Tag: ηπα

Οι χωριάτες

Παρασκευή 16 Οκτώβρη. Ξέραμε ότι ο covid μπορεί να προκαλέσει ζημιά σε ευάλωτους ηλικιωμένους. Αλλά εκείνο που δείχνει ικανός να πετύχει αυτός ο τσαχπίνης (ευτυχώς σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις) είναι πράγματι φρικτό! Μπορεί να κάνει μια νυν και υποψήφια πολιτική βιτρίνα σαν το ψόφιο κουνάβι να θυμηθεί τα νειάτα της!

Όμως όχι… Όλα είναι σοφά σχεδιασμένα! Ο τίτλος του τραγουδιού (YMCA) αναφέρεται σε μια αμερικανική χριστιανική προτεσταντική οργάνωση (ολόκληρο το όνομα: Young Men’s Christian Association) με πλοκάμια σ’ όλη τη δύση. Συνεπώς, από ιδεολογική άποψη, το ότι το επιτελείο του ψόφιου κουναβιού διάλεξε αυτό το τραγούδι σαν sounrtrack της προεκλογικής συγκέντρωσης στη Φλόριντα, είναι λογικό.

Απ’ την άλλη μεριά οι (αμερικάνοι μεν αλλά γαλλικής κατασκευής…) Village People μπορεί να φαίνονται σήμερα γελοίοι, αλλά στα ‘70s συμβόλιζαν τα φοκλόρ πρότυπα «αρρενωπότητας» που ήταν δημοφιλή στις gay κοινότητες – τις κατεξοχήν λάτρεις της disco και των disco club. (Άλλωστε το όνομα του συγκροτήματος αναφέρεται στο Greenwich Village της Ν. Υόρκης, μια γειτονιά κέντρο της gay κουλτούρας). Το τραγούδι υπήρξε μεγάλη επιτυχία: κυκλοφόρησε το 1978 και έγινε νο 2 στις ηπα το ’79 και νο 1 στην αγγλία… – οι στίχοι του θεωρήθηκαν ύμνος στην ομοφυλοφιλία… Συνεπώς μ’ έναν προεκλογικό σμπάρο δυο τρυγόνια για το ψόφιο κουνάβι: αφενός μεν χριστιανισμός, αφετέρου ελευθεριακότητα των ‘70s! Πίστη και νοσταλγία: “θα ξανακάνουμε την αμερική μεγάλη”!!…

Συνδυάζονται αυτά το 2020; Δεν χρειάζεται λογική απάντηση – μην επιμένετε! Το ψόφιο κουνάβι, σαν show man, ξέρει ότι στην κοινωνία του ώριμου θεάματος αυτό που πρέπει να κάνει είναι να παράγει θεαματικές στιγμές. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη αισθητική συνοχή· ούτε το κοινό διαθέτει τέτοια, σίγουρα όχι το δικό του!

Οι αντίπαλοί του τον θεωρούν «τελειωμένο» (εκλογικά). Μην βάλετε στοίχημα, δεν υπάρχει λόγος άλλωστε. Όποιος μπορεί να διαλύσει τις ηνωμένες πολιτείες τα επόμενα 4 χρόνια χωρίς παγκόσμιο πόλεμο είναι ο προτιμότερος (για τον πλανήτη), αλλά κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είναι αυτό το κριτήριο των αμερικάνων εκλογέων. Αν γίνει πρόεδρος ο νυσταλέος Jo θα τα καταφέρει, τουλάχιστον, να τον βρίζουν οι πάντες; Ή τζάμπα θα πληρώνεται; Θα πλήξουμε για να μας πλήξει;

Εν τω μεταξύ απολαύστε. Πρώτα το ψόφιο κουνάβι, και ύστερα το πρωτότυπο, τους Village People. Κι αν δεν είναι του γούστου σας, δείτε το έστω σαν μάθημα ιστορίας. Μάθημα παλιάς ιστορίας, μάθημα τωρινής ιστορίας…

Αδικαιολόγητο vertigo

Τρίτη 13 Οκτώβρη. Είναι προφανές και εύλογο πως όταν ανακοινώθηκε ότι το ψόφιο κουνάβι έχει “κολλήσει” (τι άλλο; το γνωστό) οι εχθροί του σ’ όλο τον πλανήτη ευχήθηκαν να πεθάνει. (Έχει, όμως, κάτι φίλους…. power! Τον Kim τον little rocket man, αλλά και τους ταλιμπάν…)

Ευχήθηκαν να γίνει, δηλαδή, ένα εντελώς ψόφιο ψόφιο κουνάβι! Για δύο λόγους. Πρώτον επειδή είναι ένας καραγκιόζης ανάξιος της ηγεσίας μιας τόσο μεγάλης δύναμης. Και δεύτερον επειδή ο θάνατός του θα αποδείκνυε, πέρα από κάθε αμφιβολία, όχι μόνο ότι ο covid-19 είναι η Αποκάλυψη που φαντάστηκε ο Ιωάννης (μασουλώντας κάτι περίεργα μανιτάρια της Πάτμου, ώσπου τα έφαγε όλα και δεν έμεινε τίποτα για τους επόμενους) αλλά και ότι (ο τσαχπίνης) τιμωρεί όσους τον αρνούνται.

