Τί ακριβώς είναι η «πίεση»;

Δευτέρα 9 Μάρτη. Για κακή τύχη της ελληνικής εθνικιστικής / ιμπεριαλιστικής ρητορικής υπάρχει κι άλλο «σύνορο ευρώπης – τουρκίας». Στην κύπρο! Είναι μια μέτρια περίπτωση για όσους μετανάστες και πρόσφυγες θέλουν να πατήσουν ευρωπαϊκό έδαφος σαν βήμα νο 1. Απ’ την τουρκία στην βόρεια κύπρο ταξιδεύει κανείς πολύ απλά. Και απ’ την βόρεια κύπρο περνάει στη νότια με τα πόδια – δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο.

Θα αναρωτηθεί κανείς: και γιατί τότε οι πρόσφυγες / μετανάστες δεν ακολουθούν αυτόν τον εύκολο δρόμο; Πρώτον, επειδή είναι ένας δρόμος που δεν αφήνει κέρδη για τα «γραφεία παράνομων ταξιδίων» – άρα δεν προτείνεται σ’ αυτούς τους ανθρώπους που δεν ξέρουν τις λεπτομέρειες της γεωγραφίας στην ανατολική Μεσόγειο. Και δεύτερον, επειδή απ’ τη νότια κύπρο μπορεί κανείς να διαφύγει προς την κεντρική ευρώπη μόνο αεροπορικά: είναι ο σχετικά πιο ακριβός τρόπος, άρα αφορά ανθρώπους που έχουν (ή μπορούν να βρουν) το αναγκαίο χρήμα για πλαστά διαβατήρια, λαδώματα, κλπ. Αυτή την στιγμή πρέπει να υπάρχουν στη νότια κύπρο τουλάχιστον 8.000 πρόσφυγες / μετανάστες, κυρίως σύριοι· απ’ αυτούς κάτι περισσότεροι από 1000 έχουν αναγνωριστεί σαν πολιτικοί πρόσφυγες.

Όμως το ότι η νότια κύπρος είναι ως τώρα “special” ευρωπαϊκό σύνορο / έδαφος δεν θα εμπόδιζε καθόλου τον «κακούργο» Erdogan να κατευθύνει τις «ροές» προς τα εκεί!!! Ε; Αφού είναι παλιάνθρωπος, αφού καταρρέει, αφού – αφού – αφού… Μπορείτε να φανταστείτε εύκολα τι θα ακουγόταν αν μερικές χιλιάδες πρόσφυγες / μετανάστες περνούσαν απ’ την βόρεια στη νότια κύπρο: ο «κακούργος», που εκβιάζει την ευρώπη για μια λύση στο κυπριακό στα μέτρα του, που εκβιάζει τους αθώους ελληνοκύπριους πότε με την αοζ και πότε με τους μετανάστες, ο μπήξε και ο δείξε… Αλλά – εντελώς ανεξήγητα… – ο «κακούργος» δεν επέλεξε αυτήν την εκδοχή!!!

Μια μικρή ανακεφαλαίωση τώρα. Υπάρχουν 4 (τέσσερεις) ζώνες που θα μπορούσαν να ονομαστούν «σύνορα τουρκίας – ε.ε.». Τα τουρκοβουλγαρικά σύνορα· τα τουρκοελληνικά στον Έβρο· τα τουρκοελληνικά στο ανατολικό Αιγαίο· τα σύνορα μεταξύ βόρειας και νότιας κύπρου. Απ’ αυτές τις 4 (τέσσερεις) ζώνες ο αιώνιος εχθρός, που «πιέζει την Ευρώπη», διάλεξε μία και μόνο μία· και υποδειγματικά απέφυγε ή και εμπόδισε τις άλλες τρεις… Διάλεξε τον Έβρο, και μάλιστα όχι οποιοδήποτε σημείο του, αλλά το μόνο οχυρωμένο, όπου το πέρασμα των μεταναστών θα ήταν αδύνατο: τις Καστανιές…

Τι έχει άραγε ο Έβρος (όχι σαν ποτάμι αλλά σαν ελληνικός νομός…) που τον έκανε τόσο «ελκυστικό για την άσκηση πίεσης στην ε.ε.»; Έχει σχέση η «ιδιαιτερότητά» του με την αμερικανική «στρατηγική εστίαση» της Ουάσιγκτον στην Αλεξανδρούπολη; Έχει σχέση αυτό το κάτι τις του Έβρου με τις καλές σχέσεις Σόφιας – Άγκυρας (και τις εχθρικές Αθήνας – Άγκυρας);

Κι αν ναι τι σχέση έχει το show με τους μετανάστες / πρόσφυγες κι απ’ τις δυο μεριές των συνόρων με αυτήν την «ιδιαιτερότητα» του Έβρου;

Ε;

H γεωπολιτική….

Δευτέρα 9 Μάρτη. Η «ιδιαιτερότητα» του Έβρου έχει γίνει βαριά και γεωπολιτική: βρίσκεται ανάμεσα σε δύο ανταγωνιστικούς, αντίπαλους, εχθρικούς αγωγούς φυσικού αερίου. Ο ένας, υπό κατασκευήν, είναι ο transbalkan, που θα αποτελεί συνέχεια του turkstream 2 και μέσω βουλγαρίας και σερβίας θα παροχετεύει ρωσικό φυσικό αέριο στην κεντρική ευρώπη (φωτογραφία επάνω). Ο άλλος, στα σχέδια ακόμα, είναι ο IGB, που σύμφωνα με τον σχεδιασμό θα παίρνει αέριο απ’ την πλωτή εγκατάσταση εξαέρωσης υγροποιημένου αερίου (LNG) έξω απ’ την Αλεξανδρούπολη, για να το διοχετεύει επίσης προς βορράν… (φωτογραφία κάτω).

