Ο κακός καιρός

Σάββατο 29 Σεπτέμβρη. Γιατί βαφτίζουν τα καιρικά φαινόμενα με ανθρώπινα ονόματα; Είναι ανιμισμός; Είναι υπολογισμός; Μάλλον ένας συνδυασμός τους.

Το να αποκαλείς έναν τυφώνα «Κατερίνα» μπορεί να μην τον κάνει λιγότερο επικίνδυνο, τον κάνει όμως περισσότερο οικείο – στις καθημερινές κουβέντες. Ένα θηρίο χωρίς όνομα είναι ένα θηρίο που διαφεύγει κάθε «ορισμό». Ένα θηρίο με όνομα έχει, τουλάχιστον, «κατακτηθεί» συμβολικά. Βαφτίζοντας κάτι δηλώνεις μια ορισμενη συμβολική κυριότητα πάνω του…

Ακόμα κι αν είναι έτσι, δεν πρόκειται για μια διαδικασία απ’ τα κάτω. Το αντίθετο. Τα βαφτίσια γίνονται από ειδικούς· ίσως παρόμοιους μ’ εκείνους που φτιάχνουν τα εμπορικά ονόματα των μοντέλων των αυτοκινήτων, ανάλογα με τις γλωσσικές παραδόσεις (και τις στοματικές κοιλότητες) των εν δυνάμει αγοραστών, ανά αγορά. Πράγμα που σημαίνει ότι η ονοματοδοσία ορισμένων καιρικών φαινομένων είναι psy-op· ψυχοσυναισθηματική επιχείρηση κατευνασμού πιθανών «ακραίων» αντιδράσεων των πληθυσμών. Αμερικανιά μεν, όμως ποιος χρειάζεται κάτι παραπάνω;

Άλλο να ονομάζεται ένας τυφώνας “Ζορμπάς» (γελοίο σαν έμπνευση, αποτελεσματικό ψυχο-πολιτικά) και άλλο VT 602! Ύστερα μπορεί να βαφτίζονται οι εκρήξεις των ηφαιστείων· ίσως και οι σεισμοί. Με ονόματα (πεθαμένων) ποδοσφαιριστών ή άλλων megastars του θεάματος.

Τι άλλο θα απομείνει να βαφτιστεί; Ίσως οι βομβαρδισμοί με ατομικές βόμβες… (Έχει γίνει· έτσι ξεκίνησε το πράγμα…)

Μπλοκ του Βλαδιβοστόκ

Σάββατο 29 Σεπτέμβρη. Στην τελευταία συνεδρίαση του συμβουλίου ασφαλείας του οηε, σε επίπεδο υπ.εξ., ο αμερικάνος πρώην αρχιασφαλίτης Mike Pompeo επανέλαβε το ποίημά του: οι κυρώσεις κατά της βόρειας κορέας θα αρθούν μόνο όταν αποπυρηνικοποιηθεί εντελώς. Ο κινέζος Wang Yi και ο ρώσος Sergei Lavrov είπαν το ανάποδο ποίημα: οι αποφάσεις του οηε προβλέπουν μετριασμό των κυρώσεων αν η Πγιονγκγιάνγκ γίνει συνεργάσιμη. Και το δείχνει, με το παραπάνω…

Πεκίνο και Μόσχα δεν μπορούν να άρουν τις κυρώσεις, εφόσον η Ουάσιγκτον βάζει βέτο. Όπως, όμως, παρατηρούν κάποιοι, ενώ ο οηε μπορεί να επιβάλει κυρώσεις δεν έχει μηχανισμό για να αναγκάσει τα κράτη μέλη του να τις εφαρμόζουν. Κι από την στιγμή που Μόσχα και Πεκίνο έχουν δηλώσει με τον πιο επίσημο τόνο, στο πιο επίσημο σημείο της διεθνούς διπλωματικής γραφειοκρατίας, ότι είναι αντίθετες με την παράταση των κυρώσεων, δεν απομένει παρά να κάνουν πράξη τις απόψεις τους. Αφήνοντας στην Ουάσιγκτον (που έχει χεσμένο τον οηε) να βρει τον τρόπο να εμποδίσει μια τέτοια «παραβίαση» / μη παραβίαση.

