Tag: ε.ε.

Οι σωστομερίτες (της ιστορίας)

Η πρόεδρος του μεξικό Claudia Sheibaum μπροστά σ’ έναν χάρτη της αμερικανικής ηπείρου του 17ου αιώνα. Η America Mexicana έπιανε τις μισές ηπα και τον μισό καναδά. Αν η κυρία Claudia βρει έναν καλό και δυνατό σύμμαχο μπορεί ίσως να αντεπιτεθεί στον αδηφάγο βόρειο γείτονα για να αποκαταστήσει την ιστορία…  

Δευτέρα 13 Γενάρη (00.13) >> Πουλάει τρέλα το ψόφιο κουνάβι με τις αξιώσεις του όπου φτάνει το μάτι του; Και γιατί τρέμουν τα γόνατα των πολιτικών βιτρινών στην ευρώπη;

Η απάντηση είναι ωμά απλή: επειδή έχουν ηττηθεί στον πόλεμο που οι ίδιοι οι δυτικοί αναγόρευσαν σαν ΤΟΝ πόλεμο για την συντήρηση της πλανητικής ηγεμονίας τους: στο ουκρανικό πεδίο μάχης. Και η ήττα έχει τίμημα∙ μόνο που αυτό δεν μοιράζεται ομοιόμορφα στους ηττημένους!

Όταν οι αμερικανικές υπηρεσίες με τους συμμάχους τους τίναξαν τα 3/4 των αγωγών nord stream (Σεπτέμβρη του 2022) γράψαμε ότι οι ηπα κανιβαλίζουν το συμμαχικό τους Βερολίνο…. Όταν το γκουβέρνο του νυσταλέου Jo έφτιαξε τον ψευδεπίγραφο «νόμο κατά του πληθωρισμού» που σκόπευε να στραγγίξει την ευρωπαϊκή βιομηχανική παραγωγή μέσω γερών επιδοτήσεων για την μεταφορά των εργοστασίων στις ηπα γράψαμε ότι οι ηπα κανιβαλίζουν την συμμαχική τους ευρώπη. Ακόμα και πριν μια βδομάδα γράψαμε για τον «συμμαχικό» κανιβαλισμό μέσα σε μια ναυαγοσωστική βάρκα.

Ο Κέυνς, μιλώντας για τις ανταγωνιστικές υποτιμήσεις των εθνικών νομισμάτων στην ευρώπη και στη βόρεια αμερική που είχαν θεωρηθεί το φάρμακο μετά την έκρηξη της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης το 1929, είχε καταγγείλει την τακτική του «κάνω τον γείτονα ζητιάνο». Στην τωρινή συγκυρία, με μια διαρκή καπιταλιστική κρίση / αναδιάρθρωση με τις διέσεις και τις υφέσεις της, και μ’ έναν πόλεμο στρατηγικής σημασίας χαμένο, για τα δυτικά κράτη/κεφάλαια η τακτική είναι «κάνω τον σύμμαχο ικέτη». Ή: το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό – πάντα μέσα στο ίδιο «πολιτικό» ιμπεριαλιστικό μπλοκ.

Δεν γίνεται αλλιώς. Σχεδόν όλα τα δυτικά κράτη (και σίγουρα όλα όσα έχουν ιμπεριαλιστική ιστορία) αφού πρώτα προσπάθησαν (και απέτυχαν) να «γονατίσουν» την Μόσχα με έξοδα των ουκρανών, προσπαθούν τώρα να οχυρωθούν (δασμοί, κυρώσεις…) απέναντι την ραγδαία επέκταση του κινέζικου καπιταλισμού και των συμμάχων του. Και όσο περισσότερο οχυρώνονται (ή έτσι νομίζουν) τόσο λιγότερα έχουν να μοιράσουν μεταξύ τους: τα δικά τους. Η αναίδεια με την οποία το ψόφιο κουνάβι αντιμετωπίζει τον γειτονικό και συμμαχικό καναδά, και ο ρητορικός τσαμπουκάς του κατά του γειτονικού παναμά και του συμμαχικού βασιλείου της δανιμαρκίας, είναι απλά η κωμική πλευρά μιας σκληρής πραγματικότητας: δεν χωράει η «καλοπέραση» όλων σ’ αυτόν τον μικρό πλανήτη! Πριν το πράγμα φτάσει στο τελικό, πλανητικό ξεκαθάρισμα των λογαριασμών, οι «ενδιάμεσα» ηττημένοι πρέπει να πληρώσουν λύτρα στον «πιο δυνατό» ανάμεσά τους, μήπως και αυτός καταφέρει να ρεφάρει∙ για λογαριασμό του και ίσως και για δικό τους λογαριασμό. Θα πρέπει να δώσουν κάποια απ’ τα χρυσαφικά τους ή θα πρέπει να πληρώνουν υψηλό «ενοίκιο προστασίας» μέσω της αγοράς αμερικανικών όπλων ή θα πρέπει να συντηρούν την αμερικανική σχιστολιθική βιομηχανία∙ ή θα πρέπει να τα κάνουν όλα αυτά μαζί.

Ο τρόπος του ψόφιου κουναβιού είναι χοντροκομμένος, εριστικός. Τι στυλ, ε; Όμως η «γραμμή» δεν είναι δική του εφεύρεση. Τα ίδια έκανε και ο νυσταλέος Jo με εξίσου χοντροκομμένο αλλά λιγότερο βερμπαλιστικό τρόπο, τον Αύγουστο του 2022 με τον «infaltion reduction act»: ο ενοχλημένος Μικρός Δούκας του Λίγηρα είχε δηλώσει τότε ότι οι επιδοτήσεις που προέβλεπε ο ira ήταν «υπερ-επιθετικές» και ότι θα διέλυαν την δύση… Ο γαλλικός «κολοσσός» ηλεκτρικών ειδών Engie, οι γερμανικές basf, bmw, siemens, volkswagen, η βελγική χημική solvay ήταν μόνο μερικές απ’ τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις που έτρεξαν να επωφεληθούν απ’ τις κρατικές επιδοτήσεις (και την φτηνή ενέργεια…) στις ηπα∙ μιλάει κανείς για ευρωπαϊκές «αποεπενδύσεις» στην ε.ε.;

Το «φάντασμα της ζούγκλας» βρυκολακιάζει μόνιμα στην άλλοτε «ευτυχισμένη» γηραιά ήπειρο. Ο γελοίος Borrel φανταζόταν την ε.ε. «κήπο» και την «ζούγκλα» απ’ έξω και γύρω γύρω. Πέρασαν δυο χρόνια και ο άλλος γελοίος, ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα, δείχνει περισσότερο απογοητευμένος: η «ζούγκλα» είναι παντού! Μόνο που ξαφνικά (;) αντιλαμβάνεται εαυτόν και αλλήλους ως «φυτοφάγα» – κι αυτό όχι επειδή έγινε vegetarian!!! Ta «φυτοφάγα» λοιπόν πρέπει να οργανωθούν, αλλιώς τα «σαρκοφάγα» θα τα κάνουν μια χαψιά… Ω καιροί!!!

