Ανοικτή επιστολή στη θεία Λίτσα

Πέμπτη 21 Ιούνη. Αγαπητή θεία Λίτσα, σου γράφω για να σε παρηγορήσω. Μη χολοσκάς θεία. Δεν αξίζει!!

Πρώτα πρώτα γι’ αυτόν τον Ηφαιστίωνα δεν ακούς τίποτα στη φλυαρία για τον μεγαΑλέξανδρο. Δυστυχώς θεία Λίτσα ο μακεδόνας αυτοκράτορας ήταν bysexual, είχε διάφορους γκόμενους, κι αυτό είναι κάτι που η ψυχή σου δεν μπορεί να ανεχτεί…

Ήταν, επίσης μάχιμος μεν αλλά και αποτυχημένα φιλόδοξος. Όταν έφτασε στο Hindokush και είδε πόσα βουνά υπάρχουν ακόμα προς τα ανατολικά έκοψε φόρα στο όνειρό του, να φτάσει στην άκρη του κόσμου, αυτό που τον παρακινούσε να προχωράει προς την ανατολή πολεμώντας…. Σήμερα οι φίλοι του θα έπρεπε να είναι οπαδοί της flat earth (πράγμα που θα τους έδινε επιπλέον πόντους βλακείας).

Απ’ την άλλη μεριά: ποιοί τον έφαγαν ω θεία Λίτσα; Οι δικοί του. Τα γνωστά: κληρονομικά. Αλλά δεν ήταν προδοσία αυτό; Ήταν. Και το τελευταίο: πού ήθελε να τον θάψουν; Στην Αίγυπτο… Ποιά «μακεδονία» και μαλακίες; Χωριά βοσκών ήταν… Γιατί ήθελε Αίγυπτο; Επειδή ήξερε (του το είχε πει η μάνα του) ότι ήταν γυιός ενός ιερέα του Άμμωνα (και όχι του Φίλιππου)…. Με δυο λόγια θεία Λίτσα: η Ολυμπιάδα πρώτα ήταν “άπιστη”, και μετά κανόνισε να βγει απ’ τη μέση ο Φίλιππας έγκαιρα, για να πάρει τον θρόνο ο «νέος Άμμωνας» γυιός της….

Καταλαβαίνεις… Προδοσίες επί προδοσιών, παλατιανά πραξικοπήματα, τα γνωστά, στο τέλος δεν έμεινε κανείς. Όχι «απόγονος του μεγΑλέκου» δεν θα ήσουνα … Ούτε οικογενειακός προγραμματισμός σε βάθος 9 μηνών!!!

Θεία Λίτσα κάνε την καρδιά του πέτρα. Μετά την υπογραφή της συμφωνίας έχεις μια ακόμα επιλογή, εκτός απ’ το «Σκόπγια».

Το πατριωτικά political correct είναι να λες «το γειτονικό κράτος». Όχι «βόρεια μακεδονία». Αλλά «πάνω ρούγα»…

Ειλικρινά δικός σου ο αβάπτιστος «μπέμπης» (για όλους τους υπόλοιπους: «Παναγιώτης»)

Είναι ο Kim μαθητής του Xi;

Τετάρτη 20 Ιούνη. Πριν την συνάντηση του little rocket man με το ψόφιο κουνάβι και αμέσως μετά, άνθησε διεθνώς εκείνο το είδος των «έμπειρων» και «ειδικών αναλυτών», των οποίων η διάγνωση ήταν η εξής: την πάτησε το Πεκίνο, η Πγιονγκγιάνγκ θέλει να ξεφορτωθεί την επιρροή του, γι’ αυτό ψάχνει να τα βρει με την Ουάσιγκτον… Οι υπογραφές αυτών των «αναλύσεων» ήταν έγκυρες, οπότε μπορούσε ο καθένας να ξεσηκώσει και να υιοθετήσει την σοφία τους.