Φαίνεται πιο δυναμικό απ’ το να παλεύει (στην παρανομία) μόνη της η Σεούλ. Μένει να φανεί – τι και πως…

Ένας απ’ τους καραγκιόζηδες

Σάββατο 29 Σεπτέμβρη. Ο (θάπρεπε – νάναι – βαθιά – στη – μπουζού) πρωθ. του ισραηλινού απαρτχάιντ Νetanyahu δοκίμασε άλλη μια performance στη συνέλευση του οηε, κατηγορώντας την Τεχεράνη για μυστικές αποθήκες με μυστικό πυρηνικό υλικό – για βόμβες φυσικά. Έδειξε αεροφωτογραφίες με βελάκια, και – αυτονόητο – δεν έχασε την ευκαιρία να υμνήσει την αποτελεσματικότητα της mossad του. Που όλα τα ξέρει, κι όλα τα μαχαιρώνει.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο (θάπρεπε – να – σαπίζει – σε – μπουντρούμι) ισραηλινός πρωθ. προσπαθεί να παίξει τον ρολάκο του απειλούμενου απ’ το «κρυφό» πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν· για να δικαιολογήσει το γιατί όλα όσα κάνει η Ουάσιγκτον εναντίον της Τεχεράνης (κι όσα θα ήθελε να γίνουν στο μέλλον) είναι απόλυτα δικαιολογημένα. Δεν παράλειψε να οικτίρει τους ευρωπαίους που έχουν ξελογιαστεί απ’ τα οικονομικά κάλλη του ιρανικού καπιταλισμού και δεν βλέπουν αυτά που βλέπουν τα δικά του μάτια.

Δυστυχώς για τον καραγκιόζη μεν με αλυσοπρίονο δε Netanyahou (και τον Lieberman, και όλη την υπόλοιπη συμμορία) τον διέψευσαν (ανώνυμα…) οι συμμαχικές αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Τα ξέρουμε αυτά τα σημεία (που έδειξε στις αεροφωτογραφίες) και είναι γεμάτα από χαρτιά· σίγουρα όχι με κάτι που θα μπορούσε να θεωρηθεί παραβίαση της συμφωνίας 5+1 δήλωσαν στο reuters.

Υπάρχει κάτι ευχάριστο σ’ αυτές τις καταγγελίες: προκαλούν γέλια έως χασμουρητά διεθνώς. Υποθέτουμε ότι δεν είναι αυτό που επιδιώκει το ισραηλινό κρατικό φασισταριό.

Ούτε το ελληνικό.

Ελληνικός ιμπεριαλισμός

Σάββατο 29 Σεπτέμβρη. Αν βάλει κανείς δίπλα δίπλα τις τωρινές πολιτικές βιτρίνες της συμμαχίας Ουάσιγκτον – Αθήνας – Τελ Αβίβ – Καΐρου – Ριάντ θα έχει έναν θίασο παλιάτσων γ διαλογής. Αν, όμως, βάλει στη θέση των βιτρινών τους μηχανισμούς και τα κυκλώματα που βρίσκονται πίσω τους, μηχανισμούς καπιταλιστικούς, κρατικούς, παρακρατικούς, μαφιόζικους, η «οικογενειακή φωτογραφία» δείχνει αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα: χασάπηδες διαφόρων κυβικών, διψασμένοι για αίμα.

Στην αργκώ τους του αίμα λέγεται «αναβάθμιση του ρόλου της χώρας». Είτε στην Ουάσιγκτον, είτε στην Αθήνα, είτε στο Τελ Αβίβ, είτε στο Ριάντ, είτε στο Κάιρο, γι’ αυτήν την «αναβάθμιση» αγωνιούν. Προφανώς επειδή τους έχει προκύψει «υποβάθμιση»…

Πως ακριβώς αντιλαμβάνεται ο τενεκεδένιος την γεωπολιτική αναβάθμιση του ελλαδιστάν είναι αδιάφορο. Δεν έχει καμμία σημασία, όπως και τίποτα απ’ αυτά που λέει. Εντολοδόχος είναι, ένας περαστικός κλόουν, μετά τους προηγούμενους και πριν τους επόμενους. Σημασία έχει τι προσδοκούν τα (ελληνικά) αφεντικά του.

