Hal

Δευτέρα 20 Νοέμβρη. Η λιβανέζα Yasmine Hamdan, απ’ το Only lovers left alive του Jarmusch. Χωρίς περισσότερα.

“Γαλλοφωνία”…

Δευτέρα 20 Νοέμβρη. Έχει παραιτηθεί μεν, αλλά είναι ακόμα πρωθυπουργός· έτσι τον υποδέχτηκε ο γάλλος πρόεδρος στο Παρίσι. Ο οποίος (γάλλος πρόεδρος) δεν είχε καλέσει μόνο τον Hariri αλλά και την οικογένειά του (σύζυγο και τρία παιδιά)· μια πρόσκληση που είχε το νόημα «για να μην τους κρατάει το Ριάντ ομήρους». Αλλά στο Παρίσι πήγε η μισή οικογένεια· τα δύο απ’ τα τρία παιδιά έμειναν στη σαουδική αραβία. Πράγμα που σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση της γαλλικής προεδρίας «δεν την ανησυχεί, εφόσον ο μπαμπάς και η μαμά τους έκριναν ότι είναι καλύτερο να μείνουν τα δύο παιδιά τους στο Ριάντ». Στο Ριάντ όπου, ως γνωστόν, ο τοξικός πρίγκηπας απαγάγει τους αντιπάλους του (στο όνομα της πάταξης της διαφθοράς…) και τους ζητάει λύτρα για να τους αφήσει ελεύθερους. Πράγματι, το Ριάντ είναι ο καλύτερος παιδότοπος του πλανήτη, οπότε ο «μπαμπάς» Hariri έκανε σοφή επιλογή να αφήσει τα παιδιά του: γινόταν και παλιά αυτό, όταν κάποιος παρέδιδε έναν συγγενή του για όμηρο / εγγύηση ότι θα τηρήσει κάποια υπόσχεσή του…

Έχουμε και λέμε λοιπόν: ένας πρωθυπουργός που έχει παραιτηθεί αλλά αυτό οι άλλοι δεν το αναγνωρίζουν, ένας «μπαμπάς» που παρά την πρόσκληση «έκρινε καλό να…», και ένας γάλλος πρόεδρος. Που κάνει το κομμάτι του σαν μεσολαβητής…

Θα ήταν μεγαλοφυώς ηλίθιο να περιμένει το γαλλικό κράτος ότι θα μπει γερά στην τωρινή κατάσταση στη μέση Ανατολή απ’ την πίσω πόρτα: μεταξύ της τουαλέτας του τοξικού πρίγκηπα στο Ριάντ, του «κενού επίσημης γραμμής» στην τουαλέτα του ψόφιου κουναβιού στην Ουάσιγκτον, του ισραηλινού μιλιταρισμού, της ιρανικής επεκτατικότητας, της ρωσικής επίβλεψης – απ’ την πίσω πόρτα που γράφει «λίβανος»… Έχουν μαζευτεί πολλοί σ’ αυτή τη ζώνη του κόσμου· έχουν σχηματιστεί μπλοκ· τι ακριβώς πουλάει λοιπόν ο κυρ Μακρόν;

«Προστασία» λέει. Υπάρχει χώρος για έναν ακόμα νταβατζή; Τον Δεκέμβρη που ο κυρ Μακρόν θα πάει στην Τεχεράνη ίσως του πουν ότι αν θέλει να κρατήσει τις μεγάλες δουλειές που έχουν πάρει οι γαλλικές αυτοκινητοβιομηχανίες και η total στο ιράν είναι ο.κ.. Αν, όμως, θέλει περισσότερα θα πρέπει, τουλάχιστον, να δείξει ικανός να κρατάει ενωμένες τις πενταμελείς λιβανέζικες οικογένειες που καλεί στο παλάτι του…

Η ιδέα ότι μπορεί να τα έχει καλά με όλους έχει ημερομηνία λήξης.

Κακοφωνία…

Δευτέρα 20 Νοέμβρη. Γιατί την ίδια στιγμή που ο κυρ Μακρόν υποδεχόταν με τιμές πρωθυπουργού έναν μισο-πρωθυπουργό και με πατρική ευαισθησία έναν κοινό νταραβεριτζή, ο τοξικός πρίγκηπας καλούσε στο Κάιρο τους υπ.εξ. των συμμάχων του, μπας και σώσει τα (κατά πως φαίνεται) φλεγόμενα οπίσθιά του.

