Tag: αίγυπτος

Τετάρτη 3 Γενάρη. Μόνο αυτός ο χαρακτηρισμός δεν έχει αποδοθεί ακόμα, απ’ όλο το φάσμα των βιτρινών του ελληνικού κράτους / παρακράτους, στους 8 τούρκους καραβανάδες χουντικούς. Που την κοπάνησαν με ελικόπτερο την επόμενη ημέρα του πραξικοπήματος στην τουρκία, όταν είχε γίνει ολοφάνερο ότι ηττήθηκε, επειδή συμμετείχαν σ’ αυτό· κι όχι επειδή ήταν εναντίον του.

Η άνεση της παραχάραξης της ιστορίας είναι εντυπωσιακή. Αλλά για έλληνες μιλάμε: την παραχάραξη της ιστορίας την έχουν ψωμοτύρι ακόμα και στα “δικά τους”. Ακόμα και στις προσωπικές τους σχέσεις… Για λόγους δήθεν αντιπολιτευτικούς την πέφτουν τώρα στους φαιορόζ, έτσι ώστε αυτοί να φαίνονται σαν έτοιμοι να δώσουν τους φασιστοχουντικούς στο τουρκικό καθεστώς: τέλεια συμπαιγνία.

Τι λέμε όλως; Εδώ όλοι μαζί, συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι, έχουν αγκαλιάσει τον αρχιχουντικό της αιγύπτου, τον χασάπη Sisi. Κι αυτόν μόνο «αγωνιστή της ελευθερίας» δεν τον έχουν αναγορεύσει (σκοτώνει, φυλακίζει, βασανίζει, καταστέλει: ο ορισμός της εξυπηρέτησης των ελληνικών εθνικών συμφερόντων!!!).

Και – τι σύμπτωση – είναι οι ίδιοι ακριβώς υπερασπιστές των «ανθρώπινων δικαιωμάτων» των τούρκων χουντικών, που καταδικάζουν σε θάνατο τους πρόσφυγες στα νησιά εξορίας. Αν το καλοσκεφτεί κανείς, κι αυτοί (τα δικά μας καθάρματα) «αγωνιστές της ελευθερίας» είναι… Της δικιάς τους.

Συνεπώς τι άλλο απ’ το να συγχαίρουν τους ομοίους τους;

Τρίτη 12 Δεκέμβρη. Δεν κινδύνευε από jet lag. Ωστόσο η ταχύτητα της μονοήμερης περιοδείας του στη μέση Ανατολή αξίζει προσοχής. Προσγειώθηκε και απογειώθηκε τρεις φορές: το πρωί στη ρωσική αεροπορική βάση στο Khmeimin, στη συρία, έξω απ’ τη Latakia· το μεσημέρι στο Κάιρο· το απόγευμα στην Άγκυρα.

Ο Πούτιν έκανε έναν γρήγορο γύρο και σε κάθε στάση του είχε μια δικαιολογία. Στη βάση στη συρία ανήγγειλε την αποχώρηση (ενός μέρους) του ρωσικού στρατού (είδε και την παρέλασή του…). Στο Κάιρο υπέγραψε με τον φασιστοκαραβανά Σίσι την συμφωνία για κατασκευή του πρώτου πυρηνικού σταθμού παραγωγής ηλεκτρισμού στην Dabaa, στον αιγυπτιακό βορρά, καμιά 150αριά χιλιόμετρα δυτικά της Αλεξάνδρειας. Και στην Άγκυρα, πάλι συμφωνίες για δουλειές: πρώτα τις τελευταίες λεπτομέρειες για το deal με τους S-400, κι ύστερα ό,τι άλλο ενδιαφέρον…

