάνο τους, από «μυστήριους (δηλαδή high tech ρωσικούς) λόγους»… Ήδη αναφέρεται μια τουλάχιστον επίθεση στις αμερικανικές θέσεις μέσω drone…

Συρία – ιράκ

Παρασκευή 9 Ιούνη. Ενώ αυτά συμβαίνουν στα νότια (της συριακής επικράτειας) συρο-ιρακινά σύνορα, στα ανατολικά, απ’ την μεριά του ιράκ, οι (φιλοϊρανοί ή και ιρανοί) PMU «καθαρίζουν» με μάλλον θυελλώδη ρυθμό τα κατεχόμενα απ’ τον isis εδάφη. Έχουν καταφέρει ήδη να έχουν πρόσβαση στο συριακό έδαφος χωρίς να χρειάζεται να διασχίσουν την αμερικανόφιλη ypgκρατούμενη ζώνη.

Αυτή η εξέλιξη βοηθάει στο να προτείνουμε μια απάντηση στο ερώτημα τι θα κάνει η Τεχεράνη μετά τις «τρομοκρατικές επιθέσεις» σε βάρος της, των οποίων την ευθύνη ανέλαβε ο isis, δηλαδή το Ριάντ – Τελ Αβίβ – Ουάσιγκτον (άσχετα με το ποιος τις έκανε πραγματικά…). Θα επιτεθεί άραγε το ιράν στη σαουδική αραβία όπως σερβίρουν διάφοροι «ειδικοί αναλυτές»;

Θα ήταν βλακώδες· τόσο πολύ ώστε μόνο οι εγκάθετοι «ειδικοί» μπορούν να το πουλάνε σαν «εκτίμηση». Το ιρανικό καθεστώς έχει αποδείξει ότι διαθέτει υψηλού επιπέδου στρατηγική τέχνη. Το απέδειξε όχι τώρα αλλά την πολύ δύσκολη δεκαετία του ’80, όταν του επιτέθηκε άμεσα το χουσεϊνικό ιράκ και έμμεσα οι ηπα, η ευρώπη και η σοβιετική ένωση… Κι ωστόσο νίκησε (το ιράν)!

Τώρα τα πράγματα είναι στοιχειώδη. Αν πρόκειται να κάνει κάτι το ιρανικό καθεστώς αυτό είναι να εντατικοποιήσει τις επιτυχίες του «εκεί που πονάει». Στο ιρακινό και στο συριακό έδαφος. Τόσο ο Άσαντ όσο και η Χεζμπ’ αλλάχ έχουν όρια στον αριθμό των πεζικάριων που μπορούν να διαθέσουν στο δεύτερο. Η Τεχεράνη, δηλαδή οι «φρουροί της επανάστασης», έχουν μεγάλα περιθώρια ακόμα. Αν, λοιπόν, η Τεχεράνη πρόκειται να απαντήσει στην «τρίζω τα δόντια» αμφισβήτηση του ρόλου της σ’ όλη αυτή τη ζώνη, ως την Μεσόγειο, κρίνουμε ότι έχει το περιθώριο να το κάνει (κάτω απ’ τα ρωσικά φτερά και, όπου χρειάζεται, με αναβαθμισμένα ρωσικά όπλα) εντατικοποιώντας την χερσαία εκστρατεία κατά του isis στην γραμμή Palmyra – Deir ez-Zor – συροϊρακινά σύνορα. Εκεί, ό,τι και να θέλουν η Ουάσιγκτον, το Ριάντ ή το Τελ Αβίβ, φαίνεται αδύνατο (αυτή τη στιγμή) να αποτρέψουν την πλήρη στρατιωτική κατάρρευση του isis· πριν καν καταφέρουν οι αμερικανοκινούμενοι ypg να «απελευθερώσουν» την Raqqa, (πετυχαίνοντας τελικά συμβολική μόνο νίκη). Κι αν αυτή η γραμμή «κατακτηθεί» απ’ τους συμμάχους του Άσαντ, θα πρόκειται για ήττα πολλές φορές χειρότερη (για τους σχεδιασμούς της Ουάσιγκτον και των συμμάχων της) απ’ την «επανακατάκτηση» του Aleppo.