Δεν ξέρουμε αν ήταν εγκάθετοι ή ηλίθιοι (πρακτικά δεν διαφέρουν), ούτε μας ενδιαφέρει να μάθουμε. Ο Kim βρίσκεται από χτες στο Πεκίνο (για διήμερη κουβεντούλα με τον Xi), «για να κουβεντιάσει τα αποτελέσματα της συνάντησής του με τον Trump» – όπως λένε τα ρεπορτάζ. Είναι η τρίτη συνάντηση μέσα σε ελάχιστο χρόνο: αυτό δεν το λες “να σε ξεφορτωθώ”! Συνεπώς οι “έμπειροι” και οι “ειδικοί” θα πρέπει να βρουν άλλο ποίημα.

Η ασταμάτητη μηχανή θεωρεί ότι το θέμα της συνάντησης Kim – Trump είναι δευτερεύον πια. Έγινε, πέτυχε, πάμε παρακάτω. Το πρωτεύον είναι το μπροστά, το forward. Ο Kim, σαν επικεφαλής του “κομμουνιστικού κόμματος βόρειας κορέας” έχει υιοθετήσει την τακτική (καπιταλιστικής ανάπτυξης) του “κομμουνιστικού κόμματος κίνας”, αλλά δεν έχει το εύρος εκμετάλλευσης / συσσώρευσης που είχε το δεύτερο. Και, απ’ την άλλη, βιάζεται για τα πρώτα, βασικά αποτελέσματα – πριν αλλάξει στάση η Ουάσιγκτον. Συνεπώς χρειάζεται βοήθεια. Οικονομική, σχεδιασμού, προτεραιοτήτων.

(φωτογραφία: Πλάνο της Πγιονγκγιάνγκ, με την αναμενόμενη αρχιτεκτονική αισθητική του «σοσιαλιστικού ρεαλισμού». Ο Kim – όχι άδικα – θέλει να εφαρμόσει το κινεζικό παράδειγμα, ξεκινώντας – όπως λέει το «κόμμα» τσιτάροντας Μαρξ… – απ’ την υλική βάση…)

Είναι ο Xi συνεταίρος του Putin;

Τετάρτη 20 Ιούνη. Την περασμένη Παρασκευή Putin και Xi τα είπαν τηλεφωνικά, σε σχέση «με την κατάσταση στην κορεατική χερσόνησο»… Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του καθεστωτικού κινεζικού Xinhua, ο Xi υπογράμμισε την σημασία του να είναι οι δύο ηγέτες σε διαρκείς επαφές σε πραγματικό χρόνο, αφού «η παγκόσμια κατάσταση και τα καυτά θέματα είναι μια διασταύρωση σύνθετων αλλαγών»…

Σωστά. Πολύ σωστά. (Δεν τα λέει και στη θεία Λίτσα;) Την ίδια μέρα ακριβώς, στις 15 Ιούνη, ο «τρελός σκύλος» υπ.αμ. των ηπα James Mattis κατηγόρησε τον μεν Putin ότι «θέλει να διαλύσει το νατο και να υπονομεύσει την ηθική αυθεντικότητα των ηπα»· τον δε Xi ότι «έχει σαν πρότυπο την δυναστεία των Ming… αλλά με πιο επιθετικό τρόπο, απαιτώντας από άλλα κράτη να γίνουν πελάτες του Πεκίνου».

Δεν είναι ότι κάνει λάθος ο «τρελός σκύλος»: όταν το δόγμα «εθνικής ασφάλειας» των ηπα θεωρεί ότι η Μόσχα και το Πεκίνο απειλούν την Ουάσιγκτον, έχει δίκιο! Ισχύει, φυσικά, και το ανάποδο: καμία κρατική δύναμη που ήταν (ή πίστεψε ότι ήταν) «αυτοκρατορία» δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο (ειδικά όταν παρακμάζει) απ’ το να δείχνει (ή να φτιάχνει) εχθρούς.

Το πρόβλημα του «τρελού σκύλου» είναι ότι είναι αναγκασμένος να γαυγίζει δυσαναλόγα με το πόσο μπορεί να δαγκώσει – ειδικά στην ανατολική ασία, και ακόμα ειδικότερα στην κορεατική χερσόνησο. Τουλάχιστον αυτή την περίοδο.

