Tag: γερμανία

Παλαιστίνη, μέση Ανατολή 2

Δευτέρα 29 Ιούλη (00.16)>> H «Διακήρυξη του Πεκίνου» ανακοινώθηκε στις 23 Ιούλη. Πέντε ημέρες νωρίτερα, στις 18 Ιούλη (λαμβάνοντας ίσως υπόψη αυτό που θα ερχόταν απ’ την κίνα) η βουλή του απαρτχάιντ, θεοναζί καθεστώτος με ψήφους 68 υπέρ, 9 κατά, και την αποχή της «κοσμικά» φασιστικής αντιπολίτευσης του Yair Lapid (αποχή που οφείλεται μόνο στο ότι δεν ήθελε να «εκτεθεί», όχι στο ότι διαφωνούσε…) αποφάσισε ότι …Οποιοδήποτε παλαιστινιακό κράτος αποτελεί υπαρξιακή απειλή για το ισραήλ και τους πολίτες του, θα επιμηκύνει την σύγκρουση ισραήλ – παλαιστινίων και θα αποσταθεροποιήσει την περιοχή… Με άλλα λόγια «κανένα παλαιστινιακό κράτος ποτέ και πουθενά – παντού απαρτχάιντ και μόνον αυτό!»

Στις 21 Ιούλη, 3 ημέρες μετά την θεοναζί απόφαση, ο αρχιχασάπης έκανε την βόλτα του απ’ την παρακμιακή σύμμαχο (: ηπα) για να εισπράξει συμπαράσταση, χειροκροτήματα, οπωσδήποτε όπλα και πυρομαχικά, ίσως και μελλοντικές «δουλειές». Υποτίθεται ότι η αδιαπραγμάτευτη «γραμμή» του αμερικανικού καθεστώτος είναι η «λύση των δύο κρατών»∙ κανείς όμως δεν αμφισβήτησε την απόφαση του θεοναζί καθεστώτος, τόσο φρέσκια ώστε να είναι αδύνατο να παραληφθεί… Ούτε έγιναν δημόσιες δηλώσεις για την «προώθηση» του ειρηνοποιού Πεκίνου∙ ως να μην υπάρχει… Αντίθετα η αποθέωση του αρχιχασάπη απ’ το αμερικανικό «εκτελεστικό» (μαζί και η ντροπαλή «αποχή» διάφορων «δημοκρατικών» που απλά σκέφτονται τις επερχόμενες κάλπες και το κίνημα υπέρ της Παλαιστίνης) όχι μόνο δεν έχει ιστορικό προηγούμενο αλλά ήταν η πιο εμφατική βουτιά-στο-αίμα που θα μπορούσε να υπάρξει ως σήμερα. Εν τω μεταξύ η ρωσική βουλή «καταδίκασε έντονα» την θεοναζί απόφαση (θυμίζοντας το πτώμα: “αυτή η απόφαση είναι αντίθετη με τις «συμφωνίες του Όσλο»”) και καλώντας τον πλανήτη να καταδικάσει επίσης…

Ας μην περάσει απαρατήρητο κι αυτό: στις 19 Ιούλη, την επόμενη ημέρα της θεοναζί απόφασης, το «διεθνές δικαστήριο δικαιοσύνης» (ICJ), ο δικαστικός βραχίονας του οηε, ανακοίνωσε τελεσίδικα και ομόφωνα ότι η «παράνομη κατοχή» της Παλαιστίνης είναι πλέον απαρτχάιντ. (Πράγμα που σημαίνει ότι είναι καθήκον κάθε κράτους στον πλανήτη να επιβάλει εμπάργκο, κυρώσεις, τιμωρίες… κλπ… Υποθέτουμε ότι στην πρώτη γραμμή θα βρεθεί το ελλαδιστάν, γιατί πρωί – μεσημέρι – βράδυ ορκίζεται στη “διεθνή νομιμότητα”… Με την “διεθνή νομιμότητα” κοιμάται, με την “διεθνή νομιμότητα” ξυπνάει…)

