Tag: ρωσία

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 17 Νοέμβρη (00.45) >> Θα πρέπει άραγε να πιστέψουμε ότι ο τοξικός του Κιέβου, κοτζάμ υπερασπιστής της ευρώπης, ήρθε στα μέρη μας για να υπογράψει μια εμπορική συμφωνία προμήθειας αμερικανικού lng; (Μήπως θα πρέπει να πιστέψουμε ακόμα ότι θα το πληρώσει ο ίδιος, απ’ την περιουσία που έχει φτιάξει;)

Όχι βέβαια! Πράγματι ο τοξικός του Κιέβου έχει σοβαρό πρόβλημα ηλεκτρικού ρεύματος εφόσον εδώ και μερικές βδομάδες ο ρωσικός στρατός καταστρέφει συστηματικά όλες τις σχετικές υποδομές. Και το ίδιο θα κάνει αν και εφόσον οι μάλλον μικρές (σε σχέση με τις ανάγκες) ποσότητες του αμερικανικού lng φτάσουν στην ουκρανική επικράτεια.

Σε κάθε περίπτωση ένα τέτοιο deal θα μπορούσε να υπογραφτεί από εκπροσώπους των εταιρειών – τελεία. Δεν χρειαζόταν κάτι παραπάνω. Ακόμα και η φανφάρα του πράγματος είναι άχρηστη για τους υποτελείς του φασιστοΚιέβου∙ μπορεί όμως να χρειάζεται στον don Rico & Co…

Αλλά ο τοξικός του Κιέβου πέρασε απ’ τα μέρη μας επειδή ψάχνει για όπλα. Γι’ αυτό και απ’ την Αθήνα πέταξε προς Παρίσι μεριά. Έχει αποφασιστεί κατ’ αρχήν να «μεταφερθούν» τα ελληνικής ιδιοκτησίας και γαλλικής κατασκευής mirage 2000 στη γαλλία και από ‘κει, μετά από service, στο φασιστοΚίεβο.

Είναι πιθανό αυτή η υποστήριξη του ελλαδιστάν προς το φασιστοΚίεβο να συνοδεύεται απ’ τους πυραύλους αέρος / εδάφους “storm shadow” (ή scalp eg) των mirage 2000 με βεληνεκές έως και 560 χιλιόμετρα∙ ή αυτοί θα προστεθούν στο «πακέτο» απ’ τον Μικρό Δούκα του Λίγηρα. Όπως και νάχει το ελλαδιστάν χοντραίνει την συμμετοχή του σ’ έναν πόλεμο κατά της Μόσχας χαμένο μεν αλλά αφού το «μέχρι τον τελευταίο ουκρανό» δεν έχει υλοποιηθεί ακόμα μπορεί να συνεχίζεται.

Αυτή ναι. Είναι σοβαρή αιτία για μια σύντομη επίσκεψη του τοξικού του Κιέβου στην Αθήνα! Ακόμα καλύτερα που είχε προηγηθεί η εξίσου σύντομη επίσκεψη της τρώω-ρώσους-για-πρωϊνό Kaja – για το ίδιο θέμα…

Για έναν λόγο παραπάνω ο τοξικός του ΚΙέβου. Οι φήμες (εύλογες μεν αλλά προς το παρόν μόνο φήμες) υποστηρίζουν πως όπου νάναι θα ανοίξει το καπάκι και για τις δικές του λουβιτούρες, πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων∙ αρκετά για τις βιλάρες που έχει αγοράσει με την δυτική βοήθεια σε διάφορα σημεία του (δυτικού) πλανήτη είναι λίγο πολύ ήδη γνωστά. (Έχουν αρχίσει να σκάνε τα καπάκια στους πολύ κοντινούς και έμπιστούς του…) Το να συνεχίζει να εμφανίζεται ως «σωτήρας της ουκρανίας» με αποδοχή από διάφορες ευρωπαϊκές πολιτικές βιτρίνες μπορεί να ελπίζει ότι θα τον σώσει…

Υπάρχει βέβαια ένα πρόβλημα: η επίσημη αποκάλυψη των «οικονομικών σκανδάλων» του ίδιου του τοξικού είναι κερασάκι μεν αλλά βαρύ κερασάκι πάνω στην επιταχυνόμενη ήττα σ’ όλη τη γραμμή του μετώπου. Θα καταφέρουν άραγε τ’ αφεντικά του να τον σώσουν κι απ’ τα δύο; Ή φτάνει γρήγορα η στιγμή της «απόλυσής» του οπότε επ’ ευκαιρία ψάχνει και για … άσυλο;

(Η Ουάσιγκτον δεν προσφέρεται: εκεί έχει ξεκινήσει ήδη έρευνα για το που-πήγαν-τα-δις-της-βοήθειας… Κι αν γίνει ανεμπόδιστα θα κλάψουν πολλοί!)

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 10 Νοέμβρη (00.24) >> Δεν πάει καλά ο πόλεμος εκεί – για τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς. Καθόλου καλά δεν πάει. Η ήττα (όχι μόνο και όχι απλά για τον στρατό του Κιέβου αλλά για σχεδόν το σύνολο των δυτικών «μεγάλων δυνάμεων») διαγράφεται με όλο και μεγαλύτερα γράμματα. Αντίστοιχα με όλο και μεγαλύτερη ένταση επιδεικνύεται το ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΝ αυτής της ήττας απ’ την μεριά της δύσης. Έτσι, παρότι οι δυτικοί καθεστωτικοί δημαγωγοί πότε πότε φοράνε πλερέζες (όπως π.χ. πιο πάνω), με μια αξιοθαύμαστη, ταχυδακτυλουρική αντιστροφή της πραγματικότητας μπορούν μια ή δυο μέρες μετά να υποστηρίξουν τα αντίθετα. Φάτε σύγχυση, χέστε παραίτηση!