Χτες οι υπ.εξ. της αιγύπτου, των εμιράτων και του μπαχρέιν (όχι σπουδαία συλλογή μα τον Όσιρι!) συναντήθηκαν στο Κάιρο με τον ομόλογό τους απ’ την σαουδική αραβία, τον Adel al-Jubeir, της κλίκας του τοξικού, για να συμφωνήσουν σ’ ένα κείμενο αλληλεγγύης στο Ριάντ και καταδίκης της Τεχεράνης για την εμπλοκή της στις «αραβικές υποθέσεις», και την υποστηρίξη ενόπλων στην περιοχή. Επιπλέον η σαουδαραβική πρόταση ζητάει απ’ τους άραβες διπλωμάτες να πιέσουν το συμβούλιο ασφαλείας του οηε να συζητήσει τους «κινδύνους» που αντιπροσωπεύει το ιράν… Σ’ αυτή τη φάση δεν κηρύσσουμε πόλεμο στο ιράν δήλωσε ο Ahmed Aboul Gheit, αιγύπτιος και «πρόεδρος του αραβικού συνδέσμου». Επίσης δεν αποφασίσαμε να καλέσουμε την σύγκλιση του συμβουλιου ασφαλείας· αλλά θα αρχίσουμε τις επαφές και αργότερα μπορεί να το κάνουμε.

Πάλι καλά που “σ’ αυτή τη φάση δεν…” Good job. Τους είχε προλάβει όμως και τους 4 σωματοφύλακες ο πέμπτος, γνωστός και μη εξαιρετέος, o ισραηλινός “mad dog” υπ.αμ. Lieberman. Που απ’ το Σάββατο, μια μέρα νωρίτερα δηλαδή, είχε γράψει στο facebook του ότι η μέση Ανατολή χρειάζεται επειγόντως μια αντι-ιρανική συμμαχία. Ή, πιο απλά: το Τελ Αβίβ χρειάζεται επειγόντως μία…

Το γεγονός ότι απ’ τα 21 κράτη / μέλη του ιστορικού «αραβικού συνδέσμου» η σαουδαραβική χούντα κατάφερε να μαζέψει 3 (τρία), συν τον εαυτό της 4 (τέσσερα) για να καταγγείλουν την Τεχεράνη, δείχνει με ακρίβεια τους συσχετισμούς που έχει στο πλάι του αυτός ο ορκισμένος υπερασπιστής των «αραβικών υποθέσεων». Πράγμα που, με τη σειρά του, σημαίνει ότι κοτζάμ γάλλος πρόεδρος μπορούσε (πέρα απ’ το ότι έπρεπε) να μην αφήσει δυο μέλη της οικογένειας Hariri στα χέρια απαγωγέων· ακόμα κι αν «ο μπαμπάς και η μαμά έκριναν ότι…». Αν, τέλος πάντων, ήθελε να δείξει ότι έχει κάποια πυγμή.

Απ’ την άλλη μεριά η αίγυπτος (ειδικά όταν κυβερνιέται από χούντες) είναι καλός πελάτης και σημείο επιρροής του Παρισιού – απ’ την εποχή του Ναπολέοντα (του μεγάλου). Είναι, άραγε, σωστό απ΄την γαλλική ιμπεριαλιστική οπτική, να γίνεται ουρά της σαουδικής αραβίας (ή να το παριστάνει) κατηγορώντας έναν άλλο καλό πελάτη, το ιράν; Δεν θα έπρεπε η γαλλική «διπλωματία» να πείσει τον χασάπη Σίσι ότι δεν τον συμφέρουν οι πολλές πολλές αγάπες με μια συμμορία που αύριο μεθαύριο μπορεί και να μην υπάρχει; Θα αφήσει το Παρίσι τον Σίσι να κάνει του κεφαλιού του αύριο που θα τον επισκεφτεί (κι αυτόν…) ο μισο-πρωθυπουργός του λιβάνου; Ή του έχει «τυφλή εμπιστοσύνη»;

Δεν χαλιόμαστε: αν ο γαλλικός ιμπεριαλισμός τα πηγαίνει καλά στην υποσαχάρια Αφρική, δεν ισχύει το ίδιο και για την μέση Ανατολή. Δυστυχώς όχι επειδή ζορίζονται όλοι οι ιμπεριαλισμοί εκεί· μόνο επειδή τρέχει τελευταίος…

