Δευτέρα 3 Σεπτέμβρη. Καλού κακού υψηλόβαθμοι καραβανάδες απ’ το ιράκ, το ιράν, την συρία και την ρωσία συναντήθηκαν χτες στη Βαγδάτη. Δεν τολμάμε καν να σκεφτούμε τι κουβέντιασαν στο κοινό επιχειρησιακό αρχηγείο τους… Μήπως για την έλλειψη παιδικών σταθμών στην Αθήνα; Μήπως για τους ιταλούς φασίστες;
Μπαααα…. Οι δουλειές τους είναι εκεί γύρω…
(φωτογραφία: αυτό το ανθοστόλιστο πτώμα μες τη μέση τίνος είναι;)
Δευτέρα 3 Σεπτέμβρη. Ενώ η Ουάσιγκτον ψάχνει τρόπους να ανασχέσει την επέκταση της επιρροής του κινεζικού καπιταλισμού, ο πολιτικός του εκπρόσωπος (ο πρόεδρος Xi Jinping) αλωνίζει την περίμετρο, με μια ένταση που κανένας αμερικάνος πρόεδρος δεν θα φανταζόταν. Ο Xi όργωσε μια σειρά αφρικανικών κρατών (αγκόλα, αιθιοπία, σενεγάλη, ρουάντα) υπογράφοντας εμπορικά / επιχειρηματικά deal – με τον τόνο. Όλα αυτά πριν την πραγματοποίηση του διήμερου «φόρουμ συνεργασίας κίνας – αφρικής» (focac) που ξεκινάει σήμερα στο Πεκίνο, στο οποίο θα συμμετάσχουν όλες οι πολιτικές βιτρίνες των αφρικανικών κρατών, δεκάδες αντιπρόσωποι άλλων κρατών και εκπρόσωποι του οηε. Καθόλου λίγοι καλεσμένοι!!!
Είναι η ενδοκαπιταλιστική εκδίκηση ένα πιάτο που τρώγεται και ξανατρώγεται κρύο; Ο κινεζικός καπιταλισμός / ιμπεριαλισμός έχει έναν μοναδικό τρόπο να κλείνει δουλειές “αμοιβαία επωφελείς” με οποιοδήποτε καθεστώς: απλά δεν κάνει αδιάκριτες ερωτήσεις. Just business… Ο κακός μπελάς (αμερικάνοι, γάλλοι, βέλγοι και άλλοι προσπαθούν να ελέγξουν τις πρώην αφρικανικές αποικίες τους με deal αλλά και στρατούς) είναι ότι η μαύρη ήπειρος είναι μεγάλη πηγή πρώτων υλών για βιομηχανική χρήση – και ο κινεζικός καπιταλισμός έχει βάλει χοντρό και βαρύ χέρι σ’ αυτές τις πρώτες ύλες. Ο ακόμα χειρότερος είναι ότι ο γέροντας Brzezinski στο μοναδικό έργο της ωριμότητάς του, την «Μεγάλη Σκακιέρα», είχε προβλέψει (ή ανησυχήσει) πως όποιος ελέγχει την ευρασία θα ελέγξει και την αφρική. Μπορεί να είναι ακόμα κάπως νωρίς για οριστικά συμπεράσματα, αλλά δεν είναι και αργά: πριν αλέκτωρ φωνήσαι…
(Υπάρχει κάτι που για καιρό θεωρούνταν θρύλος μέχρις ότου αποδείχθηκε στέρεο ιστορικό γεγονός. Τον 14ο και τον 15ο αιώνα, αισθητά πριν τα ευρωπαϊκά βασίλεια αρχίσουν να χρηματοδοτούν εξερευνήσεις – του – κόσμου, το κινεζικό ναυτικό είχε ταξιδέψει και ουσιαστικά «κατακτήσει» όλο τον πλανήτη – εκτός απ’ την ευρωπαϊκή ήπειρο. Την αφρική, τη νότια ασία, και τα δύο κομμάτια της αμερικανικής ηπείρου, την αυστραλία… Οι κινεζικοί χάρτες της περιόδου είναι εξαιρετικής ακρίβειας, πράγμα που δείχνει σπουδαίες γνώσεις αστρονομίας, άγνωστες τότε, και για πολύ καιρό, στην ευρώπη. Ο κινέζος ναύαρχος (και εξερευνητής, και διπλωμάτης) Zheng He (1371 – 1433) είναι εμβληματική προσωπικότητα αυτών των ταξιδιών / εξερευνήσεων / εμπορικών διπλωματικών αποστολών.
Πρώτα ο θρύλος και μετά η ιστορική έρευνα δείχνουν δύο πράγματα. Πρώτον ότι το μέγεθος και το know how των κινεζικών (πολεμικών) πλοίων ήταν ασύλληπτο για τους ευρωπαίους. Σα να συγκρίνεις υπόγειο με πολυκατοικία… Και δεύτερον, ότι οι κινεζικές αρμάδες, σε όποιον τόπο έπιαναν ξηρά, δεν έκαναν ούτε πόλεμους ούτε κατακτήσεις. Έκαναν δώρα, ακριβά δώρα, χρυσάφι και πορσελάνες στους τοπικούς ηγεμόνες, προσφέροντάς τους την κινεζική φιλία. Εννοείται άσχετα από εμφάνιση, ισχύ ή επικράτεια: και στους αφρικάνους φυλάρχους….