Μα είναι δυνατόν κοτζάμ Πούτιν να έκανε, τέτοια εποχή, αυτό το αεροπορικό 400άρι σαν εμπορικός αντιπρόσωπος; Όχι – λέμε, κι ίσως φταίει η καχυποψία μας. Με τον Άσαντ θα πρέπει να υπήρχαν σοβαρότερα ζητήματα να κουβεντιαστούν απ’ την «αποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων» (κι ενώ είχαν αγκαλιαστεί πριν 3 μόνο βδομάδες στο Sochi). Η οποία μπορεί να είναι και εικονική, χρήσιμη σαν «καλό παράδειγμα» απέναντι στην Ουάσιγκτον που επιμένει ότι έχει στρατιωτικές δουλειές στην ypgκρατούμενη συρία. Παρότι οι καθαρά επιθετικές δραστηριότητες του συριακού στρατού ‘n’ friends δείχνει να έχουν περιοριστεί (κυρίως) στο Idlib, εκείνος που επείγεται να μειώσει την στρατιωτική παρουσία του στο συριακό πεδίο μάχης είναι η Χεζμπ’ αλλάχ· όχι η Μόσχα.

Εν τω μεταξύ είναι γνωστό ότι ο συριακός στρατός δεν φτάνει μόνος του για να κρατήσει τις περιοχές που έχει ανακαταλάβει. Στο πεζικό οι ιρανοί (είτε σαν «φρουροί της επανάστασης» είτε σαν μισθοφόροι) και τμήματα των ιρακινών πολιτοφυλακών pmu είναι εντελώς απαραίτητοι. Αν, τώρα, αποσυρθούν κάποια αεροπλάνα ή μερικοί ρώσοι μισθοφόροι, ε, αυτό δεν θα μπορούσε να είναι ο κύριος λόγος για να προσγειωθεί ο Πούτιν στην Khmeimin και να συναντηθεί με τον Άσαντ.

Στο Κάιρο; Ο.Κ. με την συμφωνία για τον πυρηνικό σταθμό (την κατασκευή του οποίου θα χρηματοδοτήσει με δάνειο, στο 85% του κόστους, η Μόσχα). Όμως ρωσία και αιγυπτιακή χούντα έχουν κοινές δουλειές στην ανατολική λιβύη, με τον στρατηγό Haftar, που φέρεται να κατέχει τα 2/3 της συριακής επικράτειας και σημαντικά πετρελαϊκά κοιτάσματα. Είναι προφανές ότι το ρωσικό καθεστώς ενδιαφέρεται να ελέγξει («νόμιμα» ή μη δεν έχει πια σημασία στον τωρινό καπιταλιστικό κόσμο) την διακίνηση και των λιβυκών πετρελαίων (είναι μια προσέγγιση μέσα στην αλλαγή του καπιταλιστικού ενεργειακού παραδείγματος που θα πρέπει να παρουσιάσουμε κάποια στιγμή…)· και η χούντα του Σίσι δεν θα είχε αντίρρηση αν έπαιρνε το μερδικό της plus μια σχέση με την Μόσχα τέτοια που να ισορροπεί τις σχέσεις της με την Ουάσιγκτον και το Παρίσι. Δεν θα είπαν δυο κουβέντες και για την Ιερουσαλήμ; Ε, κάτι θα είπαν. Αλλά το κράτησαν για τους εαυτούς τους…

Όσο για το ραντεβού με τον Ερντογάν; Το γεγονός ότι το άφησε για τελευταίο θα πρέπει να είχε και μια πληροφοριακή σκοπιμότητα· χωρίς να ξέρουμε τι μοιράστηκε ο Πούτιν με τον εκπρόσωπο του τουρκικού καθεστώτος. Πάντως κι εδώ, όπως και στο Κάιρο, οι δηλώσεις για την αμερικανική πολιτική στη μέση Ανατολή ήταν τόσο φειδωλές ώστε είμαστε σίγουροι ότι αυτό ήταν το κυρίως θέμα – μακρυά απ’ την έστω εθιμοτυπική τελετουργία φλύαρων κοινών δηλώσεων.