Συμφωνία

Δευτέρα 20 Νοέμβρη. Ακριβώς απέναντι απ’ το Κάιρο, την ίδια μέρα, χτες, είχαν ραντεβού οι υπ.εξ. των “3 της Αστάνα”: ο τούρκος υπ.εξ. Mevlüt Çavuşoğlu, ο ιρανός Javad Zarif και ο ρώσος Sergey Lavrov συναντήθηκαν στην Antalya για να προετοιμάσουν τη συνάντηση κορυφής των 3 προέδρων στο Sochi την ερχόμενη Τετάρτη. Για την συρία. Επί τη ευκαιρία συναντήθηκαν και οι αρχικαραβανάδες των τριών κρατών. Συμφωνήσαμε σε όλα δήλωσε μετά ο Lavrov.

Σε όλα; Όλα όλα; Καθώς η συνοριακή Abu Kamal καταλήφθηκε, οριστικά αυτή τη φορά (κατά τα φαινόμενα απ’ την Χεζμπ’ αλλάχ και του ιρανούς «φρουρούς της επανάστασης») το συριακό πεδίο μάχης περνάει στην επόμενη φάση του. Υπάρχουν κάποιοι θύλακες που ελέγχονται ακόμα από αντικαθεστωτικούς, μάλλον προς al-Nusra παρά isis… Υπάρχει μια μεγάλη ζώνη ερήμου, στα σύνορα με την ιορδανία, στο νότο, που την έχει καπαρώσει η Ουάσιγκτον μέσω κάποιων proxies της και μιας στρατιωτικής βάσης… Υπάρχει ο μεγαλύτερος θύλακας της Idlib στα βόρεια του οποίου έχει στρατοπεδεύσει ο τουρκικό στρατός ενώ στον υπόλοιπο γίνονται μάχες μεταξύ αντίπαλων ομάδων ενόπλων… Υπάρχει ένα κομμάτι στο βορρά, στα σύνορα με την τουρκία, όπου έχει παρκάρει ο τουρκικός στρατός μέσω των δικών του proxies… Και υπάρχει η πολύ μεγάλη έκταση που έχουν καταλάβει οι ypg για λογαριασμό της Ουάσιγκτον…

Καθώς ο ένας βασικός χρηματοδότης των αντικαθεστωτικών, η Ντόχα, έχει αλλάξει πλευρά και ο άλλος, το Ριάντ, βουλιάζει, οι μικροί θύλακες, ακόμα και το Idlib, φαίνονται ζητήματα που μπορούν να αντιμετωπιστούν, εν μέρει με “πειθώ”, εν μέρει με τα όπλα. Ο τουρκικός στρατός θα αποχωρούσε επίσης αν λυνόταν το ζήτημα των ypg. Γιατί εκεί είναι τα δύσκολα: παρά την (με αίμα, μάχιμων αλλά, κυρίως, αμάχων) νίκη κατά του isis ο Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ ελέγχουν άμεσα και έμμεσα σεβαστό μέρος της συριακής επικράτειας. Επιπλέον, ο «θόρυβος» που προκαλεί το σαουδαραβικό βούλιαγμα σπρώχνει την ήττα του χαλιφάτου σε δεύτερη μοίρα, σα να μην είναι κάτι που άξιζε τον κόπο: προφανώς επειδή νίκησαν οι αντίπαλοι της Ουάσιγκτον και των φίλων της.

Τον Σεπτέβρη του 2015, όταν η Μόσχα μπήκε σ’ αυτό το πεδίο μάχης, φαινόταν δύσκολο να ηττηθούν οι αντικαθεστωτικοί proxies. Έγινε, αλλά μόνο για να φέρει η ήττα τους στην πρώτη γραμμή τα ίδια τα αφεντικά τους. Υπάρχει περίπτωση να φύγουν “με το καλό” οι αμερικάνοι (κι όταν λέμε να φύγουν εννοούμε να φύγουν εντελώς) από τη συρία;

Καλή ερώτηση…

(πάνω: το trio Astana. Οι δυο δεν φοράνε γραβάτες, αλλά δεν είναι Alexis μόδα. Η συνάντηση τους ήταν εργασίας…