Ήταν μια παραξενιά της ιστορίας ότι μια αλλαγή στο αυτοκρατορικό πόστο στην «ιερή πόλη», και συγκεκριμένα η ενθρόνιση του Xuande (1426 – 1435) οδήγησε στην απαγόρευση όλων αυτών τα ναυτικών ταξιδιών και οποιασδήποτε σχέσης με τον υπόλοιπο κόσμο. Η εξήγηση είναι εντυπωσιακή: η αυτοκρατορική αυλή φοβήθηκε πως το ναυτικό της και οι αξιωματικοί του θα αποκτήσουν μέσω των γνώσεών τους για τον κόσμο υπερβολική αυτοπεποίθηση, και ότι θα αμφισβητήσουν αργά ή γρήγορα την αυτοκρατορική αυθεντία.
Παραλίγο ο πλανήτης να μην ήταν ούτε αγγλικός, ούτε ισπανικός, ούτε πορτογαλλικός, ούτε ολλανδικός, ούτε βελγικός, ούτε γαλλικός – ούτε, φυσικά αμερικανικός!… Παραλίγο ο πλανήτης να ήταν κινεζικός απ’ τον 14ο αιώνα ήδη!
Η φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων ανακόπηκε τότε για «εσωτερικούς δυναστικούς λόγους». Αλλά στο Πεκίνο δεν έχουν ξεχάσει καθόλου την τέχνη του να «κάνεις εμπορικούς / οικονομικούς» φίλους όπου τους χρειάζεσαι. Ας πούμε (και) στην Αφρική.
Κι αν η πρακτική εφαρμογή αυτού του know how άργησε 600 χρόνια, τι σημασία έχει αν έχεις συνεχή ιστορία 5.000 χρόνων;)
(φωτογραφία πάνω: ο νοτιοαφρικάνος πρόεδρος Cyril Ramaphosa στο Πεκίνο χτες, για το φόρουμ – και όχι μόνο. Νότια αφρική και κίνα ανήκουν στις BRICS, που σημαίνει ότι έχουν διάφορα να κουβεντιάσουν, τέτοιους καιρούς…
φωτογραφία κάτω: ντεκόρ για την υποδοχή των αφρικανικών αντιπροσωπειών.)
Δευτέρα 3 Σεπτέμβρη. Είναι μόνο μια στιγμή της ιστορίας αλλά έχουμε υποχρεώση να την μνημονεύσουμε. Πολύ περισσότερο επειδή ο γιγάντιος ογκόλιθος, ο αγαπημένος μας Nick the greek, o υπουργός εξωτερικών που άνετα καταπίνει τις καμήλες και τα καραβάνια αμάσητα αν αυτό τον διατάξουν, είχε διατυπώσει πριν τρία χρόνια, σε «επίπεδο ε.ε.», την σοφή πρόβλεψη: μην κατηγορείτε το καθεστώς Sisi στην αίγυπτο και μην του επιβάλετε κυρώσεις και ποινές… Είναι ο αναγκαίος δρόμος προς τον εκδημοκρατισμό…
Ε, λοιπόν, ο σύμμαχος της Αθήνας δεν κάνει απλά βήματα αλλά δρασκελιές προς τον «εκδημοκρατισμό», όπως ακριβώς το είπε ο έλληνας ογκόλιθος. Τι δρασκελιές; Άλματα τριπλούν κάνει!!! Υπέγραψε πρόσφατα νόμο (που είχε εγκριθεί απ’ το κοινοβούλιό «του» απ’ τον Ιούλη) σύμφωνα με τον οποίο όποιος αιγύπτιος με λογαριασμό στα social media έχει πάνω από 5.000 «followers» είναι ύποπτος για αντεθνική δράση, και θα τίθεται υπό παρακολούθηση. (Και με τους 4.900, και με τους 4.000, και με τους 3.500 το ίδιο ισχύει, απλά η παρακολούθηση γίνεται χάρη στον «υπερβάλλοντα ζήλο» των αιγύπτιων κυβερνόμπατσων, στα όρια του νόμου…).