Κι εκεί, διαβάζοντας πίσω απ’ τις γραμμές διάφορων αναλύσεων των φερεφώνων του ντόπιου βαθέος κράτους, διαπιστώνουμε μια ελάχιστα συγκρατημένη αμηχανία. Πρώτον, επειδή ο «μεγάλος σύμμαχος» μπορεί να το τραβήξει πολύ μακρύτερα απ’ όσο αντέχουν οι πλάτες του ελληνικού γεωπολιτικού προσοδισμού. Και δεύτερον επειδή ο «μεγάλος σύμμαχος» είναι «σφικτός», έχει γίνει τσιγγούνης στο τι «δίνει». Πίσω απ’ τις κορώνες «ναι, αλλά να πάρουμε σοβαρά ανταλλάγματα» κρύβεται η αγωνία μήπως αυτό το “america first” στα δεδομένα του 21ου αιώνα δεν αφήνει σπουδαία ψίχουλα για τους κολαούζους. Όχι λάθος αγωνία…

Προς το παρόν, πάντως, η φάση βρίσκεται στο «ναι!». Ναι! στην Ουάσιγκτον, ναι! στο Τελ Αβίβ, ναι! στο Κάιρο, ναι! σ’ όποιον υποδείξει το εφοπλιστικό κεφάλαιο και οι κάθε είδους (καθόλου αμελητέοι αριθμητικά και θεσμικά) ντόπιοι λακέδες του.

Ύαινες made in greece

Σάββατο 29 Σεπτέμβρη. Έξι παλαιστίνιους διαδηλωτές (εκ των οποίων οι δύο ανήλικοι 12 και 14 χρόνων) σκότωσε χτες ο ισραηλινός στρατός στη λωρίδα της Γάζας. Τραυμάτισε καμιά 500αριά. Συνολικά οι δολοφονημένοι της «μεγάλης πορείας της επιστροφής» έχουν ξεπεράσει τους 180· ενώ οι τραυματισμένοι (πολλοί σακατεμένοι) φτάνουν τις 20.000.

Καλείται, λοιπόν, η ευαίσθητη ιντελιγκέντσια του λαού και του τόπου να στείλει μια επιστολή (ανοικτή κατά προτίμηση) στο κυτίο παραπόνων του ελληνικού γκουβέρνου, ζητώντας του να κρύψει κάπως την ενίσχυση αιμοβόρων καθεστώτων στην περιοχή.

(Αστειευόμαστε!!! Φυσικά και είναι συνένοχη η «ευαίσθητη ιντελιγκέντσια»!!! Τόσα «προγράμματα πανεπιστημιακών ανταλλαγών» παίζουν με το Τελ Αβίβ… Πληρώνονται οι άνθρωποι. Πληρώνονται σε μετρητά και σε είδος οι διανοούμενοι του κανιβαλισμού….

Αλλά δεν τελειώνει εκεί το πράγμα, έτσι δεν είναι; Πόσο απασχολούν οι κατά καιρούς “επώνυμες δολοφονίες”; Ε, οι “ανώνυμες” Εκεί θα πρέπει αυτή την βδομάδα να απασχολήσουν Εδώ 506 φορές παραπάνω! Ο γνωστός ντόπιος μικροαστισμός ρατσισμός / φασισμός τις στηρίζει κι αυτές…

Ή δεν επιτρέπεται το πένθος και η οργή για τις δολοφονίες των Άλλων λόγω μεροληψίας;)

 

Κορεατική χερσόνησος

Παρασκευή 28 Σεπτέμβρη. Ο Moon συνάντησε μεν το ψόφιο κουνάβι… Αλλά απ’ όσα έχουν γίνει ως τώρα γνωστά δεν δείχνει να πέτυχε κάτι· πέρα απ’ τις ψοφιοκουναβικές φιλοφρονήσεις, του είδους «ο Kim είναι γαμώ τα άτομα» κλπ. Φαίνεται πως οι σωματοφύλακες στην Ουάσιγκτον έχουν ανασυνταχτεί και «αμολάνε» το ψόφιο κουνάβι με κοντό λουρί…