Τι κάνεις όταν έχεις ηττηθεί αλλά αρνείσαι να το παραδεχτείς; Στους μοντέρνους καιρούς κάτι τέτοιο έμοιαζε αδύνατο. Αλλά στους μεταμοντέρνους υπάρχει κάτι που μπορείς να προσπαθήσεις: να αλλάξεις το matrix της σύγκρουσης! Να αρχίσεις να την περιγράφεις (και να την εννοείς…) αλλάζοντας τα χαρακτηριστικά της, έτσι ώστε να συντηρείς την «προοπτική νίκης» σου.

Το 2022, το 2023 (ακόμα και το 2024) το δυτικό matrix του πολέμου στο ουκρανικό πεδίο μάχης ήταν: οριζόντια, ότι ο ουκρανικός στρατός θα τσακίσει τον ρωσικό∙ κατακόρυφα, ότι οι (άοπλες) «οικονομικές κυρώσεις» θα τσακίσουν το ρωσικό καθεστώς. Στο τετράγωνο που διαμορφωνόταν ανάμεσα υπήρχαν όλοι οι συνδυασμοί μιλιταρισμού και «οικονομίας».

Και τα δύο απέτυχαν πανηγυρικά. Οι «οικονομικές κυρώσεις» are still counting, «19ο πακέτο», «20ο πακέτο», και πάει λέγοντας. Θα χρειαστεί μια μεγάλη αποθήκη / μουσείο για να στοιβαχτούν όλα αυτά τα «πακέτα» – αλλά οι διεθνείς καπιταλιστικοί συσχετισμοί έχουν αλλάξει προ πολλού σε βάρος της δύσης, κι αυτό δεν πρόκειται να σταματήσει να επιδεινώνεται. Όσο για τον ουκρανικό στρατό; Είναι αδύνατο πια σταματήσει ακόμα και τις λιποταξίες στις γραμμές του∙ πολύ λιγότερο την αργή μεν (για τους φίλους των πολεμικών ταινιών!!!) αλλά σταθερή και στέρεη προέλαση του ρωσικού.

Το καινούργιο υπό διαμόρφωση matrix είναι αυτό: οριζόντια, κάθε βήμα του ρωσικού στρατού είναι … επίθεση κατά της ευρώπης (!!!)∙ κατακόρυφα, οποιοδήποτε κομμάτι γης απομείνει και συνεχίσει να ονομάζεται ουκρανία (ακόμα κι αν πρόκειται μόνο για το έδαφος δυτικά του Δνείπερου), και οπωσδήποτε η Οδησσός, πρέπει να γίνει βάση (αντ)επιθέσεων. Είτε νατοϊκών (προτιμότερο), είτε «των προθύμων». Αν όχι αύριο, αν όχι μεθαύριο, οπωσδήποτε σε κανά δυο ή τρία χρόνια, «που θα είμαστε έτοιμοι»….

Πρόκειται για διαδοχικές ψυχώσεις / ψευδαισθήσεις – έχει σημασία; Τόσο μια σειρά δυτικών κρατών (συμπεριλαμβανόμενου του ελλαδιστάν) όσο και το βαθύ, πραγματικό αμερικανικό κράτος βουλιάζουν μέσα στη φυγόκεντρο που έφτιαξαν για να διαλύσουν το ευρασιατικό project και ούτε μπορούν ούτε θέλουν πια να βγουν από κει. Ο «φιλειρηνικός realestatισμός» του ψόφιου κουναβιού αποδεικνύεται αυτό που ήταν εξαρχής: μια ονείρωξη τυλιγμένη σε βερμπαλισμούς μέσα σε ψευδαισθήσεις. Κι έτσι, ενώ οι επιδείξεις όπλων τόσο απ’ την Μόσχα όσο και απ’ το Πεκίνο φωνάζουν προς την δύση «δεν σας παίρνει πια»∙ ενώ ακόμα και (αμερικάνοι) καραβανάδες σιωπηλά και αξιοσέβαστα (αμερικανικά) think tanks (τύπου rand) φωναχτά προσγειώνονται στοιχειωδώς στον ρεαλισμό μιας αδύνατης νίκης∙ ενώ επιπλέον η τύχη του βασικότερου όπλου, του αμερικανικού δολαρίου, «κρέμεται στον αέρα» όλο και πιο καθαρά,  ο προσανατολισμός της κλιμάκωσης της «δημιουργικής καταστροφής» εξακολουθεί να «δουλεύει».

Εννοείται: φταίνε οι «άλλοι», εμείς απλά αμυνόμαστε!!!

Αποκλείεται να παραδεχτούν την αποτυχία, την ήττα τους… Αλλά μοιάζει και πολύ δύσκολο να νικήσουν πολεμώντας «κατά μέτωπο». Τι απομένει, και τι καλείται να υπηρετήσει το matrix 2 του πολέμου στο ουκρανικό πεδίο μάχης; Θα κάνουν «πόλεμο τριβής», αν μέρει προβοκάροντας, εν μέρει αυτοσχεδιάζοντας∙ και πάντα υποτιμώντας τους αντιπάλους τους…

(«Πόλεμος 4ης γενιάς» έχει ονομαστεί, κι αν σας ενδιαφέρει υπάρχει κάτι σχετικό στο τετράδιο για εργατική χρήση νο 1….)