Υπέγραψε, επίσης, ένα νόμο που προβλέπει (με δικάστικη απόφαση… ουάου!!!) την απαγόρευση οποιουδήποτε site ή άλλου ιντερνετικού φαινομένου απειλεί την εθνική ασφάλεια του καθεστώτος· ή την «οικονομία». Αυτοί που διαχειρίζονται ή επισκέπτονται τέτοια αντεθνικά site θα πηγαίνουν φυλακή πληρώνοντας και τσουχτερά πρόστιμα. Πριν την υπογραφή του νόμου είχαν απαγορευτεί 500 sites. Μετά; Ακόμα και τα site πρόγνωσης καιρού θα πρέπει να προσέχουν μην και κάνουν καμιά αντεθνική πρόβλεψη…
Το καθεστώς Sisi παραπέει, γι’ αυτό αγριεύει. Αλλά οι συμμαχίες είναι συμμαχίες, οπότε το φαιορόζ γκουβέρνο, πιστός υπηρέτης της εθνικής γραμμής, μπορεί να περηφανεύεται ότι ο Sisi είναι ένα από «τα δικά μας καθάρματα».
Μόλις μας δώσουν 30 ευρώ αύξηση στο βασικό μισθό υποσχόμαστε ότι θα ξεχάσουμε πόσο καθάρματα είναι οι ίδιοι, του ελληνικού γκουβέρνου! Γιατί ναι, τόσο φτηνοί είμαστε!!! Με ένα ευρώ (μικτά…) την ημέρα όχι ψήφο αλλά και το άλλο (φτου φτου φτου, πιπέρι στο στόμα μας… τέλος πάντων “που λέει ο λόγος”) δίνουμε!!!
Υπάρχει αντίρρηση για την φτήνια;
(φωτογραφίες: πάνω του 2014, κάτω του 2015. «Παλιές» βέβαια (;;;;) αλλά τις βάζουμε επειδή παίζει πολύ αλτσχάιμερ-από-πρόθεση, και μπορεί κάποιοι να παριστάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν τι πάει να πει «εθνική γραμμή» του ελληνικού κράτους / κεφάλαιου / παρακράτους.
Ο Σαμαράς είναι δοκιμασμένα “αντιμητσοτακικός”… Αν ήταν και λιγάκι πιο “καραμανλικός” άνετα έβλεπε υπουργείο. Ο ψεκασμένος, δηλαδή, καλύτερος είναι;)
Κυριακή 2 Σεπτέμβρη. Αφού «η Ιερουσαλήμ είναι η πρωτεύουσα του ισραήλ» πως είναι δυνατό να υπάρχουν παλαιστίνιοι ανέστιοι, εξανδραποδισμένοι, πρόσφυγες; Η συσχέτιση μπορεί να φαίνεται από πρώτη ματιά ανύπαρκτη απ’ όσους συνειδητά ή όχι επιμένουν να αγνοούν τι συμβαίνει στη μέση Ανατολή και, ειδικά, σε ότι αφορά το φασιστικό, μιλιταριστικό, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ.
Η Ουάσιγκτον, όμως, ξέρει. Γι’ αυτό αποφάσισε να κόψει την συμμετοχή της στη χρηματοδότηση της UNRWA, της υπηρεσίας του οηε που φροντίζει τους παλαιστίνιους πρόσφυγες στη συρία, στην ιορδανία, στο λίβανο, αλλά και στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, τη λωρίδα της Γάζας και την Δυτική Όχθη. Γύρω στα 350 εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο ήταν η αμερικανική συμβολή στον περίπου 1,3 δις δολάρια ετήσιο προϋπολογισμό της UNRWA (για πάνω από 5 εκατομμύρια πρόσφυγες). Εννοείται ότι χρησιμοποιήθηκαν διάφορες φτηνές δικαιολογίες για το κόψιμο του ποσού.
Αλλά το Τελ Αβίβ ξέρει ακόμα καλύτερα. …Πέρα απ’ το να δίνει κάλυψη σε τρομοκράτες η UNRWA είναι υπεύθυνη για το γεγονός ότι απ’ τους 750.000 πρόσφυγες που είχε αρχικά στις λίστες της (οι περισσότεροι απ’ τους οποίους έχουν πεθάνει από τότε) βρέθηκε να έχει 5,5 εκατομύρια ψευτο-πρόσφυγες. Τα δισέγγονα των προσφύγων δεν είναι πρόσφυγες…. λένε διάφοροι φασίστες βουλευτές στην Κνεσέτ.
Για την μιλιταριστική ρητορική του Τελ Αβίβ τα δισέγγονα των θυμάτων του Ολοκαυτώματος, και τα τρισέγγονα, και τα τετρακισέγγονα, δικαιούνται (αιώνια) ηθική κάλυψη (δηλαδή απόκρυψη των δικών τους εγκλημάτων)· όμως τα εγγόνια και τα δισέγγονα των παλαιστινίων που έδιωξε ο ισραηλινός στρατός δια της βίας το 1948 και το 1967 δεν δικαιούνται ούτε την αναγνώριση της προσφυγιάς. Αν υπάρχει ιστορικό δικαίωμα αυτό είναι μόνο για το πρωτοκοσμικό απαρτχάιντ κατασκεύασμα· για κανέναν άλλον!!! Μόνο οι “ευλογημένοι απ’ τον θεό” μπορούν να μεταβιβάζουν κληρονομικά / γενετικά, επ’ αόριστο, την “αθωώτητά” τους…
Θαύμα; Ναι. Κι ο λόγος είναι απλός: καθώς ο ισραηλινός ιμπεριαλισμός προελαύνει στην Παλαιστίνη με την διαρκή προσάρτηση παλαιστινιακής γης, οι πρόσφυγες απαγορεύεται να διεκδικήσουν την επιστροφή τους. Οι παλιοί πέθαναν· τα εγγόνια και τα δισέγγονά τους είναι «μαϊμού»· οι καινούργιοι είναι «τρομοκράτες». Πράγμα που σημαίνει (αυτό θέλει το Τελ Αβίβ) ότι ο δρόμος είναι ανοικτός για το μεγάλο φασιστικό ισραήλ.
