Tag: ιράν

Πετρέλαιο 3

Πέμπτη 28 Ιούνη. Σαν σε αμόκ ιμπεριαλιστικής παράνοιας η Ουάσιγκτον ξεφεύγει όλο και περισσότερο: μ’ ένα όπλο που είναι καταδικασμένο να αρχίσει να εκπυρσοκροτεί με ρυθμό πολυβόλου (τις «οικονομικές κυρώσεις») συμπεριφέρεται σαν το αφεντικό του πλανήτη, επιχειρώντας να επιβάλει σ’ όλους τους ανταγωνιστές της (αλλά ακόμα και σε συμμάχους της) τι θα αγοράζουν και τι θα πωλούν, σε ποιούς, πότε, και σε τι τιμές!!

Πώς σας φαίνεται;

Είναι σπάνιες οι ιστορικές περίοδοι (και οι γενιές των ανθρώπων που συμβαίνει να τις ζουν) όπου αυτό που λέγεται όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού συμβαίνει μπροστά στα μάτια των πάντων, με χειροπιαστό τρόπο. Η Ουάσιγκτον έχει κηρύξει γενική επίθεση (εξαιρούνται απ’ το στόχαστρό της το Τελ Αβίβ και το Ριάντ), θεωρώντας μάλιστα ότι θα νικήσει.

Πώς σας φαίνεται;

“Μπροστά στα μάτια των πάντων”; Όχι δα. Η απώθηση είναι τρομακτική συναισθηματική και α-λογική συμπεριφορά μπροστά σε κινδύνους που δεν είναι άμεσοι, είναι μελλοντικοί, και … «χώσε το κεφάλι στην άμμο»…

Ο εύλογος τρόμος αφορά φυσικά τον επόμενο γύρο, μετά την διαγραφόμενη οικονομική ήττα των ηπα. Η οποία δεν είναι κάτι που «θα» συμβεί, αλλά κάτι που συμβαίνει ήδη. Το μόνο που δεν θα περιλαμβάνεται σ’ αυτόν τον επόμενο γύρο θα είναι ένα αμερικανικό «συγγνώμη που σας αναστατώσαμε…»

Όμως το θεωρείτε φρόνιμο, έξυπνο, να παραδοθείτε στον φόβο που προκαλεί αυτή η «όξυνση»…; Το θεωρείτε έξυπνο να αγοράσετε έναν κουβά άμμο, για προσωπική, external use;

Αν ναι, αγοράστε δύο (κουβάδες). Ποτέ δεν ξέρεις πόσο χώμα θέλει ο φόβος για να φυτευτεί… Και αργότερα ν’ ανθίσει…

«Εμπορικοί» πόλεμοι…

Κυριακή 24 Ιούνη. Απομένει κάτι περισσότερο από ένα μήνα. Απ’ τις αρχές Αυγούστου η Ουάσιγκτον θα αρχίσει να επιβάλλει τοις μετρητοίς «τιμωρίες» σε όσους ευρωπαίους κάνουν δουλειές με την Τεχεράνη. Τι κάνουν επ’ αυτού τα ευρωπαϊκά κράτη και αφεντικά;

Κάποιες εταιρείες έχουν ανακοινώσει ότι θα αποχωρήσουν απ’ τις «επενδύσεις» τους στον ιρανικό καπιταλισμό. Άλλες το αντίθετο. Το Βερολίνο έφτιαξε ειδική υπηρεσία χρηματοπιστωτικών συμβουλών ώστε οι γερμανικές εταιρείες να αποφύγουν τις «κυρώσεις» ή να μετριάσουν τις συνέπειές τους.

