Tag: ηπα

Θανατόμετρο made in u.s.a.: αποκάλυψη χτες!! (2)

Κυριακή 29 Νοέμβρη. Τι είναι, λοιπόν, αυτό που “χρεώνεται” σε μια έρευνα που έκανε κάτι απλό, έβαλε δηλαδή κάτω όλους τους θανάτους στις ηπα, όπως καταγράφονται κάθε χρονιά, για να δει αν ο covid είναι πράγματι ένας έξτρα φονιάς ή κάτι άλλο; Τα εξής (μπορείτε να τα διαβάσετε με τα ματάκια σας και τα αγγλικά σας):

Α) Δεν έλαβε υπόψη της τον «row death count» στις ηπα όπως το παρουσιάζει το αγγλικό πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (δεν αρκέστηκε δηλαδή στο επίσημο θανατόμετρο)·

Β) Αγνόησε την ανακοίνωση των cds για σχεδόν 300.000 επιπλέον θανάτους εξαιτίας του covid 19·

Γ) Παρουσίασε τους θανάτους στις ηπα, σε σχέση με τον covid-19 σε συσχέτιση μεταξύ τους, πράγμα που υποβαθμίζει την πανδημία·

Δ) Ισχυρίστηκε ότι θάνατοι από εμφράγματα, λοιμώξεις του αναπνευστικού, γρίπη και πνευμονία ταξινομήθηκαν λαθεμένα σαν θάνατοι σε σχέση με τον covid-19 ενώ αυτές τις κατηγορίες προϋπαρχουσών ασθενειών είναι που εκμεταλλεύεται ο παλιοκακούργος…

Ποιό είναι, λοιπόν, το έγκλημα της κυρίας Briand; Μα το ότι έκανε αυτήν την έρευνα! Το ότι δεν έφαγε το «ανεξάρτητο κοντέρ» του θανατόμετρου αλλά είπε ρε συ πεθαίνουν άνθρωποι και από άλλες αιτίες; Κι όταν το έψαξε βρήκε αυτά που συνοπτικά αναφέραμε χτες: ούτε οι νεκροί δεν είναι σίγουροι, κατά πως τα έλεγε ο Benjamin, αφού απ’ ότι κι αν πεθάνει κανείς σήμερα αν είναι απλά positive (ή αν υπήρξε τέτοιος στη ζωή του, ή έστω κι αν μοιάζει για τέτοιος) είναι πεσών απ’ το κτήνος τον covid… Αύριο, που η «επίσημη αιτία θανάτου» θα αλλάξει, όλοι οι θάνατοι θα είναι όχι από εμφράγματα, όχι από γρίπες, ούτε από covid… αλλά από … την δολοπλοκία του κινεζικού κομμουνιστικού κόμματος: αν έχεις καλούς δημαγωγούς τα πάντα μπορεί να γίνουν πιστευτά! (Άλλωστε, το έχουμε δείξει τεκμηριωμένα, η γρίπη εξαφανίστηκε απ’ τον πλανήτη τον περασμένο Απρίλη… Το Πεκίνο όχι…)

Επειδή όμως η χυδαιότητα εκείνων που έχουν την εξουσία ποτίζει όλη τους την ύπαρξη, και επειδή ο λογοκριτής έχει την «αυτοπεποίθηση» του εξουσιαστή, ξέφυγε απ’ το κατηγορητήριο κατά της Briand η απόδειξη του ποιός κάνει την επίσημη, την σωστή, την έγκυρη παραπληροφόρηση, αυτήν που το πόπολο οφείλει να τρώει: τα cds έχουν ανακοινώσει σχεδόν 300.000 επιπλέον θανάτους εξαιτίας του covid 19…

Έκαναν τέτοιο πράγμα τα cds; Ή οι εγκάθετοι του John Hopkins υγιεινιστικού / μιλιταριστικού βραχίονα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης εύχονται ακόμα περισσότερες χιλιάδες θανάτων χρεωμένων στον covid;

Στις 27 Νοέμβρη, όταν συντάχτηκε η πιο πάνω καταδικαστική απόφαση κατά της Briand, οι επίσημα χρεωμένοι θάνατοι στον covid στις ηπα ήταν 271.038. Σχεδόν 30.000 λιγότεροι απ’ τις «σχεδόν 300.000» της απόφασης του υγιεινιστικού στρατοδικείου. Κι ενώ δεν θα άλλαζε τίποτα στο «επιχείρημα» των δικαστών αν αντί για «σχεδόν 300.000» έλεγαν «271.000», αποκαλύπτεται η λιγούρα τους για θάνατο!!! Τριάντα, πενήντα, εκατό χιλιάδες πάνω, τριάντα, πενήντα, εκατό χιλιάδες κάτω, έλα μωρέ… Την δουλειά μας να κάνουμε!!..

Την κάνουν, αλλά τους βλέπουμε… Να λοιπόν που κάνουν στριπτίζ οι μόνοι κανονικοί «παραπληροφορητές», εκείνοι που έχουν την εξουσία να επιβάλλουν την «μόνη αλήθεια»! Αποκαλύπτουν τα απόκρυφά τους: “πρώτον, είσαι ένοχος επειδή μας αμφισβητείς, και δεύτερον είσαι ένοχος επειδή δεν έχεις την ίδια λιγούρα μ’ εμάς για θάνατο…”

Μέση Ανατολή…

Κυριακή 29 Νοέμβρη. Ποντάροντας στην “αλλαγή φρουράς” στο άσπρο σπίτι, το ιρανικό καθεστώς ανακοίνωσε ότι θα είναι υπομονετικό στην απάντηση που θα δώσει στο Τελ Αβίβ για την δολοφονία του Mohsen Fakhrizadeh. …Το έθνος του ιράν είναι πολύ έξυπνο για να πέσει σ’ αυτήν την παγίδα… δήλωσε χτες ο ιρανός πρόεδρος Hassan Rouhani. … Θα απαντήσουμε γι’ αυτό το έγκλημα την κατάλληλη στιγμή… Οι εχθροί του ιράν προσπαθούν να κάνουν την μέγιστη αξιοποίηση … αυτών των λίγων εβδομάδων, με στόχο να προκαλέσουν χάος στην περιοχή…

Περιμένει κάτι ουσιαστικό απ’ το Joνυσταλεάν το ιρανικό καθεστώς; Υποθέτουμε ότι ενδιαφέρεται για κάποιου είδους μείωση της «στρατιωτικής διαθεσιμότητας» εναντίον του, τουλάχιστον επίσημα. Ίσως και για το «σπάσιμο» της πετροχούντας του Ριάντ, με την έννοια της εγκατάλειψης αυτής της προνομιακής σχέσης Ουάσιγκτον – Ριάντ που είχε προωθήσει το ψοφικουναβιστάν και το σόι του. Ωστόσο, παρότι αυτά δεν είναι αμελητέα, δεν θα πρέπει να υποτιμάει κανείς το ρατσιστικό ισραηλινό καθεστώς, ειδικά όταν βρίσκεται σ’ ένα είδος «υπαρξιακής» παρακμής.

