Tag: εξωτερική πολιτική

Αν αυτό είναι αντιϊμπεριαλισμός 3…

Κυριακή 4 Μάρτη. Εν τέλει ποια είναι η “εμπλοκή” του ελληνικού κράτους κατά το κκε; Συνοψίζεται σε μια περίεργη διατύπωση, ότι “η κυβέρνηση” (και όχι το ελληνικό κράτος…) είναι “σημαιοφόρος” (του νατο, των ηπα, της ε.ε). Ομολογούμε ότι δεν ξέρουμε την ιμπεριαλιστική βαρύτητα των “σημαιοφόρων” – θα μπορούσε να είναι και τριτεύουσα… Κατά το κκε πάντως – σύμφωνα με την ομιλία της Τρίτης 27/2 – η “σημαιοφορία” εντοπίζεται στην παραχώρηση επιπλέον βάσεων στις ηπα και το νατο στην ελληνική επικράτεια.

Πράγματι, αυτή η πραχώρηση είναι γεγονός. Αυτό, όμως, είναι όλο κι όλο το θανατηφόρο αποτύπωμα του ελληνικού ιμπεριαλισμού; Πρόκειται, ξαναζεσταμένη, για την “θεωρία της εξάρτησης” των ‘60s και ‘70s; Σε μεγάλο βαθμό ναι. Γιατί ενώ το κκε με την επιλεκτική και εθνικόφρονα μνήμη του «θυμάται» αυτά που θυμάται, «ξεχνάει»:

– την ελληνο-ισραηλινή στρατιωτική, πολιτική, γεωπολιτική και οικονομική συμμαχία· μια συμμαχία που δεν την έχει επιβάλει κανένα νατο, καμία Ουάσιγκτον και καμία ε.ε. αλλά, αντίθετα, είναι ελληνικότατης έμπνευσης και συμφερόντων· στρέφεται κατευθείαν εναντίον των αγώνων των παλαιστινίων και όχι μόνο· και αποτελεί «εθνική συμβολή» του ελληνικού κράτους (και όχι κάποιας ιδιαίτερης κυβέρνησης) στις προσπάθειες ελέγχου της ανατολικής Μεσογείου…

– την ελληνο-αιγυπτιακή στρατιωτική, πολιτική, γεωπολιτική και οικονομική συμμαχία· την συμμαχία με μια χασάπικη χούντα, που σκοτώνει, φυλακίζει, «εξαφανίζει» χιλιάδες αγωνιστές εναντίον της. Κι αυτή η συμμαχία made by greece είναι, έχει σχέση και με τις “ελληνικές επενδύσεις” στην φτηνή εργασία των αιγυπτίων, και όχι μόνον αυτήν…

– την διακριτική (;) συμμαχία με την χούντα του Ριάντ και των εμιράτων, όπως αυτή έχει αποδειχθεί όχι μόνο απ’ την αποτυχημένη (τελικά) πώληση 300 (χιλιάδων) βλημάτων και τις πετυχημένες προηγούμενες πωλήσεις βομβών για χρήση στην υεμένη, αλλά και από τις τακτικές επισκέψεις του ψεκασμένου στα συγκεκριμένα σεϊχάτα…

– το πατρονάρισμα απ’ το ελληνικό υπ.εξ. του “ελληνορθόδοξου πατριαρχείου Ιεροσολήμων”, που πουλάει αραβική γη στους ισραηλινούς εποίκους – μήπως κι αυτό το επιβάλλει το νατο και οι αμερικάνοι;

– την παρανοϊκή (και εκτός οποιασδήποτε διεθνούς νομιμότητας, καπιταλιστικής, σοσιαλιστικής ή οτιδήποτε άλλο) θεωρία περί “αοζ του Καστελόριζου”. Αλήθεια: το να απαγορεύεται στο τουρκικό κράτος, με τα εκατοντάδες χιλιόμετρα ακτής στη Μεσόγειο, να έχει αοζ, δεν είναι ατόφιος ελληνικός ιμπεριαλισμός; Κι αυτό έργο του νατο και της ε.ε. είναι;

Με άλλα λόγια, ο «αντιϊμπεριαλισμός» έτσι όπως τον λανσάρει το κκε, έχει άφθονο νατο, αμερικάνους και ε.ε.· εξαφανίζει όμως όλα όσα είναι έργα του καθαρόαιμου ελληνικού ιμπεριαλισμού και δεν μπορούν (όσοι ακροβατισμοί και διανοητικά στραμπουλήγματα κι αν γίνουν) να αναχθούν στη «σημαιοφορία».

«Βρώμικη δουλειά»: διότι αν ξεδιπλωθεί όλο το φάσμα της «ελληνικής εξωτερικής πολιτικής» τότε θα αρχίσει να αποκτάει πολλά ερωτηματικά ο βολικός ελληνικός εθνικισμός περί «τουρκικής επιθετικότητας» – για παράδειγμα… Σε τελευταία ανάλυση: δύο και όχι ένας είναι οι επιτιθέμενοι στο Αιγαίο· και επειδή είναι τυπικά σύμμαχοι εντός νατο, θα προέκυπταν μετά ερωτήματα για το αν υπάρχει όντως, ακόμα, αυτή η καταραμένη συμμαχία…

Αθήνα – Τελ Αβίβ

Παρασκευή 2 Μάρτη. Μ’ αυτά τα δεδομένα να και τα προχθεσινά “ψιλά” (απ’ την άποψη της δημαγωγικής αντζέντας του ελληνικού ιμπεριαλισμού): …ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος, στο πλαίσιο των στενών και φιλικών σχέσεων Ελλάδος και Ισραήλ και της στενής συνεργασίας των υπουργείων Άμυνας των δύο χωρών, που στηρίζεται στην κοινή αντίληψη για τις περιφερειακές εξελίξεις και στην εξυπηρέτηση ζωτικών εθνικών συμφερόντων, συναντήθηκε στο Τελ Αβίβ με τον Ισραηλινό ομόλογό του Avigdor Liberman.

Πριν την αναχώρησή του για το Τελ Αβίβ, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας συναντήθηκε με τον Αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων του Ισραήλ Στρατηγό Gadi Eisenkot που επισκέπτεται επίσημα την Ελλάδα…

Δεν μας εντυπωσιάζει το διαρκές ελληνο-ισραηλινό σφικταγκάλιασμα… Μας θυμώνει, όμως, το γεγονός ότι τόσοι πολλοί κάνουν ότι δεν το βλέπουν (και ότι δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει…) προτιμώντας να το υποτιμούν. Από δειλία; Από βαρεμάρα; Από ανομολόγητο “αριστερό” εθνικισμό; Όποια κι αν είναι η αιτία, είναι αιμοβόρα…

Ο «μπαρμπα Φώτης», για παράδειγμα, που γέμισε με το πολιτικό του ανάστημα το υπ.αμ. και έγινε, έτσι, viral, είναι καραγκιόζης… Αλλά είναι ένας καλοπληρωμένος υπαλληλάκος κοντά στη καλοπληρωμένη πολιτική σύνταξη, ένας απ’ τους χαμάληδες της «εθνικής ενότητας», όποτε χρειάστηκε και χρειάζεται στους καιρούς μας. Πόσοι τέτοιοι καραγκιόζηδες (δηλαδή πόση εθνική ενότητα) χρειάζονται για να αποπροσανατολίσουν από την (διαρκή) επικαιρότητα του ελληνικού ιμπεριαλισμού, των συμμαχιών του στην ανατολική Μεσόγειο, και των σκοπών αυτών των συμμαχιών;

Μετά την κατάρριψη του πολεμικού τους απ’ την συριακή αεράμυνα, οι ισραηλινοί πιλότοι θα ξαναεκπαιδευτούν στα μέρη μας – για να βελτιώσουν τις αδυναμίες τους… Αυτό πως σας φαίνεται;

Όποιος πηγαίνει «πάσο» στα «ζωτικά εθνικά συμφέροντα» θα γίνει βρώμικος συνένοχος πριν προλάβει να το καταλάβει!!!