Εννοείται πως η αμερικανική τακτική του «κάνω τον σύμμαχο ζητιάνο» στην «ήπια», α λα νυσταλέος Jo εκδοχή της, ήταν εντελώς αντίθετη στις προβλέψεις του «παγκόσμιου οργανισμού εμπορίου», άλλοτε διαμάντι στο στέμμα της «παγκοσμιοποίησης»… Όμως ποιος δυτικός νοιάζεται γι’ αυτήν πια; Σε κάθε περίπτωση η αντίδραση των κρατών μελών της ε.ε. ήταν τόσο αναιμική (παρά τα παχιά λόγια και τα «σχέδια Draghi»…) ώστε ο brutal διάδοχος του νυσταλέου μπορεί να το χοντρύνει. Φραστικά κατ’ αρχήν, «φτιάχνοντας κλίμα» για όσα θεωρεί … επιδιωκόμενα και επιτεύξιμα «deals»…

Το ο σώζων εαυτόν [ίσως…] σωθήτω μπορεί να μην περιλαμβάνεται στις λαμπρές διακηρύξεις των δυτικών καπιταλισμών, βρίσκεται όμως στην καρδιά της ιστορικής τους διαδρομής. (Πόσους πολέμους έχουν κάνει μεταξύ τους;)

Οι μπροστινοί (της ιστορίας)

Δευτέρα 13 Γενάρη (00.07) >> Η περίπτωση του Έλον (από εδώ και στο εξής: Έλον ο Μπροστινός) είναι ελαφρά διαφορετική: πλασσάρει ένα είδος ιδιωτικοποίησης της «εξωτερικής πολιτικής» – της παρακμιακής πρώην υπερδύναμης μεν, αλλά γιατί να μην θεωρηθεί «παράδειγμα»;

Πριν όμως καταλήξετε σε οριστικό συμπέρασμα για την περίπτωσή του, θα έπρεπε να αναρωτηθείτε: είναι πράγματι επιχειρηματίας με την έννοια που συνήθως αποδίδεται στη λέξη;

Ο Musk «έσκασε απ’ το πουθενά» ως αυτοκινητοβιομήχανος το 2016… Και χωρίς να έχει φτιάξει ή πουλήσει έστω ένα αυτοκίνητο, η tesla εκτοξεύτηκε χρηματιστηριακά. Τι σημαίνει αυτό; Ότι «κάποιοι» με πολύ χοντρά πορτοφόλια αγόραζαν μετοχές – αέρα∙ ή, για να το πούμε πιο καχύποπτα: ξέπλεναν.

Μα (θα πείτε): τι «συνωμοσιολογίες» είναι αυτές; Η tesla είναι επιτέλους μια παγκόσμια καθιερωμένη επιχείρηση… Σωστά. Δείτε όμως τι εξακολουθεί να συμβαίνει μ’ αυτήν την «παγκόσμια καθιερωμένη» (στην οποία ο Musk κατέχει μόλις το 13% των μετοχών).

Στα μέσα Δεκέμβρη του 2024 η tesla είχε «χρηματιστηριακή αξία» όση το σύνολο των επόμενων 29 αυτοκινητοβιομηχανιών του πλανήτη:

Εντυπωσιακό, έτσι δεν είναι; ο Έλον ο Μπροστινός θα πρέπει να θεωρείται ο «απόλυτος επιχειρηματίας» από καταβολής καπιταλισμού!

Όμως δείτε κι αυτόν τον πίνακα: είναι η σύγκριση των πωλήσεων της tesla με τις πωλήσεις μιας μόνο απ’ τις 29 «δυστυχισμένες» χρηματιστηριακά αυτοκινητοβιομηχανίες, της κινεζικής byd – το «χρηματιστηριακό κουτάκι» της είναι κάπου αριστερά επάνω στον πιο πάνω πίνακα:

Και οι στραβοί θα έβλεπαν (πόσο μάλλον οι «ανοικτομάτηδες» των δυτικών χρηματιστηρίων…) ότι η tesla χάνει απ’ την byd (που είναι μια μονάχα απ’ τις 29 «δυστυχισμένες») ήδη απ’ το δεύτερο τρίμηνο του 2022! Και το 2024 έχασε-κατά-κράτος∙ έχασε συντριπτικά, στην ίδια κατηγορία: ηλεκτρικά αυτοκίνητα! Είναι μάλιστα τόσο μεγάλη και διαρκής η διαφορά και τόσο καθηλωμένο αριθμητικά το πελατολόγιο της tesla ώστε είναι σαφές ότι ακόμα κι αν η αμερικανική εταιρεία πρωτοπόρησε τώρα πλέον η κινεζική δημιουργεί και ταυτόχρονα κατακτά την σχετική αγορά.

Πώς, άραγε, εξηγείται αυτό το «μυστήριο»; Πως εξηγείται, δηλαδή, η τεράστια «χρηματιστηριακή αξία» μιας αμερικανικής εταιρείας που τρώει την σκόνη της byd αλλά και άλλων αυτοκινητοβιομηχανιών, όπως π.χ. η ιαπωνική τoyota (πουλάει 5 ως 6 φορές περισσότερα «κομμάτια» απ’ την tesla); Η απάντηση βρίσκεται στο ίδιο το χρηματιστηριακό ψέμα: είναι οι μέτοχοι της tesla και όχι η ίδια η εταιρεία που «κρατάνε ψηλά» την μετοχή της και άρα την «αξία» (και την φήμη της)… με διάφορα κόλπα.

Έτσι όμως το «επιχειρηματικό προφίλ» του Έλον του Μπροστινού ζαρώνει, και ζαρώνει πολύ. Η πετυχημένη περσόνα του (λέμε) είναι μάλλον οι PR εκείνων-που-βρίσκονται-από-πίσω. Οι οποίοι, μεταξύ άλλων, προσπαθούν να «φρενάρουν» και την byd και τις υπόλοιπες κινέζικες electro-auto-βιομηχανίες συντηρώντας την δική τους φούσκα.

Τι σημαίνει λοιπόν ότι οι «φούσκες» έχουν αναλάβει τμήμα της αμερικανικής (ή και όχι μόνο…) «εξωτερικής πολιτικής»; Σημαίνει ότι αυτές οι «φούσκες» (πίσω, επίσης, απ’ το ψόφιο κουνάβι) θέλουν να ξεφορτωθούν αυτό το χτικιάρικο «μόρφωμα» που κατάντησε η ε.ε., κάνοντας εκείνο που απέτυχαν να κάνουν με την διάλυση της ρωσίας: μικρά και ασήμαντα «έθνη/κράτη».

Φυτοφάγα…

Σκοτώνουν τους σωλήνες πριν γεράσουν!