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Προπάντων πρόληψη! (1)

Δευτέρα 15 Ιούλη>> Με ή χωρίς τον ετοιμόρροπο νυσταλέο Jo στο άσπρο σπίτι η Ουάσιγκτον προσπαθεί να κάνει τη δουλειά της. Η ανακοίνωση της εγκατάστασης (το 2026… Γιατί τόσο αργά; Τι μπορεί να προκύψει ως τότε; Και με ποιον πρόεδρο στο άσπρο σπίτι;) στο γερμανικό έδαφος πυραύλων μέσου βεληνεκούς (που μπορούν να κουβαλήσουν και πυρηνικές κεφαλές…) θυμίζει μεν την δεκαετία του 1980 αλλά από κάποιες απόψεις είναι ακόμα χειρότερη ενέργεια. Μέχρι πριν κάποιους καιρούς η αμερικανική κοινοτοπία για την εγκατάσταση διάφορων πυραυλικών συστημάτων κοντά στα ρωσικά σύνορα ήταν «ωω, μην ανησυχείτε, δεν είναι για εσάς, είναι για το … ιράν». Τώρα, τουλάχιστον, μπορεί κάποιος να πιστέψει τους στόχους τους…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 3 Ιούνη (00.52) >> Σε αντίθεση με την σφαγή στη Γάζα, την οποία οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί ανέχονται (και έχουν υποστηρίξει) ως τώρα χωρίς να είναι βασική επιλογή τους (είναι όμως του χωροφύλακά τους) το ουκρανικό πεδίο μάχης ήταν και παραμένει 1η επιλογή τους!

Καθώς όμως ό,τι έχει απομείνει ως ουκρανικός στρατός είτε υποχωρεί είτε παραδίνεται σε διάφορα σημεία του μετώπου, αναδύεται η πιο επικίνδυνη παραλλαγή της επιλογής «ο Putin πρέπει να ηττηθεί»: το ένα μετά το άλλο τα δυτικά κράτη επισημοποιούν ότι θέλουν να κάνουν τον δικό τους πόλεμο κατά της ρωσίας! Όχι με πεζικό αλλά χρησιμοποιώντας ό,τι πιο σύγχρονο διαθέτουν σε πυραυλική τεχνολογία!

Στη δημαγωγία αυτή η πιο-επικίνδυνη-παραλλαγή εμφανίζεται ως «άντε λοιπόν, ας κτυπήσουν οι ουκρανοί μέσα στο ρωσικό έδαφος με τους σούπερ-ντούπερ πυραύλους μας!»:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Καλός μπάτσος, κακός μπάτσος

Δευτέρα 13 Μάη (00.15)>> Υπάρχουν αποκλίσεις στην τρέχουσα τακτική του αμερικανικού και του ισραηλινού ιμπεριαλισμού; Ο νυσταλέος Jo παριστάνει τον «προβληματισμένο» απ’ τις θηριωδίες του θεοναζί, απαρτχάιντ χωροφύλακα των δυτικών συμφερόντων στη μέση Ανατολή: χρειάζονταν μήνες για να χαμπαριάσει ο καϋμένος… Απ’ την άλλη μεριά ο αρχιχασάπης του Τελ Αβίβ και η κυβερνητική συμμορία του παριστάνουν τους σκληρούς και αδιάλλακτους, αν και η στρατιωτική αποτυχία / ήττα στη Γάζα είναι ήδη εξώφθαλμη…

Η mainstream «ανάλυση» (τα εισαγωγικά στη λέξη είναι λίγα!!!) αποδίδει αυτές τις διαφοροποιήσεις σε συγκυριακά και λίγο πολύ τριτεύουσας σημασίας ζητήματα: ο νυσταλέος Jo και το κόμμα του έχουν εκλογές μπροστά τους, και ενώ οι αντίπαλοί τους είναι του ίδιου φυράματος, έχουν (οι δημοκρατικοί) σοβαρά προβλήματα με την βάση τους για την υποστήριξη που απλόχερα προσφέρουν στους θεοναζί… Απ’ την άλλη ο αρχιχασάπης έχει τις δικαστικές εκκρεμότητές του και – έτσι πάει η «ανάλυση» – συνεχίζει την σφαγή των Παλαιστινίων για να κρατήσει την καρέκλά του∙ φέρνοντας σε δύσκολη θέση τους συμμάχους του στην Ουάσιγκτον (αλλά μάλλον όχι στο Λονδίνο και στο Βερολίνο!!)