Εν τω μεταξύ υπάρχουν ενδιαφέρουσες εξελίξεις σε ότι αφορά την τύχη του κεφαλιού του τοξικού του Ριάντ. Γράφαμε πριν 3 ημέρες (Πέμπτη 26 Νοέμβρη, Μέση Ανατολή), σαν εκτίμηση με βάση τις αναλύσεις μας, ότι μπορεί η Άγκυρα να σώσει τον τοξικό και το σόι του, έναντι εύλογων ανταλλαγμάτων… Φαίνεται πως αυτό γίνεται όλο και πιο πιθανό: η Άγκυρα θέλει κατ’ αρχήν λεφτά απ’ το θησαυροφυλάκειο του Ριάντ, και το Ριάντ θέλει σιωπηλή «συγχώρεση» για την δολοφονία του Khashoghi και κάποιου είδους «ειρήνη». Φυσικά βρίσκεται σε θέση αδυναμίας…

Η σχετική διαπραγμάτευση έχει ξεκινήσει ήδη (φωτογραφία πάνω, απ’ την ειδησειογραφία της Hurriyet). Προφανώς το Ριάντ δεν θα προσχωρήσει στο μπλοκ της Αστάνα (ποιος σοβαρός θα ήθελε εκεί την παρακμιακή πετροχούντα;), αλλά το να μαζέψει τα μακριά του χέρια από διάφορα σημεία της εύφορης ημισελήνου και την υεμένη θα είναι ένα μη δολαριακό αντάλλαγμα που θα πρέπει να πληρώσει για να μην γίνει καμμένη γη. Το αν και πότε θα συμβεί αυτό θα φανεί τόσο στο συριακό πεδίο μάχης όσο και στο ιρακινό: σε μια τέτοια περίπτωση το μπλοκ της Αστάνα θα ξεπεράσει τα εμπόδια που έχει ως τώρα σε ότι αφορά τους πρακτικούς συσχετισμούς εντός μέσης Ανατολής. (Ο bin Zayed – ο τοξικός των εμιράτων – είναι αρκετά έξυπνος ώστε να μην παραδοθεί εντελώς στον άξονα και ειδικά στο Τελ Αβίβ, απ’ την στιγμή που δεν θα έχει δίπλα του, σαν buffer zone, το Ριάντ).

Με τέτοιες εξελίξεις υποψιαζόμαστε ότι το ρημαδογκουβέρνο έχει βάλει πλερέζες. Ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας, με την πλούσια συλλογή γκρεμοτσακισμένων «συμμάχων» (Guaido, Haftar, Pashinyan…), μπορεί να το ρίξει στην ποίηση ενόσω θα τους αυξήσει (για όσο μείνει στο πόστο του). Αλλά μιλώντας γενικά για τους ελληνικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, φαίνεται πως η ένταξη στον άξονα γίνεται όλο και πιο «ακριβή» επιλογή, με μεγαλύτερο κόστος προοπτικά.

Θα πείτε: Τι πάει να πει «κόστος»; Ποιοί θα πληρώσουν; Ε, αυτό μπορείτε να το βρείτε και μόνοι σας…

Θανατόμετρο made in u.s.a.: αποκάλυψη τώρα!

Σάββατο 28 Νοέμβρη. Κάποιος έπρεπε να κάνει μια προσεκτική (και χωρίς τρομοκρατικά κίνητρα) έρευνα και στις ηπα – για την πραγματικότητα των θανάτων που χρεώνονται στον τσαχπίνη. Τα ευρωπαϊκά στοιχεία υπάρχουν ήδη διαθέσιμα, όπως και τα ελληνικά, για όποιον / όποιαν αντέχει να αντικρίσει την απαγορευμένη (από το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα) πραγματικότητα. Στις ηπα όμως; Μήπως εκεί, τουλάχιστον, ο τσαχπίνης είναι real killer;

Η Geneviene Briand, υποδιευθύντρια των master στο αμερικανικό πανεπιστήμιο John Hopkins (το ίδιο του οποίου άλλος κλάδος είναι διευθυντής ορχήστας της τρομοεκστρατείας!) τόλμησε να ρίξει μια πιο προσεκτική ματιά στους θανάτους από covid-19 στις ηπα, με βάση τα επίσημα στοιχεία. Και βρήκε… αυτό που φαντάζεσθε!

Από τα μέσα Μάρτη ως τα μέσα Σεπτέμβρη το σύνολο των θανάτων στις ηπα ήταν 1,7 εκατομμύρια, απ’ τους οποίους οι 200.000 (το 12% του συνόλου) αποδόθηκαν στον covid. Αντί, όμως, να απομονώσει αυτούς τους διάσημους θανάτους η Briand ασχολήθηκε με το σύνολο και την κατανομή τους ανά ηλικία και αιτία θανάτου.

Προς έκπληξή της διαπίστωσε ότι οι θάνατοι των ηλικιωμένων είχαν παραμείνει σταθεροί στην «περίοδο covid» σε σχέση με πριν. Όχι μόνο ο covid δεν έχει αυξήσει το ποσοστό θανάτων των ηλικιωμένων στις ηπα, αλλά δεν έχει αυξήσει ούτε το σύνολο των θανάτων! Δεν υπάρχει αξιόλογη υπερβάλλουσα θνησιμότητα (ούτε) στις ηπα!

Προκειμένου να έχει ικανοποιητικό βάθος χρόνου για να κάνει συγκρίσεις, η Briand έβαλε κάτω τα σχετικά στοιχεία απ’ το 2014 ως το 2020. Όταν διαμόρφωσε τους σχετικούς πίνακες διαπίστωσε ότι το 2020 οι θάνατοι που αποδίδονταν στον covid ξεπερνούσαν τους θανάτους απ’ τα καρδιακά. Πράγμα περίεργο, μιας και τα καρδιακά θεωρούνταν η βέβαιη πρώτη αιτία θανάτου (και) στις ηπα.

Αλλά ύστερα πρόσεξε κάτι ακόμα πιο παράξενο. Κάνοντας σύγκριση μεταξύ των στοιχείων των θανάτων ανά αιτία μεταξύ 2018 (χρονιά χωρίς covid) και 2020 (χρονιά τίγκα covid), σε συνδυασμό με την αύξηση του πληθυσμού, πρόσεξε πως αντί να υπάρχει η αναμενόμενη αύξηση των θανάτων από όλες τις αιτίες, υπήρχε μια αξιοσημείωτη μείωση των θανάτων και απ’ τα καρδιακά και από οποιαδήποτε άλλη αιτία – εκτός του covid!

Και σα να μην έφτανε αυτό, η συνολική μείωση των θανάτων από όλες τις άλλες αιτίες ήταν ίση με τους θανάτους που αποδίδονταν στον καινουργιοφερμένο covid!! Η Briand κατέληξε στο συμπέρασμα ότι θάνατοι που οφείλονταν σε καρδιακά, λοιμώξεις του αναπνευστικού, γρίπη και πνευμονία ταξινομήθηκαν σαν θάνατοι απ’ τον covid! Τα cdc χαρακτήριζαν οποιονδήποτε ήταν, απλά, positive στον covid και πέθαινε, σαν θύμα του τσαχπίνη… αλλά η σημαντική μείωση στην καταγραφή θανάτων που τα προηγουμένα χρόνια αποδίδονταν σε άλλες αιτίες δεν θα μπορούσε να σημαίνει ότι αυτές οι «άλλες αιτίες» έγιναν λιγότερο φονικές ή ότι εξαφανίστηκαν…

… Αν οι μετρήσεις των νεκρών απ’ τον covid 19 δεν ήταν καθόλου παραπειστικές, τότε αυτό που θα έπρεπε να παρατηρήσουμε είναι ένας αυξημένος αριθμός θανάτων από εμφράγματα και ένας αυξημένος αριθμός θανάτων από covid 19. Αλλά η μείωση των εμφραγμάτων και όλων των άλλων αιτίων θανάτου δεν μας αφήνει άλλο περιθώριο απ’ το να υποδείξουμε κάποια λαθεμένη ταξινόμηση… σημειώνει ευγενικά η Briand.