Κι όταν η μία πλευρά γαυγίζει, η άλλη απλά εργάζεται…

Είναι ο Putin φίλος του Moon;

Τετάρτη 20 Ιούνη. Αύριο (21 Ιούνη) ο νοτιοκορεάτης πρόεδρος Moon θα βρίσκεται στη Μόσχα. Για τρίημερη επίσκεψη. Δεν θα πρέπει να θεωρηθεί έκπληξη ότι ένα απ’ τα θέματα που θα τους απασχολήσει είναι οι εξελίξεις μετά την συνάντηση Kim – Trump….

Δεν θα κάνουν κουτσομπολιά. Κι αυτοί με το forward θα ασχοληθούν. Μία διάστασή του είναι τα οικονομικά / επιχειρηματικά σχέδια (αρχίζοντας από τον αγωγό φυσικού αερίου…) για την «ανάπτυξη» της περιοχής. Μοιάζει σαν να έχει αναλάβει η Μόσχα το ζήτημα της ανατροπής κάποιων (τουλάχιστον) απ’ τις κυρώσεις που έχουν επιβληθεί μονομερώς απ’ τις ηπα κατά της Πγιονγκγιάνγκ. Ωστόσο, επί 3 ημέρες, δεν θα κουβεντιάσουν μόνο για δουλειές… Θα μιλήσουν και για γεωπολιτική, για στρατούς… Λογικά και για το Τόκιο…

Σε κάθε περίπτωση το «τετράγωνο» του «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ», είναι live ‘n’ kicking! O Xi στα τηλέφωνα με τον Putin (τα είπαν από κοντά και στη σύνοδο του sco)· ο Kim εξ επαφής με τον Xi· ο Moon εξ επαφής με τον Putin – ε, τι άλλο θέλετε;

Είναι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός σε vertigo;

Τετάρτη 20 Ιούνη. Την ίδια ώρα που το «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ» κάνει απολογισμό και σχεδιασμό, στην Ουάσιγκτον ξετυλίγονται μάλλον «εκρηκτικές» καταστάσεις. Ένα μέρος των συντηρητικών (τους οποίους εκπροσωπεί το ψόφιο κουνάβι…) μαζί με μεγάλο μέρος των δημοκρατικών, ψάχνουν τρόπο να φορέσουν νομοθετικό χαληνάρι στο ψόφιο κουνάβι, σε ότι αφορά τις διακηρύξεις και τις αποφάσεις του για το κυρίως πεδίο του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Είτε αφορούν τις κορέες, είτε αφορούν την κίνα.

Το ζόρικο είναι το δεύτερο. Οι «εκπρόσωποι» θέλουν να ακυρώσουν ένα πρόσφατο deal της αμερικανικής διοίκησης με τον κινεζικό γιγα-πολυεθνικό όμιλο τηλεπικοινωνιών ZTE. Το 2017 η ZTE καταδικάστηκε από αμερικανικό δικαστήριο ότι «παράνομα μετέφερε αμερικανική τεχνολογία στο ιράν και στη βόρεια κορέα»…. Τον περασμένο Απρίλη ανακοινώθηκε ότι η ποινή της είναι η απαγόρευση προμήθειας αμερικανικών τεχνολογικών προϊόντων για εφτά χρόνια: τα chip και τους επεξεργαστές που χρησιμοποιεί στα κινητά της. Τουλάχιστον το 25% αυτών των εξαρτημάτων η ZTE τα εισάγει απ’ τις ηπα· οπότε η απαγόρευση σήμαινε, απλά, την επιχειρηματική καταστροφή της, αφού οι αμερικάνοι κατασκευαστές είναι σχεδόν παγκόσμιο μονοπώλιο. Το ζήτημα ήταν «κεντρικό» για το Πεκίνο: φρόντισε για τις δέουσες διαπραγματεύσεις, και στις 13 Μάη, με παρέμβαση του ψόφιου κουναβιού, η ποινή άλλαξε και μετατράπηκε σε πρόστιμο 1 δις δολαρίων και στενή παρακολούθηση των δραστηριοτήτων της εταιρείας στις ηπα.