Προορίζονται αυτά για ενηλίκους; Όχι βέβαια! Η προσωποποίηση των κρατικών και καπιταλιστικών πρακτικών μπορεί να φτάσει μέχρι και να αποδώσει έναν κάποιο πόλεμο σε προηγούμενα σεξουαλικά όργια∙ προφανώς ταϊζει (η προσωποποίηση) την διανοητική νωθρότητα.

Η δική μας άποψη είναι εντελώς διαφορετική.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Η πατρίς κινδυνεύει!

Καταταχτείτε!!!

Δευτέρα 13 Μάη (00.01)>> Το «διάλειμμα ειρήνης τέλειωσε – πίσω στο χακί!» Φτιάχνοντας μόνες τους την απειλή … της ρωσικής εισβολής!!! (είναι η δουλειά τους να φτιάχνουν απειλές, έτσι δεν είναι;) η μία μετά την άλλη οι ευρωπαϊκές ολιγαρχίες που είχαν καταργήσει την υποχρεωτική στράτευση ετοιμάζονται να την επαναφέρουν. Χρειάζονται κρέας, όπως κρέας χρειάζονταν και για τα πειράματα γενετικής μηχανικής. Τώρα το θέλουν σε άλλη συσκευασία: με αρβύλες.

Το γερμανικό καθεστώς «ψάχνεται» για το πως θα ξαναεπιβάλει την υποχρεωτική θητεία. Κι ενώ οι πολιτικές του βιτρίνες (που κήρυξαν πόλεμο στη ρωσία το 2022, καθ’ ομολογία τους, περιμένοντας ότι σε δυο μήνες θα έχουν νικήσει…) εκτοξεύουν δημαγωγικά τις δηλητηριώδεις προβλέψεις τους (κι άρα όλοι εκεί έχουν καταλάβει, είτε είναι υπέρ είτε κατά…) το γκουβέρνο παριστάνει το διστακτικό. Ο υπ.αμ. Pistorius φαίνεται να υιοθετεί μια τακτική διαδοχικών βημάτων (που θα είναι μάλλον γρήγορα). Σε πρώτη φάση θα γίνει υποχρεωτική για όσους κλείνουν τα 18 (και για τους μεγαλύτερους φυσικά, που την έχουν γλυτώσει ως τώρα) η εγγραφή σε στρατολογικούς καταλόγους, μαζί με τα προσόντα τους και τα λοιπά. Χωρίς να στρατεύονται αυτόματα όλοι / όλες. Αυτή η υποχρεωτική εγγραφή θα έχει σα δικαιολογία «τις ανάγκες της πατρίδας», και το γερμανικό πεντάγωνο την προγραμματίζει μάλλον σα «δοκιμαστική», ώστε να μετρηθούν οι αντιδράσεις. Το σχέδιο είναι ότι αν αυτή η πρώτη κίνηση πάει ομαλά, σε δεύτερο χρόνο το επιτελείο θα διαλέγει απ’ αυτή τη λίστα όσους χρειάζεται.

Προς το παρόν (τον περασμένο Δεκέμβρη) οι «έρευνες κοινής γνώμης» δείχνουν ότι κάτι λιγότερο από 20% των γερμανών (και γερμανίδων) προσφέρονται για κρέας, ακόμα κι αν όντως «η πατρίς κινδυνέψει» στα σοβαρά. Δεν είναι πολλοί, είναι όμως μια μαγιά. Οι ανάγκες της bundeswehr όπως μετριούνται τώρα είναι 30 με 40.000 φρέσκο κρέας τον χρόνο: προφανώς αυτά τα νούμερα δεν είναι για (σοβαρό) πόλεμο, έναντι σοβαρού αντιπάλου. Οπότε εμφανίζονται σ’ αυτή τη φάση μάλλον σαν «τυράκι», του είδους «μην ανησυχείτε, δεν θα κάνουμε πανστρατιά!».