Ωστόσο όπως εξελίσσεται ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός, το «οικονομικές κυρώσεις για δουλειές με το ιράν» είναι πια ένα μόνο κεφάλαιο των εκατέρωθεν ριπών. Μετά τους αμερικανικούς δασμούς στις εισαγωγές ατσαλιού και σιδήρου, όλοι τα υπόλοιπα κράτη των οποίων τα αφεντικά θίγονται, προχωρούν σε αντίποινα: καναδάς, ε.ε., ρωσία, κίνα, ινδία, ιαπωνία, αυστραλία, μεξικό… Η ψοφιοκουναβική διοίκηση έχει ακόμα μισο-απασφαλισμένες δύο βόμβες: μία για δασμούς 20% στις εισαγωγές ευρωπαϊκών αυτοκινήτων, κι άλλη μία για την καταστροφή της κινεζικής ZTE. Και, βέβαια, απειλεί όποιον ανακατευτεί στην κατασκευή του nord stream 2…

Οι «αισιόδοξοι» (;;) υποστηρίζουν ότι «κάπου / κάπως» θα γίνουν συμβιβασμοί, μέσω διαπραγματεύσεων και αμοιβαίων υποχωρήσεων. Δεν φαίνεται τέτοιο πράγμα στον ορίζοντα. Αλλά ακόμα κι αν βρισκόταν, θα ήταν εξαιρετικά προσωρινό.

Η τάση απο-παγκοσμιοποίησης δεν είναι θέμα τακτικής· ειδικά για όσους έχουν ηττηθεί στην προηγούμενη φάση.

Χημικές επιθέσεις…

Κυριακή 24 Ιούνη. Θυμάστε εκείνη την «μυστηριώδη επίθεση με χημικά» στην Douma, στα ανατολικά της Δαμασκού, στις 7 Απρίλη; Η έκθεση των ειδικών περί τα χημικά όπλα (που έκαναν την επιτόπου έρευνα) αναμένεται. Μια άλλη επιτροπή του οηε όμως, για εγκλήματα πολέμου, θεωρεί ότι ξέρει – και ετοιμάζει μια σχετική ανακοίνωση.

Όπου θα λέει τι; Ότι έγινε μια τέτοια επίθεση (με μια φιάλη γκαζιού γεμισμένη με κάποιο δηλητηριώδες αέριο)· ότι ένας αριθμός κατοίκων της πολυκατοικίας που κτυπήθηκε πέθανε εξαιτίας της εισπνοής αυτού του αερίου· αλλά, επίσης, ότι χρειάζονται παραπάνω έρευνες επειδή (σύμφωνα με τον Hanny Megally, αιγύπτιο δικηγόρο ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που προφανώς έχει κάποια σχέση με την συγκεκριμένη επιτροπή, και μίλησε στην αμερικανική καθεστωτική εφημερίδα New York Times) επειδή δεν ξέρει ποιο είναι το αέριο που τους σκότωσε.

Προκύπτει, ωστόσο, ότι υπήρξαν διαφωνίες μεταξύ των μελών της συγκεκριμένης επιτροπής ως προς την ισχύ των αποδείξεων (ή των ενδείξεων) για την χρήση χημικών στη Douma. Οπότε, η μάλλον γενικόλογη κατηγορία, που φαίνετα ιότι δεν θα συνοδεύεται από αποδείξεις, θα περιλαμβάνεται όμως σε μια λίστα εγκλημάτων του καθεστώτος Άσαντ (κάποια τα έχει κάνει, κυρίως βομβαρδισμούς αμάχων· άλλα όμως ήταν προβοκάτσιες…) – που βολεύει ιδιαίτερα τον άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ, θα μείνει στον αφρό της δημαγωγίας.

Χρειάζεται τέτοιο φρεσκάρισμα η Ουάσιγκτον; Ναι: αν σκοπεύει να “παρέμβει” την επίθεση του συριακού στρατού ‘n’ friends στην Dara’a…

Καμπάνια Μ15 + / Αμμάν

Δευτέρα 18 Ιούνη. Στην αναζήτηση των επιπλέον υποστηρικτών αρχίζουν οι επιπλοκές. Όπως η ευθύνη του χριστιανικού πατριαρχείου των Ιεροσολύμων δόθηκε κάποτε στο αμελητέο ελληνικό κράτος (γιατί, αλλιώς, θα πήγαινε στη Μόσχα…) έτσι και η ευθύνη των μουσουλμανικών ιερών τόπων της Ιερουσαλήμ (και το al-Aqsa είναι το βασικότερο αν και όχι το μοναδικό) έχει δοθεί στο βασίλειο της ιορδανίας. Το οποίο έχει ιστορικές σχέσεις με την παλαιστίνη (: υπεριορδανία…)