(Πάνω: Ο ψεκασμένος με τον Eisenkot στην Αθήνα. Κάτω: Ο ψεκασμένος με τον Lieberman στο ισραήλ.

Αλλά ποιος «ψεκασμένος»; Το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος στο σύνολό τους!!!)

Μακεδονία

Πέμπτη 1 Μάρτη. Η γερμανίδα πρωθυπουργός θα μπορούσε να πει καλωσορίζω τον πρωθυπουργό της πρώην… όχι… τον πρώην πρωθυπουργό… όχι, λάθος, λοιπόν “καλωσορίζω τον πρωθυπουργό της f.y.r.o.m.” – αν επρόκειτο ο πλανήτης γη να περιστρέφεται γύρω απ’ τον χρυσό άξονα του ελλαδιστάν. Δυστυχώς γι’ αυτόν τον χρυσό άξονα, η Μέρκελ προτίμησε να κάνει κάτι απλό και λογικό: υποδέχτηκε τον Zaev, ως πρωθυπουργό της μακεδονίας. Μαχαιριά στην καρδιά του ελληνικού εθνικισμού / ιμπεριαλισμού – αλλά το αντέχει…

Αυτός ο φιλέλληνας ο πρόεδρος της ευρωπαϊκής επιτροπής Jean Claude Juncker (φιλέλληνας; φίδι κολοβό!!!) το χόντρυνε. Χτες η ιστοσελίδα της deutsche welle δημοσίευσε μια συνέντευξή του, με αφορμή την τουρνέ του στα 6 βαλκανικά κράτη που περιμένουν πως και πως τα ευρωπαϊκά κονδύλια στη διάρκεια των ενταξιακών τους διαπραγματεύσεων· η οποία συνέντευξη αρχίζει ως εξής:

Ερώτηση: Ο κόσμος στη Σερβία, στο Μοντενέγκρο, στην Μακεδονία, στην Αλβανία, στη Βοσνία – Ερζεγοβίνη και στο Κόσοβο έχει υψηλές προσδοκίες για την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση κάποια στιγμή στο ορατό μέλλον. Πότε αυτά τα κράτη θα είναι έτοιμα να ενταχτούν;

Απάντηση (Jean Claude Juncker): Στην Μακεδονία, ή μάλλον στην FYROM (Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας) που είναι ο γραφειοκρατικός όρος, είδα ότι ο κόσμος κάνει μεγάλη πρόοδο προς την ένταξη στην ε.ε. Αλλά δεν υποσχέθηκα μια ημερομηνία ένταξης…. Οι Μακεδόνες κατάλαβαν την προσέγγισή μου…

Αυτό είναι όχι μία αλλά δέκα μαχαιριές! Δηλαδή, κύριε Ζαν Κλωντ, θέλεις να πεις ότι το τιμημένο που-γου-δου-μου είναι «γραφειοκρατικό»; Θες να πεις ότι οι έλληνες, αυτοί που έδωσαν τα φώτα του πολιτισμού και στο μεγάλο δουκάτο του λουξεμβούργου, είναι γραφειοκράτες του κερατά; Και μήπως θέλεις να πεις ότι το όνομα «σουκου-μουκου-μακεδονία» που, τέλος πάντων, η θεία Λίτσα καταδέχεται να κουβεντιάζει για τα βαφτίσια του Παναγιώτη, θα είναι κι αυτό εκδήλωση γραφειοκρατικής σαπίλας; Αυτά θέλεις να πεις παλιο Ζαν Κλωντ, αλκοολικέ του κερατά; Μήπως «ολίσθησες»;

Χάλια φάση! Ο ελληνικός εθνικισμός / ιμπεριαλισμός, πέρα απ’ τα υπόλοιπα και σοβαρότερα, βρίσκεται αντιμέτωπος με κάτι που ξέρει πολύ καλά (η θεία Λίτσα σίγουρα!) αλλά το θεωρούσε ανέκαθεν ιδιοκτησία του και δεν περίμενε ποτέ να το βρει απέναντί του: την δύναμη συνήθειας!!

Η Πανεπιστημίου (στην Αθήνα) επίσημα λέγεται «Ελευθερίου Βενιζέλου» εδώ και πάνω από 70 χρόνια – αλλά what fuck? Δεν δίνεις ραντεβού στο σταθμό του μετρό “Ελ. Βενιζέλ”, έτσι δεν είναι; «Ελευθερίου Βενιζέλου» λέγεται επίσημα και η Θησέως, της Καλλιθέας – καλά… Όσο για την Πατησίων; Στο πιο θρυλικό διαχρονικά σημείο της (απ’ την “μάχη της Αθήνας” τον Δεκέμβρη του ’44 ήδη…), στη διασταύρωση με την Στουρνάρα (το πρώτο σταυροδρόμι που έγινε αδιέξοδο είπε κάποτε μια ψυχή, και είχε δίκιο), κι απ’ την Ομόνοια ως την Μάρνη, λέγεται «28ης Οκτωβρίου» – what fuck number two? Ας ξεκινήσει η κλούβα για το Μουσείο στην “28η Οκτωβρίου” να δούμε πότε θα προσπεράσει το Λούβρο, ρωτώντας και ψάχνοντας…

Ας τα να πάνε!!! Με τα βαφτίσια, τα υποκοριστικά, την αργκώ, τα συνθηματικά και τα ψευδώνυμα χάνεσαι! Είτε αφορούν δρόμους και γειτονιές (ξεκίνα για την Κοκκινιά να δούμε που θα φτάσεις… Ξεκίνα για το Τουρκολίμανο να δούμε σε ποια θάλασσα θα πέσεις…) είτε αφορούν κράτη…

Γι’ αυτό ω θεία Λίτσα και λοιποί παρατείστε τα: Μακεδονία το λένε το “κρατίδιο”. Δυστυχώς (για εσάς) είναι απλό, είναι εύηχο, δείχνει να ταιριάζει στους ουρανίσκους πολλών πληθυσμών, λέγεται εδώ και δυόμισυ δεκαετίες… Έμεινε!!!  Εσείς, άμα θέλετε, μπορείτε να το λέτε Νίτσα. (Απ’ το “μακεδονίτσα”, δηλαδή “μικρή μακεδονία”…)

Αμετάφραστο (φυσικά!)…Ni-tsa!

(φωτογραφία: Πολύ χαρούμενος δείχνει μέσα στον χιονιά. Μπας και παίρνει κανά “επίδομα κακοκαιρίας”;)

Ηθικά πλεονεκτήματα και εξουσία

Τετάρτη 28 Φλεβάρη. Το ότι η υψηλόβαθμη αντιπροσωπεία του Levy Economics Institute of Bard College αναγκάζεται να εγκαταλείψει το φαιορόζ γκουβέρνο εξαιτίας 12 ψωροχιλιάρικων το χρόνο, είναι το ίδιο (για να καταλάβετε την τραγωδία) ως εάν ο κλόουν της φιλοσοφίας Zizek να αναγκαζόταν να πει “μην κάνετε τίποτα αφού δεν ξέρετε τι σας γίνεται” επειδή πάτησε μια πινέζα! Θέλουμε να πούμε: δεν είναι απώλεια μόνο για τον λαό και τον τόπο. Είναι συντριβή: οι άνθρωποι αυτοί ήθελαν να σώσουν την ευρώπη απ’ τον σίγουρο χαμό! Και το ελλαδιστάν δεν έχει τη γενναιοδωρία να πει: μωρέ μόνο δώδεκα; Εκατόν δώδεκα για πάρτη σας!