Κάτω: ο πιο πρόσφατος χάρτης της κατάστασης στη συρία. Με κόκκινο είναι οι περιοχές που ελέγχει ο Άσαντ ‘n’ friends· με μαύρο είναι οι τελευταίες περιοχές (κυρίως έρημος με μικρούς οικισμούς) που ελέγχει ο isis· το κίτρινο είναι η έκταση που έχουν καταλάβει οι ypg/αμερικάνοι· το πράσινο είναι διάφοροι θύλακες αντικαθεστωτικών, με τον μεγάλο επάνω αριστερά να είναι το Idlib, και τον κάπως μικρότερο νότια, στα σύνορα με ιορδανία και ιράκ, υπό τον έλεγχο των αμερικάνων και των δικών τους ομάδων f.s.a.· το γκρι στον βορρά είναι η τουρκική ζώνη.

Προσέξτε το γαλάζιο κάτω αριστέρα: είναι τα υψώματα του Γκολάν, συριακό έδαφος που έχει καταλάβει ο ισραηλινός στρατός εδώ και δεκαετίες. Ακριβώς δίπλα (με πράσινο) υπάρχουν περιοχές αντικαθεστωτικών που «καλύπτονται» απ’ το Τελ Αβίβ.

Φαίνεται, επίσης, και ο λίβανος· προς το παρόν χωρίς τον «πρωθυπουργό» του…)

Αφγανιστάν 1

Κυριακή 19 Νοέμβρη. Εξοπλισμένοι με γυαλιά νυχτερινής όρασης και όπλα που σημαδεύουν με λέιζερ οι ταλιμπάν κάνουν συνεχείς νυχτερινές επιθέσεις κατά μπλόκων του επίσημου αφγανικού στρατού και της αστυνομίας. Και θερίζουν. Μέσα σε δύο νύχτες, τις περασμένες Δευτέρα και Τρίτη, επιτέθηκαν διαδοχικά σε δεκάδες φυλάκια στις επαρχίες Kandahar και Farah σκοτώνοντας τουλάχιστον 70 κυβερνητικούς· τραυματίζοντας πολλές δεκάδες ακόμα.

Αυτό είναι μόνο το τελευταίο σετ επιθέσεων· έχουν προηγηθεί πολλές άλλες, εξίσου φονικές, απ’ το καλοκαίρι και μετά. Για να το πούμε αλλιώς: η φονικότητα των αντάρτικων επιθέσεων στο αφγανιστάν έχει αυξηθεί θεαματικά. Σε στρατιωτικούς, αστυνομικούς ή κυβερνητικούς στόχους. Ο αμερικανο-νατοϊκός στρατός κατοχής απαντά με αδιάκριτους βομβαρδισμούς· πάνω από 750 βόμβες ρίχτηκαν μόνο τον Σεπτέμβρη.

Αλλά το γεγονός παραμένει: οι ταλιμπάν ελέγχουν το 40% του εδάφους (κυρίως αραιοκατοικημένες περιοχές στο δυτικό και στο κεντρικό αφγανιστάν), είναι καλύτερα εξοπλισμένοι απ’ το παρελθόν, έχουν βελτιώσει αισθητά τις τακτικές τους· και το ηθικό του στρατού και της αστυνομίας της επίσημης (στηριζόμενης απ’ τις ηπα…) κυβέρνησης πέφτει ραγδαία.

Το νατο απαντάει στέλνοντας κι άλλες «ενισχύσεις»: 3000 σύμφωνα με την τελευταία απόφαση. Συνολικά τώρα βρίσκονται 15.000 «μπότες» – αριθμός μικρός μεν σε σχέση με τους 100.000 που είχαν φτάσει πριν κάποια χρόνια, αλλά με ανοδικές τάσεις. Η Ουάσιγκτον υποψιάζεται (και ορισμένες φορές το λέει φωναχτά) ότι «ξένες δυνάμεις» (δηλαδή η Μόσχα) εξοπλίζουν τους ταλιμπάν. Ωστόσο στις αρχές του μήνα δεν ήταν κάποιος ρώσος αλλά ένας «σύμμαχος», ο πακιστανός υπ.εξ. Khawaja Asif, που δήλωσε στο κοινοβούλιο ότι “οι ηπα πλησιάζουν στην ήττα τους” στο αφγανιστάν.