Σάββατο 2 Δεκέμβρη. Τι προσφέρει σ’ αυτόν τον στροβιλισμό η ελληνική συμμαχία στην Ουάσιγκτον, στο Τελ Αβίβ, στο Κάιρο; Το ερώτημα είναι δηλητηριώδες. Απ’ την εποχή του “γαλλικού”, του “αγγλικού” και του “ρωσικού” κόμματος στα μέρη μας μέχρι μεθαύριο και πενήντα χρόνια μετά, το ερώτημα “τι προσφέρει” με απαιτήσεις ορθολογικής απάντησης είναι λάθος. Το σωστό ερώτημα είναι “σε τι όφελος ελπίζει”. Σε ποια γεωπολιτική πρόσοδο…

Σαν μια ασήμαντη κοτσιλιά στον παγκόσμιο χάρτη, τα αφεντικά του ελλαδιστάν ελπίζουν ότι αν τεθούν στην υπηρεσία κάποιου παρακμιακού που, όμως, έχει αεροπλανοφόρα θα κερδίσουν κάτι. Βλέπετε: το νούμερο 1 “εθνικό κεφάλαιο”, μακράν απ΄ το νο 2, είναι οι θαλάσσιες μεταφορές. Οι εφοπλιστές. Κι αν δεν είναι το “εθνικό κεφάλαιο” που διαμορφώνει τις βασικές γραμμές της “εθνικής κρατικής πολιτικής” τότε ποιος είναι;

Ταυτόχρονα, σαν κοινωνικός σχηματισμός, σαν κυρίαρχες ιδεολογίες, σαν κρατική συγκρότηση και σαν καπιταλιστικές λειτουργίες το ελλαδιστάν ανήκει στην παρακμή. Πάντα εκεί ανήκε. Σε καμμία Αλλαγή Παραδείγματος δεν βρισκόταν καν κάπου στη μέση. Ποτέ δεν ήταν μπροστά. Πάντα ήταν στην ουρά. Μόνο η τάξη μας, όταν αποκτούσε συνείδηση του εαυτού της, μπορούσε να κάνει δρασκελιές σ’ αυτά τα μέρη· και κάποιες στιγμές τις έκανε…

Είναι παράδοξο, είναι βαρύ, αλλά είναι αλήθεια. Οποτεδήποτε τα εργατικά συμφέροντα στα μέρη μας σήκωσαν κεφάλι σε ικανή ποσότητα και με ικανή ποιότητα, δεν είχαν να αντιμετωπίσουν τα αφεντικά μόνο σαν τυπικά καπιταλιστικά αφεντικά. Αλλά, επίσης, τα αφεντικά σαν μαυραγορίτες, τα αφεντικά σαν σωματέμπορους, τα αφεντικά σαν “πατερούληδες”, τα αφεντικά σαν μαφιόζους και παρακρατικούς…

Απ’ τη μεριά τους αυτό ισχύει και τώρα· για τους ίδιους και για τις πολιτικές τους βιτρίνες. Δεν έχουν σχέδιο, ποτέ δεν είχαν, αγνοούν καν και καν τι είναι αυτό το πράγμα. Ξέρουν όμως καλά τις “βεντούζες”. Η “βεντούζα” είναι η κόσμια έκφραση για την “βδέλα”… Αν αύριο ή σε χίλια χρόνια, αποδειχθεί ότι τις έβαλαν σε λάθος αρτηρίες, απλά θα αλλάξουν σημεία πρόσφυσης. Αν, βέβαια, ενδιαφέρεται κανείς να τους ανταμείψει, δηλαδή να τους εξαγοράσει.

Εν τω μεταξύ εμείς, όπως και οι πριν από εμάς, θα είμαστε εξαίσια πτώματα… Αν δεν έχουμε βρει την κατάλληλη μέθοδο καλιμπραρίσματος ανάμεσα στα πολλά και διαφορετικά “ενάντια” που αφορούν την τάξη μας.