Ο κύριος Παπαδημητρίου δεν είναι Μάρδας. Η κυρία Αντωνοπούλου δεν είναι Ζγουρίδης. Είναι ντροπή τέτοιες συγκρίσεις! Πρόκειται για “μεταγραφές απ’ το εξωτερικό” – και όχι απ’ το κάτω ράφι… Εν τέλει το ελλαδιστάν, που εξανίσταται για 12 ψωροχιλιάρικα (νομιμότατα και από ηθική άποψη: ποιος έλληνας, μικροαστός ή μεσοαστός, δεν είναι πλεονέκτης;) θα έπρεπε να τύχει της ίδιας αντιμετώπισης με τον παναθηναϊκό, την εποχή που ο ιδιοκτήτης του καταγγελόταν σαν “καβούριας”: Τσίπρα πούλα!!!

Όμως δυστυχώς όχι. Ξαφνικά έπεσε επιδημία προτεσταντικής ηθικής!…

Στο μέρος που έχουν λατρευτεί ο Βγενόπουλος και ο Σώρρας, ο Κοσκωτάς, ο Κόκκαλης και ο Σαββίδης, στο μέρος που έχει γίνει σουξέ το “γιατί τα πεντοχίλιαρα δεν είναι πετσετάκια” (…να παίρνω με τη σέσουλα να γράφω ραβασάκια…), δώδεκα χιλιάρικα στον χρόνο είναι “το σκουπιδάκι στο μάτι” στο γνωστό σκίτσο του Altan…

(Να και μια απόδειξη της αχαριστίας. Ένα νόθο παιδί του κυρίου Παπαδημητρίου – διασταύρωση του Levy Institute και των επεξεργασιών του για την σωτηρία του ελλαδιστάν μέσω “παράλληλου νομίσματος” και των προσωπικών φιλοδοξιώνν του – με δύο “ν” -, ο γίγας Γιάνης, πριν γίνει υπουργός, ίδαλμα και εξολοθρευτής, είχε φτιάξει μια “μετριοπαθή πρόταση για την σωτηρία της ευρωζώνης”. Ήταν το πόνημα ενός μέτριου οικονομολόγου και παντελώς άσχετου από πολιτική – πλην φιλόδοξου, στα όρια του “εγώ ειμί Κύριος ο Θεός σου – ουκ έσονταί σοι θεοί έτεροι πλήν εμού“.

Αν είχε στοιχίσει κι αυτός 6 χιλιάρικα το εξάμηνο της δόξας του όλα κι όλα, θα έπρεπε να έχουμε συνέχεια αναμένα καπνογόνα…)

Απατεώνες – αλλά για το «εθνικό καλό»

Τρίτη 27 Φλεβάρη. …Νομίζω ότι όποιος κάνει συμφωνία, δεν την αμφισβητεί πριν την κάνει. Φροντίζει και στηρίζει τη διατήρηση και την υλοποίησή της…

Μια φιλοσοφημένη κουβέντα; Ή μια ηλίθια φράση; Είναι το δεύτερο – εκτός αν βγαίνει απ’ το πελώριο πνεύμα του ογκόλιθου υπ.εξ. Nick the greek. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο μετρ της απάτης (αποκλειστικά για εσωτερική κατανάλωση) θεωρεί ότι αποστόμωσε τον πρωθυπουργό της μακεδονίας Ζaev, που λογικά και δίκαια, αποκλείει τις αλλαγές στο σύνταγμα της μακεδονίας που απαιτεί το “είμαστε αποικιοκράτες” (προσπαθούμε σίγουρα!) ελλαδιστάν.

Δυο λεπτά όμως! Αυτός ο σοφός γίγαντας (της διπλωματίας…) δεν είναι ο τύπος που βούλιαξε “μια συμφωνία πριν την κάνει” για το “κυπριακό”, πέρυσι στην ελβετία; Αυτός δεν είναι που μήνες πριν γύρναγε από δω κι απο κεί απαιτώντας φωναχτά και καμαρωτά σαν προϋπόθεση για να κάτσει να κουβεντιάσει αυτό που λογικά έστεκε μόνο σαν το το τέλος των διαπραγματεύσεων; Ναι, αυτός ακριβώς είναι! Ο περιλάλητος σ’ όλο τον γαλαξία υπουργός εξωτερικών (του ελληνικού βαθέος κράτους), λάμψης χιλιάδων αστέρων· ένας από ανέκαθεν φιλότιμος (αν και όχι επαρκής…) υμνητής του οτιδήποτε του ανατεθεί… Αυτός!

Και τι νομίζει, τώρα; Ότι “στρίμωξε την απέναντι πλευρά” στο blame game που εξακολουθεί να παίζει κι αυτός κι όλη η εθνικά υπερήφανη φαιορόζ ελληνική αγέλη – επειδή δεν έχουν καταλάβει ότι το έχουν χάσει από τα αποδυτήρια;

Δεν ξέρουμε τι νομίζει· δεν χωράμε το μυαλό ενός ογκόλιθου. Ξέρουμε, όμως, που ποντάρει – και δυστυχώς εκεί έχει τις προοπτικές του: εκτός από «χρυσή βίδα» του σύμπαντος, το ντόπιο πόπολο είναι και το «χρυσόψαρό» του. Σαν μνήμη, ή πιο σωστά: σαν εξαφάνισή της.

Στην ελληνική εθνική μικροαστική γυάλα όλα συμβαίνουν, είτε υπάρχουν είτε δεν υπάρχουν, όπως ακριβώς στο «σπιρτόκουτο» του Οικονομίδη…

Μακεδονία

Τρίτη 27 Φλεβάρη. Καθώς περνάνε οι μέρες και οι βδομάδες σ’ ένα χρονοδιάγραμμα σφικτό, το παντελόνι της φαιορόζ κυβέρνησης στενεύει, και το ζωνάρι της λύνεται. Απαιτώντας συνταγματική αναθεώρηση κι ένα βουνό τεχνογραφειοκρατικές αλλαγές σ’ ένα κράτος ηλικίας ήδη 25 χρονών με πλήρεις διεθνείς σχέσεις, μόνο και μόνο επειδή αυτό συμβουλεύει το φάντασμα του ελληνικού ιμπεριαλισμού (που όταν ξαποσταίνει απογυμνώνεται εντελώς σαν μόνιμη εθνική ψύχωση και παράνοια) επιβεβαιώνουν ένα πράγμα.

Ότι οι φαιορόζ είναι κατευθείαν πολιτικοί, ιδεολογικοί και ηθικοί απόγονοι και κληρονόμοι της “ελληνοσερβικής φιλίας” του πρώτου μισού των ‘90s, της ελληνικής συμμετοχής στις σφαγές στη βοσνία, και του όνειρου για διάλυση του κράτους της μακεδονίας. Φυσικά είναι πολλά που, εν έτει 2018, δεν θυμίζουν το 1992, το ’93, το ’94 και το ’95…. Αυτό είναι εύκολα κατανοητό. Όμως οι διαφορές δεν είναι αποτέλεσμα της τωρινής, δήθεν «αριστεροσύνης» σε σχέση με τον ωμό μαζικό εθνικό φασισμό των ‘90s. Καθόλου! Οι διαφορές είναι μόνο το προϊόν της ιστορικής συγκυρίας, της ραγδαίας αλλαγής των συσχετισμών στην ευρύτερη περιοχή, και του γεγονότος ότι η δημοκρατία της μακεδονίας δεν είναι, εδώ και πολύ καιρό, «πρώην». Είναι «νυν» – κανονικά, και σύμφωνα με όλα τα διεθνή κριτήρια.