Ενεργειακός πόλεμος 1

Δευτέρα 10 Νοέμβρη >> Οι πρώτες ύλες και η παραγωγή ενέργειας είναι στρατηγικής σημασίας «πάγια» για τον καπιταλιστικό κύκλο. Έχουν κατ’ αρχήν αξία χρήσης. Αποκτούν όμως αναπόφευκτα ανταλλακτική αξία, γίνονται δηλαδή εμπόρευμα. Στρατηγικής σημασίας πάλι αλλά πάντως εμπόρευμα. Κι από κει μπορούν να γίνουν (και γίνονται) «αξία καταστροφής» – αν μπορούμε να συμπυκνώσουμε σε δυο λέξεις το ότι η στέρηση πρώτων υλών και παραγωγής ενέργειας είναι, στην καπιταλιστική εποχή, όπλο πρώτης γραμμής…

Το ελλαδιστάν προσπαθεί εδώ και μερικές δεκαετίες να αυξήσει τις γεωπολιτικές του προσόδους όχι βέβαια ως «χρήστης ενεργειακών πόρων» αλλά, αντίθετα, τοποθετούμενο στη ζώνη ανάμεσα στην ανταλλακτική αξία (το εμπόριο ενέργειας) και στην αξία καταστροφής (την οπλοποίηση της ενέργειας). Μέσα σ’ αυτή τη ζώνη μπαίνει το «εθνικό» θεώρημα ότι με το να γίνει ενδιάμεσος σταθμός στη διακίνηση ενεργειακών πόρων θα εξασφαλίσει ‘διεθνή στρατιωτική προστασία’… Πού το είδαν άραγε τα εντόπια αφεντικά αυτό το έργο; Η καπιταλιστική ιστορία άλλα λέει…

Τα πρόσφατα «εθνικά» πανηγύρια τρικλίζουν πάνω σε έωλες παραδοχές που απλά θολώνουν στα μυαλά των υποτελών τις γεωπολιτικο-προσοδικές μεθοδεύσεις των ντόπιων αφεντικών. Η καθεστωτική «καθημερινή» για παράδειγμα, πριν 2 μέρες (8 Νοέμβρη) ξεκινούσε έτσι διαμορφώνοντας το περίγραμμα αυτής της σκόπιμης θολούρας χωρίς πάντως να αποφεύγει τις λέξεις που στο βάθος τους αποκαλύπτουν την αλήθεια:

Εμπορική διάσταση στο γεωστρατηγικό έργο του Κάθετου Διαδρόμου που θα καταστήσει [sic!] την Ελλάδα «πύλη» για τη μεταφορά αμερικανικού LNG στην Ευρώπη έδωσε η σύμβαση προμήθειας που υπέγραψε χθες η νεοσύστατη εταιρεία των ομίλων ΔΕΠΑ – Aktor, Atlantic – Sea LNG Trade με την αμερικανική Venture Global…

Και να τα συστατικά της συσκότισης.

Πρώτον, σύμφωνα με την ίδια την αμερικανική εταιρεία, η Venture Global είναι ένα πολύ καινούργιο μαγαζί υγροποίησης φυσικού αερίου με σκοπό το δια θαλάσσης εμπόριο του – ξεκίνησε μόλις το 2022. Όσο για τον εταίρο του στο συγκεκριμένο deal, την Atlantic – Sea LNG Trade, αυτή φτιάχτηκε μόλις … προχτές, σα θυγατρική των ΔΕΠΑ και Aktor (με την συνοδεία φήμης ότι το μερίδιο της Actor, 60%, θα το αγοράσει η κρατική αμερικανική development finance corporation…. Μετά το μερίδιο θα πουληθεί αλλού, και θα γίνονται μια χαρά χρηματιστηριακά παιχνίδια…) και αρχικό μετοχικό κεφάλαιο 500.000 ευρώ – στραγάλια δηλαδή…

Business as usual κατ’ αρχήν, εκτός ίσως απ’ αυτό: πρόκειται για εταιρείες δημιουργημένες επί τούτου για να κινούνται στη ζώνη ανάμεσα στην ανταλλακτική αξία και την αξία καταστροφής. Οι λέξεις «εμπορική διάσταση στο γεωστρατηγικό έργο» πρέπει να διαβαστούν ως εμπορική διάσταση στο πολεμικό έργο.

Δεύτερον, πρακτικά δεν έχει υπογραφτεί καμία «τελική συμφωνία». Υπογράφτηκε «προσύμφωνο», αυτό που στην αργκώ λέγεται «μνημόνιο συνεργασίας». Λογικό, αφού αυτό το «προσύμφωνο» αφορά μεν 20 χρόνια, που θα ξεκινήσουν όμως απ’ την 1η Γενάρη του 2030! Μετά από 4+ χρόνια δηλαδή! Κι αυτό επειδή μεταξύ άλλων ΔΕΝ υπάρχουν αυτή τη στιγμή έτοιμοι διαθέσιμοι τελικοί αγοραστές απ’ τους ενδιάμεσους, την Atlantic – See LNG Trade δηλαδή. ΔΕΝ υπάρχουν έτοιμες διαθέσιμες αξίες χρήσης. Πρέπει να βρεθούν∙ ή πιο σωστά να εφευρεθούν: αυτή είναι η «γεωστρατηγική», δηλαδή η πολεμική διάσταση του πράγματος.

Κατά συνέπεια (τρίτον) αναζητούνται (απ’ την Atlantic….) πελάτες. Υπογράφονται (ή αναζητούνται) καινούργια «προσύμφωνα», καινούργια «μνημόνια συνεργασίας». Πρώτος μελλοντικός πελάτης; Η ουκρανική Naftogaz: πελάτης από την 1η Γενάρη του 2030 (θα υπάρχει ως τότε η Naftogaz;; Προς το παρόν και για το ορατό μέλλον οι αποθήκες και οι εγκαταστάσεις της κτυπιούνται τόσο συστηματικά ώστε δεν μένει ούτε μαντήλι για κλάμα…). Δεύτερος πελάτης δύο ρουμανικές εταιρείες. Πάντα από 1η Γενάρη του 2030: σε ότι αφορά τις πραγματικές ενεργειακές ανάγκες χρήσης για το αμερικανικό υγροποιημένο και εξαερωμένο φυσικό αέριο αυτές είναι … δυνητικές!