Δεν θα εκπλαγείτε αν θυμίσουμε ότι τον πρώτον σωλήνα τον προωθούν / στηρίζουν η Μόσχα, η Άγκυρα, ένα μεγάλο μέρος των αφεντικών στη Σόφια (και ο Μπορίσοφ αυτοπροσώπως), το Βελιγράδι, και οι τελικοί αποδέκτες του αερίου στην κεντρική ευρώπη· ενώ τον δεύτερον η Ουάσιγκτον, η Αθήνα, οι έλληνες εφοπλιστές / γκαζάδες (που καθορίζουν εν προκειμένω τους προσανατολισμούς του ελληνικού ιμπεριαλισμού), και δεν ξέρουμε ποιος άλλος. Δεν θα εκπλαγείτε αν συμπεράνετε πως οι καλές σχέσεις μεταξύ Μπορίσοφ και Ερντογάν οφείλονται και στον υπό κατασκευήν transbalkan· ούτε αν μάθετε ότι η προέκταση του turkstream 2 (σαν χάραξη) παρέκαμψε την ελληνική επικράτεια (πηγαίνοντας κατευθείαν στην βουλγαρική) επειδή στο ελλαδιστάν υπάρχει too much «Pyatt» – δηλαδή «αμερικανική στρατηγική εστίαση» στην Αλεξανδρούπολη και σ’ όλη την ζώνη προς βορρά – και όχι μόνο… Εν τέλει δεν θα ξαφνιαστείτε αν θυμίσουμε ότι στην Αλεξανδρούπολη ο αμερικανικός στρατός φτιάχνει αεροναυτική βάση, με τις ευλογίες τόσο του προηγούμενου φαιορόζ γκουβέρνου, όσο και του τωρινού ρημαδό-…

Με δυο λόγια: η 1 (μία) απ’ τις 4 (τέσσερεις) συνοριακές ζώνες «ε.ε. – τουρκίας», και μόνον αυτή, έχει αυτό το προσόν: προορίζεται για αμερικανο(ελληνική) επιχειρησιακή βάση εναντίον τόσο των pipe project Άγκυρας και Μόσχας προς τα βαλκάνια και την κεντρική ευρώπη, όσο και εναντίον κάθε κράτους χωριστά. Πολύ κοντά στην Μαύρη Θάλασσα, κι ακόμα κοντύτερα στα Δαρδανέλια (: ρωσικός στόλος…) αλλά και στην έξοδο του καναλιού που φτιάχνει ο Ερντογάν ώστε να υπάρχει δεύτερη θαλάσσια διαδρομή απ’ την Μαύρη Θάλασσα στο βόρειο Αιγαίο και ανάποδα – που δεν θα υπάγεται στη διεθνή Συνθήκη του Μοντρέ…

Εντελώς συμπτωματικά εκεί “παίχτηκε το δράμα”… Εντελώς… Κοίτα να δεις κάτι πράματα…

… και η «εργαλειοποίηση», φανερή και κρυφή

Δευτέρα 9 Μάρτη. Όπως με την σύνδεση των μεταναστών / προσφύγων στην τουρκική πλευρά του Έβρου με το Idlib η ντόπια εθνικιστική δημαγωγία προσπάθησε να θολώσει τα νερά παρακάμπτωντας οποιαδήποτε πραγματική εξήγηση για τα κίνητρα του τουρκικού καθεστώτος, το ίδιο επεδίωξε και πέτυχε παραλείποντας οποιαδήποτε εξήγηση του γιατί αυτός ο άθλιος εθνικός εχθρός δεν «βομβάρδισε» με γυναίκες και παιδιά τη Σάμο ή το Καστελόριζο· τη νότια κύπρο ή την βουλγαρική επικράτεια… Κάτι σοβαρό έπρεπε να κρυφτεί – κι αυτό δεν μπορεί παρά να αφορά το «ειδικό» παρόν (και ακόμα περισσότερο το «ειδικό» μέλλον) αυτής της περιοχής. Στον εξελισσόμενο 4ο παγκόσμιο πόλεμο.

Παραμένει όμως ακόμα ένα κενό. Με ποιόν τρόπο αφενός το τουρκικό καθεστώς και αφετέρου το ελληνικό χρησιμοποίησαν τους μετανάστες / πρόσφυγες σε μια τέτοια light και έμμεση σύγκρουση σχετικά με τον ενεργειακό και στρατιωτικό έλεγχο αυτής της μικρής μεν αλλά κρίσιμης ζώνης;

Εδώ η ασταμάτητη μηχανή δεν έχει ακόμα κάτι ακλόνητο να καταθέσει! Μόνο μια υπόθεση εργασίας που, το παραδέχεται, δεν έχει αυτήν την στιγμή ατσάλινα επιχειρήματα υπέρ της. Σπρώχνοντας το τουρκικό καθεστώς μερικές εκατοντάδες πρόσφυγες / μετανάστες πάνω στο φράχτη του Έβρου (το επαναλαμβάνουμε: το πιο οχυρωμένο σημείο του συνοριακού ποταμού) πέρα απ’ το να τραβήξει το Βερολίνο (και όποιον άλλον) στο ζήτημα της αποκατάστασης / ανοικοδόμησης της συρίας, προσπάθησε να κάνει την ζώνη του νομού Έβρου «περισσότερο ευρωπαϊκή υπόθεση» – κόντρα στην (ελληνο)αμερικανοποίησή της. Και, αντίστροφα, το ελληνικό καθεστώς, ακολουθώντας υποδειγματικά την πιο σκληρή απ’ τις παραλλαγές της αντιμεταναστευτικής πολιτικής των ευρωπαϊκών κρατών, κατασκεύασε μια προσομοίωση του «τραμπισμού» (: της λογικής του τείχους στα σύνορα με το μεξικό και της στρατιωτικής διαχείρισης των λατίνων μεταναστών) σε τυπικά «ευρωπαϊκό έδαφος». Μ’ άλλα λόγια «αμερικανοποίησε» το ζήτημα – παρόλες τις «εκκλήσεις» για «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη», που απαιτούν πάντως την ενίσχυση αυτής ακριβώς της στρατιωτικοποίησης ολόκληρης της χερσαίας ζώνης στα δυτικά του ποταμού.