Δευτέρα 6 Γενάρη (00.52) >> Ένας αγωγός μεταφοράς φυσικού αερίου λιγότερος – «για να μάθει η παλιορωσία» είπε, υποτίθεται, ο τοξικός του Κιέβου! (Δεν το έκανε για να τιμωρήσει μαζί με τους δυτικούς συμμάχους του την ουγγαρία και την σλοβακία, καθόλου!) Αν αντιλαμβάνεται κανείς τέτοιες καταστροφές κεφαλαίου μέσα από μια αστυνομική αντίληψη της (καπιταλιστικής) ιστορίας, τότε εύλογα θα ασχολείται με το τι θα κάνουν τα «θύματα». Κάπου στην άκρη υπάρχει και η εμπορική λογική: μια φορά η Βαρσοβία που «έκοψε» τον αγωγό Yamal, απ’ την σιβηρία προς το δικό της έδαφος (και τις δικές της βιομηχανίες) και το γερμανικό / αυστριακό∙ άλλη μια φορά οι αμερικανικές υπηρεσίες που τίναξαν τα ¾ των δυο υποθαλάσσιων nord stream∙ μια τρίτη φορά το τρικολόρε «οικολογικό» γκουβέρνο στο Βερολίνο που δεν θέλει! – δεν θέλει! – δεν θέλει! να αγοράζει φτηνό ρωσικό αέριο απ’ το ¼ των nord stream που έχει απομείνει λειτουργικό∙ και τώρα το καθεστώς του τοξικού του Κιέβου…. θα έλεγε κάποιος ότι η δυτική καπιταλιστική πολιτική οικονομία έχει αναποδογυρίσει, και ότι το όσο πιο ακριβή ενέργεια τόσο το καλύτερο είναι το καινούργιο δόγμα. Ανεξήγητο για σοβαρούς καπιταλισμούς, έτσι δεν είναι; Ανεξήγητο ακόμα κι αν διαπνέεται από μίσος για την Μόσχα: κόβω τις ενεργειακές μου φλέβες για να σε τιμωρήσω; Οι ιστορικοί του μέλλοντος (αν υπάρξουν τέτοιοι…) θα έχουν να πουν πολλά…

Το ότι κάποιοι κερδίζουν (και κερδίζουν χοντρά) απ’ αυτήν την κατάσταση είναι σαφές! Εκείνο που είναι πολύ λιγότερο σαφές είναι αν αυτοί που κερδίζουν (χοντρά) έχουν την πολιτική εξουσία στην παρακμιακή δύση∙ αν αυτοί είναι οι κεντρικοί εκπρόσωποι του «γενικού κεφάλαιου». Είναι, για παράδειγμα, οι αμερικάνοι σχιστολιθικοί γκαζάδες οι κεντρικοί εκπρόσωποι του ευρωπαϊκού «γενικού κεφάλαιου» έτσι ώστε να επιβάλλουν τα δικά τους συμφέροντα στους υπόλοιπους; Κανείς δεν έχει υποστηρίξει κάτι τέτοιο ως τώρα…

Ο «φτωχός πλην τίμιος» ελληνικός καπιταλισμός είναι μια εξαίρεση. Το 1 «εθνικό κεφάλαιο», οι εφοπλιστές, σαφέστατα είναι εχθρικό προς την τροφοδοσία υδρογονανθράκων μέσω σωλήνων, χερσαίων ή υποθαλάσσιων – αλλά δεν θα μπορούσε το ίδιο να κινητοποιήσει τέτοια καταστροφή κεφαλαίου!! Ο παρακάτω πίνακας εξηγεί ωστόσο την έχθρα του, δείχνοντας την παγκόσμια θέση του (lng είναι το υγροποιημένο φυσικό αέριο, lpg ένα ειδικό μίγμα αερίου για μηχανές εσωτερικής καύσης):

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Παλαιστίνη 2

Δευτέρα 30 Δεκέμβρη (01.49) >> Συμβαίνει κάτι παράξενο, απάνθρωπο – αν έχει κάποιος τα κριτήρια του 20ου αιώνα. Κριτήρια όχι «αντικειμενικά» ή «θεσμικά»∙ κριτήρια ανταγωνιστικά, αντικρατικά και αντικαπιταλιστικά. «Τότε», στις δεκαετίες του1960 και του 1970 δεν ήταν αναγκαίο για παράδειγμα να διαγνωστεί γενοκτονία σε βάρος των βιετναμέζων αμάχων στο πόλεμο του u.s. army κατά των vietcong (που γινόταν!!!) για να ριζοσπαστικοιηθεί το δυτικό αντιπολεμικό κίνημα και να γίνει αντι-ιμπεριαλιστικό. Ήταν αρκετό εκείνο που συνέβαινε, ελάχιστα ψήγματα του οποίου έφταναν στη δύση.

Τώρα ισχύει το ακριβώς αντίθετο! Με 24/7 «video κάλυψη» της σφαγής των θεοναζί στην Παλαιστίνη εδώ και 15 μήνες (στη Γάζα κυρίως αλλά σε μικρότερο βαθμό και στην Δυτική Όχθη)∙ με διαπιστώσεις περί συστηματικής γενοκτονίας απ’ την μεριά των επίσημων φρουρών του δυτικού ανθρωπισμού («διεθνής αμνηστία», «human rights watch», «γιατροί χωρίς σύνορα»…)∙ με ένα ICJ που «το σκέφτεται και το ζυγίζει» εδώ και πολλούς μήνες (με 14 κράτη να έχουν προστεθεί σ’ εκείνο της νότιας αφρικής υπέρ του κατηγορητηρίου..)∙ η γενοκτονία στην Παλαιστίνη μοιάζει όλο και περισσότερο σα μια λέξη ανάμεσα σε πολλές άλλες της τρέχουσας κοινωνικής φλυαρίας, λέξη και νόημα με μεγάλο βάρος ίσως αλλά που οι ώμοι της όποιας συμπαράστασης στον Παλαιστινιακό αγώνα δεν μπορούν να σηκώσουν. Τι σημαίνει «δεν μπορούν να σηκώσουν»; Σημαίνει ότι οι δυτικοί συμπαραστάτες ΔΕΝ μπορούν να ξεπεράσουν το στάδιο του ανθρωπισμού, ΔΕΝ μπορούν να ριζοσπαστικοποιηθούν κατά των «δικών τους» κρατών, ΔΕΝ μπορούν να περάσουν στο δύσκολο έδαφος του μαζικού αντι-ιμπεριαλισμού που τους αντιστοιχεί.