Τέταρτον, αυτό το «δυνητικό», το «ενδεχόμενο», το «πάμε στο 2030 και βλέπουμε» (το 2030 είναι η χρονιά που η ένοπλη συμμορία των ευρωπροθύμων θα βάλει στη θέση της την Μόσχα;) το λιγούρικο για γεωπολιτικές προσόδους ελληνικό καθεστώς το πανηγυρίζει ως …. «τώρα»!!! Αυτό λέγεται προεξόφληση, και είναι συνηθισμένη τακτική για τους παίκτες των χρηματιστηρίων που επιδιώκουν άμεσα κέρδη από νταραβέρια «μελλοντικής εκπλήρωσης». Σ’ αυτά τα νταραβέρια, σ’ αυτά τα στοιχήματα πιο σωστά, είναι συνηθισμένο κάποιοι να πηγαίνουν-στον-κουβά…. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, της «πύλης», πόσο πιθανός είναι ο κουβάς;

Ερχόμαστε έτσι στα επόμενα στοιχεία της συσκότισης – και του εγκλήματος.

Πέμπτον: για ποιο λόγο οποιοσδήποτε τελικός χρήστης, οποιαδήποτε ενεργειακή αξία χρήσης θα επέλεγε το 3, 4, ή 5 φορές ακριβότερο υγροποιημένο και εξαερωμένο φυσικό αέριο απ’ την μακρινή αμερικανική Λουϊζιάνα αντί για το 3, 4, ή 5 φορές φτηνότερο μέσω αγωγών, σταθερής ροής κοντινό ρωσικό; Το «ταξίδι» στην υπό αμερικανικό έλεγχο ζώνη ανάμεσα στην ανταλλακτική αξία και την αξία καταστροφής προβάλλεται με απεριόριστη αναίδεια ως «αναπτυξιακό»!!! Αλλά είναι γνωστό ήδη πόσο «αναπτυξιακό» είναι: γερμανικός καπιταλισμός!!! Καθηλωμένος εδώ και 3 χρόνια, μετά την ανατίναξη των nord stream 1 και 2, με μόνη «λύση» το αμερικανικό LNG, έχει περιπέσει σ’ αυτό που οι ειδικοί ονομάζουν ύφεση. Θέλουν οι βαλκανικοί καπιταλισμοί το ίδιο; Ζηλεύουν, λιγουρεύονται την γερμανική καπιταλιστική καθίζηση; (Το Κίεβο εξαιρείται!!!)

Έκτον: το πανηγύρι για την ελληνική «πύλη», η προεξόφληση δηλαδή ότι αυτή η πύλη-θα-δουλεύει απ’ το 2030 και μετά προϋποθέτει ότι οι τώρα δυνητικοί πελάτες και οι πραγματικές ενεργειακές ανάγκες χρήσης τους θα αναγκαστούν (και δεν θα επιλέξουν…) να στραφούν στο 3, 4, ή 5 φορές ακριβότερο της Venture Global. Θα αναγκαστούν δηλαδή να αυτοκτονήσουν ενεργειακά, α λα Βερολίνο. Κι αυτό, με τη σειρά του, προϋποθέτει ότι θα καταστραφεί κάθε άλλη δυνατότητά τους: η ενεργειακή ανταλλακτική αξία (του αμερικανικού υγροποιημένου) κάθεται ακριβώς πάνω στις κάνες της ενεργειακής καταστροφικής αξίας του. Το «εμπόριο» είναι η προέκταση των βολών της «γεωστρατηγικής» – κι όποιον πάρει ο χάρος!

Έτσι στο ελλαδιστάν βαράνε παλαμάκια με τα ροδαλά χεράκια τους!

Ταμάμ…

(Έβδομο και τελευταίο: εδώ γύρω, στη γειτονιά, υπάρχουν ενεργειακοί παραγωγοί αξιών χρήσης που δεν χρειάζονται ούτε φαίνεται να επιδιώκουν «προστασία», δηλαδή καταστροφική αξία: αλγερία – πετρέλαιο, φυσικό αέριο, αίγυπτος – φυσικό αέριο. Προφανώς δεν έχουν την ελληνική ευφυία…)

Φτηνός αντιπερισπασμός…

Δευτέρα 10 Νοέμβρη >> Όχι και πολύ παλιά όταν οι πολιτικές βιτρίνες του Χ ή του Ψ «δημοκρατικού» κράτους ήθελαν να περάσουν κάποιο «ζόρικο» νόμο που θα προκαλούσε κοινωνικές αντιδράσεις, προσπαθούσαν να το κάνουν το καλοκαίρι. Που οι υπήκοοι είχαν στο μυαλό τους τις διακοπές τους.

Οι διακοπές έγιναν ζόρικες οι ίδιες. Αλλά οι τακτικές του αντιπερισπασμού βελτιώθηκαν, και ξέφυγαν απ’ την εποχιακότητά τους. Δείτε, για παράδειγμα, την πρόσφατη χοντροκομμένη μεν αλλά μάλλον πετυχημένη παραπλάνηση / σύγχυση σχετικά με τον «εθνικό θρίαμβο» του ελλαδιστάν που, εκτός από «πυλώνας σταθερότητας» (χα!!!) γίνεται και «διεθνές ενεργειακό hub» – αμερικάνικο δηλαδή. Μια χαρά έγιναν όλα κάτω απ’ τον συγκινησιακό θόρυβο είτε για τις κρητικές μονομαχίες είτε για τα απομνημονεύματα ενός «παιδιού-για-δεύτερη-φορά», είτε οτιδήποτε άλλο είχε να προσφέρει απλόχερα η δημαγωγία.