Δυστυχώς για αυτό το «κοινό αίσθημα» το ψόφιο κουνάβι επέζησε, μάλλον εύκολα. Αυτό προκάλεσε μεγάλο εκνευρισμό, που έφτασε στο σημείο οι κυνηγοί των «συνωμοσιολόγων» να γίνουν συνωμοσιολόγοι οι ίδιοι: μπαααα, ψέματα έλεγαν, δεν είχε αρρωστήσει, το έπαιξε για να τραβήξει συμπάθεια και ψήφους! Δηλαδή; Θα πουν τώρα πως υπάρχουν και fake positive;

Τέλος πάντων. Κι αυτό ανθρώπινο… Όμως, μέσα σ’ αυτούς τους στροβιλισμούς, χάθηκε η μπάλα. Εκείνοι που ζήτησαν «μάσκες για όλο το λαό», «αντισηπτικά για όλο το λαό», «κοινωνική αποξένωση για όλο το λαό», «καραντίνα για όλο το λαό», δεν θα έπρεπε να αρπάξουν αυτήν την μοναδική ευκαιρία που δημιουργήθηκε απ’ την ανάσταση του ψόφιου κουναβιού; Δεν θα έπρεπε να ζητήσουν επιτακτικά «θεραπεία α λα Trump για όλο το λαό»;

Δεν το έκαναν, και δεν βλέπουμε ελπίδα στον ορίζοντα. Κι όμως. Απέναντι σε μια τόσο φονική κατάρα γιατί να έχουν μόνο οι ελίτ της εξουσίας αποτελεσματικές θεραπείες; Χάθηκε, άραγε, το ένστικτο της ισότητας απ’ αυτούς που μισούν το ψόφιο κουνάβι;

Δεν θα έπρεπε. Έδωσε, αθελά του, μια ευκαιρία.

(φωτογραφία: Εξακολουθούμε να τον θεωρούμε τον καταλληλότερο για να διαλυθεί την επόμενη τετραετία το ψοφιοκουναβιστάν στα εξ ων συνετέθη. Τι άλλο θα ήθελε κάποιος, δηλαδή, από έναν αμερικάνο πρόεδρο;)

Κάτι πολύ παραπάνω απ’ την απάτη του αιώνα! (1)

Κυριακή 11 Οκτώβρη. Υποσχέθηκε η ασταμάτητη μηχανή ότι θα ερευνήσει τι συμβαίνει με τα «διαγνωστικά τεστ» PCR… Είναι αυτά μέσω των οποίων διαπιστώνονται τα «κρούσματα»… Το νέο «υλικό» της θανατοπολιτικής.

Και ξεκίνησε την έρευνα. Μόνο που αυτά που βρίσκει ξεπερνούν κατά πολύ ακόμα και την πιο βαθιά καχυποψία της! Θα τα μοιραστεί μαζί σας – και, αν μπορείτε, κατεβείτε κρατώντας γερά ένα σκοινί λογικής στο βάθος της μεγαλύτερης και περισσότερο μεθοδευμένης υγιεινιστικής απάτης ever…

Η αποκάτω φωτογραφία είναι το εξώφυλλο ενός εγχειριδίου οδηγιών για την χρήση των real time PCR τεστ, απ’ το αμερικανικό CDC. Πενήντα εννέα σελίδες σε μορφή pdf, τις οποίες μπορείτε να διαβάσετε με τα ματάκια σας αν τα αγγλικά σας βοηθούν. Παρότι τα blog και τα πληκτρολόγια των φίλων της καραντίνας θα ήθελαν να είναι ακόμα πιο αξιόπιστα, δυστυχώς για δαύτους το CDC είναι ό,τι πιο αξιόπιστο μπορεί να παρουσιάσει το αμερικανικό κράτος υπέρ της επικινδυνότητας του covid-19. Δεν είναι παράρτημα ούτε της ασταμάτητης μηχανής, ούτε των “covidiots “ – εντάξει;

Προσέξτε κάτω δεξιά την ημερομηνία της έκδοσης: 13 Ιούλη 2020…

Αυτή στη συνέχεια είναι η (μισή) πρώτη σελίδα του manual. Σας μεταφράζουμε τις φράσεις που έχουμε σημειώσει με κίτρινο. Το πρώτο απόσπασμα αφορά το απο που μαζεύονται τα δείγματα που ελέγχονται με αυτό το τεστ, δηλαδή το που και γιατί προτείνεται η χρήση του:

(…) συγκεντρωμένα από άτομα που πληρούν τα κλινικά ή/και επιδημιολογικά κριτήρα του 2019-nCoV (για παράδειγμα, κλινικά σημάδια και συμπτώματα σχετιζόμενα με μόλυνση από τον 2019-nCoV, επαφή με πιθανό ή βεβαιωμένο κρούσμα 2019-nCoV, ιστορικό ταξιδιού σε γεωγραφικές τοποθεσίες όπου έχουν διαπιστωθεί κρούσματα 2019-nCoV, ή άλλες επιδημιολογικές συσχετίσεις για τις οποίες το τεστ για 2019-nCoV μπορεί να υποδειχθεί σαν τμήμα μιας έρευνας για την δημόσια υγεία (…)

Είναι σαφές (σε όσους δεν έχουν κάψει το περιεχόμενο του κρανίου τους) ότι το αμερικανικό CDC θεωρεί το PCR συμπληρωματικό μέσο ανίχνευσης του covid, και σε καμμία περίπτωση το Α και το Ω – όπως χρησιμοποιείται απ’ τους τρομοκράτες και στα μέρη μας. Έχει τους λόγους του γι’ αυτό. Στην αμέσως επόμενη παράγραφο διευκρινίζει:

… Τα θετικά αποτελέσματα είναι ενδεικτικά μιας ενεργούς μόλυνσης απ’ τον 2019-nCoV αλλά δεν αποκλείουν βακτηριακή μόλυνση ή συν-μόλυνση από άλλους ιούς. Ο παράγοντας που εντοπίζεται [: δηλαδή το μικρό κομμάτι RNA του covid] μπορεί να μην είναι η σίγουρη αιτία της ασθένειας…

Συνεπώς: κατ’ αρχήν πρέπει να υπάρχει ασθένεια (δηλαδή συμπτώματα…) ή, έστω, συγκεκριμένη πιθανολόγηση μόλυνσης. Αλλά ακόμα κι έτσι (και υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχει όντως ασθένεια, δηλαδή συμπτώματα που θα μπορούσαν να αποδοθούν στον covid) ΔΕΝ αποκλείεται η αιτία της ασθένειας να μην είναι αυτός, αλλά κάποιο βακτηρίδιο· ή άλλοι ιοί…

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Σημαίνουν ότι τα test RT-PCR ΔΕΝ μπορούν να χρησιμοποιούνται σαν «απόχη – στο – ψαχνό» στους δρόμους, στις πλατείες ή οπουδήποτε αλλού! Ακόμα κι αν είναι θετικά ΔΕΝ συνιστούν από μόνα τους «απόδειξη μόλυνσης» απ’ τον covid-19!

Κι αυτά τα λέει το αμερικανικό CDC. Δεν εννοεί τα «ψευδώς θετικά» αποτελέσματα, για τα οποία γράφαμε προχθές. Εννοεί τα «κανονικά θετικά»… Ποιοί, λοιπόν, και γιατί χρησιμοποιούν αυτά τα τεστ σαν εργαλεία τρομοκράτησης, ατομικής και γενικής;

High tech όξυνση

Τετάρτη 7 Οκτώβρη. Το περασμένο Σάββατο δύο καθεστωτικά αμερικανικά media, η wall street journal και οι financial times δημοσιοποίησαν μια εντολή του αμερικανικού υπουργείου προς τις κατασκευάστριες ηλεκτρονικών chips: απαγορεύεται η πώληση στην κινεζική smic (semicodnuctor manufacturing international corp) χωρίς κρατική άδεια. Η smic είναι ο μεγαλύτερος κατασκευαστής chips στην κίνα, και παρότι έχει βελτιώσει και την τεχνολογική της βάση και την παραγωγή, εξαρτιέται ακόμα από εισαγωγές τόσο μηχανών (παραγωγής chips) όσο και ποσοτήτων chips. Αυτή τη φορά η αμερικανική απαγόρευση δεν χρησιμοποιεί τις δικαιολογίες του είδους εναντίον της Huawei («θα μας κατασκοπεύουν οι κινέζοι») αλλά δείχνει το κέντρο της σύγκρουσης: τα chips χρησιμοποιούνται και για δημιουργία όπλων…

Αν η επίθεση στην Huawei ήταν η πρώτη μετωπική σύγκρουση του ψοφιοκουναβιστάν με το Πεκίνο, η επίθεση στην smic είναι επίθεση στην καρδιά της κινεζικής τεχνολογίας. Με δεδομένο ότι το Πεκίνο διαθέτει ακόμα τρεις επιλογές για εισαγωγές (νότια κορέα, ιαπωνία και ισραήλ) έχει κάποια «παράθυρα» – υπο την προϋπόθεση ότι η Ουάσιγκτον δεν θα απειλήσει με κυρώσεις και τις εταιρείες αυτών των κρατών αν συνεχίσουν τις δοσοληψίες με την smic.

Αλλά η σύγκρουση πλησιάζει (αν δεν έχει φτάσει ήδη) στο σημείο «ο κόμπος στο χτένι». Παρότι αυτή η αμερικανική επιθετικότητα έχει, σαν παράπλευρη συνέπεια, την επιτάχυνση της τεχνολογικής αυτάρκειας του κινέζικου καπιταλισμού (αυτό που ήταν η ουσία του σχεδίου «made in china 2025» και προκάλεσε εφιάλτες στη δύση), άμεσα του δημιουργεί σοβαρά προβλήματα.

Ως τώρα το κινεζικό καθεστώς απέφευγε να απαντήσει σ’ αυτό το είδος πολέμου. Θα το κάνει και τώρα; Το ψηφιακό γουάν είναι έτοιμο για την διεθνή χρήση του, αλλά οι συνέπειες που θα έχει στη διεθνή κυκλοφορία του δολαρίου δεν θα είναι ακαριαίες. Το Πεκίνο εξάγει και επεξεργάζεται το 80% των «σπάνιων γαιών», των πρώτων υλών που χρησιμοποιούνται σε όλες τις ψηφιακές συσκευές / κατασκευές· μια απαγόρευση εξαγωγών προς τις ηπα θα πονέσει αμέσως. Υπάρχουν κι άλλα, «ενδιάμεσης έντασης» μέτρα, που θα συμβάλλουν κυρίως στην αποτελεσματικότερη θωράκιση των κινεζικών εταιρειών υψηλής τεχνολογίας. Και, last but not least, υπάρχει πάντα η apple, που έχει ζωτική εξάρτηση απ’ τα εργοστάσιά της στην κίνα. Θα μπορούσε να βρεθεί μπροστά σ’ έναν εκβιασμό, του είδους «ή θα μεταφέρετε στην κίνα την κατασκευή των chips σας ή θα σας απαγορεύσουμε».