Μπροστά στην μεγαλοσύνη αυτού του στόχου γιατί η Ουάσιγκτον να δίνει 350 μύρια για την συντήρηση «ανύπαρκτων προσφύγων» και να μην τα προσθέσει στη στρατιωτική βοήθεια προς το Τελ Αβίβ;
Κυριακή 2 Σεπτέμβρη. Οι φασίστες κάθε εποχής και είδους εφάρμοζαν μια τακτική «συνήθειας μέσω της διαρκούς επανάληψης» – σε βάρος των εχθρών τους. Για παράδειγμα «θα τρως κάθε μέρα ξύλο» – στο τέλος θα το συνηθίσεις και δεν θα διαμαρτύρεσαι.
Έχει μια ελεεινή βάση ψυχολογικής βίας αυτό, και μπορεί να το επιβεβαιώσει κανείς στις περιπτώσεις των αιχμάλωτων γυναικών που είναι θύματα βιασμού για καιρό. Οι βιαστές / ανθρωποφύλακες σ’ αυτό ελπίζουν: στη δύναμη της συνήθειας της υποδούλωσης…
Αυτή η «δύναμη της συνήθειας» δεν πιάνει τους άραβες παλαιστίνιους: συνεχίζουν τον πόλεμο για την απελευθέρωσή τους εδώ και 70 χρόνια, γενιά μετά την γενιά, παρά τις δολοφονίες, τα βασανιστήρια, τις φυλακίσεις, τις καταστροφές. Αυτή η μαχητική επιμονή αντίστασης και αξιοπρέπειας, σχεδόν χωρίς ιστορικά κενά, ξεπερνάει κατά πολύ τα ήθη και τα έθιμα των πρωτοκοσμικών, που θα τα είχαν παρατήσει και θα είχαν βρει τρόπους να βολευτούν, να συμβιβαστούν, να μην “προκαλούν”.
Την περασμένη Παρασκευή ο ισραηλινός στρατός τραυμάτισε τουλάχιστον 80 διαδηλωτές στη λωρίδα της Γάζας – κάποιους απ’ αυτούς σοβαρά. Η Μεγάλη Πορεία της Επιστροφής συνεχίζεται απ’ τα τέλη του περασμένου Μάρτη· όπως συνεχίζεται η ισραηλινή κτηνωδία της καταστολής της. Τουλάχιστον 170 διαδηλωτές έχουν δολοφονηθεί· δεκαπλάσιοι έχουν τραυματιστεί /σακατευτεί.
Είναι μια εξέγερση. Μια ιντιφάντα. Οι σιωπηλοί ή και ομιλητικοί ντόπιοι σύμμαχοι των δεσμοφυλάκων έχουν, όμως, την άνεση και τις σιγουριές του βασανιστή… (: μην κατηγορείτε τους χασάπηδες, είναι «αντισημιτισμός»….)
Κυριακή 2 Σεπτέμβρη. Το ντοκυμαντέρ του al Jazeera, που αποκαλύπτει πως δουλεύει το ισραηλινό κράτος / παρακράτος στις ηπα, αφενός σαν κλασσικό λόμπυ και αφετέρου σαν undercover κύκλωμα προβοκατσιών κατά του κινήματος BDS «κόπηκε» πριν να προβληθεί, όταν η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ απείλησαν / εκβίασαν το καθεστώς του κατάρ (που είναι ο ιδιοκτήτης του al Jazeera).