Για να το πούμε διαφορετικά: σε ό,τι περνάει απ’ το χέρι τους (κι αυτά είναι πραγματικά λίγα, όμως μπορούν να πουλήσουν στην ντόπια εθνικοφροσύνη) οι φαιρόζ, και όχι μόνο οι φαιοί αλλά ειδικά οι ρόζ, είναι οι απευθείας απόγονοι και κληρονόμοι, μετά από 25 χρόνια, της «πολιτικής» του φασίστα Σαμαρά και του σοσιαλεθνικιστικού πασοκ που την διαδέχτηκε και την προέκτεινε.

Δεν μπορούν να σκέφτονται «εμπάργκο κατά των Σκοπίων», ούτε «να στραγγαλίσουν οικονομικά το ενοχλητικό κρατίδιο». Ναι, είναι αλήθεια. Ούτε μιλάνε για «σύνορα με τη σερβία». Ναι, κι αυτό είναι αλήθεια – δεν τους παίρνει. Δεν στέλνουν φασίστες μακελλάρηδες στη βοσνία – δεν υπάρχει τέτοια ευκαιρία. Κι ούτε χειροκροτούν τον «σύντροφο Κάραζιτς» – αυτός είναι (καλο)φυλακισμένος σαν πολυεγκληματίας πολέμου. Με δυο λόγια: η Κουμουνδούρου δεν μπορεί να ξανακάνει αυτά που έκανε ή υποστήριξε τότε – σαν αμελητέα «δύναμη» βέβαια, για ένα διάστημα μάλιστα με το λαιμό της στη θηλεία της έξωσης απ’ το κοινοβούλιο και της άτυπης χρεωκοπίας του κόμματος (απ’ το 1993 ως το 1996).

Κάνει αυτά που μπορεί να κάνει τώρα! Λίγα μεν, αλλά «εθνικά σωστά». Τέτοια είναι η αποστολή της, γι’ αυτό πληρώνεται! «Κρατάει ζεστό» στην πολιτική αγκαλιά της τον βασικό πυρήνα των ελληνικών ορέξεων, που τότε και τώρα (έστω και κάτω από εντελώς διαφορετικές συνθήκες) είναι ο ίδιος: η εξωτερική, απ’ την ελλάδα, ΕΠΙΒΟΛΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ σ’ένα άλλο κράτος. Με άλλα λόγια: Η ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΟΠΟΙΗΣΗ της δημοκρατίας της μακεδονίας.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς «συνταγματολόγος». Αρκεί να θυμηθεί (ή να σκεφτεί) τι συνεπάγεται η παραμικρή συνταγματική αναθεώρηση μέσα στην επικράτεια του ελλαδιστάν. Ύστερα αρκεί να προσθέσει τι θα σήμαινε το ότι μια σειρά κρίσιμες συνταγματικές αλλαγές επιβάλλονται, με εκβιασμούς και απειλές, απ’ έξω: θα έχει έτσι ένα πανόραμα, σε αδρές γραμμές, του τι εμφανίζει κάθε ψόφιος κοριός, κάθε ογκόλιθος, και κάθε άλλο κάθαρμα του είδους «τον βουλευτικό μισθό και τα έξτρα μας να παίρνουμε κι ας πάνε να γαμηθούνε τα πάντα», σαν «εθνικά αυτονόητο» σε σχέση με την δημοκρατία της μακεδονίας. Είναι ο ορισμός του “μικρομεσαίου” ελληνικού ιμπεριαλισμού – έστω και «εν ου παικτοίς», έστω και σαν φαντασίωση, έστω και για εσωτερική κατανάλωση – καταστάσεις αυτές οι τελευταίες που δεν είναι καθόλου καινούργιες στην ιστορία του σύγχρονου ελληνικού κράτους.

Δεν πρόκειται, λοιπόν, για «αριστέρα», ούτε σαν κακόγουστο ανέκδοτο! Πρόκειται για φράξια του εθνικού κορμού, τσατσορούφιανους του βαθέος κράτους, φτηνούς υπηρέτες του γεωπολιτικού προσοδισμού (και του πολιτικού προσοδισμού σε κάθε του μορφή), ακόμα κι αν το τελευταίο και αμήχανο χαράκωμα του εθνικού γεωπολιτικού προσοδισμού είναι η ιδέα της «εκκρεμότητας»…

Και παρότι απ’ την αρχή, όταν αυτοί οι τσάτσοι ήταν της μόδας (στο πρώτο μισό του 2015), όταν όλοι τους αποθέωναν και στέκονταν “προσοχή” είμασταν οι μόνοι, σαν Sarajevo, που φωνάζαμε ότι αυτοί είναι καραδεξιοί (με «κεντρώες» πινελιές ευαισθησίας σε μερικά κοινωνικά ζητήματα…) πρέπει να το παραδεχτούμε: και λίγα είχαμε καταλάβει τότε…

Όχι μόνο καραδεξιοί, αλλά και (κακοκρυμμένοι πίσω από “αριστερές” κουρτίνες) αδίστακτοι!

(φωτογραφία: μάχιμοι έλληνες πατριώτες «για το όνομά τους» – και μπροστά, όπως ταιριάζει στους απόγονους του Περικλή, το παπαδαριό: οι “ποιμένες” του κοπαδιού, του κουπαδιού που δεν πάει πουθενά αν δεν τους έχει να το καθοδηγούν. Που; Στην μακρινή αυστραλία.

Αν σκεφτείτε «πάλι οι μυστικές υπηρεσίες στην πρώτη γραμμή των λαϊκών αγωνιών;» καλά θα κάνετε. Αυτό συμβαίνει, έστω και βαριεστημένα. Λεφτά να πέφτουν…

Ύστερα ψάξτε να βρείτε τους σημερινούς «πολιτικούς προϊστάμενους» – των υπηρεσιών. Δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσετε την συνέχεια του ελληνικού κράτους / παρακράτους…)

Τα οικόπεδα με τις μπουρμπουλήθρες

Τρίτη 27 Φλεβάρη. Τα “ελληνοτουρκικά” είναι το άλλο πεδίο δόξας των σημερινών διαδόχων και κληρονόμων (με πολύ πολύ λιγότερες δυνατότητες υπό τις τωρινές συνθήκες) της “εθνικής γραμμής” 1996 – 1998.

Είναι σίγουρο ότι η εθνοραστιστικομιλιταριστική “πολιτική ορθότητα” των ελλήνων είτε εξαφανίζει είτε διαστρεβλώνει τις απόψεις των τουρκοκυπρίων σε ότι αφορά τα θρυλικά “οικόπεδα”, νο 3, νο 10 ή νο 0 – και τα πιθανολογούμενα γκάζια. Συνεπώς, για να έχετε μια αρχική αντίληψη από πρώτο χέρι, αναδημοσιεύουμε μια συνέντευξη του υπουργού οικονομικών και ενέργειας της βόρειας κύπρου Οζντίλ Ναμί. Θα χρειαστεί αυτό το “πρώτο χέρι” όταν μιλήσουμε τις επόμενες ημέρες κριτικά και αντι-πληροφοριακά για το θέμα.

Και μην φανταστείτε ότι η συνέντευξη προέρχεται από κάποιο “περιθωριακό” μέσο… Την έδωσε ο Ναμί στον καθεστωτικότατο (και δεξιό) “φιλελελεύθερο”, της νότιας κύπρου.