Το «πραγματικό έγκλημα» για το οποίο κατηγορείται όχι μόνο η ZTE αλλά το σύνολο του high tech κινεζικού καπιταλισμού, είναι η «κλοπή τεχνολογίας» απ’ τις ηπα. Οι αμερικάνοι «εκπρόσωποι», συντηρητικοί και δημοκρατικοί, υποστηρίζουν ότι απέναντι σ’ αυτό το «έγκλημα» η μόνη σωστή τιμωρία είναι το εκτελεστικό απόσπασμα… Χρησιμοποιούν αυτήν ακριβώς την ορολογία, κι αυτό που επιδιώκουν είναι η ανατροπή της απόφασης για το πρόστιμο, και η επαναφορά της ποινής του αποκλεισμού απ’ τα αμερικανικά chips. Εν ολίγοις: θέλουν να δουν τα ερείπια της ZTE να καπνίζουν…

Το να επιδιώκει το αμερικανικό κράτος / κεφάλαιο τον «θάνατο» μιας κινεζικής κρατικής εταιρείας με παγκόσμια εμβέλεια σαν την ZTE είναι ένα, ή και δύο κλικ, πιο πάνω απ’ τον “εμπορικό πόλεμο μέσω δασμών”! Ο κινεζικός καπιταλισμός λέει ότι μπορεί να γίνει αυτοτελής στην παραγωγή chip (και λοιπών παρόμοιων εξαρτημάτων) σε 1,5 χρόνο από τώρα… Μην σας φανεί παράξενο αν την δουλειά υποδομής για την σχετική μαζική βιομηχανική παραγωγή, που χρειάζεται 18 μήνες, την κάνει το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο σε 3!… Σε συνθήκες πολέμου τέτοιες άγριες επιταχύνσεις συμβαίνουν…

Πράγματι, σ’ αυτή του διάσταση, η ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός αποκτάει εκείνη την όξυνση που λέγεται «καταστροφή»: καταστρέψτε την ZTE λένε οι αμερικάνοι «εκπρόσωποι», εννοώντας τον «βομβαρδισμό με το γάντι» της επιχείρησης σαν «προειδοποίηση» προς το Πεκίνο. Σε τι; Στο ότι στον τεχνολογικό ανταγωνισμό θα πέσουν κορμιά…

Αυτή η πραγματική ωμότητα δημιουργεί μεν (ή μπορεί να δημιουργήσει) εσωτερικά προβλήματα στην Ουάσιγκτον (σε ότι αφορά το ψόφιο κουνάβι και τις ενέργειές του) αλλά είναι συνεπής στην καπιταλιστική πραγματικότητα. Και «τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα;», η πραγματική αναμέτρηση είναι στην ημερήσια διάταξη.

Μετά απ’ αυτά τι άραγε νομίζετε πως κουβεντιάζουν, δυο δυο σ’ αυτή τη φάση, στο καπιταλιστικό, καπιταλιστικότατο «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ»; Μήπως για την κατάσταση της εργατικής τάξης στην Ασία;

Τώρα η θεία Λίτσα είναι τάβλα!…

Τετάρτη 20 Ιούνη. Πρώτον, ας μην συνεχίσει κανείς το σύνθημα!… Δεύτερον, ας μην αγνοεί κανείς την δύναμη της μικροαστικής εκδικητικότητας… Τρίτον, επειδή αυτή η εκδικητικότητα είναι «πολιτικό κεφάλαιο» μην περάσει από κανενός το μυαλό ότι θα μείνει ανεκμετάλλευτο…

Δεν ρωτήσατε, αλλά ναι: η θεία Λίτσα ήταν εκεί! Στην πρώτη γραμμή. Στο Πισοδέρι. Δεν είχε ξαναπάει, αλλά ήταν μια ευκαιρία για να μην μάθει γεωγραφία…

Γύρισε σε κατάσταση αμόκ. «Προδοσία! Προδοσία! Προδοσία!» ούρλιαζε, μετά γρύλιζε, μετά έκλεισε ο λαιμός της, μετά η μύτη της, μετά τ’ αυτιά της, μετά τα μάτια της… Οπότε έπεσε πάνω στο στρώμα σε μια στάση που μοιάζει με κώμα, αλλά θα μπορούσε να θεωρηθεί «κατάσταση περισυλλογής του εθνικού κορμού». Μπορεί να μην διαφέρουν, αλλά ενδιαφέρουσα είναι η δεύτερη.