Η στρατιωτικοποίηση της «διαχείρισης των ροών» δεν είναι άγνωστη στα «ήθη» της «ευρώπης κάστρου»! Είναι γνωστή τόσο στα βουλγαροτουρκικά σύνορα· όσο και στους ισπανικούς θύλακες στο μαρόκο· με έναν διαφορετικό τρόπο είναι γνωστή και στην τακτική της Ρώμης που ενισχύει τις λιβυκές ένοπλες συμμορίες για να κάνουν την δουλειά της «αποτροπής» για λογαριασμό της. Είναι γνωστή επίσης και στο κυνήγι των διεθνών μκο στη Μεσόγειο και στον ανατολικό Αιγαίο – που τώρα μοιάζει να έχει κοπάσει, αλλά έφτασε σε ακραίες καταστάσεις μέχρι και πριν λίγους μήνες.

Ωστόσο είναι ψέμα ότι το ελληνικό κράτος δεν μπορούσε παρά να ρίχνει διακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες εναντίον άοπλων μεταναστών / προσφύγων – προκειμένου να «προστατέψει τα σύνορα της ευρώπης»!!! Αν ήθελε κάτι τέτοιο απλά θα χρειάζονταν άμεσες επαφές και συνεννοήσεις με το τουρκικό καθεστώς! Ακόμα και μια έκτακτη και ακαριαία επείγουσα συνάντηση ευρωπαίων και τούρκων αξιωματούχων, ήδη απ’ το Σάββατο 29 Φλεβάρη, θα μπορούσε να έχει απαιτήσει. Οι ανοικτές «πολιτικές διαβουλεύσεις» με την Άγκυρα θα αφαιρούσαν απ’ την ιστορία (και την όποια «κακόβουλη» τουρκική μεθόδευση) το στοιχείο του συζητήσιμου αυθορμητισμού των προσφύγων / μεταναστών – στην προκειμένη περίπτωση. Και θα έβαζαν το ζήτημα εξ αρχής σε πολιτική (με όρους κρατών) και όχι σε στρατιωτική βάση.

Δεν έκανε όμως αυτό το ρημαδογκουβέρνο! Δεν «πολιτικοποίησε», αλλά αντίθετα στρατιωτικοποίησε ακαριαία την εμφάνιση μερικών εκατοντάδων ανθρώπων στο συνοριακό πέρασμα. Κι εκεί βρίσκεται το “μυστικό”, αν μπορούμε να το πούμε έτσι. Αν το τουρκικό καθεστώς «εργαλειοποίησε ανθρωπιστικά» μερικές εκατοντάδες φυγάδων απ’ την μια μεριά του ποταμού υποδεικνύοντάς τους σχεδόν το «αδύνατο», την επίθεση σ’ ένα φράχτη που από πίσω είχε στρατοαστυνομία, το ελληνικό καθεστώς έκανε το ίδιο σε πολύ χειρότερη version απ’ την άλλη μεριά του ποταμού, χαρακτηρίζοντάς τους «εισβολείς» και αντιμετωπίζοντάς του ανάλογα. «Άοπλη εμπροσθοφυλακή του εχθρού»! Πρόκειται για πλήρη και ακριβέστατη αντιγραφή της ρητορικής του ψόφιου κουναβιού!

Και ασφαλώς ένας Pyatt και ένας Palmer εκτίμησαν αυτή τη στάση, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Όχι μόνο για την ρατσιστική έκφανση της ελληνικής «εργαλειοποίησης» των μεταναστών και των προσφύγων. Όχι μόνο για την επιστράτευση κάθε λαϊκοφασιστικού κατακαθιού, απ’ αυτά που πάντα είναι πρόθυμα να δουλέψουν για κάποιο project «stay behind»… Αλλά και επειδή κυρίως – το λένε με κάθε τρόπο πια – η ζώνη στα δυτικά του Έβρου είναι «ζωτικός χώρος» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού· και ο «σουλτάνος» δεν είναι σύμμαχός του…

Υποθέτουμε ότι θα θεωρήσετε τολμηρή την προσέγγισή μας. Εμείς την θεωρούμε κοινότοπη. Κι αυτό επειδή όταν το ελληνικό κράτος καλούσε την frontex και, κυρίως, το νατο (το νατο!!!) να αναλάβουν να εμποδίζουν τις «ροές» μεταναστών και προσφύγων απ’ τα τουρκικά παράλια προς τα ελληνικά νησιά (θυμάστε πόσα χρόνια τώρα;) αυτό ακριβώς έκανε: εργαλειοποιούσε τους πρόσφυγες / μετανάστες με σκοπό την άτυπη και στρατιωτική κατοχύρωση όχι απλά των θαλάσσιων συνόρων του προς τα ανατολικά· αλλά, κυρίως, την κατοχύρωση του ότι υπάρχει μια συνεχής (θαλάσσια) συνοριακή γραμμή στο ανατολικό Αιγαίο, απ’ την Αλεξανδρούπολη ως το Καστελόριζο· έμμεσα, δηλαδή, την άτυπη μεν αλλά ισχυρή συμβολικά «επιβεβαίωση» του ότι το τουρκικό κράτος δεν έχει αοζ στο Αιγαίο… Αυτήν την εργαλειοποίηση την έκανε το ελλαδιστάν με «δικαιολογία» ότι και η τουρκία, «αφήνοντας ροές», θέλει το ελληνικό κακό. Το κόλπο δεν έπιασε, απλά κανείς δεν είναι τόσο ηλίθιος ώστε να μπλέκει σε τέτοια κόλπα. Προσπαθήθηκε όμως!