Πριν, μια υπενθύμιση. Όταν ο ογκόλιθος έλληνας υπ.εξ. και ο ελληνοκύπριος πλυντηράς πρόεδρος Αναστασιάδης μεθόδευαν την αποτυχία των “συνομιλιών” στην ελβετία πέρυσι, κάποιοι ντόπιοι “επώνυμοι” (καθόλου αναρχικά στοιχεία) επέμεναν ότι “πρέπει να βρεθεί μια λύση τώρα” (στο κυπριακό…) γιατί αν δεν βρεθεί θα υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στην εκμετάλλευση πιθανών υποθαλάσσιων κοιτασμάτων.

Δεν ήταν προφήτες. Ήξεραν ποιες είναι οι λογικές συνέπειες της “εθνικής γραμμής”. Απλά τώρα είναι ολοφάνερες…

Ακολουθεί η συνέντευξη (αναρτήθηκε στις 27/2/2018):

Η Τουρκία ανανέωσε τη Νavtex για στρατιωτικές ασκήσεις στο τεμάχιο 3 της κυπριακής ΑΟΖ. Πώς βλέπετε εσείς να εξελίσσεται αυτή η κρίση με τη φυσική πλέον παρεμπόδιση της γεώτρησης;

Πιστεύω ότι με συνεργασία μπορούμε να αποφύγουμε την ένταση. Εδώ και πολύ καιρό έχουμε προτείνει συνεργασία, αλλά δυστυχώς η ελληνοκυπριακή ηγεσία επέλεξε να προχωρήσει μονομερώς (σ.σ. στο ενεργειακό πρόγραμμα). Επομένως, υποχρέωσαν την τουρκική πλευρά να αναλάβει συγκεκριμένη δράση. Και βλέπουμε τώρα τα αποτελέσματα.

Παρ’ όλα αυτά, η πρότασή μας για συνεργασία σε αυτά τα ζητήματα είναι ακόμα στο τραπέζι. Ελπίζω ότι η ελληνοκυπριακή ηγεσία θα την αξιοποιήσει με θετικό τρόπο. Πρέπει να καταστήσουμε σαφές ότι η τουρκική πλευρά δεν μπορεί να αποδεχθεί τα όσα υποστηρίζει η ελληνοκυπριακή ηγεσία, ότι υπό τον τίτλο της Κυπριακής Δημοκρατίας οι Ελληνοκύπριοι θα λαμβάνουν όλες τις αποφάσεις και θα καρπωθούν τα έσοδα, αν και όταν υπάρξουν, αλλά οι Τουρκοκύπριοι δεν πρέπει να ανησυχούν διότι ένα μέρος των εσόδων θα είναι κατοχυρωμένο γι’ αυτούς.

Η Κυπριακή Δημοκρατία λέει ότι για το θέμα των υδρογονανθράκων υπάρχει σύγκλιση στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης του Κυπριακού και σε μια ομοσπονδιακή λύση όλα τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων στους ενεργειακούς πόρους είναι καθορισμένα και διασφαλισμένα. Γιατί η σύγκλιση αυτή δεν είναι τώρα ικανοποιητική;

Αυτή η φόρμουλα είναι ικανοποιητική για να εφαρμοσθεί όταν θα έχουμε ομοσπονδία. Αν η ελληνοκυπριακή πλευρά παγώσει τις δραστηριότητες (σ.σ. τον ενεργειακό σχεδιασμό) και στη συνέχεια επικεντρωθούμε στο πώς θα ολοκληρώσουμε τις συνομιλίες για περιεκτική λύση, τότε μπορούμε να εφαρμόσουμε αυτή τη φόρμουλα.

Το πρόβλημα έγκειται στο τι συμβαίνει σήμερα και μέχρι την ημέρα που θα λυθεί το Κυπριακό. Ουδείς έχει δώσει στην ελληνοκυπριακή πλευρά το μονοπώλιο για τη μελλοντική ομοσπονδιακή Κύπρο. Εδώ βρίσκεται το πρόβλημα. Η ελληνοκυπριακή διοίκηση βλέπει τον εαυτό τους ως τη μόνη νόμιμη αρχή και, συνεπώς, νιώθουν ότι αυτοί θα ιδρύσουν την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Αυτό δεν είναι ορθό. Την ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα συστήσουν από κοινού οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι. Και μέχρι να γίνει αυτό, καθώς είμαστε δύο πολιτικά ισότιμες κοινότητες, αποφάσεις για σημαντικά ζητήματα, όπως οι υδρογονάνθρακες, πρέπει να λαμβάνονται από κοινού, όπως από κοινού θα λαμβάνουμε τις αποφάσεις όταν θα έχουμε την ομοσπονδία.

Ποια ρύθμιση θα μπορούσε να είναι αποδεκτή από τους Τουρκοκύπριους, ώστε να νιώθετε ότι έχετε λόγο στα ενεργειακά ζητήματα χωρίς να προκύπτει θέμα αναγνώρισης οντότητας στο βορρά;

Γνωρίζετε ασφαλώς το ρητό «όταν υπάρχει θέληση, υπάρχει και τρόπος». Καταφέραμε να συνεργασθούμε σε ό,τι αφορά τη σύνδεση των δικτύων ηλεκτρικού ρεύματος. Έχουμε συστήσει επιτροπές για διαχείριση κρίσεων, για ζητήματα πολιτισμού, για την αποκατάσταση θρησκευτικών μνημείων κ.λπ. Επομένως θα μπορούσαν οι δύο ηγέτες να συναντηθούν και να συμφωνήσουν σε μια ρύθμιση που θα εξουδετερώνει τον φόβο των Ελληνοκυπρίων για αναγνώριση, αλλά την ίδια στιγμή να αντιμετωπίζει και την ανησυχία των Τουρκοκυπρίων ότι δεν διασφαλίζονται τα θεμιτά συμφέροντά μας. Πρέπει να γίνουμε αρκετά δημιουργικοί ώστε να βρούμε τέτοιες φόρμουλες.

Είμαστε όλοι Ευρωπαίοι και πρέπει να εγκύπτουμε στα ζητήματα με διάλογο και αμοιβαίο σεβασμό. Όπως ανέφερα, ο Ελληνοκύπριος ηγέτης έχει μεγάλη ευθύνη αυτή την περίοδο. Πρέπει να αναγνωρίσει ότι, δυστυχώς, οι προσπάθειές μας δεν ολοκληρώθηκαν στη Διάσκεψη για την Κύπρο (σ.σ. τον περασμένο Ιούλιο), επομένως τώρα είμαστε σε διαφορετικό στάδιο που καθιστά αδύνατο να αναβληθούν αποφάσεις που πρέπει να λάβουμε σε ζητήματα όπως οι υδρογονάνθρακες. Όταν ελπίζαμε ότι το πολιτικό πρόβλημα θα λυνόταν στη Διάσκεψη για την Κύπρο, όλοι προσπαθούσαμε να απέχουμε από το να αναλάβουμε περαιτέρω δράση για να δώσουμε μια ευκαιρία στις συνομιλίες να καταλήξουν με επιτυχία. Δυστυχώς, είχαμε μια πολύ πικρή εμπειρία στο Κραν Μοντάνα.