Παίζουν κομπρέσσες· κι ένας πυροσβεστήρας δίπλα, in case of emergency: η θεία Λίτσα εγκυμονεί κινδύνους (όχι για πάρτη της). Αυτοί που επωφελήθηκαν απ’ την διασπορά ψευδών ειδήσεων εδώ και χρόνια είναι σαν αυτούς που σερφάρουν στα κύματα της Χαβάης. Οι πιο έμπειροι δεν το τρώνε ότι “δάμασαν τα κύματα”… Οι αρχάριοι, πάλι, την ψωνίζουν.

Αλί και τρισαλί σε όσους νομίζουν ότι ο σκορπιός που κουβαλάνε στην πλάτη τους κοιμάται… Αλί και τρισαλί σ’ όσους νομίζουν ότι η θεία Λίτσα ξόφλησε…

Καμπάνια Μ15 + / Μα αφού δεν είναι ούτε ο αδελφός σου ούτε ο φίλος σου! Γιατί να μην τον φας;

Τρίτη 19 Ιούνη. Γιατί να μην λες τις ανθρωποφάγες παπαριές σου φανερέ ή κρυφέ ατζέντη του ισραηλινού φασισταριού και της αιμοβόρας ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας; Ε; Γιατί να μην κάνεις το κουνέλι φλυαρώντας για οποιαδήποτε άλλη μαλακία; Πες τα λοιπόν! Ξέρνα την μαυρίλα του μυαλού και της ψυχής σου! Εμπρός, μίλα! Αυτός εκεί δεν θα σ’ ακούσει…

Ο 22χρονος παλαιστίνιος Sari al-Shubaki μ’ έναν τρόπο μόνο επικοινωνεί πια με τον κόσμο: ανοίγοντας και κλείνοντας τα μάτια του. Ένας ισραηλινός ελεύθερος σκοπευτής τον πυροβόλησε στον σβέρκο στη διάρκεια διαδήλωσης, στην πνιγμένη στο αίμα 14η Μάη. Ο δολοφόνος γύρισε σπίτι του, έκανε το μπάνιο του, χαμουρεύτηκε και παρήγγειλε κάτι απ’ έξω, ή έφαγε το φαγητό που του μαγείρεψε η μάνα του, άραξε, κοιμήθηκε χωρίς εφιάλτες· σίγουρα θα πήρε και τα συγχαρητήρια του διοικητή της μονάδας.

Ο Sari έμεινε παράλυτος συνολικά. Οι γιατροί του νοσοκομείου της Γάζας, με τον όποιο εξοπλισμό διαθέτουν, δεν έχουν καταφέρει καν να βγάλουν όλα τα θραύσματα της σφαίρας· κάποια είναι εκεί. Ανάμεσα στον ώμο και τον σβέρκο του. Γιατί, όλα κι όλα, ο ισραηλινός στρατός επιδιώκει είτε να σκοτώνει είτε να σακατεύει. Δεν κάνει μισοδουλειές: επαγγελματισμός δολοφόνων. Και χρησιμοποιεί τα κατάλληλα πυρομαχικά: σφαίρες ντουμ ντουμ, ή σφαίρες διασποράς.