Πέρα απ’ αυτά, ωστόσο, η διαρκής κλιμάκωση απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον λιγοστεύει, διαρκώς, τα «οικονομικά μέτρα» που έχει στη διάθεσή της. Για να χρησιμοποιήσουμε κοινότυπη mainstream διατύπωση: η αμερικανική φαρέτρα αδειάζει. Ως τώρα έχει αποτύχει να φρενάρει τον κινέζικο καπιταλισμό μ’ αυτόν τον τρόπο· πόσες ανάλογες «επιλογές» διαθέτει ακόμα; Και πόσες ελπίδες επιτυχίας έχουν απομείνει;

Αργά ή γρήγορα (μάλλον γρήγορα παρά αργά…) πλησιάζει η «ώρα της αλήθειας». Της εκρηκτικής αλήθειας.

Όχι μόνο δεξιά!

Δευτέρα 5 Οκτώβρη. …Όταν μπαίνεις σ’ ένα κατάστημα με παπούτσια δεν αγοράζεις μόνο το δεξι!!!… Αυτό είπε μια σοφή (ή ωμή) «αμερικανική πηγή» κατά την καθεστωτική «καθημερινή» (δημοσιεύτηκε χτες) εννοώντας την μεν Αλεξανδρούπολη σαν το «δεξί παπούτσι» την δε Καβάλα σαν το «αριστερό». Παραστατικότατη η «πηγή», αφού στα παπούτσια, όπως και στη βόρεια ελλάδα, το ψοφιοκουναβιστάν βάζει και τα δύο του πόδια.

Για να κάνουν τι τα αμερικανικά ποδάρια; Ο ενθουσιώδης ρεπόρτερ της «καθημερινής» δεν μασάει τα λόγια του, όπως δεν τα μασάει ούτε η Ουάσιγκτον:

… Οι Αμερικανοί υψώνουν γεωπολιτικά επενδυτικά τείχη στο παραλιακό κομμάτι της χερσονήσου του Αίμου, με επίκεντρο τη Θεσσαλονίκη και αιχμή του δόρατος την Αλεξανδρούπολη, με σκοπό την αναχαίτιση της ρωσικής επιρροής στην κάθοδο προς τη Μεσόγειο Θάλασσα, αλλά και της κινεζικής, που επιδιώκει να «αποβιβαστεί» στη Βαλκανική και βορειότερα μέσω προγεφυρωμάτων στις βόρειες ελληνικές ακτές…

Τα κινεζικά προγεφυρώματα είναι στη φαντασία του δημαγωγού. Αλλά η «αναχαίτιση» της Μόσχας εξελίσσεται πράγματι σταθερά σε μια ζώνη απ’ την Σούδα μέχρι την Αλεξανδρούπολη και ακόμα βορειότερα (στην βουλγαρία και, κυρίως, στη ρουμανία). Και όχι μόνο της Μόσχας. Αλλά και της Άγκυρας. Είναι ωστόσο αφελές να νομίζει ο οποιοσδήποτε οτι αυτή η «αναχαίτιση» θα γίνει απλά και μόνο με γκαζοσωλήνες… Στο κάτω κάτω, πολύ πριν φτάσουν στην Αλεξανδρούπολη παγοκολώνες αμερικανικού σχιστολιθικού αερίου (για να ξεπαγώσουν, να ξαναγίνουν αέριο και να πάνε με σωλήνα βορειότερα) έχουν φτάσει και ξαναφτάσει αμερικάνοι πεζοναύτες, με διάφορα «εργαλεία» τους. Τανκς, ελικόπτερα…

Αν περιοριστεί κανείς στο κεφάλαιο «φυσικό αέριο» στην Θράκη ο «ρωσικός αντίπαλος» δεν είναι ο nordstream 2 που η Ουάσιγκτον προσπαθεί με λύσσα να μποϋκοτάρει στη βόρεια ευρώπη, με κύριο στόχο το Βερολίνο. Αλλά ο turk stream 2…

Turk stream 2

Δευτέρα 5 Οκτώβρη. O turk stream 2 και η συνέχειά του στα βαλκάνια με το όνομα balkan stream είναι ένα κοινό ρωσο-τουρκικό project, για παράκαμψη αφενός της ουκρανίας και αφετέρου του ελλαδιστάν στις διαδρομές των σωλήνων. Δεν ακούγεται πολύ, αλλά βρίσκεται στην ίδια λίστα αμερικανικών «κυρώσεων» και λοιπών τιμωριών με τον nord stream 2. Φαίνεται ο,τι για το ψοφιοκουναβιστάν ο μείζων στόχος ή αυτός με την άμεση προτεραιότητα είναι το Βερολίνο. Συνεπώς απειλές κατά του turk stream 2 / balkan stream δεν έχουν ακουστεί ακόμα.

Ποιό είναι το αποτέλεσμα; Η βουλγαρική επικράτεια έχει ήδη συνδεθεί με τον turk stream 2 απ’ τις αρχές του 2020· ενώ μια κοινοπραξία κατασκευάζει το δεύτερο σκέλος του αγωγού (balkan stream πια) προς την σερβία· η οποία έχει επίσης έτοιμο το δικό της δίκτυο για να τροφοδοτηθεί με το ρωσικό αέριο και, επιπλέον, να διοχετεύσει ποσότητες προς την ουγγαρία. Σύμφωνα με τους σχεδιασμούς αυτό το δεύτερο τμήμα θα είναι έτοιμο ως το τέλος της χρονιάς. Απ’ τις αρχές του 2021 (αν δεν συμβεί κάτι συνταρακτικό…) ο turk stream 2 θα δουλεύει κανονικά προς τα βαλκάνια (παρακάμπτοντας το ελλαδιστάν) και την κεντρική ευρώπη· και καμμία παγοκολώνα αμερικανικού σχιστολιθικού δεν θα μπορεί να τον εμποδίσει ή να τον αντικαταστήσει.