Και ήταν το κινέζικο καθεστωτικό πρακτορείο ειδήσεων Xinhua που, σε μια ανάλυσή του στις 13 Νοέμβρη, υποστήριξε ότι είναι η κίνα, η ρωσία, το ιράν, το πακιστάν και τα κεντροασιατικά κράτη που μπορούν να μεσολαβήσουν για να γίνουν πετυχημένες διαπραγματεύσεις μεταξύ των ταλιμπάν και της Καμπούλ· και όχι οι ηπα και οι συμμαχοί τους.

Το ενδιαφέρον είναι ότι το Xinhua εμφανίζει σαν υποστηρικτές αυτής της άποψης αφγανούς και πακιστανούς καθεστωτικούς. «Οι ηπα ακολουθούν τον δρόμο του πολέμου, που έχει αποτύχει εδώ και 16 χρόνια» λένε, με διάφορες παραλλαγές. Και ο πρώην υπ.αμ. της κυβέρνησης της Καμπούλ Shahnawaz Tanai συμπληρώνει:

… Οι στρατιωτικές προοπτικές των ηπα εξυπηρετούν τους δικούς τους σκοπούς, ανάμεσα στους οποίους είναι και το να βάλουν στο χέρι τα πλούσια κοιτάσματα πρώτων υλών του αφγανιστάν· όπως και άλλων κρατών…

Το έχουμε για δεδομένο: στα υψίπεδα του αφγανιστάν η Ουάσιγκτον αντιμετωπίζει τον σοβαρό κίνδυνο μιας ακόμα ήττας. Δεν θα είναι αμιγώς στρατιωτική. Αν, όμως, οι ταλιμπάν από θέση ισχύος και η κυβέρνηση της Καμπούλ στριμωγμένη φτάσουν όχι πολύ αργά στο μέλλον σε κάποια συμφωνία (με την υψηλή εποπτεία της Μόσχας, του Πεκίνου και της Ισλαμαμπάντ), τότε οι αμερικανικές βάσεις εκεί θα βρεθούν στον αέρα…

(φωτογραφία: φοιτητική διαδήλωση έξω απ’ το αμερικανικό προξενείο στο Καράτσι, στις 27 Αυγούστου 2017).

Αφγανιστάν 2

Κυριακή 19 Νοέμβρη. Αντέχει η Ουάσιγκτον να χάσει το αφγανιστάν· ή, έστω, ύστερα από 16 χρόνια κατοχής, να αρχίσει να διαμορφώνεται μια “συνεννόηση” που θα την αφήνει στην άκρη; Όχι, δεν το αντέχει.

Αλλά μια τέτοια προοπτική έχει αρχίσει να διαμορφώνεται στον ορίζοντα. Το Πεκίνο ήδη δουλεύει σαν “μεσολαβητής” ανάμεσα στη Καμπούλ και στην Ισλαμαμπάντ. Το είδος και το περιεχόμενο της μεσολάβησης είναι άγνωστο. Εκείνο που είναι καθαρό όμως είναι ότι το Πεκίνο, παλιός και σταθερός σύμμαχος του πακιστανικού καθεστώτος, έχει κάνει “πολιτική απόβαση” στο αφγανιστάν· κάτι που δεν μπορεί να υποτιμάει κανείς, δεδομένων των καπιταλιστικών “αναπτυξιακών” προτάσεων που κουβαλάει για την συγκεκριμένη περιοχή μέσα στους “δρόμους του μεταξιού”.

Αν αυτό συνδυαστεί με κάποιου είδους “πατρονεία” της Μόσχας επί των Ταλιμπάν (που δεν αφορά μόνο τον εξοπλισμό τους αλλά οπωσδήποτε και την πολιτική αναγνώρισή τους), και την στρατηγική συμμαχία Μόσχας – Πεκίνου, τότε ο κύκλος ολοκληρώνεται: οι ταλιμπάν θα πιέζουν σταθερά και εντατικά με τα όπλα τους, μέχρις ότου εμφανιστεί δημόσια ένας “διάλογος” στον οποίο η Ουάσιγκτον θα είναι λίγο πολύ παρατηρητής. Όπως στην Astana.