Ο Sari βρίσκεται από εκείνη την ημέρα στην εντατική του νοσοκομείου al-Shifa· αλλά, “προς θεού”, δεν είναι φίλος μας, δεν είναι συγγενής μας, δεν μας είναι τίποτα. Θεωρητικά θα είχε δύο δυνατότητες. Είτε να μεταφερθεί σε ισραηλινό νοσοκομείο, είτε σε αιγυπτιακό. Θεωρητικά. Το κατοχικό, απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς απλά δεν δίνει την “άδεια”. Το παλληκάρι που νοσηλευόταν στο διπλανό κρεβάτι της εντατικής πέθανε τελικά – «δεν πήρε άδεια». (Και, προς θεού: Δεν είναι οι δικοί σας, ντάξει; Μην ανησυχείτε, δεν θα σας λείψει κανείς. Ούτε θα τρέχετε σε κηδείες…)

Τα ίδια κάνει, με τον δικό της τρόπο, η χούντα του Καΐρου. Υποσχέθηκε να στείλει ασθενοφόρο για να παραλάβει τον Sari…Όσο το είδατε εσείς (που σας είναι αδιάφορο) άλλο τόσο το είδαν και οι γονείς του. Που και που, είναι αλήθεια, κάποιοι καταφέρνουν να μεταφερθούν σε αιγυπτιακά νοσοκομεία. Ποιος ξέρει; Ίσως να είναι λοταρία…

Για το ισραήλ (και μην τολμήσετε να μουρουρμουρίσετε τίποτα!!! θα σας κάψει η φωτιά των υπηρεσιών σαν «αντισημίτες»!) το πράγμα είναι σαφές. «Υπάρχει απόφαση ότι κάθε αίτηση για είσοδο στο ισραήλ με σκοπό την ιατρική φροντίδα που γίνεται από ενεργούς τρομοκράτες ή διαδηλωτές που συμμετείχαν σε βίαιες πράξεις κοντά στον φράκτη, θα απορρίπτονται αμέσως» απάντησε ο εκπρόσωπος της cogat, του γραφείου τύπου του κατοχικού ισραηλινού στρατού, σε σχετικό ρώτημα του al-Jazzera.

Ο εντελώς παράλυτος 22χρονος Sari al-Shubaki, σε βάρος του οποίου ξέρουμε πολλούς ντόπιους που διαθέτουν τόσους τόνους κυνισμού, αναισθησίας, υποκρισίας και ελάχιστα κρυμμένου κανιβαλισμού ώστε ακόμα κι αν ήταν 200.000 στη θέση του πάλι τα ίδια κακουργηματικά θα έλεγαν για να τους θάψουν όλους ζωντανούς, αυτό ο νεαρός παλαιστίνιος λοιπόν, αύριο ή μεθαύριο μπορεί να πεθάνει. (Αλλά και πώς να ζήσει;)

Τουλάχιστον, όμως, θα έχει πετύχει μια αναγνώριση, που ασφαλώς την προσπεράσατε στην πιο πάνω κατοχική ανακοίνωση, αν και δεν θα έπρεπε: εκτός απ’ τους «τρομοκράτες» παλαιστίνιους, καταδικασμένοι σε εκτέλεση απ’ τους αγαπημένους ισραηλινούς στρατόμπατσους είναι και «διαδηλωτές που συμμετέχουν σε βίαιες πράξεις»…

Καταλαβαίνει κανείς;

Καμπάνια Μ15 + / Μέση Ανατολή

Τρίτη 19 Ιούνη. Στην προσπάθεια να συγκρατηθεί το ιορδανικό βασίλειο στην τροχιά της «τελικής λύσης» για τους παλαιστίνιους, όπως την μεθοδεύουν Ουάσιγκτον, Τελ Αβίβ, και Ριάντ, ο (θα έπρεπε με σιδερένια μπάλα στο πόδι) ισραηλινός πρωθ. Netanyahu πέταξε χτες ως το Αμμάν. Για ποιον λόγο; Για να «διαβεβαιώσει» τον Abdullah τον B ότι «το ισραήλ θα σεβαστεί το καθεστώς των ιερών τόπων στην Ιερουσαλήμ» – δηλαδή του al-Aqsa….

Παρακολουθούμε το ζήτημα… Αλλά θα δίναμε λιγότερο από 1% πιθανότητες ο εκπρόσωπος του φασιστικού, απαρτχάιντ ισραηλινού καθεστώτος να «υποσχέθηκε» ή να «εγγυήθηκε» οτιδήποτε σε ένα αδύναμο (οικονομικά και στρατιωτικά) καθεστώς σαν το ιορδανικό. Το «απείλησε» ταιριάζει πολύ περισσότερο στις περιστάσεις.