Ευρισκόμενος στη Ν. Υόρκη ο Moon έδωσε συνέντευξη στο fox news· μια προσπάθεια να «πιάσει» τους ψηφοφόρους των συντηρητικών. Αυτό που παρουσίασε εκεί ήταν μια μάλλον μαξιμαλιστική τακτική: εκθίασε την σοβαρότητα και την εντιμότητα του Kim, και μίλησε για «υπογραφή ειρήνης» μεταξύ Ουάσιγκτον και Πγιονγκγιάνγκ, για παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας απ’ την πρώτη στη δεύτερη, ακόμα και για άνοιγμα αμερικανικού προξενείου. Μίλησε και για τις κυρώσεις:

Κινήσεις όπως η αναστολή των στρατιωτικών ασκήσεων που οι ΗΠΑ και η Νότια Κορέα έχουν υιοθετήσει είναι πράγματα που μπορούν να ξαναγίνουν οποιαδήποτε στιγμή. Αν χαλαρώσουμε τις κυρώσεις, μπορούμε απλά να τις ξαναεπιβάλλουμε αν η Βόρεια Κορέα δεν είναι συνεπής στις υποσχέσεις της – είπε. Που σημαίνει: «έλα ρε αδερφέ, χαλάρωσε τις κυρώσεις, κάνε κάτι τέλος πάντων, δεν θα πάθεις τίποτα!!!..»

Αλλά η Ουάσιγκτον δεν σκοπεύει να «κάνει κάτι» – αν κρίνει κανείς απ’ την «επί της οηέδικης συνέλευσης» ομιλία του ψόφιου κουναβιού. «Πρώτα να γίνει η αποπυρηνικοποίηση και μετά τα υπόλοιπα» επανέλαβε – η γραμμή παραμένει σταθερή. Μαζί, φυσικά, με τις χαριτωμενιές «θα ήθελα πολύ να τον ξαναδώ… (τον Kim) … αλλά δεν βιαζόμαστε»….

Να φανταστούμε τα επόμενα πρακτικά βήματα του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ (και ειδικά των δύο κορεών) δεν μπορούμε. Ωστόσο εκτιμάμε ότι η προσπάθεια ρυμούλκησης της Ουάσιγκτον (ή, έστω, του ψόφιου κουναβιού) έχει φτάσει στο «φυσικό» όριό της. Σ’ αυτό το χρονικό σημείο που βρισκόμαστε η Ουάσιγκτον έχει κάνει ένα μόνο πράγμα, κι αυτό επειδή το επέβαλε η Σεούλ: έχει σταματήσει (ή περιορίσει) τις επιθετικές στρατιωτικές ασκήσεις στην κορεατική χερσόνησο. Όμως την αναίρεση των κυρώσεων ή την υπογραφή της συμφωνίας ειρήνης (με όλες τις συνέπειες και τις προεκτάσεις που θα έχει) δεν μπορεί να την επιβάλλει η Σεούλ. Όση γοητεία κι αν επιστρατεύσει, όση διαφήμιση κι αν κάνει στον άλλοτε “little rocket man”.

Συνεπώς το ένα ενδεχόμενο είναι να μείνουν τα πράγματα (πρακτικά) κολλημένα στο σημείο που βρίσκονται τώρα για πολλούς, άγνωστο πόσους μήνες. «Αυτός θέλει μια συμφωνία, εγώ θέλω μια συμφωνία, αν θα χρειαστούν 2 χρόνια, 3 χρόνια ή 5 μήνες δεν έχει σημασία» δήλωσε το ψόφιο κουνάβι, αφήνοντας να εννοηθεί κάτι που δεν είναι ανεδαφικό: η Ουάσιγκτον (που δεν θέλει καμία συμφωνία…) δεν βιάζεται…