Δεν θα μπορούσε, όμως, να μείνει αιώνια κρυφό, ειδικά καθώς ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός εντείνεται. Έτσι διαρρέει «κομμάτι κομμάτι». Στο πιο πρόσφατο clip που δημοσιοποιήθηκε (όχι, βέβαια, επίσημα απ’ το al Jazeera!) δείχνονται μεταξύ άλλων οι προετοιμασίες μιας μαϊμού «αντισυγκέντρωσης» εναντίον μιας συγκέντρωσης της οργάνωσης «φοιτητές για δικαιοσύνη στην Παλαιστίνη» (Students for Justice in Palestine – SJP), το 2016. Μιλάνε διάφορα undercover στελέχη του ισραηλινού κράτους και των υπηρεσιών του (που εμφανίζονται σαν οργανωτές της «συγκέντρωσης ενάντια στον αντι-σημιτισμό») αλλά και απλοί πρόθυμοι. Ένας απ’ τους τελευταίους σε κάποιο σημείο της προετοιμασίας λέει αυτοσαρκαστικά και κυνικά: «Ωραία, το κάναμε! Στοιχίσαμε 50.000 δολάρια συν την ασφάλιση!!..» Αργότερα, καθώς πλησιάζουν με το λεωφορείο στο σημείο της συγκέντρωσής τους, εμφανίζεται να έχει αμφιβολίες: Όχι, όχι, είναι στημένο… Είναι μαϊμού συγκέντρωση…
Τα συγκεκριμένα πλάνα αφορούν την προσπάθεια των κρατικών / παρακρατικών μηχανισμών τόσο του Τελ Αβίβ όσο και της Ουάσιγκτον να στήσουν «κίνημα κατά του αντισημιτισμού» μέσα στα πανεπιστήμια, με μόνο και πραγματικό στόχο τις προβοκατόρικες επιθέσεις κατά του BDS. Εννοείται ότι πολύτιμη βοήθεια σ’ αυτό είναι διάφοροι αμερικάνοι ακροδεξιοί φίλοι (ή και υπάλληλοι…) του ισραηλινού μιλιταρισμού, δικτυωμένοι κατάλληλα. Ένας απ’ αυτούς, ο Noah Pollak, σε άλλο σημείο των τμημάτων του “the lobby – usa” που διέρρευσαν, εξηγεί στον undercover δημοσιογράφο του al Jazeera (“Tony”), ότι με δεδομένο πως η πλειοψηφία των αμερικάνων είναι φιλο-ισραηλινοί, «… η δράση μας πρέπει να είναι πολύ προβοκατόρικη για να τραβάει την προσοχή και να γράφουμε στ’ αρχίδια μας τις όποιες αντιδράσεις. Θα γίνουμε πολύ περισσότερο φιλο-ισραηλινοί απ’ όσο μπορείς να φανταστείς. Έτσι, για να προκαλούμε τους πάντες…» Σ’ αυτή τη «λογική» οι επιθέσεις είναι αδίστακτες. Κατηγορούν, για παράδειγμα, τα μέλη του SJP και του BDS ότι είναι «φιλοτρομοκράτες» και ότι «υποστηρίζουν βιαστές γυναικών». (Δεν θα πρέπει να σας παραξενεύει αυτό το προβοκατόρικο ρεπερτόριο· είναι δουλεμένο σαν psyop…)
Δεν ξέρουμε τι συγκεκριμένες οδηγίες έχουν οι ανάλογοι μηχανισμοί και τα τσιράκια τους στα μέρη μας, ούτε τι θα έδειχνε ένα ντοκυμαντέρ με θέμα «the lobby – greece». Ξέρουμε, όμως, μερικά βασικά που θα μπορούσε να βγάλει στο φως, για σχέσεις που μόνο οι αφελείς έως ηλίθιοι δεν βλέπουν – μπροστά στα μάτια τους…
Κυριακή 2 Σεπτέμβρη. Μία απ’ τις προβοκατόρικες μεθόδους του ισραηλινού μιλιταρισμού / απαρτχάιντ και των κατά τόπους συμμαχικών μηχανισμών του είναι η ψευδολογία / χυδαιολογία, μέσω διαδικτύου, σε βάρος συγκεκριμένων ατόμων που θεωρούνται επικίνδυνα σαν επικριτές του καθεστώτος του Τελ Αβίβ. Τέτοια site / blog πρέπει να φαίνονται «άσχετα» και «ανεξάρτητα» από άλλες προβοκατόρικες κινήσεις, ώστε να διεκδικούν κάποιο κύρος. Ωστόσο η έρευνα του al Jazeera στις ηπα έβγαλε λαβράκια, καθώς ο ρεπόρτερ του μπήκε μέσα στο «lobby» σαν “πρόθυμος”, και βιντεοσκόπησε με κρυμμένη κάμερα τις «εσωτερικές συζητήσεις» των οργανωτών. Έτσι αποκαλύφθηκαν διάφοροι χρηματοδότες τέτοιων «ανώνυμων» site, ιδιαίτερα «επώνυμοι»…
Μια άλλη μέθοδος είναι η κατασκευή «οργανώσεων» των οποίων τα ονόματα είναι παραπλανητικά. Του είδους «επιτροπή για την ειρήνη στη μέση ανατολή» και άλλα παρόμοια. (Όχι, φιλοαπαρτχάιντ «αντιφά» (!!!!) δεν φτιάχνουν ακόμα στις ηπα – αυτά είναι για αλλού…). Μέσω τέτοιων οργανώσεων τσιμπάνε αφελείς, που ούτε ξέρουν ούτε τους ενδιαφέρει να μάθουν έγκαιρα και σωστά τι συμβαίνει στην Παλαιστίνη, αλλά κινούνται μάλλον από ένα συναισθηματικό “peace”, το οποίο οι ατζέντηδες του Τελ Αβίβ καναλιζάρουν κατά των «φιλοτρομοκρατών», «σεξιστικών», «φιλοβιαστών» και «σχεδόν ναζί» κινημάτων αλληλεγγύης στην παλαστινιακή αντίσταση. Για να μην καταλαβαίνουν οι αφελείς “ακτιβιστές” / ενεργούμενα τι είναι τι, οι καθοδηγητές τέτοιων οργανώσεων βάζουν στο μενού και άλλα θέματα «ισότητας και δικαιωμάτων», επιλέγοντάς τα απ’ τον κατάλογο των δημοφιλών στη νεολαία εντός της οποίας πραγματοποιούν τις προβοκάτσιές τους. (Το πόσο τους νοιάζουν αυτά αποκαλύπτεται όταν κάποιος τους ρωτήσει επίμονα για το ισραηλινό απαρτχάιντ, την χωροτακτική αποικιοποίηση της δυτικής Όχθης ή τις δολοφονίες δεκάδων άοπλων διαδηλωτών).