Η εξόρυξη είναι ρομάντζο!

Όμως όλο αυτό το πανηγύρι, που είναι στα μέτρα και για τα συμφέροντα του νο 1 «εθνικού κεφάλαιου» (το 22% του παγκόσμιου στόλου μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου είναι ελληνικής ιδιοκτησίας…), δεν είναι ένα αγνό καπιταλιστικό project∙ αν νόμιζε κανείς ότι υπάρχει «καπιταλιστική αγνότητα». Είναι, αντίθετα, ακόμα πιο ενεργή εμπλοκή στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο. Κατά της ρωσίας και όχι μόνο.

Οι «στρατάρχες» αυτού του πολέμου (που είναι πια «οικονομικός» μόνο κατ’ επίφαση, περισσότερα στη συνέχεια) δεν μάσησαν τα λόγια τους:

O don Rico, χαρούμενος σα νεαρό πουλάρι και όπως πάντα έξυπνος σα μαραμένο ραδίκι, άφησε να του ξεφύγει η όλο νόημα απειλή ακόμα πιο πέρα:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ενεργειακός πόλεμος 2

Δευτέρα 10 Νοέμβρη (00.15) >> Στο μεγαλύτερο μέρος του 20ου αιώνα οι βασικές πηγές ενέργειας (κυρίως το πετρέλαιο) έγιναν «αιτία πολέμου» μεγάλης κλίμακας: βιομηχανικές επαναστάσεις γαρ. Οι λεγόμενοι «βαλκανικοί πόλεμοι» έγιναν και για να μην κατασκευαστεί η σιδηροδρομική γραμμή Βερολίνου – Βαγδάτης που θα μετέφερε χερσαία τα αραβικά πετρέλαια στην «διψασμένη» γι’ αυτά γερμανική βιομηχανία παρακάμπτοντας την θαλάσσια κυριαρχία του Λονδίνου… Ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος έγινε και για να φτάσει η ενεργειακά αποκλεισμένη ναζιστική γερμανία στις πετρελαιοπηγές του Καυκάσου∙ και για να αποκλειστεί το φασιστικό Τόκιο και η έντονα αναπτυσσόμενη βιομηχανία του απ’ τα πετρέλαια της νοτιοανατολικής Ασίας.

Τώρα, στην κλιμάκωση του 4ου παγκόσμιου, με διακηρυγμένο στόχο το ευρασιατικό project, ειδικά τους φτηνούς και διαρκούς χερσαίας ροής ρωσικούς υδρογονάνθρακες και, ουσιαστικά, με στόχο τον κανιβαλισμό του αμερικανικού πάνω στους ευρωπαϊκούς καπιταλισμούς (κυρίως στις βιομηχανικές εκφάνσεις τους), το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο έχει συστρατευτεί με την Ουάσιγκτον όχι ως «παραγωγός» αλλά ως μεσάζοντας / έμπορος. (Έχοντας επιπλέον την δική του «αντιτουρκική» ατζέντα στο βαθμό που η Άγκυρα είναι βασικό έδαφος στη χερσαία διακίνηση υδρογονανθράκων…)

Στις 7 Νοέμβρη (2025) η «ναυτεμπορική» κάτω απ’ τον τίτλο «Κλειδί» η ελληνική ναυτιλία για την ανθεκτικότητα της Δύσης έγραφε μεταξύ άλλων κι αυτά:

Σε ιδιαίτερα θερμό κλίμα πραγματοποιήθηκε η συνάντηση του υπουργού Εσωτερικών και προέδρου του Συμβουλίου Ενεργειακής Κυριαρχίας [!!!!] των ΗΠΑ, Νταγκ Μπέργκαμ, με κορυφαίους Έλληνες εφοπλιστές, στο περιθώριο της 6ης Διακυβερνητικής Διατλαντικής Συνεργασίας για την Ενέργεια (P–TEC), η οποία φιλοξενήθηκε στο Ζάππειο.

… Από πλευράς Ελλήνων εφοπλιστών, μεταξύ άλλων τον λόγο έλαβε η κ. Μαρία Αγγελικούση, επικεφαλής του Angelicoussis Group, η οποία τόνισε: «Μόνο η δική μας εταιρεία έχει μεταφέρει το 10% των αμερικανικών εξαγωγών ενέργειας το τελευταίο έτος, με 700 ασφαλείς προσεγγίσεις σε αμερικανικά τερματικά»…

… Από την πλευρά του ο ιδρυτής και πρόεδρος της Tsakos Energy Navigation, Νίκος Τσάκος, εξέφρασε την ικανοποίησή του για την πρόθεση της αμερικανικής κυβέρνησης να επαναφέρει τη ναυτιλία στο επίκεντρο της οικονομικής στρατηγικής, ενώ επανέλαβε τη διάθεση των ελληνικών εταιρειών να συνεργαστούν με αμερικανικά ναυπηγεία και να φιλοξενήσουν Αμερικανούς δόκιμους αξιωματικούς στα πλοία τους…

… Επίσης, ο διευθύνων σύμβουλος της Star Bulk, Πέτρος Παππάς, καλωσόρισε την αμερικανική αποστολή στην Ελλάδα, υπογραμμίζοντας την ιστορική φιλία και τη διαχρονική συμμαχία των δύο χωρών…

Το πλεονέκτημα του νο 1 εθνικού κεφάλαιου, της πλοιοκτησίας, σε σχέση με άλλους καπιταλιστικούς κλάδους είναι ότι «απασχολώντας» ελάχιστη έως καθόλου εντόπια εργασία μπορεί να αδιαφορεί εντελώς για την «τύχη» της εργατικής τάξης εντός του ελλαδιστάν στην εξέλιξη (και) αυτού του παγκόσμιου πολέμου. Δεν την έχει ανάγκη ούτε ως «παραγωγό» ούτε ως «καταναλωτή», και δεν έχει καμία δέσμευση απέναντί της. Δεν έχει επίσης κανέναν έλεγχο «απ’ τα κάτω». Εύκολα και «αβίαστα» μπορεί να την «θυσιάσει» ολόκληρη. (Το έχει ξανακάνει!)