Μέσα σ’ αυτήν (και μέσα απ’ αυτήν) την συλλογική πρωτοκοσμική αδράνεια ή δειλία της κοινωνικής βάσης, μέσα απ’ αυτόν τον πρωτοκοσμικό ανθρωπιστικό φορμαλισμό των «ευαίσθητων ανθρώπων», μέσα τελικά απ’ τον αυτo-ευνουχισμό του what are we fighting for, αναδύεται ωστόσο «κάτι» που δεν θα το πληρώσουν στο κοντινό μέλλον οι Παλαιστίνιοι και οι Παλαιστίνιες. Aλλά όλοι εμείς οι κατά βάθος (ή όχι και τόσο…) φοβισμένοι, ηττημένοι-χωρίς-επίγνωση-και-αυτοκριτική, οι εν τέλει και εν γένει μοιρολάτρες. Όση απώθηση κι αν φαίνεται διαθέσιμη, εκείνο που κάνουν τα δυτικά αφεντικά λίγα χιλιόμετρα μακριά προορίζεται (και) για εμάς…

Ο Olof Skoog είναι ο ειδικός αντιπρόσωπος της ε.ε. για τις «παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» στον πλανήτη… (Πρόκειται για κατ’ επιλογή όπλο των δυτικών αφεντικών στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό). Μετά από αίτημα της Μαδρίτης και του Δουβλίνου τον περασμένο Φλεβάρη «να μελετηθεί κατά πόσον τον ισραήλ παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα στην κατεχόμενη Παλαιστίνη (!!!;;;)» έτσι ώστε να διακοπούν οι διπλωματικές και στρατιωτικές σχέσεις μεταξύ ε.ε. και Τελ Αβίβ, ο Skoog ανέλαβε την αποστολή να συντάξει μια έκθεση σχετικά. Τυπική, κλασσική, ωμή ευρωπαϊκή γραφειοκρατία: «να αναλάβει μια επιτροπή»…

Αλλά η επιτροπή υπό τον Skoog έκανε σε κάποιο βαθμό εκείνο που της ανατέθηκε, και κατέθεσε μια έκθεση 35 σελίδων στην πρόσφατη σύνοδο των ευρωπαίων υπ.εξ., στις 18 Νοέμβρη. Ο Skoog δεν ρώτησε την Hamas την γνώμη της!!! Απευθύνθηκε σε ευρωπαϊκούς μηχανισμούς «επεξεργασίας δεδομένων» και πληροφοριών, λαμβάνοντας υπόψη και εκθέσεις του οηε. Και κατέληξε (η έκθεση…) ότι στη Γάζα γίνονται εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και (κάτι που μοιάζει με…) γενοκτονία – καλώντας (με βάση την θρυλική «διεθνή νομιμότητα») τα κράτη μέλη της ε.ε. να διακόψουν κάθε εξαγωγή όπλων προς τους θεοναζί, και κάθε «πολιτική σχέση» μαζί τους. (Πολύ περισσότερο που κάποια «κεφάλια» είναι καταζητούμενα…)

Και λοιπόν; Ακόμα κι αν ήταν η διαπίστωση μιας «δικής τους», εντελώς πρωτοκοσμικής και ευρωπαϊκής επιτροπής, οι υπ.εξ. της ε.ε. (δηλαδή τα ίδια τα κράτη με τις “έχει δικαίωμα στην αυτοάμυνα” πολιτικές βιτρίνες τους) πέταξαν στα σκουπίδια την έκθεση – και απλά φρόντισαν να μην δημοσιοποιηθεί… Όσο για το γεγονός ότι αυτή η εντελώς «δική τους» έρευνα προειδοποιούσε πως αν συνεχίσουν να στηρίζουν αυτό το καθεστώς κινδυνεύουν να θεωρηθούν συνένοχοι και να κατηγορηθούν για υποστήριξη γενοκτονίας σε κάποιο διεθνές δικαστήριο; Αυτό ήταν το πιο εύκολο: «Στα genitals μας!!! Αν δεν ηττηθούμε πανηγυρικά στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο αποκλείεται να υπάρξει Νυρεμβέργη για εμάς!!!»

Μπορείτε να σκεφτείτε ό,τι θέλετε, και να ξεσπάσετε σε οποιοδήποτε anti-social μήντιο είναι της αρεσκείας σας… Μην ελπίσετε πάντως στην δικαιοσύνη-μετά-από-έναν-4ο-παγκόσμιο-πόλεμο!!! Το ατσάλινο γεγονός τώρα, χτες, σήμερα, αύριο είναι αυτό: τα αφεντικά κάνουν ό,τι γουστάρουν τόσο έξω όσο και μέσα στα σύνορά τους επειδή ξέρουν ότι δεν απειλείται στα σοβαρά η εξουσία τους. (Έχουν κατασκευάσει και κάτι ακροδεξιά ξόανα ως «εναλλακτική» τους!!!)

Με το συμπάθειο: αν δεν είσαι σε θέση, μετά από τόσο αίμα και θάνατο, να βάλεις στο κέντρο της συμπαράστασης στην Παλαιστίνη το υπουργείο εξωτερικών του κράτους «σου», τότε δεν θα μπορέσεις να βάλεις στο κέντρο κανένα «σημείο» της άσκησης της εξουσίας ακόμα κι αν πρόκειται για πιο άμεσα και «καυτά ζητήματα» που σε απασχολούν.

Αυτή η παραίτηση απ’ τον ουσιαστικό ταξικό ανταγωνισμό είναι που τους τρέφει∙ αυτή παραίτηση είναι που τους αφήνει ανοικτό τον δρόμο για… οτιδήποτε…

Ιδού ένα μικρό μεν αλλά χαρακτηριστικό παράδειγμα. Πόσες διαδηλώσεις έχουν γίνει στην Αθήνα και όχι μόνο υπέρ της Παλαιστίνης και κατά των θεοναζί εδώ και μήνες; Πολλές… Ε, και λοιπόν; Τίποτα μα τίποτα δεν εμποδίζει το γκουβέρνο του don Rico & Co να υπογράφει «συμφωνίες» με τους θεοναζί – μόλις προχτές.

Γιατί όχι (απ’ την μεριά τους); Έχουν να φοβηθούν κάτι ειδικά ή γενικά; Όχι βέβαια!!! «Τα λέμε στις επόμενες εκλογές» – δεν τρέχει τίποτα…

Ουκρανικό πεδίο μάχης (η ευρώπη με αρβύλες…) 1

Μια πηγή … δήλωσε ότι ο Andrey Yermak [επικεφαλής του γραφείου του τοξικού κλόουν] πιστεύει ότι το κύριο καθήκον της ουκρανίας είναι να σύρει το νατο σε μια απευθείας αναμέτρηση με την ρωσία. «Αυτό είναι που θα επιτρέψει στην ουκρανία να μπει στη συμμαχία και να κερδίσει τον πόλεμο. Δεν έχουμε εναλλακτικά σενάρια, οι εφεδρείες και ο εξοπλισμός είναι σε κρίσιμα επίπεδα, δεν θα είμαστε ικανοί να αντέξουμε έναν παρατεταμένο πόλεμο, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να αναζητήσουμε τρόπους να κλιμακώσουμε τον πόλεμο και να προβοκάρουμε το Κρεμλίνο».

Πες το κι έγινε!

Δευτέρα 23 Σεπτέμβρη (2.10) >> Θα μπορούσε να ξεμπερδέψει κανείς μαζί τους με ένα σιχτίρισμα (και άλλα μπινελίκια). Στο κάτω κάτω της γραφής οι αποφασιστικές αρμοδιότητές τους για τέτοια ζητήματα είναι μηδαμινές…

Ωστόσο είναι επικίνδυνοι! Εξαιρετικά επικίνδυνοι!! Χρυσοπληρωμένοι, με πολλά χιλιάρικα κάθε μήνα να ταϊζουν τα βίτσια και τις φιλοδοξίες τους, «φρέσκιοι» σαν την μούχλα, οι ευρωβουλευτές (γι’ αυτούς μιλάμε) έχουν σχεδόν πέντε χρόνια θητείας μπροστά τους. Και δεν μπορεί να τους ελέγξει, να τους στερήσει τα λεφτά, τις καρέκλες, και την θεσμική εγκληματικότητα κανείς! Στο τέλος θα γυρίσουν και θα πουν το γνωστό: «εσείς μας εκλέξατε – βγάλτε τον σκασμό λοιπόν!»