Μια τρίτη μέθοδος είναι να εμφανίζουν την Χαμάς σαν «υπεύθυνη για τα δεινά των παλαιστινίων», και το ισραηλινό κράτος μόνιμα σε «αυτοάμυνα». Θέλει κόπο και έρευνα για να μάθει κανείς τι είναι και τι δεν είναι η Χαμάς (στη λωρίδα της Γάζας…) κι αν όσα τις καταλογίζουν τα πρωτοκοσμικά κράτη και οι τσατσορούφιανοί τους ισχύουν ή όχι. Ας μην ξεχνάει κανείς όμως ότι δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση δυναμικής αντίστασης αυτοχθόνων και υποτελών κατά πρωτοκοσμικών κατακτητών, οπουδήποτε στον πλανήτη, είτε επρόκειτο για τους «ινδιάνους» στην αμερικανική ήπειρο, είτε για τους γηγενείς της αυστραλίας, είτε για την αντίσταση των μαύρων στην αφρική, είτε για την αντίστασή τους κατά της δουλείας στον πρώτο κόσμο, που να μην προβοκαρίστηκε συστηματικά και μεθοδευμένα για δεκαετίες με πάνω κάτω τα ίδια «επιχειρήματα»: ότι είναι «απολίτιστοι», «κανίβαλοι», κλπ κλπ… Τα ίδια λέγονταν, άλλωστε, και εναντίον των εβραίων στην ευρώπη, από τους χριστιανούς φασίστες!
Πέρα απ’ αυτά το σίγουρο για την παλαιστινιακή αντίσταση είναι πως υπάρχουν κι άλλες δραστήριες και μαχητικές οργανώσεις, μικρότερες μεν, όχι ισλαμικές, αλλά με παρόμοιους πολιτικούς στόχους με την Χαμάς. Το να στηρίζει κανείς έναν αγώνα απελευθέρωσης με πολλά πρόσωπα δεν σημαίνει ότι απαιτείται η ταύτισή του με κάποια απ’ αυτά. Όμως ακόμα κι αν συμφωνεί ιδεολογικά με την Α ή την Β οργάνωση, αυτό καθόλου δεν σημαίνει πως οποιοσδήποτε κρατικός μηχανισμός έχει δίκιο, μόνο και μόνο επειδή διαθέτει χρήμα, πράκτορες και εκτεταμένους μηχανισμούς προπαγάνδας. Ούτε η άγνοια ή/και η βλακεία είναι άλλοθι όταν στηρίζει μαζικούς, κρατικούς εγκληματίες.
Τελικά το ισραηλινό καθεστώς ήταν ρατσιστικό, μιλιταριστικό και δολοφονικό πολύ πριν δημιουργηθεί η όποια Χαμάς!!! Ήταν τέτοιο και τις δεκαετίες που η ένοπλη παλαιστινιακή αντίσταση ήταν κοσμική και ακροαριστερή!!!
Σάββατο 1 Σεπτέμβρη. Το Μπουένος Άιρες δεν είναι στη μέση Ανατολή· η κυβέρνησή του δεν κάνει παρέα με τη Μόσχα, ούτε θα αγοράσει ρωσικούς S-400· επιπλέον δεν τιμωρείται με “κυρώσεις”… Τι έχει, λοιπόν, το έρμο αργεντίνικο εθνικό νόμισμα και ψοφάει στις διεθνείς του ισοτιμίες; Με την εξαίρεση των ελλήνων εθνικοφρόνων που βλέπουν στα νομισματικά προβλήματα του αιώνιου εχθρού (της τουρκίας) κάτι σαν επέλαση της «παναγιάς της ελευθερώτριας», όλος ο υπόλοιπος κόσμος ξέρει την απάντηση: η (σχετική) υποτίμηση μιας σειράς νομισμάτων (στα οποία περιλαμβάνεται και το βραζιλιάνικο real) και οι συνέπειες που έχουν αυτές οι βίαιες υποτιμήσεις έχουν αφορμή (αν και όχι πλήρη αιτία) την πολιτική της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας.