Ο βασιλικός οίκος του Αμμάν είναι παραδοσιακά «φιλοδυτικός». Επειδή η ιορδανία δεν έχει πετρέλαια ή φυσικά αέρια θεωρείται γενικά φτωχό κράτος. Και στηρίζεται εδώ και πολλά χρόνια στην πάνω ή κάτω απ’ το τραπέζι χρηματοδότηση του παλατιού απ’ την Ουάσιγκτον και το Ριάντ: η πιο καθαρή μορφή γεωπολιτικών προσόδων.

Όμως η ευθύνη για το al-Aqsa είναι η μοναδική νομιμοποίηση του ιορδανικού παλατιού, όχι μόνο απέναντι στους άραβες γενικά αλλά απέναντι και στους δικούς του υπηκόους. Αυτό έχει σα συνέπεια (ως τώρα) ότι ο βασιλιάς της ιορδανίας Abdullah ο Β απορρίπτει το αμερικανο-ισραηλινο-σαουδαραβικό σχέδιο.

Για να τον εκβιάσουν, Ουάσιγκτον και Ριάντ έκοψαν την χρηματοδότηση. Αναγκαστικά ο βασιλιάς κατέφυγε σε δάνειο απ’ το δντ (700 εκατομυρίων δολαρίων…) το οποίο του δόθηκε πακέτο μ’ ένα «πρόγραμμα δομικής προσαρμογής»: αύξηση των έμμεσων και άμεσων φόρων, κατάργηση διάφορων επιδοτήσεων… τα γνωστά. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την πρόσφατη εξέγερση μεγάλου μέρους του πληθυσμού. Ο βασιλιάς αναγκάστηκε να ανακαλέσει τα πιο κραυγαλέα μέτρα και να «παραιτήσει» τον πρωθυπουργό του.

Λίγο νωρίτερα, στις 19 Μάη, ευρισκόμενος στην Istanbul για την «ισλαμική διάσκεψη» που κάλεσε έκτακτα ο Erdogan λόγω της σφαγής των διαδηλωτών στη Γάζα, ο Abdullah o B έκανε κάτι που προκάλεσε εγκεφαλικό τόσο στο Ριάντ όσο και στο Τελ Αβίβ: συναντήθηκε και είχε μια σύντομη κουβέντα με τον ιρανό πρόεδρο Rouhani. Ήταν η πρώτη φορά που γινόταν τέτοια “επαφή” εδώ και 15 χρόνια… Κάποιοι λένε (ίσως όχι συνωμοσιολογικά) ότι στην πρόσφατη ιορδανική εξέγερση κάποιες υπηρεσίες εκτός συνόρων έβαλαν το χεράκι τους, για να προειδοποιήσουν τον ιορδανικό βασιλικό οίκο επί των διεθνών σχέσεών του…

Το Amman είναι «δεμένο» τόσο με τις ηπα όσο και με το σχέδιο του 2011 για την διάλυση της συρίας: στο ιορδανικό έδαφος, κοντά στα σύνορα με την συρία, υπάρχει αμερικανική βάση, και η ιορδανική επικράτεια υπήρξε όλα αυτά τα χρόνια έδαφος εκπαίδευσης, επιμελητείας και εξορμήσεων για αντικαθεστωτικούς ενόπλους στον συριακό νότο.