Αυτή η σιωπηλή εξέλιξη δίνει ορισμένες επιπλέον εξηγήσεις για τις σχέσεις της Άγκυρας τόσο με την Σόφια και την Μόσχα όσο και με την Αθήνα και την Ουάσιγκτον. Και πετάει στα σκουπίδια διάφορες ευχές και βλακείες σαν την πιο κάτω (του εθνικόφρονα συντάκτη της «καθημερινής»):

… Αυτήν την ενεργειακή «αιχμαλωσία» από τον ρωσικό εναγκαλισμό της Ευρώπης επιχειρούν να αποδυναμώσουν, φυσικά και προς το δικό τους όφελος, οι ΗΠΑ, ρίχνοντας στην αγορά της το σχιστολιθικό αέριο και τορπιλίζοντας την κατασκευή δύο επιπλέον αγωγών μεταφοράς φυσικου αερίου στη Δύση: του Nord Stream 2 μέσω Βαλτικής προς τη Γερανία και, τώρα, του Turkish Stream για τη Βαλκανική και την Κεντρική Ευρώπη. Και οι δύο αυτοί αγωγοί δεν αποκλείεται να έχουν την τύχη του αλήστου μνήμης πετρελαιαγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπουλης, που θα έφερνε ρωσικό πετρέλαιο στη Μεσόγειο, και του South Stream για το ρωσικό αέριο στα Βαλκάνια και πιο μέσα…

Λοιπόν, απλές κουβέντες. Ο south stream θα περνούσε απ’ το ουκρανικό έδαφος, και η Μόσχα τον αντικατέστησε απ’ τον turk stream 2, που είναι σχεδόν έτοιμος στις βαλκανικές του διαδρομές!!! Το «αλήστου μνήμης» ταιριάζει σ’ έναν άλλο σωλήνα: τον εθνικά υπερήφανο east med (αλλά η εθνικοφροσύνη δεν βοηθάει την μνήμη)….

Και δεν είναι μόνο αυτό το ταίριασμα. Ο αγωγός IGB (Κομοτηνή – Στάρα Ζαγκόρα), που θα μεταφέρει τις παγοκολώνες του αμερικανικού σχιστολιθικού προς βουλγαρία μεριά («αποδυναμώνοντας τον ρωσικό εναγκαλισμό» απ’ το νότο…) θα είναι, πιθανόν, έτοιμος προς τα τέλη του 2021 – ενώ ο balkan stream θα δουλεύει ήδη μια χαρά επί πολλούς μήνες..

Σημαίνουν κάτι όλα αυτά; Ναι. Όπως συνέβαινε και με τον east med έτσι και οι «φιλοαμερικανικοί αγωγοί» στα βαλκάνια είναι στάχτη στα μάτια των ιθαγενών! Δεν ξέρουμε τι θα πετύχει το ψοφιοκουναβιστάν εναντίον του nord stream 2 και του Βερολίνου, αλλα στα βαλκάνια η «ενεργειακή ανάσχεση» έχει αποτύχει. Και το ξέρουν όλοι οι αρμόδιοι.

Συνεπώς γίνεται λόγος για δαύτην μόνο για να κουκουλωθεί ο πραγματικός στόχος της υπαγωγής διάφορων περιοχών του ελλαδιστάν στο αμερικανικό πεντάγωνο. Κι αυτός είναι καθαρά στρατιωτικός και πολεμικός – τελεία! Μόνο με στρατιωτικά μέσα, είτε με άμεσο τρόπο είτε με έμμεσο, θα γίνει (αν γίνει) η “ενεργειακή ανάσχεση” σ’ αυτήν την μεριά του κόσμου.

Ήδη έτσι επιχειρείται – για να είμαστε ακριβείς…

Οι φίλοι στα δύσκολα φαίνονται!

Σάββατο 3 – Κυριακή 4 Οκτώβρη. Αγαπητέ φίλε Ντόναλντ. Σου γράφω αυτές τις λίγες λέξεις για να σου συμπαρασταθώ. Μαθαίνω ότι έχεις κάποια προβλήματα με την υγεία σου. Εμείς οι κομμουνιστές δεν πιστεύουμε σε θεό αλλά επειδή εσείς χριστιανοί καπιταλιστές πιστεύετε (ή έτσι λέτε) σου εύχομαι ο μεγαλοδύναμός σας να σε έχει γερό. Θέλω να ξέρεις ότι η σκέψη του κομμουνιστικού κόμματος βόρειας κορέας είναι μαζί σου.

Ευελπιστώντας ότι θα μπορέσουμε να ξανασυναντηθούμε το γρηγορότερο την επόμενη τετραετία σου,

Ειλικρινά δικός σου, γενικός γραμματέας Kim Jong Un.

Το ότι η ασταμάτητη μηχανή υπέκλεψε για χατήρι σας το μήνυμα της Πγιονγκγιάνγκ στο αμερικανικό άσπρο σπίτι είναι το λιγότερο. Το ότι υπάρχουν ακόμα ηγέτες με αισθήματα που εύχονται “περαστικά” στο ψόφιο κουνάβι, αυτό είναι το σημαντικότερο!