(Οι ιδεολόγοι της «καθαρής θεωρίας» και, φυσικά, οι δημαγωγοί νοιώθουν άβολα με το σκληρό γεγονός ότι η έκβαση των πολέμων κρίνεται στο έδαφος και όχι … στα μήντια. Ο.Κ. Έχουμε να ακούσουμε μαλακίες… με τον τόνο… Ως συνήθως.)

Η άλλη Astana

Τετάρτη 7 Ιούνη. Τις επόμενες μέρες της βδομάδας πρόκειται να συμβεί κάτι που θα αξίζει να θεωρηθεί «τεκτονική αλλαγή» στις παγκόσμιες καπιταλιστικές ισορροπίες· αλλά, επειδή δεν βολεύει τους αμερικάνους και τους φίλους τους (όπως το ελλαδιστάν) είτε δεν θα το ακούσετε, είτε θα το ακούσετε διαστρεβωμένο: το Νέο Δελχί και η Ισλαμαμπάντ θα γίνουν μόνιμα μέλη του «συμφώνου της Σαγκάης» (Shanghai Cooperation Organization – SCO). Και σύντομα πρόκειται να γίνει μόνιμο μέλος και τη Τεχεράνη.

Νέο Δελχί και Ισλαμαμπάντ έχουν κάμποσες «ιστορικές» διαφορές μεταξύ τους. Έχουν φτάσει και στα πρόθυρα πολέμου, που εμπόδισαν (λένε…) οι ηπα. Από ιστορική άποψη είναι «διαφορές» που κληρονόμησε και συντήρησε η αγγλική αποικιοκρατία μετά την επίσημη αναδίπλωσή της απ’ την περιοχή. Φυσικά τα τοπικά αφεντικά άλλο που δεν ήθελαν. Έχουν, άλλωστε, πυρηνικά όπλα…

Μέχρι τώρα και για κάμποσα χρόνια τα δύο κράτη είχαν καθεστώς παρατηρητή στο SCO. Την μόνιμη ένταξη του Νέου Δελχί προωθούσε η Μόσχα· της Ισλαμαμπάντ το Πεκίνο. Για να μπουν και οι δύο στην ίδια (στρατιωτική) συμμαχία σημαίνει ότι Μόσχα και Πεκίνο έχουν δουλέψει πολύ για να εξασφαλίσουν «πολιτικοοικονομικούς» ορίζοντες για τα δύο νέα μέλη τέτοιους που να μην συγκρούονται μεταξύ τους.

Η επίσημη υποδοχή των νέων μελών θα γίνει στη σύνοδο της SCO στην Astana. Την ερχόμενη Πέμπτη και Παρασκευή. Με δεδομένο πως ούτε η Μόσχα ούτε το Πεκίνο έχουν φήμη «επιπόλαιων» η διεύρυνση της συμμαχίας που, πλέον, θα καλύπτει το 60% της «ευρασίας» (αυτής που φοβόταν ο Μπρεσίνσκι), θα αλλάξει εντελώς τα δεδομένα – κατ’ αρχήν στην ασία. Και, μετά στην ευρώπη. (Το project europe για παράδειγμα πρέπει να επιταχυνθεί άμεσα…)

Συσχετίστε αυτήν την εξέλιξη με τα περιληπτικά που γράφαμε χτες για τις σχέσεις πακιστάν – σαουδικής αραβίας (: Ισλαμαμπάντ). Συσχετίστε την με την αμερικανο-ισραηλινο-σαουδαραβική λύσσα για τις απώλειες τόσο στη συρία όσο και στο ιράκ. Και αφήστε την νωχελική συνήθεια του «καλά μωρέ, αυτά είναι μακριά».

Ο πλανήτης είναι μεγάλος και μικρός! Ταυτόχρονα! Και ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος είναι σε εξέλιξη!

(Α, by the way: μεγάλη διπλωματική επιτυχία και γεωπολιτική αναβάθμιση το γεγονός ότι το ελλαδιστάν έγινε «μεσάζοντας» της αιγυπτιακής χούντας στη διένεξη με το κατάρ! Ας κοιτάξει ο μετρ και “διανοούμενος της δημοκρατίας” Nick the Greek μήπως υπάρχει καμία άλλη δικτατορία στον πλανήτη όπου μπορεί να πουλήσει τις υπηρεσίες του. Για φραγκοδίφραγκα; Ναι – αλλά σημασία έχει να μην χάνεις την γεωπολιτικο-προσοδική σου φόρμα!