Αξίζει να θυμίσουμε ότι πριν λίγους μόνο μήνες, το περασμένο καλοκαίρι, όταν το ψόφιο κουνάβι έπρεπε να αποφασίσει τι θα κάνει με την κατοχή του αφγανιστάν και την εντεινόμενη αντίσταση των ταλιμπάν, ο πρώην ceo της εταιρείας μισθοφόρων blackwater Eri Prince του πρότεινε να αναλάβει την κατοχή ιδιωτικός στρατός που θα πληρώνεται απ’ τα έσοδα της (αμερικανικής) εκμετάλλευσης των αφγανικών κοιτασμάτων. Ήταν η πιο καθαρή ως τώρα παραδοχή του ενός απ’ τους δύο στόχους της κατοχής του αφγανιστάν: μισθοφόροι μπάτσοι που φυλάνε ορυχεία αμερικανικής ιδιοκτησίας… (Ο άλλος είναι να εμποδιστεί η κινεζική οικονομική απόβαση).

Το σχέδιο του Prince δεν έχει γίνει επίσημα δεκτό ακόμα, παρότι αυτή τη στιγμή οι μισθοφόροι καραβανάδες στο αφγανιστάν είναι σχεδόν διπλάσιοι απ’ τον «κανονικό» νατοϊκό στρατό: υπολογίζονται στις 25.000. Καταλαβαίνει όμως κανείς το γιατί οι κινέζικες προτάσεις είναι ισχυρά πιο πειστικές: πρώτον δεν έχουν στρατό, και δεύτερον η εκμετάλλευση των πρώτων υλών θα είναι «μικτή», άρα θα μένουν πολλοί παράδες μέσα στο αφγανιστάν. Γιατί να μην τις καλοβλέπουν τόσο οι αντάρτες φύλαρχοι των ταλιμπάν όσο και οι κυβερνητικοί της Καμπούλ;

Αφγανιστάν 3

Κυριακή 19 Νοέμβρη. Υπάρχει, βέβαια, κι ένας “ανεπίσημος” οικονομικός παράγοντας συνδεδεμένος με την αμερικανική κατοχή: η παραγωγή οπίου. Το διάγραμμα της φωτογραφίας δείχνει ότι το 2001, όταν έγινε η αμερικανική εισβολή, οι ταλιμπάν είχαν σχεδόν μηδενίσει την καλλιέργεια παπαρούνας. Με τα τωρινά δεδομένα το 2017 είναι χρονιά ρεκόρ στις εκτάσεις, αλλά και στην ποσότητα: 9.000 μετρικοί τόνοι το 2017. (Τα στοιχεία είναι απ’ την υπηρεσία του οηε για τα ναρκωτικά και το έγκλημα).

Με δεδομένο ότι ο αμερικανικός στρατός (δηλαδή το αμερικανικό κράτος) υποστηρίζει την παραγωγή αφγανικού οπίου, εδώ βρίσκεται η “οικονομική πρόταση” της Ουάσιγκτον για το αφγανιστάν.

(Δεν θα αναφερθούμε στα ελληνικά κέρδη απ’ την μεταφορά της ηρωΐνης προς την ευρώπη. Τα έχουμε πει άλλοτε… Αλλά ναι, αυτός είναι ένας αποδοτικός λόγος συμμαχίας με την Ουάσιγκτον!!!)

Η αξία του πετρελαίου

Σάββατο 18 Νοέμβρη. Είναι ο “μαύρος χρυσός” λίπασμα; Όχι. Συνεπώς τα 5.000 βαρέλια αργού (σχιστολιθικής προέλευσης…) που “διέφυγαν” την περασμένη Πέμπτη απ’ τον αγωγό keystone στη βόρεια Ντακότα, ιδιοκτησίας της TransCanada, θα πρέπει να θεωρηθούν έγκλημα. Αλλά υπάρχει κάτι βολικότερο: ατύχημα.

Θα ήταν άλλο ένα ανάμεσα σε πολλά άλλα παρόμοια, αν δεν συνέβαινε ο συγκεκριμένος αγωγός να είναι εκείνος του οποίου την κατασκευή προσπάθησαν να εμποδίσουν με πολύμηνο αγώνα ντόπιοι ιθαγενείς και αμερικάνοι οικολόγοι. Ήταν ο αγώνας του Standing Rock, που ξεκίνησε στις αρχές του 2016.

Προς τα τέλη της χρονιάς ο απερχόμενος πρόεδρος Ομπάμα είχε αποφασίσει την ακύρωση του έργου. Αλλά ο ψοφιοκούναβος άλλαξε την απόφαση τον περασμένο Μάρτη, έστειλε την αστυνομία, έστειλε και την εθνοφυλακή κατά των διαδηλωτών – και η δουλειά προχώρησε.