Το να υπάγει τους μετανάστες / πρόσφυγες σε γεωπολιτικές επιθετικές αξιώσεις δεν είναι καθόλου άγνωστο ή ξένο για την ελληνική αντι-μεταναστευτική πολιτική. Από τότε που οι «σκούπες» κατά των μεταναστών απ’ την αλβανία και το «ξαπόστελμά τους πίσω» παρακολουθούσε την όποια «ανυπακοή» των Τιράνων απέναντι στην Αθήνα – θυμάστε τα ‘90s; Όσες / όσοι έχετε την ηλικία δεν θα πρέπει να τα ξεχνάτε: αν το ένα μάτι του ντόπιου ρατσισμού / κανιβαλισμού γυάλιζε πάντα απ’ την εκμετάλλευση της φτηνής δουλειάς των βαλκάνιων προλετάριων, το άλλο γυάλιζε απ’ τις δυνατότητες να χρησιμοποιηθούν σαν «μάζα κρέατος» για να αποσπαστούν νταβατζιλίδικα πρόσοδοι απ’ τα κράτη καταγωγής τους. Κι αυτό γινόταν συστηματικά επί χρόνια με το αλβανικό κράτος…

Όχι λοιπόν. Παρότι παραδεχόμαστε ότι δεν έχουμε αυτή τη στιγμή ακλόνητα στοιχεία για την θέση μας, μόνο τολμηρή δεν είναι… Το μόνο τολμηρό σ’ αυτήν είναι η συνολική απόρριψη των «αληθειών» του ντόπιου κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου.

Αυτό; Ναι… Το εννοούμε! Μοναχικά ξεμοναχικά δεν το διαπραγματευόμαστε!

(φωτογραφία: Ο ορισμός του “οι φίλοι στα δύσκολα φαίνονται”… Απ’ την Παλαιστίνη στον Έβρο και πάλι πίσω. Οι εγκάθετοι πίσω απ’ την ανάρτηση λένε πολύ περισσότερα απ’ όσα νομίζουν…)

Τα πυρομαχικά του εχθρού

Σάββατο 7 Μάρτη. Ο σκιτσογράφος της καθεστωτικής καθημερινής έβγαλε προχτές τον καλύτερο φασιστικό εαυτό του, σύμφωνα άλλωστε με τις πεποιθήσεις της κοινής γνώμης και του κράτους. Το σκίτσο έχει την δυνατότητα να συμπυκνώσει στερεότυπα, κι εδώ γίνεται επίδειξη οριενταλισμού (οι «μουσάτοι»…), σεξισμού, ρατσισμού και εθνικισμού. Τέσσερα σε ένα.

Αλλά εφευρέτες της «εργαλειοποίησης» (ή και της «οπλοποίησης») των προσφύγων και των μεταναστών, όπως λέει το εντόπιο φασισταριό προκειμένου να δικαιολογήσει την «εθνική άμυνα» απέναντί τους, δεν είναι οι τούρκοι. Ο ντόπιος μικροαστός λωτοφάγος – μάζα δεν έχει φυσικά λόγους να θυμάται τι χειροκροτούσε πριν από σχεδόν 5 χρόνια. Αλλά στις 6 Μάρτη του 2015 ο ογκόλιθος υπ.εξ. Nick the greek και ένα μήνα μετά, στις 7 Απρίλη, ο ψεκασμένος υπ.αμ. έτσι απειλούσαν την τρισκατάρατη «ευρώπη», κάνοντας πλάτη στον νάρκισσο υπ.οικ. που ετοιμαζόταν να την διαλύσει «απ’ τα μέσα»…

Αυτά τα εθνικά κατορθώματα πρέπει να πατεντάρονται – για να πληρώνουν όσοι θέλουν να τα αντιγράψουν.

(Εν τω μεταξύ διάφοροι «ευαίσθητοι φίλοι των μεταναστών» βγάζουν τον σκασμό, αφού επιπλέον – και κυρίως – είναι πατριώτες: φταίει ο Erdogan λένε, παρότι “λυπούνται για τους ανθρώπους”. Ξεπλένουν έτσι όλο το εντόπιο φασισταριό που έχει βρει πεδίο δράσης.

Εννοείται πως οι ίδιοι αριστερούληδες έβγαλαν τον σκασμό όταν ο Κοτζιάς και ο Καμμένος χρησιμοποιούσαν τους μετανάστες σαν απειλή… Στα λόγια μεν (αφού το ελλαδιστάν δεν έχει χερσαία σύνορα με την “ανθελληνική” γερμανία, αλλά στο ίδιο ακριβώς μοτίβο υποτίμησης / απανθρωποποίησής τους. Και με ζητούμενο λεφτά…

Έβγαζαν τον σκασμό κι όταν ο “ανθρωπιστής” Μουζάλας ανακοίνωνε, σα να επρόκειτο δελτίο καιρού, ότι “φέτος θα έχουμε νεκρούς απ’ το κρύο” στα κάτεργα των νησιών· ή ότι “οι καταγγελίες για βιασμούς στα κάτεργα είναι φαντασιώσεις και δεν ασχολούμαστε…”)