Το ξέρουμε, το ξέρετε, το ξέρουν και αρκετοί άλλοι. Το έχουμε ονομάσει δημιουργική λογιστική θανάτου ή/και κοινές δεξαμενές… Θάνατοι από διάφορες αιτίες άσχετες με τον covid χρεώνονταν σ’ αυτόν· όπως ακριβώς κάνουν οι αξιοσέβαστες αστυνομίες του κόσμου, όταν θέλουν να κλείσουν ανοικτές υποθέσεις: δένουν κάποιον και του φορτώνουν τα πάντα… Με βάση το μέγεθος και την ισχύ των (καπιταλιστικών) συμφερόντων που από χρόνια “ψάχνονταν” για ένα great reset, το περίεργο θα ήταν αν ΔΕΝ φτιαχνόταν μια τέτοια τακτική / λογιστική!

Είναι βέβαιο πως η έρευνα της Briand ή και οποιαδήποτε άλλη παρόμοια, δεν θα αρχίσει να παρελαύνει απ’ τους δημαγωγικούς μηχανισμούς! Το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα δεν θέλει να αναστηθεί η νοημοσύνη των υποτελών· θέλει να τους πουλήσει, εκτός από τεχνητή ανοσία ως τον αιώνα τον άπαντα και τεχνητή νοημοσύνη….

Αν έχετε στη διάθεσή σας 1 ώρα και 7 λεπτά, και γνώσεις αγγλικών καλύτερες από καλούτσικες (και αχρησιμοποίητες) δείτε το παρακάτω video. Είναι μια webinar παρουσίαση της έρευνας της Briand (πίνακες και σπικάζ) και ύστερα οι απαντήσεις της σε κάποιες ερωτήσεις.

(Εννοείται ότι αυτό το video είναι αυστηρά ακατάλληλο για κάθε είδους φίλους της καραντίνας!)

Μέση Ανατολή

Πέμπτη 26 Νοέμβρη. Η “μυστική” συνάντηση του Netanyahu και των αρχιασφαλιτών του με τον τοξικό του Ριάντ, με την συμμετοχή και του απερχόμενου αμερικάνου υπ.εξ. Πομπηία, το περασμένο Σάββατο στη σαουδαραβική λουτρόπολη Neom (δίπλα απ’ τα σύνορα με το ισραήλ), δεν ήταν και τόσο «μυστική». Το ίδιο το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ φρόντισε για την «ανεπίσημη διαρροή» της σχετικής είδησης…

Συνήθως τέτοιου είδους ραντεβού κρατιούνται μυστικά. Πρέπει, λοιπόν, να αναρωτηθούμε όχι μόνο γι’ αυτήν την «τριμερή» αλλά και για την δημοσιοποίησή της. Προς ποιούς απευθύνει το Τελ Αβίβ (κι όχι το Ριάντ) το «μήνυμα», και ποιο είναι αυτό;

Υποτίθεται ότι η πετροχούντα της σαουδικής αραβίας «πιέζεται» απ’ το Τελ Αβίβ και τους συμμάχους του να αποκαταστήσει τις σχέσεις της, όπως έχουν κάνει ήδη διάφορα πετροχουντικά παλάτι στην αραβική χερσόνησο. Η «επιχείρηση λεύκανσης» του ποινικού μητρώου του ρατσιστικού ισραηλινού καθεστώτος από άραβες βασιλιάδες και όχι μόνο που, παραδοσιακά, δεν αναγνώριζαν το Τελ Αβίβ εξαιτίας όσων υφίστανται οι αιχμάλωτοι παλαιστίνιοι, έχει σκοπό να συγκροτήσει μια κάποια αντι-Αστάνα συμμαχία. Κυρίως εναντίον της Άγκυρας και της Τεχεράνης που, ως τώρα, έχουν κερδίσει πολλά, όχι μόνο στο συριακό και στο ιρακινό πεδίο μάχης, αλλά και στις αραβικές κοινωνίες γενικότερα.

Θα πρέπει ωστόσο να σκεφτεί κανείς ποιοι είναι ακριβώς εκείνοι που συμμαχούν με ποιούς. Απ’ την μια μεριά είναι το ισραηλινό καθεστώς με τεράστια εμπειρία κατασκοπείας, «διείσδυσης», επηρρεασμού, εξαγορών, ακόμα και προβοκατσιών. Και απ’ την άλλη μεριά καθεστώτα που κάθονται πάνω σε υπόγειες λίμνες πετρελαίου (μιας στρατηγικής πρώτης ύλης που οδεύει προς το τέλος της «στρατηγικότητάς» της) και βουνά πετροδολαρίων (που θα αρχίσουν να χαμηλώνουν πολύ γρήγορα), ικανά κυρίως (ως αποκλειστικά) για παλατιανές ίντριγκες και σφαγές διαφωνούντων, λιγότερων ή περισσότερων.

Δεν είναι μια συμμετρική συμμαχία· και οι πετροχούντες δεν έχουν τίποτα άλλο εκτός από λεφτά, δίκτυα πρακτόρων «τρομοκρατών» – και τα άγχη για το μέλλον τους. Το ρατσιστικό ισραηλινό καθεστώς, που όχι απλά την έχει βγάλει μια χαρά σαν κατοχικός μιλιταρισμός αλλά προχωράει συστηματικά τον αποικιοκρατικό ιμπεριαλισμό του σε βάρος των αυτοχθόνων αράβων / παλαιστίνιων με ή χωρίς διεθνείς κατακραυγές, έχει σαφώς το πάνω χέρι σ’ αυτές τις «συμμαχίες». Έχουμε την εκτίμηση ότι το μόνο που χρειάζεται απ’ τις πετροχούντες είναι επιλεγμένα σημεία του εδάφους τους (ξηρά, θάλασσα, αέρα) για να επεκτείνει τις όποιες δυνατότητές του είτε κατά της Τεχεράνης είτε κατά του μπλοκ της Αστάνα συνολικά· και να μπορεί να διαπραγματευτεί την θέση του στον διεθνή καταμερισμό εξουσίας ακόμα και χωρίς την Ουάσιγκτον. Για να το πούμε διαφορετικά: το Τελ ΑΒίβ αντιγράφει την ιμπεριαλιστική τακτική της Άγκυρας, με άλλα μέσα… Για παράδειγμα (λέμε τώρα) θα μπορούσε ο Netanyahu να ενδιαφέρεται να εγκαταστήσει «κάτι τις» στα σαουδαραβικά νησιά Tiran και Sanafir (ήταν αιγυπτιακά, αλλά τα χάρισε ο Sisi στον τοξικό με αντάλλαγμα χοντρά δάνεια), στ’ ανοικτά του κόλπου της Aqaba…

Αν έχουμε δίκιο, τότε το να διαρρέει μια «μυστική συνάντηση» τόσο υψηλού επιπέδου με τον τοξικό του Ριάντ τώρα, σε μια περίοδο που αυτός υποτίθεται πως διστάζει να κάνει το επίσημο βήμα της «αποκατάστασης των σχέσεων» με το Τελ Αβίβ επειδή φοβάται (και έχει δίκιο!) ότι θα τον κρεμάσουν γρήγορα οι αντιπολιτευόμενοι στο ίδιο του το κράτος, αυτή η ισραηλινή «διαρροή» λοιπόν μάλλον του σκάβει τον λάκο!