Ταμάμ…

Το μειονέκτημα της τάξης μας είναι ότι αντιλαμβάνεται τα αφεντικά του εφοπλισμού όχι σαν βασικούς προαγωγούς και επωφελούμενους των «θυσιών» της αλλά ως «γενναιόδωρους» ιδιοκτήτες ποδοσφαιρικών ομάδων και μήντια∙ ως ελκυστικούς και αγαπημένους «φίλους» της.

Γιατί τα ελληνικής ιδιοκτησίας εργοστάσια είναι αόρατα; Επειδή είναι πλωτά…

Ακριβές συμμαχίες

Δευτέρα 10 Νοέμβρη >> Η Ουάσιγκτον – είναι – φίλη – μας (των αφεντικών δηλαδή) σ’ αυτόν τον σεμνό και τίμιο πόλεμο… Αλλά δεν είναι μόνον αυτή. Ο άξονας έχει άλλο ένα μέλος σ’ αυτή την άκρη του κόσμου. Μέλος βουλιαγμένο στο αίμα βέβαια, αλλά όπως είπε κάποτε μια στελεχάρα της «πρώτης φοράς» στα εθνικά συμφέροντα δεν χωρούν συναισθηματισμοί.

Γιατί ο don Rico έτρεξε να τηλεφωνήσει στον αρχιχασάπη σύμμαχο την πρώτη κιόλας ημέρα του «διατλαντικού φεστιβάλ ενέργειας / πολέμου» στην Αθήνα; Για να τον ρωτήσει … πως πάει η «ειρήνη» στη Γάζα;

Ούτε γι’ αστείο!!! Προφανώς το θέμα ήταν ο κοινός εχθρός, η «πίσω πόρτα»… Η Άγκυρα… Υποθέτουμε ότι στα παρασκήνια του «φεστιβάλ» θα έγινε η σχετική κουβέντα…

Ή μήπως για να τον ευχαριστήσει γι’ αυτό που είχε γίνει, χωρίς φανφάρες και δημοσιότητα, πριν 2 ημέρες;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ουκρανικό πεδίο μάχης 1

Δευτέρα 27 Οκτώβρη (00.14) >> Την μία φορά το ψοφιοκουναβιστάν έτρεξε να σώσει τον θεοναζί χωροφύλακα από την ταπεινωτική ήττα απ’ την Τεχεράνη (ή την ύστατη καταφυγή του στα πυρηνικά…). Την δεύτερη φορά πάλι το ψοφιοκουναβιστάν έτρεξε να σώσει τον ίδιο απ’ το τελικό βούλιαγμά του στο νεκροταφείο της Γάζα: αυτά είναι τα «Χ-με-το-ζόρι» του 4ου παγκόσμιου πολέμου που πουλιούνται ως «θρίαμβοι» σε όσους αγοράζουν ακόμα παραμύθια. Βοηθάει το ότι «το ισραήλ κάνει την βρώμικη δουλειά για εμάς» όπως περηφανεύεται ο τσουρομαφηΜερτς χωρίς – ως τώρα – να είναι αναγκασμένοι οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί να δράσουν πιο άμεσα. Ως τώρα.

Εκεί που δεν μπορούν να βρουν ούτε για κατούρημα (που λέει ο λόγος) την «έξοδο κινδύνου» (επειδή δεν υπάρχει!) είναι στο ουκρανικό πεδίο μάχης.

Σε μια ακόμα απ’ τις αγαπημένες του λούμπεν σκηνοθεσίες ισχύος το ψόφιο κουνάβι επέβαλε πρόσφατα «κυρώσεις» στις δύο μεγαλύτερες ρωσικές εμπορικές πετρελαϊκές εταιρείες: την Rosneft και την Lukoil. Μ’ αυτόν τον τρόπο υποτίθεται θα βουλιάξει τα έσοδα του ρωσικού κράτους αναγκάζοντάς το να … συνθηκολογήσει…

Τι είναι λοιπόν αυτό το πράγμα που λέγεται «κυρώσεις» στις συγκεκριμένες εταιρείες;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ουκρανικό πεδίο μάχης 2

Δευτέρα 27 Οκτώβρη (00.12) >> Έχουμε υποστηρίξει εδώ και καιρό, κι όχι μια φορά, ότι η δυτική ήττα στο ουκρανικό πεδίο μάχης και, κυρίως, το ότι τα δυτικά αφεντικά ΔΕΝ αντέχουν να την παραδεχτούν οδηγεί αναπόφευκτα σ’ έναν εσωτερικό κανιβαλισμό: αφού δεν κατάφεραν να διαλύσουν την ρωσία και να συνεχίσουν το πλιάτσικο που σταμάτησε στις αρχές του 2000 βρίσκοντας διέξοδο στην αναμέτρησή τους με το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο θα αρχίσουν να τρώγονται μεταξύ τους προσπαθώντας ο καθένας να επωφεληθεί (οικονομικά) σε βάρος του άλλου / των άλλων.