Η βλακεία με «επαναστατόσημα»…

Πέμπτη 5 Μάρτη. Η ασταμάτητη μηχανή είναι αναγκασμένη να επαναληφθεί αυτούσια – δυστυχώς είναι αναγκασμένη. Παρακάτω είναι η επανάληψη ενός απ’ τα πιο πρόσφατα (και καθόλου το μοναδικό: αυτή η ιστορία κρατάει χρόνια…) μάταια ουρλιαχτά της. Περσινά ουρλιαχτά, με ημερομηνία 11 Ιούλη (2019). Διαβάστε προσεκτικά:

Γιατί στα μέρη μας αυτό το κάθαρμα που λέγεται Μουζάλας την έβγαλε καθαρή και έξω από οποιαδήποτε κριτική όταν ασκούσε τα θεάρεστα για τους φαιορόζ καθήκοντά του σε βάρος των μεταναστών / προσφύγων; Γιατί στα μέρη μας το άλλο κάθαρμα που λέγεται Καμμένος την έβγαλε καθαρή και έξω από οποιαδήποτε κριτική όταν έκανε τα ίδια; Γιατί στα μέρη μας το ελληνικό κράτος και παρακράτος στη φαιορόζ αντιμεταναστευτική διαχείρισή του την έβγαλε καθαρή και έξω από οποιαδήποτε κριτική για τις δολοφονίες, τους βιασμούς, την φρίκη των στρατοπέδων συγκέντρωσης στα νησιά; Γιατί οι φαιορόζ δεν βρέθηκαν ούτε καν την προσχηματική ανάγκη να δώσουν λογαριασμό για τα εγκλήματά τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης; Γιατί ο φασισμός περνάει ντούκου αν έχει “προσεγμένο” και “αριστερό” περιτύλιγμα; Ποιοί παριστάνουν τους δήθεν “εχθρούς της κυβερνοαριστεράς” ενώ στην πραγματικότητα είναι αποφύσεις της;

Την απάντηση την ξέρουμε και την ξέρετε. Την έβγαλαν καθαρή τα αφεντικά και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι επειδή οι “φίλοι των μεταναστών” θεωρήσαν ότι ο νούμερο 1, 2, 3, 4 και 5 στόχος, χωρίς επόμενο, ήταν οι μ.κ.ο. Τόσο απλά: οι “φίλοι των μετανάστων” πέταξαν την μπάλα όσο πιο μακρυά γινόταν, άλλοι συνειδητά και άλλη από απεριόριστη βλακεία, και καθάρισαν. Όχι μόνο οι ίδιοι. Καθάρισαν και το ελληνικό κράτος / παρακράτος. Κορδώθηκαν όσο κορδώθηκαν, κτύπησαν φιλικά οι μεν τις πλάτες των δε, και πήγαν γι’ άλλα…

Μήπως μέσα στο ροζ “αριστερό συννεφάκι” αυτών των καθαρμάτων της εξουσίας που λέγονται “συριζα” αναπτύχθηκαν και εφαρμόστηκαν συστηματικά “πρακτικές Σαλβίνι”, σα συνέχεια των ίδιων πρακτικών που έκαναν τα προηγούμενα πρασινομπλέ καθάρματα;

Μήπως η ανάθεση στον στρατό της “επιμελητείας” των στρατοπέδων συγκέντρωσης ήταν πρακτικά εγκληματική;

Μήπως τα κρατικά και παρακρατικά κυκλώματα έφαγαν συστηματικά τα λεφτά της ε.ε. που προορίζονταν για τους πρόσφυγες;

Μήπως οι δηλώσεις του Μουζάλα του είδους “ε, τον χειμώνα περιμένουμε να πεθάνουν μερικοί απ’ το κρύο” είναι έγκλημα πρώτης γραμμής;

Μήπως τα βασανιστήρια των στρατοπέδων συγκέντρωσης στα νησιά είναι απλά η εισαγωγή στην οργανωμένη εγκληματοποίηση των μεταναστών / προσφύγων στην Αθήνα, όπου προσπαθούν όπως όπως να μαζέψουν λεφτά για να φύγουν απο εδώ;

Μήπως τα “προβλήματα δημόσιας τάξης” στην Αθήνα κατασκευάζονται απ’ το κράτος / παρακράτος (και) στα στρατόπεδα συγκέντρωσης;

Μήπως οι μετανάστες / πρόσφυγες είναι πρώτη ύλη εκμετάλλευσης απ’ το ενοποιημένο κράτος / παρακράτος στην ελλάδα;

Μήπως η κρατικοποίηση του εγκλήματος αλέθει τις ζωές των Άλλων;

Μήπως… μήπως… Μήπως όλα αυτά και άλλα θα έπρεπε να είναι εδώ και χρόνια στόχοι αποφασιστικής αντιρατσιστικής / αντιφασιστικής δράσης;

Όοοοοοχι! Όχι ρε, τρελός είσαι; Άσε μας τώρα, να τρέχουμε!… Οι μ.κ.ο. φταίνε! (Φυσικά τα αφεντικά διάφορων ντόπιων μ.κ.ο είναι χωμένα ως τις ρίζες των μαλλιών τους σ’ αυτήν την εγκληματική διαχείριση. Αλλά σαν τελευταίος τροχός. Δεν έχουν οι μ.κ.ο. τον έλεγχο, τον σχεδιασμό, τη νομική, αστυνομική, στρατιωτική διαχείριση!)