Και γιατί όχι; Το Τελ Αβίβ μπορεί να βασίζεται στον άλλο τοξικό, του Αμπού Ντάμπι, αν χρειάζεται μερικά στρέμματα σταθερότητας σαν hub για τους πράκτορες και την αεροπορία του… Γιατί θα ήταν κόντρα στα συμφέροντά του μια μεγάλη αναταραχή στο βασίλειο των Σαούντ, που θα επεκτεινόταν και έξω απ’ τα σύνορά του; Από στρατιωτική άποψη, εναντίον της Τεχεράνης, όλες αυτές οι πετροχούντες είναι έτσι κι αλλιώς στόχοι για τους ιρανικούς πυραύλους, και τίποτα περισσότερο. Σαν «χάος» όμως θα μπορούσαν να ανανεώσουν τα σχέδια του άξονα για «δημιουργική καταστροφή» στη μέση Ανατολή· ώστε να ανακοπεί η προέλαση του Πεκίνου και της Μόσχας προς τη Μεσόγειο και την αφρική. Και, εν τω μεταξύ, ισραηλινές ή/και αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις θα μπορούσαν να ανθίσουν στην σαουδαραβική έρημο, πάντα για «ειρηνευτικούς» λόγους…

Ακούγεται κυνικό· και είναι. Όμως το Τελ Αβίβ θα ήταν το τελευταίο που θα λυπούνταν για κρεμάλες, εξεγέρσεις, αντάρτικα στην αραβική χερσόνησο! Κι αν αποδειχθεί αλήθεια ότι το Joνυσταλεάν θα προσπαθήσει να ξαναγυρίσει στην πριν το ψοφιοκουναβιστάν «γραμμή» της Ουάσιγκτον «αφήστε τη μέση Ανατολή να καίγεται», ο τοξικός θα μπορούσε να γίνει ένα θαυμάσιο καύσιμο· αφού έχει ηττηθεί πια απ’ το μπλοκ της Αστάνα…

Εκτός; Εκτός αν τον σώσει αυτή η ανεγκέφαλη αλεπού απ’ την Μόσχα, που έχει αποδειχθεί ως τώρα γκραν μετρ της σκακιέρας… (Ή, γιατί όχι; αναλάβει την σωτηρία του ο Erdogan· έναντι εύλογων ανταλλαγμάτων… Υπάρχουν τέτοια…)

Η ευρωπαϊκή “BARDA”

Τρίτη 24 Νοέμβρη. Αν δεν απαντήσουν οι συγκαιρινοί τί άραγε θα πουν οι ιστορικοί (αν υπάρχουν ακόμα τέτοιοι…) του μέλλοντος; Ο covid ήταν μια «ευκαιρία» που προέκυψε κατά τύχη, ή ήταν μια «ευκαιρία» που κατασκευάστηκε; Δεν εννοούμε, φυσικά, τον ίδιο τον ιό· υπάρχουν πολλοί τέτοιοι στη γύρα! Εννοούμε την τρομοεκστρατεία που στήθηκε στο όνομά του, και όλες τις «σωτηρίες» που έπονται.

Η κυρία Sandra Gallina, ιταλίδα «γενική διευθύντρια φαρμάκων και τροφίμων» της ε.ε., ανακοίνωσε ένα ακόμα καρφί στο φέρετρο των ψευδαισθήσεων των ευρωπαίων caradinieri: “υγεία” και “ασφάλεια” είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Κι αφού ο κόσμος παραμένει σκληρά καπιταλιστικός, αν έτσι παραμείνουν τα πράγματα, η βιομηχανία της υγείας θα εξοπλιστεί, αργά ή γρήγορα, για την προστασία των συμφερόντων της, με “αντιτρομοκρατικούς νόμους”· ίσως και στρατοδικεία.

Τι είπε η κυρία Gallina; Στην προτελευταία παράγραφο (επάνω φωτογραφία) με χαρά δηλώνει:

…Θα ήθελα επίσης να ανακοινώσω τα σχέδια μας για την δημιουργία ενός σώματος της ε.ε. για την έρευνα και την ανάπτυξη που θα εστιάζει στην προστασία των πολιτών της ε.ε. από γριπώδεις πανδημίες όπως ο covid-19 και από χημικές, βιολογικές, ραδιολογικές και πυρηνικές απειλές. Αυτό το νέο σώμα θα είναι όμοιο στην δημιουργία του και στους σκοπούς τους με την American Biomedical Advanced Research and Development (BARDA)…

Να λοιπόν. Αφού η ίδια η εκπρόσωπος της ε.ε. για τα φάρμακα και τα τρόφιμα χαρακτηρίζει τον τσαχπίνη pandemic influenza θα πρέπει οι caradinieri να της κάνουν μήνυση! Απ’ την άλλη μεριά δεν θα της κάνουν μήνυση για την αναγγελία (πρόθεσης…) δημιουργίας μιας «ευρωπαϊκής BARDA». (Αμφίβολη η επιτυχία της προσπάθειας, ξεκάθαρη όμως η θέληση!)

Τι είναι η αμερικανική BARDA; Είναι ένας απ’ τους βραχίονες της DARPA, του υπερτεχνολογικού ερευνητικού κέντρου του αμερικανικού στρατού· με εξειδίκευση στον βιολογικό πόλεμο… Η επόμενη λογική απορία θα ήταν «και τι δουλειά έχουν οι γριπώδεις πανδημίες με τον βιολογικό πόλεμο»; Μην πάει το μυαλό σας στο πονηρό: ο covid ΔΕΝ είναι ιός-όπλο· το αντίθετο!.. Η πλαστογράφηση, η υπερδιόγκωση και η διαχείρισή του όμως έχει στοιχεία «βιολογικού πολέμου»: το σωστό όνομα λέγεται biosecurity. Βιο-ασφάλεια.

Και πάλι θα σκεφτεί κάποιος (όχι παράλογα): ετοιμάζονται τα (ή κάποια από τα) αφεντικά για έναν τέτοιο πόλεμο, οπότε χρησιμοποιούν τον covid σαν άσκηση; Η απάντησή μας είναι: χρησιμοποιούν την «βιο-ασφάλεια» στο εσωτερικό των επικρατειών τους με τον ίδιο τρόπο και με τον ίδιο σκοπό που χρησιμοποίησαν την «αντι-τρομοκρατία» από το 2001 και μετά: για την βίαιη και προσανατολισμένη αλλαγή των κοινωνικών σχέσεων. Γενικά και ειδικά. Αυτό, πράγματι, σε συνθήκες όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού.

Και τότε τι είναι ο covid; Απλό: η νομιμοποίηση της πειθάρχησης! Εκεί που απέτυχε το εξωτικό φάντασμα κάποιου bin Laden, πετυχαίνει το εξίσου εξωτικό φάντασμα ενός φονιά ιού… «Οι πολίτες μας ζητούν να κάνουμε περισσότερα» λέει η κυρία Gallina· και ξέρει τι είναι τα «περισσότερα»…

Αυτό το δευτερεύον μέτωπο….

Τρίτη 24 Νοέμβρη. Το ρημαδογκουβέρνο έτρεξε να κλείσει “στρατηγική σχέση” με τον τοξικό των εμιράτων· αλλά η αλλαγή φρουράς (και τακτικών) από τον μεγάλο σύμμαχο μπορεί να περιπλέξει τις κινήσεις του άξονα στην περιοχή.

Δεν είναι η Susan Rice η καινούργια υπ.εξ. – είναι μια πιο άγνωστη στα μέρη μας εκδοχή της, ο Tony Blinken. Η «νέα γραμμή» του Joνυσταλεάν για την μέση Ανατολή είναι του είδους «το Τελ Αβίβ πάνω, το Ριάντ κάτω, η Τεχεράνη γύρω γύρω». Σε αντίθεση με την ωμή μεν αλλά σαφή προτίμηση του ψοφιοκουναβιστάν σε οποιονδήποτε θα ήταν διατεθειμένος να πληρώσει το αμερικανικό νταβατζιλίκι, το Joνυσταλεάν θέλει να ξανακάνει παιχνίδι με τα «ανθρώπινα δικαιώματα» (οπότε, ίσως, ο φίλος και αδελφός των ελλήνων χασάπης του Καΐρου να πάψει να είναι ο «αγαπημένος δικτάτορας» της Ουάσιγκτον, όπως ήταν επί ψόφιου κουναβιού), πράγμα που ανησυχεί ιδιαίτερα και το Ριάντ, που έχει τα δικά του πτώματα… Και ταυτόχρονα θέλει (το Joνυσταλεάν) να ξαναμπεί στην 5 + 1 συμφωνία για τα πυρηνικά του ιράν, αλλά σαν «νικητής», βάζοντας όρους!