Είθε όταν συνέλθει (απ’ την χλωρίνη…) να βάλει και ένα σφυροδρέπανο στο πέτο του, ως τις εκλογές…

Nagorno Karabakh

Παρασκευή 2 Οκτώβρη. Γράφαμε τις προηγούμενες ημέρες… και τα πράγματα είναι έτσι όπως τα περιγράφαμε. Για την ακρίβεια είναι κάπως χειρότερα.

Στις 29 Σεπτέμβρη (δεύτερη ημέρα των συγκρούσεων στον θύλακα) ο ιρανός πρόεδρος Hassan Rouhani προσέφερε (τηλεφωνικά) τις καλές του υπηρεσίες στον πρωθυπουργό της αρμενίας Nikol Pashinyan, ώστε μαζί με την Άγκυρα και την Μόσχα (το μπλοκ της Αστάνα…) να βοηθήσουν Yerevan και Baku να λύσουν τις διαφορές τους. Ο αρμένιος πρωθ. ευγενικά δέχτηκε ότι “οι εντάσεις και οι συγκρούσεις στην περιοχή αφορούν όλες τις χώρες γύρω” και εξίσου ευγενικά απέφυγε οποιαδήποτε δέσμευση.

Η Τεχεράνη διατηρεί καλές σχέσεις με την Yerevan παρότι ο Pashinyan απ’ το 2018 έχει τοποθετήσει το αρμενικό κράτος στο κλαμπ των φίλων του ψοφιοκουναβιστάν. “Παρότι;” Δηλαδή “ό,τι και να γίνει;” Όχι ακριβώς. Η πρόσφατη (21/9) απόφαση του Pashinyan να ανοίξει πρεσβεία στο ισραήλ (στο Τελ Αβίβ) σημαίνει ότι αν δεν έχει εγκατασταθεί ήδη σύντομα θα εγκατασταθεί στην Yerevan κλιμάκιο της mossad· αφού, ανταποδίδοντας, θα ανοίξει και το Τελ Αβίβ πρεσβεία στην αρμενία. Είναι η δεύτερη τέτοια απόβαση (η πρώτη είναι στo Tbilisi της γεωργίας). Και δεν θα κάνει κανέναν χαρούμενο· οπωσδήποτε όχι την Τεχεράνη και την Άγκυρα.

Δεν είναι καθόλου καλή περίοδος για «αθωώτητες» στις διεθνείς διακρατικές σχέσεις· και σίγουρα οι κινήσεις τουPashinyan, απ’ τις επιθέσεις στα βόρεια του αζερμπαϊτζάν τον Ιούλη και μετά, δεν γίνονται ως «αθώες». Κι αυτό σημαίνει ότι το «μπλοκ της Αστάνα» στο σύνολό του, από διαφορετικές αφετηρίες και με διαφορετική ένταση ίσως, θέλει να υποδείξει στο αρμενικό κράτος πως βρίσκεται «σε λάθος δρόμο». Και πως δεν έχει συμμάχους τόσο κοντά (ή τόσο αποφασισμένους) να το βοηθήσουν αν βρεθεί στα δύσκολα (όπως τώρα).

Είναι η ίδια περίοδος κατά την οποία ο εμπλουτισμός των βασάλων του άξονα (γενικά) και του απαρτχάιντ Τελ Αβίβ (ειδικά) με διάφορες πετροχούντες της αραβικής χερσονήσου δίνει στην συμμαχία της Άγκυρας και της Τεχεράνης μια δυνατότητα: σαν οι σημαντικότεροι (κρατικοί) εκπρόσωποι του σουνιτισμού και του σιιτισμού μπορούν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να γίνουν ο «πολικός αστέρας» όλων των ανταγωνιστικών μουσουλμανικών ρευμάτων στις αραβικές κοινωνίες.

Απ’ την άλλη μεριά, αφού οι «στρατηγιστές» του άξονα επιδιώκουν ένα είδος περικύκλωσης (και η αρμενική επικράτεια θα μπορούσε να γίνει ένας κρίκος δίπλα στην γεωργιανή), αφού δηλαδή ο Pashinyan και όσοι εκπροσωπεί δείχνει έφεση προς τον τυχοδιωκτισμό, το Baku δρα σαν ξυπνητήρι του μπλοκ της Αστάνα στο αυτί του αρμένιου πρωθυπουργού.

Από στρατιωτική άποψη ο αζέρικος στρατός έχει καταλάβει μικρές μόνο περιοχές του Nagorno Karabakh. Αλλά από κάθε άποψη τα μεγέθη των δύο στρατών (αρμενικού και αζέρικου) είναι δυσανάλογα υπέρ του δεύτερου. Κάποια στιγμή (καλύτερα νωρίτερα παρά αργότερα, σκοτώνεται κόσμος…) ο Pashinyan θα αναγκαστεί να ζητήσει την βοήθεια της ανεγκέφαλης αλεπούς / Putin – με τους όρους του τελευταίου…

Κι έτσι η πένσα θα κλείσει και σ’ αυτήν την περιοχή… (Εννοείται ότι Putin και Erdogan έχουν ήδη συζητήσει τηλεφωνικά τουλάχιστον μια φορά για το θέμα…)

The dissident

Παρασκευή 2 Οκτώβρη. Σήμερα συμπληρώνονται 2 χρόνια απ’ την δολοφονία (και τον κανιβαλισμό) του σαουδάραβα δημοσιογράφου Jamal Khashoggi, στο κτήριο του σαουδαραβικού προξενείου στην Istanbul. Ο τοξικός του Ριάντ (και ο μέντοράς του στο Abu Dabi) την έχουν γλυτώσει ως τώρα, κι ίσως νομίζουν ότι την γλύτωσαν για πάντα.