Αυτό που έκαναν (με εντυπωσιακή πλειοψηφία! 425 «υπέρ», 131 «κατά», 63 αποχές…) αυτοί οι χρυσοί γραφειοκράτες την περασμένη Πέμπτη ήταν να κηρύξουν τον πόλεμο στη Μόσχα – με την χάρη της αφόδευσής τους! Το ψήφισμα με κωδικό 2024/2799(RSP) και τίτλο Για την συνέχεια της οικονομικής και στρατιωτικής υποστήριξης της Ουκρανίας απ’ τα κράτη μέλη της ΕΕ  αποδεικνύει (αν χρειάζεται ακόμα τέτοια απόδειξη) πόσο νηπιακό είναι να εμπιστεύεται και να εξουσιοδοτεί το πλήθος των υποτελών ανθρώπους τους οποίους δεν μπορεί να καθαιρέσει.

Δεν πρόκειται για «λόγια του αέρα» όπως θα βόλευε η απώθηση. Αυτοί οι χρυσοκάνθαροι-δολοφόνοι-με-το-χαμόγελο «παίζουν μπάλα» με την διορισμένη «επιτροπή» (commission) της κυρίας Ursula, της οποίας τα κατορθώματα θα ήταν αρκετά (σε άλλους καιρούς…) για να σπάει πέτρες ισόβια. Εννοείται πως οι περισσότερες αν όλες οι πολιτικές βιτρίνες των κρατών μελών βρίσκονται πίσω της, ως εκφραστές ή/και «πολιτικοί διαχειριστές» των συμφερόντων διάφορων μερίδων των εθνικών κεφάλαιών τους: αυτοί είναι το «συμβούλιο».

Με δυο λόγια: έχουμε μπλέξει πολύ άσχημα!

[Το ευρωκοινοβούλιο] Καλεί όλα τα κράτη μέλη να αυξήσουν την χρηματοδότηση της Ουκρανίας και να απόσχουν απ’ την μείωση της συνεισφοράς τους∙ επαναλαμβάνει την σταθερή πεποίθησή του ότι η ρωσία πρέπει να καταβάλει οικονομική αποζημίωση για την μαζική καταστροφή που έχει προκαλέσει στην ουκρανία∙ καλωσορίζει την απόφαση του συμβουλίου να κατευθύνει ξεχωριστά έσοδα που προέρχονται απ’ τα παγωμένα ρωσικά κρατικά περιουσιακά στοιχεία στο Ukraine assistance fund και στην Ukraine facility, όπως επίσης και την απόφαση των g7 να προσφέρουν στην ουκρανία δάνειο 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων μέσω των παγωμένων ρωσικών κρατικών περιουσιακών στοιχείων…

Πρόκειται όχι απλά για κορύφωση αλλά για «βρασμό» του οικονομικού πολέμου, τον οποίο οι ευρωπολεμοκάπηλοι και τα αφεντικά τους νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν μόνον αυτοί, και μάλιστα νικηφόρα! Όταν το ευρώ μαζί με το δολάριο θα γίνουν «πετσετάκια» και ο πληθωρισμός ανεξέλεγκτος, αυτοί οι χρυσοκάνθαροι θα έχουν καταφύγει στους διάφορους «παραδείσους» του πλανήτη, μαζί με τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους…

Αλλά ο οικονομικός πόλεμος δεν τους είναι αρκετός! Θέλουν και τον κανονικό:

[To ευρωκοινοβούλιο] Καλεί τα κράτη μέλη να άρουν αμέσως τους περιορισμούς στη χρήση των δυτικών οπλικών συστημάτων που παραδίδονται στην ουκρανία εναντίον νόμιμων στρατιωτικών στόχων στην ρωσική επικράτεια, καθώς αυτοί περιορίζουν την δυνατότητα της ουκρανίας να ασκήσει πλήρως το δικαίωμα της αυτο-άμυνας σύμφωνα με την διεθνή νομοθεσία και αφήνει την ουκρανία εκτεθειμένη σε επιθέσεις στον πληθυσμό και τις υποδομές της.

Υποθέτουμε ότι δεν θα παραλείψουν να συγχαρούν και το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς για την (χωρίς περιορισμούς!…) άσκηση του «δικαιώματος αυτο-άμυνας»… Αν και το κάνουν εδώ και ένα χρόνο, σιωπηλά: δεν έχουν ζητήσει να δοθούν δυτικά όπλα στην Παλαιστινιακή αντίσταση, σωστά;

[Το ευρωκοινοβούλιο] … Επαναλαμβάνει την θέση του ότι όλα τα κράτη μέλη της ε.ε. και οι σύμμαχοι του νατο θα πρέπει συλλογικά και χωριστά να συμβάλουν στη στρατιωτική υποστήριξη της ουκρανίας, με όχι λιγότερο απ’ το 0,25% του ΑΕΠ τους…

Χρειάζεται να σχολιάσουμε οτιδήποτε; «Θα πληρώσετε μαλάκες, cush!» λένε οι ευρωεκπρόσωποι στους αιχμάλωτους υποτελείς τους!!! Αλλά όχι, δεν θα πάνε αυτοπροσώπως να «συμβάλλουν στην στρατιωτική υποστήριξη» του φασιστοκαθεστώτος του Κιέβου∙ δεν θα έπρεπε όμως;

Αν έχετε όρεξη και χρόνο να δείτε το σύνολο των 425 και ανάμεσά τους τους εντόπιους «εκπροσώπους του λαού και του τόπου» που γουστάρουν 4ο παγκόσμιο πόλεμο ιδού η λίστα τους ανά «κομματική ευρωομάδα» (ECR: δεξιο/ακροδεξιοί∙ ESN: δεξιο/ακροδεξιοί∙ NI: ανεξάρτητοι∙ PPE: δεξιο/«κεντροδεξιοί»∙ Renew: φιλελεύθεροι∙ S&D: σοσιαλδημοκράτες∙ The Left: αριστεροί∙ Verts/ALE: πράσινοι):

Αν πάλι δυσκολεύεσθε, ιδού οι εντόπιοι, ανά κόμμα και αλφαβητική σειρά:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ουκρανικό πεδίο μάχης (η ευρώπη με αρβύλες…) 2

Δευτέρα 23 Σεπτέμβρη (1.59) >> Υποθέτουμε ότι οι παραπάνω εθνικοί πολεμοκάπηλοι είναι πλήρως συγχρονισμένοι με την δήλωση «είμαστε σε πόλεμο στη ρωσία και υποστηρίζουμε την ουκρανία» του προϊστάμενού τους don Rico, απ’ τις 22 Σεπτέμβρη του ’22. (Τι έχει αλλάξει άλλωστε από τότε; Μπαααα!… Τίποτα… Όλα πάνε καλά…)

Να υποθέσουμε όμως πως έχουν ξεχάσει ότι υπάρχουν μια χαρά αμερικανικοί στόχοι (για τους ρωσικούς kinzhal, sarmat, avantgard κλπ) στην επικράτεια του ελλαδιστάν; (Υπάρχουν και αγγλικοί στόχοι, ανατολικότερα, επί «εθνικά κρίσιμου εδάφους» – ε;) Μάλλον όχι. Πορεύονται με το παραμύθι ότι «ο Putin είναι όλα λόγια»….