Στην προηγούμενη φάση «γραμμής δημοκρατικών», επί Obama, η ανοχή σε μια κάποια «απελευθέρωση» του ιρανικού καθεστώτος απ’ τις αμερικανικές στρατιωτικές απειλές (σε συνδυασμό με τα σχέδια διάλυσης του ιράκ και της συρίας και κατασκευή ενός ουαχαβίτικου / isis κράτους σε μέρος των εδαφών τους υπό την σαουδαραβική κηδεμονία…) είχε σαν σκοπό την δημιουργία μιας ασταθούς, «προβληματικής» και σε διαρκή (αλλά ελεγχόμενη) ένταση μέσης Ανατολής, που σαν τέτοια θα εμπόδιζε την προώθηση του ευρασιατικού project προς τα εκεί… Έτσι ώστε η Ουάσιγκτον να ασχοληθεί, «απελευθερωμένη» από δευτερεύουσες έγνοιες, με το κυρίως μέτωπο του 4ου παγκόσμιου πολέμου, το «μέτωπο του Ειρηνικού». Δηλαδή, κατ’ αρχήν, την κίνα.

Τώρα πια, όμως, το μπλοκ της Αστάνα έχει πάρει το «πάνω χέρι» στην περιοχή. Έτσι ώστε η απομίμηση (το 2021) των τακτικών του 2011 και του 2014, μπορεί να επιταχύνει εκείνο που τότε γινόταν προσπάθεια να εμποδιστεί. Για παράδειγμα, αν η πετροχούντα του Ριάντ νοιώσει ότι μπαίνει στο περιθώριο απ’ την Ουάσιγκτον και άρα κινδυνεύει, είναι αρκετά οππορτουνιστική ώστε να ζητήσει «προστασία» απ’ την Μόσχα (και το Πεκίνο) εγκαταλείποντας τις ιμπεριαλιστικές της φιλοδοξίες με αντάλλαγμα την απλή επιβίωση. Το ίδιο και ο χασάπης του Καΐρου – αποδεχόμενος, αναγκαστικά, μια πιο ρεαλιστική σχέση με την Άγκυρα. Θα ήταν αρκετές αυτές οι εξελίξεις για να σωριάσουν, για άλλη μια φορά, τα ελληνικά ιμπεριαλιστικά όνειρα για αντιτουρκική «συνδιαχείριση» της ανατολικής Μεσογείου…

Μπορεί να είναι ακόμα νωρίς για τέτοιες προβλέψεις· αλλά φαίνεται όλο και περισσότερο ότι η αλλαγή φρουράς στο άσπρο σπίτι ξεκινάει σαν «αναβίωση» παλιότερων (και προ πολλού ηττημένων) τακτικών παρά σαν εφεύρεση καινούργιων. Εν τω μεταξύ υπάρχουν διάφοροι που επιμένουν ότι ο επί ψόφιου κουναβιού άξονας θα προσπαθήσει (μέσω κάποιου είδους επίθεση στο ιράν) να εμποδίσει αυτήν την «αναβίωση» (που δεν αρέσει ούτε στο απαρτχάιντ Τελ Αβίβ…) – αλλά, πια, σαν road to nowhere!

Ομιχλώδη τα πράγματα…

(φωτογραφία: Άλλοι να δείτε τι θέλουν!…)

Καπιταλισμός εναντίον καπιταλισμού!…

Δευτέρα 23 Νοέμβρη. Εκείνο που επί μήνες, πριν τις αμερικανικές εκλογές, εμφανιζόταν σαν πόλωση μεταξύ των υποτελών, μετά την 3 Νοέμβρη εμφανίζεται σαν “η δύσκολη μετάβαση”. Επιφανειακά το ζήτημα παρουσιάζεται σαν καπρίτσιο του ψόφιου κουναβιού, που “δεν ξέρει να χάνει” – λες και πρόκειται για καυγά πιτσιρικάδων στην αλάνα για το αν η μπάλα πέρασε δεξιά, αριστερά ή πάνω απ’ την πέτρα-δοκάρι. Αλλά το ψόφιο κουνάβι, ακόμα και σαν πρόεδρος με ημερομηνία λήξης, έχει ισχυρές εξουσίες. Κι αν τα 70 εκατομύρια που τον ψήφισαν επιμένουν ότι δεν έχουν χάσει, η αριθμητική τους υστέρηση απέναντι στα 74 που ψήφισαν τον νυσταλέο Jo έχει πολύ μικρή σημασία· για όσο έχουν εξουσία, μέσω του ψόφιου κουναβιού και των κρατικών μηχανισμών που ακόμα μπορεί να ελέγξει.

Ας κάνουμε όμως ένα πείραμα σκέψης, μια υπόθεση εργασίας, για να δούμε το ζήτημα με διαφορετικό μάτι. Τι θα σήμαινε αν το ψόφιο κουνάβι και ο νυσταλέος Jo «εκπροσωπούν» διαφορετικά τμήματα του αμερικανικού κεφάλαιου τα οποία, εξαιτίας της καλπάζουσας παρακμής της αμερικανικής ηγεμονίας σε μεγάλο μέρος του πλανήτη (: διάβαζε ραγδαία άνοδος του κινεζικού κράτους / κεφάλαιου και των συμμάχων του) είναι δύσκολο έως αδύνατο να βρουν αρκετά σημεία συμβιβασμού και αμοιβαίων υποχωρήσεων, ώστε να οφεληθούν και τα δύο; Τι θα σήμαινε αν δεν πρόκειται για σύγκρουση δύο ξεπεσμένων πολιτικών βιτρινών, ούτε καν ενός «συντηρητικού» και ενός «προοδευτικού» τμήματος της αμερικανικής κοινωνίας, αλλά για σύγκρουση ενδοκαπιταλιστική ΚΑΙ ενδο-κρατική;

Παρότι δεν έχουμε κάνει κάποια συστηματική μελέτη που να αποδείξει αυτή τη θέση (που διατυπώνουμε με ερωτηματικό), υπάρχουν αρκετά στοιχεία (και όχι μόνο απ’ τις ηπα) που δείχνουν ότι μια τέτοια σύγκρουση, μέσα στα σύνορα κάθε εθνικής ή/και οικονομικής επικράτειας είναι πραγματική· και μάλιστα οξύνεται ανάλογα με την (διεθνή) πίεση που αντιμετωπίζει κάθε πλευρά μέσα στις αλλαγές που προκαλούνται απ’ την καπιταλιστική αναδιάρθρωση.