Αυτό, ωστόσο, δεν συμφέρει κανέναν στην κορεατική χερσόνησο, στη Μόσχα ή στο Πεκίνο. Υπάρχει η πολύτιμη εμπειρία του παρελθόντος: βήματα είχαν γίνει και άλλοτε, όμως κάποια στιγμή η Ουάσιγκτον κλωτσούσε την καρδάρα και ξαναφόρτωνε στρατιωτικά. Μάλλον το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ είναι που βιάζεται να φτάσει σ’ εκείνο το σημείο όπου «κάθε οπισθοχώρηση θα είναι αδύνατη». Το δεύτερο ενδεχόμενο λοιπόν είναι να επιχειρηθούν βήματα παράκαμψης των κυρώσεων, ώστε η Πγιονγκγιάνγκ να αρχίσει να έχει χειροπιαστό (οικονομικό) όφελος απ’ τις ως τώρα κινήσεις της. Και, ουσιαστικά, να αρχίσει να μορφοποιείται αυτό που είναι ο πυρήνας της στρατηγικής του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ: ο σταδιακός παραμερισμός της Ουάσιγκτον κατ’ αρχήν σε ότι αφορά την κορεατική χερσόνησο.

Έχουμε χειροκροτήσει την ως τώρα ευέλικτη και ευφάνταστη τακτική του μπλοκ του Βλαβιβοστόκ. Περιμένουμε την συνέχειά της…

Σινο-αμερικάνικα

Παρασκευή 28 Σεπτέμβρη. Στο «μεγάλο σόου» του (ήταν για μια μέρα προεδρεύων του συμβουλίου ασφαλείας του οηε) το ψόφιο κουνάβι είχε να πει διάφορα ψυχοπαρανοϊκά και για το Πεκίνο. Ότι, για παράδειγμα, ανακατεύεται στις επερχόμενες ενδιάμεσες εκλογές – εναντίον του φυσικά… Αλλά, συνεντευξιαζόμενος στη συνέχεια, ότι «Ο Xi είναι φίλος μου, έχουμε πολύ καλή σχέση… αλλά και να μην είναι, η κίνα έχει απόλυτο σεβασμό για το πολύ, πολύ μεγάλο μυαλό του Ντόναλντ Τράμπ… Δεν ξέρουν τι να κάνουν απέναντί μου…»

Η αλήθεια είναι ότι το Πεκίνο έχει πάθει τέτοια πλάκα με την ευφυία του ψόφιου κουναβιού ώστε το καθεστώς και οι οπαδοί του σκέφτονται να τα παρατήσουν όλα και να φτιάξουν μια τεράστια china town μετακομίζοντας στις ηπα… Όμως αυτό το σχέδιο δεν το έχουν πει σε κανένα, για ευνόητους λόγους. Αντίθετα, εκείνος που είπε ότι στο Πεκίνο ακούνε «σκέψη Τραμπ» και παθαίνουν (που λέει ο λόγος) τραμπ-άκουλο ήταν ο Michael Pillsburry, διευθυντής ενός συντηρητικού αμερικανικού think tank. Ε, δεν είναι λογικό ένας κοτζάμ ψοφιοκούναβος αμερικάνος πρόεδρος να απολαμβάνει τις κολακείες απ’ όπου κι αν προέρχονται;

Πάντως το Πεκίνο διαμήνυσε χτες στην Ουάσιγκτον να μην τολμήσει να εξοπλίσει την ταϊβάν· με έναν τόνο που κάθε άλλο παρά σεβασμό στον ψοφιοκουναβικό εγκέφαλο δείχνει…

Προστατευτισμός

Παρασκευή 28 Σεπτέμβρη. Θα πει κάποιος ότι «όμως ο αμερικανικός καπιταλισμός έχει το υπερόπλο των δασμών και των κυρώσεων, με το οποίο θα γονατίσει τον κινεζικό»… Αν πέφτετε πάνω σε τέτοιες πανηγυρικές αναλύσεις να τους βάζετε αστερίσκο: και στα «οικονομικά», όπως παντού στη δημαγωγία και στην προπαγάνδα, υπάρχουν άπειρες πληρωμένες γραφίδες και πληκτρολόγια – χωρίς να το φωνάζουν πως είναι τέτοια και χωρίς να φαίνονται.

Η αλήθεια είναι πως τα πράγματα δεν εξελίσσονται τόσο ευνοϊκά για τον αμερικανικό καπιταλισμό· δικαιώνοντας εκείνους που υποστηρίζουν ότι ο προστατευτισμός είναι μια συνταγή όπου όλοι, αργά ή γρήγορα, μένουν πεινασμένοι, άσχετα με το αν χαϊδεύουν τα στομάχια τους.