 Τι πρέπει να γίνει για να σταματήσει η Τουρκία να εμπλέκεται στις εσωτερικές υποθέσεις της Κύπρου;

Η Τουρκία αυτή τη στιγμή δεν παρεμβαίνει στις εσωτερικές υποθέσεις της Κύπρου. Εμείς ως Τ.Δ.Β.Κ. ήμασταν υποχρεωμένοι να υπογράψουμε συμφωνίες με την Τουρκία σε ό,τι αφορά τις ανακαλύψεις υδρογονανθράκων. Ήμασταν υποχρεωμένοι να το πράξουμε διότι η ελληνοκυπριακή πλευρά απέρριψε την πρότασή μας να εμπλακούμε μαζί σε αυτές τις δραστηριότητες. Έπρεπε να λάβουμε μέτρα για να εξισορροπήσουμε τις ενέργειες της ελληνοκυπριακής διοίκησης με διεθνείς εταιρείες, όπως η ΤOTAL, η ΕΝΙ, η ExxonMobil. Και το πράξαμε υπογράφοντας συμφωνίες με την (σ.σ. τουρκική) ΤPAO. Σύμφωνα με αυτές τις συμφωνίες, η τουρκική εταιρεία υποχρεούται να κάνει αυτές τις εργασίες εκ μέρους των Τουρκοκυπρίων.

Ταυτόχρονα πρέπει να διασφαλίσουμε αυτή την περιοχή ώστε να αποφύγουμε τυχόν αλληλοσυγκρουόμενες δραστηριότητες. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι ουδείς θα μπορέσει να εξορύξει το οτιδήποτε χωρίς να λάβει υπόψη τα δικαιώματα της τουρκοκυπριακής πλευράς. Εκπλήττομαι όταν διαβάζω σχόλια όπου τίθεται το ερώτημα γιατί η Τουρκία παρεμβαίνει σε αυτή την περιοχή (τεμάχιο 3) στην οποίαν δεν έχει διεκδικήσεις, σε αντίθεση με το τεμάχιο 6 (σ.σ. του οποίου διεκδικεί ένα τμήμα ως μέρος της υφαλοκρηπίδας της). Όσοι διερωτώνται δεν αντιλαμβάνονται ότι σε όλα αυτά τα τεμάχια έχουν δικαιώματα οι Τ/Κ. Καλούμε τις εταιρείες να σεβαστούν τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων σε αυτές τις περιοχές και να αποφύγουν τις  μονομερείς ενέργειες. Αν υπάρχουν φυσικοί πόροι θα πρέπει να φέρουν ευημερία κι όχι διαμάχη.

Προβάλατε το επιχείρημα ότι η Τουρκία, εξουσιοδοτημένη από τους Τουρκοκύπριους, μπορεί να παρεμβαίνει και να δραστηριοποιείται στις ανατολικές περιοχές της ΑΟΖ, όπου βρίσκεται και το τεμάχιο 3. Ποια θα είναι η στάση της, όμως, σε τεμάχια, όπως το 10, όπου προγραμματίζει γεωτρήσεις η ExxonMobil, ή το 6 όπου αναμένεται επιβεβαιωτική γεώτρηση από την ΕΝΙ; Θα εμποδίσει και αυτές τις γεωτρήσεις;

Όπως ανέφερα και στην αρχή της συζήτησής μας, οι Τουρκοκύπριοι έχουν δικαιώματα σε όλα τα τεμάχια. Οι φυσικοί πόροι της Κύπρου ανήκουν σε όλους τους Κύπριους. Επομένως και οι δύο πλευρές πρέπει συμμετέχουν σε έναν μηχανισμό που θα διασφαλίζει ότι θα έχουν λόγο και θα επωφεληθούν από αυτούς τους φυσικούς πόρους. Το γεγονός ότι δεν προβήκαμε σε καμία ενέργεια σε ό,τι αφορά το τεμάχιο 10 δεν σημαίνει ότι δεν θα προβούμε σε ενέργειες στο μέλλον.

 Επομένως, αν δεν υπάρξει κάποια φόρμουλα συνεννόησης με τους Ε/Κ, η Τουρκία θα μπορούσε να παρέμβει και να εμποδίσει τις γεωτρήσεις στο τεμάχιο 10.

Θα μπορούσε να συμβεί. Εξαρτάται από την κατάσταση τη δεδομένη χρονική στιγμή. Θα πρέπει να αρχίσει διάλογος με την ε/κ πλευρά για τα ζητήματα των υδρογονανθράκων, ώστε να επαναρχίσουν οι συνομιλίες στο Κυπριακό υπό καθορισμένο χρονοδιάγραμμα κατάληξης. Διάλογος, ή πάγωμα των δραστηριοτήτων γεώτρησης ώστε να αποφευχθεί η ένταση που δηλητηριάζει το κλίμα (σ.σ. σε σχέση με τη διαπραγμάτευση του Κυπριακού).

 Όταν αναφέρεστε σε διάλογο με τους Τουρκοκύπριους εννοείται συνδιαχείρηση των όποιων αποθεμάτων υδρογονανθράκων;

Ναι, από το άλφα ως το ωμέγα. Να λαμβάνουμε από κοινού αποφάσεις σχετικά με το ποιος δραστηριοποιείται (σ.σ. στην ΑΟΖ), πότε και πώς. Θα πρέπει να αναπαράγουμε ό,τι θα λάμβανε χώρα σε μια ομοσπονδιακή Κύπρο. Και πρέπει να το πράξουμε σήμερα. Αν επιμένουμε να εκμεταλλευθούμε τους φυσικούς πόρους πριν από μια λύση του Κυπριακού, τότε θα πρέπει να εφαρμόσουμε από σήμερα ό,τι θα συνέβαινε στο πλαίσιο μιας λύσης (σ.σ. του προβλήματος). Αν κάποιος επιχειρήσει να χρησιμοποιήσει τους υδρογονάνθρακες ως μοχλό πίεσης προς την άλλη πλευρά, τότε αυτό με βεβαιότητα θα είναι πηγή έντασης. Γιατί η τουρκοκυπριακή πλευρά, ας πούμε, να επιτρέψει στην ελληκυπριακή να χρησιμοποιήσει τέτοιον μοχλό πίεσης;

Αντιλαμβάνομαι πως μιλάτε για τη σύσταση μιας επιτροπής ή μιας ομάδας εργασίας για τους υδρογονάνθρακές στην οποία θα συμμετέχουν και οι Τουρκοκύπριοι. Αποτελεί αυτό προϋπόθεση για την επανέναρξη συνομιλιών;

Όχι δεν είναι. Διάβασα δηλώσεις του κ. Χριστοδουλίδη ότι ο τερματισμός των τουρκικών δραστηριοτήτων σε αυτά τα τεμάχια, είναι προϋπόθεση για να επανέλθει η ελληνοκυπριακή πλευρά στο τραπέζι. Εμείς δεν θέτουμε τέτοιους όρους. Η προοπτική που βλέπουμε για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων βασίζεται στο να έχουμε νέους κανόνες που θα διασφαλίσουν ότι θα υπάρξει αποτέλεσμα. Θα πρέπει βέβαια να εμπλακεί ο ΓΓ του ΟΗΕ, αλλά και οι ηγέτες θα πρέπει να αποφασίσουν πώς θα καταγραφούν αυτοί οι κανόνες.

Σε ποιους νέους κανόνες αναφέρεστε;

Για παράδειγμα ο πρόεδρος Ακιντζί επανέλαβε αρκετές φορές ότι χρειάζεται να υπάρξει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα σε μια νέα προσπάθεια λύσης. Και μπορεί να υπάρξουν και μερικοί άλλοι κανόνες. Αυτά τα ζητήματα πρέπει να διασαφηνιστούν αν πρόκειται να επαναρχίσουν οι συνομιλίες και να έχουν αποτέλεσμα. Ταυτόχρονα, οι πλευρές θα πρέπει να καταβάλουν κάθε προσπάθεια για να αποφύγουν κάθε δραστηριότητα που θα μπορούσε να αυξήσει την ένταση και να ιδωθεί ως ενέργεια που δεν λαμβάνει υπόψη τα θεμιτά συμφέροντα των δύο πλευρών. Και αυτή την περίοδο στην κορυφή της ατζέντας είναι οι υδρογονάνθρακες.