Τί εκπροσωπούμε καλύτερα το ψόφιο κουνάβι; Οι πιο «εμπορικές» επιθετικές κινήσεις του, είτε εναντίον του Πεκίνου είτε εναντίον της ε.ε., ήταν οπωσδήποτε συνηγορίες στην αγροτική / κτηνοτροφική βιομηχανία και στην βιομηχανία σχιστολιθικού πετρελαίου των ηπα…. Δυο καπιταλιστικούς τομείς (τρόφιμα, ενέργεια) που βρίσκονται ήδη στη δίνη της (παγκόσμιας) καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης· δυο τομείς που (εκτιμάμε πως) επιδιώκουν την όσο μεγαλύτερη «παράταση ζωής» έτσι όπως ήταν χτες· δυο τομείς που προσπαθούν να συντηρηθούν…

Φυσικά το ψόφιο κουνάβι κτύπησε τα τύμπανα του πολέμου και για τις 5G τεχνολογίες επικοινωνιών· προσπαθώντας να κερδίσει χρόνο για τις αμερικανικές επικοινωνιακές επιχειρήσεις υψηλής τεχνολογίας, που έχουν μείνει αισθητά πίσω απ’ τις ασιατικές (όχι μόνο την Huawei αλλά και την Samsung…) Για όσο καιρό φαινόταν πιθανό ότι ο «πόλεμος με οικονομικά μέσα» μπορεί να αποδώσει σ’ αυτό το συγκεκριμένο καπιταλιστικό πεδίο, η silicon valley (εννοημένη σαν «συλλογικό high tech κεφάλαιο») ανεχόταν το ψόφιο κουνάβι. Απ’ την στιγμή που φάνηκε ότι αυτή η εκστρατεία αποτυγχάνει, η silicon valley πέρασε στη μεριά του νυσταλέου Jo· για τον οποίο δεν ξέρουμε τι μπορεί να κάνει για να σώσει την παρτίδα (εκτός από ολοκληρωτικό πόλεμο).

Το στρατο-βιομηχανικό σύμπλεγμα των ηπα, επίσης, δεν πέρασε τις καλύτερες ημέρες του με το ψόφιο κουνάβι, παρά τις διαρκείς αυξήσεις προϋπολογισμών και παραγγελιών όπλων, και παρά την αποχώρησή του από διεθνείς συμφωνίες ελέγχου όπλων. Ένας ένοικος του άσπρου σπιτιού που επιμένει να τελειώσει διάφορες στρατιωτικές κατοχές και φαίνεται αδιάφορος για πολεμικές εκστρατείες, δεν είναι ένας πρόεδρος που θα διαφημίσει / προωθήσει έργω και λόγω τις «δουλειές» των big military. Δεν είναι ειρηνιστής, αλλά παραείναι real estater! Πώς να του εμπιστευτεί κανείς το γκουβέρνο ανάμεσα στο 2021 και το 2024, όπου θα γίνουν πράματα και θάματα; Για πόσο να τον κυνηγάει κανείς για να μην κάνει παρέα με τον κάθε Kim;

Μπορεί κάποιος να βρει τα αντίθετα απ’ την μεριά όχι του νυσταλέου Jo ειδικά, αλλά της «πολιτικής των δημοκρατικών» τόσο διαχρονικά όσο και απ’ την εποχή Obama και μετά. Δεν θα το κάνουμε εδώ…. Εκείνο που θέλουμε να υποδείξουμε είναι αυτό που θα έπρεπε να είναι αναμενόμενο σε περιόδους ριζικής καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, και μάλιστα επιταχυνόμενης: υπάρχουν «αρκετοί που μένουν πίσω» καθώς «άλλοι εκτοξεύονται», κι αυτό δεν αφορά μόνο τις κοινωνίες και την κατάσταση των υπηκόων, αλλά και τμήματα, μερίδες του κεφάλαιου.

Αν και όταν εμφανιστούν τέτοιες ισχυρές αντιθέσεις μέσα στο Χ ή Ψ κράτος θεωρεί κανείς λογικό ότι μπορούν να λυθούν με εκλογές; Η περίπτωση της κλονιζόμενης πρώην μόνης υπερδύναμης μπορεί να είναι μια case study, για όχι εύκολες, γλυκανάλατες ή “antisocialμηντιακές” απαντήσεις…

Προμελέτη 2…

Σάββατο 21 Νοέμβρη. Ένα έγκλημα μπορεί να γίνει από πάθος. Μπορεί να γίνει κατά λάθος. Μπορεί να γίνει από αμέλεια (αυτό θα κατηγορούσε κάποιος ντόπιος “αντικαπιταλιστής” φίλος της καραντίνας το ρημαδογκουβέρνο…). Μπορεί, όμως, να γίνει μετά από προμελέτη. Κι αν διαπιστωθεί η προμελέτη, τότε μπορεί να αλλάζουν εντελώς τα χαρακτηριστικά του εγκλήματος! Μπορεί, για παράδειγμα, να μην είναι ο covid ο φονιάς· αλλά κάποιοι άλλοι… Μπορεί το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας να μην το διαπράτει ένας ασήμαντος ιός· αλλά κάποιοι άλλοι, που κρύβονται πίσω απ’ την κακή του φήμη, φήμη που οι ίδιοι έφτιαξαν…

Είχαμε επιμείνει, όταν παρουσιάσαμε το Event 201, να ειδωθεί προσεκτικά και με κριτικό πνεύμα. Ποτέ δεν μας πέρασε απ’ το μυαλό, με βάση την χρονική εγγύτητα του Event 201 με την επίσημη πρεμιέρα του covid στην Wuhan, ότι πρόκειται για τεχνητό ιό! Αντίθετα υποστηρίξαμε ότι εκείνη η «άσκηση αντιμετώπισης φονικής πανδημίας» τον Οκτώβρη του 2019 είχε πολύ έντονη γεωπολιτική χροιά (μαρτυρούσε έμμεσα αλλά καθαρά, σα να λέμε, σοβαρά στοιχεία για την τωρινή φάση του παγκόσμιου ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού σε σχέση με την «υγεία») και ότι στην πραγματικότητα το γεγονός πως ο covid ξεκίνησε απ’ το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο δίνοντάς του ένα χρονικό προβάδισμα δράσης ήταν «εκτός άσκησης» και υπονόμευσε τις «δυτικοκεντρικές» βεβαιότητες υπεροχής, που ήταν ο ιδεο-πολιτικός πυρήνας του Event 201.

Είχαμε υπόψη κι άλλες «ασκήσεις» με το ίδιο θέμα, που είχαν προηγηθεί. Το John Hopkins Bloomberg School of Public Health, που συμμετείχε και στο Event 201 (και έχει κεντρικό ρόλο στην χάραξη της γραμμής της «αντιμετώπισης της πανδημίας» στον δυτικό κόσμο…) παραδέχεται στο site του πως έχει κάνει άλλες τρεις (φωτογραφία επάνω). Αυτές οι 3 + 1 + 1 ασκήσεις, με την σειρά και το timing που είχαν, συνιστούν (κατά την ταπεινή μας άποψη) πολύ σοβαρά στοιχεία προμελέτης για αυτό που συμβαίνει εδώ και 9 μήνες· όχι για την «κατασκευή» ενός ισχυρά φονικού παθογόνου παράγοντα, αλλά για την φονική διαχείριση ενός …. τσαχπίνη! Λέμε: οι φονιάδες είναι αλλού!

Πρώτη άσκηση με το όνομα Dark Winter, στις 22 – 23 Ιούνη του 2001, σε αεροπορική / στρατιωτική βάση των ηπα, με σενάριο την συγκεκαλυμμένη επίθεση με ιό ευλογιάς σε αμερικάνους πολίτες. Άσκηση βιολογικού πολέμου χωρίς δεύτερη κουβέντα! Παραδόξως (;), συμπτωματικά (;) λίγους μήνες μετά την άσκηση, και λίγες μόνο ημέρες μετά την (indide job, επιμένουμε) 11η Σεπτέμβρη, έγινε τέτοια επίθεση στις ηπα! Με σπόρια άνθρακα!!! Μόνο που ήταν (αποδείχθηκε) 110% inside job!