Η fed, προσπαθώντας να αντιστρέψει την επεκτατική νομισματική πολιτική που εγκαινίασε το 2009 («ποσοτική χαλάρωση», δηλαδή εκτύπωση και διάθεση στις εμπορικές αμερικανικές τράπεζες τεράστιων ποσοτήτων χρήματος – για να «σωθούν»…) αυξάνει τώρα τα βασικά επιτόκια, τραβώντας πίσω τα δολάρια που μοίρασε… Αυτή η επιτοκιακή αύξηση βελτιώνει την «απόδοση» των αμερικανικών κρατικών ομολόγων… Οι διεθνείς έμποροι χρήματος (λοιπόν) μεταφέρουν τα λεφτά τους απ’ τα όποια προβληματικά κρατικά ομόλογα καπιταλιστικών κρατών (ή τα επιχειρηματικά δάνεια) στα αμερικανικά, που θεωρούνται «ασφαλής επένδυση»… Οι αποδόσεις αυτών των περιφερειακών ομολόγων πέφτουν (κατά συνέπεια) και, μαζί τους, οι ισοτιμίες των αντίστοιχων εθνικών νομισμάτων…. Κατ’ αυτόν τον τρόπο τα τρέχοντα (κρατικά ή/και επιχειρηματικά) δάνεια αυτών των περιφερειακών καπιταλισμών γίνονται δυσκολότερο να αποπληρωθούν… Και μια ορισμένη «κρίση χρέους» ξαναεμφανίζεται στον ορίζοντα.
Αυτό είναι που συνδέει την «απείθαρχη» Άγκυρα με το νεοφιλεύθερο Μπουένος Άιρες, την ισλαμική Τεχεράνη με την προεκλογική Μπραζίλια (ενδεχομένως, στο κοντινό μέλλον, και με άλλες πρωτεύουσες) – παρεπιπτόντως και με την Αθήνα, σε ότι αφορά την άνοδο των δικών της επιτοκίων δανεισμού (στη δευτερογενή αγορά ομολόγων, αφού κατά τα υπόλοιπα το ελληνικό κράτος δεν τολμάει να ξεμυτίσει ακόμα στις «αγορές»). Κάθε ένα απ’ τα θιγόμενα κράτη έχει τα μεγαλύτερα ή μικρότερα «προβλήματά» του· αλλά δεν υπάρχει κράτος και καπιταλισμός χωρίς προβλήματα, με πιο διάσημο το αμέρικα. Στην πράξη αυτό που παίζει ρόλο στο διεθνές εμπόριο χρήματος δεν είναι αυτά καθαυτά τα προβλήματα του ενός ή του άλλου δανειζόμενου (κράτους ή επιχείρησης) αλλά η σχέση (και η διατίμηση) αυτών των προβλημάτων σε σύγκριση με άλλα. Η «σχετική αξία», δηλαδή, των προβλημάτων, όπου στο «σχετική» μπορεί να περιλαμβάνονται όχι μόνο οι πεποιθήσεις και οι προβλέψεις των εμπόρων χρήματος (ή των υπολογιστικών συστημάτων τους) αλλά ακόμα και πολεμικές επιλογές.
Έτσι, λοιπόν, η fed δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι ιδιαίτερα διαφορετικό απ’ αυτό που κάνει – ακόμα κι αν, μ’ αυτόν τον τρόπο, απειλεί διάφορες καταρρεύσεις με άγνωστη εξέλιξη. Ακόμα κι αν, κάποια στιγμή, κτυπηθεί ο ίδιος ο αμερικανικός καπιταλισμός απ’ την αλυσίδα των συνεπειών….
Σάββατο 1 Σεπτέμβρη. Η ίδια ακριβώς διαδικασία που έχει πυροδοτηθεί απ’ την αύξηση των αμερικανικών επιτοκίων, δηλαδή η υποτίμηση κρατικών και εταιρικών ομολόγων, κτυπάει αυτή την στιγμή ένα απ’ τα διαμάντια στο στέμμα του αμερικανικού καπιταλισμού: την αυτοκινητοβιομηχανία ford.
Η ford έχει εδώ και χρόνια προβλήματα κερδοφορίας (και σχέσης ανάμεσα στην κερδοφορία της και στα δάνεια για την αναδιάρθρωσή της)· προφανώς ανήκει σ’ έναν απ’ τους αμερικανικούς καπιταλιστικούς κλάδους που έχει αναλάβει να «προστατέψει» η συντηρητική κυβέρνηση με επικεφαλής το ψόφιο κουνάβι. Το θέμα είναι όμως ότι το «γιατρικό» τείνει να σκοτώσει τον «ασθενή». Για παράδειγμα οι δασμοί στις εισαγωγές χάλυβα έχουν επιβαρύνει τα κόστη παραγωγής των αμερικανικών αυτοκινητοβιομηχανιών· και της ford.