Το θέμα είναι να γίνει η αρχή, να αρχίσει ο πληθυσμός να συνηθίζει στο χώμα…

(Εδώ; Στα μέρη μας; Ο κόνδορας, ο ρημαδοΓουαϊδοΝικόλας, ετοιμάζει άραγε κάτι; Καμιά λιγουλάκι αύξηση της θητείας ίσως; Δεν έχουμε κηρύξει πόλεμο στη Μόσχα, ε;;; Δεν ανήκουμε στο νατο, στη δύση, ε;;;;)

Circles of fire

Δευτέρα 22 Απρίλη (00.08)>> Αν δει κάποιος την μέση Ανατολή (γενικά) και την Παλαιστίνη (ειδικά) όχι μόνο τους τελευταίους 6 -7 μήνες αλλά τα τελευταία 35 χρόνια θα καταλάβει ότι οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί (γενικά) και ο θεοναζί χωροφύλακάς τους (ή «θεοναζί για τον εαυτό του») έχουν ηττηθεί: μετά από μια αλληλουχία διαδοχικών αποτυχιών να διαμορφώσουν τους συσχετισμούς και την πραγματικότητα-επί-του-εδάφους κατά τα συμφέροντά τους, έχουν απομείνει με μόνη δυνατότητα την «παραγωγή θανάτου», το κάψιμο-των-ανθρώπων-και-της-γης χωρίς καν οι «μεγάλοι» αντίπαλοί τους (μπλοκ της Αστάνα, ευρασιατικό project) να έχουν χρησιμοποιήσει έστω ένα μικρό μέρος των δυνατοτήτων τους. Ούτε η σφαγή στη Γάζα, ούτε οι βομβαρδισμοί στο λίβανο και στη συρία έχουν κάποιο πρακτικό αποτέλεσμα υπέρ τους: σκοτώνουν επειδή μπορούν να το κάνουν∙ τελεία! Σκοτώνουν επειδή φοβούνται ότι θα χάσουν ακόμα περισσότερο∙ χωρίς να μπορούν να κερδίσουν ούτε καν την αυταπάτη μιας ισοπαλίας.

Κι όπως συμβαίνει πάντα στην ιστορία των ιμπεριαλισμών, ακόμα και πριν τους καπιταλιστικούς τέτοιους, όταν ο «ηγεμόνας ηττάται στην περιφέρεια» (αδιάφορο αν το παραδέχεται ή όχι!) η ένταση επιστρέφει στο «κέντρο» του. Δύο παραδείγματα είναι αρκετά για να αποδείξουν αυτήν την αναπόδραση Ιστορική εξέλιξη.

Στις ηπα, τον γενναιόδωρο υποστηρικτή του θεοναζί, απαρτχάιντ χασάπη, το βαθύ κράτος είναι υποχρεωμένο πια να «αμύνεται» μέσα στα καλύτερα πανεπίστημιά του καταστρέφοντας τα έσχατα προσχήματα περί «ακαδημαϊκής ελευθερίας» και όχι μόνο:

Κάτι τέτοιο είχε να συμβεί απ’ τις δεκαετίες του 1960 και του 1970, στη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ∙ μόνο που τώρα συμβαίνει με ακόμα χειρότερους διεθνείς όρους για την Ουάσιγκτον.