Πρωτοπόρος σ’ αυτόν τον κανιβαλισμό είναι η Ουάσιγκτον, ήδη απ’ την εποχή του νυσταλέου Jo: έχοντας κόψει ή περιορίσει σημαντικά την ροή του (φτηνού) ρωσικού φυσικού αερίου προς την ευρώπη προσπάθησε να δελεάσει / δωροδοκήσει τα αφεντικά διάφορων βιομηχανιών να μεταφερθούν στο αμερικανικό έδαφος, απογυμνώνοντας την ε.ε. από δευτερογενή παραγωγή. Το έργο το συνεχίζει όσο και όπως μπορεί (κυρίως με δασμούς) το ψοφιοκουναβιστάν: πρόκειται για «εθνική γραμμή σωτηρίας», δεν είναι παίξε γέλασε.

Ιδού τώρα τι έγινε παράλληλα με την ανακοίνωση της «τιμωρίας» των Rosneft και Lukoil:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Πυρηνικό αεικίνητο

Δευτέρα 27 Οκτώβρη (00.06) >> Η αλήθεια είναι ότι η ανεγκέφαλη αλεπού (aka Putin) είχε αναγγείλει και αυτό το «χωρίς προηγούμενο και χωρίς αντίπαλο» όπλο ήδη απ’ τις 1 Μάρτη του 2018. Η υπόλοιπη αλήθεια είναι ότι τότε ανήγγειλε και άλλα 5 όπλα «χωρίς προηγούμενο και χωρίς αντίπαλο» απ’ τα οποία τουλάχιστον 2 αν δεν κάνουμε λάθος έχουν παρουσιαστεί / δοκιμαστεί στη διάρκεια του πολέμου στο ουκρανικό πεδίο μάχης (το ένα είναι ο υπερηχητικός βαλλιστικός kinzhal).

Η αλήθεια της αλήθειας είναι ότι οι δυτικοί, βουτηγμένοι ως τις ρίζες των μαλλιών στην αυταρέσκεια και την αλαζονεία, αγνόησαν εκείνες τις προειδοποιήσεις, πριν 7,5 χρόνια. Και ονειρεύονται ακόμα «πόλεμο με την ρωσία το 2030»… Γι’ αυτούς το ρωσικό κράτος / κεφάλαιο ήταν πάντα και παραμένει «ένα βενζινάδικο με πυρηνικά», χωρίς σπουδαίες τεχνολογικές ικανότητες, έτοιμο να διαλυθεί με ένα (δυτικό) φύσημα. Ή, άντε, με περισσότερα.

Συνεπώς η ανακοίνωση της επίσημης δοκιμής του πυρηνοκίνητου πυραύλου κρουζ με το όνομα 9M730 Burevestnik μπορεί κι αυτή να περάσει «ντούκου». Σιγά δηλαδή, τι έγινε; Στις 21 Οκτώβρη ένας πύραυλος, με δυνατότητα πυρηνικής κεφαλής ενός μεγατόνου, κινούμενος με μίνι πυρηνικό αντιδραστήρα, κάλυψε μια απόσταση 14.000 χιλιομέτρων (κάτι περισσότερο από το 1/3 της περιμέτρου της γης…) πετώντας επί 15 ώρες… Κι αυτό δεν είναι καν το βεληνεκές του: μπορεί να πετάει για μέρες, βδομάδες και μήνες, όσο δουλεύει ο αντιδραστήρας του, καθοδηγούμενος (υποθέτουμε…) δορυφορικά, κάνοντας ελιγμούς, αόρατος, αποφεύγοντας τον εντοπισμό του από ραντάρ (κατεβαίνει σε ύψος μόλις 50 μέτρων απ’ το έδαφος ή την θάλασσα) – μέχρι να πάρει την εντολή να κτυπήσει… Δεν χρειάζεται να τον μεταφέρει ούτε βομβαρδιστικό αεροπλάνο, ούτε υποβρύχιο. Απλά εκτοξεύεται απ’ την ξηρά… κι άντε να τον βρείτε μετά…

Πρόκειται για το πρώτο πυρηνικό όπλο που μπορεί να περιπολεί «αόρατο» για μήνες πάνω από μια περιοχή οσονδήποτε μεγάλη… Κακό της κεφαλής μας γενικά (όπως και με τόσα άλλα), όμως αυτό το συγκεκριμένο δεν έχει «αντίδοτο» – και φαίνεται πως θα χρειαστούν κάποια χρόνια μέχρι να φτιαχτεί κάποιο. Που σημαίνει ότι «η ισορροπία τρόμου» μεταξύ αντίπαλων κρατών (ξέρετε ποια…) εξοπλισμένων με πυρηνικά, όπως την μάθαμε (ή την φανταστήκαμε) ως τώρα παύει να ισχύει.

Σταματήστε την γη να κατέβω!!

«Υβριδική ειρήνη»

Τρίτη 21 Οκτώβρη (00.13) >> Όχι μόνο «υβριδικός πόλεμος» που σαν ορολογία χωράει τα πάντα εκτός, ίσως, απ’ τις κλασσικές αρματομαχίες του 2ου παγκόσμιου πολέμου τύπου Kursk… Αλλά και «υβριδική ειρήνη» που επίσης χωράει τα πάντα εκτός, ίσως, από πανηγυρικές τελετές σε αίθουσες με πολυέλαιους τύπου «συνθήκη των Βερσαλιών». Η «υβριδική ειρήνη» χωράει ακόμα κι αυτό: μια συμφωνία (υποτίθεται) την οποία δεν υπογράφει καμία απ’ τις εμπλεκόμενες πλευρές! Άρα δεν δεσμεύεται (επίσης) καμία!!!

Αυτό είναι «κατόρθωμα του daddy»… Ή, μάλλον, είναι κατόρθωμα της «Εποχής του Υπερθεάματος» (και όχι απλά του Θεάματος…). Θα υπέθετε κάποιος ότι ο «υβριδισμός» είναι εκδήλωση της συνειδητής πρόθεσης κάποιων για δημιουργία σύγχυσης. Φοβούμαστε ωστόσο ότι η σύγχυση, που θα ήθελε να είναι «δημιουργική» αλλά ακόμα κι αυτό είναι συγκεχυμένο, εδώ κι εκεί ξεφεύγει απ’ τον όποιο σχεδιασμό και γίνεται «τρόπος ύπαρξης». Όσης και για όσο.