Σε κάθε περίπτωση η θρασυδειλία είναι εθνικό σπορ. Κι όσο καλύτερα πληρώνεται τόσο αναιδέστερη γίνεται.

(Κάποιος θα θυμίσει ότι οι θρασύδειλοι είναι, μεταξύ άλλων, και φαφλατάδες. Και ότι απειλούν στα λόγια θεούς και δαίμονες μόνο για να ξεφορτωθούν από πάνω τους την ήττα ή/και την ξεφτίλα τους. Για να πουν «αν με αφήνατε θα τον είχα σκίσει!». Μπορεί να είναι κι έτσι. Όμως αυτό δεν κάνει τους πολεμοκάπηλους λιγότερο επικίνδυνους…)

Πόσο επικίνδυνοι είναι ΤΩΡΑ; Τόσο:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ο 21ος αιώνας απ’ την σκοπιά της Μόσχας

Πέμπτη 27 Ιούνη>> Δεν ήταν λίγοι (αντίθετα, ήταν πολλοί και «ειδικοί») εκείνοι που μετά την εισβολή του ρωσικού στρατού στην ουκρανική επικράτεια τις 24 Φλεβάρη του 2022 και για πολλούς μήνες, σχεδόν ως το καλοκαίρι του 2023, υποστήριζαν ότι η ανεγκέφαλη αλεπού (aka Putin) «έπεσε στην παγίδα που του είχαν στήσει οι δυτικοί»… Προφανώς έπαιρναν τις επιθυμίες τους για πραγματικότητα. Όσο για τους «ειδικούς»; Η συντριπτική πλειοψηφία τους είναι του σκοινιού και του παλουκιού.

Υπάρχει ένα ντοκουμέντο το οποίο αγνοήθηκε τότε και αγνοείται ακόμα: η «στρατηγική εθνικής ασφάλειας» της ρωσίας, ένα 44σέλιδο έγγραφο που υπέγραψε η ανεγκέφαλη αλεπού 8 μήνες πριν την εισβολή, στις 2 Ιούλη του 2021, αναθεωρώντας ουσιαστικά το προηγούμενο αντίστοιχο σχέδιο, που ήταν το 2015. Κι εκεί περιγράφεται η ρωσική οπτική για τον κόσμο σήμερα και αύριο:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ουκρανικό πεδίο μάχης 2

Πέμπτη 27 Ιούνη>> Συγκρατείστε τώρα απ’ το πιο πάνω σημείωμα το συμπέρασμα: … Η ηγεμονία της Δύσης υποχωρεί αλλά αυτή η υποχώρηση θα οδηγήσει σε περισσότερες συγκρούσεις ολοένα και πιο σοβαρές καθώς η Δύση θα προσπαθεί να κρατήσει τις επιρροές της…

Γράψαμε επ’ αυτού πριν 3 βδομάδες, στις 3 Ιούνη (: ουκρανικό πεδίο μάχης). Ο πόλεμος στο ουκρανικό πεδίο μάχης όχι μόνο δεν έχει τελειώσει αλλά εκεί ακριβώς, μετά την αποτυχία όλων των δυτικών σχεδιασμών, εκτιμήσεων και ελπίδων, «εκκρεμεί» πάντα η πρωτοβουλία της κλιμάκωσης. Ενώ οι δυτικές πολιτικές βιτρίνες συνεχίζουν να επιβάλλουν «γύρους κυρώσεων» τον έναν μετά τον άλλο (η ε.ε. έχει φτάσει στον 14ο and still counting…) εν γνώσει ότι αυτές θα αποτυγχάνουν σταθερά, καταλαβαίνουν ότι το μόνο μέσο που τους έχει απομείνει είναι ο μιλιταρισμός τους. Αλλά κι εκεί τα δεδομένα είναι δύσκολα. Οι όλο και πιο αναβαθμισμένες στρατιωτικές «βοήθειες» (όπλα, οι χειριστές τους, σχεδιασμοί) προς το καθεστώς του Κιέβου αποδεικνύουν ότι με συμβατικά μέσα ΔΕΝ μπορούν να αναμετρηθούν με την Μόσχα ελπίζοντας σε νίκη. Τι απομένει; Το καταλαβαίνετε: όχι η παραδοχή της (δυτικής) αδυναμίας!!!!

Η συζήτηση περί πυρηνικών γίνεται στη δύση με τέτοιο τρόπο ώστε να παρουσιάζεται η ανεγκέφαλη αλεπού σαν ο «τρελός που θέλει να ισοπεδώσει τα πάντα». Σ’ αυτό βοηθούν διάφορες δηλώσεις «επώνυμων» ρώσων, μη εξαιρουμένου του «σκύλου-που-γαυγίζει» Medvedev. Κρύβεται έτσι το γεγονός ότι και στη δυτική δημόσια στρατόσφαιρα γίνεται από καιρό «συζήτηση» περί χρήσης τακτικών πυρηνικών (κατά της ρωσίας) ώστε να αναγκαστεί (η Μόσχα) να αποδεχθεί μια ρύθμιση του «ουκρανικού ζητήματος» … σε βάρος της. (Πίσω απ’ αυτές τις ιδέες δεν βρίσκεται μόνο η διάσωση του δυτικού ιμπεριαλιστικού κύρους, αλλά και των πολύτιμων «επενδύσεων» της Blackrock σε πολλών ειδών πρώτες ύλες της ουκρανικής επικράτειας…)

Πόσο πιθανή είναι η εφαρμογή τέτοιων «ιδεών»; Θα θέλαμε να απαντήσουμε ΚΑΘΟΛΟΥ!!! Όμως δεν έχουμε υπόψη κανένα ιστορικό προηγούμενο (ειδικά στην καπιταλιστική ιστορία του πλανήτη) όπου κάποια ηγεμονική «δύναμη» να αποφάσισε να περιορίσει ή και να χάσει την ηγεμονία της ειρηνικά και γενναιόδωρα απέναντι στον / στους διάδοχο / διαδόχους της.