Τώρα το ιορδανικό βασίλειο βρίσκεται οριστικά μπροστά σε σταυροδρόμι. Το σχέδιο της διάλυσης της συρίας απέτυχε, οι νικητές είναι με το μπλοκ της Αστάνα, και ο Abdullah πρέπει να διαλέξει είτε να ηττηθεί εντελώς (εγκαταλείποντας το al-Aqsa) είτε να αλλάξει στρατόπεδο. Στην δεύτερη περίπτωση υπάρχει μια καλή ανταμοιβή: η Ντόχα μπορεί να προσφέρει τα 1 ή 2 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο που έκοψαν η Ουάσιγκτον και το Ριάντ…

Αν το αποφασίσει, δεν μπορεί να κάνει ο Abdullah o B μια τέτοια στροφή 180 μοιρών μέσα σε μια βδομάδα ή ένα μήνα. Όμως υπάρχουν διάφοροι που διαβλέπουν ότι ξεκίνησε να την κάνει.

Θα φανεί.

(φωτογραφία: Αριστέρα ο Rouhani, δεξιά ο Abdullah… Στην Άγκυρα, πριν ένα μήνα…)

Καμπάνια Μ15 + / Τεχεράνη – al Quds

Δευτέρα 18 Ιούνη. Το «σχέδιο του αιώνα» που έχει φτιάξει ο σώγαμπρος του ψόφιου κουναβιού και οι φίλοι του θα απορριφθεί (όταν και όποτε δημοσιοποιηθεί), αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει ιδιαίτερα ούτε την Ουάσιγκτον ούτε το Τελ Αβίβ. Θα προχωρήσουν στην εφαρμογή του δια της βίας, όπως κάνουν ήδη.

Εκείνο που τους ανησυχεί έντονα είναι ότι οι στρατιωτικοί τους αντίπαλοι σ’ αυτόν τον σχεδιασμό δεν είναι αμελητέοι. Τεχεράνη, Βαγδάτη, Δαμασκός, Βηρυττός – και στο βάθος Άγκυρα. Κάπου ακόμα πιο πίσω Μόσχα και Πεκίνο…

Γι’ αυτό το μιλιταριστικό καθεστώς του ισραήλ θέλει, οπωσδήποτε, να «τσακίσει» τόσο το ιράν όσο και την Χεζμπ’ αλλάχ. Γι’ αυτό κάνει αεροπορικές ασκήσεις πολλαπλών στόχων, σε «κοντινές» και «μακρινές» αποστάσεις, στο ελλαδιστάν. Γι’ αυτό κάνει εδώ ασκήσεις carpet bombing με στόχο τη Γάζα και το νότιο Λίβανο.

Σ’ αυτό είναι που ο έλληνας σύμμαχος προσφέρει κάθε βοήθεια στο Τελ Αβίβ. Γι’ αυτό ο άξονας Ουάσιγκτον – Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ είναι τυπική εγκληματική οργάνωση. Δεν είναι η Τεχεράνη ή η Χεζμπ’ αλλάχ που «τρώγονται» για καυγά! Το ανάποδο ισχύει: προκειμένου να επιταχύνει και να εξασφαλίσει την ιμπεριαλιστική του επέκταση στη μέση Ανατολή, το ισραηλινό απαρτχάιντ είναι υποχρεωμένο να κλιμακώσει «άγρια» τις πολεμικές του επιχειρήσεις…

Και το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο έχει αποφασίσει: βοηθάει όσο μπορεί…

SCO

Δευτέρα 11 Ιούνη. Το ξέρετε: περιμέναμε κάτι πιο δυνατό στη σύνοδο του «συμφώνου της Σαγκάης» σε ότι αφορά την συμμετοχή της Τεχεράνης… Όντως, η πλήρης ένταξη κουβεντιάστηκε, με σκοπό την αποδοχή της (ως εδώ σωστά είχαμε προβλέψει). Όμως… κάποιος έκανε κορδελάκια (η ένταξη νέου μέλους γίνεται ομόφωνα): ο πρόεδρος του τατζικιστάν Emomali Rahmon είχε τις «αντιρρήσεις» του. Δεν το ξέραμε ότι μπορούσε (συγχωρείστε την ασταμάτητη μηχανή, θα βελτιωθεί!), αλλά τα υπόλοιπα μέλη του sco προφανώς το ήξεραν και το περίμεναν: το Ριάντ αγόρασε πρόσφατα το 51% της μεγαλύτερης τράπεζας στο Dushanbe, την πρωτεύουσα του κυρ Rahmon…. Ως εκ τούτου, και για λόγους «ευγένειας», ο Rahmon έπαιξε μπάλα (σε ότι αφορά το ιράν και την ένταξή του στo sco) σε σαουδαραβικό γήπεδο. Μόνο που αυτές δεν είναι σοβαρές δουλειές για ένα κόλπο σαν το «σύμφωνο της Σαγκάης»: δεν έχει “ομίλους”…