Στη γερμανία, τον δεύτερο σε μέγεθος γενναιοδωρίας υποστηρικτή του μεσανατολίτη χασάπη, το Βερολίνο στη ραγδαία παρακμή του καθεστώτος, συνεργάζεται ανοικτά για δεύτερη φορά με τον «σιωνισμό» (η πρώτη ήταν πριν 80 χρόνια…) κυνηγώντας ακόμα και εβραίους αντιεθνικιστές και αντιμιλιταριστές υπηκόους της, όπως έγινε πολύ πρόσφατα στο «συνέδριο για την Παλαιστίνη» στο Βερολίνο:

Αντίστοιχα έχουν αρχίσει να συμβαίνουν και σε γαλλικά πανεπιστήμια… H κρατική εμπειρία του “κυνηγάμε όσους δε δίνουν μπράτσο” το 2021 και το 2022, ή για να το πούμε με κλασσικό τρόπο η ποινικοποίηση / εγκληματοποίηση της διαφωνίας και της αμφισβήτησης της κρατικής “αλήθειας” μετατοπίζεται σε καινούργιο πεδίο (κι αυτό θα συνεχιστεί, θα συνεχιστεί, θα συνεχιστεί…)

Αυτά είναι «δείγματα» – όχι όλη η ιστορία. Η Ιστορία γίνεται…

Overcapacity!

Δευτέρα 22 Απρίλη (00.05)>> Θα ήταν γελοίο, αλλά μπορεί να είναι κάτι χειρότερο: βλακωδώς επικίνδυνο. Οι πολιτικές βιτρίνες της δύσης κατηγορούν το Πεκίνο ότι παράγει πολύ και πολλά (εμπορεύματα) καλώντας το (απαιτώντας πιο σωστά…) να περιορίσει την παραγωγή του… Αυτό έκανε η αμερικανίδα υπ.οικ. Janet Yellen στο πρόσφατο πέρασμά της απ’ το Πεκίνο, το ίδιο μουρμούρισε στη συνέχεια ο θλιβερός «άσσος στο ημίχρονο – δύο τελικό» κύριος Scholz, επίσης ως επισκέπτης… Ώστε υπάρχουν καπιταλισμοί που είναι περισσότερο ή και πολύ περισσότερο παραγωγικοί από άλλους; Αίσχος!!! Ντροπή!!! Τι πράματα είναι αυτά;;;

Η αλήθεια είναι πως η εποχή που «κινέζικο» σήμαινε φτηνά T-shirts και σαγιονάρες έχει χαθεί στα βάθη της ιστορίας (παρότι είναι πριν 15 το πολύ χρόνια…) Ενόσω, για παράδειγμα, οι δυτικοί «τεχνολογικοί παίκτες» χρησιμοποιούν τους σύνθετους αλγόριθμους (αυτούς που καταχρηστικά ονομάζουν «τεχνητή νοημοσύνη»…) για επικοινωνιακές χρήσεις (ψαρεύοντας μ’ αυτόν τον τρόπο μαζικά και διαρκώς τα data των «χρηστών» της…) το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο τους χρησιμοποιεί για να αυτοματοποιήσει / ρομποτοποιήσει τμήματα της βιομηχανίας του (από εργοστάσια μέχρι λιμάνια και ορυχεία…) εκτοξεύοντας την παραγωγικότητά τους στην στρατόσφαιρα!

Η γνωστή ως κατασκευάστρια κινητών xiaomi

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ουκρανικό πεδίο μάχης 1

Δευτέρα 4 Μάρτη>> Τον Μικρό Δούκα του Λίγηρα (aka Macron) δεν πρέπει να τον παίρνουν πολλοί στα σοβαρά πλέον. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ακίνδυνος – το αντίθετο. Έχοντας χάσει κάμποσες γαλλικές αποικίες στο Sahel (από την Μόσχα…) έχει τους ιμπεριαλιστικούς λόγους του να δηλώνει ότι «η ρωσία δεν πρέπει να νικήσει»… Πράγμα που δεν έχει καθόλου το ίδιο νόημα με το «η ρωσία πρέπει να ηττηθεί»: η διαφορά βρίσκεται στο τι ο Μικρός Δούκας (και όλοι οι δυτικοί) θα καταδεχόταν να παραδεχτεί ως «νίκη της ρωσίας» αφού, ακόμα και σήμερα, έχοντας καταλάβει το 20% της ουκρανικής επικράτειας η δύστυχη Μόσχα δεν τυγχάνει της δυτικής αναγνώρισης ως νικήτρια.