Και πράγματι, ο αγωγός μεταφέρει πετρέλαιο. Τώρα αν αφήνει και μερικές ποσότητες να γυρίσουν στο χώμα, ποιο είναι το πρόβλημα; Για ορυκτό δεν πρόκειται;

(φωτογραφία: διαδήλωση τον περασμένο Νοέμβρη – του 2016)

Astana bloc

Σάββατο 18 Νοέμβρη. Ως τώρα οι συναντήσεις κορυφής γίνονταν ανά δύο. Φαίνεται όμως ότι Μόσχα, Τεχεράνη και Άγκυρα πρέπει να πάρουν γρήγορα κάποιες αποφάσεις. Έτσι, για πρώτη φορά στη διάρκεια του πολέμου στο συριακό πεδίο μάχης, ο Putin θα είναι ο οικοδεσπότης, στο Sochi, των Erdogan και Rouhani. Την ερχόμενη Τετάρτη, 22 Νοέμβρη. Την προηγούμενη ημέρα θα έχουν συναντηθεί στην ίδια πόλη οι 3 υπ.εξ. – αλλά αυτό δεν θα είναι αρκετό.

Το μενού της συνάντησης δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα· και υποθέτουμε ότι θα υπάρξουν κάποιες γενικόλογες διατυπώσεις. Αλλά δεν είναι δύσκολο να υποθέσεις κανείς ποια είναι τα φλέγοντα ζητήματα που απασχολούν από κοινού το μπλοκ της Αστάνα. Είναι η post-isis δράση των ηπα και των συμμάχων της στη μέση Ανατολή.

Με δεδομένο ότι ο Erdogan βρισκόταν στο Sochi μόλις την περασμένη Δευτέρα (13 Νοέμβρη), καθ’ οδόν προς το κουβέιτ και το κατάρ, θα ενημερώσει προφανώς για τα συμπεράσματά του απ’ τις αραβικές επαφές του.

Δεν μπορούμε να υπολογίσουμε πόσο γρήγορα θα επιδειχθούν τα αποτελέσματα αυτής της συγκεκριμένης συνάντησης, την συγκεκριμένη ιστορική στιγμή. Αλλά μην αμφιβάλλει κανείς: θα φανούν.

Astana bloc 2

Σάββατο 18 Νοέμβρη. Εν τω μεταξύ, απ’ την Doha που βρισκόταν ως προχτές, ο Ερντογάν απάντησε στις αμερικανικές (στρατιωτικές) δηλώσεις ότι «δεν συμμετείχαν στο deal για την διαφυγή του isis απ’ την Raqqa, απλά το αποδέχτηκαν αφού το έκλεισαν οι ypg»:

Έχουν στρατό επί τόπου, από τους αμερικάνους πεζοναύτες μέχρι διάφορες άλλες δυνάμεις ασφαλείας, μαζί με τις ypg. Υπάρχουν επίσης αναφορές ότι πληρώνουν τους τρομοκράτες των ypg. Πέρα απ’ αυτά έχουν στείλει 3.500 φορτηγά με τεθωρακισμένα, όπλα, τανκς και λοιπά, και έχουν φτιάξει και 13 βάσεις, απ’ τις οποίες οι 5 είναι αεροπορικές. Τώρα φτιάχνουν επίσης μια καινούργια στη Raqqa. Διακινούν όλα τα όπλα, τον εξοπλισμό και τα οχήματα σ’ αυτές τις περιοχές. Όταν έτσι έχουν τα πράγματα πόσο πειστικό είναι για τις ηπα να λένε «δεν ανακατεύτηκα, απλά κοιτούσα από ψηλά»;

Το μόνο που δεν μπορεί να πει είναι εκείνο που λένε η Μόσχα, η Τεχεράνη και η Δαμασκός: έξω οι αμερικάνοι απ’ την συρία, κανείς δεν τους κάλεσε! Ούτε και τον τουρκικό στρατό τον κάλεσε ο Άσαντ. Εισβολέας είναι…

Αυτό μπορεί να είναι ένα απ’ τα δευτερεύοντα ζητήματα που θα κουβεντιάσει στις 22 Νοέμβρη: η δουλειά στο Idlib…