Συνεπώς, στο Qingdao, στο “περιθώριο της συνόδου”, οι κουβέντες με τον Rouhani και για την “μετά 5+1-1” εποχή έγιναν τριμερείς: ιράν – ρωσία – κίνα.

Και συμφωνίες κλείστηκαν, και διακηρύξεις έγιναν (στη σύνοδο και δίπλα της). Όχι κάτι εντυπωσιακό για πρωτοκοσμικούς στην άλλη άκρη του κόσμου – όχι, σίγουρα, σ’ αυτά που ανακοινώθηκαν. Είναι, αυτός, ένας τρόπος για να υποδεχτεί κανείς ένα ψόφιο κουνάβι που βρίσκεται σε δύσκολη αποστολή αλλά δεν το ξέρει; Ή μήπως το «λάου λάου» είναι ένας τρόπος ευκολότερης διαχείρισης μιας πληγωμένης υπερδύναμης; Καταλαβαίνετε: της διαχείρισης αυτής της υπερδύναμης της οποίας ο πολιτικός εκπρόσωπος κατήγγειλε στο σύμπαν ότι έφυγε απ’ το Κεμπέκ μ’ ένα μαχαίρι στην πλάτη… για τις γαλακτοκομικές μπίζνες…

Ας βρεθεί κάποιος ανθρωπιστής, κάποια μκο, να περιθάλψει τον πληγωμένο ψοφιοκουναβικό εγωϊσμό!

(Η φωτογραφία κυκλοφόρησε με προώθηση από Βερολίνο. Με το συμπάθειο κιόλας, αλλά με τον Bolton δίπλα του το ψόφιο κουνάβι έχει ένα ύφος: ποια είπατε ότι είστε κυρία μου;)

SCO

Σάββατο 9 Ιούνη. Η γαλλική total φεύγει, η κινεζική cnpc έρχεται (για την εξόρυξη και την εκμετάλλευση των μεγάλων κοιτασμάτων φυσικού αερίου kars 1) – και από χτες ο ιρανός πρόεδρος Rouhani βρίσκεται στην κίνα, ενόψει και της διήμερης (σήμερα / αύριο) συνόδου του «συμφώνου της Σαγκάης». Σύμφωνα με το κινεζικό κρατικό ειδησειογραφικό πρακτορείο global times, η στρατηγική σχέση κίνας – ιράν πρόκειται να αναβαθμιστεί σε καινούργια επίπεδα.

Το Πεκίνο θέλει οπωσδήποτε το ιρανικό πετρέλαιο (11 δις δολάρια η αξία των ετήσιων πετρο-εξαγωγών της Τεχεράνης προς το Πεκίνο) και την αξιοποίηση της ιρανικής επικράτειας (χερσαίας και θαλάσσιας) για τους «δρόμους του μεταξιού». Η Τεχεράνη, απ’ την μεριά της, θέλει να καλυφθεί το κενό των «ευρωπαϊκών επενδύσεων» που θα ανασταλούν εξαιτίας των αμερικανικών απειλών.