Αφού, λοιπόν, φταίνε (έφταιγαν) οι μ.κ.ο. ξεμπερδεύει ο κάθε ενδιαφερόμενος εύκολα: τις καταγγέλει, και έχει κάνει το “επαναστατικό” καθήκον του! Και, φυσικά, η κάθε Mardini και η κάθε Rackete είναι πολύ ενοχλητικές…

Ο ψευτοαντιρατσισμός σαν «το κινηματικό συμπλήρωμα» του ρατσισμού; Ναι, κάπως έτσι… Όπως, ακριβώς, ο ψευτοαντιφασισμός προωθείται σαν το συμπλήρωμα του ισραηλινού φασισμού και της ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας… Παχιά λόγια, θεωρίες, παπαριές, ιδεολογικές αντιστροφές, προβοκάτσιες – και στην ούγια με ψιλά γράμματα η υπογραφή: «κράτος»…

… που ανοίγει τον δρόμο στους φασίστες…

Πέμπτη 5 Μάρτη. Υποθέτουμε ότι το ξέρετε ήδη: το καινούργιο χόμπι των ντόπιων φασιστών (και όχι μόνο στα νησιά…) είναι το κυνήγι όσων δουλεύουν σε μκο που στηρίζουν μετανάστες και πρόσφυγες. Και όχι μόνο των ντόπιων: θα έρθουν και διεθνή βοθρολύματα, για να υπεραπιστούν «τα σύνορα της χριστιανικής ευρώπης» – οι μελλοντικοί Breivik…

Οι ντόπιοι αξιοποιούν… τι; Υιοθετούν την δήθεν “αριστερή ορολογία” (“αποθήκη ψυχών”…). Και αξιοποιούν το γεγονός ότι η δήθεν «κινηματική» (μικροαστική ως το μεδούλι) στοχοποίηση των μκο πήγαινε παράλληλα με την κρατική δυσφορία για την παρουσία τους, ειδικά σε «καυτά» σημεία – κι ας παρίσταναν οι «επαναστάτες» ότι δεν το ξέρουν. Φυσικά, το πρόβλημα του ελληνικού κράτους / παρακράτους δεν ήταν τα λαμόγια ιδιοκτήτες διάφορων ελληνικών μκο… Αλλά – κυρίως – οι διεθνείς μκο, και οι διεθνείς εθελοντές σ’ αυτές: γιατί αυτοί (και όχι τα καλόπαιδα των ελληνικών επαναστατημένων μπαρ και πάρτυ…) ήταν και είναι μάρτυρες του τι συμβαίνει στα κάθε είδους σύνορα, στις κωλοτρυπίδες της «ανθρωπιστικής φροντίδας» α λα ελληνικά, και στις Μόριες… Αυτοί συνέβαλαν στο να γίνεται γνωστή διεθνώς η ελληνική «πολιτική αποτροπής», δεξιά κι αριστερή…

Δεν πέρασε πολύς καιρός απ’ το περασμένο καλοκαίρι, ήρθε όμως δυστυχώς η ιστορική στιγμή για να αποδειχθεί, για άλλη μια φορά, πως όταν ρίχνεις στον γάμο του καραγκιόζη (επειδή έτσι ταΐζεται ο μικροαστικός ναρκισισμός σου) θα έρθει ο καραγκιόζης να σου πάρει το όπλο για να ρίξει εκεί που τον βοήθησες να σημαδέψει… Η «καταγγελία των μκο» ολοκληρώνεται τώρα απ’ τους «αγανακτισμένους»: είναι πράκτορες του … Σόρος! Οι φασίστες μάλιστα, έχοντας πίσω τους το κράτος / παρακράτος (αυτό που πάντα κτυπούσε τους πρόσφυγες / μετανάστες), δεν μένουν στα λόγια! Είναι και …. «αντι-μκο ακτιβιστές»!!!

Δεν πρόσεξε κανείς το πως η ντόπια αριστερά και άκρα αριστερά άνοιξαν τον δρόμο στα βοθρολύματα, με τα εθνικιστικά τους συνθήματα περί «εξόδου απ’ την ε.ε.» και «επιστροφής στο εθνικό νόμισμα» και με τις εθνικές σημαίες των αγανακτισμένων στο Σύνταγμα; Όχι, κανείς δεν το πρόσεξε. Η αλήθεια είναι ότι πολλοί βολεύονται με την “αριστεροσύνη”, ακόμα κι αν την βρίζουν…. Κι έτσι, απρόσεκτοι, ανόητοι, ή απλά σε κατάσταση selfie, επανέλαβαν το ίδιο έργο: αφού αθώωσαν το ντόπιο κράτος και παρακράτος για την βία κατά των μεταναστών / προσφύγων, αφού βρήκαν τους «ενόχους» γι’ αυτήν την βία, τώρα…

Τώρα; Θα απολογηθεί δημόσια κανείς για την βολική τυφλότητά του; Όχι. Θα απολογηθεί κανείς για τον μικροαστισμό του; Όχι. Θα απολογηθεί κανείς για την ευκολία του «είμαι γαμάτος, έβγαλα και ωραία αφίσα»; Όχι….

Γιατί να απολογηθεί; Οι παρέες και οι δημόσιες σχέσεις είναι που έχουν σημασία… Και η αμνησία (ή η επιλεκτική μνήμη)… Είναι μόδα να είσαι δεξιός και να παριστάνεις ότι δεν είσαι!