Εμφανίζονται τώρα στην πρώην υπερδύναμη κάποιοι που πουλούν αυταπάτες. Ένας από δαύτους λέγεται Ben Rhodes και διετέλεσε για χρόνια σύμβουλος εθνικής ασφάλειας και λογογράφος του Obama. Γνωστός καιροσκόπος (άλλοτε με το θεοναζί καθεστώς και άλλοτε εναντίον του…) σε άρθρο του στο καθεστωτικό foreign policy στις 18 Ιούνη, αφού αναγνωρίζει ότι η παλιά διεθνής τάξη δεν υπάρχει πια συμβουλεύει τον νυσταλέο Jo (αν κρατήσει την καρέκλα του στις εκλογές του Νοέμβρη) ούτε λίγο ούτε πολύ να γίνει πρόεδρος μιας καλοκάγαθης Ουάσιγκτον που (θα) συμπαθεί τους αδύνατους και δεν (θα) ανακατεύεται σε καυγάδες:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Έγινε η σφαγή ρουτίνα;

Παρασκευή 21 Ιούνη>> Βγήκε καμαρωτός καμαρωτός ο νυσταλέος Jo για να δηλώσει ότι «το ισραήλ προτείνει ένα σχέδιο εκεχειρίας τριών σταδίων»… μόνο που κανένα ισραήλ δεν είχε προτείνει τίποτα… Οπότε το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς (ενοχλημένο για την ειρηνιστική δυσφήμιση…) συνέχισε και συνεχίζει την σφαγή. Και ο νυσταλέος συνέχισε και συνεχίζει να εξοπλίζει τους χασάπηδες, εξαπατώντας ακόμα και το κογκρέσσο για τις ποσότητες όπλων και πυρομαχικών που στέλνει στο «δικαίωμα στην αυτοάμυνα»…

Βγήκε καμαρωτό καμαρωτό το «συμβούλιο ασφαλείας του οηε» να «εγκρίνει ομόφωνα το σχέδιο εκεχειρίας» (το προηγούμενο…) δίνοντας κάτι σαν «διεθνή ευλογία» στο ουσιαστικά ανύπαρκτο…

Μήπως οι ψευδαισθήσεις που ονομάζονται «εικονική πραγματικότητα» είναι ήδη καθεστώς;

Πριν, ας πούμε, 30 χρόνια οι πιο πάνω «παράγοντες» (ένας αμερικάνος πρόεδρος… ένα «συμβούλιο ασφαλείας του οηε»…) έμοιαζαν να έχουν μεγάλο βάρος στις διεθνείς σχέσεις. Αν, για παράδειγμα, η (τότε) ελεγχόμενη απ’ τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς «διεθνής κοινότητα», μέσω του «συμβουλίου ασφαλείας του οηε», αποφάσιζε κάπου μια «εκεχειρία» (για να προστατέψει τους αμάχους απ’ τις σφαγές…), θα έστελνε εκεί τον ειρηνοποιό στρατό της (τους «κυανόκρανους»…). Οι σφαγές ίσως συνεχίζονταν κάτω απ’ το άγρυπνο βλέμμα αυτών των ειρηνοποιών (όπως, για παράδειγμα, στο Σεράγεβο ή στη Σρεμπρένιτσα) αλλά τα όργανα-της-διεθνούς-κοινότητας θα συνέχιζαν να επιδεικνύουν μια κάποια στιβαρότητα.

Όχι πια!! Οι Παλαιστίνιοι και οι Παλαιστίνιες δεν είναι οι πρώτοι για τους οποίους δεν υπάρχει καμία «σωτηρία» από καμία «διεθνή κοινότητα»… Είχαν προηγηθεί, για παράδειγμα, εκτός απ’ τους βόσνιους και τις βόσνιες οι ιρακινές και οι ιρακινοί. Είναι όμως οι Παλαιστίνιοι/ες, παρά τη θέλησή τους, οι πρώτοι στο όνομα των οποίων η ιστορικά ελεγχόμενη απ’ τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς «διεθνής κοινότητα» αποδεικνύεται live 24 μια εγκληματική φάρσα που βουλιάζει στο αίμα – ενόσω δεν υπάρχει ακόμα διαμορφωμένη (παρά τις σχετικές αναγγελίες έως απειλές…) κάποια άλλη, διαφορετική «διεθνής κοινότητα» (καθοδηγούμενη από άλλους ιμπεριαλισμούς).

Χωρίς να μειώνουμε την αξία των ειρηνικών (ειρηνικότατων…) μαζικών διαδηλώσεων σε διάφορα μήκη και πλάτη του πλανήτη, οι Παλαιστίνιες και οι Παλαιστίνιοι ζουν τώρα και πεθαίνουν σε μια (ακόμα) βαθιά ρωγμή της καπιταλιστικής ιστορίας όπου οι «μεγάλες δυνάμεις» ετοιμάζονται να λύσουν τους λογαριασμούς τους με τον μόνο τρόπο που ξέρουν, τον μόνο τρόπο που αναλογεί σε μια καπιταλιστική αναδιάρθρωση τόσο ριζική όσο η 4η βιομηχανική επανάσταση… Σ’ αυτούς τους λογαριασμούς η Παλαιστίνη και η απελευθέρωσή της, το τέλος του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, είναι μεν ένα κεφάλαιο, αλλά μόνο ένα ανάμεσα σε πολλά άλλα.

Συνεπώς οι Παλαιστίνιοι και οι Παλαιστίνιες μπορούν να στηρίζονται και να υπολογίζουν μόνο στις δικές τους δυνάμεις, τις δικές τους και των ενεργητικών συμμάχων τους. Όσο για τις εκατοντάδες χιλιάδες που κατά καιρούς εκδηλώνουν την ειρηνική (ειρηνικότατη) συμπαράστασή τους σ’ αυτόν τον απελευθερωτικό αγώνα, ειδικά στην καπιταλιστική δύση; Αν δεν συνειδητοποιήσουν χθες ότι δεν είναι θεατές-σε-μια-σφαγή αλλά τα επερχόμενα εξαίσια θύματα της εξάπλωσής της, αν δεν συνειδητοποιήσουν χθες ότι σ’ αυτή την μικρή άκρη του κόσμου που λέγεται Παλαιστίνη συμπυκνώνεται και επιδεικνύεται πια η καθολική και καθόλου περιορισμένη ή κατ’ εξαίρεση βία ενός όλο και πιο κοντινού παγκόσμιου καπιταλιστικού «ξεκαθαρίσματος λογαριασμών», αν δεν… έχουν ήδη υπογράψει την «μοίρα» τους.

Το πρώτο βήμα αυτής της συνειδητοποίησης είναι αυτό: δεν υπάρχει κανένα «κοινωνικό συμβόλαιο» σε ισχύ στις δυτικές ολιγαρχίες, τέτοιο που να αναγνωρίζει την παλιά σοσιαλδημοκρατικού τύπου κοινοτοπία των «κοινωνικών εταίρων»… Τα αφεντικά (τα δυτικά είναι σίγουρο!) ασκούν κατοχή.

Κατά συνέπεια δεν υπάρχει κανένα περιθώριο αντιπροσώπευσης των πληβείων και των δικαίων τους σε οποιαδήποτε «κοινή φόρμα» με τους εκπροσώπους των αφεντικών – και κανένα περιθώριο σοβαρών υποχωρήσεων εντός ή εκτός εισαγωγικών απ’ την μεριά των τελευταίων.