Οι αμερικάνοι συντηρητικοί ξεκίνησαν τον πόλεμό τους με σκοπό να μειώσουν το εμπορικό έλλειμμα περιορίζοντας τις εισαγωγές και αυξάνοντας τις εξαγωγές των homemade εμπορευμάτων. Μερικούς μήνες μετά, για τον μήνα Αύγουστο, περίμεναν ένα (μηνιαίο) εμπορικό έλλειμμα στα 70,6 δις δολάρια. Έπεσαν έξω! Ήταν 75,8 δις, ελάχιστα πιο κάτω απ’ το μηνιαίο ρεκόρ του αμερικανικού εμπορικού ελλείμματος, που ήταν 76,025 δις τον Ιούλη του 2008…

Πως έγινε αυτό; Οι αμερικανικές εξαγωγές μειώθηκαν κατά 1,6% τον Αύγουστο (σε σχέση με τον Ιούλιο) αφού αντίμετρα στον αμερικανοκίνητο εμπορικό πόλεμο παίρνουν διάφοροι, απ’ την κίνα (που το λέει) ως την ε.ε. (που δεν το φωνάζει, επειδή έχει διάφορα κόλπα εκτός από δασμούς). Οι εισαγωγές, επίσης, αυξήθηκαν ελαφρά κατά 0,7% (με μια αξιοσημείωτη αύξηση κατά 3,2% στα είδη αυτοκινήτου): το ισχυρό δολάριο τις διευκολύνει…

Υπάρχει και συνέχεια. Ανάμεσα σ’ αυτούς που ανησυχούν σοβαρά για τα «προστατευτικά» μέτρα είναι … η ένωση των αμερικάνων αυτοκινητοβιομηχάνων! Οι δασμοί που έχουν ήδη επιβληθεί στις εισαγωγές αλουμινίου και ατσαλιού προσθέτουν περίπου 250 δολάρια στο κόστος κατασκευής κάθε αυτοκινήτου. Αλλά αυτό είναι μικρό ποσό σε σχέση με το τι θα γίνει αν η Ουάσιγκτον κλιμακώσει κι άλλο τους δασμούς στις εισαγωγές απ’ την κίνα. Γιατί απ’ την κίνα εισάγονται πολλά εξαρτήματα των αμερικανοκατασκευαζόμενων αυτοκινήτων, από ζάντες και λάστιχα μέχρι φίλτρα – κι ας μην αναφέρουμε τις σπάνιες γαίες / πρώτες ύλες. Αν συνεχίσει ο «εμπορικός πόλεμος» οι τιμές καταναλωτή εντός ηπα για ι.χ. φτιαγμένα εκεί θα αυξηθούν από 1,300 έως 5,800 δολάρια – ανάλογα με το μοντέλο.

Απ’ την άλλη μεριά, πριν αρχίσει το «μπουμ» του «εμπορικού πολέμου», το Πεκίνο είχε δεσμευτεί ότι θα μειώσει τους δασμούς στις εισαγωγές των αμερικανικών αυτοκινήτων από 25% σε 15%. Τώρα τους ανέβασε στο 40%, δίνοντας μεγάλη χαρά τους ευρωπαίους και ασιάτες κατασκευαστές, και ρίχνοντας σε μελαγχολία τους αμερικάνους, σε ότι αφορά την κινεζική αγορά.

Είναι αλήθεια: εκτός απ’ το Πεκίνο πολλοί ακόμα αρχίζουν να θαυμάζουν τους very, very large brains απ’ το αμέρικα…

Μέση Ανατολή

Παρασκευή 28 Σεπτέμβρη. Η HTS, η μεγαλύτερη και πιο εμπειροπόλεμη αντικαθεστωτική οργάνωση στον θύλακα του Idlib (proxie του Ριάντ) δεν έχει κάνει ακόμα επίσημη δήλωση για την συμφωνία Άγκυρας – Μόσχας… Αυτό σημαίνει ότι οι τουρκικές υπηρεσίες συνεχίζουν να «δουλεύουν διαπραγματευόμενες». Μη διασταυρωμένες αναφορές σημειώνουν ότι το «δύσκολο μέρος» αυτών των διαπραγματεύσεων είναι η «τύχη» των μη σύριων οπλαρχηγών που βρίσκονται στον θύλακα. Παρόμοιες μη διασταυρωμένες αναφορές υποστηρίζουν ότι έχει αρχίσει η «μετακόμισή» τους σε τουρκικό έδαφος – μαζί με τις οικογένειές τους… Εννοείται πως αν αυτό ισχύει μετακομίζουν χωρίς τα όπλα τους, και όχι για να γυρίσουν στους τόπους καταγωγής τους…