Πίσω απ’ τα κάγκελα

Τρίτη 19 Ιούνη. Για όποιον θα αναγνώριζε κάποια αξία στις κάλπες και στις ψήφους (a big “if”)… και θα συμμετείχε στις επερχόμενες τουρκικές εκλογές, τότε το HDP και ο κρατούμενος Selahattin Demitras σαν υποψήφιος πρόεδρος είναι μια έντιμη επιλογή. Ακόμα και σαν “ψήφος διαμαρτυρίας”.

Το HDP είναι το μόνο υπολογίσιμο κόμμα στην τουρκική πολιτική σκηνή που μπορεί να θεωρηθεί σαν «αριστερή σοσιαλδημοκρατία». Όχι με κριτήρια το «πρόγραμμα» του (αν είσαι ένα κόμμα του 8% ή του 10% μπορείς να έχεις ό,τι «κυβερνητικό πρόγραμμα» γουστάρεις) αλλά με κριτήριο τα πολιτικο-πολιτιστικά χαρακτηριστικά των ψηφοφόρων του. Όχι μόνο των κούρδων αλλά και των τούρκων.

Ο Demitras κάνει την προεκλογική του εκστρατεία ενόσω είναι προφυλακισμένος (δεν του έχουν στερηθεί τα πολιτικά δικαιώματα), βασικά μέσω twitter. Δεν είναι, ωστόσο, το μέσο που διαμορφώνει το μήνυμα! Είναι, κυρίως, η έκφραση μιας liberal αριστερής ιδεολογίας, που αφορά και εκφράζει ένα τμήμα της τουρκικής κοινωνίας. Ίσως διαταξικό, αλλά με κέντρο βάρους τμήματα της μεσαίας τάξης.

Ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα για το HDP και τον Demistras δεν ανησυχεί το AKP και τον Erdogan. Δεν «τραβάνε» απ’ την δική τους εκλογική δεξαμενή. Αντίθετα, αδυνατίζει άλλους «αντι-ερντογανικούς» υποψήφιους. Κι εκεί είναι το πρόβλημα (όχι του HDP): ότι η πολιτική κουλτούρα του συντριπτικά μεγαλύτερου μέρους των ψηφοφόρων στην τουρκία, μετά απ’ την 15ετία (και βάλε) της «ανάπτυξης και της ευημερίας» υπό τον Erdogan, έχει ξαναπροσωποποιηθεί / γηπεδοποιηθεί. Υπέρ ή κατά του νυν προέδρου: τελικά η φυσιογνωμία του και η πολιτική του παρουσία είναι ηγεμονική, ακόμα και σαν «αυτό που αγαπάμε να μισούμε».

Το HDP διαφέρει, εν μέρει επειδή έχει κουρδική αφετηρία, εν μέρει επειδή το έχει αγκαλιάσει ένα τμήμα της κοινωνικής αριστέρας στην τουρκία. Όμως το κοινωνικό υποκείμενο (συμπεριλαμβανόμενων τμημάτων της νέας εργατικής τάξης: υπάρχει τέτοια και στην τουρκία!) στο οποίο αναφέρεται το HDP είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ το 8%. Κι ως τώρα αυτό το υποκείμενο έχει επιδείξει εντυπωσιακή αδυναμία στο να επεξεργαστεί αφενός τα κατάλληλα κινηματικά και αφετέρου τα κατάλληλα πολιτικά / οργανωτικά δεδομένα που θα του επιτρέψουν να γίνει αποτελεσματική (σε μέγεθος και ποιότητα) κοινωνική / πολιτική αντιπολίτευση απ’ τα κάτω.