Και στην ούγια με ψιλά γράμματα πάντα η ίδια υπογραφή: «κράτος»…

Εθνική πλύση εγκεφάλου

Τετάρτη 4 Μάρτη. Ο περασμένος Γενάρης ήταν «ο μήνας του Haftar»: το πόπολο, εκστασιασμένο, άκουσε, ξανάκουσε και ξανάκουσε (μέχρις ότου μπορούσε να συλλαβίζει / παπαγαλίζει με άνεση το όνομα του «τζενεράλ» στα αναλογικά και ψηφιακά καφενεία) ότι το ελλαδιστάν είχε έναν σπουδαίο, γενναίο σύμμαχο κρυμμένο κάπου στην λιβυκή έρημο… Που θα έβαζε στη θέση του τον θρασύτατο Erdogan ισοπεδώνοντας την λυβική πρωτεύουσα (Tripoli) όπου ζουν 2,5 εκατομμύρια ψυχές· και φυσικά θα βούλιαζε ακόμα και τουρκικό κανώ αν τολμούσε να πλησιάσει…

Το τέλος του Φλεβάρη και η αρχή του Μάρτη έχει ένα άλλο εθνικό φροντιστήριο. Το Idlib. Με την ίδια έκσταση και τον ίδιο θυμό το πόπολο ακούει, ξανακούει και ξανακούει (μέχρι να το λέει απ’ έξω) ότι υπάρχει κάποιο μέρος κάπου στη συρία όπου ο μισητός «σουλτάνος» ηττάται… και γι’ αυτό τα κάνει όλα αυτά να στέλνει χιλιάδες (άοπλους) πρόσφυγες και μετανάστες να «εισβάλουν στην ελλάδα»… Όχι για να ρεφάρει κατακτώντας ελληνικό έδαφος – αλλά για να εκβιάσει την ευρώπη… Με μια κουβέντα: ο Erdogan εκβιάσει την ευρώπη μέσω των προσφύγων / μεταναστών στον Έβρο επειδή ηττάται στο Idlib… Ουάου! Αληθινή παγκοσμιοποίηση!!!

Δεν υπάρχει σοφός, σοφότερος ή σοφότατος εθνικός δημαγωγός που να λυπάται την επανάληψη του πιο πάνω δόγματος… Πρόκειται για συστηματική παράκρουση! Που γίνεται υποδόρεια επειδή, απλά, το ντόπιο φασισταριό δεν ενδιαφέρεται ούτε για γενναίους «τζενεράλ» ούτε για τουρκικά Βατερλώ – παρότι γουστάρει το αίμα των οχτρών. Ωστόσο είναι παράκρουση, και πρέπει να την υποδείξουμε. Γιατί είναι δηλωτική (άλλη μια καταδήλωση, ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία…) του πως δουλεύει η εθνικιστική δημαγωγική μηχανή, του πως γίνεται η εθνική πλύση εγκεφάλου, και γιατί η ελληνική παραγωγή ειδικών συστημικής ηλιθιότητας δεν προσφέρεται για εξαγωγή – λόγω εξαιρετικά χαμηλής ποιότητας.

Ηττάται πράγματι ο Erdogan στο Idlib; Θα το δούμε στη συνέχεια. Για χάρη της ανάλυσης ας πούμε «ναι»…. Τί σχέση έχει, όμως, αυτή η «ήττα» με τους πρόσφυγες / μετανάστες στα τουρκοελληνικά σύνορα; Πώς συνδέεται αυτή η διαχείρισή τους με την ήττα; Συνδέεται;

Κανείς (δημαγωγός, ειδικός ή ανειδίκευτος) δεν προτείνει μια σύνδεση που να αντέχει στη λογική. Μόνο υπονοούμενα. Δεν υπάρχει καμμία απάντηση σε απορίες που είναι λογικές – και απαγορευμένες. Για παράδειγμα: πώς ακριβώς τα ευρωπαϊκά κράτη («πιεσμένα» απ’ την «απειλή των μεταναστευτικών ροών»…) θα βοηθήσουν τον Erdogan να ρεφάρει την (υποτιθέμενη) ήττα του στο Idlib; Θα του στείλουν στρατό; Όχι! Θα του στείλουν το νατο; Όχι! Θα τον κτυπήσουν στοργικά στην πλάτη; Σιγά! Ακόμα κι αν επρόκειτο να του δώσουν λεφτά (;) σε τι αυτό θα ισορροπούσε μια ήττα στο Idlib που παρουσιάζεται σαν «στρατηγική», στα όρια της καταστροφής;

Και τι είδους «πίεση» είναι αυτή προς την ευρώπη; Πιστεύει, άραγε, ο Erdogan, πως αν περάσουν 1000, 10.000 ή 50.000 πρόσφυγες / μετανάστες σε ελληνικό έδαφος θα ανοίξουν, με κάποιο μαγικό τρόπο, όλα τα δυτικοβαλκανικά σύνορα ως την κεντρική ευρώπη; Ή, ειπωμένο αλλιώς: ποιά είναι η «πίεση» προς την ευρώπη μέσω μεταναστών και προσφύγων στο ελλαδιστάν; Αφού παγιδεύονται εδώ! Μήπως θα είναι μια «πίεση – καραμπόλα», του είδους «η τουρκία πιέζει την ελλάδα που με τη σειρά της θα πιέσει την ευρώπη»; Δακρύβρεχτο – και αβάσταχτα ελληνικό (το παραμύθι)! Αλλά αν επρόκειτο, τελικά, Άγκυρα και Αθήνα να «πιέζουν» εκ των πραγμάτων μαζί (επειδή… Idlib!!), αυτό δεν θα έπρεπε να γίνει οργανωμένα και καθαρά;

Ενώ πρόκειται για παρανοϊκή αλληλουχία, χωρίς λογική, έχει μια σκοπιμότητα – αποκλειστικά για εσωτερική κατανάλωση, επιπέδου θείας Λίτσας: ο άθλιος «σουλτάνος» κάνει όσα κάνει «σε βάρος μας» επειδή καταρρέει. Oπότε, λίγη υπομονή ακόμα, και θα δρέψουμε (σαν ελλαδιστάν) τους καρπούς αυτής της κατάρρευσης. Η ρητορική αυτή είναι μονότονη έως κατατονική. Εδώ και χρόνια το τουρκικό καθεστώς καταρρέει (οικονομικά, πολιτικά, θεσμικά, στρατιωτικά…) και το ελλαδιστάν απλά «εισπράτει» τις αντιδράσεις, τους σπασμούς αυτής της κατάρρευσης… Αλλά αξίζει τον κόπο: κάνουμε ότι μπορούμε να συμβάλλουμε στην κατάρρευση, και στο τέλος θα νικήσουμε!