Όχι ο τοξικός του Ριάντ, ειδικά αυτός! Κατ’ αρχήν επειδή οι φίλοι του (στο Τελ Αβίβ, στην Ουάσιγκτον, στην Αθήνα, και οπουδήποτε αλλού) δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα (μπορούν να) τον προστατεύουν για πάντα. Δεύτερον, επειδή οι άμεσοι εχθροί του (Άγκυρα, Τεχεράνη, διάφορες αραβικές οργανώσεις) συνεχίζουν να υπάρχουν. Τρίτον, επειδή στο υεμενίτικο πεδίο μάχης ηττάται (σταθερά), κι αυτό θα έχει κόστος. Και τέταρτον επειδή σε πόστα σαν το δικό του είναι σχετικά εύκολο να βρεθούν αντικαταστάτες με λιγότερο βρώμικα χέρια.

Σε δυο μέρες, την Κυριακή 4 Οκτώβρη, στο διεθνές κινηματογραφικό φεστιβάλ της Ζυρίχης πρόκειται να προβληθεί η ταινία / ντοκυμαντέρ (του Bryan Fogel) Τhe Dissident. (Στις ηπα και την τουρκία η προβολή θα αρχίσει τον ερχόμενο Δεκέμβρη…) Είναι σαφές ότι η (κινηματογραφική) δραματοποίηση ενός τέτοιου γεγονότος θα μυήσει το ευρύτερο πρωτοκοσμικό κοινό στην «κουλτούρα» της πετροχούντας του Ριάντ – και δεν πρόκειται να υπάρξει μια άλλη ταινία σαν αντίδοτο, με τίτλο (ας πούμε) «ο αίρων τας αμαρτίας του κόσμου», που να παρουσιάσει τον τοξικό σαν αθώο θύμα σκευωρίας.

Επιπλέον σήμερα θα ανακοινωθεί επίσημα στις ηπα η δημιουργία μιας οργάνωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της οποίας η ιδέα θα αποδοθεί στον Khashoggi. Λέγεται “democracy for the arab world now” (DAWN) και ανάλογα με τους χρηματοδότες της (υποψιαζόμαστε ότι θα είναι πολλοί και καλοί, ας πούμε απ’ την Ντόχα…) έχει πολύ μεγάλα και καλά περιθώρια δράσης μέσα στα διάφορα κυκλώματα τόσο των πρωτοκοσμικών εξουσιών όσο και των πρωτοκοσμικών μήντια. (Ακόμα και η χούντα του Καΐρου θα νοιώσει την «πίεση»…)

Τέτοια μέσα ανήκουν στο ρεπερτόριο εκείνου που λέγεται “soft power”. Ο τοξικός δεν είναι συνηθισμένος σε τέτοια πράγματα, όπως και σε οτιδήποτε που δεν μπορεί να αγοράσει (ή να κομματιάσει). Ο Khashoggi θα γίνει ένα «φάντασμα» που θα πλανιέται για μεγάλο διάστημα πάνω απ’ τα παλάτιά του· με δυνατή καθοδήγηση…

Που σημαίνει: δεν έχουν παραγραφτεί ακόμα τα εγκλήματά του…

Παρακμή α λα αμερικέν (1)

Πέμπτη 1 Οκτώβρη. Αν το θέαμα της λεκτικής αναμέτρησης του ψόφιου κουναβιού και του νυσταλέου Jo ήταν οικτρό, τουλάχιστον θα πρέπει να αναγνωριστεί αυτό: ακόμα κι ένα παρακμιακό κράτος (και σε μεγάλο βαθμό κοινωνία) έχει δικαίωμα να έχει τις πολιτικές βιτρίνες που του αναλογούν. Σε αντίθεση με ό,τι ξέρουμε στα μέρη μας και οι δύο υποψήφιοι ένοικοι του άσπρου σπιτιού πέρασαν από διαδοχικές εκλογές και την (ας την πούμε έτσι) «έγκριση» της βάσης των κομμάτων τους – πριν φτάσουν να επιδείξουν τις ικανότητές τους για κάποιο θεωρείο του Muppet Show.

Προαναγγέλονται (με βεβαιότητα) φοβερά και τρομερά πράγματα, ειδικά απ’ τη νύχτα των εκλογών (3 Νοέμβρη) και μετά. Σύμφωνα με το σενάριο, οι μεν οπαδοί του ψόφιου κουναβιού θα πάνε κανονικά στα εκλογικά τμήματα (επειδή είναι ατρόμητοι με τον covid 19) ενώ οι οπαδοί του νυσταλέου Jo (εκτός της αριστερής πτέρυγας που είναι αμφίβολο αν θα ασχοληθεί με την περίπτωσή του), επειδή φοβούνται τον τσαχπίνη, να ψηφίσουν μέσω ταχυδρομείου («επιστολική ψήφος»). Ποτέ πριν ένας ασήμαντος ιός δεν έκρινε την εξέλιξη της παρακμής μιας πυρηνικής άλλοτε υπερδύναμης!