Η Ιστορία θα κρατήσει για δαύτον, τους πολιτικούς του «συναδέλφους» και, επιπλέον, τα αφεντικά που είναι πίσω τους όχι μόνο μια «χρυσή σελίδα»… «Χρυσό τόμο», ολόκληρο!!!)

Συρία

Τρίτη 6 Ιούνη. Νοτιοανατολικά του Aleppo ο συριακός στρατός και οι σύμμαχοί του προελαύνουν σταθερά, ανακαταλαμβάνοντας κωμοπόλεις και χωριά απ’ τον isis. Σύντομα θα βρεθούν πολύ κοντά στις θέσεις (δίπλα στον Ευφράτη) που έχουν καταλάβει οι ypg και ο αμερικανικός στρατός· εκεί, προφανώς, θα δημιουργηθεί μια άτυπη «συνοριακή γραμμή».

«Καθαρίζοντας» αυτές τις (κυρίως ερημικές) εκτάσεις, ο στρατός του Άσαντ και οι σύμμαχοί του συγκεντρώνουν δυνάμεις για να κινηθούν στον οδικό άξονα Palmyra – Deir ez-Zor. Είναι αυτός ο στρατηγικής σημασίας «διάδρομος» που η προέκτασή του είτε ανατολικά είτε νοτιοανατολικά ενώνει την συρία με το ιράκ· ο διάδρομος που ούτε η Ουάσιγκτον, ούτε το Τελ Αβίβ, ούτε το Ριάντ θέλουν να υπάρξει. Και θα κάνουν τα πάντα για να εμποδίσουν τον συριακό στρατό να τον κατακτήσει. Κατ’ αρχήν μέσω των proxies τους.

Η Deir ez-Zor εξελίσσεται σε «σημείο κλειδί» αυτής της αναμέτρησης. Ως τώρα είναι ένας θύλακας, υπό τον έλεγχο του συριακού στρατού, κυκλωμένος απ’ τον isis. Ο isis μετακινεί μέλη του και βαριά όπλα από άλλα σημεία (και απ’ την Raqqa) στέλνοντας τα πάνω σ’ αυτόν τον άξονα Palmyra – Deir ez-Zor. Προς την μεριά της Palmyra προσπαθεί με «πόλεμο φθοράς» να καθυστερήσει την προώθηση του στρατού του Άσαντ. Στην μεριά της Deir ez-Zor έχει ξεκινήσει μια επίθεση μεγάλης έντασης για να καταλάβει την πόλη. Κινήσεις που εξυπηρετούν τον σχεδιασμό της Ουάσιγκτον – σας φαίνεται παράξενο;

Εν τω μεταξύ η Ουάσιγκτον δημιουργεί βάσεις μέσα στο συριακό έδαφος, σε περιοχές ελεγχόμενες από «φιλικούς» αντικαθεστωτικούς… Η επίσημη δικαιολογία είναι «για να γίνει καλύτερα η επίθεση στον isis απ’ το νότο» – παραμύθια.

Να γιατί, λοιπόν, η αλλαγή πλεύσης της Ντόχα δυσκολεύει τα αμερικανο-ισραηλινο-σαουδαραβικά σχέδια και, απ’ την άλλη, διευκολύνει τις κινήσεις της Δαμασκού. Και να γιατί αντιδρά το Ριάντ και διάφοροι κολαούζοι σα να απειλεί με πόλεμο…

Θα κρατήσει την γραμμή της η Ντόχα; Θα φανεί. Ωστόσο οι ηγεμονικές φιλοδοξίες αυτού του πολύ μικρού αλλά πάμπλουτου κρατιδίου δεν είναι καθόλου καινούργιες. Ούτε είναι καινούργια και άπειρη η «διπλωματία» του. Συνεπώς αν έχει αποφασίσει κάτι, προφανώς το κάνει εν γνώσει των (αναμενόμενων) αντιδράσεων…