Όταν λοιπόν ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα διακηρύσσει ως μελλοντικό εκείνο που ήδη συμβαίνει (: την αποστολή γαλλικού στρατού στο ουκρανικό πεδίο μάχης)∙ κι όχι μόνο ήδη συμβαίνει, όχι μόνο είναι γνωστό παγκοσμίως, αλλά έχει και σοβαρές απώλειες (τουλάχιστον 60 «ειδικές δυνάμεις», χειριστές γαλλικών πυραυλικών συστημάτων, τον Γενάρη στο Χάρκοβο…) τότε δύο είναι τα ενδεχόμενα. Είτε η διανοητική κατάσταση του νυσταλέου Jo είναι κολλητική∙ είτε ο Μικρός Δούκας θεωρεί πως αδειάζει μια θέση «προστάτη της ευρώπης» και τρέχει να την πιάσει…

H μόνιμη έγνοια των πολιτικών βιτρινών στο Παρίσι (δηλαδή εκείνων που εκπροσωπούν) είναι το Βερολίνο – και το Λονδίνο: πως θα υπερισχύσουν απέναντί τους. Η πιθανότητα επανεκλογής του ψόφιου κουναβιού στην Ουάσιγκτον και, κατά συνέπεια, ενός κάποιου μιλιταριστικού «κενού» απ’ την μεριά της σε σχέση με την δυτική ευρώπη, έχει ανοίξει την όρεξη του looser Μικρού Δούκα. Αλλά έχει σοβαρό ανταγωνισμό:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ουκρανικό πεδίο μάχης 2

Δευτέρα 4 Μάρτη>> Ούτε, όμως, τον «άσσο στο ημίχρονο – δύο τελικό» θλιβερό γερμανό πρωθυπουργό πρέπει να παίρνει κανείς στα σοβαρά, ειδικά όταν λέει «εμείς δεν θα στείλουμε στρατό στην ουκρανία»…

Το γερμανικό κράτος / κεφάλαιο είναι εκείνο ανάμεσα στα ευρωπαϊκά που έχει «πληρώσει» μακράν περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο την θέση του κατά της Μόσχας εδώ και 2 χρόνια. Είναι λοιπόν σωστό και δίκαιο να μην πάρει τίποτα απ’ τα ουκρανικά ρετάλια; Έστω σαν «αποζημίωση»; Είναι δίκαιο να «πλασσαριστεί» ο Μικρός Δούκας σαν «προστάτης» και στο Βερολίνο να μείνει μόνο … η  μουτζούρα;

Με καπιταλιστικούς, ιμπεριαλιστικούς όρους, όχι, δεν είναι ούτε σωστό ούτε δίκαιο! Kαι, φυσικά, ευκαιρίας δοθείσης και απ’ την δική της μεριά η Μόσχα φρόντισε να θυμίσει στον κύριο θλιβερό ότι το κράτος / κεφάλαιό του (και φυσικά ο ίδιος προσωπικά) είναι περισσότερο επιθετικά και «μπλεγμένα» απ’ όσο παραδέχεται – οπότε καλύτερα να προσέχει:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 12 Φλεβάρη>> Η δυτική δημαγωγία ακολουθεί (χωρίς να το ξέρει) τον στίχο απ’ τον «άγγελο εξάγγελο»:  … Γιατί έμοιαζε μ’ αλήθεια η κάθε του ψευτιά, κι ακούγοντάς τον ησύχαζε η ψυχή μας… Και ύστερα: …Αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει, καλύτερα να μην μας πει κανένα…

Δεν υπάρχουν νέα ευχάριστα απ’ το ουκρανικό πεδίο μάχης (ποτέ δεν υπήρχαν…), τώρα δεν υπάρχουν καν ψευδαισθήσεις. Οπότε καλύτερα no news.