Το πρόβλημα δεν το έχει, βέβαια, η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ. Το έχουν τα γαλλικά, αμερικανικά, και λοιπά ευρωπαϊκά αφεντικά. Το καπιταλιστικό δυναμικό του ιράν δεν θα χαθεί· ο δικός τους κύκλος εργασιών όμως;

Ιράκ

Δευτέρα 4 Ιούνη. Στην Ουάσιγκτον δεν άρεσε καθόλου το αποτέλεσμα των εκλογών στο ιράκ. Δεν αντιδρά κατηγορώντας τες σα «νόθες» ή σαν «προϊόν ρωσικής εμπλοκής». Κάνει αυτό που ξέρει: ετοιμάζεται να επιβάλει κυρώσεις σε βουλευτές! Η κατηγορία εναντίον τους; Έχουν σχέσεις με ένοπλες ιρακινές οργανώσεις, που με την σειρά τους έχουν σχέση με το ιράν… «Λάθος φιλίες» είναι το κατηγορητήριο.

Οι δύο «υπόδικες» α λα αμερικέν οργανώσεις (που ανήκουν στις «λαϊκές ομάδες δράσης», το πιο καλά εκπαιδευμένο και έμπειρο τμήμα του στρατού της Βαγδάτης) κατέβηκαν στις εκλογές της 12ης Μάη, μαζί με άλλες, και έβγαλαν 47 βουλευτές. Τώρα ένα σχέδιο κυρώσεων εναντίον τους που έχει στα χέρια του το ψόφιο κουνάβι, απαιτεί να διακόψουν αμέσως οποιεσδήποτε σχέσεις με ένοπλες οργανώσεις, και οποιαδήποτε σχέση με το ιράν. Αλλιώς θα πέσει πάνω τους βαρύ το χέρι του αμερικανικού νόμου…

Ετοιμάζεται η Ουάσιγκτον να γίνει και πάλι, επίσημα, στρατός κατοχής στο ιράκ όταν η νέα ιρακινή κυβέρνηση της ζητήσει να ξεκουμπιστούν οι 100.000 πεζοναύτες και λοιποί μισθοφόροι της, με την δικαιολογία ότι «η κυβέρνηση είναι τρομοκρατική»;

Γιατί όχι; «Μόλις βάψαμε έναν φράχτη στον Μουζουρά – εσάς δεν θα βάψουμε;» θα μπορούσε να φωνάξει η Ουάσιγκτον· αν είχε χιούμορ…

Σύμφωνα και συμμαχίες

Τρίτη 29 Μάη. Το «σύμφωνο της Σαγκάης» (SCO) δεν έχει στον δυτικό κόσμο την αίγλη του άλλοτε «συμφώνου της Βαρσοβίας». Ωστόσο στην ερχόμενη σύνοδο του (18η κατά σειρά), στις 9 και 10 Ιούνη, στην παραλιακή κινεζική πόλη Qingdao, ίσως γίνει πιο αισθητό· τουλάχιστον απ’ την άποψη της δυτικής δημοσιογραφίας / δημαγωγίας.

Ρωσία, κίνα, καζακστάν, κιργιζιστάν, τατζικιστάν, ουζμπεκιστάν, ινδία και πακιστάν: δεν είναι βέβαια μια συμπαγής συμμαχία (με δεδομένες, κυρίως, τις αντιθέσεις ινδίας και πακιστάν)· όμως είναι μια καλή «ομπρέλλα» σε καιρούς «μεταβατικούς» σε ότι αφορά την μοιρασιά του πλανήτη.

Υπάρχει ένα μέλος / παρατηρητής που έχει κάνει αίτηση πλήρους ένταξης εδώ και 10 χρόνια: το ιράν. Η αίτηση είχε παγώσει επειδή βρισκόταν υπό καθεστώς κυρώσεων του οηε. Όμως μετά την απόσυρση της Ουάσιγκτον απ’ την συμφωνία για τα πυρηνικά, και ενώπιον των κλιμακούμενων απειλών εναντίον της Τεχεράνης απ’ την Ουάσιγκτον (και το Τελ Αβίβ), η ιρανική αίτηση πρόκειται να επανεξεταστεί σε δέκα μέρες. Πεκίνο και Μόσχα έχουν δηλώσει ήδη ότι είναι υπέρ της ένταξης του ιράν στον sco σαν πλήρες μέλος. Που σημαίνει: και στρατιωτικός σύμμαχος με την ρωσία και την κίνα... (Ακόμα κι αν δεν γίνει σε λίγες ημέρες, είναι σίγουρο ότι θα γίνει σύντομα…)