Το κυρίως πρόβλημα, ωστόσο, βρίσκεται αλλού. Η ford σκόπευε να μεταφέρει τμήμα της παραγωγής της στο μεξικό (για να εκμεταλλευτεί την αισθητά φτηνότερη εργασία των μεξικάνων εργατών), αλλά η σημαία «america first» της το απαγορεύει. Σχεδίαζε, επίσης, να εγκαταστήσει στην κίνα την γραμμή παραγωγής του νέου επιβατηγού focus active· αλλά οι δασμοί που βάζει το ψοφιοκουναβιστάν στις εισαγωγές αυτοκινήτων απ’ την κίνα αχρηστεύει το όφελος που θα είχε η επιχείρηση αν έφτιαχνε τα αμάξια στην κίνα και τα εισήγαγε στο αμέρικα. Έτσι χτες ανακοίνωσε ότι ματαιώνει το «κινέζικο σχέδιο» αφού, λόγω της αυξημένης (εξαιτίας των δασμών 25%) τιμής, δεν προβλέπει να πουλάει στην πατρίδα περισσότερα από 50.000 κομμάτια τον χρόνο…
Έχοντας ήδη σοβαρά προβλήματα ανταγωνιστικότητας έναντι των ευρωπαϊκών και ασιατικών αυτοκινητοβιομηχανιών, η ford σχεδίαζε το outsourcing ενός καλού τμήματος της παραγωγής της σαν βασικό σκέλος της αναδιάρθρωσής της, υπέρ της οποίας είχε αυξήσει τα τελευταία χρόνια τον δανεισμό της. Η ακύρωση των σχεδίων για το μεξικό και την κίνα, σε συνδυασμό με την «ασφάλεια» των αμερικανικών κρατικών ομολόγων, έχει ρίξει τα δικά της (εταιρικά) ομόλογα μια μόλις βαθμίδα πάνω απ’ την κατηγορία «σκουπίδια»…. Σε συνδυασμό με τους πάντα παρόντες τζογαδόρους του χρηματοπιστωτισμού (που περιμένουν να βγάλουν λεφτά με ουρά στοιχηματίζοντας έγκαιρα σε αναμενόμενες ηχηρές καταρρεύσεις) η θρυλική αυτοκινητοβιομηχανία ford βρίσκεται πια μόνο μισό βήμα πριν την χρεωκοπία… Το χρέος της είναι πάνω από 80 δισεκατομύρια δολάρια, και η προοπτική ανάκαμψης φαίνεται όλο και πιο μακρυνή.
Η Moody’s έχει ήδη μπει στο κόλπο, προειδοποιώντας για επερχόμενη καταιγίδα χρεωκοπιών “ομολόγων σκουπίδα”… Η κωμική λεπτομέρεια αυτής της προαναγγελίας (σε ότι αφορά την αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία και όχι μόνο) είναι ότι αφού οι Βρυξέλες πρότειναν στην Ουάσιγκτον να καταργηθούν εντελώς και αμοιβαία οι δασμοί στις εισαγωγές αυτοκινήτων στις δύο μεριές του Ατλαντικού, το ψόφιο κουνάβι απάντησε: Μπαααα… δεν είναι αρκετό αυτό… Γιατί; Επειδή αυτοί (οι ευρωπαίοι δηλαδή) θα συνεχίζουν να αγοράζουν τα δικά τους αυτοκίνητα και όχι τα δικά μας, γιατί έτσι την βλέπουν…
Σάββατο 1 Σεπτέμβρη. Η αμερικανική «αγορά» των επιχειρηματικών ομολόγων σκουπιδιών υπολογίζεται σε πάνω από 1 τρισεκατομύρια δολάρια: αφού δεν υπήρχαν μετά το 2008/09 subprime στεγαστικά δάνεια σαν ορίζοντας “αρπαχτών” απ’ τους δανειστές χρήματος, το κενό έχει καλυφθεί από subprime bonds, κρατικά ή/και εταιρικά… Αν, τελικά, χρεωκοπήσει ένα μαγαζί σαν την ford (ή κάποιο ανάλογου μεγέθους) όλοι καταλαβαίνουν ότι θα πυροδοτηθεί η «μεγάλη φυγή», αφού σαν «ασφαλές καταφύγιο» θεωρούνται (και) τα αμερικανικά κρατικά ομόλογα. «Μεγάλη φυγή»; Ένας εύσχημος τρόπος για να διασκεδαστεί η αλυσίδα των νέων χρεωκοπιών.
Ένας χρηματιστής, ceo της αμερικανικής πολυεθνικής «επενδυτικής» τράπεζας Moelis, το περιέγραψε πρόσφατα ως εξής: Νομίζω ότι νοιώθουμε σα να επιστρέφουμε στο 2007· υπήρχε και τότε μια μυρωδιά στον αέρα· γίνονταν τρελά deal… Το καταλάβαινες ότι είναι ζήτημα χρόνου…
Ακριβώς… Ζήτημα χρόνου!