Περισσότερο εξακριβωμένο (και αναμενόμενο, τουλάχιστον απ’ την ασταμάτητη μηχανή) είναι το ότι οι «φιλο-τούρκοι» ένοπλοι στο Idlib πιέζουν την HTS, επιτιθέμενοι και καταλαμβάνοντας διάφορες θέσεις της εδώ κι εκεί. Θα πρέπει να υπάρχει κάποια σύγχιση στις γραμμές των “σκληροπυρηνικών” (ή συμφωνίες κάτω απ’ το τραπέζι) αν ισχύει ότι διάφοροι κατά τόπους οπλαρχηγοί της HTS παραδίδουν εαυτούς, τους δικούς τους και τα όπλα τους, χωρίς αντίσταση.

Σε κάθε περίπτωση, ως τις 15 Οκτώβρη που είναι το τωρινό χρονικό όριο για την έναρξη εφαρμογής της συμφωνίας Άγκυρας – Μόσχας υπάρχουν ακόμα δυο–και–κάτι γεμάτες βδομάδες. Χρόνος αρκετός – για οτιδήποτε…

Εν τω μεταξύ υπάρχει μεγάλη αεροπορική / μεταγωγική κινητικότητα στην περιοχή. Ρωσικά μεταγωγικά μεταφέρουν εξοπλισμό διαφόρων ειδών προς την συρία… Iρανικά μεταγωγικά κάνουν το ίδιο προς την Χεζμπ’ αλλάχ… Και τουρκικός στρατός συνεχίζει να μαζεύεται σε διάφορα φυλάκια στο Idlib…

Μιλώντας γενικά είναι αυτό που λέγεται “εξοπλιζόμαστε για την ειρήνη”…

Οδηγίες για βόλτα στο σκοτάδι

Πέμπτη 27 Σεπτέμβρη. Θυμίσου, κοίτα τ’ αστέρια κι όχι τα πόδια σου: αυτό συμβουλεύει μια φεστιβαλική αφίσα / πρόσκληση «αντίστασης»…

Θα πρέπει να έχουν περάσει αιώνες, πολλοί αιώνες, από τότε που ένας τούρκος ποιητής, ο Ναζίμ Χικμέτ, έγραψε τα παρακάτω (μελοποιήθηκαν στα μέρη μας πριν από αιώνες επίσης, κάπου στα ‘70s συγκεκριμένα, απ’ τον Θάνο Μικρούτσικο· και πρωτοτραγουδήθηκαν απ’ την Μαρία Δημητριάδη):

Και να, τι θέλω τώρα να σας πω
Μες στις Ινδίες, μέσα στην πόλη της Καλκούτας,
φράξαν το δρόμο σ’ έναν άνθρωπο.
Αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο `κει που εβάδιζε.
Να το λοιπόν γιατί δεν καταδέχουμαι
να υψώσω το κεφάλι στ’ αστροφώτιστα διαστήματα.
Θα πείτε, τ’ άστρα είναι μακριά
κι η γη μας τόση δα μικρή.

Ε, το λοιπόν, ό,τι και να είναι τ’ άστρα,
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω.
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει,
είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε.

Πράγματι, θα πρέπει να έχουν περάσει αιώνες “φωτός”… Ή, ίσως, πολιτικού σκότους. Αυτού του επιτήδεια φωταγωγημένου σκοταδιού που έκανε τα πάντα σχετικά με τον κοινωνικό / ταξικό ανταγωνισμό να φαίνονται (και να είναι) “PR”. Δημόσιες σχέσεις, διαφήμιση, promotion…

Γιατί να συμβουλέψεις κάποιον να μην κοιτάει μπροστά και γύρω του, να μην κοιτάει τον ορίζοντα, αν δεν θέλεις να τον σέρνεις απ’το μανίκι ενόσω ασχολείται με τα ζώδια;