(Ενδεικτικά αναφέρουμε το video με το ψόφιο κουνάβι να πιλοτάρει ένα πολεμικό και να βομβαρδίζει με σκατά τους εναντίον του διαδηλωτές στις ηπα…

Πρόκειται για το ίδιο ψόφιο κουνάβι που θα ήθελε να εγγυηθεί κάτι-τις «ειρηνικό» στη μέση Ανατολή, στην ανατολική Ευρώπη και παντού στον πλανήτη και στο ηλιακό σύστημα – εκτός απ’ την «αυλή του», τη νότια αμερική. Ας μην αντιμετωπίζουμε τα περιστατικά αποσπασματικά: στην πραγματικότητα το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να σκηνοθετεί τις φαντασιώσεις του – τις φαντασιώσεις της αμερικανικής παγκόσμιας ηγεμονίας εν προκειμένω – άλλοτε με χρήση σύνθετων αλγόριθμων / ΑΙ, κι άλλοτε βρίσκοντας συνεταίρους – και «γλάστρες», τύπου don Rico, Χριστοδουλίδη, κλπ – κάποιοι απ’ τους οποίους όμως δεν είναι υποχρεωτικά, δηλαδή δεν είναι καθόλου μετα-μεταμοντέρνοι. Και κάνουν τους δικούς «παλαιομοδίτικους» υπολογισμούς… Εννοούμε διάφορους δυτικοασιάτες.)

Αντί να ειρωνευτούμε την άσκηση-της-εξουσίας-ως-(και)-ξετσίπωτη-σκηνοθεσία (εντέλει βίαιη…) θα πρέπει μάλλον να την πάρουμε σοβαρά υπόψη μας ως εκδήλωση της ιστορικής επικαιρότητας της (δυτικής) παρακμής. Μιας καπιταλιστικής, ιμπεριαλιστικής παρακμής εξίσου επικίνδυνης με την ακμή, μόνο με αντεστραμμένο τρόπο. Η «υβριδική ειρήνη» του Sharm el-Sheikh για παράδειγμα επιτρέπει στον αρχιχασάπη του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος να παριστάνει τον νικητή. Και νιώθοντας «νικητής» αυτό το καθεστώς μπορεί να συνεχίσει τους πολέμους του, όχι μόνο απέναντι στους Παλαιστίνιους (εκεί μπορεί να δρα «κατά περίπτωση») αλλά εναντίον, ίσως, και του «κεφαλιού του φιδιού». Δηλαδή της Τεχεράνης. Όμως εκεί δεν χωράνε σκηνοθεσίες.

Ενώ τα καμώματα κάθε δυτικού καραγκιόζη αλέθονται για να ταϊστεί «πληροφοριακά» το πόπολο, η ημερομηνία 18 Οκτώβρη του 2025 δεν έτυχε της προσοχής που θα μπορούσε. Εκείνη την ημέρα έληξε το περιλάλητο Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA), η συμφωνία μεταξύ ιράν, ηπα, αγγλίας, γαλλίας, γερμανίας, ρωσίας και κίνας που είχε υπογραφτεί στις 18 Οκτώβρη του 2015 για τον «διεθνή έλεγχο του πυρηνικού προγράμματος του ιράν».

Το ψόφιο κουνάβι είχε βέβαια «αποχωρήσει» απ’ το JCPOA το 2018, στην πρώτη θητεία του. Οι υπόλοιποι εξακολουθούσαν να συμμετέχουν. Τώρα το Πεκίνο και η Μόσχα μπορούν να σας διαβεβαιώσουν (αν ρωτήσετε…) ότι πράγματι, η Τεχεράνη δεν έχει πια κανένα περιορισμό στο (ειρηνικό…) πυρηνικό της πρόγραμμα. Ενώ το Λονδίνο, το Βερολίνο και μουρμουριστά το Παρίσι θα πουν «όχι, μπορεί να έχει!» – έτσι, επειδή στον φανταστικό τους κόσμο στις δυτικές πρωτεύουσες κατοικούν πάντα οι πρίγκηπες (του χάους).

Έχει κάποια πρακτική σημασία αυτή η «λήξη»; Έχει, την εξής (που θα χαθεί στις δυτικές σκηνοθεσίες αλλά όχι στην πραγματικότητα του υπόλοιπου πλανήτη): ο χωροφύλακας των δυτικών ιμπεριαλισμών θα συνεχίσει να ισχυρίζεται ότι «το ιράν είναι λίγο πριν τα πυρηνικά όπλα, οπότε πρέπει να ισοπεδωθεί»∙ τα δυτικά αφεντικά θα συνεχίζουν να αναθέτουν στον ατζέντη τους την «βρώμικη δουλειά»∙ αλλά η Μόσχα και το Πεκίνο θα έχουν όλη την ευκολία να υπερασπιστούν τον σύμμαχό τους ως «συνηγορία στη διεθνή νομιμότητα». Επειδή η «παλιά» τέτοια δεν υπάρχει ανακατασκευάζεται όμως υπό την αιγίδα των κρατών του ευρασιατικού project∙ και επειδή αρκετοί ακόμα σ’ αυτόν τον πλανήτη χρειάζονται μια κάποια «διεθνή νομιμότητα» για να νοιώθουν ασφαλείς, αυτοί οι «αρκετοί» θα μαγνητιστούν ακόμα περισσότερο με την ανατολή – αφού οι παρακμιακοί της δύσης θέλουν να αναβιώσουν την πιο wild εκδοχή της.