(φωτογραφία: 17 Οκτώβρη 2017, Ουάσιγκτον. Μια χειραψία που γίνεται μετά απ’ την στιγμή όπου ο αριστέρα ψόφιος κοριός έχει τελειώσει την διατριβή του για την θεολογία του ελληνικού γεωπολιτικού προσοδισμού, βγάζοντας το συμπέρασμα ότι ο διάβολος είναι καλός όχι μόνο όταν φοράει prada αλλά και όταν έχει καροτί μαλλί…)

Παρασκευή 1 Δεκέμβρη. Μιλώντας σε φόρουμ στην Ουάσιγκτον ο πρώην υπ.εξ. των ηπα John Kerry δήλωσε ότι το ισραήλ και η αίγυπτος πίεζαν τις ηπα να βομβαρδίσει το ιράν πριν το 2015 – οπότε υπογράφτηκε η συμφωνία 5 + 1 για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης.

Η καούρα του Τελ Αβίβ να κτυπήσουν οι ηπα, για λογαριασμό του, το ιράν είναι γνωστή. Για το Κάιρο ο πρώην υπ.εξ. δεν έγινε συγκεκριμένος. Προφανώς αναφέρεται στην περίοδο απ’ το πραξικόπημα του Sisi, το καλοκαίρι του 2013 και μετά: είναι γνωστή η εχθρότητα της αιγυπτιακής χούντας προς το ιρανικό καθεστώς, καθώς το θεωρεί βασικό ανταγωνιστή για την επιρροή στους άραβες.

Στην ίδια κουβέντα ο Kerry δήλωσε ότι η τότε κυβέρνηση (Obama) θεωρούσε αυτήν την πίεση παγίδα των δύο «συμμάχων» της, και ότι η συμφωνία 5 + 1 ήταν η καλύτερη δυνατή (και για τα αμερικανικά συμφέροντα). Και ύστερα «έδωσε» τον ισραηλινό πρωθ. Netanyahou…

Για την τότε αμερικανική ιμπεριαλιστική πολιτική είναι γεγονός ότι η ατζέντα της δεν ταυτιζόταν απόλυτα με εκείνη του ισραήλ. Ωστόσο η αξιοποίηση του μακελλάρη Άσαντ με σκοπό την διάλυση της συρίας και του ιράκ (κάτι που ενδιέφερε ιδιαίτερα τόσο το Τελ Αβίβ όσο και το Ριάντ) έγινε επί «δημοκρατικών». Και επί «δημοκρατικών» άρχισε να ηττάται.

Σε ότι αφορά την τωρινή «γραμμή» του ψοφιοκουναβιστάν, ο Netanyahou πανηγυρίζει· αν και δεν είναι σίγουρο ότι το αμερικανικό πεντάγωνο θα φτάσει στο σημείο να κτυπήσει στο ιράν. Εκτός αν κάποιος σκαρώσει μια καλή προβοκάτσια…

Το ότι και οι τρεις, Ουάσιγκτον, Τελ Αβίβ και Κάιρο, είναι οι σύμμαχοι της Αθήνας το ξέρετε…

Τετάρτη 22 Νοέμβρη. …Αυτή η τριμερής συνεργασία που έγινε θεσμός πετυχαίνει γιατί βασίζεται σε μία σειρά από άξονες, οι οποίοι σηματοδοτούν την κοινή μας αντίληψη σε σημαντικά θέματα που αφορούν την περιοχή στην οποία ζούνε οι λαοί μας… Ο πρώτος άξονας είναι η αντίληψη για το διεθνές δίκαιο, για το οποίο όλοι μας αναγνωρίζουμε την ανάγκη να το σεβαστούμε για την προώθηση των συμφερόντων μας και στην επίλυση των διαφορών μας. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία τόσο για μας, όσο και για την ευρύτερη περιοχή, γιατί αποτελεί πρότυπο συνεργασίας που θέλουμε να αναδείξουμε και στις γειτονικές χώρες…