Το αν θα κερδίσει το AKP / ο Erdogan απ’ τον πρώτο ή απ’ τον δεύτερο γύρο· και το αν το HDP θα ξεπεράσει ή όχι το 10% δείχνει (έτσι λέει η ασταμάτητη μηχανή) μια «παλαιοκομματική» αντίληψη για την πολιτική και τον ανταγωνισμό. Έως πρωτόγονη. Η δυναμική βρίσκεται στο κοινωνικό (πεδίο) – αρκεί τα υποκείμενα να μην κάνουν το τραγικό λάθος της «υπερπολιτικοποίησης», όπως έγινε στον δίκαιο αγώνα για το πάρκο Gezi (ο οποίος, παρεπιπτόντως, ήταν νικηφόρος στο συγκεκριμένο μέτωπο που άνοιξε: το πάρκο σώθηκε… )

Οι πολιτικές περσόνες, όσο επιδραστικές κι αν είναι, περνάνε και φεύγουν. Οι κοινωνικοί μετασχηματισμοί είναι διαρκείς – και πάντα ανολοκλήρωτοι, πάντα ανοικτοί στην Α ή στην Β εξέλιξη…

Urban kayak

Τρίτη 19 Ιούνη. Αφού η Αθήνα μπήκε στον χάρτη του διεθνούς «τουρισμού πόλεων» (ανάθεμα!) κι αφού οι έλληνες κατεβάζουν διαρκώς επιχειρηματικές τουριστικές ιδέες, ίσως πρέπει να τύχει σημασίας κι αυτή. Την προσφέρουμε (καθόλου αφειλοκερδώς, αν πιάσει!!!): urban kayak!

Πρωτεύουσα χωρίς αποχετευτικό σύστημα της προκοπής, που με κάθε μπουρίνι «οι δρόμοι γίνονται ποτάμια»; Χμμμμ… Υπάρχει ψωμί εδώ! Αυτά τα urban αθηναϊκά ποτάμια, που τρέχουν πάνω απ’ τις γνωστής ποιότητας και μορφολογίας αθηναϊκές ασφάλτους, ανάμεσα σε γνωστής ικανότητας έλληνες οδηγούς ι.χ., είναι extreme sport ακόμα κι αν προσπαθείς να την παλέψεις πάνω σε δύο ρόδες. Πόσο μάλλον αν πλέεις με κουπί.

Αναγνωρίζουμε μια δυσκολία στο να οργανωθεί το πράγμα με ευρωπαϊκές προδιαγραφές, έγκαιρες κρατήσεις, κλπ: δεν είναι γνωστές από μέρες πριν οι ημερομηνίες των μπουρινιών / πλημμυρών. Απ’ την άλλη μεριά, απ’ τους πρώτους που θα ενδιαφερθούν γι’ αυτό το σπάνιο είδος σπορ εξτρεμισμού μέχρι την εκατοστή φουρνιά, οι τολμηροί θα (πρέπει να) είναι τόσο aficionados, ώστε να κλείνουν (έστω: φτηνή) παραμονή στην Αθήνα «τυφλά» μέσα στο χειμώνα, την άνοιξη, το καλοκαίρι, το φθινόπωρο. Με το kayak τους σε πλήρη ετοιμότητα και μια ηλεκτρονική εφαρμογή που να τους ενημερώνει σε πραγματικό χρόνο ποια περιοχή έχει αρχίσει ήδη ή πρόκειται σε λίγο να γεμίσει ρέματα όταν σκάσει η νεροποντή.

Μπορεί να υπάρχουν κι άλλα τεχνικά ζητήματα που μας διαφεύγουν· έχουμε, όμως εμπιστοσύνη ότι θα λυθούν. Κι όλοι, ντόπιοι επιχειρηματίες της «νέας οικονομίας» και ριψοκίνδυνοι πελάτες θα είναι ευχαριστημένοι.

Αν πάνω σε δύο ρόδες, με σκατά μεροκάματο, είσαι υποχρεωμένος να το υποστείς, γιατί να μην πληρώσεις να το διασκεδάσεις, έτσι όπως θα σε κατεβάζει το ρέμα κάτω απ’ το σταθμό των Άνω Πατησίων, ή θα σε ρίχνει στην Πανόρμου (για παράδειγμα), – ε;

Χωρίς καμία «παράδοση», τραβώντας selfie – ουάου!!!