Αν έτσι γίνουν τα πράγματα, τότε με βάση την καταμέτρηση των ψήφων απ’ τα εκλογικά τμήματα, κάποια στιγμή τα χαράματα της 4ης Νοέμβρη, θα προηγείται το ψόφιο κουνάβι – που θα αυτοανακηρυχτεί νικητής. Θα απομένει όμως η καταμέτρηση μερικών εκατομυρίων επιστολικών ψήφων, που θα κρατήσει μέρες. Το ψόφιο κουνάβι και το επιτελείο του αμφισβητούν από τώρα αυτές τις ψήφους, υποστηρίζοντας ότι οι αντίπαλοί τους θα κάνουν μεγάλης έκτασης νοθεία. Αυτό σημαίνει ότι απ’ την Τετάρτη 4η Νοέμβρη θα αρχίσει μια συγκρουσιακή διαδικασία αμοιβαίων αμφισβητήσεων και διαδικαστικών επικλήσεων (σαν φοιτητικές εκλογές στη νομική στα ‘80s ένα πράμα…), που θα περιλαμβάνει ενδιάμεσα διάφορα θεσμικά που δεν είναι σίγουρο ότι καταλαβαίνουμε (συν το ξαναμέτρημα των επιστολικών ψήφων), μαζικές συγκεντρώσεις και αντισυγκεντρώσεις, και στο τέλος μια απόφαση του «ανώτατου δικαστηρίου» που θα αποφανθεί για τον νικητή. Γι’ αυτό άλλωστε το ψόφιο κουνάβι θέλει (και πιθανότατα θα έχει) την πλειοψηφία αυτού του δικαστηρίου με τη μεριά του.

Αλλά απ’ την μεριά του ο νυσταλέος Jo φαίνεται ότι σκοπεύει να προσθέσει άλλες δύο χωριστές πολιτείες με δημοκρατικό προφίλ στις συνιστώσες των ηπα (την Washington D.C. και το puerto rico) αν εκλεγεί πρόεδρος και επίσης να προσθέσει 4 ακόμα θέσεις στο «ανώτατο δικαστήριο» ώστε ο συσχετισμός 6 – 3 υπέρ των συντηρητικών (και του ψόφιου κουναβιού) να γίνει 7 – 6 (υπέρ των δημοκρατικών). Κάτι ανάλογο είχε επιχειρήσει και ο Roosevelt το 1937, αλλά απέτυχε. Θεωρείται ανάθεμα επειδή από τότε τα νομοθετικά σώματα αποφάσισαν ότι ο αριθμός αυτών των ανώτατων δικαστών δεν μπορεί να αλλάξει – επειδή έτσι κατασκευάστηκε, κι αν αρχίσουν οι αλλαγές στον αριθμό τότε θα γίνονται συνέχεια τέτοιες ανάλογα με το ποιος ελέγχει το κογκρέσσο (οι δικαστές είναι ισόβιοι, συνεπώς η μόνη δυνατότητα να αλλάξουν οι συσχετισμοί εκεί είναι προστίθενται διαρκώς θέσεις). Επιπλέον οι δημοκρατικοί κουβαλάνε στις καμπούρες τους την αποκάλυψη του «transition integrity project» που είναι ένα καινοφανές σχέδιο για την περίπτωση εκλογικής ήττας (επ’ αυτού μελλοντικά, αν χρειαστεί).

Δεν ξέρουμε, δεν μπορούμε να ξέρουμε… Λέγεται ότι αυτόν τον καιρό (εδώ και λίγους μήνες) όλο και περισσότεροι αμερικάνοι αγοράζουν όπλα. Υποθέτουμε πως, αν χρειαστεί (αν δηλαδή τα οικιακά οπλοστάσια βγουν στους δρόμους), ο αμερικανικός στρατός μπορεί να εμφανιστεί επί σκηνής σαν ο εγγυητής της «κοινωνικής ειρήνης» – εννοούμε: με κάποιου είδους ημι-πραξικόπημα αφού το πολιτικό προσωπικό θα παίζει ξύλο.

Εκείνο που δεν λέγεται ωστόσο είναι το ποια είναι η τόσο κεντρική (και τόσο πολωμένη) διακύβευση για το αμερικάνικο σύστημα, στα τέλη του 2020. Σε άλλους καιρούς, με λιγότερο θέαμα και μεγαλύτερη ικανότητα κριτικής σκέψης, κάποιοι θα έδειχναν τα διαφορετικά πολιτικά προγράμματα εσωτερικής εφαρμογής. Ας πούμε «νεοφιλελεύθεροι» εναντίον «σοσιαλιστών». Δεν είναι αυτή η περίπτωση! Ούτε το ψόφιο κουνάβι είναι «νεοφιλελεύθερο» (το αντίθετο) ούτε ο νυσταλέος Jo είναι «σοσιαλιστής» (!!!). Αν υποθέσουμε ότι έχουν προγράμματα (συζητήσιμο…) οι διαφορές τους δεν είναι αβυσσαλέες. Υπάρχει σε ορισμένα ζητήματα ιδεολογική αντίθεση (π.χ. για τους μετανάστες ή για τις εκτρώσεις), αλλά αυτές ούτε καινούργιες είναι, ούτε θα δικαιολογούσαν μια κεντρική, «θεσμική» (ακόμα και «συνταγματική») κρίση / κατάρρευση. Και σίγουρα δεν είναι κάποιες άλλες κεντρικές προγραμματικές πολιτικές διαφορές που ανεμίζουν στις κομματικές τους συγκεντρώσεις. Οι «δημοκρατικοί» έχουν ενισχυθεί απ’ τους «νεοσυντηρητικούς» της εποχής Bush· ενώ δεν αποκλείεται τμήματα των σχετικά εξασφαλισμένων μεταναστών να ψηφίσουν το ψόφιο κουνάβι. Για τους ίδιους πάνω κάτω λόγους που το έκαναν και το 2016…