Τι σχέση είχε η άσκηση Dark Winter με εκείνη την επίθεση με άνθρακα; Τι σχέση είχε με την ανάδυση ενός κατηγορητηρίου κατά του Σαντάμ Χουσεΐν σχετικό με «βιολογικό πόλεμο»; Δεν θα μάθουμε ποτέ με σιγουριά…

Δεύτερη άσκηση, με τίτλο Atlantic Storm, στις 14 Γενάρη του 2005, με θέμα την «βιοασφάλεια ενώπιον βιοτρομοκρατικής επίθεσης»! Άσκηση βιολογικού πολέμου και πάλι χωρίς δεύτερη κουβέντα. Εντελώς συμπτωματικά (χωρίς ερωτηματικό εδώ!) τον ίδιο μήνα θα ξεσπάσει μια μόλυνση από έναν ιό γρίπης στο βιεντάμ: ο ιός έχει «μεταπηδήσει» στον άνθρωπο από καλλιεργούμενα πτηνά, και μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο. Η «γρίπη των πτηνών»…

Τι σχέση είχαν οι προετοιμασίες των δύο προηγούμενων ασκήσεων βιολογικού πολέμου με το γεγονός ότι εκείνη η «γρίπη των πτηνών» αναγγέλθηκε, στις 29 Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς, απ’ τον «συντονιστή του οηε για τις γρίπες» David Nabarro (ένα κάθαρμα πολυτελείας ανάλογο του Ferguson…) σαν ο απόλυτος Φονιάς Iός, που θα σκοτώσει από 5 έως 150 εκατομμύρια ανθρώπους; Η «γρίπη των πτηνών» σκότωσε τελικά 175 (εκατόν εβδομήντα πέντε) ανθρώπους παγκόσμια!… Από που, όμως, προερχόταν η «έμπνευση» και ποια ήταν η σκοπιμότητα εκείνης της αυθαίρετης και τρομακτικής υπερδιόγκωσης του κινδύνου; Δεν είναι αξιοσημείωτο αυτό το πρώτο βήμα «παραγωγής» μιας υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας με αφορμή έναν ασήμαντης φονικότητας ιό γρίπης; Πώς εξηγείται; Υποστηρίζουμε (χωρίς ακράδαντα στοιχεία, μόνο με λογικές / πολιτικές συσχετίσεις) ότι το 2005 εκείνη η υπερδιόγκωση έγινε αφενός μεν για το καλό των φαρμακοβιομηχανιών, αφετέρου δε για να γίνει σε πραγματικές συνθήκες μια «άσκηση βιολογικού πολέμου» – κυρίως απ’ τα νατοϊκά κράτη. Όχι άσκηση – σε – γραφείο (όπως εκείνες που είχαν προηγηθεί) αλλά άσκηση – στο – πεδίο.

Τρίτη άσκηση, με τίτλο SPARS Pandemic, 2025 – 2028: Α Futuristic Scenario for Public Health Risk Communicators, Οκτώβρης 2017 – δημοσίευση έκθεσης. Αυτήν την άσκηση το καλό John Hopkins δεν την αναφέρει στο ψηφιακό βιογραφικό του (γιατί;), και την αγνοούσαμε. Την ανέσυρε όμως ο “τελευταίος αμερικάνος αλήτης” χτες – και πολύ καλά έκανε! Γιατί αυτή ήταν μια παράξενα ενδιαφέρουσα άσκηση: αφορούσε τον απολογισμό (που γίνεται το 2030…) μιας πανδημίας που “έγινε” απ’ το 2025 ως το 2028! Έχουν ενδιαφέρον οι λεπτομέρειες εκείνου του σεναρίου, επειδή ταιριάζουν (σε μερικά σημεία τους εντυπωσιακά) με διάφορες πλευρές εκείνου που συμβαίνει τώρα. Παραπέμπουμε στην πρωτότυπη αναφορά για περισσότερα, κρατώντας αυτό: η άσκηση του 2017 είχε να κάνει κυρίως με την επικοινωνική διαχείριση μιας πανδημίας, αφήνοντας ανοικτό τι θα έπρεπε να γίνει για να εμποδιστούν / κατασταλούν οι αντιρρήσεις. Εν τω μεταξύ, σαν εκπρόσωπος τύπου του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, ο κυρ Βασίλης είχε βγει ήδη από το 2015 στο μεϊντάνι. Προαναγγέλοντας επερχόμενα δεινά· και τις δικές του σωτήριες και καλοχρηματοδοτημένες πρωτοβουλίες…

Τέταρτη άσκηση, με τίτλο Clade X, στις 15 Μάη του 2018, στην Ουάσιγκτον. Ο προηγούμενος σπασμός της οικονομικής κρίσης / αναδιάρθρωσης έχει ολοκληρωθεί, και στο άσπρο σπίτι βρίσκεται το ψόφιο κουνάβι. Εδώ το θέμα είναι οι αποφάσεις που πρέπει να παρθούν απ’ τις πολιτικές βιτρίνες και τις λοιπές εξουσίες σε περίπτωση πανδημίας. Τώρα πια δεν είναι σε πρώτο επίπεδο ο βιολογικός πόλεμος· η συνεργασία, όμως, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (δηλαδή απ’ την μια μεριά κρατικών υπηρεσιών και απ’ την άλλη διάφορων επιχειρήσεων, απ’ τις φαρμακοβιομηχανίες ως τις μεταφορικές) μπαίνει στο τραπέζι.

Πέμπτη άσκηση, με τίτλο Event 201, στις 18 Οκτώβρη 2019, στη Ν. Υόρκη: τι και πως θα κάνουν στη συνεργασία τους κράτη και επιχειρήσεις σε μια φονική πανδημία;

Βήμα βήμα, μέσα στην ιστορική κίνηση, η εκστρατεία ωρίμαζε εδώ και σχεδόν 20 χρόνια… Αν όλα αυτά δεν συνιστούν τα ορατά σημάδια της προμελέτης της τότε τι νόημα έχει αυτή η λέξη; Κι αν ο «παραγωγικός εγκληματίας» είναι ο covid (“παραγωγικός” με την έννοια της επικινδυνότητας άρα και του αιτίου όλων αυτών των αλλαγών που “γίνονται μέσα σε εβδομάδες ενώ αλλιώς θα γίνονταν σε χρόνια”) τα αφεντικά των αλλαγών τι είναι; Καστανάδες; Τροχονόμοι; Καρποσυλλέκτες; Τι;

Αν τα αφεντικά αγαπάνε της τάξη μας, τότε κάνουμε λάθος! Αν, όμως, είναι σε πόλεμο εναντίον μας ακόμα κι όταν εμείς έχουμε (βλακωδώς!) συνθηκολογήσει, τότε που βρίσκεται το περίεργο σ’ όσα επιμένουμε να τεκμηριώνουμε τόσον καιρό;

The empire (wants to) strike back… (1)

Τετάρτη 18 Νοέμβρη. Μπορεί ο νέος αμερικάνος πρόεδρος να έχει κερδίσει δίκαια το παρατσούκλι “νυσταλέος Jo”, αλλά η «επιθετική γραμμή» της κυβέρνησής του κάθε άλλο παρά νυσταλέα θα είναι. Δυο πολεμοκάπηλα στελέχη των κυβερνήσεων Obama προαλείφονται σαν οι αιχμές της σχέσης του παρακμιακού Joνυσταλεάν με τον υπόλοιπο κόσμο, ειδικά τους ανταγωνιστές τους. Η Susan Rice, πρώην πρέσβειρα των ηπα στον οηε και σύμβουλος «εθνικής ασφάλειας» στην δεύτερη τετραετία Obama ετοιμάζεται για υπ.εξ. – στη θέση του θρυλικού Πομπηία. Και η Michele Flournoy, πρώην σύμβουλος άμυνας στις κυβερνήσεις του Clinton και του Obama προορίζεται για υπ.αμ.