Δεν είναι μόνο γεωπολιτικοί οι λόγοι. Είναι και οικονομικοί. Κινεζικές και ρωσικές εταιρείες έχουν αναλάβει μεγάλες δουλειές στο ιράν, και θα πάρουν κι άλλες αν διάφορες ευρωπαϊκές αναγκαστούν να αποχωρήσουν λόγω των αμερικανικών απειλών. Για το Πεκίνο η ιρανική επικράτεια είναι σημαντική για το σχέδιο των «δρόμων του μεταξιού»· και η πρακτική συμμαχία Τεχεράνης / Βαγδάτης / Δαμασκού / Μόσχας / Άγκυρας που έχει σκοπό να εξασφαλίσει τον έλεγχο μιας μεγάλης ζώνης της μέσης Ανατολής ως και την ανατολική Μεσόγειο ενδιαφέρει ιδιαίτερα όχι μόνο τα μέλη αυτής της συμμαχίας αλλά και τον κινεζικό καπιταλισμό.

Έχει το ενδιαφέρον του: η Δαμασκός έχει καθεστώς παρατηρητή στο «σύμφωνο της Σαγκάης»… Όπως και η Άγκυρα…

Μπίζνες και συμμαχίες

Τρίτη 29 Μάη. Η ε.ε. (δια της σκιώδους υπ.εξ. της Mogherini) ορκίζεται πως όχι μόνο θα συνεχίσει να τηρεί την συμφωνία για τα ιρανικά πυρηνικά, αλλά και ότι θα κάνει ό,τι μπορεί για να προστατέψει τις μπίζνες των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων στο ιράν.

Ίσως δεν καταφέρει πολλά, στο βαθμό που οι θιγόμενες εταιρείες έχουν μεγάλες δουλειές και στις ηπα. Όμως φαίνεται ότι η ε.ε. ή έστω αρκετά κράτη μέλη της, ειδικά της ευρωζώνης, είναι αναγκασμένα να βρουν εναλλακτικές χρηματοπιστωτικές διαδικασίες για να παρακάμπτουν αυτό που είναι ξεκαθάρα και οριστικά το τελευταίο αμερικανικό όπλο πριν τις βόμβες: τις «οικονομικές κυρώσεις».

Η γαλλική total δείχνει ότι θα δυσκολευτεί να κρατήσει την μεγάλη μπίζνα εκμετάλλευσης του ιρανικού κοιτάσματος φυσικού αερίου στο νότιο Pars – μια κινεζική εταιρεία είναι έτοιμη να την αντικαταστήσει. Απ’ την άλλη αύξησε το ποσοστό της στην εκμετάλλευση σε ρωσικό κοίτασμα στην Αρκτική, όπου θα συνεργαστεί με την ρωσική Novatek και κινέζικες αντίστοιχες. Κάτι είναι κι αυτό…

Τέτοιου είδους οικονομικοί συνεταιρισμοί δεν διαμορφώνουν υποχρεωτικά «πολιτική κρατικών μπλοκ» – αν και είναι αναμενόμενο ότι Βερολίνο, Παρίσι και Ρώμη θα ήθελαν να αυτο-προσδιοριστούν περισσότερο στις σχέσεις τους με την Μόσχα. Θα πρέπει να εννοούνται (αυτοί οι συνεταιρισμοί) περισσότερο σαν τακτικές κινήσεις, εδώ ή εκεί, παρά σαν έκφραση κάποιας στρατηγικής επιλογής (αναφερόμαστε πάντα στα ευρωπαϊκά κράτη). Κάνουν, όμως, τις αμερικανικές κινήσεις διατήρησης του παγκόσμιου ελέγχου και της ηγεμονίας όλο και πιο αναποτελεσματικές, όλο και πιο «απελπισμένες»…