…Είχαμε την ευκαιρία να επιβλέψουμε την πρόοδο των προσπαθειών μας, από την προηγούμενη συνάντηση. Με χαρά θα εγκαινιάσουμε σε λίγο τον εμβληματικό ελαιώνα που δημιουργείται στην Αίγυπτο, με μεταφορά 1.500 δένδρων και από την Ελλάδα. Η ελιά είναι ένα σύμβολο φιλίας και αποτελεί σύμβολο φιλίας και οικονομικής συνεργασίας ανάμεσα στις χώρες μας. Επίσης, το Κέντρο Έρευνας και Επιχιερηματικότητας με έδρα την Αίγυπτο και παραρτήματα στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Δίνουμε έμφαση στους νεους ανθρώπους και άρα έμφαση στο μέλλον…

Αυτά δήλωσε μεταξύ άλλων χτες, περιχαρής, απ’ την Λευκωσία, ο εξοχότατος ψόφιος κοριός. Μετά την “5η τριμερή σύνοδο κορυφής ελλάδας – αιγύπτου – κύπρου”. Μετά από έναν ακόμα γύρο αγκαλιές, φιλιά, συνεργασία και – κυρίως – ξέπλυμα και νομιμοποίηση της αιγυπτιακής χούντας. Η πολυπλόκαμη εξωτερική πολιτική του πάει καλά…

Για πολλά μπορεί να κατηγορήσει κανείς τις τωρινές φαιορόζ πολιτικές βιτρίνες, όχι όμως γι’ αυτό: για έλλειψη κυνισμού. Την ώρα που παριστάνουν το “είμαστε κάθε λέξη του διεθνούς δικαίου” (;) στα μπουντρούμια των φυλακών “scorpion” στο Κάιρο χιλιάδες πολιτικοί αντίπαλοι της χούντας βασανίζονται, συχνά μέχρι θανάτου. Την ώρα που πουλάνε ελιές για μεταξωτές κορδέλες, εκατοντάδες αντικαθεστωτικοί εξαφανίζονται από προσώπου γης στην αίγυπτο. Την ώρα που πουλάνε «αντιτρομοκρατική συνεργασία» με το φασιστικό καθεστώς η αιγυπτιακή αστυνομία μπουκάρει οπουδήποτε και δένει οποιονδήποτε – «αντιτρομοκρατικά» πάντα…

Δουλεύουν οι φαιορόζ για τα ελληνικά αφεντικά που έχουν «επενδύσει» στην άγρια εκμετάλλευση των αιγύπτιων εργατών; Ασφαλώς. Ποια είναι η καλύτερη εγγύηση για την κερδοφορία τους από μια χούντα; Και είναι τόσο ωμοί σ’ αυτήν τους την αποστολή οι εθνικά υπερήφανοι πολιτικοί τενεκέδες ώστε τελειώνοντας τις δηλώσεις του ο εξοχότατος ψόφιος κοριός δεν παρέλειψε να θριαμβολογήσει:

… Θα χαρώ πολύ στην επόμενη συνάντηση να είμαι ο οικοδεσπότης στην Κρήτη και να έχουμε τη χαρά να δούμε ακόμη περισσότερα και ουσιαστικά βήματα στην εμβάθυνση των σχέσεων μεταξύ των χωρών μας…

(Χαρούμενοι φαιορόζ χαμογελάνε – πάνω ο ψόφιος κοριός σόλο, κάτω διάφοροι εκλεκτοί προς τους αιγύπτιους χουντικούς. Χτες στη Λευκωσία.)