Η συσχέτιση των μεταναστών / προσφύγων με την «ήττα στο Idlib» είναι μια ακόμα παραλλαγή του ίδιου εθνικά χρήσιμου τροπαριού: η τουρκία βουλιάζει. Κι αυτό που πρέπει να κάνει το ελλαδιστάν είναι να συμβάλει στο βούλιαγμα. Πώς; Με τις κατάλληλες συμμαχίες. Πρώτα απ’ όλα με την Ουάσιγκτον· ύστερα με ό,τι είναι διαθέσιμο στην ευρώπη· και μετά με κάθε καρυδιάς καρύδι, αρκεί να είναι αντιτουρκικό…

Για την εθνική / εθνικιστική ρητορική τα πάντα (απ’ τις αοζ ως τους πρόσφυγες και τους μετανάστες) νοηματοδοτούνται με έναν μόνο τρόπο: σαν παραλλαγές του αντιτουρκισμού και της «εξασφάλισης αντιτουρκικών συμμαχιών».

Κι έτσι συμβαίνει αυτό που είναι ταυτόχρονα γελοίο και δηλωτικό: για το θέμα των μεταναστών / προσφύγων το ελλαδιστάν ΔΕΝ συζητάει με την Άγκυρα· ούτε καν σε καταστάσεις «εισβολής», «ασύμμετρης απειλής»… Συζητάει όμως με ποιόν; Με τον πρεσβευτή του αφγανιστάν!!! Το εκπρόσωπο, δηλαδή, της «κυβέρνησης» της Καμπούλ, που είναι κυκλωμένη απ’ τους ταλιμπάν! Μάθαμε, τουλάχιστον, ότι υπάρχει πρεσβευτής του αφγανιστάν στο ελλαδιστάν: ίσως να είναι κάποιος σαν τον ναύαρχο του “τζενεράλ”, ξέρετε… Αυτός ο πρεσβευτής θα πρέπει είναι κατευθείαν απόγονος του μεγΑλέκου!

Όπως ξαφνικά (!) ο «τσενεράλ» έγινε «φίλος μας», έτσι μπορεί να γίνει και ο αφγανός «πρόεδρος Ghani»… Αρκεί να είναι κάπως … αντιτούρκος…

Εκείνος ο Guaido δεν είναι άνθρωπος. Είναι διόδιο: άνοιξε τον δρόμο στο ρημαδογκουβέρνο!

Απ’ το Idlib στον Έβρο;

Τετάρτη 4 Μάρτη. Είναι βέβαιο πως η κατάληψη των 2/5 του θύλακα του Idlib απ’ τον συριακό στρατό ‘n friends προκάλεσε ένα ακόμα ξεσπίτωμα για πολλές χιλιάδες αμάχους που ζούσαν σ’ αυτά τα εδάφη. Είναι επίσης βέβαιο ότι μέχρι πριν (αλλά και λίγο μετά) την έναρξη αυτής της εκστρατείας το τουρκικό καθεστώς διαμαρτυρόταν για το κύμα προσφύγων που θα κατευθυνθούν προς την τουρκική επικράτεια…

Τι συνέβη τελικά; Μήπως αυτό το πιο πρόσφατο «κύμα» (κάποιοι δυτικοί μιλουν για 1 εκατομμύριο, αλλά αυτός ο αριθμός είναι υπερβολικός· σίγουρα πάντως πρόκειται για μερικές εκατοντάδες χιλιάδες) συνδέεται κάπως με το «κύμα» στον Έβρο;

Καμμία άμεση σχέση. Αυτές οι χιλιάδες πρόσφυγες του Idlib ΔΕΝ έχουν περάσει σε τουρκικό έδαφος. Τους εμποδίζει ο τουρκικός στρατός, και μάλλον λογικά: ανήκουν στους σκληροπυρηνικούς του Ριάντ… Έχουν μετακινηθεί εντός του θύλακα, με μεγαλύτερη συγκέντρωση προς τα βόρεια, κοντά στα τουρκοσυριακά σύνορα· αλλά χωρίς free pass.

Η μόνη συχέτιση (ίσως τραβηγμένη, όχι απίθανη πάντως) με το «κύμα» που με τις οδηγίες του τουρκικού καθεστώτος ξεκίνησε απ’ την Edirne (: Αδριανούπολη) προς το πολύ κοντινό συνοριακό πέρασμα των Καστανιών (: το καλύτερα φυλασσόμενο αλλά δευτερεύον πέρασμα των τουρκοελληνικών συνόρων – εκεί έχει στηθεί ο φράχτης…) και όχι προς το βασικό οδικό πέρασμα στους Κήπους στα νότια (περίεργο; όχι…) είναι η αντίθετη απ’ αυτήν που προβάλει η ελληνική δημαγωγία. Να αποτύχει η μαζική απόδραση (όπως ήταν το αναμενόμενο) έτσι ώστε το τουρκικό καθεστώς να θυμίσει και στους πρόσφυγες του Idlib ότι ΔΕΝ υπάρχει «ευρωπαϊκή σωτηρία» γι’ αυτούς, και ότι τα μόνα κράτη απ’ τα οποία μπορούν να εξασφαλίσουν εγγυήσεις ζωής είναι τα μέλη του μπλοκ της Αστάνα…

Μακιαβελικό; Ίσως… Αλλά για κράτη μιλάμε.