Αν ο Ελληνοκύπριος ηγέτης αναγνωρίσει αυτό και προσεγγίσει την τουρκική πλευρά, τότε οι ηγεσίες των δύο πλευρών μπορούν να βρουν τις αναγκαίες φόρμουλες. Πιστεύω ότι οφείλουμε και οι δύο κοινότητες να χρησιμοποιήσουμε εν δυνάμει πόρους όπως οι ανωτέρω προς όφελος ολόκληρου του νησιού.

Στην ουσία, κύριε Ναμί, η εξεύρεση μιας ρύθμισης στο θέμα των υδρογονανθράκων τίθεται ως προϋπόθεση από την πλευρά σας.

Δεν θα θέταμε τέτοια προϋπόθεση. Αποτελεί, όμως, πραγματικότητα πως αν δεν αντιμετωπίσουμε αυτή την κατάσταση, η σχέση μας θα επιδεινωθεί τόσο πολύ που δεν θα είναι δυνατόν να εμπλακούμε σε ουσιαστικές συνομιλίες.

Υπό το πρίσμα της νέας θέσης σας, του «υπουργού Οικονομίας και Ενέργειας», ποια είναι η σημερινή κατάσταση της τουρκοκυπριακής οικονομίας;

Η οικονομία μας αναπτύσσεται. Το ποσοστό ανεργίας είναι χαμηλότερο απ’ ό,τι στις περισσότερες ευρωπαϊκές οικονομίες. Παρ’ όλα αυτά, κυρίως λόγω του Κυπριακού, η ανάπτυξη δεν είναι ικανοποιητική. Λόγω της απομόνωσης δεν μπορούμε να εξάγουμε τα προϊόντα που παράγουμε απευθείας στην Ευρώπη. Μπορούμε να τα εξάγουμε στην Τουρκία, αλλά η αγορά εκεί είναι πολύ ανταγωνιστική και παράγουν ήδη τα περισσότερα είδη που παράγουμε εδώ. Πρέπει να είμαστε σε θέση να ανοίξουμε την οικονομία μας σε διεθνές επίπεδο. Υπό τις περιστάσεις, είμαστε υποχρεωμένοι να εστιάσουμε στην παροχή υπηρεσιών, στον τουρισμό, την εκπαίδευση και τον τομέα ακινήτων. Επομένως, επεξεργαζόμαστε μέτρα που θα καταστήσουν τους ανωτέρω τομείς πιο αποδοτικούς.

Στο μεταξύ, υπό τη δική μου ηγεσία, θέλω το υπουργείο Οικονομικών να λάβει μέτρα που θα αυξήσουν το εμπόριο στο εσωτερικό του νησιού, μεταξύ των δύο πλευρών. Θα ήθελα επίσης να αναπτύξω ό,τι ισχύει ήδη στη σύνδεση των δύο ηλεκτρικών δικτύων. Πιστεύω ότι αυτό θα είναι επωφελές οικονομικά τόσο για τους Τουρκοκύπριους όσο και τους Ελληνοκύπριους. Θα δημιουργήσει αλληλεξαρτήσεις, θα προωθήσει καλύτερη κατανόηση και κλίμα συνεργασίας. Όλοι γνωρίζουμε ότι η ΕΕ ιδρύθηκε στη βάση οικονομικής αλληλεξάρτησης και συνεργασίας. Ενδεχομένως, σε πολύ μικρή κλίμακα, θα μπορούσαμε να είμαστε πιο ενεργοί σε αυτό το πεδίο στην Κύπρο. Θα κάνω ό,τι μπορώ για να προωθήσω συνεργασία κυρίως στους τομείς της οικονομίας και της ενέργειας. Εύχομαι και ελπίζω πως ο ομόλογός μου στην ε/κ πλευρά θα έχει το ίδιο όραμα και ότι θα μπορούμε να συναντηθούμε και να αναπτύξουμε ιδέες για το πώς θα φέρουμε τις πλευρές πιο κοντά, στο πλαίσιο προετοιμασίας για την επανένωση. Η ΕΕ έχει πολλά να προσφέρει. Με λυπεί, όμως, να πω ότι η ε/κ ελίτ χρησιμοποιεί, όπως και με τους υδρογονάνθρακες, την ιδιότητα του μέλους της ΕΕ ως μοχλό πίεσης εναντίον της τουρκοκυπριακής πλευράς. Προσεγγίσεις αυτού του είδους θα έπρεπε να ανήκουν στο παρελθόν. Αν καταφέρουμε να ξεπεράσουμε αυτές τις παλιές τακτικές ίσως να μπορούμε να δημιουργήσουμε κάτι νέο που θα μας οδηγήσει στον τελικό στόχο, τη συνολική λύση του Κυπριακού.

Δείτε

Δευτέρα 26 Φλεβάρη. Το video ντοκυμαντέρ Kill ‘em all: in the name of the name (από Sarajevo και αντιφασίστες συντρόφους).

Πρώτο μισό της δεκαετίας του 1990, όταν η εθνικοφροσύνη αναγεννιέται σαν «το όνομά μας…» Η διάλυση της γιουγκοσλαβίας, η σφαγή των Βοσνίων, ο άξονας Αθήνας / Βελιγραδίου, τα ελληνικά σχέδια για επέκταση προς βορρά, η προοπτική διάλυσης και μοιρασιάς του κράτους της μακεδονίας.

Οι έλληνες τον χαβά τους 1

Δευτέρα 26 Φλεβάρη. Πιστοί υπάλληλοι οι φαιορόζ, τόσοι οι φαιοί ψεκασμένοι όσο και οι ροζ τσατσορούφιανοι του βαθέος κράτους, στην «εθνική γραμμή»: αααα, όλα κι όλα: οι «σκοπιανοί» πρέπει να αλλάξουν σύνταγμα!… Διότι, βλέπετε, στην ελλάδα οι συνταγματικές αλλαγές είναι σαν τα πουκάμισα: να, μόλις προχτές οι βαθιά αδιάφθοροι ροζ είπαν ότι πρέπει να αλλάξει ο μαφιόζικος νόμος περί «ευθύνης υπουργών», για να μην λιμαίνονται τα διεφθαρμένα «πολιτικά πρόσωπα» τον ιδρώτα του λαού – και σήμερα, Δευτέρα, θα γίνει η απαιτούμενη συνταγματική αλλαγή.

Μ’ αυτό το θάρρος, λοιπόν, και μ’ αυτήν την άνεση, ζητούν απ’ την κυβέρνηση Zaev να τσακιστεί και να αλλάξει το σύνταγμα της δημοκρατίας της μακεδονίας. Δεν είναι, δα, και τίποτα σπουδαίο (αν είσαι έλληνας “δημοκράτης”). Δυο τρία πράγματα πρέπει να αλλάξουν: να εξαφανιστούν η μακεδονική εθνικότητα και η μακεδονική γλώσσα, να αλλάξουν οι αστυνομικές ταυτότητες και το κωδικό “MK” απ’ τις πινακίδες κυκλοφορίας των οχημάτων, εννοείται να εξαφανιστεί και σαν κατάληξη το .mk απ’ όλες τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις… Ε, σιγά! Αφού αυτά θέλει ο ογκόλιθος, ο ψόφιος κοριός, το συνεταιράκι τους ο ψεκασμένος, και όλο το παρεάκι… δεν είναι τίποτα σπουδαίο…

Μα στ’ αλήθεια πιστεύουν ότι μπορεί να γίνουν αυτά; Όχι βέβαια! Είναι τσατσορούφιανοι, είναι ηλίθιοι (επαγγελματίες, που σημαίνει: χρήσιμοι…), αλλά όχι και τόσο!!! Απλά κοιτάνε το μόνο που μπορούν να διακρίνουν, δηλαδή τα αυριανά κουκιά. Μαξιμάροντας δεν θα κατηγορηθούν για εθνο-προδοσία στο εσωτερικό, και θα αφήσουν παρακαταθήκη και στους επόμενους. Θα κατηγορηθούν, κατά πάσα πιθανότητα, μόνο από τρίτους, εκτός συνόρων, για ανίατη εθνική αυτοϊκανοποίηση.