Μετά την αποτυχία της αντιμετώπισης των αντιπάλων με οικονομικά μέσα, η «επιστροφή στην κανονικότητα» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού μοιάζει ακόμα πιο σκληροπυρηνική απ’ ότι πριν την τετραετία του ψόφιου κουναβιού. Η Flournoy είναι συνιδρύτρια του «κέντρου για μια νέα αμερικανική ασφάλεια», ενός πολεμοκάπηλου think tank που χρηματοδοτείται (πάντα υπό την μορφή «δωρεών»..) απ’ τα μεγάλα ονόματα του αμερικανικού στρατο-βιομηχανικού συμπλέγματος: norton, boeing, chevron, lockheed martin, raytheon, bae κλπ. Δεν προκαλεί έκπληξη ότι η αναμενόμενη καινούργια υπ.αμ. του Joνυσταλεάν είναι φανατική και δηλωμένη οπαδός των στρατιωτικών μεθόδων υπεράσπισης των αμερικανικών συμφερόντων… Η Rice απ’ την μεριά της ήταν θερμή υποστηρίκτρια των εισβολών στο αφγανιστάν και, κυρίως, στο ιράκ – παρότι τότε κυβερνούσαν οι συντηρητικοί του Μπους του Β. Έχει δηλωμένα «αντι-ρωσικά αισθήματα», για να το πούμε όσο πιο κομψά γίνεται. Και θεωρεί βιαστική την αποχώρηση του αμερικανικού στρατού απ’ το αφγανιστάν (ή, έστω, την σημαντική μείωσή του), καθώς λέει ότι «οι ηπα θα μείνουν χωρίς στρατιωτικές ή αντιτρομοκρατικές δυνατότητες στην περιοχή αν οι ταλιμπάν παραμείνουν ισχυροί στο αφγανιστάν». Εννοεί: θα χάσουμε τις βάσεις στο υπογάστριο της κίνας.
Δεν είναι πρωτοτυπία, καθώς το γράφουμε εδώ και ένα τουλάχιστον χρόνο: η Ουάσιγκτον είναι αναγκασμένη πια να καταφύγει στα τελευταία μέσα που διαθέτει για να κρατήσει αν όχι την ισχύ τουλάχιστον την φήμη της «παγκόσμιας δύναμης»… Είχαμε προβλέψει ότι μια τέτοια αλλαγή γραμμής θα γινόταν μέσα το 2020 με την εκπαραθύρωση του ψόφιου κουναβιού και την αντικατάστασή του απ’ τον Pence… Τελικά γίνεται με αλλαγή κυβέρνησης.

Ωστόσο η ελπίδα της οικονομικής ανάσχεσης τόσο του Πεκίνου όσο και της Μόσχας ήταν προϊόν της αποτυχίας των σχεδιασμών των κυβερνήσεων Obama – αυτό έχουμε υποστηρίξει. Μετά από μια δεύτερη αποτυχία (των «οικονομικών τιμωριών» του ψόφιου κουναβιού) το Joνυσταλεάν δεν μπορεί να «πιάσει το νήμα» από εκεί που ήταν στα τέλη του 2016: πολλά έχουν εξελιχθεί και σχεδόν τίποτα απ’ αυτά δεν είναι υπέρ της Ουάσιγκτον. Μπορεί η πολεμοκάπηλη «φρουρά» των δημοκρατικών να ευχαριστεί τους νεοσυντηρητικούς συμμάχους τους (την «φρουρά» του Μπους του Β) αλλά ακόμα και στο εσωτερικό των ηπα έχει δημιουργηθεί πια μια ισχυρή αντι-πολεμική τάση, σαν «αριστερή πτέρυγα» των δημοκρατικών, που δεν θα μείνει αδρανής τα επόμενα χρόνια.

Όσο για τους συσχετισμούς εκτός συνόρων; Είναι στη χειρότερη (για την Ουάσιγκτον) κατάσταση των τελευταίων 30 χρόνων. Παρότι το παρελθόν της Rice δείχνει μια σαφώς ισχυρότερη αντι-ρωσική παρά αντι-σινική εμμονή, Πεκίνο και Μόσχα έχουν διαμορφώσει μια τόσο βαθιά και στρατηγική συμμαχία ώστε οι ελπίδες ότι το Joνυσταλεάν μπορεί να ξανακάνει, αναβαθμισμένο, αυτό που έκανε ο Nixon το 1972 είναι, επιεικώς, «παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του».

The empire (wants to) strike back… (2)

Τετάρτη 18 Νοέμβρη. Ορισμένοι βλέπουν σαν “θετική” εξέλιξη της επερχόμενης προεδρίας του νυσταλέου Jo τις διακηρύξεις του για επιστροφή στην «πολυμέρεια» και «επιστροφή στην συμφωνία 5 + 1» για τα πυρηνικά του ιράν… Φυσικά το ψόφιο κουνάβι έχει ακόμα δυο μήνες γκουβέρνου, και οι σωματοφύλακες πίσω του προλαβαίνουν να ρίξουν μερικούς πυραύλους στις ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις…

Πέρα απ’ αυτό, η δεύτερη «επιστροφή» είναι – κατά την ταπεινή μας άποψη – σχεδόν αδύνατη. Πρώτον, επειδή το Joνυσταλεάν θέλει να γυρίσει βάζοντας καινούργιους όρους – κι αυτό δεν πρόκειται να το δεχτεί ούτε η Τεχεράνη, ούτε η Μόσχα ούτε το Πεκίνο. Και δεύτερον, επειδή κανείς δεν μπορεί να δώσει βάση στην «εξωτερική πολιτική» και στις «διεθνείς συμφωνίες» ενός κράτους / κεφάλαιου που είναι τόσο πολωμένο εσωτερικά ώστε τα deal της μιας τετραετίας να είναι αρκετά πιθανό ότι θα ακυρωθούντην επόμενη (όταν αλλάξει πάλι η διοίκηση).

Αυτό ισχύει και για ορισμένες απ’ τις «πολυμερείς» συμφωνίες στις οποίες ο νυσταλέος Jo λέει ότι θέλει να γυρίσει. Η «συμφωνία για το κλίμα» είναι εύκολη περίπτωση. Ο νυσταλέος εκπροσωπεί τα συμφέροντα των big tech (ενώ το ψόφιο κουνάβι εκπροσωπούσε τα συμφέροντα των πετρελαιάδων των σχιστολιθικών εξορύξεων) και είναι προφανές δεν έχει πρόβλημα να ορκίζεται στη μείωση του διοξειδίου του άνθρακα και στον “πράσινο” καπιταλισμό. Επειδή όμως αυτό είναι θέμα εσωτερικής αναδιάρθρωσης του αμερικανικού παραγωγικού / καταναλωτικού μοντέλου, είτε οι ηπα ξαναγυρίσουν σ’ αυτήν την συμφωνία είτε όχι μικρή καούρα έχουν οι ανταγωνιστές τους.

Αντίθετα οι διάφορες συμφωνίες για έλεγχο όπλων είναι πολύ πιο δύσκολη δουλειά, ειδικά εφόσον η Μόσχα έχει αποκτήσει σε μερικούς τομείς τεχνολογικό πλεονέκτημα· και είναι μάλλον άγνωστο που βρίσκεται (από την άποψη της στρατιωτικής τεχνολογίας) το Πεκίνο. Γιατί να καλωσορίσουν το παρακμιακό Joνυσταλεάν στο να «βάλει χέρι» στα οπλοστάσιά τους, ειδικά την ώρα που ταυτόχρονα θα γαυγίζει στρατιωτικά σε διάφορα σημεία του πλανήτη όπου το ευρασιατικό project έχει καίρια συμφέροντα;