Τετάρτη 22 Νοέμβρη. Σπουδαίο κέφι, πράγματι. Πιο συγκεκριμένα να μερικοί λόγοι για την ελληνική χαρά: την ώρα που το φαιορόζ υπουργικό συμβούλιο και η κοινοβουλευτική πλειοψηφία του πανηγυρίζει για τον “5ο γύρο ελληνοαιγυπτιακής φιλίας” το χουντικό κοινοβούλιο στο Κάιρο ετοιμάζεται να ψηφίσει νόμο που θα ποινικοποιεί πολιτικούς σχολιαστές και διανοούμενους που δυσφημούν τα ιστορικά και θρησκευτικά σύμβολα της χώρας. Γιατί: … έτσι κλονίζουν την πίστη στο έθνος και στους ηγέτες του… δήλωσε ο χουντικός βουλευτής Omar Hamroush. Όποιος καταδικαστεί μ’ αυτήν την κατηγορία θα φυλακίζεται από 3 έως 7 χρόνια και θα πληρώνει πρόστιμο 500.000 αιγυπτιακών λιρών (πάνω από 24.000 ευρώ).

Η αιγυπτιακή χούντα απλώνει διαρκώς την τρομοκρατία της. Προχτές παρατάθηκε η προφυλάκιση μιας 25χρονης τραγουδίστριας επειδή σ’ ένα βίντεό της “προσέβαλε την δημόσια ηθική”: έτρωγε μια μπανάνα μπροστά σε νεαρούς άντρες. Μια μέρα νωρίτερα, την Κυριακή, η αστυνομία μπούκαρε σ’ έναν εκδοτικό οίκο στο Κάιρο και έδεσε έναν υπάλληλο που δούλευε εκεί επειδή βρήκε “απαγορευμένα βιβλία”.

Αυτή είναι η καθημερινότητα στην υπό χουντική κατοχή αιγυπτιακή κοινωνία: ο Sisi φοβάται ακόμα και την σκιά του· δικαιολογημένα.. Έχει, όμως, καλούς και χαρούμενους διεθνείς φίλους.

(φωτογραφία: Έτσι είναι τα δικαστήρια της αιγυπτιακής χούντας. Το πως είναι οι φυλακές της το αφήνουμε στη φαντασία σας….)

Τετάρτη 22 Νοέμβρη. Αν τα ντόπια κυβερνοκαθάρματα (με την διακριτική αλλά σταθερή υποστήριξη ολόκληρου του ελληνικού καθεστώτος, όλου του πολιτικού φάσματος) “κάνουν τη δουλειά τους”, περισσεύει απεριόριστη ξεφτίλα για τους υποστηρικτές τους, τους οπαδούς τους, τα κομματικά μέλη τους, τους ψηφοφόρους τους. Για όλους αυτούς που τόλμησαν νωρίς το καλοκαίρι του 2011 να ονομάσουν το αγανακτισμένο καρναβάλι τους στο Σύνταγμα “πλατεία Ταχρίρ”…

Η μαζική και διακομματική κάθε είδους υποστηρίξη στους φασίστες “σέρβους αδελφούς” απ’ το 1992 ως το 1995 ώστε να πνίξουν στο αίμα τη βοσνία ήταν ένα ανεξίτηλο ελληνικό έγκλημα που δεν έχει τιμωρηθεί… Η υποστήριξη στους φασίστες της αιγύπτου και στη χούντα τους είναι ξανά το ίδιο εγκληματική. Όπως και η υποστήριξη στο Τελ Αβίβ και στους μιλιταριστικούς σχεδιασμούς του.

Όσοι, όμως, ταΐζουν την κόλαση δεν ξέρουν ότι αυτή είναι αχόρταγη…

Τετάρτη 22 Νοέμβρη. Ποιος καταλαβαίνει ότι το ελληνικό βαθύ κράτος και οι πολιτικές του βιτρίνες μας σέρνουν όλους, “ανεπαισθήτως”, σε μια αρένα θανάτου; Ακόμα κι αν “εμείς δεν πάθουμε τίποτα”, η επιμελητειακή υποστήριξη και η πολιτική αναγνώριση δικτατοριών και εμπόλεμων στρατών είναι θανατηφόρα.

Το “δεν ήξερα” ή το “ήμουνα μικρός κι αδύναμος” δεν αθωώνει κανέναν μας. Κι αν τα τσιράκια είναι τσατσορούφιανοι, οι υπόλοιποι τι είμαστε; “Θύματα”; Παραείναι βολικό…