Και τι έγινε; Μαθημένα τα βουνά απ’ τα χιόνια!!! Εδώ την είχαν δει ότι θα διαλύσουν την ευρωζώνη! Έσταξε η ουρά του γαϊδάρου αν κατά βάθος πιστεύουν ότι «κάπου, κάπως, κάποτε» θα διαλυθεί η δημοκρατία της μακεδονίας!

Σωστά. Αλλά επειδή οι εθνικιστικές ψυχώσεις (τις οποίες αυτοί, επίτηδες, ξαναέβγαλαν στον αφρό) βραχυκυκλώνουν πολύ περισσότερα απ’ το δήθεν «ονοματολογικό», να μην καταριούνται θεούς και δαίμονες αν τους (μας…) έχει πάρει χαμπάρι ο γαλαξίας ολόκληρος: κι αν τα επιτόκια των ελληνικών κρατικών ομολόγων, λέμε ένα παράδειγμα, ανεβαίνουν την ώρα που δεν θα έπρεπε.

Διότι, στο κάτω κάτω, μιας και είναι τόσο «φιλοκαραμανλικοί» οι φαιορόζ (όχι μόνο οι φαιοί αλλά ειδικά οι ροζ), θα πρέπει να θυμούνται ότι την φράση η ελλάδα έχει γίνει ένα απέραντο φρενοκομείο την είπε ο «δικός» τους, ο εθνάρχης Καραμανλής (τον Γενάρη του ’89 αν το έχουν ξεχάσει).

Και στα φρενοκομεία κανείς δεν δανείζει έτσι, για πλάκα… Ας ζητάνε, λοιπόν, όσες αλλαγές σε άλλων το σύνταγμα γουστάρουν… Οι άλλοι, οι διεθνείς έμποροι χρήματος, να δουν τι θα (τους) ζητάνε, απ’ το ερχόμενο φθινόπωρο…

Οι έλληνες τον χαβά τους 2

Δευτέρα 26 Φλεβάρη. Όσο για τον «εξ ανατολών κίνδυνο»; Πέρα απ’ την βαρετή επανάληψη κινδυνολογιών, αναλύσεων και διαπιστώσεων που είναι οι ίδιες, συχνά και με τις ίδιες ακριβώς λέξεις, εδώ και 40 χρόνια (“πασοκ” αδερφέ, “βαθύς σοσιαλεθνικισμός!!! – να κρατάς τη μύτη σου και να μην γλυτώνεις απ’ την μπόχα!), επαναλήψεις και μοτίβα που εμφανίζονται τάχα για καινούργια μόνο στη «χώρα των λωτοφάγων», αυτό που παρατηρούμε είναι ότι αν ο ελληνικός εθνικιστικός σχεδιασμός είχε πάει by the book, δεν θα έπρεπε να είναι η ε.ε. που (υποτίθεται…) «βάζει πλάτη στα ελληνικά δίκαια»… Θα έπρεπε να είναι η Ουάσιγκτον!

Κι όμως. Το αμερικανικό imperium έχει τους δικούς του λογαριασμούς, τις δικές του προτεραιότητες· και, κυρίως, τα δικά του μέτωπα με την Άγκυρα. Κι έτσι δεν έστρεξε να στείλει κανά δυο αεροπλανοφόρα να φυλάνε το κυπριακό οικόπεδο 3. Ούτε δείχνει ότι θα το κάνει για κάποιο άλλο. Κι έτσι, τελείως ξαφνικά και απροειδοποίητα, κάτι ογκόλιθοι και κάτι ψεκασμένοι, κάτι ψόφιοι κοριοί (που είχαν εκτοξεύσει τον πυρηνικό πύραυλο Γιάνη…), νομίζοντας ότι οι άλλοι ξεχνούν, έτρεξαν στην ευρωπαϊκή αγκαλιά. Για προστασία – για φιλελληνικές δηλώσεις…

Απ’ την μεριά τους, αυτοί οι «ευρωπαίοι», που μέχρι χτες ήταν μπήξε και δείξε, και που φυσικά έχουν ιερή υποχρεώση να χαρίσουν κάμποσα δισεκατομμύρια δανεικών, έγιναν «μια γροθιά»!!! Για χάρη της ελληνοκυπριακής αοζ (για την οποία ξέρουν με ακρίβεια τι συμβαίνει), και για χάρη του ξαφνικά «ευρωπαϊκού» σκάφους του λιμενικού (που είχε αμολήσει κάτι «ευρωπαίους» λιμενοβατράχους…)! Διότι, είναι γνωστό: όταν οι ευρωπαίοι χρηματοδοτούν κάτι στην ελλάδα (π.χ.: τα «μεγάλα έργα», δηλαδή τους εθνικούς εργολάβους, δηλαδή τις απεριόριστες μίζες τους αλλά και τις απεριόριστες δωροδοκίες τους, σε πολιτικούς φυσικά· ή τα ελληνικά χωράφια, που δίχως άλλο είναι κι αυτά ευρωπαϊκά μετά από τόσες αγροτικές επιδοτήσεις…), κάθε ελληνική κυβέρνηση νοιάζεται μην πάει χαμένο, μην στραπατσαριστεί και το τελευταίο σέντσι!!! Τέτοιοι είναι οι έλληνες: πολύ large αλλά και εξαιρετικά τυπικοί!

Το τι δουλειά κάνει, τέτοιους καιρούς, το φιλοαμερικάνικο τμήμα της ε.ε. (πρώην «ανατολική ευρώπη»), και τι δουλειά κάνει το αντιαμερικανικό τμήμα της (δεν έχει περάσει, δα, και κανάς αιώνας απ’ την αποκάλυψη «μυστικών επαφών» μεταξύ Άγκυρας και Βερολίνου…) είναι εύκολο να το καταλάβει όποιος ενδιαφέρεται. Αρκεί να μην έχει λαχανιάσει, να μην τρέχει με τη γλώσσα έξω όταν δεν του βγαίνουν οι «μαγκιές» του!

Διότι είμαστε σίγουροι: ο ελληνικός εθνικισμός / μιλιταρισμός / ιμπεριαλισμός ΔΕΝ ήθελε την «κάλυψη» της τσεχίας, της εσθονίας, της μάλτας, της πορτογαλίας, της πολωνίας, της βουλγαρίας ή/και του λουξεμβούργου στα ζόρια του στην ανατολική Μεσόγειο. Την κάλυψη, και μάλιστα ηχηρή, της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ ήθελε!

Αλλά δεν προέκυψε… (Ίσως μια άλλη φορά…)

(φωτογραφία: Τι να τους κάνεις, όμως, τους αμερικάνους, όταν έχεις σταθερά την βοήθεια του θεού; Ειδικά του «ελληνοαμερικάνου» εκπροσώπου του; Κι αν ο τωρινός πάει για σχόλασμα αφού έφαγε έναν περίδρομο ντάλαρς, έχει ο θεός….)