Προσέξτε καλά την Παλαιστίνη…

Παλαιστίνη 2024

Παρασκευή 21 Ιούνη>> Μετά από σχεδόν 9 μήνες αίματος, καταστροφής, γενοκτονίας, όλα σε παγκόσμια θέα, και παρά την στρατιωτική ήττα του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος στη Γάζα και την επιβεβαιωμένη αποτυχία των δηλωμένων στόχων του, φαίνεται πως το να βρίσκεται ο παλαιστινιακός απελευθερωτικός αγώνας σ’ αυτή τη ρωγμή του ιστορικού χρόνου κάνει τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα.

Ο δρόμος του νοτιοαφρικανικού γκρεμίσματος του εκεί απαρτχάιντ δεν μπορεί να επαναληφθεί αυτούσιος. Τα δεδομένα, οι συσχετισμοί δύναμης στον πλανήτη είναι τώρα εντελώς διαφορετικά απ’ ότι στα τέλη των ‘80s και στις αρχές των ‘90s. Επιπλέον το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς-για-τον-εαυτό-του του Τελ Αβίβ, έχοντας υπόψη του την κατάρρευση του νοτιοαφρικάνικου απαρτχάιντ, έχει αναπτύξει πολύ πιο σύνθετες αρθρώσεις με τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς σε σχέση με την Πραιτώρια.

Ίσως η μεγαλύτερη αδυναμία ως τώρα της παλαιστινιακής αντίστασης (και το αντίστοιχο «κέρδος» των θεοναζί και των δυτικών συμμάχων τους) είναι πολιτική: το ότι δεν έχει ξεπεράσει ανοικτά και καθαρά την «λύση των δύο κρατών»! Το ότι αυτή η φάρσα εξακολουθεί να πλανάται-στον-αέρα, απ’ την μια μεριά επιτρέπει στους δυτικούς ιμπεριαλισμούς να κάνουν διάφορους ελιγμούς «εικονικού ενδιαφέροντος για το παλαιστινιακό πρόβλημα» κλείνοντας το μάτι στο στρατιωτικά ηττημένο Τελ Αβίβ… Και απ’ την άλλη επιτρέπει να κυκλοφορεί το φάντασμα των «διαπραγματεύσεων-για-εκεχειρία» σχετικά με την Γάζα αποκλειστικά. Αυτό το τελευταίο υπονομεύει την κεντρική πολιτική ανάδειξη (απ’ την ένοπλη αντίσταση) του ενιαίου χαρακτήρα της αποικιοκρατικής κατοχής, και στη δυτική Όχθη, και στην ανατολική Ιερουσαλήμ, αλλά και στην επικράτεια του τωρινού θεοναζί καθεστώτος.

Αυτή η υπονόμευση έχει συνέπειες. Πρώτον επιτρέπει στην fatah της Ραμάλα να εξακολουθεί να πουλάει κάποιο «πολιτικό βάρος», εικονικό μεν αλλά ως (η διεθνώς αναγνωρισμένη…) «παλαιστινιακή αρχή». Δεύτερον αναγκάζει την ένοπλη αντίσταση να εκτοξεύεται προς έναν εξαιρετικά δύσκολο στόχο ξεπεράσματος αυτής της πραγματικότητας, που είναι η απελευθέρωση του Marwan Barghouti απ’ τα ισραηλινά κάτεργα.

Ο Barghouti είναι μεν μέλος της fatah αλλά πολιτικά ακέραιος και καθολικά αποδεκτός απ’ την ένοπλη αντίσταση. Για τους δυτικούς είναι ο «παλαιστίνιος Mandela»… Σύμφωνα μ’ αυτή την «φυγή προς…» ο απελευθερωμένος Barghouti (θα) είναι ο φυσικός πολιτικός ηγέτης όλων των Παλαιστίνιων, αν γίνουν (ποτέ…) εκλογές θα εκλεγεί εύκολα επικεφαλής («πρόεδρος») της «παλαιστινιακής αρχής», και κατά συνέπεια το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς θα πρέπει (κάτω απ’ την «διεθνή πίεση»…) να διαπραγματευτεί μαζί του….τι; Την «λύση των δύο κρατών»…!!! Αν χρειάζεται θα το πούμε: η απελευθέρωση του Barghouti είναι ίσως το κεντρικότερο επίδικο στις υποτιθέμενες τωρινές (μη) διαπραγματεύσεις περί εκεχειρίας στη Γάζα, κλπ…

Να πως (κατά τη γνώμη μας) η παλαιστινιακή αντίσταση (όλη;) δείχνει εγκλωβισμένη στο «μοντέλο της νότιας αφρικής» / minus. (Το «minus» αφορά το γεγονός ότι οποιαδήποτε «λύση δύο κρατών» απλά αφήνει το σημερινό φασιστικό και ρατσιστικό Τελ Αβίβ στη θέση του, να κάνει ότι θέλει μελλοντικά…)

Σε κάθε περίπτωση το θεοναζί καθεστώς δεν πρόκειται να απελευθερώσει τον Barghouti, επειδή πολύ απλά δεν θέλει έναν καινούργιο, επικαιροποιημένο και αναβαθμισμένο Arafat! Δεν πρόκειται να δεχθεί επιστροφή στο «κουτάκι 1» των αρχών της δεκαετίας του ’90 – και φυσικά δεν υπάρχει κανένας να του επιβάλλει μια τέτοια «αναβίωση» – είναι εντελώς διαφορετικά τα σημερινά δεδομένα! Έτσι, το θεοναζί καθεστώς (και μέσω αυτού οι σύμμαχοί του) μπορεί να έχει αποτύχει / ηττηθεί στους διακηρυγμένους στόχους του, μπορεί να υποφέρει από διαδοχικές εσωτερικές κρίσεις, αλλά δεν κινδυνεύει από μια στρατηγική ήττα επιβεβλημένη απ’ την αντίσταση: την πλήρη διάλυση όλων των πλευρών και όλων των δομών του απαρτχάιντ, και την δημιουργία ενός ενιαίου πολυεθνικού δημοκρατικού (έστω: τυπικά…) κράτους απ’ την θάλασσα ως το ποτάμι.

Είναι πολύ μικρή και «έξω απ’ τον χορό» η ασταμάτητη μηχανή για να κάνει υποδείξεις στην παλαιστινιακή αντίσταση! Έχει ωστόσο την άποψη ότι ακόμα και ο παραμικρός υπαινιγμός για «λύση δύο κρατών» σημαίνει ακόμα και τώρα πρακτικά «δύο παλαιστινιακές οντότητες», μία ανοικτή φυλακή στη Γάζα, και μια σε διαρκή εκχέρσωση, διωγμούς, βία και εποικισμούς στη δυτική Όχθη και στην ανατολική Ιερουσαλήμ. Διαιώνιση, δηλαδή, της ισραηλινής / πρωτοκοσμικής κατοχής.

Το τέλος των σφαγών στη Γάζα ΔΕΝ πρέπει να είναι μόνο «το τέλος των σφαγών στη Γάζα»!!! Και, απ’ την ανάποδη, η συνέχιση των σφαγών ΔΕΝ πρέπει να θεωρείται απλά η ακροδεξιά παράνοια ενός ή δύο θεοναζί βιτρινών!