Η ολική κατάληψη της Adveevka απ’ το ρωσικό στρατό είναι απλά θέμα χρόνου. Η βιομηχανική αυτή πόλη δεν είναι δίπλα στην πρωτεύουσα∙ βρίσκεται νότια, ανήκει στην περιφέρεια του Donetck, που έχει προσχωρήσει στη ρωσική ομοσπονδία από πέρυσι. Κανονικά δεν θα ήταν σπουδαία απώλεια. Μόνο που έχει επενδυθεί (απ’ τον τοξικό κλόουν) με στρατηγική, “υπαρξιακή” σημασία… Την ίδια στιγμή που ο ίδιος απολύει τον αρχιστράτηγό του και βάζει άλλον στο πόστο…

Οι ποδοσφαιρόφιλοι στα μέρη μας ξέρουν τι σημαίνει το «αλλάζω προπονητή προς το τέλος της σαιζόν» (ακόμα κι αν έχω αλλάξει άλλους δυο ή τρεις νωρίτερα): η σαιζόν χάθηκε, πάμε μπας και σώσουμε την επόμενη. Κάπως έτσι το φασιστοΚίεβο και οι σύμμαχοί του ελπίζουν, αφού φαίνεται ότι το 2024 χάνεται, μπας και σώσουν το 2025.

Δεν είναι σίγουρο ότι ο πόλεμος στο ουκρανικό πεδίο μάχης θα ακολουθήσει την περιοδικότητα και την ρουτίνα ενός ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος. Δεν υπάρχει καν σοβαρός λόγος για να μην αναγκαστεί το φασιστοΚίεβο σε κάποιου είδους συνθηκολόγηση τους επόμενους μήνες∙ με ή χωρίς τις ευλογίες της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου και του Βερολίνο, με ή χωρίς “πατριωτικό” πραξικόπημα.

Υπάρχουν όμως οι ήδη γνωστές επιπλοκές. Αναφερόμαστε στο νατο. Αν έχεις ορκιστεί πως η νίκη σου είναι θέμα μηνών (το 2022) και δυο χρόνια μετά, το 2024, βρίσκεσαι στη δυσάρεστη θέση να κυνηγάς έναν δεξιό, δικό σου anchorman μην και πάρει συνέντευξη απ’ την ανεγκέφαλη αλεπού (: aka Putin), δεν πατάς πλέον σε κινούμενη άμμο. Αλλά στο άλλο, το δύσοσμο, το πρωκτικής προέλευσης. Και το θέμα είναι ότι μια τέτοια αποτυχία που διαγράφεται όλο και πιο καθαρά στον ορίζοντα σαν ήττα έχει κόστος∙ ακόμα κι αν παριστάνεις ότι το αγνοείς.

Η ανεγκέφαλη αλεπού (ενώπιον σχεδόν 200 εκατομμυρίων περίεργων, «διψασμένων» για ρωσικές αλήθειες…) έδωσε μια κάποια έμφαση στο γνωστό: ότι το δολάριο είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της αμερικανικής ηγεμονίας στο πλανήτη. Χμμμμ…. Στο νομισματικό επιστέγασμα του 4ου παγκόσμιου πολέμου δεν υπάρχουν Adveevka. Υπάρχουν όμως «κυκλωτικοί ελιγμοί» σε εξέλιξη.

Σ’ αυτήν την καθόλου ασήμαντη πλευρά του 4ου παγκόσμιου δεν διατίθενται ούτε διηπειρωτικοί πύραυλοι ούτε πυρηνικά. Και το γεγονός ότι η δύση εξακολουθεί να δανείζεται για να δανείζει το φασιστοΚίεβο, εν αναμονή του ότι όταν το τελευταίο πεθάνει θα κληροδοτήσει κάτι τις (γη, δεκάδες χιλιάδες στρέμματα…) στους δανειστές του (ενόσω ταυτόχρονα λέει «σκοτώστε – σκοτώστε – σκοτώστε Παλαιστίνιους») δεν είναι καθόλου συνταγή επιτυχίας.