Κι αυτά συμβαίνουν…

Κυριακή 4 Ιούνη. Η Μόσχα κατηγορεί την Ουάσιγκτον και το πεζικό της (ypg) ότι έχουν κάνει συμφωνία με τον isis στην Raqqa, αφήνοντας στους ενόπλους του έναν διάδρομο αποχώρησης – προς την Palmyra. Μπορεί να είναι ρωσική προπαγάνδα, μπορεί και όχι: δεν συμφέρει, άραγε, την Ουάσιγκτον και τους βασάλους της να περιοριστεί η προώθηση του Άσαντ και των συμμάχων του, ακόμα και απ’ το διάολο τον ίδιο; Συμφέρει…

Πάντως η ρωσική αεροπορία αγρυπνεί. Εξέδωσε και σχετική ανακοίνωση, μετά την επίθεση σε 3 φάλλαγες οχημάτων του isis που κατευθύνονταν απ’ την Raqqa προς Palmyra μεριά: θα σας λιώσουμε (αυτό ήταν το νόημα, όχι τα λόγια).

Ως τώρα τα ρωσικά βομβαρδιστικά σηκώνονται πολύ πιο εύκολα απ’ τα αμερικανικά στη νότια συρία. Πέρα απ’ τα στρατιωτικά ζητήματα υπάρχει και ένα πολιτικό: η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί «είναι σωστό» να βομβαρδίζει τον συριακό στρατό και τους συμμάχους όταν δεν σκοτώνουν παιδιά με χημικά αλλά προωθούνται κατά «τρομοκρατών».

Το ψόφιο κουνάβι και η διοίκησή του δεν μπορούν να επικαλεστούν καν διαφωνίες περί κλίματος για να δικαιολογηθούν. Το συριακό καθεστώς ΔΕΝ έχει υπογράψει την συμφωνία του Παρισιού (απ’ την οποία την έκανε τις προάλλες η Ουάσιγκτον). Λογικό εν μέρει, αφού έχει άλλες προτεραιότητες…

Ουάσιγκτον και Δαμασκός βρίσκονται, λοιπόν, στην ίδια μεριά από οικολογική άποψη. Κάτι είναι κι αυτό…

Ρωσο-τούρκοι

Παρασκευή 2 Ιούνη. Δεν φτάνει που αρνούνται να διαλυθούν, που αρνούνται να κάνουν το χατήρι των ελλήνων… Τώρα πάνε και χοντροεξοπλίζονται, όχι υποχρεωτικά εναντίον τους, αλλά…

Ο Erdogan είδε φως στο διεθνές οικονομικό φόρουμ στην αγία Πετρούπολη (χτες), και πέρασε να πει ένα «γειά». Τα είπε και με τον Πούτιν, που όταν δεν μπορεί να δώσει γκάζι και ρούβλια στον κυρ Παναγιώτη πνίγει τον πόνο του με άλλα (προφανώς υποδεέστερα) deal. Κι εκεί ο εκπρόσωπος του «ξανθού γένους» φέρεται να το ξεφούρνησε: είμαστε έτοιμοι να πουλήσουμε S-400 στην τουρκία. (Το νατο, οι αμερικάνοι, τι λένε επ’ αυτού;)

Δεν θα γίνει αύριο. Χρειάζεται και μια εκπαίδευση στη χρήση τους. Αλλά τα 400 χιλιόμετρα βεληνεκές που έχουν, η δυνατότητά τους να καταστρέφουν αεροπλάνα, πυραύλους και οτιδήποτε άλλο πετάει, τα φοβερά και τρομερά τους ραντάρ ακόμα και σαν διαρκές σκανάρισμα, και η έξτρα δυνατότητά τους να γίνονται και εδάφους – εδάφους, ασφαλώς θα προκαλούν μια κάποια δυσκολία στο στομάχι διάφορων στην Αθήνα… Στην ιδεατή, καθαρά ιδεατή έως φαντασιακή περίπτωση, που θα ήθελαν να παραμυθιάζονται ότι μπορούν να γρυλίσουν πρακτικά προς την Ανατολή – και τις «χαμένες πατρίδες».

Δεν είναι προτιμότερος ο αντιμιλιταρισμός, σε ελλάδα, τουρκία και οπουδήποτε αλλού στον «καλό» κόσμο; Είναι.